Скрыть
24:3
24:5
24:6
24:7
24:8
24:10
24:11
24:12
24:13
24:14
24:16
24:17
24:18
24:19
24:20
24:21
24:22
24:24
24:25
24:26
24:27
24:32
24:33
24:36
24:38
24:39
24:40
24:41
24:44
24:47
24:48
24:49
24:50
24:51
Церковнославянский (рус)
[Зач. 97.] И изше́дъ Иису́съ идя́ше от­ це́ркве. И при­­ступи́ша [къ Нему́] ученицы́ Его́ показа́ти Ему́ зда́нiя церко́вная.
Иису́съ же рече́ и́мъ: не ви́дите ли вся́ сiя́? Ами́нь глаго́лю ва́мъ, не и́мать оста́ти здѣ́ ка́мень на ка́мени, и́же не разори́т­ся.
[Зач. 98.] Сѣдя́щу же Ему́ на горѣ́ Елео́нстѣй, при­­ступи́ша къ Нему́ ученицы́ на еди́нѣ, глаго́люще: рцы́ на́мъ, когда́ сiя́ бу́дутъ? И что́ е́сть зна́менiе Тво­его́ при­­ше́­ст­вiя и кончи́на вѣ́ка?
И от­вѣща́въ Иису́съ рече́ и́мъ: блюди́те, да никто́же ва́съ прельсти́тъ:
мно́зи бо прiи́дутъ во и́мя Мое́, глаго́люще: а́зъ е́смь Христо́съ: и мно́ги прельстя́тъ.
Услы́шати же и́мате бра́ни и слы́шанiя бра́немъ. Зри́те, не ужаса́йтеся, подоба́етъ бо всѣ́мъ [си́мъ] бы́ти: но не тогда́ е́сть кончи́на.
Воста́нетъ бо язы́къ на язы́къ, и ца́р­ст­во на ца́р­ст­во: и бу́дутъ гла́ди и па́губы и тру́си по мѣ́стомъ:
вся́ же сiя́ нача́ло болѣ́знемъ.
Тогда́ предадя́тъ вы́ въ ско́рби и убiю́тъ вы́: и бу́дете ненави́дими всѣ́ми язы́ки и́мене Мо­его́ ра́ди.
И тогда́ соблазня́т­ся мно́зи, и дру́гъ дру́га предадя́тъ, и воз­ненави́дятъ дру́гъ дру́га:
и мно́зи лжепроро́цы воста́нутъ и прельстя́тъ мно́гiя:
и за умноже́нiе беззако́нiя, изся́кнетъ любы́ мно́гихъ.
[Зач. 99.] Претерпѣ́вый же до конца́, то́й спасе́т­ся.
И проповѣ́ст­ся сiе́ Ева́нгелiе Ца́р­ст­вiя по все́й вселе́н­нѣй, во свидѣ́тел­ст­во всѣ́мъ язы́комъ: и тогда́ прiи́детъ кончи́на.
Егда́ у́бо у́зрите ме́рзость запустѣ́нiя, рече́н­ную Данiи́ломъ проро́комъ, стоя́щу на мѣ́стѣ святѣ: и́же чте́тъ, да разумѣ́етъ:
тогда́ су́щiи во Иуде́и да бѣжа́тъ на го́ры:
[и] и́же на кро́вѣ, да не схо́дитъ взя́ти я́же въ дому́ его́:
и и́же на селѣ́, да не воз­врати́т­ся вспя́ть взя́ти ри́зъ сво­и́хъ.
Го́ре же непра́зднымъ и доя́щымъ въ ты́я дни́.
Моли́теся же, да не бу́детъ бѣ́г­ст­во ва́­ше въ зимѣ́, ни въ суббо́ту.
Бу́детъ бо тогда́ ско́рбь ве́лiя, якова́же не была́ от­ нача́ла мíра досе́лѣ, ниже́ и́мать бы́ти.
И а́ще не бы́ша прекрати́лися дні́е о́ны, не бы́ у́бо спасла́ся вся́ка пло́ть: избра́н­ныхъ же ра́ди прекратя́т­ся дні́е о́ны.
Тогда́ а́ще кто́ рече́тъ ва́мъ: се́, здѣ́ Христо́съ, или́ о́ндѣ: не ими́те вѣ́ры:
воста́нутъ бо лжехри́сти и лжепроро́цы и дадя́тъ зна́менiя ве́лiя и чудеса́, я́коже прельсти́ти, а́ще воз­мо́жно, и избра́н­ныя.
Се́, пре́жде рѣ́хъ ва́мъ.
А́ще у́бо реку́тъ ва́мъ: се́, въ пусты́ни е́сть, не изыди́те: се́, въ сокро́вищихъ, не ими́те вѣ́ры:
[Зач. 100.] я́коже бо мо́лнiя исхо́дитъ от­ восто́къ и явля́ет­ся до за́падъ, та́ко бу́детъ при­­ше́­ст­вiе Сы́на Человѣ́ческаго:
идѣ́же бо а́ще бу́детъ тру́пъ, та́мо соберу́т­ся орли́.
А́бiе же, по ско́рби дні́й тѣ́хъ, со́лнце поме́ркнетъ, и луна́ не да́стъ свѣ́та сво­его́, и звѣ́зды спаду́тъ съ небесе́, и си́лы небе́сныя подви́гнут­ся:
и тогда́ яви́т­ся зна́менiе Сы́на Человѣ́ческаго на небеси́: и тогда́ воспла́чут­ся вся́ колѣ́на земна́я и у́зрятъ Сы́на Человѣ́ческаго гряду́ща на о́блацѣхъ небе́сныхъ съ си́лою и сла́вою мно́гою:
и по́слетъ А́нгелы Своя́ съ тру́бнымъ гла́сомъ ве́лiимъ, и соберу́тъ избра́н­ныя Его́ от­ четы́рехъ вѣ́тръ, от­ коне́цъ небе́съ до коне́цъ и́хъ.
От смоко́вницы же научи́теся при́тчи: егда́ уже́ ва́iя ея́ бу́дутъ мла́да, и ли́­ст­вiе прозя́бнетъ, вѣ́дите, я́ко бли́зъ е́сть жа́тва:
та́ко и вы́, егда́ ви́дите сiя́ вся́, вѣ́дите, я́ко бли́зъ е́сть, при­­ две́рехъ.
[Зач. 101.] Ами́нь глаго́лю ва́мъ, не мимо­и́детъ ро́дъ се́й, до́ндеже вся́ сiя́ бу́дутъ:
не́бо и земля́ мимо­и́детъ, словеса́ же Моя́ не мимо­и́дутъ.
[Зач. 102.] О дни́ же то́мъ и часѣ́ никто́же вѣ́сть, ни А́нгели небе́снiи, то́кмо Оте́цъ Мо́й еди́нъ:
я́коже [бо бы́сть во] дни́ Но́евы, та́ко бу́детъ и при­­ше́­ст­вiе Сы́на Человѣ́ческаго:
я́коже бо бѣ́ху во дни́ пре́жде пото́па яду́ще и пiю́ще, женя́щеся и посяга́юще, до него́же дне́ вни́де Но́е въ ковче́гъ,
и не увѣ́дѣша, до́ндеже прiи́де вода́ и взя́тъ вся́: та́ко бу́детъ и при­­ше́­ст­вiе Сы́на Человѣ́ческаго:
тогда́ два́ бу́дета на селѣ́: еди́нъ по­е́млет­ся, а другі́й оставля́ет­ся:
двѣ́ ме́лющѣ въ же́рновахъ: еди́на по­е́млет­ся, и еди́на оставля́ет­ся.
[Зач. 103.] Бди́те у́бо, я́ко не вѣ́сте, въ кі́й ча́съ Госпо́дь ва́шъ прiи́детъ.
Сiе́ же вѣ́дите, я́ко а́ще бы вѣ́далъ до́му влады́ка, въ ку́ю стра́жу та́ть прiи́детъ, бдѣ́лъ у́бо бы и не бы́ да́лъ подкопа́ти хра́ма сво­его́.
Сего́ ра́ди и вы́ бу́дите гото́ви: я́ко, въ о́ньже ча́съ не мните́, Сы́нъ Человѣ́ческiй прiи́детъ.
Кто́ у́бо е́сть вѣ́рный ра́бъ и му́дрый, его́же поста́витъ господи́нъ его́ надъ до́момъ сво­и́мъ, е́же дая́ти и́мъ пи́щу во вре́мя [и́хъ]?
блаже́нъ ра́бъ то́й, его́же, при­­ше́дъ господи́нъ его́, обря́щетъ та́ко творя́ща:
ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко надъ всѣ́мъ имѣ́нiемъ сво­и́мъ поста́витъ его́.
А́ще ли же рече́тъ злы́й ра́бъ то́й въ се́рдцы сво­е́мъ: косни́тъ господи́нъ мо́й прiити́,
и на́чнетъ би́ти клевре́ты своя́, я́сти же и пи́ти съ пiя́ницами:
прiи́детъ господи́нъ раба́ того́ въ де́нь, въ о́ньже не ча́етъ, и въ ча́съ, въ о́ньже не вѣ́сть,
и расте́шетъ его́ полма́, и ча́сть его́ съ невѣ́рными положи́тъ: ту́ бу́детъ пла́чь и скре́жетъ зубо́мъ.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἀπο­̀ τοῦ ἱεροῦ ἐπορεύ­ετο καὶ προ­σῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπι­δεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ
ὁ δὲ ἀπο­κριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς οὐ βλέπετε ταῦτα πάν­τα ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπι­̀ λίθον ὃς οὐ κατα­λυθή­σε­ται
καθη­μέ­νου δὲ αὐτοῦ ἐπι­̀ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν προ­σῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ᾿ ἰδίαν λέγον­τες εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ συν­τελείας τοῦ αἰῶνος
καὶ ἀπο­κριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ
πολλοὶ γὰρ ἐλεύ­σον­ται ἐπι­̀ τῷ ὀνόματί μου λέγον­τες ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν
μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε δεῖ γὰρ γενέσθαι ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶν τὸ τέλος
ἐγερθή­σε­ται γὰρ ἔθνος ἐπι­̀ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπι­̀ βασιλείαν καὶ ἔσον­ται λιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατα­̀ τόπους
πάν­τα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων
τότε παρα­δώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀπο­κτενοῦσιν ὑμᾶς καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάν­των τῶν ἐθνῶν δια­̀ τὸ ὄνομά μου
καὶ τότε σκανδαλισθήσον­ται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παρα­δώσουσιν καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους
καὶ πολλοὶ ψευδο­προ­φῆται ἐγερθήσον­ται καὶ πλανήσουσιν πολλούς
καὶ δια­̀ τὸ πλη­θυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγή­σε­ται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν
ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθή­σε­ται
καὶ κηρυχθή­σε­ται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος
ὅταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν δια­̀ Δανιὴλ τοῦ προ­φήτου ἑστὸς ἐν τόπῳ ἁγίῳ ὁ ἀναγινώσκων νοείτω
τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη
ὁ ἐπι­̀ τοῦ δώμα­τος μὴ κατα­βάτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ
καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπι­στρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ
οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις
προ­σεύ­χεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ
ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγά­λη οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται
καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ δια­̀ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσον­ται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι
τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστός ἤ ὧδε μὴ πιστεύ­σητε
ἐγερθήσον­ται γὰρ ψευδο­́χριστοι καὶ ψευδο­προ­φῆται καὶ δώσουσιν σημεῖα μεγά­λα καὶ τέρατα ὥστε πλανῆσαι εἰ δυνατόν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς
ἰδοὺ προ­είρηκα ὑμῖν
ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστίν μὴ ἐξέλθητε ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις μὴ πιστεύ­σητε
ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπο­̀ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν οὕτως ἔσται ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου
ὅπου ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα ἐκεῖ συν­αχθήσον­ται οἱ ἀετοί
εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθή­σε­ται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦν­ται ἀπο­̀ τοῦ οὐρανοῦ καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσον­ται
καὶ τότε φανή­σε­ται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν οὐρανῷ καὶ τότε κόψον­ται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψον­ται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπι­̀ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς
καὶ ἀπο­στελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος μεγά­λης καὶ ἐπι­συν­άξουσιν τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσ­σάρων ἀνέμων ἀπ᾿ ἄκρων οὐρανῶν ἕως τῶν ἄκρων αὐτῶν
ἀπο­̀ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παρα­βολήν ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος
οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε πάν­τα ταῦτα γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπι­̀ θύραις
ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάν­τα ταῦτα γένηται
ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύ­­σε­ται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν
περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν οὐδὲ ὁ υἱός εἰ μὴ ὁ πατὴρ μόνος
ὥσπερ γὰρ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε οὕτως ἔσται ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου
ὡς γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ταῖς προ­̀ τοῦ κατα­κλυσμοῦ τρώγον­τες καὶ πίνον­τες γαμοῦν­τες καὶ γαμίζον­τες ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν
καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατα­κλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαν­τας οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου
τότε δύο ἔσον­ται ἐν τῷ ἀγρῷ εἷς παρα­λαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται
δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μύλῳ μία παρα­λαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται
γρηγορεῖτε οὖν ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ἡμέρᾳ ὁ κύριος ὑμῶν ἔρχεται
ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασεν διορυχθῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ
δια­̀ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι ὅτι ᾗ οὐ δοκεῖτε ὥρᾳ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται
τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος ὃν κατέστησεν ὁ κύριος ἐπι­̀ τῆς οἰκετείας αὐτοῦ τοῦ δοῦναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ
μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει οὕτως ποι­οῦν­τα
ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπι­̀ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ κατα­στήσει αὐτόν
ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ χρονίζει μου ὁ κύριος
καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συν­δούλους αὐτοῦ ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόν­των
ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προ­σδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει
καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόν­των
Латинский (Nova Vulgata)
Et egressus Iesus de templo ibat, et accesserunt discipuli eius, ut ostenderent ei aedificationes templi;
ipse autem respondens dixit eis: «Non videtis haec omnia? Amen dico vobis: Non relinquetur hic lapis super lapidem, qui non destruetur».
Sedente autem eo super montem Oliveti, accesserunt ad eum discipuli secreto dicentes: «Dic nobis: Quando haec erunt, et quod signum adventus tui et consummationis saeculi?».
Et respondens Iesus dixit eis: «Videte, ne quis vos seducat.
Multi enim venient in nomine meo dicentes: "Ego sum Christus", et multos seducent.
Audituri enim estis proelia et opiniones proeliorum. Videte, ne turbemini; oportet enim fieri, sed nondum est finis.
Consurget enim gens in gentem, et regnum in regnum, et erunt fames et terrae motus per loca;
haec autem omnia initia sunt dolorum.
Tunc tradent vos in tribulationem et occident vos, et eritis odio omnibus gentibus propter nomen meum.
Et tunc scandalizabuntur multi et invicem tradent et odio habebunt invicem;
et multi pseudoprophetae surgent et seducent multos.
Et, quoniam abundavit iniquitas, refrigescet caritas multorum;
qui autem permanserit usque in finem, hic salvus erit.
Et praedicabitur hoc evangelium regni in universo orbe in testimonium omnibus gentibus; et tunc veniet consummatio.
Cum ergo videritis abominationem desolationis, quae dicta est a Daniele propheta, stantem in loco sancto, qui legit, intellegat:
tunc qui in Iudaea sunt, fugiant ad montes;
qui in tecto, non descendat tollere aliquid de domo sua;
et, qui in agro, non revertatur tollere pallium suum.
Vae autem praegnantibus et nutrientibus in illis diebus!
Orate autem, ut non fiat fuga vestra hieme vel sabbato:
erit enim tunc tribulatio magna, qualis non fuit ab initio mundi usque modo neque fiet.
Et nisi breviati fuissent dies illi, non fieret salva omnis caro; sed propter electos breviabuntur dies illi.
Tunc si quis vobis dixerit: "Ecce hic Christus" aut: "Hic", nolite credere.
Surgent enim pseudochristi et pseudoprophetae et dabunt signa magna et prodigia, ita ut in errorem inducantur, si fieri potest, etiam electi.
Ecce praedixi vobis.
Si ergo dixerint vobis: "Ecce in deserto est", nolite exire; "Ecce in penetralibus", nolite credere;
sicut enim fulgur exit ab oriente et paret usque in occidentem, ita erit adventus Filii hominis.
Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur aquilae.
Statim autem post tribulationem dierum illorum, sol obscurabitur, et luna non dabit lumen suum, et stellae cadent de caelo, et virtutes caelorum commovebuntur.
Et tunc parebit signum Filii hominis in caelo, et tunc plangent omnes tribus terrae et videbunt Filium hominis venientem in nubibus caeli cum virtute et gloria multa;
et mittet angelos suos cum tuba magna, et congregabunt electos eius a quattuor ventis, a summis caelorum usque ad terminos eorum.
Ab arbore autem fici discite parabolam: cum iam ramus eius tener fuerit, et folia nata, scitis quia prope est aestas.
Ita et vos, cum videritis haec omnia, scitote quia prope est in ianuis.
Amen dico vobis: Non praeteribit haec generatio, donec omnia haec fiant.
Caelum et terra transibunt, verba vero mea non praeteribunt.
De die autem illa et hora nemo scit, neque angeli caelorum neque Filius, nisi Pater solus.
Sicut enim dies Noe, ita erit adventus Filii hominis.
Sicut enim erant in diebus ante diluvium comedentes et bibentes, nubentes et nuptum tradentes, usque ad eum diem, quo introivit in arcam Noe,
et non cognoverunt, donec venit diluvium et tulit omnes, ita erit et adventus Filii hominis.
Tunc duo erunt in agro: unus assumitur, et unus relinquitur;
duae molentes in mola: una assumitur, et una relinquitur.
Vigilate ergo, quia nescitis qua die Dominus vester venturus sit.
Illud autem scitote quoniam si sciret pater familias qua hora fur venturus esset, vigilaret utique et non sineret perfodi domum suam.
Ideo et vos estote parati, quia, qua nescitis hora, Filius hominis venturus est.
Quis putas est fidelis servus et prudens, quem constituit dominus supra familiam suam, ut det illis cibum in tempore?
Beatus ille servus, quem cum venerit dominus eius, invenerit sic facientem.
Amen dico vobis quoniam super omnia bona sua constituet eum.
Si autem dixerit malus servus ille in corde suo: "Moram facit dominus meus venire",
et coeperit percutere conservos suos, manducet autem et bibat cum ebriis,
veniet dominus servi illius in die, qua non sperat, et in hora, qua ignorat,
et dividet eum partemque eius ponet cum hypocritis; illic erit fletus et stridor dentium.
1 Иисус Христос предсказывает разрушение храма, войны и гонения. 23 Пришествие Сына Человеческого; день не известен; «бодрствуйте».
[Зач. 97.] И выйдя, Иисус шел от храма; и приступили ученики Его, чтобы показать Ему здания храма.
Иисус же сказал им: видите ли всё это? Истинно говорю вам: не останется здесь камня на камне; всё будет разрушено.
[Зач. 98.] Когда же сидел Он на горе Елеонской, то приступили к Нему ученики наедине и спросили: скажи нам, когда это будет? и какой признак Твоего пришествия и кончины века?
Иисус сказал им в ответ: берегитесь, чтобы кто не прельстил вас,
ибо многие придут под именем Моим, и будут говорить: «я Христос», и многих прельстят.
Также услышите о войнах и о военных слухах. Смотрите, не ужасайтесь, ибо надлежит всему тому быть, но это еще не конец:
ибо восстанет народ на народ, и царство на царство; и будут глады, моры и землетрясения по местам;
всё же это – начало болезней.
Тогда будут предавать вас на мучения и убивать вас; и вы будете ненавидимы всеми народами за имя Мое;
и тогда соблазнятся многие, и друг друга будут предавать, и возненавидят друг друга;
и многие лжепророки восстанут, и прельстят многих;
и, по причине умножения беззакония, во многих охладеет любовь;
[Зач. 99.] претерпевший же до конца спасется.
И проповедано будет сие Евангелие Царствия по всей вселенной, во свидетельство всем народам; и тогда придет конец.
Итак, когда увидите мерзость запустения, реченную через пророка Даниила, стоящую на святом месте, – читающий да разумеет, –
тогда находящиеся в Иудее да бегут в горы;
и кто на кровле, тот да не сходит взять что-нибудь из дома своего;
и кто на поле, тот да не обращается назад взять одежды свои.
Горе же беременным и питающим сосцами в те дни!
Моли́тесь, чтобы не случилось бегство ваше зимою или в субботу,
ибо тогда будет великая скорбь, какой не было от начала мира доныне, и не будет.
И если бы не сократились те дни, то не спаслась бы никакая плоть; но ради избранных сократятся те дни.
Тогда, если кто скажет вам: вот, здесь Христос, или там, – не верьте.
Ибо восстанут лжехристы и лжепророки, и дадут великие знамения и чудеса, чтобы прельстить, если возможно, и избранных.
Вот, Я наперед сказал вам.
Итак, если скажут вам: «вот, Он в пустыне», – не выходи́те; «вот, Он в потаенных комнатах», – не верьте;
[Зач. 100.] ибо, как молния исходит от востока и видна бывает даже до запада, так будет пришествие Сына Человеческого;
ибо, где будет труп, там соберутся орлы.
И вдруг, после скорби дней тех, солнце померкнет, и луна не даст света своего, и звезды спадут с неба, и силы небесные поколеблются;
тогда явится знамение Сына Человеческого на небе; и тогда восплачутся все племена земные и увидят Сына Человеческого, грядущего на облаках небесных с силою и славою великою;
и пошлет Ангелов Своих с трубою громогласною, и соберут избранных Его от четырех ветров, от края небес до края их.
От смоковницы возьмите подобие: когда ветви ее становятся уже мягки и пускают листья, то знаете, что близко лето;
так, когда вы увидите всё сие, знайте, что близко, при дверях.
[Зач. 101.] Истинно говорю вам: не прейдет род сей, как всё сие будет;
небо и земля прейдут, но слова Мои не прейдут.
[Зач. 102.] О дне же том и часе никто не знает, ни Ангелы небесные, а только Отец Мой один;
но, ка́к было во дни Ноя, так будет и в пришествие Сына Человеческого:
ибо, ка́к во дни перед потопом ели, пили, женились и выходили замуж, до того дня, как вошел Ной в ковчег,
и не думали, пока не пришел потоп и не истребил всех, – так будет и пришествие Сына Человеческого;
тогда будут двое на поле: один берется, а другой оставляется;
две мелющие в жерновах: одна берется, а другая оставляется.
[Зач. 103.] Итак, бодрствуйте, потому что не знаете, в который час Господь ваш приидет.
Но это вы знаете, что, если бы ведал хозяин дома, в какую стражу придет вор, то бодрствовал бы и не дал бы подкопать дома своего.
Потому и вы будьте готовы, ибо в который час не думаете, приидет Сын Человеческий.
Кто́ же верный и благоразумный раб, которого господин его поставил над слугами своими, чтобы давать им пищу во время?
Блажен тот раб, которого господин его, придя, найдет поступающим так;
истинно говорю вам, что над всем имением своим поставит его.
Если же раб тот, будучи зол, скажет в сердце своем: не скоро придет господин мой,
и начнет бить товарищей своих и есть и пить с пьяницами, –
то придет господин раба того в день, в который он не ожидает, и в час, в который не думает,
и рассечет его, и подвергнет его одной участи с лицемерами; там будет плач и скрежет зубов.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible