И воспламенился гнев Валака на Валаама, и всплеснул он руками своими, и сказал Валак Валааму: я призвал тебя проклясть врагов моих, а ты благословляешь их вот уже третий раз;

итак, беги в свое место; я хотел почтить тебя, но вот, Господь лишает тебя чести.

И сказал Валаам Валаку: не говорил ли я послам твоим, которых ты присылал ко мне:

«хотя бы давал мне Валак полный свой дом серебра и золота, не могу преступить повеления Господня, чтобы сделать что-либо доброе или худое по своему произволу: что скажет Господь, то и буду говорить»?

Итак, вот, я иду к народу своему; пойди, я возвещу тебе, что сделает народ сей с народом твоим в последствие времени.

И произнес притчу свою и сказал: говорит Валаам, сын Веоров, говорит муж с открытым оком,

говорит слышащий слова Божии, имеющий ведение от Всевышнего, который видит видения Всемогущего, падает, но открыты очи его.

Вижу Его, но ныне еще нет; зрю Его, но не близко. Восходит звезда от Иакова и восстает жезл от Израиля, и разит князей Моава и сокрушает всех сынов Сифовых.

Едом будет под владением, Сеир будет под владением врагов своих, а Израиль явит силу свою.

Происшедший от Иакова овладеет и погубит оставшееся от города.

И увидел он Амалика, и произнес притчу свою, и сказал: первый из народов Амалик, но конец его – гибель.

И увидел он Кенеев, и произнес притчу свою, и сказал: крепко жилище твое, и на скале положено гнездо твое;

но разорен будет Каин, и недолго до того, что Ассур уведет тебя в плен.

И [увидев Ога,] произнес притчу свою, и сказал: горе, [горе,] кто уцелеет, когда наведет сие Бог!

придут корабли от Киттима, и смирят Ассура, и смирят Евера; но и им гибель!

И встал Валаам и пошел обратно в свое место, а Валак также пошел своею дорогою.

Церковнославянский (рус)

И ви́дѣвъ Валаа́мъ, я́ко добро́ е́сть предъ Го́сподемъ благословля́ти Изра́иля, не и́де по обы́чаю своему́ въ срѣ́тенiе волхвова́ниемъ, и возврати́ лице́ свое́ въ пусты́ню.

И возве́дъ Валаа́мъ о́чи свои́, узрѣ́ Изра́иля ополчи́вшася по племено́мъ: и бы́сть Ду́хъ Бо́жiй на не́мъ.

И воспрiи́мъ при́тчу свою́ рече́: глаго́летъ Валаа́мъ, сы́нъ Вео́ровъ, глаго́летъ человѣ́къ и́стинно зря́й,

глаго́летъ слу́шаяй словеса́ Крѣ́пкаго, и́же видѣ́нiе Бо́жiе ви́дѣ во снѣ́: отве́рсты о́чи его́:

ко́ль добри́ до́ми твои́, Иа́кове, и ку́щы твоя́, Изра́илю:

я́ко дубра́вы осѣня́ющыя и я́ко са́дiе при рѣка́хъ, и я́ко ку́щы, я́же водрузи́ Госпо́дь, и я́ко ке́дри при вода́хъ:

изы́детъ человѣ́къ от сѣ́мене его́, и облада́етъ язы́ки мно́гими: и возвы́сится па́че Го́га ца́рство его́, и возрасте́тъ ца́рство его́:

Бо́гъ изведе́ его́ изъ Еги́пта, я́коже сла́ва единоро́га ему́: поя́стъ язы́ки вра́гъ свои́хъ и то́лщы и́хъ изможди́тъ, и стрѣла́ми свои́ми устрѣли́тъ врага́:

возле́гъ почи́ я́ко ле́въ и я́ко ски́менъ: кто́ возбу́дитъ его́? Благословя́щiи тя́ благослове́ни, и проклина́ющiи тя́ про́кляти.

И разгнѣ́вася Вала́къ на Валаа́ма, и плесну́ рука́ми свои́ми, и рече́ Вала́къ къ Валаа́му: кля́ти тя́ врага́ моего́ призва́хъ, и се́, благословля́я благослови́лъ еси́ и́хъ въ тре́тiе:

ны́нѣ у́бо бѣжи́ на мѣ́сто свое́: реко́хъ, почту́ тя: и ны́нѣ лиши́ тя Госпо́дь сла́вы.

И рече́ Валаа́мъ къ Вала́ку: и посло́мъ твои́мъ, и́хже посла́лъ еси́ ко мнѣ́, не реко́хъ ли, глаго́ля:

а́ще ми́ да́стъ Вала́къ хра́мину свою́ по́лну сребра́ и зла́та, не могу́ преступи́ти сло́ва Бо́жiя, е́же сотвори́ти е́ зло́ или́ добро́ от мене́ сама́го: ели́ка а́ще рече́тъ ми́ Бо́гъ, сiя́ возглаго́лю?

И ны́нѣ, се́, иду́ до мѣ́ста своего́: гряди́, присовѣ́тую тебѣ́, что́ сотворя́тъ лю́дiе сі́и лю́демъ твои́мъ, въ послѣ́дняя дни́.

И воспрiи́мъ при́тчу свою́ рече́: глаго́летъ Валаа́мъ сы́нъ Вео́ровъ, глаго́летъ человѣ́къ и́стинно зря́й,

слы́шай словеса́ Бо́жiя, умѣ́я умѣ́нiе Вы́шняго и видѣ́нiе Бо́жiе ви́дѣвый во снѣ́: отве́рсты о́чи его́:

покажу́ ему́, и не ны́нѣ: ублажа́ю, и не приближа́ется: возсiя́етъ звѣзда́ от Иа́кова, и воста́нетъ человѣ́къ от Изра́иля и погуби́тъ кня́зи Моави́тскiя, и плѣни́тъ вся́ сы́ны Си́ѳовы:

и бу́детъ Едо́мъ наслѣ́дiе, и бу́детъ наслѣ́дiе Иса́въ вра́гъ его́, и Изра́иль сотвори́ крѣ́пость:

и воста́нетъ от Иа́кова, и погуби́тъ спаса́емаго от гра́да.

И ви́дѣвъ Амали́ка и воспрiи́мъ при́тчу свою́, рече́: нача́ло язы́ковъ Амали́къ, и сѣ́мя и́хъ поги́бнетъ.

И ви́дѣвъ Кенео́на и воспрiи́мъ при́тчу свою́, рече́: си́льно селе́нiе твое́: и а́ще положи́ши на ка́мени гнѣздо́ твое́,

и а́ще бу́детъ Вео́ру гнѣздо́ кова́рства, Ассирі́ане плѣня́тъ тя́.

И ви́дѣвъ О́га и воспрiи́мъ при́тчу свою́, рече́: го́ре, го́ре, кто́ жи́въ бу́детъ, егда́ положи́тъ Бо́гъ сiя́?

И изы́дутъ изъ ру́къ Китiе́йскихъ, и озло́бятъ Ассу́ра, и озло́бятъ Евре́овъ, и са́ми вку́пѣ поги́бнутъ.

И воста́въ Валаа́мъ отъи́де, возврати́вся на мѣ́сто свое́: и Вала́къ отъи́де къ себѣ́.

Грузинский

Языки

დაინახა ბალაამმა, რომ ისრაელის დალოცვა უფალს უნდოდა, და არ შეუდგა წინანდებურად გრძნეულებას, არამედ უდაბნოსკენ იბრუნა პირი.

გაიხედა ბალაამმა და დაინახა ისრაელი შტოებად დაწყობილი და ღვთის სული გადმოვიდა მასზე.

წარმოთქვა თავისი იგავი: ნათქვამი ბალაამისა, ბეყორის ძისა, ნათქვამი თვალღია კაცისა,

ნათქვამი ღვთის სიტყვათა გამგონისა, რომელიც ხედავს ხილვებს ყოვლადძლიერისგან; ეცემა, მაგრამ თვალები ღია აქვს.

რა მშვენიერია შენი კარვები, იაკობ! შენი სადგომები, ისრაელ!

როგორც გაშლილი ჭალები, როგორც ბაღები მდინარის პირას, როგორც უფლის დარგული ალვები, როგორც წყლისპირა კედრები.

იდინებს წყალი მისი სარწყულებიდან და მისი თესლი დიდ წყლებში იქნება; აგაგზე უფრო ამაღლდება მისი მეფე და აღზევდება მისი სამეფო.

ღმერთია მისი გამომყვანებელი ეგვიპტიდან, მარტორქის ძალაა იგი მისთვის; ჭამს მის მტრებს, ძვლებს უმტვრევს და თავისი ისრებით გმირავს.

ჩაიმუხლა, გაწვა ხვადი ლომივით და ძუ ლომივით, ვინ წამოაგდებს? დალოცვილია შენი დამლოცველი და დაწყევლილია შენი მაწყევარი.

რისხვით აინთო ბალაკი ბალაამის მიმართ, ხელი ხელს შემოჰკრა და უთხრა ბალაკმა ბალაამს: ჩემი მტრების შესაჩვენებლად დაგიძახე, შენ კი უკვე მესამეჯერ ლოცავ მათ.

ახლა გაიქეცი შენს ადგილას. ვიფიქრე, პატივს გცემ-მეთქი და, აჰა, დაგიკავა პატივი უფალმა.

უთხრა ბალაამმა ბალაკს: ხომ ვუთხარი შენს გამოგზავნილ მოციქულებს:

თუნდაც ოქრო-ვერცხლით ავსებული მთელი თავისი სახლი მომცეს ბალაკმა, მაინც ვერ გადავალ უფლის, ჩემი ღმერთის, ბრძანებას, ვერც კარგს გავაკეთებ, ვერც ცუდს-მეთქი ჩემი ნებით; რასაც უფალი იტყვის, მეც იმას ვიტყვი-მეთქი?

ახლა მივდივარ ჩემს ხალხთან. მოდი, გაგიცხადებ, რას უზამს ეს ხალხი შენს ხალხს მომავალში.

და წარმოთქვა თავისი იგავი: ნათქვამი ბალაამისა, ბეყორის ძისა, ნათქვამი თვალღია კაცისა;

ნათქვამი ღვთის სიტყვათა გამგებისა, უზენაესის ზრახვათა შემცნობისა, რომელიც ხედავს ხილვებს ყოვლადძლიერისგან, ეცემა, მაგრამ თვალები ღია აქვს.

ვხედავ მას, მაგრამ არა ახლა; ვუყურებ მას, მაგრამ არა ახლოდან. ამოდის ვარსკვლავი იაკობისგან და იმართება კვერთხი ისრაელისგან, მოწყლავს მოაბის მთავრებს და გაანადგურებს შეთის მთელს მოდგმას.

საკუთრება გახდება ედომი, თავისი მტრების საკუთრება გახდება სეყირი, ხოლო ისრაელი გამოაჩენს ძალას.

დაეპატრონება იაკობისაგანი და გაანადგურებს ქალაქში დარჩენილთ.

დაინახა ყამალეკი და წარმოთქვა თავისი იგავი: პირველი ხალხია ყამალეკი, მაგრამ საბოლოოდ დაიღუპება.

დაინახა კენიელები და წარმოთქვა თავისი იგავი: მაგარია შენი სამყოფელი და კლდეზე მოგიწყვია ბუდე.

თუ გაპარტახდა კაენი, როდემდის ეყოლები ტყვედ აშურს?

წარმოთქვა თავისი იგავი: ვაი, ვინ იქნება ცოცხალი, როცა ამას მოახდენს ღმერთი?

მოვლენ ხომალდები ხეთელებისგან და მოთრგუნავენ აშურს, მოთრგუნავენ ყებერს, მაგრამ თავადაც დაიღუპებიან.

ადგა ბალაამი და წავიდა, დაბრუნდა თავის მხარეში. წავიდა თავისი გზით ბალაკიც.