Скрыть
3:2
3:5
3:6
3:8
3:14
3:15
Глава 7 
7:4
7:5
7:6
7:8
7:10
7:11
7:14
7:16
7:17
7:20
7:22
7:25
7:26
7:27
7:29
Синодальный
1 Проповедь Иоанна Крестителя. 13 Крещение Господне.
[Зач. 5.] В те дни приходит Иоанн Креститель и проповедует в пустыне Иудейской
и говорит: покайтесь, ибо приблизилось Царство Небесное.
Ибо он тот, о котором сказал пророк Исаия: глас вопиющего в пустыне: приготовьте путь Господу, прямыми сделайте стези Ему.
Сам же Иоанн имел одежду из верблюжьего волоса и пояс кожаный на чреслах своих, а пищею его были акриды и дикий мед.
Тогда Иерусалим и вся Иудея и вся окрестность Иорданская выходили к нему
и крестились от него в Иордане, исповедуя грехи свои.
Увидев же Иоанн многих фарисеев и саддукеев, идущих к нему креститься, сказал им: порождения ехиднины! кто внушил вам бежать от будущего гнева?
сотворите же достойный плод покаяния
и не думайте говорить в себе: «отец у нас Авраам», ибо говорю вам, что Бог может из камней сих воздвигнуть детей Аврааму.
Уже и секира при корне дерев лежит: всякое дерево, не приносящее доброго плода, срубают и бросают в огонь.
Я крещу вас в воде в покаяние, но Идущий за мною сильнее меня; я не достоин понести обувь Его; Он будет крестить вас Духом Святым и огнем;
лопата* Его в руке Его, и Он очистит гумно Свое и соберет пшеницу Свою в житницу, а солому сожжет огнем неугасимым. //*Которою веют хлеб.
[Зач. 6.] Тогда приходит Иисус из Галилеи на Иордан к Иоанну креститься от него.
Иоанн же удерживал Его и говорил: мне надобно креститься от Тебя, и Ты ли приходишь ко мне?
Но Иисус сказал ему в ответ: оставь теперь, ибо так надлежит нам исполнить всякую правду. Тогда Иоанн допускает Его.
И, крестившись, Иисус тотчас вышел из воды, – и се, отверзлись Ему небеса, и увидел Иоанн Духа Божия, Который сходил, как голубь, и ниспускался на Него.
И се, глас с небес глаголющий: Сей есть Сын Мой возлюбленный, в Котором Мое благоволение.
1 Сучок и бревно; 6 жемчуг пред свиньями; 7 молитва о благих дарах Божиих. 12 Поступай с другими так, как хотел бы, чтобы они поступали с тобой. 13 Тесные врата к жизни. 15 Лжепророки узнаются по плодам. 21 «Не всякий, говорящий Мне: Господи! Господи…» 24 Благоразумный и безрассудный строители. 28 Иисус Христос учит как власть имеющий.
[Зач. 20.] Не суди́те, да не судимы будете,
ибо каким судом су́дите, таким будете судимы; и какою мерою мерите, такою и вам будут мерить.
И что ты смотришь на сучок в глазе брата твоего, а бревна в твоем глазе не чувствуешь?
Или как скажешь брату твоему: «дай, я выну сучок из глаза твоего», а вот, в твоем глазе бревно?
Лицемер! вынь прежде бревно из твоего глаза и тогда увидишь, как вынуть сучок из глаза брата твоего.
Не давайте святыни псам и не бросайте жемчуга вашего перед свиньями, чтобы они не попрали его ногами своими и, обратившись, не растерзали вас.
Проси́те, и дано будет вам; ищите, и найдете; стучите, и отворят вам;
ибо всякий просящий получает, и ищущий находит, и стучащему отворят.
Есть ли между вами такой человек, который, когда сын его попросит у него хлеба, подал бы ему камень?
и когда попросит рыбы, подал бы ему змею?
Итак, если вы, будучи злы, умеете даяния благие давать детям вашим, тем более Отец ваш Небесный даст блага просящим у Него.
[Зач. 21.] Итак, во всем, как хотите, чтобы с вами поступали люди, та́к поступайте и вы с ними, ибо в этом закон и пророки.
Входите тесными вратами, потому что широки́ врата и пространен путь, ведущие в погибель, и многие идут ими;
потому что тесны́ врата и узок путь, ведущие в жизнь, и немногие находят их.
[Зач. 22.] Берегитесь лжепророков, которые приходят к вам в овечьей одежде, а внутри суть волки хищные.
По плодам их узна́ете их. Собирают ли с терновника виноград, или с репейника смоквы?
Та́к всякое дерево доброе приносит и плоды добрые, а худое дерево приносит и плоды худые.
Не может дерево доброе приносить плоды худые, ни дерево худое приносить плоды добрые.
Всякое дерево, не приносящее плода доброго, срубают и бросают в огонь.
Итак, по плодам их узна́ете их.
[Зач. 23.] Не всякий, говорящий Мне: «Господи! Господи!», войдет в Царство Небесное, но исполняющий волю Отца Моего Небесного.
Многие скажут Мне в тот день: Господи! Господи! не от Твоего ли имени мы пророчествовали? и не Твоим ли именем бесов изгоняли? и не Твоим ли именем многие чудеса творили?
И тогда объявлю им: Я никогда не знал вас; отойдите от Меня, делающие беззаконие.
[Зач. 24.] Итак, всякого, кто слушает слова Мои сии и исполняет их, уподоблю мужу благоразумному, который построил дом свой на камне;
и пошел дождь, и разлились реки, и подули ветры, и устремились на дом тот, и он не упал, потому что основан был на камне.
А всякий, кто слушает сии слова Мои и не исполняет их, уподобится человеку безрассудному, который построил дом свой на песке;
и пошел дождь, и разлились реки, и подули ветры, и налегли на дом тот; и он упал, и было падение его великое.
И когда Иисус окончил слова сии, народ дивился учению Его,
ибо Он учил их, как власть имеющий, а не как книжники и фарисеи.
Церковнославянский (рус)
[Зач. 5.] Во дни́ же о́ны прiи́де Иоа́н­нъ Крести́тель, проповѣ́дая въ пусты́ни Иуде́йстѣй
и глаго́ля: пока́йтеся, при­­бли́жибося Ца́р­ст­вiе Небе́сное.
Се́й бо е́сть рѣче́н­ный Иса́iемъ проро́комъ, глаго́лющимъ: гла́съ вопiю́щаго въ пусты́ни: угото́вайте пу́ть Госпо́день, пра́вы твори́те стези́ Его́.
Са́мъ же Иоа́н­нъ имя́ше ри́зу свою́ от­ вла́съ велблу́ждь, и по́ясъ усме́нъ о чреслѣ́хъ сво­и́хъ: снѣ́дь же его́ бѣ́ пру́жiе и ме́дъ ди́вiй.
Тогда́ исхожда́­ше къ нему́ Иерусали́ма, и вся́ Иуде́а, и вся́ страна́ Иорда́нская,
и креща́хуся во Иорда́нѣ от­ него́, исповѣ́да­ю­ще грѣхи́ своя́.
Ви́дѣвъ же [Иоа́н­нъ] мно́ги фарисе́и и саддуке́и гряду́щыя на креще́нiе его́, рече́ и́мъ: рожде́нiя ехи́днова, кто́ сказа́ ва́мъ бѣжа́ти от­ бу́дущаго гнѣ́ва?
Сотвори́те у́бо пло́дъ досто́инъ покая́нiя,
и не начина́йте глаго́лати въ себѣ́: отца́ и́мамы Авраа́ма: глаго́лю бо ва́мъ, я́ко мо́жетъ Бо́гъ от­ ка́менiя сего́ воз­дви́гнути ча́да Авраа́му:
уже́ бо и сѣки́ра при­­ ко́рени дре́ва лежи́тъ: вся́ко у́бо дре́во, е́же не твори́тъ плода́ добра́, посѣка́емо быва́етъ и во о́гнь вмета́емо:
а́зъ у́бо креща́ю вы́ водо́ю въ покая́нiе: Гряды́й же по мнѣ́ крѣ́плiй мене́ е́сть, Ему́же нѣ́смь досто́инъ сапоги́ понести́: То́й вы́ крести́тъ Ду́хомъ Святы́мъ и огне́мъ:
ему́же лопа́та въ руцѣ́ Его́, и отреби́тъ гумно́ Свое́, и собере́тъ пшени́цу Свою́ въ жи́тницу, пле́вы же сожже́тъ огне́мъ негаса́ющимъ.
[Зач. 6.] Тогда́ при­­хо́дитъ Иису́съ от­ Галиле́и на Иорда́нъ ко Иоа́н­ну крести́тися от­ него́.
Иоа́н­нъ же воз­браня́ше Ему́, глаго́ля: а́зъ тре́бую Тобо́ю крести́тися, и Ты́ ли гряде́ши ко мнѣ́?
Отвѣща́въ же Иису́съ рече́ къ нему́: оста́ви ны́нѣ: та́ко бо подоба́етъ на́мъ испо́лнити вся́ку пра́вду. Тогда́ оста́ви Его́.
И крести́вся Иису́съ взы́де а́бiе от­ воды́: и се́, от­верзо́шася Ему́ небеса́, и ви́дѣ Ду́ха Бо́жiя сходя́ща я́ко го́лубя и гряду́ща на Него́.
И се́, гла́съ съ небесе́ глаго́ля: Се́й е́сть Сы́нъ Мо́й воз­лю́блен­ный, о Не́мже благоволи́хъ.
[Зач. 20.] Не суди́те, да не суди́ми бу́дете:
и́мже бо судо́мъ су́дите, су́дятъ ва́мъ: и въ ню́же мѣ́ру мѣ́рите, воз­мѣ́рит­ся ва́мъ.
Что́ же ви́диши суче́цъ, и́же во о́цѣ бра́та тво­его́, бревна́ же, е́же е́сть во о́цѣ тво­е́мъ, не чу́еши?
Или́ ка́ко рече́ши бра́ту тво­ему́: оста́ви, да изму́ суче́цъ изъ очесе́ тво­его́: и се́, бревно́ во о́цѣ тво­е́мъ?
Лицемѣ́ре, изми́ пе́рвѣе бревно́ изъ очесе́ тво­его́, и тогда́ у́зриши изъя́ти суче́цъ изъ очесе́ бра́та тво­его́.
Не дади́те свята́я псо́мъ, ни помета́йте би́серъ ва́шихъ предъ свинiя́ми, да не поперу́тъ и́хъ нога́ми сво­и́ми и вра́щшеся расто́ргнутъ вы́.
Проси́те, и да́ст­ся ва́мъ: ищи́те, и обря́щете: толцы́те, и от­ве́рзет­ся ва́мъ:
вся́къ бо прося́й прiе́млетъ, и ищя́й обрѣта́етъ, и толку́щему от­ве́рзет­ся.
Или́ кто́ е́сть от­ ва́съ человѣ́къ, его́же а́ще воспро́ситъ сы́нъ его́ хлѣ́ба, еда́ ка́мень пода́стъ ему́?
Или́ а́ще ры́бы про́ситъ, еда́ змiю́ пода́стъ ему́?
А́ще у́бо вы́, лука́ви су́ще, умѣ́ете дая́нiя бла́га дая́ти ча́домъ ва́шымъ, кольми́ па́че Оте́цъ ва́шъ Небе́сный да́стъ бла́га прося́щымъ у Него́.
[Зач. 21.] Вся́ у́бо, ели́ка а́ще хо́щете, да творя́тъ ва́мъ человѣ́цы, та́ко и вы́ твори́те и́мъ: се́ бо е́сть зако́нъ и проро́цы.
Вни́дите у́зкими враты́: я́ко простра́н­ная врата́ и широ́кiй пу́ть вводя́й въ па́губу, и мно́зи су́ть входя́щiи и́мъ:
что́ у́зкая врата́, и тѣ́сный пу́ть вводя́й въ живо́тъ, и ма́ло и́хъ е́сть, и́же обрѣта́ютъ его́.
[Зач. 22.] Внемли́те же от­ лжи́выхъ проро́къ, и́же при­­хо́дятъ къ ва́мъ во оде́ждахъ о́вчихъ, вну́трь же су́ть во́лцы хи́щницы:
от­ пло́дъ и́хъ позна́ете и́хъ. Еда́ объе́млютъ от­ те́рнiя гро́зды, или́ от­ ре́пiя смо́квы?
Та́ко вся́ко дре́во до́брое плоды́ добры́ твори́тъ, а зло́е дре́во плоды́ злы́ твори́тъ:
не мо́жетъ дре́во добро́ плоды́ злы́ твори́ти, ни дре́во зло́ плоды́ добры́ твори́ти.
Вся́ко у́бо дре́во, е́же не твори́тъ плода́ добра́, посѣка́ютъ е́ и во о́гнь вмета́ютъ.
Тѣ́мже у́бо от­ пло́дъ и́хъ позна́ете и́хъ.
[Зач. 23.] Не вся́къ глаго́ляй Ми́: Го́споди, Го́споди, вни́детъ въ Ца́р­ст­вiе Небе́сно­е: но творя́й во́лю Отца́ Мо­его́, И́же е́сть на небесѣ́хъ.
Мно́зи реку́тъ Мнѣ́ во о́нъ де́нь: Го́споди, Го́споди, не въ Тво­е́ ли и́мя проро́че­с­т­вовахомъ, и Тво­и́мъ и́менемъ бѣ́сы изгони́хомъ, и Тво­и́мъ и́менемъ си́лы мно́ги сотвори́хомъ?
И тогда́ исповѣ́мъ и́мъ, я́ко николи́же зна́хъ ва́съ: от­иди́те от­ Мене́, дѣ́ла­ю­щiи беззако́нiе.
[Зач. 24.] Вся́къ у́бо, и́же слы́шитъ словеса́ Моя́ сiя́ и твори́тъ я́, уподо́блю его́ му́жу му́дру, и́же созда́ хра́мину свою́ на ка́мени:
и сни́де до́ждь, и прiидо́ша рѣ́ки, и воз­вѣ́яша вѣ́три, и нападо́ша на хра́мину ту́: и не паде́ся, основана́ бо бѣ́ на ка́мени.
И вся́къ слы́шай словеса́ Моя́ сiя́, и не творя́ и́хъ, уподо́бит­ся му́жу уро́диву, и́же созда́ хра́мину свою́ на песцѣ́:
и сни́де до́ждь, и прiидо́ша рѣ́ки, и воз­вѣ́яша вѣ́три, и опро́шася хра́минѣ то́й, и паде́ся: и бѣ́ разруше́нiе ея́ ве́лiе.
И бы́сть егда́ сконча́ Иису́съ словеса́ сiя́, дивля́хуся наро́ди о уче́нiи Его́:
бѣ́ бо учя́ и́хъ я́ко вла́сть имѣ́я, и не я́ко кни́жницы [и фарисе́е].
In diebus autem illis venit Ioannes Baptista praedicans in deserto Iudaeae
et dicens: «Paenitentiam agite; appropinquavit enim regnum caelorum».
Hic est enim, qui dictus est per Isaiam prophetam dicentem: «Vox clamantis in deserto:»Parate viam Domini, rectas facite semitas eius!"».
Ipse autem Ioannes habebat vestimentum de pilis cameli et zonam pelliceam circa lumbos suos; esca autem eius erat locustae et mel silvestre.
Tunc exibat ad eum Hierosolyma et omnis Iudaea et omnis regio circa Iordanem,
et baptizabantur in Iordane flumine ab eo, confitentes peccata sua.
Videns autem multos pharisaeorum et sadducaeorum venientes ad baptismum suum, dixit eis: «Progenies viperarum, quis demonstravit vobis fugere a futura ira?
Facite ergo fructum dignum paenitentiae
et ne velitis dicere intra vos: "Patrem habemus Abraham"; dico enim vobis quoniam potest Deus de lapidibus istis suscitare Abrahae filios.
Iam enim securis ad radicem arborum posita est; omnis ergo arbor, quae non facit fructum bonum, exciditur et in ignem mittitur.
Ego quidem vos baptizo in aqua in paenitentiam; qui autem post me venturus est, fortior me est, cuius non sum dignus calceamenta portare; ipse vos baptizabit in Spiritu Sancto et igni,
cuius ventilabrum in manu sua, et permundabit aream suam et congregabit triticum suum in horreum, paleas autem comburet igni inexstinguibili».
Tunc venit Iesus a Galilaea in Iordanem ad Ioannem, ut baptizaretur ab eo.
Ioannes autem prohibebat eum dicens: «Ego a te debeo baptizari, et tu venis ad me?».
Respondens autem Iesus dixit ei: «Sine modo, sic enim decet nos implere omnem iustitiam». Tunc dimittit eum.
Baptizatus autem Iesus, confestim ascendit de aqua; et ecce aperti sunt ei caeli, et vidit Spiritum Dei descendentem sicut columbam et venientem super se.
Et ecce vox de caelis dicens: "Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui».
Nolite iudicare, ut non iudice mini;
in quo enim iudicio iudi caveritis, iudicabimini, et in qua mensura mensi fueritis, metietur vobis.
Quid autem vides festucam in oculo fratris tui, et trabem in oculo tuo non vides?
Aut quomodo dices fratri tuo: "Sine, eiciam festucam de oculo tuo", et ecce trabes est in oculo tuo?
Hypocrita, eice primum trabem de oculo tuo, et tunc videbis eicere festucam de oculo fratris tui.
Nolite dare sanctum canibus neque mittatis margaritas vestras ante porcos, ne forte conculcent eas pedibus suis et conversi dirumpant vos.
Petite, et dabitur vobis; quaerite et invenietis; pulsate, et aperietur vobis.
Omnis enim qui petit, accipit; et, qui quaerit, invenit; et pulsanti aperietur.
Aut quis est ex vobis homo, quem si petierit filius suus panem, numquid lapidem porriget ei?
Aut si piscem petierit, numquid serpentem porriget ei?
Si ergo vos, cum sitis mali, nostis dona bona dare filiis vestris, quanto magis Pater vester, qui in caelis est, dabit bona petentibus se.
Omnia ergo, quaecumque vultis ut faciant vobis homines, ita et vos facite eis; haec est enim Lex et Prophetae.
Intrate per angustam portam, quia lata porta et spatiosa via, quae ducit ad perditionem, et multi sunt, qui intrant per eam;
quam angusta porta et arta via, quae ducit ad vitam, et pauci sunt, qui inveniunt eam!
Attendite a falsis prophetis, qui veniunt ad vos in vestimentis ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces.
A fructibus eorum cognoscetis eos; numquid colligunt de spinis uvas aut de tribulis ficus?
Sic omnis arbor bona fructus bonos facit, mala autem arbor fructus malos facit;
non potest arbor bona fructus malos facere, neque arbor mala fructus bonos facere.
Omnis arbor, quae non facit fructum bonum, exciditur et in ignem mittitur.
Igitur ex fructibus eorum cognoscetis eos.
Non omnis, qui dicit mihi: "Domine, Domine", intrabit in regnum caelorum, sed qui facit voluntatem Patris mei, qui in caelis est.
Multi dicent mihi in illa die: "Domine, Domine, nonne in tuo nomine prophetavimus, et in tuo nomine daemonia eiecimus, et in tuo nomine virtutes multas fecimus?".
Et tunc confitebor illis: Numquam novi vos; discedite a me, qui operamini iniquitatem.
Omnis ergo, qui audit verba mea haec et facit ea, assimilabitur viro sapienti, qui aedificavit domum suam supra petram.
Et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti et irruerunt in domum illam, et non cecidit; fundata enim erat supra petram.
Et omnis, qui audit verba mea haec et non facit ea, similis erit viro stulto, qui aedificavit domum suam supra arenam.
Et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti et irruerunt in domum illam, et cecidit, et fuit ruina eius magna».
Et factum est, cum consummasset Iesus verba haec, admirabantur turbae super doctrinam eius;
erat enim docens eos sicut potestatem habens, et non sicut scribae eorum.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible