Азбука веры » Би́блия » Чи́сла » гл.17

Чи́сла, Глава 17

Толкования

Толкования главы

17:1

17:2

17:3

17:4

см.:Исх.25:22;

17:5

17:6

17:7

17:8

см.:Евр.9:4;Ис.11:1;

17:9

17:10

см.:Евр.9:10;

17:11

17:12

17:13

см.:Ис.64:12;

17:14

17:15

17:16

17:17

17:18

17:19

17:20

17:21

17:22

17:23

17:24

17:25

17:26

17:27

17:28

Церковнославянский (рус)

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля:

глаго́ли сыно́мъ Изра́илевымъ, и возми́ от ни́хъ по еди́ному жезлу́, же́злъ от всѣ́хъ князе́й и́хъ, по домо́мъ оте́чества и́хъ, двана́десять жезло́въ, и́мя же коего́ждо напиши́ на жезлѣ́ его́,

и и́мя Ааро́не напиши́ на жезлѣ́ Леві́инѣ: е́сть бо же́злъ еди́нъ: по пле́мени до́му оте́чествъ свои́хъ да дадя́тъ:

и да положи́ши и́хъ въ ски́нiи свидѣ́нiя, пря́мо свидѣ́нiю, въ ни́хже явлю́ся тебѣ́ ту́:

и бу́детъ человѣ́къ, его́же а́ще изберу́, же́злъ его́ прозя́бнетъ: и отиму́ от мене́ ропта́нiе сыно́въ Изра́илевыхъ, ели́ка сі́и ро́пщутъ на вы́.

И глаго́ла Моисе́й сыно́мъ Изра́илевымъ: и да́ша ему́ вси́ кня́зи и́хъ по жезлу́, кня́зя еди́наго же́злъ, по княже́нiю, по домо́мъ оте́чествъ и́хъ, двана́десять жезло́въ: и же́злъ Ааро́нь посредѣ́ жезло́въ и́хъ.

И положи́ Моисе́й жезлы́ предъ Го́сподемъ въ ски́нiи свидѣ́нiя.

И бы́сть на у́трiе, и вни́де Моисе́й и Ааро́нъ въ ски́нiю свидѣ́нiя: и се́, прозябе́ же́злъ Ааро́нь въ дому́ Леві́инѣ, и израсти́ вѣ́твь, и процвѣто́ша цвѣ́ти, и израсти́ орѣ́хи:

и изнесе́ Моисе́й вся́ жезлы́ от лица́ Госпо́дня ко всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ: и ви́дѣша, и взя́ кі́йждо же́злъ сво́й.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: отложи́ же́злъ Ааро́нь предъ свидѣ́нiемъ въ сохране́нiе, въ зна́менiе сыно́въ ослушли́выхъ: и да преста́нетъ ропта́нiе и́хъ от Мене́, и не и́змрутъ.

И сотвори́ Моисе́й и Ааро́нъ, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю, та́ко сотвори́ша.

И реко́ша сы́нове Изра́илевы къ Моисе́ю, глаго́люще: се́, потреби́хомся, погибо́хомъ, исчезо́хомъ:

вся́къ прикаса́яйся ко ски́нiи свидѣ́нiя Госпо́дня умира́етъ: да́же до конца́ ли умира́юще поги́бнемъ?

Синодальный

Расцветший жезл Ааронов подтвердил его право быть главою колена Левиина.

И сказал Господь Моисею, говоря:

скажи сынам Израилевым и возьми у них по жезлу от колена, от всех начальников их по коленам, двенадцать жезлов, и каждого имя напиши на жезле его;

имя Аарона напиши на жезле Левиином, ибо один жезл от начальника колена их [должны они дать];

и положи их в скинии собрания, пред ковчегом откровения, где являюсь Я вам;

и кого Я изберу, того жезл расцветет; и так Я успокою ропот сынов Израилевых, которым они ропщут на вас.

И сказал Моисей сынам Израилевым, и дали ему все начальники их, от каждого начальника по жезлу, по коленам их двенадцать жезлов, и жезл Ааронов был среди жезлов их.

И положил Моисей жезлы пред лицем Господа в скинии откровения.

На другой день вошел Моисей [и Аарон] в скинию откровения, и вот, жезл Ааронов, от дома Левиина, расцвел, пустил почки, дал цвет и принес миндали.

И вынес Моисей все жезлы от лица Господня ко всем сынам Израилевым. И увидели они это и взяли каждый свой жезл.

И сказал Господь Моисею: положи опять жезл Ааронов пред ковчегом откровения на сохранение, в знамение для непокорных, чтобы прекратился ропот их на Меня, и они не умирали.

Моисей сделал это; как повелел ему Господь, так он и сделал.

И сказали сыны Израилевы Моисею: вот, мы умираем, погибаем, все погибаем!

всякий, приближающийся к скинии Господней, умирает: не придется ли всем нам умереть?

Грузинский

ასე ელაპარაკა უფალი მოსეს:

დაელაპარაკე ისრაელიანებს და გამოართვი მათ კვერთხები - თითო კვერთხი თითოეულ შტოს, ყოველ თავკაცს მამისსახლის მიხედვით თორმეტი კვერთხი, ყოველ კვერთხს თავისი პატრონის სახელი დააწერე.

აარონის სახელი ლევიანთა კვერთხს დააწერე, რადგან ერთი კვერთხი ეკუთვნის მათი მამისსახლის თავკაცს.

დააწყვე ისინი სადღესასწაულო კარავში აღთქმის კიდობნის წინ, სადაც გეცხადებით თქვენ.

ვისაც მე გამოვარჩევ, მისი კვერთხი აყვავდება და ჩავახრჩობ ისრაელიანთა ჯანყს, რომ აჯანყებულან თქვენს წინააღმდეგ.

დაელაპარაკა მოსე ისრაელიანებს და მისცა მას ყველა თავკაცმა კვერთხი, თითო კვერთხი თითოეულმა თავკაცმა, მამისსახლის მიხედვით თორმეტი კვერთხი, აარონის კვერთხიც ერია მათ კვერთხებში.

დააწყო მოსემ კვერთხები უფლის წინაშე აღთქმის კარავში.

მეორე დღეს, როცა მოსე შევიდა აღთქმის კარავში, აჰა, აყვავდა აარონის კვერთხი, ლევის სახლიდან, აყვავდა, გაიფურჩქნა ყვავილი და დამწიფდა ნუში.

გამოუტანა მოსემ ყველა კვერთხი უფლისაგან ისრაელიანებს, დაინახეს და აიღო თითოეულმა თავისი კვერთხი.

უთხრა უფალმა მოსეს: დააბრუნე აარონის კვერთხი აღთქმის კიდობნის წინაშე შესანახად, რათა იყოს იგი სასწაულად ურჩთათვის, რომ შეწყდეს მათი ჯანყი ჩემს წინააღმდეგ და არ დაიხოცონ.

ასეც მოიქცა მოსე; როგორც უფალმა უბრძანა, ისე გააკეთა მოსემ.

ასე უთხრეს ისრაელიანებმა მოსეს: აჰა, ვიხოცებით, ვიღუპებით, ყველანი ვიღუპებით.

ვინც კი უფლის კარავთან მიდის ახლოს, კვდება. ნუთუ ყველანი დასაღუპად ვართ განწირული?

Итальянский

Языки

Il Signore parlò a Mosè e disse:

"Di' a Eleàzaro, figlio del sacerdote Aronne, di estrarre gli incensieri dall'incendio e di disperdere lontano il fuoco, perché essi sono sacri.

Degli incensieri di quegli uomini, che hanno peccato a prezzo della loro vita, si facciano lamine intrecciate, come rivestimento per l'altare, poiché sono stati offerti davanti al Signore e quindi sono sacri; saranno un segno per gli Israeliti".

Il sacerdote Eleàzaro prese gli incensieri di bronzo che gli uomini arsi dal fuoco avevano offerto, e furono ridotti in lamine per rivestirne l'altare,

memoriale per gli Israeliti perché nessun profano, che non sia della discendenza di Aronne, si accosti a bruciare incenso davanti al Signore e subisca così la sorte di Core e di quelli che erano con lui. Eleàzaro fece come il Signore gli aveva ordinato per mezzo di Mosè.

L'indomani tutta la comunità degli Israeliti mormorò contro Mosè e Aronne dicendo: "Voi avete fatto morire il popolo del Signore".

Mentre la comunità si radunava contro Mosè e contro Aronne, gli Israeliti si volsero verso la tenda del convegno; ed ecco la nube la ricoprì e apparve la gloria del Signore.

Mosè e Aronne vennero davanti alla tenda del convegno.

Il Signore parlò a Mosè e disse:

"Allontanatevi da questa comunità e io li consumerò in un istante". Ma essi si prostrarono con la faccia a terra.

Mosè disse ad Aronne: "Prendi l'incensiere, mettici il fuoco preso dall'altare, ponici sopra l'incenso, portalo in fretta in mezzo alla comunità e compi il rito espiatorio per loro; poiché l'ira del Signore è divampata, il flagello è già cominciato".

Aronne prese quel che Mosè aveva detto, corse in mezzo all'assemblea; ecco, il flagello era già cominciato in mezzo al popolo. Mise l'incenso nel braciere e compì il rito espiatorio per il popolo.

Si fermò tra i morti e i vivi, e il flagello si arrestò.

Quelli che morirono per il flagello furono quattordicimilasettecento, oltre ai morti per il fatto di Core.

Aronne tornò da Mosè, all'ingresso della tenda del convegno: il flagello si era arrestato.

Il Signore parlò a Mosè e disse:

"Parla agli Israeliti e prendi da loro dei bastoni, uno per ogni loro casato paterno: cioè dodici bastoni da parte di tutti i loro prìncipi secondo i loro casati paterni; scriverai il nome di ognuno sul suo bastone,

scriverai il nome di Aronne sul bastone di Levi, poiché ci sarà un bastone per ogni capo dei loro casati paterni.

Riporrai quei bastoni nella tenda del convegno, davanti alla Testimonianza, dove io vi do convegno.

L'uomo che io avrò scelto sarà quello il cui bastone fiorirà e così farò cessare davanti a me le mormorazioni che gli Israeliti fanno contro di voi".

Mosè parlò agli Israeliti, e tutti i loro prìncipi gli diedero un bastone: un bastone per ciascun principe, secondo i loro casati paterni, cioè dodici bastoni; il bastone di Aronne era in mezzo ai loro bastoni.

Mosè ripose quei bastoni davanti al Signore nella tenda della Testimonianza.

L'indomani Mosè entrò nella tenda della Testimonianza ed ecco, il bastone di Aronne per il casato di Levi era fiorito: aveva prodotto germogli, aveva fatto sbocciare fiori e maturato mandorle.

Allora Mosè tolse tutti i bastoni dalla presenza del Signore e li portò a tutti gli Israeliti; essi li videro e presero ciascuno il proprio bastone.

Il Signore disse a Mosè: "Riporta il bastone di Aronne davanti alla Testimonianza, perché sia conservato come un segno per i ribelli e si ponga fine alle loro mormorazioni contro di me ed essi non ne muoiano".

Mosè fece come il Signore gli aveva comandato.

Gli Israeliti dissero a Mosè: "Ecco, moriamo, siamo perduti, siamo tutti perduti!

Chiunque si accosta alla Dimora del Signore muore; dovremo morire tutti?".