Скрыть
1:1
1:2
1:4
1:5
1:7
1:8
1:9
1:12
1:16
1:17
1:18
1:19
1:20
1:22
1:24
1:25
Церковнославянский (рус)
[Зач. 235.] Па́велъ и Тимоѳе́й, раби́ Иису́съ Христо́вы, всѣ́мъ святы́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ су́щымъ въ Фили́ппѣхъ, съ епи́скопы и дiа́коны:
благода́ть ва́мъ и ми́ръ от­ Бо́га Отца́ на́­шего и Го́спода Иису́са Христа́.
Благодарю́ Бо́га мо­его́ о все́й па́мяти ва́­шей,
всегда́ во вся́цѣй моли́твѣ мо­е́й за всѣ́хъ ва́съ съ ра́достiю моли́тву мою́ творя́,
о обще́нiи ва́­шемъ въ благовѣ­ст­вова́нiе от­ пе́рваго дне́ да́же и доны́нѣ,
надѣ́явся на сiе́ и́стое, я́ко начны́й дѣ́ло благо въ ва́съ соверши́тъ е́ да́же до дне́ Иису́съ Христо́ва:
я́коже е́сть пра́ведно мнѣ́ сiе́ му́др­ст­вовати о всѣ́хъ ва́съ, за е́же имѣ́ти ми́ въ се́рдцы ва́съ, во у́захъ мо­и́хъ и во от­вѣ́тѣ и извѣще́нiи благовѣ́стiя, соо́бщниковъ мнѣ́ благода́ти всѣ́хъ ва́съ су́щихъ.
[Зач. 236.] Свидѣ́тель бо ми́ е́сть Бо́гъ, я́ко люблю́ всѣ́хъ ва́съ по ми́лости Иису́съ Христо́вѣ {утро́бою Иису́съ Христо́вою}:
и о се́мъ молю́ся, да любо­́вь ва́ша еще́ па́че и па́че избы́точе­ст­вуетъ въ ра́зумѣ и во вся́цѣмъ чу́в­ст­вiи,
во е́же искуша́ти ва́мъ лу́чшая, да бу́дете чи́сти и непреткнове́н­ни въ де́нь Христо́въ,
испо́лнени плодо́въ пра́вды Иису́съ Христо́мъ, въ сла́ву и похвалу́ Бо́жiю.
[Зач. 237.] Разумѣ́ти же хощу́ ва́мъ, бра́тiе, я́ко я́же о мнѣ́ па́че во успѣ́хъ благовѣ­ст­вова́нiя прiидо́ша,
я́ко у́зы моя́ явле́н­ны о Христѣ́ бы́ша во все́мъ суди́щи и въ про́чихъ всѣ́хъ,
и мно́жайшiи бра́тiя о Го́сподѣ, надѣ́яв­шiися о у́захъ мо­и́хъ, па́че дерза́ютъ безъ стра́ха сло́во Бо́жiе глаго́лати.
Нѣ́цыи у́бо по за́висти и ре́вности, друзі́и же и за благоволе́нiе Христа́ проповѣ́даютъ:
о́ви у́бо от­ рве́нiя Христа́ воз­вѣща́ютъ нечи́стѣ, мня́ще печа́ль нанести́ у́замъ мо­и́мъ:
о́ви же от­ любве́, вѣ́дяще, я́ко во от­вѣ́тѣ благовѣ­ст­вова́нiя лежу́ {во от­вѣ́тъ благовѣ­ст­вова́нiя учине́нъ е́смь}.
Что́ у́бо? Оба́че вся́цѣмъ о́бразомъ, а́ще вино́ю {лицемѣ́рiемъ}, а́ще и́стиною Христо́съ проповѣ́даемь е́сть, и о се́мъ ра́дуюся, но и воз­ра́дуюся:
вѣ́мъ бо, я́ко сiе́ сбу́дет­ся ми́ во спасе́нiе ва́­шею моли́твою и подая́нiемъ Ду́ха Иису́съ Христо́ва,
по ча́янiю и упова́нiю мо­ему́, [Зач. 238.] я́ко ни о еди́нѣмъ же постыжу́ся, но во вся́цѣмъ дерзнове́нiи, я́коже всегда́, и ны́нѣ воз­вели́чит­ся Христо́съ въ тѣ́лѣ мо­е́мъ, а́ще живото́мъ, а́ще ли сме́ртiю.
Мнѣ́ бо е́же жи́ти, Христо́съ, и е́же умре́ти, при­­обрѣ́тенiе [е́сть].
А́ще же, е́же жи́ти [ми́] тѣ́ломъ, сiе́ мнѣ́ пло́дъ дѣ́ла: и что́ изво́лю, не вѣ́мъ.
Обдержи́мь же е́смь от­ обою́, жела́нiе имы́й разрѣши́тися и со Христо́мъ бы́ти, мно́го па́че лу́чше:
а е́же пребыва́ти во пло́ти, ну́жнѣйше [е́сть] ва́съ ра́ди.
И сiе́ извѣ́стнѣ вѣ́мъ, я́ко бу́ду и спребу́ду ва́мъ всѣ́мъ въ ва́шъ успѣ́хъ и ра́дость вѣ́ры,
я́ко да похвала́ ва́ша избы́точе­ст­вуетъ о Христѣ́ Иису́сѣ во мнѣ́, мо­и́мъ при­­ше́­ст­вiемъ па́ки къ ва́мъ.
[Зач. 239.] То́чiю досто́йнѣ благовѣ­ст­вова́нiю Христо́ву жи́тел­ст­вуйте, да а́ще при­­ше́дъ и ви́дѣвъ ва́съ, а́ще и не сы́й у ва́съ, услы́шу я́же о ва́съ, я́ко [и́стиною] сто­ите́ во еди́нѣмъ ду́сѣ, и единоду́шнѣ сподвиза́ющеся по вѣ́рѣ Благовѣ­ст­вова́нiя [во́лею],
и не коле́блющеся ни о еди́нѣмъ же от­ сопроти́вныхъ: е́же тѣ́мъ у́бо е́сть явле́нiе поги́бели, ва́мъ же спасе́нiя. И сiе́ от­ Бо́га:
я́ко ва́мъ дарова́ся, е́же о Христѣ́, не то́кмо е́же въ Него́ вѣ́ровати, но и е́же по Не́мъ страда́ти,
то́йже по́двигъ иму́ще, яко́въ же во мнѣ́ ви́дѣсте и ны́нѣ слы́шите о мнѣ́.
Синодальный
1 Приветствие святым в Филиппах. 3 Молитва Павла и благодарность за них. 12 Его узы расширили благовестие; он желает со всем дерзновением возвеличить Христа. 27 «Живите достойно благовествования Христова».
[Зач. 235.] Павел и Тимофей, рабы Иисуса Христа, всем святым во Христе Иисусе, находящимся в Филиппах, с епископами и диаконами:
благодать вам и мир от Бога Отца нашего и Господа Иисуса Христа.
Благодарю Бога моего при всяком воспоминании о вас,
всегда во всякой молитве моей за всех вас принося с радостью молитву мою,
за ваше участие в благовествовании от первого дня даже доныне,
будучи уверен в том, что начавший в вас доброе дело будет совершать его даже до дня Иисуса Христа,
как и должно мне помышлять о всех вас, потому что я имею вас в сердце в узах моих, при защищении и утверждении благовествования, вас всех, как соучастников моих в благодати.
[Зач. 236.] Бог – свидетель, что я люблю всех вас любовью Иисуса Христа;
и молюсь о том, чтобы любовь ваша еще более и более возрастала в познании и всяком чувстве,
чтобы, познавая лучшее, вы были чисты и непреткновенны в день Христов,
исполнены плодов праведности Иисусом Христом, в славу и похвалу Божию.
[Зач. 237.] Желаю, братия, чтобы вы знали, что обстоятельства мои послужили к большему успеху благовествования,
так что узы мои о Христе сделались известными всей претории и всем прочим,
и бо́льшая часть из братьев в Господе, ободрившись узами моими, начали с большею смелостью, безбоязненно проповедовать слово Божие.
Некоторые, правда, по зависти и любопрению, а другие с добрым расположением проповедуют Христа.
Одни по любопрению проповедуют Христа не чисто, думая увеличить тяжесть уз моих;
а другие – из любви, зная, что я поставлен защищать благовествование.
Но что до того? Как бы ни проповедали Христа, притворно или искренно, я и тому радуюсь и буду радоваться,
ибо знаю, что это послужит мне во спасение по вашей молитве и содействием Духа Иисуса Христа,
при уверенности и надежде моей, [Зач. 238.] что я ни в чем посрамлен не буду, но при всяком дерзновении, и ныне, как и всегда, возвеличится Христос в теле моем, жизнью ли то, или смертью.
Ибо для меня жизнь – Христос, и смерть – приобретение.
Если же жизнь во плоти доставляет плод моему делу, то не знаю, что избрать.
Влечет меня то и другое: имею желание разрешиться и быть со Христом, потому что это несравненно лучше;
а оставаться во плоти нужнее для вас.
И я верно знаю, что останусь и пребуду со всеми вами для вашего успеха и радости в вере,
дабы похвала ваша во Христе Иисусе умножилась через меня, при моем вторичном к вам пришествии.
[Зач. 239.] Только живите достойно благовествования Христова, чтобы мне, приду ли я и увижу вас, или не приду, слышать о вас, что вы стоите в одном духе, подвизаясь единодушно за веру Евангельскую,
и не страшитесь ни в чем противников: это для них есть предзнаменование погибели, а для вас – спасения. И сие от Бога,
потому что вам дано ради Христа не только веровать в Него, но и страдать за Него
таким же подвигом, какой вы видели во мне и ныне слышите о мне.
Paolo e Timòteo, servi di Cristo Gesù, a tutti i santi in Cristo Gesù che sono a Filippi, con i vescovi e i diaconi:
grazia a voi e pace da Dio, Padre nostro, e dal Signore Gesù Cristo.
Rendo grazie al mio Dio ogni volta che mi ricordo di voi.
Sempre, quando prego per tutti voi, lo faccio con gioia
a motivo della vostra cooperazione per il Vangelo, dal primo giorno fino al presente.
Sono persuaso che colui il quale ha iniziato in voi quest'opera buona, la porterà a compimento fino al giorno di Cristo Gesù.
È giusto, del resto, che io provi questi sentimenti per tutti voi, perché vi porto nel cuore, sia quando sono in prigionia, sia quando difendo e confermo il Vangelo, voi che con me siete tutti partecipi della grazia.
Infatti Dio mi è testimone del vivo desiderio che nutro per tutti voi nell'amore di Cristo Gesù.
E perciò prego che la vostra carità cresca sempre più in conoscenza e in pieno discernimento,
perché possiate distinguere ciò che è meglio ed essere integri e irreprensibili per il giorno di Cristo,
ricolmi di quel frutto di giustizia che si ottiene per mezzo di Gesù Cristo, a gloria e lode di Dio.
Desidero che sappiate, fratelli, come le mie vicende si siano volte piuttosto per il progresso del Vangelo,
al punto che, in tutto il palazzo del pretorio e dovunque, si sa che io sono prigioniero per Cristo.
In tal modo la maggior parte dei fratelli nel Signore, incoraggiati dalle mie catene, ancor più ardiscono annunciare senza timore la Parola.
Alcuni, è vero, predicano Cristo anche per invidia e spirito di contesa, ma altri con buoni sentimenti.
Questi lo fanno per amore, sapendo che io sono stato incaricato della difesa del Vangelo;
quelli invece predicano Cristo con spirito di rivalità, con intenzioni non rette, pensando di accrescere dolore alle mie catene.
Ma questo che importa? Purché in ogni maniera, per convenienza o per sincerità, Cristo venga annunciato, io me ne rallegro e continuerò a rallegrarmene.
So infatti che questo servirà alla mia salvezza, grazie alla vostra preghiera e all'aiuto dello Spirito di Gesù Cristo,
secondo la mia ardente attesa e la speranza che in nulla rimarrò deluso; anzi nella piena fiducia che, come sempre, anche ora Cristo sarà glorificato nel mio corpo, sia che io viva sia che io muoia.
Per me infatti il vivere è Cristo e il morire un guadagno.
Ma se il vivere nel corpo significa lavorare con frutto, non so davvero che cosa scegliere.
Sono stretto infatti fra queste due cose: ho il desiderio di lasciare questa vita per essere con Cristo, il che sarebbe assai meglio;
ma per voi è più necessario che io rimanga nel corpo.
Persuaso di questo, so che rimarrò e continuerò a rimanere in mezzo a tutti voi per il progresso e la gioia della vostra fede,
affinché il vostro vanto nei miei riguardi cresca sempre più in Cristo Gesù, con il mio ritorno fra voi.
Comportatevi dunque in modo degno del vangelo di Cristo perché, sia che io venga e vi veda, sia che io rimanga lontano, abbia notizie di voi: che state saldi in un solo spirito e che combattete unanimi per la fede del Vangelo,
senza lasciarvi intimidire in nulla dagli avversari. Questo per loro è segno di perdizione, per voi invece di salvezza, e ciò da parte di Dio.
Perché, riguardo a Cristo, a voi è stata data la grazia non solo di credere in lui, ma anche di soffrire per lui,
sostenendo la stessa lotta che mi avete visto sostenere e sapete che sostengo anche ora.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible