Скрыть
32:2
32:3-4
32:3
32:4
32:5
32:6
32:13
32:14
32:15
32:16
32:20-22
32:21
32:22
32:23
32:25
32:26
32:27
32:28
32:30
32:31
32:32
32:34
32:35
32:36
32:37
32:38
32:40
Церковнославянский (рус)
И скота́ мно́же­с­т­во бя́ше сыно́мъ Руви́млимъ и сыно́мъ Га́довымъ, мно́го зѣло́. И ви́дѣша страну́ Иази́рову и страну́ Галаа́дову, и бя́ше мѣ́сто, мѣ́сто ско́тно.
И при­­ше́дше сы́нове Руви́мли и сы́нове Га́довы реко́ша къ Моисе́ю и ко Елеаза́ру жерцу́ и ко князе́мъ со́нма, глаго́люще:
Атаро́ѳъ и Дево́нъ, и Иази́ръ и Намра́, и Есево́нъ и Елеа́ли, и Севама́ и Нава́въ и Веа́нъ,
земля́, ю́же предаде́ Госпо́дь предъ сы́ны Изра́илевыми, земля́ скотопита́телна е́сть, рабо́мъ же тво­и́мъ ско́тъ е́сть.
И рѣ́ша: а́ще обрѣто́хомъ благода́ть предъ тобо́ю, да да́ст­ся на́мъ земля́ сiя́ рабо́мъ тво­и́мъ во одержа́нiе, и не преводи́ на́съ чрезъ Иорда́нъ.
И рече́ Моисе́й сыно́мъ Га́довымъ и сыно́мъ Руви́млимъ: бра́тiя ва́шя по́йдутъ на бра́нь, и вы́ ли ся́дете ту́?
И вску́ю развраща́ете се́рдце сыно́въ Изра́илевыхъ, не прейти́ на зе́млю, ю́же дае́тъ Госпо́дь и́мъ?
Не та́ко ли сотвори́ша отцы́ ва́ши, егда́ посла́хъ я́ от­ Ка́дисъ-Варни́ согля́дати зе́млю?
И взыдо́ша до де́бри Грезно́вныя, и согля́даша зе́млю, и от­врати́ша се́рдце сыно́въ Изра́илевыхъ, я́ко да не вни́дутъ въ зе́млю, ю́же даде́ и́мъ Госпо́дь?
И разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь въ де́нь о́нъ и кля́т­ся, глаго́ля:
а́ще у́зрятъ человѣ́цы сі́и изше́дшiи изъ Еги́пта, от­ два́десяти лѣ́тъ и вы́шше, вѣ́дущiи добро́ и зло́, зе́млю, е́юже кля́хся Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову: не послѣ́доваша бо вслѣ́дъ Мене́,
то́чiю Хале́въ сы́нъ Иефон­ні́инъ от­луче́н­ный и Иису́съ сы́нъ Нави́нъ, я́ко послѣ́доваша вслѣ́дъ Го́спода.
И разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на Изра́иля, и томи́ я́ въ пусты́ни четы́редесять лѣ́тъ, до́ндеже потреби́ся ве́сь ро́дъ творя́щiй зла́я предъ Го́сподемъ.
Се́, воста́сте вмѣ́сто оте́цъ ва́шихъ, сокруше́нiе человѣ́къ грѣ́шниковъ, при­­ложи́ти еще́ къ я́рости гнѣ́ва Госпо́дня на Изра́иля:
я́ко от­вратите́ся от­ Него́, при­­ложи́ти еще́ оста́вити его́ въ пусты́ни, и воз­беззако́н­нуете на ве́сь со́нмъ се́й.
И прiидо́ша къ нему́ и глаго́лаша: огра́ды овца́мъ да согради́мъ здѣ́ ското́мъ сво­и́мъ, и гра́ды имѣ́ниемъ на́шымъ:
и мы́ вооруже́ни по́йдемъ на стражбу́ пе́рвiи сыно́мъ Изра́илевымъ, до́ндеже введе́мъ я́ въ мѣ́сто и́хъ: и да вселя́т­ся имѣ́нiя на́ша во градѣ́хъ утвержде́ныхъ ра́ди живу́щихъ на земли́:
не воз­врати́мся въ до́мы на́шя, до́ндеже раздѣля́т­ся сы́нове Изра́илтестiи, кі́йждо въ наслѣ́дiе свое́:
и ктому́ не наслѣ́димъ въ ни́хъ объ ону́ страну́ Иорда́на и да́лѣе, я́ко прiя́хомъ жре́бiя на́шя сiю́ страну́ Иорда́на на восто́ки.
И рече́ къ ни́мъ Моисе́й: а́ще сотворите́ по словеси́ сему́, а́ще вооружите́ся предъ Го́сподемъ на бра́нь,
и пре́йдетъ вся́къ ору́жникъ ва́шъ Иорда́нъ предъ Го́сподемъ на бра́нь, до́ндеже потреби́т­ся вра́гъ Его́ от­ лица́ Его́,
и облада́на бу́детъ земля́ предъ Го́сподемъ, и посе́мъ воз­врати́теся, и бу́дете безви́н­ни предъ Го́сподемъ и от­ Изра́иля: и бу́детъ земля́ сiя́ ва́мъ во одержа́нiе предъ Го́сподемъ:
а́ще же не сотворите́ та́ко, согрѣшите́ предъ Го́сподемъ, и увѣ́сте грѣ́хъ ва́шъ, егда́ ва́съ пости́гнутъ зла́я:
и соградите́ вы́ себѣ́ гра́ды имѣ́нiю ва́­шему и огра́ды ското́мъ ва́шымъ: и исходя́щее изъ у́стъ ва́шихъ сотворите́.
И реко́ша сы́нове Руви́мли и сы́нове Га́довы къ Моисе́ю, глаго́люще: раби́ тво­и́ сотворя́тъ, я́коже Госпо́дь на́шъ повелѣ́лъ е́сть:
имѣ́нiе на́­ше, и жены́ на́ши, и ве́сь ско́тъ на́шъ да бу́дутъ во градѣ́хъ Галаа́довыхъ:
раби́ же тво­и́ пре́йдутъ вси́ вооруже́ни и угото́вани предъ Го́сподемъ на бра́нь, я́коже глаго́летъ Госпо́дь.
И при­­ста́ви и́мъ Моисе́й Елеаза́ра жерца́ и Иису́са сы́на Нави́на, и кня́зи оте́че­ст­въ племе́нъ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И рече́ къ ни́мъ Моисе́й: а́ще пре́йдутъ сы́нове Руви́мли и сы́нове Га́довы съ ва́ми чрезъ Иорда́нъ, вся́къ вооруже́нъ на бра́нь предъ Го́сподемъ, и облада́ете земле́ю предъ собо́ю, и дади́те и́мъ зе́млю Галаа́дову во одержа́нiе.
А́ще ли не пре́йдутъ вооруже́ни съ ва́ми на бра́нь предъ Го́сподемъ, то́ предпосли́те имѣ́нiе и́хъ и жены́ и́хъ и скоты́ и́хъ пре́жде ва́съ на зе́млю Ханаа́ню, и да наслѣ́дятъ ку́пно съ ва́ми въ земли́ Ханаа́ни.
И от­вѣща́ша сы́нове Руви́мли и сы́нове Га́довы, глаго́люще: ели́ка глаго́летъ Госпо́дь рабо́мъ Сво­и́мъ, та́ко сотвори́мъ мы́:
пре́йдемъ вооруже́ни предъ Го́сподемъ въ зе́млю Ханаа́ню, и дади́те на́мъ во одержа́нiе страну́ сiю́ Иорда́на.
И даде́ и́мъ Моисе́й сыно́мъ Га́довымъ и сыно́мъ Руви́млимъ и полупле́мени Манассі́ину сыно́въ Ио́сифовыхъ ца́р­ст­во Сио́на царя́ Аморре́йска и ца́р­ст­во О́га царя́ Васа́нска, зе́млю и гра́ды съ предѣ́лы ея́, гра́ды окре́стныя земли́.
И согради́ша сы́нове Га́довы Дево́нъ и Атаро́ѳъ и Аро­и́ръ,
и Софа́нъ и Иази́ръ, и воз­несо́ша и́хъ,
и Намра́мъ и Веѳара́нъ гра́ды тве́рды, и огра́ды овца́мъ.
И сы́нове Руви́мли согради́ша Есево́нъ и Елеа́ли и Карiаѳаи́мъ,
и Наво́нъ и Веельмео́нъ огражде́ны, и Севама́: и прозва́ша по имено́мъ сво­и́мъ имена́ градо́мъ, я́же согради́ша.
И и́де у́ръ сы́нъ Махи́ровъ, вну́къ Манассі́евъ, въ Галаа́дъ, и взя́ его́, и погуби́ Аморре́а живу́щаго въ не́мъ:
и даде́ Моисе́й Галаа́дъ Махи́ру сы́ну Манассі́ину, и всели́ся ту́.
И Иаи́ръ сы́нъ Манассі́евъ и́де и взя́ се́ла и́хъ, и прозва́ша я́ се́ла Иаи́рова.
И Нава́въ и́де и взя́ Каа́ѳа и се́ла его́, и именова́ я́ Наво́ѳъ от­ и́мене сво­его́.
Немецкий (GNB)
Die Stämme Ruben und Gad hatten sehr große Viehherden. Als sie sahen, dass das Gebiet rings um die Städte Jaser und Gilead ein gutes Weideland war,
sagten sie zu Mose und zum Priester Eleasar und zu den Stammesoberhäuptern:
»Seht hier dieses Land, das der HERR, vor der Gemeinde Israel herziehend, für sein Volk erobert hat – das ganze Gebiet der Städte Atarot, Dibon, Jaser, Nimra, Heschbon, Elale, Sibma, Nebo und Beon. Es ist gutes Weideland und wir sind Schaf- und Ziegenhirten.«
Und sie sagten weiter zu Mose: »Wenn wir Gnade vor dir gefunden haben, dann lass doch dieses Land uns, deinen ergebenen Dienern, zuweisen! Erlaube uns, dass wir uns hier ansiedeln und nicht erst den Jordan überqueren müssen.«
Mose antwortete: »Sollen die anderen Stämme allein in den Kampf ziehen, während ihr ein gutes Leben habt?
Wenn ihr hier bleibt, nehmt ihr den Israeliten allen Mut, über den Jordan in das Land zu ziehen, das der HERR ihnen geben will.
Genauso haben eure Väter gehandelt, als ich sie von Kadesch-Barnea aus in das Land schickte, um es zu erkunden.
Sie kamen bis ins Traubental und sahen sich das Land an, und als sie zurückkamen, entmutigten sie die Israeliten, sodass sie nicht in das Land zu ziehen wagten, das der HERR ihnen geben wollte.
Damals wurde der HERR zornig und schwor:
́Weil sie meiner Führung nicht vertraut haben, wird keiner der Männer, die aus Ägypten gezogen und jetzt 20 Jahre oder älter sind, das Land sehen, das ich Abraham, Isaak und Jakob mit einem Eid versprochen habe.
Nur Kaleb, der Sohn von Jefunne aus der Sippe Kenas, und Josua, der Sohn Nuns, werden hineinkommen.́ Diese beiden hatten dem HERRN völlig vertraut.
So traf der Zorn des HERRN die Leute von Israel und er ließ sie vierzig Jahre in der Wüste umherziehen, bis alle gestorben waren, die sich gegen ihn aufgelehnt hatten.
Und nun macht ihr es genauso! Als echte Kinder eurer Väter reizt ihr den HERRN noch mehr zum Zorn gegen sein Volk.
Wenn ihr Männer von Ruben und Gad dem HERRN jetzt nicht gehorcht, wird er das Volk noch länger in der Wüste umherirren lassen, bis sie vollends alle umgekommen sind. Das ist dann allein eure Schuld!«
Sie traten näher zu Mose und sagten: »Wir wollen ja nur Einfriedungen für unsere Schaf- und Ziegenherden machen und befestigte Städte für unsere Frauen und Kinder bauen,
damit sie vor den Bewohnern des Landes sicher sind. Dann werden wir sofort an der Spitze der übrigen Israeliten in den Kampf ziehen, bis wir auch ihnen zu ihrem Land verholfen haben.
Wir werden nicht eher nach Hause zurückkehren, als bis alle Israeliten ein Stück Land als Erbbesitz bekommen haben.
Wir selbst haben unseren Landanteil auf dieser Seite des Jordans und beanspruchen nichts von dem Land auf der anderen Seite.«
Mose erwiderte: »Wenn ihr wirklich so handelt, dann bleibt ihr weder dem HERRN noch den anderen Israeliten etwas schuldig. Rüstet euch also vor den Augen des HERRN zum Kampf und überschreitet vor seinen Augen vollzählig den Jordan, und kehrt erst wieder hierher zurück, nachdem der HERR seine Feinde vertrieben und sich das ganze Land unterworfen hat!

Wenn ihr so handelt, dann wird euch in Gegenwart des HERRN das Land auf dieser Seite des Jordans als euer rechtmäßiger Besitz zugesprochen werden.

Wenn ihr aber euer Wort nicht haltet, ladet ihr Schuld auf euch und die Strafe des HERRN wird euch mit Sicherheit treffen.
So baut nun feste Städte für eure Frauen und Kinder und Einfriedungen für eure Herden, und dann tut, was ihr versprochen habt.«
Die Männer von Gad und Ruben sagten zu Mose: »Wir sind deine Diener, wir werden ganz bestimmt tun, was du verlangst.
Unsere Frauen und Kinder und all unser Vieh bleiben hier in den Städten,
wir Männer aber sind bereit, vor den Augen des HERRN den Jordan zu überschreiten und in den Kampf zu ziehen, genau wie du es wünschst.«
Mose gab darauf Eleasar, Josua und den Oberhäuptern der übrigen Stämme die Anweisung:
»Wenn die Männer von Gad und Ruben mit euch zusammen den Jordan überschreiten und so lange kämpfen, bis das ganze Land in eurer Hand ist, dann gebt ihnen das Gebiet östlich des Jordans als ihren Besitz.
Wenn sie aber nicht mit euch in den Kampf ziehen, müssen sie sich mit einem Stück Land in eurer Mitte begnügen.«
Die Männer von Gad und Ruben versicherten: »Wir sind deine Diener, wir werden tun, was der HERR befohlen hat.
Wir werden gerüstet vor den Augen des HERRN den Jordan überschreiten und in den Kampf ziehen, damit wir das Land auf dieser Seite des Jordans als unseren Besitz behalten dürfen.«
Mose sprach also den Stämmen Gad und Ruben sowie dem halben Stamm des Josefssohnes Manasse das Gebiet des Amoriterkönigs Sihon und das Gebiet des Königs Og von Baschan zu, das ganze Land mit allen seinen Städten.
Darauf bauten die Männer des Stammes Gad die befestigten Städte Dibon, Atarot, Aroër,
Atrot-Schofan, Jaser, Jogboha,
Bet-Nimra und Bet-Haran und errichteten Einfriedungen für ihre Herden.
Die Männer des Stammes Ruben bauten die Städte Heschbon, Elale, Kirjatajim,
Nebo, Baal-Meon und Sibma und gaben ihnen Namen.
Die Männer der Sippe Machir vom Stamm Manasse eroberten das Bergland Gilead und vertrieben die Amoriter, die dort wohnten.
Deshalb gab Mose ihnen das Gebiet Gilead als ihren Besitz und sie siedelten sich dort an.
Jaïr vom Stamm Manasse eroberte eine Reihe von Ortschaften und nannte sie »Dörfer Jaïrs«.
Nobach eroberte die Stadt Kenat mit dem zugehörigen Gebiet und gab ihr seinen eigenen Namen.
Условия, на которых Рувиму, Гаду и половине колена Манассиина позволяется поселиться на восток от Иордана.
У сынов Рувимовых и у сынов Гадовых стад было весьма много; и увидели они, что земля Иазер и земля Галаад есть место годное для стад;
и пришли сыны Гадовы и сыны Рувимовы и сказали Моисею и Елеазару священнику и князьям общества, говоря:
Атароф и Дивон, и Иазер, и Нимра, и Есевон, и Елеале, и Севам, и Нево, и Веон,
земля, которую Господь поразил пред обществом Израилевым, есть земля годная для стад, а у рабов твоих есть стада.
И сказали: если мы нашли благоволение в глазах твоих, отдай землю сию рабам твоим во владение; не переводи нас чрез Иордан.
И сказал Моисей сынам Гадовым и сынам Рувимовым: братья ваши пойдут на войну, а вы останетесь здесь?
для чего вы отвращаете сердце сынов Израилевых от перехода в землю, которую дает им Господь?
так поступили отцы ваши, когда я посылал их из Кадес-Варни для обозрения земли:
они доходили до долины Есхол, и видели землю, и отвратили сердце сынов Израилевых, чтобы не шли они в землю, которую Господь дает им;
и воспылал в тот день гнев Господа, и поклялся Он, говоря:
люди сии, вышедшие из Египта, от двадцати лет и выше [знающие добро и зло,] не увидят земли, о которой Я клялся Аврааму, Исааку и Иакову, потому что они не повиновались Мне,
кроме Халева, сына Иефонниина, Кенезеянина, и Иисуса, сына Навина, потому что они повиновались Господу.
И воспылал гнев Господа на Израиля, и водил Он их по пустыне сорок лет, доколе не кончился весь род, сделавший зло в очах Господних.
И вот, вместо отцов ваших восстали вы, отродье грешников, чтоб усилить еще ярость гнева Господня на Израиля.
Если вы отвратитесь от Него, то Он опять оставит его в пустыне, и вы погубите весь народ сей.
И подошли они к нему и сказали: мы построим здесь овчие дворы для стад наших и города для детей наших;
сами же мы первые вооружимся и пойдем пред сынами Израилевыми, доколе не приведем их в места их; а дети наши пусть останутся в укрепленных городах, для безопасности от жителей земли;
не возвратимся в домы наши, доколе не вступят сыны Израилевы каждый в удел свой;
ибо мы не возьмем с ними удела по ту сторону Иордана и далее, если удел нам достанется по эту сторону Иордана, к востоку.
И сказал им Моисей: если вы это сделаете, если вооруженные пойдете на войну пред Господом,
и пойдет каждый из вас вооруженный за Иордан пред Господом, доколе не истребит Он врагов Своих пред Собою,
и покорена будет земля пред Господом, то после возвратитесь и будете неповинны пред Господом и пред Израилем, и будет земля сия у вас во владении пред Господом;
если же не сделаете так, то согрешите пред Господом, и испытаете наказание за грех ваш, которое постигнет вас;
стройте себе города для детей ваших и дворы для овец ваших и делайте, что произнесено устами вашими.
И сказали сыны Гадовы и сыны Рувимовы Моисею: рабы твои сделают, как повелевает господин наш;
дети наши, жены наши, стада наши и весь скот наш останутся тут в городах Галаада,
а рабы твои, все, вооружившись, как воины, пойдут пред Господом на войну, как говорит господин наш.
И дал Моисей о них повеление Елеазару священнику и Иисусу, сыну Навину, и начальникам племен сынов Израилевых,
и сказал им Моисей: если сыны Гадовы и сыны Рувимовы перейдут с вами за Иордан, все вооружившись на войну пред Господом, и покорена будет пред вами земля, то отдайте им землю Галаад во владение;
если же не пойдут они с вами вооруженные [на войну пред Господом, то пошлите пред собою имение их, жен их и скот их в землю Ханаанскую], и они получат владение вместе с вами в земле Ханаанской.
И отвечали сыны Гадовы и сыны Рувимовы и сказали: как сказал Господь рабам твоим, так и сделаем;
мы пойдем вооруженные пред Господом в землю Ханаанскую, а удел владения нашего пусть будет по эту сторону Иордана.
И отдал Моисей им, сынам Гадовым и сынам Рувимовым, и половине колена Манассии, сына Иосифова, царство Сигона, царя Аморрейского, и царство Ога, царя Васанского, землю с городами ее и окрестностями, – города земли во все стороны.
И построили сыны Гадовы Дивон и Атароф, и Ароер,
и Атароф-Шофан, и Иазер, и Иогбегу,
и Беф-Нимру и Беф-Гаран, города укрепленные и дворы для овец.
И сыны Рувимовы построили Есевон, Елеале, Кириафаим,
и Нево, и Ваал-Меон, которых имена переменены, и Сивму, и дали имена городам, которые они построили.
И пошли сыны Махира, сына Манассиина, в Галаад, и взяли его, и выгнали Аморреев, которые были в нем;
и отдал Моисей Галаад Махиру, сыну Манассии, и он поселился в нем.
И Иаир, сын Манассии, пошел и взял селения их, и назвал их: селения Иаировы.
И Новах пошел и взял Кенаф и зависящие от него города, и назвал его своим именем: Новах.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible