Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
1:1
1:2
1:4
1:5
1:7
1:8
1:9
1:12
1:13
см.:Деян.21:11;
1:16
1:17
1:18
1:19
1:20
1:22
1:24
1:25
[Зач. 235.] Па́велъ и Тимоѳе́й, раби́ Иису́съ Христо́вы, всѣ́мъ святы́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ су́щымъ въ Фили́ппѣхъ, съ епи́скопы и дiа́коны:
благода́ть ва́мъ и ми́ръ от Бо́га Отца́ на́шего и Го́спода Иису́са Христа́.
Благодарю́ Бо́га моего́ о все́й па́мяти ва́шей,
всегда́ во вся́цѣй моли́твѣ мое́й за всѣ́хъ ва́съ съ ра́достiю моли́тву мою́ творя́,
о обще́нiи ва́шемъ въ благовѣствова́нiе от пе́рваго дне́ да́же и доны́нѣ,
надѣ́явся на сiе́ и́стое, я́ко начны́й дѣ́ло благо въ ва́съ соверши́тъ е́ да́же до дне́ Иису́съ Христо́ва:
я́коже е́сть пра́ведно мнѣ́ сiе́ му́дрствовати о всѣ́хъ ва́съ, за е́же имѣ́ти ми́ въ се́рдцы ва́съ, во у́захъ мои́хъ и во отвѣ́тѣ и извѣще́нiи благовѣ́стiя, соо́бщниковъ мнѣ́ благода́ти всѣ́хъ ва́съ су́щихъ.
[Зач. 236.] Свидѣ́тель бо ми́ е́сть Бо́гъ, я́ко люблю́ всѣ́хъ ва́съ по ми́лости Иису́съ Христо́вѣ {утро́бою Иису́съ Христо́вою}:
и о се́мъ молю́ся, да любо́вь ва́ша еще́ па́че и па́че избы́точествуетъ въ ра́зумѣ и во вся́цѣмъ чу́вствiи,
во е́же искуша́ти ва́мъ лу́чшая, да бу́дете чи́сти и непреткнове́нни въ де́нь Христо́въ,
испо́лнени плодо́въ пра́вды Иису́съ Христо́мъ, въ сла́ву и похвалу́ Бо́жiю.
[Зач. 237.] Разумѣ́ти же хощу́ ва́мъ, бра́тiе, я́ко я́же о мнѣ́ па́че во успѣ́хъ благовѣствова́нiя прiидо́ша,
я́ко у́зы моя́ явле́нны о Христѣ́ бы́ша во все́мъ суди́щи и въ про́чихъ всѣ́хъ,
и мно́жайшiи бра́тiя о Го́сподѣ, надѣ́явшiися о у́захъ мои́хъ, па́че дерза́ютъ безъ стра́ха сло́во Бо́жiе глаго́лати.
Нѣ́цыи у́бо по за́висти и ре́вности, друзі́и же и за благоволе́нiе Христа́ проповѣ́даютъ:
о́ви у́бо от рве́нiя Христа́ возвѣща́ютъ нечи́стѣ, мня́ще печа́ль нанести́ у́замъ мои́мъ:
о́ви же от любве́, вѣ́дяще, я́ко во отвѣ́тѣ благовѣствова́нiя лежу́ {во отвѣ́тъ благовѣствова́нiя учине́нъ е́смь}.
Что́ у́бо? Оба́че вся́цѣмъ о́бразомъ, а́ще вино́ю {лицемѣ́рiемъ}, а́ще и́стиною Христо́съ проповѣ́даемь е́сть, и о се́мъ ра́дуюся, но и возра́дуюся:
вѣ́мъ бо, я́ко сiе́ сбу́дется ми́ во спасе́нiе ва́шею моли́твою и подая́нiемъ Ду́ха Иису́съ Христо́ва,
по ча́янiю и упова́нiю моему́, [Зач. 238.] я́ко ни о еди́нѣмъ же постыжу́ся, но во вся́цѣмъ дерзнове́нiи, я́коже всегда́, и ны́нѣ возвели́чится Христо́съ въ тѣ́лѣ мое́мъ, а́ще живото́мъ, а́ще ли сме́ртiю.
Мнѣ́ бо е́же жи́ти, Христо́съ, и е́же умре́ти, приобрѣ́тенiе [е́сть].
А́ще же, е́же жи́ти [ми́] тѣ́ломъ, сiе́ мнѣ́ пло́дъ дѣ́ла: и что́ изво́лю, не вѣ́мъ.
Обдержи́мь же е́смь от обою́, жела́нiе имы́й разрѣши́тися и со Христо́мъ бы́ти, мно́го па́че лу́чше:
а е́же пребыва́ти во пло́ти, ну́жнѣйше [е́сть] ва́съ ра́ди.
И сiе́ извѣ́стнѣ вѣ́мъ, я́ко бу́ду и спребу́ду ва́мъ всѣ́мъ въ ва́шъ успѣ́хъ и ра́дость вѣ́ры,
я́ко да похвала́ ва́ша избы́точествуетъ о Христѣ́ Иису́сѣ во мнѣ́, мои́мъ прише́ствiемъ па́ки къ ва́мъ.
[Зач. 239.] То́чiю досто́йнѣ благовѣствова́нiю Христо́ву жи́телствуйте, да а́ще прише́дъ и ви́дѣвъ ва́съ, а́ще и не сы́й у ва́съ, услы́шу я́же о ва́съ, я́ко [и́стиною] стоите́ во еди́нѣмъ ду́сѣ, и единоду́шнѣ сподвиза́ющеся по вѣ́рѣ Благовѣствова́нiя [во́лею],
и не коле́блющеся ни о еди́нѣмъ же от сопроти́вныхъ: е́же тѣ́мъ у́бо е́сть явле́нiе поги́бели, ва́мъ же спасе́нiя. И сiе́ от Бо́га:
я́ко ва́мъ дарова́ся, е́же о Христѣ́, не то́кмо е́же въ Него́ вѣ́ровати, но и е́же по Не́мъ страда́ти,
то́йже по́двигъ иму́ще, яко́въ же во мнѣ́ ви́дѣсте и ны́нѣ слы́шите о мнѣ́.
1 Приветствие святым в Филиппах. 3 Молитва Павла и благодарность за них. 12 Его узы расширили благовестие; он желает со всем дерзновением возвеличить Христа. 27 «Живите достойно благовествования Христова».
[Зач. 235.] Павел и Тимофей, рабы Иисуса Христа, всем святым во Христе Иисусе, находящимся в Филиппах, с епископами и диаконами:
благодать вам и мир от Бога Отца нашего и Господа Иисуса Христа.
Благодарю Бога моего при всяком воспоминании о вас,
всегда во всякой молитве моей за всех вас принося с радостью молитву мою,
за ваше участие в благовествовании от первого дня даже доныне,
будучи уверен в том, что начавший в вас доброе дело будет совершать его даже до дня Иисуса Христа,
как и должно мне помышлять о всех вас, потому что я имею вас в сердце в узах моих, при защищении и утверждении благовествования, вас всех, как соучастников моих в благодати.
[Зач. 236.] Бог – свидетель, что я люблю всех вас любовью Иисуса Христа;
и молюсь о том, чтобы любовь ваша еще более и более возрастала в познании и всяком чувстве,
чтобы, познавая лучшее, вы были чисты и непреткновенны в день Христов,
исполнены плодов праведности Иисусом Христом, в славу и похвалу Божию.
[Зач. 237.] Желаю, братия, чтобы вы знали, что обстоятельства мои послужили к большему успеху благовествования,
так что узы мои о Христе сделались известными всей претории и всем прочим,
и бо́льшая часть из братьев в Господе, ободрившись узами моими, начали с большею смелостью, безбоязненно проповедовать слово Божие.
Некоторые, правда, по зависти и любопрению, а другие с добрым расположением проповедуют Христа.
Одни по любопрению проповедуют Христа не чисто, думая увеличить тяжесть уз моих;
а другие – из любви, зная, что я поставлен защищать благовествование.
Но что до того? Как бы ни проповедали Христа, притворно или искренно, я и тому радуюсь и буду радоваться,
ибо знаю, что это послужит мне во спасение по вашей молитве и содействием Духа Иисуса Христа,
при уверенности и надежде моей, [Зач. 238.] что я ни в чем посрамлен не буду, но при всяком дерзновении, и ныне, как и всегда, возвеличится Христос в теле моем, жизнью ли то, или смертью.
Ибо для меня жизнь – Христос, и смерть – приобретение.
Если же жизнь во плоти доставляет плод моему делу, то не знаю, что избрать.
Влечет меня то и другое: имею желание разрешиться и быть со Христом, потому что это несравненно лучше;
а оставаться во плоти нужнее для вас.
И я верно знаю, что останусь и пребуду со всеми вами для вашего успеха и радости в вере,
дабы похвала ваша во Христе Иисусе умножилась через меня, при моем вторичном к вам пришествии.
[Зач. 239.] Только живите достойно благовествования Христова, чтобы мне, приду ли я и увижу вас, или не приду, слышать о вас, что вы стоите в одном духе, подвизаясь единодушно за веру Евангельскую,
и не страшитесь ни в чем противников: это для них есть предзнаменование погибели, а для вас – спасения. И сие от Бога,
потому что вам дано ради Христа не только веровать в Него, но и страдать за Него
таким же подвигом, какой вы видели во мне и ныне слышите о мне.
Французский (LSG)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
Paul et Timothée, serviteurs de Jésus Christ, à tous les saints en Jésus Christ qui sont à Philippes, aux évêques et aux diacres:
que la grâce et la paix vous soient données de la part de Dieu notre Père et du Seigneur Jésus Christ!
Je rends grâces à mon Dieu de tout le souvenir que je garde de vous,
ne cessant, dans toutes mes prières pour vous tous,
de manifester ma joie au sujet de la part que vous prenez à l'Évangile, depuis le premier jour jusqu'à maintenant.
Je suis persuadé que celui qui a commencé en vous cette bonne oeuvre la rendra parfaite pour le jour de Jésus Christ.
Il est juste que je pense ainsi de vous tous, parce que je vous porte dans mon coeur, soit dans mes liens, soit dans la défense et la confirmation de l'Évangile, vous qui tous participez à la même grâce que moi.
Car Dieu m'est témoin que je vous chéris tous avec la tendresse de Jésus Christ.
Et ce que je demande dans mes prières, c'est que votre amour augmente de plus en plus en connaissance et en pleine intelligence
pour le discernement des choses les meilleures, afin que vous soyez purs et irréprochables pour le jour de Christ,
remplis du fruit de justice qui est par Jésus Christ, à la gloire et à la louange de Dieu.
Je veux que vous sachiez, frères, que ce qui m'est arrivé a plutôt contribué aux progrès de l'Évangile.
En effet, dans tout le prétoire et partout ailleurs, nul n'ignore que c'est pour Christ que je suis dans les liens,
et la plupart des frères dans le Seigneur, encouragés par mes liens, ont plus d'assurance pour annoncer sans crainte la parole.
Quelques-uns, il est vrai, prêchent Christ par envie et par esprit de dispute; mais d'autres le prêchent avec des dispositions bienveillantes.
Ceux-ci agissent par amour, sachant que je suis établi pour la défense de l'Évangile,
tandis que ceux-là, animés d'un esprit de dispute, annoncent Christ par des motifs qui ne sont pas purs et avec la pensée de me susciter quelque tribulation dans mes liens.
Qu'importe? De toute manière, que ce soit pour l'apparence, que ce soit sincèrement, Christ n'est pas moins annoncé: je m'en réjouis, et je m'en réjouirai encore.
Car je sais que cela tournera à mon salut, grâce à vos prières et à l'assistance de l'Esprit de Jésus Christ,
selon ma ferme attente et mon espérance que je n'aurai honte de rien, mais que, maintenant comme toujours, Christ sera glorifié dans mon corps avec une pleine assurance, soit par ma vie, soit par ma mort;
car Christ est ma vie, et la mort m'est un gain.
Mais s'il est utile pour mon oeuvre que je vive dans la chair, je ne saurais dire ce que je dois préférer.
Je suis pressé des deux côtés: j'ai le désir de m'en aller et d'être avec Christ, ce qui de beaucoup est le meilleur;
mais à cause de vous il est plus nécessaire que je demeure dans la chair.
Et je suis persuadé, je sais que je demeurerai et que je resterai avec vous tous, pour votre avancement et pour votre joie dans la foi,
afin que, par mon retour auprès de vous, vous ayez en moi un abondant sujet de vous glorifier en Jésus Christ.
Seulement, conduisez-vous d'une manière digne de l'Évangile de Christ, afin que, soit que je vienne vous voir, soit que je reste absent, j'entende dire de vous que vous demeurez fermes dans un même esprit, combattant d'une même âme pour la foi de l'Évangile,
sans vous laisser aucunement effrayer par les adversaires, ce qui est pour eux une preuve de perdition, mais pour vous de salut;
et cela de la part de Dieu, car il vous a été fait la grâce, par rapport à Christ, non seulement de croire en lui, mais encore de souffrir pour lui,
en soutenant le même combat que vous m'avez vu soutenir, et que vous apprenez maintenant que je soutiens.