Скрыть
21:2
21:3
21:4
21:6
21:10
21:11
21:14
21:15
21:17
21:18
21:20
21:24
21:25
21:27
21:28
21:29
21:30
21:34
21:36
21:37
21:40
21:41
21:43
21:45
21:46
Церковнославянский (рус)
И егда́ при­­бли́жишася во Иерусали́мъ и прiидо́ша въ Виѳсфагі́ю къ горѣ́ Елео́нстѣй, тогда́ Иису́съ посла́ два́ ученика́,
глаго́ля и́ма: иди́та въ ве́сь, я́же пря́мо ва́ма: и а́бiе обря́щета осля́ при­­вя́зано, и жребя́ съ ни́мъ: от­рѣши́в­ша при­­веди́та Ми́:
и а́ще ва́ма кто́ рече́тъ что́, рече́та, я́ко Госпо́дь ею́ тре́буетъ: а́бiе же по́слетъ я́.
Сiе́ же все́ бы́сть, да сбу́дет­ся рече́н­ное проро́комъ, глаго́лющимъ:
рцы́те дще́ри Сiо́новѣ: се́, Ца́рь тво́й гряде́тъ тебѣ́ кро́токъ, и всѣ́дъ на осля́ и жребя́, сы́на подъяре́мнича.
Ше́дша же ученика́ и сотво́рша, я́коже повелѣ́ и́ма Иису́съ,
при­­ведо́ста осля́ и жребя́: и воз­ложи́ша верху́ ею́ ри́зы своя́, и всѣ́де верху́ и́хъ.
Мно́жайшiи же наро́ди постила́ху ри́зы своя́ по пути́: друзі́и же рѣ́заху вѣ́тви от­ дре́въ и постила́ху по пути́.
Наро́ди же предходя́щiи [ему́] и вслѣ́д­ст­ву­ю­щiи зва́ху, глаго́люще: оса́н­на Сы́ну Дави́дову: благослове́нъ Гряды́й во и́мя Госпо́дне: оса́н­на въ вы́шнихъ.
И в­ше́дшу Ему́ во Иерусали́мъ, потрясе́ся ве́сь гра́дъ, глаго́ля: кто́ есть Се́й?
Наро́ди же глаго́лаху: Се́й е́сть Иису́съ проро́къ, и́же от­ Назаре́та Галиле́йска.
[Зач. 83.] И вни́де Иису́съ въ це́рковь Бо́жiю и изгна́ вся́ продаю́щыя и купу́ющыя въ це́ркви, и трапе́зы торжнико́мъ испрове́рже и сѣда́лища продаю́щихъ го́луби,
и глаго́ла и́мъ: пи́сано е́сть: хра́мъ Мо́й хра́мъ моли́твы нарече́т­ся: вы́ же сотвори́сте и́ верте́пъ разбо́йникомъ.
И при­­ступи́ша къ Нему́ хро́мiи и слѣпі́и въ це́ркви: и исцѣли́ и́хъ.
Ви́дѣв­ше же архiере́е и кни́жницы чудеса́, я́же сотвори́, и о́троки зову́щя въ це́ркви и глаго́лющя: оса́н­на Сы́ну Дави́дову, негодова́ша
и рѣ́ша Ему́: слы́шиши ли, что́ сі́и глаго́лютъ? Иису́съ же рече́ и́мъ: е́й: нѣ́сте ли чли́ николи́же, я́ко изъ у́стъ младе́нецъ и ссу́щихъ соверши́лъ еси́ хвалу́?
И оста́вль и́хъ, изы́де во́нъ изъ гра́да въ Виѳа́нiю и водвори́ся ту́.
[Зач. 84.] У́тру же воз­вра́щься во гра́дъ, взалка́:
и узрѣ́въ смоко́вницу еди́ну при­­ пути́, прiи́де къ не́й, и ничто́же обрѣ́те на не́й, то́кмо ли́­ст­вiе еди́но, и глаго́ла е́й: да николи́же от­ тебе́ плода́ бу́детъ во вѣ́ки. И а́бiе и́зсше смоко́вница.
И ви́дѣв­ше ученицы́ диви́шася, глаго́люще: ка́ко а́бiе и́зсше смоко́вница?
Отвѣща́въ же Иису́съ рече́ и́мъ: ами́нь глаго́лю ва́мъ: а́ще и́мате вѣ́ру и не усумните́ся, не то́кмо смоко́вничное сотворите́, но а́ще и горѣ́ се́й рече́те: дви́гнися и ве́рзися въ мо́ре, бу́детъ:
и вся́, ели́ка а́ще воспро́сите въ моли́твѣ вѣ́ру­ю­ще, прiи́мете.
[Зач. 85.] И при­­ше́дшу Ему́ въ це́рковь, при­­ступи́ша къ Нему́ уча́щу архiере́е и ста́рцы людсті́и, глаго́люще: ко́­ею вла́стiю сiя́ твори́ши? И кто́ Ти даде́ вла́сть сiю́?
Отвѣща́въ же Иису́съ рече́ и́мъ: вопрошу́ вы и А́зъ сло́во еди́но: е́же а́ще рече́те Мнѣ́, и А́зъ ва́мъ реку́, ко́­ею вла́стiю сiя́ творю́:
креще́нiе Иоа́н­ново от­ку́ду бѣ́? Съ небесе́ ли, или́ от­ человѣ́къ? Они́ же помышля́ху въ себѣ́, глаго́люще: а́ще рече́мъ, съ небесе́: рече́тъ на́мъ: почто́ у́бо не вѣ́ровасте ему́?
А́ще ли рече́мъ, от­ человѣ́къ: бо­и́мся наро́да: вси́ бо и́мутъ Иоа́н­на я́ко проро́ка.
И от­вѣща́в­ше Иису́сови рѣ́ша: не вѣ́мы. Рече́ и́мъ и То́й: ни А́зъ ва́мъ глаго́лю, ко́­ею вла́стiю сiя́ творю́.
[Зач. 86.] Что́ же ся́ ва́мъ мни́тъ? Человѣ́къ нѣ́кiй имя́ше два́ сы́на, и при­­ше́дъ къ пе́рвому, рече́: ча́до, иди́ дне́сь, дѣ́лай въ виногра́дѣ мо­е́мъ.
О́нъ же от­вѣща́въ рече́: не хощу́: послѣди́ же раска́явся, и́де.
И при­­сту́пль къ друго́му, рече́ та́коже. О́нъ же от­вѣща́въ рече́: а́зъ, го́споди [иду́]: и не и́де.
Кі́й от­ обою́ сотвори́ во́лю о́тчу? Глаго́лаша Ему́: пе́рвый. Глаго́ла и́мъ Иису́съ: ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко мытари́ и любо­дѣ́йцы варя́ютъ вы́ въ Ца́р­ст­вiи Бо́жiи:
прiи́де бо къ ва́мъ Иоа́н­нъ [Крести́тель] путе́мъ пра́веднымъ, и не вѣ́ровасте ему́, мытари́ же и любо­дѣ́йцы вѣ́роваша ему́: вы́ же ви́дѣв­ше, не раска́ястеся послѣди́ вѣ́ровати ему́.
[Зач. 87.] И́ну при́тчу слы́шите. Человѣ́къ нѣ́кiй бѣ́ домови́тъ, и́же насади́ виногра́дъ, и опло́томъ огради́ его́, и ископа́ въ не́мъ точи́ло, и созда́ сто́лпъ, и вдаде́ и́ дѣ́лателемъ, и отъи́де.
Егда́ же при­­бли́жися вре́мя плодо́въ, посла́ рабы́ своя́ къ дѣ́лателемъ прiя́ти плоды́ его́:
и е́мше дѣ́лателе рабо́въ его́, о́ваго у́бо би́ша, о́ваго же уби́ша, о́ваго же ка́менiемъ поби́ша.
Па́ки посла́ и́ны рабы́ мно́жайшя пе́рвыхъ: и сотвори́ша и́мъ та́коже.
Послѣди́ же посла́ къ ни́мъ сы́на сво­его́, глаго́ля: усрамя́т­ся сы́на мо­его́.
Дѣ́лателе же ви́дѣв­ше сы́на, рѣ́ша въ себѣ́: се́й е́сть наслѣ́дникъ: прiиди́те, убiе́мъ его́ и удержи́мъ достоя́нiе его́.
И е́мше его́ изведо́ша во́нъ изъ виногра́да и уби́ша.
Егда́ у́бо прiи́детъ господи́нъ виногра́да, что́ сотвори́тъ дѣ́лателемъ тѣ́мъ?
Глаго́лаша Ему́: злы́хъ злѣ́ погуби́тъ и́хъ, и виногра́дъ преда́стъ и́нымъ дѣ́лателемъ, и́же воз­дадя́тъ ему́ плоды́ во времена́ своя́.
Глаго́ла и́мъ Иису́съ: нѣ́сте ли чли́ николи́же въ Писа́нiихъ: ка́мень, его́же не въ ряду́ сотвори́ша {небрего́ша} зи́ждущiи, се́й бы́сть во главу́ у́гла? От­ Го́спода бы́сть сiе́, и е́сть ди́вно во о́чiю ва́шею {на́шею}.
[Зач. 88.] Сего́ ра́ди глаго́лю ва́мъ, я́ко отъ­и́мет­ся от­ ва́съ Ца́р­ст­вiе Бо́жiе и да́ст­ся язы́ку творя́щему плоды́ его́:
и пады́й на ка́мени се́мъ сокруши́т­ся: а на не́мже паде́тъ, сотры́етъ и́.
И слы́шав­ше архiере́е и фарисе́е при́тчи Его́, разумѣ́ша, я́ко о ни́хъ глаго́летъ:
и и́щуще Его́ я́ти, убоя́шася наро́да, поне́же я́ко проро́ка Его́ имѣ́яху.
Латинский (Nova Vulgata)
Et cum appropinquassent Hierosolymis et venissent Bethfage, ad montem Oliveti, tunc Iesus misit duos discipulos
dicens eis: «Ite in castellum, quod contra vos est, et statim invenietis asinam alligatam et pullum cum ea; solvite et adducite mihi.
Et si quis vobis aliquid dixerit, dicite: "Dominus eos necessarios habet", et confestim dimittet eos».
Hoc autem factum est, ut impleretur, quod dictum est per prophetam dicentem:
«Dicite filiae Sion: Ecce Rex tuus venit tibi, mansuetus et sedens super asinam et super pullum filium subiugalis».
Euntes autem discipuli fecerunt, sicut praecepit illis Iesus,
et adduxerunt asinam et pullum; et imposuerunt super eis vestimenta sua, et sedit super ea.
Plurima autem turba straverunt vestimenta sua in via; alii autem caedebant ramos de arboribus et sternebant in via.
Turbae autem, quae praecedebant eum et quae sequebantur, clamabant dicentes: «Hosanna filio David! Benedictus, qui venit in nomine Domini! Hosanna in altissimis!».
Et cum intrasset Hierosolymam, commota est universa civitas dicens: «Quis est hic?".
Turbae autem dicebant: «Hic est Iesus propheta a Nazareth Galilaeae».
Et intravit Iesus in templum et eiciebat omnes vendentes et ementes in templo, et mensas nummulariorum evertit et cathedras vendentium columbas,
et dicit eis: «Scriptum est:»Domus mea domus orationis vocabitur". Vos autem facitis eam speluncam latronum».
Et accesserunt ad eum caeci et claudi in templo, et sanavit eos.
Videntes autem principes sacerdotum et scribae mirabilia, quae fecit, et pueros clamantes in templo et dicentes: «Hosanna filio David», indignati sunt
et dixerunt ei: «Audis quid isti dicant?». Iesus autem dicit eis: «Utique; numquam legistis:»Ex ore infantium et lactantium perfecisti laudem"?».
Et relictis illis, abiit foras extra civitatem in Bethaniam ibique mansit.
Mane autem revertens in civitatem, esuriit.
Et videns fici arborem unam secus viam, venit ad eam; et nihil invenit in ea nisi folia tantum et ait illi: «Numquam ex te fructus nascatur in sempiternum». Et arefacta est continuo ficulnea.
Et videntes discipuli mirati sunt dicentes: «Quomodo continuo aruit ficulnea?».
Respondens autem Iesus ait eis: «Amen dico vobis: Si habueritis fidem et non haesitaveritis, non solum de ficulnea facietis, sed et si monti huic dixeritis: "Tolle et iacta te in mare", fiet.
Et omnia, quaecumque petieritis in oratione credentes, accipietis».
Et cum venisset in templum, accesserunt ad eum docentem principes sacerdotum et seniores populi dicentes: «In qua potestate haec facis? Et quis tibi dedit hanc potestatem?».
Respondens autem Iesus dixit illis: «Interrogabo vos et ego unum sermonem, quem si dixeritis mihi, et ego vobis dicam, in qua potestate haec facio:
Baptismum Ioannis unde erat? A caelo an ex hominibus?». At illi cogitabant inter se dicentes: «Si dixerimus: "E caelo", dicet nobis: "Quare ergo non credidistis illi?";
si autem dixerimus: "Ex hominibus", timemus turbam; omnes enim habent Ioannem sicut prophetam».
Et respondentes Iesu dixerunt: «Nescimus». Ait illis et ipse: «Nec ego dico vobis in qua potestate haec facio».
«Quid autem vobis videtur? Homo quidam habebat duos filios. Et accedens ad primum dixit: "Fili, vade hodie, operare in vinea".
Ille autem respondens ait: "Nolo"; postea autem paenitentia motus abiit.
Accedens autem ad alterum dixit similiter. At ille respondens ait: "Eo, domine"; et non ivit.
Quis ex duobus fecit voluntatem patris?». Dicunt: «Primus». Dicit illis Iesus: «Amen dico vobis: Publicani et meretrices praecedunt vos in regnum Dei.
Venit enim ad vos Ioannes in via iustitiae, et non credidistis ei; publicani autem et meretrices crediderunt ei. Vos autem videntes nec paenitentiam habuistis postea, ut crederetis ei.
Aliam parabolam audite. Homo erat pater familias, qui plantavit vineam et saepem circumdedit ei et fodit in ea torcular et aedificavit turrim et locavit eam agricolis et peregre profectus est.
Cum autem tempus fructuum appropinquasset, misit servos suos ad agricolas, ut acciperent fructus eius.
Et agricolae, apprehensis servis eius, alium ceciderunt, alium occiderunt, alium vero lapidaverunt.
Iterum misit alios servos plures prioribus, et fecerunt illis similiter.
Novissime autem misit ad eos filium suum dicens: "Verebuntur filium meum".
Agricolae autem videntes filium dixerunt intra se: "Hic est heres. Venite, occidamus eum et habebimus hereditatem eius".
Et apprehensum eum eiecerunt extra vineam et occiderunt.
Cum ergo venerit dominus vineae, quid faciet agricolis illis?».
Aiunt illi: «Malos male perdet et vineam locabit aliis agricolis, qui reddant ei fructum temporibus suis».
Dicit illis Iesus: «Numquam legistis in Scripturis:»Lapidem quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli; a Domino factum est istud et est mirabile in oculis nostris" ?
Ideo dico vobis quia auferetur a vobis regnum Dei et dabitur genti facienti fructus eius.
Et, qui ceciderit super lapidem istum confringetur; super quem vero ceciderit, conteret eum».
Et cum audissent principes sacerdotum et pharisaei parabolas eius, cognoverunt quod de ipsis diceret;
et quaerentes eum tenere, timuerunt turbas, quoniam sicut prophetam eum habebant.
1 Вход Господень во Иерусалим; ликование народа. 12 Очищение храма; исцеление слепых и хромых. 18 Засохшая смоковница; о вере. 23 «Какою властью?..» 28 Притча о двух сыновьях; 33 о злых виноградарях; «камень, отверженный строителями».
И когда приблизились к Иерусалиму и пришли в Виффагию к горе Елеонской, тогда Иисус послал двух учеников,
сказав им: пойдите в селение, которое прямо перед вами; и тотчас найдете ослицу привязанную и молодого осла с нею; отвязав, приведите ко Мне;
и если кто скажет вам что-нибудь, отвечайте, что они надобны Господу; и тотчас пошлет их.
Всё же сие было, да сбудется реченное через пророка, который говорит:
Скажите дщери Сионовой: се, Царь твой грядет к тебе кроткий, сидя на ослице и молодом осле, сыне подъяремной.
Ученики пошли и поступили так, как повелел им Иисус:
привели ослицу и молодого осла и положили на них одежды свои, и Он сел поверх их.
Множество же народа постилали свои одежды по дороге, а другие резали ветви с дерев и постилали по дороге;
народ же, предшествовавший и сопровождавший, восклицал: осанна* Сыну Давидову! благословен Грядущий во имя Господне! осанна в вышних! //*Спасение.
И когда вошел Он в Иерусалим, весь город пришел в движение и говорил: кто Сей?
Народ же говорил: Сей есть Иисус, пророк из Назарета Галилейского.
[Зач. 83.] И вошел Иисус в храм Божий и выгнал всех продающих и покупающих в храме, и опрокинул столы меновщиков и скамьи продающих голубей,
и говорил им: написано, – дом Мой домом молитвы наречется; а вы сделали его вертепом разбойников.
И приступили к Нему в храме слепые и хромые, и Он исцелил их.
Видев же первосвященники и книжники чудеса, которые Он сотворил, и детей, восклицающих в храме и говорящих: осанна Сыну Давидову! – вознегодовали
и сказали Ему: слышишь ли, что они говорят? Иисус же говорит им: да! разве вы никогда не читали: из уст младенцев и грудных детей Ты устроил хвалу?
И, оставив их, вышел вон из города в Вифанию и провел там ночь.
[Зач. 84.] Поутру же, возвращаясь в город, взалкал;
и увидев при дороге одну смоковницу, подошел к ней и, ничего не найдя на ней, кроме одних листьев, говорит ей: да не будет же впредь от тебя плода вовек. И смоковница тотчас засохла.
Увидев это, ученики удивились и говорили: как это тотчас засохла смоковница?
Иисус же сказал им в ответ: истинно говорю вам, если будете иметь веру и не усомнитесь, не только сделаете то́, что́ сделано со смоковницею, но если и горе сей скажете: поднимись и ввергнись в море, – будет;
и всё, чего ни попросите в молитве с верою, полу́чите.
[Зач. 85.] И когда пришел Он в храм и учил, приступили к Нему первосвященники и старейшины народа и сказали: какою властью Ты это делаешь? и кто Тебе дал такую власть?
Иисус сказал им в ответ: спрошу и Я вас об одном; если о том скажете Мне, то и Я вам скажу, какою властью это делаю;
крещение Иоанново откуда было: с небес, или от человеков? Они же рассуждали между собою: если скажем: с небес, то Он скажет нам: почему же вы не поверили ему?
а если сказать: от человеков, – боимся народа, ибо все почитают Иоанна за пророка.
И сказали в ответ Иисусу: не знаем. Сказал им и Он: и Я вам не скажу, какою властью это делаю.
[Зач. 86.] А ка́к вам кажется? У одного человека было два сына; и он, подойдя к первому, сказал: сын! пойди сегодня работай в винограднике моем.
Но он сказал в ответ: не хочу; а после, раскаявшись, пошел.
И подойдя к другому, он сказал то́ же. Этот сказал в ответ: иду, государь, и не пошел.
Который из двух исполнил волю отца? Говорят Ему: первый. Иисус говорит им: истинно говорю вам, что мытари и блудницы вперед вас идут в Царство Божие,
ибо пришел к вам Иоанн путем праведности, и вы не поверили ему, а мытари и блудницы поверили ему; вы же, и видев это, не раскаялись после, чтобы поверить ему.
[Зач. 87.] Выслушайте другую притчу: был некоторый хозяин дома, который насадил виноградник, обнес его оградою, выкопал в нем точило, построил башню и, отдав его виноградарям, отлучился.
Когда же приблизилось время плодов, он послал своих слуг к виноградарям взять свои плоды;
виноградари, схватив слуг его, иного прибили, иного убили, а иного побили камнями.
Опять послал он других слуг, больше прежнего; и с ними поступили так же.
Наконец, послал он к ним своего сына, говоря: постыдятся сына моего.
Но виноградари, увидев сына, сказали друг другу: это наследник; пойдем, убьем его и завладеем наследством его.
И, схватив его, вывели вон из виноградника и убили.
Итак, когда придет хозяин виноградника, что сделает он с этими виноградарями?
Говорят Ему: злодеев сих предаст злой смерти, а виноградник отдаст другим виноградарям, которые будут отдавать ему плоды во времена свои.
Иисус говорит им: неужели вы никогда не читали в Писании: камень, который отвергли строители, тот самый сделался главою угла? Это от Господа, и есть дивно в очах наших?
[Зач. 88.] Потому сказываю вам, что отнимется от вас Царство Божие и дано будет народу, приносящему плоды его;
и тот, кто упадет на этот камень, разобьется, а на кого он упадет, того раздавит.
И слышав притчи Его, первосвященники и фарисеи поняли, что Он о них говорит,
и старались схватить Его, но побоялись народа, потому что Его почитали за пророка.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible