Скрыть
7:1
7:4
7:7
7:9
7:13
7:16
Церковнославянский (рус)
У́, лю́тѣ мнѣ́! поне́же бы́хъ а́ки собира́яй сла́му на жа́твѣ, и я́ко па́родокъ во объима́нiи виногра́да не су́щу гро́здiю, е́же я́сти первопло́дная, я́же вожделѣ́ душа́ моя́.
У́, лю́тѣ мнѣ́, душе́! я́ко поги́бе благо­чести́вый от­ земли́, и исправля́ющаго въ человѣ́цѣхъ нѣ́сть: вси́ во кро́вехъ пря́т­ся, кі́йждо бли́жняго сво­его́ озлобля́етъ озлобле́нiемъ,
на зло́ ру́ки своя́ уготовля́ютъ: кня́зь про́ситъ, и судiя́ ми́рная словеса́ глаго́летъ, жела́нiе души́ его́ е́сть: и от­иму́ блага́я и́хъ,
я́ко мо́ль пояда́яй, и ходя́й по пра́виламъ въ де́нь стражбы́. У́, лю́тѣ! у́, лю́тѣ! от­мще́нiя твоя́ при­­спѣ́ша, ны́нѣ бу́дутъ пла́чы и́хъ.
Не вѣ́рите друго́мъ, ни надѣ́йтеся на старѣ́йшины, и от­ сожи́телницы тво­ея́ храни́ся, е́же сказа́ти е́й что́:
поне́же сы́нъ безче́ститъ отца́, дще́рь воста́нетъ на ма́терь свою́ и невѣ́ста на свекро́вь свою́, врази́ вси́ му́жу дома́шнiи его́.
А́зъ же ко Го́сподеви воз­зрю́, потерплю́ Бо́га Спа́са мо­его́, услы́шитъ мя́ Бо́гъ мо́й.
Не ра́дуйся о мнѣ́, вражде́бница моя́, я́ко падо́хъ, и воста́ну: зане́ а́ще ся́ду во тмѣ́, Госпо́дь освѣти́тъ мя́.
Гнѣ́въ Госпо́день стерплю́, я́ко согрѣши́хъ ему́, до́ндеже оправди́тъ прю́ мою́ и сотвори́тъ су́дъ мо́й: и изведе́тъ мя́ на свѣ́тъ, и узрю́ пра́вду его́.
И у́зритъ вражде́бница моя́, и облече́т­ся въ сту́дъ глаго́лющая ко мнѣ́: гдѣ́ есть Госпо́дь Бо́гъ тво́й? О́чи мо­и́ воз­зря́тъ на ню́, ны́нѣ бу́детъ въ попра́нiе а́ки ка́лъ на путе́хъ.
Де́нь глажде́нiя пли́нѳа: изглажде́нiе твое́ де́нь о́ный, и сотре́тъ зако́ны твоя́ де́нь о́ный.
И гра́ди тво­и́ прiи́дутъ на поравне́нiе и въ раздѣле́нiе Ассирі́йско, и гра́ди тво­и́ тве́рдiи въ раздѣле́нiе от­ ти́ра да́же до рѣки́ Си́рскiя, и от­ мо́ря да́же до мо́ря, и от­ горы́ да́же до горы́, дні́е воды́ и молвы́.
И бу́детъ земля́ въ па́губу со живу́щими на не́й, от­ плодо́въ начина́нiй и́хъ.
Паси́ лю́ди твоя́ жезло́мъ тво­и́мъ, о́вцы наслѣ́дiя тво­его́, вселя́ющыяся еди́ны въ дубра́вѣ средѣ́ карми́ла, попасу́тъ Васани́тиду и Галаади́тиду, я́коже дні́е вѣ́ка.
И по дне́мъ исхо́да тво­его́ изъ Еги́пта у́зрите чуде́сная.
У́зрятъ язы́цы и усрамя́т­ся от­ всея́ крѣ́пости сво­ея́, ру́цѣ воз­ложа́тъ на уста́ своя́, и у́ши и́хъ огло́хнутъ,
поли́жутъ пе́рсть я́ко змі́еве плѣ́жуще по земли́, смяту́т­ся во облеже́нiи сво­е́мъ: о Го́сподѣ Бо́зѣ на́­шемъ ужа́снут­ся и убоя́т­ся от­ тебе́.
Кто́ Бо́гъ я́коже ты́, отъ­е́мляй беззако́нiя и оставля́яй нече́стiя оста́нкомъ наслѣ́дiя сво­его́? и не удержа́ гнѣ́ва сво­его́ во свидѣ́нiе, я́ко воли́тель ми́лости е́сть.
То́й обрати́тъ и уще́дритъ ны́, и погрузи́тъ непра́вды на́шя и вве́ржетъ въ глубины́ морскі́я вся́ грѣхи́ на́шя,
да́стъ и́стину Иа́кову, [и] ми́лость Авраа́му, я́коже кля́л­ся еси́ отце́мъ на́шымъ во дни́ пе́рвыя.
Синодальный
1 «Не стало милосердых на земле». 8 Господь опять умилосердится над Израилем.
Горе мне! ибо со мною теперь – как по собрании летних плодов, как по уборке винограда: ни одной ягоды для еды, ни спелого плода, которого желает душа моя.
Не стало милосердых на земле, нет правдивых между людьми; все строят ковы, чтобы проливать кровь; каждый ставит брату своему сеть.
Руки их обращены к тому, чтобы уметь делать зло; начальник требует подарков, и судья судит за взятки, а вельможи высказывают злые хотения души своей и извращают дело.
Лучший из них – как терн, и справедливый – хуже колючей изгороди, день провозвестников Твоих, посещение Твое наступает; ныне постигнет их смятение.
Не верьте другу, не полагайтесь на приятеля; от лежащей на лоне твоем стереги двери уст твоих.
Ибо сын позорит отца, дочь восстает против матери, невестка – против свекрови своей; враги человеку – домашние его.
А я буду взирать на Господа, уповать на Бога спасения моего: Бог мой услышит меня.
Не радуйся ради меня, неприятельница моя! хотя я упал, но встану; хотя я во мраке, но Господь свет для меня.
Гнев Господень я буду нести, потому что согрешил пред Ним, доколе Он не решит дела моего и не совершит суда надо мною; тогда Он выведет меня на свет, и я увижу правду Его.
И увидит это неприятельница моя и стыд покроет ее, говорившую мне: «где Господь Бог твой?» Насмотрятся на нее глаза мои, как она будет попираема подобно грязи на улицах.
В день сооружения стен твоих, в этот день отдалится определение.
В тот день придут к тебе из Ассирии и городов Египетских, и от Египта до реки Евфрата, и от моря до моря, и от горы до горы.
А земля та будет пустынею за вину жителей ее, за плоды деяний их.
Паси народ Твой жезлом Твоим, овец наследия Твоего, обитающих уединенно в лесу среди Кармила; да пасутся они на Васане и Галааде, как во дни древние!
Как во дни исхода твоего из земли Египетской, явлю ему дивные дела.
Увидят это народы и устыдятся при всем могуществе своем; положат руку на уста, уши их сделаются глухими;
будут лизать прах как змея, как черви земные выползут они из укреплений своих; устрашатся Господа Бога нашего и убоятся Тебя.
Кто Бог, как Ты, прощающий беззаконие и не вменяющий преступления остатку наследия Твоего? не вечно гневается Он, потому что любит миловать.
Он опять умилосердится над нами, изгладит беззакония наши. Ты ввергнешь в пучину морскую все грехи наши.
Ты явишь верность Иакову, милость Аврааму, которую с клятвою обещал отцам нашим от дней первых.
Грузинский
ვაგლახ, რომ ნაყარი ხილის შემგროვებელს და ყურძნის მცვრეველს დავემსგავსე! ერთი მტევანიც არ შერჩენია საჭმელად; პირველმოწეულ ხილს ნატრობს ჩემი სული.
გადაშენდა ღვთისნიერი ქვეყანაზე და აღარავინ არის წრფელი კაცთა შორის; ყველანი სისხლის დასაღვრელად ჩასაფრებულან, ერთმანეთზე ნადირობენ სათხევლით.
გაწაფულია მათი ხელები ბოროტის ქმნაში; მთავარი და მსაჯული გასამრჯელოს მოითხოვენ; დიდებული სიხარბეს იჩენს და სამართალს ამრუდებს.
უკეთესი მათ შორის ნარ-ეკალსა ჰგავს, სამართლიანი კი ძეძვზე უარესია; დადგება შენს მფარველთაგან გამოცხადებული დღე, შენი განკითხვის დღე, მაშინ შეშფოთდებიან ისინი.
ნუ ერწმუნები ახლობელს, ნუ ენდობი მეგობარს; შენს გვერდით მწოლისგან დაიცავი შენს ბაგეთა კარი
რადგან შვილი არცხვენს მამას, ქალიშვილი თავის დედას ეურჩება, რძალი - თავის დედამთილს; კაცის მტრები არიან მისი შინაურები.
მე კი უფალს შევცქერი, ვესავ ჩემი ხსნის ღმერთს; შემიწყნარებს ჩემი ღმერთი.
ნუ ხარობ ჩემზე, ჩემო მტერო! თუმც დაცემული ვარ, აღვდგები; თუმც ბნელში ვზივარ, უფალია ჩემი ნათელი!
დავითმენ უფლის რისხვას (რადგან ცოდვილი ვარ მის წინაშე), ვიდრე ჩემს საქმეს არ გაიკითხავს და არ გადამიწყვეტს თავის სამართალს; ნათელში გამიყვანს და მე ვიხილავ მის სიკეთეს.
დაინახავს ამას ჩემი მტერი და სირცხვილი შეიპყრობს, რომ მეუბნებოდა, სად არის უფალი, შენი ღმერთიო? მაშინ იხილავენ მას ჩემი თვალები, როცა ქუჩის ტალახივით სათელავი გახდება.
შენი კედლების აშენების დღე შენი რჯულის გავრცელების დღე იქნება.
იმ დღეს შენამდეც მოვლენ აშურიდან და ეგვიპტის ქალაქებიდან, ეგვიპტიდან ევფრატამდე, ზღვიდან ზღვამდე და მთიდან მთამდე.
გაუდაბურდება ქვეყანა მის მკვიდრთა მიზეზით, მათ ნამოქმედართა ნაყოფების მიზეზით.
დამწყესე შენი კვერთხით შენი ერი, შენი სამკვიდრო ფარა, ტყეში მცხოვრები მარტოდმარტო, შუაგულ ქარმელში. იბალახოს ბაშანში და გალაადში ძველებურად!
გაჩვენებ სასწაულებს, როგორც იმ დღეებში გაჩვენე, როცა ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოდიოდი.
დაინახავენ ხალხები და შერცხვებათ თავიანთი ძლიერებისა; ხელს პირზე მიიდებენ და სასმენელნი დაუყრუვდებათ.
მტვერს დაუწყებენ ლოკვას გველივით, ქვეწარმავალივით; აკანკალდებიან თავიანთ ციხე-კოშკებში; შიშის ზარი ექნებათ უფლის, ჩვენი ღვთისა და შენიც შეეშინდებათ.
რომელ ღმერთს მოუთმენია შენს გარდა უკეთურება და უპატიებია ცოდვა თავისი სამკვიდროს ნატამალისთვის? ის არ მრისხანებს სამუდამოდ, რადგან წყალობის მოყვარულია.
კვლავ შეგვიბრალებს ჩვენ, დათრგუნავს ჩვენს უკეთურებებს. ზღვის უფსკრულებში მოისვრი ყველა მათ ცოდვას.
დაუდასტურებ იაკობს გამტანობას და აბრაამს - სიყვარულს, რომელიც ჩვენს მამა-პაპას შეჰფიცე ძველთაგანვე.
Ahimè! Sono diventato
come uno spigolatore d'estate,
come un racimolatore dopo la vendemmia!
Non un grappolo da mangiare,
non un fico per la mia voglia.
L'uomo pio è scomparso dalla terra,
non c'è più un giusto fra gli uomini:
tutti stanno in agguato
per spargere sangue;
ognuno con la rete dà la caccia al fratello.
Le loro mani sono pronte per il male:
il principe avanza pretese,
il giudice si lascia comprare,
il grande manifesta la cupidigia,
e così distorcono tutto.
Il migliore di loro è come un rovo,
il più retto una siepe di spine.
Nel giorno predetto dalle tue sentinelle,
il tuo castigo è giunto,
adesso è il loro smarrimento.
Non credete all'amico,
non fidatevi del compagno.
Custodisci le porte della tua bocca
davanti a colei che riposa sul tuo petto.
Il figlio insulta suo padre,
la figlia si rivolta contro la madre,
la nuora contro la suocera
e i nemici dell'uomo
sono quelli di casa sua.
Ma io volgo lo sguardo al Signore,
spero nel Dio della mia salvezza,
il mio Dio mi esaudirà.
Non gioire di me,
o mia nemica!
Se sono caduta, mi rialzerò;
se siedo nelle tenebre,
il Signore sarà la mia luce.
Sopporterò lo sdegno del Signore
perché ho peccato contro di lui,
finché egli tratti la mia causa
e ristabilisca il mio diritto,
finché mi faccia uscire alla luce
e io veda la sua giustizia.
La mia nemica lo vedrà
e sarà coperta di vergogna,
lei che mi diceva:
"Dov'è il Signore, tuo Dio?".
I miei occhi gioiranno nel vederla:
sarà calpestata come fango della strada.
È il giorno in cui le tue mura
saranno riedificate;
in quel giorno più ampi saranno i tuoi confini.
In quel giorno si verrà a te
dall'Assiria fino alle città dell'Egitto,
dall'Egitto fino al Fiume,
da mare a mare, da monte a monte.
La terra diventerà un deserto
a causa dei suoi abitanti,
per il frutto delle loro azioni.
Pasci il tuo popolo con la tua verga,
il gregge della tua eredità,
che sta solitario nella foresta
tra fertili campagne;
pascolino in Basan e in Gàlaad
come nei tempi antichi.
Come quando sei uscito dalla terra d'Egitto,
mostraci cose prodigiose.
Vedranno le genti e resteranno deluse
di tutta la loro potenza.
Si porranno la mano sulla bocca,
i loro orecchi ne resteranno assorditi.
Leccheranno la polvere come il serpente,
come i rettili della terra;
usciranno tremanti dai loro nascondigli,
trepideranno e di te avranno timore.
Quale dio è come te,
che toglie l'iniquità e perdona il peccato
al resto della sua eredità?
Egli non serba per sempre la sua ira,
ma si compiace di manifestare il suo amore.
Egli tornerà ad avere pietà di noi,
calpesterà le nostre colpe.
Tu getterai in fondo al mare tutti i nostri peccati.
Conserverai a Giacobbe la tua fedeltà,
ad Abramo il tuo amore,
come hai giurato ai nostri padri
fin dai tempi antichi.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible