Скрыть
16:5
16:6
16:7
16:8
16:10
16:12
16:13
16:16
16:17
16:18
16:20
16:21
16:23
16:25
16:26
16:27
16:28
16:29
16:32
16:33
16:34
16:36
16:37
16:38
16:39
16:40
16:43
16:44
16:45
16:47
16:48
16:49
16:50
Церковнославянский (рус)
И глаго́ла Коре́й, сы́нъ Иссаа́ра сы́на Каа́ѳа сы́на Леві́ина, и Даѳа́нъ и Авиро́нъ, сы́нове Елiа́вли, и Авна́нъ сы́нъ Фале́ѳа сы́на Руви́мля:
и воста́ша на Моисе́а, и му́жи сыно́въ Изра́илевыхъ двѣ́сти и пятьдеся́тъ нача́лницы со́нма, сигкли́тики совѣ́та и му́жи имени́ти.
Совоста́ша на Моисе́а и Ааро́на и рѣ́ша къ ни́мъ: довлѣ́етъ ва́мъ, я́ко ве́сь со́нмъ вси́ святи, и въ ни́хъ Госпо́дь: и чесо́ ра́ди востае́те на со́нмъ Госпо́день?
И слы́шавъ Моисе́й, паде́ ни́цъ.
И глаго́ла къ Коре́ю и ко всему́ со́нму его́, глаго́ля: согля́да и позна́ Госпо́дь су́щихъ Его́ и святы́хъ, и при­­веде́ къ Себѣ́: и и́хже не избра́ Себѣ́, не при­­веде́ къ Себѣ́:
сiе́ сотвори́те: воз­ми́те себѣ́ са́ми кади́лники, Коре́й и ве́сь со́нмъ его́,
и вложи́те о́гнь въ ня́, и вложи́те въ ня́ ѳимiа́мъ предъ Го́сподемъ у́трѣ: и бу́детъ му́жъ, его́же а́ще избере́тъ Госпо́дь, се́й свя́тъ: да довлѣ́ютъ ва́мъ сы́нове Леві́ины.
И рече́ Моисе́й Коре́ю: послу́шайте мене́, сы́нове Леві́ини:
еда́ ма́ло е́сть сiе́ ва́мъ, я́ко от­лучи́ ва́съ Бо́гъ от­ со́нма Изра́илева и при­­веде́ ва́съ къ Себѣ́ служи́ти слу́жбы въ ски́нiи Госпо́дни и стоя́ти предъ со́нмомъ Госпо́днимъ, е́же служи́ти и́мъ?
и при­­веде́ тя и всю́ бра́тiю твою́, сы́ны Леві́ины съ тобо́ю, и про́сите свяще́н­ствовати?
Та́ко ты́ и ве́сь со́нмъ тво́й собра́в­шiйся на Бо́га: и Ааро́нъ кто́ есть, я́ко ро́пщете на́нь?
И посла́ Моисе́й при­­зва́ти Даѳа́на и Авиро́на, сы́ны Елiа́вли. И рѣ́ша: не и́демъ:
еда́ ма́ло се́, я́ко изве́лъ еси́ ны́ изъ земли́ кипя́щiя млеко́мъ и ме́домъ, е́же погуби́ти на́съ въ пусты́ни, я́ко владѣ́еши на́ми? Кня́зь еси́:
и ты́ ли въ зе́млю кипя́щую ме́домъ и млеко́мъ вве́лъ еси́ на́съ и да́лъ еси́ на́мъ ча́сть села́ и виногра́да? О́чи человѣ́къ тѣ́хъ исткну́лъ еси́: не и́демъ.
И отягча́ Моисе́й гнѣ́вомъ зѣло́ и рече́ къ Го́споду: не внемли́ на же́ртву и́хъ: ни еди́наго похотѣ́нiя от­ ни́хъ прiя́хъ, ниже́ озло́бихъ кого́ от­ ни́хъ.
И рече́ Моисе́й къ Коре́ю: освяти́ со́нмъ тво́й, и бу́дите гото́ви предъ Го́спода ты́ и Ааро́нъ и они́ зау́тра:
и воз­ми́те кі́йждо кади́лникъ сво́й, и воз­ложи́те на ня́ ѳимiа́мъ, и при­­неси́те предъ Го́спода кі́йждо кади́лникъ сво́й, двѣ́сти и пятьдеся́тъ кади́лниковъ, и ты́ и Ааро́нъ кі́йждо кади́лникъ сво́й.
И взя́ша кі́йждо сво́й кади́лникъ, и воз­ложи́ша на ня́ о́гнь, и вложи́ша въ ня́ ѳимiа́мъ, и ста́ша предъ две́рьми ски́нiи свидѣ́нiя Моисе́й и Ааро́нъ.
И собра́ на ня́ Коре́й ве́сь со́нмъ сво́й предъ две́рьми ски́нiи свидѣ́нiя: и яви́ся сла́ва Госпо́дня всему́ со́нму.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:
от­ступи́те кі́йждо от­ среды́ со́нма сего́, и потреблю́ я́ а́бiе.
И падо́ста на ли́ца своя́ и реко́ста: Бо́же, Бо́же духо́въ и вся́кiя пло́ти: а́ще человѣ́къ еди́нъ согрѣши́, на ве́сь ли со́нмъ гнѣ́въ Госпо́день?
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:
рцы́ со́нму, глаго́ля: от­ступи́те о́крестъ от­ со́нма Коре́ева и Даѳа́ня и Авиро́ня.
И воста́ Моисе́й, и и́де къ Даѳа́ну и Авиро́ну: и идо́ша съ ни́мъ вси́ ста́рцы Изра́илтестiи.
И рече́ къ со́нму, глаго́ля: от­ступи́те от­ ку́щъ человѣ́къ жестокосе́рдыхъ си́хъ, и не при­­косни́теся ко всѣ́мъ, ели́ка су́ть и́мъ, да не поги́бнете ку́пно во все́мъ грѣсѣ́ и́хъ.
И от­ступи́ша от­ ку́щъ Коре́а и Даѳа́на и Авиро́на о́крестъ: Даѳа́нъ же и Авиро́нъ изыдо́ста и ста́ста предъ две́рьми ку́щъ сво­и́хъ, и жены́ и́хъ, и дѣ́ти и́хъ и имѣ́нiе и́хъ.
И рече́ Моисе́й: въ се́мъ позна́ете, я́ко Госпо́дь посла́ мя сотвори́ти вся́ дѣла́ сiя́, я́ко не от­ себе́ [а́зъ творю́ сiя́]:
а́ще сме́ртiю всѣ́хъ люді́й у́мрутъ сі́и, и а́ще по при­­сѣще́нiю всѣ́хъ человѣ́къ посѣще́нiе бу́детъ и́хъ, то́ не Госпо́дь посла́ мене́:
но я́вно пока́жетъ Госпо́дь, и от­ве́рзши земля́ уста́ своя́ пожре́тъ я́ и до́мы и́хъ, и ку́щы и́хъ и вся́, ели́ка су́ть и́хъ, и сни́дутъ жи́ви во а́дъ, и увѣ́дите, я́ко разгнѣ́ваша человѣ́цы сі́и Го́спода.
Егда́ же преста́ глаго́ля вся́ словеса́ сiя́, разсѣ́деся земля́ подъ нога́ми и́хъ:
и разве́рзеся земля́, и пожре́ я́ и до́мы и́хъ, и вся́ лю́ди су́щыя съ Коре́омъ, и скоты́ и́хъ:
и снидо́ша ті́и, и вся́, ели́ка су́ть и́хъ, жи́ви во а́дъ, и покры́ и́хъ земля́, и погибо́ша от­ среды́ со́нма:
и ве́сь Изра́иль, и и́же о́крестъ и́хъ, от­бѣго́ша от­ во́пля и́хъ, зане́ реко́ша, глаго́люще: да не пожре́тъ на́съ земля́.
И о́гнь изы́де от­ Го́спода и пояде́ двѣ́сти и пятьдеся́тъ муже́й при­­не́сшихъ ѳимiа́мъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю
и ко Елеаза́ру сы́ну Ааро́нову жерцу́: собери́те кади́лники мѣ́дяныя от­ среды́ изгорѣ́в­шихъ, и о́гнь чужді́й се́й разсы́плите та́мо, я́ко освяти́шася кади́лницы грѣ́шныхъ си́хъ въ душа́хъ и́хъ:
и сотвори́те я́ дщи́цы ко́ваны, обложе́нiе у олтаря́, я́ко при­­несо́шася предъ Го́спода и освяти́шася, и бы́ша въ зна́менiе сыно́мъ Изра́илевымъ.
И взя́ Елеаза́ръ сы́нъ Ааро́на жерца́ кади́лники мѣ́дяныя, ели́ки при­­несо́ша изгорѣ́в­шiи, и обложи́ша я́ во обложе́нiе олтаря́,
въ па́мять сыно́мъ Изра́илевымъ, я́ко да никто́же прiи́детъ иноплеме́н­никъ, и́же нѣ́сть от­ сѣ́мене Ааро́ня, е́же воз­ложи́ти ѳимiа́мъ предъ Го́сподемъ, и да не бу́детъ, я́коже Коре́й и совѣ́тницы его́, я́коже глаго́ла ему́ Госпо́дь руко́ю Моисе́овою.
И воз­ропта́ша сы́нове Изра́илтестiи на у́трiе на Моисе́а и Ааро́на, глаго́люще: вы́ изби́сте лю́ди Госпо́дни.
И бы́сть егда́ нападе́ со́нмъ на Моисе́а и Ааро́на, и устреми́шася къ ски́нiи свидѣ́нiя:
и покры́ о́ную о́блакъ, и яви́ся сла́ва Госпо́дня: и вни́де Моисе́й и Ааро́нъ предъ ски́нiю свидѣ́нiя.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля:
уступи́те от­ среды́ со́нма сего́, и потреблю́ я́ еди́ницею. И падо́ста на ли́ца своя́.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: воз­ми́ кади́лникъ, и вложи́ въ него́ о́гнь от­ олтаря́, и воз­ложи́ на́нь ѳимiа́мъ, и понеси́ ско́ро въ по́лкъ, и помоли́ся о ни́хъ: изы́де бо гнѣ́въ от­ лица́ Госпо́дня, и нача́ губи́ти лю́ди.
И взя́ Ааро́нъ, я́коже глаго́ла ему́ Моисе́й, и тече́ въ со́нмъ, уже́ бо нача́ся па́губа въ лю́дехъ: и воз­ложи́ ѳимiа́мъ, и помоли́ся о лю́дехъ:
и ста́ между́ ме́ртвыми и живы́ми, и преста́ па́губа.
И бы́сть уме́ршихъ въ па́губѣ четыре­на́­де­сять ты́сящъ и се́дмь со́тъ, кромѣ́ уме́ршихъ Коре́а ра́ди.
И воз­врати́ся Ааро́нъ къ Моисе́ю, къ две́ремъ ски́нiи свидѣ́нiя, и преста́ па́губа.
Синодальный
Восстание левита Корея против Моисея и Аарона, наказание землетрясением, огнем и поражением.
Корей, сын Ицгара, сын Каафов, сын Левиин, и Дафан и Авирон, сыны Елиава, и Авнан, сын Фалефа, сыны Рувимовы,
восстали на Моисея, и с ними из сынов Израилевых двести пятьдесят мужей, начальники общества, призываемые на собрания, люди именитые.
И собрались против Моисея и Аарона и сказали им: полно вам; все общество, все святы, и среди их Господь! почему же вы ставите себя выше народа Господня?
Моисей, услышав это, пал на лице свое
и сказал Корею и всем сообщникам его, говоря: завтра покажет Господь, кто Его, и кто свят, чтобы приблизить его к Себе; и кого Он изберет, того и приблизит к Себе;
вот что сделайте: Корей и все сообщники его возьмите себе кадильницы
и завтра положите в них огня и всыпьте в них курения пред Господом; и кого изберет Господь, тот и будет свят. Полно вам, сыны Левиины!
И сказал Моисей Корею: послушайте, сыны Левия!
неужели мало вам того, что Бог Израилев отделил вас от общества Израильского и приблизил вас к Себе, чтобы вы исполняли службы при скинии Господней и стояли пред обществом [Господним], служа для них?
Он приблизил тебя и с тобою всех братьев твоих, сынов Левия, и вы домогаетесь еще и священства.
Итак ты и все твое общество собрались против Господа. Что Аарон, что вы ропщете на него?
И послал Моисей позвать Дафана и Авирона, сынов Елиава. Но они сказали: не пойдем!
разве мало того, что ты вывел нас из земли, в которой течет молоко и мед, чтобы погубить нас в пустыне? и ты еще хочешь властвовать над нами!
привел ли ты нас в землю, где течет молоко и мед, и дал ли нам во владение поля и виноградники? глаза людей сих ты хочешь ослепить? не пойдем!
Моисей весьма огорчился и сказал Господу: не обращай взора Твоего на приношение их; я не взял ни у одного из них осла и не сделал зла ни одному из них.
И сказал Моисей Корею: завтра ты и все общество твое будьте пред лицем Господа, ты, они и Аарон;
и возьмите каждый свою кадильницу, и положите в них курения, и принесите пред лице Господне каждый свою кадильницу, двести пятьдесят кадильниц; ты и Аарон, каждый свою кадильницу.
И взял каждый свою кадильницу, и положили в них огня, и всыпали в них курения, и стали при входе в скинию собрания; также и Моисей и Аарон.
И собрал против них Корей все общество ко входу скинии собрания. И явилась слава Господня всему обществу.
И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря:
отделитесь от общества сего, и Я истреблю их во мгновение.
Они же пали на лица свои и сказали: Боже, Боже духов всякой плоти! один человек согрешил, и Ты гневаешься на все общество?
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи обществу: отступите со всех сторон от жилища Корея, Дафана и Авирона.
И встал Моисей, и пошел к Дафану и Авирону, и за ним пошли старейшины Израилевы.
И сказал обществу: отойдите от шатров нечестивых людей сих, и не прикасайтесь ни к чему, что принадлежит им, чтобы не погибнуть вам [вместе] во всех грехах их.
И отошли они со всех сторон от жилища Корея, Дафана и Авирона; а Дафан и Авирон вышли и стояли у дверей шатров своих с женами своими и сыновьями своими и с малыми детьми своими.
И сказал Моисей: из сего узнаете, что Господь послал меня делать все дела сии, а не по своему произволу [я делаю сие]:
если они умрут, как умирают все люди, и постигнет их такое наказание, какое постигает всех людей, то не Господь послал меня;
а если Господь сотворит необычайное, и земля разверзет уста свои и поглотит их [и домы их и шатры их] и все, что у них, и они живые сойдут в преисподнюю, то знайте, что люди сии презрели Господа.
Лишь только он сказал слова сии, расселась земля под ними;
и разверзла земля уста свои, и поглотила их и домы их, и всех людей Кореевых и все имущество;
и сошли они со всем, что принадлежало им, живые в преисподнюю, и покрыла их земля, и погибли они из среды общества.
И все Израильтяне, которые были вокруг них, побежали при их вопле, дабы, говорили они, и нас не поглотила земля.
И вышел огонь от Господа и пожрал тех двести пятьдесят мужей, которые принесли курение.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи Елеазару, сыну Аарона, священнику, пусть он соберет [медные] кадильницы сожженных и огонь выбросит вон; ибо освятились
кадильницы грешников сих смертью их, и пусть разобьют их в листы для покрытия жертвенника, ибо они принесли их пред лице Господа, и они сделались освященными; и будут они знамением для сынов Израилевых.
И взял Елеазар священник медные кадильницы, которые принесли сожженные, и разбили их в листы для покрытия жертвенника,
в память сынам Израилевым, чтобы никто посторонний, который не от семени Аарона, не приступал приносить курение пред лице Господне, и не было с ним, что с Кореем и сообщниками его, как говорил ему Господь чрез Моисея.
На другой день все общество сынов Израилевых возроптало на Моисея и Аарона и говорило: вы умертвили народ Господень.
И когда собралось общество против Моисея и Аарона, они обратились к скинии собрания, и вот, облако покрыло ее, и явилась слава Господня.
И пришел Моисей и Аарон к скинии собрания.
И сказал Господь Моисею [и Аарону], говоря:
отсторонитесь от общества сего, и Я погублю их во мгновение. Но они пали на лица свои.
И сказал Моисей Аарону: возьми кадильницу и положи в нее огня с жертвенника и всыпь курения, и неси скорее к обществу и заступи их, ибо вышел гнев от Господа, [и] началось поражение.
И взял Аарон, как сказал Моисей, и побежал в среду общества, и вот, уже началось поражение в народе. И он положил курения и заступил народ;
стал он между мертвыми и живыми, и поражение прекратилось.
И умерло от поражения четырнадцать тысяч семьсот человек, кроме умерших по делу Корееву.
И возвратился Аарон к Моисею, ко входу скинии собрания, после того как поражение прекратилось.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ ἐλάλησεν Κορε υἱὸς Ισ­σααρ υἱοῦ Κααθ υἱοῦ Λευι καὶ Δαθαν καὶ Αβιρων υἱοὶ Ελιαβ καὶ Αυν υἱὸς Φαλεθ υἱοῦ Рουβην
καὶ ἀνέστησαν ἔναν­τι Μωυσῆ καὶ ἄνδρες τῶν υἱῶν Ισραηλ πεν­τήκον­τα καὶ δια­κόσιοι ἀρχηγοὶ συν­αγωγῆς σύγκλητοι βουλῆς καὶ ἄνδρες ὀνομαστοί
συν­έστησαν ἐπι­̀ Μωυσῆν καὶ Ααρων καὶ εἶπαν ἐχέτω ὑμῖν ὅτι πᾶσα ἡ συν­αγωγὴ πάν­τες ἅγιοι καὶ ἐν αὐτοῖς κύριος καὶ δια­̀ τί κατα­νίστασθε ἐπι­̀ τὴν συν­αγωγὴν κυρίου
καὶ ἀκούσας Μωυσῆς ἔπεσεν ἐπι­̀ προ­́σωπον
καὶ ἐλάλησεν προ­̀ς Κορε καὶ προ­̀ς πᾶσαν αὐτοῦ τὴν συν­αγωγὴν λέγων ἐπέσκεπται καὶ ἔγνω ὁ θεὸς τοὺς ὄν­τας αὐτοῦ καὶ τοὺς ἁγίους καὶ προ­σηγάγετο προ­̀ς ἑαυτόν καὶ οὓς ἐξελέξατο ἑαυτῷ προ­σηγάγετο προ­̀ς ἑαυτόν
τοῦτο ποιήσατε λάβετε ὑμῖν αὐτοῖς πυρεῖα Κορε καὶ πᾶσα ἡ συν­αγωγὴ αὐτοῦ
καὶ ἐπι­́θετε ἐπ᾿ αὐτὰ πῦρ καὶ ἐπι­́θετε ἐπ᾿ αὐτὰ θυμίαμα ἔναν­τι κυρίου αὔριον καὶ ἔσται ὁ ἀνήρ ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος οὗτος ἅγιος ἱκανούσθω ὑμῖν υἱοὶ Λευι
καὶ εἶπεν Μωυσῆς προ­̀ς Κορε εἰσακούσατέ μου υἱοὶ Λευι
μὴ μικρόν ἐστιν τοῦτο ὑμῖν ὅτι διέστειλεν ὁ θεὸς Ισραηλ ὑμᾶς ἐκ συν­αγωγῆς Ισραηλ καὶ προ­σηγάγετο ὑμᾶς προ­̀ς ἑαυτὸν λειτουργεῖν τὰς λειτουργίας τῆς σκηνῆς κυρίου καὶ παρίστασθαι ἔναν­τι τῆς συν­αγωγῆς λατρεύ­ειν αὐτοῖς
καὶ προ­σηγάγετό σε καὶ πάν­τας τοὺς ἀδελφούς σου υἱοὺς Λευι μετὰ σοῦ καὶ ζητεῖτε ἱερατεύ­ειν
οὕτως σὺ καὶ πᾶσα ἡ συν­αγωγή σου ἡ συν­ηθροισμένη προ­̀ς τὸν θεόν καὶ Ααρων τίς ἐστιν ὅτι δια­γογγύζετε κατ᾿ αὐτοῦ
καὶ ἀπέστειλεν Μωυσῆς καλέσαι Δαθαν καὶ Αβιρων υἱοὺς Ελιαβ καὶ εἶπαν οὐκ ἀναβαίνομεν
μὴ μικρὸν τοῦτο ὅτι ἀνήγαγες ἡμᾶς ἐκ γῆς ῥεούσης γάλα καὶ μέλι ἀπο­κτεῖναι ἡμᾶς ἐν τῇ ἐρήμῳ ὅτι κατα­́ρχεις ἡμῶν ἄρχων
εἰ καὶ εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι εἰσήγαγες ἡμᾶς καὶ ἔδωκας ἡμῖν κλῆρον ἀγροῦ καὶ ἀμπελῶνας τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ἂν ἐξέκοψας οὐκ ἀναβαίνομεν
καὶ ἐβαρυθύμησεν Μωυσῆς σφόδρα καὶ εἶπεν προ­̀ς κύριον μὴ προ­σχῇς εἰς τὴν θυσίαν αὐτῶν οὐκ ἐπι­θύμημα οὐδενὸς αὐτῶν εἴληφα οὐδὲ ἐκάκωσα οὐδένα αὐτῶν
καὶ εἶπεν Μωυσῆς προ­̀ς Κορε ἁγίασον τὴν συν­αγωγήν σου καὶ γίνεσθε ἕτοιμοι ἔναν­τι κυρίου σὺ καὶ αὐτοὶ καὶ Ααρων αὔριον
καὶ λάβετε ἕκασ­τος τὸ πυρεῖον αὐτοῦ καὶ ἐπι­θήσετε ἐπ᾿ αὐτὰ θυμίαμα καὶ προ­σάξετε ἔναν­τι κυρίου ἕκασ­τος τὸ πυρεῖον αὐτοῦ πεν­τήκον­τα καὶ δια­κόσια πυρεῖα καὶ σὺ καὶ Ααρων ἕκασ­τος τὸ πυρεῖον αὐτοῦ
καὶ ἔλαβεν ἕκασ­τος τὸ πυρεῖον αὐτοῦ καὶ ἐπέθηκαν ἐπ᾿ αὐτὰ πῦρ καὶ ἐπέβαλον ἐπ᾿ αὐτὸ θυμίαμα καὶ ἔστησαν παρα­̀ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου Μωυσῆς καὶ Ααρων
καὶ ἐπι­συν­έστησεν ἐπ᾿ αὐτοὺς Κορε τὴν πᾶσαν αὐτοῦ συν­αγωγὴν παρα­̀ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ ὤφθη ἡ δόξα κυρίου πάσῃ τῇ συν­αγωγῇ
καὶ ἐλάλησεν κύριος προ­̀ς Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγων
ἀπο­σχίσθητε ἐκ μέσου τῆς συν­αγωγῆς ταύτης καὶ ἐξαναλώσω αὐτοὺς εἰς ἅπαξ
καὶ ἔπεσαν ἐπι­̀ προ­́σωπον αὐτῶν καὶ εἶπαν θεὸς θεὸς τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σαρκός εἰ ἄνθρωπος εἷς ἥμαρτεν ἐπι­̀ πᾶσαν τὴν συν­αγωγὴν ὀργὴ κυρίου
καὶ ἐλάλησεν κύριος προ­̀ς Μωυσῆν λέγων
λάλησον τῇ συν­αγωγῇ λέγων ἀναχωρήσατε κύκλῳ ἀπο­̀ τῆς συν­αγωγῆς Κορε
καὶ ἀνέστη Μωυσῆς καὶ ἐπορεύ­θη προ­̀ς Δαθαν καὶ Αβιρων καὶ συν­επορεύ­θησαν μετ᾿ αὐτοῦ πάν­τες οἱ πρεσβύτεροι Ισραηλ
καὶ ἐλάλησεν προ­̀ς τὴν συν­αγωγὴν λέγων ἀπο­σχίσθητε ἀπο­̀ τῶν σκηνῶν τῶν ἀνθρώπων τῶν σκληρῶν τούτων καὶ μὴ ἅπτεσθε ἀπο­̀ πάν­των ὧν ἐστιν αὐτοῖς μὴ συν­απόλησθε ἐν πάσῃ τῇ ἁμαρτίᾳ αὐτῶν
καὶ ἀπέστησαν ἀπο­̀ τῆς σκηνῆς Κορε κύκλῳ καὶ Δαθαν καὶ Αβιρων ἐξῆλθον καὶ εἱστήκεισαν παρα­̀ τὰς θύρας τῶν σκηνῶν αὐτῶν καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν καὶ ἡ ἀπο­σκευὴ αὐτῶν
καὶ εἶπεν Μωυσῆς ἐν τούτῳ γνώσεσθε ὅτι κύριος ἀπέστειλέν με ποιῆσαι πάν­τα τὰ ἔργα ταῦτα ὅτι οὐκ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ
εἰ κατα­̀ θάνατον πάν­των ἀνθρώπων ἀπο­θανοῦν­ται οὗτοι εἰ καὶ κατ᾿ ἐπι­́σκεψιν πάν­των ἀνθρώπων ἐπι­σκοπὴ ἔσται αὐτῶν οὐχὶ κύριος ἀπέσταλκέν με
ἀλλ᾿ ἢ ἐν φάσματι δείξει κύριος καὶ ἀνοίξασα ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς κατα­πίεται αὐτοὺς καὶ τοὺς οἴκους αὐτῶν καὶ τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ πάν­τα ὅσα ἐστὶν αὐτοῖς καὶ κατα­βήσον­ται ζῶν­τες εἰς ᾅδου καὶ γνώσεσθε ὅτι παρώξυν­αν οἱ ἄνθρωποι οὗτοι τὸν κύριον
ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν πάν­τας τοὺς λόγους τούτους ἐρράγη ἡ γῆ ὑποκάτω αὐτῶν
καὶ ἠνοίχθη ἡ γῆ καὶ κατέπιεν αὐτοὺς καὶ τοὺς οἴκους αὐτῶν καὶ πάν­τας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὄν­τας μετὰ Κορε καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν
καὶ κατέβησαν αὐτοὶ καὶ ὅσα ἐστὶν αὐτῶν ζῶν­τα εἰς ᾅδου καὶ ἐκάλυψεν αὐτοὺς ἡ γῆ καὶ ἀπώλον­το ἐκ μέσου τῆς συν­αγωγῆς
καὶ πᾶς Ισραηλ οἱ κύκλῳ αὐτῶν ἔφυγον ἀπο­̀ τῆς φωνῆς αὐτῶν ὅτι λέγον­τες μήποτε κατα­πίῃ ἡμᾶς ἡ γῆ
καὶ πῦρ ἐξῆλθεν παρα­̀ κυρίου καὶ κατέφαγεν τοὺς πεν­τήκον­τα καὶ δια­κοσίους ἄνδρας τοὺς προ­σφέρον­τας τὸ θυμίαμα
17:1καὶ εἶπεν κύριος προ­̀ς Μωυσῆν
17:2καὶ προ­̀ς Ελεαζαρ τὸν υἱὸν Ααρων τὸν ἱερέα ἀνέλεσθε τὰ πυρεῖα τὰ χαλκᾶ ἐκ μέσου τῶν κατα­κεκαυμένων καὶ τὸ πῦρ τὸ ἀλλότριον τοῦτο σπεῖρον ἐκεῖ ὅτι ἡγίασαν
17:3τὰ πυρεῖα τῶν ἁμαρτωλῶν τούτων ἐν ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν καὶ ποίησον αὐτὰ λεπίδας ἐλατάς περίθεμα τῷ θυσιαστηρίῳ ὅτι προ­σηνέχθησαν ἔναν­τι κυρίου καὶ ἡγιάσθησαν καὶ ἐγένον­το εἰς σημεῖον τοῖς υἱοῖς Ισραηλ
17:4καὶ ἔλαβεν Ελεαζαρ υἱὸς Ααρων τοῦ ἱερέως τὰ πυρεῖα τὰ χαλκᾶ ὅσα προ­σήνεγκαν οἱ κατα­κεκαυ­μέ­νοι καὶ προ­σέθηκαν αὐτὰ περίθεμα τῷ θυσιαστηρίῳ
17:5μνημόσυν­ον τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ὅπως ἂν μὴ προ­σέλθῃ μηθεὶς ἀλλογενής ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σπέρμα­τος Ααρων ἐπι­θεῖναι θυμίαμα ἔναν­τι κυρίου καὶ οὐκ ἔσται ὥσπερ Κορε καὶ ἡ ἐπι­σύστασις αὐτοῦ καθὰ ἐλάλησεν κύριος ἐν χειρὶ Μωυσῆ
17:6καὶ ἐγόγγυσαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ τῇ ἐπαύριον ἐπι­̀ Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγον­τες ὑμεῖς ἀπεκτάγκατε τὸν λαὸν κυρίου
17:7καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπι­συστρέφεσθαι τὴν συν­αγωγὴν ἐπι­̀ Μωυσῆν καὶ Ααρων καὶ ὥρμησαν ἐπι­̀ τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ τήνδε ἐκάλυψεν αὐτὴν ἡ νεφέλη καὶ ὤφθη ἡ δόξα κυρίου
17:8καὶ εἰσῆλθεν Μωυσῆς καὶ Ααρων κατα­̀ προ­́σωπον τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου
17:9καὶ ἐλάλησεν κύριος προ­̀ς Μωυσῆν καὶ Ααρων λέγων
17:10ἐκχωρήσατε ἐκ μέσου τῆς συν­αγωγῆς ταύτης καὶ ἐξαναλώσω αὐτοὺς εἰς ἅπαξ καὶ ἔπεσον ἐπι­̀ προ­́σωπον αὐτῶν
17:11καὶ εἶπεν Μωυσῆς προ­̀ς Ααρων λαβὲ τὸ πυρεῖον καὶ ἐπι­́θες ἐπ᾿ αὐτὸ πῦρ ἀπο­̀ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἐπι­́βαλε ἐπ᾿ αὐτὸ θυμίαμα καὶ ἀπένεγκε τὸ τάχος εἰς τὴν παρεμβολὴν καὶ ἐξίλασαι περὶ αὐτῶν ἐξῆλθεν γὰρ ὀργὴ ἀπο­̀ προ­σώπου κυρίου ἦρκται θραύειν τὸν λαόν
17:12καὶ ἔλαβεν Ααρων καθάπερ ἐλάλησεν αὐτῷ Μωυσῆς καὶ ἔδραμεν εἰς τὴν συν­αγωγήν καὶ ἤδη ἐνῆρκτο ἡ θραῦσις ἐν τῷ λαῷ καὶ ἐπέβαλεν τὸ θυμίαμα καὶ ἐξιλάσατο περὶ τοῦ λαοῦ
17:13καὶ ἔστη ἀνὰ μέσον τῶν τεθνηκότων καὶ τῶν ζών­των καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις
17:14καὶ ἐγένον­το οἱ τεθνηκότες ἐν τῇ θραύσει τέσ­σαρες καὶ δέκα χιλιάδες καὶ ἑπτακόσιοι χωρὶς τῶν τεθνηκότων ἕνεκεν Κορε
17:15καὶ ἐπέστρεψεν Ααρων προ­̀ς Μωυσῆν ἐπι­̀ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις
Ora Core, figlio di Isar, figlio di Keat, figlio di Levi, con Datan e Abiràm, figli di Eliàb, e On, figlio di Pelet, figli di Ruben, presero altra gente
e insorsero contro Mosè, con duecentocinquanta uomini tra gli Israeliti, prìncipi della comunità, membri del consiglio, uomini stimati;
si radunarono contro Mosè e contro Aronne e dissero loro: "Basta con voi! Tutta la comunità, tutti sono santi e il Signore è in mezzo a loro; perché dunque vi innalzate sopra l'assemblea del Signore?".
Quando Mosè ebbe udito questo, si prostrò con la faccia a terra;
poi parlò a Core e a tutta la gente che era con lui, dicendo: "Domani mattina il Signore farà conoscere chi è suo e chi è santo e se lo farà avvicinare: farà avvicinare a sé colui che egli avrà scelto.
Fate questo: prendetevi gli incensieri tu, Core, e tutta la gente che è con te;
domani vi metterete il fuoco e porrete incenso davanti al Signore; colui che il Signore avrà scelto sarà santo. Basta con voi, figli di Levi!".
Mosè disse poi a Core: "Ora ascoltate, figli di Levi!
È forse poco per voi che il Dio d'Israele vi abbia separato dalla comunità d'Israele, facendovi avvicinare a sé per prestare servizio nella Dimora del Signore e stare davanti alla comunità, esercitando per essa il vostro ministero?
Egli ha fatto avvicinare a sé te e, con te, tutti i tuoi fratelli, figli di Levi, e ora voi pretendete anche il sacerdozio?
Per questo tu e tutta la gente che è con te siete convenuti contro il Signore! E chi è Aronne, perché vi mettiate a mormorare contro di lui?".
Mosè mandò a chiamare Datan e Abiràm, figli di Eliàb; ma essi dissero: "Noi non verremo.
È troppo poco per te l'averci fatto salire da una terra dove scorrono latte e miele per farci morire nel deserto, perché tu voglia elevarti anche sopra di noi ed erigerti a capo?
Non ci hai affatto condotto in una terra dove scorrono latte e miele, né ci hai dato in eredità campi e vigne! Credi tu di poter privare degli occhi questa gente? Noi non verremo".
Allora Mosè si adirò molto e disse al Signore: "Non gradire la loro oblazione; io non ho preso da costoro neppure un asino e non ho fatto torto ad alcuno di loro".
Mosè disse a Core: "Tu e tutta la tua gente trovatevi domani davanti al Signore: tu e loro con Aronne;
ciascuno di voi prenda il suo incensiere, vi metta l'incenso e porti ciascuno il suo incensiere davanti al Signore: duecentocinquanta incensieri. Anche tu e Aronne avrete ciascuno il vostro".
Essi dunque presero ciascuno un incensiere, vi misero il fuoco, vi posero l'incenso e si fermarono all'ingresso della tenda del convegno, come pure Mosè e Aronne.
Core convocò contro di loro tutta la comunità all'ingresso della tenda del convegno. E la gloria del Signore apparve a tutta la comunità.
Il Signore parlò a Mosè e ad Aronne dicendo:
"Allontanatevi da questa comunità e io li consumerò in un istante".
Essi si prostrarono con la faccia a terra, e dissero: "Dio, Dio degli spiriti di ogni essere vivente! Un uomo solo ha peccato, e vorresti adirarti contro tutta la comunità?".
Il Signore parlò a Mosè dicendo:
"Parla alla comunità e órdinale: "Ritiratevi dalle vicinanze della dimora di Core, Datan e Abiràm"".
Mosè si alzò e andò verso Datan e Abiràm; gli anziani d'Israele lo seguirono.
Egli parlò alla comunità dicendo: "Allontanatevi dalle tende di questi uomini malvagi e non toccate nulla di quanto loro appartiene, perché non periate a causa di tutti i loro peccati".
Così quelli si ritirarono dal luogo dove stavano Core, Datan e Abiràm. Datan e Abiràm uscirono e si fermarono all'ingresso delle loro tende con le mogli, i figli e i bambini.
Mosè disse: "Da questo saprete che il Signore mi ha mandato per fare tutte queste opere e che io non ho agito di mia iniziativa.
Se questa gente muore come muoiono tutti gli uomini, se la loro sorte è la sorte comune a tutti gli uomini, il Signore non mi ha mandato.
Ma se il Signore opera un prodigio, e se la terra spalanca la bocca e li ingoia con quanto appartiene loro, di modo che essi scendano vivi agli inferi, allora saprete che questi uomini hanno disprezzato il Signore".
Come egli ebbe finito di pronunciare tutte queste parole, il suolo si squarciò sotto i loro piedi,
la terra spalancò la bocca e li inghiottì: essi e le loro famiglie, con tutta la gente che apparteneva a Core e tutti i loro beni.
Scesero vivi agli inferi essi e quanto loro apparteneva; la terra li ricoprì ed essi scomparvero dall'assemblea.
Tutto Israele che era attorno a loro fuggì alle loro grida, perché dicevano: "La terra non inghiottisca anche noi!".
Un fuoco uscì dal Signore e divorò i duecentocinquanta uomini che offrivano l'incenso.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible