посли́ от себе́ му́жы, и да согля́даютъ зе́млю Ханаа́нску, ю́же А́зъ даю́ сыно́мъ Изра́илевымъ во одержа́нiе: му́жа еди́наго от пле́мене, по со́нмомъ оте́чествъ и́хъ, да по́слеши и́хъ вся́каго старѣ́йшину от ни́хъ.

И посла́ я́ Моисе́й от пусты́ни Фара́ни глаго́ломъ Госпо́днимъ: вси́ му́жи старѣ́йшины сыно́въ Изра́илевыхъ сі́и, и сiя́ имена́ и́хъ:

от пле́мене Руви́мля Самуи́лъ сы́нъ Закху́ровъ:

от пле́мене Симео́ня Сафа́тъ сы́нъ Сури́нъ:

от пле́мене Иу́дина Хале́въ сы́нъ Иефонні́инъ:

от пле́мене Иссаха́ря Ига́лъ сы́нъ Ио́сифль:

от пле́мене Ефре́мля Авси́съ сы́нъ Нави́нъ:

от пле́мене Венiами́ня Фалті́й сы́нъ Рафу́овъ:

от пле́мене Завуло́ня Гудiи́лъ сы́нъ Суди́нъ:

от пле́мене Ио́сифля сыно́въ Манассі́иныхъ Гадди́ сы́нъ Суси́нъ:

от пле́мене Да́нова Амiи́лъ сы́нъ Гамали́нъ:

от пле́мене Аси́рова Саѳу́ръ сы́нъ Михаи́ль:

от пле́мене Нефѳали́мля Наві́й сы́нъ Сави́нь:

от пле́мене Га́дова Гудiи́лъ сы́нъ Махiи́ль.

Сiя́ имена́ муже́й, и́хже посла́ Моисе́й согля́дати зе́млю: и прозва́ Моисе́й Авсі́а сы́на Нави́на Иису́съ.

И посла́ я́ Моисе́й от пусты́ни Фара́ни согля́дати земли́ Ханаа́нскiя, и рече́ къ ни́мъ: взы́дите пусты́нею се́ю, и взы́дете на го́ру

и у́зрите зе́млю, какова́ е́сть, и лю́ди сѣдя́щыя на не́й, а́ще си́льни су́ть, или́ не́мощни, ма́ло ли и́хъ е́сть, или́ мно́го?

И какова́ земля́, на не́йже сі́и сѣдя́тъ, добра́ ли е́сть, или́ зла́? И какови́ гра́ди, въ ни́хже живу́тъ сі́и, огражде́ни ли су́ть, или́ не огражде́ни?

И какова́ земля́, изоби́лна ли, или́ не изоби́лна? Су́ть ли на не́й древеса́, или́ ни́? И укрѣпи́вшеся, возми́те от плодо́въ земли́. Дні́е же бя́ху дни́ весе́нни, предваря́ющiи я́годы.

И ше́дше согля́даша зе́млю от пусты́ни Си́нъ да́же да Роо́ва, до вхо́довъ Ема́ѳъ.

И идо́ша по пусты́ни, и прiидо́ша до Хевро́на: и та́мо [живя́ше] Ахима́нъ и Сессі́й и Ѳелами́нъ, ро́ды Ена́ковы: и Хевро́нъ созда́ся седмiю́ лѣ́ты пре́жде Тани́на [гра́да] Еги́петскаго.

И прiидо́ша до де́бри гро́здныя, и согля́даша ю́: и урѣ́заша отту́ду вѣ́твь, и гро́здъ виногра́да еди́нъ на не́й, и воздвиго́ша ю́ на же́рдь, и от ши́пковъ, и от смо́квей.

И мѣ́сто о́но назва́ша де́брь гро́здная, гро́зда ра́ди, его́же урѣ́заша отту́ду сы́нове Изра́илтестiи.

И возврати́шася отту́ду, согля́давше зе́млю по четы́редесяти дне́хъ.

И ходи́вше прiидо́ша къ Моисе́ю и Ааро́ну и ко всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ въ пусты́ню Фара́ню въ Ка́дисъ: и повѣ́даша и́мъ сло́во и всему́ со́нму, и показа́ша и́мъ пло́дъ земны́й,

и повѣ́даша ему́, и реко́ша: ходи́хомъ на зе́млю, на ню́же посыла́лъ еси́ на́съ, на зе́млю кипя́щую млеко́мъ и ме́домъ, и сі́й пло́дъ ея́:

кромѣ́ я́ко лю́дiе си́льни зѣло́, и́же на не́й живу́тъ, и гра́ди утвержде́ни огражде́нiемъ вели́цы зѣло́, и ро́дъ Ена́ковъ ви́дѣхомъ та́мо:

и Амали́къ живе́тъ въ земли́ къ ю́гу: и Хетте́й и Еве́й, и Иевусе́й и Аморре́й живу́тъ въ гора́хъ: и Ханане́й живе́тъ при мо́ри и при Иорда́нѣ рѣцѣ́.

И утиши́ Хале́въ лю́ди предъ Моисе́омъ, и рече́ ему́: ника́коже, но восходя́ взы́демъ и прiи́мемъ ю́ въ наслѣ́дiе, я́ко си́льни есмы́ преодолѣ́ти и́мъ.

И человѣ́цы ходи́вшiи съ ни́мъ реко́ша: не и́демъ, я́ко не мо́жемъ изы́ти проти́ву язы́ку [сему́], я́ко крѣ́пльшiй е́сть па́че на́съ.

И изнесо́ша у́жасъ земли́, ю́же согля́даша, къ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́люще: зе́млю ю́же проидо́хомъ согля́дающе, земля́ е́сть пояда́ющи живу́щыя на не́й, и вси́ лю́ди, и́хже ви́дѣхомъ на не́й, му́жи превысо́цыи:

и та́мо ви́дѣхомъ исполи́ны, сы́ны Ена́ковы, и бѣ́хомъ предъ ни́ми я́ко пру́зи, и та́ко бѣ́хомъ предъ ни́ми.

И взе́мъ ве́сь со́нмъ, даде́ гла́съ: и пла́кахуся лю́дiе всю́ но́щь ту́:

и ропта́ху на Моисе́а и Ааро́на вси́ сы́нове Изра́илтестiи, и реко́ша къ ни́мъ ве́сь со́нмъ:

о, дабы́ у́мерли бы́хомъ въ земли́ Еги́петстѣй, или́ въ пусты́ни се́й да бы́хомъ у́мерли: и вску́ю вво́дитъ на́съ Госпо́дь въ зе́млю сiю́, е́же па́сти на бра́ни? Жены́ на́шя и дѣ́ти на́шя бу́дутъ въ разграбле́нiе: ны́нѣ у́бо лу́чше е́сть на́мъ возврати́тися во Еги́петъ.

И рече́ дру́гъ ко дру́гу: поста́вимъ себѣ́ старѣ́йшину, и возврати́мся во Еги́петъ.

И падо́ста Моисе́й и Ааро́нъ ни́цъ предъ всѣ́мъ со́нмомъ сыно́въ Изра́илевыхъ.

Иису́съ же сы́нъ Нави́нъ и Хале́въ сы́нъ Иефонні́инъ от согля́давшихъ зе́млю, растерза́ста ри́зы своя́

и реко́ста ко всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ, глаго́люще: земля́, ю́же согля́дахомъ, добра́ е́сть зѣло́ зѣло́:

а́ще лю́битъ на́съ Госпо́дь, введе́тъ на́съ въ зе́млю ту́ и да́стъ ю́ на́мъ: земля́ же е́сть кипя́щая ме́домъ и млеко́мъ:

но от Го́спода не бу́дите отсту́пницы: вы́ же не убо́йтеся люді́й земли́ тоя́, поне́же въ снѣ́дь на́мъ е́сть: отступи́ло бо вре́мя от ни́хъ, Госпо́дь же съ на́ми: не убо́йтеся и́хъ.

И рече́ ве́сь со́нмъ поби́ти и́хъ ка́менiемъ: и сла́ва Госпо́дня яви́ся во о́блацѣ надъ ски́нiею свидѣ́нiя всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: доко́лѣ преогорчева́ютъ Мя́ лю́дiе сі́и? И доко́лѣ не вѣ́руютъ Мнѣ́ во всѣ́хъ зна́менiихъ, я́же сотвори́хъ въ ни́хъ?

поражу́ и́хъ сме́ртiю и погублю́ и́хъ: и сотворю́ тя и до́мъ отца́ твоего́ въ язы́къ вели́къ и мно́гъ па́че не́жели се́й.

И рече́ Моисе́й ко Го́споду: и услы́шатъ Еги́птяне, я́ко возве́лъ еси́ крѣ́постiю Твое́ю лю́ди Твоя́ сiя́ от ни́хъ:

но и вси́ живу́щiи на земли́ се́й слы́шаша, я́ко Ты́ еси́ Госпо́дь въ лю́дехъ си́хъ, и́же очи́ма ко очесе́мъ явля́ешися, Го́споди, и о́блакъ Тво́й ста́ надъ ни́ми, и столпо́мъ о́блачнымъ и́деши Ты́ предъ ни́ми въ де́нь, и столпо́мъ о́гненнымъ въ нощи́:

и потреби́ши лю́ди сiя́ а́ки еди́наго человѣ́ка: и реку́тъ вси́ язы́цы, ели́цы слы́шаша и́мя Твое́, глаго́люще:

зане́же не возмо́же Госпо́дь люді́й Свои́хъ ввести́ въ зе́млю, о не́йже кля́тся и́мъ, погуби́ и́хъ въ пусты́ни:

и ны́нѣ да вознесе́тся рука́ Твоя́, Го́споди, я́коже ре́клъ еси́, глаго́ля:

Госпо́дь долготерпѣли́въ и многоми́лостивъ и и́стиненъ, отъе́мляй беззако́нiя и непра́вды и грѣхи́, и очище́нiемъ не очи́ститъ пови́ннаго, отдая́ грѣхи́ отце́въ на ча́да, до тре́тiяго и четве́ртаго ро́да:

оста́ви грѣ́хъ лю́демъ си́мъ по вели́цѣй ми́лости Твое́й, я́коже ми́лостивъ бы́лъ еси́ и́мъ от Еги́пта да́же до ны́нѣ.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: ми́лостивъ и́мъ е́смь по словеси́ твоему́:

но живу́ А́зъ, и при́сно живе́тъ и́мя Мое́, и напо́лнитъ сла́ва Госпо́дня всю́ зе́млю:

я́ко вси́ му́жiе ви́дящiи сла́ву Мою́ и зна́менiя, я́же сотвори́хъ во Еги́птѣ и въ пусты́ни се́й, и искуси́ша Мя́, се́, деся́тое, и не послу́шаша гла́са Моего́,

и́стинно не у́зрятъ земли́, е́юже кля́хся отце́мъ и́хъ: ра́звѣ ча́домъ и́хъ, я́же су́ть со Мно́ю здѣ́, и́же не вѣ́дятъ добра́ и зла́, вся́къ ю́ноша не вѣ́дый, си́мъ да́мъ зе́млю: вси́ же разгнѣ́вавшiи Мя́ не у́зрятъ ю́:

ра́бъ же Мо́й Хале́въ, я́ко бы́сть ду́хъ и́нъ въ не́мъ, и возслѣ́дова Мнѣ́, введу́ его́ въ зе́млю, въ ню́же ходи́лъ та́мо, и сѣ́мя его́ наслѣ́дитъ ю́:

Амали́къ же и Ханане́й живу́тъ во юдо́ли: у́трѣ возврати́теся и подви́гнитеся вы́ въ пусты́ню путе́мъ мо́ря Чермна́го.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:

доко́лѣ со́нмъ се́й злы́й? Я́же они́ ро́пщутъ проти́ву Мнѣ́, ропта́нiе сыно́въ Изра́илевыхъ, и́мже возропта́ша о ва́съ, слы́шахъ:

рцы́ и́мъ: живу́ А́зъ, глаго́летъ Госпо́дь: и́стинно, я́коже глаго́ласте во у́шы Мои́, та́ко сотворю́ ва́мъ:

въ пусты́ни се́й паду́тъ тѣлеса́ ва́ша, и все́ согля́данiе ва́ше, и сочте́нiя ва́ша, от два́десяти лѣ́тъ и вы́шше, ели́цы ропта́ша на Мя́:

а́ще вы́ вни́дете въ зе́млю, на ню́же простро́хъ ру́ку Мою́, всели́ти ва́съ на не́й, ра́звѣ Хале́въ сы́нъ Иефонні́инъ и Иису́съ сы́нъ Нави́нъ:

и ча́да ва́ша, и́хже рѣ́сте въ разграбле́нiи бы́ти, введу́ я́ въ зе́млю, и наслѣ́дятъ зе́млю, от нея́же вы́ отверго́стеся:

и тѣлеса́ ва́ша паду́тъ въ пусты́ни се́й:

сы́нове же ва́ши пасо́ми бу́дутъ въ пусты́ни четы́редесять лѣ́тъ, и носи́ти и́мутъ блуже́нiе ва́ше, до́ндеже потребя́тся тѣлеса́ ва́ша въ пусты́ни:

по числу́ дні́й, въ ни́хже согля́дасте зе́млю, четы́редесять дні́й, за де́нь лѣ́то цѣ́лое, понесе́те грѣхи́ ва́шя четы́редесять лѣ́тъ, и увѣ́сте я́рость гнѣ́ва Моего́:

А́зъ Госпо́дь глаго́лахъ ва́мъ: и́стинно та́ко сотворю́ со́нму сему́ зло́му, воста́вшему на Мя́: въ пусты́ни се́й потребя́тся, и та́мо и́змрутъ.

И му́жiе, и́хже посыла́ Моисе́й согля́дати зе́млю, и прише́дше возропта́ша на ню́ къ со́нму, е́же бы изнести́ словеса́ зла́ о земли́,

и изомро́ша му́жи, глаго́лавшiи о земли́ зло́, я́звою предъ Го́сподемъ:

и Иису́съ сы́нъ Нави́нъ и Хале́въ сы́нъ Иефонні́инъ жи́вы оста́стася от муже́й тѣ́хъ ходи́вшихъ согля́дати зе́млю.

И глаго́ла Моисе́й словеса́ сiя́ ко всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ: и воспла́кашася лю́дiе зѣло́,

и воста́вше зау́тра, взыдо́ша на ве́рхъ горы́, глаго́люще: се́, мы́ взы́демъ на мѣ́сто, е́же рече́ Госпо́дь, я́ко согрѣши́хомъ.

И рече́ Моисе́й: вску́ю вы́ преступа́ете сло́во Госпо́дне? Не благопоспѣ́шно бу́детъ ва́мъ:

не восходи́те: нѣ́сть бо Госпо́дь съ ва́ми: и паде́те предъ лице́мъ вра́гъ ва́шихъ:

зане́ Амали́къ и Ханане́й та́мо предъ ва́ми, и паде́те мече́мъ, поне́же отврати́стеся, не покаря́ющеся Го́споду, и не бу́детъ Госпо́дь съ ва́ми.

И пону́дившеся взыдо́ша на ве́рхъ горы́: киво́тъ же завѣ́та Госпо́дня и Моисе́й не дви́гнушася изъ среды́ полка́.

И сни́де Амали́къ и Ханане́й сѣдя́й въ горѣ́ то́й, и сотро́ша и́хъ, и изсѣко́ша и́хъ да́же до Ерма́на: и возврати́шася въ по́лкъ.

Синодальный

Двенадцать соглядатаев посланы в землю Ханаан: их осмотр и отчет.

После сего народ двинулся из Асирофа, и остановился в пустыне Фаран.

И сказал Господь Моисею, говоря:

пошли от себя людей, чтобы они высмотрели землю Ханаанскую, которую Я даю сынам Израилевым; по одному человеку от колена отцов их пошлите, главных из них.

И послал их Моисей из пустыни Фаран, по повелению Господню, и все они мужи главные у сынов Израилевых.

Вот имена их: из колена Рувимова Саммуа, сын Закхуров,

из колена Симеонова Сафат, сын Хориев,

из колена Иудина Халев, сын Иефонниин,

из колена Иссахарова Игал, сын Иосифов,

из колена Ефремова Осия, сын Навин,

из колена Вениаминова Фалтий, сын Рафуев,

из колена Завулонова Гаддиил, сын Содиев,

из колена Иосифова от Манассии Гаддий, сын Сусиев,

из колена Данова Аммиил, сын Гемаллиев,

из колена Асирова Сефур, сын Михаилев,

из колена Неффалимова Нахбий, сын Вофсиев,

из колена Гадова Геуил, сын Махиев.

Вот имена мужей, которых посылал Моисей высмотреть землю. И назвал Моисей Осию, сына Навина, Иисусом.

И послал их Моисей [из пустыни Фаран] высмотреть землю Ханаанскую и сказал им: пойдите в эту южную страну, и взойдите на гору,

и осмотрите землю, какова она, и народ живущий на ней, силен ли он или слаб, малочислен ли он или многочислен?

и какова земля, на которой он живет, хороша ли она или худа? и каковы города, в которых он живет, в шатрах ли он живет или в укреплениях?

и какова земля, тучна ли она или тоща? есть ли на ней дерева или нет? будьте смелы, и возьмите от плодов земли. Было же это ко времени созревания винограда.

Они пошли и высмотрели землю от пустыни Син даже до Рехова, близ Емафа;

и пошли в южную страну, и дошли до Хеврона, где жили Ахиман, Сесай и Фалмай, дети Енаковы: Хеврон же построен был семью годами прежде Цоана, [города] Египетского;

и пришли к долине Есхол, [и осмотрели ее,] и срезали там виноградную ветвь с одною кистью ягод, и понесли ее на шесте двое; взяли также гранатовых яблок и смокв;

место сие назвали долиною Есхол*, по причине виноградной кисти, которую срезали там сыны Израилевы. //*Виноградная кисть.

И высмотрев землю, возвратились они через сорок дней.

И пошли и пришли к Моисею и Аарону и ко всему обществу сынов Израилевых в пустыню Фаран, в Кадес, и принесли им и всему обществу ответ, и показали им плоды земли;

и рассказывали ему и говорили: мы ходили в землю, в которую ты посылал нас; в ней подлинно течет молоко и мед, и вот плоды ее;

но народ, живущий на земле той, силен, и города укрепленные, весьма большие, и сынов Енаковых мы видели там;

Амалик живет на южной части земли, Хеттеи, [Евеи,] Иевусеи и Аморреи живут на горе, Хананеи же живут при море и на берегу Иордана.

Но Халев успокаивал народ пред Моисеем, говоря: пойдем и завладеем ею, потому что мы можем одолеть ее.

А те, которые ходили с ним, говорили: не можем мы идти против народа сего, ибо он сильнее нас.

И распускали худую молву о земле, которую они осматривали, между сынами Израилевыми, говоря: земля, которую проходили мы для осмотра, есть земля, поедающая живущих на ней, и весь народ, который видели мы среди ее, люди великорослые;

там видели мы и исполинов, сынов Енаковых, от исполинского рода; и мы были в глазах наших пред ними, как саранча, такими же были мы и в глазах их.

1 Страх народа и ропот; 6 Халев и Иисус Навин ободряют их; 11 ходатайство Моисея. Господь осуждает всех взрослых на странствование и смерть в пустыне, кроме Халева и Иисуса Навина; 40 попытка войти в обетованную землю разбита Амаликитянами и Хананеями.

И подняло все общество вопль, и плакал народ во [всю] ту ночь;

и роптали на Моисея и Аарона все сыны Израилевы, и все общество сказало им: о, если бы мы умерли в земле Египетской, или умерли бы в пустыне сей!

и для чего Господь ведет нас в землю сию, чтобы мы пали от меча? жены наши и дети наши достанутся в добычу врагам; не лучше ли нам возвратиться в Египет?

И сказали друг другу: поставим себе начальника и возвратимся в Египет.

И пали Моисей и Аарон на лица свои пред всем собранием общества сынов Израилевых.

И Иисус, сын Навин, и Халев, сын Иефонниин, из осматривавших землю, разодрали одежды свои

и сказали всему обществу сынов Израилевых: земля, которую мы проходили для осмотра, очень, очень хороша;

если Господь милостив к нам, то введет нас в землю сию и даст нам ее – эту землю, в которой течет молоко и мед;

только против Господа не восставайте и не бойтесь народа земли сей; ибо он достанется нам на съедение: защиты у них не стало, а с нами Господь; не бойтесь их.

И сказало все общество: побить их камнями! Но слава Господня явилась [в облаке] в скинии собрания всем сынам Израилевым.

И сказал Господь Моисею: доколе будет раздражать Меня народ сей? и доколе будет он не верить Мне при всех знамениях, которые делал Я среди его?

поражу его язвою и истреблю его и произведу от тебя [и от дома отца твоего] народ многочисленнее и сильнее его.

Но Моисей сказал Господу: услышат Египтяне, из среды которых Ты силою Твоею вывел народ сей,

и скажут жителям земли сей, которые слышали, что Ты, Господь, находишься среди народа сего, и что Ты, Господь, даешь им видеть Себя лицем к лицу, и облако Твое стоит над ними, и Ты идешь пред ними днем в столпе облачном, а ночью в столпе огненном;

и если Ты истребишь народ сей, как одного человека, то народы, которые слышали славу Твою, скажут:

Господь не мог ввести народ сей в землю, которую Он с клятвою обещал ему, а потому и погубил его в пустыне.

Итак да возвеличится сила Господня, как Ты сказал, говоря:

Господь долготерпелив и многомилостив [и истинен], прощающий беззакония и преступления [и грехи], и не оставляющий без наказания, но наказывающий беззаконие отцов в детях до третьего и четвертого рода.

Прости грех народу сему по великой милости Твоей, как Ты прощал народ сей от Египта доселе.

И сказал Господь [Моисею]: прощаю по слову твоему;

но жив Я, [и всегда живет имя Мое,] и славы Господней полна вся земля:

все, которые видели славу Мою и знамения Мои, сделанные Мною в Египте и в пустыне, и искушали Меня уже десять раз, и не слушали гласа Моего,

не увидят земли, которую Я с клятвою обещал отцам их; [только детям их, которые здесь со Мною, которые не знают, что добро, что зло, всем малолетним, ничего не смыслящим, им дам землю, а] все, раздражавшие Меня, не увидят ее;

но раба Моего, Халева, за то, что в нем был иной дух, и он совершенно повиновался Мне, введу в землю, в которую он ходил, и семя его наследует ее;

Амаликитяне и Хананеи живут в долине; завтра обратитесь и идите в пустыню к Чермному морю.

И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря:

доколе злому обществу сему роптать на Меня? ропот сынов Израилевых, которым они ропщут на Меня, Я слышу.

Скажи им: живу Я, говорит Господь: как говорили вы вслух Мне, так и сделаю вам;

в пустыне сей падут тела ваши, и все вы исчисленные, сколько вас числом, от двадцати лет и выше, которые роптали на Меня,

не войдете в землю, на которой Я, подъемля руку Мою, клялся поселить вас, кроме Халева, сына Иефонниина, и Иисуса, сына Навина;

детей ваших, о которых вы говорили, что они достанутся в добычу врагам, Я введу туда, и они узнают землю, которую вы презрели,

а ваши трупы падут в пустыне сей;

а сыны ваши будут кочевать в пустыне сорок лет, и будут нести наказание за блудодейство ваше, доколе не погибнут все тела ваши в пустыне;

по числу сорока дней, в которые вы осматривали землю, вы понесете наказание за грехи ваши сорок лет, год за день, дабы вы познали, что значит быть оставленным Мною.

Я, Господь, говорю, и так и сделаю со всем сим злым обществом, восставшим против Меня: в пустыне сей все они погибнут и перемрут.

И те, которых посылал Моисей для осмотрения земли, и которые, возвратившись, возмутили против него все сие общество, распуская худую молву о земле,

сии, распустившие худую молву о земле, умерли, быв поражены пред Господом;

только Иисус, сын Навин, и Халев, сын Иефонниин, остались живы из тех мужей, которые ходили осматривать землю.

И сказал Моисей слова сии пред всеми сынами Израилевыми, и народ сильно опечалился.

И, встав рано поутру, пошли на вершину горы, говоря: вот, мы пойдем на то место, о котором сказал Господь, ибо мы согрешили.

Моисей сказал: для чего вы преступаете повеление Господне? это будет безуспешно;

не ходите, ибо нет среди вас Господа, чтобы не поразили вас враги ваши;

ибо Амаликитяне и Хананеи там пред вами, и вы падете от меча, потому что вы отступили от Господа, и не будет с вами Господа.

Но они дерзнули подняться на вершину горы; ковчег же завета Господня и Моисей не оставляли стана.

И сошли Амаликитяне и Хананеи, живущие на горе той, и разбили их, и гнали их до Хормы, [и возвратились в стан.]

Грузинский

Языки

მერე დაიძრა ხალხი ხაცოროთიდან და ფარანის უდაბნოში დაბანაკდა.

ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:

გაგზავნე კაცები, რომ დაზვერონ ქანაანის ქვეყანა, რომელიც მივეცი ისრაელიანებს; მამათა შტოდან თითო კაცი გაგზავნეთ, ყველა თავკაცი იყოს მათში.

გაგზავნა მოსემ ისინი ფარანის უდაბნოდან უფლის სიტყვისამებრ; ყველანი ისრაელიანთა მთავრები იყვნენ.

აი, მათი სახელები: რეუბენის შტოდან - შამუაყ ზაქურის ძე;

სიმონის შტოდან - შაფატ ხორის ძე;

იუდას შტოდან - ქალებ იეფუნეს ძე;

ისაქარის შტოდან - იგალ იოსების ძე;

ეფრემის შტოდან - ოსია ნუნის ძე;

ბენიამინის შტოდან - ფალტი რაფუს ძე;

ზებულონის შტოდან - გადიელ სოდის ძე;

იოსების შტოდან, მენაშეს შტოდან - გადი სუსის ძე;

დანის შტოდან - ყამიელ გემალის ძე;

აშერის შტოდან - სეთურ მიქაელის ძე;

ნაფთალის შტოდან - ნახში ვოფსის ძე;

გადის შტოდან - გეუელ მაქის ძე.

ესენია იმ კაცთა სახელები, რომლებიც გაგზავნა მოსემ ქვეყნის დასაზვერავად. დაარქვა მოსემ ოსია ნავეს ძეს იესო.

გაგზავნა ისინი მოსემ ქანაანის ქვეყნის დასაზვერავად და უთხრა მათ: გაემართებით სამხრეთით და ახვალთ მთაზე.

მიმოიხილავთ ქვეყანას, როგორია და რა ხალხი ცხოვრობს იქ, ძლიერი თუ სუსტი, ცოტანი თუ ბევრნი.

როგორი ქვეყანაა, სადაც ისინი ცხოვრობენ კარგი თუ ცუდი; როგორი ქალაქებია, სადაც ისინი სახლობენ; ბანაკებია თუ ციხე-სიმაგრეები.

როგორი მიწაა, ნოყიერი თუ მწირი, იზრდება თუ არა იქ ხე; იმარჯვეთ და წამოიღეთ მიწის ნაყოფები, სწორედ ის დრო იყო, ყურძენი რომ მწიფდა.

წავიდნენ და დაზვერეს ქვეყანა ცინის უდაბნოდან რეხობამდე, ხამათის მისასვლელთან.

გაემართნენ სამხრეთში და მიადგნენ ხებრონს. იქ მკვიდრობდნენ ახიმანი, შეშაი და თალმაი - ყანაკის ნაშიერნი. ხებრონი ეგვიპტის ცოყანზე შვიდი წლით ადრე იყო აშენებული.

მივიდნენ ეშქოლის ხევამდე, მოჭრეს იქ ვაზი თავისი მტევნითურთ და კეტით წამოიღო ორმა; აგრეთვე ბროწეული და ლეღვის ნაყოფები.

ამ ადგილს უწოდეს ეშქოლის (მტევნის ხევი) იმ მტევნის გამო, რომელიც იქ მოჭრეს ისრაელიანებმა.

ორმოცი დღის შემდეგ, რომ დაზვერეს ქვეყანა, უკან დაბრუნდნენ.

წამოვიდნენ და მოვიდნენ მოსესთან, აარონთან და ისრაელიანთა მთელს საზოგადოებასთან, ფარანის უდაბნოში, კადეშში, და მოუტანეს ამბავი მთელს საზოგადოებას, აჩვენეს იმ ქვეყნის ნაყოფები.

უამბეს და უთხრეს: მივედით იმ ქვეყანაში, სადაც გაგვაგზავნე - მართლაც რძე და თაფლი დის იქ; აჰა, მისი ნაყოფებიც.

ოღონდ ძლიერი ხალხი ცხოვრობს იმ ქვეყანაში, ქალაქებიც გამაგრებულია და ძალზე დიდი; ყანაკის ნაშიერნიც ვნახეთ იქ.

ყამალეკი ქვეყნის სამხრეთში ცხოვრობს; ხეთელები, იებუსეველები და ამორეველები მთებში ცხოვრობენ; ქანაანელები კი - ზღვისპირეთში და იორდანეზე.

ხალხი დაუშოშმინა ქალებმა მოსეს, თქვა: გავილაშქრებთ და დავისაკუთრებთ იმ ქვეყანას, რადგან შეგვიძლია მათი ძლევა.

სხვებმა, კი ვინც მასთან ერთად იყვნენ წასულნი, თქვეს: ვერ შევძლებთ იმ ხალხის წინააღმდეგ გალაშქრებას, რადგან ჩვენზე ძლიერია.

ცუდი ხმები გაავრცელეს ისრაელიანებში მათ მიერ დაზვერილ ქვეყანაზე. ერთმანეთს ჭამენო იმ ქვეანაში, რომელიც ჩვენ მოვიარეთ დასაზვერად; მთელი ხალხი, რომელიც იქ ვნახეთ, ბუმბერაზიაო.

იქ ვნახეთ დევკაცები, ყანაკის ძენი, დევკაცთა შთამომავალნი. კალია გვეგონა ჩვენი თავი და ასეც ვჩანდითო მათ თვალში.

ატეხა მოთქმა მთელმა საზოგადოებამ და ტიროდა ხალხი იმ ღამეს.

აუდრტვინდა მოსეს და აარონს მთელი ისრაელობა და უთხრა მთელმა საზოგადოებამ: ნეტავ ეგვიპტის ქვეყანაში დავხოცილიყავით ან ამ უდაბნოში გავმწყდარიყავით!

რისთვის მოგვიყვანა უფალმა ამ ქვეყანაში, სადაც მახვილი მოგვიღებს ბოლოს? და ჩვენი დედა-წული ტყვედ ჩავარდება? განა უმჯობესი არ იქნება, თუ ეგვიპტეში დავბრუნდებით?

უთხრეს ერთმანეთს: დავიყენოთ მეთაურები და გავბრუნდეთ ეგვიპტეში.

დაემხნენ მოსე და აარონი ისრაელიანთა მთელი საზოგადოების წინაშე.

იესო ნავეს ძემ და ქალებ იეფუნეს ძემ, რომლებიც სხვებთან ერთად იყვნენ წასულნი ქვეყნის დასაზვერად, შემოიხიეს ტანისამოსი.

უთხრეს ისრაელიანთა მთელს საზოგადოებას: ქვეყანა, რომელიც ჩვენ მოვიარეთ დასაზვერად, ძალზე კარგი ქვეყანაა.

თუ ვუნდივართ უფალს, შეგვიყვანს მაგ ქვეყანაში და მოგვცემს მაგ ქვეყანას, სადაც რძე და თაფლი დის.

ოღონდ ნუ აუჯანყდებით უფალს და მაგ ქვეყნის ხალხის ნუ შეგეშინდებათ, რადგან ჩვენი კერძია იგი, უმწეოდ არიან დარჩენილი, უფალი კი ჩვენთან არის. ნუ გეშინიათ!

თქვა მთელმა საზოგადოებამ: ჩავქოლოთ! მაგრამ უფლის დიდება გამოჩნდა სადღესასწაულო კარავში მთელი ისრაელის წინაშე.

უთხრა უფალმა მოსეს: როდემდის უნდა მგმობდეს ეს ხალხი, როდემდის არ უნდა სჯეროდეს ჩემი და იმ სასწაულებისა, რომლებიც მათ შორის მოვახდინე.

გავუჩენ ჭირს და გადავაშენებ, შენგან კი დიდ ხალხს შევქმნი, მასზე ძლიერს.

უთხრა მოსემ უფალს: შეიტყობს ეგვიპტე, საიდარც შენი ძლიერებით ამოიყვანე ეს ხალხი,

და ეტყვიან მაგ ქვეყნის მკვიდრთ, რომელთაც შეიტყვეს, რომ შენ, უფალი, ამ ხალხს შორისა ხარ, რომ თვალდათვალ ეცხადები მათ შენ, უფალი; შენი ღრუბელი ადგას მათ, დღისით ღრუბლის სვეტში მიდიხარ მათ წინ და ღამით - ცეცხლის სვეტში.

თუ ერთიანად ამოხოცავ ამ ხალხს, იტყვიან ხალები, რომელთაც სმენიათ შენი დიდება:

ვერ შეძლო უფალმა ამ ხალხის შეყვანა აღთქმულ ქვეყნად და უდაბნოში დაკლა.

აწ, იდიდოს უფლის ძალმა, როგორც ნათქვამი გაქვს.

სულგრძელია უფალი და დიდმადლიანი, დანაშაულისა და ცოდვის მიმტევებელი, შურისმგებელი, მამათა ცოდვის მომკითხავი შვილებისგან მესამე და მეოთხე თაობაში.

შეუნდე დანაშაული ამ ხალხს შენი დიდი მადლისამებრ, როგორც პატიობდი ცოდვას ამ ხალხს ეგვიპტიდან მოყოლებული აქამდე.

თქვა უფალმა: შემინდვია, შენი სიტყვისამებრ.

მაგრამ ცოცხალი ვარ მე და სავსეა უფლის დიდებით მთელი ქვეყანა.

ვერცერთი იმათგანი, ვინც იხილა ჩემი დიდება და სასწაულები, ეგვიპტეში და უდაბნოში რომ მოვიმოქმედე, ათგზის რომ გამომცადა მე და მაინც არ დაიჯერა ჩემი სიტყვა,

ვერ იხილავს იმ ქვეყანას, რომლის მოცემასაც შევპირდი მათ მამა-პაპას, ვერცერთი ჩემი მგმობელი ვერ იხილავს მას.

მხოლოდ ქალებს, ჩემს მორჩილს, იმის გამო რომ სხვა სულით აღვსილმა ბოლომდე მიერთგულა მე, შევიყვან იმ ქვეყანაში, სადაც წასული იყო დასაზვერად, და მისი შთამომავლობა დაიმკვიდრებს მას.

ყამალეკელები და ქანაანელები ცხოვრობენ ველზე. ხვალ გაბრუნდით და დაიძარით უდაბნოსაკენ მეწამული ზღვის გზით.

ელაპარაკა უფალი მოსეს და აარონს და უთხრა მათ:

როდემდის უნდა მებუზღუნებოდეს ეს ბოროტი საზოგადოება? მესმის მე ისრაელიანთა ბუზღუნი, რომ მებუზღუნებიან.

უთხარი მათ: ცოცხალი ვარ მე, ამბობს უფალი! როგორც ამბობდით ჩემს გასაგონად, ისე მოგექცევით.

ამ უდაბნოში ეყრება თქვენი გვამები, ყველასი, ვინც აღრიცხული ხართ, ოცი წლიდან მოყოლებული, ვინც მებუზღუნებოდით.

ვერავინ შეხვალთ ქვეყანაში, სადაც თქვენი დასადგურება დავიფიცე, ქალებ იეფუნეს ძისა და იესო ნავეს ძის გარდა.

თქვენს ბავშვებს, რომლებზეც ამბობდით ტყვედ ჩავარდებიანო, შევიყვან იქ, რათა გაიცნონ თქვენგან შეძულებული ქვეყანა.

თქვენი გვამები კი ამ უდაბნოში ეყრება.

თქვენი შვილები იხეტიალებენ უდაბნოში ორმოც წელს, დასჯილნი თქვენი გარყვნილების გამო, ვიდრე არ გაქრება თქვენი გვამები უდაბნოში.

იმ ორმოცი დღის მიხედვით, რამდენ ხანსაც ზვერავდით ქვეყანას (თითო დღე თითო წელიწადზე), ორმოცი წელი იქნებით დასჯილი თქვენი დანაშაულის გამო, რათა გამოსცადოთ ჩემი რისხვა.

მე, უფალი, გეუბნებით: ნახავთ, თუ ამგვარად არ მოვექეცი მთელს ამ ბოროტ საზოგადოებას, რომელიც შეთქმულია ჩემს წინააღმდეგ. ამ უდაბნოში გათავდებიან და აქ დაიხოცებიან.

დაიხოცნენ კაცები, რომელნიც გაგზავნა მოსემ ქვეყნის დასაზვერად და რომელთაც დაბრუნებისას ცუდი ხმები დაუყარეს იმ ქვეყანას და მთელი საზოგადოება აუჯანყეს მოსეს,

ერთბაშად განადგურდნენ უფლის წინაშე ცუდი ხმის დამყრელი ეს კაცები.

იესო ნავეს ძე და ქალებ იეფუნეს ძე იყვნენ იმათ შორის, ვინც ქვეყნის დასაზვერად იყვნენ წასული.

უთხრა მოსემ ეს სიტყვები მთელს ისრაელობას და მეტისმეტად დაღონდა ხალხი.

ადგნენ დილაადრიანად და მთის წვერისკენ გაემართნენ; თქვეს: აბა, - ავიდეთ იმ ადგილზე, უფალმა რომ გვითხრა, რადგან შევცოდეთ.

თქვა მოსემ: რისთვის გადადიხართ უფლის ბრძანებას. არაფერი გამოვა სასიკეთო.

ნუ ახვალთ, რადგან არ არის უფალი თქვენს შორის, და დაგამარცხებთ მტერი.

რადგან იქ დაგხვდებიან ყამალეკები და ქანაანელები და მახვილით დაეცემით. რაკი ზურგი შეაქციეთ უფალს, აღარ იქნება თქვენთან უფალი.

მაინც გაბედეს მთის წვერზე ასვლა, ხოლო საუფლო აღთქმის კიდობანი და მოსე არ გასულან ბანაკიდან.

დაეშვნენ იმ მთის მცხოვრები ყამალეკები და ქანაანელები, სძლიეს მათ და ხორმამდე გარეკეს.