Скрыть
21:14
21:17
21:19
21:20
21:25
21:26
21:27
21:31
21:32
21:35
Церковнославянский (рус)
И услы́ша Ханане́й ца́рь Ара́дскiй живы́й при­­ пусты́ни, я́ко прiи́де Изра́иль путе́мъ Аѳари́мскимъ, и ра́това проти́ву Изра́иля, и взя́ от­ ни́хъ плѣ́нъ.
И обѣща́ся Изра́иль обѣ́томъ Го́споду и рече́: а́ще мнѣ́ преда́си лю́ди сiя́ подру́чны, погублю́ и́хъ и гра́ды и́хъ.
И услы́ша Госпо́дь гла́съ Изра́илевъ и предаде́ Ханане́а подру́чна ему́: и опустоши́ его́ и гра́ды его́, и прозва́ и́мя мѣ́сту тому́ Запустѣ́нiе.
И воз­дви́гшеся от­ О́ра горы́ путе́мъ и́же къ мо́рю Чермно́му, обыдо́ша зе́млю Едо́млю: и малоду́ше­с­т­воваша лю́дiе на пути́,
и ропта́ху лю́дiе на Бо́га и на Моисе́а, глаго́люще: вску́ю изве́лъ еси́ ны́ изъ Еги́пта уби́ти на́съ въ пусты́ни, я́ко нѣ́сть хлѣ́ба, ни воды́? И душа́ на́ша негоду́етъ о хлѣ́бѣ се́мъ тще́мъ.
И посла́ Госпо́дь на лю́ди змие́въ умерщвля́ющихъ, и угрыза́ху люді́й: и умро́ша лю́ди мно́зи от­ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И при­­ше́дше лю́дiе къ Моисе́ови глаго́лаша: согрѣши́хомъ, я́ко ропта́хомъ на Го́спода и на тя́: помоли́ся у́бо ко Го́споду, да от­жене́тъ от­ на́съ змiи́. И помоли́ся Моисе́й ко Го́споду о лю́дехъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: сотвори́ себѣ́ змiю́ [мѣ́дяну] и положи́ ю́ на зна́мя: и бу́детъ а́ще угрызе́тъ змiя́ человѣ́ка, вся́къ угрызе́н­ный ви́дѣвъ ю́ жи́въ бу́детъ.
И сотвори́ Моисе́й змiю́ мѣ́дяну и поста́ви ю́ на зна́мени: и бы́сть егда́ угрыза́­ше змiя́ человѣ́ка, и взира́­ше на змiю́ мѣ́дяну, и ожива́­ше.
И воз­двиго́шася сы́нове Изра́илевы, и ополчи́шася во Ово́ѳѣ:
и́ воз­дви́гшеся от­ Ово́ѳа, ополчи́шася во Ахалге́и объ ону́ страну́ пусты́ни, я́же е́сть предъ лице́мъ Моави́тскимъ, на восто́къ со́лнца:
и от­ту́ду воз­двиго́шася, и ополчи́шася въ де́бри Заре́дъ:
и от­ту́ду воз­дви́гшеся, ополчи́шася объ ону́ страну́ Арно́на въ пусты́ни, я́же исхо́дитъ от­ предѣ́лъ Аморре́йскихъ: е́сть бо Арно́нъ предѣ́лъ Моа́вль между́ Моа́вомъ и между́ Аморре́омъ.
Сего́ ра́ди глаго́лет­ся въ кни́зѣ бра́нь Госпо́дня: Зоо́ву попали́, и пото́ки Арно́ни,
и пото́ки устро́и въ селе́нiе И́ръ, и при­­лежи́тъ предѣ́ломъ Моа́влимъ.
И от­ту́ду [воз­двиго́шася] ко Кла́дязю: се́й е́сть кла́дязь, о не́мже рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: собери́ лю́ди, и да́мъ и́мъ во́ду пи́ти.
Тогда́ воспѣ́ Изра́иль пѣ́снь сiю́ у кла́дязя: начина́йте ему́:
кла́дязь, ископа́ша его́ кня́зи, изсѣко́ша его́ ца́рiе язы́честiи во ца́р­ст­вiи и́хъ, внегда́ облада́ти и́ми. И от­ кла́дязя [воз­двиго́шася] въ Манѳанаи́лъ:
и от­ Манѳанаи́ла въ Наадiи́лъ, и от­ Наадiи́ла въ Вамо́ѳъ:
и от­ Вамо́ѳа въ На́пинъ, и́же е́сть на по́ли Моа́вли, от­ ве́рха Изсѣ́ченаго, зря́щаго предъ лице́ пусты́ни.
И посла́ Моисе́й послы́ къ Сио́ну царю́ Аморре́йску, словесы́ ми́рными глаго́ля:
да про́йдемъ сквоз­ѣ́ зе́млю твою́, путе́мъ по́йдемъ: не уклони́мся ни на се́ла, ни на виногра́ды, не испiе́мъ воды́ от­ кла́дязь тво­и́хъ: путе́мъ ца́рскимъ по́йдемъ, до́ндеже про́йдемъ предѣ́лы твоя́.
И не даде́ Сио́нъ Изра́илю про­ити́ сквоз­ѣ́ предѣ́лы своя́: и собра́ Сио́нъ вся́ лю́ди своя́, и изы́де ополчи́тися на Изра́иля въ пусты́ню: и прiи́де во Иасса́нъ, и ополчи́ся на Изра́иля.
И порази́ его́ Изра́иль убі́й­ст­вомъ меча́, и облада́­ше земле́ю его́ от­ Арно́на до Иаво́ка, да́же до сыно́въ Амма́нихъ: я́ко Иази́ръ предѣ́лы сыно́въ Амма́нихъ су́ть.
И взя́ Изра́иль вся́ гра́ды сiя́: и всели́ся Изра́иль во всѣ́хъ градѣ́хъ Аморре́йскихъ, во Есево́нѣ и во всѣ́хъ подлежа́щихъ ему́:
е́сть бо Есево́нъ гра́дъ Сио́на царя́ Аморре́йска: и се́й пово­ева́ царя́ Моа́вля пре́жде и взя́ всю́ зе́млю его́ от­ Аро­и́ра да́же до Арно́на.
Сего́ ра́ди реку́тъ при́точницы: прiиди́те во Есево́нъ, да согради́т­ся и сози́ждет­ся гра́дъ Сiо́нъ:
я́ко о́гнь изы́де от­ Есево́на и пла́мень от­ гра́да Сiо́на, и пояде́ да́же до Моа́ва, и пожре́ столпы́ Арно́нскiя:
го́ре тебѣ́, Моа́ве, погибо́сте, лю́дiе Хамо́совы: про́дани бы́ша сы́нове и́хъ въ заключе́нiе и дще́ри и́хъ плѣ́н­ницы царю́ Аморре́йскому Сио́ну:
и сѣ́мя и́хъ поги́бнетъ, Есево́нъ да́же до Дево́на: и жены́ и́хъ еще́ разожго́ша о́гнь на Моа́ва.
Всели́ся же Изра́иль во вся́ гра́ды Аморре́йски:
и посла́ Моисе́й согля́дати Иази́ра: и взя́ша его́ и се́ла его́, и изгна́ша Аморре́а живу́щаго та́мо:
и воз­врати́в­шеся, прiидо́ша путе́мъ въ Васа́нъ. И изы́де О́гъ, ца́рь Васа́нскiй, проти́ву и́мъ и вси́ лю́дiе его́ на бра́нь во Едраи́нъ.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: не убо́йся его́, я́ко въ ру́цѣ тво­и́ преда́хъ его́ и вся́ лю́ди его́ и всю́ зе́млю его́: и сотвори́ши ему́, я́коже сотвори́лъ еси́ Сио́ну царю́ Аморре́йску, и́же живя́ше во Есево́нѣ.
И порази́ его́ и сы́ны его́ и вся́ лю́ди его́, да́же не оста́ въ ни́хъ живы́й: и наслѣ́диша зе́млю его́.
Еврейский
וַיִּשְׁמַע הַכְּנַעֲנִי מֶלֶךְ־עֲרָד יֹשֵׁב הַנֶּגֶב, כִּי בָּא יִשְׂרָאֵל, דֶּרֶךְ הָאֲתָרִים; וַיִּלָּחֶם בְּיִשְׂרָאֵל, וַיִּשְׁבְּ מִמֶּנּוּ שֶׁבִי׃
וַיִּדַּר יִשְׂרָאֵל נֶדֶר לַיהוָה וַיֹּאמַר; אִם־נָתֹן תִּתֵּן אֶת־הָעָם הַזֶּה בְּיָדִי, וְהַחֲרַמְתִּי אֶת־עָרֵיהֶם׃
וַיִּשְׁמַע יְהוָה בְּקוֹל יִשְׂרָאֵל, וַיִּתֵּן אֶת־הַכְּנַעֲנִי, וַיַּחֲרֵם אֶתְהֶם וְאֶת־עָרֵיהֶם; וַיִּקְרָא שֵׁם־הַמָּקוֹם חָרְמָה׃ פ
וַיִּסְעוּ מֵהֹר הָהָר דֶּרֶךְ יַם־סוּף, לִסְבֹב אֶת־אֶרֶץ אֱדוֹם; וַתִּקְצַר נֶפֶשׁ־הָעָם בַּדָּרֶךְ׃
וַיְדַבֵּר הָעָם, בֵּאלֹהִים וּבְמֹשֶׁה, לָמָה הֶעֱלִיתֻנוּ מִמִּצְרַיִם, לָמוּת בַּמִּדְבָּר; כִּי אֵין לֶחֶם וְאֵין מַיִם, וְנַפְשֵׁנוּ קָצָה, בַּלֶּחֶם הַקְּלֹקֵל׃
וַיְשַׁלַּח יְהוָה בָּעָם, אֵת הַנְּחָשִׁים הַשְּׂרָפִים, וַיְנַשְּׁכוּ אֶת־הָעָם; וַיָּמָת עַם־רָב מִיִּשְׂרָאֵל׃
וַיָּבֹא הָעָם אֶל־מֹשֶׁה וַיֹּאמְרוּ חָטָאנוּ, כִּי־דִבַּרְנוּ בַיהוָה וָבָךְ, הִתְפַּלֵּל אֶל־יְהוָה, וְיָסֵר מֵעָלֵינוּ אֶת־הַנָּחָשׁ; וַיִּתְפַּלֵּל מֹשֶׁה בְּעַד הָעָם׃
וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־מֹשֶׁה, עֲשֵׂה לְךָ שָׂרָף, וְשִׂים אֹתוֹ עַל־נֵס; וְהָיָה כָּל־הַנָּשׁוּךְ, וְרָאָה אֹתוֹ וָחָי׃
וַיַּעַשׂ מֹשֶׁה נְחַשׁ נְחֹשֶׁת, וַיְשִׂמֵהוּ עַל־הַנֵּס; וְהָיָה, אִם־נָשַׁךְ הַנָּחָשׁ אֶת־אִישׁ, וְהִבִּיט אֶל־נְחַשׁ הַנְּחֹשֶׁת וָחָי׃
וַיִּסְעוּ בְּנֵי יִשְׂרָאֵל; וַיַּחֲנוּ בְּאֹבֹת׃
וַיִּסְעוּ מֵאֹבֹת; וַיַּחֲנוּ בְּעִיֵּי הָעֲבָרִים, בַּמִּדְבָּר אֲשֶׁר עַל־פְּנֵי מוֹאָב, מִמִּזְרַח הַשָּׁמֶשׁ׃
מִשָּׁם נָסָעוּ; וַיַּחֲנוּ בְּנַחַל זָרֶד׃
מִשָּׁם נָסָעוּ, וַיַּחֲנוּ, מֵעֵבֶר אַרְנוֹן אֲשֶׁר בַּמִּדְבָּר, הַיֹּצֵא מִגְּבוּל הָאֱמֹרִי; כִּי אַרְנוֹן גְּבוּל מוֹאָב, בֵּין מוֹאָב וּבֵין הָאֱמֹרִי׃
עַל־כֵּן יֵאָמַר, בְּסֵפֶר מִלְחֲמֹת יְהוָה; אֶת־וָהֵב בְּסוּפָה, וְאֶת־הַנְּחָלִים אַרְנוֹן׃
וְאֶשֶׁד הַנְּחָלִים, אֲשֶׁר נָטָה לְשֶׁבֶת עָר; וְנִשְׁעַן לִגְבוּל מוֹאָב׃
וּמִשָּׁם בְּאֵרָה; הִוא הַבְּאֵר, אֲשֶׁר אָמַר יְהוָה לְמֹשֶׁה, אֱסֹף אֶת־הָעָם, וְאֶתְּנָה לָהֶם מָיִם׃ ס
אָז יָשִׁיר יִשְׂרָאֵל, אֶת־הַשִּׁירָה הַזֹּאת; עֲלִי בְאֵר עֱנוּ־לָהּ׃
בְּאֵר חֲפָרוּהָ שָׂרִים, כָּרוּהָ נְדִיבֵי הָעָם, בִּמְחֹקֵק בְּמִשְׁעֲנֹתָם; וּמִמִּדְבָּר מַתָּנָה׃
וּמִמַּתָּנָה נַחֲלִיאֵל; וּמִנַּחֲלִיאֵל בָּמוֹת׃
וּמִבָּמוֹת, הַגַּיְא אֲשֶׁר בִּשְׂדֵה מוֹאָב, רֹאשׁ הַפִּסְגָּה; וְנִשְׁקָפָה עַל־פְּנֵי הַיְשִׁימֹן׃ פ
וַיִּשְׁלַח יִשְׂרָאֵל מַלְאָכִים, אֶל־סִיחֹן מֶלֶךְ־הָאֱמֹרִי לֵאמֹר׃
אֶעְבְּרָה בְאַרְצֶךָ, לֹא נִטֶּה בְּשָׂדֶה וּבְכֶרֶם, לֹא נִשְׁתֶּה מֵי בְאֵר; בְּדֶרֶךְ הַמֶּלֶךְ נֵלֵךְ, עַד אֲשֶׁר־נַעֲבֹר גְּבֻלֶךָ׃
וְלֹא־נָתַן סִיחֹן אֶת־יִשְׂרָאֵל עֲבֹר בִּגְבֻלוֹ, וַיֶּאֱסֹף סִיחֹן אֶת־כָּל־עַמּוֹ, וַיֵּצֵא לִקְרַאת יִשְׂרָאֵל הַמִּדְבָּרָה, וַיָּבֹא יָהְצָה; וַיִּלָּחֶם בְּיִשְׂרָאֵל׃
וַיַּכֵּהוּ יִשְׂרָאֵל לְפִי־חָרֶב; וַיִּירַשׁ אֶת־אַרְצוֹ מֵאַרְנֹן, עַד־יַבֹּק עַד־בְּנֵי עַמּוֹן, כִּי עַז, גְּבוּל בְּנֵי עַמּוֹן׃
וַיִּקַּח יִשְׂרָאֵל, אֵת כָּל־הֶעָרִים הָאֵלֶּה; וַיֵּשֶׁב יִשְׂרָאֵל בְּכָל־עָרֵי הָאֱמֹרִי, בְּחֶשְׁבּוֹן וּבְכָל־בְּנֹתֶיהָ׃
כִּי חֶשְׁבּוֹן, עִיר, סִיחֹן מֶלֶךְ הָאֱמֹרִי הִוא; וְהוּא נִלְחַם, בְּמֶלֶךְ מוֹאָב הָרִאשׁוֹן, וַיִּקַּח אֶת־כָּל־אַרְצוֹ מִיָּדוֹ עַד־אַרְנֹן׃
עַל־כֵּן יֹאמְרוּ הַמֹּשְׁלִים בֹּאוּ חֶשְׁבּוֹן; תִּבָּנֶה וְתִכּוֹנֵן עִיר סִיחוֹן׃
כִּי־אֵשׁ יָצְאָה מֵחֶשְׁבּוֹן, לֶהָבָה מִקִּרְיַת סִיחֹן; אָכְלָה עָר מוֹאָב, בַּעֲלֵי בָּמוֹת אַרְנֹן׃
אוֹי־לְךָ מוֹאָב, אָבַדְתָּ עַם־כְּמוֹשׁ; נָתַן בָּנָיו פְּלֵיטִם וּבְנֹתָיו בַּשְּׁבִית, לְמֶלֶךְ אֱמֹרִי סִיחוֹן׃
וַנִּירָם אָבַד חֶשְׁבּוֹן עַד־דִּיבוֹן; וַנַּשִּׁים עַד־נֹפַח, אֲשֶׁר עַד־מֵידְבָא׃
וַיֵּשֶׁב יִשְׂרָאֵל, בְּאֶרֶץ הָאֱמֹרִי׃
וַיִּשְׁלַח מֹשֶׁה לְרַגֵּל אֶת־יַעְזֵר, וַיִּלְכְּדוּ בְּנֹתֶיהָ; וַיִּירֶשׁ (וַיּוֹרֶשׁ) אֶת־הָאֱמֹרִי אֲשֶׁר־שָׁם׃
וַיִּפְנוּ וַיַּעֲלוּ, דֶּרֶךְ הַבָּשָׁן; וַיֵּצֵא עוֹג מֶלֶךְ־הַבָּשָׁן לִקְרָאתָם הוּא וְכָל־עַמּוֹ לַמִּלְחָמָה אֶדְרֶעִי׃
וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־מֹשֶׁה אַל־תִּירָא אֹתוֹ, כִּי בְיָדְךָ נָתַתִּי אֹתוֹ וְאֶת־כָּל־עַמּוֹ וְאֶת־אַרְצוֹ; וְעָשִׂיתָ לּוֹ, כַּאֲשֶׁר עָשִׂיתָ, לְסִיחֹן מֶלֶךְ הָאֱמֹרִי, אֲשֶׁר יוֹשֵׁב בְּחֶשְׁבּוֹן׃
וַיַּכּוּ אֹתוֹ וְאֶת־בָּנָיו וְאֶת־כָּל־עַמּוֹ, עַד־בִּלְתִּי הִשְׁאִיר־לוֹ שָׂרִיד; וַיִּירְשׁוּ אֶת־אַרְצוֹ׃
Ва Канъонӣ, подшоҳи Арод, ки дар ҷануб сокин буд, шунид, ки Исроил бо роҳи Аторим меояд, ва ӯ бо исроилиён ҷанг кард, ва баъзеро аз онҳо ба асирӣ бурд.
Ва Исроил барои Парвардигор назр карда, гуфт: «Агар ин қавмро ба дасти ман бисупорӣ, шаҳрҳои онҳоро тамоман торумор хоҳам кард».
Ва Парвардигор овози Исроилро иҷобат намуда, канъониёнро ба дасти вай супурд, ва вай онҳо ва шаҳрҳои онҳоро тамоман торумор кард, ва он макон Ҳормо номида шуд.
Ва аз кӯҳи Ҳӯр бо роҳи баҳри Қулзум кӯч карданд, то ки замини Адӯмро давр зананд; ва дар роҳ тоқати қавм тоқ шуд.
Ва қавм аз Худо ва аз Мусо шикоят карда, гуфтанд: «Чаро моро аз Миср баровардед, то ки дар биёбон бимирем? Зеро ки на нон ҳаст ва на об, ва дили мо аз ин хӯроки нобоб нафрат дорад».
Ва Парвардигор морҳои заҳрдорро ба зидди қавм фиристод, ва онҳо қавмро заҳр заданд; ва мардуми зиёде аз исроилиён мурданд.
Ва қавм назди Мусо омада, гуфтанд: «Мо гуноҳ кардем, ки аз Парвардигор ва аз ту шикоят намудем; сӯи Парвардигор дуо гӯй, то ки моронро аз мо дур кунад». Ва Мусо барои қавм дуо гуфт.
Ва Парвардигор ба Мусо гуфт: «Барои худ мори заҳрдоре бисоз, ва онро бар сари ходае бимон; ва ҳар моргазида, агар ба он назар кунад, зинда хоҳад монд».
Ва Мусо мори мисине сохта, бар сари ходае монд; ва ҳар гоҳ касеро мор заҳр мезад, ҳамин ки вай ба мори мисин назар мекард, зинда мемонд.
Ва банӣ Исроил кӯч карда, дар Ӯбӯт ӯрду заданд.
Ва аз Ӯбӯт кӯч карда, дар Ийе-Аборим, дар биёбоне ки рӯ ба рӯи Мӯоб, ба тарафи тулӯи офтоб аст, ӯрду заданд.
Ва аз он ҷо кӯч карда, дар водии Зорад ӯрду заданд.
Аз он ҷо кӯч карда, ба он тарафи Арнӯн, ки дар биёбон берун аз ҳудуди амӯриён мебошад, ӯрду заданд; зеро ки Арнӯн сарҳади Мӯоб, дар миёни Мӯоб ва амӯриён аст.
Бинобар ин дар китоби ҷангҳои Парвардигор гуфта шудааст: «Аз Воҳиб, ки дар Суфа аст, ва аз водиҳои Арнӯн гузаштем,
ва низ аз ҷараёнгоҳи водиҳо, ки ҷониби мавқеи Ор майл мекунад, ва ба ҳудуди Мӯоб мепайвандад».
Ва аз он ҷо ба Баир кӯч карданд. Ин ҳамон чоҳест, ки Парвардигор дар бораи он ба Мусо гуфт: «Қавмро ҷамъ кун, то ки ба онҳо об диҳам».
Он гоҳ исроилиён ин сурудро сароиданд: «Лабрез шав, эй чоҳ! – бисароед ба он,
чоҳе ки мирон онро канданд, наҷибони қавм, бо чӯбдаст ва асоҳои худ онро кандаанд». Ва аз биёбон ба Маттоно кӯч карданд.
Ва аз Маттоно – ба Наҳалиил, ва аз Наҳалиил – ба Бомӯт,
ва аз Бомӯт – ба Гай, ки дар кишвари Мӯоб, бар қуллаи Фисҷа воқеъ аст, бар қуллае ки бар рӯи биёбон қад кашидааст.
Ва Исроил ба Сиҳӯн, подшоҳи амӯриён, қосидонро фиристод, то ки бигӯянд:
«Хоҳишмандам, ки аз заминат гузарам; ба киштзор ва токзор дохил нахоҳем шуд, аз оби чоҳ нахоҳем нӯшид; бо шоҳроҳ хоҳем рафт, то даме ки аз ҳудуди ту гузарам».
Вале Сиҳӯн барои гузашатани Исроил аз ҳудуди худ роҳ надод; ва Сиҳӯн тамоми қавми худро ҷамъ кард, ва ба пешвози Исроил ба биёбон баромад, ва ба Ёҳас расида, бо Исроил ҷанг кард.
Ва Исроил вайро ба дами шамшер зада, заминашро аз Арнӯн то Яббӯқ ва то банӣ Аммӯн соҳибӣ намуд, зеро ки сарҳади банӣ Аммӯн мустаҳкам буд.
Ва Исроил ҳамаи ин шаҳрҳоро гирифт, ва Исроил дар ҳамаи шаҳрҳои амӯрӣён, дар Ҳешбӯн ва дар тамоми деҳоташ сокин шуд.
Зеро ки Ҳешбӯн шаҳри Сиҳӯн, подшоҳи амӯриён буд, ва ӯ бо подшоҳи пештараи Мӯоб ҷанг карда, тамоми замини вайро то Арнӯн аз дасташ гирифта буд.
Бинобар ин ровиён мегӯянд: «Ба Ҳешбӯн биёед, шаҳри Сиҳӯн бино ёфта, обод мешавад!
Зеро ки оташе аз Ҳешбӯн баромад, ва алангае аз шаҳри Сиҳӯн; Ор-Мӯобро сӯзонид, ва соҳибони баландиҳои Арнӯнро.
Вой бар ҳоли ту, эй Мӯоб! Ба ҳалокат расидед, эй қавми Камуш! Писарони худро гуреза гардонид ва духтарони худро ба Сидӯн, подшоҳи амӯриён, ба асирӣ дод.
Ва мо ба онҳо тир андохтем, ва Ҳешбӯн то Дибӯн нобуд шуд; ва онҳоро то Нуфаҳ, ки назди Мидбо мебошад, харобазор гардондем».
Ва Исроил дар замини амӯриён манзил гирифт.
Ва Мусо фиристод, ки Яъзирро ҷосусӣ намоянд, ва деҳоти онро забт карданд, ва амӯриёнро, ки дар он ҷо буданд, бадар ронданд.
Ва тоб хӯрда, ба роҳи Бошон баромаданд, ва Уҷ, подшоҳи Бошон, бо тамоми қавми худ ба муқобили онҳо берун омад, то ки назди Адрай ҷанг кунад.
Ва Парвардигор ба Мусо гуфт: «Аз вай натарс, зеро ки вайро бо тамоми қавмаш ва заминаш ба дасти ту месупорам, ва бо вай ончунон амал хоҳӣ кард, чунон, ки бо Сиҳӯн, подшоҳи амӯриён, ки дар Ҳешбӯн сокин буд, амал кардӣ».
Ва ӯро бо писаронаш ва тамоми қавмаш зарба заданд, ба тавре ки касе аз онҳо боқӣ намонд, ва замини ӯро соҳибӣ карданд.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible