Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
1:1
1:2
1:4
1:5
1:7
1:8
1:9
1:12
1:13
см.:Деян.21:11;
1:16
1:17
1:18a
1:18b
1:18
1:19
1:20
1:22
1:24
1:25
[Зач. 235.] Па́велъ и Тимоѳе́й, раби́ Иису́съ Христо́вы, всѣ́мъ святы́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ су́щымъ въ Фили́ппѣхъ, съ епи́скопы и дiа́коны:
благода́ть ва́мъ и ми́ръ от Бо́га Отца́ на́шего и Го́спода Иису́са Христа́.
Благодарю́ Бо́га моего́ о все́й па́мяти ва́шей,
всегда́ во вся́цѣй моли́твѣ мое́й за всѣ́хъ ва́съ съ ра́достiю моли́тву мою́ творя́,
о обще́нiи ва́шемъ въ благовѣствова́нiе от пе́рваго дне́ да́же и доны́нѣ,
надѣ́явся на сiе́ и́стое, я́ко начны́й дѣ́ло благо въ ва́съ соверши́тъ е́ да́же до дне́ Иису́съ Христо́ва:
я́коже е́сть пра́ведно мнѣ́ сiе́ му́дрствовати о всѣ́хъ ва́съ, за е́же имѣ́ти ми́ въ се́рдцы ва́съ, во у́захъ мои́хъ и во отвѣ́тѣ и извѣще́нiи благовѣ́стiя, соо́бщниковъ мнѣ́ благода́ти всѣ́хъ ва́съ су́щихъ.
[Зач. 236.] Свидѣ́тель бо ми́ е́сть Бо́гъ, я́ко люблю́ всѣ́хъ ва́съ по ми́лости Иису́съ Христо́вѣ {утро́бою Иису́съ Христо́вою}:
и о се́мъ молю́ся, да любо́вь ва́ша еще́ па́че и па́че избы́точествуетъ въ ра́зумѣ и во вся́цѣмъ чу́вствiи,
во е́же искуша́ти ва́мъ лу́чшая, да бу́дете чи́сти и непреткнове́нни въ де́нь Христо́въ,
испо́лнени плодо́въ пра́вды Иису́съ Христо́мъ, въ сла́ву и похвалу́ Бо́жiю.
[Зач. 237.] Разумѣ́ти же хощу́ ва́мъ, бра́тiе, я́ко я́же о мнѣ́ па́че во успѣ́хъ благовѣствова́нiя прiидо́ша,
я́ко у́зы моя́ явле́нны о Христѣ́ бы́ша во все́мъ суди́щи и въ про́чихъ всѣ́хъ,
и мно́жайшiи бра́тiя о Го́сподѣ, надѣ́явшiися о у́захъ мои́хъ, па́че дерза́ютъ безъ стра́ха сло́во Бо́жiе глаго́лати.
Нѣ́цыи у́бо по за́висти и ре́вности, друзі́и же и за благоволе́нiе Христа́ проповѣ́даютъ:
о́ви у́бо от рве́нiя Христа́ возвѣща́ютъ нечи́стѣ, мня́ще печа́ль нанести́ у́замъ мои́мъ:
о́ви же от любве́, вѣ́дяще, я́ко во отвѣ́тѣ благовѣствова́нiя лежу́ {во отвѣ́тъ благовѣствова́нiя учине́нъ е́смь}.
Что́ у́бо? Оба́че вся́цѣмъ о́бразомъ, а́ще вино́ю {лицемѣ́рiемъ}, а́ще и́стиною Христо́съ проповѣ́даемь е́сть, и о се́мъ ра́дуюся, но и возра́дуюся:
вѣ́мъ бо, я́ко сiе́ сбу́дется ми́ во спасе́нiе ва́шею моли́твою и подая́нiемъ Ду́ха Иису́съ Христо́ва,
по ча́янiю и упова́нiю моему́, [Зач. 238.] я́ко ни о еди́нѣмъ же постыжу́ся, но во вся́цѣмъ дерзнове́нiи, я́коже всегда́, и ны́нѣ возвели́чится Христо́съ въ тѣ́лѣ мое́мъ, а́ще живото́мъ, а́ще ли сме́ртiю.
Мнѣ́ бо е́же жи́ти, Христо́съ, и е́же умре́ти, приобрѣ́тенiе [е́сть].
А́ще же, е́же жи́ти [ми́] тѣ́ломъ, сiе́ мнѣ́ пло́дъ дѣ́ла: и что́ изво́лю, не вѣ́мъ.
Обдержи́мь же е́смь от обою́, жела́нiе имы́й разрѣши́тися и со Христо́мъ бы́ти, мно́го па́че лу́чше:
а е́же пребыва́ти во пло́ти, ну́жнѣйше [е́сть] ва́съ ра́ди.
И сiе́ извѣ́стнѣ вѣ́мъ, я́ко бу́ду и спребу́ду ва́мъ всѣ́мъ въ ва́шъ успѣ́хъ и ра́дость вѣ́ры,
я́ко да похвала́ ва́ша избы́точествуетъ о Христѣ́ Иису́сѣ во мнѣ́, мои́мъ прише́ствiемъ па́ки къ ва́мъ.
[Зач. 239.] То́чiю досто́йнѣ благовѣствова́нiю Христо́ву жи́телствуйте, да а́ще прише́дъ и ви́дѣвъ ва́съ, а́ще и не сы́й у ва́съ, услы́шу я́же о ва́съ, я́ко [и́стиною] стоите́ во еди́нѣмъ ду́сѣ, и единоду́шнѣ сподвиза́ющеся по вѣ́рѣ Благовѣствова́нiя [во́лею],
и не коле́блющеся ни о еди́нѣмъ же от сопроти́вныхъ: е́же тѣ́мъ у́бо е́сть явле́нiе поги́бели, ва́мъ же спасе́нiя. И сiе́ от Бо́га:
я́ко ва́мъ дарова́ся, е́же о Христѣ́, не то́кмо е́же въ Него́ вѣ́ровати, но и е́же по Не́мъ страда́ти,
то́йже по́двигъ иму́ще, яко́въ же во мнѣ́ ви́дѣсте и ны́нѣ слы́шите о мнѣ́.
Пαῦλος καὶ Τιμόθεος δοῦλοι Χριστοῦ Ἰησοῦ πᾶσιν τοῖς ἁγίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῖς οὖσιν ἐν Φιλίπποις σὺν ἐπισκόποις καὶ διακόνοις
χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ
εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου ἐπὶ πάσῃ τῇ μνείᾳ ὑμῶν
πάντοτε ἐν πάσῃ δεήσει μου ὑπὲρ πάντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς τὴν δέησιν ποιούμενος
ἐπὶ τῇ κοινωνίᾳ ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας ἄχρι τοῦ νῦν
πεποιθὼς αὐτὸ τοῦτο ὅτι ὁ ἐναρξάμενος ἐν ὑμῖν ἔργον ἀγαθὸν ἐπιτελέσει ἄχρι ἡμέρας Χριστοῦ Ἰησοῦ
καθώς ἐστιν δίκαιον ἐμοὶ τοῦτο φρονεῖν ὑπὲρ πάντων ὑμῶν διὰ τὸ ἔχειν με ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμᾶς ἔν τε τοῖς δεσμοῖς μου καὶ ἐν τῇ ἀπολογίᾳ καὶ βεβαιώσει τοῦ εὐαγγελίου συγκοινωνούς μου τῆς χάριτος πάντας ὑμᾶς ὄντας
μάρτυς γάρ μου ὁ θεός ὡς ἐπιποθῶ πάντας ὑμᾶς ἐν σπλάγχνοις Χριστοῦ Ἰησοῦ
καὶ τοῦτο προσεύχομαι ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει
εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα ἵνα ἦτε εἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰς ἡμέραν Χριστοῦ
πεπληρωμένοι καρπὸν δικαιοσύνης τὸν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς δόξαν καὶ ἔπαινον θεοῦ
γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι ἀδελφοί ὅτι τὰ κατ᾿ ἐμὲ μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐλήλυθεν
ὥστε τοὺς δεσμούς μου φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαι ἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πάσιν
καὶ τοὺς πλείονας τῶν ἀδελφῶν ἐν κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον λαλεῖν
τινὲς μὲν καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριν τινὲς δὲ καὶ δι᾿ εὐδοκίαν τὸν Χριστὸν κηρύσσουσιν
οἱ μὲν ἐξ ἀγάπης εἰδότες ὅτι εἰς ἀπολογίαν τοῦ εὐαγγελίου κεῖμαι
οἱ δὲ ἐξ ἐριθείας τὸν Χριστὸν καταγγέλλουσιν οὐχ ἁγνῶς οἰόμενοι θλῖψιν ἐγείρειν τοῖς δεσμοῖς μου
τί γάρ πλὴν ὅτι παντὶ τρόπῳ εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ Χριστὸς καταγγέλλεται καὶ ἐν τούτῳ χαίρω ἀλλὰ καὶ χαρήσομαι
οἶδα γὰρ ὅτι τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν διὰ τῆς ὑμῶν δεήσεως καὶ ἐπιχορηγίας τοῦ πνεύματος Ἰησοῦ Χριστοῦ
κατὰ τὴν ἀποκαραδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι ἐν οὐδενὶ αἰσχυνθήσομαι ἀλλ᾿ ἐν πάσῃ παρρησίᾳ ὡς πάντοτε καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου
ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος
εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί τοῦτό μοι καρπὸς ἔργου καὶ τί αἱρήσομαι οὐ γνωρίζω
συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον
τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον δι᾿ ὑμᾶς
καὶ τοῦτο πεποιθὼς οἶδα ὅτι μενῶ καὶ παραμενῶ πᾶσιν ὑμῖν εἰς τὴν ὑμῶν προκοπὴν καὶ χαρὰν τῆς πίστεως
ἵνα τὸ καύχημα ὑμῶν περισσεύῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐν ἐμοὶ διὰ τῆς ἐμῆς παρουσίας πάλιν πρὸς ὑμᾶς
μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε ἵνα εἴτε ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ὑμᾶς εἴτε ἀπὼν ἀκούω τὰ περὶ ὑμῶν ὅτι στήκετε ἐν ἑνὶ πνεύματι μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου
καὶ μὴ πτυρόμενοι ἐν μηδενὶ ὑπὸ τῶν ἀντικειμένων ἥτις ἐστὶν αὐτοῖς ἔνδειξις ἀπωλείας ὑμῶν δὲ σωτηρίας καὶ τοῦτο ἀπὸ θεοῦ
ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν
τὸν αὐτὸν ἀγῶνα ἔχοντες οἷον εἴδετε ἐν ἐμοὶ καὶ νῦν ἀκούετε ἐν ἐμοί
Paulus et Timotheus servi Christi Iesu omnibus sanctis in Christo Iesu, qui sunt Philippis, cum episcopis et diaconis:
gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo.
Gratias ago Deo meo in omni memoria vestri,
semper in omni oratione mea pro omnibus vobis cum gaudio deprecationem faciens
super communione vestra in evangelio a prima die usque nunc;
confidens hoc ipsum, quia, qui coepit in vobis opus bonum, perficiet usque in diem Christi Iesu;
sicut est mihi iustum hoc sentire pro omnibus vobis, eo quod habeam in corde vos et in vinculis meis et in defensione et confirmatione evangelii socios gratiae meae omnes vos esse.
Testis enim mihi Deus, quomodo cupiam omnes vos in visceribus Christi Iesu.
Et hoc oro, ut caritas vestra magis ac magis abundet in scientia et omni sensu,
ut probetis potiora, ut sitis sinceri et sine offensa in diem Christi,
repleti fructu iustitiae, qui est per Iesum Christum, in gloriam et laudem Dei.
Scire autem vos volo, fratres, quia, quae circa me sunt, magis ad profectum venerunt evangelii,
ita ut vincula mea manifesta fierent in Christo in omni praetorio et in ceteris omnibus;
et plures e fratribus in Domino confidentes vinculis meis, abundantius audere sine timore verbum loqui.
Quidam quidem et propter invidiam et contentionem, quidam autem et propter bonam voluntatem Christum praedicant;
hi quidem ex caritate scientes quoniam in defensionem evangelii positus sum,
illi autem ex contentione Christum annuntiant, non sincere, existimantes pressuram se suscitare vinculis meis.
Quid enim? Dum omni modo, sive sub obtentu sive in veritate, Christus annuntietur, et in hoc gaudeo; sed et gaudebo,
scio enim quia hoc mihi proveniet in salutem per vestram orationem et subministrationem Spiritus Iesu Christi,
secundum exspectationem et spem meam quia in nullo confundar, sed in omni fiducia, sicut semper et nunc, magnificabitur Christus in corpore meo, sive per vitam sive per mortem.
Mihi enim vivere Christus est et mori lucrum.
Quod si vivere in carne, hic mihi fructus operis est, et quid eligam ignoro.
Coartor autem ex his duobus: desiderium habens dissolvi et cum Christo esse, multo magis melius;
permanere autem in carne, magis necessarium est propter vos.
Et hoc confidens, scio quia manebo et permanebo omnibus vobis ad profectum vestrum et gaudium fidei,
ut gloriatio vestra abundet in Christo Iesu in me, per meum adventum iterum ad vos.
Tantum digne evangelio Christi conversamini, ut sive cum venero et videro vos, sive absens audiam de vobis quia statis in uno Spiritu unanimes, concertantes fide evangelii;
et in nullo perterriti ab adversariis, quod est illis indicium perditionis, vobis autem salutis, et hoc a Deo;
quia vobis hoc donatum est pro Christo, non solum ut in eum credatis, sed ut etiam pro illo patiamini
idem certamen habentes, quale vidistis in me et nunc auditis in me.
Немецкий (GNB)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
Paulus und Timotheus, die Jesus Christus dienen, schreiben diesen Brief an alle in Philippi, die Gott durch Jesus Christus für sich ausgesondert hat, an die ganze Gemeinde mit ihren leitenden Mitgliedern und den Diakonen.
Gnade und Frieden sei mit euch von Gott, unserem Vater, und von Jesus Christus, dem Herrn.
Ich danke meinem Gott jedes Mal, wenn ich beim Beten an euch denke.
Jedes Gebet für euch – für euch alle! – wird mir erneut zum Dank und erfüllt mich mit Freude: Dank und Freude,
dass ihr euch so eifrig für die Gute Nachricht einsetzt, seit dem Tag, an dem ihr sie angenommen habt, und bis heute.
Ich bin ganz sicher: Gott wird das gute Werk, das er bei euch angefangen hat, auch vollenden bis zu dem Tag, an dem Jesus Christus kommt.
Ich kann gar nicht anders, als so über euch denken; denn ich trage euch alle in meinem Herzen, gerade jetzt, da ich für die Gute Nachricht im Gefängnis bin und sie vor Gericht verteidige und ihre Wahrheit bezeuge. Ihr alle habt ja teil an der Gnade, die Gott mir damit erweist.
Er weiß auch, wie sehr ich mich nach euch allen sehne mit der herzlichen Liebe, die Jesus Christus in mir geweckt hat.
Ich bete zu Gott, dass eure Liebe immer reicher wird an Einsicht und Verständnis.
Dann könnt ihr in jeder Lage entscheiden, was das Rechte ist, und werdet an dem Tag, an dem Christus Gericht hält, rein und ohne Fehler dastehen,
reich an guten Taten, die Jesus Christus zum Ruhm und zur Ehre Gottes durch euch gewirkt hat.
Ihr sollt wissen, Brüder und Schwestern, dass meine Gefangenschaft sogar zur Verbreitung der Guten Nachricht beigetragen hat.
Die Beamten am Sitz des Statthalters und alle, die meinen Prozess verfolgt haben, wissen jetzt, dass ich angeklagt bin, weil ich Christus diene.
Und gerade weil ich im Gefängnis sitze, sind die meisten Brüder und Schwestern hier am Ort durch den Beistand des Herrn voller Zuversicht und getrauen sich, die Botschaft Gottes nun erst recht und ohne Furcht weiterzusagen.
Manche tun es zwar, weil sie neidisch sind und mich ́ausstecheń wollen; aber andere verkünden Christus in der besten Absicht.
Sie tun es aus Liebe zu mir; denn sie wissen, dass Gott mich dazu bestimmt hat, vor Gericht die Gute Nachricht zu verteidigen.
Die anderen allerdings verbreiten die Botschaft von Christus in unehrlicher und eigennütziger Absicht. Sie wollen mir in meiner Gefangenschaft Kummer bereiten.
Aber was macht das? Ob es mit Hintergedanken geschieht oder aufrichtig – die Hauptsache ist, dass Christus auf jede Weise verkündet wird.
Darüber freue ich mich; aber auch künftig werde ich Grund haben, mich zu freuen.
Denn ich weiß, dass meine Gefangenschaft – gleichgültig, wie sie endet – letztlich zu meiner Rettung führen wird. Das verbürgen mir eure Gebete und Jesus Christus, der mir durch seinen Geist beisteht.
Ich hoffe und erwarte voller Zuversicht, dass Gott mich nicht versagen lässt. Ich vertraue darauf: Auch jetzt, so wie bisher stets, wird Christus in aller Öffentlichkeit groß gemacht werden durch das, was mit mir geschieht, ob ich nun am Leben bleibe oder sterbe.
Denn Leben, das ist für mich Christus; darum bringt Sterben für mich nur Gewinn.
Aber wenn ich am Leben bleibe, kann ich noch weiter für Christus wirken. Deshalb weiß ich nicht, was ich wählen soll.
Es zieht mich nach beiden Seiten: Ich möchte am liebsten aus diesem Leben scheiden und bei Christus sein; das wäre bei weitem das Beste.
Aber es ist wichtiger, dass ich noch hier ausharre, weil ihr mich braucht.
Darauf baue ich und bin deshalb ganz sicher, dass ich euch allen erhalten bleibe. Dann kann ich euch helfen, dass ihr weiterkommt und die volle Freude erlebt, die der Glaube schenkt.
Und ihr werdet euch noch viel zuversichtlicher dessen rühmen können, was Jesus Christus durch mich an euch getan hat, wenn ich wieder bei euch bin und unter euch wirken kann.
Das Wichtigste ist: Lebt als Gemeinde so, dass ihr der Guten Nachricht von Christus Ehre macht, ob ich euch nun besuchen und sehen kann oder ob ich nur aus der Ferne von euch höre. Steht alle fest zusammen in derselben Gesinnung! Kämpft einmütig für den Glauben, der in der Guten Nachricht gründet.
Lasst euch von den Gegnern in keiner Weise einschüchtern! Gott will ihnen durch eure Standhaftigkeit zeigen, dass sie verloren sind, ihr aber gerettet werdet.
Gott hat euch die Gnade erwiesen, dass ihr etwas für Christus tun dürft – nicht nur ihm vertrauen, sondern auch für ihn leiden.
Ihr habt jetzt denselben Kampf zu bestehen wie ich. Was für ein Kampf das ist, habt ihr früher an mir erlebt und hört es jetzt von mir aus der Ferne.