Скрыть
10:1b
10:1a
10:5
10:6
10:9
10:11
10:13
10:14
10:16
10:18
10:20
10:22
10:23
10:24
10:26
10:27
10:29
10:30
10:31
10:32
Глава 11 
11:2
11:3
11:5
11:7
11:9
11:12
11:15
11:16
11:17
11:19
11:22
11:25
11:26
11:27
11:29
Церковнославянский (рус)
Сы́нъ прему́дръ весели́тъ отца́, сы́нъ же безу́менъ печа́ль ма́тери.
Не по́льзуютъ сокро́вища беззако́н­ныхъ, пра́вда же изба́витъ от­ сме́рти.
Не убiе́тъ гла́домъ Госпо́дь ду́шу пра́ведную, живо́тъ же нечести́выхъ низврати́тъ.
Нищета́ му́жа смиря́етъ: ру́цѣ же му́же­с­т­вен­ныхъ обогаща́ют­ся.
Сы́нъ нака́занъ прему́дръ бу́детъ, безу́мный же слуго́ю употреби́т­ся: спасе́т­ся от­ зно́я сы́нъ разу́мный, вѣтротлѣ́ненъ же быва́етъ на жа́твѣ сы́нъ беззако́н­ный.
Благослове́нiе Госпо́дне на главѣ́ пра́веднаго: уста́ же нечести́выхъ покры́етъ пла́чь безвре́мен­ный.
Па́мять пра́ведныхъ съ похвала́ми: и́мя же нечести́выхъ угаса́етъ.
Прему́дръ се́рдцемъ прiи́метъ за́повѣди: непокрове́н­ный же устна́ма остроптѣва́я запне́т­ся.
И́же хо́дитъ про́сто, хо́дитъ надѣ́яся: развраща́я же пути́ своя́, позна́нъ бу́детъ.
Намиза́яй о́комъ съ ле́стiю собира́етъ муже́мъ печа́ли: облича́яй же со дерзнове́нiемъ миротвори́тъ.
Исто́чникъ жи́зни въ руцѣ́ пра́веднаго: уста́ же нечести́ваго покры́етъ па́губа.
Не́нависть воз­двиза́етъ ра́спрю: всѣ́хъ же нелюбо­при́телныхъ покрыва́етъ любо­́вь.
И́же от­ усте́нъ про­изно́ситъ прему́дрость, жезло́мъ бiе́тъ му́жа безсерде́чна.
Прему́дрiи скры́ютъ чу́в­ст­во, уста́ же проде́рзаго при­­ближа́ют­ся сокруше́нiю.
Стяжа́нiе бога́тыхъ гра́дъ тве́рдъ, сокруше́нiе же нечести́выхъ нищета́.
Дѣла́ пра́ведныхъ живо́тъ творя́тъ, пло́дове же нечести́выхъ грѣхи́.
Пути́ жи́зни храни́тъ наказа́нiе: наказа́нiемъ же не обличе́ный заблужда́етъ.
Покрыва́ютъ вражду́ устнѣ́ пра́выя: износя́щiи же укори́зну безу́мнѣйшiи су́ть.
От многосло́вiя не избѣжи́ши грѣха́: щадя́ же устнѣ́, разу́менъ бу́деши.
Сребро́ разжже́ное язы́къ пра́веднаго: се́рдце же нечести́ваго исче́знетъ.
Устнѣ́ пра́ведныхъ вѣ́дятъ высо́кая: безу́мнiи же въ ску́дости скончава́ют­ся.
Благослове́нiе Госпо́дне на главѣ́ пра́веднаго, сiе́ обогаща́етъ, и не и́мать при­­ложи́тися ему́ печа́ль въ се́рдцы.
Смѣ́хомъ безу́мный твори́тъ зла́я: прему́дрость же му́жеви ражда́етъ ра́зумъ.
Въ поги́бели нечести́вый обно́сит­ся: жела́нiе же пра́веднаго прiя́тно.
Преходя́щей бу́ри, нечести́вый исчеза́етъ, пра́ведный же уклони́вся спаса́ет­ся во вѣ́ки.
Я́коже гро́здiе зеле́ное вре́дъ зубо́мъ и ды́мъ очи́ма, та́ко законопреступле́нiе творя́щымъ е́.
Стра́хъ Госпо́день при­­лага́етъ дни́: лѣ́та же нечести́выхъ ума́лят­ся.
Пребыва́етъ съ пра́ведными весе́лiе, упова́нiе же нечести́выхъ погиба́етъ.
Утвержде́нiе преподобному стра́хъ Госпо́день, сокруше́нiе же творя́щымъ зла́я.
Пра́ведникъ во вѣ́ки не поколе́блет­ся: нечести́вiи же не населя́тъ земли́.
Уста́ пра́веднаго ка́плютъ прему́дрость, язы́къ же непра́веднаго поги́бнетъ:
устнѣ́ муже́й пра́ведныхъ ка́плютъ благода́ти, уста́ же нечести́выхъ развраща́ют­ся.
Мѣ́рила льсти́вая ме́рзость предъ Го́сподемъ, вѣ́съ же пра́ведный прiя́тенъ ему́.
Идѣ́же а́ще вни́детъ досажде́нiе, та́мо и безче́стiе: уста́ же смире́н­ныхъ по­уча́ют­ся прему́дрости.
Умира́яй пра́ведникъ оста́ви раска́янiе, удо́бна же быва́етъ и посмѣя́телна нечести́выхъ поги́бель.
Соверше́н­ство пра́выхъ наста́витъ и́хъ, и поползнове́нiе от­рица́ющихся плѣни́тъ и́хъ. Не упо́льзуютъ имѣ́нiя въ де́нь я́рости: пра́вда же изба́витъ от­ сме́рти.
Пра́вда непоро́чнаго исправля́етъ пути́, нече́стiе же впада́етъ въ непра́вду.
Пра́вда муже́й пра́выхъ изба́витъ и́хъ, безсовѣ́тiемъ же уловля́ют­ся беззако́н­нiи.
Сконча́в­шуся му́жу пра́ведну, не поги́бнетъ наде́жда: похвала́ же нечести́выхъ поги́бнетъ.
Пра́ведный от­ ло́ва убѣ́гнетъ, въ него́же мѣ́сто предае́т­ся нечести́вый.
Во устѣ́хъ нечести́выхъ сѣ́ть гра́жданомъ, чу́в­ст­во же пра́ведныхъ благопоспѣ́шно.
Во благи́хъ пра́ведныхъ испра́вит­ся гра́дъ, и въ поги́бели нечести́выхъ ра́дованiе.
Въ благослове́нiи пра́выхъ воз­вы́сит­ся гра́дъ, усты́ же нечести́выхъ раскопа́ет­ся.
Руга́ет­ся гра́жданомъ лише́н­ный ра́зума, му́жъ же му́дръ безмо́лвiе во́дитъ.
Му́жъ двоязы́ченъ от­крыва́етъ совѣ́ты въ со́нмищи, вѣ́рный же ду́хомъ таи́тъ ве́щы.
И́мже и нѣ́сть управле́нiя, па́даютъ а́ки ли́­ст­вiе, спасе́нiе же е́сть во мно́зѣ совѣ́тѣ.
Лука́вый злодѣ́й­ст­вуетъ, егда́ сочетава́ет­ся съ пра́веднымъ, ненави́дитъ же гла́са утвержде́нiя.
Жена́ благода́тна воз­но́ситъ му́жу сла́ву: престо́лъ же безче́стiя жена́ ненави́дящая пра́вды. Бога́т­ст­ва лѣни́вiи ску́дни быва́ютъ, крѣ́пцыи же утвержда́ют­ся бога́т­ст­вомъ.
Души́ сво­е́й благотвори́тъ му́жъ ми́лостивый, погубля́етъ же тѣ́ло свое́ неми́лостивый.
Нечести́вый твори́тъ дѣла́ непра́ведная: сѣ́мя же пра́ведныхъ мзда́ и́стины.
Сы́нъ пра́ведный ражда́ет­ся въ живо́тъ: гоне́нiе же нечести́ваго въ сме́рть.
Ме́рзость Го́сподеви путiе́ развраще́н­ни, прiя́тни же ему́ вси́ непоро́чнiи въ путе́хъ сво­и́хъ.
Въ ру́ку ру́цѣ вложи́въ непра́ведно, не безъ му́ки бу́детъ злы́хъ: сѣ́яй же пра́вду прiи́метъ мзду́ вѣ́рну.
Я́коже усеря́зь златы́й въ но́здрехъ свинiи́, та́ко женѣ́ зло­у́мнѣй лѣ́пота.
Жела́нiе пра́ведныхъ все́ благо́е, наде́жда же нечести́выхъ поги́бнетъ.
Су́ть, и́же своя́ сѣ́юще, мно́жайшая творя́тъ: су́ть же и собира́юще чужда́я, умаля́ют­ся.
Душа́ благослове́н­на вся́кая проста́я: му́жъ я́рый неблагообра́зенъ.
Удержава́яй пшени́цу оста́витъ ю́ язы́комъ: продая́й пшени́цу ску́по, от­ наро́да про́клятъ, благослове́нiе же Госпо́дне на главѣ́ подава́ющаго.
Творя́й блага́я и́щетъ благода́ти добры́: и́щущаго же зла́я пости́гнутъ его́.
Надѣ́яйся на бога́т­ст­во свое́, се́й паде́тъ: заступа́яй же пра́ведныхъ, то́й воз­сiя́етъ.
Не сматря́яй сво­его́ до́му наслѣ́дитъ вѣ́тры: порабо́таетъ же безу́мный разу́мному.
От плода́ пра́вды дре́во жи́зни прозяба́етъ: отъ­е́млют­ся же безвре́мен­но ду́ши беззако́н­ныхъ.
А́ще пра́ведный едва́ спаса́ет­ся, нечести́вый же и грѣ́шный гдѣ́ яви́т­ся?
Синодальный
1 Притчи Соломона. Сын мудрый радует отца, а сын глупый — огорчение для его матери.
Притчи Соломона. Сын мудрый радует отца, а сын глупый – огорчение для его матери.
Не доставляют пользы сокровища неправедные, правда же избавляет от смерти.
Не допустит Господь терпеть голод душе праведного, стяжание же нечестивых исторгнет.
Ленивая рука делает бедным, а рука прилежных обогащает.
Собирающий во время лета – сын разумный, спящий же во время жатвы – сын беспутный.
Благословения – на голове праведника, уста же беззаконных заградит насилие.
Память праведника пребудет благословенна, а имя нечестивых омерзеет.
Мудрый сердцем принимает заповеди, а глупый устами преткнется.
Кто ходит в непорочности, тот ходит безопасно; а кто превращает пути свои, тот будет наказан.
Кто мигает глазами, тот причиняет досаду, а глупый устами преткнется.
Уста праведника – источник жизни, уста же беззаконных заградит насилие.
Ненависть возбуждает раздоры, но любовь покрывает все грехи.
В устах разумного находится мудрость, но на теле глупого – розга.
Мудрые сберегают знание, но уста глупого – близкая погибель.
Имущество богатого – крепкий город его, беда для бедных – скудость их.
Труды праведного – к жизни, успех нечестивого – ко греху.
Кто хранит наставление, тот на пути к жизни; а отвергающий обличение – блуждает.
Кто скрывает ненависть, у того уста лживые; и кто разглашает клевету, тот глуп.
При многословии не миновать греха, а сдерживающий уста свои – разумен.
Отборное серебро – язык праведного, сердце же нечестивых – ничтожество.
Уста праведного пасут многих, а глупые умирают от недостатка разума.
Благословение Господне – оно обогащает и печали с собою не приносит.
Для глупого преступное деяние как бы забава, а человеку разумному свойственна мудрость.
Чего страшится нечестивый, то и постигнет его, а желание праведников исполнится.
Как проносится вихрь, так нет более нечестивого; а праведник – на вечном основании.
Что уксус для зубов и дым для глаз, то ленивый для посылающих его.
Страх Господень прибавляет дней, лета же нечестивых сократятся.
Ожидание праведников – радость, а надежда нечестивых погибнет.
Путь Господень – твердыня для непорочного и страх для делающих беззаконие.
Праведник во веки не поколеблется, нечестивые же не поживут на земле.
Уста праведника источают мудрость, а язык зловредный отсечется.
Уста праведного знают благоприятное, а уста нечестивых – развращенное.
1 О значении справедливости в отношении ближних и о пагубности несправедливости. 12 Против болтливости, пристрастия к клевете, неразумии в советах и легкомысленных поручительств. 16 Различное поведение и противоположные плоды праведного и нечестивого. 24 Против скупости и несострадательности. 27 Прочны лишь плоды благочестия.
Неверные весы – мерзость пред Господом, но правильный вес угоден Ему.
Придет гордость, придет и посрамление; но со смиренными – мудрость. [Праведник, умирая, оставляет сожаление; но внезапна и радостна бывает погибель нечестивых.]
Непорочность прямодушных будет руководить их, а лукавство коварных погубит их.
Не поможет богатство в день гнева, правда же спасет от смерти.
Правда непорочного уравнивает путь его, а нечестивый падет от нечестия своего.
Правда прямодушных спасет их, а беззаконники будут уловлены беззаконием своим.
Со смертью человека нечестивого исчезает надежда, и ожидание беззаконных погибает.
Праведник спасается от беды, а вместо него попадает в нее нечестивый.
Устами лицемер губит ближнего своего, но праведники прозорливостью спасаются.
При благоденствии праведников веселится город, и при погибели нечестивых бывает торжество.
Благословением праведных возвышается город, а устами нечестивых разрушается.
Скудоумный высказывает презрение к ближнему своему; но разумный человек молчит.
Кто ходит переносчиком, тот открывает тайну; но верный человек таит дело.
При недостатке попечения падает народ, а при многих советниках благоденствует.
Зло причиняет себе, кто ручается за постороннего; а кто ненавидит ручательство, тот безопасен.
Благонравная жена приобретает славу [мужу, а жена, ненавидящая правду, есть верх бесчестия. Ленивцы бывают скудны], а трудолюбивые приобретают богатство.
Человек милосердый благотворит душе своей, а жестокосердый разрушает плоть свою.
Нечестивый делает дело ненадежное, а сеющему правду – награда верная.
Праведность ведет к жизни, а стремящийся к злу стремится к смерти своей.
Мерзость пред Господом – коварные сердцем; но благоугодны Ему непорочные в пути.
Можно поручиться, что порочный не останется ненаказанным; семя же праведных спасется.
Что золотое кольцо в носу у свиньи, то женщина красивая и – безрассудная.
Желание праведных есть одно добро, ожидание нечестивых – гнев.
Иной сыплет щедро, и ему еще прибавляется; а другой сверх меры бережлив, и однако же беднеет.
Благотворительная душа будет насыщена, и кто напояет других, тот и сам напоен будет.
Кто удерживает у себя хлеб, того клянет народ; а на голове продающего – благословение.
Кто стремится к добру, тот ищет благоволения; а кто ищет зла, к тому оно и приходит.
Надеющийся на богатство свое упадет; а праведники, как лист, будут зеленеть.
Расстроивающий дом свой получит в удел ветер, и глупый будет рабом мудрого сердцем.
Плод праведника – древо жизни, и мудрый привлекает души.
Так праведнику воздается на земле, тем паче нечестивому и грешнику.
Ein kluger Sohn ist Vaters Glück, doch ein dummer ist Mutters Kummer.
Die folgenden Sprüche sind von Salomo:

Durch Unrecht reich werden bringt keinen Nutzen, aber Gott gehorchen rettet vom Tod.
Der HERR lässt niemand verhungern, der nach ihm fragt; aber wer ihn missachtet, dessen Gier bleibt ungestillt.
Untätige Hände bringen Armut, fleißige Hände Reichtum.
Wer gescheit ist, erntet, wenn das Korn reif ist; wer die Erntezeit verschläft, verdient Verachtung.
Wer das Rechte tut, empfängt Segen; wer das Schlechte tut, hinter dessen Worten versteckt sich seine Gewalttätigkeit.
An einen guten Menschen erinnert man sich in Dankbarkeit, von einem schlechten vergisst man sogar den Namen.
Ein weiser Mensch nimmt Weisungen an, ein uneinsichtiger Schwätzer rennt in sein Verderben.
Wer geradlinig lebt, lebt ohne Angst; wer krumme Wege geht, wird irgendwann ertappt.
Wer jemand mit den Augen zuzwinkert, will andere in Schwierigkeiten bringen; aber ein uneinsichtiger Schwätzer bringt sich selbst ins Verderben.
Wer redlich ist, dessen Mund ist eine Quelle des Lebens; wer es unredlich meint, hinter dessen Worten versteckt sich seine Gewalttätigkeit.
Hass sucht Streit, Liebe sucht Verständigung.
Von den Lippen des Verständigen hört man kluge Worte, aber auf den Rücken des Unverständigen gehört der Stock.
Weise reden nicht von ihrem Wissen, aber Unverständige reden plötzliches Unheil herbei.
Für den Reichen ist sein Vermögen eine sichere Burg, für die Armen ist ihre Armut der sichere Untergang.
Wer das Rechte tut, gewinnt Lebensglück; wer das Schlechte tut, verspielt es durch eigene Schuld.
Wenn du dich willig ermahnen lässt, gehst du den Weg zum Leben; wenn du keine Warnung hören willst, gehst du in die Irre.
Wer Hass geheim halten will, muss lügen; wer alles ausposaunt, muss verrückt sein!
Ein Mensch, der viel redet, versündigt sich leicht; wer seine Zunge im Zaum hält, zeigt Verstand.
Was ein redlicher Mensch sagt, ist wertvoll wie reinstes Silber; was sich ein unredlicher ausdenkt, ist völlig wertlos.
Menschen, die nach Gott fragen, erhalten mit ihren Worten viele am Leben; aber unverbesserliche Narren sterben aus Mangel an Verstand.
Wohlstand kommt durch Gottes Segen, eigene Mühe macht ihn nicht größer.
Für Unverständige ist es ein Vergnügen, Schandtaten zu verüben; Verständige haben ihre Freude daran, sich mit der Weisheit zu befassen.
Einem bösen Menschen stößt zu, was er befürchtet; ein guter bekommt, was er wünscht.
Wenn der Sturm vorüber ist, sind die Unheilstifter nicht mehr da; aber wer das Rechte tut, steht immer auf festem Grund.
Wie Essig für die Zähne und Rauch für die Augen, so ist ein Faulpelz für seinen Arbeitgeber.
Wer den HERRN ernst nimmt, vermehrt die eigenen Lebensjahre; wer ihn missachtet, verkürzt sie.
Den Redlichen erwartet Freude; der Unredliche hat nichts Gutes zu erwarten.
Wer sich an den HERRN hält, hat in ihm eine feste Burg; aber allen, die Unrecht tun, bringt er den Untergang.
Der Rechtschaffene bleibt für immer fest gegründet; für die Unheilstifter ist kein Platz im Land.
Aus dem Mund eines redlichen Menschen kommen Worte der Weisheit; aber eine lügnerische Zunge wird abgeschnitten.
Die Worte eines guten Menschen tun wohl; was die Unheilstifter sagen, tut weh.
Falsche Waage kann der HERR nicht ausstehen; nur richtiges Gewicht ist ihm recht.
Überheblichkeit bringt Schande; ein weiser Mensch ist bescheiden.
Aufrichtige werden von ihrer Redlichkeit geleitet; Hinterhältige von ihrer Falschheit umgebracht.
Reich sein bewahrt nicht vor Gottes Strafgericht; aber das Rechte tun rettet vor dem Tod.
Den Rechtschaffenen ebnet ihr Gehorsam den Weg; aber die Bösen bringt ihre Bosheit zu Fall.
Die Aufrichtigen rettet ihre Treue; aber den Treulosen wird ihre Habsucht zur Schlinge.
Wenn ein schlechter Mensch stirbt, dann stirbt auch seine Hoffnung; was er vom Reichtum erhoffte, erweist sich als Täuschung.
Wer das Rechte tut, wird aus Not errettet; an seiner Stelle gerät der hinein, der Schlechtes tut.
Skrupellose Menschen schaden anderen mit ihren Worten; rechtschaffene retten andere durch ihr Wissen.
Wenn es den Guten gut geht, freut sich die ganze Stadt; und wenn die Verbrecher umkommen, jubeln alle ihre Bewohner.
Durch die Rechtschaffenen kommt Segen über die Stadt und baut sie auf; doch die Worte der Unheilstifter reißen sie nieder.
Wer verächtlich über andere redet, hat keinen Verstand; Verständige halten den Mund.
Ein Mensch, der jedes Gerücht weiterträgt, plaudert auch Geheimnisse aus; ein vertrauenswürdiger Mensch behandelt sie vertraulich.
Ohne Führung ist ein Volk verloren; aber wo viele Ratgeber sich einig werden, da ist Sicherheit.
Wer für die Schulden eines Fremden Bürgschaft leistet, ist übel dran. Wer den bürgenden Handschlag ausschlägt, hat einen ruhigen Schlaf.
Eine Frau kommt durch Liebenswürdigkeit zu Ansehen; Männer kommen durch Tatkraft zu Vermögen.
Wenn du zu anderen gütig bist, tust du dir selber wohl; wenn du grausam bist, tust du dir selber weh.
Wer Unrecht tut, sammelt unsicheren Gewinn; wer das Rechte tut, bekommt sicheren Lohn.
Entschieden das Rechte tun führt zum Leben, beharrlich Unrecht tun führt zum Tod.
Der HERR verabscheut die Unzuverlässigen; aber alle, die geradlinig leben, liebt er.
Verlass dich darauf: Wer Unrecht tut, entgeht der Strafe nicht; aber die Kinder der Rechtschaffenen werden gerettet.
Ein goldener Ring im Rüssel einer Wildsau? So ist eine schöne Frau ohne Benehmen!
Wenn du das Rechte tust, hast du nur Gutes zu erwarten; wenn du Schlechtes tust, wird deine Hoffnung grausam enttäuscht.
Freigebige werden immer reicher, der Geizhals spart sich arm.
Wenn du mit anderen teilst, wirst du selbst beschenkt; wenn du den Durst anderer stillst, lässt man dich auch nicht verdursten.
Wer in Notzeiten sein Korn im Speicher behält, den verfluchen die Leute; aber sie preisen den, der es verkauft.
Wer danach trachtet, Gutes zu tun, findet Zustimmung bei Gott. Wer danach trachtet, Unheil zu stiften, den überfällt es.
Ein Mensch, der sich auf seinen Reichtum verlässt, kommt zu Fall. Aber alle, die das Rechte tun, sprossen wie frisches Laub.
Wer Haus und Familie nicht in Ordnung hält, dessen Besitz löst sich in Luft auf. Wenn du so dumm bist, wirst du schließlich zum Sklaven eines Klügeren.
Ein rechtschaffener Mensch ist wie ein Baum, dessen Früchte Leben schenken; und wer klug und weise ist, gewinnt Menschen für sich.
Menschen, die das Rechte tun, bekommen hier auf der Erde ihren Lohn – und erst recht die anderen, die Unrecht tun!
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible