Скрыть
13:2
13:5
13:6
13:8
13:9
13:10
13:11
13:12
13:13
13:14
13:15
13:16
13:17
13:19
13:20
13:21
13:25
13:26
13:29
13:32
13:33
Глава 14 
14:4
14:7
14:11
14:17
14:20
14:25
14:26
14:28
14:31
14:32
14:35
14:36
14:39
14:41
14:42
14:43
Синодальный
Двенадцать соглядатаев посланы в землю Ханаан: их осмотр и отчет.
После сего народ двинулся из Асирофа, и остановился в пустыне Фаран.
И сказал Господь Моисею, говоря:
пошли от себя людей, чтобы они высмотрели землю Ханаанскую, которую Я даю сынам Израилевым; по одному человеку от колена отцов их пошлите, главных из них.
И послал их Моисей из пустыни Фаран, по повелению Господню, и все они мужи главные у сынов Израилевых.
Вот имена их: из колена Рувимова Саммуа, сын Закхуров,
из колена Симеонова Сафат, сын Хориев,
из колена Иудина Халев, сын Иефонниин,
из колена Иссахарова Игал, сын Иосифов,
из колена Ефремова Осия, сын Навин,
из колена Вениаминова Фалтий, сын Рафуев,
из колена Завулонова Гаддиил, сын Содиев,
из колена Иосифова от Манассии Гаддий, сын Сусиев,
из колена Данова Аммиил, сын Гемаллиев,
из колена Асирова Сефур, сын Михаилев,
из колена Неффалимова Нахбий, сын Вофсиев,
из колена Гадова Геуил, сын Махиев.
Вот имена мужей, которых посылал Моисей высмотреть землю. И назвал Моисей Осию, сына Навина, Иисусом.
И послал их Моисей [из пустыни Фаран] высмотреть землю Ханаанскую и сказал им: пойдите в эту южную страну, и взойдите на гору,
и осмотрите землю, какова она, и народ живущий на ней, силен ли он или слаб, малочислен ли он или многочислен?
и какова земля, на которой он живет, хороша ли она или худа? и каковы города, в которых он живет, в шатрах ли он живет или в укреплениях?
и какова земля, тучна ли она или тоща? есть ли на ней дерева или нет? будьте смелы, и возьмите от плодов земли. Было же это ко времени созревания винограда.
Они пошли и высмотрели землю от пустыни Син даже до Рехова, близ Емафа;
и пошли в южную страну, и дошли до Хеврона, где жили Ахиман, Сесай и Фалмай, дети Енаковы: Хеврон же построен был семью годами прежде Цоана, [города] Египетского;
и пришли к долине Есхол, [и осмотрели ее,] и срезали там виноградную ветвь с одною кистью ягод, и понесли ее на шесте двое; взяли также гранатовых яблок и смокв;
место сие назвали долиною Есхол*, по причине виноградной кисти, которую срезали там сыны Израилевы. //*Виноградная кисть.
И высмотрев землю, возвратились они через сорок дней.
И пошли и пришли к Моисею и Аарону и ко всему обществу сынов Израилевых в пустыню Фаран, в Кадес, и принесли им и всему обществу ответ, и показали им плоды земли;
и рассказывали ему и говорили: мы ходили в землю, в которую ты посылал нас; в ней подлинно течет молоко и мед, и вот плоды ее;
но народ, живущий на земле той, силен, и города укрепленные, весьма большие, и сынов Енаковых мы видели там;
Амалик живет на южной части земли, Хеттеи, [Евеи,] Иевусеи и Аморреи живут на горе, Хананеи же живут при море и на берегу Иордана.
Но Халев успокаивал народ пред Моисеем, говоря: пойдем и завладеем ею, потому что мы можем одолеть ее.
А те, которые ходили с ним, говорили: не можем мы идти против народа сего, ибо он сильнее нас.
И распускали худую молву о земле, которую они осматривали, между сынами Израилевыми, говоря: земля, которую проходили мы для осмотра, есть земля, поедающая живущих на ней, и весь народ, который видели мы среди ее, люди великорослые;
там видели мы и исполинов, сынов Енаковых, от исполинского рода; и мы были в глазах наших пред ними, как саранча, такими же были мы и в глазах их.
1 Страх народа и ропот; 6 Халев и Иисус Навин ободряют их; 11 ходатайство Моисея. Господь осуждает всех взрослых на странствование и смерть в пустыне, кроме Халева и Иисуса Навина; 40 попытка войти в обетованную землю разбита Амаликитянами и Хананеями.
И подняло все общество вопль, и плакал народ во [всю] ту ночь;
и роптали на Моисея и Аарона все сыны Израилевы, и все общество сказало им: о, если бы мы умерли в земле Египетской, или умерли бы в пустыне сей!
и для чего Господь ведет нас в землю сию, чтобы мы пали от меча? жены наши и дети наши достанутся в добычу врагам; не лучше ли нам возвратиться в Египет?
И сказали друг другу: поставим себе начальника и возвратимся в Египет.
И пали Моисей и Аарон на лица свои пред всем собранием общества сынов Израилевых.
И Иисус, сын Навин, и Халев, сын Иефонниин, из осматривавших землю, разодрали одежды свои
и сказали всему обществу сынов Израилевых: земля, которую мы проходили для осмотра, очень, очень хороша;
если Господь милостив к нам, то введет нас в землю сию и даст нам ее – эту землю, в которой течет молоко и мед;
только против Господа не восставайте и не бойтесь народа земли сей; ибо он достанется нам на съедение: защиты у них не стало, а с нами Господь; не бойтесь их.
И сказало все общество: побить их камнями! Но слава Господня явилась [в облаке] в скинии собрания всем сынам Израилевым.
И сказал Господь Моисею: доколе будет раздражать Меня народ сей? и доколе будет он не верить Мне при всех знамениях, которые делал Я среди его?
поражу его язвою и истреблю его и произведу от тебя [и от дома отца твоего] народ многочисленнее и сильнее его.
Но Моисей сказал Господу: услышат Египтяне, из среды которых Ты силою Твоею вывел народ сей,
и скажут жителям земли сей, которые слышали, что Ты, Господь, находишься среди народа сего, и что Ты, Господь, даешь им видеть Себя лицем к лицу, и облако Твое стоит над ними, и Ты идешь пред ними днем в столпе облачном, а ночью в столпе огненном;
и если Ты истребишь народ сей, как одного человека, то народы, которые слышали славу Твою, скажут:
Господь не мог ввести народ сей в землю, которую Он с клятвою обещал ему, а потому и погубил его в пустыне.
Итак да возвеличится сила Господня, как Ты сказал, говоря:
Господь долготерпелив и многомилостив [и истинен], прощающий беззакония и преступления [и грехи], и не оставляющий без наказания, но наказывающий беззаконие отцов в детях до третьего и четвертого рода.
Прости грех народу сему по великой милости Твоей, как Ты прощал народ сей от Египта доселе.
И сказал Господь [Моисею]: прощаю по слову твоему;
но жив Я, [и всегда живет имя Мое,] и славы Господней полна вся земля:
все, которые видели славу Мою и знамения Мои, сделанные Мною в Египте и в пустыне, и искушали Меня уже десять раз, и не слушали гласа Моего,
не увидят земли, которую Я с клятвою обещал отцам их; [только детям их, которые здесь со Мною, которые не знают, что добро, что зло, всем малолетним, ничего не смыслящим, им дам землю, а] все, раздражавшие Меня, не увидят ее;
но раба Моего, Халева, за то, что в нем был иной дух, и он совершенно повиновался Мне, введу в землю, в которую он ходил, и семя его наследует ее;
Амаликитяне и Хананеи живут в долине; завтра обратитесь и идите в пустыню к Чермному морю.
И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря:
доколе злому обществу сему роптать на Меня? ропот сынов Израилевых, которым они ропщут на Меня, Я слышу.
Скажи им: живу Я, говорит Господь: как говорили вы вслух Мне, так и сделаю вам;
в пустыне сей падут тела ваши, и все вы исчисленные, сколько вас числом, от двадцати лет и выше, которые роптали на Меня,
не войдете в землю, на которой Я, подъемля руку Мою, клялся поселить вас, кроме Халева, сына Иефонниина, и Иисуса, сына Навина;
детей ваших, о которых вы говорили, что они достанутся в добычу врагам, Я введу туда, и они узнают землю, которую вы презрели,
а ваши трупы падут в пустыне сей;
а сыны ваши будут кочевать в пустыне сорок лет, и будут нести наказание за блудодейство ваше, доколе не погибнут все тела ваши в пустыне;
по числу сорока дней, в которые вы осматривали землю, вы понесете наказание за грехи ваши сорок лет, год за день, дабы вы познали, что значит быть оставленным Мною.
Я, Господь, говорю, и так и сделаю со всем сим злым обществом, восставшим против Меня: в пустыне сей все они погибнут и перемрут.
И те, которых посылал Моисей для осмотрения земли, и которые, возвратившись, возмутили против него все сие общество, распуская худую молву о земле,
сии, распустившие худую молву о земле, умерли, быв поражены пред Господом;
только Иисус, сын Навин, и Халев, сын Иефонниин, остались живы из тех мужей, которые ходили осматривать землю.
И сказал Моисей слова сии пред всеми сынами Израилевыми, и народ сильно опечалился.
И, встав рано поутру, пошли на вершину горы, говоря: вот, мы пойдем на то место, о котором сказал Господь, ибо мы согрешили.
Моисей сказал: для чего вы преступаете повеление Господне? это будет безуспешно;
не ходите, ибо нет среди вас Господа, чтобы не поразили вас враги ваши;
ибо Амаликитяне и Хананеи там пред вами, и вы падете от меча, потому что вы отступили от Господа, и не будет с вами Господа.
Но они дерзнули подняться на вершину горы; ковчег же завета Господня и Моисей не оставляли стана.
И сошли Амаликитяне и Хананеи, живущие на горе той, и разбили их, и гнали их до Хормы, [и возвратились в стан.]
Церковнославянский (рус)
И по си́хъ воз­двиго́шася лю́дiе от­ Асиро́ѳа и ополчи́шася въ пусты́ни Фара́ни.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
посли́ от­ себе́ му́жы, и да согля́даютъ зе́млю Ханаа́нску, ю́же А́зъ даю́ сыно́мъ Изра́илевымъ во одержа́нiе: му́жа еди́наго от­ пле́мене, по со́нмомъ оте́че­ст­въ и́хъ, да по́слеши и́хъ вся́каго старѣ́йшину от­ ни́хъ.
И посла́ я́ Моисе́й от­ пусты́ни Фара́ни глаго́ломъ Госпо́днимъ: вси́ му́жи старѣ́йшины сыно́въ Изра́илевыхъ сі́и, и сiя́ имена́ и́хъ:
от­ пле́мене Руви́мля Самуи́лъ сы́нъ Закху́ровъ:
от­ пле́мене Симео́ня Сафа́тъ сы́нъ Сури́нъ:
от­ пле́мене Иу́дина Хале́въ сы́нъ Иефон­ні́инъ:
от­ пле́мене Иссаха́ря Ига́лъ сы́нъ Ио́сифль:
от­ пле́мене Ефре́мля Авси́съ сы́нъ Нави́нъ:
от­ пле́мене Венiами́ня Фалті́й сы́нъ Рафу́овъ:
от­ пле́мене Завуло́ня Гудiи́лъ сы́нъ Суди́нъ:
от­ пле́мене Ио́сифля сыно́въ Манассі́иныхъ Гадди́ сы́нъ Суси́нъ:
от­ пле́мене Да́нова Амiи́лъ сы́нъ Гамали́нъ:
от­ пле́мене Аси́рова Саѳу́ръ сы́нъ Михаи́ль:
от­ пле́мене Нефѳали́мля Наві́й сы́нъ Сави́нь:
от­ пле́мене Га́дова Гудiи́лъ сы́нъ Махiи́ль.
Сiя́ имена́ муже́й, и́хже посла́ Моисе́й согля́дати зе́млю: и прозва́ Моисе́й Авсі́а сы́на Нави́на Иису́съ.
И посла́ я́ Моисе́й от­ пусты́ни Фара́ни согля́дати земли́ Ханаа́нскiя, и рече́ къ ни́мъ: взы́дите пусты́нею се́ю, и взы́дете на го́ру
и у́зрите зе́млю, какова́ е́сть, и лю́ди сѣдя́щыя на не́й, а́ще си́льни су́ть, или́ не́мощни, ма́ло ли и́хъ е́сть, или́ мно́го?
И какова́ земля́, на не́йже сі́и сѣдя́тъ, добра́ ли е́сть, или́ зла́? И какови́ гра́ди, въ ни́хже живу́тъ сі́и, огражде́ни ли су́ть, или́ не огражде́ни?
И какова́ земля́, изоби́лна ли, или́ не изоби́лна? Су́ть ли на не́й древеса́, или́ ни́? И укрѣпи́в­шеся, воз­ми́те от­ плодо́въ земли́. Дні́е же бя́ху дни́ весе́н­ни, предваря́ющiи я́годы.
И ше́дше согля́даша зе́млю от­ пусты́ни Си́нъ да́же да Роо́ва, до вхо́довъ Ема́ѳъ.
И идо́ша по пусты́ни, и прiидо́ша до Хевро́на: и та́мо [живя́ше] Ахима́нъ и Сессі́й и Ѳелами́нъ, ро́ды Ена́ковы: и Хевро́нъ созда́ся седмiю́ лѣ́ты пре́жде Тани́на [гра́да] Еги́петскаго.
И прiидо́ша до де́бри гро́здныя, и согля́даша ю́: и урѣ́заша от­ту́ду вѣ́твь, и гро́здъ виногра́да еди́нъ на не́й, и воз­двиго́ша ю́ на же́рдь, и от­ ши́пковъ, и от­ смо́квей.
И мѣ́сто о́но назва́ша де́брь гро́здная, гро́зда ра́ди, его́же урѣ́заша от­ту́ду сы́нове Изра́илтестiи.
И воз­врати́шася от­ту́ду, согля́дав­ше зе́млю по четы́редесяти дне́хъ.
И ходи́в­ше прiидо́ша къ Моисе́ю и Ааро́ну и ко всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ въ пусты́ню Фара́ню въ Ка́дисъ: и повѣ́даша и́мъ сло́во и всему́ со́нму, и показа́ша и́мъ пло́дъ земны́й,
и повѣ́даша ему́, и реко́ша: ходи́хомъ на зе́млю, на ню́же посыла́лъ еси́ на́съ, на зе́млю кипя́щую млеко́мъ и ме́домъ, и сі́й пло́дъ ея́:
кромѣ́ я́ко лю́дiе си́льни зѣло́, и́же на не́й живу́тъ, и гра́ди утвержде́ни огражде́нiемъ вели́цы зѣло́, и ро́дъ Ена́ковъ ви́дѣхомъ та́мо:
и Амали́къ живе́тъ въ земли́ къ ю́гу: и Хетте́й и Еве́й, и Иевусе́й и Аморре́й живу́тъ въ гора́хъ: и Ханане́й живе́тъ при­­ мо́ри и при­­ Иорда́нѣ рѣцѣ́.
И утиши́ Хале́въ лю́ди предъ Моисе́омъ, и рече́ ему́: ника́коже, но восходя́ взы́демъ и прiи́мемъ ю́ въ наслѣ́дiе, я́ко си́льни есмы́ преодолѣ́ти и́мъ.
И человѣ́цы ходи́в­шiи съ ни́мъ реко́ша: не и́демъ, я́ко не мо́жемъ изы́ти проти́ву язы́ку [сему́], я́ко крѣ́пльшiй е́сть па́че на́съ.
И изнесо́ша у́жасъ земли́, ю́же согля́даша, къ сыно́мъ Изра́илевымъ, глаго́люще: зе́млю ю́же про­идо́хомъ согля́да­ю­ще, земля́ е́сть пояда́ющи живу́щыя на не́й, и вси́ лю́ди, и́хже ви́дѣхомъ на не́й, му́жи превысо́цыи:
и та́мо ви́дѣхомъ исполи́ны, сы́ны Ена́ковы, и бѣ́хомъ предъ ни́ми я́ко пру́зи, и та́ко бѣ́хомъ предъ ни́ми.
И взе́мъ ве́сь со́нмъ, даде́ гла́съ: и пла́кахуся лю́дiе всю́ но́щь ту́:
и ропта́ху на Моисе́а и Ааро́на вси́ сы́нове Изра́илтестiи, и реко́ша къ ни́мъ ве́сь со́нмъ:
о, дабы́ у́мерли бы́хомъ въ земли́ Еги́петстѣй, или́ въ пусты́ни се́й да бы́хомъ у́мерли: и вску́ю вво́дитъ на́съ Госпо́дь въ зе́млю сiю́, е́же па́сти на бра́ни? Жены́ на́шя и дѣ́ти на́шя бу́дутъ въ разграбле́нiе: ны́нѣ у́бо лу́чше е́сть на́мъ воз­врати́тися во Еги́петъ.
И рече́ дру́гъ ко дру́гу: поста́вимъ себѣ́ старѣ́йшину, и воз­врати́мся во Еги́петъ.
И падо́ста Моисе́й и Ааро́нъ ни́цъ предъ всѣ́мъ со́нмомъ сыно́въ Изра́илевыхъ.
Иису́съ же сы́нъ Нави́нъ и Хале́въ сы́нъ Иефон­ні́инъ от­ согля́дав­шихъ зе́млю, растерза́ста ри́зы своя́
и реко́ста ко всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ, глаго́люще: земля́, ю́же согля́дахомъ, добра́ е́сть зѣло́ зѣло́:
а́ще лю́битъ на́съ Госпо́дь, введе́тъ на́съ въ зе́млю ту́ и да́стъ ю́ на́мъ: земля́ же е́сть кипя́щая ме́домъ и млеко́мъ:
но от­ Го́спода не бу́дите от­сту́пницы: вы́ же не убо́йтеся люді́й земли́ тоя́, поне́же въ снѣ́дь на́мъ е́сть: от­ступи́ло бо вре́мя от­ ни́хъ, Госпо́дь же съ на́ми: не убо́йтеся и́хъ.
И рече́ ве́сь со́нмъ поби́ти и́хъ ка́менiемъ: и сла́ва Госпо́дня яви́ся во о́блацѣ надъ ски́нiею свидѣ́нiя всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: доко́лѣ преогорчева́ютъ Мя́ лю́дiе сі́и? И доко́лѣ не вѣ́руютъ Мнѣ́ во всѣ́хъ зна́менiихъ, я́же сотвори́хъ въ ни́хъ?
поражу́ и́хъ сме́ртiю и погублю́ и́хъ: и сотворю́ тя и до́мъ отца́ тво­его́ въ язы́къ вели́къ и мно́гъ па́че не́жели се́й.
И рече́ Моисе́й ко Го́споду: и услы́шатъ Еги́птяне, я́ко воз­ве́лъ еси́ крѣ́постiю Тво­е́ю лю́ди Твоя́ сiя́ от­ ни́хъ:
но и вси́ живу́щiи на земли́ се́й слы́шаша, я́ко Ты́ еси́ Госпо́дь въ лю́дехъ си́хъ, и́же очи́ма ко очесе́мъ явля́ешися, Го́споди, и о́блакъ Тво́й ста́ надъ ни́ми, и столпо́мъ о́блачнымъ и́деши Ты́ предъ ни́ми въ де́нь, и столпо́мъ о́гнен­нымъ въ нощи́:
и потреби́ши лю́ди сiя́ а́ки еди́наго человѣ́ка: и реку́тъ вси́ язы́цы, ели́цы слы́шаша и́мя Твое́, глаго́люще:
зане́же не воз­мо́же Госпо́дь люді́й Сво­и́хъ ввести́ въ зе́млю, о не́йже кля́т­ся и́мъ, погуби́ и́хъ въ пусты́ни:
и ны́нѣ да воз­несе́т­ся рука́ Твоя́, Го́споди, я́коже ре́клъ еси́, глаго́ля:
Госпо́дь долготерпѣли́въ и многоми́лостивъ и и́стиненъ, от­ъе́мляй беззако́нiя и непра́вды и грѣхи́, и очище́нiемъ не очи́ститъ пови́н­наго, от­дая́ грѣхи́ отце́въ на ча́да, до тре́тiяго и четве́ртаго ро́да:
оста́ви грѣ́хъ лю́демъ си́мъ по вели́цѣй ми́лости Тво­е́й, я́коже ми́лостивъ бы́лъ еси́ и́мъ от­ Еги́пта да́же до ны́нѣ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: ми́лостивъ и́мъ е́смь по словеси́ тво­ему́:
но живу́ А́зъ, и при́сно живе́тъ и́мя Мое́, и напо́лнитъ сла́ва Госпо́дня всю́ зе́млю:
я́ко вси́ му́жiе ви́дящiи сла́ву Мою́ и зна́менiя, я́же сотвори́хъ во Еги́птѣ и въ пусты́ни се́й, и искуси́ша Мя́, се́, деся́тое, и не послу́шаша гла́са Мо­его́,
и́стин­но не у́зрятъ земли́, е́юже кля́хся отце́мъ и́хъ: ра́звѣ ча́домъ и́хъ, я́же су́ть со Мно́ю здѣ́, и́же не вѣ́дятъ добра́ и зла́, вся́къ ю́ноша не вѣ́дый, си́мъ да́мъ зе́млю: вси́ же разгнѣ́вав­шiи Мя́ не у́зрятъ ю́:
ра́бъ же Мо́й Хале́въ, я́ко бы́сть ду́хъ и́нъ въ не́мъ, и воз­слѣ́дова Мнѣ́, введу́ его́ въ зе́млю, въ ню́же ходи́лъ та́мо, и сѣ́мя его́ наслѣ́дитъ ю́:
Амали́къ же и Ханане́й живу́тъ во юдо́ли: у́трѣ воз­врати́теся и подви́гнитеся вы́ въ пусты́ню путе́мъ мо́ря Чермна́го.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:
доко́лѣ со́нмъ се́й злы́й? Я́же они́ ро́пщутъ проти́ву Мнѣ́, ропта́нiе сыно́въ Изра́илевыхъ, и́мже воз­ропта́ша о ва́съ, слы́шахъ:
рцы́ и́мъ: живу́ А́зъ, глаго́летъ Госпо́дь: и́стин­но, я́коже глаго́ласте во у́шы Мо­и́, та́ко сотворю́ ва́мъ:
въ пусты́ни се́й паду́тъ тѣлеса́ ва́ша, и все́ согля́данiе ва́­ше, и сочте́нiя ва́ша, от­ два́десяти лѣ́тъ и вы́шше, ели́цы ропта́ша на Мя́:
а́ще вы́ вни́дете въ зе́млю, на ню́же простро́хъ ру́ку Мою́, всели́ти ва́съ на не́й, ра́звѣ Хале́въ сы́нъ Иефон­ні́инъ и Иису́съ сы́нъ Нави́нъ:
и ча́да ва́ша, и́хже рѣ́сте въ разграбле́нiи бы́ти, введу́ я́ въ зе́млю, и наслѣ́дятъ зе́млю, от­ нея́же вы́ от­верго́стеся:
и тѣлеса́ ва́ша паду́тъ въ пусты́ни се́й:
сы́нове же ва́ши пасо́ми бу́дутъ въ пусты́ни четы́редесять лѣ́тъ, и носи́ти и́мутъ блуже́нiе ва́­ше, до́ндеже потребя́т­ся тѣлеса́ ва́ша въ пусты́ни:
по числу́ дні́й, въ ни́хже согля́дасте зе́млю, четы́редесять дні́й, за де́нь лѣ́то цѣ́лое, понесе́те грѣхи́ ва́шя четы́редесять лѣ́тъ, и увѣ́сте я́рость гнѣ́ва Мо­его́:
А́зъ Госпо́дь глаго́лахъ ва́мъ: и́стин­но та́ко сотворю́ со́нму сему́ зло́му, воста́в­шему на Мя́: въ пусты́ни се́й потребя́т­ся, и та́мо и́змрутъ.
И му́жiе, и́хже посыла́ Моисе́й согля́дати зе́млю, и при­­ше́дше воз­ропта́ша на ню́ къ со́нму, е́же бы изнести́ словеса́ зла́ о земли́,
и изомро́ша му́жи, глаго́лав­шiи о земли́ зло́, я́звою предъ Го́сподемъ:
и Иису́съ сы́нъ Нави́нъ и Хале́въ сы́нъ Иефон­ні́инъ жи́вы оста́стася от­ муже́й тѣ́хъ ходи́в­шихъ согля́дати зе́млю.
И глаго́ла Моисе́й словеса́ сiя́ ко всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ: и воспла́кашася лю́дiе зѣло́,
и воста́в­ше зау́тра, взыдо́ша на ве́рхъ горы́, глаго́люще: се́, мы́ взы́демъ на мѣ́сто, е́же рече́ Госпо́дь, я́ко согрѣши́хомъ.
И рече́ Моисе́й: вску́ю вы́ преступа́ете сло́во Госпо́дне? Не благопоспѣ́шно бу́детъ ва́мъ:
не восходи́те: нѣ́сть бо Госпо́дь съ ва́ми: и паде́те предъ лице́мъ вра́гъ ва́шихъ:
зане́ Амали́къ и Ханане́й та́мо предъ ва́ми, и паде́те мече́мъ, поне́же от­врати́стеся, не покаря́ющеся Го́споду, и не бу́детъ Госпо́дь съ ва́ми.
И пону́див­шеся взыдо́ша на ве́рхъ горы́: киво́тъ же завѣ́та Госпо́дня и Моисе́й не дви́гнушася изъ среды́ полка́.
И сни́де Амали́къ и Ханане́й сѣдя́й въ горѣ́ то́й, и сотро́ша и́хъ, и изсѣко́ша и́хъ да́же до Ерма́на: и воз­врати́шася въ по́лкъ.
Il Signore parlò a Mosè e disse:

"Manda uomini a esplorare la terra di Canaan che sto per dare agli Israeliti. Manderete un uomo per ogni tribù dei suoi padri: tutti siano prìncipi fra loro".
Mosè li mandò dal deserto di Paran, secondo il comando del Signore; quegli uomini erano tutti capi degli Israeliti.
Questi erano i loro nomi: per la tribù di Ruben, Sammùa figlio di Zaccur;
per la tribù di Simeone, Safat figlio di Orì;
per la tribù di Giuda, Caleb figlio di Iefunnè;
per la tribù di Ìssacar, Igal figlio di Giuseppe;
per la tribù di Èfraim, Osea figlio di Nun;
per la tribù di Beniamino, Paltì figlio di Rafu;
per la tribù di Zàbulon, Gaddièl figlio di Sodì;
per la tribù di Giuseppe, cioè per la tribù di Manasse, Gaddì figlio di Susì;
per la tribù di Dan, Ammièl figlio di Ghemallì;
per la tribù di Aser, Setur figlio di Michele;
per la tribù di Nèftali, Nacbì figlio di Vofsì;
per la tribù di Gad, Gheuèl figlio di Machì.
Questi sono i nomi degli uomini che Mosè mandò a esplorare la terra. Mosè diede a Osea, figlio di Nun, il nome di Giosuè.
Mosè dunque li mandò a esplorare la terra di Canaan e disse loro: "Salite attraverso il Negheb; poi salirete alla regione montana
e osserverete che terra sia, che popolo l'abiti, se forte o debole, se scarso o numeroso;
come sia la regione che esso abita, se buona o cattiva, e come siano le città dove abita, se siano accampamenti o luoghi fortificati;
come sia il terreno, se grasso o magro, se vi siano alberi o no. Siate coraggiosi e prendete dei frutti del luogo". Erano i giorni delle primizie dell'uva.
Salirono dunque ed esplorarono la terra dal deserto di Sin fino a Recob, all'ingresso di Camat.
Salirono attraverso il Negheb e arrivarono fino a Ebron, dove erano Achimàn, Sesài e Talmài, discendenti di Anak. Ebron era stata edificata sette anni prima di Tanis d'Egitto.
Giunsero fino alla valle di Escol e là tagliarono un tralcio con un grappolo d'uva, che portarono in due con una stanga, e presero anche melagrane e fichi.
Quel luogo fu chiamato valle di Escol a causa del grappolo d'uva che gli Israeliti vi avevano tagliato.
Al termine di quaranta giorni tornarono dall'esplorazione della terra
e andarono da Mosè e Aronne e da tutta la comunità degli Israeliti nel deserto di Paran, verso Kades; riferirono ogni cosa a loro e a tutta la comunità e mostrarono loro i frutti della terra.
Raccontarono: "Siamo andati nella terra alla quale tu ci avevi mandato; vi scorrono davvero latte e miele e questi sono i suoi frutti.
Ma il popolo che abita quella terra è potente, le città sono fortificate e assai grandi e vi abbiamo anche visto i discendenti di Anak.
Gli Amaleciti abitano la regione del Negheb; gli Ittiti, i Gebusei e gli Amorrei le montagne; i Cananei abitano presso il mare e lungo la riva del Giordano".
Caleb fece tacere il popolo davanti a Mosè e disse: "Dobbiamo salire e conquistarla, perché certo vi riusciremo".
Ma gli uomini che vi erano andati con lui dissero: "Non riusciremo ad andare contro questo popolo, perché è più forte di noi".
E diffusero tra gli Israeliti il discredito sulla terra che avevano esplorato, dicendo: "La terra che abbiamo attraversato per esplorarla è una terra che divora i suoi abitanti; tutto il popolo che vi abbiamo visto è gente di alta statura.
Vi abbiamo visto i giganti, discendenti di Anak, della razza dei giganti, di fronte ai quali ci sembrava di essere come locuste, e così dovevamo sembrare a loro".
Allora tutta la comunità alzò la voce e diede in alte grida; quella notte il popolo pianse.

Tutti gli Israeliti mormorarono contro Mosè e contro Aronne e tutta la comunità disse loro: "Fossimo morti in terra d'Egitto o fossimo morti in questo deserto!
E perché il Signore ci fa entrare in questa terra per cadere di spada? Le nostre mogli e i nostri bambini saranno preda. Non sarebbe meglio per noi tornare in Egitto?".
Si dissero l'un l'altro: "Su, diamoci un capo e torniamo in Egitto".
Allora Mosè e Aronne si prostrarono con la faccia a terra dinanzi a tutta l'assemblea della comunità degli Israeliti.
Giosuè, figlio di Nun, e Caleb, figlio di Iefunnè, che erano stati tra gli esploratori della terra, si stracciarono le vesti
e dissero a tutta la comunità degli Israeliti: "La terra che abbiamo attraversato per esplorarla è una terra molto, molto buona.
Se il Signore ci sarà favorevole, ci introdurrà in quella terra e ce la darà: è una terra dove scorrono latte e miele.
Soltanto, non vi ribellate al Signore e non abbiate paura del popolo della terra, perché ne faremo un boccone; la loro difesa li ha abbandonati, mentre il Signore è con noi. Non ne abbiate paura".
Allora tutta la comunità parlò di lapidarli; ma la gloria del Signore apparve sulla tenda del convegno a tutti gli Israeliti.
Il Signore disse a Mosè: "Fino a quando mi tratterà senza rispetto questo popolo? E fino a quando non crederanno in me, dopo tutti i segni che ho compiuto in mezzo a loro?
Io lo colpirò con la peste e lo escluderò dall'eredità, ma farò di te una nazione più grande e più potente di lui".
Mosè disse al Signore: "Gli Egiziani hanno saputo che tu hai fatto uscire di là questo popolo con la tua potenza
e lo hanno detto agli abitanti di questa terra. Essi hanno udito che tu, Signore, sei in mezzo a questo popolo, che tu, Signore, ti mostri loro faccia a faccia, che la tua nube si ferma sopra di loro e che cammini davanti a loro di giorno in una colonna di nube e di notte in una colonna di fuoco.
Ora, se fai perire questo popolo come un solo uomo, le nazioni che hanno udito la tua fama, diranno:
"Siccome il Signore non riusciva a condurre questo popolo nella terra che aveva giurato di dargli, li ha massacrati nel deserto".
Ora si mostri grande la potenza del mio Signore, secondo quello che hai detto:
"Il Signore è lento all'ira e grande nell'amore, perdona la colpa e la ribellione, ma non lascia senza punizione; castiga la colpa dei padri nei figli fino alla terza e alla quarta generazione".
Perdona, ti prego, la colpa di questo popolo, secondo la grandezza del tuo amore, così come hai perdonato a questo popolo dall'Egitto fin qui".
Il Signore disse: "Io perdono come tu hai chiesto;
ma, come è vero che io vivo e che la gloria del Signore riempirà tutta la terra,
tutti gli uomini che hanno visto la mia gloria e i segni compiuti da me in Egitto e nel deserto e tuttavia mi hanno messo alla prova già dieci volte e non hanno dato ascolto alla mia voce,
certo non vedranno la terra che ho giurato di dare ai loro padri, e tutti quelli che mi trattano senza rispetto non la vedranno.
Ma il mio servo Caleb, che è stato animato da un altro spirito e mi ha seguito fedelmente, io lo introdurrò nella terra dove già è stato; la sua stirpe la possederà.
Gli Amaleciti e i Cananei abitano nella valle; domani incamminatevi e tornate indietro verso il deserto, in direzione del Mar Rosso".
Il Signore parlò a Mosè e ad Aronne e disse:
"Fino a quando sopporterò questa comunità malvagia che mormora contro di me? Ho udito le mormorazioni degli Israeliti contro di me.
Riferisci loro: "Come è vero che io vivo, oracolo del Signore, così come avete parlato alle mie orecchie io farò a voi!
I vostri cadaveri cadranno in questo deserto. Nessun censito tra voi, di quanti siete stati registrati dai venti anni in su e avete mormorato contro di me,
potrà entrare nella terra nella quale ho giurato a mano alzata di farvi abitare, a eccezione di Caleb, figlio di Iefunnè, e di Giosuè, figlio di Nun.
Proprio i vostri bambini, dei quali avete detto che sarebbero diventati una preda di guerra, quelli ve li farò entrare; essi conosceranno la terra che voi avete rifiutato.
Quanto a voi, i vostri cadaveri cadranno in questo deserto.
I vostri figli saranno nomadi nel deserto per quarant'anni e porteranno il peso delle vostre infedeltà, finché i vostri cadaveri siano tutti quanti nel deserto.
Secondo il numero dei giorni che avete impiegato per esplorare la terra, quaranta giorni, per ogni giorno un anno, porterete le vostre colpe per quarant'anni e saprete che cosa comporta ribellarsi a me".
Io, il Signore, ho parlato. Così agirò con tutta questa comunità malvagia, con coloro che si sono coalizzati contro di me: in questo deserto saranno annientati e qui moriranno".
Gli uomini che Mosè aveva mandato a esplorare la terra e che, tornati, avevano fatto mormorare tutta la comunità contro di lui, diffondendo il discredito sulla terra,
quegli uomini che avevano propagato cattive voci su quella terra morirono per un flagello, davanti al Signore.
Di quegli uomini che erano andati a esplorare la terra sopravvissero Giosuè, figlio di Nun, e Caleb, figlio di Iefunnè.
Mosè riferì quelle parole a tutti gli Israeliti e il popolo ne fu molto afflitto.
Si alzarono di buon mattino per salire sulla cima del monte, dicendo: "Eccoci pronti a salire verso il luogo a proposito del quale il Signore ha detto che noi abbiamo peccato".
Ma Mosè disse: "Perché trasgredite l'ordine del Signore? La cosa non vi riuscirà.
Non salite, perché il Signore non è in mezzo a voi; altrimenti sarete sconfitti dai vostri nemici!
Infatti di fronte a voi stanno gli Amaleciti e i Cananei e voi cadrete di spada, perché avete abbandonato il Signore e il Signore non sarà con voi".
Si ostinarono a salire verso la cima del monte, ma l'arca dell'alleanza del Signore e Mosè non si mossero dall'accampamento.
Allora gli Amaleciti e i Cananei che abitavano su quel monte discesero e li percossero e li fecero a pezzi fino a Corma.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible