Скрыть
24:3
24:5
24:6
24:7
24:8
24:10
24:11
24:12
24:13
24:14
24:16
24:17
24:18
24:19
24:20
24:21
24:22
24:24
24:25
24:26
24:27
24:32
24:33
24:36
24:38
24:39
24:40
24:41
24:44
24:47
24:48
24:49
24:50
24:51
Глава 25 
25:1
25:2
25:3
25:4
25:5
25:6
25:7
25:8
25:9
25:16
25:17
25:18
25:19
25:20
25:22
25:23
25:24
25:25
25:26
25:27
25:28
25:32
25:33
25:36
25:37
25:38
25:39
25:42
25:43
25:44
25:45
Церковнославянский (рус)
[Зач. 97.] И изше́дъ Иису́съ идя́ше от­ це́ркве. И при­­ступи́ша [къ Нему́] ученицы́ Его́ показа́ти Ему́ зда́нiя церко́вная.
Иису́съ же рече́ и́мъ: не ви́дите ли вся́ сiя́? Ами́нь глаго́лю ва́мъ, не и́мать оста́ти здѣ́ ка́мень на ка́мени, и́же не разори́т­ся.
[Зач. 98.] Сѣдя́щу же Ему́ на горѣ́ Елео́нстѣй, при­­ступи́ша къ Нему́ ученицы́ на еди́нѣ, глаго́люще: рцы́ на́мъ, когда́ сiя́ бу́дутъ? И что́ е́сть зна́менiе Тво­его́ при­­ше́­ст­вiя и кончи́на вѣ́ка?
И от­вѣща́въ Иису́съ рече́ и́мъ: блюди́те, да никто́же ва́съ прельсти́тъ:
мно́зи бо прiи́дутъ во и́мя Мое́, глаго́люще: а́зъ е́смь Христо́съ: и мно́ги прельстя́тъ.
Услы́шати же и́мате бра́ни и слы́шанiя бра́немъ. Зри́те, не ужаса́йтеся, подоба́етъ бо всѣ́мъ [си́мъ] бы́ти: но не тогда́ е́сть кончи́на.
Воста́нетъ бо язы́къ на язы́къ, и ца́р­ст­во на ца́р­ст­во: и бу́дутъ гла́ди и па́губы и тру́си по мѣ́стомъ:
вся́ же сiя́ нача́ло болѣ́знемъ.
Тогда́ предадя́тъ вы́ въ ско́рби и убiю́тъ вы́: и бу́дете ненави́дими всѣ́ми язы́ки и́мене Мо­его́ ра́ди.
И тогда́ соблазня́т­ся мно́зи, и дру́гъ дру́га предадя́тъ, и воз­ненави́дятъ дру́гъ дру́га:
и мно́зи лжепроро́цы воста́нутъ и прельстя́тъ мно́гiя:
и за умноже́нiе беззако́нiя, изся́кнетъ любы́ мно́гихъ.
[Зач. 99.] Претерпѣ́вый же до конца́, то́й спасе́т­ся.
И проповѣ́ст­ся сiе́ Ева́нгелiе Ца́р­ст­вiя по все́й вселе́н­нѣй, во свидѣ́тел­ст­во всѣ́мъ язы́комъ: и тогда́ прiи́детъ кончи́на.
Егда́ у́бо у́зрите ме́рзость запустѣ́нiя, рече́н­ную Данiи́ломъ проро́комъ, стоя́щу на мѣ́стѣ святѣ: и́же чте́тъ, да разумѣ́етъ:
тогда́ су́щiи во Иуде́и да бѣжа́тъ на го́ры:
[и] и́же на кро́вѣ, да не схо́дитъ взя́ти я́же въ дому́ его́:
и и́же на селѣ́, да не воз­врати́т­ся вспя́ть взя́ти ри́зъ сво­и́хъ.
Го́ре же непра́зднымъ и доя́щымъ въ ты́я дни́.
Моли́теся же, да не бу́детъ бѣ́г­ст­во ва́­ше въ зимѣ́, ни въ суббо́ту.
Бу́детъ бо тогда́ ско́рбь ве́лiя, якова́же не была́ от­ нача́ла мíра досе́лѣ, ниже́ и́мать бы́ти.
И а́ще не бы́ша прекрати́лися дні́е о́ны, не бы́ у́бо спасла́ся вся́ка пло́ть: избра́н­ныхъ же ра́ди прекратя́т­ся дні́е о́ны.
Тогда́ а́ще кто́ рече́тъ ва́мъ: се́, здѣ́ Христо́съ, или́ о́ндѣ: не ими́те вѣ́ры:
воста́нутъ бо лжехри́сти и лжепроро́цы и дадя́тъ зна́менiя ве́лiя и чудеса́, я́коже прельсти́ти, а́ще воз­мо́жно, и избра́н­ныя.
Се́, пре́жде рѣ́хъ ва́мъ.
А́ще у́бо реку́тъ ва́мъ: се́, въ пусты́ни е́сть, не изыди́те: се́, въ сокро́вищихъ, не ими́те вѣ́ры:
[Зач. 100.] я́коже бо мо́лнiя исхо́дитъ от­ восто́къ и явля́ет­ся до за́падъ, та́ко бу́детъ при­­ше́­ст­вiе Сы́на Человѣ́ческаго:
идѣ́же бо а́ще бу́детъ тру́пъ, та́мо соберу́т­ся орли́.
А́бiе же, по ско́рби дні́й тѣ́хъ, со́лнце поме́ркнетъ, и луна́ не да́стъ свѣ́та сво­его́, и звѣ́зды спаду́тъ съ небесе́, и си́лы небе́сныя подви́гнут­ся:
и тогда́ яви́т­ся зна́менiе Сы́на Человѣ́ческаго на небеси́: и тогда́ воспла́чут­ся вся́ колѣ́на земна́я и у́зрятъ Сы́на Человѣ́ческаго гряду́ща на о́блацѣхъ небе́сныхъ съ си́лою и сла́вою мно́гою:
и по́слетъ А́нгелы Своя́ съ тру́бнымъ гла́сомъ ве́лiимъ, и соберу́тъ избра́н­ныя Его́ от­ четы́рехъ вѣ́тръ, от­ коне́цъ небе́съ до коне́цъ и́хъ.
От смоко́вницы же научи́теся при́тчи: егда́ уже́ ва́iя ея́ бу́дутъ мла́да, и ли́­ст­вiе прозя́бнетъ, вѣ́дите, я́ко бли́зъ е́сть жа́тва:
та́ко и вы́, егда́ ви́дите сiя́ вся́, вѣ́дите, я́ко бли́зъ е́сть, при­­ две́рехъ.
[Зач. 101.] Ами́нь глаго́лю ва́мъ, не мимо­и́детъ ро́дъ се́й, до́ндеже вся́ сiя́ бу́дутъ:
не́бо и земля́ мимо­и́детъ, словеса́ же Моя́ не мимо­и́дутъ.
[Зач. 102.] О дни́ же то́мъ и часѣ́ никто́же вѣ́сть, ни А́нгели небе́снiи, то́кмо Оте́цъ Мо́й еди́нъ:
я́коже [бо бы́сть во] дни́ Но́евы, та́ко бу́детъ и при­­ше́­ст­вiе Сы́на Человѣ́ческаго:
я́коже бо бѣ́ху во дни́ пре́жде пото́па яду́ще и пiю́ще, женя́щеся и посяга́юще, до него́же дне́ вни́де Но́е въ ковче́гъ,
и не увѣ́дѣша, до́ндеже прiи́де вода́ и взя́тъ вся́: та́ко бу́детъ и при­­ше́­ст­вiе Сы́на Человѣ́ческаго:
тогда́ два́ бу́дета на селѣ́: еди́нъ по­е́млет­ся, а другі́й оставля́ет­ся:
двѣ́ ме́лющѣ въ же́рновахъ: еди́на по­е́млет­ся, и еди́на оставля́ет­ся.
[Зач. 103.] Бди́те у́бо, я́ко не вѣ́сте, въ кі́й ча́съ Госпо́дь ва́шъ прiи́детъ.
Сiе́ же вѣ́дите, я́ко а́ще бы вѣ́далъ до́му влады́ка, въ ку́ю стра́жу та́ть прiи́детъ, бдѣ́лъ у́бо бы и не бы́ да́лъ подкопа́ти хра́ма сво­его́.
Сего́ ра́ди и вы́ бу́дите гото́ви: я́ко, въ о́ньже ча́съ не мните́, Сы́нъ Человѣ́ческiй прiи́детъ.
Кто́ у́бо е́сть вѣ́рный ра́бъ и му́дрый, его́же поста́витъ господи́нъ его́ надъ до́момъ сво­и́мъ, е́же дая́ти и́мъ пи́щу во вре́мя [и́хъ]?
блаже́нъ ра́бъ то́й, его́же, при­­ше́дъ господи́нъ его́, обря́щетъ та́ко творя́ща:
ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко надъ всѣ́мъ имѣ́нiемъ сво­и́мъ поста́витъ его́.
А́ще ли же рече́тъ злы́й ра́бъ то́й въ се́рдцы сво­е́мъ: косни́тъ господи́нъ мо́й прiити́,
и на́чнетъ би́ти клевре́ты своя́, я́сти же и пи́ти съ пiя́ницами:
прiи́детъ господи́нъ раба́ того́ въ де́нь, въ о́ньже не ча́етъ, и въ ча́съ, въ о́ньже не вѣ́сть,
и расте́шетъ его́ полма́, и ча́сть его́ съ невѣ́рными положи́тъ: ту́ бу́детъ пла́чь и скре́жетъ зубо́мъ.
Тогда́ уподо́бися Ца́р­ст­вiе Небе́сное десяти́мъ дѣ́вамъ, я́же прiя́ша свѣти́лники своя́ и изыдо́ша въ срѣ́тенiе жениху́:
пя́ть же бѣ́ от­ ни́хъ мудры́ и пя́ть юро́дивы.
Юро́дивыя же, прiе́мшя свѣти́лники своя́, не взя́ша съ собо́ю еле́а:
му́дрыя же прiя́ша еле́й въ сосу́дѣхъ со свѣти́лники сво­и́ми:
косня́щу же жениху́, воз­дрема́шася вся́ и спа́ху.
Полу́нощи же во́пль бы́сть: се́, жени́хъ гряде́тъ, исходи́те въ срѣ́тенiе его́.
Тогда́ воста́ша вся́ дѣ́вы ты́я и украси́ша свѣти́лники своя́.
Юро́дивыя же му́дрымъ рѣ́ша: дади́те на́мъ от­ еле́а ва́­шего, я́ко свѣти́лницы на́ши угаса́ютъ.
Отвѣща́ша же му́дрыя, глаго́люща: еда́ ка́ко не доста́нетъ на́мъ и ва́мъ: иди́те же па́че къ продаю́щымъ и купи́те себѣ́.
Иду́щымъ же и́мъ купи́ти, прiи́де жени́хъ: и гото́выя внидо́ша съ ни́мъ на бра́ки, и затворе́ны бы́ша две́ри.
Послѣди́ же прiидо́ша и про́чыя дѣ́вы, глаго́лющя: го́споди, го́споди, от­ве́рзи на́мъ.
О́нъ же от­вѣща́въ рече́ и́мъ: ами́нь глаго́лю ва́мъ, не вѣ́мъ ва́съ.
Бди́те у́бо, я́ко не вѣ́сте дне́ ни часа́, въ о́ньже Сы́нъ Человѣ́ческiй прiи́детъ.
[Зач. 105.] Я́коже бо человѣ́къ нѣ́кiй от­ходя́ при­­зва́ своя́ рабы́ и предаде́ и́мъ имѣ́нiе свое́:
и о́вому у́бо даде́ пя́ть тала́нтъ, о́вому же два́, о́вому же еди́нъ, кому́ждо проти́ву си́лы его́: и отъи́де а́бiе.
Ше́дъ же прiе́мый пя́ть тала́нтъ, дѣ́ла въ ни́хъ и сотвори́ другі́я пя́ть тала́нтъ:
та́кожде и и́же два́, при­­обрѣ́те и то́й друга́я два́:
прiе́мый же еди́нъ, ше́дъ вкопа́ [его́] въ зе́млю и скры́ сребро́ господи́на сво­его́.
По мно́зѣ же вре́мени прiи́де господи́нъ ра́бъ тѣ́хъ и стяза́ся съ ни́ми о словеси́.
И при­­сту́пль пя́ть тала́нтъ прiе́мый, при­­несе́ другі́я пя́ть тала́нтъ, глаго́ля: го́споди, пя́ть тала́нтъ ми́ еси́ пре́далъ: се́, другі́я пя́ть тала́нтъ при­­обрѣто́хъ и́ми.
Рече́ же ему́ госпо́дь его́: до́брѣ, ра́бе благі́й и вѣ́рный: о ма́лѣ бы́лъ еси́ вѣ́ренъ, надъ мно́гими тя́ поста́влю: вни́ди въ ра́дость го́спода тво­его́.
Присту́пль же и и́же два́ тала́нта прiе́мый, рече́: го́споди, два́ тала́нта ми́ еси́ пре́далъ: се́, друга́я два́ тала́нта при­­обрѣто́хъ и́ма.
Рече́ [же] ему́ госпо́дь его́: до́брѣ, ра́бе благі́й и вѣ́рный: о ма́лѣ [ми́] бы́лъ еси́ вѣ́ренъ, надъ мно́гими тя́ поста́влю: вни́ди въ ра́дость го́спода тво­его́.
Присту́пль же и прiе́мый еди́нъ тала́нтъ, рече́: го́споди, вѣ́дяхъ тя́, я́ко же́стокъ еси́ человѣ́къ, жне́ши, идѣ́же не сѣ́ялъ еси́, и собира́еши идѣ́же не расточи́лъ еси́:
и убоя́вся, ше́дъ скры́хъ тала́нтъ тво́й въ земли́: [и] се́, и́маши твое́.
Отвѣща́въ же госпо́дь его́ рече́ ему́: лука́вый ра́бе и лѣни́вый, вѣ́дѣлъ еси́, я́ко жну́ идѣ́же не сѣ́яхъ, и собира́ю идѣ́же не расточи́хъ:
подоба́­ше у́бо тебѣ́ вда́ти сребро́ мое́ торжнико́мъ, и при­­ше́дъ а́зъ взя́лъ бы́хъ свое́ съ ли́хвою:
воз­ми́те у́бо от­ него́ тала́нтъ и дади́те иму́щему де́сять тала́нтъ:
иму́щему бо вездѣ́ дано́ бу́детъ и преизбу́детъ: от­ неиму́щаго же, и е́же мни́т­ся имѣ́я, взя́то бу́детъ от­ него́:
и неключи́маго раба́ вве́рзите во тму́ кромѣ́шнюю: ту́ бу́детъ пла́чь и скре́жетъ зубо́мъ. Сiя́ глаго́ля воз­гласи́: имѣ́яй у́шы слы́шати да слы́шитъ.
[Зач. 106.] Егда́ же прiи́детъ Сы́нъ Человѣ́ческiй въ сла́вѣ Сво­е́й и вси́ святі́и А́нгели съ Ни́мъ, тогда́ ся́детъ на престо́лѣ сла́вы Сво­ея́,
и соберу́т­ся предъ Ни́мъ вси́ язы́цы: и разлучи́тъ и́хъ дру́гъ от­ дру́га, я́коже па́стырь разлуча́етъ о́вцы от­ ко́злищъ:
и поста́витъ о́вцы одесну́ю Себе́, а ко́злища ошу́юю.
Тогда́ рече́тъ Ца́рь су́щымъ одесну́ю Его́: прiиди́те, благослове́н­нiи Отца́ Мо­его́, наслѣ́дуйте угото́ван­ное ва́мъ Ца́р­ст­вiе от­ сложе́нiя мíра:
взалка́хся бо, и да́сте Ми́ я́сти: воз­жада́хся, и напо­и́сте Мя́: стра́ненъ бѣ́хъ, и введо́сте Мене́:
на́гъ, и одѣ́ясте Мя́: бо́ленъ, и посѣти́сте Мене́: въ темни́цѣ бѣ́хъ, и прiидо́сте ко Мнѣ́.
Тогда́ от­вѣща́ютъ Ему́ пра́ведницы, глаго́люще: Го́споди, когда́ Тя́ ви́дѣхомъ а́лчуща, и напита́хомъ? Или́ жа́ждуща, и напо­и́хомъ?
Когда́ же Тя́ ви́дѣхомъ стра́н­на, и введо́хомъ? Или́ на́га, и одѣ́яхомъ?
Когда́ же Тя́ ви́дѣхомъ боля́ща, или́ въ темни́цѣ, и прiидо́хомъ къ Тебѣ́?
И от­вѣща́въ Ца́рь рече́тъ и́мъ: ами́нь глаго́лю ва́мъ, поне́же сотвори́сте еди́ному си́хъ бра́тiй Мо­и́хъ ме́ншихъ, Мнѣ́ сотвори́сте.
Тогда́ рече́тъ и су́щымъ ошу́юю [Его́]: иди́те от­ Мене́, прокля́тiи, во о́гнь вѣ́чный, угото́ван­ный дiа́волу и а́ггеломъ его́:
взалка́хся бо, и не да́сте Ми́ я́сти: воз­жада́хся, и не напо­и́сте Мене́:
стра́ненъ бѣ́хъ, и не введо́сте Мене́: на́гъ, и не одѣ́ясте Мене́: бо́ленъ и въ темни́цѣ, и не посѣти́сте Мене́.
Тогда́ от­вѣща́ютъ Ему́ и ті́и, глаго́люще: Го́споди, когда́ Тя́ ви́дѣхомъ а́лчуща, или́ жа́ждуща, или́ стра́н­на, или́ на́га, или́ бо́льна, или́ въ темни́цѣ, и не послужи́хомъ Тебѣ́?
Тогда́ от­вѣща́етъ и́мъ, глаго́ля: ами́нь глаго́лю ва́мъ, поне́же не сотвори́сте еди́ному си́хъ ме́ншихъ, ни Мнѣ́ сотвори́сте.
И и́дутъ сі́и въ му́ку вѣ́чную, пра́ведницы же въ живо́тъ вѣ́чный.
Синодальный
1 Иисус Христос предсказывает разрушение храма, войны и гонения. 23 Пришествие Сына Человеческого; день не известен; «бодрствуйте».
[Зач. 97.] И выйдя, Иисус шел от храма; и приступили ученики Его, чтобы показать Ему здания храма.
Иисус же сказал им: видите ли всё это? Истинно говорю вам: не останется здесь камня на камне; всё будет разрушено.
[Зач. 98.] Когда же сидел Он на горе Елеонской, то приступили к Нему ученики наедине и спросили: скажи нам, когда это будет? и какой признак Твоего пришествия и кончины века?
Иисус сказал им в ответ: берегитесь, чтобы кто не прельстил вас,
ибо многие придут под именем Моим, и будут говорить: «я Христос», и многих прельстят.
Также услышите о войнах и о военных слухах. Смотрите, не ужасайтесь, ибо надлежит всему тому быть, но это еще не конец:
ибо восстанет народ на народ, и царство на царство; и будут глады, моры и землетрясения по местам;
всё же это – начало болезней.
Тогда будут предавать вас на мучения и убивать вас; и вы будете ненавидимы всеми народами за имя Мое;
и тогда соблазнятся многие, и друг друга будут предавать, и возненавидят друг друга;
и многие лжепророки восстанут, и прельстят многих;
и, по причине умножения беззакония, во многих охладеет любовь;
[Зач. 99.] претерпевший же до конца спасется.
И проповедано будет сие Евангелие Царствия по всей вселенной, во свидетельство всем народам; и тогда придет конец.
Итак, когда увидите мерзость запустения, реченную через пророка Даниила, стоящую на святом месте, – читающий да разумеет, –
тогда находящиеся в Иудее да бегут в горы;
и кто на кровле, тот да не сходит взять что-нибудь из дома своего;
и кто на поле, тот да не обращается назад взять одежды свои.
Горе же беременным и питающим сосцами в те дни!
Моли́тесь, чтобы не случилось бегство ваше зимою или в субботу,
ибо тогда будет великая скорбь, какой не было от начала мира доныне, и не будет.
И если бы не сократились те дни, то не спаслась бы никакая плоть; но ради избранных сократятся те дни.
Тогда, если кто скажет вам: вот, здесь Христос, или там, – не верьте.
Ибо восстанут лжехристы и лжепророки, и дадут великие знамения и чудеса, чтобы прельстить, если возможно, и избранных.
Вот, Я наперед сказал вам.
Итак, если скажут вам: «вот, Он в пустыне», – не выходи́те; «вот, Он в потаенных комнатах», – не верьте;
[Зач. 100.] ибо, как молния исходит от востока и видна бывает даже до запада, так будет пришествие Сына Человеческого;
ибо, где будет труп, там соберутся орлы.
И вдруг, после скорби дней тех, солнце померкнет, и луна не даст света своего, и звезды спадут с неба, и силы небесные поколеблются;
тогда явится знамение Сына Человеческого на небе; и тогда восплачутся все племена земные и увидят Сына Человеческого, грядущего на облаках небесных с силою и славою великою;
и пошлет Ангелов Своих с трубою громогласною, и соберут избранных Его от четырех ветров, от края небес до края их.
От смоковницы возьмите подобие: когда ветви ее становятся уже мягки и пускают листья, то знаете, что близко лето;
так, когда вы увидите всё сие, знайте, что близко, при дверях.
[Зач. 101.] Истинно говорю вам: не прейдет род сей, как всё сие будет;
небо и земля прейдут, но слова Мои не прейдут.
[Зач. 102.] О дне же том и часе никто не знает, ни Ангелы небесные, а только Отец Мой один;
но, ка́к было во дни Ноя, так будет и в пришествие Сына Человеческого:
ибо, ка́к во дни перед потопом ели, пили, женились и выходили замуж, до того дня, как вошел Ной в ковчег,
и не думали, пока не пришел потоп и не истребил всех, – так будет и пришествие Сына Человеческого;
тогда будут двое на поле: один берется, а другой оставляется;
две мелющие в жерновах: одна берется, а другая оставляется.
[Зач. 103.] Итак, бодрствуйте, потому что не знаете, в который час Господь ваш приидет.
Но это вы знаете, что, если бы ведал хозяин дома, в какую стражу придет вор, то бодрствовал бы и не дал бы подкопать дома своего.
Потому и вы будьте готовы, ибо в который час не думаете, приидет Сын Человеческий.
Кто́ же верный и благоразумный раб, которого господин его поставил над слугами своими, чтобы давать им пищу во время?
Блажен тот раб, которого господин его, придя, найдет поступающим так;
истинно говорю вам, что над всем имением своим поставит его.
Если же раб тот, будучи зол, скажет в сердце своем: не скоро придет господин мой,
и начнет бить товарищей своих и есть и пить с пьяницами, –
то придет господин раба того в день, в который он не ожидает, и в час, в который не думает,
и рассечет его, и подвергнет его одной участи с лицемерами; там будет плач и скрежет зубов.
1 Притча о десяти девах; 14 о талантах; 31 О Страшном Суде; отделение праведников от грешников.
[Зач. 104.] Тогда подобно будет Царство Небесное десяти девам, которые, взяв светильники свои, вышли навстречу жениху.
Из них пять было мудрых и пять неразумных.
Неразумные, взяв светильники свои, не взяли с собою масла.
Мудрые же, вместе со светильниками своими, взяли масла в сосудах своих.
И как жених замедлил, то задремали все и уснули.
Но в полночь раздался крик: вот, жених идет, выходите навстречу ему.
Тогда встали все девы те и поправили светильники свои.
Неразумные же сказали мудрым: дайте нам вашего масла, потому что светильники наши гаснут.
А мудрые отвечали: чтобы не случилось недостатка и у нас и у вас, пойдите лучше к продающим и купите себе.
Когда же пошли они покупать, пришел жених, и готовые вошли с ним на брачный пир, и двери затворились;
после приходят и прочие девы, и говорят: Господи! Господи! отвори нам.
Он же сказал им в ответ: истинно говорю вам: не знаю вас.
Итак, бодрствуйте, потому что не знаете ни дня, ни часа, в который приидет Сын Человеческий.
[Зач. 105.] Ибо Он поступит, как человек, который, отправляясь в чужую страну, призвал рабов своих и поручил им имение свое:
и одному дал он пять талантов, другому два, иному один, каждому по его силе; и тотчас отправился.
Получивший пять талантов пошел, употребил их в дело и приобрел другие пять талантов;
точно так же и получивший два таланта приобрел другие два;
получивший же один талант пошел и закопал его в землю и скрыл серебро господина своего.
По долгом времени, приходит господин рабов тех и требует у них отчета.
И, подойдя, получивший пять талантов принес другие пять талантов и говорит: господин! пять талантов ты дал мне; вот, другие пять талантов я приобрел на них.
Господин его сказал ему: хорошо, добрый и верный раб! в малом ты был верен, над многим тебя поставлю; войди в радость господина твоего.
Подошел также и получивший два таланта и сказал: господин! два таланта ты дал мне; вот, другие два таланта я приобрел на них.
Господин его сказал ему: хорошо, добрый и верный раб! в малом ты был верен, над многим тебя поставлю; войди в радость господина твоего.
Подошел и получивший один талант и сказал: господин! я знал тебя, что ты человек жестокий, жнешь, где не сеял, и собираешь, где не рассыпа́л,
и, убоявшись, пошел и скрыл талант твой в земле; вот тебе твое.
Господин же его сказал ему в ответ: лукавый раб и ленивый! ты знал, что я жну, где не сеял, и собираю, где не рассыпа́л;
посему надлежало тебе отдать серебро мое торгующим, и я, придя, получил бы мое с прибылью;
итак, возьмите у него талант и дайте имеющему десять талантов,
ибо всякому имеющему дастся и приумножится, а у неимеющего отнимется и то́, что́ имеет;
а негодного раба выбросьте во тьму внешнюю: там будет плач и скрежет зубов. Сказав сие, возгласил: кто имеет уши слышать, да слышит!
[Зач. 106.] Когда же приидет Сын Человеческий во славе Своей и все святые Ангелы с Ним, тогда сядет на престоле славы Своей,
и соберутся пред Ним все народы; и отделит одних от других, как пастырь отделяет овец от козлов;
и поставит овец по правую Свою сторону, а козлов – по левую.
Тогда скажет Царь тем, которые по правую сторону Его: приидите, благословенные Отца Моего, наследуйте Царство, уготованное вам от создания мира:
ибо алкал Я, и вы дали Мне есть; жаждал, и вы напоили Меня; был странником, и вы приняли Меня;
был наг, и вы одели Меня; был болен, и вы посетили Меня; в темнице был, и вы пришли ко Мне.
Тогда праведники скажут Ему в ответ: Господи! когда мы видели Тебя алчущим, и накормили? или жаждущим, и напоили?
когда мы видели Тебя странником, и приняли? или нагим, и одели?
когда мы видели Тебя больным, или в темнице, и пришли к Тебе?
И Царь скажет им в ответ: истинно говорю вам: так как вы сделали это одному из сих братьев Моих меньших, то сделали Мне.
Тогда скажет и тем, которые по левую сторону: идите от Меня, проклятые, в огонь вечный, уготованный диаволу и ангелам его:
ибо алкал Я, и вы не дали Мне есть; жаждал, и вы не напоили Меня;
был странником, и не приняли Меня; был наг, и не одели Меня; болен и в темнице, и не посетили Меня.
Тогда и они скажут Ему в ответ: Господи! когда мы видели Тебя алчущим, или жаждущим, или странником, или нагим, или больным, или в темнице, и не послужили Тебе?
Тогда скажет им в ответ: истинно говорю вам: так как вы не сделали этого одному из сих меньших, то не сделали Мне.
И пойдут сии в му́ку вечную, а праведники в жизнь вечную.
 Comme Jésus s'en allait, au sortir du temple, ses disciples s'approchèrent pour lui en faire remarquer les constructions.
 Mais il leur dit: Voyez-vous tout cela? Je vous le dis en vérité, il ne restera pas ici pierre sur pierre qui ne soit renversée.
 Il s'assit sur la montagne des oliviers. Et les disciples vinrent en particulier lui faire cette question: Dis-nous, quand cela arrivera-t-il, et quel sera le signe de ton avènement et de la fin du monde?
 Jésus leur répondit: Prenez garde que personne ne vous séduise.
 Car plusieurs viendront sous mon nom, disant: C'est moi qui suis le Christ. Et ils séduiront beaucoup de gens.
 Vous entendrez parler de guerres et de bruits de guerres: gardez-vous d'être troublés, car il faut que ces choses arrivent. Mais ce ne sera pas encore la fin.
 Une nation s'élèvera contre une nation, et un royaume contre un royaume, et il y aura, en divers lieux, des famines et des tremblements de terre.
 Tout cela ne sera que le commencement des douleurs.
 Alors on vous livrera aux tourments, et l'on vous fera mourir; et vous serez haïs de toutes les nations, à cause de mon nom.
 Alors aussi plusieurs succomberont, et ils se trahiront, se haïront les uns les autres.
 Plusieurs faux prophètes s'élèveront, et ils séduiront beaucoup de gens.
 Et, parce que l'iniquité se sera accrue, la charité du plus grand nombre se refroidira.
 Mais celui qui persévérera jusqu'à la fin sera sauvé.
 Cette bonne nouvelle du royaume sera prêchée dans le monde entier, pour servir de témoignage à toutes les nations. Alors viendra la fin.
 C'est pourquoi, lorsque vous verrez l'abomination de la désolation, dont a parlé le prophète Daniel, établie en lieu saint, -que celui qui lit fasse attention! -
 alors, que ceux qui seront en Judée fuient dans les montagnes;
 que celui qui sera sur le toit ne descende pas pour prendre ce qui est dans sa maison;
 et que celui qui sera dans les champs ne retourne pas en arrière pour prendre son manteau.
 Malheur aux femmes qui seront enceintes et à celles qui allaiteront en ces jours-là!
 Priez pour que votre fuite n'arrive pas en hiver, ni un jour de sabbat.
 Car alors, la détresse sera si grande qu'il n'y en a point eu de pareille depuis le commencement du monde jusqu'à présent, et qu'il n'y en aura jamais.
 Et, si ces jours n'étaient abrégés, personne ne serait sauvé; mais, à cause des élus, ces jours seront abrégés.
 Si quelqu'un vous dit alors: Le Christ est ici, ou: Il est là, ne le croyez pas.
 Car il s'élèvera de faux Christs et de faux prophètes; ils feront de grands prodiges et des miracles, au point de séduire, s'il était possible, même les élus.
 Voici, je vous l'ai annoncé d'avance.
 Si donc on vous dit: Voici, il est dans le désert, n'y allez pas; voici, il est dans les chambres, ne le croyez pas.
 Car, comme l'éclair part de l'orient et se montre jusqu'en occident, ainsi sera l'avènement du Fils de l'homme.
 En quelque lieu que soit le cadavre, là s'assembleront les aigles.
 Aussitôt après ces jours de détresse, le soleil s'obscurcira, la lune ne donnera plus sa lumière, les étoiles tomberont du ciel, et les puissances des cieux seront ébranlées.
 Alors le signe du Fils de l'homme paraîtra dans le ciel, toutes les tribus de la terre se lamenteront, et elles verront le Fils de l'homme venant sur les nuées du ciel avec puissance et une grande gloire.
 Il enverra ses anges avec la trompette retentissante, et ils rassembleront ses élus des quatre vents, depuis une extrémité des cieux jusqu'à l'autre.
 Instruisez-vous par une comparaison tirée du figuier. Dès que ses branches deviennent tendres, et que les feuilles poussent, vous connaissez que l'été est proche.
 De même, quand vous verrez toutes ces choses, sachez que le Fils de l'homme est proche, à la porte.
 Je vous le dis en vérité, cette génération ne passera point, que tout cela n'arrive.
 Le ciel et la terre passeront, mais mes paroles ne passeront point.
 Pour ce qui est du jour et de l'heure, personne ne le sait, ni les anges des cieux, ni le Fils, mais le Père seul.
 Ce qui arriva du temps de Noé arrivera de même à l'avènement du Fils de l'homme.
 Car, dans les jours qui précédèrent le déluge, les hommes mangeaient et buvaient, se mariaient et mariaient leurs enfants, jusqu'au jour où Noé entra dans l'arche;
 et ils ne se doutèrent de rien, jusqu'à ce que le déluge vînt et les emportât tous: il en sera de même à l'avènement du Fils de l'homme.
 Alors, de deux hommes qui seront dans un champ, l'un sera pris et l'autre laissé;
 de deux femmes qui moudront à la meule, l'une sera prise et l'autre laissée.
 Veillez donc, puisque vous ne savez pas quel jour votre Seigneur viendra.
 Sachez-le bien, si le maître de la maison savait à quelle veille de la nuit le voleur doit venir, il veillerait et ne laisserait pas percer sa maison.
 C'est pourquoi, vous aussi, tenez-vous prêts, car le Fils de l'homme viendra à l'heure où vous n'y penserez pas.
 Quel est donc le serviteur fidèle et prudent, que son maître a établi sur ses gens, pour leur donner la nourriture au temps convenable?
 Heureux ce serviteur, que son maître, à son arrivée, trouvera faisant ainsi!
 Je vous le dis en vérité, il l'établira sur tous ses biens.
 Mais, si c'est un méchant serviteur, qui dise en lui-même: Mon maître tarde à venir,
 s'il se met à battre ses compagnons, s'il mange et boit avec les ivrognes,
 le maître de ce serviteur viendra le jour où il ne s'y attend pas et à l'heure qu'il ne connaît pas,
 il le mettra en pièces, et lui donnera sa part avec les hypocrites: c'est là qu'il y aura des pleurs et des grincements de dents.
 Alors le royaume des cieux sera semblable à dix vierges qui, ayant pris leurs lampes, allèrent à la rencontre de l'époux.
 Cinq d'entre elles étaient folles, et cinq sages.
 Les folles, en prenant leurs lampes, ne prirent point d'huile avec elles;
 mais les sages prirent, avec leurs lampes, de l'huile dans des vases.
 Comme l'époux tardait, toutes s'assoupirent et s'endormirent.
 Au milieu de la nuit, on cria: Voici l'époux, allez à sa rencontre!
 Alors toutes ces vierges se réveillèrent, et préparèrent leurs lampes.
 Les folles dirent aux sages: Donnez-nous de votre huile, car nos lampes s'éteignent.
 Les sages répondirent: Non; il n'y en aurait pas assez pour nous et pour vous; allez plutôt chez ceux qui en vendent, et achetez-en pour vous.
 Pendant qu'elles allaient en acheter, l'époux arriva; celles qui étaient prêtes entrèrent avec lui dans la salle des noces, et la porte fut fermée.
 Plus tard, les autres vierges vinrent, et dirent: Seigneur, Seigneur, ouvre-nous.
 Mais il répondit: Je vous le dis en vérité, je ne vous connais pas.
 Veillez donc, puisque vous ne savez ni le jour, ni l'heure.
 Il en sera comme d'un homme qui, partant pour un voyage, appela ses serviteurs, et leur remit ses biens.
 Il donna cinq talents à l'un, deux à l'autre, et un au troisième, à chacun selon sa capacité, et il partit.
 Aussitôt celui qui avait reçu les cinq talents s'en alla, les fit valoir, et il gagna cinq autres talents.
 De même, celui qui avait reçu les deux talents en gagna deux autres.
 Celui qui n'en avait reçu qu'un alla faire un creux dans la terre, et cacha l'argent de son maître.
 Longtemps après, le maître de ces serviteurs revint, et leur fit rendre compte.
 Celui qui avait reçu les cinq talents s'approcha, en apportant cinq autres talents, et il dit: Seigneur, tu m'as remis cinq talents; voici, j'en ai gagné cinq autres.
 Son maître lui dit: C'est bien, bon et fidèle serviteur; tu as été fidèle en peu de chose, je te confierai beaucoup; entre dans la joie de ton maître.
 Celui qui avait reçu les deux talents s'approcha aussi, et il dit: Seigneur, tu m'as remis deux talents; voici, j'en ai gagné deux autres.
 Son maître lui dit: C'est bien, bon et fidèle serviteur; tu as été fidèle en peu de chose, je te confierai beaucoup; entre dans la joie de ton maître.
 Celui qui n'avait reçu qu'un talent s'approcha ensuite, et il dit: Seigneur, je savais que tu es un homme dur, qui moissonnes où tu n'as pas semé, et qui amasses où tu n'as pas vanné;
 j'ai eu peur, et je suis allé cacher ton talent dans la terre; voici, prends ce qui est à toi.
 Son maître lui répondit: Serviteur méchant et paresseux, tu savais que je moissonne où je n'ai pas semé, et que j'amasse où je n'ai pas vanné;
 il te fallait donc remettre mon argent aux banquiers, et, à mon retour, j'aurais retiré ce qui est à moi avec un intérêt.
 Otez-lui donc le talent, et donnez-le à celui qui a les dix talents.
 Car on donnera à celui qui a, et il sera dans l'abondance, mais à celui qui n'a pas on ôtera même ce qu'il a.
 Et le serviteur inutile, jetez-le dans les ténèbres du dehors, où il y aura des pleurs et des grincements de dents.
 Lorsque le Fils de l'homme viendra dans sa gloire, avec tous les anges, il s'assiéra sur le trône de sa gloire.
 Toutes les nations seront assemblées devant lui. Il séparera les uns d'avec les autres, comme le berger sépare les brebis d'avec les boucs;
 et il mettra les brebis à sa droite, et les boucs à sa gauche.
 Alors le roi dira à ceux qui seront à sa droite: Venez, vous qui êtes bénis de mon Père; prenez possession du royaume qui vous a été préparé dès la fondation du monde.
 Car j'ai eu faim, et vous m'avez donné à manger; j'ai eu soif, et vous m'avez donné à boire; j'étais étranger, et vous m'avez recueilli;
 j'étais nu, et vous m'avez vêtu; j'étais malade, et vous m'avez visité; j'étais en prison, et vous êtes venus vers moi.
 Les justes lui répondront: Seigneur, quand t'avons-nous vu avoir faim, et t'avons-nous donné à manger; ou avoir soif, et t'avons-nous donné à boire?
 Quand t'avons-nous vu étranger, et t'avons-nous recueilli; ou nu, et t'avons-nous vêtu?
 Quand t'avons-nous vu malade, ou en prison, et sommes-nous allés vers toi?
 Et le roi leur répondra: Je vous le dis en vérité, toutes les fois que vous avez fait ces choses à l'un de ces plus petits de mes frères, c'est à moi que vous les avez faites.
 Ensuite il dira à ceux qui seront à sa gauche: Retirez-vous de moi, maudits; allez dans le feu éternel qui a été préparé pour le diable et pour ses anges.
 Car j'ai eu faim, et vous ne m'avez pas donné à manger; j'ai eu soif, et vous ne m'avez pas donné à boire;
 j'étais étranger, et vous ne m'avez pas recueilli; j'étais nu, et vous ne m'avez pas vêtu; j'étais malade et en prison, et vous ne m'avez pas visité.
 Ils répondront aussi: Seigneur, quand t'avons-nous vu ayant faim, ou ayant soif, ou étranger, ou nu, ou malade, ou en prison, et ne t'avons-nous pas assisté?
 Et il leur répondra: Je vous le dis en vérité, toutes les fois que vous n'avez pas fait ces choses à l'un de ces plus petits, c'est à moi que vous ne les avez pas faites.
 Et ceux-ci iront au châtiment éternel, mais les justes à la vie éternelle.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible