Скрыть
22:1
22:3
22:4
22:5
22:6
22:8
22:9
22:10
22:11
22:12
22:13
22:16
22:17
22:18
22:19
22:20
22:22
22:25
22:26
22:27
22:28
22:29
22:31
22:33
22:34
22:36
22:38
22:40
22:41
22:43
22:45
22:46
Церковнославянский (рус)
[Зач. 89.] И от­вѣща́въ Иису́съ, па́ки рече́ и́мъ въ при́тчахъ, глаго́ля:
уподо́бися Ца́р­ст­вiе Небе́сное человѣ́ку царю́, и́же сотвори́ бра́ки сы́ну сво­ему́
и посла́ рабы́ своя́ при­­зва́ти зва́н­ныя на бра́ки: и не хотя́ху прiити́.
Па́ки посла́ и́ны рабы́, глаго́ля: рцы́те зва́н­нымъ: се́, обѣ́дъ мо́й угото́вахъ, юнцы́ мо­и́ и упита́н­ная исколе́на, и вся́ гото́ва: прiиди́те на бра́ки.
Они́ же небре́гше от­идо́ша, о́въ у́бо на село́ свое́, о́въ же на ку́пли своя́:
про́чiи же е́мше рабо́въ его́, досади́ша и́мъ и уби́ша и́хъ.
И слы́шавъ ца́рь то́й разгнѣ́вася, и посла́въ во́я своя́, погуби́ уби́йцы о́ны и гра́дъ и́хъ зажже́.
Тогда́ глаго́ла рабо́мъ сво­и́мъ: бра́къ у́бо гото́въ е́сть, зва́н­нiи же не бы́ша досто́йни:
иди́те у́бо на исхо́дища путі́й, и ели́цѣхъ а́ще обря́щете, при­­зови́те на бра́ки.
И изше́дше раби́ о́ни на распу́тiя, собра́ша всѣ́хъ, ели́цѣхъ обрѣто́ша, злы́хъ же и до́брыхъ: и испо́лнися бра́къ воз­лежа́щихъ.
Вше́дъ же ца́рь ви́дѣти воз­лежа́щихъ, ви́дѣ ту́ человѣ́ка не оболче́на во одѣя́нiе бра́чное,
и глаго́ла ему́: дру́же, ка́ко в­ше́лъ еси́ сѣ́мо не имы́й одѣя́нiя бра́чна? О́нъ же умолча́.
Тогда́ рече́ ца́рь слуга́мъ: связа́в­ше ему́ ру́цѣ и но́зѣ, воз­ми́те его́ и вве́рзите во тму́ кромѣ́шнюю: ту́ бу́детъ пла́чь и скре́жетъ зубо́мъ:
мно́зи бо су́ть зва́ни, ма́ло же избра́н­ныхъ.
[Зач. 90.] Тогда́ ше́дше фарисе́е, совѣ́тъ воспрiя́ша, я́ко да обольстя́тъ Его́ сло́вомъ.
И посыла́ютъ къ Нему́ ученики́ своя́ со иродiа́ны, глаго́люще: Учи́телю, вѣ́мы, я́ко и́стиненъ еси́, и пути́ Бо́жiю во­и́стин­ну учи́ши, и неради́ши ни о ко́мже: не зри́ши бо на лице́ человѣ́комъ:
рцы́ у́бо на́мъ, что́ Ти́ ся мни́тъ? Досто́йно ли е́сть да́ти кинсо́нъ ке́сареви, или́ ни́?
Разумѣ́въ же Иису́съ лука́в­ст­во и́хъ, рече́: что́ Мя искуша́ете, лицемѣ́ри?
покажи́те Ми́ злати́цу кинсо́н­ную. Они́ же при­­несо́ша Ему́ пѣ́нязь.
И глаго́ла и́мъ: чі́й о́бразъ се́й и написа́нiе?
[И] глаго́лаша Ему́: ке́саревъ. Тогда́ глаго́ла и́мъ: воз­дади́те у́бо ке́сарева ке́сареви, и Бо́жiя Богови.
И слы́шав­ше диви́шася: и оста́вльше Его́ от­идо́ша.
[Зач. 91.] Въ то́й де́нь при­­ступи́ша къ Нему́ саддуке́е, и́же глаго́лютъ не бы́ти воскресе́нiю, и вопроси́ша Его́,
глаго́люще: Учи́телю, Моисе́й рече́: а́ще кто́ у́мретъ не имы́й ча́дъ, [да] по́йметъ бра́тъ его́ жену́ его́ и воскреси́тъ сѣ́мя бра́та сво­его́:
бѣ́ша же въ на́съ се́дмь бра́тiя: и пе́рвый оже́нься у́мре, и не имы́й сѣ́мене, оста́ви жену́ свою́ бра́ту сво­ему́:
та́кожде же и вторы́й, и тре́тiй, да́же до седма́го:
послѣди́ же всѣ́хъ у́мре и жена́:
въ воскресе́нiе у́бо, кото́раго от­ седми́хъ бу́детъ жена́? Вси́ бо имѣ́ша ю́.
Отвѣща́въ же Иису́съ рече́ и́мъ: прельща́етеся, не вѣ́дуще Писа́нiя, ни си́лы Бо́жiя:
въ воскресе́нiе бо ни же́нят­ся, ни посяга́ютъ, но я́ко А́нгели Бо́жiи на небеси́ су́ть:
о воскресе́нiи же ме́ртвыхъ нѣ́сте ли чли́ рече́н­наго ва́мъ Бо́гомъ, глаго́лющимъ:
А́зъ е́смь Бо́гъ Авраа́мовъ, и Бо́гъ Исаа́ковъ, и Бо́гъ Иа́ковль? Нѣ́сть Бо́гъ Бо́гъ ме́ртвыхъ, но [Бо́гъ] живы́хъ.
И слы́шав­ше наро́ди дивля́хуся о уче́нiи Его́.
[Зач. 92.] Фарисе́е же слы́шав­ше, я́ко посрами́ саддуке́и, собра́шася вку́пѣ.
И вопроси́ еди́нъ от­ ни́хъ законо­учи́тель, искуша́я Его́ и глаго́ля:
Учи́телю, ка́я за́повѣдь бо́лши [е́сть] въ зако́нѣ?
Иису́съ же рече́ ему́: воз­лю́биши Го́спода Бо́га тво­его́ всѣ́мъ се́рдцемъ тво­и́мъ, и все́ю душе́ю тво­е́ю, и все́ю мы́слiю тво­е́ю:
сiя́ е́сть пе́рвая и бо́лшая за́повѣдь:
втора́я же подо́бна е́й: воз­лю́биши и́скрен­няго тво­его́ я́ко са́мъ себе́:
въ сiю́ обою́ за́повѣдiю ве́сь зако́нъ и проро́цы ви́сятъ.
Собра́в­шымся же фарисе́омъ, вопроси́ и́хъ Иису́съ,
глаго́ля: что́ ва́мъ мни́т­ся о Христѣ́? Чі́й е́сть Сы́нъ? Глаго́лаша Ему́: Дави́довъ.
Глаго́ла и́мъ: ка́ко у́бо Дави́дъ Ду́хомъ Го́спода Его́ нарица́етъ, глаго́ля:
рече́ Госпо́дь Го́сподеви мо­ему́: сѣди́ одесну́ю Мене́, до́ндеже положу́ враги́ Твоя́ подно́жiе нога́ма Тво­и́ма?
А́ще у́бо Дави́дъ нарица́етъ Его́ Го́спода, ка́ко Сы́нъ ему́ е́сть?
И никто́же можа́­ше от­вѣща́ти Ему́ словесе́: ниже́ смѣ́яше кто́ от­ того́ дне́ вопроси́ти Его́ ктому́.
Французский (LSG)
 Jésus, prenant la parole, leur parla de nouveau en parabole, et il dit:
 Le royaume des cieux est semblable à un roi qui fit des noces pour son fils.
 Il envoya ses serviteurs appeler ceux qui étaient invités aux noces; mais ils ne voulurent pas venir.
 Il envoya encore d'autres serviteurs, en disant: Dites aux conviés: Voici, j'ai préparé mon festin; mes boeufs et mes bêtes grasses sont tués, tout est prêt, venez aux noces.
 Mais, sans s'inquiéter de l'invitation, ils s'en allèrent, celui-ci à son champ, celui-là à son trafic;
 et les autres se saisirent des serviteurs, les outragèrent et les tuèrent.
 Le roi fut irrité; il envoya ses troupes, fit périr ces meurtriers, et brûla leur ville.
 Alors il dit à ses serviteurs: Les noces sont prêtes; mais les conviés n'en étaient pas dignes.
 Allez donc dans les carrefours, et appelez aux noces tous ceux que vous trouverez.
 Ces serviteurs allèrent dans les chemins, rassemblèrent tous ceux qu'ils trouvèrent, méchants et bons, et la salle des noces fut pleine de convives.
 Le roi entra pour voir ceux qui étaient à table, et il aperçut là un homme qui n'avait pas revêtu un habit de noces.
 Il lui dit: Mon ami, comment es-tu entré ici sans avoir un habit de noces? Cet homme eut la bouche fermée.
 Alors le roi dit aux serviteurs: Liez-lui les pieds et les mains, et jetez-le dans les ténèbres du dehors, où il y aura des pleurs et des grincements de dents.
 Car il y a beaucoup d'appelés, mais peu d'élus.
 Alors les pharisiens allèrent se consulter sur les moyens de surprendre Jésus par ses propres paroles.
 Ils envoyèrent auprès de lui leurs disciples avec les hérodiens, qui dirent: Maître, nous savons que tu es vrai, et que tu enseignes la voie de Dieu selon la vérité, sans t'inquiéter de personne, car tu ne regardes pas à l'apparence des hommes.
 Dis-nous donc ce qu'il t'en semble: est-il permis, ou non, de payer le tribut à César?
 Jésus, connaissant leur méchanceté, répondit: Pourquoi me tentez-vous, hypocrites?
 Montrez-moi la monnaie avec laquelle on paie le tribut. Et ils lui présentèrent un denier.
 Il leur demanda: De qui sont cette effigie et cette inscription?
 De César, lui répondirent-ils. Alors il leur dit: Rendez donc à César ce qui est à César, et à Dieu ce qui est à Dieu.
 Étonnés de ce qu'ils entendaient, ils le quittèrent, et s'en allèrent.
 Le même jour, les sadducéens, qui disent qu'il n'y a point de résurrection, vinrent auprès de Jésus, et lui firent cette question:
 Maître, Moïse a dit: Si quelqu'un meurt sans enfants, son frère épousera sa veuve, et suscitera une postérité à son frère.
 Or, il y avait parmi nous sept frères. Le premier se maria, et mourut; et, comme il n'avait pas d'enfants, il laissa sa femme à son frère.
 Il en fut de même du second, puis du troisième, jusqu'au septième.
 Après eux tous, la femme mourut aussi.
 A la résurrection, duquel des sept sera-t-elle donc la femme? Car tous l'ont eue.
 Jésus leur répondit: Vous êtes dans l'erreur, parce que vous ne comprenez ni les Écritures, ni la puissance de Dieu.
 Car, à la résurrection, les hommes ne prendront point de femmes, ni les femmes de maris, mais ils seront comme les anges de Dieu dans le ciel.
 Pour ce qui est de la résurrection des morts, n'avez-vous pas lu ce que Dieu vous a dit:
 Je suis le Dieu d'Abraham, le Dieu d'Isaac, et le Dieu de Jacob? Dieu n'est pas Dieu des morts, mais des vivants.
 La foule, qui écoutait, fut frappée de l'enseignement de Jésus.
 Les pharisiens, ayant appris qu'il avait réduit au silence les sadducéens, se rassemblèrent,
 et l'un d'eux, docteur de la loi, lui fit cette question, pour l'éprouver:
 Maître, quel est le plus grand commandement de la loi?
 Jésus lui répondit: Tu aimeras le Seigneur, ton Dieu, de tout ton coeur, de toute ton âme, et de toute ta pensée.
 C'est le premier et le plus grand commandement.
 Et voici le second, qui lui est semblable: Tu aimeras ton prochain comme toi-même.
 De ces deux commandements dépendent toute la loi et les prophètes.
 Comme les pharisiens étaient assemblés, Jésus les interrogea,
 en disant: Que pensez-vous du Christ? De qui est-il fils? Ils lui répondirent: De David.
 Et Jésus leur dit: Comment donc David, animé par l'Esprit, l'appelle-t-il Seigneur, lorsqu'il dit:
 Le Seigneur a dit à mon Seigneur: Assieds-toi à ma droite, Jusqu'à ce que je fasse de tes ennemis ton marchepied?
 Si donc David l'appelle Seigneur, comment est-il son fils?
 Nul ne put lui répondre un mot. Et, depuis ce jour, personne n'osa plus lui proposer des questions.
Рус. (Аверинцев)
А Иисус сызнова заговорил к ним в притчах:
«Царствие Небесное можно уподобить тому, как если бы некий царь устраивал брачный пир свой,
и послал рабов своих скликать званых на пир; но те не пожелали придти.
Он сызнова послал других рабов, велев сказать званым: «Вот, пир мой я устроил, быки мои и скот откормленный закланы, и все готово; спешите на пир!»
Но они, пренебрегши его словами, ушли, кто на поле свое, кто в лавку свою;
а оставшиеся схватили рабов его, надругались над ними и убили их.
А царь разгневался и, послав войска свои, истребил убийц тех, а город их спалил.
А потом говорит он рабам своим: «Пиршество приготовлено, однако званые не оказались достойны;
так ступайте на перекрестки и скликайте на брачный пир всех, кого только ни повстречаете!»
И вышли рабы те на улицы, и собрали всех, кого ни повстречали, и злых, и добрых; и пиршественный покой наполнился возлежащими.
Но царь, войдя посмотреть на возлежащих, увидел там человека, одетого не в праздничное одеяние,
и говорит ему: «Любезный, как ты вошел сюда, не имея праздничного одеяния?» А тот молчал.
Тогда царь сказал слугам: «Свяжите его по рукам и ногам и извергните во тьму внешнюю; там будет плач и скрежет зубовный!»
Ибо много званых, но мало избранных».
Тогда фарисеи ушли и сговорились, как им уловить Его в слове.
И подсылают они своих учеников вместе с приверженцами Ирода задать ему вопрос:
«Учитель, мы знаем, что ты человек правдивый и пути Божьему в истине учишь, ни на кого не озираясь, ибо лицеприятия в Тебе нет.
Так скажи нам Твой приговор: позволительно ли платить дань кесарю, или нет?»
А Иисус, разумея их лукавство, сказал:
«Что вы испытываете Меня, лицедеи?
Покажите Мне, какой монетой платят дань?»
Они же принесли ему динарий. И говорит Он им:
«Чье здесь изображение, и чье имя?»
Они говорят Ему:
«Кесаря!»
Тогда Он говорит им:
«Так отдавайте кесарево – кесарю, а Божие – Богу».
Услышав это, они изумились, оставили Его и ушли.
В тот же день подошли к Нему саддукеи, те, что говорят, будто нет воскресения, и задали Ему такой вопрос:
«Учитель! Моисей сказал, что если кто умрет, не имея детей, пусть брат его женится на вдове его и «восставит семя брату своему».
А было у нас семеро братьев: и первый, женившись, скончался, и раз не было у него детей, то жену свою он оставил брату своему;
так же и второй, и третий, и все семеро.
А последней из всех умерла жена.
Итак, женой которого из семи будет она в воскресении? Ведь все побывали ее мужьями!»
Но Иисус сказал им в ответ:
«Вы заблуждаетесь, не зная ни Писания, ни силы Божьей.
Ибо в воскресении не женятся и замуж не выходят, но пребывают как ангелы на небе.
А о том, что мертвые воскреснут, разве не читали вы реченного Богом:
«Я есмь Бог Авраама, и Бог Исаака, и Бог Иакова»; Бог не мертвых, но живых».
И толпы, услышав это, изумлялись учению Его.
А фарисеи, узнав, что Он посрамил саддукеев, обступили Его.
И один законник из их числа спросил, искушая Его:
«Учитель! Какая заповедь в Законе самая великая?»
Он же ответил:
«Возлюби Господа, Бога Твоего, всем сердцем твоим, и всей душой твоей, и всем разумением твоим».
Это самая великая и первая заповедь,
а вторая подобна ей: «Возлюби ближнего твоего, как самого себя».
На этих двух заповедях держится весь Закон и Пророки».
А когда фарисеи стояли вокруг, спросил их Иисус:
«Что думаете вы о Христе? Чей Он Сын?»
Говорят они Ему:
«Сын Давидов!»
Он говорит им:
«Как же тогда Давид в Духе именует Его Господом, говоря:
«Сказал Господь Господу моему:
воссядь по правую руку Мою,
доколе положу врагов Твоих
под ноги Твои»?
Если Давид именует Его Господом, как может Он быть ему сыном?»
И никто не смог ни слова возразить Ему на это; и вопросы задавать Ему с этого дня тоже не смели.
Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens:
«Simile factum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo.
Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire.
Iterum misit alios servos dicens: "Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias".
Illi autem neglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam;
reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt.
Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos et civitatem illorum succendit.
Tunc ait servis suis: "Nuptiae quidem paratae sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni;
ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias".
Et egressi servi illi in vias, congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiae discumbentium.
Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali
et ait illi: "Amice, quomodo huc intrasti, non habens vestem nuptialem?". At ille obmutuit.
Tunc dixit rex ministris: "Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores: ibi erit fletus et stridor dentium".
Multi enim sunt vocati, pauci vero electi».
Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone.
Et mittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: «Magister, scimus quia verax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enim respicis personam hominum.
Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censum dare Caesari an non?».
Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: «Quid me tentatis, hypocritae?
Ostendite mihi nomisma census». At illi obtulerunt ei denarium.
Et ait illis: «Cuius est imago haec et suprascriptio?».
Dicunt ei: «Caesaris». Tunc ait illis: «Reddite ergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo».
Et audientes mirati sunt et, relicto eo, abierunt.
In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem, et interrogaverunt eum
dicentes: «Magister, Moyses dixit, si quis mortuus fuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semen fratri suo.
Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta, defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo;
similiter secundus et tertius usque ad septimum.
Novissime autem omnium mulier defuncta est.
In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunt eam».
Respondens autem Iesus ait illis: «Erratis nescientes Scripturas neque virtutem Dei;
in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sed sunt sicut angeli in caelo.
De resurrectione autem mortuorum non legistis, quod dictum est vobis a Deo dicente:
"Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Iacob"? Non est Deus mortuorum sed viventium».
Et audientes turbae mirabantur in doctrina eius.
Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, convenerunt in unum.
Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum:
«Magister, quod est mandatum magnum in Lege?».
Ait autem illi: «Diliges Dominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua:
hoc est magnum et primum mandatum.
Secundum autem simile est huic: Diliges proximum tuum sicut teipsum.
In his duobus mandatis universa Lex pendet et Prophetae».
Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus
dicens: «Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est?». Dicunt ei: «David».
Ait illis: «Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominum dicens:
"Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis"?
Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est?».
Et nemo poterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible