Скрыть
9:2
9:4
9:5
9:8
9:9
9:11
9:12
9:13
9:15
9:16
9:19
9:21
9:22
9:25
Синодальный
1 Евеи из Гаваона обманули Иисуса Навина, который вступил с ними в союз мира; 16 отныне они будут «рубить дрова и черпать воду».
Услышав сие, все цари [Аморрейские], которые за Иорданом, на горе и на равнине и по всему берегу великого моря, [и которые] близ Ливана, Хеттеи, Аморреи, [Гергесеи,] Хананеи, Ферезеи, Евеи и Иевусеи,
собрались вместе, дабы единодушно сразиться с Иисусом и Израилем.
Но жители Гаваона, услышав, что Иисус сделал с Иерихоном и Гаем,
употребили хитрость: пошли, запаслись хлебом на дорогу и положили ветхие мешки на ослов своих и ветхие, изорванные и заплатанные мехи вина;
и обувь на ногах их была ветхая с заплатами, и одежда на них ветхая; и весь дорожный хлеб их был сухой и заплесневелый [и раскрошенный].
Они пришли к Иисусу в стан [Израильский] в Галгал и сказали ему и всем Израильтянам: из весьма дальней земли пришли мы; итак заключите с нами союз.
Израильтяне же сказали Евеям: может быть, вы живете близ нас? как нам заключить с вами союз?
Они сказали Иисусу: мы рабы твои. Иисус же сказал им: кто вы и откуда пришли?
Они сказали ему: из весьма дальней земли пришли рабы твои во имя Господа Бога твоего; ибо мы слышали славу Его и все, что сделал Он в Египте,
и все, что Он сделал двум царям Аморрейским, которые [были] по ту сторону Иордана, Сигону, царю Есевонскому, и Огу, царю Васанскому, который [жил] в Астарофе [и Едреи].
[Слыша сие,] старейшины наши и все жители нашей земли сказали нам: возьмите в руки ваши хлеба на дорогу и пойдите навстречу им и скажите им: «мы рабы ваши; итак заключите с нами союз».
Этот хлеб наш из домов наших мы взяли теплый в тот день, когда пошли к вам, а теперь вот, он сделался сухой и заплесневелый;
и эти мехи с вином, которые мы налили новые, вот, изорвались; и эта одежда наша и обувь наша обветшала от весьма дальней дороги.
Израильтяне взяли их хлеба, а Господа не вопросили.
И заключил Иисус с ними мир и постановил с ними условие в том, что он сохранит им жизнь; и поклялись им начальники общества.
А чрез три дня, как заключили они с ними союз, услышали, что они соседи их и живут близ них;
ибо сыны Израилевы, отправившись в путь, пришли в города их на третий день; города же их [были]: Гаваон, Кефира, Беероф и Кириаф-Иарим.
[Иисус и] сыны Израилевы не побили их, потому что [все] начальники общества клялись им Господом Богом Израилевым. За это все общество [Израилево] возроптало на начальников.
Все начальники сказали всему обществу: мы клялись им Господом Богом Израилевым и потому не можем коснуться их;
а вот что сделаем с ними: оставим их в живых, чтобы не постиг нас гнев за клятву, которою мы клялись им.
И сказали им начальники: пусть они живут, но будут рубить дрова и черпать воду для всего общества. [И сделало все общество] так, как сказали им начальники.
Иисус призвал их и сказал: для чего вы обманули нас, сказав: «мы весьма далеко от вас», тогда как вы живете близ нас?
за это прокляты вы! без конца вы будете рабами, будете рубить дрова и черпать воду для [меня и для] дома Бога моего!
Они в ответ Иисусу сказали: дошло до сведения рабов твоих, что Господь Бог твой повелел Моисею, рабу Своему, дать вам всю землю и погубить [нас и] всех жителей сей земли пред лицем вашим; посему мы весьма боялись, чтобы вы не лишили нас жизни, и сделали это дело;
теперь вот мы в руке твоей: как лучше и справедливее тебе покажется поступить с нами, так и поступи.
И поступил с ними так: избавил их от руки сынов Израилевых, и они не умертвили их;
и определил в тот день Иисус, чтобы они рубили дрова и черпали воду для [всего] общества и для жертвенника Господня; [посему жители Гаваона сделались дровосеками и водоносами для жертвенника Божия] даже до сего дня, на месте, какое ни избрал бы [Господь].
Церковнославянский (рус)
Егда́ же услы́шаша вси́ ца́рiе Аморре́йстiи, и́же объ ону́ страну́ Иорда́на, и́же въ го́рнѣй и и́же въ ра́внѣй, и и́же во все́мъ при­­мо́рiи мо́ря вели́каго и и́же при­­ антилива́нѣ, и Хетте́и и Аморре́и, и гергесе́и и Ханане́и, и ферезе́и и Еве́и и Иевусе́и,
снидо́шася вку́пѣ сѣщи́ся со Иису́сомъ и со Изра́илемъ единомы́слен­но.
И живу́щiи въ хо́лмѣ въ гавао́нѣ слы́шаша вся́, ели́ка сотвори́ Госпо́дь иерихо́ну и га́ю,
и сотвори́ша и сі́и съ лука́в­ст­вомъ, и ше́дше угото́ваша бра́шна и угото́вашася: и взе́мше вре́тища ве́тха на ослы́ своя́, и мѣ́хи вина́ ве́тхи и разсѣ́дшыяся завя́заны:
и сапоги́ ве́тхи и запла́чены на ногу́ и́хъ, и ри́зы обветша́ны на ни́хъ, и хлѣ́бы бра́шна и́хъ бѣ́ша пресо́хли и сплѣ́снѣли и сдро́блени.
И прiидо́ша ко Иису́су въ по́лкъ Изра́илевъ въ Галга́лы, и реко́ша ко Иису́су и всему́ Изра́илю: от­ земли́ да́льнiя прiидо́хомъ, и ны́нѣ завѣща́йте на́мъ завѣ́тъ.
И реко́ша сы́нове Изра́илевы къ Хорре́ю: ви́ждь, не посредѣ́ ли на́съ живе́ши, и ка́ко тебѣ́ завѣща́ю завѣ́тъ?
И реко́ша ко Иису́су: раби́ есмы́ тво­и́. И рече́ къ ни́мъ Иису́съ: от­ку́ду есте́? и от­ку́ду прiидо́сте?
И реко́ша къ нему́: от­ да́льнiя земли́ зѣло́ прiидо́хомъ раби́ тво­и́ во и́мя Го́спода Бо́га тво­его́: слы́шахомъ бо и́мя его́ и вся́, ели́ка сотвори́ во Еги́птѣ,
и вся́, ели́ка сотвори́ дво­и́мъ царе́мъ Аморре́йскимъ, и́же бы́ша объ ону́ страну́ Иорда́на, сио́ну царю́ есево́нску и о́гу царю́ Васа́нску, и́же живя́ше во Астаро́ѳѣ и во едраи́нѣ.
И слы́шав­ше реко́ша къ на́мъ ста́рцы на́ши и вси́ живу́щiи на земли́ на́­шей, глаго́люще: воз­ми́те себѣ́ бра́шно на пу́ть и иди́те проти́ву и́мъ, и рцы́те къ ни́мъ: раби́ есмы́ ва́ши, и ны́нѣ завѣща́йте на́мъ завѣ́тъ:
сі́и хлѣ́бы на́ши, те́плыя на пу́ть взя́хомъ и́хъ от­ домо́въ на́шихъ, въ о́ньже де́нь изыдо́хомъ прiити́ къ ва́мъ: ны́нѣ же пресхо́ша и бы́ша содро́блени:
и сі́и мѣ́си вина́, и́хже налiя́хомъ но́вы, и сі́и разсѣдо́шася: и ри́зы на́шя сiя́ и обу́вища на́ша обетша́ша от­ до́лгаго пути́ зѣло́.
И взя́ша кня́зи бра́шно и́хъ, а Го́спода не вопроси́ша.
И сотвори́ Иису́съ съ ни́ми ми́ръ, и уста́ви къ ни́мъ завѣ́тъ, е́же снабдѣ́ти и́хъ: и кля́шася и́мъ кня́зи со́нма.
И бы́сть по трiе́хъ дне́хъ по завѣща́нiи къ ни́мъ завѣ́та, услы́шаша, я́ко бли́зъ и́хъ су́ть и я́ко посредѣ́ и́хъ живу́тъ.
И воста́ша сы́нове Изра́илевы и внидо́ша во гра́ды и́хъ въ тре́тiй де́нь: гра́ди же и́хъ [бя́ху] гавао́нъ и кефира́, и виро́тъ и гра́дъ Иари́мъ.
И не сотвори́ша съ ни́ми ра́ти [иису́съ и] сы́нове Изра́илевы, я́ко кля́шася и́мъ вси́ кня́зи со́нма Го́сподемъ Бо́гомъ Изра́илевымъ. И ропта́ша ве́сь со́нмъ Изра́илевъ на князе́й.
И реко́ша вси́ кня́зи всему́ со́нму: мы́ кля́хомся и́мъ Го́сподемъ Бо́гомъ Изра́илевымъ, и ны́нѣ не воз­мо́жемъ косну́тися и́хъ:
сiе́ сотвори́мъ и́мъ, е́же живи́ти и́хъ, и снабди́мъ и́хъ, и не бу́детъ на на́съ гнѣ́ва кля́твы ра́ди, е́юже кля́хомся и́мъ.
И реко́ша и́мъ кня́зи: да живу́тъ сі́и, и бу́дутъ древосѣ́чцы и водоно́сцы всему́ со́нму. И сотвори́ ве́сь со́нмъ, я́коже реко́ша и́мъ кня́зи.
И созва́ и́хъ Иису́съ и рече́ и́мъ, глаго́ля: почто́ прельсти́сте мя́, глаго́люще: дале́че есмы́ от­ тебе́ зѣло́? вы́ же насе́лницы есте́ от­ живу́щихъ въ на́съ:
и ны́нѣ про́кляти есте́: и не оскудѣ́етъ от­ ва́съ ра́бъ, ниже́ древосѣ́чецъ, ниже́ водоно́сецъ мнѣ́ и Бо́гу мо­ему́.
И от­вѣща́ша Иису́су, глаго́люще: поне́же воз­вѣсти́ся на́мъ [рабо́мъ тво­и́мъ], ели́ка заповѣ́да Госпо́дь Бо́гъ тво́й Моисе́ю рабу́ сво­ему́, да́ти ва́мъ зе́млю сiю́ и потреби́ти на́съ и вся́ живу́щыя на не́й от­ лица́ ва́­шего, сего́ ра́ди убоя́хомся зѣло́ о душа́хъ на́шихъ от­ лица́ ва́­шего, и сотвори́хомъ дѣ́ло сiе́:
и ны́нѣ, се́, мы́ подру́чни ва́мъ, я́коже уго́дно е́сть ва́мъ, и я́коже ва́мъ мни́т­ся, твори́те на́мъ.
И сотвори́ша и́мъ си́це: и изба́ви я́ Иису́съ въ то́й де́нь от­ руку́ сыно́въ Изра́илевыхъ, и не уби́ша и́хъ.
И поста́ви я́ Иису́съ въ то́й де́нь древосѣ́чцы и водоно́сцы всему́ со́нму и олтарю́ Бо́жiю. Сего́ ра́ди бы́ша живу́щiи въ гавао́нѣ древосѣ́чцы и водоно́сцы олтарю́ Бо́жiю, да́же до дне́шняго дне́, и на мѣ́стѣ е́же а́ще избере́тъ Госпо́дь.
Quibus auditis, cuncti reges, qui trans Iordanem versabantur in montanis et in Sephela, in omni litore maris Magni, hi quoque, qui habitabant usque ad Libanum, Hetthaeus et Amorraeus, Chananaeus, Pherezaeus et Hevaeus et Iebusaeus
congregati sunt pariter, ut pugnarent contra Iosue et Israel uno animo eademque sententia.
At hi, qui habitabant in Gabaon, audientes cuncta, quae fecerat Iosue Iericho et Hai,
et callide cogitantes tulerunt sibi cibaria, saccos veteres asinis imponentes et utres vinarios vetustos, scissos atque consutos,
calceamentaque perantiqua, quae ad indicium vetustatis pittaciis consuta erant, induti veteribus vestimentis; panes quoque, quos portabant ob viaticum, duri erant et in frusta comminuti.
Perrexeruntque ad Iosue, qui tunc morabatur in castris Galgalae, et dixerunt ei atque omni simul Israeli: «De terra longinqua venimus pactum vobiscum facere cupientes». Responderuntque viri Israel ad Hevaeos atque dixerunt:
«Ne forte in medio nostri habitetis, et non possimus foedus inire vobiscum».
At illi ad Iosue: «Servi, inquiunt, tui sumus». Quibus Iosue ait: «Quinam estis et unde venistis?».
Responderunt: «De terra longinqua valde venerunt servi tui in nomine Domini Dei tui; audivimus enim famam potentiae eius, cuncta, quae fecit in Aegypto
et duobus Amorraeorum regibus trans Iordanem, Sehon regi Hesebon et Og regi Basan, qui erat in Astharoth.
Dixeruntque nobis seniores et omnes habitatores terrae nostrae: "Tollite in manibus cibaria in viam et occurrite eis ac dicite: Servi vestri sumus; foedus inite nobiscum".
En panes: quando egressi sumus de domibus nostris, ut veniremus ad vos, calidos sumpsimus; nunc sicci facti sunt et vetustate nimia comminuti.
Utres vini novos implevimus, nunc rupti sunt et soluti; vestes et calceamenta, quibus induimur et quae habemus in pedibus, ob longitudinem largioris viae trita sunt et paene consumpta».
Susceperunt igitur viri de cibariis eorum et os Domini non interrogaverunt.
Fecitque Iosue cum eis pacem et, inito foedere, pollicitus est quod viverent; principes quoque coetus iuraverunt eis.
Post dies autem tres initi foederis, audierunt quod in vicino et inter eos habitarent.
Moveruntque castra filii Israel et venerunt ad civitates eorum die tertio, quarum haec vocabula sunt: Gabaon et Cephira et Beroth et Cariathiarim;
et non percusserunt eos filii Israel, eo quod iurassent eis principes coetus in nomine Domini, Dei Israel. Murmuravit itaque omnis coetus contra principes,
qui responderunt eis: "Iuravimus illis in nomine Domini, Dei Israel, et idcirco non possumus eos contingere.
Sed hoc faciemus eis: reserventur quidem, ut vivant, ne contra nos ira Domini concitetur, si peieraverimus;
sed sic vivant, ut in usus universae multitudinis ligna caedant aquasque comportent». Quibus haec loquentibus,
vocavit Gabaonitas Iosue et dixit eis: «Cur nos decipere fraude voluistis, ut diceretis: "Procul valde habitamus a vobis", cum in medio nostri sitis?
Itaque sub maledictione eritis, et non deficiet de stirpe vestra servus ligna caedens aquasque comportans in domum Dei mei".
Qui responderunt: «Nuntiatum est nobis servis tuis, quod mandasset Dominus Deus tuus Moysi servo suo, ut traderet vobis omnem terram et disperderet cunctos habitatores eius; timuimus igitur valde pro animabus nostris, vestro terrore compulsi, et hoc consilium inivimus.
Nunc autem in manu tua sumus: quod tibi bonum et rectum videtur, fac nobis».
Fecit ergo Iosue, ut dixerat, et liberavit eos de manu filiorum Israel, ut non occiderentur.
Decrevitque in illo die esse eos in ministerium cuncti populi et altaris Domini caedentes ligna et aquas comportantes usque in praesens tempus pro loco, quem Dominus elegisset.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible