Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
7:1a
7:1
7:5
см.:Притч.6:24;
7:6
7:7
7:8
7:9
7:10
7:11
7:12
7:13
7:14
7:15
7:16
7:17
7:18
7:19
7:20
7:21
7:22
7:23
см.:Притч.1:17;
7:24
7:26
–Сы́не, чти́ Го́спода, и укрѣпи́шися: кромѣ́ же его́ не бо́йся ино́го.
Сы́не, храни́ моя́ словеса́, моя́ же за́повѣди скры́й у себе́.–
Храни́ моя́ за́повѣди, и поживе́ши, словеса́ же моя́ я́ко зѣ́ницы о́чiю:
обложи́ же и́ми твоя́ пе́рсты, напиши́ же я́ на скрижа́ли се́рдца твоего́.
Нарцы́ прему́дрость сестру́ тебѣ́ бы́ти, ра́зумъ же зна́емь сотвори́ тебѣ́,
да тя́ соблюде́тъ от жены́ чужді́я и лука́выя, а́ще тя́ словесы́ льсти́выми облага́ти на́чнетъ:
око́нцемъ бо изъ до́му своего́ на пути́ прини́чущи,
его́же а́ще у́зритъ от безу́мныхъ ча́дъ ю́ношу скудоу́мна,
проходя́щаго ми́мо у́гла въ распу́тiихъ до́му ея́
и глаго́лющаго въ те́мный ве́черъ, егда́ упокое́нiе бу́детъ нощно́е и мра́чное:
жена́ же сря́щетъ его́, зра́къ иму́щи прелюбодѣ́йничь, я́же твори́тъ ю́ныхъ пари́ти сердца́мъ: воскри́лена же е́сть и блу́дна,
въ дому́ же не почива́ютъ но́зѣ ея́:
вре́мя бо нѣ́кое внѣ́ глуми́тся, вре́мя же на распу́тiихъ при вся́цѣмъ у́глѣ присѣди́тъ:
пото́мъ е́мши лобза́етъ его́, безсту́днымъ же лице́мъ рече́тъ къ нему́:
же́ртва ми́рна ми́ е́сть, дне́сь воздаю́ обѣ́ты моя́:
сего́ ра́ди изыдо́хъ въ срѣ́тенiе тебѣ́, жела́ющи лица́ твоего́, обрѣто́хъ тя́:
простира́лами покры́хъ о́дръ мо́й, ковра́ми же сугу́быми постла́хъ, и́же от Еги́пта,
шафра́номъ посы́пахъ ло́же мое́ и до́мъ мо́й кори́цею:
прiиди́ и наслади́мся любве́ да́же до у́тра, гряди́ и поваля́емся въ по́хоти:
нѣ́сть бо му́жа моего́ въ дому́, отъи́де въ пу́ть дале́че,
дово́лно сребра́ взя́ съ собо́ю, по мно́гихъ дне́хъ возврати́тся въ до́мъ сво́й.
И прельсти́ его́ мно́гою бесѣ́дою, тене́тами же усте́нъ [въ блу́дъ] привлече́ его́.
О́нъ же а́бiе послѣ́дова е́й обюро́дѣвъ, и я́коже во́лъ на заколе́нiе веде́тся, и я́ко пе́съ на у́зы,
или́ я́ко еле́нь уя́звленъ стрѣло́ю въ я́тра: и спѣши́тъ я́ко пти́ца въ сѣ́ть, не вѣ́дый, я́ко на ду́шу свою́ тече́тъ.
Ны́нѣ у́бо, сы́не, послу́шай мене́ и внима́й глаго́ломъ у́стъ мои́хъ,
да не уклони́тся въ пути́ ея́ се́рдце твое́,
и да не прельсти́шися въ стезя́хъ ея́: мно́гихъ бо уязви́вши низве́рже, и безчи́сленни су́ть, и́хже уби́ла е́сть:
путiе́ а́довы до́мъ ея́, низводя́щiи въ сокро́вища сме́ртная.
Fili mi, custodi sermones meos et praecepta mea reconde tibi.
Serva mandata mea et vives, et legem meam quasi pupillam oculi tui.
Liga ea in digitis tuis, scribe illa in tabulis cordis tui.
Dic sapientiae: «Soror mea es» et prudentiam voca Amicam,
ut custodiat te a muliere extranea et ab aliena, quae verba sua dulcia facit.
De fenestra enim domus meae per cancellos prospexi
et video inter parvulos; considero inter filios vecordem iuvenem,
qui transit per plateam iuxta angulum et prope viam domus illius graditur
in obscuro advesperascente die, in mediis tenebris et caligine.
Et ecce, occurrit illi mulier ornatu meretricio, cauta corde, garrula et rebellans,
quietis impatiens nec valens in domo consistere pedibus suis:
nunc foris, nunc in plateis et iuxta angulos insidians.
Apprehensumque deosculatur iuvenem et procaci vultu blanditur dicens:
«Victimas pro salute vovi, hodie reddidi vota mea;
idcirco egressa sum in occursum tuum desiderans te videre et repperi.
Stragulatis vestibus lectulum meum stravi, linteis pictis ex Aegypto;
aspersi cubile meum myrrha et aloe et cinnamomo.
Veni, inebriemur voluptatibus, usque mane fruamur amoribus.
Non est enim vir in domo sua; abiit via longissima,
sacculum pecuniae secum tulit, in die plenae lunae reversurus est in domum suam».
Irretivit eum multis sermonibus et blanditiis labiorum protraxit illum.
Stultus eam sequitur quasi bos ductus ad victimam, sicut irretitur vinculo cervus,
donec transfigat sagitta iecur eius; velut si avis festinet ad laqueum et nescit quod de periculo animae illius agitur.
Nunc ergo, fili mi, audi me et attende verbis oris mei.
Ne abstrahatur in viis illius mens tua, neque decipiaris semitis eius.
Multos enim vulneratos deiecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab ea:
viae inferi domus eius penetrantes in interiora mortis.
Синодальный
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
1 Близкая связь с мудростью охраняет от хитростей чужой жены; 6 бесстыдные козни блудницы и простота юноши, которого она увлекает; 24 «Дом её — пути в преисподнюю».
Сын мой! храни слова мои и заповеди мои сокрой у себя.–
7:1a–[Сын мой! чти Господа, – и укрепишься, и кроме Его не бойся никого.]
7:1a–[Сын мой! чти Господа, – и укрепишься, и кроме Его не бойся никого.]
Храни заповеди мои и живи, и учение мое, как зрачок глаз твоих.
Навяжи их на персты твои, напиши их на скрижали сердца твоего.
Скажи мудрости: «ты сестра моя!» и разум назови родным твоим,
чтобы они охраняли тебя от жены другого, от чужой, которая умягчает слова свои.
Вот, однажды смотрел я в окно дома моего, сквозь решетку мою,
и увидел среди неопытных, заметил между молодыми людьми неразумного юношу,
переходившего площадь близ угла ее и шедшего по дороге к дому ее,
в сумерки в вечер дня, в ночной темноте и во мраке.
И вот – навстречу к нему женщина, в наряде блудницы, с коварным сердцем,
шумливая и необузданная; ноги ее не живут в доме ее:
то на улице, то на площадях, и у каждого угла строит она ковы.
Она схватила его, целовала его, и с бесстыдным лицом говорила ему:
«мирная жертва у меня: сегодня я совершила обеты мои;
поэтому и вышла навстречу тебе, чтобы отыскать тебя, и – нашла тебя;
коврами я убрала постель мою, разноцветными тканями Египетскими;
спальню мою надушила смирною, алоем и корицею;
зайди, будем упиваться нежностями до утра, насладимся любовью,
потому что мужа нет дома: он отправился в дальнюю дорогу;
кошелек серебра взял с собою; придет домой ко дню полнолуния».
Множеством ласковых слов она увлекла его, мягкостью уст своих овладела им.
Тотчас он пошел за нею, как вол идет на убой, [и как пес – на цепь,] и как олень – на выстрел,
доколе стрела не пронзит печени его; как птичка кидается в силки, и не знает, что они – на погибель ее.
Итак, дети, слушайте меня и внимайте словам уст моих.
Да не уклоняется сердце твое на пути ее, не блуждай по стезям ее,
потому что многих повергла она ранеными, и много сильных убиты ею:
дом ее – пути в преисподнюю, нисходящие во внутренние жилища смерти.