Иису́са Нави́на, глава 5, стих 6

Зеро ки банӣ Исроил чил сол дар биёбон роҳ рафтанд, то вақти фано шудани тамоми он халқ, яъне ҳамаи мардони ҷангие ки аз Миср берун омада буданд, зеро ки онҳо ба овози Парвардигор гӯш надоданд, ва Парвардигор ба онҳо қасам хӯрд, ки онҳо он заминро нахоҳанд дид, ки Парвардигор ба падаронашон қасам хӯрда буд, ки онро ба мо бидиҳад, замине ки шир ва асал дар он ҷорист;