Скрыть
22:8
22:9
22:10
22:12
22:13
22:14
22:15
22:16
22:17
22:19
22:20
22:21
22:22
22:23
22:24
22:25
22:26
22:27
22:29
22:30
22:32
22:33
22:34
22:35
22:36
22:37
22:38
22:39
22:40
22:41
Chapter 23 
23:1
23:2
23:3
23:4
23:5
23:6
23:11
23:13
23:15
23:16
23:17
23:18
23:20
23:23
23:26
23:27
23:29
23:30
Английский (NKJV)
Then the children of Israel moved, and camped in the plains of Moab on the side of the Jordan across from Jericho.
Now Balak the son of Zippor saw all that Israel had done to the Amorites.
And Moab was exceedingly afraid of the people because they were many, and Moab was sick with dread because of the children of Israel.
So Moab said to the elders of Midian, «Now this company will lick up everything around us, as an ox licks up the grass of the field.» And Balak the son of Zippor was king of the Moabites at that time.
Then he sent messengers to Balaam the son of Beor at Pethor, which is near the River in the land of the sons of his people, to call him, saying: «Look, a people has come from Egypt. See, they cover the face of the earth, and are settling next to me!
Therefore please come at once, curse this people for me, for they are too mighty for me. Perhaps I shall be able to defeat them and drive them out of the land, for I know that he whom you bless is blessed, and he whom you curse is cursed.»
So the elders of Moab and the elders of Midian departed with the divineŕs fee in their hand, and they came to Balaam and spoke to him the words of Balak.
And he said to them, «Lodge here tonight, and I will bring back word to you, as the LORD speaks to me.» So the princes of Moab stayed with Balaam.
Then God came to Balaam and said, «Who are these men with you?»
So Balaam said to God, «Balak the son of Zippor, king of Moab, has sent to me, saying,
«Look, a people has come out of Egypt, and they cover the face of the earth. Come now, curse them for me; perhaps I shall be able to overpower them and drive them out.»́
And God said to Balaam, «You shall not go with them; you shall not curse the people, for they are blessed.»
So Balaam rose in the morning and said to the princes of Balak, «Go back to your land, for the LORD has refused to give me permission to go with you.»
And the princes of Moab rose and went to Balak, and said, «Balaam refuses to come with us.»
Then Balak again sent princes, more numerous and more honorable than they.
And they came to Balaam and said to him, «Thus says Balak the son of Zippor: «Please let nothing hinder you from coming to me;
for I will certainly honor you greatly, and I will do whatever you say to me. Therefore please come, curse this people for me.»́
Then Balaam answered and said to the servants of Balak, «Though Balak were to give me his house full of silver and gold, I could not go beyond the word of the LORD my God, to do less or more.
Now therefore, please, you also stay here tonight, that I may know what more the LORD will say to me.»
And God came to Balaam at night and said to him, «If the men come to call you, rise and go with them; but only the word which I speak to you--that you shall do.»
So Balaam rose in the morning, saddled his donkey, and went with the princes of Moab.
Then God́s anger was aroused because he went, and the Angel of the LORD took His stand in the way as an adversary against him. And he was riding on his donkey, and his two servants were with him.
Now the donkey saw the Angel of the LORD standing in the way with His drawn sword in His hand, and the donkey turned aside out of the way and went into the field. So Balaam struck the donkey to turn her back onto the road.
Then the Angel of the LORD stood in a narrow path between the vineyards, with a wall on this side and a wall on that side.
And when the donkey saw the Angel of the LORD, she pushed herself against the wall and crushed Balaaḿs foot against the wall; so he struck her again.
Then the Angel of the LORD went further, and stood in a narrow place where there was no way to turn either to the right hand or to the left.
And when the donkey saw the Angel of the LORD, she lay down under Balaam; so Balaaḿs anger was aroused, and he struck the donkey with his staff.
Then the LORD opened the mouth of the donkey, and she said to Balaam, «What have I done to you, that you have struck me these three times?»
And Balaam said to the donkey, «Because you have abused me. I wish there were a sword in my hand, for now I would kill you!»
So the donkey said to Balaam, «Am I not your donkey on which you have ridden, ever since I became yours, to this day? Was I ever disposed to do this to you?» And he said, «No.»
Then the LORD opened Balaaḿs eyes, and he saw the Angel of the LORD standing in the way with His drawn sword in His hand; and he bowed his head and fell flat on his face.
And the Angel of the LORD said to him, «Why have you struck your donkey these three times? Behold, I have come out to stand against you, because your way is perverse before Me.
The donkey saw Me and turned aside from Me these three times. If she had not turned aside from Me, surely I would also have killed you by now, and let her live.»
And Balaam said to the Angel of the LORD, «I have sinned, for I did not know You stood in the way against me. Now therefore, if it displeases You, I will turn back.»
Then the Angel of the LORD said to Balaam, «Go with the men, but only the word that I speak to you, that you shall speak.» So Balaam went with the princes of Balak.
Now when Balak heard that Balaam was coming, he went out to meet him at the city of Moab, which is on the border at the Arnon, the boundary of the territory.
Then Balak said to Balaam, «Did I not earnestly send to you, calling for you? Why did you not come to me? Am I not able to honor you?»
And Balaam said to Balak, «Look, I have come to you! Now, have I any power at all to say anything? The word that God puts in my mouth, that I must speak.»
So Balaam went with Balak, and they came to Kirjath Huzoth.
Then Balak offered oxen and sheep, and he sent some to Balaam and to the princes who were with him.
So it was, the next day, that Balak took Balaam and brought him up to the high places of Baal, that from there he might observe the extent of the people.
Then Balaam said to Balak, «Build seven altars for me here, and prepare for me here seven bulls and seven rams.»
And Balak did just as Balaam had spoken, and Balak and Balaam offered a bull and a ram on each altar.
Then Balaam said to Balak, «Stand by your burnt offering, and I will go; perhaps the LORD will come to meet me, and whatever He shows me I will tell you.» So he went to a desolate height.
And God met Balaam, and he said to Him, «I have prepared the seven altars, and I have offered on each altar a bull and a ram.»
Then the LORD put a word in Balaaḿs mouth, and said, «Return to Balak, and thus you shall speak.»
So he returned to him, and there he was, standing by his burnt offering, he and all the princes of Moab.
And he took up his oracle and said: «Balak the king of Moab has brought me from Aram, From the mountains of the east. «Come, curse Jacob for me, And come, denounce Israel!́
«How shall I curse whom God has not cursed? And how shall I denounce whom the LORD has not denounced?
For from the top of the rocks I see him, And from the hills I behold him; There! A people dwelling alone, Not reckoning itself among the nations.
«Who can count the dust of Jacob, Or number one-fourth of Israel? Let me die the death of the righteous, And let my end be like his!»
Then Balak said to Balaam, «What have you done to me? I took you to curse my enemies, and look, you have blessed them bountifully!»
So he answered and said, «Must I not take heed to speak what the LORD has put in my mouth?»
Then Balak said to him, «Please come with me to another place from which you may see them; you shall see only the outer part of them, and shall not see them all; curse them for me from there.»
So he brought him to the field of Zophim, to the top of Pisgah, and built seven altars, and offered a bull and a ram on each altar.
And he said to Balak, «Stand here by your burnt offering while I meet the LORD over there.»
Then the LORD met Balaam, and put a word in his mouth, and said, «Go back to Balak, and thus you shall speak.»
So he came to him, and there he was, standing by his burnt offering, and the princes of Moab were with him. And Balak said to him, «What has the LORD spoken?»
Then he took up his oracle and said: «Rise up, Balak, and hear! Listen to me, son of Zippor!
«God is not a man, that He should lie, Nor a son of man, that He should repent. Has He said, and will He not do? Or has He spoken, and will He not make it good?
Behold, I have received a command to bless; He has blessed, and I cannot reverse it.
«He has not observed iniquity in Jacob, Nor has He seen wickedness in Israel. The LORD his God is with him, And the shout of a King is among them.
God brings them out of Egypt; He has strength like a wild ox.
«For there is no sorcery against Jacob, Nor any divination against Israel. It now must be said of Jacob And of Israel, «Oh, what God has done!́
Look, a people rises like a lioness, And lifts itself up like a lion; It shall not lie down until it devours the prey, And drinks the blood of the slain.»
Then Balak said to Balaam, «Neither curse them at all, nor bless them at all!»
So Balaam answered and said to Balak, «Did I not tell you, saying, «All that the LORD speaks, that I must dó?»
Then Balak said to Balaam, «Please come, I will take you to another place; perhaps it will please God that you may curse them for me from there.»
So Balak took Balaam to the top of Peor, that overlooks the wasteland.
Then Balaam said to Balak, «Build for me here seven altars, and prepare for me here seven bulls and seven rams.»
And Balak did as Balaam had said, and offered a bull and a ram on every altar.
Церковнославянский (рус)
И воз­дви́гшеся сы́нове Изра́илтестiи, ополчи́шася на за́пады Моа́ва у Иорда́на ко Иерихо́ну.
И ви́дѣвъ Вала́къ сы́нъ Сепфо́ровъ вся́, ели́ка сотвори́ Изра́иль Аморре́ю,
и убоя́ся Моа́въ люді́й зѣло́, я́ко мно́зи бя́ху, и оскорбѣ́ Моа́въ от­ лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ,
и рече́ Моа́въ старѣ́йшинамъ Мадiа́млимъ: ны́нѣ потреби́тъ со́нмъ се́й всѣ́хъ, и́же о́крестъ на́съ, я́коже потребля́етъ теле́цъ зла́къ на по́ли. И Вала́къ, сы́нъ Сепфо́ровъ, бя́ше ца́рь Моа́вль въ то́ вре́мя,
и посла́ послы́ къ Валаа́му, сы́ну Вео́рову, во Фаѳу́ру я́же е́сть у рѣки́ земли́ сыно́въ люді́й его́, при­­зва́ти его́, глаго́ля: се́, лю́дiе изыдо́ша изъ Еги́пта, и се́, покры́ша лице́ земли́, и сі́и сѣдя́тъ при­­ одержа́нiи мо­е́мъ:
и ны́нѣ прiиди́, проклени́ мнѣ́ лю́ди сiя́, поне́же крѣ́пльшiи су́ть па́че на́съ, а́ще воз­мо́жемъ си́хъ изби́ти, и изжену́ и́хъ изъ земли́: я́ко вѣ́мъ, и́хже а́ще благослови́ши ты́, благослове́ни су́ть, и и́хже а́ще проклене́ши ты́, про́кляти.
И идо́ша старѣ́йшины Моа́вли и старѣ́йшины Мадiа́мли, и волхвова́нiя въ рука́хъ и́хъ: и прiидо́ша къ Валаа́му и глаго́лаша ему́ словеса́ Вала́кова.
И рече́ къ ни́мъ: препочі́йте здѣ́ но́щь [сiю́], и от­вѣща́ю ва́мъ дѣя́нiя, я́же а́ще воз­глаго́летъ Госпо́дь ко мнѣ́. И пребы́ша кня́зи Моа́вли у Валаа́ма.
И прiи́де Бо́гъ къ Валаа́му и рече́ ему́: что́ человѣ́цы сі́и у тебе́?
И рече́ Валаа́мъ къ Бо́гу: Вала́къ сы́нъ Сепфо́ровъ, ца́рь Моа́вль, посла́ и́хъ ко мнѣ́, глаго́ля:
се́, лю́дiе изыдо́ша изъ Еги́пта и покры́ша лице́ земли́, и сі́и сѣдя́тъ при­­ одержа́нiи мо­е́мъ: и ны́нѣ прiиди́, проклени́ ми и́хъ, не́гли воз­могу́ изби́ти и́хъ и изгна́ти я́ от­ земли́.
И рече́ Бо́гъ къ Валаа́му: да не и́деши съ ни́ми, ниже́ да клене́ши люді́й: су́ть бо благослове́ни.
И воста́въ Валаа́мъ зау́тра, рече́ князе́мъ Вала́ковымъ: воз­врати́теся къ господи́ну сво­ему́: не попуща́етъ ми́ Бо́гъ ити́ съ ва́ми.
И воста́в­ше кня́зи Моа́вли прiидо́ша къ Вала́ку и реко́ша ему́: не хо́щетъ Валаа́мъ прiити́ съ на́ми.
И при­­ложи́ Вала́къ еще́ посла́ти кня́зи мно́жайшiи и честнѣ́йшiи си́хъ.
И прiидо́ша къ Валаа́му и глаго́лаша ему́: сiя́ глаго́летъ Вала́къ, сы́нъ Сепфо́ровъ: молю́ тя, не облѣни́ся прiити́ ко мнѣ́:
че́стнѣ бо тя́ почту́, и вся́, ели́ка а́ще рече́ши ми́, сотворю́ тебѣ́: и прiиди́, и проклени́ ми лю́ди сiя́.
И от­вѣща́ Валаа́мъ и рече́ князе́мъ Вала́ковымъ: а́ще ми́ да́стъ Вала́къ по́лну хра́мину свою́ зла́та и сребра́, не могу́ преступи́ти сло́ва Го́спода Бо́га, е́же сотвори́ти то́ ма́ло или́ вели́ко въ ра́зумѣ мо­е́мъ:
и ны́нѣ потерпи́те здѣ́ и вы́ но́щь сiю́, и увѣ́мъ, что́ при­­ложи́тъ Госпо́дь глаго́лати ко мнѣ́.
И прiи́де Бо́гъ къ Валаа́му но́щiю и рече́ ему́: а́ще зва́ти тя́ прiидо́ша человѣ́цы сі́и, воста́въ иди́ вслѣ́дъ и́хъ, но сло́во, е́же а́ще реку́ тебѣ́, то́ да сотвори́ши.
И воста́въ Валаа́мъ зау́тра, осѣдла́ осля́ свое́ и и́де со кня́зи Моа́вли.
И разгнѣ́вася я́ростiю Бо́гъ, я́ко и́де се́й: и воста́ А́нгелъ Бо́жiй препя́ти ему́ на пути́. Се́й же сѣдя́ше на осля́ти сво­е́мъ и два́ раба́ его́ съ ни́мъ.
И узрѣ́въ осе́лъ А́нгела Бо́жiя супроти́въ стоя́ща на пути́, и ме́чь извлече́нъ въ руцѣ́ его́, и соврати́ся осе́лъ съ пути́ и идя́ше на по́ле: и бiя́ше [Валаа́мъ] осля́ жезло́мъ сво­и́мъ, е́же напра́вити е́ на пу́ть:
и ста́ А́нгелъ Бо́жiй на брозда́хъ виногра́дныхъ: огражде́нiе от­сю́ду, и огражде́нiе от­ону́ду:
и узрѣ́въ осе́лъ А́нгела Бо́жiя, при­­ложи́ся ко огра́дѣ и при­­жме́ но́гу Валаа́му ко огра́дѣ, и при­­ложи́ еще́ би́ти его́:
и при­­ложи́ А́нгелъ Бо́жiй, и ше́дъ ста́ въ мѣ́стѣ у́зкомъ, въ не́мже не бя́ше уклони́тися ни на де́сно, ни на лѣ́во:
и ви́дя осля́ А́нгела Бо́жiя, паде́ подъ Валаа́момъ: и разгнѣ́вася Валаа́мъ, и бiя́ше осля́ жезло́мъ.
И от­ве́рзе Бо́гъ уста́ осля́ти, и рече́ Валаа́му: что́ сотвори́хъ тебѣ́, я́ко се́, въ тре́тiе бiе́ши мя́?
И рече́ Валаа́мъ осля́ти: я́ко поруга́лося ми́ еси́: и а́ще бы́хъ ме́чь имѣ́лъ въ руку́ мое́ю, пробо́лъ бы́хъ тя́.
И рече́ осля́ Валаа́му: не а́зъ ли осли́ца твоя́, на не́йже ты́ ѣ́здиши от­ ю́ности сво­ея́ до дне́шняго дне́? Еда́ презо́р­ст­вомъ презрѣ́в­ши сотвори́хъ тебѣ́ сiе́? О́нъ же рече́: ни́.
Отве́рзе же Бо́гъ о́чи Валаа́му, и узрѣ́ А́нгела Бо́жiя противостоя́ща на пути́, и ме́чь извлече́нъ въ руцѣ́ его́: и при­­клони́вся поклони́ся ему́ лице́мъ сво­и́мъ.
И рече́ ему́ А́нгелъ Бо́жiй: почто́ бiе́ши осля́ твое́ сiе́ въ тре́тiе? И се́, А́зъ прiидо́хъ на препя́тiе твое́, я́ко непрiя́тенъ пу́ть тво́й предо Мно́ю: и ви́дя Мя́ осли́ца, соврати́ся от­ Мене́ се́ тре́тiе:
и а́ще бы не уклони́лася от­ Мене́, ны́нѣ тя́ у́бо уби́лъ бы́хъ, сiю́ же сохрани́лъ бы́хъ.
И рече́ Валаа́мъ ко А́нгелу Госпо́дню: согрѣши́хъ, не вѣ́дѣхъ бо, я́ко Ты́ мнѣ́ противостоя́лъ еси́ на пути́: и ны́нѣ а́ще Тебѣ́ не уго́дно, воз­вращу́ся.
И рече́ А́нгелъ Бо́жiй къ Валаа́му: иди́ ты́ съ человѣ́ки: оба́че сло́во, е́же а́ще реку́ тебѣ́, сiе́ сохрани́ глаго́лати. И и́де Валаа́мъ со кня́зи Вала́ковы.
И услы́шавъ Вала́къ, я́ко при­­хо́дитъ Валаа́мъ, изы́де во срѣ́тенiе ему́ во гра́дъ Моа́вль, и́же е́сть въ предѣ́лѣхъ Арно́нихъ, и́же е́сть на краи́ предѣ́ловъ.
И рече́ Вала́къ къ Валаа́му: не посла́хъ ли къ тебѣ́ зва́ти тя́? Почто́ не при­­ше́лъ еси́ ко мнѣ́? Или́ не воз­могу́ почти́ти тебе́?
И рече́ Валаа́мъ къ Вала́ку: се́, при­­хожду́ къ тебѣ́ ны́нѣ: мо́щенъ ли бу́ду глаго́лати что́? Сло́во, е́же а́ще вложи́ть Бо́гъ во уста́ моя́, сiе́ реку́.
И и́де Валаа́мъ съ Вала́комъ, и внидо́ша во Гра́ды Се́лныя.
И закла́ Вала́къ телцы́ и о́вцы, и посла́ Валаа́му и князе́мъ и́же съ ни́мъ.
И бы́сть зау́тра, и взя́въ Вала́къ Валаа́ма, воз­веде́ его́ на сто́лпъ Ваа́ловъ, и показа́ ему́ от­ту́ду ча́сть нѣ́кую люді́й.
И рече́ Валаа́мъ къ Вала́ку: сози́жди мнѣ́ здѣ́ се́дмь тре́бищъ, и угото́вай мнѣ́ здѣ́ се́дмь телце́въ и се́дмь овно́въ.
И сотвори́ Вала́къ, я́коже рече́ ему́ Валаа́мъ: и воз­несе́ телца́ и овна́ на тре́бище.
И рече́ Валаа́мъ къ Вала́ку: ста́ни у тре́бы сво­ея́, и пойду́, а́ще яви́т­ся мнѣ́ Бо́гъ въ срѣ́тенiе, и сло́во, е́же мнѣ́ ука́жетъ, повѣ́мъ тебѣ́. И ста́ Вала́къ у тре́бы сво­ея́.
И Валаа́мъ и́де вопроси́ти Бо́га, и и́де пря́мо: и яви́ся Бо́гъ Валаа́му. И рече́ къ нему́ Валаа́мъ: се́дмь тре́бищъ изгото́вихъ и воз­ложи́хъ телца́ и овна́ на тре́бище.
И вложи́ Бо́гъ сло́во во уста́ Валаа́му и рече́: воз­врати́вся къ Вала́ку та́ко глаго́ли.
И воз­врати́ся къ нему́: о́нъ же стоя́ше у всесожже́нiй сво­и́хъ, и вси́ кня́зи Моа́вли съ ни́мъ: и бы́сть Ду́хъ Бо́жiй на не́мъ.
И воспрiи́мъ при́тчу свою́ рече́: от­ Месо­пота́мiи при­­веде́ мя Вала́къ ца́рь Моа́вль, от­ го́ръ восто́чныхъ, глаго́ля: гряди́, проклени́ ми Иа́кова, и гряди́, проклени́ ми Изра́иля:
что́ проклену́, его́же не клене́тъ Госпо́дь? Или́ что́ зло́ реку́, его́же не злосло́витъ Бо́гъ?
Я́ко от­ верха́ го́ръ узрю́ его́ и от­ хо́лмъ про­уразумѣ́ю его́: се́, лю́дiе еди́ни населя́т­ся и со язы́ки не вмѣня́т­ся:
кто́ изслѣ́дитъ сѣ́мя Иа́ковле? И кто́ изочте́тъ со́нмы Изра́иля? Да у́мретъ душа́ моя́ въ душа́хъ пра́ведныхъ, и бу́ди сѣ́мя мое́, я́коже сѣ́мя и́хъ.
И рече́ Вала́къ къ Валаа́му: что́ сотвори́лъ еси́ ми́? На прокля́тiе вра́гъ мо­и́хъ при­­зва́хъ тя́, и се́, благослови́лъ еси́ [я́] благослове́нiемъ.
И рече́ Валаа́мъ къ Вала́ку: не ели́ка ли вло́житъ Бо́гъ во уста́ моя́, сiе́ сохраню́ глаго́лати?
И рече́ къ нему́ Вала́къ: пойди́ еще́ со мно́ю на мѣ́сто и́но, съ него́же не у́зриши и́хъ от­ту́ду, но ра́звѣ ча́сть нѣ́кую и́хъ у́зриши, всѣ́хъ же не у́зриши, и проклени́ ми и́хъ от­ту́ду.
И поя́ его́ на стра́жу села́, на ве́рхъ Исте́санаго, и созда́ та́мо се́дмь тре́бищъ, и воз­ложи́ телца́ и овна́ на тре́бище.
И рече́ Валаа́мъ къ Вала́ку: ста́ни у тре́бы сво­ея́, а́зъ же пойду́ вопроси́ти Бо́га.
И срѣ́те Бо́гъ Валаа́ма, и вложи́ сло́во во уста́ ему́ и рече́: воз­врати́ся къ Вала́ку, и рече́ши сiя́.
И воз­врати́ся къ нему́: о́нъ же стоя́ше у всесожже́нiй сво­и́хъ, и вси́ кня́зи Моа́вли съ ни́мъ. И рече́ ему́ Вала́къ: что́ глаго́ла Госпо́дь?
И воспрiи́мъ при́тчу свою́, рече́: воста́ни, Вала́къ, и послу́шай, внуши́ свидѣ́тель, сы́не Сепфо́ровъ:
не я́ко человѣ́къ Бо́гъ коле́блет­ся, ниже́ я́ко сы́нъ человѣ́ческiй измѣня́ет­ся: То́й глаго́лаше, не сотвори́тъ ли? Рече́тъ, и не пребу́детъ ли?
Се́, благословля́ти при­­веде́нъ е́смь: благословлю́, и не от­вращу́:
не бу́детъ труда́ во Иа́ковѣ, ниже́ у́зрит­ся болѣ́знь во Изра́или: Госпо́дь Бо́гъ его́ съ ни́мъ, сла́ва ца́рская на не́мъ:
Бо́гъ изведы́й его́ изъ Еги́пта, я́коже сла́ва единоро́га въ не́мъ:
нѣ́сть бо вражбы́ во Иа́ковѣ, ниже́ волхвова́нiя во Изра́или: во вре́мя нарече́т­ся Иа́кову и Изра́илю, что́ соверши́тъ Бо́гъ:
се́, лю́дiе я́ко льви́чища воста́нутъ, и я́ко ле́въ воз­несе́т­ся: не у́снетъ, до́ндеже снѣ́стъ ло́въ и кро́вь посѣ́ченыхъ испiе́тъ.
И рече́ Вала́къ къ Валаа́му: ни кля́твами мнѣ́ клени́ и́хъ, ниже́ благослове́нiемъ благослови́ и́хъ.
И от­вѣща́въ Валаа́мъ, рече́ къ Вала́ку: не рѣ́хъ ли ти́, глаго́ля: сло́во, е́же а́ще воз­глаго́летъ Бо́гъ, сiе́ сотворю́?
И рече́ Вала́къ къ Валаа́му: гряди́, пойму́ тя на мѣ́сто и́но, а́ще уго́дно бу́детъ Бо́гу, и проклени́ ми и́хъ от­ту́ду.
И поя́ Вала́къ Валаа́ма на ве́рхъ Фого́ра, простира́ющася въ пусты́ню.
И рече́ Валаа́мъ къ Вала́ку: сози́жди мнѣ́ здѣ́ се́дмь тре́бищъ, и угото́вай мнѣ́ здѣ́ се́дмь телце́въ и се́дмь овно́въ.
И сотвори́ Вала́къ, я́коже рече́ ему́ Валаа́мъ: и воз­несе́ телца́ и овна́ на тре́бище.
1 Валак, царь Моавитский, приводит Валаама, чтобы проклясть Израиля, расположенного в долине Моавитской; 21 ослица Валаама и ангел Господень.
И отправились сыны Израилевы, и остановились на равнинах Моава, при Иордане, против Иерихона.
И видел Валак, сын Сепфоров, все, что сделал Израиль Аморреям;
и весьма боялись Моавитяне народа сего, потому что он был многочислен; и устрашились Моавитяне сынов Израилевых.
И сказали Моавитяне старейшинам Мадиамским: этот народ поедает теперь все вокруг нас, как вол поедает траву полевую. Валак же, сын Сепфоров, был царем Моавитян в то время.
И послал он послов к Валааму, сыну Веорову, в Пефор, который на реке Евфрате, в земле сынов народа его, чтобы позвать его и сказать: вот, народ вышел из Египта и покрыл лице земли, и живет он подле меня;
итак приди, прокляни мне народ сей, ибо он сильнее меня: может быть, я тогда буду в состоянии поразить его и выгнать его из земли; я знаю, что кого ты благословишь, тот благословен, и кого ты проклянешь, тот проклят.
И пошли старейшины Моавитские и старейшины Мадиамские, с подарками в руках за волхвование, и пришли к Валааму, и пересказали ему слова Валаковы.
И сказал он им: переночуйте здесь ночь, и дам вам ответ, как скажет мне Господь. И остались старейшины Моавитские у Валаама.
И пришел Бог к Валааму и сказал: какие это люди у тебя?
Валаам сказал Богу: Валак, сын Сепфоров, царь Моавитский, прислал [их] ко мне [сказать]:
вот, народ вышел из Египта и покрыл лице земли, [и живет подле меня]; итак приди, прокляни мне его; может быть я тогда буду в состоянии сразиться с ним и выгнать его [из земли].
И сказал Бог Валааму: не ходи с ними, не проклинай народа сего, ибо он благословен.
И встал Валаам поутру и сказал князьям Валаковым: пойдите в землю вашу, ибо не хочет Господь позволить мне идти с вами.
И встали князья Моавитские, и пришли к Валаку, и сказали [ему]: не согласился Валаам идти с нами.
Валак послал еще князей, более и знаменитее тех.
И пришли они к Валааму и сказали ему: так говорит Валак, сын Сепфоров: не откажись прийти ко мне;
я окажу тебе великую почесть и сделаю [тебе] все, что ни скажешь мне; приди же, прокляни мне народ сей.
И отвечал Валаам и сказал рабам Валаковым: хотя бы Валак давал мне полный свой дом серебра и золота, не могу преступить повеления Господа, Бога моего, и сделать что-либо малое или великое [по своему произволу];
впрочем, останьтесь здесь и вы на ночь, и я узнаю, что еще скажет мне Господь.
И пришел Бог к Валааму ночью и сказал ему: если люди сии пришли звать тебя, встань, пойди с ними; но только делай то, что Я буду говорить тебе.
Валаам встал поутру, оседлал ослицу свою и пошел с князьями Моавитскими.
И воспылал гнев Божий за то, что он пошел, и стал Ангел Господень на дороге, чтобы воспрепятствовать ему. Он ехал на ослице своей и с ними двое слуг его.
И увидела ослица Ангела Господня, стоящего на дороге с обнаженным мечом в руке, и своротила ослица с дороги, и пошла на поле; а Валаам стал бить ослицу, чтобы возвратить ее на дорогу.
И стал Ангел Господень на узкой дороге, между виноградниками, где с одной стороны стена и с другой стороны стена.
Ослица, увидев Ангела Господня, прижалась к стене и прижала ногу Валаамову к стене; и он опять стал бить ее.
Ангел Господень опять перешел и стал в тесном месте, где некуда своротить, ни направо, ни налево.
Ослица, увидев Ангела Господня, легла под Валаамом. И воспылал гнев Валаама, и стал он бить ослицу палкою.
И отверз Господь уста ослицы, и она сказала Валааму: что я тебе сделала, что ты бьешь меня вот уже третий раз?
Валаам сказал ослице: за то, что ты поругалась надо мною; если бы у меня в руке был меч, то я теперь же убил бы тебя.
Ослица же сказала Валааму: не я ли твоя ослица, на которой ты ездил сначала до сего дня? имела ли я привычку так поступать с тобою? Он сказал: нет.
И открыл Господь глаза Валааму, и увидел он Ангела Господня, стоящего на дороге с обнаженным мечом в руке, и преклонился, и пал на лице свое.
И сказал ему Ангел Господень: за что ты бил ослицу твою вот уже три раза? Я вышел, чтобы воспрепятствовать [тебе], потому что путь [твой] не прав предо Мною;
и ослица, видев Меня, своротила от Меня вот уже три раза; если бы она не своротила от Меня, то Я убил бы тебя, а ее оставил бы живою.
И сказал Валаам Ангелу Господню: согрешил я, ибо не знал, что Ты стоишь против меня на дороге; итак, если это неприятно в очах Твоих, то я возвращусь.
И сказал Ангел Господень Валааму: пойди с людьми сими, только говори то, что Я буду говорить тебе. И пошел Валаам с князьями Валаковыми.
Валак, услышав, что идет Валаам, вышел навстречу ему в город Моавитский, который на границе при Арноне, что у самого предела.
И сказал Валак Валааму: не посылал ли я к тебе, звать тебя? почему ты не шел ко мне? неужели я в самом деле не могу почтить тебя?
И сказал Валаам Валаку: вот, я и пришел к тебе, но могу ли я что от себя сказать? что вложит Бог в уста мои, то и буду говорить.
И пошел Валаам с Валаком и пришли в Кириаф-Хуцоф.
И заколол Валак волов и овец, и послал к Валааму и князьям, которые были с ним.
На другой день утром Валак взял Валаама и возвел его на высоты Вааловы, чтобы он увидел оттуда часть народа.
Вместо проклятия Валаам дважды благословляет Израиля.
И сказал Валаам Валаку: построй мне здесь семь жертвенников и приготовь мне семь тельцов и семь овнов.
Валак сделал так, как говорил Валаам, и вознесли Валак и Валаам по тельцу и по овну на каждом жертвеннике.
И сказал Валаам Валаку: постой у всесожжения твоего, а я пойду; может быть, Господь выйдет мне навстречу, и что Он откроет мне, я объявлю тебе. И [остался Валак у всесожжения своего, а Валаам] пошел на возвышенное место [вопросить Бога].
И встретился Бог с Валаамом, и сказал ему [Валаам]: семь жертвенников устроил я и вознес по тельцу и по овну на каждом жертвеннике.
И вложил Господь слово в уста Валаамовы и сказал: возвратись к Валаку и так говори.
И возвратился к нему, и вот, он стоит у всесожжения своего, он и все князья Моавитские. [И был на нем Дух Божий.]
И произнес притчу свою и сказал: из Месопотамии привел меня Валак, царь Моава, от гор восточных: приди, прокляни мне Иакова, приди, изреки зло на Израиля!
Как прокляну я? Бог не проклинает его. Как изреку зло? Господь не изрекает [на него] зла.
С вершины скал вижу я его, и с холмов смотрю на него: вот, народ живет отдельно и между народами не числится.
Кто исчислит песок Иакова и число четвертой части Израиля? Да умрет душа моя смертью праведников, и да будет кончина моя, как их!
И сказал Валак Валааму: что ты со мною делаешь? я взял тебя, чтобы проклясть врагов моих, а ты, вот, благословляешь?
И отвечал он и сказал: не должен ли я в точности сказать то, что влагает Господь в уста мои?
И сказал ему Валак: пойди со мною на другое место, с которого ты увидишь его, но только часть его увидишь, а всего его не увидишь; и прокляни мне его оттуда.
И взял его на место стражей, на вершину горы Фасги, и построил семь жертвенников, и вознес по тельцу и по овну на каждом жертвеннике.
И сказал [Валаам] Валаку: постой здесь у всесожжения твоего, а я [пойду] туда навстречу [Богу].
И встретился Господь с Валаамом, и вложил слово в уста его, и сказал: возвратись к Валаку и так говори.
И пришел к нему, и вот, он стоит у всесожжения своего, и с ним [все] князья Моавитские. И сказал ему Валак: что говорил Господь?
Он произнес притчу свою и сказал: встань, Валак, и послушай, внимай мне, сын Сепфоров.
Бог не человек, чтоб Ему лгать, и не сын человеческий, чтоб Ему изменяться. Он ли скажет и не сделает? будет говорить и не исполнит?
Вот, благословлять начал я, ибо Он благословил, и я не могу изменить сего.
Не видно бедствия в Иакове, и не заметно несчастья в Израиле; Господь, Бог его, с ним, и трубный царский звук у него;
Бог вывел их из Египта, быстрота единорога у него;
нет волшебства в Иакове и нет ворожбы в Израиле. В свое время скажут об Иакове и об Израиле: вот что творит Бог!
Вот, народ как львица встает и как лев поднимается; не ляжет, пока не съест добычи и не напьется крови убитых.
И сказал Валак Валааму: ни клясть не кляни его, ни благословлять не благословляй его.
И отвечал Валаам и сказал Валаку: не говорил ли я тебе, что я буду делать все то, что скажет мне Господь?
И сказал Валак Валааму: пойди, я возьму тебя на другое место; может быть, угодно будет Богу, и оттуда проклянешь мне его.
И взял Валак Валаама на верх Фегора, обращенного к пустыне.
И сказал Валаам Валаку: построй мне здесь семь жертвенников и приготовь мне здесь семь тельцов и семь овнов.
И сделал Валак, как сказал Валаам, и вознес по тельцу и овну на каждом жертвеннике.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible