Скрыть
11:5
11:8
11:10
11:11
11:13
11:19
11:24
11:26
11:27
11:29
11:30
11:32
11:34
Глава 21 
21:14
21:17
21:19
21:20
21:25
21:26
21:27
21:31
21:32
21:35
Церковнославянский (рус)
И бы́ша лю́дiе ро́пщуще зла́я предъ Го́сподемъ: и слы́ша Госпо́дь и разгнѣ́вася гнѣ́вомъ, и разгорѣ́ся въ ни́хъ о́гнь от­ Го́спода и потреби́ ча́сть нѣ́кую от­ полка́.
И возопи́ша лю́дiе къ Моисе́ю: и помоли́ся Моисе́й къ Го́споду, и преста́ о́гнь.
И прозва́ся и́мя мѣ́сту тому́ Запале́нiе: я́ко разгорѣ́ся въ ни́хъ о́гнь от­ Го́спода.
И о́бщiй наро́дъ и́же въ ни́хъ похотѣ́ша похотѣ́нiемъ: и сѣ́дше пла́кахуся сы́нове Изра́илевы и реко́ша: кто́ ны напита́етъ мя́сы?
Помяну́хомъ ры́бы, я́же ядо́хомъ въ земли́ Еги́петстѣй ту́не, и огурцы́ и ды́ни, лу́къ и червле́ный лу́къ и чесно́къ:
ны́нѣ же душа́ на́ша изсо́хла, ничто́же то́чiю ма́н­на предъ очи́ма на́шима.
Ма́н­на же бя́ше а́ки сѣ́мя корiа́ндрово, и ви́дъ ея́ я́ко ви́дъ криста́лла:
и исхожда́ху лю́дiе и собира́ху, и меля́ху въ же́рновахъ и толца́ху въ сту́пахъ, и варя́ху въ горшка́хъ и творя́ху изъ нея́ потре́бники: и бя́ше вку́съ ея́, я́ко вку́съ муки́ пря́жены съ еле́емъ:
и егда́ схожда́­ше роса́ на по́лкъ но́щiю, схожда́­ше ма́н­на на́нь.
И услы́ша Моисе́й пла́чущихся и́хъ въ со́нмѣхъ сво­и́хъ, ко­его́ждо и́хъ предъ сво­и́ми две́рьми: и разгнѣ́вася Госпо́дь гнѣ́вомъ зѣло́, и предъ Моисе́омъ бя́ше зло́.
И рече́ Моисе́й ко Го́споду: вску́ю озло́билъ еси́ раба́ Тво­его́? И почто́ не обрѣто́хъ благода́ти предъ Тобо́ю, е́же воз­ложи́ти устремле́нiе люді́й си́хъ на мя́?
Еда́ а́зъ во утро́бѣ зача́хъ вся́ лю́ди сiя́? Или́ а́зъ роди́хъ я́? Я́ко глаго́леши ми́: воз­ми́ и́хъ въ нѣ́дра твоя́, я́коже до­и́лица но́ситъ дои́мыя, въ зе́млю, е́юже кля́л­ся еси́ отце́мъ и́хъ:
от­ку́ду мнѣ́ мяса́ да́ти всѣ́мъ лю́демъ си́мъ? Я́ко пла́чутъ на мя́, глаго́люще: да́ждь на́мъ мяса́, да яди́мъ:
не воз­могу́ а́зъ еди́нъ води́ти люді́й си́хъ, я́ко тя́жко мнѣ́ е́сть сло́во сiе́:
а́ще же та́ко Ты́ твори́ши мнѣ́, то́ убі́й мя́ убiе́нiемъ, а́ще обрѣто́хъ благода́ть предъ Тобо́ю, да не ви́жу озлобле́нiя мо­его́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: собери́ Ми се́дмьдесятъ муже́й от­ ста́рецъ Изра́илевыхъ, и́хже ты́ са́мъ вѣ́си, я́ко ті́и су́ть ста́рцы людсті́и и книго́чiя и́хъ: и да при­­веде́ши я́ ко ски́нiи свидѣ́нiя, и да ста́нутъ та́мо съ тобо́ю:
и сни́ду и воз­глаго́лю та́мо съ тобо́ю, и уйму́ от­ Ду́ха, и́же въ тебѣ́, и воз­ложу́ на ня́: да подъи́мутъ съ тобо́ю устремле́нiе люді́й, и не бу́деши води́ти и́хъ ты́ еди́нъ:
и лю́демъ рече́ши: очи́ститеся нау́трiе, и снѣ́сте мяса́, я́ко пла́кастеся предъ Го́сподемъ, глаго́люще: кто́ ны напита́етъ мя́сы? Я́ко добро́ на́мъ бы́сть во Еги́птѣ: и да́стъ Госпо́дь ва́мъ мяса́ я́сти, и снѣ́сте мяса́:
не еди́нъ де́нь я́сти бу́дете, ни два́, ни пя́ть дні́й, ни де́сять дні́й, ниже́ два́десять дні́й:
до ме́сяца дні́й я́сти бу́дете, до́ндеже изы́детъ изъ но́здрiй ва́шихъ: и бу́детъ ва́мъ въ ме́рзость, я́ко не покори́стеся Го́споду, И́же е́сть въ ва́съ, и пла́кастеся предъ Ни́мъ, глаго́люще: вску́ю бѣ́ на́мъ изы́ти изъ Еги́пта?
И рече́ Моисе́й: ше́сть со́тъ ты́сящъ пѣ́шихъ люді́й, въ ни́хже а́зъ е́смь, и Ты́ ре́клъ еси́: мяса́ и́мъ да́мъ я́сти, и бу́дутъ я́сти ме́сяцъ дні́й:
еда́ о́вцы и волы́ зако́лют­ся и́мъ, и дово́лно бу́детъ и́мъ? Или́ вся́ ры́бы морскі́я соберу́т­ся и́мъ, и дово́лно бу́детъ и́мъ?
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: еда́ рука́ Госпо́дня не дово́лна бу́детъ? Ны́нѣ уразумѣ́еши, а́ще пости́гнетъ тя́ сло́во Мое́, или́ ни́.
И изы́де Моисе́й и глаго́ла лю́демъ словеса́ Госпо́дня: и собра́ се́дмьдесятъ муже́й от­ ста́рецъ людски́хъ, и поста́ви я́ о́крестъ ски́нiи.
И сни́де Госпо́дь во о́блацѣ и глаго́ла къ нему́: и уя́ от­ Ду́ха, и́же на не́мъ, и воз­ложи́ на се́дмьдесятъ муже́й ста́рецъ: егда́ же препочи́ Ду́хъ на ни́хъ, и проро́че­с­т­воваша, и ктому́ не при­­ложи́ша.
И оста́шася два́ му́жа въ полцѣ́: и́мя еди́ному Елда́дъ, и и́мя второ́му Мода́дъ: и препочи́ на ни́хъ Ду́хъ. И сі́и бѣ́ша от­ впи́сан­ныхъ, и не прiидо́ша ко ски́нiи, и проро́че­с­т­воваша въ полцѣ́.
И при­­те́къ ю́ноша воз­вѣсти́ Моисе́ю, и рече́, глаго́ля: Елда́дъ и Мода́дъ проро́че­ст­вуютъ въ полцѣ́хъ.
И от­вѣща́въ Иису́съ Нави́нъ, предстоя́й Моисе́ю избра́н­ный ему́, рече́: го́споди мо́й Моисе́ю, запрети́ и́мъ.
И рече́ ему́ Моисе́й: еда́ ревну́еши ты́ мнѣ́? И кто́ да́стъ всѣ́мъ лю́демъ Госпо́днимъ [бы́ти] проро́ки, егда́ да́стъ Госпо́дь Ду́ха Сво­его́ на ни́хъ?
И и́де Моисе́й въ по́лкъ са́мъ и ста́рцы Изра́илтестiи.
И ду́хъ изы́де от­ Го́спода, и изведе́ кра́стели изъ мо́ря и наведе́ на по́лкъ де́нь хо́ду от­сю́ду и де́нь хо́ду от­ону́ду, о́крестъ полка́ я́ко на два́ ла́ктя от­ земли́.
И воста́в­ше лю́дiе ве́сь де́нь и всю́ но́щь, и ве́сь де́нь нау́трiе, и собра́ша кра́стели: и́же ма́ло, собра́ де́сять спу́дъ: и изсуши́ша себѣ́ сушани́цы о́крестъ полка́.
И мяса́ бя́ху и́мъ еще́ въ зубѣ́хъ и́хъ, пре́жде оскудѣ́нiя, и Госпо́дь разгнѣ́вася зѣло́ на лю́ди, и порази́ Госпо́дь лю́ди я́звою вели́кою зѣло́:
и прозва́ся и́мя мѣ́сту тому́ Гро́бы похотѣ́нiя: я́ко та́мо погребо́ша люді́й похотѣ́в­шихъ.
[И] воз­двиго́шася лю́дiе от­ Гробо́въ похотѣ́нiя во Асиро́ѳъ, и бы́ша лю́дiе во Асиро́ѳѣ.
И услы́ша Ханане́й ца́рь Ара́дскiй живы́й при­­ пусты́ни, я́ко прiи́де Изра́иль путе́мъ Аѳари́мскимъ, и ра́това проти́ву Изра́иля, и взя́ от­ ни́хъ плѣ́нъ.
И обѣща́ся Изра́иль обѣ́томъ Го́споду и рече́: а́ще мнѣ́ преда́си лю́ди сiя́ подру́чны, погублю́ и́хъ и гра́ды и́хъ.
И услы́ша Госпо́дь гла́съ Изра́илевъ и предаде́ Ханане́а подру́чна ему́: и опустоши́ его́ и гра́ды его́, и прозва́ и́мя мѣ́сту тому́ Запустѣ́нiе.
И воз­дви́гшеся от­ О́ра горы́ путе́мъ и́же къ мо́рю Чермно́му, обыдо́ша зе́млю Едо́млю: и малоду́ше­с­т­воваша лю́дiе на пути́,
и ропта́ху лю́дiе на Бо́га и на Моисе́а, глаго́люще: вску́ю изве́лъ еси́ ны́ изъ Еги́пта уби́ти на́съ въ пусты́ни, я́ко нѣ́сть хлѣ́ба, ни воды́? И душа́ на́ша негоду́етъ о хлѣ́бѣ се́мъ тще́мъ.
И посла́ Госпо́дь на лю́ди змие́въ умерщвля́ющихъ, и угрыза́ху люді́й: и умро́ша лю́ди мно́зи от­ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И при­­ше́дше лю́дiе къ Моисе́ови глаго́лаша: согрѣши́хомъ, я́ко ропта́хомъ на Го́спода и на тя́: помоли́ся у́бо ко Го́споду, да от­жене́тъ от­ на́съ змiи́. И помоли́ся Моисе́й ко Го́споду о лю́дехъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: сотвори́ себѣ́ змiю́ [мѣ́дяну] и положи́ ю́ на зна́мя: и бу́детъ а́ще угрызе́тъ змiя́ человѣ́ка, вся́къ угрызе́н­ный ви́дѣвъ ю́ жи́въ бу́детъ.
И сотвори́ Моисе́й змiю́ мѣ́дяну и поста́ви ю́ на зна́мени: и бы́сть егда́ угрыза́­ше змiя́ человѣ́ка, и взира́­ше на змiю́ мѣ́дяну, и ожива́­ше.
И воз­двиго́шася сы́нове Изра́илевы, и ополчи́шася во Ово́ѳѣ:
и́ воз­дви́гшеся от­ Ово́ѳа, ополчи́шася во Ахалге́и объ ону́ страну́ пусты́ни, я́же е́сть предъ лице́мъ Моави́тскимъ, на восто́къ со́лнца:
и от­ту́ду воз­двиго́шася, и ополчи́шася въ де́бри Заре́дъ:
и от­ту́ду воз­дви́гшеся, ополчи́шася объ ону́ страну́ Арно́на въ пусты́ни, я́же исхо́дитъ от­ предѣ́лъ Аморре́йскихъ: е́сть бо Арно́нъ предѣ́лъ Моа́вль между́ Моа́вомъ и между́ Аморре́омъ.
Сего́ ра́ди глаго́лет­ся въ кни́зѣ бра́нь Госпо́дня: Зоо́ву попали́, и пото́ки Арно́ни,
и пото́ки устро́и въ селе́нiе И́ръ, и при­­лежи́тъ предѣ́ломъ Моа́влимъ.
И от­ту́ду [воз­двиго́шася] ко Кла́дязю: се́й е́сть кла́дязь, о не́мже рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: собери́ лю́ди, и да́мъ и́мъ во́ду пи́ти.
Тогда́ воспѣ́ Изра́иль пѣ́снь сiю́ у кла́дязя: начина́йте ему́:
кла́дязь, ископа́ша его́ кня́зи, изсѣко́ша его́ ца́рiе язы́честiи во ца́р­ст­вiи и́хъ, внегда́ облада́ти и́ми. И от­ кла́дязя [воз­двиго́шася] въ Манѳанаи́лъ:
и от­ Манѳанаи́ла въ Наадiи́лъ, и от­ Наадiи́ла въ Вамо́ѳъ:
и от­ Вамо́ѳа въ На́пинъ, и́же е́сть на по́ли Моа́вли, от­ ве́рха Изсѣ́ченаго, зря́щаго предъ лице́ пусты́ни.
И посла́ Моисе́й послы́ къ Сио́ну царю́ Аморре́йску, словесы́ ми́рными глаго́ля:
да про́йдемъ сквоз­ѣ́ зе́млю твою́, путе́мъ по́йдемъ: не уклони́мся ни на се́ла, ни на виногра́ды, не испiе́мъ воды́ от­ кла́дязь тво­и́хъ: путе́мъ ца́рскимъ по́йдемъ, до́ндеже про́йдемъ предѣ́лы твоя́.
И не даде́ Сио́нъ Изра́илю про­ити́ сквоз­ѣ́ предѣ́лы своя́: и собра́ Сио́нъ вся́ лю́ди своя́, и изы́де ополчи́тися на Изра́иля въ пусты́ню: и прiи́де во Иасса́нъ, и ополчи́ся на Изра́иля.
И порази́ его́ Изра́иль убі́й­ст­вомъ меча́, и облада́­ше земле́ю его́ от­ Арно́на до Иаво́ка, да́же до сыно́въ Амма́нихъ: я́ко Иази́ръ предѣ́лы сыно́въ Амма́нихъ су́ть.
И взя́ Изра́иль вся́ гра́ды сiя́: и всели́ся Изра́иль во всѣ́хъ градѣ́хъ Аморре́йскихъ, во Есево́нѣ и во всѣ́хъ подлежа́щихъ ему́:
е́сть бо Есево́нъ гра́дъ Сио́на царя́ Аморре́йска: и се́й пово­ева́ царя́ Моа́вля пре́жде и взя́ всю́ зе́млю его́ от­ Аро­и́ра да́же до Арно́на.
Сего́ ра́ди реку́тъ при́точницы: прiиди́те во Есево́нъ, да согради́т­ся и сози́ждет­ся гра́дъ Сiо́нъ:
я́ко о́гнь изы́де от­ Есево́на и пла́мень от­ гра́да Сiо́на, и пояде́ да́же до Моа́ва, и пожре́ столпы́ Арно́нскiя:
го́ре тебѣ́, Моа́ве, погибо́сте, лю́дiе Хамо́совы: про́дани бы́ша сы́нове и́хъ въ заключе́нiе и дще́ри и́хъ плѣ́н­ницы царю́ Аморре́йскому Сио́ну:
и сѣ́мя и́хъ поги́бнетъ, Есево́нъ да́же до Дево́на: и жены́ и́хъ еще́ разожго́ша о́гнь на Моа́ва.
Всели́ся же Изра́иль во вся́ гра́ды Аморре́йски:
и посла́ Моисе́й согля́дати Иази́ра: и взя́ша его́ и се́ла его́, и изгна́ша Аморре́а живу́щаго та́мо:
и воз­врати́в­шеся, прiидо́ша путе́мъ въ Васа́нъ. И изы́де О́гъ, ца́рь Васа́нскiй, проти́ву и́мъ и вси́ лю́дiе его́ на бра́нь во Едраи́нъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: не убо́йся его́, я́ко въ ру́цѣ тво­и́ преда́хъ его́ и вся́ лю́ди его́ и всю́ зе́млю его́: и сотвори́ши ему́, я́коже сотвори́лъ еси́ Сио́ну царю́ Аморре́йску, и́же живя́ше во Есево́нѣ.
И порази́ его́ и сы́ны его́ и вся́ лю́ди его́, да́же не оста́ въ ни́хъ живы́й: и наслѣ́диша зе́млю его́.
Синодальный
1 Ропот Израиля, захотевшего египетских кушаний; 16 Господь посылает им перепелов до пресыщения и поражает ропотников.
Народ стал роптать вслух Господа; и Господь услышал, и воспламенился гнев Его, и возгорелся у них огонь Господень, и начал истреблять край стана.
И возопил народ к Моисею; и помолился Моисей Господу, и утих огонь.
И нарекли имя месту сему: Тавера*, потому что возгорелся у них огонь Господень. //*Горение.
Пришельцы между ними стали обнаруживать прихоти; а с ними и сыны Израилевы сидели и плакали и говорили: кто накормит нас мясом?
Мы помним рыбу, которую в Египте мы ели даром, огурцы и дыни, и лук, и репчатый лук и чеснок;
а ныне душа наша изнывает; ничего нет, только манна в глазах наших.
Манна же была подобна кориандровому семени, видом, как бдолах;
народ ходил и собирал ее, и молол в жерновах или толок в ступе, и варил в котле, и делал из нее лепешки; вкус же ее подобен был вкусу лепешек с елеем.
И когда роса сходила на стан ночью, тогда сходила на него и манна.
Моисей слышал, что народ плачет в семействах своих, каждый у дверей шатра своего; и сильно воспламенился гнев Господень, и прискорбно было для Моисея.
И сказал Моисей Господу: для чего Ты мучишь раба Твоего? и почему я не нашел милости пред очами Твоими, что Ты возложил на меня бремя всего народа сего?
разве я носил во чреве весь народ сей, и разве я родил его, что Ты говоришь мне: неси его на руках твоих, как нянька носит ребенка, в землю, которую Ты с клятвою обещал отцам его?
откуда мне взять мяса, чтобы дать всему народу сему? ибо они плачут предо мною и говорят: дай нам есть мяса.
Я один не могу нести всего народа сего, потому что он тяжел для меня;
когда Ты так поступаешь со мною, то лучше умертви меня, если я нашел милость пред очами Твоими, чтобы мне не видеть бедствия моего.
И сказал Господь Моисею: собери Мне семьдесят мужей из старейшин Израилевых, которых ты знаешь, что они старейшины и надзиратели его, и возьми их к скинии собрания, чтобы они стали там с тобою;
Я сойду, и буду говорить там с тобою, и возьму от Духа, Который на тебе, и возложу на них, чтобы они несли с тобою бремя народа, а не один ты носил.
Народу же скажи: очиститесь к завтрашнему дню, и будете есть мясо; так как вы плакали вслух Господа и говорили: кто накормит нас мясом? хорошо нам было в Египте, – то и даст вам Господь мясо, и будете есть [мясо]:
не один день будете есть, не два дня, не пять дней, не десять дней и не двадцать дней,
но целый месяц [будете есть], пока не пойдет оно из ноздрей ваших и не сделается для вас отвратительным, за то, что вы презрели Господа, Который среди вас, и плакали пред Ним, говоря: для чего было нам выходить из Египта?
И сказал Моисей: шестьсот тысяч пеших в народе сем, среди которого я нахожусь; а Ты говоришь: Я дам им мясо, и будут есть целый месяц!
заколоть ли всех овец и волов, чтобы им было довольно? или вся рыба морская соберется, чтобы удовлетворить их?
И сказал Господь Моисею: разве рука Господня коротка? ныне ты увидишь, сбудется ли слово Мое тебе, или нет?
Моисей вышел и сказал народу слова Господни, и собрал семьдесят мужей из старейшин народа и поставил их около скинии.
И сошел Господь в облаке, и говорил с ним, и взял от Духа, Который на нем, и дал семидесяти мужам старейшинам. И когда почил на них Дух, они стали пророчествовать, но потом перестали.
Двое из мужей оставались в стане, одному имя Елдад, а другому имя Модад; но и на них почил Дух [они были из числа записанных, только не выходили к скинии], и они пророчествовали в стане.
И прибежал отрок, и донес Моисею, и сказал: Елдад и Модад пророчествуют в стане.
В ответ на это Иисус, сын Навин, служитель Моисея, один из избранных его, сказал: господин мой Моисей! запрети им.
Но Моисей сказал ему: не ревнуешь ли ты за меня? о, если бы все в народе Господнем были пророками, когда бы Господь послал Духа Своего на них!
И возвратился Моисей в стан, он и старейшины Израилевы.
И поднялся ветер от Господа, и принес от моря перепелов, и набросал их около стана, на путь дня по одну сторону и на путь дня по другую сторону около стана, на два почти локтя от земли.
И встал народ, и весь тот день, и всю ночь, и весь следующий день собирали перепелов; и кто мало собирал, тот собрал десять хомеров; и разложили их для себя вокруг стана.
Мясо еще было в зубах их и не было еще съедено, как гнев Господень возгорелся на народ, и поразил Господь народ весьма великою язвою.
И нарекли имя месту сему: Киброт-Гаттаава*, ибо там похоронили прихотливый народ. //*Гробы прихоти.
От Киброт-Гаттаавы двинулся народ в Асироф, и остановился в Асирофе.
1 Наказание Израиля ядовитыми змеями, исцеление чрез взгляд на медного змея; 10 продвижение Израиля; 17 песнь при колодце; 21 Израиль покоряет Сигона Аморрейского и Ога, царя Васанского.
Ханаанский царь Арада, живущий к югу, услышав, что Израиль идет дорогою от Афарима, вступил в сражение с Израильтянами и несколько из них взял в плен.
И дал Израиль обет Господу, и сказал: если предашь народ сей в руки мои, то положу заклятие [на них и] на города их.
Господь услышал голос Израиля и предал Хананеев в руки ему, и он положил заклятие на них и на города их и нарек имя месту тому: Хорма*. //*Заклятие.
От горы Ор отправились они путем Чермного моря, чтобы миновать землю Едома. И стал малодушествовать народ на пути,
и говорил народ против Бога и против Моисея: зачем вывели вы нас из Египта, чтоб умереть [нам] в пустыне, ибо здесь нет ни хлеба, ни воды, и душе нашей опротивела эта негодная пища.
И послал Господь на народ ядовитых змеев, которые жалили народ, и умерло множество народа из [сынов] Израилевых.
И пришел народ к Моисею и сказал: согрешили мы, что говорили против Господа и против тебя; помолись Господу, чтоб Он удалил от нас змеев. И помолился Моисей [Господу] о народе.
И сказал Господь Моисею: сделай себе [медного] змея и выставь его на знамя, и [если ужалит змей какого-либо человека], ужаленный, взглянув на него, останется жив.
И сделал Моисей медного змея и выставил его на знамя, и когда змей ужалил человека, он, взглянув на медного змея, оставался жив.
И отправились сыны Израилевы и остановились в Овофе;
и отправились из Овофа и остановились в Ийе-Авариме, в пустыне, что против Моава, к восходу солнца;
оттуда отправились, и остановились на долине Заред;
отправившись отсюда, остановились у той части Арнона в пустыне, которая течет вне пределов Аморрея, ибо Арнон граница Моава, между Моавом и Аморреем.
Потому и сказано в книге браней Господних:
Вагеб в Суфе и потоки Арнона, и верховье потоков, которое склоняется к Шебет-Ару и прилегает к пределам Моава.
Отсюда [отправились] к Беэр*; это тот колодезь, о котором Господь сказал Моисею: собери народ, и дам им воды. //*Колодец.
Тогда воспел Израиль песнь сию: наполняйся, колодезь, пойте ему;
колодезь, который выкопали князья, вырыли вожди народа с законодателем жезлами своими. Из пустыни [отправились] в Матанну,
из Матанны в Нагалиил, из Нагалиила в Вамоф,
из Вамофа в Гай, который в земле Моава, на вершине горы Фасги, обращенной лицем к пустыне.
И послал Израиль послов к Сигону, царю Аморрейскому, [с предложением мирным,] чтобы сказать:
позволь мне пройти землею твоею; [мы пойдем дорогою,] не будем заходить в поля и виноградники, не будем пить воды из колодезей [твоих], а пойдем путем царским, доколе не перейдем пределов твоих.
Но Сигон не позволил Израилю идти через свои пределы; и собрал Сигон весь народ свой и выступил против Израиля в пустыню, и дошел до Иаацы, и сразился с Израилем.
И поразил его Израиль мечом и взял во владение землю его от Арнона до Иавока, до пределов Аммонитских, ибо крепок был предел Аммонитян;
и взял Израиль все города сии, и жил Израиль во всех городах Аморрейских, в Есевоне и во всех зависящих от него;
ибо Есевон был город Сигона, царя Аморрейского, и он воевал с прежним царем Моавитским и взял из руки его всю землю его до Арнона.
Потому говорят при́точники: идите в Есевон, да устроят и утвердят город Сигона;
ибо огонь вышел из Есевона, пламень из города Сигонова, и пожрал Ар-Моав и владеющих высотами Арнона.
Горе тебе, Моав! погиб ты, народ Хамоса! Разбежались сыновья его, и дочери его сделались пленницами Аморрейского царя Сигона;
мы поразили их стрелами; погиб Есевон до Дивона, мы опустошили их до Нофы, которая близ Медевы.
И жил Израиль в земле Аморрейской.
И послал Моисей высмотреть Иазер, и взяли [его и] селения, зависящие от него, и прогнали Аморреев, которые в них были.
И поворотили и пошли к Васану. И выступил против них Ог, царь Васанский, сам и весь народ его, на сражение к Едреи.
И сказал Господь Моисею: не бойся его, ибо Я предам его и весь народ его и всю землю его в руки твои, и поступишь с ним, как поступил с Сигоном, царем Аморрейским, который жил в Есевоне.
И поразили они его и сынов его и весь народ его, так что ни одного не осталось [живого], и овладели землею его.
 Le peuple murmura et cela déplut aux oreilles l'Éternel. Lorsque l'Éternel l'entendit, sa colère s'enflamma; le feu de l'Éternel s'alluma parmi eux, et dévora l'extrémité du camp.
 Le peuple cria à Moïse. Moïse pria l'Éternel, et le feu s'arrêta.
 On donna à ce lieu le nom de Tabeéra, parce que le feu de l'Éternel s'était allumé parmi eux.
 Le ramassis de gens qui se trouvaient au milieu d'Israël fut saisi de convoitise; et même les enfants d'Israël recommencèrent à pleurer et dirent: Qui nous donnera de la viande à manger?
 Nous nous souvenons des poissons que nous mangions en Égypte, et qui ne nous coûtaient rien, des concombres, des melons, des poireaux, des oignons et des aulx.
 Maintenant, notre âme est desséchée: plus rien! Nos yeux ne voient que de la manne.
 La manne ressemblait à de la graine de coriandre, et avait l'apparence du bdellium.
 Le peuple se dispersait pour la ramasser; il la broyait avec des meules, ou la pilait dans un mortier; il la cuisait au pot, et en faisait des gâteaux. Elle avait le goût d'un gâteau à l'huile.
 Quand la rosée descendait la nuit sur le camp, la manne y descendait aussi.
 Moïse entendit le peuple qui pleurait, chacun dans sa famille et à l'entrée de sa tente. La colère de l'Éternel s'enflamma fortement.
 Moïse fut attristé, et il dit à l'Éternel: Pourquoi affliges-tu ton serviteur, et pourquoi n'ai-je pas trouvé grâce à tes yeux, que tu aies mis sur moi la charge de tout ce peuple?
 Est-ce moi qui ai conçu ce peuple? est-ce moi qui l'ai enfanté, pour que tu me dises: Porte-le sur ton sein, comme le nourricier porte un enfant, jusqu'au pays que tu as juré à ses pères de lui donner?
 Où prendrai-je de la viande pour donner à tout ce peuple? Car ils pleurent auprès de moi, en disant: Donne-nous de la viande à manger!
 Je ne puis pas, à moi seul, porter tout ce peuple, car il est trop pesant pour moi.
 Plutôt que de me traiter ainsi, tue-moi, je te prie, si j'ai trouvé grâce à tes yeux, et que je ne voie pas mon malheur.
 L'Éternel dit à Moïse: Assemble auprès de moi soixante-dix hommes des anciens d'Israël, de ceux que tu connais comme anciens du peuple et ayant autorité sur lui; amène-les à la tente d'assignation, et qu'ils s'y présentent avec toi.
 Je descendrai, et là je te parlerai; je prendrai de l'esprit qui est sur toi, et je le mettrai sur eux, afin qu'ils portent avec toi la charge du peuple, et que tu ne la portes pas à toi seul.
 Tu diras au peuple: Sanctifiez-vous pour demain, et vous mangerez de la viande, puisque vous avez pleuré aux oreilles de l'Éternel, en disant: Qui nous fera manger de la viande? car nous étions bien en Égypte. L'Éternel vous donnera de la viande, et vous en mangerez.
 Vous en mangerez non pas un jour, ni deux jours, ni cinq jours, ni dix jours, ni vingt jours,
 mais un mois entier, jusqu'à ce qu'elle vous sorte par les narines et que vous en ayez du dégoût, parce que vous avez rejeté l'Éternel qui est au milieu de vous, et parce que vous avez pleuré devant lui, en disant: Pourquoi donc sommes-nous sortis d'Égypte?
 Moïse dit: Six cent mille hommes de pied forment le peuple au milieu duquel je suis, et tu dis: Je leur donnerai de la viande, et ils en mangeront un mois entier!
 Égorgera-t-on pour eux des brebis et des boeufs, en sorte qu'ils en aient assez? ou rassemblera-t-on pour eux tous les poissons de la mer, en sorte qu'ils en aient assez?
 L'Éternel répondit à Moïse: La main de l'Éternel serait-elle trop courte? Tu verras maintenant si ce que je t'ai dit arrivera ou non.
 Moïse sortit, et rapporta au peuple les paroles de l'Éternel. Il assembla soixante-dix hommes des anciens du peuple, et les plaça autour de la tente.
 L'Éternel descendit dans la nuée, et parla à Moïse; il prit de l'esprit qui était sur lui, et le mit sur les soixante-dix anciens. Et dès que l'esprit reposa sur eux, ils prophétisèrent; mais ils ne continuèrent pas.
 Il y eut deux hommes, l'un appelé Eldad, et l'autre Médad, qui étaient restés dans le camp, et sur lesquels l'esprit reposa; car ils étaient parmi les inscrits, quoiqu'ils ne fussent point allés à la tente; et ils prophétisèrent dans le camp.
 Un jeune garçon courut l'annoncer à Moïse, et dit: Eldad et Médad prophétisent dans le camp.
 Et Josué, fils de Nun, serviteur de Moïse depuis sa jeunesse, prit la parole et dit: Moïse, mon seigneur, empêche-les!
 Moïse lui répondit: Es-tu jaloux pour moi? Puisse tout le peuple de l'Éternel être composé de prophètes; et veuille l'Éternel mettre son esprit sur eux!
 Et Moïse se retira au camp, lui et les anciens d'Israël.
 L'Éternel fit souffler de la mer un vent, qui amena des cailles, et les répandit sur le camp, environ une journée de chemin d'un côté et environ une journée de chemin de l'autre côté, autour du camp. Il y en avait près de deux coudées au-dessus de la surface de la terre.
 Pendant tout ce jour et toute la nuit, et pendant toute la journée du lendemain, le peuple se leva et ramassa les cailles; celui qui en avait ramassé le moins en avait dix homers. Ils les étendirent pour eux autour du camp.
 Comme la chair était encore entre leurs dents sans être mâchée, la colère de l'Éternel s'enflamma contre le peuple, et l'Éternel frappa le peuple d'une très grande plaie.
 On donna à ce lieu le nom de Kibroth Hattaava, parce qu'on y enterra le peuple que la convoitise avait saisi.
 De Kibroth Hattaava le peuple partit pour Hatséroth, et il s'arrêta à Hatséroth.
 Le roi d'Arad, Cananéen, qui habitait le midi, apprit qu'Israël venait par le chemin d'Atharim. Il combattit Israël, et emmena des prisonniers.
 Alors Israël fit un voeu à l'Éternel, et dit: Si tu livres ce peuple entre mes mains, je dévouerai ses villes par interdit.
 L'Éternel entendit la voix d'Israël, et livra les Cananéens. On les dévoua par interdit, eux et leurs villes; et l'on nomma ce lieu Horma.
 Ils partirent de la montagne de Hor par le chemin de la mer Rouge, pour contourner le pays d'Édom. Le peuple s'impatienta en route,
 et parla contre Dieu et contre Moïse: Pourquoi nous avez-vous fait monter hors d'Égypte, pour que nous mourions dans le désert? car il n'y a point de pain, et il n'y a point d'eau, et notre âme est dégoûtée de cette misérable nourriture.
 Alors l'Éternel envoya contre le peuple des serpents brûlants; ils mordirent le peuple, et il mourut beaucoup de gens en Israël.
 Le peuple vint à Moïse, et dit: Nous avons péché, car nous avons parlé contre l'Éternel et contre toi. Prie l'Éternel, afin qu'il éloigne de nous ces serpents. Moïse pria pour le peuple.
 L'Éternel dit à Moïse: Fais-toi un serpent brûlant, et place-le sur une perche; quiconque aura été mordu, et le regardera, conservera la vie.
 Moïse fit un serpent d'airain, et le plaça sur une perche; et quiconque avait été mordu par un serpent, et regardait le serpent d'airain, conservait la vie.
 Les enfants d'Israël partirent, et ils campèrent à Oboth.
 Ils partirent d'Oboth et ils campèrent à Ijjé Abarim, dans le désert qui est vis-à-vis de Moab, vers le soleil levant.
 De là ils partirent, et ils campèrent dans la vallée de Zéred.
 De là ils partirent, et ils campèrent de l'autre côté de l'Arnon, qui coule dans le désert en sortant du territoire des Amoréens; car l'Arnon est la frontière de Moab, entre Moab et les Amoréens.
 C'est pourquoi il est dit dans le livre des Guerres de l'Éternel: ...Vaheb en Supha, et les torrents de l'Arnon,
 et le cours des torrents, qui s'étend du côté d'Ar et touche à la frontière de Moab.
 De là ils allèrent à Beer. C'est ce Beer, où l'Éternel dit à Moïse: Rassemble le peuple, et je leur donnerai de l'eau.
 Alors Israël chanta ce cantique: Monte, puits! Chantez en son honneur!
 Puits, que des princes ont creusé, Que les grands du peuple ont creusé, Avec le sceptre, avec leurs bâtons!
 Du désert ils allèrent à Matthana; de Matthana, à Nahaliel; de Nahaliel, à Bamoth;
 de Bamoth, à la vallée qui est dans le territoire de Moab, au sommet du Pisga, en regard du désert.
 Israël envoya des messagers à Sihon, roi des Amoréens, pour lui dire:
 Laisse-moi passer par ton pays; nous n'entrerons ni dans les champs, ni dans les vignes, et nous ne boirons pas l'eau des puits; nous suivrons la route royale, jusqu'à ce que nous ayons franchi ton territoire.
 Sihon n'accorda point à Israël le passage sur son territoire; il rassembla tout son peuple, et sortit à la rencontre d'Israël, dans le désert; il vint à Jahats, et combattit Israël.
 Israël le frappa du tranchant de l'épée et s'empara de son pays depuis l'Arnon jusqu'au Jabbok, jusqu'à la frontière des enfants d'Ammon; car la frontière des enfants d'Ammon était fortifiée.
 Israël prit toutes les villes, et s'établit dans toutes les villes des Amoréens, à Hesbon et dans toutes les villes de son ressort.
 Car Hesbon était la ville de Sihon, roi des Amoréens; il avait fait la guerre au précédent roi de Moab, et lui avait enlevé tout son pays jusqu'à l'Arnon.
 C'est pourquoi les poètes disent: Venez à Hesbon! Que la ville de Sihon soit rebâtie et fortifiée!
 Car il est sorti un feu de Hesbon, Une flamme de la ville de Sihon; Elle a dévoré Ar Moab, Les habitants des hauteurs de l'Arnon.
 Malheur à toi, Moab! Tu es perdu, peuple de Kemosch! Il a fait de ses fils des fuyards, Et il a livré ses filles captives A Sihon, roi des Amoréens.
 Nous avons lancé sur eux nos traits: De Hesbon à Dibon tout est détruit; Nous avons étendu nos ravages jusqu'à Nophach, Jusqu'à Médeba.
 Israël s'établit dans le pays des Amoréens.
 Moïse envoya reconnaître Jaezer; et ils prirent les villes de son ressort, et chassèrent les Amoréens qui y étaient.
 Ils changèrent ensuite de direction, et montèrent par le chemin de Basan. Og, roi de Basan, sortit à leur rencontre, avec tout son peuple, pour les combattre à Édréi.
 L'Éternel dit à Moïse: Ne le crains point; car je le livre entre tes mains, lui et tout son peuple, et son pays; tu le traiteras comme tu as traité Sihon, roi des Amoréens, qui habitait à Hesbon.
 Et ils le battirent, lui et ses fils, et tout son peuple, sans en laisser échapper un seul, et ils s'emparèrent de son pays.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible