Скрыть
2:2
2:3
2:5
2:6
2:7
2:8
2:13
2:16
2:17
2:18
2:19
2:20
2:21
2:22
2:23
2:24
Глава 3 
3:2
3:3
3:4
3:8
3:9
3:12
3:17
Глава 4 
4:1
4:2
4:3
4:4
4:5
4:6
4:8
4:9
4:10
4:11
4:13
4:15
4:16
4:17
4:18
4:20
4:21
4:22
4:24
Глава 5 
5:3
5:5
5:7
5:8
5:16
Глава 6 
6:2
6:3
6:4
6:5
6:6
6:7
6:8
6:9
6:10
6:11
6:13
6:14
6:15
6:23
6:26
6:27
Церковнославянский (рус)
И посла́ Иису́съ сы́нъ Нави́нъ изъ Сатти́на два́ ю́ношы согля́дати вта́й, глаго́ля: взы́дите и ви́дите зе́млю и Иерихо́нъ. И ше́дша два́ ю́ношы внидо́ста во Иерихо́нъ и внидо́ста въ до́мъ жены́ блудни́цы, е́йже и́мя Раа́въ: и вита́ста та́мо.
И повѣ́даша царю́ Иерихо́нскому, глаго́люще: се́, му́жiе внидо́ша сѣ́мо [въ сiю́ но́щь] от­ сыно́въ Изра́илевыхъ согля́дати зе́млю.
И посла́ ца́рь Иерихо́нскiй и рече́ къ Раа́вѣ, глаго́ля: изведи́ му́жы в­ше́дшыя въ до́мъ тво́й но́щiю: согля́дати бо зе́млю прiидо́ша.
И по­е́мши жена́ два́ му́жа, сокры́ и́хъ: и рече́ и́мъ, глаго́лющи: прiидо́ша ко мнѣ́ му́жiе, но не вѣ́мъ от­ку́ду бы́ша:
егда́ же врата́ затворя́ху въ сумра́ки, и му́жiе изыдо́ша: не вѣ́мъ ка́мо по­идо́ша: пожени́те ско́ро вслѣ́дъ и́хъ, а́ще пости́гнете и́хъ.
Она́ же воз­веде́ я́ на хра́мину и сокры́ я́ въ па́здерѣ льня́нѣ со́бранѣмъ у нея́ на хра́минѣ.
И му́жiе гна́ша вслѣ́дъ и́хъ путе́мъ ко Иорда́ну къ прехо́домъ, и врата́ затворе́ны бы́ша.
И бы́сть егда́ изыдо́ша жену́щiи вслѣ́дъ и́хъ, и сі́и пре́жде не́же усну́ти и́мъ, и она́ взы́де къ ни́мъ на хра́мину и рече́ къ ни́мъ:
вѣ́мъ, я́ко предаде́ Госпо́дь зе́млю [сiю́] ва́мъ: нападе́ бо стра́хъ ва́шъ на ны́, и ужасо́шася вси́ обита́ющiи на земли́ от­ лица́ ва́­шего:
слы́шахомъ бо, я́ко изсуши́ Госпо́дь Бо́гъ мо́ре Чермно́е предъ лице́мъ ва́шимъ, егда́ исхожда́сте изъ Еги́пта, и ели́ка сотвори́сте дво­и́мъ царе́мъ Аморре́йскимъ, и́же бы́ша объ ону́ страну́ Иорда́на, Сио́ну и О́гу, и́хже потреби́сте:
и слы́шав­ше мы́ ужасо́хомся въ се́рдцы на́­шемъ, и не ста́ ктому́ ду́хъ ни во еди́нѣмъ от­ на́съ от­ лица́ ва́­шего: я́ко Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, Бо́гъ на небеси́ горѣ́ и на земли́ до́лѣ:
и ны́нѣ клени́теся мнѣ́ Го́сподемъ Бо́гомъ [ва́шимъ], я́ко а́зъ творю́ ми́лость ва́мъ, да сотвори́те и вы́ ми́лость въ дому́ отца́ мо­его́, и дади́те ми́ зна́менiе и́стин­но:
и оживи́те до́мъ отца́ мо­его́, и ма́терь мою́, и бра́тiю мою́, и сестры́ моя́, и вся́, ели́ка су́ть и́мъ, и изми́те ду́шы на́шя от­ сме́рти.
И реко́ша е́й му́жiе: душа́ на́ша вмѣ́сто ва́съ на сме́рть, а́ще ны́нѣ не объяви́ши на́съ. Она́ же рече́: и бу́детъ егда́ преда́стъ Госпо́дь ва́мъ гра́дъ [се́й], сотвори́те мнѣ́ ми́лость и и́стину.
И свѣ́си и́хъ на ве́рвѣ окно́мъ: я́ко до́мъ ея́ при­­ стѣнѣ́, и при­­ стѣнѣ́ сiя́ живя́ше:
и рече́ и́мъ: от­иди́те въ го́ру, да не сря́щутъ ва́съ гоня́щiи, и скры́йтеся та́мо три́ дни́, до́ндеже воз­вратя́т­ся гоня́щiи вслѣ́дъ ва́съ: и по си́хъ отъи́дете въ пу́ть ва́шъ.
И рѣ́ша къ не́й му́жiе: непови́н­ни есмы́ кля́твѣ се́й тво­е́й, е́юже закля́ла еси́ на́съ:
се́, мы́ вхо́димъ въ ча́сть гра́да, и поста́виши зна́менiе, ве́рвь червле́ну, сiю́ да обя́жеши у окна́, и́мже спусти́ла еси́ на́съ: отца́ же тво­его́ и ма́терь твою́, и бра́тiю твою́ и ве́сь до́мъ отца́ тво­его́ да собере́ши къ себѣ́ въ до́мъ тво́й:
и бу́детъ вся́къ, и́же а́ще изы́детъ изъ две́рiй до́му тво­его́ во́нъ, са́мъ себѣ́ пови́ненъ бу́детъ, мы́ же непови́н­ни [бу́демъ] кля́твѣ тво­е́й се́й: и ели́цы а́ще съ тобо́ю бу́дутъ въ дому́ тво­е́мъ, мы́ бу́демъ пови́н­ни, а́ще рука́ при­­ко́снет­ся и́хъ:
а́ще же кто́ на́съ оби́дитъ, или́ от­кры́етъ словеса́ на́ша сiя́, бу́демъ непови́н­ни кля́твѣ тво­е́й се́й, е́юже закля́ла еси́ на́съ.
И рече́ и́мъ: по словеси́ ва́­шему та́ко да бу́детъ. И от­пусти́ и́хъ, и от­идо́ша: и при­­вяза́ ве́рвь червле́ну у окна́.
И от­идо́ша, и про­идо́ша въ го́ру, и пребы́ша та́мо три́ дни́, до́ндеже воз­врати́шася гна́в­шiи. И иска́ша гоня́щiи по всѣ́мъ путе́мъ, и не обрѣто́ша.
И воз­врати́стася два́ ю́ношы и снидо́ста съ горы́: и преидо́ста [Иорда́нъ] ко Иису́су сы́ну Нави́ну, и повѣ́даста ему́ вся́ случи́в­шаяся и́ма:
и рѣ́ста ко Иису́су: я́ко предаде́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ въ ру́цѣ на́ши всю́ зе́млю, и убоя́шася вси́ живу́щiи на земли́ то́й от­ на́съ.
И воста́ зау́тра Иису́съ, и воз­двиго́шася изъ Сатти́на, и прiидо́ша до Иорда́на то́й и вси́ сы́нове Изра́илевы, и ста́ша та́мо пре́жде не́же прейти́.
И бы́сть по трiе́хъ дне́хъ, про­идо́ша книго́чiя чрезъ по́лкъ,
и заповѣ́даша лю́демъ, глаго́люще: егда́ у́зрите киво́тъ завѣ́та Го́спода Бо́га на́­шего, и жерцы́ на́шя, и леви́ты воз­двиза́ющыя его́, да воз­дви́гнетеся и вы́ от­ мѣ́стъ ва́шихъ и по́йдете вслѣ́дъ его́:
но пода́лѣе да бу́детъ между́ ва́ми и о́нымъ, ели́ко двѣ́ ты́сящы лако́тъ ста́нете: не при­­бли́житеся къ нему́, да увѣ́сте пу́ть, по нему́же по́йдете: не ходи́сте бо путе́мъ тѣ́мъ ни вчера́, ни тре́тiяго дне́.
И рече́ Иису́съ къ лю́демъ: очи́ститеся нау́трiе, я́ко зау́тра сотвори́тъ въ ва́съ Госпо́дь чу́дная.
И рече́ Иису́съ къ жерце́мъ: воз­дви́гните киво́тъ завѣ́та Госпо́дня и предъиди́те предъ людьми́. И взя́ша жерцы́ киво́тъ завѣ́та Госпо́дня и идо́ша предъ людьми́.
И рече́ Госпо́дь ко Иису́су: въ се́й де́нь начина́ю воз­выша́ти тя́ предъ всѣ́ми сынми́ Изра́илевыми, да увѣ́дятъ, я́коже бѣ́хъ съ Моисе́омъ, та́ко бу́ду и съ тобо́ю:
и ны́нѣ заповѣ́ждь жерце́мъ воз­двиза́ющымъ киво́тъ завѣ́та, глаго́ля: егда́ вни́дете на ча́сть воды́ Иорда́на, и во Иорда́нѣ ста́нете.
И рече́ Иису́съ сыно́мъ Изра́илевымъ: при­­ступи́те сѣ́мо, и слы́шите сло́во Го́спода Бо́га ва́­шего:
въ си́хъ увѣ́сте, я́ко Госпо́дь живя́й въ ва́съ и потребля́яй потреби́тъ от­ лица́ ва́­шего Ханане́а и Хетте́а, и Ферезе́а и Еве́а, и Гергесе́а и Аморре́а и Иевусе́а:
се́, киво́тъ завѣ́та Го́спода всея́ земли́ прехо́дитъ Иорда́нъ:
избери́те себѣ́ два­на́­де­сять муже́й от­ сыно́въ Изра́илевыхъ, еди́наго от­ ко­его́ждо пле́мене,
и бу́детъ егда́ почі́ютъ но́зи жерце́въ воз­двиза́ющихъ киво́тъ завѣ́та Го́спода всея́ земли́ въ водѣ́ Иорда́на, вода́ Иорда́нова оскудѣ́етъ, вода́ же низтеку́щая ста́нетъ.
И бы́сть егда́ воз­дви́гнушася лю́дiе от­ ку́щъ сво­и́хъ прейти́ Иорда́нъ, жерцы́ же воз­двиго́ша киво́тъ завѣ́та Госпо́дня предъ людьми́:
егда́ же внидо́ша жерцы́ воз­дви́жуще киво́тъ завѣ́та Госпо́дня во Иорда́нъ, и но́зи жерце́въ воз­двиза́ющихъ киво́тъ завѣ́та Госпо́дня омочи́шася въ ча́сти воды́ Иорда́на, Иорда́нъ же наполня́шеся во вся́ краи́ своя́, я́коже во дни́ жа́твы пшени́цы:
и ста́ша во́ды теку́щыя свы́ше, ста́ огустѣ́нiе еди́но от­лучи́в­шееся дале́че зѣло́ зѣло́ от­ Адами́ гра́да да́же до страны́ Карiаѳiари́ма: низтеку́щая же низтече́ въ мо́ре Ара́вско, въ мо́ре Сла́ное, до́ндеже до конца́ оскудѣ́.
И лю́дiе стоя́ху пря́мо Иерихо́ну. И ста́ша жерцы́ воз­двиза́ющiи киво́тъ завѣ́та Госпо́дня на су́сѣ посредѣ́ Иорда́на: и вси́ сы́нове Изра́илевы прехожда́ху по су́ху, до́ндеже сконча́ша вси́ лю́дiе преходя́ще Иорда́нъ.
И егда́ сконча́ша вси́ лю́дiе преходя́ще Иорда́нъ, и рече́ Госпо́дь къ Иису́су, глаго́ля:
по­ими́ два­на́­де­сять муже́й от­ люді́й, му́жа еди́наго от­ ко­его́ждо пле́мене,
повели́ и́мъ, глаго́ля: воз­ми́те от­ среды́ Иорда́на, идѣ́же стоя́ша но́зи жре́честiи, гото́выхъ два­на́­де­сять ка́меней, и изне́сше я́ съ собо́ю, положи́те въ полцѣ́ ва́­шемъ, идѣ́же ста́нете та́мо въ нощи́.
И при­­зва́въ Иису́съ два­на́­де­сять муже́й сла́вныхъ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ, еди́наго от­ ко­его́ждо пле́мене, рече́ и́мъ:
иди́те предо мно́ю предъ лице́мъ Госпо́днимъ въ среди́ну Иорда́на: и взе́мъ от­ту́ду кі́йждо ка́мень еди́нъ да воз­ложи́тъ на ра́мена своя́, по числу́ племе́нъ [сыно́въ] Изра́илевыхъ:
да бу́дутъ ва́мъ сі́и въ зна́менiе посредѣ́ ва́съ лежа́ще всегда́, да егда́ вопро́ситъ тебе́ у́тро сы́нъ тво́й, глаго́ля: что́ су́ть ка́менiе сiе́ ва́мъ?
И ты́ воз­вѣсти́ши сы́ну тво­ему́, глаго́ля: я́ко оскудѣ́ Иорда́нъ рѣка́ от­ лица́ киво́та завѣ́та Го́спода всея́ земли́, егда́ прехожда́­ше его́, и изся́че вода́ Иорда́нова: и бу́дутъ ва́мъ ка́менiе сiе́ въ па́мять сыно́въ Изра́илевыхъ да́же до вѣ́ка.
И сотвори́ша та́ко сы́нове Изра́илевы, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Иису́су: и взе́мше два­на́­де­сять ка́меней от­ среды́ Иорда́на, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Иису́су въ сконча́нiи прехожде́нiя сыно́въ Изра́илевыхъ, и при­­несо́ша и́хъ съ собо́ю въ по́лкъ, и положи́ша и́хъ та́мо.
Поста́ви же Иису́съ и другі́я два­на́­де­сять ка́меней въ са́мѣмъ Иорда́нѣ на мѣ́стѣ, идѣ́же стоя́ху но́зи жерце́въ воз­двиза́ющихъ киво́тъ завѣ́та Госпо́дня, и су́ть та́мо да́же до сего́ дне́.
Стоя́ху же жерцы́ воз­двиза́ющiи киво́тъ завѣ́та Госпо́дня во Иорда́нѣ, до́ндеже сконча́ Иису́съ вся́, ели́ка заповѣ́да Госпо́дь Иису́су повѣ́дати лю́демъ, по всѣ́мъ, ели́ка заповѣ́да Моисе́й Иису́су: и потща́шася лю́дiе, и преидо́ша.
И бы́сть егда́ сконча́ша вси́ лю́дiе преходи́ти [Иорда́нъ], пре́йде и киво́тъ завѣ́та Госпо́дня, и ка́менiе {Вмѣ́сто ка́менiе во ины́хъ гре́ческихъ жерцы́.} предъ ни́ми.
И преидо́ша сы́нове Руви́мли и сы́нове Га́довы и по́лъ пле́мене Манассі́ина устро́ены предъ сынми́ Изра́илевы, я́коже заповѣ́да и́мъ Моисе́й:
четы́редесять ты́сящъ вооруже́ни на ра́ть преидо́ша предъ Го́сподемъ на бра́нь ко гра́ду Иерихо́ну.
Въ то́й де́нь воз­вели́чи Госпо́дь Иису́са предъ всѣ́мъ ро́домъ Изра́илевымъ: и боя́хуся его́, я́коже боя́хуся Моисе́а, ели́ко вре́мя поживе́.
И рече́ Госпо́дь ко Иису́су, глаго́ля:
заповѣ́ждь жерце́мъ, воз­двиза́ющымъ киво́тъ завѣ́та свидѣ́нiя, изступи́ти изъ Иорда́на.
И заповѣ́да Иису́съ жерце́мъ, глаго́ля: изыди́те изъ Иорда́на.
И бы́сть егда́ изыдо́ша жерцы́ воз­двиза́ющiи киво́тъ завѣ́та Госпо́дня от­ среды́ Иорда́на, и поста́виша но́ги на су́сѣ, и устреми́ся вода́ Иорда́нова на мѣ́сто и по́йде я́коже вчера́ и тре́тiяго дне́ по всему́ кра́ю.
И лю́дiе взыдо́ша от­ Иорда́на въ деся́тый де́нь пе́рваго ме́сяца: и ополчи́шася сы́нове Изра́илевы въ Галга́лѣхъ на странѣ́, я́же на восто́къ со́лнца от­ Иерихо́на.
И два­на́­де­сять ка́менiя сiя́, я́же взя́ от­ Иорда́на, поста́ви Иису́съ въ Галга́лѣхъ, и рече́ къ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́ля:
егда́ вопро́сятъ ва́съ сы́нове ва́ши, глаго́люще: что́ су́ть ка́менiе сiе́?
Воз­вѣсти́те сыно́мъ ва́шымъ: я́ко по су́ху пре́йде Изра́иль Иорда́нъ се́й,
изсуши́в­шу Го́споду Бо́гу ва́­шему во́ду Иорда́ню предъ ни́ми, до́ндеже преидо́ша, я́коже сотвори́ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ Чермно́му мо́рю, е́же изсуши́ Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ предъ ва́ми, до́ндеже преидо́хомъ:
да увѣ́дятъ вси́ язы́цы земні́и, я́ко рука́ Госпо́дня крѣпка́ е́сть, и вы́ да чте́те Го́спода Бо́га ва́­шего во вся́кое вре́мя.
И бы́сть егда́ услы́шаша ца́рiе Аморре́йстiи, и́же бя́ху объ ону́ страну́ Иорда́на, и ца́рiе фини́честiи {Евр.: ханаа́ни.}, и́же бя́ху бли́зъ мо́ря, я́ко изсуши́ Госпо́дь Бо́гъ Иорда́нъ рѣку́ предъ сы́ны Изра́илевыми, внегда́ преходи́ти и́мъ, и иста́яша мы́сли и́хъ, и ужасо́шася, и не бя́ше въ ни́хъ смышле́нiя ни еди́наго от­ лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
Въ сiе́ же вре́мя рече́ Госпо́дь Иису́су: сотвори́ себѣ́ ножи́ ка́мен­ны от­ ка́мене о́страго, и сѣ́дъ обрѣ́жи сы́ны Изра́илевы второ́е.
И сотвори́ Иису́съ себѣ́ ножи́ ка́мен­ны остры́ и обрѣ́за сы́ны Изра́илевы на мѣ́стѣ нарече́н­нѣмъ хо́лмъ обрѣ́занiя.
И та́ко обрѣ́за Иису́съ сы́ны Изра́илевы: ели́цы тогда́ роди́шася на пути́, и ели́цы тогда́ не обрѣ́зани бы́ша от­ изше́дшихъ изъ Еги́пта, всѣ́хъ си́хъ обрѣ́за Иису́съ: вси́ лю́дiе изше́дшiи изъ Еги́пта му́жеска по́лу, вси́ му́жiе ра́тнiи измро́ша въ пусты́ни на пути́, внегда́ изыдо́ша изъ Еги́пта:
я́ко обрѣ́зани бы́ша вси́ лю́дiе изше́дшiи, вси́ же лю́дiе, и́же роди́шася въ пусты́ни на пути́, егда́ изыдо́ша изъ Еги́пта, не обрѣ́зани бы́ша:
четы́редесять бо и два́ лѣ́та хожда́­ше Изра́иль въ пусты́ни мавдари́тидѣ: сего́ ра́ди не обрѣ́зани бы́ша мно́зи от­ тѣ́хъ во́иновъ изше́дшихъ изъ земли́ Еги́петскiя, не послу́шав­шiи за́повѣдiй Госпо́днихъ, и́мже и опредѣли́ Госпо́дь не ви́дѣти земли́, е́юже кля́т­ся Госпо́дь отце́мъ и́хъ да́ти на́мъ зе́млю кипя́щую ме́домъ и млеко́мъ:
вмѣ́сто же си́хъ поста́ви сы́ны и́хъ, и́хже обрѣ́за Иису́съ, я́ко сконча́ныя пло́ти бя́ху и́мъ, я́ко роди́шася на пути́ не обрѣ́зани:
обрѣ́зав­шеся же поко́й имя́ху та́мо сѣдя́ще въ полцѣ́, до́ндеже исцѣли́шася.
И рече́ Госпо́дь Иису́су: въ дне́шнiй де́нь отъ­я́хъ поноше́нiе Еги́петско от­ ва́съ. И нарече́ и́мя мѣ́сту тому́ галга́ла, да́же до сего́ дне́.
И ополчи́шася сы́нове Изра́илевы въ Галга́лѣхъ и сотвори́ша па́сху въ четвертый­на́­де­сять де́нь ме́сяца от­ ве́чера на за́падѣ на по́ли иерихо́нстѣмъ,
и ядо́ша от­ пшени́цы земли́ о́ноя опрѣсно́ки и но́вая:
въ то́й де́нь преста́ ма́н­на, повнегда́ ядо́ша от­ пшени́цы земли́, и ктому́ не бы́сть сыно́мъ Изра́илевымъ ма́н­ны: но ядо́ша от­ плодо́въ земли́ фини́ческiя {Евр.: ханаа́нскiя.} въ лѣ́то о́ное.
И бы́сть егда́ бя́ше Иису́съ у иерихо́на, и воз­зрѣ́въ очи́ма сво­и́ма, ви́дѣ человѣ́ка стоя́ща предъ ни́мъ, и ме́чь его́ обнаже́нъ въ руцѣ́ его́. И при­­ступи́въ Иису́съ, рече́ ему́: на́шъ ли еси́, или́ от­ сопоста́тъ на́шихъ?
О́нъ же рече́ ему́: а́зъ архистрати́гъ си́лы Госпо́дни, ны́нѣ прiидо́хъ [сѣ́мо]. И Иису́съ паде́ лице́мъ сво­и́мъ на зе́млю и поклони́ся ему́, и рече́: Го́споди, что́ повелѣва́еши рабу́ тво­ему́?
И рече́ архистрати́гъ Госпо́день ко Иису́су: иззу́й сапо́гъ съ ногу́ твое́ю: мѣ́сто бо, на не́мже ты́ сто­и́ши, свято е́сть. И сотвори́ Иису́съ та́ко.
Иерихо́нъ же заключе́нъ и огражде́нъ бы́сть от­ лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ: и никто́же изъ него́ исхожда́­ше, ниже́ вхожда́­ше.
И рече́ Госпо́дь ко Иису́су: се́, а́зъ предаю́ тебѣ́ въ ру́цѣ иерихо́нъ и царя́ его́, и су́щыя въ не́мъ, си́льны крѣ́постiю:
и обходи́те гра́дъ о́крестъ вси́ му́жiе крѣ́пцыи еди́ною [на де́нь], та́ко сотвори́те ше́сть дні́й:
и се́дмь жерцы́ да во́змутъ се́дмь тру́бъ ро́жаныхъ предъ киво́томъ: и въ седмы́й де́нь объиди́те гра́дъ седми́жды, и жерцы́ да востру́бятъ въ трубы́ ро́жаны:
и бу́детъ егда́ востру́бите трубо́ю ро́жаною, внегда́ услы́шати ва́мъ гла́съ трубы́, да воскли́кнутъ вси́ лю́дiе: и воскли́кнув­шымъ и́мъ, паду́тъ са́ми стѣ́ны гра́да во основа́нiи сво­е́мъ, и вни́дутъ вси́ лю́дiе устреми́в­шеся кі́йждо пря́мо себѣ́ во гра́дъ.
И вни́де Иису́съ сы́нъ нави́нъ къ жерце́мъ сыно́въ Изра́илевыхъ и рече́ и́мъ глаго́ля: воз­ми́те киво́тъ завѣ́та Госпо́дня, и се́дмь жерцы́ да во́змутъ се́дмь тру́бъ ро́жаныхъ предъ лице́мъ киво́та Госпо́дня.
И рече́ и́мъ глаго́ля: повели́те лю́демъ объити́ и окружи́ти гра́дъ, и во́ини да предъи́дутъ вооруже́ни предъ киво́томъ Госпо́днимъ.
И бы́сть егда́ рече́ Иису́съ къ лю́демъ, и се́дмь жерцы́ иму́ще се́дмь тру́бъ свяще́н­ныхъ да предъи́дутъ та́кожде предъ Го́сподемъ, и да востру́бятъ доброгла́сно: и киво́тъ завѣ́та Госпо́дня вслѣ́дъ по ни́хъ да и́детъ:
во́ини же да предъи́дутъ напреди́, и жерцы́ трубя́ще въ трубы́, и послѣ́ду­ю­щiи созади́ киво́та завѣ́та Госпо́дня бя́ху иду́ще и трубя́ще труба́ми.
Лю́демъ же заповѣ́да Иису́съ, глаго́ля: не вопи́те, ниже́ да слы́шитъ кто́ гла́са ва́­шего, ниже́ да изы́детъ изъ у́стъ ва́шихъ сло́во до дне́, въ о́ньже повелю́ ва́мъ са́мъ воскли́кнути, и тогда́ воскли́кните.
И обше́дъ киво́тъ завѣ́та Бо́жiя о́крестъ гра́да [еди́ною], а́бiе и́де въ по́лкъ, и ста́ та́мо.
Во вторы́й же де́нь воста́ Иису́съ зау́тра, и воз­двиго́ша жерцы́ киво́тъ завѣ́та Госпо́дня.
И жерцы́ се́дмь нося́щiи се́дмь тру́бъ предъидя́ху предъ киво́томъ Госпо́днимъ и труби́ша труба́ми, и во́ини вооруже́ни идя́ху, и про́чiи лю́дiе вслѣ́дъ киво́та завѣ́та Госпо́дня иду́ще, и жерцы́ воструби́ша труба́ми ро́жаными.
И обыдо́ша гра́дъ въ де́нь вторы́й еди́ною, и по­идо́ша па́ки въ по́лкъ: си́це творя́ху ше́сть дні́й.
И бы́сть въ седмы́й де́нь, воста́ша въ воста́нiе у́трен­нее, и обыдо́ша гра́дъ въ то́й де́нь седми́жды.
И бы́сть во обхожде́нiи седмѣ́мъ воструби́ша жерцы́ труба́ми, и рече́ Иису́съ къ сыно́мъ Изра́илевымъ: воскли́кните, предаде́ бо Госпо́дь ва́мъ гра́дъ:
и бу́детъ гра́дъ се́й про́клятъ, и вся́, ели́ка су́ть въ не́мъ, Го́споду си́лъ: то́кмо раа́въ блудни́цу снабди́те ю́, и вся́, ели́ка су́ть въ дому́ ея́, я́ко сокры́ прелага́таи, и́хже посыла́хомъ:
но вы́ соблюди́теся от­ кля́твы, да не когда́ помы́слив­ше вы́ во́змете от­ кля́твы, и сотворите́ по́лкъ сыно́въ Изра́илевыхъ кля́тву, и потребите́ ны́:
зла́то же все́ и сребро́, и мѣ́дь и желѣ́зо свято да бу́детъ Го́споду: въ сокро́вище Госпо́дне да внесе́т­ся.
И воструби́ша жерцы́ труба́ми: егда́ же услы́шаша лю́дiе гла́съ тру́бный, воскли́кнуша вси́ ку́пно лю́дiе гла́сомъ вели́кимъ и си́льнымъ: и падо́ша вся́ стѣ́ны гра́да о́крестъ, и внидо́ша вси́ лю́дiе во гра́дъ, кі́йждо проти́ву себе́, и прiя́ша гра́дъ.
И прокля́ и́ Иису́съ, и ели́ка бы́ша во гра́дѣ, от­ му́жеска по́лу и до же́нска, от­ ю́ноши и до ста́рца, и от­ телца́ до овцы́ и до осля́те, все́ подъ ме́чь.
И дво­и́мъ ю́ношамъ согля́дав­шымъ зе́млю рече́ Иису́съ: вни́дите въ до́мъ жены́ блудни́цы, и изведи́те ю́ от­ту́ду, и вся́, ели́ка су́ть ея́, я́коже кля́стеся е́й.
И внидо́ста два́ ю́ношы согля́дав­шiи гра́дъ въ до́мъ жены́, и изведо́сте раа́въ блудни́цу, и отца́ ея́ и ма́терь ея́, и бра́тiю ея́ и все́ сро́д­ст­во ея́, и вся́ ели́ка бы́ша е́й, изведо́ста и поста́виста я́ внѣ́ полка́ Изра́илева.
И гра́дъ сожго́ша огне́мъ со всѣ́мъ, е́же бѣ́ въ не́мъ, кромѣ́ зла́та и сребра́, мѣ́ди и желѣ́за, я́же от­да́ша въ до́мъ Госпо́день внести́ Го́сподеви.
И раа́въ блудни́цу и ве́сь до́мъ ея́ оте́ческiй оста́ви жи́вы Иису́съ, и обита́ти сотвори́ во Изра́или да́же до дне́ сего́, поне́же сокры́ прелага́таи, и́хже посла́ Иису́съ согля́дати иерихо́на.
И прокля́ Иису́съ въ то́й де́нь, глаго́ля: про́клятъ человѣ́къ предъ Го́сподемъ, и́же поста́витъ и сози́ждетъ гра́дъ се́й иерихо́нъ: на пе́рвенцѣ сво­е́мъ оснуе́тъ его́, и на ме́ншемъ сво­е́мъ поста́витъ врата́ его́. И си́це сотвори́ аза́нъ, и́же от­ Веѳи́ля: на Авиро́нѣ пе́рвенцѣ сво­е́мъ основа́ и́, и на ме́ншемъ спасе́нѣмъ поста́ви врата́ его́.
И бя́ше Госпо́дь со Иису́сомъ, и бѣ́ и́мя его́ по все́й земли́.
Синодальный
1 Иисус Навин посылает двух соглядатаев в Иерихон; 4 Раав блудница скрыла их и, узнав о робости жителей, спустила соглядатаев вниз с городской стены.
И послал Иисус, сын Навин, из Ситтима двух соглядатаев тайно и сказал: пойдите, осмотрите землю и Иерихон. [Два юноши] пошли и пришли [в Иерихон и вошли] в дом блудницы, которой имя Раав, и остались ночевать там.
И сказано было царю Иерихонскому: вот, какие-то люди из сынов Израилевых пришли сюда в эту ночь, чтобы высмотреть землю.
Царь Иерихонский послал сказать Рааве: выдай людей, пришедших к тебе, которые вошли в твой дом [ночью], ибо они пришли высмотреть всю землю.
Но женщина взяла двух человек тех и скрыла их и сказала: точно приходили ко мне люди, но я не знала, откуда они;
когда же в сумерки надлежало затворять ворота, тогда они ушли; не знаю, куда они пошли; гонитесь скорее за ними, вы догоните их.
А сама отвела их на кровлю и скрыла их в снопах льна, разложенных у нее на кровле.
Посланные гнались за ними по дороге к Иордану до самой переправы; ворота же тотчас затворили, после того как вышли погнавшиеся за ними.
Прежде нежели они легли спать, она взошла к ним на кровлю
и сказала им: я знаю, что Господь отдал землю сию вам, ибо вы навели на нас ужас, и все жители земли сей пришли от вас в робость;
ибо мы слышали, как Господь [Бог] иссушил пред вами воду Чермного моря, когда вы шли из Египта, и как поступили вы с двумя царями Аморрейскими за Иорданом, с Сигоном и Огом, которых вы истребили;
когда мы услышали об этом, ослабело сердце наше, и ни в ком [из нас] не стало духа против вас; ибо Господь Бог ваш есть Бог на небе вверху и на земле внизу;
итак поклянитесь мне Господом [Богом вашим], что, как я сделала вам милость, так и вы сделаете милость дому отца моего, и дайте мне верный знак,
что вы сохраните в живых отца моего и матерь мою, и братьев моих и сестер моих, и всех, кто есть у них, и избавите души наши от смерти.
Эти люди сказали ей: душа наша вместо вас да будет предана смерти, если вы [ныне] не откроете сего дела нашего; когда же Господь предаст нам землю, мы окажем тебе милость и истину.
И спустила она их по веревке чрез окно, ибо дом ее был в городской стене, и она жила в стене;
и сказала им: идите на гору, чтобы не встретили вас преследующие, и скрывайтесь там три дня, доколе не возвратятся погнавшиеся [за вами]; а после пойдете в путь ваш.
И сказали ей те люди: мы свободны будем от твоей клятвы, которою ты нас закляла, если не сделаешь так:
вот, когда мы придем в эту землю, ты привяжи червленую веревку к окну, чрез которое ты нас спустила, а отца твоего и матерь твою и братьев твоих, все семейство отца твоего собери к себе в дом твой;
и если кто-нибудь выйдет из дверей твоего дома вон, того кровь на голове его, а мы свободны [будем от сей клятвы твоей]; а кто будет с тобою в [твоем] доме, того кровь на голове нашей, если чья рука коснется его;
если же [кто нас обидит, или] ты откроешь сие наше дело, то мы также свободны будем от клятвы твоей, которою ты нас закляла.
Она сказала: да будет по словам вашим! И отпустила их, и они пошли, а она привязала к окну червленую веревку.
Они пошли и пришли на гору, и пробыли там три дня, доколе не возвратились гнавшиеся за ними. Гнавшиеся искали их по всей дороге и не нашли.
Таким образом два сии человека пошли назад, сошли с горы, перешли [Иордан] и пришли к Иисусу, сыну Навину, и пересказали ему все, что с ними случилось.
И сказали Иисусу: Господь [Бог наш] предал всю землю сию в руки наши, и все жители земли в страхе от нас.
1 Израиль пришел к Иордану; 7 Бог обещает безопасный переход и победу над семью народами; 14 вода, текущая сверху, остановилась, и Израиль перешел по суше.
И встал Иисус рано поутру, и двинулись они от Ситтима и пришли к Иордану, он и все сыны Израилевы, и ночевали там, еще не переходя его.
Чрез три дня пошли надзиратели по стану
и дали народу повеление, говоря: когда увидите ковчег завета Господа Бога вашего и священников [наших и] левитов, несущих его, то и вы двиньтесь с места своего и идите за ним;
впрочем расстояние между вами и им должно быть до двух тысяч локтей мерою; не подходите к нему близко, чтобы знать вам путь, по которому идти; ибо вы не ходили сим путем ни вчера, ни третьего дня.
И сказал Иисус народу: освятитесь [к утру], ибо завтра сотворит Господь среди вас чудеса.
Священникам же сказал Иисус: возьмите ковчег завета [Господня] и идите пред народом. [Священники] взяли ковчег завета [Господня] и пошли пред народом.
Тогда Господь сказал Иисусу: в сей день Я начну прославлять тебя пред очами всех [сынов] Израиля, дабы они узнали, что как Я был с Моисеем, так буду и с тобою;
а ты дай повеление священникам, несущим ковчег завета, и скажи: как только войдете в воды Иордана, остановитесь в Иордане.
Иисус сказал сынам Израилевым: подойдите сюда и выслушайте слова Господа, Бога вашего.
И сказал Иисус: из сего узнаете, что среди вас есть Бог живый, Который прогонит от вас Хананеев и Хеттеев, и Евеев, и Ферезеев, и Гергесеев, и Аморреев, и Иевусеев:
вот, ковчег завета Господа всей земли пойдет пред вами чрез Иордан;
и возьмите себе двенадцать человек из колен Израилевых, по одному человеку из колена;
и как только стопы ног священников, несущих ковчег Господа, Владыки всей земли, ступят в воду Иордана, вода Иорданская иссякнет, текущая же сверху вода остановится стеною.
Итак, когда народ двинулся от своих шатров, чтобы переходить Иордан, и священники понесли ковчег завета [Господня] пред народом,
то, лишь только несущие ковчег [завета Господня] вошли в Иордан, и ноги священников, несших ковчег, погрузились в воду Иордана – Иордан же выступает из всех берегов своих во все дни жатвы пшеницы, –
вода, текущая сверху, остановилась и стала стеною на весьма большое расстояние, до города Адама, который подле Цартана; а текущая в море равнины, в море Соленое, ушла и иссякла.
И народ переходил против Иерихона; священники же, несшие ковчег завета Господня, стояли на суше среди Иордана твердою ногою. Все [сыны] Израилевы переходили по суше, доколе весь народ не перешел чрез Иордан.
1 Из средины Иордана взято 12 камней, по камню на колено, на память о чудесном переходе Иордана; 15 когда священники вышли из Иордана, вода устремилась вниз по-прежнему.
Когда весь народ перешел чрез Иордан, Господь сказал Иисусу:
возьмите себе из народа двенадцать человек, по одному человеку из колена,
и дайте им повеление и скажите: возьмите себе отсюда, из средины Иордана, где стояли ноги священников неподвижно, двенадцать камней, и перенесите их с собою, и положите их на ночлеге, где будете ночевать в эту ночь.
Иисус призвал двенадцать человек, которых назначил из сынов Израилевых, по одному человеку из колена,
и сказал им Иисус: пойдите пред ковчегом Господа Бога вашего в средину Иордана и [возьмите оттуда и] положите на плечо свое каждый по одному камню, по числу колен сынов Израилевых,
чтобы они были у вас [лежащим всегда] знамением; когда спросят вас в последующее время сыны ваши и скажут: «к чему у вас эти камни?»,
вы скажете им: «в память того, что вода Иордана разделилась пред ковчегом завета Господа [всей земли]; когда он переходил чрез Иордан, тогда вода Иордана разделилась»; таким образом камни сии будут [у вас] для сынов Израилевых памятником на век.
И сделали сыны Израилевы так, как приказал Иисус: взяли двенадцать камней из Иордана, как говорил Господь Иисусу, по числу колен сынов Израилевых, и перенесли их с собою на ночлег, и положили их там.
И [другие] двенадцать камней поставил Иисус среди Иордана на месте, где стояли ноги священников, несших ковчег завета [Господня]. Они там и до сего дня.
Священники, несшие ковчег [завета Господня], стояли среди Иордана, доколе не окончено было [Иисусом] все, что Господь повелел Иисусу сказать народу – так, как завещал Моисей Иисусу; а народ между тем поспешно переходил.
Когда весь народ перешел [Иордан], тогда перешел и ковчег [завета] Господня, и священники пред народом;
и сыны Рувима и сыны Гада и половина колена Манассиина перешли вооруженные впереди сынов Израилевых, как говорил им Моисей.
Около сорока тысяч вооруженных на брань перешло пред Господом на равнины Иерихонские, чтобы сразиться.
В тот день прославил Господь Иисуса пред очами всего Израиля и стали бояться его, как боялись Моисея, во все дни жизни его.
И сказал Господь Иисусу, говоря:
прикажи священникам, несущим ковчег откровения, выйти из Иордана.
Иисус приказал священникам и сказал: выйдите из Иордана.
И когда священники, несшие ковчег завета Господня, вышли из Иордана, то, лишь только стопы ног их ступили на сушу, вода Иордана устремилась по своему месту и пошла, как вчера и третьего дня, выше всех берегов своих.
И вышел народ из Иордана в десятый день первого месяца и поставил стан в Галгале, на восточной стороне Иерихона.
И двенадцать камней, которые взяли они из Иордана, Иисус поставил в Галгале
и сказал сынам Израилевым: когда спросят в последующее время сыны ваши отцов своих: «что значат эти камни?»,
скажите сынам вашим: «Израиль перешел чрез Иордан сей по суше»,
ибо Господь Бог ваш иссушил воды Иордана для вас, доколе вы не перешли его, так же, как Господь Бог ваш сделал с Чермным морем, которое иссушил [Господь, Бог ваш,] пред нами, доколе мы не перешли его,
дабы все народы земли познали, что рука Господня сильна, и дабы вы боялись Господа Бога вашего во все дни.
1 Ханаанские цари испугались Израиля; 2 обрезание в Галгале; 10 первая Пасха, манна перестала падать; 13 явление Иисусу Навину мужа с мечом.
Когда все цари Аморрейские, которые жили по эту сторону Иордана к морю, и все цари Ханаанские, которые при море, услышали, что Господь [Бог] иссушил воды Иордана пред сынами Израилевыми, доколе переходили они, тогда ослабело сердце их, [они ужаснулись] и не стало уже в них духа против сынов Израилевых.
В то время сказал Господь Иисусу: сделай себе острые [каменные] ножи и обрежь сынов Израилевых во второй раз.
И сделал себе Иисус острые [каменные] ножи и обрезал сынов Израилевых на [месте, названном]: Холм обрезания.
Вот причина, почему обрезал Иисус [сынов Израилевых, которые тогда родились на пути, и которые из вышедших из Египта не были тогда обрезаны, всех их обрезал Иисус]: весь народ, вышедший из Египта, мужеского пола, все способные к войне умерли в пустыне на пути, по исшествии из Египта;
весь же вышедший народ был обрезан, но весь народ, родившийся в пустыне на пути, после того как вышел из Египта, не был обрезан;
ибо сыны Израилевы сорок [два] года ходили в пустыне [потому многие и не были обрезаны], доколе не перемер весь народ, способный к войне, вышедший из Египта, которые не слушали гласа Господня, и которым Господь клялся, что они не увидят земли, которую Господь с клятвою обещал отцам их, дать нам землю, где течет молоко и мед,
а вместо их воздвиг сынов их. Сих обрезал Иисус, ибо они были необрезаны; потому что их, [как родившихся] на пути, не обрезывали.
Когда весь народ был обрезан, оставался он на своем месте в стане, доколе не выздоровел.
И сказал Господь Иисусу: ныне Я снял с вас посрамление Египетское. Почему и называется то место «Галгал», даже до сего дня.
И стояли сыны Израилевы станом в Галгале и совершили Пасху в четырнадцатый день месяца вечером на равнинах Иерихонских;
и на другой день Пасхи стали есть из произведений земли сей, опресноки и сушеные зерна в самый тот день;
а манна перестала падать на другой день после того, как они стали есть произведения земли, и не было более манны у сынов Израилевых, но они ели в тот год произведения земли Ханаанской.
Иисус, находясь близ Иерихона, взглянул, и видит, и вот стоит пред ним человек, и в руке его обнаженный меч. Иисус подошел к нему и сказал ему: наш ли ты, или из неприятелей наших?
Он сказал: нет; я вождь воинства Господня, теперь пришел [сюда]. Иисус пал лицем своим на землю, и поклонился и сказал ему: что господин мой скажет рабу своему?
Вождь воинства Господня сказал Иисусу: сними обувь твою с ног твоих, ибо место, на котором ты стоишь, свято. Иисус так и сделал.
Иерихон заперся и был заперт от страха сынов Израилевых: никто не выходил [из него] и никто не входил.
1 Шесть дней воины с ковчегом и трубами обходили Иерихон; 15 на седьмой день, при громком восклицании, стены обрушились, жители города истреблены; 22 кроме Раавы с семейством; Иисус Навин изрекает проклятие на того, кто восставит Иерихон.
Тогда сказал Господь Иисусу: вот, Я предаю в руки твои Иерихон и царя его, [и находящихся в нем] людей сильных;
пойдите вокруг города все способные к войне и обходите город однажды [в день]; и это делай шесть дней;
и семь священников пусть несут семь труб юбилейных пред ковчегом; а в седьмой день обойдите вокруг города семь раз, и священники пусть трубят трубами;
когда затрубит юбилейный рог, когда услышите звук трубы, тогда весь народ пусть воскликнет громким голосом, и стена города обрушится до своего основания, и [весь] народ пойдет [в город, устремившись] каждый с своей стороны.
И призвал Иисус, сын Навин, священников [Израилевых] и сказал им: несите ковчег завета; а семь священников пусть несут семь труб юбилейных пред ковчегом Господним.
И сказал [им, чтоб они сказали] народу: пойдите и обойдите вокруг города; вооруженные же пусть идут пред ковчегом Господним.
Как скоро Иисус сказал народу, семь священников, несших семь труб юбилейных пред Господом, пошли и затрубили [громогласно] трубами, и ковчег завета Господня шел за ними;
вооруженные же шли впереди священников, которые трубили трубами; а идущие позади следовали за ковчегом [завета Господня], во время шествия трубя трубами.
Народу же Иисус дал повеление и сказал: не восклицайте и не давайте слышать голоса вашего, и чтобы слово не выходило из уст ваших до того дня, доколе я не скажу вам: «воскликните!» и тогда воскликните.
Таким образом ковчег [завета] Господня пошел вокруг города и обошел однажды; и пришли в стан и ночевали в стане.
[На другой день] Иисус встал рано поутру, и священники понесли ковчег [завета] Господня;
и семь священников, несших семь труб юбилейных пред ковчегом Господним, шли и трубили трубами; вооруженные же шли впереди их, а идущие позади следовали за ковчегом [завета] Господня и идучи трубили трубами.
Таким образом и на другой день обошли вокруг города однажды и возвратились в стан. И делали это шесть дней.
В седьмой день встали рано, при появлении зари, и обошли таким же образом вокруг города семь раз; только в этот день обошли вокруг города семь раз.
Когда в седьмой раз священники трубили трубами, Иисус сказал народу: воскликните, ибо Господь предал вам город!
город будет под заклятием, и все, что в нем – Господу [сил]; только Раав блудница пусть останется в живых, она и всякий, кто у нее в доме; потому что она укрыла посланных, которых мы посылали;
но вы берегитесь заклятого, чтоб и самим не подвергнуться заклятию, если возьмете что-нибудь из заклятого, и чтобы на стан [сынов] Израилевых не навести заклятия и не сделать ему беды;
и все серебро и золото, и сосуды медные и железные да будут святынею Господу и войдут в сокровищницу Господню.
Народ воскликнул, и затрубили трубами. Как скоро услышал народ голос трубы, воскликнул народ [весь вместе] громким [и сильным] голосом, и обрушилась [вся] стена [города] до своего основания, и [весь] народ пошел в город, каждый с своей стороны, и взяли город.
И предали заклятию всё, что в городе, и мужей и жен, и молодых и старых, и волов, и овец, и ослов, [всё] истребили мечом.
А двум юношам, высматривавшим землю, Иисус сказал: пойдите в дом оной блудницы и выведите оттуда ее и всех, которые у нее, так как вы поклялись ей.
И пошли юноши, высматривавшие [город, в дом женщины] и вывели Раав [блудницу] и отца ее и мать ее, и братьев ее, и всех, которые у нее были, и всех родственников ее вывели, и поставили их вне стана Израильского.
А город и все, что в нем, сожгли огнем; только серебро и золото и сосуды медные и железные отдали, [чтобы внести Господу] в сокровищницу дома Господня.
Раав же блудницу и дом отца ее и всех, которые у нее были, Иисус оставил в живых, и она живет среди Израиля до сего дня, потому что она укрыла посланных, которых посылал Иисус для высмотрения Иерихона.
В то время Иисус поклялся и сказал: проклят пред Господом тот, кто восставит и построит город сей Иерихон; на первенце своем он положит основание его и на младшем своем поставит врата его. [Так и сделал Азан, родом из Вефиля: он на Авироне, первенце своем, основал его и на меньшем, спасенном, поставил ворота его.]
И Господь был с Иисусом, и слава его носилась по всей земле.
 Josué hijo de Nun envió desde Sitim dos espías secretamente, y les dijo: «Id a explorar la tierra y a Jericó.»

Ellos fueron, entraron en casa de una ramera que se llamaba Rahab y se hospedaron allí.

Entonces le fue dado este aviso al rey de Jericó:

—Unos hombres de los hijos de Israel han venido aquí esta noche para espiar la tierra.

El rey de Jericó mandó a decir a Rahab:

—Saca a los hombres que han venido a verte y han entrado a tu casa, porque han venido para espiar toda la tierra.

Pero la mujer había tomado a los dos hombres y los había escondido. Luego dijo:

—Es verdad que unos hombres vinieron a mi casa, pero no supe de dónde eran.

Cuando se iba a cerrar la puerta, siendo ya oscuro, esos hombres salieron y no sé a dónde han ido. Seguidlos aprisa y los alcanzaréis.
Pero ella los había hecho subir al terrado, y los había escondido entre los manojos de lino que tenía puestos en el terrado.
Los hombres salieron tras ellos por el camino del Jordán, hasta los vados, y la puerta fue cerrada después que salieron los perseguidores.
Antes que ellos se durmieran, ella subió al terrado y les dijo:
—Sé que Jehová os ha dado esta tierra, porque el temor de vosotros ha caído sobre nosotros, y todos los habitantes del país ya han temblado por vuestra causa.
Porque hemos oído que Jehová hizo secar las aguas del Mar Rojo delante de vosotros cuando salisteis de Egipto, y también lo que habéis hecho con los dos reyes de los amorreos que estaban al otro lado del Jordán, con Sehón y Og, a los cuales habéis destruido.
Al oír esto ha desfallecido nuestro corazón, y no ha quedado hombre alguno con ánimo para resistiros, porque Jehová, vuestro Dios, es Dios arriba en los cielos y abajo en la tierra.
Os ruego pues, ahora, que me juréis por Jehová, que como he tenido misericordia de vosotros, así la tendréis vosotros de la casa de mi padre, de lo cual me daréis una señal segura;
que salvaréis la vida a mi padre y a mi madre, a mis hermanos y hermanas, y a todo cuanto les pertenece, y que libraréis nuestras vidas de la muerte.
Ellos le respondieron:

—Nuestra vida responderá por la vuestra, si no denuncias este asunto nuestro; y cuando Jehová nos haya dado la tierra, te trataremos con bondad y lealtad.

Entonces ella los hizo descender con una cuerda por la ventana, pues su casa estaba en el muro de la ciudad y ella vivía en el muro.
Les dijo:

—Marchaos al monte, para que los que fueron tras vosotros no os encuentren. Estad escondidos allí tres días, hasta que vuelvan los que os siguen; después os iréis por vuestro camino.

Ellos le dijeron:

—Nosotros quedaremos libres de este juramento que te hemos hecho.

Cuando nosotros entremos en la tierra, tú atarás este cordón de grana a la ventana por la cual nos descolgaste, y reunirás en tu casa a tu padre y a tu madre, a tus hermanos y a toda la familia de tu padre.
Cualquiera que salga fuera de las puertas de tu casa, su sangre caerá sobre su cabeza y nosotros seremos sin culpa. Pero cualquiera que esté en la casa contigo, su sangre caerá sobre nuestra cabeza, si alguna mano lo toca.
Y si tú denuncias este nuestro asunto, nosotros quedaremos libres de este juramento que te hemos hecho.
—Sea así como habéis dicho —respondió ella.

Luego los despidió; ellos se fueron y ella ató el cordón de grana a la ventana.

Marcharon ellos, llegaron al monte y se quedaron allí tres días, hasta que volvieron los que los perseguían, quienes los habían buscado por todo el camino, sin hallarlos.
Entonces volvieron los dos hombres a descender del monte, pasaron, y cuando llegaron adonde estaba Josué hijo de Nun, le contaron todas las cosas que les habían acontecido.
Dijeron a Josué: «Jehová ha entregado toda la tierra en nuestras manos; todos los habitantes del país tiemblan ante nosotros.»
 Josué se levantó de mañana, partió de Sitim con todos los hijos de Israel y llegaron hasta el Jordán y reposaron allí antes de pasarlo.
Después de tres días, los oficiales recorrieron el campamento
y ordenaron al pueblo: «Cuando veáis el Arca del pacto de Jehová, vuestro Dios, y a los levitas sacerdotes que la llevan, saldréis del lugar donde estáis y marcharéis detrás de ella,
a fin de que sepáis el camino por donde habéis de ir, por cuanto vosotros no habéis pasado nunca antes por este camino. Pero que haya entre vosotros y el Arca una distancia como de dos mil codos; no os acercaréis a ella.»
Josué dijo al pueblo: «Santificaos, porque Jehová hará mañana maravillas entre vosotros.»
Después dijo a los sacerdotes: «Tomad el Arca del pacto y pasad delante del pueblo.»

Ellos tomaron el Arca del pacto y fueron delante del pueblo.

Entonces Jehová dijo a Josué: «Desde este día comenzaré a engrandecerte ante los ojos de todo Israel, para que entiendan que como estuve con Moisés, así estaré contigo.
Tú, pues, mandarás esto a los sacerdotes que llevan el Arca del pacto: “Cuando hayáis llegado a la orilla del agua del Jordán, os detendréis en el Jordán.”»
Josué dijo a los hijos de Israel: «Acercaos y escuchad las palabras de Jehová, vuestro Dios.»
Y añadió Josué: «En esto conoceréis que el Dios viviente está en medio de vosotros, y que él echará de delante de vosotros al cananeo, al heteo, al heveo, al ferezeo, al gergeseo, al amorreo y al jebuseo:
El Arca del pacto del Señor de toda la tierra pasará delante de vosotros en medio del Jordán.
Tomad, pues, ahora doce hombres de las tribus de Israel, uno de cada tribu.
Y cuando las plantas de los pies de los sacerdotes que llevan el Arca de Jehová, Señor de toda la tierra, se mojen en las aguas del Jordán, las aguas del Jordán se dividirán, porque las aguas que vienen de arriba se detendrán formando un muro.»
Aconteció que cuando el pueblo partió de sus tiendas para pasar el Jordán, con los sacerdotes delante del pueblo llevando el Arca del pacto,
y cuando los que llevaban el Arca entraron en el Jordán y los pies de los sacerdotes que llevaban el Arca se mojaron a la orilla del agua (porque el Jordán suele desbordarse por todas sus orillas todo el tiempo de la siega),
las aguas que venían de arriba se amontonaron bien lejos de la ciudad de Adam, que está al lado de Saretán, y las que descendían al mar del Arabá, al Mar Salado, quedaron separadas por completo, mientras el pueblo pasaba en dirección a Jericó.
Pero los sacerdotes que llevaban el Arca del pacto de Jehová, permanecieron firmes sobre suelo seco en medio del Jordán, hasta que todo el pueblo acabó de pasar el Jordán. Y todo Israel pasó por el cauce seco.
 Cuando toda la gente acabó de pasar el Jordán, Jehová habló a Josué y le dijo:
«Tomad del pueblo doce hombres, uno por cada tribu,
y dadles esta orden: “Tomad de aquí, de en medio del Jordán, del lugar donde han puesto sus pies los sacerdotes, doce piedras, las cuales llevaréis con vosotros, y las depositaréis en el lugar donde habéis de pasar la noche.”»
Entonces Josué llamó a los doce hombres que él había designado entre los hijos de Israel, uno por cada tribu.
Y les dijo Josué: «Pasad ante el Arca de Jehová, vuestro Dios, hasta el medio del Jordán, y cada uno de vosotros tome una piedra sobre su hombro, conforme al número de las tribus de los hijos de Israel,
para que esto quede como una señal entre vosotros. Y cuando vuestros hijos pregunten a sus padres mañana: “¿Qué significan estas piedras?”,
les responderéis: “Las aguas del Jordán fueron divididas delante del Arca del pacto de Jehová; cuando ella pasó el Jordán, las aguas del Jordán se dividieron, y estas piedras servirán de monumento conmemorativo a los hijos de Israel para siempre.”»
Los hijos de Israel hicieron tal como Josué les mandó: tomaron doce piedras de en medio del Jordán, como Jehová lo había dicho a Josué, conforme al número de las tribus de los hijos de Israel, las llevaron al lugar donde acamparon y las depositaron allí.
Josué también levantó doce piedras en medio del Jordán, en el lugar donde estuvieron los pies de los sacerdotes que llevaban el Arca del pacto, y allí han estado hasta hoy.
Los sacerdotes que llevaban el Arca se pararon en medio del Jordán hasta que se hizo todo lo que Jehová había mandado a Josué que dijera al pueblo —conforme a todas las cosas que Moisés había mandado a Josué—, y el pueblo se dio prisa y pasó.
Cuando todo el pueblo acabó de pasar, también pasó el Arca de Jehová, y los sacerdotes iban a la cabeza del pueblo.
También los hijos de Rubén y los hijos de Gad y la media tribu de Manasés pasaron armados delante de los hijos de Israel, según Moisés les había dicho;
como cuarenta mil hombres armados, listos para la guerra, pasaron hacia la llanura de Jericó delante de Jehová.
En aquel día Jehová engrandeció a Josué a los ojos de todo Israel. Y le temieron como habían temido a Moisés durante toda su vida.
Luego Jehová habló a Josué y le dijo:
«Manda a los sacerdotes que llevan el Arca del testimonio que salgan del Jordán.»
Entonces Josué ordenó a los sacerdotes: «Salid del Jordán.»
Y aconteció que cuando los sacerdotes que llevaban el Arca del pacto de Jehová salieron de en medio del Jordán, y las plantas de los pies de los sacerdotes estuvieron en lugar seco, las aguas del Jordán volvieron a su lugar y corrieron como antes, sobre todos sus bordes.
El pueblo partió del Jordán el día diez del primer mes y acamparon en Gilgal, al oriente de Jericó.
Josué erigió en Gilgal las doce piedras que habían traído del Jordán.
Y dijo a los hijos de Israel: «Cuando el día de mañana os pregunten vuestros hijos: “¿Qué significan estas piedras?”,
diréis a vuestros hijos: “Israel pasó en seco por este Jordán,
porque Jehová, vuestro Dios, secó las aguas del Jordán delante de vosotros, hasta que pasasteis, de la misma manera que Jehová, vuestro Dios, había hecho en el Mar Rojo, el cual secó delante de nosotros hasta que pasamos,
para que todos los pueblos de la tierra conozcan que la mano de Jehová es poderosa, y para que temáis a Jehová, vuestro Dios, todos los días.”»
 Cuando todos los reyes de los amorreos que estaban al otro lado del Jordán, al occidente, y todos los reyes de los cananeos que estaban cerca del mar, oyeron cómo Jehová había secado las aguas del Jordán delante de los hijos de Israel hasta que pasaron, desfalleció su corazón y se quedaron sin aliento ante los hijos de Israel.
En aquel tiempo, Jehová dijo a Josué: «Hazte cuchillos afilados y vuelve a circuncidar por segunda vez a los hijos de Israel.»
Josué se hizo cuchillos afilados y circuncidó a los hijos de Israel en el collado de Aralot.
Ésta es la causa por la cual Josué los circuncidó: Toda la población masculina salida de Egipto, todos los hombres aptos para la guerra, habían muerto por el camino, en el desierto, después que salieron de Egipto.
Todos los del pueblo que habían salido estaban circuncidados, pero todo el pueblo que había nacido en el desierto, en el camino, después que salieron de Egipto, no estaba circuncidado.
Los hijos de Israel anduvieron por el desierto durante cuarenta años, hasta que todos los hombres aptos para la guerra que habían salido de Egipto perecieron. Como no obedecieron a la voz de Jehová, Jehová juró que no les dejaría ver la tierra que él había jurado a sus padres que nos daría, tierra que fluye leche y miel.
A sus hijos, los que él había puesto en lugar de ellos, Josué los circuncidó, pues eran incircuncisos, ya que no habían sido circuncidados por el camino.
Cuando acabaron de circuncidar a toda la gente, se quedaron en su lugar en el campamento hasta que sanaron.
Entonces Jehová dijo a Josué: «Hoy he quitado de encima de vosotros el oprobio de Egipto.» Por eso se llamó Gilgal aquel lugar, hasta hoy.
Los hijos de Israel acamparon en Gilgal y celebraron la Pascua a los catorce días del mes, por la tarde, en los llanos de Jericó.
Al otro día de la Pascua comieron de los frutos de la tierra, panes sin levadura y, ese mismo día, espigas nuevas tostadas.
El maná cesó al día siguiente, desde que comenzaron a comer de los frutos de la tierra, y los hijos de Israel nunca más tuvieron maná, sino que comieron de los frutos de la tierra de Canaán aquel año.
Aconteció que estando Josué cerca de Jericó, alzó los ojos y vio a un hombre que estaba delante de él, con una espada desenvainada en su mano. Josué se le acercó y le dijo:

—¿Eres de los nuestros o de nuestros enemigos?

—No —respondió él—, sino que he venido como Príncipe del ejército de Jehová.

Entonces Josué, postrándose en tierra sobre su rostro, lo adoró y le dijo:

—¿Qué dice mi Señor a su siervo?

El Príncipe del ejército de Jehová respondió a Josué:

—Quítate el calzado de los pies, porque el lugar en que estás es santo.

Y Josué así lo hizo.


 Jericó estaba cerrada, bien cerrada, por temor a los hijos de Israel: nadie entraba ni salía.
Pero Jehová dijo a Josué: «Mira, yo he entregado en tus manos a Jericó y a su rey, junto con sus hombres de guerra.
Rodearéis, pues, la ciudad todos los hombres de guerra, dando una vez la vuelta alrededor de la ciudad. Esto haréis durante seis días.
Siete sacerdotes llevarán siete bocinas de cuernos de carnero delante del Arca. El séptimo día daréis siete vueltas a la ciudad, y los sacerdotes tocarán las bocinas.
Cuando el cuerno de carnero dé un toque prolongado, tan pronto oigáis el sonido de la bocina, todo el pueblo gritará con fuerza, y el muro de la ciudad caerá. Entonces la asaltará el pueblo, cada uno derecho hacia delante.»
Josué hijo de Nun llamó a los sacerdotes y les dijo: «Tomad el Arca del pacto, y que siete sacerdotes lleven bocinas de cuerno de carnero delante del Arca de Jehová.»
Al pueblo dijo: «Pasad y dad un rodeo a la ciudad: los que están armados pasarán delante del Arca de Jehová.»
Tan pronto Josué terminó de hablar al pueblo, los siete sacerdotes, llevando las siete bocinas de cuerno de carnero, pasaron delante del Arca de Jehová tocando las bocinas, mientras el Arca del pacto de Jehová los seguía.
Los hombres armados iban delante de los sacerdotes que tocaban las bocinas, y la retaguardia iba tras el Arca, mientras las bocinas sonaban continuamente.
Pero Josué dio esta orden al pueblo: «Vosotros no gritaréis, ni se oirá vuestra voz, ni saldrá palabra de vuestra boca hasta el día que yo os diga: “Gritad”. Entonces gritaréis.»
Así hizo que el Arca de Jehová diera una vuelta alrededor de la ciudad, y luego volvieron al campamento, donde pasaron la noche.
Josué se levantó de mañana, y los sacerdotes tomaron el Arca de Jehová.
Los siete sacerdotes, llevando las siete bocinas de cuerno de carnero, iban delante del Arca de Jehová tocando las bocinas sin dejar de caminar; los hombres armados iban delante de ellos, y la retaguardia iba tras el Arca de Jehová mientras las bocinas sonaban continuamente.
Así dieron otra vuelta a la ciudad el segundo día, y volvieron al campamento. De esta manera hicieron durante seis días.
El séptimo día se levantaron al despuntar el alba, y dieron la vuelta a la ciudad, de la misma manera, siete veces —solamente este día dieron siete veces la vuelta alrededor de ella—.
Y cuando los sacerdotes tocaron las bocinas la séptima vez, Josué dijo al pueblo: «¡Gritad, porque Jehová os ha entregado la ciudad!
La ciudad será como anatema a Jehová, con todas las cosas que están en ella; solamente Rahab, la ramera, vivirá, así como todos los que estén con ella en su casa, por cuanto escondió a los mensajeros que enviamos.
Pero vosotros guardaos del anatema; no toquéis ni toméis cosa alguna del anatema, no sea que hagáis caer la maldición sobre el campamento de Israel y le traigáis la desgracia.
Pero toda la plata y el oro, y los utensilios de bronce y de hierro, sean consagrados a Jehová y entren en el tesoro de Jehová.»
Entonces el pueblo gritó, y los sacerdotes tocaron las bocinas. Y aconteció que cuando el pueblo escuchó el sonido de la bocina, gritó con un gran vocerío y el muro se derrumbó. El pueblo asaltó luego la ciudad, cada uno derecho hacia delante, y la tomaron.
Y destruyeron a filo de espada todo lo que en la ciudad había: hombres y mujeres, jóvenes y viejos, hasta los bueyes, las ovejas y los asnos.
Pero Josué dijo a los dos hombres que habían reconocido la tierra: «Entrad en casa de la mujer ramera, y haced salir de allí a la mujer y a todo lo que sea suyo, como lo jurasteis.»
Los espías entraron y sacaron a Rahab, a su padre, a su madre, a sus hermanos y todo lo que era suyo; también sacaron a toda su parentela, y los pusieron fuera del campamento de Israel.
Después prendieron fuego a la ciudad, con todo lo que en ella había. Solamente pusieron en el tesoro de la casa de Jehová la plata y el oro, y los utensilios de bronce y de hierro.
Pero Josué salvó la vida a Rahab, la ramera, a la casa de su padre y a todo lo que ella tenía, y ella habitó entre los israelitas hasta hoy, por cuanto escondió a los mensajeros que Josué había enviado para reconocer a Jericó.
En aquel tiempo hizo Josué este juramento: «Maldito delante de Jehová el hombre que se levante y reedifique esta ciudad de Jericó. Sobre su primogénito eche los cimientos de ella, y sobre su hijo menor asiente sus puertas.»
Estaba, pues, Jehová con Josué, y su nombre se divulgó por toda la tierra.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible