Скрыть
26:1
26:2
26:5
26:6
26:7
26:8
26:9
26:10
26:11a
26:14
26:17
26:18
26:19
26:20
26:23
26:26
26:28
Церковнославянский (рус)
Я́коже роса́ въ жа́тву и я́коже до́ждь въ лѣ́тѣ {Евр.: я́коже снѣ́гъ въ лѣ́тѣ и до́ждь въ жа́тву.}, та́ко нѣ́сть безу́мному че́сти.
Я́коже пти́цы от­лета́ютъ и вра́бiеве, та́ко кля́тва су́етная не на́йдетъ ни на кого́же.
Я́коже би́чь коню́ и осте́нъ ослу́, та́ко же́злъ язы́ку законопресту́пну.
Не от­вѣща́й безу́мному по безу́мiю его́, да не подо́бенъ ему́ бу́деши:
но от­вѣща́й безу́мному по безу́мiю его́, да не яви́т­ся му́дръ у себе́.
От путі́й сво­и́хъ поноше́нiе твори́тъ, и́же посла́ вѣ́ст­никомъ безу́мнымъ сло́во.
Отими́ ше́­ст­вiе от­ гле́знъ и законопреступле́нiе от­ у́стъ безу́мныхъ.
И́же при­­вязу́етъ ка́мень въ пра́щи, подо́бенъ е́сть даю́щему безу́мному сла́ву.
Те́рнiя прозяба́ютъ въ руцѣ́ пiя́ницы, и порабоще́нiе въ руцѣ́ безу́мныхъ.
Мно́гими волну́ет­ся вся́ка пло́ть безу́мныхъ, сокруша́ет­ся бо изступле́нiе и́хъ.
Я́коже пе́съ, егда́ воз­врати́т­ся на своя́ блево́тины, и ме́рзокъ быва́етъ, та́ко безу́мный сво­е́ю зло́бою воз­вра́щься на сво́й грѣ́хъ.
Е́сть сты́дъ наводя́й грѣ́хъ, и е́сть сты́дъ сла́ва и благода́ть.
Ви́дѣхъ му́жа непщева́в­ша себе́ му́дра бы́ти, упова́нiе же и́мать безу́мный па́че его́.
Глаго́летъ лѣни́вый по́сланъ на пу́ть: ле́въ на путе́хъ, на сто́гнахъ же разбо́йницы.
Я́коже две́рь обраща́ет­ся на пятѣ́, та́ко лѣни́вый на ло́жи сво­е́мъ.
Скры́въ лѣни́вый ру́ку въ нѣ́дро свое́ не воз­мо́жетъ при­­нести́ ко усто́мъ.
Мудрѣ́йшiй себѣ́ лѣни́вый явля́ет­ся, па́че во изоби́лiи износя́щаго вѣ́сть.
Я́коже держа́й за о́шибъ пса́, та́ко предсѣда́тел­ст­вуяй чужде́му суду́.
Я́коже врачу́емiи ме́щутъ словеса́ на человѣ́ки, срѣта́яй же сло́вомъ пе́рвый за́пнет­ся:
та́ко вси́ кова́р­ст­ву­ю­щiи надъ сво­и́ми дру́ги: егда́ же уви́дѣни бу́дутъ, глаго́лютъ, я́ко игра́я содѣ́яхъ.
Во мно́зѣхъ дре́вѣхъ расте́тъ о́гнь: а идѣ́же нѣ́сть разгнѣвля́юща, умолка́етъ сва́ръ.
Огни́ще у́глiю, и дрова́ огне́ви: му́жъ же клеветли́въ въ мяте́жъ сва́ра.
Словеса́ ласка́телей мя́гка: сiя́ же ударя́ютъ въ сокро́вища утро́бъ.
Сребро́ дае́мо съ ле́стiю, я́коже скуде́ль вмѣня́емо: устнѣ́ гла́дки се́рдце покрыва́ютъ при­­ско́рбно.
Устна́ма вся́ обѣщава́етъ пла́чай вра́гъ, въ се́рдцы же содѣва́етъ ле́сть.
А́ще тя́ мо́литъ вра́гъ ве́лiимъ гла́сомъ, не вѣ́руй ему́, се́дмь бо е́сть лука́в­ст­вiй въ души́ его́.
Тая́й вражду́ составля́етъ ле́сть: от­крыва́етъ же своя́ грѣхи́ благоразу́мный на со́нмищихъ.
Изрыва́яй я́му и́скрен­нему впаде́т­ся въ ню́: валя́яй же ка́мень на себе́ вали́тъ.
Язы́къ лжи́въ ненави́дитъ и́стины, уста́ же непокрове́н­на творя́тъ нестро­е́нiе.
Синодальный
1 Глупцы; 13 ленивец; 17 ссора, наушник, коварство.
Как снег летом и дождь во время жатвы, так честь неприлична глупому.
Как воробей вспорхнет, как ласточка улетит, так незаслуженное проклятие не сбудется.
Бич для коня, узда для осла, а палка для глупых.
Не отвечай глупому по глупости его, чтобы и тебе не сделаться подобным ему;
не отвечай глупому по глупости его, чтобы он не стал мудрецом в глазах своих.
Подрезывает себе ноги, терпит неприятность тот, кто дает словесное поручение глупцу.
Неровно поднимаются ноги у хромого, – и притча в устах глупцов.
Что влагающий драгоценный камень в пращу, то воздающий глупому честь.
Что колючий терн в руке пьяного, то притча в устах глупцов.
Сильный делает все произвольно: и глупого награждает, и всякого прохожего награждает.
Как пес возвращается на блевотину свою, так глупый повторяет глупость свою.
Видал ли ты человека, мудрого в глазах его? На глупого больше надежды, нежели на него.
Ленивец говорит: «лев на дороге! лев на площадях!»
Дверь ворочается на крючьях своих, а ленивец на постели своей.
Ленивец опускает руку свою в чашу, и ему тяжело донести ее до рта своего.
Ленивец в глазах своих мудрее семерых, отвечающих обдуманно.
Хватает пса за уши, кто, проходя мимо, вмешивается в чужую ссору.
Как притворяющийся помешанным бросает огонь, стрелы и смерть,
так – человек, который коварно вредит другу своему и потом говорит: «я только пошутил».
Где нет больше дров, огонь погасает, и где нет наушника, раздор утихает.
Уголь – для жара и дрова – для огня, а человек сварливый – для разжжения ссоры.
Слова наушника – как лакомства, и они входят во внутренность чрева.
Что нечистым серебром обложенный глиняный сосуд, то пламенные уста и сердце злобное.
Устами своими притворяется враг, а в сердце своем замышляет коварство.
Если он говорит и нежным голосом, не верь ему, потому что семь мерзостей в сердце его.
Если ненависть прикрывается наедине, то откроется злоба его в народном собрании.
Кто роет яму, тот упадет в нее, и кто покатит вверх камень, к тому он воротится.
Лживый язык ненавидит уязвляемых им, и льстивые уста готовят падение.
Wie Schnee im Sommer und Regen in der Erntezeit, genauso unpassend sind Ansehen und Wohlstand bei einem Dummkopf.
Wie ein flatternder Spatz oder eine fliegende Schwalbe, so ist ein unverdienter Fluch: Er lässt sich auf keinen Menschen nieder.
Die Peitsche fürs Pferd, der Zaum für den Esel und der Stock für den Rücken unverbesserlicher Narren!
Gib dem Dummen keine Antwort, die sich auf die Ebene seiner Dummheit begibt, damit die Leute dich nicht selbst für dumm halten!
Gib dem Dummen eine Antwort, wie seine Dummheit sie verdient, damit er sich nicht selbst für klug hält!
Wer einen Dummkopf als Boten schickt, ist wie jemand, der sich selbst die Füße abhackt und schlimmen Ärger schlucken muss.
Kraftlos wie die Beine eines Gelähmten, so ist ein Weisheitsspruch im Mund von Unverständigen.
Einen Stein in der Schleuder festbinden und einem Dummkopf Ehre erweisen: Eins ist so sinnlos wie das andere.
Ein stacheliger Zweig in der Hand eines Betrunkenen – genauso gefährlich ist ein Weisheitsspruch im Mund von Unverständigen.
Wie ein Bogenschütze, der auf jeden schießt, so unverantwortlich handelt jemand, der einen Dummkopf in Dienst nimmt oder den ersten Besten, der vorüberkommt.
Ein Hund frisst noch einmal, was er erbricht; so wiederholt ein Dummkopf seinen Unsinn.
Kennst du einen, der sich selbst für weise hält? Für einen Schwachsinnigen ist mehr Hoffnung als für ihn!
Der Faulpelz sagt: »Draußen läuft ein wildes Tier umher, ein Löwe, mitten auf der Straße!«
Die Tür dreht sich in ihren Angeln – und der Faulpelz in seinem Bett.
Der Faulpelz greift in die Schüssel, aber die Hand zum Mund zu führen ist ihm zu mühsam.
Der Faulpelz hält sich selbst für klüger als sieben Sachverständige.
Mische dich nicht in einen Streit, der dich nichts angeht! Sonst schaffst du dir ähnlichen Ärger wie jemand, der einen vorüberlaufenden Hund bei den Ohren packt.
Wie ein Irrer, der mit Brandpfeilen und anderen tödlichen Waffen spielt,
so handelt jemand, der seinen Freund betrügt und dann sagt: »Es war nur ein Scherz!«
Wo kein Holz mehr ist, geht das Feuer aus; und wo kein Klatsch mehr ist, hört der Streit auf.
Kohle hält die Glut in Gang und Holz das Feuer; so sorgt der Streithahn dafür, dass der Zank weitergeht.
Verleumdungen verschlingt man wie Leckerbissen und behält sie für immer tief im Gedächtnis.
Wie Silberglasur auf Tongeschirr, so ist zündende Rede mit böser Absicht.
Ein gehässiger Mensch ist voller Falschheit, aber er versteckt sie hinter Schmeichelworten.
Und wenn er noch so freundlich redet, glaub ihm nicht! Er hat alle erdenklichen Teufeleien im Sinn.
Seinen Hass mag er eine Weile verbergen können, aber schließlich wird er von allen durchschaut.
Wer anderen eine Grube gräbt, fällt selbst hinein. Wer einen Stein hochwirft, auf den fällt er zurück.
Wer andere mit seinen Lügen zugrunde gerichtet hat, hasst sie auch dann noch; Verleumdung führt zu Vernichtung.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible