Скрыть
17:2
17:3
17:4
17:6
17:7
17:8
17:9
17:11
17:12
17:13
17:15
17:16
17:17
17:18
17:19
17:23
17:24
17:25
17:26
17:27
Церковнославянский (рус)
И по дне́хъ шести́хъ поя́тъ Иису́съ Петра́ и Иа́кова и Иоа́н­на бра́та его́, и воз­веде́ и́хъ на гору́ высоку́ еди́ны,
и преобрази́ся предъ ни́ми: и просвѣти́ся лице́ Его́ я́ко со́лнце, ри́зы же Его́ бы́ша бѣлы́ я́ко свѣ́тъ.
И се́, яви́стася и́мъ Моисе́й и Илiа́, съ Ни́мъ глаго́люща.
Отвѣща́въ же Пе́тръ рече́ [ко] Иису́сови: Го́споди, добро́ е́сть на́мъ здѣ́ бы́ти: а́ще хо́щеши, сотвори́мъ здѣ́ три́ сѣ́ни, Тебѣ́ еди́ну, и Моисе́ови еди́ну, и еди́ну Илiи́.
Еще́ [же] ему́ глаго́лющу, се́, о́блакъ свѣ́телъ осѣни́ и́хъ: и се́, гла́съ изъ о́блака глаго́ля: Се́й е́сть Сы́нъ Мо́й Воз­лю́блен­ный, о Не́мже благоволи́хъ: Того́ послу́шайте.
И слы́шав­ше ученицы́ падо́ша ни́цы и убоя́шася зѣло́.
И при­­сту́пль Иису́съ при­­косну́ся и́хъ и рече́: воста́ните и не бо́йтеся.
Возве́дше же о́чи сво­и́, ни кого́же ви́дѣша, то́кмо Иису́са еди́наго.
И сходя́щымъ и́мъ съ горы́, заповѣ́да и́мъ Иису́съ, глаго́ля: ни кому́же повѣ́дите видѣ́нiя, до́ндеже Сы́нъ Человѣ́ческiй изъ ме́ртвыхъ воскре́снетъ.
[Зач. 71.] И вопроси́ша Его́ ученицы́ Его́, глаго́люще: что́ у́бо кни́жницы глаго́лютъ, я́ко Илiи́ подоба́етъ прiити́ пре́жде?
Иису́съ же от­вѣща́въ рече́ и́мъ: Илiа́ у́бо прiи́детъ пре́жде и устро́итъ вся́:
глаго́лю же ва́мъ, я́ко Илiа́ уже́ прiи́де, и не позна́ша его́, но сотвори́ша о не́мъ, ели́ка восхотѣ́ша: та́ко и Сы́нъ Человѣ́ческiй и́мать пострада́ти от­ ни́хъ.
Тогда́ разумѣ́ша ученицы́, я́ко о Иоа́н­нѣ Крести́тели рече́ и́мъ.
[Зач. 72.] И при­­ше́дшымъ и́мъ къ наро́ду, при­­ступи́ къ Нему́ человѣ́къ, кла́няяся Ему́
и глаго́ля: Го́споди, поми́луй сы́на мо­его́, я́ко на но́вы ме́сяцы бѣсну́ет­ся и злѣ́ стра́ждетъ: мно́жицею бо па́даетъ во о́гнь и мно́жицею въ во́ду:
и при­­ведо́хъ его́ ко ученико́мъ Тво­и́мъ, и не воз­мого́ша его́ исцѣли́ти.
Отвѣща́въ же Иису́съ рече́: о, ро́де невѣ́рный и развраще́н­ный, доко́лѣ бу́ду съ ва́ми? Доко́лѣ терплю́ ва́мъ? При­­веди́те Ми́ его́ сѣ́мо.
И запрети́ ему́ Иису́съ, и изы́де изъ него́ бѣ́съ: и исцѣлѣ́ о́трокъ от­ часа́ того́.
Тогда́ при­­сту́пльше ученицы́ ко Иису́су на еди́нѣ, рѣ́ша: почто́ мы́ не воз­мого́хомъ изгна́ти его́?
Иису́съ же рече́ и́мъ: за невѣ́р­ст­вiе ва́­ше: ами́нь бо глаго́лю ва́мъ: а́ще и́мате вѣ́ру я́ко зе́рно гору́шно, рече́те горѣ́ се́й: прейди́ от­сю́ду та́мо, и пре́йдетъ: и ничто́же невоз­мо́жно бу́детъ ва́мъ:
се́й же ро́дъ не исхо́дитъ, то́кмо моли́твою и посто́мъ.
Живу́щымъ же и́мъ въ Галиле́и, рече́ и́мъ Иису́съ: пре́данъ и́мать бы́ти Сы́нъ Человѣ́ческiй въ ру́цѣ человѣ́комъ,
и убiю́тъ его́, и въ тре́тiй де́нь воста́нетъ. И ско́рбни бы́ша зѣло́.
[Зач. 73.] Прише́дшымъ же и́мъ въ Капернау́мъ, при­­ступи́ша прiе́млющiи дидра́хмы къ Петро́ви и рѣ́ша: Учи́тель ва́шъ не да́стъ ли дидра́хмы?
Глаго́ля: е́й. И егда́ вни́де въ до́мъ, предвари́ его́ Иису́съ, глаго́ля: что́ ти мни́т­ся, Си́моне? Ца́рiе зе́мстiи от­ кі́ихъ прiе́млютъ да́ни или́ кинсо́нъ? От­ сво­и́хъ ли сыно́въ, или́ от­ чужи́хъ?
Глаго́ла Ему́ Пе́тръ: от­ чужи́хъ. Рече́ ему́ Иису́съ: у́бо свобо́дни су́ть сы́нове:
но да не соблазни́мъ и́хъ, ше́дъ на мо́ре, ве́рзи у́дицу, и, ю́же пре́жде и́меши ры́бу, воз­ми́: и от­ве́рзъ уста́ е́й, обря́щеши стати́ръ: то́й взе́мъ да́ждь и́мъ за Мя́ и за ся́.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παρα­λαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Пέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν
καὶ μετεμορφώθη ἔμπρο­σθεν αὐτῶν καὶ ἔλαμψεν τὸ προ­́σωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς
καὶ ἰδοὺ ὤφθη αὐτοῖς Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας συλλαλοῦν­τες μετ᾿ αὐτοῦ
ἀπο­κριθεὶς δὲ ὁ Пέτρος εἶπεν τῷ Ἰησοῦ κύριε καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι εἰ θέλεις ποιήσω ὧδε τρεῖς σκηνάς σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ μίαν καὶ Ἠλίᾳ μίαν
ἔτι αὐτοῦ λαλοῦν­τος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ εὐδόκησα ἀκούετε αὐτοῦ
καὶ ἀκούσαν­τες οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπι­̀ προ­́σωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα
καὶ προ­σῆλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἁψά­με­νος αὐτῶν εἶπεν ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε
ἐπάραν­τες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ αὐτὸν Ἰησοῦν μόνον
καὶ κατα­βαινόν­των αὐτῶν ἐκ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἐγερθῇ
καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγον­τες τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον
ὁ δὲ ἀπο­κριθεὶς εἶπεν Ἠλίας μὲν ἔρχεται καὶ ἀπο­κατα­στήσει πάν­τα
λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἠλίας ἤδη ἦλθεν καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτὸν ἀλλὰ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν οὕτως καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ᾿ αὐτῶν
τότε συν­ῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς
καὶ ἐλθόν­των προ­̀ς τὸν ὄχλον προ­σῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν
καὶ λέγων κύριε ἐλέησόν μου τὸν υἱόν ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ
καὶ προ­σήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι
ἀπο­κριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη ἕως πότε μεθ᾿ ὑμῶν ἔσομαι ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε
καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύ­θη ὁ παῖς ἀπο­̀ τῆς ὥρας ἐκείνης
τότε προ­σελθόν­τες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ᾿ ἰδίαν εἶπον δια­̀ τί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό
ὁ δὲ λέγει αὐτοῖς δια­̀ τὴν ὀλιγοπιστίαν ὑμῶν ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ καὶ μεταβή­σε­ται καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν
ὁ δὲ λέγει αὐτοῖς δια­̀ τὴν ὀλιγοπιστίαν ὑμῶν ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ καὶ μεταβή­σε­ται καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν ἐν προ­σευκῇ καὶ νηστείᾳ)
Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παρα­δίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων
καὶ ἀπο­κτενοῦσιν αὐτόν καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθή­σε­ται καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα
ἐλθόν­των δὲ αὐτῶν εἰς Καφαρναοὺμ προ­σῆλθον οἱ τὰ δίδραχμα λαμβάνον­τες τῷ Пέτρῳ καὶ εἶπαν ὁ διδάσκαλος ὑμῶν οὐ τελεῖ τὰ δίδραχμα
λέγει ναί καὶ ἐλθόν­τα εἰς τὴν οἰκίαν προ­έφθασεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων τί σοι δοκεῖ Σίμων οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπο­̀ τίνων λαμβάνουσιν τέλη ἢ κῆνσον ἀπο­̀ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπο­̀ τῶν ἀλλοτρίων
εἰπόν­τος δέ ἀπο­̀ τῶν ἀλλοτρίων ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἄρα γε ἐλεύ­θεροί εἰσιν οἱ υἱοί
ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτούς πορευθεὶς εἰς θάλασ­σαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάν­τα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις στατῆρα ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀν­τὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ
1 Преображение Господне. 14 Исцеление бесноватого отрока; 22 предсказание Своей смерти Иисусом Христом. 24 Уплата подати на храм.
[Зач. 70.] По прошествии дней шести, взял Иисус Петра, Иакова и Иоанна, брата его, и возвел их на гору высокую одних,
и преобразился пред ними: и просияло лице Его, как солнце, одежды же Его сделались белыми, как свет.
И вот, явились им Моисей и Илия, с Ним беседующие.
При сем Петр сказал Иисусу: Господи! хорошо нам здесь быть; если хочешь, сделаем здесь три кущи: Тебе одну, и Моисею одну, и одну Илии.
Когда он еще говорил, се, облако светлое осенило их; и се, глас из облака глаголющий: Сей есть Сын Мой Возлюбленный, в Котором Мое благоволение; Его слушайте.
И, услышав, ученики пали на лица свои и очень испугались.
Но Иисус, приступив, коснулся их и сказал: встаньте и не бойтесь.
Возведя же очи свои, они никого не увидели, кроме одного Иисуса.
И когда сходили они с горы, Иисус запретил им, говоря: никому не сказывайте о сем видении, доколе Сын Человеческий не воскреснет из мертвых.
[Зач. 71.] И спросили Его ученики Его: как же книжники говорят, что Илии надлежит прийти прежде?
Иисус сказал им в ответ: правда, Илия должен прийти прежде и устроить всё;
но говорю вам, что Илия уже пришел, и не узнали его, а поступили с ним, как хотели; та́к и Сын Человеческий пострадает от них.
Тогда ученики поняли, что Он говорил им об Иоанне Крестителе.
[Зач. 72.] Когда они пришли к народу, то подошел к Нему человек и, преклоняя пред Ним колени,
сказал: Господи! помилуй сына моего; он в новолуния беснуется и тяжко страдает, ибо часто бросается в огонь и часто в воду,
я приводил его к ученикам Твоим, и они не могли исцелить его.
Иисус же, отвечая, сказал: о, род неверный и развращенный! доколе буду с вами? доколе буду терпеть вас? приведите его ко Мне сюда.
И запретил ему Иисус, и бес вышел из него; и отрок исцелился в тот час.
Тогда ученики, приступив к Иисусу наедине, сказали: почему мы не могли изгнать его?
Иисус же сказал им: по неверию вашему; ибо истинно говорю вам: если вы будете иметь веру с горчичное зерно и скажете горе сей: «перейди отсюда туда», и она перейдет; и ничего не будет невозможного для вас;
сей же род изгоняется только молитвою и постом.
Во время пребывания их в Галилее, Иисус сказал им: Сын Человеческий предан будет в руки человеческие,
и убьют Его, и в третий день воскреснет. И они весьма опечалились.
[Зач. 73.] Когда же пришли они в Капернаум, то подошли к Петру собиратели дидрахм* и сказали: Учитель ваш не даст ли дидрахмы? //*Две драхмы – определенная дань на храм.
Он говорит: да. И когда вошел он в дом, то Иисус, предупредив его, сказал: как тебе кажется, Симон? цари земные с кого берут пошлины или подати? с сынов ли своих, или с посторонних?
Петр говорит Ему: с посторонних. Иисус сказал ему: итак, сыны свободны;
но, чтобы нам не соблазнить их, пойди на море, брось уду, и первую рыбу, которая попадется, возьми, и, открыв у ней рот, найдешь статир*; возьми его и отдай им за Меня и за себя. //*Четыре драхмы.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible