Скрыть
8:3
8:7
8:8
8:9
8:11
8:12
8:13
8:14
8:15
8:16
8:17
8:18
8:19
8:20
8:21
8:23
8:24
8:25
8:27
8:28
8:30
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь ко Иису́су: не бо́йся, ниже́ ужаса́йся: по­ими́ съ собо́ю вся́ му́жы во­и́нскiя, и воста́въ взы́ди въ га́й: се́, преда́хъ въ ру́цѣ тво­и́ царя́ га́йска и зе́млю его́, и лю́ди его́ и гра́дъ его́:
и да сотвори́ши га́ю и царю́ его́, я́коже сотвори́лъ еси́ иерихо́ну и царю́ его́: и плѣ́нъ его́ и скоты́ его́ да плѣни́ши себѣ́: устро́й же себѣ́ подса́ду гра́ду за собо́ю.
И воста́ Иису́съ и вси́ му́жiе во­и́нстiи, да вни́дутъ въ га́й: и избра́ Иису́съ три́десять ты́сящъ муже́й во­и́нскихъ си́льныхъ крѣ́постiю и посла́ и́хъ но́щiю,
и заповѣ́да и́мъ, глаго́ля: вы́ скры́йтеся за гра́домъ: не дале́че бу́дите от­ гра́да зѣло́, и бу́дите вси́ гото́ви:
а́зъ же и вси́ лю́дiе и́же со мно́ю при­­сту́пимъ ко гра́ду: и бу́детъ егда́ изы́дутъ живу́щiи въ гаи́ въ срѣ́тенiе на́мъ, я́коже и пре́жде, и побѣ́гнемъ от­ лица́ и́хъ:
и егда́ изы́дутъ вслѣ́дъ на́съ, от­то́ргнемъ и́хъ от­ гра́да: и реку́тъ: бѣжа́тъ сі́и от­ лица́ на́­шего, я́коже и пре́жде:
вы́ же воста́нете от­ подса́ды, и по́йдете во гра́дъ, и преда́стъ его́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ въ ру́цѣ ва́ши:
и бу́детъ егда́ во́змете гра́дъ, запали́те его́ огне́мъ, по словеси́ сему́ сотвори́те: се́, заповѣ́даю ва́мъ.
И посла́ и́хъ Иису́съ, и идо́ша въ подса́ду: и сѣдо́ша между́ Веѳи́лемъ и между́ га́iемъ, от­ мо́ря га́iа.
И воста́въ Иису́съ зау́тра, согля́да лю́ди: и взы́де са́мъ и ста́рцы Изра́илтестiи предъ людьми́ въ га́й.
И вси́ лю́дiе во­и́нстiи съ ни́мъ взыдо́ша, и иду́ще прiидо́ша сопроти́въ гра́да от­ восто́ковъ: и подса́ды гра́да от­ мо́ря.
И ополчи́шася от­ сѣ́вера га́iа, и [бы́сть] де́брь между́ и́ми и между́ га́iемъ. И взя́ я́ко пя́ть ты́сящъ муже́й, и положи́ и́хъ на подса́ду между́ Веѳи́лемъ и га́iемъ от­ за́пада га́iа.
И поста́виша лю́дiе ве́сь по́лкъ от­ сѣ́вера гра́да, а про́чая его́ от­ мо́ря гра́да. И по́йде Иису́съ въ но́щь о́ну посредѣ́ де́бри.
И бы́сть егда́ уви́дѣ ца́рь га́йскiй, потща́ся, и воста́ ра́но и изы́де въ срѣ́тенiе и́мъ пря́мо на бра́нь, са́мъ и вси́ лю́дiе его́ съ ни́мъ во вре́мя, предъ лице́мъ подса́ды: о́нъ же не вѣ́дяше, я́ко подса́да ему́ е́сть за гра́домъ [его́].
И уви́дѣ, и отъи́де Иису́съ и ве́сь лю́дъ от­ лица́ и́хъ, и побѣже́ путе́мъ пусты́ни.
И укрѣпи́ся ве́сь лю́дъ гна́ти вслѣ́дъ и́хъ, и погна́ша вслѣ́дъ сыно́въ Изра́илевыхъ, и от­ступи́ша от­ гра́да.
[И] не оста́ся никто́же въ гаи́ и Веѳи́ли, и́же не погна́ вслѣ́дъ Изра́иля: и оста́виша гра́дъ от­ве́рстъ, и гна́ша вслѣ́дъ Изра́иля.
И рече́ Госпо́дь ко Иису́су: простри́ ру́ку твою́ съ копiе́мъ, е́же въ руцѣ́ тво­е́й, на гра́дъ, зане́ въ ру́ку твою́ преда́хъ его́: и подса́ды воста́нутъ вско́рѣ от­ мѣ́ста сво­его́. И простре́ Иису́съ ру́ку свою́ и съ копiе́мъ на гра́дъ.
И подса́ды воста́ша ско́ро от­ мѣ́ста сво­его́: и изыдо́ша, егда́ простре́ ру́ку, и внидо́ша во гра́дъ, и взя́ша его́: и потща́в­шеся запали́ша гра́дъ огне́мъ.
И озрѣ́в­шеся обита́тели га́йстiи вспя́ть себе́, узрѣ́ша ды́мъ восходя́щь от­ гра́да до небесе́, и ктому́ не имѣ́ша ка́мо побѣ́гнути, сѣ́мо или́ ова́мо: лю́дiе же бѣгу́щiи въ пусты́ню обрати́шася на гоня́щихъ.
Иису́съ же и ве́сь Изра́иль уви́дѣша, я́ко взя́ша подса́ды гра́дъ, и я́ко восхо́дитъ ды́мъ гра́дный до небесе́: и обрати́в­шеся изби́ша муже́й га́йскихъ.
И сі́и изыдо́ша изъ гра́да проти́ву и́мъ, и бы́ша посредѣ́ полка́ Изра́илева, сі́и от­сю́ду и сі́и от­ону́ду: и изби́ша и́хъ, до́ндеже не оста́ся ни еди́нъ от­ ни́хъ цѣ́лъ, ни убѣжа́.
И царя́ га́йска я́ша жи́ва, и при­­ведо́ша его́ ко Иису́су.
И бы́сть егда́ преста́ша сы́нове Изра́илевы сѣку́ще всѣ́хъ су́щихъ въ гаи́ и су́щихъ на поля́хъ и на горѣ́ исхо́да, идѣ́же гони́ша и́хъ, и падо́ша вси́ о́стрiемъ меча́ на не́й до конца́: и обрати́ся Иису́съ въ га́й и посѣче́ и́хъ мече́мъ.
И бы́ша вси́ па́дшiи въ то́й де́нь от­ му́жеска по́лу и до же́нска два­на́­де­сять ты́сящъ, вси́ живу́щiи въ гаи́.
Иису́съ же не обрати́ руки́ сво­ея́, ю́же простре́ съ копiе́мъ, до́ндеже прокля́ всѣ́хъ обита́ющихъ въ гаи́.
Кромѣ́ ското́въ [и́хъ] и имѣ́нiя, я́же во гра́дѣ о́нѣмъ, вся́ плѣни́ша себѣ́ сы́нове Изра́илевы по повелѣ́нiю Госпо́дню, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Иису́су.
И запали́ гра́дъ Иису́съ огне́мъ: зе́млю необита́ему во вѣ́къ положи́ его́ да́же до сего́ дне́.
И царя́ га́йска повѣ́си на дре́вѣ сугу́бѣмъ: и бя́ше на дре́вѣ до ве́чера: и заходя́щу со́лнцу повелѣ́ Иису́съ, и сня́ша тѣ́ло его́ съ дре́ва, и поверго́ша е́ въ ро́въ предъ враты́ гра́да: и насы́па надъ ни́мъ грома́ду вели́ку ка́менiя да́же до сего́ дне́.
Тогда́ созда́ Иису́съ олта́рь Го́споду Бо́гу Изра́илеву на горѣ́ Гева́лъ,
я́коже заповѣ́да Моисе́й ра́бъ Госпо́день сыно́мъ Изра́илевымъ, и я́коже написа́ся въ зако́нѣ Моисе́овѣ, олта́рь от­ ка́менiй всецѣ́лыхъ, на ни́хже не воз­ложи́ся желѣ́зо: и воз­несе́ та́мо всесожже́нiя Го́споду и же́ртву спасе́нiя.
И написа́ Иису́съ на ка́менiихъ вторы́й зако́нъ, зако́нъ Моисе́овъ, его́же написа́ предъ сы́ны Изра́илевыми.
И ве́сь Изра́иль, и ста́рцы и́хъ и судiи́ и́хъ и книго́чiя и́хъ предходя́ху сю́ду и сю́ду предъ киво́томъ, и жерцы́ и леви́ти воз­двиза́ша киво́тъ завѣ́та Госпо́дня, при­­ше́лецъ же и тузе́мецъ: и́же бы́ша полови́на и́хъ бли́зъ горы́ гаризи́нъ, и полови́на и́хъ бли́зъ горы́ Гева́лъ, я́коже заповѣ́да Моисе́й ра́бъ Госпо́день благослови́ти люді́й Изра́илевыхъ въ пе́рвыхъ.
И по си́хъ та́ко прочте́ Иису́съ вся́ словеса́ зако́на сего́, благослове́нiя и кля́твы, по всему́ напи́сан­ному въ зако́нѣ Моисе́овѣ.
Не бя́ше словесе́ от­ всѣ́хъ, я́же заповѣ́да Моисе́й Иису́су, его́же не прочте́ Иису́съ во у́ши всего́ со́нма сыно́въ Изра́илевыхъ, муже́мъ и жена́мъ, и дѣ́темъ и при­­ше́лцемъ при­­ходя́щымъ ко Изра́илю.
Синодальный
1 Гай взят удачным подходом и совершенно уничтожен; 30 благословение и проклятие на горе Гевал; закон написан на камнях.
Господь сказал Иисусу: не бойся и не ужасайся; возьми с собою весь народ, способный к войне, и встав пойди к Гаю; вот, Я предаю в руки твои царя Гайского и народ его, город его и землю его;
сделай с Гаем и царем его то же, что сделал ты с Иерихоном и царем его, только добычу его и скот его разделите себе; сделай засаду позади города.
Иисус и весь народ, способный к войне, встал, чтобы идти к Гаю, и выбрал Иисус тридцать тысяч человек храбрых и послал их ночью,
и дал им приказание и сказал: смотрите, вы будете составлять засаду у города позади города; не отходите далеко от города и будьте все готовы;
а я и весь народ, который со мною, подойдем к городу; и когда [жители Гая] выступят против нас, как и прежде, то мы побежим от них;
они пойдут за нами, так что мы отвлечем их от города; ибо они скажут: «бегут от нас, как и прежде»; когда мы побежим от них,
тогда вы встаньте из засады и завладейте городом, и Господь Бог ваш предаст его в руки ваши;
когда возьмете город, зажгите город огнем, по слову Господню сделайте; смотрите, я повелеваю вам.
Таким образом послал их Иисус, и они пошли в засаду и засели между Вефилем и между Гаем, с западной стороны Гая; а Иисус в ту ночь ночевал среди народа.
Встав рано поутру, Иисус осмотрел народ, и пошел он и старейшины Израилевы впереди народа к Гаю;
и весь народ, способный к войне, который был с ним, пошел, приблизился и подошел к городу [с восточной стороны, засада же была к западу от города],
и поставил стан с северной стороны Гая, а между ним и Гаем была долина. Потом взял он около пяти тысяч человек и посадил их в засаде между Вефилем и Гаем, с западной стороны города.
И народ расположил весь стан, который был с северной стороны города, так, что задняя часть была с западной стороны города. И пришел Иисус в ту ночь на средину долины.
Когда увидел это царь Гайский, тотчас с жителями города, встав рано, выступил против Израиля на сражение, он и весь народ его, на назначенное место пред равниною; а он не знал, что для него есть засада позади города [его].
Иисус и весь Израиль, будто пораженные ими, побежали к пустыне;
а они кликнули весь народ, который был в городе, чтобы преследовать их, и, преследуя Иисуса, отдалились от города;
в Гае и Вефиле не осталось ни одного человека, который не погнался бы за Израилем; и город свой они оставили отворенным, преследуя Израиля.
Тогда Господь сказал Иисусу: простри копье, которое в руке твоей, к Гаю, ибо Я предам его в руки твои [и засада тотчас встанет с места своего]. Иисус простер [руку свою и] копье, которое было в его руке, к городу.
Сидевшие в засаде тотчас встали с места своего и побежали, как скоро он простер руку свою, вошли в город и взяли его и тотчас зажгли город огнем.
Жители Гая, оглянувшись назад, увидели, что дым от города восходил к небу. И не было для них места, куда бы бежать – ни туда, ни сюда; ибо народ, бежавший к пустыне, обратился на преследователей.
Иисус и весь Израиль, увидев, что сидевшие в засаде взяли город, и дым от города восходил [к небу], возвратились и стали поражать жителей Гая;
а те из города вышли навстречу им, так что они находились в средине между Израильтянами, из которых одни были с той стороны, а другие с другой; так поражали их, что не оставили ни одного из них, уцелевшего или убежавшего;
а царя Гайского взяли живого и привели его к Иисусу.
Когда Израильтяне перебили всех жителей Гая на поле, в пустыне, куда они преследовали их, и когда все они до последнего пали от острия меча, тогда все Израильтяне обратились к Гаю и поразили его острием меча.
Падших в тот день мужей и жен, всех жителей Гая, было двенадцать тысяч.
Иисус не опускал руки своей, которую простер с копьем, доколе не предал заклятию всех жителей Гая;
только скот и добычу города сего [сыны] Израиля разделили между собою, по слову Господа, которое [Господь] сказал Иисусу.
И сожег Иисус Гай и обратил его в вечные развалины, в пустыню, до сего дня;
а царя Гайского повесил на дереве, [и был он на дереве] до вечера; по захождении же солнца приказал Иисус, и сняли труп его с дерева, и бросили его у ворот городских, и набросали над ним большую груду камней, которая уцелела даже до сего дня.
Тогда Иисус устроил жертвенник Господу Богу Израилеву на горе Гевал,
как заповедал Моисей, раб Господень, сынам Израилевым, о чем написано в книге закона Моисеева, – жертвенник из камней цельных, на которые не поднимали железа; и принесли на нем всесожжение Господу и совершили жертвы мирные.
И написал [Иисус] там на камнях список с закона Моисеева, который он написал пред сынами Израилевыми.
Весь Израиль, старейшины его и надзиратели [его] и судьи его, стали с той и другой стороны ковчега против священников [и] левитов, носящих ковчег завета Господня, как пришельцы, так и природные жители, одна половина их у горы Гаризим, а другая половина у горы Гевал, как прежде повелел Моисей, раб Господень, благословлять народ Израилев.
И потом прочитал [Иисус] все слова закона, благословение и проклятие, как написано в книге закона;
из всего, что Моисей заповедал [Иисусу], не было ни одного слова, которого Иисус не прочитал бы пред всем собранием Израиля, [пред мужами,] и женами, и детьми, и пришельцами, находившимися среди них.
Il Signore disse a Giosuè: "Non temere e non abbatterti. Prendi con te tutti i guerrieri. Su, va' contro Ai. Vedi, io consegno nella tua mano il re di Ai, il suo popolo, la sua città e il suo territorio.
Tratta Ai e il suo re come hai trattato Gerico e il suo re; tuttavia prenderete per voi il suo bottino e il suo bestiame. Tendi un agguato contro la città, dietro a essa".
Giosuè e tutto il suo esercito si accinsero ad assalire Ai. Egli scelse trentamila guerrieri valenti, li inviò di notte
con questo comando: "State attenti: voi tenderete agguati dietro la città, senza allontanarvi troppo da essa. State tutti all'erta.
Io e tutta la gente che è con me ci avvicineremo alla città. Quando usciranno contro di noi, come la prima volta, noi fuggiremo davanti a loro.
Essi usciranno dietro a noi finché li avremo attirati lontano dalla città, perché penseranno: "Fuggono davanti a noi come la prima volta!". Mentre noi fuggiremo davanti a loro,
voi balzerete fuori dall'imboscata e occuperete la città, e il Signore, vostro Dio, la consegnerà in mano vostra.
Una volta occupata, appiccherete il fuoco alla città. Agite secondo il comando del Signore. Fate attenzione! Questi sono i miei ordini".
Giosuè allora li inviò, ed essi andarono al luogo dell'imboscata e si posero fra Betel e Ai, a occidente di Ai; Giosuè passò quella notte in mezzo al popolo.
Di buon mattino passò in rassegna il popolo e, con gli anziani d'Israele alla testa del popolo, salì contro Ai.
Anche tutti quelli idonei alla guerra, che erano con lui, salirono e, avvicinandosi, giunsero di fronte alla città. Si accamparono a settentrione di Ai, lasciando la valle tra loro e Ai.
Giosuè aveva preso circa cinquemila uomini e li aveva posti in agguato tra Betel e Ai, a occidente della città.
Il popolo aveva collocato tutto l'accampamento a settentrione di Ai, mentre l'agguato era a occidente della città; Giosuè di notte andò in mezzo alla valle.
Non appena il re di Ai si accorse di ciò, gli uomini della città si alzarono in fretta e uscirono incontro a Israele per il combattimento, il re con tutto il popolo, verso il pendio di fronte all'Araba. Non sapeva, però, che era teso un agguato contro di lui dietro la città.
Giosuè e tutto Israele si diedero per vinti dinanzi a loro e fuggirono per la via del deserto.
Tutta la gente che era dentro la città, gridando, si mise a inseguirli. Inseguirono Giosuè e furono attirati lontano dalla città.
In Ai non rimase nessuno che non inseguisse Israele. E così, per inseguire Israele, lasciarono la città aperta.
Il Signore disse a Giosuè: "Tendi verso la città il giavellotto che tieni in mano, perché io la consegno nelle tue mani". Giosuè tese verso la città il giavellotto che teneva in mano
e, non appena stese la mano, quelli che erano in agguato balzarono subito dal loro nascondiglio, corsero per entrare in città, la occuparono e in un attimo vi appiccarono il fuoco.
Quelli di Ai si voltarono indietro e videro che il fumo della città si alzava verso il cielo. Ma ormai non c'era più per loro alcuna possibilità di fuga in nessuna direzione, poiché il popolo che fuggiva verso il deserto si era voltato contro gli inseguitori.
Giosuè e tutto Israele videro che quelli dell'agguato avevano conquistato la città e che il fumo della città si era levato; si voltarono dunque indietro e colpirono gli uomini di Ai.
Anche gli altri uscirono dalla città contro di loro, e così i combattenti di Ai si trovarono in mezzo agli Israeliti, avendoli da una parte e dall'altra. Gli Israeliti li colpirono, finché non rimase nessun superstite o fuggiasco.
Presero vivo il re di Ai e lo condussero da Giosuè.
Quando gli Israeliti ebbero finito di uccidere tutti gli abitanti di Ai, che li avevano inseguiti in campo aperto nel deserto, e tutti fino all'ultimo furono passati a fil di spada, tutti gli Israeliti rientrarono in Ai e la colpirono a fil di spada.
Tutti i caduti in quel giorno, uomini e donne, furono dodicimila, tutta la popolazione di Ai.
Giosuè non ritirò la mano che brandiva il giavellotto, finché non ebbero votato allo sterminio tutti gli abitanti di Ai.
Gli Israeliti trattennero per sé soltanto il bestiame e il bottino della città, secondo l'ordine che il Signore aveva dato a Giosuè.
Giosuè incendiò Ai, riducendola a una collina di rovine per sempre, una desolazione fino ad oggi.
Fece appendere il re di Ai a un albero, fino alla sera. Al tramonto Giosuè comandò che il suo cadavere fosse calato giù dall'albero; lo gettarono all'ingresso della porta della città e vi eressero sopra un gran mucchio di pietre, che esiste ancora oggi.
In quell'occasione Giosuè costruì un altare al Signore, Dio d'Israele, sul monte Ebal,
come aveva ordinato Mosè, servo del Signore, agli Israeliti, secondo quanto è scritto nel libro della legge di Mosè, un altare di pietre intere, non levigate dal ferro; vi bruciarono sopra olocausti in onore del Signore e immolarono sacrifici di comunione.
In quel luogo Giosuè scrisse sulle pietre una copia della legge di Mosè, che questi aveva scritto alla presenza degli Israeliti.
Tutto Israele, gli anziani, gli scribi, i giudici, il forestiero come quelli del popolo, stavano in piedi da una parte e dall'altra dell'arca, di fronte ai sacerdoti leviti, che portavano l'arca dell'alleanza del Signore: una metà verso il monte Garizìm e l'altra metà verso il monte Ebal, come aveva prescritto Mosè, servo del Signore, per benedire il popolo d'Israele anzitutto.
Giosuè lesse poi tutte le parole della legge, la benedizione e la maledizione, secondo quanto sta scritto nel libro della legge.
Di tutto quanto Mosè aveva comandato, non ci fu parola che Giosuè non leggesse davanti a tutta l'assemblea d'Israele, comprese le donne, i fanciulli e i forestieri che camminavano con loro.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible