И посла́ Иису́съ сы́нъ Нави́нъ изъ Сатти́на два́ ю́ношы согля́дати вта́й, глаго́ля: взы́дите и ви́дите зе́млю и Иерихо́нъ. И ше́дша два́ ю́ношы внидо́ста во Иерихо́нъ и внидо́ста въ до́мъ жены́ блудни́цы, е́йже и́мя Раа́въ: и вита́ста та́мо.

И повѣ́даша царю́ Иерихо́нскому, глаго́люще: се́, му́жiе внидо́ша сѣ́мо [въ сiю́ но́щь] от сыно́въ Изра́илевыхъ согля́дати зе́млю.

И посла́ ца́рь Иерихо́нскiй и рече́ къ Раа́вѣ, глаго́ля: изведи́ му́жы вше́дшыя въ до́мъ тво́й но́щiю: согля́дати бо зе́млю прiидо́ша.

И пое́мши жена́ два́ му́жа, сокры́ и́хъ: и рече́ и́мъ, глаго́лющи: прiидо́ша ко мнѣ́ му́жiе, но не вѣ́мъ отку́ду бы́ша:

егда́ же врата́ затворя́ху въ сумра́ки, и му́жiе изыдо́ша: не вѣ́мъ ка́мо поидо́ша: пожени́те ско́ро вслѣ́дъ и́хъ, а́ще пости́гнете и́хъ.

Она́ же возведе́ я́ на хра́мину и сокры́ я́ въ па́здерѣ льня́нѣ со́бранѣмъ у нея́ на хра́минѣ.

И му́жiе гна́ша вслѣ́дъ и́хъ путе́мъ ко Иорда́ну къ прехо́домъ, и врата́ затворе́ны бы́ша.

И бы́сть егда́ изыдо́ша жену́щiи вслѣ́дъ и́хъ, и сі́и пре́жде не́же усну́ти и́мъ, и она́ взы́де къ ни́мъ на хра́мину и рече́ къ ни́мъ:

вѣ́мъ, я́ко предаде́ Госпо́дь зе́млю [сiю́] ва́мъ: нападе́ бо стра́хъ ва́шъ на ны́, и ужасо́шася вси́ обита́ющiи на земли́ от лица́ ва́шего:

слы́шахомъ бо, я́ко изсуши́ Госпо́дь Бо́гъ мо́ре Чермно́е предъ лице́мъ ва́шимъ, егда́ исхожда́сте изъ Еги́пта, и ели́ка сотвори́сте двои́мъ царе́мъ Аморре́йскимъ, и́же бы́ша объ ону́ страну́ Иорда́на, Сио́ну и О́гу, и́хже потреби́сте:

и слы́шавше мы́ ужасо́хомся въ се́рдцы на́шемъ, и не ста́ ктому́ ду́хъ ни во еди́нѣмъ от на́съ от лица́ ва́шего: я́ко Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ, Бо́гъ на небеси́ горѣ́ и на земли́ до́лѣ:

и ны́нѣ клени́теся мнѣ́ Го́сподемъ Бо́гомъ [ва́шимъ], я́ко а́зъ творю́ ми́лость ва́мъ, да сотвори́те и вы́ ми́лость въ дому́ отца́ моего́, и дади́те ми́ зна́менiе и́стинно:

и оживи́те до́мъ отца́ моего́, и ма́терь мою́, и бра́тiю мою́, и сестры́ моя́, и вся́, ели́ка су́ть и́мъ, и изми́те ду́шы на́шя от сме́рти.

И реко́ша е́й му́жiе: душа́ на́ша вмѣ́сто ва́съ на сме́рть, а́ще ны́нѣ не объяви́ши на́съ. Она́ же рече́: и бу́детъ егда́ преда́стъ Госпо́дь ва́мъ гра́дъ [се́й], сотвори́те мнѣ́ ми́лость и и́стину.

И свѣ́си и́хъ на ве́рвѣ окно́мъ: я́ко до́мъ ея́ при стѣнѣ́, и при стѣнѣ́ сiя́ живя́ше:

и рече́ и́мъ: отиди́те въ го́ру, да не сря́щутъ ва́съ гоня́щiи, и скры́йтеся та́мо три́ дни́, до́ндеже возвратя́тся гоня́щiи вслѣ́дъ ва́съ: и по си́хъ отъи́дете въ пу́ть ва́шъ.

И рѣ́ша къ не́й му́жiе: непови́нни есмы́ кля́твѣ се́й твое́й, е́юже закля́ла еси́ на́съ:

се́, мы́ вхо́димъ въ ча́сть гра́да, и поста́виши зна́менiе, ве́рвь червле́ну, сiю́ да обя́жеши у окна́, и́мже спусти́ла еси́ на́съ: отца́ же твоего́ и ма́терь твою́, и бра́тiю твою́ и ве́сь до́мъ отца́ твоего́ да собере́ши къ себѣ́ въ до́мъ тво́й:

и бу́детъ вся́къ, и́же а́ще изы́детъ изъ две́рiй до́му твоего́ во́нъ, са́мъ себѣ́ пови́ненъ бу́детъ, мы́ же непови́нни [бу́демъ] кля́твѣ твое́й се́й: и ели́цы а́ще съ тобо́ю бу́дутъ въ дому́ твое́мъ, мы́ бу́демъ пови́нни, а́ще рука́ прико́снется и́хъ:

а́ще же кто́ на́съ оби́дитъ, или́ откры́етъ словеса́ на́ша сiя́, бу́демъ непови́нни кля́твѣ твое́й се́й, е́юже закля́ла еси́ на́съ.

И рече́ и́мъ: по словеси́ ва́шему та́ко да бу́детъ. И отпусти́ и́хъ, и отидо́ша: и привяза́ ве́рвь червле́ну у окна́.

И отидо́ша, и проидо́ша въ го́ру, и пребы́ша та́мо три́ дни́, до́ндеже возврати́шася гна́вшiи. И иска́ша гоня́щiи по всѣ́мъ путе́мъ, и не обрѣто́ша.

И возврати́стася два́ ю́ношы и снидо́ста съ горы́: и преидо́ста [Иорда́нъ] ко Иису́су сы́ну Нави́ну, и повѣ́даста ему́ вся́ случи́вшаяся и́ма:

и рѣ́ста ко Иису́су: я́ко предаде́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ въ ру́цѣ на́ши всю́ зе́млю, и убоя́шася вси́ живу́щiи на земли́ то́й от на́съ.

Синодальный

1 Иисус Навин посылает двух соглядатаев в Иерихон; 4 Раав блудница скрыла их и, узнав о робости жителей, спустила соглядатаев вниз с городской стены.

И послал Иисус, сын Навин, из Ситтима двух соглядатаев тайно и сказал: пойдите, осмотрите землю и Иерихон. [Два юноши] пошли и пришли [в Иерихон и вошли] в дом блудницы, которой имя Раав, и остались ночевать там.

И сказано было царю Иерихонскому: вот, какие-то люди из сынов Израилевых пришли сюда в эту ночь, чтобы высмотреть землю.

Царь Иерихонский послал сказать Рааве: выдай людей, пришедших к тебе, которые вошли в твой дом [ночью], ибо они пришли высмотреть всю землю.

Но женщина взяла двух человек тех и скрыла их и сказала: точно приходили ко мне люди, но я не знала, откуда они;

когда же в сумерки надлежало затворять ворота, тогда они ушли; не знаю, куда они пошли; гонитесь скорее за ними, вы догоните их.

А сама отвела их на кровлю и скрыла их в снопах льна, разложенных у нее на кровле.

Посланные гнались за ними по дороге к Иордану до самой переправы; ворота же тотчас затворили, после того как вышли погнавшиеся за ними.

Прежде нежели они легли спать, она взошла к ним на кровлю

и сказала им: я знаю, что Господь отдал землю сию вам, ибо вы навели на нас ужас, и все жители земли сей пришли от вас в робость;

ибо мы слышали, как Господь [Бог] иссушил пред вами воду Чермного моря, когда вы шли из Египта, и как поступили вы с двумя царями Аморрейскими за Иорданом, с Сигоном и Огом, которых вы истребили;

когда мы услышали об этом, ослабело сердце наше, и ни в ком [из нас] не стало духа против вас; ибо Господь Бог ваш есть Бог на небе вверху и на земле внизу;

итак поклянитесь мне Господом [Богом вашим], что, как я сделала вам милость, так и вы сделаете милость дому отца моего, и дайте мне верный знак,

что вы сохраните в живых отца моего и матерь мою, и братьев моих и сестер моих, и всех, кто есть у них, и избавите души наши от смерти.

Эти люди сказали ей: душа наша вместо вас да будет предана смерти, если вы [ныне] не откроете сего дела нашего; когда же Господь предаст нам землю, мы окажем тебе милость и истину.

И спустила она их по веревке чрез окно, ибо дом ее был в городской стене, и она жила в стене;

и сказала им: идите на гору, чтобы не встретили вас преследующие, и скрывайтесь там три дня, доколе не возвратятся погнавшиеся [за вами]; а после пойдете в путь ваш.

И сказали ей те люди: мы свободны будем от твоей клятвы, которою ты нас закляла, если не сделаешь так:

вот, когда мы придем в эту землю, ты привяжи червленую веревку к окну, чрез которое ты нас спустила, а отца твоего и матерь твою и братьев твоих, все семейство отца твоего собери к себе в дом твой;

и если кто-нибудь выйдет из дверей твоего дома вон, того кровь на голове его, а мы свободны [будем от сей клятвы твоей]; а кто будет с тобою в [твоем] доме, того кровь на голове нашей, если чья рука коснется его;

если же [кто нас обидит, или] ты откроешь сие наше дело, то мы также свободны будем от клятвы твоей, которою ты нас закляла.

Она сказала: да будет по словам вашим! И отпустила их, и они пошли, а она привязала к окну червленую веревку.

Они пошли и пришли на гору, и пробыли там три дня, доколе не возвратились гнавшиеся за ними. Гнавшиеся искали их по всей дороге и не нашли.

Таким образом два сии человека пошли назад, сошли с горы, перешли [Иордан] и пришли к Иисусу, сыну Навину, и пересказали ему все, что с ними случилось.

И сказали Иисусу: Господь [Бог наш] предал всю землю сию в руки наши, и все жители земли в страхе от нас.

Грузинский

Языки

გაგზავნა ფარულად იესო ნავეს ძემ შიტიმიდან ორი მსტოვარი და დააბარა მათ: წადით, დაზვერეთ ქვეყანა და იერიხონი. ისინიც წავიდნენ და მივიდნენ ერთი მეძავის, სახელად რახაბის სახლში. და ღამე გაათიეს იქ.

ამბავი მოუვიდა იერიხონის მეფეს: აჰა, ხალხი მოსულა აქ ღამით ისრაელიანთაგან ქვეყნის დასაზვერად.

შეუთვალა იერიხონის მეფემ რახაბს: გამოიყვანე კაცები, შენთან რომ მოვიდნენ, სახლში რომ გყავს, რადგან ქვეყნის დასაზვერად არიან მოსულნი.

ადგა და დამალა ქალმა ეს ორი კაცი, თქვა: მართლაც მოვიდნენ ჩემთან კაცები, მაგრამ არ ვიცი, საიდან იყვნენ.

მწუხრისას, კარიბჭეს რომ კეტავდნენ, მაშინ გავიდნენ ის კაცები, არ ვიცი, საით წავიდნენ; საჩქაროდ დაედევნეთ და დაეწევით.

თავად კი სხვენზე აიყვანა ისინი და დამალა სელის ჩალაში, სხვენზე რომ ჰქონდა გაფენილი.

მდევრები კი დაედევნენ მათ. გარბოდნენ იორდანისკენ მიმავალ გზაზე, ფონამდე. ქალაქის კარიბჭე მდევრების გასვლისთანავე ჩაკეტეს.

ვიდრე დაწვებოდნენ მსტოვრები, ქალი ავიდა მათთან, სხვენზე.

უთხრა კაცებს: მე ვიცი, რომ უფალმა თქვენ მოგცათ ეს ქვეყანა, რომ თქვენმა შიშმა მოგვიცვა ყველანი და რომ ამ ქვეყნის მკვიდრნი შეძრწუნებულნი არიან თქვენს წინაშე.

რადგან გვსმენია, როგორ ამოაშრო თქვენს წინამე უფალმა მეწამული ზღვა, როცა ეგვიპტიდან გამოდიოდით, რა უყავით ორ ამორეველ მეფეს, იორდანეს გაღმელო სიხონსა და ყოგს, რომელთაც მუსრი გაავლეთ.

შევიტყვეთ და შეგვიდრკა გული, მხნეობა აღარავის შერჩა თქვენს გამო, რადგან უფალი, თქვენი ღმერთი ღმერთია მაღლა ცაში და დაბლა დედამიწაზე.

ახლა დამიფიცეთ უფალი, რომ როგორც მე გიყავით სიკეთე, ასევე უყოფთ სიკეთეს მამაჩემის სახლს და სარწმუნო ნიშანს მომცემთ.

დაინდეთ მამაჩემი და დედაჩემი, ჩემი ძმები და დები, და ყველანი, ვინც კი მათ ჰყავთ; გვიხსენით სიკვდილისგან.

უთხრეს კაცებმა: თავს დავდებთ შენთვის, თუ არ გააცხადებ ამ ჩვენს ამბავს. და როცა უფალი მოგვცემს ამ ქვეყანას, ჩვენც სიყვარულსა და ერთგულებას დაგიმტკიცებთ.

სარკმლიდან თოკით ჩაუშვა ისინი, რადგან გალავნის კედელში იყო მისი სახლი, გალავანში ცხოვრობდა იგი.

უთხრა მათ ქალმა: მთაში წადით, მდევრებს რომ არ გადააწყდეთ, სამ დღეს იქ დაიმალეთ, ვიდრე მდევრები დაბრუნდებოდნენ. მერე კი თქვენს გზას დაადექით.

უთხრეს კაცებმა: თავისუფალნი ვიქნებით ამ ფიცისგან, რითაც დაგვაფიცე,

თუ ეს მეწამული თოკი, რომლითაც ძირს ჩაგვიყვანე, ქვეყანაში ჩვენი შემოსვლისას სარკმელზე არ გექნა გამობმული; შენი დედ-მამა, შენი ძმები და მამაშენის მთელი სახლეული შენთან გყავდეს სახლში.

თუ მოხდა და, შენი სახლის კარიდან ვინმე გარეთ გავიდა, მისი სისხლი მის თავზე იყოს. ჩვენ ბრალი არ გვექნება. ხოლო ვინც შენთან იქნება სახლში, მისი სისხლი ჩვენს თავზე იყოს, თუ ვინმემ ხელი გამოიღო მათ წინააღმდეგ.

თუ გათქვამ ამ ჩვენს საქმეს, თავისუფალნი ვარ ფიცისაგან, რომლითაც შენ დაგვაფიცე.

თქვა ქალმა: თქვენის სიტყვისამებრ იყოს. გაისტუმრა და წავიდნენ ისინიც. ხოლო მან სარკმელს გამოაბა მეწამული თოკი.

წავიდნენ და მივიდნენ მთაში, იქ დარჩნენ სამ დღეს, ვიდრე მდევრები უკან არ გაბრუნდნენ. ეძებეს ისინი მთელს გზაზე მდევრებმა, მაგრამ ვერ მიაგნეს.

დაბრუნდა ეს ორი კაცი; მთიდან დაეშვნენ, გაღმა გავიდნენ, მივიდნენ იესო ნავეს ძესთან და უამბეს ყველაფერი, რაც შეემთხვათ.

უთხრეს იესოს: უფალს ჩაუგდია ჩვენს ხელში მთელი ეს ქვეყანა და ქვეყნის მკვიდრნიც დაშინებული ყოფილან ჩვენგან.