Скрыть
26:1
26:5
26:7
26:8
26:9
26:10
26:12
26:13
26:16
26:18
26:19
26:22
26:23
26:25
26:27
26:29
26:30
26:33
26:35
26:38
26:40
26:41
26:42
26:43
26:44
26:45
26:46
26:48
26:49
26:50
26:51
26:55
26:56
26:58
26:60
26:62
26:65
26:66
26:68
26:69
26:71
26:72
26:73
26:75
Церковнославянский (рус)
[Зач. 107.] И бы́сть, егда́ сконча́ Иису́съ вся́ словеса́ сiя́, рече́ ученико́мъ Сво­и́мъ:
вѣ́сте, я́ко по двою́ дню́ Па́сха бу́детъ, и Сы́нъ Человѣ́ческiй пре́данъ бу́детъ на пропя́тiе.
Тогда́ собра́шася архiере́е и кни́жницы и ста́рцы людсті́и во дво́ръ архiере́овъ, глаго́лемаго Каiа́фы,
и совѣща́ша, да Иису́са ле́стiю и́мутъ и убiю́тъ:
глаго́лаху же: но не въ пра́здникъ, да не молва́ бу́детъ въ лю́дехъ.
[Зач. 108.] Иису́су же бы́в­шу въ Виѳа́нiи, въ дому́ Си́мона прокаже́н­наго,
при­­ступи́ къ Нему́ жена́, сткля́ницу ми́ра иму́щи многоцѣ́н­наго, и воз­лива́­ше на главу́ Его́ воз­лежа́ща.
Ви́дѣв­ше же ученицы́ Его́ негодова́ша, глаго́люще: чесо́ ра́ди ги́бель сiя́ [бы́сть]?
можа́­ше бо сiе́ ми́ро продано́ бы́ти на мно́зѣ и да́тися ни́щымъ.
Разумѣ́въ же Иису́съ рече́ и́мъ: что́ тружда́ете жену́? Дѣ́ло бо добро́ содѣ́ла о Мнѣ́:
всегда́ бо ни́щыя и́мате съ собо́ю, Мене́ же не всегда́ и́мате:
воз­лiя́в­ши бо сiя́ ми́ро сiе́ на тѣ́ло Мое́, на погребе́нiе Мя́ сотвори́:
ами́нь глаго́лю ва́мъ: идѣ́же а́ще проповѣ́дано бу́детъ Ева́нгелiе сiе́ во все́мъ мíрѣ, рече́т­ся и е́же сотвори́ сiя́, въ па́мять ея́.
Тогда́ ше́дъ еди́нъ от­ обою­на́­де­ся­те, глаго́лемый Иу́да Искарiо́тскiй, ко архiере́омъ,
рече́: что́ ми хо́щете да́ти, и а́зъ ва́мъ преда́мъ Его́? Они́ же поста́виша ему́ три́десять сре́бреникъ:
и от­то́лѣ иска́­ше удо́бна вре́мене, да Его́ преда́стъ.
Въ пе́рвый же де́нь опрѣсно́чный при­­ступи́ша ученицы́ ко Иису́су, глаго́люще Ему́: гдѣ́ хо́щеши угото́ваемъ Ти́ я́сти па́сху?
О́нъ же рече́: иди́те во гра́дъ ко о́нсицѣ, и рцы́те ему́: Учи́тель глаго́летъ: вре́мя Мое́ бли́зъ е́сть: у тебе́ сотворю́ па́сху со ученики́ Мо­и́ми.
И сотвори́ша ученицы́, я́коже повелѣ́ и́мъ Иису́съ, и угото́ваша па́сху.
Ве́черу же бы́в­шу, воз­лежа́­ше со обѣма­на́­де­ся­те ученико́ма:
и яду́щымъ и́мъ, рече́: ами́нь глаго́лю ва́мъ, я́ко еди́нъ от­ ва́съ преда́стъ Мя́.
И скорбя́ще зѣло́, нача́ша глаго́лати Ему́ еди́нъ кі́йждо и́хъ: еда́ а́зъ е́смь, Го́споди?
О́нъ же от­вѣща́въ рече́: омочи́вый со Мно́ю въ соли́ло ру́ку, то́й Мя́ преда́стъ:
Сы́нъ у́бо Человѣ́ческiй и́детъ, я́коже е́сть пи́сано о Не́мъ: го́ре же человѣ́ку тому́, и́мже Сы́нъ Человѣ́ческiй преда́ст­ся: добро́ бы бы́ло ему́, а́ще не бы́ роди́л­ся человѣ́къ то́й.
Отвѣща́въ же Иу́да предая́й Его́, рече́: еда́ а́зъ е́смь, Равви́? Глаго́ла ему́: ты́ ре́клъ еси́.
Яду́щымъ же и́мъ, прiе́мь Иису́съ хлѣ́бъ и благослови́въ преломи́, и дая́ше ученико́мъ, и рече́: прiими́те, яди́те: сiе́ е́сть Тѣ́ло Мое́.
И прiе́мъ ча́шу и хвалу́ воз­да́въ, даде́ и́мъ, глаго́ля: пі́йте от­ нея́ вси́:
сiя́ бо е́сть Кро́вь Моя́, Но́ваго Завѣ́та, я́же за мно́гiя излива́ема во оставле́нiе грѣхо́въ.
Глаго́лю же ва́мъ, я́ко не и́мамъ пи́ти от­ны́нѣ от­ сего́ плода́ ло́знаго, до дне́ того́, егда́ е́ пiю́ съ ва́ми но́во во Ца́р­ст­вiи Отца́ Мо­его́.
И воспѣ́в­ше изыдо́ша въ го́ру Елео́нску.
Тогда́ глаго́ла и́мъ Иису́съ: вси́ вы́ соблазните́ся о Мнѣ́ въ но́щь сiю́: пи́сано бо е́сть: поражу́ па́стыря, и разы́дут­ся о́вцы ста́да:
по воскресе́нiи же Мо­е́мъ варя́ю вы́ въ Галиле́и.
Отвѣща́въ же Пе́тръ рече́ Ему́: а́ще и вси́ соблазня́т­ся о Тебѣ́, а́зъ никогда́же соблажню́ся.
Рече́ ему́ Иису́съ: ами́нь глаго́лю тебѣ́, я́ко въ сiю́ но́щь, пре́жде да́же але́кторъ не воз­гласи́тъ, трикра́ты от­ве́ржешися Мене́.
Глаго́ла ему́ Пе́тръ: а́ще ми́ е́сть и умре́ти съ Тобо́ю, не от­ве́ргуся Тебе́. Та́кожде и вси́ ученицы́ рѣ́ша.
Тогда́ прiи́де съ ни́ми Иису́съ въ ве́сь, нарица́емую Геѳсима́нiа, и глаго́ла ученико́мъ: сѣди́те ту́, до́ндеже ше́дъ помолю́ся та́мо.
И по­е́мъ Петра́ и о́ба сы́на Зеведе́ова, нача́тъ скорбѣ́ти и тужи́ти.
Тогда́ глаго́ла и́мъ Иису́съ: при­­ско́рбна е́сть душа́ Моя́ до сме́рти: пожди́те здѣ́ и бди́те со Мно́ю.
И преше́дъ ма́ло, паде́ на лицы́ Сво­е́мъ, моля́ся и глаго́ля: О́тче Мо́й, а́ще воз­мо́жно е́сть, да мимо­и́детъ от­ Мене́ ча́ша сiя́: оба́че не я́коже А́зъ хощу́, но я́коже Ты́.
И при­­ше́дъ ко ученико́мъ, и обрѣ́те и́хъ спя́щихъ, и глаго́ла Петро́ви: та́ко ли не воз­мого́сте еди́наго часа́ побдѣ́ти со Мно́ю?
Бди́те и моли́теся, да не вни́дете въ напа́сть: ду́хъ у́бо бо́дръ, пло́ть же немощна́.
Па́ки втори́цею ше́дъ помоли́ся, глаго́ля: О́тче Мо́й, а́ще не мо́жетъ сiя́ ча́ша мимо­ити́ от­ Мене́, а́ще не пiю́ ея́, бу́ди во́ля Твоя́.
И при­­ше́дъ обрѣ́те и́хъ па́ки спя́щихъ: бѣ́ста бо и́мъ о́чи отяготѣ́нѣ.
И оста́вль и́хъ, ше́дъ па́ки, помоли́ся трети́цею, то́жде сло́во ре́къ.
Тогда́ прiи́де ко ученико́мъ Сво­и́мъ и глаго́ла и́мъ: спи́те про́чее и почива́йте: се́, при­­бли́жися ча́съ, и Сы́нъ Человѣ́ческiй предае́т­ся въ ру́ки грѣ́шниковъ:
воста́ните, и́демъ: се́, при­­бли́жися предая́й Мя́.
И еще́ Ему́ глаго́лющу, се́, Иу́да, еди́нъ от­ обою­на́­де­ся­те, прiи́де, и съ ни́мъ наро́дъ мно́гъ со ору́жiемъ и дреко́льми, от­ архiере́й и ста́рецъ людски́хъ.
Предая́й же Его́ даде́ и́мъ зна́менiе, глаго́ля: Его́же а́ще лобжу́, То́й е́сть: ими́те Его́.
И а́бiе при­­сту́пль ко Иису́сови, рече́: ра́дуйся, Равви́. И облобыза́ Его́.
Иису́съ же рече́ ему́: дру́же, [твори́,] на не́же еси́ при­­ше́лъ {дру́же, на сiе́ ли при­­ше́лъ еси́?}. Тогда́ при­­сту́пльше воз­ложи́ша ру́цѣ на Иису́са и я́ша Его́.
И се́, еди́нъ от­ су́щихъ со Иису́сомъ, просте́ръ ру́ку, извлече́ но́жъ сво́й, и уда́ри раба́ архiере́ова, и урѣ́за ему́ у́хо.
Тогда́ глаго́ла ему́ Иису́съ: воз­врати́ но́жъ тво́й въ мѣ́сто его́: вси́ бо прiе́мшiи но́жъ ноже́мъ поги́бнутъ:
или́ мни́т­ся ти́, я́ко не могу́ ны́нѣ умоли́ти Отца́ Мо­его́, и предста́витъ Ми́ вя́щше не́же два­на́­де­ся­те легео́на А́нгелъ?
Ка́ко у́бо сбу́дут­ся Писа́нiя, я́ко та́ко подоба́етъ бы́ти?
Въ то́й ча́съ рече́ Иису́съ наро́домъ: я́ко на разбо́йника ли изыдо́сте со ору́жiемъ и дреко́льми я́ти Мя́? По вся́ дни́ при­­ ва́съ сѣдѣ́хъ учя́ въ це́ркви, и не я́сте Мене́.
Се́ же все́ бы́сть, да сбу́дут­ся Писа́нiя проро́ческая. Тогда́ ученицы́ вси́ оста́вльше Его́ бѣжа́ша.
[Зач. 109.] [Во́ини] же е́мше Иису́са ведо́ша къ Каiа́фѣ архiере́ови, идѣ́же кни́жницы и ста́рцы собра́шася.
Пе́тръ же идя́ше по Не́мъ издале́ча до двора́ архiере́ова: и в­ше́дъ вну́трь, сѣдя́ше со слуга́ми, ви́дѣти кончи́ну.
Архiере́е же и ста́рцы и со́нмъ ве́сь иска́ху лжесвидѣ́тел­ст­ва на Иису́са, я́ко да убiю́тъ Его́,
и не обрѣта́ху: и мно́гимъ лжесвидѣ́телемъ при­­сту́пльшымъ, не обрѣто́ша. По́слѣжде же при­­ступи́в­ша два́ лжесвидѣ́теля,
рѣ́ста: Се́й рече́: могу́ разори́ти це́рковь Бо́жiю и треми́ де́нми созда́ти ю́.
И воста́въ архiере́й рече́ Ему́: ничесо́же ли от­вѣщава́еши, что́ сі́и на Тя́ свидѣ́тел­ст­вуютъ?
Иису́съ же молча́­ше. И от­вѣща́въ архiере́й рече́ Ему́: заклина́ю Тя́ Бо́гомъ живы́мъ, да рече́ши на́мъ, а́ще Ты́ еси́ Христо́съ, Сы́нъ Бо́жiй?
Глаго́ла ему́ Иису́съ: ты́ ре́клъ еси́: оба́че глаго́лю ва́мъ: от­се́лѣ у́зрите Сы́на Человѣ́ческаго сѣдя́ща одесну́ю си́лы и гряду́ща на о́блацѣхъ небе́сныхъ.
Тогда́ архiере́й растерза́ ри́зы своя́, глаго́ля, я́ко хулу́ глаго́ла: что́ еще́ тре́буемъ свидѣ́телей? Се́, ны́нѣ слы́шасте хулу́ Его́:
что́ ва́мъ мни́т­ся? Они́ же от­вѣща́в­ше рѣ́ша: пови́ненъ е́сть сме́рти.
Тогда́ заплева́ша лице́ Его́ и па́кости Ему́ дѣ́яху {и по лани́тома бiя́ху Его́}: о́вiи же за лани́ту уда́риша {зауша́ху Его́},
глаго́люще: прорцы́ на́мъ, Христе́, кто́ е́сть ударе́й Тя́?
Пе́тръ же внѣ́ сѣдя́ше во дворѣ́. И при­­ступи́ къ нему́ еди́на рабы́ня, глаго́лющи: и ты́ бы́лъ еси́ со Иису́сомъ Галиле́йскимъ.
О́нъ же от­ве́ржеся предъ всѣ́ми, глаго́ля: не вѣ́мъ, что́ глаго́леши.
Изше́дшу же ему́ ко врато́мъ, узрѣ́ его́ друга́я, и глаго́ла су́щымъ та́мо: и се́й бѣ́ со Иису́сомъ Назоре́омъ.
И па́ки от­ве́ржеся съ кля́твою, я́ко не зна́ю Человѣ́ка.
Пома́лѣ же при­­ступи́в­ше стоя́щiи, рѣ́ша Петро́ви: во­и́стин­ну и ты́ от­ ни́хъ еси́, и́бо бесѣ́да твоя́ я́вѣ тя́ твори́тъ.
Тогда́ нача́тъ роти́тися и кля́тися, я́ко не зна́ю Человѣ́ка. И а́бiе пѣ́тель воз­гласи́.
И помяну́ Пе́тръ глаго́лъ Иису́совъ, рече́н­ный ему́, я́ко пре́жде да́же пѣ́тель не воз­гласи́тъ, трикра́ты от­ве́ржешися Мене́. И изше́дъ во́нъ пла́кася го́рько.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς πάν­τας τοὺς λόγους τούτους εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ
οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παρα­δίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι
τότε συν­ήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγο­μέ­νου καϊάφα
καὶ συν­εβουλεύ­σαν­το ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατήσωσιν καὶ ἀπο­κτείνωσιν
ἔλεγον δέ μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ
τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενο­μέ­νου ἐν βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπρο­ῦ
προ­σῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου βαρυτίμου καὶ κατέχεεν ἐπι­̀ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἀνακει­μέ­νου
ἰδόν­τες δὲ οἱ μαθηταὶ ἠγανάκτησαν λέγον­τες εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη
ἐδύνατο γὰρ τοῦτο πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι πτωχοῖς
γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί ἔργον γὰρ καλὸν ἠργάσατο εἰς ἐμέ
πάν­τοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν ἐμὲ δὲ οὐ πάν­τοτε ἔχετε
βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπι­̀ τοῦ σώματός μου προ­̀ς τὸ ἐν­ταφιάσαι με ἐποίησεν
ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ λαληθή­σε­ται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυν­ον αὐτῆς
τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα ὁ λεγό­με­νος Ἰούδας ἰσκαριώτης προ­̀ς τοὺς ἀρχιερεῖς
εἶπεν τί θέλετέ μοι δοῦναι κἀγὼ ὑμῖν παρα­δώσω αὐτόν οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκον­τα ἀργύρια
καὶ ἀπο­̀ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παρα­δῷ
τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προ­σῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγον­τες ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα
ὁ δὲ εἶπεν ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν προ­̀ς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ ὁ διδάσκαλος λέγει ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστιν προ­̀ς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου
καὶ ἐποίησαν οἱ μαθηταὶ ὡς συν­έταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα
ὀψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα
καὶ ἐσθιόν­των αὐτῶν εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παρα­δώσει με
καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαν­το λέγειν αὐτῷ εἷς ἕκασ­τος μήτι ἐγώ εἰμι κύριε
ὁ δὲ ἀπο­κριθεὶς εἶπεν ὁ ἐμβάψας μετ᾿ ἐμοῦ τὴν χεῖρα ἐν τῷ τρυβλίῳ οὗτός με παρα­δώσει
ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παρα­δίδοται καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος
ἀπο­κριθεὶς δὲ Ἰούδας ὁ παρα­διδοὺς αὐτὸν εἶπεν μήτι ἐγώ εἰμι ῥαββί λέγει αὐτῷ σὺ εἶπας
ἐσθιόν­των δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς ἄρτον καὶ εὐλογήσας ἔκλασεν καὶ δοὺς τοῖς μαθηταῖς εἶπεν λάβετε φάγετε τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου
καὶ λαβὼν ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων πίετε ἐξ αὐτοῦ πάν­τες
τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ αἷμά μου τῆς δια­θήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυννόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν
λέγω δὲ ὑμῖν οὐ μὴ πίω ἀπ᾿ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γενήμα­τος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ᾿ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου
καὶ ὑμνήσαν­τες ἐξῆλθον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν
τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάν­τες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ γέγραπται γάρ πατάξω τὸν ποιμένα καὶ δια­σκορπισθήσον­ται τὰ προ­́βατα τῆς ποίμνης
μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προ­άξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν
ἀπο­κριθεὶς δὲ ὁ Пέτρος εἶπεν αὐτῷ εἰ πάν­τες σκανδαλισθήσον­ται ἐν σοί ἐγὼ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι
ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με
λέγει αὐτῷ ὁ Пέτρος κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀπο­θανεῖν οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι ὁμοίως καὶ πάν­τες οἱ μαθηταὶ εἶπαν
τότε ἔρχεται μετ᾿ αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανί καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἀπελθὼν ἐκεῖ προ­σεύξωμαι
καὶ παρα­λαβὼν τὸν Пέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν
τότε λέγει αὐτοῖς περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε μετ᾿ ἐμοῦ
καὶ προ­ελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπι­̀ προ­́σωπον αὐτοῦ προ­σευχό­με­νος καὶ λέγων πάτερ μου εἰ δυνατόν ἐστιν παρελθάτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο πλη­̀ν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλ᾿ ὡς σύ
καὶ ἔρχεται προ­̀ς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύ­δον­τας καὶ λέγει τῷ Пέτρῳ οὕτως οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι μετ᾿ ἐμοῦ
γρηγορεῖτε καὶ προ­σεύ­χεσθε ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν τὸ μὲν πνεῦμα προ­́θυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής
πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προ­σηύξατο λέγων πάτερ μου εἰ οὐ δύναται τοῦτο παρελθεῖν ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω γενηθήτω τὸ θέλημά σου
καὶ ἐλθὼν πάλιν εὗρεν αὐτοὺς καθεύ­δον­τας ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρη­μέ­νοι
καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς πάλιν ἀπελθὼν προ­σηύξατο ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν λόγον εἰπὼν πάλιν
τότε ἔρχεται προ­̀ς τοὺς μαθητὰς καὶ λέγει αὐτοῖς καθεύ­δετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παρα­δίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν
ἐγείρεσθε ἄγωμεν ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παρα­διδούς με
καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦν­τος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθεν καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπο­̀ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ
ὁ δὲ παρα­διδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν κρατήσατε αὐτόν
καὶ εὐθέως προ­σελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπεν χαῖρε ῥαββί καὶ κατεφίλησεν αὐτόν
ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ἑταῖρε ἐφ᾿ ὃ πάρει τότε προ­σελθόν­τες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπι­̀ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν
καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν μετὰ Ἰησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασεν τὴν μάχαιραν αὐτοῦ καὶ πατάξας τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον
τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἀπό­στρεψον τὴν μάχαιράν σου εἰς τὸν τόπον αὐτῆς πάν­τες γὰρ οἱ λαβόν­τες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀπο­λοῦν­ται
ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι παρα­καλέσαι τὸν πατέρα μου καὶ παρα­στήσει μοι ἄρτι πλείω δώδεκα λεγιῶνας ἀγγέλων
πῶς οὖν πλη­ρωθῶσιν αἱ γραφαὶ ὅτι οὕτως δεῖ γενέσθαι
ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τοῖς ὄχλοις ὡς ἐπι­̀ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με καθ᾿ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ ἐκαθεζόμην διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με
τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πλη­ρωθῶσιν αἱ γραφαὶ τῶν προ­φητῶν τότε οἱ μαθηταὶ πάν­τες ἀφέν­τες αὐτὸν ἔφυγον
οἱ δὲ κρατήσαν­τες τὸν Ἰησοῦν ἀπήγαγον προ­̀ς καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συν­ήχθησαν
ὁ δὲ Пέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπο­̀ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος
οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ τὸ συν­έδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδο­μαρτυρίαν κατα­̀ τοῦ Ἰησοῦ ὅπως αὐτὸν θανατώσωσιν
καὶ οὐχ εὗρον πολλῶν προ­σελθόν­των ψευδο­μαρτύρων ὕστερον δὲ προ­σελθόν­τες δύο
εἶπαν οὗτος ἔφη δύναμαι κατα­λῦσαι τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ καὶ δια­̀ τριῶν ἡμερῶν οἰκοδομῆσαι
καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ οὐδὲν ἀπο­κρίνῃ τί οὗτοί σου κατα­μαρτυροῦσιν
ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα καὶ ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ ἐξορκίζω σε κατα­̀ τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶν­τος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ
λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς σὺ εἶπας πλη­̀ν λέγω ὑμῖν ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπι­̀ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ
τότε ὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ λέγων ἐβλασφήμησεν τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν
τί ὑμῖν δοκεῖ οἱ δὲ ἀπο­κριθέν­τες εἶπαν ἔνοχος θανάτου ἐστίν
τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ προ­́σωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν οἱ δὲ ἐράπισαν
λέγον­τες προ­φήτευσον ἡμῖν χριστέ τίς ἐστιν ὁ παίσας σε
ὁ δὲ Пέτρος ἐκάθητο ἔξω ἐν τῇ αὐλῇ καὶ προ­σῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα καὶ σὺ ἦσθα μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Γαλιλαίου
ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπρο­σθεν πάν­των λέγων οὐκ οἶδα τί λέγεις
ἐξελθόν­τα δὲ εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη καὶ λέγει τοῖς ἐκεῖ οὗτος ἦν μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου
καὶ πάλιν ἠρνήσατο μετὰ ὅρκου ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον
μετὰ μικρὸν δὲ προ­σελθόν­τες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Пέτρῳ ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ καὶ γὰρ ἡ λαλιά σου δῆλόν σε ποιεῖ
τότε ἤρξατο κατα­θεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον καὶ εὐθέως ἀλέκτωρ ἐφώνησεν
καὶ ἐμνήσθη ὁ Пέτρος τοῦ ῥήμα­τος Ἰησοῦ εἰρηκότος ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσεν πικρῶς
Рус. (Аверинцев)
И было, когда окончил Иисус все слова эти, сказал Он ученикам Своим:
«Вы знаете, что через два дня Пасха; и Сын Человеческий будет отдан на распятие».
Тогда же собрались первосвященники и старейшины Израиля во дворце первосвященника именем Каиафа
и сговорились взять Иисуса обманом и убить.
Но они говорили: «Только не в праздник, чтобы не случилось смуты в народе!»
А когда Иисус был в Вифании, в доме Симона Прокаженного,
приблизилась к Нему, возлежащему на застольи, женщина с алебастровым сосудом многоценного мира, и стала возливать Ему на голову.
Увидев это, ученики возмутились и говорили:
«К чему такая расточительность?
Ведь можно было продать это за большие деньги и раздать их нищим!»
Но Иисус, приметив такое, сказал им:
«Что вы огорчаете эту женщину? Она сделала для Меня доброе дело.
Ведь нищие всегда будут с вами, а Я не всегда буду с вами.
Да, излив миро это на тело Мое, она готовила Меня к погребению!
Воистину говорю вам, где ни будет возвещаемо Благовестие сие по всему миру, будет сказано и о том, что сделала она, в память о ней».
Тогда один из Двенадцати, именем Иуда Искариот, пошел к первосвященникам
и спросил:
«Что вы мне соблаговолите дать? И я предам вам Его».
А они назначили ему тридцать серебряных монет.
И с той поры он стал искать случая, чтобы предать Его.
А в первый день праздника Опресноков приблизились ученики к Иисусу со словами:
«Где пожелаешь Ты, чтобы мы приготовили для Тебя пасхальную трапезу?»
А Он сказал:
«Ступайте в город к такому-то и скажите ему: «Учитель говорит: «Час Мой близок; у тебя буду Я праздновать Пасху с учениками Моими»».
И сделали ученики, как велел им Иисус, и приготовили пасхальную трапезу.
А когда наступил вечер, возлег Он за столом вместе с Двенадцатью;
и когда они ели, Он сказал:
«Воистину говорю вам, что один из вас предаст Меня».
Весьма опечалившись, начали они один за другим спрашивать Его:
«Не я ли, Господи?»
Он же сказал в ответ:
«Кто опустил руку свою в одно блюдо со Мной, тот предаст Меня.
Сын Человеческий идет Своим путем, как предречено о Нем в Писании; но горе тому человеку, через которого Сын Человеческий будет предан! Лучше было бы тому человеку не родиться».
Тогда Иуда, что предавал Его, вставил слово:
«Не я ли, Равви?»
Говорит ему Иисус:
«Ты сказал».
А когда они ели, Иисус, взяв в руки хлеб и произнеся над ним благословение, разломил и, раздавая ученикам Своим, сказал:
«Возьмите, вкусите! Это есть Тело Мое».
И взяв чашу, и произнеся благодарение, Он дал ее им, говоря:
«Пейте из нее все!
Это Кровь Моя, Кровь Нового Завета, за многих изливаемая ради прощения грехов.
Говорю вам: не пить Мне отныне от этого плода виноградной лозы до Дня того, когда буду пить вино новое вместе с вами в Царствии Отца Моего».
И воспев пасхальное славословие, вышли они из дома к Горе Маслин.
Тогда говорит им Иисус:
«Все вы впадете в соблазн обо Мне, этой же ночью, ибо сказано в Писании:
«Я поражу пастуха,
и овцы стада рассеются».
Но восстав от смерти, Я буду ждать вас в Галилее».
Сказал Петр Ему в ответ:
«Даже если все впадут в соблазн о Тебе, я не впаду в соблазн никогда».
Сказал Ему Иисус:
«Воистину говорю тебе, что этой же ночью, прежде, чем пропеть петуху, ты трижды отречешься от Меня».
Говорит Ему Петр:
«Хотя бы мне пришлось умереть вместе с Тобою, не отрекусь от Тебя!»
Подобное же говорили и все прочие ученики.
Тем временем приходит с ними Иисус в местность, именуемую Гефсимания, и говорит Он ученикам:
«Посидите здесь, пока Я отойду туда для молитвы».
И взяв с Собою Петра и обоих сыновей Зеведеевых, Он начал скорбеть и томиться.
Тогда говорит Он им:
«В смертной муке душа Моя: побудьте здесь и бодрствуйте вместе со Мною!»
И пройдя немного вперед, Он пал на лицо Свое, молясь так:
«Отче Мой, если только возможно, да минует Меня чаша эта! Однако не как Я хочу, но как Ты».
И подходит Он к ученикам, и застает их спящими, и говорит Петру:
«Так-то вы и единого часа не могли бодрствовать со Мною?
Бодрствуйте и молитесь, чтобы не впасть вам во искушение; дух ревностен, но плоть слаба».
Снова, во второй раз, Он отошел и стал молиться, говоря:
«Отче Мой, если не может чаша эта миновать Меня, чтобы не пить Мне от нее, да будет воля Твоя!»
И снова, вернувшись, Он застал их спящими; ибо глаза их отяжелели.
И оставив их, Он снова отошел и в третий раз молился, говоря те же слова.
Затем возвращается Он к ученикам и говорит им:
«Вы все дремлете и почиваете? Вот, час близок, и Сын Человеческий предается в руки грешников.
Вставайте, пойдем; вот, близко предающий Меня».
И вот, пока Он еще говорил, пришел Иуда, один из Двенадцати, и с ним многолюдная толпа с мечами и дрекольем, посланная от первосвященников и старейшин Израиля.
А предающий заранее условился с ними:
«Кого я поцелую, это Он и есть; берите Его!»
И подошел Он прямо к Иисусу и сказал:
«Здравствуй, Равви!» – и поцеловал Его.
Иисус же сказал:
«Любезный, так вот зачем ты здесь!»
Тогда они подошли, и наложили руки на Иисуса, и схватили Его.
И тут один из тех, что были с Иисусом, протянув руку, выхватил меч свой и, поразив первосвященникова раба, отсек ему ухо.
Тогда говорит ему Иисус:
«Вложи меч в ножны, ибо все, кто возьмут меч, от меча и погибнут.
Или Ты думаешь, что Я не могу обратить мольбу ко Отцу Моему, и Он тотчас же не пошлет ко Мне более нежели двенадцать легионов ангелов?
Но как тогда исполнится сказанное в Писании о том, что этому должно быть?»
В тот час сказал Иисус к толпе:
«Словно на разбойника вышли вы на Меня с мечами и дрекольем, чтобы взять Меня! Каждый день сидел Я во Храме и учил, и вы не схватили Меня.
Но все это совершилось, дабы исполнились писания пророков».
Тогда все ученики, покинув Его, бежали.
А те, что схватили Иисуса, отвели Его к первосвященнику Каиафе, где уже собрались книжники и фарисеи.
Петр же шел за Ним поодаль до двора первосвященника и, зайдя внутрь, сел вместе со слугами, чтобы видеть, чем дело кончится.
А первосвященники и весь Синедрион добивались ложных свидетельств против Иисуса, чтобы предать Его смерти,
однако не преуспели, хотя и много явилось лжесвидетелей. Наконец, явилось двое,
которые сказали:
«Этот человек говорил: «Я могу разрушить Храм Божий и в три дня восстановить его»».
И первосвященник, встав, сказал Ему:
«Ты ничего не имеешь ответить на то, что они против Тебя свидетельствуют?»
Но Иисус молчал, и первосвященник сказал Ему:
«Богом Живым заклинаю Тебя, скажи нам: Ты ли Христос, Сын Божий?»
Говорит ему Иисус:
«Ты сказал. Более того говорю вам: отныне узрите
Сына Человеческого,
воссевшего по правую руку Силы
и шествующего по облакам небесным».
Тогда первосвященник разорвал на себе одежды и сказал:
«Он изрек богохульство! Для чего нам еще свидетели? Вот, теперь вы слышали богохульство;
что вы решите?»
Они же сказали ему в ответ:
«Он должен умереть!»
Тут они стали плевать Ему в лицо и бить кулаками; а иные, ударяя Его по щекам,
приговаривали:
«Изреки нам пророчество, Христос: кто Тебя ударил?»
А Петр сидел снаружи, на дворе; и подошла к нему одна служанка со словами:
«Ты тоже был с Иисусом Галилеянином!»
Но он отрекся перед всеми, говоря: «Не знаю, что такое ты говоришь».
А когда хотел он выйти из ворот, увидела его другая служанка и говорит тем, что были возле:
«Вот этот был с Иисусом Назореем!»
И снова отрекался он под клятвой, что, мол, не знаю я такого человека.
А немного спустя подошли стоявшие и сказали Петру:
«Вправду ты из них! Вот и по говору можно распознать».
Тут Петр принялся клясться самыми страшными клятвами, что-де не знаю такого человека; и тотчас запел петух.
И вспомнил Петр слово, сказанное Иисусом: что прежде, нежели запоет петух, ты трижды отречешься от Меня. И, выйдя со двора, он горько заплакал.
Et factum est, cum consum masset Iesus sermones hos omnes, dixit discipulis suis:
«Scitis quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis traditur, ut crucifigatur».
Tunc congregati sunt principes sacerdotum et seniores populi in aulam principis sacerdotum, qui dicebatur Caiphas,
et consilium fecerunt, ut Iesum dolo tenerent et occiderent;
dicebant autem: «Non in die festo, ne tumultus fiat in populo».
Cum autem esset Iesus in Bethania, in domo Simonis leprosi,
accessit ad eum mulier habens alabastrum unguenti pretiosi et effudit super caput ipsius recumbentis.
Videntes autem discipuli, indignati sunt dicentes: «Ut quid perditio haec?
Potuit enim istud venumdari multo et dari pauperibus».
Sciens autem Iesus ait illis: «Quid molesti estis mulieri? Opus enim bonum operata est in me;
nam semper pauperes habetis vobiscum, me autem non semper habetis.
Mittens enim haec unguentum hoc supra corpus meum, ad sepeliendum me fecit.
Amen dico vobis: Ubicumque praedicatum fuerit hoc evangelium in toto mundo, dicetur et quod haec fecit in memoriam eius».
Tunc abiit unus de Duodecim, qui dicebatur Iudas Iscariotes, ad principes sacerdotum
et ait: «Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam?». At illi constituerunt ei triginta argenteos.
Et exinde quaerebat opportunitatem, ut eum traderet.
Prima autem Azymorum accesserunt discipuli ad Iesum dicentes: «Ubi vis paremus tibi comedere Pascha?».
Ille autem dixit: «Ite in civitatem ad quendam et dicite ei: "Magister dicit: Tempus meum prope est; apud te facio Pascha cum discipulis meis"».
Et fecerunt discipuli, sicut constituit illis Iesus, et paraverunt Pascha.
Vespere autem facto, discumbebat cum Duodecim.
Et edentibus illis, dixit: «Amen dico vobis: Unus vestrum me traditurus est».
Et contristati valde, coeperunt singuli dicere ei: «Numquid ego sum, Domine?».
At ipse respondens ait: «Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet.
Filius quidem hominis vadit, sicut scriptum est de illo; vae autem homini illi, per quem Filius hominis traditur! Bonum erat ei, si natus non fuisset homo ille».
Respondens autem Iudas, qui tradidit eum, dixit: «Numquid ego sum, Rabbi?». Ait illi: «Tu dixisti».
Cenantibus autem eis, accepit Iesus panem et benedixit ac fregit deditque discipulis et ait: «Accipite, comedite: hoc est corpus meum».
Et accipiens calicem, gratias egit et dedit illis dicens: «Bibite ex hoc omnes:
hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effunditur in remissionem peccatorum.
Dico autem vobis: Non bibam amodo de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei».
Et hymno dicto, exierunt in montem Oliveti.
Tunc dicit illis Iesus: «Omnes vos scandalum patiemini in me in ista nocte. Scriptum est enim:»Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis".
Postquam autem resurrexero, praecedam vos in Galilaeam».
Respondens autem Petrus ait illi: «Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor».
Ait illi Iesus: «Amen dico tibi: In hac nocte, antequam gallus cantet, ter me negabis».
Ait illi Petrus: «Etiam si oportuerit me mori tecum, non te negabo». Similiter et omnes discipuli dixerunt.
Tunc venit Iesus cum illis in praedium, quod dicitur Gethsemani. Et dicit discipulis: «Sedete hic, donec vadam illuc et orem».
Et assumpto Petro et duobus filiis Zebedaei, coepit contristari et maestus esse.
Tunc ait illis: «Tristis est anima mea usque ad mortem; sustinete hic et vigilate mecum».
Et progressus pusillum, procidit in faciem suam orans et dicens: «Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste; verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu».
Et venit ad discipulos et invenit eos dormientes; et dicit Petro: «Sic non potuistis una hora vigilare mecum?
Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem; spiritus quidem promptus est, caro autem infirma».
Iterum secundo abiit et oravit dicens: «Pater mi, si non potest hoc transire, nisi bibam illud, fiat voluntas tua».
Et venit iterum et invenit eos dormientes: erant enim oculi eorum gravati.
Et relictis illis, iterum abiit et oravit tertio, eundem sermonem iterum dicens.
Tunc venit ad discipulos et dicit illis: «Dormite iam et requiescite; ecce appropinquavit hora, et Filius hominis traditur in manus peccatorum.
Surgite, eamus; ecce appropinquavit, qui me tradit».
Et adhuc ipso loquente, ecce Iudas, unus de Duodecim, venit, et cum eo turba multa cum gladiis et fustibus, missi a principibus sacerdotum et senioribus populi.
Qui autem tradidit eum, dedit illis signum dicens: «Quemcumque osculatus fuero, ipse est; tenete eum!».
Et confestim accedens ad Iesum dixit: «Ave, Rabbi!» et osculatus est eum.
Iesus autem dixit illi: «Amice, ad quod venisti!». Tunc accesserunt et manus iniecerunt in Iesum et tenuerunt eum.
Et ecce unus ex his, qui erant cum Iesu, extendens manum exemit gladium suum et percutiens servum principis sacerdotum amputavit auriculam eius.
Tunc ait illi Iesus: «Converte gladium tuum in locum suum. Omnes enim, qui acceperint gladium, gladio peribunt.
An putas quia non possum rogare Patrem meum, et exhibebit mihi modo plus quam duodecim legiones angelorum?
Quomodo ergo implebuntur Scripturae quia sic oportet fieri?».
In illa hora dixit Iesus turbis: «Tamquam ad latronem existis cum gladiis et fustibus comprehendere me? Cotidie sedebam docens in templo, et non me tenuistis».
Hoc autem totum factum est, ut implerentur scripturae Prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt.
Illi autem tenentes Iesum duxerunt ad Caipham principem sacerdotum, ubi scribae et seniores convenerant.
Petrus autem sequebatur eum a longe usque in aulam principis sacerdotum; et ingressus intro sede bat cum ministris, ut videret finem.
Principes autem sacerdotum et omne concilium quaerebant falsum testimonium contra Iesum, ut eum morti traderent,
et non invenerunt, cum multi falsi testes accessissent. Novissime autem venientes duo
dixerunt: «Hic dixit: "Possum destruere templum Dei et post triduum aedificare illud"».
Et surgens princeps sacerdotum ait illi: «Nihil respondes? Quid isti adversum te testificantur?».
Iesus autem tacebat. Et princeps sacerdotum ait illi: «Adiuro te per Deum vivum, ut dicas nobis, si tu es Christus Filius Dei».
Dicit illi Iesus: «Tu dixisti. Verumtamen dico vobis: Amodo videbitis Filium hominis sedentem a dextris Virtutis et venientem in nubibus caeli».
Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua dicens: «Blasphemavit! Quid adhuc egemus testibus? Ecce nunc audistis blasphemiam.
Quid vobis videtur?». Illi autem respondentes dixerunt: «Reus est mortis!».
Tunc exspuerunt in faciem eius et colaphis eum ceciderunt; alii autem palmas in faciem ei dederunt
dicentes: «Prophetiza nobis, Christe: Quis est, qui te percussit?».
Petrus vero sedebat foris in atrio; et accessit ad eum una ancilla dicens: «Et tu cum Iesu Galilaeo eras!».
At ille negavit coram omnibus dicens: «Nescio quid dicis!».
Exeunte autem illo ad ianuam, vidit eum alia et ait his, qui erant ibi: «Hic erat cum Iesu Nazareno!».
Et iterum negavit cum iuramento: «Non novi hominem!».
Post pusillum autem accesserunt, qui stabant, et dixerunt Petro: «Vere et tu ex illis es, nam et loquela tua manifestum te facit».
Tunc coepit detestari et iurare: «Non novi hominem!». Et continuo gallus cantavit;
et recordatus est Petrus verbi Iesu, quod dixerat: «Priusquam gallus cantet, ter me negabis». Et egressus foras ploravit amare.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible