И бы́сть егда́ созда́ся стѣна́, и поста́вихъ две́ри, и сочто́хъ придве́рники и пѣвцы́ и леви́ты:
и повелѣ́хъ Анані́и бра́ту моему́ и Анані́и нача́лнику до́му, и́же во Иерусали́мѣ: то́й бо бѣ́ я́ко му́жъ и́стиненъ и боя́йся Бо́га па́че про́чихъ:
и реко́хъ и́ма: да не отве́рзутся врата́ Иерусали́мская, до́ндеже взы́детъ со́лнце: и еще́ и́мъ бдя́щымъ, да заключа́тся врата́ и засу́нута да бу́дутъ засо́вами: и поста́ви стра́жы от обита́ющихъ во Иерусали́мѣ, кі́йждо во стра́жи свое́й и кі́йждо проти́ву до́му своего́.
Гра́дъ же бы́сть широ́къ и вели́къ, и люді́й ма́ло въ не́мъ, и не бя́ху до́мы со́здани.
И даде́ Бо́гъ въ се́рдце мое́, и собра́хъ честны́хъ и князе́й и наро́дъ въ собра́нiе: и обрѣто́хъ кни́гу сочисле́нiя тѣ́хъ, и́же взыдо́ша пе́рвѣе, и обрѣто́хъ напи́сано въ не́й:
и ті́и сы́нове страны́ возше́дшiи от плѣне́нiя преселе́нiя, и́хже пресели́ навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй, и возврати́шася во Иерусали́мъ и Иуде́ю, кі́йждо му́жъ во гра́дъ сво́й,
съ зорова́велемъ и иису́сомъ и неемі́ею, аза́рiа и веелма́, наема́нъ, мардохе́й, Вааса́нъ, маасфара́ѳъ, е́здра, вогуі́а, инау́мъ, Ваана́, Масфа́ръ, му́жiе люді́й Изра́илевыхъ:
И от ча́сти нача́лниковъ оте́чествъ да́ша въ дѣ́ло Аѳерсаѳѣ́, да́ша въ сокро́вище златы́хъ ты́сящу, фiа́лъ пятьдеся́тъ и ри́зъ жре́ческихъ три́десять.
И от нача́лниковъ оте́чествъ да́ша въ сокро́вище дѣ́ла зла́та дра́хмъ два́десять ты́сящъ и сребра́ мна́съ двѣ́ ты́сящы и три́ста.
И да́ша про́чiи лю́дiе зла́та дра́хмъ два́десять ты́сящъ и сребра́ мна́съ двѣ́ ты́сящы и двѣ́сти, и ри́зъ свяще́нническихъ шестьдеся́тъ се́дмь.
И сѣдо́ша свяще́нницы и леви́ти и две́рницы и пѣвцы́ и про́чiй наро́дъ и наѳини́ми и ве́сь Изра́иль во градѣ́хъ свои́хъ.
Когда стена была построена, и я вставил двери, и поставлены были на свое служение привратники и певцы и левиты,
тогда приказал я брату моему Ханани и начальнику Иерусалимской крепости Хананию, ибо он более многих других был человек верный и богобоязненный,
и сказал я им: пусть не отворяют ворот Иерусалимских, доколе не обогреет солнце, и доколе они стоят, пусть замыкают и запирают двери. И поставил я стражами жителей Иерусалима, каждого на свою стражу и каждого напротив дома его.
Но город был пространен и велик, а народа в нем было немного, и домы не были построены.
И положил мне Бог мой на сердце собрать знатнейших и начальствующих и народ, чтобы сделать перепись. И нашел я родословную перепись тех, которые сначала пришли, и в ней написано:
вот жители страны, которые отправились из пленников, переселенных Навуходоносором, царем Вавилонским, и возвратились в Иерусалим и Иудею, каждый в свой город, –
те, которые пошли с Зоровавелем, Иисусом, Неемиею, Азариею, Раамиею, Нахманием, Мардохеем, Билшаном, Мисферефом, Бигваем, Нехумом, Вааною. Число людей народа Израилева:
сыновей Пароша две тысячи сто семьдесят два.
Сыновей Сафатии триста семьдесят два.
Сыновей Араха шестьсот пятьдесят два.
Сыновей Пахаф-Моава, из сыновей Иисуса и Иоава, две тысячи восемьсот восемнадцать.
Сыновей Елама тысяча двести пятьдесят четыре.
Сыновей Заффу восемьсот сорок пять.
Сыновей Закхая семьсот шестьдесят.
Сыновей Биннуя шестьсот сорок восемь.
Сыновей Бевая шестьсот двадцать восемь.
Сыновей Азгада две тысячи триста двадцать два.
Сыновей Адоникама шестьсот шестьдесят семь.
Сыновей Бигвая две тысячи шестьсот семь.
Сыновей Адина шестьсот пятьдесят пять.
Сыновей Атера из дома Езекии девяносто восемь.
Сыновей Хашума триста двадцать восемь.
Сыновей Вецая триста двадцать четыре.
Сыновей Харифа сто двенадцать.
Уроженцев Гаваона девяносто пять.
Жителей Вифлеема и Нетофы сто восемьдесят восемь.
Жителей Анафофа сто двадцать восемь.
Жителей Беф-Азмавефа сорок два.
Жителей Кириаф-Иарима, Кефиры и Беерофа семьсот сорок три.
Жителей Рамы и Гевы шестьсот двадцать один.
Жителей Михмаса сто двадцать два.
Жителей Вефиля и Гая сто двадцать три.
Жителей Нево другого пятьдесят два.
Сыновей Елама другого тысяча двести пятьдесят четыре.
Сыновей Харима триста двадцать.
Уроженцев Иерихона триста сорок пять.
Уроженцев Лода, Хадида и Оно семьсот двадцать один.
Уроженцев Сенаи три тысячи девятьсот тридцать.
Священников, сыновей Иедаии, из дома Иисусова, девятьсот семьдесят три.
Сыновей Иммера тысяча пятьдесят два.
Сыновей Пашхура тысяча двести сорок семь.
Сыновей Харима тысяча семнадцать.
Левитов: сыновей Иисуса, из дома Кадмиилова, из дома сыновей Годевы, семьдесят четыре.
И из священников: сыновья Ховаии, сыновья Гаккоца, сыновья Верзеллия, который взял жену из дочерей Верзеллия Галаадитянина и стал называться их именем.
Они искали родословной своей записи, и не нашлось, и потому исключены из священства.
И Тиршафа сказал им, чтоб они не ели великой святыни, доколе не восстанет священник с уримом и туммимом.
Все общество вместе состояло из сорока двух тысяч трехсот шестидесяти человек,
кроме рабов их и рабынь их, которых было семь тысяч триста тридцать семь; и при них певцов и певиц двести сорок пять.
Коней у них было семьсот тридцать шесть, лошаков у них двести сорок пять,
верблюдов четыреста тридцать пять, ослов шесть тысяч семьсот двадцать.
Некоторые главы поколений дали вклады на производство работ. Тиршафа дал в сокровищницу золотом тысячу драхм, пятьдесят чаш, пятьсот тридцать священнических одежд.
И некоторые из глав поколений дали в сокровищницу на производство работ двадцать тысяч драхм золота и две тысячи двести мин серебра.
Прочие из народа дали двадцать тысяч драхм золота и две тысячи мин серебра и шестьдесят семь священнических одежд.
И стали жить священники и левиты, и привратники и певцы, и народ и нефинеи, и весь Израиль в городах своих.
კედელი რომ აშენდა, კარები ჩავაყენე და კარისმცველნი, მგალობელნი და ლევიანნი განვაწესე.
ვუბრძანე ხანანის, ჩემ ძმას, და ხანანიას, იერუსალიმის ციხისთავს, რომელიც მართალი და სხვებზე მეტად ღვთისმოშიში კაცი იყო.
ვუთხარი, რომ იერუსალიმის კარიბჭეები არ გაეღოთ, ვიდრე მზე არ დააცხუნებდა, და დაეხურათ და ჩაეკეტათ კარები, ვიდრე იდგებოდნენ; მცველები იერუსალიმის მკვიდრთაგან დაეყენებინათ, თითოეული თავის საგუშაგოზე, თითოეული თავისი სახლის წინ.
ქალაქი ფართო და დიდი იყო, ხალხი კი ცოტა იყო მასში და არც სახლები იყო აშენებული.
ღმერთმა გულში ჩამიდო, რომ დიდებულები, თავკაცები და ხალხი აღსანუსხავად შემეკრიბა. ვიპოვნე პირველმოსულთა საგვარტომო ნუსხა, მასში ჩაწერილნი იყვნენ:
ქვეყნის ის მკვიდრნი, რომელნიც ნაბუქოდონოსორ ბაბილონის მეფის მიერ გადასახლებულ ტყვეთაგან წამოვიდნენ და იერუსალიმში და იუდაში დაბრუნდნენ, თავ-თავიანთ ქალაქებში.
აგრეთვე ისინი, ვინც ზერუბაბელთან, იესოსთან, ნეემიასთან, ყაზარიასთან, რაყამიასთან, ნახამანთან, მორდექაისთან, ბილშანთან, მისფერეთთან, ბიგვაისთან, ნეხუმთან და ბაყანასთან ერთად მოვიდნენ. ისრაელის ხალხის კაცთა რიცხვი იყო:
ფარყოშის ძენი - ორიათას ასსამოცდათორმეტი,
შეფატიას ძენი - სამას სამოცდათორმეტი,
არახის ძენი - ექვსას ორმოცდათორმეტი,
ფახათ-მოაბის ძენი, იეშუაყისა და იოაბის ძეთაგან - ორიათას რვაას თვრამეტი.
ყელამის ძენი - ათას ორას ორმოცდათოთხმეტი.
ზათუს ძენი - რვაას ორმოცდახუთი,
ზაქაის ძენი - შვიდას სამოცი,
ბინუის ძენი - ექვსას ორმოცდარვა,
ბებაის ძენი - ექდსას ოცდარვა,
ყაზგადის ძენი - ორიათას სამას ოცდაორი,
ადონიკამის ძენი - ექვსას სამოცდაშვიდი,
ბიგვაის ძენი - ორიათას სამოცდაშვიდი,
ყადინის ძენი - ექვსასორმოცდათხუთმეტი.
აცერის ძენი, ხიზკიას სახლიდან - ოთხმოცდათვრამეტი,
ხაშუმის ძენი - სამას ოცდარვა,
ბეცაის ძენი - სამას ოცდაოთხი,
ხარიფის ძენი - ასთორმეტი,
გაბაონის ძენი - ოთხმოცდათხუთმეტი,
ბეთლემელი და ნეტოფელი კაცები - ასოთხმოცდარვა,
ყანათოთელი კაცები - ასოცდარვა,
ბეთ-ყაზმავეთელი კაცები - ორმოცდაორი,
კირიეთ-იეყარიმელი, ქერიფელი და ბეეროთელი კაცები - შვიდას ორმოცდასამი,
შეფატიას ძენი, ხატილის ძენი, ფოქერეთ-ჰაცება იმის ძენი, ამონის ძენი.
შეწირულნი და სოლომონის მორჩილთა ძენი სულ სამას ოთხმოცდათორმეტნი იყვნენ.
აჰა, თელ-მელახიდან, თელ-ხარშადან, ქერუბ-ადონიდან და იმერიდან გამოსულნი, რომელთაც აღარ შეეძლოთ რაიმე ეთქვათ თავიანთ მამისსახლზე და მოდგმაზე, ისრაელიდან იყვნენ თუ არა,
დელაიას ძენი, ტობიას ძენი და ნეკოდას ძენი - ექვსას ორმოცდაორი.
მღვდელთაგან: ხობაიას ძენი, ჰაკოცის ძენი და ძენი ბარზილაისა, ბარზილაი გალაადელის ასულთაგანი რომ შეირთო და მათ სახელზე დაეწერა.
ეძებეს მათ თავიანთი სია საგვარტომო ნუსხაში, მაგრამ ვერ იპოვნეს, ამიტომაც გაათავისუფლეს მღვდლობიდან.
განმგებელმა ისინი გააფრთხილა, რომ წმიდათა წმიდადან არ ეჭამათ, ვიდრე მღვდელი არ დადგებოდა ურიმითა და თუმიმით.
მთელ კრებულში ერთიანად ორმოცდაორი ათსამასსამოცნი იყვნენ,
ყმებისა და მხევლების გარდა; ისინი სულ შვიდიათას სამას ოცდაჩვიდმეტნი იყვნენ. მათგან ორას ორმოცდახუთი მგალობელი ქალი და კაცი იყო.
მათ ჰყავდათ შვიდას ოცდათექვსმეტი ცხენი, ორას ორმოცდახუთი ჯორი,
ოთხას ოცდათხუთმეტი აქლემი და ექვსი შვიდას ოცი სახედარი.
მამისსახლის თავკაცთაგან საგანძურს შესწირეს სამუშაოსთვის ოცი ათასი დრაქმა ოქრო და ორიათას ორასი მინა ვერცხლი.
დანარჩენმა ხალხმა შესწირა ოციათასი დრაქმა ოქრო, ორი ათასი მინა ვერცხლი და სამოცდაშვიდი სამღვდელო შესამოსელი.
დაიწყეს ცხოვრება მღვდლებმა, ლევიანებმა, კარისმცველებმა, მგალობლებმა, მდაბიორებმა, შეწირულებმა და მთელმა ისრაელმა თავიანთ ქალაქებში. დადგა მეშვიდე თვე და ისრაელიანები თავიანთ ქალაქებში იყვნენ.
Quando le mura furono riedificate e io ebbi messo a posto le porte, e i portieri, i cantori e i leviti furono stabiliti nei loro uffici,
affidai il governo di Gerusalemme a Anàni, mio fratello, e ad Anania, comandante della cittadella, perché era un uomo fedele e temeva Dio più di tanti altri.
Ordinai loro: "Le porte di Gerusalemme non si aprano finché il sole non cominci a scaldare e si chiudano e si sbarrino i battenti mentre gli abitanti sono ancora in piedi; si stabiliscano delle guardie prese fra gli abitanti di Gerusalemme, ognuno al suo turno e ognuno davanti alla propria casa".
La città era spaziosa e grande; ma dentro vi era poca gente e non c'erano case costruite.
Il mio Dio mi ispirò di radunare i notabili, i magistrati e il popolo, per farne il censimento.
Trovai il registro genealogico di quelli che erano tornati dall'esilio la prima volta e vi trovai scritto:
Questi sono gli abitanti della provincia che ritornarono dall'esilio, quelli che Nabucodònosor, re di Babilonia, aveva deportato e che tornarono a Gerusalemme e in Giudea, ognuno nella sua città;
essi vennero con Zorobabele, Giosuè, Neemia, Azaria, Raamia, Nacamanì, Mardocheo, Bilsan, Mispèret, Bigvài, Necum e Baanà.
Questa è la lista degli uomini del popolo d'Israele.
Figli di Paros: duemilacentosettantadue.
Figli di Sefatia: trecentosettantadue.
Figli di Arach: seicentocinquantadue.
Figli di Pacat-Moab, cioè figli di Giosuè e di Ioab: duemilaottocentodiciotto.
Figli di Elam: milleduecentocinquantaquattro.
Figli di Zattu: ottocentoquarantacinque.
Figli di Zaccài: settecentosessanta.
Figli di Binnùi: seicentoquarantotto.
Figli di Bebài: seicentoventotto.
Figli di Azgad: duemilatrecentoventidue.
Figli di Adonikàm: seicentosessantasette.
Figli di Bigvài: duemilasessantasette.
Figli di Adin: seicentocinquantacinque.
Figli di Ater, cioè di Ezechia: novantotto.
Figli di Casum: trecentoventotto.
Figli di Besài: trecentoventiquattro.
Figli di Carif: centododici.
Figli di Gàbaon: novantacinque.
Uomini di Betlemme e di Netofà: centoottantotto.
Uomini di Anatòt: centoventotto.
Uomini di Bet-Azmàvet: quarantadue.
Uomini di Kiriat-Iearìm, di Chefirà e di Beeròt: settecentoquarantatré.
Uomini di Rama e di Gheba: seicentoventuno.
Uomini di Micmas: centoventidue.
Uomini di Betel e di Ai: centoventitré.
Uomini di un altro Nebo: cinquantadue.
Figli di un altro Elam: milleduecentocinquantaquattro.
Figli di Carim: trecentoventi.
Figli di Gerico: trecentoquarantacinque.
Figli di Lod, di Adid e di Ono: settecentoventuno.
Figli di Senaà: tremilanovecentotrenta.
Sacerdoti: figli di Iedaià della casa di Giosuè: novecentosettantatré.
Figli di Immer: millecinquantadue.
Figli di Pascur: milleduecentoquarantasette.
Figli di Carim: millediciassette.
Leviti: figli di Giosuè, cioè di Kadmièl, figli di Odva: settantaquattro.
Cantori: figli di Asaf: centoquarantotto.
Portieri: figli di Sallum, figli di Ater, figli di Talmon, figli di Akkub, figli di Catità, figli di Sobài: centotrentotto.
Oblati: figli di Sica, figli di Casufà,
figli di Tabbaòt,
figli di Keros,
figli di Sià, figli di Padon,
figli di Lebanà, figli di Agabà,
figli di Salmài,
figli di Canan,
figli di Ghiddel, figli di Gacar,
figli di Reaià, figli di Resin,
figli di Nekodà,
figli di Gazzam,
figli di Uzzà, figli di Pasèach,
figli di Besài, figli dei Meuniti, figli dei Nefisesiti,
figli di Bakbuk, figli di Akufà,
figli di Carcur,
figli di Baslìt,
figli di Mechidà, figli di Carsa,
figli di Barkos, figli di Sìsara,
figli di Temach,
figli di Nesìach, figli di Catifà.
Figli degli schiavi di Salomone: figli di Sotài, figli di Sofèret, figli di Peridà,
figli di Iala, figli di Darkon, figli di Ghiddel,
figli di Sefatia, figli di Cattil, figli di Pocheret-Assebàim, figli di Amon.
Totale degli oblati e dei figli degli schiavi di Salomone: trecentonovantadue.
Questi sono coloro che ritornarono da Tel-Melach, Tel-Carsa, Cherub-Addon e Immer, ma non avevano potuto dichiarare se il loro casato e la loro discendenza fossero d'Israele:
i figli di Delaià, i figli di Tobia, i figli di Nekodà: seicentoquarantadue;
tra i sacerdoti: i figli di Cobaià, i figli di Akkos, i figli di Barzillài, il quale aveva preso in moglie una delle figlie di Barzillài, il Galaadita, e veniva chiamato con il loro nome.
Costoro cercarono il loro registro genealogico, ma non lo trovarono e furono quindi esclusi dal sacerdozio.
Il governatore disse loro che non potevano mangiare le cose santissime, finché non si presentasse un sacerdote con urìm e tummìm.
Tutta la comunità nel suo insieme era di quarantaduemilatrecentosessanta persone,
oltre i loro schiavi e le loro schiave in numero di settemilatrecentotrentasette; avevano anche duecentoquarantacinque cantori e cantatrici.
Avevano quattrocentotrentacinque cammelli, seimilasettecentoventi asini.
Alcuni capi di casato fecero offerta alla fabbrica. Il governatore diede al tesoro mille dracme d'oro, cinquanta vasi per l'aspersione, cinquecentotrenta tuniche sacerdotali.
Alcuni capi di casato diedero al tesoro della fabbrica ventimila dracme d'oro e duemiladuecento mine d'argento.
Ciò che il resto del popolo diede era ventimila dracme d'oro, duemila mine d'argento e sessantasette tuniche sacerdotali.
Poi i sacerdoti, i leviti, i portieri, i cantori, alcuni del popolo, gli oblati e tutti gli Israeliti si stabilirono nelle loro città.
Giunse il settimo mese e gli Israeliti stavano nelle loro città.
