Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
24:3
24:5
24:6
24:7
24:8
24:10
24:11
24:12
24:13
24:14
24:16
24:17
24:18
24:19
24:20
24:21
24:22
24:24
24:25
24:26
24:27
24:32
24:33
24:34
см.:Мк.13:30-31;
24:36
24:38
24:39
24:40
24:41
24:44
24:46
см.:Откр.16:15;
24:47
24:48
24:49
24:50
24:51
Глава 25
25:1
25:2
25:3
25:4
25:5
25:6
25:7
25:8
25:9
25:16
25:17
25:18
25:19
25:20
25:22
25:23
25:24
25:25
25:26
25:27
25:28
25:32
25:33
25:36
25:37
25:38
25:39
25:42
25:43
25:44
25:45
[Зач. 97.] И изше́дъ Иису́съ идя́ше от це́ркве. И приступи́ша [къ Нему́] ученицы́ Его́ показа́ти Ему́ зда́нiя церко́вная.
Иису́съ же рече́ и́мъ: не ви́дите ли вся́ сiя́? Ами́нь глаго́лю ва́мъ, не и́мать оста́ти здѣ́ ка́мень на ка́мени, и́же не разори́тся.
[Зач. 98.] Сѣдя́щу же Ему́ на горѣ́ Елео́нстѣй, приступи́ша къ Нему́ ученицы́ на еди́нѣ, глаго́люще: рцы́ на́мъ, когда́ сiя́ бу́дутъ? И что́ е́сть зна́менiе Твоего́ прише́ствiя и кончи́на вѣ́ка?
И отвѣща́въ Иису́съ рече́ и́мъ: блюди́те, да никто́же ва́съ прельсти́тъ:
мно́зи бо прiи́дутъ во и́мя Мое́, глаго́люще: а́зъ е́смь Христо́съ: и мно́ги прельстя́тъ.
Услы́шати же и́мате бра́ни и слы́шанiя бра́немъ. Зри́те, не ужаса́йтеся, подоба́етъ бо всѣ́мъ [си́мъ] бы́ти: но не тогда́ е́сть кончи́на.
Воста́нетъ бо язы́къ на язы́къ, и ца́рство на ца́рство: и бу́дутъ гла́ди и па́губы и тру́си по мѣ́стомъ:
вся́ же сiя́ нача́ло болѣ́знемъ.
Тогда́ предадя́тъ вы́ въ ско́рби и убiю́тъ вы́: и бу́дете ненави́дими всѣ́ми язы́ки и́мене Моего́ ра́ди.
И тогда́ соблазня́тся мно́зи, и дру́гъ дру́га предадя́тъ, и возненави́дятъ дру́гъ дру́га:
и мно́зи лжепроро́цы воста́нутъ и прельстя́тъ мно́гiя:
и за умноже́нiе беззако́нiя, изся́кнетъ любы́ мно́гихъ.
[Зач. 99.] Претерпѣ́вый же до конца́, то́й спасе́тся.
И проповѣ́стся сiе́ Ева́нгелiе Ца́рствiя по все́й вселе́ннѣй, во свидѣ́телство всѣ́мъ язы́комъ: и тогда́ прiи́детъ кончи́на.
Егда́ у́бо у́зрите ме́рзость запустѣ́нiя, рече́нную Данiи́ломъ проро́комъ, стоя́щу на мѣ́стѣ святѣ: и́же чте́тъ, да разумѣ́етъ:
тогда́ су́щiи во Иуде́и да бѣжа́тъ на го́ры:
[и] и́же на кро́вѣ, да не схо́дитъ взя́ти я́же въ дому́ его́:
и и́же на селѣ́, да не возврати́тся вспя́ть взя́ти ри́зъ свои́хъ.
Го́ре же непра́зднымъ и доя́щымъ въ ты́я дни́.
Моли́теся же, да не бу́детъ бѣ́гство ва́ше въ зимѣ́, ни въ суббо́ту.
Бу́детъ бо тогда́ ско́рбь ве́лiя, якова́же не была́ от нача́ла мíра досе́лѣ, ниже́ и́мать бы́ти.
И а́ще не бы́ша прекрати́лися дні́е о́ны, не бы́ у́бо спасла́ся вся́ка пло́ть: избра́нныхъ же ра́ди прекратя́тся дні́е о́ны.
Тогда́ а́ще кто́ рече́тъ ва́мъ: се́, здѣ́ Христо́съ, или́ о́ндѣ: не ими́те вѣ́ры:
воста́нутъ бо лжехри́сти и лжепроро́цы и дадя́тъ зна́менiя ве́лiя и чудеса́, я́коже прельсти́ти, а́ще возмо́жно, и избра́нныя.
Се́, пре́жде рѣ́хъ ва́мъ.
А́ще у́бо реку́тъ ва́мъ: се́, въ пусты́ни е́сть, не изыди́те: се́, въ сокро́вищихъ, не ими́те вѣ́ры:
[Зач. 100.] я́коже бо мо́лнiя исхо́дитъ от восто́къ и явля́ется до за́падъ, та́ко бу́детъ прише́ствiе Сы́на Человѣ́ческаго:
идѣ́же бо а́ще бу́детъ тру́пъ, та́мо соберу́тся орли́.
А́бiе же, по ско́рби дні́й тѣ́хъ, со́лнце поме́ркнетъ, и луна́ не да́стъ свѣ́та своего́, и звѣ́зды спаду́тъ съ небесе́, и си́лы небе́сныя подви́гнутся:
и тогда́ яви́тся зна́менiе Сы́на Человѣ́ческаго на небеси́: и тогда́ воспла́чутся вся́ колѣ́на земна́я и у́зрятъ Сы́на Человѣ́ческаго гряду́ща на о́блацѣхъ небе́сныхъ съ си́лою и сла́вою мно́гою:
и по́слетъ А́нгелы Своя́ съ тру́бнымъ гла́сомъ ве́лiимъ, и соберу́тъ избра́нныя Его́ от четы́рехъ вѣ́тръ, от коне́цъ небе́съ до коне́цъ и́хъ.
От смоко́вницы же научи́теся при́тчи: егда́ уже́ ва́iя ея́ бу́дутъ мла́да, и ли́ствiе прозя́бнетъ, вѣ́дите, я́ко бли́зъ е́сть жа́тва:
та́ко и вы́, егда́ ви́дите сiя́ вся́, вѣ́дите, я́ко бли́зъ е́сть, при две́рехъ.
[Зач. 101.] Ами́нь глаго́лю ва́мъ, не мимои́детъ ро́дъ се́й, до́ндеже вся́ сiя́ бу́дутъ:
не́бо и земля́ мимои́детъ, словеса́ же Моя́ не мимои́дутъ.
[Зач. 102.] О дни́ же то́мъ и часѣ́ никто́же вѣ́сть, ни А́нгели небе́снiи, то́кмо Оте́цъ Мо́й еди́нъ:
я́коже [бо бы́сть во] дни́ Но́евы, та́ко бу́детъ и прише́ствiе Сы́на Человѣ́ческаго:
я́коже бо бѣ́ху во дни́ пре́жде пото́па яду́ще и пiю́ще, женя́щеся и посяга́юще, до него́же дне́ вни́де Но́е въ ковче́гъ,
и не увѣ́дѣша, до́ндеже прiи́де вода́ и взя́тъ вся́: та́ко бу́детъ и прише́ствiе Сы́на Человѣ́ческаго:
тогда́ два́ бу́дета на селѣ́: еди́нъ пое́млется, а другі́й оставля́ется:
двѣ́ ме́лющѣ въ же́рновахъ: еди́на пое́млется, и еди́на оставля́ется.
[Зач. 103.] Бди́те у́бо, я́ко не вѣ́сте, въ кі́й ча́съ Госпо́дь ва́шъ прiи́детъ.
Сiе́ же вѣ́дите, я́ко а́ще бы вѣ́далъ до́му влады́ка, въ ку́ю стра́жу та́ть прiи́детъ, бдѣ́лъ у́бо бы и не бы́ да́лъ подкопа́ти хра́ма своего́.
Сего́ ра́ди и вы́ бу́дите гото́ви: я́ко, въ о́ньже ча́съ не мните́, Сы́нъ Человѣ́ческiй прiи́детъ.
Кто́ у́бо е́сть вѣ́рный ра́бъ и му́дрый, его́же поста́витъ господи́нъ его́ надъ до́момъ свои́мъ, е́же дая́ти и́мъ пи́щу во вре́мя [и́хъ]?
блаже́нъ ра́бъ то́й, его́же, прише́дъ господи́нъ его́, обря́щетъ та́ко творя́ща:
ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко надъ всѣ́мъ имѣ́нiемъ свои́мъ поста́витъ его́.
А́ще ли же рече́тъ злы́й ра́бъ то́й въ се́рдцы свое́мъ: косни́тъ господи́нъ мо́й прiити́,
и на́чнетъ би́ти клевре́ты своя́, я́сти же и пи́ти съ пiя́ницами:
прiи́детъ господи́нъ раба́ того́ въ де́нь, въ о́ньже не ча́етъ, и въ ча́съ, въ о́ньже не вѣ́сть,
и расте́шетъ его́ полма́, и ча́сть его́ съ невѣ́рными положи́тъ: ту́ бу́детъ пла́чь и скре́жетъ зубо́мъ.
Тогда́ уподо́бися Ца́рствiе Небе́сное десяти́мъ дѣ́вамъ, я́же прiя́ша свѣти́лники своя́ и изыдо́ша въ срѣ́тенiе жениху́:
пя́ть же бѣ́ от ни́хъ мудры́ и пя́ть юро́дивы.
Юро́дивыя же, прiе́мшя свѣти́лники своя́, не взя́ша съ собо́ю еле́а:
му́дрыя же прiя́ша еле́й въ сосу́дѣхъ со свѣти́лники свои́ми:
косня́щу же жениху́, воздрема́шася вся́ и спа́ху.
Полу́нощи же во́пль бы́сть: се́, жени́хъ гряде́тъ, исходи́те въ срѣ́тенiе его́.
Тогда́ воста́ша вся́ дѣ́вы ты́я и украси́ша свѣти́лники своя́.
Юро́дивыя же му́дрымъ рѣ́ша: дади́те на́мъ от еле́а ва́шего, я́ко свѣти́лницы на́ши угаса́ютъ.
Отвѣща́ша же му́дрыя, глаго́люща: еда́ ка́ко не доста́нетъ на́мъ и ва́мъ: иди́те же па́че къ продаю́щымъ и купи́те себѣ́.
Иду́щымъ же и́мъ купи́ти, прiи́де жени́хъ: и гото́выя внидо́ша съ ни́мъ на бра́ки, и затворе́ны бы́ша две́ри.
Послѣди́ же прiидо́ша и про́чыя дѣ́вы, глаго́лющя: го́споди, го́споди, отве́рзи на́мъ.
О́нъ же отвѣща́въ рече́ и́мъ: ами́нь глаго́лю ва́мъ, не вѣ́мъ ва́съ.
Бди́те у́бо, я́ко не вѣ́сте дне́ ни часа́, въ о́ньже Сы́нъ Человѣ́ческiй прiи́детъ.
[Зач. 105.] Я́коже бо человѣ́къ нѣ́кiй отходя́ призва́ своя́ рабы́ и предаде́ и́мъ имѣ́нiе свое́:
и о́вому у́бо даде́ пя́ть тала́нтъ, о́вому же два́, о́вому же еди́нъ, кому́ждо проти́ву си́лы его́: и отъи́де а́бiе.
Ше́дъ же прiе́мый пя́ть тала́нтъ, дѣ́ла въ ни́хъ и сотвори́ другі́я пя́ть тала́нтъ:
та́кожде и и́же два́, приобрѣ́те и то́й друга́я два́:
прiе́мый же еди́нъ, ше́дъ вкопа́ [его́] въ зе́млю и скры́ сребро́ господи́на своего́.
По мно́зѣ же вре́мени прiи́де господи́нъ ра́бъ тѣ́хъ и стяза́ся съ ни́ми о словеси́.
И присту́пль пя́ть тала́нтъ прiе́мый, принесе́ другі́я пя́ть тала́нтъ, глаго́ля: го́споди, пя́ть тала́нтъ ми́ еси́ пре́далъ: се́, другі́я пя́ть тала́нтъ приобрѣто́хъ и́ми.
Рече́ же ему́ госпо́дь его́: до́брѣ, ра́бе благі́й и вѣ́рный: о ма́лѣ бы́лъ еси́ вѣ́ренъ, надъ мно́гими тя́ поста́влю: вни́ди въ ра́дость го́спода твоего́.
Присту́пль же и и́же два́ тала́нта прiе́мый, рече́: го́споди, два́ тала́нта ми́ еси́ пре́далъ: се́, друга́я два́ тала́нта приобрѣто́хъ и́ма.
Рече́ [же] ему́ госпо́дь его́: до́брѣ, ра́бе благі́й и вѣ́рный: о ма́лѣ [ми́] бы́лъ еси́ вѣ́ренъ, надъ мно́гими тя́ поста́влю: вни́ди въ ра́дость го́спода твоего́.
Присту́пль же и прiе́мый еди́нъ тала́нтъ, рече́: го́споди, вѣ́дяхъ тя́, я́ко же́стокъ еси́ человѣ́къ, жне́ши, идѣ́же не сѣ́ялъ еси́, и собира́еши идѣ́же не расточи́лъ еси́:
и убоя́вся, ше́дъ скры́хъ тала́нтъ тво́й въ земли́: [и] се́, и́маши твое́.
Отвѣща́въ же госпо́дь его́ рече́ ему́: лука́вый ра́бе и лѣни́вый, вѣ́дѣлъ еси́, я́ко жну́ идѣ́же не сѣ́яхъ, и собира́ю идѣ́же не расточи́хъ:
подоба́ше у́бо тебѣ́ вда́ти сребро́ мое́ торжнико́мъ, и прише́дъ а́зъ взя́лъ бы́хъ свое́ съ ли́хвою:
возми́те у́бо от него́ тала́нтъ и дади́те иму́щему де́сять тала́нтъ:
иму́щему бо вездѣ́ дано́ бу́детъ и преизбу́детъ: от неиму́щаго же, и е́же мни́тся имѣ́я, взя́то бу́детъ от него́:
и неключи́маго раба́ вве́рзите во тму́ кромѣ́шнюю: ту́ бу́детъ пла́чь и скре́жетъ зубо́мъ. Сiя́ глаго́ля возгласи́: имѣ́яй у́шы слы́шати да слы́шитъ.
[Зач. 106.] Егда́ же прiи́детъ Сы́нъ Человѣ́ческiй въ сла́вѣ Свое́й и вси́ святі́и А́нгели съ Ни́мъ, тогда́ ся́детъ на престо́лѣ сла́вы Своея́,
и соберу́тся предъ Ни́мъ вси́ язы́цы: и разлучи́тъ и́хъ дру́гъ от дру́га, я́коже па́стырь разлуча́етъ о́вцы от ко́злищъ:
и поста́витъ о́вцы одесну́ю Себе́, а ко́злища ошу́юю.
Тогда́ рече́тъ Ца́рь су́щымъ одесну́ю Его́: прiиди́те, благослове́ннiи Отца́ Моего́, наслѣ́дуйте угото́ванное ва́мъ Ца́рствiе от сложе́нiя мíра:
взалка́хся бо, и да́сте Ми́ я́сти: возжада́хся, и напои́сте Мя́: стра́ненъ бѣ́хъ, и введо́сте Мене́:
на́гъ, и одѣ́ясте Мя́: бо́ленъ, и посѣти́сте Мене́: въ темни́цѣ бѣ́хъ, и прiидо́сте ко Мнѣ́.
Тогда́ отвѣща́ютъ Ему́ пра́ведницы, глаго́люще: Го́споди, когда́ Тя́ ви́дѣхомъ а́лчуща, и напита́хомъ? Или́ жа́ждуща, и напои́хомъ?
Когда́ же Тя́ ви́дѣхомъ стра́нна, и введо́хомъ? Или́ на́га, и одѣ́яхомъ?
Когда́ же Тя́ ви́дѣхомъ боля́ща, или́ въ темни́цѣ, и прiидо́хомъ къ Тебѣ́?
И отвѣща́въ Ца́рь рече́тъ и́мъ: ами́нь глаго́лю ва́мъ, поне́же сотвори́сте еди́ному си́хъ бра́тiй Мои́хъ ме́ншихъ, Мнѣ́ сотвори́сте.
Тогда́ рече́тъ и су́щымъ ошу́юю [Его́]: иди́те от Мене́, прокля́тiи, во о́гнь вѣ́чный, угото́ванный дiа́волу и а́ггеломъ его́:
взалка́хся бо, и не да́сте Ми́ я́сти: возжада́хся, и не напои́сте Мене́:
стра́ненъ бѣ́хъ, и не введо́сте Мене́: на́гъ, и не одѣ́ясте Мене́: бо́ленъ и въ темни́цѣ, и не посѣти́сте Мене́.
Тогда́ отвѣща́ютъ Ему́ и ті́и, глаго́люще: Го́споди, когда́ Тя́ ви́дѣхомъ а́лчуща, или́ жа́ждуща, или́ стра́нна, или́ на́га, или́ бо́льна, или́ въ темни́цѣ, и не послужи́хомъ Тебѣ́?
Тогда́ отвѣща́етъ и́мъ, глаго́ля: ами́нь глаго́лю ва́мъ, поне́же не сотвори́сте еди́ному си́хъ ме́ншихъ, ни Мнѣ́ сотвори́сте.
И и́дутъ сі́и въ му́ку вѣ́чную, пра́ведницы же въ живо́тъ вѣ́чный.
1 Иисус Христос предсказывает разрушение храма, войны и гонения. 23 Пришествие Сына Человеческого; день не известен; «бодрствуйте».
[Зач. 97.] И выйдя, Иисус шел от храма; и приступили ученики Его, чтобы показать Ему здания храма.
Иисус же сказал им: видите ли всё это? Истинно говорю вам: не останется здесь камня на камне; всё будет разрушено.
[Зач. 98.] Когда же сидел Он на горе Елеонской, то приступили к Нему ученики наедине и спросили: скажи нам, когда это будет? и какой признак Твоего пришествия и кончины века?
Иисус сказал им в ответ: берегитесь, чтобы кто не прельстил вас,
ибо многие придут под именем Моим, и будут говорить: «я Христос», и многих прельстят.
Также услышите о войнах и о военных слухах. Смотрите, не ужасайтесь, ибо надлежит всему тому быть, но это еще не конец:
ибо восстанет народ на народ, и царство на царство; и будут глады, моры и землетрясения по местам;
всё же это – начало болезней.
Тогда будут предавать вас на мучения и убивать вас; и вы будете ненавидимы всеми народами за имя Мое;
и тогда соблазнятся многие, и друг друга будут предавать, и возненавидят друг друга;
и многие лжепророки восстанут, и прельстят многих;
и, по причине умножения беззакония, во многих охладеет любовь;
[Зач. 99.] претерпевший же до конца спасется.
И проповедано будет сие Евангелие Царствия по всей вселенной, во свидетельство всем народам; и тогда придет конец.
Итак, когда увидите мерзость запустения, реченную через пророка Даниила, стоящую на святом месте, – читающий да разумеет, –
тогда находящиеся в Иудее да бегут в горы;
и кто на кровле, тот да не сходит взять что-нибудь из дома своего;
и кто на поле, тот да не обращается назад взять одежды свои.
Горе же беременным и питающим сосцами в те дни!
Моли́тесь, чтобы не случилось бегство ваше зимою или в субботу,
ибо тогда будет великая скорбь, какой не было от начала мира доныне, и не будет.
И если бы не сократились те дни, то не спаслась бы никакая плоть; но ради избранных сократятся те дни.
Тогда, если кто скажет вам: вот, здесь Христос, или там, – не верьте.
Ибо восстанут лжехристы и лжепророки, и дадут великие знамения и чудеса, чтобы прельстить, если возможно, и избранных.
Вот, Я наперед сказал вам.
Итак, если скажут вам: «вот, Он в пустыне», – не выходи́те; «вот, Он в потаенных комнатах», – не верьте;
[Зач. 100.] ибо, как молния исходит от востока и видна бывает даже до запада, так будет пришествие Сына Человеческого;
ибо, где будет труп, там соберутся орлы.
И вдруг, после скорби дней тех, солнце померкнет, и луна не даст света своего, и звезды спадут с неба, и силы небесные поколеблются;
тогда явится знамение Сына Человеческого на небе; и тогда восплачутся все племена земные и увидят Сына Человеческого, грядущего на облаках небесных с силою и славою великою;
и пошлет Ангелов Своих с трубою громогласною, и соберут избранных Его от четырех ветров, от края небес до края их.
От смоковницы возьмите подобие: когда ветви ее становятся уже мягки и пускают листья, то знаете, что близко лето;
так, когда вы увидите всё сие, знайте, что близко, при дверях.
[Зач. 101.] Истинно говорю вам: не прейдет род сей, как всё сие будет;
небо и земля прейдут, но слова Мои не прейдут.
[Зач. 102.] О дне же том и часе никто не знает, ни Ангелы небесные, а только Отец Мой один;
но, ка́к было во дни Ноя, так будет и в пришествие Сына Человеческого:
ибо, ка́к во дни перед потопом ели, пили, женились и выходили замуж, до того дня, как вошел Ной в ковчег,
и не думали, пока не пришел потоп и не истребил всех, – так будет и пришествие Сына Человеческого;
тогда будут двое на поле: один берется, а другой оставляется;
две мелющие в жерновах: одна берется, а другая оставляется.
[Зач. 103.] Итак, бодрствуйте, потому что не знаете, в который час Господь ваш приидет.
Но это вы знаете, что, если бы ведал хозяин дома, в какую стражу придет вор, то бодрствовал бы и не дал бы подкопать дома своего.
Потому и вы будьте готовы, ибо в который час не думаете, приидет Сын Человеческий.
Кто́ же верный и благоразумный раб, которого господин его поставил над слугами своими, чтобы давать им пищу во время?
Блажен тот раб, которого господин его, придя, найдет поступающим так;
истинно говорю вам, что над всем имением своим поставит его.
Если же раб тот, будучи зол, скажет в сердце своем: не скоро придет господин мой,
и начнет бить товарищей своих и есть и пить с пьяницами, –
то придет господин раба того в день, в который он не ожидает, и в час, в который не думает,
и рассечет его, и подвергнет его одной участи с лицемерами; там будет плач и скрежет зубов.
1 Притча о десяти девах; 14 о талантах; 31 О Страшном Суде; отделение праведников от грешников.
[Зач. 104.] Тогда подобно будет Царство Небесное десяти девам, которые, взяв светильники свои, вышли навстречу жениху.
Из них пять было мудрых и пять неразумных.
Неразумные, взяв светильники свои, не взяли с собою масла.
Мудрые же, вместе со светильниками своими, взяли масла в сосудах своих.
И как жених замедлил, то задремали все и уснули.
Но в полночь раздался крик: вот, жених идет, выходите навстречу ему.
Тогда встали все девы те и поправили светильники свои.
Неразумные же сказали мудрым: дайте нам вашего масла, потому что светильники наши гаснут.
А мудрые отвечали: чтобы не случилось недостатка и у нас и у вас, пойдите лучше к продающим и купите себе.
Когда же пошли они покупать, пришел жених, и готовые вошли с ним на брачный пир, и двери затворились;
после приходят и прочие девы, и говорят: Господи! Господи! отвори нам.
Он же сказал им в ответ: истинно говорю вам: не знаю вас.
Итак, бодрствуйте, потому что не знаете ни дня, ни часа, в который приидет Сын Человеческий.
[Зач. 105.] Ибо Он поступит, как человек, который, отправляясь в чужую страну, призвал рабов своих и поручил им имение свое:
и одному дал он пять талантов, другому два, иному один, каждому по его силе; и тотчас отправился.
Получивший пять талантов пошел, употребил их в дело и приобрел другие пять талантов;
точно так же и получивший два таланта приобрел другие два;
получивший же один талант пошел и закопал его в землю и скрыл серебро господина своего.
По долгом времени, приходит господин рабов тех и требует у них отчета.
И, подойдя, получивший пять талантов принес другие пять талантов и говорит: господин! пять талантов ты дал мне; вот, другие пять талантов я приобрел на них.
Господин его сказал ему: хорошо, добрый и верный раб! в малом ты был верен, над многим тебя поставлю; войди в радость господина твоего.
Подошел также и получивший два таланта и сказал: господин! два таланта ты дал мне; вот, другие два таланта я приобрел на них.
Господин его сказал ему: хорошо, добрый и верный раб! в малом ты был верен, над многим тебя поставлю; войди в радость господина твоего.
Подошел и получивший один талант и сказал: господин! я знал тебя, что ты человек жестокий, жнешь, где не сеял, и собираешь, где не рассыпа́л,
и, убоявшись, пошел и скрыл талант твой в земле; вот тебе твое.
Господин же его сказал ему в ответ: лукавый раб и ленивый! ты знал, что я жну, где не сеял, и собираю, где не рассыпа́л;
посему надлежало тебе отдать серебро мое торгующим, и я, придя, получил бы мое с прибылью;
итак, возьмите у него талант и дайте имеющему десять талантов,
ибо всякому имеющему дастся и приумножится, а у неимеющего отнимется и то́, что́ имеет;
а негодного раба выбросьте во тьму внешнюю: там будет плач и скрежет зубов. Сказав сие, возгласил: кто имеет уши слышать, да слышит!
[Зач. 106.] Когда же приидет Сын Человеческий во славе Своей и все святые Ангелы с Ним, тогда сядет на престоле славы Своей,
и соберутся пред Ним все народы; и отделит одних от других, как пастырь отделяет овец от козлов;
и поставит овец по правую Свою сторону, а козлов – по левую.
Тогда скажет Царь тем, которые по правую сторону Его: приидите, благословенные Отца Моего, наследуйте Царство, уготованное вам от создания мира:
ибо алкал Я, и вы дали Мне есть; жаждал, и вы напоили Меня; был странником, и вы приняли Меня;
был наг, и вы одели Меня; был болен, и вы посетили Меня; в темнице был, и вы пришли ко Мне.
Тогда праведники скажут Ему в ответ: Господи! когда мы видели Тебя алчущим, и накормили? или жаждущим, и напоили?
когда мы видели Тебя странником, и приняли? или нагим, и одели?
когда мы видели Тебя больным, или в темнице, и пришли к Тебе?
И Царь скажет им в ответ: истинно говорю вам: так как вы сделали это одному из сих братьев Моих меньших, то сделали Мне.
Тогда скажет и тем, которые по левую сторону: идите от Меня, проклятые, в огонь вечный, уготованный диаволу и ангелам его:
ибо алкал Я, и вы не дали Мне есть; жаждал, и вы не напоили Меня;
был странником, и не приняли Меня; был наг, и не одели Меня; болен и в темнице, и не посетили Меня.
Тогда и они скажут Ему в ответ: Господи! когда мы видели Тебя алчущим, или жаждущим, или странником, или нагим, или больным, или в темнице, и не послужили Тебе?
Тогда скажет им в ответ: истинно говорю вам: так как вы не сделали этого одному из сих меньших, то не сделали Мне.
И пойдут сии в му́ку вечную, а праведники в жизнь вечную.
Итальянский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (Аверинцев)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Tatar
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
Mentre Gesù, uscito dal tempio, se ne andava, gli si avvicinarono i suoi discepoli per fargli osservare le costruzioni del tempio.
Egli disse loro: "Non vedete tutte queste cose? In verità io vi dico: non sarà lasciata qui pietra su pietra che non sarà distrutta".
Al monte degli Ulivi poi, sedutosi, i discepoli gli si avvicinarono e, in disparte, gli dissero: "Di' a noi quando accadranno queste cose e quale sarà il segno della tua venuta e della fine del mondo".
Gesù rispose loro: "Badate che nessuno vi inganni!
Molti infatti verranno nel mio nome, dicendo: "Io sono il Cristo", e trarranno molti in inganno.
E sentirete di guerre e di rumori di guerre. Guardate di non allarmarvi, perché deve avvenire, ma non è ancora la fine.
Si solleverà infatti nazione contro nazione e regno contro regno; vi saranno carestie e terremoti in vari luoghi:
ma tutto questo è solo l'inizio dei dolori.
Allora vi abbandoneranno alla tribolazione e vi uccideranno, e sarete odiati da tutti i popoli a causa del mio nome.
Molti ne resteranno scandalizzati, e si tradiranno e odieranno a vicenda.
Sorgeranno molti falsi profeti e inganneranno molti;
per il dilagare dell'iniquità, si raffredderà l'amore di molti.
Ma chi avrà perseverato fino alla fine sarà salvato.
Questo vangelo del Regno sarà annunciato in tutto il mondo, perché ne sia data testimonianza a tutti i popoli; e allora verrà la fine.
Quando dunque vedrete presente nel luogo santo l'abominio della devastazione, di cui parlò il profeta Daniele - chi legge, comprenda -,
allora quelli che sono in Giudea fuggano sui monti,
chi si trova sulla terrazza non scenda a prendere le cose di casa sua,
e chi si trova nel campo non torni indietro a prendere il suo mantello.
In quei giorni guai alle donne incinte e a quelle che allattano!
Pregate che la vostra fuga non accada d'inverno o di sabato.
Poiché vi sarà allora una tribolazione grande, quale non vi è mai stata dall'inizio del mondo fino ad ora, né mai più vi sarà.
E se quei giorni non fossero abbreviati, nessuno si salverebbe; ma, grazie agli eletti, quei giorni saranno abbreviati.
Allora, se qualcuno vi dirà: "Ecco, il Cristo è qui", oppure: "È là", non credeteci;
perché sorgeranno falsi cristi e falsi profeti e faranno grandi segni e miracoli, così da ingannare, se possibile, anche gli eletti.
Ecco, io ve l'ho predetto.
Se dunque vi diranno: "Ecco, è nel deserto", non andateci; "Ecco, è in casa", non credeteci.
Infatti, come la folgore viene da oriente e brilla fino a occidente, così sarà la venuta del Figlio dell'uomo.
Dovunque sia il cadavere, lì si raduneranno gli avvoltoi.
Subito dopo la tribolazione di quei giorni,
il sole si oscurerà,
la luna non darà più la sua luce,
le stelle cadranno dal cielo
e le potenze dei cieli saranno sconvolte.
il sole si oscurerà,
la luna non darà più la sua luce,
le stelle cadranno dal cielo
e le potenze dei cieli saranno sconvolte.
Allora comparirà in cielo il segno del Figlio dell'uomo e allora si batteranno il petto tutte le tribù della terra, e vedranno il Figlio dell'uomo venire sulle nubi del cielo con grande potenza e gloria.
Egli manderà i suoi angeli, con una grande tromba, ed essi raduneranno i suoi eletti dai quattro venti, da un estremo all'altro dei cieli.
Dalla pianta di fico imparate la parabola: quando ormai il suo ramo diventa tenero e spuntano le foglie, sapete che l'estate è vicina.
Così anche voi: quando vedrete tutte queste cose, sappiate che egli è vicino, è alle porte.
In verità io vi dico: non passerà questa generazione prima che tutto questo avvenga.
Il cielo e la terra passeranno, ma le mie parole non passeranno.
Quanto a quel giorno e a quell'ora, nessuno lo sa, né gli angeli del cielo né il Figlio, ma solo il Padre.
Come furono i giorni di Noè, così sarà la venuta del Figlio dell'uomo.
Infatti, come nei giorni che precedettero il diluvio mangiavano e bevevano, prendevano moglie e prendevano marito, fino al giorno in cui Noè entrò nell'arca,
e non si accorsero di nulla finché venne il diluvio e travolse tutti: così sarà anche la venuta del Figlio dell'uomo.
Allora due uomini saranno nel campo: uno verrà portato via e l'altro lasciato.
Due donne macineranno alla mola: una verrà portata via e l'altra lasciata.
Vegliate dunque, perché non sapete in quale giorno il Signore vostro verrà.
Cercate di capire questo: se il padrone di casa sapesse a quale ora della notte viene il ladro, veglierebbe e non si lascerebbe scassinare la casa.
Perciò anche voi tenetevi pronti perché, nell'ora che non immaginate, viene il Figlio dell'uomo.
Chi è dunque il servo fidato e prudente, che il padrone ha messo a capo dei suoi domestici per dare loro il cibo a tempo debito?
Beato quel servo che il padrone, arrivando, troverà ad agire così!
Davvero io vi dico: lo metterà a capo di tutti i suoi beni.
Ma se quel servo malvagio dicesse in cuor suo: "Il mio padrone tarda",
e cominciasse a percuotere i suoi compagni e a mangiare e a bere con gli ubriaconi,
il padrone di quel servo arriverà un giorno in cui non se l'aspetta e a un'ora che non sa,
lo punirà severamente e gli infliggerà la sorte che meritano gli ipocriti: là sarà pianto e stridore di denti.
Allora il regno dei cieli sarà simile a dieci vergini che presero le loro lampade e uscirono incontro allo sposo.
Cinque di esse erano stolte e cinque sagge;
le stolte presero le loro lampade, ma non presero con sé l'olio;
le sagge invece, insieme alle loro lampade, presero anche l'olio in piccoli vasi.
Poiché lo sposo tardava, si assopirono tutte e si addormentarono.
A mezzanotte si alzò un grido: "Ecco lo sposo! Andategli incontro!".
Allora tutte quelle vergini si destarono e prepararono le loro lampade.
Le stolte dissero alle sagge: "Dateci un po' del vostro olio, perché le nostre lampade si spengono".
Le sagge risposero: "No, perché non venga a mancare a noi e a voi; andate piuttosto dai venditori e compratevene".
Ora, mentre quelle andavano a comprare l'olio, arrivò lo sposo e le vergini che erano pronte entrarono con lui alle nozze, e la porta fu chiusa.
Più tardi arrivarono anche le altre vergini e incominciarono a dire: "Signore, signore, aprici!".
Ma egli rispose: "In verità io vi dico: non vi conosco".
Vegliate dunque, perché non sapete né il giorno né l'ora.
Avverrà infatti come a un uomo che, partendo per un viaggio, chiamò i suoi servi e consegnò loro i suoi beni.
A uno diede cinque talenti, a un altro due, a un altro uno, secondo le capacità di ciascuno; poi partì. Subito
colui che aveva ricevuto cinque talenti andò a impiegarli, e ne guadagnò altri cinque.
Così anche quello che ne aveva ricevuti due, ne guadagnò altri due.
Colui invece che aveva ricevuto un solo talento, andò a fare una buca nel terreno e vi nascose il denaro del suo padrone.
Dopo molto tempo il padrone di quei servi tornò e volle regolare i conti con loro.
Si presentò colui che aveva ricevuto cinque talenti e ne portò altri cinque, dicendo: "Signore, mi hai consegnato cinque talenti; ecco, ne ho guadagnati altri cinque".
"Bene, servo buono e fedele - gli disse il suo padrone -, sei stato fedele nel poco, ti darò potere su molto; prendi parte alla gioia del tuo padrone".
Si presentò poi colui che aveva ricevuto due talenti e disse: "Signore, mi hai consegnato due talenti; ecco, ne ho guadagnati altri due".
"Bene, servo buono e fedele - gli disse il suo padrone -, sei stato fedele nel poco, ti darò potere su molto; prendi parte alla gioia del tuo padrone".
Si presentò infine anche colui che aveva ricevuto un solo talento e disse: "Signore, so che sei un uomo duro, che mieti dove non hai seminato e raccogli dove non hai sparso.
Ho avuto paura e sono andato a nascondere il tuo talento sotto terra: ecco ciò che è tuo".
Il padrone gli rispose: "Servo malvagio e pigro, tu sapevi che mieto dove non ho seminato e raccolgo dove non ho sparso;
avresti dovuto affidare il mio denaro ai banchieri e così, ritornando, avrei ritirato il mio con l'interesse.
Toglietegli dunque il talento, e datelo a chi ha i dieci talenti.
Perché a chiunque ha, verrà dato e sarà nell'abbondanza; ma a chi non ha, verrà tolto anche quello che ha.
E il servo inutile gettatelo fuori nelle tenebre; là sarà pianto e stridore di denti".
Quando il Figlio dell'uomo verrà nella sua gloria, e tutti gli angeli con lui, siederà sul trono della sua gloria.
Davanti a lui verranno radunati tutti i popoli. Egli separerà gli uni dagli altri, come il pastore separa le pecore dalle capre,
e porrà le pecore alla sua destra e le capre alla sinistra.
Allora il re dirà a quelli che saranno alla sua destra: "Venite, benedetti del Padre mio, ricevete in eredità il regno preparato per voi fin dalla creazione del mondo,
perché ho avuto fame e mi avete dato da mangiare, ho avuto sete e mi avete dato da bere, ero straniero e mi avete accolto,
nudo e mi avete vestito, malato e mi avete visitato, ero in carcere e siete venuti a trovarmi".
Allora i giusti gli risponderanno: "Signore, quando ti abbiamo visto affamato e ti abbiamo dato da mangiare, o assetato e ti abbiamo dato da bere?
Quando mai ti abbiamo visto straniero e ti abbiamo accolto, o nudo e ti abbiamo vestito?
Quando mai ti abbiamo visto malato o in carcere e siamo venuti a visitarti?".
E il re risponderà loro: "In verità io vi dico: tutto quello che avete fatto a uno solo di questi miei fratelli più piccoli, l'avete fatto a me".
Poi dirà anche a quelli che saranno alla sinistra: "Via, lontano da me, maledetti, nel fuoco eterno, preparato per il diavolo e per i suoi angeli,
perché ho avuto fame e non mi avete dato da mangiare, ho avuto sete e non mi avete dato da bere,
ero straniero e non mi avete accolto, nudo e non mi avete vestito, malato e in carcere e non mi avete visitato".
Anch'essi allora risponderanno: "Signore, quando ti abbiamo visto affamato o assetato o straniero o nudo o malato o in carcere, e non ti abbiamo servito?".
Allora egli risponderà loro: "In verità io vi dico: tutto quello che non avete fatto a uno solo di questi più piccoli, non l'avete fatto a me".
E se ne andranno: questi al supplizio eterno, i giusti invece alla vita eterna".