Сы́нъ нака́занъ прему́дръ бу́детъ, безу́мный же слуго́ю употреби́тся: спасе́тся от зно́я сы́нъ разу́мный, вѣтротлѣ́ненъ же быва́етъ на жа́твѣ сы́нъ беззако́нный.

Благослове́нiе Госпо́дне на главѣ́ пра́веднаго: уста́ же нечести́выхъ покры́етъ пла́чь безвре́менный.

Па́мять пра́ведныхъ съ похвала́ми: и́мя же нечести́выхъ угаса́етъ.

Прему́дръ се́рдцемъ прiи́метъ за́повѣди: непокрове́нный же устна́ма остроптѣва́я запне́тся.

И́же хо́дитъ про́сто, хо́дитъ надѣ́яся: развраща́я же пути́ своя́, позна́нъ бу́детъ.

Намиза́яй о́комъ съ ле́стiю собира́етъ муже́мъ печа́ли: облича́яй же со дерзнове́нiемъ миротвори́тъ.

Исто́чникъ жи́зни въ руцѣ́ пра́веднаго: уста́ же нечести́ваго покры́етъ па́губа.

Не́нависть воздвиза́етъ ра́спрю: всѣ́хъ же нелюбопри́телныхъ покрыва́етъ любо́вь.

И́же от усте́нъ произно́ситъ прему́дрость, жезло́мъ бiе́тъ му́жа безсерде́чна.

Прему́дрiи скры́ютъ чу́вство, уста́ же проде́рзаго приближа́ются сокруше́нiю.

Стяжа́нiе бога́тыхъ гра́дъ тве́рдъ, сокруше́нiе же нечести́выхъ нищета́.

Дѣла́ пра́ведныхъ живо́тъ творя́тъ, пло́дове же нечести́выхъ грѣхи́.

Пути́ жи́зни храни́тъ наказа́нiе: наказа́нiемъ же не обличе́ный заблужда́етъ.

Покрыва́ютъ вражду́ устнѣ́ пра́выя: износя́щiи же укори́зну безу́мнѣйшiи су́ть.

От многосло́вiя не избѣжи́ши грѣха́: щадя́ же устнѣ́, разу́менъ бу́деши.

Сребро́ разжже́ное язы́къ пра́веднаго: се́рдце же нечести́ваго исче́знетъ.

Устнѣ́ пра́ведныхъ вѣ́дятъ высо́кая: безу́мнiи же въ ску́дости скончава́ются.

Благослове́нiе Госпо́дне на главѣ́ пра́веднаго, сiе́ обогаща́етъ, и не и́мать приложи́тися ему́ печа́ль въ се́рдцы.

Смѣ́хомъ безу́мный твори́тъ зла́я: прему́дрость же му́жеви ражда́етъ ра́зумъ.

Въ поги́бели нечести́вый обно́сится: жела́нiе же пра́веднаго прiя́тно.

Преходя́щей бу́ри, нечести́вый исчеза́етъ, пра́ведный же уклони́вся спаса́ется во вѣ́ки.

Я́коже гро́здiе зеле́ное вре́дъ зубо́мъ и ды́мъ очи́ма, та́ко законопреступле́нiе творя́щымъ е́.

Стра́хъ Госпо́день прилага́етъ дни́: лѣ́та же нечести́выхъ ума́лятся.

Пребыва́етъ съ пра́ведными весе́лiе, упова́нiе же нечести́выхъ погиба́етъ.

Утвержде́нiе преподобному стра́хъ Госпо́день, сокруше́нiе же творя́щымъ зла́я.

Пра́ведникъ во вѣ́ки не поколе́блется: нечести́вiи же не населя́тъ земли́.

Уста́ пра́веднаго ка́плютъ прему́дрость, язы́къ же непра́веднаго поги́бнетъ:

устнѣ́ муже́й пра́ведныхъ ка́плютъ благода́ти, уста́ же нечести́выхъ развраща́ются.

Синодальный

1 Притчи Соломона. Сын мудрый радует отца, а сын глупый — огорчение для его матери.

Притчи Соломона. Сын мудрый радует отца, а сын глупый – огорчение для его матери.

Не доставляют пользы сокровища неправедные, правда же избавляет от смерти.

Не допустит Господь терпеть голод душе праведного, стяжание же нечестивых исторгнет.

Ленивая рука делает бедным, а рука прилежных обогащает.

Собирающий во время лета – сын разумный, спящий же во время жатвы – сын беспутный.

Благословения – на голове праведника, уста же беззаконных заградит насилие.

Память праведника пребудет благословенна, а имя нечестивых омерзеет.

Мудрый сердцем принимает заповеди, а глупый устами преткнется.

Кто ходит в непорочности, тот ходит безопасно; а кто превращает пути свои, тот будет наказан.

Кто мигает глазами, тот причиняет досаду, а глупый устами преткнется.

Уста праведника – источник жизни, уста же беззаконных заградит насилие.

Ненависть возбуждает раздоры, но любовь покрывает все грехи.

В устах разумного находится мудрость, но на теле глупого – розга.

Мудрые сберегают знание, но уста глупого – близкая погибель.

Имущество богатого – крепкий город его, беда для бедных – скудость их.

Труды праведного – к жизни, успех нечестивого – ко греху.

Кто хранит наставление, тот на пути к жизни; а отвергающий обличение – блуждает.

Кто скрывает ненависть, у того уста лживые; и кто разглашает клевету, тот глуп.

При многословии не миновать греха, а сдерживающий уста свои – разумен.

Отборное серебро – язык праведного, сердце же нечестивых – ничтожество.

Уста праведного пасут многих, а глупые умирают от недостатка разума.

Благословение Господне – оно обогащает и печали с собою не приносит.

Для глупого преступное деяние как бы забава, а человеку разумному свойственна мудрость.

Чего страшится нечестивый, то и постигнет его, а желание праведников исполнится.

Как проносится вихрь, так нет более нечестивого; а праведник – на вечном основании.

Что уксус для зубов и дым для глаз, то ленивый для посылающих его.

Страх Господень прибавляет дней, лета же нечестивых сократятся.

Ожидание праведников – радость, а надежда нечестивых погибнет.

Путь Господень – твердыня для непорочного и страх для делающих беззаконие.

Праведник во веки не поколеблется, нечестивые же не поживут на земле.

Уста праведника источают мудрость, а язык зловредный отсечется.

Уста праведного знают благоприятное, а уста нечестивых – развращенное.

Грузинский

Языки

იგავნი სოლომონისა. ბრძენი შვილი მამას ახარებს და უგუნური შვილი დედის დარდია.

ბოროტეულის საგანძურებს სარგებელი არ მოაქვს, სიმართლე კი სიკვდილისგან იხსნის.

უფალი მართალის სულს არ დაამშევს, ხოლო ბოროტეულთა სიხარბეს უკუაგდებს.

ზარმაცი ხელი აღარიბებს, ხოლო გამრჯეთა ხელი ამდიდრებს.

ვინც ზაფხულში აგროვებს, გონიერი შვილია, ხოლო ვისაც სამკალში სძინავს, სამარცხვინო შვილია.

მართლის თავზე კურთხევაა, ხოლო ბოროტეულია პირი ძალადობით არის სავსე.

კურთხეულია მართლის მოსაგონარი, ხოლო ბოროტეულთა სახელი დალპება.

გულბრძენი მცნებებს მიიღებს, ხოლო ბაგებრიყვი დაიღუპება.

უმწიკვლოდ მოარული დარწმუნებით დადის, ხოლო თავისი გზების გამამრუდებელი ნამხილები იქნება.

თვალის ჩამკვრელი მწუხარებას იწვევს, ბაგებრიყვი კი დაიღუპება.

მართლის პირი სიცოცხლის წყაროა, ბოროტეუღთა პირი კი ძალადობით არის სავსე.

სიძულვილი შუღლის აღმძვრელია, სიყვარული კი ყველა ცოდვას ფარავს.

გონიერის ბაგეებში სიბრძნე იპოვება, ჭკუათხელის ზურგზე კი ჯოხი.

ბრძენკაცები ცოდნას იუნჯებენ, ბრიყვის პირი კი ახლოა დაღუპვასთან.

მდიდრის ქონება მისი ციხე-ქალაქია, ხოლო ღარიბთა დამღუპველი - მათი სიღატაკე.

მართლის შრომა სასიცოცხლოდ არის, ხოლო ბოროტეულთა მონახვეჭი ცოდვაა.

შეგონების დამმარხველი სიცოცხლის გზას ადგას, დარიგების უკუმგდებელი გზააბნეული დაეხეტება.

სიძულვილის დამფარველს ცრუ ბაგეები აქვს, ჭორის გამავრცელებელი კი სულელია.

ბევრი ლაპარაკისას ცოდვა აუცდენელია, საკუთარი ბაგეების ამლაგმავი გონიერია.

მართლის ენა რჩეული ვერცხლია, ბოროტეულთა გული კი ნამცეცის ოდენაა.

მართლის ბაგენი მრავალს მწყემსავენ, ბრიყვები კი თავიანთი უჭკუობით იხოცებიან.

უფლის კურთხევაა, რომ ამდიდრებს და მწუხარება არ ეწევა მას.

უგუნურის ხალისი ავის ქმნაშია, ხოლო გონიერი კაცისა - სიბრძნეში.

რაც ბოროტეულს აშინებს, სწორედ ის შეემთხვევა, მართალს კი სასურველი მიეცემა.

როცა გაივლის ქარიშხალი, აღარც ბოროტეულია, მართალი კი დაფუძნებულია სამარადისოდ.

რაც ძმარია კბილთათვის და კვამლი თვალთათვის, იგივეა ზანტი კაცი თავისი მიმავლინებლისთვის.

უფლის მოშიშება ახანგრძლივებს დღეებს, ხოლო ბოროტეულთა წლები შემოკლდება.

მართალთა სასოება სიხარულია, ბოროტეულთა იმედი კი დაიღუპება.

უფლის გზა სიმტკიცეა უმწიკვლოსთვის და დაღუპვაა ბოროტმოქმედთათვის.

მართალი არასდროს წაბორძიკდება, ბოროტეულნი კი ვერ დაივანებენ ქვეყანაზე.

მართლის პირი სიბრძნეს აღმოაცენებს, ღალატიანი ენა კი მოიკვეთება.

მართლის ბაგენი მადლს აუწყებენ, ბოროტეულთა პირი კი - ღალატს.