Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 1
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
1:0
Псалом 2
2:0
2:2
2:3
2:5
2:11
Псалом 3
3:1
см.:2Цар.15:14;
3:2
3:3
3:5
3:6
3:8
Псалом 4
4:1
4:4
4:8
Псалом 5
5:1
5:4
5:8
5:9
5:11
5:12
5:13
Псалом 6
6:1
6:3
6:4
6:5
6:7
6:10
Псалом 7
7:1
7:2
7:3
7:6
7:7
7:8
7:11
7:12
7:14
7:18
Псалом 8
8:1
8:4
8:6
8:8
8:9
8:10
Псалом 9
9:1
9:2
9:4
9:5
9:7
9:8
9:11
9:12
9:14
9:15
9:17
9:18
9:20
9:22
9:23
9:24
9:25
9:26
9:27
9:29
см.:Деян.23:15;
9:34
9:38
9:39
Псалом 10
10:0
10:2
10:3
10:5
10:7
Псалом 11
11:1
11:6
11:8
11:9
Псалом 12
12:1
12:3
12:5
12:7
Псалом 13
13:0
13:4
13:5
Псалом 14
14:0
Псалом 15
15:0
15:1
15:2
15:6
15:7
15:9
15:10
см.:Деян.13:35;
Псалом 16
16:0
16:2
16:4
16:6
16:7
16:9
16:11
16:12
16:13
16:14
Псалом 17
17:1
см.:2Цар.22:1-2;
17:2
17:4
17:5
17:10
17:11
17:13
17:15
17:16
17:18
17:19
17:22
17:23
17:24
17:25
17:26
17:27
17:33
17:36
17:38
17:39
17:40
17:45
17:46
17:47
см.:Втор.32:40;
17:48
см.:1Пар.17:10;
17:49
17:51
Псалом 18
18:1
18:3
18:4
18:6
18:10
18:12
18:13
18:14
Псалом 19
19:1
19:3
19:4
19:7
19:8
см.:4Цар.19:23;
19:9
19:10
Псалом 20
20:1
20:2
20:5
см.:Ис.53:9-10;
20:6
20:8
20:10
20:12
20:13
20:14
Псалом 21
21:1
21:3
21:4
21:7
21:11
21:12
21:14
21:15
21:20
21:21
21:22
21:24
21:32
Псалом 22
22:0
22:2
22:3
Псалом 23
23:0
23:7
23:8
23:9
23:10
Псалом 24
24:0
24:2
24:5
24:9
24:12
24:16
24:18
24:20
24:21
24:22
Псалом 25
25:0
25:1
25:3
25:5
см.:Пс.118:128;
25:7
25:9
25:10
25:11
Псалом 26
26:0
26:2
26:6
Псалом 27
27:0
27:6
27:9
Псалом 28
28:0
28:2
28:4
28:7
28:8
28:11
Псалом 29
29:3
см.:Втор.32:39;
29:8
29:9
29:11
29:12
Псалом 30
30:1
30:3
30:5
30:8
30:15
30:18
30:19
30:25
Псалом 31
31:0
31:3
31:9
см.:Притч.26:3;
31:11
Псалом 32
32:0
32:4
32:5
32:8
32:14
32:15
32:16
32:17
см.:Притч.21:31;
32:19
32:20
32:22
Псалом 33
33:1
см.:1Цар.21:13;
33:2
33:4
33:12
33:14
33:17
33:18
33:22
см.:Притч.22:8;
Псалом 34
34:0
34:2
34:3
34:6
34:9
34:12
34:13
34:14
34:16
34:17
34:20
34:22
34:24
34:25
34:28
Псалом 35
35:1
35:4
35:10
35:11
35:12
35:13
Псалом 36
36:0
36:3
36:4
36:7
36:10
36:12
36:13
36:14
36:15
36:18
36:21
36:23
36:33
36:34
36:38
Псалом 37
37:1
37:4
37:6
37:8
37:9
37:10
37:11
37:13
37:15
37:16
37:17
37:18
37:20
37:22
37:23
Псалом 38
38:1
см.:1Пар.16:42;
38:4
см.:Деян.17:16;
38:8
38:9
38:11
38:14
Псалом 39
39:1
39:2
39:6
39:12
39:17
Псалом 40
40:1
40:3
40:6
40:7
40:11
40:12
40:13
Псалом 41
41:2
41:4
41:7
41:11
Псалом 42
42:0
42:1
42:3
см.:2Цар.15:25;
42:4
Псалом 43
43:4
см.:Втор.33:29;
43:5
43:8
43:9
43:11
43:12
43:15
43:16
43:17
43:19
43:20
43:21
43:24
см.:Мф.8:24-25;
43:27
Псалом 44
44:2
44:5
44:16
44:18
Псалом 45
45:3
45:4
45:5
45:7
Псалом 46
46:1
46:2
46:4
46:5
46:8
46:10
Псалом 47
47:1
47:5
47:6
см.:4Цар.19:35-36;
47:9
47:10
47:12
47:13
47:14
Псалом 48
48:1
48:2
48:3
48:4
48:6
48:10
48:12
48:14
48:17
48:19
см.:Втор.29:19;
48:20
Псалом 49
49:0
49:1
см.:Втор.10:17;
49:4
см.:Втор.31:28;
49:6
49:8
49:10
49:11
49:13
49:20
49:22
Псалом 50
50:1
50:4
50:10
50:11
50:14
50:21
см.:Втор.33:19;
Псалом 51
51:1
51:3
см.:Притч.21:12;
51:5
51:6
51:8
Псалом 52
52:1
52:4
52:5
Псалом 53
53:1
53:3
53:6
53:7
53:8
53:9
см.:Пс.58:10-11;
Псалом 54
54:1
54:3
54:5
54:6
54:7
54:8
54:9
54:10
54:12
54:13
54:15
54:16
54:17
54:19
54:21
Псалом 55
55:1
см.:1Цар.21:10-11;
55:2
55:3
55:4
55:6
55:7
55:8
55:9
55:11
55:13
55:14
Псалом 56
56:3
Псалом 57
57:1
57:2
57:3
см.:Притч.21:29;
57:11
см.:Откр.14:20;
Псалом 58
58:1
см.:1Цар.19:11;
58:2
58:3
58:7
58:8
см.:Притч.25:18;
58:11
58:12
58:15
58:16
см.:Ам.8:11-12;
58:17
58:18
Псалом 59
59:1
59:6
59:7
59:9
59:11
59:13
Псалом 60
60:1
60:6
60:8
см.:2Цар.7:12-13;
Псалом 61
61:6
61:8
61:12
Псалом 62
62:1
см.:1Цар.23:14;
62:4
62:5
62:6
62:11
Псалом 63
63:1
63:2
63:3
63:5
63:8
Псалом 64
64:1
64:4
64:5
64:6
64:9
64:11
64:12
см.:Втор.11:11;
64:13
64:14
Псалом 65
65:1
65:3
см.:Втор.33:29;
65:4
65:7
65:8
65:9
65:11
65:13
65:14
65:15
65:16
65:17
65:19
65:20
Псалом 66
66:1
66:3
66:5
см.:Деян.17:31;
66:6
Псалом 67
67:1
67:3
см.:Иудифь.16:15;
67:11
67:13
67:14
67:16
67:20
67:22
67:25
67:28
67:29
67:31
67:33
67:35
67:36
Псалом 68
68:1
68:4
68:6
68:7
68:8
68:9
68:11
68:12
68:16
68:17
68:19
68:24
68:25
68:30
68:31
68:32
68:37
Псалом 69
69:1
69:2
69:5
69:6
Псалом 70
70:0
70:2
70:10
70:11
70:14
70:15
70:16
70:21
см.:Втор.32:39;
70:23
70:24
Псалом 71
71:0
71:9
71:12
71:14
71:20
Псалом 72
72:0
72:2
72:4
72:5
72:6
72:8
72:10
72:12
72:14
72:15
72:16
72:17
72:21
72:24
Псалом 73
73:0
73:2
73:5
73:6
73:8
73:10
73:11
73:12
73:14
73:16
73:19
73:20
73:23
Псалом 74
74:1
74:3
74:5
74:6
74:7
74:10
Псалом 75
75:1
75:2
75:5
75:6
75:8
75:10
Псалом 76
76:2
76:4
76:5
76:9
76:13
76:18
76:21
см.:Исх.14:15-16;
Псалом 77
77:0
77:1
77:4
77:6
77:7
77:10
см.:4Цар.17:15;
77:11
77:12
77:16
77:17
77:19
77:20
77:22
77:23
77:25
77:28
77:29
77:31
77:33
77:34
77:35
77:36
77:37
77:38
77:41
77:42
77:43
77:48
77:49
77:53
77:54
77:56
77:57
77:58
см.:Втор.32:16;
77:59
77:61
77:62
77:63
77:65
77:67
77:68
77:69
77:72
Псалом 78
78:0
78:7
78:9
Псалом 79
79:1
79:5
79:8
79:10
79:11
79:15
79:16
79:17
79:18
79:19
79:20
Псалом 80
80:2
80:3
80:6
80:7
80:10
80:11
80:12
80:13
см.:Деян.14:16;
80:15
80:16
80:17
см.:Втор.32:13;
Псалом 81
81:0
81:1
81:3
Псалом 82
82:1
82:3
82:6
82:7
82:11
82:13
82:15
82:16
82:18
Псалом 83
83:2
83:4
83:5
83:6
83:7
83:9
83:10
Псалом 84
84:1
84:2
84:4
84:5
84:7
84:8
84:9
84:11
84:12
84:13
см.:Иоил.2:19:22;
84:14
Псалом 85
85:0
85:2
85:3
85:4
85:6
85:12
85:16
85:17
Псалом 86
86:1
86:2
86:4
86:6
86:7
86:8
Псалом 87
87:2
87:3
87:4
87:7
87:8
87:10
87:12
87:13
см.:Иов.10:21-22;
87:14
87:15
87:17
87:19
Псалом 88
88:1
см.:1Пар.15:17;
88:3
88:5
88:6
88:8
88:11
88:13
88:14
88:16
88:17
88:20
88:24
88:25
88:29
88:31
88:32
88:34
88:36
88:39
88:43
88:44
88:45
88:46
88:48
88:51
88:52
88:53
Псалом 89
89:1
89:2
89:4
89:8
89:9
89:13
89:15
89:16
89:18
Псалом 90
90:0
90:3
90:6
90:9
90:10
Псалом 91
91:1
91:4
91:5
91:10
91:12
91:14
91:16
Псалом 92
92:0
92:2
92:3
Псалом 93
93:0
93:2
93:3
93:8
93:10
93:13
93:15
93:16
93:17
93:18
93:19
93:20
93:22
93:23
Псалом 94
94:0
94:2
94:3
см.:1Пар.16:25;
94:5
94:8
94:9
см.:Исх.17:2:7;
Псалом 95
95:0
95:1
см.:1Пар.16:23;
95:2
95:3
95:6
см.:1Пар.16:27;
95:8
95:9
95:12
Псалом 96
96:0
96:3
96:5
96:8
Псалом 97
97:0
97:6
97:7
97:8
см.:1Пар.16:32;
Псалом 98
98:0
98:2
98:8
Псалом 99
99:0
99:2
99:4
Псалом 100
100:0
100:5
100:7
100:8
Псалом 101
101:1
101:4
см.:Притч.17:22;
101:6
101:7
см.:Втор.14:17;
101:8
101:9
101:11
101:13
101:15
101:16
101:18
101:19
101:20
101:29
Псалом 102
102:0
102:2
102:7
102:10
102:11
102:12
102:13
102:14
102:22
Псалом 103
103:0
103:1
см.:Пс.102:1:22;
103:2
см.:Быт.1:3:6:8;
103:5
103:6
103:8
103:9
см.:Иов.38:10-11;
103:11
103:12
103:13
103:16
103:17
103:18
103:19
103:23
103:31
103:34
Псалом 104
104:0
104:4
104:5
104:6
104:7
104:11
104:12
104:15
см.:1Пар.16:22;
104:19
104:22
104:35
104:44
104:45
Псалом 105
105:0
105:8
105:12
105:18
105:21
105:22
105:27
105:29
105:33
105:38
105:39
105:41
105:42
105:43
105:44
105:45
см.:Втор.30:1-3;
105:46
Псалом 106
106:0
106:1
см.:Иудифь.16:1;
106:3
106:5
106:7
106:8
106:11
106:12
см.:4Цар.14:26;
106:13
106:14
106:15
106:17
106:19
106:20
см.:Прем.16:12;
106:21
106:23
106:26
106:28
106:30
106:31
106:32
106:33
106:36
106:37
106:38
Псалом 107
107:1
107:3
107:4
107:10
107:13
Псалом 108
108:0
108:1
108:3
108:7
108:9
см.:Втор.28:32;
108:11
см.:Втор.28:43;
108:12
108:18
108:19
108:20
108:21
108:22
108:24
108:26
108:29
Псалом 109
109:0
109:2
109:3
109:6
Псалом 110
110:0
110:4
110:8
Псалом 111
111:0
111:2
см.:Притч.20:7;
111:6
см.:Притч.10:7;
111:8
см.:Притч.4:23;
Псалом 112
112:0
112:6
112:8
см.:1Цар.16:12;
Псалом 113
113:0
113:2
113:6
113:7
113:9
см.:1Пар.16:35;
113:11
см.:Втор.33:26;
113:13
см.:Прем.15:15;
113:15
113:18
113:19
113:20
113:21
113:22
113:23
113:24
см.:Втор.10:14;
Псалом 114
114:0
114:1
114:4
114:7
114:9
Псалом 115
115:0
115:3
115:6
115:9
115:10
Псалом 116
116:0
Псалом 117
117:0
117:2
117:3
117:4
117:9
117:10
117:11
см.:1Цар.17:45;
117:13
117:15
117:16
117:20
117:21
117:23
117:24
117:25
117:27
117:28
Псалом 118
118:0
118:1
118:4
см.:Втор.4:5-6;
118:7
118:8
118:12
118:13
118:14
118:15
118:16
118:17
118:18
см.:Втор.17:19;
118:20
118:21
см.:Втор.11:28;
118:22
118:24
см.:Втор.17:19;
118:25
118:26
118:27
118:28
118:29
118:31
118:33
118:35
118:38
118:40
118:41
118:42
118:43
118:45
118:47
118:48
118:49
118:51
см.:Втор.17:11;
118:52
118:53
118:54
118:56
118:58
118:59
118:60
118:62
см.:Деян.16:25;
118:65
118:66
118:68
118:69
118:72
см.:Пс.118:127;
118:74
118:76
118:77
118:78
118:79
118:80
118:81
см.:Пс.118:166;
118:82
118:84
118:85
118:87
118:88
118:90
118:91
118:93
118:94
118:95
118:96
118:97
см.:Втор.17:19;
118:98
118:101
118:102
118:104
см.:Пс.118:128;
118:107
118:109
118:111
118:113
118:114
118:117
118:119
118:121
118:122
118:123
118:125
118:128
см.:Пс.118:104;
118:129
118:131
118:133
118:134
118:138
см.:Втор.4:5-6;
118:141
118:143
118:144
118:145
118:146
118:149
118:150
118:153
118:156
118:158
см.:Деян.17:16;
118:159
118:160
118:164
118:167
118:169
118:170
118:171
118:172
118:173
118:174
118:175
Псалом 119
119:0
119:2
см.:1Цар.26:19;
119:5
119:6
Псалом 120
120:0
120:1
см.:2Пар.20:12;
120:3
120:5
120:7
120:8
Псалом 121
121:0
121:1
121:2
121:4
121:7
121:8
Псалом 122
122:0
122:2
см.:2Пар.20:12;
122:3
Псалом 123
123:0
123:1
123:2
123:3
см.:Притч.1:12;
123:5
123:6
Псалом 124
124:0
124:2
124:3
см.:Деян.22:30;
Псалом 125
125:0
125:2
125:5
Псалом 126
126:0
126:4
126:5
Псалом 127
127:0
Псалом 128
128:0
128:1
128:7
128:8
Псалом 129
129:0
129:5
129:7
Псалом 130
130:0
130:3
Псалом 131
131:0
131:1
см.:Неем.13:14;
131:2
131:9
131:12
131:16
Псалом 132
132:0
Псалом 133
133:0
133:2
Псалом 134
134:0
134:2
134:5
134:9
134:12
134:13
134:14
134:16
см.:Прем.15:15;
134:17
134:19
134:20
Псалом 135
135:0
135:2
см.:Втор.10:17;
135:3
135:7
см.:Пс.148:3:5;
135:9
135:16
135:17
135:18
135:21
135:22
135:23
135:24
135:26
Псалом 136
136:0
136:2
136:3
136:4
136:6
136:8
Псалом 137
137:0
137:3
137:5
137:8
Псалом 138
138:0
138:3
см.:Пс.118:168;
138:4
138:5
138:6
138:10
138:17
138:20
Псалом 139
139:0
139:1
139:2
139:3
139:7
139:8
139:9
см.:Втор.32:27;
139:14
Псалом 140
140:0
140:1
140:6
140:7
140:8
Псалом 141
141:4
см.:Притч.29:10;
141:6
141:8
Псалом 142
142:0
142:3
см.:1Цар.23:14;
142:4
142:9
142:12
Псалом 143
143:0
143:1
см.:2Цар.22:35;
143:2
см.:2Цар.22:47;
143:5
см.:2Цар.22:10;
143:6
143:8
143:11
Псалом 144
144:0
144:2
144:5
144:6
144:7
144:10
144:12
144:17
144:21
Псалом 145
145:0
145:2
Псалом 146
146:0
146:7
146:8
см.:Деян.14:17;
146:10
146:11
см.:Деян.10:35;
Псалом 147
147:0
147:1
147:2
147:3
см.:Втор.32:14;
147:4
147:6
147:8
см.:Деян.13:17;
Псалом 148
148:0
148:3
148:6
148:7
148:9
148:10
148:12
Псалом 149
149:0
149:3
149:8
Псалом 150
150:0
150:2
150:5
Псалом 151
151:0
151:1
151:2
151:3
151:4
151:5
151:6
151:7
В псалме изображается блаженное состояние праведника в противоположность гибельному состоянию нечестивых.
Псалом Давида.
Блажен муж, который не ходит на совет нечестивых и не стоит на пути грешных и не сидит в собрании развратителей,
но в законе Господа воля его, и о законе Его размышляет он день и ночь!
И будет он как дерево, посаженное при потоках вод, которое приносит плод свой во время свое, и лист которого не вянет; и во всем, что он ни делает, успеет.
Не так – нечестивые, [не так]: но они – как прах, возметаемый ветром [с лица земли].
Потому не устоят нечестивые на суде, и грешники – в собрании праведных.
Ибо знает Господь путь праведных, а путь нечестивых погибнет.
1 Предсказывается неудача нападения врагов на помазанника Божия. 5 Власть этого Помазанника распространится по всему миру. 10 Служите Господу и почитайте Сына.
Псалом Давида.
Зачем мятутся народы, и племена замышляют тщетное?
Восстают цари земли, и князья совещаются вместе против Господа и против Помазанника Его.
«Расторгнем узы их, и свергнем с себя оковы их».
Живущий на небесах посмеется, Господь поругается им.
Тогда скажет им во гневе Своем и яростью Своею приведет их в смятение:
«Я помазал Царя Моего над Сионом, святою горою Моею; //*По переводу 70-ти: Я поставлен от Него Царем над Сионом, святою горою Его.
возвещу определение: Господь сказал Мне: Ты Сын Мой; Я ныне родил Тебя;
проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе и пределы земли во владение Тебе;
Ты поразишь их жезлом железным; сокрушишь их, как сосуд горшечника».
Итак вразумитесь, цари; научитесь, судьи земли!
Служите Господу со страхом и радуйтесь [пред Ним] с трепетом.
Почтите Сына, чтобы Он не прогневался, и чтобы вам не погибнуть в пути вашем, ибо гнев Его возгорится вскоре. Блаженны все, уповающие на Него.
Изображается внешнее и внутреннее состояние Давида во время гонений от Авессалома.
Псалом Давида, когда он бежал от Авессалома, сына своего.
Господи! как умножились враги мои! Многие восстают на меня;
многие говорят душе моей: «нет ему спасения в Боге».
Но Ты, Господи, щит предо мною, слава моя, и Ты возносишь голову мою.
Гласом моим взываю к Господу, и Он слышит меня со святой горы Своей.
Ложусь я, сплю и встаю, ибо Господь защищает меня.
Не убоюсь тем народа, которые со всех сторон ополчились на меня.
Восстань, Господи! спаси меня, Боже мой! ибо Ты поражаешь в ланиту всех врагов моих; сокрушаешь зубы нечестивых.
От Господа спасение. Над народом Твоим благословение Твое.
Обращения к Богу с молитвой о помощи, размышления о Господе, праведниках и грешниках.
Начальнику хора. На струнных орудиях. Псалом Давида.
Когда я взываю, услышь меня, Боже правды моей! В тесноте Ты давал мне простор. Помилуй меня и услышь молитву мою.
Сыны мужей! доколе слава моя будет в поругании? доколе будете любить суету и искать лжи?
Знайте, что Господь отделил для Себя святаго Своего; Господь слышит, когда я призываю Его.
Гневаясь, не согрешайте: размыслите в сердцах ваших на ложах ваших, и утишитесь;
приносите жертвы правды и уповайте на Господа.
Многие говорят: «кто покажет нам благо?» Яви нам свет лица Твоего, Господи!
Ты исполнил сердце мое веселием с того времени, как у них хлеб и вино [и елей] умножились.
Спокойно ложусь я и сплю, ибо Ты, Господи, един даешь мне жить в безопасности.
2 Давид молит Бога принять его молитву при тяжких постигших его бедствиях, 6 нечестивых же и кровожадных его врагов наказать. 8 Он просит Бога о постоянном руководстве «в правде» и осуждении нечестивых. 12 Спасение несправедливо гонимого Давида наполнит радостью всех других праведников.
Начальнику хора. На духовых орудиях. Псалом Давида.
Услышь, Господи, слова мои, уразумей помышления мои.
Внемли гласу вопля моего, Царь мой и Бог мой! ибо я к Тебе молюсь.
Господи! рано услышь голос мой, – рано предстану пред Тобою, и буду ожидать,
ибо Ты Бог, не любящий беззакония; у Тебя не водворится злой;
нечестивые не пребудут пред очами Твоими: Ты ненавидишь всех, делающих беззаконие.
Ты погубишь говорящих ложь; кровожадного и коварного гнушается Господь.
А я, по множеству милости Твоей, войду в дом Твой, поклонюсь святому храму Твоему в страхе Твоем.
Господи! путеводи меня в правде Твоей, ради врагов моих; уровняй предо мною путь Твой.
Ибо нет в устах их истины: сердце их – пагуба, гортань их – открытый гроб, языком своим льстят.
Осуди их, Боже, да падут они от замыслов своих; по множеству нечестия их, отвергни их, ибо они возмутились против Тебя.
И возрадуются все уповающие на Тебя, вечно будут ликовать, и Ты будешь покровительствовать им; и будут хвалиться Тобою любящие имя Твое.
Ибо Ты благословляешь праведника, Господи; благоволением, как щитом, венчаешь его.
2 Давид молит Бога о снисхождении к нему и помиловании ввиду тяжких душевных и физических своих страданий. 9 В этом покаянии и молитве он черпает уверенность в Божественной помощи, почему говорит своим врагам, что их преследования будут неудачны.
Начальнику хора. На восьмиструнном. Псалом Давида.
Господи! не в ярости Твоей обличай меня и не во гневе Твоем наказывай меня.
Помилуй меня, Господи, ибо я немощен; исцели меня, Господи, ибо кости мои потрясены;
и душа моя сильно потрясена; Ты же, Господи, доколе?
Обратись, Господи, избавь душу мою, спаси меня ради милости Твоей,
ибо в смерти нет памятования о Тебе: во гробе кто будет славить Тебя?
Утомлен я воздыханиями моими: каждую ночь омываю ложе мое, слезами моими омочаю постель мою.
Иссохло от печали око мое, обветшало от всех врагов моих.
Удалитесь от меня все, делающие беззаконие, ибо услышал Господь голос плача моего,
услышал Господь моление мое; Господь примет молитву мою.
Да будут постыжены и жестоко поражены все враги мои; да возвратятся и постыдятся мгновенно.
2 Давид молит Бога о защите ввиду полной своей беспомощности пред врагами и своей невиновности как перед последними, так и перед Богом. 7 Пусть Господь перед всеми народами произнесет Свой суд, чтобы обнаружилась правда Давида. 11 Так как Бог – Судия праведный, Давид уверен, что Он накажет его врагов.
Плачевная песнь, которую Давид воспел Господу по делу Хуса, из племени Вениаминова.
Господи, Боже мой! на Тебя я уповаю; спаси меня от всех гонителей моих и избавь меня;
да не исторгнет он, подобно льву, души моей, терзая, когда нет избавляющего [и спасающего].
Господи, Боже мой! если я что сделал, если есть неправда в руках моих,
если я платил злом тому, кто был со мною в мире, – я, который спасал даже того, кто без причины стал моим врагом, –
то пусть враг преследует душу мою и настигнет, пусть втопчет в землю жизнь мою, и славу мою повергнет в прах.
Восстань, Господи, во гневе Твоем; подвигнись против неистовства врагов моих, пробудись для меня на суд, который Ты заповедал, –
сонм людей станет вокруг Тебя; над ним поднимись на высоту.
Господь судит народы. Суди меня, Господи, по правде моей и по непорочности моей во мне.
Да прекратится злоба нечестивых, а праведника подкрепи, ибо Ты испытуешь сердца и утробы, праведный Боже!
Щит мой в Боге, спасающем правых сердцем.
Бог – судия праведный, [крепкий и долготерпеливый,] и Бог, всякий день строго взыскивающий,
если кто не обращается. Он изощряет Свой меч, напрягает лук Свой и направляет его,
приготовляет для него сосуды смерти, стрелы Свои делает палящими.
Вот, нечестивый зачал неправду, был чреват злобою и родил себе ложь;
рыл ров, и выкопал его, и упал в яму, которую приготовил:
злоба его обратится на его голову, и злодейство его упадет на его темя.
Славлю Господа по правде Его и пою имени Господа Всевышнего.
Изображение величия творения Божия.
Начальнику хора. На Гефском орудии Псалом Давида.
Господи, Боже наш! как величественно имя Твое по всей земле! Слава Твоя простирается превыше небес!
Из уст младенцев и грудных детей Ты устроил хвалу, ради врагов Твоих, дабы сделать безмолвным врага и мстителя.
Когда взираю я на небеса Твои – дело Твоих перстов, на луну и звезды, которые Ты поставил,
то что́ есть человек, что Ты помнишь его, и сын человеческий, что Ты посещаешь его?
Не много Ты умалил его пред Ангелами: славою и честью увенчал его;
поставил его владыкою над делами рук Твоих; всё положил под ноги его:
овец и волов всех, и также полевых зверей,
птиц небесных и рыб морских, все, преходящее морскими стезями.
Господи, Боже наш! Как величественно имя Твое по всей земле!
2 Давид обещает восхвалять Бога, 4 так как Он помог ему одолеть врагов. 8 Угнетаемый праведник найдет в Боге защиту. 12 За оказанную помощь нужно восхвалять Бога. 14 Пусть Господь продлит помощь и на будущее время. 21 Почему Ты, Господи, даешь нечестивому успех, когда он не верит в Промысл Твой на земле? 33 Восстань, Господи, на защиту угнетенных и накажи нечестивого.
Начальнику хора. По смерти Лабена. Псалом Давида.
Буду славить [Тебя], Господи, всем сердцем моим, возвещать все чудеса Твои.
Буду радоваться и торжествовать о Тебе, петь имени Твоему, Всевышний.
Когда враги мои обращены назад, то преткнутся и погибнут пред лицем Твоим,
ибо Ты производил мой суд и мою тяжбу; Ты воссел на престоле, Судия праведный.
Ты вознегодовал на народы, погубил нечестивого, имя их изгладил на веки и веки.
У врага совсем не стало оружия, и города́ Ты разрушил; погибла память их с ними.
Но Господь пребывает вовек; Он приготовил для суда престол Свой,
и Он будет судить вселенную по правде, совершит суд над народами по правоте.
И будет Господь прибежищем угнетенному, прибежищем во времена скорби;
и будут уповать на Тебя знающие имя Твое, потому что Ты не оставляешь ищущих Тебя, Господи.
Пойте Господу, живущему на Сионе, возвещайте между народами дела Его,
ибо Он взыскивает за кровь; помнит их, не забывает вопля угнетенных.
Помилуй меня, Господи; воззри на страдание мое от ненавидящих меня, – Ты, Который возносишь меня от врат смерти,
чтобы я возвещал все хвалы Твои во вратах дщери Сионовой: буду радоваться о спасении Твоем.
Обрушились народы в яму, которую выкопали; в сети, которую скрыли они, запуталась нога их.
Познан был Господь по суду, который Он совершил; нечестивый уловлен делами рук своих.
Да обратятся нечестивые в ад, – все народы, забывающие Бога.
Ибо не навсегда забыт будет нищий, и надежда бедных не до конца погибнет.
Восстань, Господи, да не преобладает человек, да судятся народы пред лицем Твоим.
Наведи, Господи, страх на них; да знают народы, что человеки они.
Для чего, Господи, стоишь вдали, скрываешь Себя во время скорби?
По гордости своей нечестивый преследует бедного: да уловятся они ухищрениями, которые сами вымышляют.
Ибо нечестивый хвалится похотью души своей; корыстолюбец ублажает себя.
В надмении своем нечестивый пренебрегает Господа: «не взыщет»; во всех помыслах его: «нет Бога!»
Во всякое время пути его гибельны; суды Твои далеки для него; на всех врагов своих он смотрит с пренебрежением;
говорит в сердце своем: «не поколеблюсь; в род и род не приключится мне зла»;
уста его полны проклятия, коварства и лжи; под языком – его мучение и пагуба;
сидит в засаде за двором, в потаенных местах убивает невинного; глаза его подсматривают за бедным;
подстерегает в потаенном месте, как лев в логовище; подстерегает в засаде, чтобы схватить бедного; хватает бедного, увлекая в сети свои;
сгибается, прилегает, – и бедные падают в сильные когти его;
говорит в сердце своем: «забыл Бог, закрыл лице Свое, не увидит никогда».
Восстань, Господи, Боже [мой], вознеси руку Твою, не забудь угнетенных [Твоих до конца].
Зачем нечестивый пренебрегает Бога, говоря в сердце своем: «Ты не взыщешь»?
Ты видишь, ибо Ты взираешь на обиды и притеснения, чтобы воздать Твоею рукою. Тебе предает себя бедный; сироте Ты помощник.
Сокруши мышцу нечестивому и злому, так чтобы искать и не найти его нечестия.
Господь – царь на веки, навсегда; исчезнут язычники с земли Его.
Господи! Ты слышишь желания смиренных; укрепи сердце их; открой ухо Твое,
чтобы дать суд сироте и угнетенному, да не устрашает более человек на земле.
1 Друзья Давида советовали ему спасаться в горах, 4 Давид же, сознавая себя чистым пред Авессаломом и народом, продолжает оставаться в Иерусалиме, веря в то, что Господь покарает нечестивцев.
Начальнику хора. Псалом Давида.
На Господа уповаю; как же вы говорите душе моей: «улетай на гору вашу, как птица»?
Ибо вот, нечестивые натянули лук, стрелу свою приложили к тетиве, чтобы во тьме стрелять в правых сердцем.
Когда разрушены основания, что сделает праведник?
Господь во святом храме Своем, Господь, – престол Его на небесах, очи Его зрят [на нищего]; вежды Его испытывают сынов человеческих.
Господь испытывает праведного, а нечестивого и любящего насилие ненавидит душа Его.
Дождем прольет Он на нечестивых горящие угли, огонь и серу; и палящий ветер – их доля из чаши;
ибо Господь праведен, любит правду; лице Его видит праведника.
2 Давид молит Бога оказать ему помощь, так как он отовсюду окружен людьми лживыми. 4 Давид верит, что Господь спасет того, кого они хотят погубить. 7 Обетование Бога о защите праведного непреложно и истинно.
Начальнику хора. На восьмиструнном. Псалом Давида.
Спаси [меня], Господи, ибо не стало праведного, ибо нет верных между сынами человеческими.
Ложь говорит каждый своему ближнему; уста льстивы, говорят от сердца притворного.
Истребит Господь все уста льстивые, язык велеречивый,
тех, которые говорят: «языком нашим пересилим, уста наши с нами; кто нам господин»?
Ради страдания нищих и воздыхания бедных ныне восстану, говорит Господь, поставлю в безопасности того, кого уловить хотят.
Слова Господни – слова чистые, серебро, очищенное от земли в горниле, семь раз переплавленное.
Ты, Господи, сохранишь их, соблюдешь от рода сего вовек.
Повсюду ходят нечестивые, когда ничтожные из сынов человеческих возвысились.
2 Давид, измученный и обессиленный гонениями со стороны Саула, с болезненным воплем обращается к Господу. 4 Защити меня, Господи, не дай врагу победы надо мной, дай мне возможность в гимнах восхвалять Тебя.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Доколе, Господи, будешь забывать меня вконец, доколе будешь скрывать лице Твое от меня?
Доколе мне слагать советы в душе моей, скорбь в сердце моем день [и ночь]? Доколе врагу моему возноситься надо мною?
Призри, услышь меня, Господи Боже мой! Просвети очи мои, да не усну я сном смертным;
да не скажет враг мой: «я одолел его». Да не возрадуются гонители мои, если я поколеблюсь.
Я же уповаю на милость Твою; сердце мое возрадуется о спасении Твоем; воспою Господу, облагодетельствовавшему меня, [и буду петь имени Господа Всевышнего].
1 Саул и его сподвижники настолько развратились, что Господь среди них не находит ни одного, «делающего добро». 4 Неужели нечестивцы не вразумятся? Господь покарает их за смех над верой праведника.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Сказал безумец в сердце своем: «нет Бога». Они развратились, совершили гнусные дела; нет делающего добро.
Господь с небес призрел на сынов человеческих, чтобы видеть, есть ли разумеющий, ищущий Бога.
Все уклонились, сделались равно непотребными; нет делающего добро, нет ни одного.
Неужели не вразумятся все, делающие беззаконие, съедающие народ мой, как едят хлеб, и не призывающие Господа?
Там убоятся они страха, [где нет страха,] ибо Бог в роде праведных.
Вы посмеялись над мыслью нищего, что Господь упование его.
«Кто даст с Сиона спасение Израилю!» Когда Господь возвратит пленение народа Своего, тогда возрадуется Иаков и возвеселится Израиль.
1 Кто может обитать около жилища Господня? Кто чист мыслями и делами, 3 кто ни словами, ни поступками не причиняет ближнему зла.
Псалом Давида.
Господи! кто может пребывать в жилище Твоем? кто может обитать на святой горе Твоей?
Тот, кто ходит непорочно и делает правду, и говорит истину в сердце своем;
кто не клевещет языком своим, не делает искреннему своему зла и не принимает поношения на ближнего своего;
тот, в глазах которого презрен отверженный, но который боящихся Господа славит; кто клянется, хотя бы злому, и не изменяет;
кто серебра своего не отдает в рост и не принимает даров против невинного. Поступающий так не поколеблется вовек.
1 Сохрани меня, Господи! Я взываю к Тебе, и стремлюсь к святым на Твоей земле. 4 Не приму участия в служении идолам. 7 Благословляю Тебя, научающего и подкрепляющего меня. 9 Уверен, что Ты не оставишь меня в аду, не дашь истлеть, но пошлешь блаженство.
Песнь Давида.
Храни меня, Боже, ибо я на Тебя уповаю.
Я сказал Господу: Ты – Господь мой; блага мои Тебе не нужны.
К святым, которые на земле, и к дивным Твоим – к ним все желание мое.
Пусть умножаются скорби у тех, которые текут к богу чужому; я не возлию кровавых возлияний их и не помяну имен их устами моими.
Господь есть часть наследия моего и чаши моей. Ты держишь жребий мой.
Межи мои прошли по прекрасным местам, и наследие мое приятно для меня.
Благословлю Господа, вразумившего меня; даже и ночью учит меня внутренность моя.
Всегда видел я пред собою Господа, ибо Он одесную меня; не поколеблюсь.
Оттого возрадовалось сердце мое и возвеселился язык мой; даже и плоть моя успокоится в уповании,
ибо Ты не оставишь души моей в аде и не дашь святому Твоему увидеть тление,
Ты укажешь мне путь жизни: полнота радостей пред лицем Твоим, блаженство в деснице Твоей вовек.
1 Услышь, Господи, мою молитву о помощи и спаси меня, праведного в мыслях и делах. 5 Спаси меня от врагов, 10 подстерегающих меня. 13 Восстань, Господи, низложи их, а я буду воспевать Тебя.
Молитва Давида.
Услышь, Господи, правду [мою], внемли воплю моему, прими мольбу из уст нелживых.
От Твоего лица суд мне да изыдет; да воззрят очи Твои на правоту.
Ты испытал сердце мое, посетил меня ночью, искусил меня и ничего не нашел; от мыслей моих не отступают уста мои.
В делах человеческих, по слову уст Твоих, я охранял себя от путей притеснителя.
Утверди шаги мои на путях Твоих, да не колеблются стопы мои.
К Тебе взываю я, ибо Ты услышишь меня, Боже; приклони ухо Твое ко мне, услышь слова мои.
Яви дивную милость Твою, Спаситель уповающих [на Тебя] от противящихся деснице Твоей.
Храни меня, как зеницу ока; в тени крыл Твоих укрой меня
от лица нечестивых, нападающих на меня, – от врагов души моей, окружающих меня:
они заключились в туке своем, надменно говорят устами своими.
На всяком шагу нашем ныне окружают нас; они устремили глаза свои, чтобы низложить меня на землю;
они подобны льву, жаждущему добычи, подобны скимну, сидящему в местах скрытных.
Восстань, Господи, предупреди их, низложи их. Избавь душу мою от нечестивого мечом Твоим,
от людей – рукою Твоею, Господи, от людей мира, которых удел в этой жизни, которых чрево Ты наполняешь из сокровищниц Твоих; сыновья их сыты и оставят остаток детям своим.
А я в правде буду взирать на лице Твое; пробудившись, буду насыщаться образом Твоим.
1 Возлюблю Господа, избавившего меня от смертельных опасностей. 6 На зов о помощи явился Господь. 17 Он помог, потому что я никогда не отступал от Его заповедей и был пред Ним непорочен. 26 Господь с каждым поступает так, как он того заслуживает. 29 Господь хранил меня во всю жизнь. 47 Жив Господь, мой Помощник и Избавитель, Которого я буду славить всю свою жизнь.
Начальнику хора. Раба Господня Давида, который произнес слова песни сей к Господу, когда Господь избавил его от рук всех врагов его и от руки Саула. И он сказал:
Возлюблю Тебя, Господи, крепость моя!
Господь – твердыня моя и прибежище мое, Избавитель мой, Бог мой, – скала моя; на Него я уповаю; щит мой, рог спасения моего и убежище мое.
Призову достопоклоняемого Господа и от врагов моих спасусь.
Объяли меня муки смертные, и потоки беззакония устрашили меня;
цепи ада облегли меня, и сети смерти опутали меня.
В тесноте моей я призвал Господа и к Богу моему воззвал. И Он услышал от [святаго] чертога Своего голос мой, и вопль мой дошел до слуха Его.
Потряслась и всколебалась земля, дрогнули и подвиглись основания гор, ибо разгневался [Бог];
поднялся дым от гнева Его и из уст Его огонь поядающий; горячие угли сыпались от Него.
Наклонил Он небеса и сошел, – и мрак под ногами Его.
И воссел на Херувимов и полетел, и понесся на крыльях ветра.
И мрак сделал покровом Своим, сению вокруг Себя мрак вод, облаков воздушных.
От блистания пред Ним бежали облака Его, град и угли огненные.
Возгремел на небесах Господь, и Всевышний дал глас Свой, град и угли огненные.
Пустил стрелы Свои и рассеял их, множество молний, и рассыпал их.
И явились источники вод, и открылись основания вселенной от грозного гласа Твоего, Господи, от дуновения духа гнева Твоего.
Он простер руку с высоты и взял меня, и извлек меня из вод многих;
избавил меня от врага моего сильного и от ненавидящих меня, которые были сильнее меня.
Они восстали на меня в день бедствия моего, но Господь был мне опорою.
Он вывел меня на пространное место и избавил меня, ибо Он благоволит ко мне.
Воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих вознаградил меня,
ибо я хранил пути Господни и не был нечестивым пред Богом моим;
ибо все заповеди Его предо мною, и от уставов Его я не отступал.
Я был непорочен пред Ним и остерегался, чтобы не согрешить мне;
и воздал мне Господь по правде моей, по чистоте рук моих пред очами Его.
С милостивым Ты поступаешь милостиво, с мужем искренним – искренно,
с чистым – чисто, а с лукавым – по лукавству его,
ибо Ты людей угнетенных спасаешь, а очи надменные унижаешь.
Ты возжигаешь светильник мой, Господи; Бог мой просвещает тьму мою.
С Тобою я поражаю войско, с Богом моим восхожу на стену.
Бог! – Непорочен путь Его, чисто слово Господа; щит Он для всех, уповающих на Него.
Ибо кто Бог, кроме Господа, и кто защита, кроме Бога нашего?
Бог препоясывает меня силою и устрояет мне верный путь;
делает ноги мои, как оленьи, и на высотах моих поставляет меня;
научает руки мои брани, и мышцы мои сокрушают медный лук.
Ты дал мне щит спасения Твоего, и десница Твоя поддерживает меня, и милость Твоя возвеличивает меня.
Ты расширяешь шаг мой подо мною, и не колеблются ноги мои.
Я преследую врагов моих и настигаю их, и не возвращаюсь, доколе не истреблю их;
поражаю их, и они не могут встать, падают под ноги мои,
ибо Ты препоясал меня силою для войны и низложил под ноги мои восставших на меня;
Ты обратил ко мне тыл врагов моих, и я истребляю ненавидящих меня:
они вопиют, но нет спасающего; ко Господу, – но Он не внемлет им;
я рассеваю их, как прах пред лицем ветра, как уличную грязь попираю их.
Ты избавил меня от мятежа народа, поставил меня главою иноплеменников; народ, которого я не знал, служит мне;
по одному слуху о мне повинуются мне; иноплеменники ласкательствуют предо мною;
иноплеменники бледнеют и трепещут в укреплениях своих.
Жив Господь и благословен защитник мой! Да будет превознесен Бог спасения моего,
Бог, мстящий за меня и покоряющий мне народы,
и избавляющий меня от врагов моих! Ты вознес меня над восстающими против меня и от человека жестокого избавил меня.
За то буду славить Тебя, Господи, между иноплеменниками и буду петь имени Твоему,
величественно спасающий царя и творящий милость помазаннику Твоему Давиду и потомству его во веки.
2 Небо свидетельствует о славе Божией пред всем живущим. 6 Как благодетельно солнце для земли, так благодетелен нравственный закон Бога для человека. 13 Поэтому Давид молит Господа охранить его от действия греховных влечений.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Небеса проповедуют славу Божию, и о делах рук Его вещает твердь.
День дню передает речь, и ночь ночи открывает знание.
Нет языка, и нет наречия, где не слышался бы голос их.
По всей земле проходит звук их, и до пределов вселенной слова́ их. Он поставил в них жилище солнцу,
и оно выходит, как жених из брачного чертога своего, радуется, как исполин, пробежать поприще:
от края небес исход его, и шествие его до края их, и ничто не укрыто от теплоты его.
Закон Господа совершен, укрепляет душу; откровение Господа верно, умудряет простых.
Повеления Господа праведны, веселят сердце; заповедь Господа светла, просвещает очи.
Страх Господень чист, пребывает вовек. Суды Господни истина, все праведны;
они вожделеннее золота и даже множества золота чистого, слаще меда и капель сота;
и раб Твой охраняется ими, в соблюдении их великая награда.
Кто усмотрит погрешности свои? От тайных моих очисти меня
и от умышленных удержи раба Твоего, чтобы не возобладали мною. Тогда я буду непорочен и чист от великого развращения.
Да будут слова уст моих и помышление сердца моего благоугодны пред Тобою, Господи, твердыня моя и Избавитель мой!
Молитва к Богу от лица народа о даровании Давиду победы над превосходящими силами врага.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Да услышит тебя Господь в день печали, да защитит тебя имя Бога Иаковлева.
Да пошлет тебе помощь из Святилища и с Сиона да подкрепит тебя.
Да воспомянет все жертвоприношения твои и всесожжение твое да соделает тучным.
Да даст тебе [Господь] по сердцу твоему и все намерения твои да исполнит.
Мы возрадуемся о спасении твоем и во имя Бога нашего поднимем знамя. Да исполнит Господь все прошения твои.
Ныне познал я, что Господь спасает помазанника Своего, отвечает ему со святых небес Своих могуществом спасающей десницы Своей.
Иные колесницами, иные конями, а мы именем Господа Бога нашего хвалимся:
они поколебались и пали, а мы встали и стоим прямо.
Господи! спаси царя и услышь нас, когда будем взывать [к Тебе].
Продолжение молитвы к Богу от лица народа о даровании Давиду победы над врагами.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Господи! силою Твоею веселится царь и о спасении Твоем безмерно радуется.
Ты дал ему, чего желало сердце его, и прошения уст его не отринул,
ибо Ты встретил его благословениями благости, возложил на голову его венец из чистого золота.
Он просил у Тебя жизни; Ты дал ему долгоденствие на век и век.
Велика слава его в спасении Твоем; Ты возложил на него честь и величие.
Ты положил на него благословения на веки, возвеселил его радостью лица Твоего,
ибо царь уповает на Господа, и во благости Всевышнего не поколеблется.
Рука Твоя найдет всех врагов Твоих, десница Твоя найдет [всех] ненавидящих Тебя.
Во время гнева Твоего Ты сделаешь их, как печь огненную; во гневе Своем Господь погубит их, и пожрет их огонь.
Ты истребишь плод их с земли и семя их – из среды сынов человеческих,
ибо они предприняли против Тебя злое, составили замыслы, но не могли [выполнить их].
Ты поставишь их целью, из луков Твоих пустишь стрелы в лице их.
Вознесись, Господи, силою Твоею: мы будем воспевать и прославлять Твое могущество.
2 Боже мой, для чего Ты оставил меня? 4 Буду взывать к Тебе, 7 хотя я в презрении у народа. 11 Моя надежда только на Бога. 24 Пусть восхвалят Его все ищущие Его!
Начальнику хора. При появлении зари. Псалом Давида.
Боже мой! Боже мой! [внемли мне] для чего Ты оставил меня? Далеки от спасения моего слова вопля моего.
Боже мой! я вопию днем, – и Ты не внемлешь мне, ночью, – и нет мне успокоения.
Но Ты, Святый, живешь среди славословий Израиля.
На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавлял их;
к Тебе взывали они, и были спасаемы; на Тебя уповали, и не оставались в стыде.
Я же червь, а не человек, поношение у людей и презрение в народе.
Все, видящие меня, ругаются надо мною, говорят устами, кивая головою:
«он уповал на Господа; пусть избавит его, пусть спасет, если он угоден Ему».
Но Ты извел меня из чрева, вложил в меня упование у грудей матери моей.
На Тебя оставлен я от утробы; от чрева матери моей Ты – Бог мой.
Не удаляйся от меня, ибо скорбь близка, а помощника нет.
Множество тельцов обступили меня; тучные Васанские окружили меня,
раскрыли на меня пасть свою, как лев, алчущий добычи и рыкающий.
Я пролился, как вода; все кости мои рассыпались; сердце мое сделалось, как воск, растаяло посреди внутренности моей.
Сила моя иссохла, как черепок; язык мой прильпнул к гортани моей, и Ты свел меня к персти смертной.
Ибо псы окружили меня, скопище злых обступило меня, пронзили руки мои и ноги мои.
Можно было бы перечесть все кости мои; а они смотрят и делают из меня зрелище;
делят ризы мои между собою и об одежде моей бросают жребий.
Но Ты, Господи, не удаляйся от меня; сила моя! поспеши на помощь мне;
избавь от меча душу мою и от псов одинокую мою;
спаси меня от пасти льва и от рогов единорогов, услышав, избавь меня.
Буду возвещать имя Твое братьям моим, посреди собрания восхвалять Тебя.
Боящиеся Господа! восхвалите Его. Все семя Иакова! прославь Его. Да благоговеет пред Ним все семя Израиля,
ибо Он не презрел и не пренебрег скорби страждущего, не скрыл от него лица Своего, но услышал его, когда сей воззвал к Нему.
О Тебе хвала моя в собрании великом; воздам обеты мои пред боящимися Его.
Да едят бедные и насыщаются; да восхвалят Господа ищущие Его; да живут сердца ваши во веки!
Вспомнят, и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся пред Тобою все племена язычников,
ибо Господне есть царство, и Он – Владыка над народами.
Будут есть и поклоняться все тучные земли; преклонятся пред Ним все нисходящие в персть и не могущие сохранить жизни своей.
Потомство [мое] будет служить Ему, и будет называться Господним вовек:
придут и будут возвещать правду Его людям, которые родятся, что́ сотворил Господь.
1 Господь – мой Пастырь, покоящий меня и оберегающий даже в долине смертной. 5 Он пред врагами приготовил мне трапезу, оказал милость, которая сохранит меня во все дни моей жизни.
Псалом Давида.
Господь – Пастырь мой; я ни в чем не буду нуждаться:
Он покоит меня на злачных пажитях и водит меня к водам тихим,
подкрепляет душу мою, направляет меня на стези правды ради имени Своего.
Если я пойду и долиною смертной тени, не убоюсь зла, потому что Ты со мной; Твой жезл и Твой посох – они успокаивают меня.
Ты приготовил предо мною трапезу в виду врагов моих; умастил елеем голову мою; чаша моя преисполнена.
Так, благость и милость [Твоя] да сопровождают меня во все дни жизни моей, и я пребуду в доме Господнем многие дни.
1 Господь велик: Ему принадлежит земля и всё, что на ней. 3 С Богом обитает тот, кто чист мыслями, делами и словами, кто ищет Его. 5 Ворота города! Поднимите верхи ваши, чтобы сделать свободным вход Господу. 6 Он – царь славы, сильный в брани, Он – Господь сил!
Псалом Давида. [В первый день недели].
Господня земля и что наполняет ее, вселенная и все живущее в ней,
ибо Он основал ее на морях и на реках утвердил ее.
Кто взойдет на гору Господню, или кто станет на святом месте Его?
Тот, у которого руки неповинны и сердце чисто, кто не клялся душею своею напрасно и не божился ложно [ближнему своему], –
тот получит благословение от Господа и милость от Бога, Спасителя своего.
Таков род ищущих Его, ищущих лица Твоего, Боже Иакова!
Поднимите, врата, верхи ваши, и поднимитесь, двери вечные, и войдет Царь славы!
Кто сей Царь славы? – Господь крепкий и сильный, Господь, сильный в брани.
Поднимите, врата, верхи ваши, и поднимитесь, двери вечные, и войдет Царь славы!
Кто сей Царь славы? – Господь сил, Он – царь славы.
1 Спаси меня, Господи, от врагов и научи меня следовать правде. 7 Ты милостив, прости мои грехи и наставь меня. 11 Очисти и спаси меня от окружающих врагов и тяжелых страданий, я надеюсь только на Тебя.
Псалом Давида.
К Тебе, Господи, возношу душу мою.
Боже мой! на Тебя уповаю, да не постыжусь [вовек], да не восторжествуют надо мною враги мои,
да не постыдятся и все надеющиеся на Тебя: да постыдятся беззаконнующие втуне.
Укажи мне, Господи, пути Твои и научи меня стезям Твоим.
Направь меня на истину Твою и научи меня, ибо Ты Бог спасения моего; на Тебя надеюсь всякий день.
Вспомни щедроты Твои, Господи, и милости Твои, ибо они от века.
Грехов юности моей и преступлений моих не вспоминай; по милости Твоей вспомни меня Ты, ради благости Твоей, Господи!
Благ и праведен Господь, посему наставляет грешников на путь,
направляет кротких к правде, и научает кротких путям Своим.
Все пути Господни – милость и истина к хранящим завет Его и откровения Его.
Ради имени Твоего, Господи, прости согрешение мое, ибо велико оно.
Кто есть человек, боящийся Господа? Ему укажет Он путь, который избрать.
Душа его пребудет во благе, и семя его наследует землю.
Тайна Господня – боящимся Его, и завет Свой Он открывает им.
Очи мои всегда к Господу, ибо Он извлекает из сети ноги мои.
Призри на меня и помилуй меня, ибо я одинок и угнетен.
Скорби сердца моего умножились; выведи меня из бед моих,
призри на страдание мое и на изнеможение мое и прости все грехи мои.
Посмотри на врагов моих, как много их, и какою лютою ненавистью они ненавидят меня.
Сохрани душу мою и избавь меня, да не постыжусь, что я на Тебя уповаю.
Непорочность и правота да охраняют меня, ибо я на Тебя надеюсь.
Избавь, Боже, Израиля от всех скорбей его.
1 Рассуди и исследуй мое дело, Господи, чтобы показать незаслуженность моих бедствий. 3 надеюсь на Твою милость, так как никогда не был соучастником в делах людей нечестивых. 6 Как невинный, буду ходить к Твоему жертвеннику, чтобы воспеть хвалу Тебе и говорить о Твоих чудесах. 9 Не погуби меня вместе с кровожадными и мздоимцами, я непорочен и поступаю правдиво.
Псалом Давида.
Рассуди меня, Господи, ибо я ходил в непорочности моей, и, уповая на Господа, не поколеблюсь.
Искуси меня, Господи, и испытай меня; расплавь внутренности мои и сердце мое,
ибо милость Твоя пред моими очами, и я ходил в истине Твоей,
не сидел я с людьми лживыми, и с коварными не пойду;
возненавидел я сборище злонамеренных, и с нечестивыми не сяду;
буду омывать в невинности руки мои и обходить жертвенник Твой, Господи,
чтобы возвещать гласом хвалы и поведать все чудеса Твои.
Господи! возлюбил я обитель дома Твоего и место жилища славы Твоей.
Не погуби души моей с грешниками и жизни моей с кровожадными,
у которых в руках злодейство, и которых правая рука полна мздоимства.
А я хожу в моей непорочности; избавь меня, [Господи,] и помилуй меня.
Моя нога стоит на прямом пути; в собраниях благословлю Господа.
1 Уповаю на Бога и не боюсь врагов. 4 молю Господа дать мне возможность пребывать в Его скинии, где я не буду бояться врагов, а буду воспевать Господа. 7 Но теперь, когда кругом меня враги, и я оставлен даже своими родителями, молю Тебя, Господи, защитить меня. 13 Верю и мужаюсь.
Псалом Давида. [Прежде помазания].
Господь – свет мой и спасение мое: кого мне бояться? Господь крепость жизни моей: кого мне страшиться?
Если будут наступать на меня злодеи, противники и враги мои, чтобы пожрать плоть мою, то они сами преткнутся и падут.
Если ополчится против меня полк, не убоится сердце мое; если восстанет на меня война, и тогда буду надеяться.
Одного просил я у Господа, того только ищу, чтобы пребывать мне в доме Господнем во все дни жизни моей, созерцать красоту Господню и посещать [святый] храм Его,
ибо Он укрыл бы меня в скинии Своей в день бедствия, скрыл бы меня в потаенном месте селения Своего, вознес бы меня на скалу.
Тогда вознеслась бы голова моя над врагами, окружающими меня; и я принес бы в Его скинии жертвы славословия, стал бы петь и воспевать пред Господом.
Услышь, Господи, голос мой, которым я взываю, помилуй меня и внемли мне.
Сердце мое говорит от Тебя: «ищите лица Моего»; и я буду искать лица Твоего, Господи.
Не скрой от меня лица Твоего; не отринь во гневе раба Твоего. Ты был помощником моим; не отвергни меня и не оставь меня, Боже, Спаситель мой!
ибо отец мой и мать моя оставили меня, но Господь примет меня.
Научи меня, Господи, пути Твоему и наставь меня на стезю правды, ради врагов моих;
не предавай меня на произвол врагам моим, ибо восстали на меня свидетели лживые и дышат злобою.
Но я верую, что увижу благость Господа на земле живых.
Надейся на Господа, мужайся, и да укрепляется сердце твое, и надейся на Господа.
1 Господи, услышь мою молитву. 3 Не дай мне погибнуть вместе с нечестивыми, но накажи последних за их пренебрежение к Твоим делам. 6 В уверенности, что Господь защитит, Давид благословляет Его и молит о милостях к своему народу.
Псалом Давида.
К тебе, Господи, взываю: твердыня моя! не будь безмолвен для меня, чтобы при безмолвии Твоем я не уподобился нисходящим в могилу.
Услышь голос молений моих, когда я взываю к Тебе, когда поднимаю руки мои к святому храму Твоему.
Не погуби меня с нечестивыми и с делающими неправду, которые с ближними своими говорят о мире, а в сердце у них зло.
Воздай им по делам их, по злым поступкам их; по делам рук их воздай им, отдай им заслуженное ими.
За то, что они невнимательны к действиям Господа и к делу рук Его, Он разрушит их и не созиждет их.
Благословен Господь, ибо Он услышал голос молений моих.
Господь – крепость моя и щит мой; на Него уповало сердце мое, и Он помог мне, и возрадовалось сердце мое; и я прославлю Его песнью моею.
Господь – крепость народа Своего и спасительная защита помазанника Своего.
Спаси народ Твой и благослови наследие Твое; паси их и возвышай их во веки!
1 Давид приглашает всех сынов Божиих воздать Господу честь в Его святилище. 3 Изображение величия творения Божия. 11 Господь – Бог Израиля, которому Он дает силу и мир.
Псалом Давида. [При окончании праздника кущей.]
Воздайте Господу, сыны Божии, воздайте Господу славу и честь,
воздайте Господу славу имени Его; поклонитесь Господу в благолепном святилище Его.
Глас Господень над водами; Бог славы возгремел, Господь над водами многими.
Глас Господа силен, глас Господа величествен.
Глас Господа сокрушает кедры; Господь сокрушает кедры Ливанские
и заставляет их скакать подобно тельцу, Ливан и Сирион, подобно молодому единорогу.
Глас Господа высекает пламень огня.
Глас Господа потрясает пустыню; потрясает Господь пустыню Кадес.
Глас Господа разрешает от бремени ланей и обнажает леса; и во храме Его все возвещает о Его славе.
Господь восседал над потопом, и будет восседать Господь царем вовек.
Господь даст силу народу Своему, Господь благословит народ Свой миром.
2 Превозношу Тебя, Господи, за то, что Ты не дал мне погибнуть. 5 Пусть к моей хвале присоединятся и все святые. 8 Я получил величие от Тебя, но стал самоуверен, за что Ты, Господи, и наказал. 9 Я обратился к Тебе с молитвой и Ты услышал меня; буду славить Тебя вечно.
Псалом Давида; песнь при обновлении дома
Превознесу Тебя, Господи, что Ты поднял меня и не дал моим врагам восторжествовать надо мною.
Господи, Боже мой! я воззвал к Тебе, и Ты исцелил меня.
Господи! Ты вывел из ада душу мою и оживил меня, чтобы я не сошел в могилу.
Пойте Господу, святые Его, славьте память святыни Его,
ибо на мгновение гнев Его, на всю жизнь благоволение Его: вечером водворяется плач, а на утро радость.
И я говорил в благоденствии моем: «не поколеблюсь вовек».
По благоволению Твоему, Господи, Ты укрепил гору мою; но Ты сокрыл лице Твое, и я смутился.
Тогда к Тебе, Господи, взывал я, и Господа [моего] умолял:
«что пользы в крови моей, когда я сойду в могилу? будет ли прах славить Тебя? будет ли возвещать истину Твою?
услышь, Господи, и помилуй меня; Господи! будь мне помощником».
И Ты обратил сетование мое в ликование, снял с меня вретище и препоясал меня веселием,
да славит Тебя душа моя и да не умолкает. Господи, Боже мой! буду славить Тебя вечно.
2 Надеюсь на Бога и молю освободить меня от опасностей. 6 Я свою жизнь вверяю Тебе, ненавижу идолов, за оказанные мне милости буду воспевать Тебя. 10 Мои бедствия тяжелы; мои силы истощились, меня все избегают, кругом слышу злоречие и попытки лишить меня жизни. 15 Жду защиты от Бога. 20 Благословен Господь за милость, которой Он награждает преданных Ему. Да мужаются и укрепляются все, надеющиеся на Господа.
Начальнику хора. Псалом Давида. [Во время смятения]
На Тебя, Господи, уповаю, да не постыжусь вовек; по правде Твоей избавь меня;
приклони ко мне ухо Твое, поспеши избавить меня. Будь мне каменною твердынею, домом прибежища, чтобы спасти меня,
ибо Ты каменная гора моя и ограда моя; ради имени Твоего води меня и управляй мною.
Выведи меня из сети, которую тайно поставили мне, ибо Ты крепость моя.
В Твою руку предаю дух мой; Ты избавлял меня, Господи, Боже истины.
Ненавижу почитателей суетных идолов, но на Господа уповаю.
Буду радоваться и веселиться о милости Твоей, потому что Ты призрел на бедствие мое, узнал горесть души моей
и не предал меня в руки врага; поставил ноги мои на пространном месте.
Помилуй меня, Господи, ибо тесно мне; иссохло от горести око мое, душа моя и утроба моя.
Истощилась в печали жизнь моя и лета мои в стенаниях; изнемогла от грехов моих сила моя, и кости мои иссохли.
От всех врагов моих я сделался поношением даже у соседей моих и страшилищем для знакомых моих; видящие меня на улице бегут от меня.
Я забыт в сердцах, как мертвый; я – как сосуд разбитый,
ибо слышу злоречие многих; отвсюду ужас, когда они сговариваются против меня, умышляют исторгнуть душу мою.
А я на Тебя, Господи, уповаю; я говорю: Ты – мой Бог.
В Твоей руке дни мои; избавь меня от руки врагов моих и от гонителей моих.
Яви светлое лице Твое рабу Твоему; спаси меня милостью Твоею.
Господи! да не постыжусь, что я к Тебе взываю; нечестивые же да посрамятся, да умолкнут в аде.
Да онемеют уста лживые, которые против праведника говорят злое с гордостью и презреньем.
Как много у Тебя благ, которые Ты хранишь для боящихся Тебя и которые приготовил уповающим на Тебя пред сынами человеческими!
Ты укрываешь их под покровом лица Твоего от мятежей людских, скрываешь их под сенью от пререкания языков.
Благословен Господь, что явил мне дивную милость Свою в укрепленном городе!
В смятении моем я думал: «отвержен я от очей Твоих»; но Ты услышал голос молитвы моей, когда я воззвал к Тебе.
Любите Господа, все праведные Его; Господь хранит верных и поступающим надменно воздает с избытком.
Мужайтесь, и да укрепляется сердце ваше, все надеющиеся на Господа!
1 Блажен тот, кому Господь простил грехи. 3 Когда я скрывал свой грех, то испытывал сильные мучения. 5 Когда же я раскрыл его пред Господом, то почувствовал облегчение и нашел в Нем защиту. 8 Господь милостив к людям и заповедует им не противиться Его воле, и тогда праведный пред Ним будет радоваться, а нечестивый испытает много скорбей.
Псалом Давида. Учение.
Блажен, кому отпущены беззакония, и чьи грехи покрыты!
Блажен человек, которому Господь не вменит греха, и в чьем духе нет лукавства!
Когда я молчал, обветшали кости мои от вседневного стенания моего,
ибо день и ночь тяготела надо мною рука Твоя; свежесть моя исчезла, как в летнюю засуху.
Но я открыл Тебе грех мой и не скрыл беззакония моего; я сказал: «исповедаю Господу преступления мои», и Ты снял с меня вину греха моего.
За то помолится Тебе каждый праведник во время благопотребное, и тогда разлитие многих вод не достигнет его.
Ты покров мой: Ты охраняешь меня от скорби, окружаешь меня радостями избавления.
«Вразумлю тебя, наставлю тебя на путь, по которому тебе идти; буду руководить тебя, око Мое над тобою».
«Не будьте как конь, как лошак несмысленный, которых челюсти нужно обуздывать уздою и удилами, чтобы они покорялись тебе».
Много скорбей нечестивому, а уповающего на Господа окружает милость.
Веселитесь о Господе и радуйтесь, праведные; торжествуйте, все правые сердцем.
1 Праведные должны славословить Господа, 4 так как Он непогрешим в своих постановлениях. 9 Он всемогущ. 12 Блажен народ, которому покровительствует Господь! 18 Господь покровительствует боящимся Его и спасет их от бедствий. Да будет Его милость над нами.
[Псалом Давида.]
Радуйтесь, праведные, о Господе: правым прилично славословить.
Славьте Господа на гуслях, пойте Ему на десятиструнной псалтири;
пойте Ему новую песнь; пойте Ему стройно, с восклицанием,
ибо слово Господне право и все дела Его верны.
Он любит правду и суд; милости Господней полна земля.
Словом Господа сотворены небеса, и духом уст Его – все воинство их:
Он собрал, будто груды, морские воды, положил бездны в хранилищах.
Да боится Господа вся земля; да трепещут пред Ним все живущие во вселенной,
ибо Он сказал, – и сделалось; Он повелел, – и явилось.
Господь разрушает советы язычников, уничтожает замыслы народов, [уничтожает советы князей].
Совет же Господень стоит вовек; помышления сердца Его – в род и род.
Блажен народ, у которого Господь есть Бог, – племя, которое Он избрал в наследие Себе.
С небес призирает Господь, видит всех сынов человеческих;
с престола, на котором восседает, Он призирает на всех, живущих на земле:
Он создал сердца всех их и вникает во все дела их.
Не спасется царь множеством воинства; исполина не защитит великая сила.
Ненадежен конь для спасения, не избавит великою силою своею.
Вот, око Господне над боящимися Его и уповающими на милость Его,
что Он душу их спасет от смерти и во время голода пропитает их.
Душа наша уповает на Господа: Он – помощь наша и защита наша;
о Нем веселится сердце наше, ибо на святое имя Его мы уповали.
Да будет милость Твоя, Господи, над нами, как мы уповаем на Тебя.
2 Воспеваю Господа и к хвале приглашаю всех праведных, так как Он всегдашний защитник во время бедствий. 9 Каждый может убедиться, что Господь охраняет боящихся Его. 12 Чтобы заслужить такую милость Господа, нужно иметь страх пред Ним. 16 Господь милует праведников, а делающий зло гибнет.
Псалом Давида, когда он притворился безумным пред Авимелехом и был изгнан от него и удалился
Благословлю Господа во всякое время; хвала Ему непрестанно в устах моих.
Господом будет хвалиться душа моя; услышат кроткие и возвеселятся.
Величайте Господа со мною, и превознесем имя Его вместе.
Я взыскал Господа, и Он услышал меня, и от всех опасностей моих избавил меня.
Кто обращал взор к Нему, те просвещались, и лица их не постыдятся.
Сей нищий воззвал, – и Господь услышал и спас его от всех бед его.
Ангел Господень ополчается вокруг боящихся Его и избавляет их.
Вкусите, и увидите, как благ Господь! Блажен человек, который уповает на Него!
Бойтесь Господа, [все] святые Его, ибо нет скудости у боящихся Его.
Скимны бедствуют и терпят голод, а ищущие Господа не терпят нужды ни в каком благе.
Придите, дети, послушайте меня: страху Господню научу вас.
Хочет ли человек жить и любит ли долгоденствие, чтобы видеть благо?
Удерживай язык свой от зла и уста свои от коварных слов.
Уклоняйся от зла и делай добро; ищи мира и следуй за ним.
Очи Господни обращены на праведников, и уши Его – к воплю их.
Но лице Господне против делающих зло, чтобы истребить с земли память о них.
Взывают [праведные], и Господь слышит, и от всех скорбей их избавляет их.
Близок Господь к сокрушенным сердцем и смиренных духом спасет.
Много скорбей у праведного, и от всех их избавит его Господь.
Он хранит все кости его; ни одна из них не сокрушится.
Убьет грешника зло, и ненавидящие праведного погибнут.
Избавит Господь душу рабов Своих, и никто из уповающих на Него не погибнет.
1 Господи, защити от врагов. 7 Пусть они погибнут от посланного Тобою Ангела, а я всем существом моим буду восхвалять Тебя. 11 За добро моё они платят злом. 17 Не дай восторжествовать надо мною врагам. 22 Ты видел мои страдания и злорадство врагов; защити и дай возможность всегда восхвалять Тебя.
Псалом Давида.
Вступись, Господи, в тяжбу с тяжущимися со мною, побори борющихся со мною;
возьми щит и латы и восстань на помощь мне;
обнажи меч и прегради путь преследующим меня; скажи душе моей: «Я – спасение твое!»
Да постыдятся и посрамятся ищущие души моей; да обратятся назад и покроются бесчестием умышляющие мне зло;
да будут они, как прах пред лицем ветра, и Ангел Господень да прогоняет их;
да будет путь их темен и скользок, и Ангел Господень да преследует их,
ибо они без вины скрыли для меня яму – сеть свою, без вины выкопали ее для души моей.
Да придет на него гибель неожиданная, и сеть его, которую он скрыл для меня, да уловит его самого; да впадет в нее на погибель.
А моя душа будет радоваться о Господе, будет веселиться о спасении от Него.
Все кости мои скажут: «Господи! кто подобен Тебе, избавляющему слабого от сильного, бедного и нищего от грабителя его?»
Восстали на меня свидетели неправедные: чего я не знаю, о том допрашивают меня;
воздают мне злом за добро, сиротством душе моей.
Я во время болезни их одевался во вретище, изнурял постом душу мою, и молитва моя возвращалась в недро мое.
Я поступал, как бы это был друг мой, брат мой; я ходил скорбный, с поникшею головою, как бы оплакивающий мать.
А когда я претыкался, они радовались и собирались; собирались ругатели против меня, не знаю за что, поносили и не переставали;
с лицемерными насмешниками скрежетали на меня зубами своими.
Господи! долго ли будешь смотреть на это? Отведи душу мою от злодейств их, от львов – одинокую мою.
Я прославлю Тебя в собрании великом, среди народа многочисленного восхвалю Тебя,
чтобы не торжествовали надо мною враждующие против меня неправедно, и не перемигивались глазами ненавидящие меня безвинно;
ибо не о мире говорят они, но против мирных земли составляют лукавые замыслы;
расширяют на меня уста свои; говорят: «хорошо! хорошо! видел глаз наш».
Ты видел, Господи, не умолчи; Господи! не удаляйся от меня.
Подвигнись, пробудись для суда моего, для тяжбы моей, Боже мой и Господи мой!
Суди меня по правде Твоей, Господи, Боже мой, и да не торжествуют они надо мною;
да не говорят в сердце своем: «хорошо! [хорошо!] по душе нашей!» Да не говорят: «мы поглотили его».
Да постыдятся и посрамятся все, радующиеся моему несчастью; да облекутся в стыд и позор величающиеся надо мною.
Да радуются и веселятся желающие правоты моей и говорят непрестанно: «да возвеличится Господь, желающий мира рабу Своему!»
И язык мой будет проповедовать правду Твою и хвалу Твою всякий день.
2 Истинное благочестие возможно у того, в ком есть страх Божий, поэтому нечестивый, как не имеющий этого страха, всегда стремится ко злу. 6 Но как бы ни была велика сила нечестивого, милость и правда Господа являются истинной и несокрушимой опорой. 11 Милость Твою, Господи, продли к правым сердцем, нечестивые же погибнут.
Начальнику хора. Раба Господня Давида.
Нечестие беззаконного говорит в сердце моем: нет страха Божия пред глазами его,
ибо он льстит себе в глазах своих, будто отыскивает беззаконие свое, чтобы возненавидеть его;
слова уст его – неправда и лукавство; не хочет он вразумиться, чтобы делать добро;
на ложе своем замышляет беззаконие, становится на путь недобрый, не гнушается злом.
Господи! милость Твоя до небес, истина Твоя до облаков!
Правда Твоя, как горы Божии, и судьбы Твои – бездна великая! Человеков и скотов хранишь Ты, Господи!
Как драгоценна милость Твоя, Боже! Сыны человеческие в тени крыл Твоих покойны:
насыщаются от тука дома Твоего, и из потока сладостей Твоих Ты напояешь их,
ибо у Тебя источник жизни; во свете Твоем мы видим свет.
Продли милость Твою к знающим Тебя и правду Твою к правым сердцем,
да не наступит на меня нога гордыни, и рука грешника да не изгонит меня:
там пали делающие беззаконие, низринуты и не могут встать.
1 Не гневайся, когда видишь благоденствие нечестивого, так как оно не прочно. 3 Положись на Господа, и Он спасет тебя. 7 Всё богатство нечестивых и все их козни против праведных будут уничтожены Господом, праведные же – насаждены и поддержаны Им. 25 Господь любит правду и не оставит праведников.
Псалом Давида.
Не ревнуй злодеям, не завидуй делающим беззаконие,
ибо они, как трава, скоро будут подкошены и, как зеленеющий злак, увянут.
Уповай на Господа и делай добро; живи на земле и храни истину.
Утешайся Господом, и Он исполнит желания сердца твоего.
Предай Господу путь твой и уповай на Него, и Он совершит,
и выведет, как свет, правду твою и справедливость твою, как полдень.
Покорись Господу и надейся на Него. Не ревнуй успевающему в пути своем, человеку лукавствующему.
Перестань гневаться и оставь ярость; не ревнуй до того, чтобы делать зло,
ибо делающие зло истребятся, уповающие же на Господа наследуют землю.
Еще немного, и не станет нечестивого; посмотришь на его место, и нет его.
А кроткие наследуют землю и насладятся множеством мира.
Нечестивый злоумышляет против праведника и скрежещет на него зубами своими:
Господь же посмевается над ним, ибо видит, что приходит день его.
Нечестивые обнажают меч и натягивают лук свой, чтобы низложить бедного и нищего, чтобы пронзить идущих прямым путем:
меч их войдет в их же сердце, и луки их сокрушатся.
Малое у праведника – лучше богатства многих нечестивых,
ибо мышцы нечестивых сокрушатся, а праведников подкрепляет Господь.
Господь знает дни непорочных, и достояние их пребудет вовек:
не будут они постыжены во время лютое и во дни голода будут сыты;
а нечестивые погибнут, и враги Господни, как тук агнцев, исчезнут, в дыме исчезнут.
Нечестивый берет взаймы и не отдает, а праведник милует и дает,
ибо благословенные Им наследуют землю, а проклятые Им истребятся.
Господом утверждаются стопы такого человека, и Он благоволит к пути его:
когда он будет падать, не упадет, ибо Господь поддерживает его за руку.
Я был молод и состарился, и не видал праведника оставленным и потомков его просящими хлеба:
он всякий день милует и взаймы дает, и потомство его в благословение будет.
Уклоняйся от зла, и делай добро, и будешь жить вовек:
ибо Господь любит правду и не оставляет святых Своих; вовек сохранятся они; [а беззаконные будут извержены] и потомство нечестивых истребится.
Праведники наследуют землю и будут жить на ней вовек.
Уста праведника изрекают премудрость, и язык его произносит правду.
Закон Бога его в сердце у него; не поколеблются стопы его.
Нечестивый подсматривает за праведником и ищет умертвить его;
но Господь не отдаст его в руки его и не допустит обвинить его, когда он будет судим.
Уповай на Господа и держись пути Его: и Он вознесет тебя, чтобы ты наследовал землю; и когда будут истребляемы нечестивые, ты увидишь.
Видел я нечестивца грозного, расширявшегося, подобно укоренившемуся многоветвистому дереву;
но он прошел, и вот нет его; ищу его и не нахожу.
Наблюдай за непорочным и смотри на праведного, ибо будущность такого человека есть мир;
а беззаконники все истребятся; будущность нечестивых погибнет.
От Господа спасение праведникам, Он – защита их во время скорби;
и поможет им Господь и избавит их; избавит их от нечестивых и спасет их, ибо они на Него уповают.
2 Господи, снизойди к моим страданиям и болезням тела и души. 6 Я покрыт ранами и изнемог. 13 Друзья оставили меня, а враги усилились. 16 Я только на Тебя надеюсь. Сознание моего греха тяготит меня, и враги умножаются. Не оставь меня, Господи.
Псалом Давида. В воспоминание [о субботе]
Господи! не в ярости Твоей обличай меня и не во гневе Твоем наказывай меня,
ибо стрелы Твои вонзились в меня, и рука Твоя тяготеет на мне.
Нет целого места в плоти моей от гнева Твоего; нет мира в костях моих от грехов моих,
ибо беззакония мои превысили голову мою, как тяжелое бремя отяготели на мне,
смердят, гноятся раны мои от безумия моего.
Я согбен и совсем поник, весь день сетуя хожу,
ибо чресла мои полны воспалениями, и нет целого места в плоти моей.
Я изнемог и сокрушен чрезмерно; кричу от терзания сердца моего.
Господи! пред Тобою все желания мои, и воздыхание мое не сокрыто от Тебя.
Сердце мое трепещет; оставила меня сила моя, и свет очей моих, – и того нет у меня.
Друзья мои и искренние отступили от язвы моей, и ближние мои стоят вдали.
Ищущие же души моей ставят сети, и желающие мне зла говорят о погибели моей и замышляют всякий день козни;
а я, как глухой, не слышу, и как немой, который не открывает уст своих;
и стал я, как человек, который не слышит и не имеет в устах своих ответа,
ибо на Тебя, Господи, уповаю я; Ты услышишь, Господи, Боже мой.
И я сказал: да не восторжествуют надо мною [враги мои]; когда колеблется нога моя, они величаются надо мною.
Я близок к падению, и скорбь моя всегда предо мною.
Беззаконие мое я сознаю, сокрушаюсь о грехе моем.
А враги мои живут и укрепляются, и умножаются ненавидящие меня безвинно;
и воздающие мне злом за добро враждуют против меня за то, что я следую добру.
Не оставь меня, Господи, Боже мой! Не удаляйся от меня;
поспеши на помощь мне, Господи, Спаситель мой!
2 Господи, я буду хранить молчание пред своими врагами. Но я опасаюсь, не должна ли моя жизнь кончиться в самом скором времени. 7 Вижу ничтожество человека пред Тобою, Господи, и надежда моя только на Тебя. 9 Прости мои беззакония и избавь от врагов.
Начальнику хора, Идифуму. Псалом Давида
Я сказал: буду я наблюдать за путями моими, чтобы не согрешать мне языком моим; буду обуздывать уста мои, доколе нечестивый предо мною.
Я был нем и безгласен, и молчал даже о добром; и скорбь моя подвиглась.
Воспламенилось сердце мое во мне; в мыслях моих возгорелся огонь; я стал говорить языком моим:
скажи мне, Господи, кончину мою и число дней моих, какое оно, дабы я знал, какой век мой.
Вот, Ты дал мне дни, как пяди, и век мой как ничто пред Тобою. Подлинно, совершенная суета – всякий человек живущий.
Подлинно, человек ходит подобно призраку; напрасно он суетится, собирает и не знает, кому достанется то.
И ныне чего ожидать мне, Господи? надежда моя – на Тебя.
От всех беззаконий моих избавь меня, не предавай меня на поругание безумному.
Я стал нем, не открываю уст моих; потому что Ты соделал это.
Отклони от меня удары Твои; я исчезаю от поражающей руки Твоей.
Если Ты обличениями будешь наказывать человека за преступления, то рассыплется, как от моли, краса его. Так, суетен всякий человек!
Услышь, Господи, молитву мою и внемли воплю моему; не будь безмолвен к слезам моим, ибо странник я у Тебя и пришлец, как и все отцы мои.
Отступи от меня, чтобы я мог подкрепиться, прежде нежели отойду и не будет меня.
2 Воспоминание об испытанных опасностях, от которых избавил Господь. 10 Откровение, бывшее Давиду от Бога, и 12 молитва об избавлении от вновь переживаемых бедствий.
Начальнику хора. Псалом Давида
Твердо уповал я на Господа, и Он приклонился ко мне и услышал вопль мой;
извлек меня из страшного рва, из тинистого болота, и поставил на камне ноги мои и утвердил стопы мои;
и вложил в уста мои новую песнь – хвалу Богу нашему. Увидят многие и убоятся и будут уповать на Господа.
Блажен человек, который на Господа возлагает надежду свою и не обращается к гордым и к уклоняющимся ко лжи.
Много соделал Ты, Господи, Боже мой: о чудесах и помышлениях Твоих о нас – кто уподобится Тебе! – хотел бы я проповедовать и говорить, но они превышают число.
Жертвы и приношения Ты не восхотел; Ты открыл мне уши*; всесожжения и жертвы за грех Ты не потребовал. //*По переводу 70-ти: уготовил мне тело.
Тогда я сказал: вот, иду; в свитке книжном написано о мне:
я желаю исполнить волю Твою, Боже мой, и закон Твой у меня в сердце.
Я возвещал правду Твою в собрании великом; я не возбранял устам моим: Ты, Господи, знаешь.
Правды Твоей не скрывал в сердце моем, возвещал верность Твою и спасение Твое, не утаивал милости Твоей и истины Твоей пред собранием великим.
Не удерживай, Господи, щедрот Твоих от меня; милость Твоя и истина Твоя да охраняют меня непрестанно,
ибо окружили меня беды неисчислимые; постигли меня беззакония мои, так что видеть не могу: их более, нежели волос на голове моей; сердце мое оставило меня.
Благоволи, Господи, избавить меня; Господи! поспеши на помощь мне.
Да постыдятся и посрамятся все, ищущие погибели душе моей! Да будут обращены назад и преданы посмеянию желающие мне зла!
Да смятутся от посрамления своего говорящие мне: «хорошо! хорошо!»
Да радуются и веселятся Тобою все ищущие Тебя, и любящие спасение Твое да говорят непрестанно: «велик Господь!»
Я же беден и нищ, но Господь печется о мне. Ты – помощь моя и избавитель мой, Боже мой! не замедли.
2 Да укрепит Господь того, кто помнит и заботится о нищем и убогом. 5 Оставленный во время болезни я молился к Господу о помиловании. Враги много злорадствовали надо мною; меня покинул даже мой друг. 11 Исцели меня, Господи, не дай врагу восторжествовать надо мною, поставь меня навеки пред Собою.
Начальнику хора. Псалом Давида
Блажен, кто помышляет о бедном [и нищем]! В день бедствия избавит его Господь.
Господь сохранит его и сбережет ему жизнь; блажен будет он на земле. И Ты не отдашь его на волю врагов его.
Господь укрепит его на одре болезни его. Ты изменишь все ложе его в болезни его.
Я сказал: Господи! помилуй меня, исцели душу мою, ибо согрешил я пред Тобою.
Враги мои говорят обо мне злое: «когда он умрет и погибнет имя его?»
И если приходит кто видеть меня, говорит ложь; сердце его слагает в себе неправду, и он, выйдя вон, толкует.
Все ненавидящие меня шепчут между собою против меня, замышляют на меня зло:
«слово велиала пришло на него; он слег; не встать ему более».
Даже человек мирный со мною, на которого я полагался, который ел хлеб мой, поднял на меня пяту.
Ты же, Господи, помилуй меня и восставь меня, и я воздам им.
Из того узнаю, что Ты благоволишь ко мне, если враг мой не восторжествует надо мною,
а меня сохранишь в целости моей и поставишь пред лицем Твоим на веки.
Благословен Господь Бог Израилев от века и до века! Аминь, аминь!
2 Меня влечет к Твоему святому храму. 4 Грущу о невозможности ходить вместе с народом в Твой святой храм. 6 Душа моя унывает среди гор Ермонских и взывает к Господу, зачем Ты оставил меня и укрепил моих врагов.
Начальнику хора. Учение. Сынов Кореевых
Как лань желает к потокам воды, так желает душа моя к Тебе, Боже!
Жаждет душа моя к Богу крепкому, живому: когда приду и явлюсь пред лице Божие!
Слезы мои были для меня хлебом день и ночь, когда говорили мне всякий день: «где Бог твой?»
Вспоминая об этом, изливаю душу мою, потому что я ходил в многолюдстве, вступал с ними в дом Божий со гласом радости и славословия празднующего сонма.
Что унываешь ты, душа моя, и что смущаешься? Уповай на Бога, ибо я буду еще славить Его, Спасителя моего и Бога моего.
Унывает во мне душа моя; посему я воспоминаю о Тебе с земли Иорданской, с Ермона, с горы Цоар.
Бездна бездну призывает голосом водопадов Твоих; все воды Твои и волны Твои прошли надо мною.
Днем явит Господь милость Свою, и ночью песнь Ему у меня, молитва к Богу жизни моей.
Скажу Богу, заступнику моему: для чего Ты забыл меня? Для чего я сетуя хожу от оскорблений врага?
Как бы поражая кости мои, ругаются надо мною враги мои, когда говорят мне всякий день: «где Бог твой?»
Что унываешь ты, душа моя, и что смущаешься? Уповай на Бога, ибо я буду еще славить Его, Спасителя моего и Бога моего.
Разбери моё дело и пошли мне Твой свет, чтобы мне ходить к Твоему жертвеннику и славить Тебя, Боже.
Суди меня, Боже, и вступись в тяжбу мою с народом недобрым. От человека лукавого и несправедливого избавь меня,
ибо Ты Бог крепости моей. Для чего Ты отринул меня? для чего я сетуя хожу от оскорблений врага?
Пошли свет Твой и истину Твою; да ведут они меня и приведут на святую гору Твою и в обители Твои.
И подойду я к жертвеннику Божию, к Богу радости и веселия моего, и на гуслях буду славить Тебя, Боже, Боже мой!
Что унываешь ты, душа моя, и что смущаешься? Уповай на Бога; ибо я буду еще славить Его, Спасителя моего и Бога моего.
2 История нашего народа полна славных побед над язычниками. Этими победами мы обязаны Твоему покровительству и защите. 10 Теперь же Бог оставил нас: мы поражены врагами, тогда как мы сохраняем верность Тебе и не отступаем от Твоих заповедей. 24 Восстань, Господи, на нашу защиту и избавь нас по Твоей милости.
Начальнику хора. Учение. Сынов Кореевых.
Боже, мы слышали ушами своими, отцы наши рассказывали нам о деле, какое Ты соделал во дни их, во дни древние:
Ты рукою Твоею истребил народы, а их насадил; поразил племена и изгнал их;
ибо они не мечом своим приобрели землю, и не их мышца спасла их, но Твоя десница и Твоя мышца и свет лица Твоего, ибо Ты благоволил к ним.
Боже, Царь мой! Ты – тот же; даруй спасение Иакову.
С Тобою избодаем рогами врагов наших; во имя Твое попрем ногами восстающих на нас:
ибо не на лук мой уповаю, и не меч мой спасет меня;
но Ты спасешь нас от врагов наших, и посрамишь ненавидящих нас.
О Боге похвалимся всякий день, и имя Твое будем прославлять вовек.
Но ныне Ты отринул и посрамил нас, и не выходишь с войсками нашими;
обратил нас в бегство от врага, и ненавидящие нас грабят нас;
Ты отдал нас, как овец, на съедение и рассеял нас между народами;
без выгоды Ты продал народ Твой и не возвысил цены его;
отдал нас на поношение соседям нашим, на посмеяние и поругание живущим вокруг нас;
Ты сделал нас притчею между народами, покиванием головы между иноплеменниками.
Всякий день посрамление мое предо мною, и стыд покрывает лице мое
от голоса поносителя и клеветника, от взоров врага и мстителя:
все это пришло на нас, но мы не забыли Тебя и не нарушили завета Твоего.
Не отступило назад сердце наше, и стопы наши не уклонились от пути Твоего,
когда Ты сокрушил нас в земле драконов и покрыл нас тенью смертною.
Если бы мы забыли имя Бога нашего и простерли руки наши к богу чужому,
то не взыскал ли бы сего Бог? Ибо Он знает тайны сердца.
Но за Тебя умерщвляют нас всякий день, считают нас за овец, обреченных на заклание.
Восстань, что спишь, Господи! пробудись, не отринь навсегда.
Для чего скрываешь лице Твое, забываешь скорбь нашу и угнетение наше?
ибо душа наша унижена до праха, утроба наша прильнула к земле.
Восстань на помощь нам и избавь нас ради милости Твоей.
2 Воспеваю Царя. 3 Ты – прекраснейший из всех сынов человеческих, вооружись славою Твоею и красотою, и царствуй для установления истины. 6 Все враги падут пред Тобою. 10 Ты, царица, откажись от своей семьи и родины: тогда Царь особенно возлюбит тебя, и к тебе на поклонение придут все знатные из людей. 14 Вся слава царицы во внутренних ее достоинствах. Она, а за нею и другие дочери царей, идут к Царю в его чертог. 17 Сыновья Твои будут князьями по всей земле и имя Твое будет славиться вечно.
Начальнику хора. На музыкальном орудии Шошан. Учение. Сынов Кореевых. Песнь любви
Излилось из сердца моего слово благое; я говорю: песнь моя о Царе; язык мой – трость скорописца.
Ты прекраснее сынов человеческих; благодать излилась из уст Твоих; посему благословил Тебя Бог на веки.
Препояшь Себя по бедру мечом Твоим, Сильный, славою Твоею и красотою Твоею,
и в сем украшении Твоем поспеши, воссядь на колесницу ради истины и кротости и правды, и десница Твоя покажет Тебе дивные дела.
Остры стрелы Твои, [Сильный], – народы падут пред Тобою, – они – в сердце врагов Царя.
Престол Твой, Боже, вовек; жезл правоты – жезл царства Твоего.
Ты возлюбил правду и возненавидел беззаконие, посему помазал Тебя, Боже, Бог Твой елеем радости более соучастников Твоих.
Все одежды Твои, как смирна и алой и касия; из чертогов слоновой кости увеселяют Тебя.
Дочери царей между почетными у Тебя; стала царица одесную Тебя в Офирском золоте.
Слыши, дщерь, и смотри, и приклони ухо твое, и забудь народ твой и дом отца твоего.
И возжелает Царь красоты твоей; ибо Он Господь твой, и ты поклонись Ему.
И дочь Тира с дарами, и богатейшие из народа будут умолять лице Твое.
Вся слава дщери Царя внутри; одежда ее шита золотом;
в испещренной одежде ведется она к Царю; за нею ведутся к Тебе девы, подруги ее,
приводятся с весельем и ликованьем, входят в чертог Царя.
Вместо отцов Твоих, будут сыновья Твои; Ты поставишь их князьями по всей земле.
Сделаю имя Твое памятным в род и род; посему народы будут славить Тебя во веки и веки.
2 Бог – наше прибежище, а потому никакие опасности не могут нас устрашить. 5 Бог, как река, орошает Сион и ограждает его от врагов. 7 Восстали народы, но Бог сокрушил и уничтожил их. 11 Помните все народы, что Бог Иакова есть единый и истинный Бог.
Начальнику хора. Сынов Кореевых. На музыкальном орудии Аламоф. Песнь
Бог нам прибежище и сила, скорый помощник в бедах,
посему не убоимся, хотя бы поколебалась земля, и горы двинулись в сердце морей.
Пусть шумят, вздымаются воды их, трясутся горы от волнения их.
Речные потоки веселят град Божий, святое жилище Всевышнего.
Бог посреди его; он не поколеблется: Бог поможет ему с раннего утра.
Восшумели народы; двинулись царства: [Всевышний] дал глас Свой, и растаяла земля.
Господь сил с нами, Бог Иакова заступник наш.
Придите и видите дела Господа, – какие произвел Он опустошения на земле:
прекращая брани до края земли, сокрушил лук и переломил копье, колесницы сжег огнем.
Остановитесь и познайте, что Я – Бог: буду превознесен в народах, превознесен на земле.
Господь сил с нами, заступник наш Бог Иакова.
2 Все народы должны благоговеть пред Богом. 6 Воспевайте Его, Царя всей земли. 9 Победой над князьями языческих народов Господь показал, что Он «превознесен» над ними.
Начальнику хора. Сынов Кореевых. Псалом
Восплещите руками все народы, воскликните Богу гласом радости;
ибо Господь Всевышний страшен, – великий Царь над всею землею;
покорил нам народы и племена под ноги наши;
избрал нам наследие наше, красу Иакова, которого возлюбил.
Восшел Бог при восклицаниях, Господь при звуке трубном.
Пойте Богу нашему, пойте; пойте Царю нашему, пойте,
ибо Бог – Царь всей земли; пойте все разумно.
Бог воцарился над народами, Бог воссел на святом престоле Своем;
князья народов собрались к народу Бога Авраамова, ибо щиты земли – Божии; Он превознесен над ними.
2 Велик Господь в своем царственном городе, которого Он Защитник. 5 Собрались враги, но погибли. 9 Мы полны благоговения пред Тобою. 12 Пусть радуются все города иудейские. Пусть осмотрят Иерусалим, спасенный Богом от врагов и неповрежденный. Этот – Бог наш на веки и веки.
Песнь. Псалом. Сынов Кореевых
Велик Господь и всехвален во граде Бога нашего, на святой горе Его.
Прекрасная возвышенность, радость всей земли гора Сион; на северной стороне ее город великого Царя.
Бог в жилищах его ведом, как заступник:
ибо вот, сошлись цари и прошли все мимо;
увидели и изумились, смутились и обратились в бегство;
страх объял их там и мука, как у женщин в родах;
восточным ветром Ты сокрушил Фарсийские корабли.
Как слышали мы, так и увидели во граде Господа сил, во граде Бога нашего: Бог утвердит его на веки.
Мы размышляли, Боже, о благости Твоей посреди храма Твоего.
Как имя Твое, Боже, так и хвала Твоя до концов земли; десница Твоя полна правды.
Да веселится гора Сион, [и] да радуются дщери Иудейские ради судов Твоих, [Господи].
Пойдите вокруг Сиона и обойдите его, пересчитайте башни его;
обратите сердце ваше к укреплениям его, рассмотрите домы его, чтобы пересказать грядущему роду,
ибо сей Бог есть Бог наш на веки и веки: Он будет вождем нашим до самой смерти.
2 Все люди, слушайте изречение мудрости. 6 Не бойтесь преследований нечестивых, так как нет никого, кто бы мог избежать смерти. 12 Нечестивый не избежит преисподней; а праведный будет принят Богом. 17 Не бойся, когда видишь увеличение силы и славы нечестивого: по смерти он пойдет к своим отцам, которые не видят света.
Начальнику хора. Сынов Кореевых. Псалом
Слушайте сие, все народы; внимайте сему, все живущие во вселенной, –
и простые и знатные, богатый, равно как бедный.
Уста мои изрекут премудрость, и размышления сердца моего – знание.
Приклоню ухо мое к притче, на гуслях открою загадку мою:
«для чего бояться мне во дни бедствия, когда беззаконие путей моих окружит меня?»
Надеющиеся на силы свои и хвалящиеся множеством богатства своего!
человек никак не искупит брата своего и не даст Богу выкупа за него:
дорога́ цена искупления души их, и не будет того вовек,
чтобы остался кто жить навсегда и не увидел могилы.
Каждый видит, что и мудрые умирают, равно как и невежды и бессмысленные погибают и оставляют имущество свое другим.
В мыслях у них, что домы их вечны, и что жилища их в род и род, и земли свои они называют своими именами.
Но человек в чести не пребудет; он уподобится животным, которые погибают.
Этот путь их есть безумие их, хотя последующие за ними одобряют мнение их.
Как овец, заключат их в преисподнюю; смерть будет пасти их, и наутро праведники будут владычествовать над ними; сила их истощится; могила – жилище их.
Но Бог избавит душу мою от власти преисподней, когда примет меня.
Не бойся, когда богатеет человек, когда слава дома его умножается:
ибо умирая не возьмет ничего; не пойдет за ним слава его;
хотя при жизни он ублажает душу свою, и прославляют тебя, что ты удовлетворяешь себе,
но он пойдет к роду отцов своих, которые никогда не увидят света.
Человек, который в чести и неразумен, подобен животным, которые погибают.
1 Бог богов призывает на суд свой народ. 7 Он грозно говорит ему: «Я обличаю тебя не за жертвы, в твоих жертвах я не нуждаюсь. 14 Ты принеси Мне хвалу и воздай обеты, тогда во время скорби Я избавлю тебя. 16 Ты же грешен: соблюдаешь только внешне Мой устав, а творишь зло. За это Я накажу тебя. Тот получит награду, кто чтит Меня внутренне и следует Моим заповедям в своей жизни».
Псалом Асафа.
Бог богов, Господь возглаголал и призывает землю, от восхода солнца до запада.
С Сиона, который есть верх красоты, является Бог,
грядет Бог наш, и не в безмолвии: пред Ним огонь поядающий, и вокруг Его сильная буря.
Он призывает свыше небо и землю, судить народ Свой:
«соберите ко Мне святых Моих, вступивших в завет со Мною при жертве».
И небеса провозгласят правду Его, ибо судия сей есть Бог.
«Слушай, народ Мой, Я буду говорить; Израиль! Я буду свидетельствовать против тебя: Я Бог, твой Бог.
Не за жертвы твои Я буду укорять тебя; всесожжения твои всегда предо Мною;
не приму тельца из дома твоего, ни козлов из дворов твоих,
ибо Мои все звери в лесу, и скот на тысяче гор,
знаю всех птиц на горах, и животные на полях предо Мною.
Если бы Я взалкал, то не сказал бы тебе, ибо Моя вселенная и все, что наполняет ее.
Ем ли Я мясо волов и пью ли кровь козлов?
Принеси в жертву Богу хвалу и воздай Всевышнему обеты твои,
и призови Меня в день скорби; Я избавлю тебя, и ты прославишь Меня».
Грешнику же говорит Бог: «что ты проповедуешь уставы Мои и берешь завет Мой в уста твои,
а сам ненавидишь наставление Мое и слова Мои бросаешь за себя?
когда видишь вора, сходишься с ним, и с прелюбодеями сообщаешься;
уста твои открываешь на злословие, и язык твой сплетает коварство;
сидишь и говоришь на брата твоего, на сына матери твоей клевещешь;
ты это делал, и Я молчал; ты подумал, что Я такой же, как ты. Изобличу тебя и представлю пред глаза твои [грехи твои].
Уразумейте это, забывающие Бога, дабы Я не восхитил, – и не будет избавляющего.
Кто приносит в жертву хвалу, тот чтит Меня, и кто наблюдает за путем своим, тому явлю Я спасение Божие».
3 Господи! Прости и очисти по Твоей великой милости мой грех, который тяготит меня. Я глубоко сознаю свою вину пред Тобою. 7 Я зачат и рожден во грехе. Ты сообщал мне откровения, любил меня. Прояви свою милость прощением моего греха, сделай меня радостным от полученного прощения. 15 Открой мои уста для восхваления Тебя. Такой вид богоугождения Тебе приятней внешних жертв.
Начальнику хора. Псалом Давида,
когда приходил к нему пророк Нафан, после того, как Давид вошел к Вирсавии
Помилуй меня, Боже, по великой милости Твоей, и по множеству щедрот Твоих изгладь беззакония мои.
Многократно омой меня от беззакония моего, и от греха моего очисти меня,
ибо беззакония мои я сознаю, и грех мой всегда предо мною.
Тебе, Тебе единому согрешил я и лукавое пред очами Твоими сделал, так что Ты праведен в приговоре Твоем и чист в суде Твоем.
Вот, я в беззаконии зачат, и во грехе родила меня мать моя.
Вот, Ты возлюбил истину в сердце и внутрь меня явил мне мудрость [Твою].
Окропи меня иссопом, и буду чист; омой меня, и буду белее снега.
Дай мне услышать радость и веселие, и возрадуются кости, Тобою сокрушенные.
Отврати лице Твое от грехов моих и изгладь все беззакония мои.
Сердце чистое сотвори во мне, Боже, и дух правый обнови внутри меня.
Не отвергни меня от лица Твоего и Духа Твоего Святаго не отними от меня.
Возврати мне радость спасения Твоего и Духом владычественным утверди меня.
Научу беззаконных путям Твоим, и нечестивые к Тебе обратятся.
Избавь меня от кровей, Боже, Боже спасения моего, и язык мой восхвалит правду Твою.
Господи! отверзи уста мои, и уста мои возвестят хвалу Твою:
ибо жертвы Ты не желаешь, – я дал бы ее; к всесожжению не благоволишь.
Жертва Богу – дух сокрушенный; сердца сокрушенного и смиренного Ты не презришь, Боже.
Облагодетельствуй, [Господи,] по благоволению Твоему Сион; воздвигни стены Иерусалима:
тогда благоугодны будут Тебе жертвы правды, возношение и всесожжение; тогда возложат на алтарь Твой тельцов.
2 Что ты хвалишься своим злодейством? 7 За это на твоем примере Господь покажет гибельность упования на себя, а не на Бога. 10 Меня же, уповающего на Господа, не оставит.
Начальнику хора. Учение Давида,
после того, как приходил Доик Идумеянин и донес Саулу и сказал ему, что Давид пришел в дом Ахимелеха
Что хвалишься злодейством, сильный? милость Божия всегда со мною;
гибель вымышляет язык твой; как изощренная бритва, он у тебя, коварный!
ты любишь больше зло, нежели добро, больше ложь, нежели говорить правду;
ты любишь всякие гибельные речи, язык коварный:
за то Бог сокрушит тебя вконец, изринет тебя и исторгнет тебя из жилища [твоего] и корень твой из земли живых.
Увидят праведники и убоятся, посмеются над ним [и скажут]:
«вот человек, который не в Боге полагал крепость свою, а надеялся на множество богатства своего, укреплялся в злодействе своем».
А я, как зеленеющая маслина, в доме Божием, и уповаю на милость Божию во веки веков,
вечно буду славить Тебя за то, что Ты соделал, и уповать на имя Твое, ибо оно благо пред святыми Твоими.
Делающие беззаконие постыдятся и будут отвергнуты Господом.
Начальнику хора. На духовом орудии. Учение Давида
Сказал безумец в сердце своем: «нет Бога». Развратились они и совершили гнусные преступления; нет делающего добро.
Бог с небес призрел на сынов человеческих, чтобы видеть, есть ли разумеющий, ищущий Бога.
Все уклонились, сделались равно непотребными; нет делающего добро, нет ни одного.
Неужели не вразумятся делающие беззаконие, съедающие народ мой, как едят хлеб, и не призывающие Бога?
Там убоятся они страха, где нет страха, ибо рассыплет Бог кости ополчающихся против тебя. Ты постыдишь их, потому что Бог отверг их.
Кто даст с Сиона спасение Израилю! Когда Бог возвратит пленение народа Своего, тогда возрадуется Иаков и возвеселится Израиль.
3 Господи, спаси меня Твоею силою от врагов. 6 Я верю, что Он защитит меня невинного 8 и за дарованное спасение я прославлю Его.
Начальнику хора. На струнных орудиях. Учение Давида
когда пришли Зифеи и сказали Саулу: «не у нас ли скрывается Давид?»
Боже! именем Твоим спаси меня, и силою Твоею суди меня.
Боже! услышь молитву мою, внемли словам уст моих,
ибо чужие восстали на меня, и сильные ищут души моей; они не имеют Бога пред собою.
Вот, Бог помощник мой; Господь подкрепляет душу мою.
Он воздаст за зло врагам моим; истиною Твоею истреби их.
Я усердно принесу Тебе жертву, прославлю имя Твое, Господи, ибо оно благо,
ибо Ты избавил меня от всех бед, и на врагов моих смотрело око мое.
2 Господи, помоги мне, притесняемому от нечестивого. 5 Я малодушествую. 10 Расстрой союз врагов, завладевших городом и творящих злодеяния. 13 Моим врагом сделался друг мой. 16 Накажи их, Господи. Я буду взывать к Тебе. 19 Праведника Господь спасет, а врагов его низложит.
Начальнику хора. На струнных орудиях. Учение Давида
Услышь, Боже, молитву мою и не скрывайся от моления моего;
внемли мне и услышь меня; я стенаю в горести моей, и смущаюсь
от голоса врага, от притеснения нечестивого, ибо они возводят на меня беззаконие и в гневе враждуют против меня.
Сердце мое трепещет во мне, и смертные ужасы напали на меня;
страх и трепет нашел на меня, и ужас объял меня.
И я сказал: «кто дал бы мне крылья, как у голубя? я улетел бы и успокоился бы;
далеко удалился бы я, и оставался бы в пустыне;
поспешил бы укрыться от вихря, от бури».
Расстрой, Господи, и раздели языки их, ибо я вижу насилие и распри в городе;
днем и ночью ходят они кругом по стенам его; злодеяния и бедствие посреди его;
посреди его пагуба; обман и коварство не сходят с улиц его:
ибо не враг поносит меня, – это я перенес бы; не ненавистник мой величается надо мною, – от него я укрылся бы;
но ты, который был для меня то же, что я, друг мой и близкий мой,
с которым мы разделяли искренние беседы и ходили вместе в дом Божий.
Да найдет на них смерть; да сойдут они живыми в ад, ибо злодейство в жилищах их, посреди их.
Я же воззову к Богу, и Господь спасет меня.
Вечером и утром и в полдень буду умолять и вопиять, и Он услышит голос мой,
избавит в мире душу мою от восстающих на меня, ибо их много у меня;
услышит Бог, и смирит их от века Живущий, потому что нет в них перемены; они не боятся Бога,
простерли руки свои на тех, которые с ними в мире, нарушили союз свой;
уста их мягче масла, а в сердце их вражда; слова их нежнее елея, но они суть обнаженные мечи.
Возложи на Господа заботы твои, и Он поддержит тебя. Никогда не даст Он поколебаться праведнику.
Ты, Боже, низведешь их в ров погибели; кровожадные и коварные не доживут и до половины дней своих. А я на Тебя, [Господи,] уповаю.
2 Помилуй меня, Господи, от врагов моих. 4 На Тебя уповаю и верю Тебе. 6 Враги зорко следят за мною. Неужели Ты не накажешь их? 9 Мои бедствия исчислены у Тебя, и Ты мой Защитник, потому я не боюсь врагов и за посланное Тобою спасение я воздам Тебе мои обеты.
Начальнику хора. О голубице, безмолвствующей в удалении. Писание Давида, когда Филистимляне захватили его в Гефе
Помилуй меня, Боже! ибо человек хочет поглотить меня; нападая всякий день, теснит меня.
Враги мои всякий день ищут поглотить меня, ибо много восстающих на меня, о, Всевышний!
Когда я в страхе, на Тебя я уповаю.
В Боге восхвалю я слово Его; на Бога уповаю, не боюсь; что сделает мне плоть?
Всякий день извращают слова мои; все помышления их обо мне – на зло:
собираются, притаиваются, наблюдают за моими пятами, чтобы уловить душу мою.
Неужели они избегнут воздаяния за неправду свою? Во гневе низложи, Боже, народы.
У Тебя исчислены мои скитания; положи слезы мои в сосуд у Тебя, – не в книге ли они Твоей?
Враги мои обращаются назад, когда я взываю к Тебе, из этого я узнаю́, что Бог за меня.
В Боге восхвалю я слово Его, в Господе восхвалю слово Его.
На Бога уповаю, не боюсь; что сделает мне человек?
На мне, Боже, обеты Тебе; Тебе воздам хвалы,
ибо Ты избавил душу мою от смерти, [очи мои от слез,] да и ноги мои от преткновения, чтобы я ходил пред лицем Божиим во свете живых.
2 Взываю к Тебе, Господи, о помощи, находясь среди врагов; верую, что Ты спасешь меня, за что будь превознесен над всею землею! 7 Враги расставили мне сети, но я уверен в Твоей защите. 9 Я буду воспевать среди народов величие Твоих благодеяний.
Начальнику хора. Не погуби. Писание Давида, когда он убежал от Саула в пещеру
Помилуй меня, Боже, помилуй меня, ибо на Тебя уповает душа моя, и в тени крыл Твоих я укроюсь, доколе не пройдут беды.
Воззову к Богу Всевышнему, Богу, благодетельствующему мне;
Он пошлет с небес и спасет меня; посрамит ищущего поглотить меня; пошлет Бог милость Свою и истину Свою.
Душа моя среди львов; я лежу среди дышущих пламенем, среди сынов человеческих, у которых зубы – копья и стрелы, и у которых язык – острый меч.
Будь превознесен выше небес, Боже, и над всею землею да будет слава Твоя!
Приготовили сеть ногам моим; душа моя поникла; выкопали предо мною яму, и сами упали в нее.
Готово сердце мое, Боже, готово сердце мое: буду петь и славить.
Воспрянь, слава моя, воспрянь, псалтирь и гусли! Я встану рано.
Буду славить Тебя, Господи, между народами; буду воспевать Тебя среди племен,
ибо до небес велика милость Твоя и до облаков истина Твоя.
Будь превознесен выше небес, Боже, и над всею землею да будет слава Твоя!
2 Вы, судьи, поступаете несправедливо, так как всегда совершаете злодеяния. 4 Эти судьи с самого рождения любят зло и неспособны к перерождению. 7 Сокруши, Господи, их силу, сделай их безвредными и развей. 11 Тогда праведник будет радоваться тому, что есть Бог, судящий на земле!
Начальнику хора. Не погуби. Писание Давида
Подлинно ли правду говорите вы, судьи, и справедливо судите, сыны человеческие?
Беззаконие составляете в сердце, кладете на весы злодеяния рук ваших на земле.
С самого рождения отступили нечестивые, от утробы матери заблуждаются, говоря ложь.
Яд у них – как яд змеи, как глухого аспида, который затыкает уши свои
и не слышит голоса заклинателя, самого искусного в заклинаниях.
Боже! сокруши зубы их в устах их; разбей, Господи, челюсти львов!
Да исчезнут, как вода протекающая; когда напрягут стрелы, пусть они будут как переломленные.
Да исчезнут, как распускающаяся улитка; да не видят солнца, как выкидыш женщины.
Прежде нежели котлы ваши ощутят горящий терн, и свежее и обгоревшее да разнесет вихрь.
Возрадуется праведник, когда увидит отмщение; омоет стопы свои в крови нечестивого.
И скажет человек: «подлинно есть плод праведнику! итак есть Бог, судящий на земле!»
2 Защити меня, Господи, от незаслуженно нападающих на меня и подстерегающих. 6 Накажи беззаконников, не боящихся Бога. 9 Ты, Господи, низложи их, но не умерщвляй, чтобы народ не забывал Тебя. 15 Пусть они обессиленными ходят, а я буду воспевать Тебя, моего защитника.
Начальнику хора. Не погуби. Писание Давида, когда Саул послал стеречь дом его, чтобы умертвить его
Избавь меня от врагов моих, Боже мой! защити меня от восстающих на меня;
избавь меня от делающих беззаконие; спаси от кровожадных,
ибо вот, они подстерегают душу мою; собираются на меня сильные не за преступление мое и не за грех мой, Господи;
без вины моей сбегаются и вооружаются; подвигнись на помощь мне и воззри.
Ты, Господи, Боже сил, Боже Израилев, восстань посетить все народы, не пощади ни одного из нечестивых беззаконников:
вечером возвращаются они, воют, как псы, и ходят вокруг города;
вот они изрыгают хулу языком своим; в устах их мечи: «ибо», думают они, «кто слышит?»
Но Ты, Господи, посмеешься над ними; Ты посрамишь все народы.
Сила – у них, но я к Тебе прибегаю, ибо Бог – заступник мой.
Бог мой, милующий меня, предварит меня; Бог даст мне смотреть на врагов моих.
Не умерщвляй их, чтобы не забыл народ мой; расточи их силою Твоею и низложи их, Господи, защитник наш.
Слово языка их есть грех уст их, да уловятся они в гордости своей за клятву и ложь, которую произносят.
Расточи их во гневе, расточи, чтобы их не было; и да познают, что Бог владычествует над Иаковом до пределов земли.
Пусть возвращаются вечером, воют, как псы, и ходят вокруг города;
пусть бродят, чтобы найти пищу, и несытые проводят ночи.
А я буду воспевать силу Твою и с раннего утра провозглашать милость Твою, ибо Ты был мне защитою и убежищем в день бедствия моего.
Сила моя! Тебя буду воспевать я, ибо Бог – заступник мой, Бог мой, милующий меня.
3 Боже, Ты послал нам жестокое испытание. 6 Помоги нам. 9 Давид уверен в своей победе над врагами, ему подчиняются по Божественному откровению моавитяне и идумеяне, в столицу которых введет его Сам Господь.
Начальнику хора. На музыкальном орудии Шушан-Эдуф. Писание Давида для изучения,
когда он воевал с Сириею Месопотамскою и с Сириею Цованскою, и когда Иоав, возвращаясь, поразил двенадцать тысяч Идумеев в долине Соляной
Боже! Ты отринул нас, Ты сокрушил нас, Ты прогневался: обратись к нам.
Ты потряс землю, разбил ее: исцели повреждения ее, ибо она колеблется.
Ты дал испытать народу твоему жестокое, напоил нас вином изумления.
Даруй боящимся Тебя знамя, чтобы они подняли его ради истины,
чтобы избавились возлюбленные Твои; спаси десницею Твоею и услышь меня.
Бог сказал во святилище Своем: «восторжествую, разделю Сихем и долину Сокхоф размерю:
Мой Галаад, Мой Манассия, Ефрем крепость главы Моей, Иуда скипетр Мой,
Моав умывальная чаша Моя; на Едома простру сапог Мой. Восклицай Мне, земля Филистимская!»
Кто введет меня в укрепленный город? Кто доведет меня до Едома?
Не Ты ли, Боже, Который отринул нас, и не выходишь, Боже, с войсками нашими?
Подай нам помощь в тесноте, ибо защита человеческая суетна.
С Богом мы окажем силу, Он низложит врагов наших.
2 Услышь, Господи, мою молитву и спаси меня, так как я только в Тебе нахожу прибежище. Дай мне вечно жить под Твоим покровительством. 6 Ты услышишь молитву мою и возвратишь мне мое наследие. Да умножит Господь дни царя; да пользуется он вечной милостью Бога и тогда он возблагодарит Господа молитвами и обетами.
Начальнику хора. На струнном орудии. Псалом Давида
Услышь, Боже, вопль мой, внемли молитве моей!
От конца земли взываю к Тебе в унынии сердца моего; возведи меня на скалу, для меня недосягаемую,
ибо Ты прибежище мое, Ты крепкая защита от врага.
Да живу я вечно в жилище Твоем и покоюсь под кровом крыл Твоих,
ибо Ты, Боже, услышал обеты мои и дал мне наследие боящихся имени Твоего.
Приложи дни ко дням царя, лета его продли в род и род,
да пребудет он вечно пред Богом; заповедуй милости и истине охранять его.
И я буду петь имени Твоему вовек, исполняя обеты мои всякий день.
2 Надеюсь только на Господа, потому все мои враги будут низринуты, к какой бы лжи они ни прибегали. 6 Моя единственная и верная защита, как и всех людей, только Господь. Прибегайте к Нему и не надейтесь на людей, так как только у Господа сила и милость.
Начальнику хора Идифумова. Псалом Давида
Только в Боге успокаивается душа моя: от Него спасение мое.
Только Он – твердыня моя, спасение мое, убежище мое: не поколеблюсь более.
Доколе вы будете налегать на человека? Вы будете низринуты, все вы, как наклонившаяся стена, как ограда пошатнувшаяся.
Они задумали свергнуть его с высоты, прибегли ко лжи; устами благословляют, а в сердце своем клянут.
Только в Боге успокаивайся, душа моя! ибо на Него надежда моя.
Только Он – твердыня моя и спасение мое, убежище мое: не поколеблюсь.
В Боге спасение мое и слава моя; крепость силы моей и упование мое в Боге.
Народ! надейтесь на Него во всякое время; изливайте пред Ним сердце ваше: Бог нам прибежище.
Сыны человеческие – только суета; сыны мужей – ложь; если положить их на весы, все они вместе легче пустоты.
Не надейтесь на грабительство и не тщеславьтесь хищением; когда богатство умножается, не прилагайте к нему сердца.
Однажды сказал Бог, и дважды слышал я это, что сила у Бога,
и у Тебя, Господи, милость, ибо Ты воздаешь каждому по делам его.
2 Из пустыни стремлюсь к Твоему святилищу, Боже. 5 Я буду благословлять Тебя всю жизнь и сейчас постоянно вспоминаю о Тебе. Ты моя сила и надежда и Ты сохранишь меня, а ищущие моей погибели будут уничтожены, их несправедливые уста замолкнут. Царь будет радоваться о Боге.
Псалом Давида, когда он был в пустыне Иудейской
Боже! Ты Бог мой, Тебя от ранней зари ищу я; Тебя жаждет душа моя, по Тебе томится плоть моя в земле пустой, иссохшей и безводной,
чтобы видеть силу Твою и славу Твою, как я видел Тебя во святилище:
ибо милость Твоя лучше, нежели жизнь. Уста мои восхвалят Тебя.
Так благословлю Тебя в жизни моей; во имя Твое вознесу руки мои.
Как туком и елеем насыщается душа моя, и радостным гласом восхваляют Тебя уста мои,
когда я вспоминаю о Тебе на постели моей, размышляю о Тебе в ночные стражи,
ибо Ты помощь моя, и в тени крыл Твоих я возрадуюсь;
к Тебе прилепилась душа моя; десница Твоя поддерживает меня.
А те, которые ищут погибели душе моей, сойдут в преисподнюю земли;
сразят их силою меча; достанутся они в добычу лисицам.
Царь же возвеселится о Боге, восхвален будет всякий, клянущийся Им, ибо заградятся уста говорящих неправду.
2 Сохрани меня, Господи, от коварных врагов, готовящих нападение. 8 Но враги мои не успеют: неправда будет причиной их гибели, и тогда все люди увидят, что кара бесчестных врагов есть дело Божие, а праведник будет радоваться о Господе.
Начальнику хора. Псалом Давида
Услышь, Боже, голос мой в молитве моей, сохрани жизнь мою от страха врага;
укрой меня от замысла коварных, от мятежа злодеев,
которые изострили язык свой, как меч; напрягли лук свой – язвительное слово,
чтобы втайне стрелять в непорочного; они внезапно стреляют в него и не боятся.
Они утвердились в злом намерении, совещались скрыть сеть, говорили: кто их увидит?
Изыскивают неправду, делают расследование за расследованием даже до внутренней жизни человека и до глубины сердца.
Но поразит их Бог стрелою: внезапно будут они уязвлены;
языком своим они поразят самих себя; все, видящие их, удалятся от них.
И убоятся все человеки, и возвестят дело Божие, и уразумеют, что это Его дело.
А праведник возвеселится о Господе и будет уповать на Него; и похвалятся все правые сердцем.
2 Тебе, Господи, принадлежит хвала за все милости, которые Ты оказываешь Своему избранному народу. 6 Услышь нас, Боже, упование всей Вселенной, всемогущий Владыка земли и морей. 10 Ты изливаешь на землю дождь, увлажняешь её и покрываешь богатой растительностью.
Начальнику хора. Псалом Давида для пения
Тебе, Боже, принадлежит хвала на Сионе, и Тебе воздастся обет [в Иерусалиме].
Ты слышишь молитву; к Тебе прибегает всякая плоть.
Дела беззаконий превозмогают меня; Ты очистишь преступления наши.
Блажен, кого Ты избрал и приблизил, чтобы он жил во дворах Твоих. Насытимся благами дома Твоего, святаго храма Твоего.
Страшный в правосудии, услышь нас, Боже, Спаситель наш, упование всех концов земли и находящихся в море далеко,
поставивший горы силою Своею, препоясанный могуществом,
укрощающий шум морей, шум волн их и мятеж народов!
И убоятся знамений Твоих живущие на пределах земли. Утро и вечер возбудишь к славе Твоей.
Ты посещаешь землю и утоляешь жажду ее, обильно обогащаешь ее: поток Божий полон воды; Ты приготовляешь хлеб, ибо так устроил ее;
напояешь борозды ее, уравниваешь глыбы ее, размягчаешь ее каплями дождя, благословляешь произрастания ее;
венчаешь лето благости Твоей, и стези Твои источают тук,
источают на пустынные пажити, и холмы препоясываются радостью;
луга одеваются стадами, и долины покрываются хлебом, восклицают и поют.
1 Все народы должны воздать хвалу Богу при виде Его дел. 6 Он чудесно помогал народу раньше, 8 и сейчас, хотя и послал на него сильного врага, но не лишил свободы. 14 Я принес Богу обильные жертвы и за мою чистую молитву Он послал милость спасения от врага.
Начальнику хора. Песнь. Воскликните Богу, вся земля.
Пойте славу имени Его, воздайте славу, хвалу Ему.
Скажите Богу: как страшен Ты в делах Твоих! По множеству силы Твоей, покорятся Тебе враги Твои.
Вся земля да поклонится Тебе и поет Тебе, да поет имени Твоему, [Вышний]!
Придите и воззрите на дела Бога, страшного в делах над сынами человеческими.
Он превратил море в сушу; через реку перешли стопами, там веселились мы о Нем.
Могуществом Своим владычествует Он вечно; очи Его зрят на народы, да не возносятся мятежники.
Благословите, народы, Бога нашего и провозгласите хвалу Ему.
Он сохранил душе нашей жизнь и ноге нашей не дал поколебаться.
Ты испытал нас, Боже, переплавил нас, как переплавляют серебро.
Ты ввел нас в сеть, положил оковы на чресла наши,
посадил человека на главу нашу. Мы вошли в огонь и в воду, и Ты вывел нас на свободу.
Войду в дом Твой со всесожжениями, воздам Тебе обеты мои,
которые произнесли уста мои и изрек язык мой в скорби моей.
Всесожжения тучные вознесу Тебе с воскурением тука овнов, принесу в жертву волов и козлов.
Придите, послушайте, все боящиеся Бога, и я возвещу вам, что сотворил Он для души моей.
Я воззвал к Нему устами моими и превознес Его языком моим.
Если бы я видел беззаконие в сердце моем, то не услышал бы меня Господь.
Но Бог услышал, внял гласу моления моего.
Благословен Бог, Который не отверг молитвы моей и не отвратил от меня милости Своей.
2 Излей на нас, Господи, свои милости, чтобы все народы узнали Тебя и восхвалили. 5 Да радуются все племена, и да восхваляют Тебя как праведного Судию народов. 7 Ты ниспослал великую милость; земля дала урожай. Да продлит на нас Господь милости, да благоговеет пред Ним вся вселенная.
Начальнику хора. На струнных орудиях. Псалом. Песнь
Боже! будь милостив к нам и благослови нас, освети нас лицем Твоим,
дабы познали на земле путь Твой, во всех народах спасение Твое.
Да восхвалят Тебя народы, Боже; да восхвалят Тебя народы все.
Да веселятся и радуются племена, ибо Ты судишь народы праведно и управляешь на земле племенами.
Да восхвалят Тебя народы, Боже, да восхвалят Тебя народы все.
Земля дала плод свой; да благословит нас Бог, Бог наш.
Да благословит нас Бог, и да убоятся Его все пределы земли.
2 Восстанет Бог и рассеет врагов. Праведники возрадуются. 5 Пойте Господу, Отцу всех обездоленных. 7 Он освободил узников от оков, провел через пустыню до Синая. 9 Бог в нужде подкреплял свой народ, обращал в бегство врагов его и назначил для счастливой жизни уделы своему народу. 16 Тщетна зависть высоких гор Сиону, так как Господь на нем останется пребывать навсегда. 18 Господь всемогущ. 20 Будем благословлять нашего Спасителя, Он сокрушит всех Своих врагов, где бы они ни скрывались. 25 Господь торжественно входит в Иерусалим. 29 Утверди, Боже, Твое покровительство Иерусалиму. Тебе цари принесут дары. 33 Воспевайте Того, Кто, даст Израилю силу и крепость.
Начальнику хора. Псалом Давида. Песнь
Да восстанет Бог, и расточатся враги Его, и да бегут от лица Его ненавидящие Его.
Как рассеивается дым, Ты рассей их; как тает воск от огня, так нечестивые да погибнут от лица Божия.
А праведники да возвеселятся, да возрадуются пред Богом и восторжествуют в радости.
Пойте Богу нашему, пойте имени Его, превозносите Шествующего на небесах; имя Ему: Господь, и радуйтесь пред лицем Его.
Отец сирот и судья вдов Бог во святом Своем жилище.
Бог одиноких вводит в дом, освобождает узников от оков, а непокорные остаются в знойной пустыне.
Боже! когда Ты выходил пред народом Твоим, когда Ты шествовал пустынею,
земля тряслась, даже небеса таяли от лица Божия, и этот Синай – от лица Бога, Бога Израилева.
Обильный дождь проливал Ты, Боже, на наследие Твое, и когда оно изнемогало от труда, Ты подкреплял его.
Народ Твой обитал там; по благости Твоей, Боже, Ты готовил необходимое для бедного.
Господь даст слово: провозвестниц великое множество.
Цари воинств бегут, бегут, а сидящая дома делит добычу.
Расположившись в уделах [своих], вы стали, как голубица, которой крылья покрыты серебром, а перья чистым золотом:
когда Всемогущий рассеял царей на сей земле, она забелела, как снег на Селмоне.
Гора Божия – гора Васанская! гора высокая – гора Васанская!
что вы завистливо смотрите, горы высокие, на гору, на которой Бог благоволит обитать и будет Господь обитать вечно?
Колесниц Божиих тьмы, тысячи тысяч; среди их Господь на Синае, во святилище.
Ты восшел на высоту, пленил плен, принял дары для человеков, так чтоб и из противящихся могли обитать у Господа Бога.
Благословен Господь всякий день. Бог возлагает на нас бремя, но Он же и спасает нас.
Бог для нас – Бог во спасение; во власти Господа Вседержителя врата смерти.
Но Бог сокрушит голову врагов Своих, волосатое темя закоснелого в своих беззакониях.
Господь сказал: «от Васана возвращу, выведу из глубины морской,
чтобы ты погрузил ногу твою, как и псы твои язык свой, в крови врагов».
Видели шествие Твое, Боже, шествие Бога моего, Царя моего во святыне:
впереди шли поющие, позади играющие на орудиях, в средине девы с тимпанами:
«в собраниях благословите Бога Господа, вы – от семени Израилева!»
Там Вениамин младший – князь их; князья Иудины – владыки их, князья Завулоновы, князья Неффалимовы.
Бог твой предназначил тебе силу. Утверди, Боже, то, что Ты соделал для нас!
Ради храма Твоего в Иерусалиме цари принесут Тебе дары.
Укроти зверя в тростнике, стадо волов среди тельцов народов, хвалящихся слитками серебра; рассыпь народы, желающие браней.
Придут вельможи из Египта; Ефиопия прострет руки свои к Богу.
Царства земные! пойте Богу, воспевайте Господа,
шествующего на небесах небес от века. Вот, Он дает гласу Своему глас силы.
Воздайте славу Богу! величие Его – над Израилем, и могущество Его – на облаках.
Страшен Ты, Боже, во святилище Твоем. Бог Израилев – Он дает силу и крепость народу [Своему]. Благословен Бог!
2 Спаси меня, Боже, от бедствий. 4 Я истомился от ожидания помощи, а враги усилились. 6 Помоги мне и ободри всех, Тебя ищущих. 8 Ради Тебя я несу поношение. 14 Окажи мне помощь, извлеки из глубоких вод бедствий. Услышь меня, так как Ты видишь мои страдания: меня кормят желчью и поят уксусом. 23 Да погибнут враги от Твоего гнева за их жестокость ко мне. 30 Я буду славить Тебя и все страждущие возрадуются.
Начальнику хора. На Шошанниме. Псалом Давида
Спаси меня, Боже, ибо воды дошли до души [моей].
Я погряз в глубоком болоте, и не на чем стать; вошел во глубину вод, и быстрое течение их увлекает меня.
Я изнемог от вопля, засохла гортань моя, истомились глаза мои от ожидания Бога [моего].
Ненавидящих меня без вины больше, нежели волос на голове моей; враги мои, преследующие меня несправедливо, усилились; чего я не отнимал, то должен отдать.
Боже! Ты знаешь безумие мое, и грехи мои не сокрыты от Тебя.
Да не постыдятся во мне все, надеющиеся на Тебя, Господи, Боже сил. Да не посрамятся во мне ищущие Тебя, Боже Израилев,
ибо ради Тебя несу я поношение, и бесчестием покрывают лице мое.
Чужим стал я для братьев моих и посторонним для сынов матери моей,
ибо ревность по доме Твоем снедает меня, и злословия злословящих Тебя падают на меня;
и пла́чу, постясь душею моею, и это ставят в поношение мне;
и возлагаю на себя вместо одежды вретище, – и делаюсь для них притчею;
о мне толкуют сидящие у ворот, и поют в песнях пьющие вино.
А я с молитвою моею к Тебе, Господи; во время благоугодное, Боже, по великой благости Твоей услышь меня в истине спасения Твоего;
извлеки меня из тины, чтобы не погрязнуть мне; да избавлюсь от ненавидящих меня и от глубоких вод;
да не увлечет меня стремление вод, да не поглотит меня пучина, да не затворит надо мною пропасть зева своего.
Услышь меня, Господи, ибо блага милость Твоя; по множеству щедрот Твоих призри на меня;
не скрывай лица Твоего от раба Твоего, ибо я скорблю; скоро услышь меня;
приблизься к душе моей, избавь ее; ради врагов моих спаси меня.
Ты знаешь поношение мое, стыд мой и посрамление мое: враги мои все пред Тобою.
Поношение сокрушило сердце мое, и я изнемог, ждал сострадания, но нет его, – утешителей, но не нахожу.
И дали мне в пищу желчь, и в жажде моей напоили меня уксусом.
Да будет трапеза их сетью им, и мирное пиршество их – западнею;
да помрачатся глаза их, чтоб им не видеть, и чресла их расслабь навсегда;
излей на них ярость Твою, и пламень гнева Твоего да обымет их;
жилище их да будет пусто, и в шатрах их да не будет живущих,
ибо, кого Ты поразил, они еще преследуют, и страдания уязвленных Тобою умножают.
Приложи беззаконие к беззаконию их, и да не войдут они в правду Твою;
да изгладятся они из книги живых и с праведниками да не напишутся.
А я беден и страдаю; помощь Твоя, Боже, да восставит меня.
Я буду славить имя Бога [моего] в песни, буду превозносить Его в славословии,
и будет это благоугоднее Господу, нежели вол, нежели телец с рогами и с копытами.
Увидят это страждущие и возрадуются. И оживет сердце ваше, ищущие Бога,
ибо Господь внемлет нищим и не пренебрегает узников Своих.
Да восхвалят Его небеса и земля, моря и все движущееся в них;
ибо спасет Бог Сион, создаст города Иудины, и поселятся там и наследуют его,
и потомство рабов Его утвердится в нем, и любящие имя Его будут поселяться на нем.
2 Поспеши, Господи, на помощь мне. 3 Да постыдятся желающие мне зла, 5 а ищущие Тебя да возвеселятся. 6 Поспеши, Боже, на помощь мне.
Начальнику хора. Псалом Давида. В воспоминание
Поспеши, Боже, избавить меня, поспеши, Господи, на помощь мне.
Да постыдятся и посрамятся ищущие души моей! Да будут обращены назад и преданы посмеянию желающие мне зла!
Да будут обращены назад за поношение меня говорящие [мне]: «хорошо! хорошо!»
Да возрадуются и возвеселятся о Тебе все, ищущие Тебя, и любящие спасение Твое да говорят непрестанно: «велик Бог!»
Я же беден и нищ; Боже, поспеши ко мне! Ты помощь моя и Избавитель мой; Господи! не замедли.
Продолжение прошений предыдущего псалма.
На Тебя, Господи, уповаю, да не постыжусь вовек.
По правде Твоей избавь меня и освободи меня; приклони ухо Твое ко мне и спаси меня.
Будь мне твердым прибежищем, куда я всегда мог бы укрываться; Ты заповедал спасти меня, ибо твердыня моя и крепость моя – Ты.
Боже мой! избавь меня из руки нечестивого, из руки беззаконника и притеснителя,
ибо Ты – надежда моя, Господи Боже, упование мое от юности моей.
На Тебе утверждался я от утробы; Ты извел меня из чрева матери моей; Тебе хвала моя не престанет.
Для многих я был как бы дивом, но Ты твердая моя надежда.
Да наполнятся уста мои хвалою, [чтобы мне воспевать славу Твою,] всякий день великолепие Твое.
Не отвергни меня во время старости; когда будет оскудевать сила моя, не оставь меня,
ибо враги мои говорят против меня, и подстерегающие душу мою советуются между собою,
говоря: «Бог оставил его; преследуйте и схватите его, ибо нет избавляющего».
Боже! не удаляйся от меня; Боже мой! поспеши на помощь мне.
Да постыдятся и исчезнут враждующие против души моей, да покроются стыдом и бесчестием ищущие мне зла!
А я всегда буду уповать [на Тебя] и умножать всякую хвалу Тебе.
Уста мои будут возвещать правду Твою, всякий день благодеяния Твои; ибо я не знаю им числа.
Войду в размышление о силах Господа Бога; воспомяну правду Твою – единственно Твою.
Боже! Ты наставлял меня от юности моей, и доныне я возвещаю чудеса Твои.
И до старости, и до седины не оставь меня, Боже, доколе не возвещу силы Твоей роду сему и всем грядущим могущества Твоего.
Правда Твоя, Боже, до превыспренних; великие дела соделал Ты; Боже, кто подобен Тебе?
Ты посылал на меня многие и лютые беды, но и опять оживлял меня и из бездн земли опять выводил меня.
Ты возвышал меня и утешал меня, [и из бездн земли выводил меня].
И я буду славить Тебя на псалтири, Твою истину, Боже мой; буду воспевать Тебя на гуслях, Святый Израилев!
Радуются уста мои, когда я пою Тебе, и душа моя, которую Ты избавил;
и язык мой всякий день будет возвещать правду Твою, ибо постыжены и посрамлены ищущие мне зла.
1 Боже, даруй сыну царя силу утвердить правду и мир, да будет его царствование благотворно. 7 Царство его будет вечным и распространится по всему миру, так как он будет защищать нищего от насилия. 14 О нём будут молиться; все племена ублажат его. 18 Благословен Господь вовеки!
О Соломоне. [Псалом Давида.]
Боже! даруй царю Твой суд и сыну царя Твою правду,
да судит праведно людей Твоих и нищих Твоих на суде;
да принесут горы мир людям и холмы правду;
да судит нищих народа, да спасет сынов убогого и смирит притеснителя, –
и будут бояться Тебя, доколе пребудут солнце и луна, в роды родов.
Он сойдет, как дождь на скошенный луг, как капли, орошающие землю;
во дни его процветет праведник, и будет обилие мира, доколе не престанет луна;
он будет обладать от моря до моря и от реки* до концов земли; //*Евфрат.
падут пред ним жители пустынь, и враги его будут лизать прах;
цари Фарсиса и островов поднесут ему дань; цари Аравии и Савы принесут дары;
и поклонятся ему все цари; все народы будут служить ему;
ибо он избавит нищего, вопиющего и угнетенного, у которого нет помощника.
Будет милосерд к нищему и убогому, и души убогих спасет;
от коварства и насилия избавит души их, и драгоценна будет кровь их пред очами его;
и будет жить, и будут давать ему от золота Аравии, и будут молиться о нем непрестанно, всякий день благословлять его;
будет обилие хлеба на земле, наверху гор; плоды его будут волноваться, как лес на Ливане, и в городах размножатся люди, как трава на земле;
будет имя его [благословенно] вовек; доколе пребывает солнце, будет передаваться имя его*; и благословятся в нем [все племена земные], все народы ублажат его.
Благословен Господь Бог, Бог Израилев, един творящий чудеса,
и благословенно имя славы Его вовек, и наполнится славою Его вся земля. Аминь и аминь.
Кончились молитвы Давида, сына Иессеева.
1 Господь благ к чистым сердцем. Я сомневался в этой истине при виде благоденствия нечестивых, вслед за которыми идет и народ. 14 Я колебался: для чего я забочусь о своей чистоте? Но меня удержало сознание ответственности пред людьми. 16 Когда же я стал вдумываться и вошел в святилище, то узнал, как быстро падение нечестивцев. 21 Колебания были выражением моего невежества, теперь же знаю, только в Боге истинная жизнь и награда, а удаляющиеся от Него погибнут.
Псалом Асафа.
Как благ Бог к Израилю, к чистым сердцем!
А я – едва не пошатнулись ноги мои, едва не поскользнулись стопы мои, –
я позавидовал безумным, видя благоденствие нечестивых,
ибо им нет страданий до смерти их, и крепки силы их;
на работе человеческой нет их, и с прочими людьми не подвергаются ударам.
Оттого гордость, как ожерелье, обложила их, и дерзость, как наряд, одевает их;
выкатились от жира глаза их, бродят помыслы в сердце;
над всем издеваются, злобно разглашают клевету, говорят свысока;
поднимают к небесам уста свои, и язык их расхаживает по земле.
Потому туда же обращается народ Его, и пьют воду полною чашею,
и говорят: «как узнает Бог? и есть ли ведение у Вышнего?»
И вот, эти нечестивые благоденствуют в веке сем, умножают богатство.
[И я сказал:] так не напрасно ли я очищал сердце мое и омывал в невинности руки мои,
и подвергал себя ранам всякий день и обличениям всякое утро?
Но если бы я сказал: «буду рассуждать так», – то я виновен был бы пред родом сынов Твоих.
И думал я, как бы уразуметь это, но это трудно было в глазах моих,
доколе не вошел я во святилище Божие и не уразумел конца их.
Так! на скользких путях поставил Ты их и низвергаешь их в пропасти.
Как нечаянно пришли они в разорение, исчезли, погибли от ужасов!
Как сновидение по пробуждении, так Ты, Господи, пробудив их, уничтожишь мечты их.
Когда кипело сердце мое, и терзалась внутренность моя,
тогда я был невежда и не разумел; как скот был я пред Тобою.
Но я всегда с Тобою: Ты держишь меня за правую руку;
Ты руководишь меня советом Твоим и потом примешь меня в славу.
Кто мне на небе? и с Тобою ничего не хочу на земле.
Изнемогает плоть моя и сердце мое: Бог твердыня сердца моего и часть моя вовек.
Ибо вот, удаляющие себя от Тебя гибнут; Ты истребляешь всякого отступающего от Тебя.
А мне благо приближаться к Богу! На Господа Бога я возложил упование мое, чтобы возвещать все дела Твои [во вратах дщери Сионовой].
1 Вспомни, Господи, народ, Тобою избранный, который теперь Ты отринул. 4 Враги всё уничтожили, всем завладели, разрушили святилище и места собраний, у нас нет пророка. 10 Доколе Ты будешь отклонять руку Твоей помощи? 13 Ты освободил их из рабства, охранял потом от гибели. В Твоей власти все моменты времени и вся земля. 18 Вспомни об угнетенном народе.
Учение Асафа.
Для чего, Боже, отринул нас навсегда? возгорелся гнев Твой на овец пажити Твоей?
Вспомни сонм Твой, который Ты стяжал издревле, искупил в жезл достояния Твоего, – эту гору Сион, на которой Ты вселился.
Подвигни стопы Твои к вековым развалинам: все разрушил враг во святилище.
Рыкают враги Твои среди собраний Твоих; поставили знаки свои вместо знамений наших;
показывали себя подобными поднимающему вверх секиру на сплетшиеся ветви дерева;
и ныне все резьбы в нем в один раз разрушили секирами и бердышами;
предали огню святилище Твое; совсем осквернили жилище имени Твоего;
сказали в сердце своем: «разорим их совсем», – и сожгли все места собраний Божиих на земле.
Знамений наших мы не видим, нет уже пророка, и нет с нами, кто знал бы, доколе это будет.
Доколе, Боже, будет поносить враг? вечно ли будет хулить противник имя Твое?
Для чего отклоняешь руку Твою и десницу Твою? Из среды недра Твоего порази их.
Боже, Царь мой от века, устрояющий спасение посреди земли!
Ты расторг силою Твоею море, Ты сокрушил головы змиев в воде;
Ты сокрушил голову левиафана, отдал его в пищу людям пустыни, [Ефиопским];
Ты иссек источник и поток, Ты иссушил сильные реки.
Твой день и Твоя ночь: Ты уготовал светила и солнце;
Ты установил все пределы земли, лето и зиму Ты учредил.
Вспомни же: враг поносит Господа, и люди безумные хулят имя Твое.
Не предай зверям душу горлицы Твоей; собрания убогих Твоих не забудь навсегда.
Призри на завет Твой; ибо наполнились все мрачные места земли жилищами насилия.
Да не возвратится угнетенный посрамленным; нищий и убогий да восхвалят имя Твое.
Восстань, Боже, защити дело Твое, вспомни вседневное поношение Твое от безумного;
не забудь крика врагов Твоих; шум восстающих против Тебя непрестанно поднимается.
2 Близка Твоя помощь, Господи. 3 Ты обещаешь назначить время для суда над врагами. 5 Поэтому я говорю нечестивым, чтобы они не оскорбляли Бога, так как Он напоит их из чаши гнева, а праведник будет тогда восхвалять Господа.
Начальнику хора. Не погуби. Псалом Асафа. Песнь
Славим Тебя, Боже, славим, ибо близко имя Твое; возвещают чудеса Твои.
«Когда изберу время, Я произведу суд по правде.
Колеблется земля и все живущие на ней: Я утвержу столпы ее».
Говорю безумствующим: «не безумствуйте», и нечестивым: «не поднимайте ро́га,
не поднимайте высоко ро́га вашего, [не] говорите [на Бога] жестоковыйно»,
ибо не от востока и не от запада и не от пустыни возвышение,
но Бог есть судия: одного унижает, а другого возносит;
ибо чаша в руке Господа, вино кипит в ней, полное смешения, и Он наливает из нее. Даже дрожжи ее будут выжимать и пить все нечестивые земли.
А я буду возвещать вечно, буду воспевать Бога Иаковлева,
все роги нечестивых сломлю, и вознесутся роги праведника.
2 Велико имя Бога иудеев: Он сокрушил грозных врагов, которые от повеления Его погибли. 8 Он страшен в возвещённом с небес суде, когда восстал на защиту своего народа. Враги погибли, и земля успокоилась. 12 Да воздадут Ему поклонение все народы.
Начальнику хора. На струнных орудиях. Псалом Асафа. Песнь
Ведом в Иудее Бог; у Израиля велико имя Его.
И было в Салиме жилище Его и пребывание Его на Сионе.
Там сокрушил Он стрелы лука, щит и меч и брань.
Ты славен, могущественнее гор хищнических.
Крепкие сердцем стали добычею, уснули сном своим, и не нашли все мужи силы рук своих.
От прещения Твоего, Боже Иакова, вздремали и колесница и конь.
Ты страшен, и кто устоит пред лицем Твоим во время гнева Твоего?
С небес Ты возвестил суд; земля убоялась и утихла,
когда восстал Бог на суд, чтобы спасти всех угнетенных земли.
И гнев человеческий обратится во славу Тебе: остаток гнева Ты укротишь.
Делайте и воздавайте обеты Господу, Богу вашему; все, которые вокруг Него, да принесут дары Страшному:
Он укрощает дух князей, Он страшен для царей земных.
2 В день великих бедствий молюсь Богу: неужели Господь навсегда отвернулся от своего народа? 12 Тогда я стал вспоминать о Твоих великих делах, явленных народу в прошлом.
Начальнику хора Идифумова. Псалом Асафа
Глас мой к Богу, и я буду взывать; глас мой к Богу, и Он услышит меня.
В день скорби моей ищу Господа; рука моя простерта ночью и не опускается; душа моя отказывается от утешения.
Вспоминаю о Боге и трепещу; помышляю, и изнемогает дух мой.
Ты не даешь мне сомкнуть очей моих; я потрясен и не могу говорить.
Размышляю о днях древних, о летах веков минувших;
припоминаю песни мои в ночи, беседую с сердцем моим, и дух мой испытывает:
неужели навсегда отринул Господь, и не будет более благоволить?
неужели навсегда престала милость Его, и пресеклось слово Его в род и род?
неужели Бог забыл миловать? Неужели во гневе затворил щедроты Свои?
И сказал я: «вот мое горе – изменение десницы Всевышнего».
Буду вспоминать о делах Господа; буду вспоминать о чудесах Твоих древних;
буду вникать во все дела Твои, размышлять о великих Твоих деяниях.
Боже! свят путь Твой. Кто Бог так великий, как Бог [наш]!
Ты – Бог, творящий чудеса; Ты явил могущество Свое среди народов;
Ты избавил мышцею народ Твой, сынов Иакова и Иосифа.
Видели Тебя, Боже, воды, видели Тебя воды и убоялись, и вострепетали бездны.
Облака изливали воды, тучи издавали гром, и стрелы Твои летали.
Глас грома Твоего в круге небесном; молнии освещали вселенную; земля содрогалась и тряслась.
Путь Твой в море, и стезя Твоя в водах великих, и следы Твои неведомы.
Как стадо, вел Ты народ Твой рукою Моисея и Аарона.
1 Я сообщу узнанное от отцов для нашего научения и передачи потомкам, чтобы не забывать Бога и не походить на упорных и мятежных отцов. 9 Сыны Ефремовы не сохранили Завета Божия. 17 Они продолжали раздражать Господа, но Господь питал их. 32 Они продолжали грешить. Когда же Господь посылал на них бедствия, и они взывали к Нему, Он спасал их. 41 По избавлении они снова оскорбляли Господа и не помнили Его милостей, 56 потому Он и отверг жилище в Силоме и отдал в плен Кивот Завета. 67 Тогда-то Господь отверг колено Ефремово, а избрал Иуду, гору Сион и царя Давида, чистого сердцем и кроткого.
Учение Асафа.
Внимай, народ мой, закону моему, приклоните ухо ваше к словам уст моих.
Открою уста мои в притче и произнесу гадания из древности.
Что слышали мы и узнали, и отцы наши рассказали нам,
не скроем от детей их, возвещая роду грядущему славу Господа, и силу Его, и чудеса Его, которые Он сотворил.
Он постановил устав в Иакове и положил закон в Израиле, который заповедал отцам нашим возвещать детям их,
чтобы знал грядущий род, дети, которые родятся, и чтобы они в свое время возвещали своим детям, –
возлагать надежду свою на Бога и не забывать дел Божиих, и хранить заповеди Его,
и не быть подобными отцам их, роду упорному и мятежному, неустроенному сердцем и неверному Богу духом своим.
Сыны Ефремовы, вооруженные, стреляющие из луков, обратились назад в день брани:
они не сохранили завета Божия и отреклись ходить в законе Его;
забыли дела Его и чудеса, которые Он явил им.
Он пред глазами отцов их сотворил чудеса в земле Египетской, на поле Цоан:
разделил море, и провел их чрез него, и поставил воды стеною;
и днем вел их облаком, а во всю ночь светом огня;
рассек камень в пустыне и напоил их, как из великой бездны;
из скалы извел потоки, и воды потекли, как реки.
Но они продолжали грешить пред Ним и раздражать Всевышнего в пустыне:
искушали Бога в сердце своем, требуя пищи по душе своей,
и говорили против Бога и сказали: «может ли Бог приготовить трапезу в пустыне?»
Вот, Он ударил в камень, и потекли воды, и полились ручьи. «Может ли Он дать и хлеб, может ли приготовлять мясо народу Своему?»
Господь услышал и воспламенился гневом, и огонь возгорелся на Иакова, и гнев подвигнулся на Израиля
за то, что не веровали в Бога и не уповали на спасение Его.
Он повелел облакам свыше и отверз двери неба,
и одождил на них манну в пищу, и хлеб небесный дал им.
Хлеб ангельский ел человек; послал Он им пищу до сытости.
Он возбудил на небе восточный ветер и навел южный силою Своею
и, как пыль, одождил на них мясо и, как песок морской, птиц пернатых:
поверг их среди стана их, около жилищ их, –
и они ели и пресытились; и желаемое ими дал им.
Но еще не прошла прихоть их, еще пища была в устах их,
гнев Божий пришел на них, убил тучных их и юношей Израилевых низложил.
При всем этом они продолжали грешить и не верили чудесам Его.
И погубил дни их в суете и лета их в смятении.
Когда Он убивал их, они искали Его и обращались, и с раннего утра прибегали к Богу,
и вспоминали, что Бог – их прибежище, и Бог Всевышний – Избавитель их,
и льстили Ему устами своими и языком своим лгали пред Ним;
сердце же их было неправо пред Ним, и они не были верны завету Его.
Но Он, Милостивый, прощал грех и не истреблял их, многократно отвращал гнев Свой и не возбуждал всей ярости Своей:
Он помнил, что они плоть, дыхание, которое уходит и не возвращается.
Сколько раз они раздражали Его в пустыне и прогневляли Его в стране необитаемой!
и снова искушали Бога и оскорбляли Святаго Израилева,
не помнили руки́ Его, дня, когда Он избавил их от угнетения,
когда сотворил в Египте знамения Свои и чудеса Свои на поле Цоан;
и превратил реки их и потоки их в кровь, чтобы они не могли пить;
послал на них насекомых, чтобы жалили их, и жаб, чтобы губили их;
земные произрастения их отдал гусенице и труд их – саранче;
виноград их побил градом и сикоморы их – льдом;
скот их предал граду и стада их – молниям;
послал на них пламень гнева Своего, и негодование, и ярость и бедствие, посольство злых ангелов;
уравнял стезю гневу Своему, не охранял души их от смерти, и скот их предал моровой язве;
поразил всякого первенца в Египте, начатки сил в шатрах Хамовых;
и повел народ Свой, как овец, и вел их, как стадо, пустынею;
вел их безопасно, и они не страшились, а врагов их покрыло море;
и привел их в область святую Свою, на гору сию, которую стяжала десница Его;
прогнал от лица их народы и землю их разделил в наследие им, и колена Израилевы поселил в шатрах их.
Но они еще искушали и огорчали Бога Всевышнего, и уставов Его не сохраняли;
отступали и изменяли, как отцы их, обращались назад, как неверный лук;
огорчали Его высотами своими и истуканами своими возбуждали ревность Его.
Услышал Бог и воспламенился гневом и сильно вознегодовал на Израиля;
отринул жилище в Силоме, скинию, в которой обитал Он между человеками;
и отдал в плен крепость Свою и славу Свою в руки врага,
и предал мечу народ Свой и прогневался на наследие Свое.
Юношей его поедал огонь, и девицам его не пели брачных песен;
священники его падали от меча, и вдовы его не плакали.
Но, как бы от сна, воспрянул Господь, как бы исполин, побежденный вином,
и поразил врагов его в тыл, вечному сраму предал их;
и отверг шатер Иосифов и колена Ефремова не избрал,
а избрал колено Иудино, гору Сион, которую возлюбил.
И устроил, как небо, святилище Свое и, как землю, утвердил его навек,
и избрал Давида, раба Своего, и взял его от дворов овчих
и от доящих привел его пасти народ Свой, Иакова, и наследие Свое, Израиля.
И он пас их в чистоте сердца своего и руками мудрыми водил их.
1 Боже! Язычники опустошили страну, разрушили Иерусалим, залили землю кровью людей еврейских, над ними смеются и издеваются соседние народы. 5 Пролей гнев Твой на народы за опустошение земли Иакова: не помяни наших грехов и избавь нас. 10 Накажи язычников за поношение Тебя.
Псалом Асафа.
Боже! язычники пришли в наследие Твое, осквернили святый храм Твой, Иерусалим превратили в развалины;
трупы рабов Твоих отдали на съедение птицам небесным, тела святых Твоих – зверям земным;
пролили кровь их, как воду, вокруг Иерусалима, и некому было похоронить их.
Мы сделались посмешищем у соседей наших, поруганием и посрамлением у окружающих нас.
Доколе, Господи, будешь гневаться непрестанно, будет пылать ревность Твоя, как огонь?
Пролей гнев Твой на народы, которые не знают Тебя, и на царства, которые имени Твоего не призывают,
ибо они пожрали Иакова и жилище его опустошили.
Не помяни нам грехов наших предков; скоро да предварят нас щедроты Твои, ибо мы весьма истощены.
Помоги нам, Боже, Спаситель наш, ради славы имени Твоего; избавь нас и прости нам грехи наши ради имени Твоего.
Для чего язычникам говорить: «где Бог их?» Да сделается известным между язычниками пред глазами нашими отмщение за пролитую кровь рабов Твоих.
Да придет пред лице Твое стенание узника; могуществом мышцы Твоей сохрани обреченных на смерть.
Семикратно возврати соседям нашим в недро их поношение, которым они Тебя, Господи, поносили.
А мы, народ Твой и Твоей пажити овцы, вечно будем славить Тебя и в род и род возвещать хвалу Тебе.
2 Молитва за царство Израильское о благоволении Божием над ним. 7 Евреи подвергаются унижениям со стороны соседних народов, 13 которые свободно опустошают их страну. 15 Спаси, Боже, народ Свой от угрожающих опасностей.
Начальнику хора. На музыкальном орудии Шошанним-Эдуф. Псалом Асафа
Пастырь Израиля! внемли; водящий, как овец, Иосифа, восседающий на Херувимах, яви Себя.
Пред Ефремом и Вениамином и Манассиею воздвигни силу Твою, и приди спасти нас.
Боже! восстанови нас; да воссияет лице Твое, и спасемся!
Господи, Боже сил! доколе будешь гневен к молитвам народа Твоего?
Ты напитал их хлебом слезным, и напоил их слезами в большой мере,
положил нас в пререкание соседям нашим, и враги наши издеваются над нами.
Боже сил! восстанови нас; да воссияет лице Твое, и спасемся!
Из Египта перенес Ты виноградную лозу, выгнал народы и посадил ее;
очистил для нее место, и утвердил корни ее, и она наполнила землю.
Горы покрылись тенью ее, и ветви ее как кедры Божии;
она пустила ветви свои до моря и отрасли свои до реки.
Для чего разрушил Ты ограды ее, так что обрывают ее все, проходящие по пути?
Лесной вепрь подрывает ее, и полевой зверь объедает ее.
Боже сил! обратись же, призри с неба, и воззри, и посети виноград сей;
охрани то, что насадила десница Твоя, и отрасли, которые Ты укрепил Себе.
Он пожжен огнем, обсечен; от прещения лица Твоего погибнут.
Да будет рука Твоя над мужем десницы Твоей, над сыном человеческим, которого Ты укрепил Себе,
и мы не отступим от Тебя; оживи нас, и мы будем призывать имя Твое.
Господи, Боже сил! восстанови нас; да воссияет лице Твое, и спасемся!
2 Празднуйте день, который установил Господь, когда вывел вас из земли Египетской, совершил чудеса и заповедал верно служить только Себе. 12 Но народ не покорялся Господу. Если бы он слушал Его, то Господь смирил бы всех врагов его и насытил бы евреев туком пшеницы и медом из скалы.
Начальнику хора. На Гефском орудии. Псалом Асафа
Радостно пойте Богу, твердыне нашей; восклицайте Богу Иакова;
возьмите псалом, дайте тимпан, сладкозвучные гусли с псалтирью;
трубите в новомесячие трубою, в определенное время, в день праздника нашего;
ибо это закон для Израиля, устав от Бога Иаковлева.
Он установил это во свидетельство для Иосифа, когда он вышел из земли Египетской, где услышал звуки языка, которого не знал:
«Я снял с рамен его тяжести, и руки его освободились от корзин.
В бедствии ты призвал Меня, и Я избавил тебя; из среды грома Я услышал тебя, при водах Меривы испытал тебя.
Слушай, народ Мой, и Я буду свидетельствовать тебе: Израиль! о, если бы ты послушал Меня!
Да не будет у тебя иного бога, и не поклоняйся богу чужеземному.
Я Господь, Бог твой, изведший тебя из земли Египетской; открой уста твои, и Я наполню их».
Но народ Мой не слушал гласа Моего, и Израиль не покорялся Мне;
потому Я оставил их упорству сердца их, пусть ходят по своим помыслам.
О, если бы народ Мой слушал Меня и Израиль ходил Моими путями!
Я скоро смирил бы врагов их и обратил бы руку Мою на притеснителей их:
ненавидящие Господа раболепствовали бы им, а их благоденствие продолжалось бы навсегда;
Я питал бы их туком пшеницы и насыщал бы их медом из скалы.
1 Бог стал среди «богов» и грозно обличал их в лицеприятии и неправедном суде. За это судьи, несмотря на высоту своего служения, погибнут, как и всякий простой человек. 8 Восстань, Боже, для суда над всею землею.
Псалом Асафа.
Бог стал в сонме богов; среди богов произнес суд:
доколе будете вы судить неправедно и оказывать лицеприятие нечестивым?
Давайте суд бедному и сироте; угнетенному и нищему оказывайте справедливость;
избавляйте бедного и нищего; исторгайте его из руки нечестивых.
Не знают, не разумеют, во тьме ходят; все основания земли колеблются.
Я сказал: вы – боги, и сыны Всевышнего – все вы;
но вы умрете, как человеки, и падете, как всякий из князей.
Восстань, Боже, суди землю, ибо Ты наследуешь все народы.
2 Боже, защити нас от врагов, соединившихся для полного нашего уничтожения. 6 Сговорились многочисленные племена под главенством сынов Лотовых. 10 Порази их, как Ты поразил некогда хананеев и мадианитян, да постыдятся они, погибнут и да познают Тебя, единого над всею землею.
Песнь. Псалом Асафа
Боже! Не премолчи, не безмолвствуй и не оставайся в покое, Боже,
ибо вот, враги Твои шумят, и ненавидящие Тебя подняли голову;
против народа Твоего составили коварный умысел и совещаются против хранимых Тобою;
сказали: «пойдем и истребим их из народов, чтобы не вспоминалось более имя Израиля».
Сговорились единодушно, заключили против Тебя союз:
селения Едомовы и Измаильтяне, Моав и Агаряне,
Гевал и Аммон и Амалик, Филистимляне с жителями Тира.
И Ассур пристал к ним: они стали мышцею для сынов Лотовых.
Сделай им то же, что Мадиаму, что Сисаре, что Иавину у потока Киссона,
которые истреблены в Аендоре, сделались навозом для земли.
Поступи с ними, с князьями их, как с Оривом и Зивом и со всеми вождями их, как с Зевеем и Салманом,
которые говорили: «возьмем себе во владение селения Божии».
Боже мой! Да будут они, как пыль в вихре, как солома перед ветром.
Как огонь сжигает лес, и как пламя опаляет горы,
так погони их бурею Твоею и вихрем Твоим приведи их в смятение;
исполни лица их бесчестием, чтобы они взыскали имя Твое, Господи!
Да постыдятся и смятутся на веки, да посрамятся и погибнут,
и да познают, что Ты, Которого одного имя Господь, Всевышний над всею землею.
2 Как дороги Твои жилища, Господи, к которым стремится моя душа. 5 Блаженны те, кто живет в доме Твоем или те, которые направляются к нему, укрепляясь в силе по мере приближения к Сиону. 9 Услышь нас, Боже, и призри на Твоего помазанника. При дворах Твоих один день лучше тысячи вне их, так как Господь есть солнце и щит изливающий блага на непорочных.
Начальнику хора. На Гефском орудии. Кореевых сынов. Псалом
Как вожделенны жилища Твои, Господи сил!
Истомилась душа моя, желая во дворы Господни; сердце мое и плоть моя восторгаются к Богу живому.
И птичка находит себе жилье, и ласточка гнездо себе, где положить птенцов своих, у алтарей Твоих, Господи сил, Царь мой и Бог мой!
Блаженны живущие в доме Твоем: они непрестанно будут восхвалять Тебя.
Блажен человек, которого сила в Тебе и у которого в сердце стези направлены к Тебе.
Проходя долиною плача, они открывают в ней источники, и дождь покрывает ее благословением;
приходят от силы в силу, являются пред Богом на Сионе.
Господи, Боже сил! Услышь молитву мою, внемли, Боже Иаковлев!
Боже, защитник наш! Приникни и призри на лице помазанника Твоего.
Ибо один день во дворах Твоих лучше тысячи. Желаю лучше быть у порога в доме Божием, нежели жить в шатрах нечестия.
Ибо Господь Бог есть солнце и щит, Господь дает благодать и славу; ходящих в непорочности Он не лишает благ.
Господи сил! Блажен человек, уповающий на Тебя!
2 Ты, Господи, возвратил нас из плена и отвратил лютость гнева. 5 Восстанови к нам и прежнюю Твою милость и Твое спасение. 10 На это Господь ответит ниспосланием мира своему народу, если последний «не впадет... в безрассудство». Тогда благо и правда утвердятся на земле.
Начальнику хора. Кореевых сынов. Псалом
Господи! Ты умилосердился к земле Твоей, возвратил плен Иакова;
простил беззаконие народа Твоего, покрыл все грехи его,
отъял всю ярость Твою, отвратил лютость гнева Твоего.
Восстанови нас, Боже спасения нашего, и прекрати негодование Твое на нас.
Неужели вечно будешь гневаться на нас, прострешь гнев Твой от рода в род?
Неужели снова не оживишь нас, чтобы народ Твой возрадовался о Тебе?
Яви нам, Господи, милость Твою, и спасение Твое даруй нам.
Послушаю, что скажет Господь Бог. Он скажет мир народу Своему и избранным Своим, но да не впадут они снова в безрассудство.
Так, близко к боящимся Его спасение Его, чтобы обитала слава в земле нашей!
Милость и истина сретятся, правда и мир облобызаются;
истина возникнет из земли, и правда приникнет с небес;
и Господь даст благо, и земля наша даст плод свой;
правда пойдет пред Ним и поставит на путь стопы свои.
1 Услышь, Господи, меня уповающего на Твою милость. 7 В день скорби я обращаюсь к Тебе, как единому истинному Богу, пред Которым преклонятся все народы. 11 Наставь меня следовать истине Твоей, и я восхвалю Тебя за Твое спасение. 14 Враги мятежные восстали на меня, помоги мне.
Молитва Давида.
Приклони, Господи, ухо Твое и услышь меня, ибо я беден и нищ.
Сохрани душу мою, ибо я благоговею пред Тобою; спаси, Боже мой, раба Твоего, уповающего на Тебя.
Помилуй меня, Господи, ибо к Тебе взываю каждый день.
Возвесели душу раба Твоего, ибо к Тебе, Господи, возношу душу мою,
ибо Ты, Господи, благ и милосерд и многомилостив ко всем, призывающим Тебя.
Услышь, Господи, молитву мою и внемли гласу моления моего.
В день скорби моей взываю к Тебе, потому что Ты услышишь меня.
Нет между богами, как Ты, Господи, и нет дел, как Твои.
Все народы, Тобою сотворенные, приидут и поклонятся пред Тобою, Господи, и прославят имя Твое,
ибо Ты велик и творишь чудеса, – Ты, Боже, един Ты.
Наставь меня, Господи, на путь Твой, и буду ходить в истине Твоей; утверди сердце мое в страхе имени Твоего.
Буду восхвалять Тебя, Господи, Боже мой, всем сердцем моим и славить имя Твое вечно,
ибо велика милость Твоя ко мне: Ты избавил душу мою от ада преисподнего.
Боже! гордые восстали на меня, и скопище мятежников ищет души моей: не представляют они Тебя пред собою.
Но Ты, Господи, Боже щедрый и благосердный, долготерпеливый и многомилостивый и истинный,
призри на меня и помилуй меня; даруй крепость Твою рабу Твоему, и спаси сына рабы Твоей;
покажи на мне знамение во благо, да видят ненавидящие меня и устыдятся, потому что Ты, Господи, помог мне и утешил меня.
2 Господь любит Сион и славное будущее возвещается ему. 4 Счастлив человек, родившийся в Сионе, источнике всех радостей.
Сынов Кореевых. Псалом. Песнь
Основание его* на горах святых. Господь любит врата Сиона более всех селений Иакова. //*Иерусалима.
Славное возвещается о тебе, град Божий!
Упомяну знающим меня о Рааве* и Вавилоне; вот Филистимляне и Тир с Ефиопиею, – скажут: «такой-то родился там». //*О Египте.
О Сионе же будут говорить: «такой-то и такой-то муж родился в нем, и Сам Всевышний укрепил его».
Господь в переписи народов напишет: «такой-то родился там».
И поющие и играющие, – все источники мои в тебе.
1 Услыши мою молитву, Господи, так как скорби приблизили меня к смерти. 8 Ты изливаешь на меня гнев: удалил от меня друзей; истомил от ожидания Твоей помощи. 11 Если я умру, смогу ли славить Тебя? 14 Я постоянно взываю к Тебе, так как оставлен даже друзьями.
Песнь. Псалом, Сынов Кореевых. Начальнику хора на Махалаф, для пения. Учение Емана Езрахита
Господи, Боже спасения моего! днем вопию и ночью пред Тобою:
да внидет пред лице Твое молитва моя; приклони ухо Твое к молению моему,
ибо душа моя насытилась бедствиями, и жизнь моя приблизилась к преисподней.
Я сравнялся с нисходящими в могилу; я стал, как человек без силы,
между мертвыми брошенный, – как убитые, лежащие во гробе, о которых Ты уже не вспоминаешь и которые от руки Твоей отринуты.
Ты положил меня в ров преисподний, во мрак, в бездну.
Отяготела на мне ярость Твоя, и всеми волнами Твоими Ты поразил [меня].
Ты удалил от меня знакомых моих, сделал меня отвратительным для них; я заключен, и не могу выйти.
Око мое истомилось от горести: весь день я взывал к Тебе, Господи, простирал к Тебе руки мои.
Разве над мертвыми Ты сотворишь чудо? Разве мертвые встанут и будут славить Тебя?
или во гробе будет возвещаема милость Твоя, и истина Твоя – в месте тления?
разве во мраке позна́ют чудеса Твои, и в земле забвения – правду Твою?
Но я к Тебе, Господи, взываю, и рано утром молитва моя предваряет Тебя.
Для чего, Господи, отреваешь душу мою, скрываешь лице Твое от меня?
Я несчастен и истаеваю с юности; несу ужасы Твои и изнемогаю.
Надо мною прошла ярость Твоя, устрашения Твои сокрушили меня,
всякий день окружают меня, как вода: облегают меня все вместе.
Ты удалил от меня друга и искреннего; знакомых моих не видно.
2 Господи, буду вечно восхвалять Тебя за милость, дарованную Давиду в обетовании, что Ты навек утвердишь его семя. 6 Это обетование будут восхвалять Ангелы, Тебе подчиняются моря. Ты низложил Раава, вся земля в Твоей власти. 16 Блажен народ, верный Тебе. 20 Ты дал обетование о Давиде, что сделаешь его грозным для врагов. Если же сыновья его оставят Тебя, Ты накажешь их, но не лишишь Давида дарованного Тобою обетования. 39 Но ныне Ты лишил помазанника Твоего милости: он унижен и сделался посмешищем у народов. 47 Доколе, Господи, будет продолжаться Твой гнев?
Учение Ефама Езрахита
Милости [Твои], Господи, буду петь вечно, в род и род возвещать истину Твою устами моими.
Ибо говорю: навек основана милость, на небесах утвердил Ты истину Твою, когда сказал:
«Я поставил завет с избранным Моим, клялся Давиду, рабу Моему:
навек утвержу семя твое, в род и род устрою престол твой».
И небеса прославят чудные дела Твои, Господи, и истину Твою в собрании святых.
Ибо кто на небесах сравнится с Господом? кто между сынами Божиими уподобится Господу?
Страшен Бог в великом сонме святых, страшен Он для всех окружающих Его.
Господи, Боже сил! кто силен, как Ты, Господи? И истина Твоя окрест Тебя.
Ты владычествуешь над яростью моря: когда воздымаются волны его, Ты укрощаешь их.
Ты низложил Раава, как пораженного; крепкою мышцею Твоею рассеял врагов Твоих.
Твои небеса и Твоя земля; вселенную и что наполняет ее, Ты основал.
Север и юг Ты сотворил; Фавор и Ермон о имени Твоем радуются.
Крепка мышца Твоя, сильна рука Твоя, высока десница Твоя!
Правосудие и правота – основание престола Твоего; милость и истина предходят пред лицем Твоим.
Блажен народ, знающий трубный зов! Они ходят во свете лица Твоего, Господи,
о имени Твоем радуются весь день и правдою Твоею возносятся,
ибо Ты украшение силы их, и благоволением Твоим возвышается рог наш.
От Господа – щит наш, и от Святаго Израилева – царь наш.
Некогда говорил Ты в видении святому Твоему, и сказал: «Я оказал помощь мужественному, вознес избранного из народа.
Я обрел Давида, раба Моего, святым елеем Моим помазал его.
Рука Моя пребудет с ним, и мышца Моя укрепит его.
Враг не превозможет его, и сын беззакония не притеснит его.
Сокрушу пред ним врагов его и поражу ненавидящих его.
И истина Моя и милость Моя с ним, и Моим именем возвысится рог его.
И положу на море руку его, и на реки – десницу его.
Он будет звать Меня: Ты отец мой, Бог мой и твердыня спасения моего.
И Я сделаю его первенцем, превыше царей земли,
вовек сохраню ему милость Мою, и завет Мой с ним будет верен.
И продолжу вовек семя его, и престол его – как дни неба.
Если сыновья его оставят закон Мой и не будут ходить по заповедям Моим;
если нарушат уставы Мои и повелений Моих не сохранят:
посещу жезлом беззаконие их, и ударами – неправду их;
милости же Моей не отниму от него, и не изменю истины Моей.
Не нарушу завета Моего, и не переменю того, что вышло из уст Моих.
Однажды Я поклялся святостью Моею: солгу ли Давиду?
Семя его пребудет вечно, и престол его, как солнце, предо Мною,
вовек будет тверд, как луна, и верный свидетель на небесах».
Но ныне Ты отринул и презрел, прогневался на помазанника Твоего;
пренебрег завет с рабом Твоим, поверг на землю венец его;
разрушил все ограды его, превратил в развалины крепости его.
Расхищают его все проходящие путем; он сделался посмешищем у соседей своих.
Ты возвысил десницу противников его, обрадовал всех врагов его;
Ты обратил назад острие меча его и не укрепил его на брани;
отнял у него блеск и престол его поверг на землю;
сократил дни юности его и покрыл его стыдом.
Доколе, Господи, будешь скрываться непрестанно, будет пылать ярость Твоя, как огонь?
Вспомни, какой мой век: на какую суету сотворил Ты всех сынов человеческих?
Кто из людей жил – и не видел смерти, избавил душу свою от руки преисподней?
Где прежние милости Твои, Господи? Ты клялся Давиду истиною Твоею.
Вспомни, Господи, поругание рабов Твоих, которое я ношу в недре моем от всех сильных народов;
как поносят враги Твои, Господи, как бесславят следы помазанника Твоего.
Благословен Господь вовек! Аминь, аминь.
1 Ты, Господи, вечен: Ты существовал раньше гор; поколения людей сменяются, тысячи лет пред Тобою, как один день, но Ты один и Тот же. 7 Мы исчезаем от Твоего гнева за грехи свои: жизнь наша сократилась. 12 Научи нас, Господи, мудрости, умилосердись и излей на нас Твое благоволение.
Молитва Моисея, человека Божия
Господи! Ты нам прибежище в род и род.
Прежде нежели родились горы, и Ты образовал землю и вселенную, и от века и до века Ты – Бог.
Ты возвращаешь человека в тление и говоришь: «возвратитесь, сыны человеческие!»
Ибо пред очами Твоими тысяча лет, как день вчерашний, когда он прошел, и как стража в ночи.
Ты как наводнением уносишь их; *они – как сон, как трава, которая утром вырастает, утром цветет и зеленеет, вечером подсекается и засыхает;
ибо мы исчезаем от гнева Твоего и от ярости Твоей мы в смятении.
Ты положил беззакония наши пред Тобою и тайное наше пред светом лица Твоего.
Все дни наши прошли во гневе Твоем; мы теряем *лета наши, как звук.
Дней лет наших – семьдесят лет, а при большей крепости – восемьдесят лет; и самая лучшая пора их – труд и болезнь, ибо проходят быстро, и мы летим.
Кто знает силу гнева Твоего, и ярость Твою по мере страха Твоего?
Научи нас так счислять дни наши, чтобы нам приобрести сердце мудрое.
Обратись, Господи! Доколе? Умилосердись над рабами Твоими.
Рано насыти нас милостью Твоею, и мы будем радоваться и веселиться во все дни наши.
Возвесели нас за дни, в которые Ты поражал нас, за лета, в которые мы видели бедствие.
Да явится на рабах Твоих дело Твое и на сынах их слава Твоя;
и да будет благоволение Господа Бога нашего на нас, и в деле рук наших споспешествуй нам, в деле рук наших споспешествуй.
1 Тот, кто живет верой и надеждой на Бога, найдет в Нём Защитника, Который спасет от всех несчастий и зол. 7 Даже нападения врагов не принесут вреда: враги погибнут. 9 Так как ты избрал Бога своим прибежищем, Его Ангелы будут охранять Тебя. 14 Молитва праведника будет услышана Богом, Который прославит его и продлит его жизнь.
[Хвалебная песнь Давида.]
Живущий под кровом Всевышнего под сенью Всемогущего покоится,
говорит Господу: «прибежище мое и защита моя, Бог мой, на Которого я уповаю!»
Он избавит тебя от сети ловца, от гибельной язвы,
перьями Своими осенит тебя, и под крыльями Его будешь безопасен; щит и ограждение – истина Его.
Не убоишься ужасов в ночи, стрелы, летящей днем,
язвы, ходящей во мраке, заразы, опустошающей в полдень.
Падут подле тебя тысяча и десять тысяч одесную тебя; но к тебе не приблизится:
только смотреть будешь очами твоими и видеть возмездие нечестивым.
Ибо ты сказал: «Господь – упование мое»; Всевышнего избрал ты прибежищем твоим;
не приключится тебе зло, и язва не приблизится к жилищу твоему;
ибо Ангелам Своим заповедает о тебе – охранять тебя на всех путях твоих:
на руках понесут тебя, да не преткнешься о камень ногою твоею;
на аспида и василиска наступишь; попирать будешь льва и дракона.
«За то, что он возлюбил Меня, избавлю его; защищу его, потому что он познал имя Мое.
Воззовет ко Мне, и услышу его; с ним Я в скорби; избавлю его и прославлю его,
долготою дней насыщу его, и явлю ему спасение Мое».
2 Отрадно славить Бога и воспевать Его милости. 5 Бог наполнил меня восхищением от великих дел, которые часто недоступны пониманию человека. 7 Нечестивые умножаются для того, чтобы погибнуть, а праведника Бог возносит. 14 Как деревья плодовиты и сочны даже в старости, так праведник, насажденный в доме Господнем, всегда будет восхвалять Бога.
Псалом. Песнь на день субботний
Благо есть славить Господа и петь имени Твоему, Всевышний,
возвещать утром милость Твою и истину Твою в ночи,
на десятиструнном и псалтири, с песнью на гуслях.
Ибо Ты возвеселил меня, Господи, творением Твоим: я восхищаюсь делами рук Твоих.
Как велики дела Твои, Господи! дивно глубоки помышления Твои!
Человек несмысленный не знает, и невежда не разумеет того.
Тогда как нечестивые возникают, как трава, и делающие беззаконие цветут, чтобы исчезнуть на веки, –
Ты, Господи, высок во веки!
Ибо вот, враги Твои, Господи, – вот, враги Твои гибнут, и рассыпаются все делающие беззаконие;
а мой рог Ты возносишь, как рог единорога, и я умащен свежим елеем;
и око мое смотрит на врагов моих, и уши мои слышат о восстающих на меня злодеях.
Праведник цветет, как пальма, возвышается подобно кедру на Ливане.
Насажденные в доме Господнем, они цветут во дворах Бога нашего;
они и в старости плодовиты, сочны и свежи,
чтобы возвещать, что праведен Господь, твердыня моя, и нет неправды в Нем.
1 Господь всемогущий и вечный есть Царь мира, поэтому Вселенная «не подвигнется». 3 Реки и моря поднимают свои волны, но они ничтожны пред Богом. 5 Все обетования Его исполнятся и дом Божий не сокрушится.
[Хвалебная песнь Давида. В день предсубботний, когда населена земля.]
Господь царствует; Он облечен величием, облечен Господь могуществом [и] препоясан: потому вселенная тверда, не подвигнется.
Престол Твой утвержден искони: Ты – от века.
Возвышают реки, Господи, возвышают реки голос свой, возвышают реки волны свои.
Но паче шума вод многих, сильных волн морских, силен в вышних Господь.
Откровения Твои несомненно верны. Дому Твоему, Господи, принадлежит святость на долгие дни.
1 Восстань, Господи, на суд над нечестивыми. 8 Неужели Бог не знает суетных мыслей нечестивых и не видит их дел? 12 Блажен тот, кто слушает обличения Господа, за это он получит награду, а нечестивый погибнет. 14 Если народ будет жить в согласии с законом, он не будет отринут Господом. 16 На кого, кроме Бога можно надеяться? 20 Там, где Господь явится на защиту, исчезнут все противящиеся Его закону. В Нем праведник найдет опору, а нечестивых за их злодейство Бог истребит.
[Псалом Давида в четвертый день недели.]
Боже отмщений, Господи, Боже отмщений, яви Себя!
Восстань, Судия земли, воздай возмездие гордым.
Доколе, Господи, нечестивые, доколе нечестивые торжествовать будут?
Они изрыгают дерзкие речи; величаются все делающие беззаконие;
попирают народ Твой, Господи, угнетают наследие Твое;
вдову и пришельца убивают, и сирот умерщвляют
и говорят: «не увидит Господь, и не узнает Бог Иаковлев».
Образумьтесь, бессмысленные люди! когда вы будете умны, невежды?
Насадивший ухо не услышит ли? и образовавший глаз не увидит ли?
Вразумляющий народы неужели не обличит, – Тот, Кто учит человека разумению?
Господь знает мысли человеческие, что они суетны.
Блажен человек, которого вразумляешь Ты, Господи, и наставляешь законом Твоим,
чтобы дать ему покой в бедственные дни, доколе нечестивому выроется яма!
Ибо не отринет Господь народа Своего и не оставит наследия Своего.
Ибо суд возвратится к правде, и за ним последуют все правые сердцем.
Кто восстанет за меня против злодеев? кто станет за меня против делающих беззаконие?
Если бы не Господь был мне помощником, вскоре вселилась бы душа моя в страну молчания.
Когда я говорил: «колеблется нога моя», – милость Твоя, Господи, поддерживала меня.
При умножении скорбей моих в сердце моем, утешения Твои услаждают душу мою.
Станет ли близ Тебя седалище губителей, умышляющих насилие вопреки закону?
Толпою устремляются они на душу праведника и осуждают кровь неповинную.
Но Господь – защита моя, и Бог мой – твердыня убежища моего,
и обратит на них беззаконие их, и злодейством их истребит их, истребит их Господь Бог наш.
1 Придите для славословия Господа. 6 Будем молиться пред этим великим Господом, Который есть Бог наш, а мы – овцы его паствы. 8 Если бы нам сейчас послушать Его зова: «не оказывайте мне непослушания, как то было в пустыне, когда Я осудил вас на сорокалетнее странствование!»
[Хвалебная песнь Давида.]
Приидите, воспоем Господу, воскликнем [Богу], твердыне спасения нашего;
предстанем лицу Его со славословием, в песнях воскликнем Ему,
ибо Господь есть Бог великий и Царь великий над всеми богами.
В Его руке глубины земли, и вершины гор – Его же;
Его – море, и Он создал его, и сушу образовали руки Его.
Приидите, поклонимся и припадем, преклоним колени пред лицем Господа, Творца нашего;
ибо Он есть Бог наш, и мы – народ паствы Его и овцы руки Его. О, если бы вы ныне послушали гласа Его:
«не ожесточите сердца вашего, как в Мериве, как в день искушения в пустыне,
где искушали Меня отцы ваши, испытывали Меня, и видели дело Мое.
Сорок лет Я был раздражаем родом сим, и сказал: это народ, заблуждающийся сердцем; они не познали путей Моих,
и потому Я поклялся во гневе Моем, что они не войдут в покой Мой».
1 Вся земля приглашается воспевать Господа. 8 Несите дары Господу и возвестите народам, что Господь воцарился, а с Ним вместе – правда. 11 Пусть радуется вся земля, Господь идет судить.
[Хвалебная песнь Давида. На построение дома.]
Воспойте Господу песнь новую; воспойте Господу, вся земля;
пойте Господу, благословляйте имя Его, благовествуйте со дня на день спасение Его;
возвещайте в народах славу Его, во всех племенах чудеса Его;
ибо велик Господь и достохвален, страшен Он паче всех богов.
Ибо все боги народов – идолы, а Господь небеса сотворил.
Слава и величие пред лицем Его, сила и великолепие во святилище Его.
Воздайте Господу, племена народов, воздайте Господу славу и честь;
воздайте Господу славу имени Его, несите дары и идите во дворы Его;
поклонитесь Господу во благолепии святыни. Трепещи пред лицем Его, вся земля!
Скажите народам: Господь царствует! потому тверда вселенная, не поколеблется. Он будет судить народы по правде.
Да веселятся небеса и да торжествует земля; да шумит море и что наполняет его;
да радуется поле и все, что на нем, и да ликуют все дерева дубравные
пред лицем Господа; ибо идет, ибо идет судить землю. Он будет судить вселенную по правде, и народы – по истине Своей.
1 Господь – Царь мира. Да радуются все народы. Окрест Его – мрак; правда – основание Его престола. 3 Он уничтожит врагов, пред Ним трепещет земля. 6 Небеса возвещают Его правду. 8 Народ еврейский радуется величию Господа над «богами». 10 Все должны любить Бога, так как Он источник всякого блага.
[Псалом Давида, когда устроялась земля его.]
Господь царствует: да радуется земля; да веселятся многочисленные острова.
Облако и мрак окрест Его; правда и суд – основание престола Его.
Пред Ним идет огонь и вокруг попаляет врагов Его.
Молнии Его освещают вселенную; земля видит и трепещет.
Горы, как воск, тают от лица Господа, от лица Господа всей земли.
Небеса возвещают правду Его, и все народы видят славу Его.
Да постыдятся все служащие истуканам, хвалящиеся идолами. Поклонитесь пред Ним, все боги*. //*По переводу 70-ти: все Ангелы Его.
Слышит Сион и радуется, и веселятся дщери Иудины ради судов Твоих, Господи,
ибо Ты, Господи, высок над всею землею, превознесен над всеми богами.
Любящие Господа, ненавидьте зло! Он хранит души святых Своих; из руки нечестивых избавляет их.
Свет сияет на праведника, и на правых сердцем – веселие.
Радуйтесь, праведные, о Господе и славьте память святыни Его.
Этот псалом почти повторяет 95 пс., продолжается хвалебная и благодарственная песнь Богу за Его милость, но она пока только ожидаемое благо, ещё не пришедшее («идет судить землю... будет судить... народы»).
Псалом [Давида.]
Воспойте Господу новую песнь, ибо Он сотворил чудеса. Его десница и святая мышца Его доставили Ему победу.
Явил Господь спасение Свое, открыл пред очами народов правду Свою.
Вспомнил Он милость Свою [к Иакову] и верность Свою к дому Израилеву. Все концы земли увидели спасение Бога нашего.
Восклицайте Господу, вся земля; торжествуйте, веселитесь и пойте;
пойте Господу с гуслями, с гуслями и с гласом псалмопения;
при звуке труб и рога торжествуйте пред Царем Господом.
Да шумит море и что наполняет его, вселенная и живущие в ней;
да рукоплещут реки, да ликуют вместе горы
пред лицем Господа, ибо Он идет судить землю. Он будет судить вселенную праведно и народы – верно.
1 Господь есть Царь над всем миром и народами, люди должны восхвалять Его. 4 Делами Его справедливости полна история жизни Иакова. 6 Господь внимал избранникам Своим, покровительствовал всему народу, прощал его, но и наказывал. Вечен и милостив Господь, достоин хвалы и превозношения.
[Псалом Давида.]
Господь царствует: да трепещут народы! Он восседает на Херувимах: да трясется земля!
Господь на Сионе велик, и высок Он над всеми народами.
Да славят великое и страшное имя Твое: свято оно!
И могущество царя любит суд. Ты утвердил справедливость; суд и правду Ты совершил в Иакове.
Превозносите Господа, Бога нашего, и поклоняйтесь подножию Его: свято оно!
Моисей и Аарон между священниками и Самуил между призывающими имя Его взывали к Господу, и Он внимал им.
В столпе облачном говорил Он к ним; они хранили Его заповеди и устав, который Он дал им.
Господи, Боже наш! Ты внимал им; Ты был для них Богом прощающим и наказывающим за дела их.
Превозносите Господа, Бога нашего, и поклоняйтесь на святой горе Его, ибо свят Господь, Бог наш.
Псалом [Давида] хвалебный.
1 Воспевайте Господа, служите пред Ним. 3 Он наш Творец и Пастырь, а потому входите в Его храм для прославления Его великого имени, от служения и верности Ему зависит и вечность Его великих обетований над Его народом.
Воскликните Господу, вся земля!
Служи́те Господу с веселием; идите пред лице Его с восклицанием!
Познайте, что Господь есть Бог, что Он сотворил нас, и мы – Его, Его народ и овцы паствы Его.
Входите во врата Его со славословием, во дворы Его – с хвалою. Славьте Его, благословляйте имя Его,
ибо благ Господь: милость Его вовек, и истина Его в род и род.
Давид рисует образ своего будущего правления, идеал своего царствования, и вместе с тем мучительное ожидание: «когда Ты, Господи, придешь ко мне?»
Псалом Давида.
Милость и суд буду петь; Тебе, Господи, буду петь.
Буду размышлять о пути непорочном: «когда ты придешь ко мне?» Буду ходить в непорочности моего сердца посреди дома моего.
Не положу пред очами моими вещи непотребной; дело преступное я ненавижу: не прилепится оно ко мне.
Сердце развращенное будет удалено от меня; злого я не буду знать.
Тайно клевещущего на ближнего своего изгоню; гордого очами и надменного сердцем не потерплю.
Глаза мои на верных земли, чтобы они пребывали при мне; кто ходит путем непорочности, тот будет служить мне.
Не будет жить в доме моем поступающий коварно; говорящий ложь не останется пред глазами моими.
С раннего утра буду истреблять всех нечестивцев земли, дабы искоренить из града Господня всех делающих беззаконие.
2 Господи, услышь меня в день моей скорби. 4 Я одинок и несчастен. 11 Вследствие Твоего гнева я иссох, как трава. 13 Восстань, Господи, пошли Твою помощь, чтобы народы убоялись Твоего имени. 17 Господь услышит молитву узников и возвратит их на Сион, чтобы они возвещали имя Господне пред всеми народами. 24 Спасение из плена несомненно произойдет, но кто доживет до этого счастливого времени. Для Бога вечного не имеет значения течение времени, но не так с человеком.
Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою
Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.
Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день, [когда] воззову [к Тебе], скоро услышь меня;
ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;
сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;
от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.
Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;
не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.
Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.
Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,
от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.
Дни мои – как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.
Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.
Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, – ибо пришло время;
ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.
И убоятся народы имени Господня, и все цари земные – славы Твоей.
Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;
призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.
Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,
ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,
чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,
дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его – в Иерусалиме,
когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.
Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.
Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.
В начале Ты, [Господи,] основал землю, и небеса – дело Твоих рук;
они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;
но Ты – тот же, и лета Твои не кончатся.
Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.
1 Благослови, душа моя, Господа, очищающего духовные недуги и осыпающего внешними благами. 6 Господь милостив: Он защищает обиженных, не гневается до конца. 11 Его милость к нам неизмерима. 19 Да благословит Царя всего мира всё сотворенное Им.
Псалом Давида.
Благослови, душа моя, Господа, и вся внутренность моя – святое имя Его.
Благослови, душа моя, Господа и не забывай всех благодеяний Его.
Он прощает все беззакония твои, исцеляет все недуги твои;
избавляет от могилы жизнь твою, венчает тебя милостью и щедротами;
насыщает благами желание твое: обновляется, подобно орлу, юность твоя.
Господь творит правду и суд всем обиженным.
Он показал пути Свои Моисею, сынам Израилевым – дела Свои.
Щедр и милостив Господь, долготерпелив и многомилостив:
не до конца гневается, и не вовек негодует.
Не по беззакониям нашим сотворил нам, и не по грехам нашим воздал нам:
ибо как высоко небо над землею, так велика милость [Господа] к боящимся Его;
как далеко восток от запада, так удалил Он от нас беззакония наши;
как отец милует сынов, так милует Господь боящихся Его.
Ибо Он знает состав наш, помнит, что мы – персть.
Дни человека – как трава; как цвет полевой, так он цветет.
Пройдет над ним ветер, и нет его, и место его уже не узнает его.
Милость же Господня от века и до века к боящимся Его,
и правда Его на сынах сынов, хранящих завет Его и помнящих заповеди Его, чтобы исполнять их.
Господь на небесах поставил престол Свой, и царство Его всем обладает.
Благословите Господа, [все] Ангелы Его, крепкие силою, исполняющие слово Его, повинуясь гласу слова Его;
благословите Господа, все воинства Его, служители Его, исполняющие волю Его;
благословите Господа, все дела Его, во всех местах владычества Его. Благослови, душа моя, Господа!
[Псалом Давида о сотворении мира.]
1 Благослови, душа моя, Господа, Творца и Промыслителя. Ты сотворил свет, облако, огонь и все стихии; 5 воду и землю, назначил им пределы; 10 произвел источники, растения, животных; 14 создал нужное для питания, всем назначил места обитания. 19 Воды и земли полны жизни и движения 27 и всё живое питается Твоими дарами, поддерживается Твоей силой. 33 Буду воспевать Бога, да не будет беззаконных на земле.
Благослови, душа моя, Господа! Господи, Боже мой! Ты дивно велик, Ты облечен славою и величием;
Ты одеваешься светом, как ризою, простираешь небеса, как шатер;
устрояешь над водами горние чертоги Твои, делаешь облака Твоею колесницею, шествуешь на крыльях ветра.
Ты творишь ангелами Твоими духов, служителями Твоими – огонь пылающий.
Ты поставил землю на твердых основах: не поколеблется она во веки и веки.
Бездною, как одеянием, покрыл Ты ее, на горах стоят воды.
От прещения Твоего бегут они, от гласа грома Твоего быстро уходят;
восходят на горы, нисходят в долины, на место, которое Ты назначил для них.
Ты положил предел, которого не перейдут, и не возвратятся покрыть землю.
Ты послал источники в долины: между горами текут [воды],
поят всех полевых зверей; дикие ослы утоляют жажду свою.
При них обитают птицы небесные, из среды ветвей издают голос.
Ты напояешь горы с высот Твоих, плодами дел Твоих насыщается земля.
Ты произращаешь траву для скота, и зелень на пользу человека, чтобы произвести из земли пищу,
и вино, которое веселит сердце человека, и елей, от которого блистает лице его, и хлеб, который укрепляет сердце человека.
Насыщаются древа Господа, кедры Ливанские, которые Он насадил;
на них гнездятся птицы: ели – жилище аисту,
высокие горы – сернам; каменные утесы – убежище зайцам.
Он сотворил луну для указания времен, солнце знает свой запад.
Ты простираешь тьму и бывает ночь: во время нее бродят все лесные звери;
львы рыкают о добыче и просят у Бога пищу себе.
Восходит солнце, [и] они собираются и ложатся в свои логовища;
выходит человек на дело свое и на работу свою до вечера.
Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих.
Это – море великое и пространное: там пресмыкающиеся, которым нет числа, животные малые с большими;
там плавают корабли, там этот левиафан, которого Ты сотворил играть в нем.
Все они от Тебя ожидают, чтобы Ты дал им пищу их в свое время.
Даешь им – принимают, отверзаешь руку Твою – насыщаются благом;
скроешь лице Твое – мятутся, отнимешь дух их – умирают и в персть свою возвращаются;
пошлешь дух Твой – созидаются, и Ты обновляешь лице земли.
Да будет Господу слава во веки; да веселится Господь о делах Своих!
Призирает на землю, и она трясется; прикасается к горам, и дымятся.
Буду петь Господу во всю жизнь мою, буду петь Богу моему, доколе есмь.
Да будет благоприятна Ему песнь моя; буду веселиться о Господе.
Да исчезнут грешники с земли, и беззаконных да не будет более. Благослови, душа моя, Господа! Аллилуия!
1 Славьте Господа среди народов и всегда ищите лица Его. 5 Вспоминайте о чудесах, которые Он изливал на семя Авраамово. 8 Он хранит завет, данный Аврааму и всему Израилю. 12 Господь никому не позволял обижать их. 17 Во время голода переселился Иаков в землю Хамову. 24 Бог размножил народ Свой, но египтяне стали теснить его, и Господь послал Моисея. 39 Господь неоднократно совершал чудесные дела для них и вселил их в землю народов, чтобы они «соблюдали уставы Его и хранили законы Его».
Славьте Господа; призывайте имя Его; возвещайте в народах дела Его;
воспойте Ему и пойте Ему; поведайте о всех чудесах Его.
Хвалитесь именем Его святым; да веселится сердце ищущих Господа.
Ищите Господа и силы Его, ищите лица Его всегда.
Воспоминайте чудеса Его, которые сотворил, знамения Его и суды уст Его,
вы, семя Авраамово, рабы Его, сыны Иакова, избранные Его.
Он Господь Бог наш: по всей земле суды Его.
Вечно помнит завет Свой, слово, [которое] заповедал в тысячу родов,
которое завещал Аврааму, и клятву Свою Исааку,
и поставил то Иакову в закон и Израилю в завет вечный,
говоря: «тебе дам землю Ханаанскую в удел наследия вашего».
Когда их было еще мало числом, очень мало, и они были пришельцами в ней
и переходили от народа к народу, из царства к иному племени,
никому не позволял обижать их и возбранял о них царям:
«не прикасайтесь к помазанным Моим, и пророкам Моим не делайте зла».
И призвал голод на землю; всякий стебель хлебный истребил.
Послал пред ними человека: в рабы продан был Иосиф.
Стеснили оковами ноги его; в железо вошла душа его,
доколе исполнилось слово Его: слово Господне испытало его.
Послал царь, и разрешил его владетель народов и освободил его;
поставил его господином над домом своим и правителем над всем владением своим,
чтобы он наставлял вельмож его по своей душе и старейшин его учил мудрости.
Тогда пришел Израиль в Египет, и переселился Иаков в землю Хамову.
И весьма размножил Бог народ Свой и сделал его сильнее врагов его.
Возбудил в сердце их ненависть против народа Его и ухищрение против рабов Его.
Послал Моисея, раба Своего, Аарона, которого избрал.
Они показали между ними слова знамений Его и чудеса [Его] в земле Хамовой.
Послал тьму и сделал мрак, и не воспротивились слову Его.
Преложил воду их в кровь, и уморил рыбу их.
Земля их произвела множество жаб даже в спальне царей их.
Он сказал, и пришли разные насекомые, скнипы во все пределы их.
Вместо дождя послал на них град, палящий огонь на землю их,
и побил виноград их и смоковницы их, и сокрушил дерева в пределах их.
Сказал, и пришла саранча и гусеницы без числа;
и съели всю траву на земле их, и съели плоды на полях их.
И поразил всякого первенца в земле их, начатки всей силы их.
И вывел Израильтян с серебром и золотом, и не было в коленах их болящего.
Обрадовался Египет исшествию их; ибо страх от них напал на него.
Простер облако в покров [им] и огонь, чтобы светить [им] ночью.
Просили, и Он послал перепелов, и хлебом небесным насыщал их.
Разверз камень, и потекли воды, потекли рекою по местам сухим,
ибо вспомнил Он святое слово Свое к Аврааму, рабу Своему,
и вывел народ Свой в радости, избранных Своих в веселии,
и дал им земли народов, и они наследовали труд иноплеменных,
чтобы соблюдали уставы Его и хранили законы Его. Аллилуия!
1 Славьте Господа. 4 Вспомни, обо мне, Господи, дай увидеть благоденствие Твоих избранников. 6 Мы постоянно грешили пред Тобою. Народ возмутился пред Чермным морем, но Ты провел посуху Твой народ. 13 В пустыне, при ропоте, Бог чудесно ниспослал пищу, но вместе с тем наказал ропщущих. Народ поклонялся тельцу, но по заступничеству Моисея Господь помиловал его. 24 Они согрешили неверием при возвращении соглядатаев, за что Господь возвестил им наказание. 28 Отдались идолопоклонству и были наказаны, а ревнитель Иеговы Финеес награжден. У вод Меривы они снова прогневали Господа, и даже Моисей был наказан. 33 Много раз по овладению Палестиной они оскорбляли Бога уклонением к идолопоклонству, за что Господь насылал на них врагов, а при покаянии – спасал их. 47 Спаси нас и теперь, Боже.
Аллилуия.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.
Кто изречет могущество Господа, возвестит все хвалы Его?
Блаженны хранящие суд и творящие правду во всякое время!
Вспомни о мне, Господи, в благоволении к народу Твоему; посети меня спасением Твоим,
дабы мне видеть благоденствие избранных Твоих, веселиться веселием народа Твоего, хвалиться с наследием Твоим.
Согрешили мы с отцами нашими, совершили беззаконие, соделали неправду.
Отцы наши в Египте не уразумели чудес Твоих, не помнили множества милостей Твоих, и возмутились у моря, у Чермного моря.
Но Он спас их ради имени Своего, дабы показать могущество Свое.
Грозно рек морю Чермному, и оно иссохло; и провел их по безднам, как по суше;
и спас их от руки ненавидящего и избавил их от руки врага.
Воды покрыли врагов их, ни одного из них не осталось.
И поверили они словам Его, [и] воспели хвалу Ему.
Но скоро забыли дела Его, не дождались Его изволения;
увлеклись похотением в пустыне, и искусили Бога в необитаемой.
И Он исполнил прошение их, но послал язву на души их.
И позавидовали в стане Моисею и Аарону, святому Господню.
Разверзлась земля, и поглотила Дафана и покрыла скопище Авирона.
И возгорелся огонь в скопище их, пламень попалил нечестивых.
Сделали тельца у Хорива и поклонились истукану;
и променяли славу свою на изображение вола, ядущего траву.
Забыли Бога, Спасителя своего, совершившего великое в Египте,
дивное в земле Хамовой, страшное у Чермного моря.
И хотел истребить их, если бы Моисей, избранный Его, не стал пред Ним в расселине, чтобы отвратить ярость Его, да не погубит [их].
И презрели они землю желанную, не верили слову Его;
и роптали в шатрах своих, не слушались гласа Господня.
И поднял Он руку Свою на них, чтобы низложить их в пустыне,
низложить племя их в народах и рассеять их по землям.
Они прилепились к Ваалфегору и ели жертвы бездушным,
и раздражали Бога делами своими, и вторглась к ним язва.
И восстал Финеес и произвел суд, – и остановилась язва.
И это вменено ему в праведность в роды и роды во веки.
И прогневали Бога у вод Меривы, и Моисей потерпел за них,
ибо они огорчили дух его, и он погрешил устами своими.
Не истребили народов, о которых сказал им Господь,
но смешались с язычниками и научились делам их;
служили истуканам их, которые были для них сетью,
и приносили сыновей своих и дочерей своих в жертву бесам;
проливали кровь невинную, кровь сыновей своих и дочерей своих, которых приносили в жертву идолам Ханаанским, – и осквернилась земля кровью;
оскверняли себя делами своими, блудодействовали поступками своими.
И воспылал гнев Господа на народ Его, и возгнушался Он наследием Своим
и предал их в руки язычников, и ненавидящие их стали обладать ими.
Враги их утесняли их, и они смирялись под рукою их.
Много раз Он избавлял их; они же раздражали [Его] упорством своим, и были уничижаемы за беззаконие свое.
Но Он призирал на скорбь их, когда слышал вопль их,
и вспоминал завет Свой с ними и раскаивался по множеству милости Своей;
и возбуждал к ним сострадание во всех, пленявших их.
Спаси нас, Господи, Боже наш, и собери нас от народов, дабы славить святое имя Твое, хвалиться Твоею славою.
Благословен Господь, Бог Израилев, от века и до века! И да скажет весь народ: аминь! Аллилуия!
2 Да восхвалят Господа избавленные от врага. 9 За то, что они не покорялись Господу, Он смирил их бедствиями, но по обращении к Нему избавил от уз. 16 Покаяние пред Богом спасло их. 23 Пребывание в плену походило на состояние моряков во время бури. 33 Прежде превращенная в пустыню страна возрождается. Мудрый видит это и понимает оказанную милость Господа.
Аллилуия.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его!
Так да скажут избавленные Господом, которых избавил Он от руки врага,
и собрал от стран, от востока и запада, от севера и моря.
Они блуждали в пустыне по безлюдному пути и не находили населенного города;
терпели голод и жажду, душа их истаевала в них.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он избавил их от бедствий их,
и повел их прямым путем, чтобы они шли к населенному городу.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих:
ибо Он насытил душу жаждущую и душу алчущую исполнил благами.
Они сидели во тьме и тени смертной, окованные скорбью и железом;
ибо не покорялись словам Божиим и небрегли о воле Всевышнего.
Он смирил сердце их работами; они преткнулись, и не было помогающего.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он спас их от бедствий их;
вывел их из тьмы и тени смертной, и расторгнул узы их.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих:
ибо Он сокрушил врата медные и вереи железные сломил.
Безрассудные страдали за беззаконные пути свои и за неправды свои;
от всякой пищи отвращалась душа их, и они приближались ко вратам смерти.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он спас их от бедствий их;
послал слово Свое и исцелил их, и избавил их от могил их.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих!
Да приносят Ему жертву хвалы и да возвещают о делах Его с пением!
Отправляющиеся на кораблях в море, производящие дела на больших водах,
видят дела Господа и чудеса Его в пучине:
Он речет, – и восстанет бурный ветер и высоко поднимает волны его:
восходят до небес, нисходят до бездны; душа их истаевает в бедствии;
они кружатся и шатаются, как пьяные, и вся мудрость их исчезает.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он вывел их из бедствия их.
Он превращает бурю в тишину, и волны умолкают.
И веселятся, что они утихли, и Он приводит их к желаемой пристани.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих!
Да превозносят Его в собрании народном и да славят Его в сонме старейшин!
Он превращает реки в пустыню и источники вод – в сушу,
землю плодородную – в солончатую, за нечестие живущих на ней.
Он превращает пустыню в озеро, и землю иссохшую – в источники вод;
и поселяет там алчущих, и они строят город для обитания;
засевают поля, насаждают виноградники, которые приносят им обильные плоды.
Он благословляет их, и они весьма размножаются, и скота их не умаляет.
Уменьшились они и упали от угнетения, бедствия и скорби, –
Он изливает бесчестие на князей и оставляет их блуждать в пустыне, где нет путей.
Бедного же извлекает из бедствия и умножает род его, как стада овец.
Праведники видят сие и радуются, а всякое нечестие заграждает уста свои.
Кто мудр, тот заметит сие и уразумеет милость Господа.
Содержание псалма соответствует Пс.56:8-12 и Пс.59:7-14.
Песнь. Псалом Давида
Готово сердце мое, Боже, [готово сердце мое]; буду петь и воспевать во славе моей.
Воспрянь, псалтирь и гусли! Я встану рано.
Буду славить Тебя, Господи, между народами; буду воспевать Тебя среди племен,
ибо превыше небес милость Твоя и до облаков истина Твоя.
Будь превознесен выше небес, Боже; над всею землею да будет слава Твоя,
дабы избавились возлюбленные Твои: спаси десницею Твоею и услышь меня.
Бог сказал во святилище Своем: «восторжествую, разделю Сихем и долину Сокхоф размерю;
Мой Галаад, Мой Манассия, Ефрем – крепость главы Моей, Иуда – скипетр Мой,
Моав – умывальная чаша Моя, на Едома простру сапог Мой, над землею Филистимскою восклицать буду».
Кто введет меня в укрепленный город? Кто доведет меня до Едома?
Не Ты ли, Боже, Который отринул нас и не выходишь, Боже, с войсками нашими?
Подай нам помощь в тесноте, ибо защита человеческая суетна.
С Богом мы окажем силу: Он низложит врагов наших.
1 Боже, услышь мою молитву, меня окружают враги. 6 Суди врага по его делам. 11 Пусть ответит он в полной мере за злое. 21 Меня же, Господи, бедного, спаси, чтобы враги знали, что это сделал Ты.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Боже хвалы моей! не премолчи,
ибо отверзлись на меня уста нечестивые и уста коварные; говорят со мною языком лживым;
отвсюду окружают меня словами ненависти, вооружаются против меня без причины;
за любовь мою они враждуют на меня, а я молюсь;
воздают мне за добро злом, за любовь мою – ненавистью.
Поставь над ним нечестивого, и диавол да станет одесную его.
Когда будет судиться, да выйдет виновным, и молитва его да будет в грех;
да будут дни его кратки, и достоинство его да возьмет другой;
дети его да будут сиротами, и жена его – вдовою;
да скитаются дети его и нищенствуют, и просят хлеба из развалин своих;
да захватит заимодавец все, что есть у него, и чужие да расхитят труд его;
да не будет сострадающего ему, да не будет милующего сирот его;
да будет потомство его на погибель, и да изгладится имя их в следующем роде;
да будет воспомянуто пред Господом беззаконие отцов его, и грех матери его да не изгладится;
да будут они всегда в очах Господа, и да истребит Он память их на земле,
за то, что он не думал оказывать милость, но преследовал человека бедного и нищего и сокрушенного сердцем, чтобы умертвить его;
возлюбил проклятие, – оно и придет на него; не восхотел благословения, – оно и удалится от него;
да облечется проклятием, как ризою, и да войдет оно, как вода, во внутренность его и, как елей, в кости его;
да будет оно ему, как одежда, в которую он одевается, и как пояс, которым всегда опоясывается.
Таково воздаяние от Господа врагам моим и говорящим злое на душу мою!
Со мною же, Господи, Господи, твори ради имени Твоего, ибо блага милость Твоя; спаси меня,
ибо я беден и нищ, и сердце мое уязвлено во мне.
Я исчезаю, как уклоняющаяся тень; гонят меня, как саранчу.
Колени мои изнемогли от поста, и тело мое лишилось тука.
Я стал для них посмешищем: увидев меня, кивают головами [своими].
Помоги мне, Господи, Боже мой, спаси меня по милости Твоей,
да познают, что это – Твоя рука, и что Ты, Господи, соделал это.
Они проклинают, а Ты благослови; они восстают, но да будут постыжены; раб же Твой да возрадуется.
Да облекутся противники мои бесчестьем и, как одеждою, покроются стыдом своим.
И я громко буду устами моими славить Господа и среди множества прославлять Его,
ибо Он стоит одесную бедного, чтобы спасти его от судящих душу его.
1 Господь сказал Господу: «Я даю Тебе власть над врагами. Господь пошлет Тебе Свой жезл с Сиона для господства и народ появится пред Тобою в день Твоей силы во благолепии; Ты, как роса, рожден от Меня». 4 Господь назначает Тебя быть Священником по чину Мелхиседека. Всех Твоих врагов Он сокрушит.
Псалом Давида.
Сказал Господь Господу моему: седи одесную Меня, доколе положу врагов Твоих в подножие ног Твоих.
Жезл силы Твоей пошлет Господь с Сиона: господствуй среди врагов Твоих.
В день силы Твоей народ Твой готов во благолепии святыни; из чрева прежде денницы подобно росе рождение Твое*. //*По переводу 70-ти: из чрева прежде денницы Я родил Тебя.
Клялся Господь и не раскается: Ты священник вовек по чину Мелхиседека.
Господь одесную Тебя. Он в день гнева Своего поразит царей;
совершит суд над народами, наполнит землю трупами, сокрушит голову в земле обширной.
Из потока на пути будет пить, и потому вознесет главу.
1 Славлю Господа за все великие дела, проявленные Им над народом еврейским. 10 Перед Ним должно благоговеть, и страх Господень есть начало мудрости, проявляющейся в исполнении Его заповедей.
Аллилуия.
Славлю [Тебя], Господи, всем сердцем [моим] в совете праведных и в собрании.
Велики дела Господни, вожделенны для всех, любящих оные.
Дело Его – слава и красота, и правда Его пребывает вовек.
Памятными соделал Он чудеса Свои; милостив и щедр Господь.
Пищу дает боящимся Его; вечно помнит завет Свой.
Силу дел Своих явил Он народу Своему, чтобы дать ему наследие язычников.
Дела рук Его – истина и суд; все заповеди Его верны,
тверды на веки и веки, основаны на истине и правоте.
Избавление послал Он народу Своему; заповедал на веки завет Свой. Свято и страшно имя Его!
Начало мудрости – страх Господень; разум верный у всех, исполняющих заповеди Его. Хвала Ему пребудет вовек.
1 Блажен тот, кто боится Господа и крепко любит Его заповеди. Как его самого, так и потомков его, наградит Господь. 5 Истинный чтитель Господа милостив к другим, честен в слове, не боится молвы, тверд в вере, и Господь наградит его. Нечестивый заскрежещет зубами и истает от зависти.
Аллилуия.
Блажен муж, боящийся Господа и крепко любящий заповеди Его.
Сильно будет на земле семя его; род правых благословится.
Обилие и богатство в доме его, и правда его пребывает вовек.
Во тьме восходит свет правым; благ он и милосерд и праведен.
Добрый человек милует и взаймы дает; он даст твердость словам своим на суде.
Он вовек не поколеблется; в вечной памяти будет праведник.
Не убоится худой молвы: сердце его твердо, уповая на Господа.
Утверждено сердце его: он не убоится, когда посмотрит на врагов своих.
Он расточил, роздал нищим; правда его пребывает во веки; рог его вознесется во славе.
Нечестивый увидит это и будет досадовать, заскрежещет зубами своими и истает. Желание нечестивых погибнет.
1 Рабы Господа, прославляйте Его имя всегда и по всей земле. 4 Господь главенствует над всеми народами. С неба, места Своего обитания, Он призирает на землю, чтобы возвысить нищего из праха и посадить его с князьями, чтоб дать неплодной радоваться о своих детях.
Аллилуия.
Хвалите, рабы Господни, хвалите имя Господне.
Да будет имя Господне благословенно отныне и вовек.
От восхода солнца до запада да будет прославляемо имя Господне.
Высок над всеми народами Господь; над небесами слава Его.
Кто, как Господь, Бог наш, Который, обитая на высоте,
приклоняется, чтобы призирать на небо и на землю;
из праха поднимает бедного, из брения возвышает нищего,
чтобы посадить его с князьями, с князьями народа его;
неплодную вселяет в дом матерью, радующеюся о детях? Аллилуия!
1 Когда вышел Израиль из Египта, сделался святынею Господа. 9 Помоги нам, Господи, чтобы язычники не смеялись: «Где Бог их?» 11 Бог велик и всемогущ, а идолы язычников – изделия человеческих рук. 17 Все, боящиеся Господа, уповайте на Него. 22 Да ниспошлет Господь милость нам и детям нашим.
[Аллилуия.]
Когда вышел Израиль из Египта, дом Иакова – из народа иноплеменного,
Иуда сделался святынею Его, Израиль – владением Его.
Море увидело и побежало; Иордан обратился назад.
Горы прыгали, как овны, и холмы, как агнцы.
Что с тобою, море, что ты побежало, и [с тобою], Иордан, что ты обратился назад?
Что вы прыгаете, горы, как овны, и вы, холмы, как агнцы?
Пред лицем Господа трепещи, земля, пред лицем Бога Иаковлева,
превращающего скалу в озеро воды и камень в источник вод.
Не нам, Господи, не нам, но имени Твоему дай славу, ради милости Твоей, ради истины Твоей.
Для чего язычникам говорить: «где же Бог их»?
Бог наш на небесах [и на земле]; творит все, что хочет.
А их идолы – серебро и золото, дело рук человеческих.
Есть у них уста, но не говорят; есть у них глаза, но не видят;
есть у них уши, но не слышат; есть у них ноздри, но не обоняют;
есть у них руки, но не осязают; есть у них ноги, но не ходят; и они не издают голоса гортанью своею.
Подобны им да будут делающие их и все, надеющиеся на них.
[Дом] Израилев! уповай на Господа: Он наша помощь и щит.
Дом Ааронов! уповай на Господа: Он наша помощь и щит.
Боящиеся Господа! уповайте на Господа: Он наша помощь и щит.
Господь помнит нас, благословляет [нас], благословляет дом Израилев, благословляет дом Ааронов;
благословляет боящихся Господа, малых с великими.
Да приложит вам Господь более и более, вам и детям вашим.
Благословенны вы Господом, сотворившим небо и землю.
Небо – небо Господу, а землю Он дал сынам человеческим.
Ни мертвые восхвалят Господа, ни все нисходящие в могилу;
но мы [живые] будем благословлять Господа отныне и вовек. Аллилуия.
1 Радуюсь, что Господь помог мне, когда я призвал Его в бедствиях. 5 Господь милостив и помогает всем простодушным пред Ним. 7 Я спокоен, так как Господь дал мне увидеть ниспосланные Им блага.
[Аллилуия.]
Я радуюсь, что Господь услышал голос мой, моление мое;
приклонил ко мне ухо Свое, и потому буду призывать Его во все дни мои.
Объяли меня болезни смертные, муки адские постигли меня; я встретил тесноту и скорбь.
Тогда призвал я имя Господне: Господи! избавь душу мою.
Милостив Господь и праведен, и милосерд Бог наш.
Хранит Господь простодушных: я изнемог, и Он помог мне.
Возвратись, душа моя, в покой твой, ибо Господь облагодетельствовал тебя.
Ты избавил душу мою от смерти, очи мои от слез и ноги мои от преткновения.–
–Буду ходить пред лицем Господним на земле живых.
1 В смущении от тяжелых обстоятельств, я сказал, что человек – ложь, 3 а потому прибегал только к Твоей, Господи, помощи. Что я могу воздать Тебе за Твои блага? Буду возносить Тебе возлияния, исполнять обеты. 6 Смерть святых дорога пред Тобою. Ты спас меня, я буду восхвалять Тебя в дому Господнем.
[Аллилуия.]
Я веровал, и потому говорил: я сильно сокрушен.
Я сказал в опрометчивости моей: всякий человек ложь.
Что воздам Господу за все благодеяния Его ко мне?
Чашу спасения прииму и имя Господне призову.
Обеты мои воздам Господу пред всем народом Его.
Дорога́ в очах Господних смерть святых Его!
О, Господи! я раб Твой, я раб Твой и сын рабы Твоей; Ты разрешил узы мои.
Тебе принесу жертву хвалы, и имя Господне призову.
Обеты мои воздам Господу пред всем народом Его,
во дворах дома Господня, посреди тебя, Иерусалим! Аллилуия.
Пораженный и умиленный оказанной ему помощью от Господа, псалмопевец приглашает все племена, чужие народы, принять участие в восхвалении и благодарении Бога.
[Аллилуия.]
Хвалите Господа, все народы, прославляйте Его, все племена;
ибо велика милость Его к нам, и истина Господня [пребывает] вовек. Аллилуия.
1 Да славят все Господа. 5 Из тесноты я воззвал к Господу, и Он освободил меня. Если Господь мой Защитник, кого мне бояться? 11 Все народы теснили меня, но я низложил их именем Господним. 15 Праведники ликуют. 19 Отворите врата правды, чтобы взойти в здание, законченное при благоволении Господа. Будем благословлять этот день и праздновать его жертвенными приношениями и славословиями Господу.
[Аллилуия.]
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.
Да скажет ныне [дом] Израилев: [Он благ,] ибо вовек милость Его.
Да скажет ныне дом Ааронов: [Он благ,] ибо вовек милость Его.
Да скажут ныне боящиеся Господа: [Он благ,] ибо вовек милость Его.
Из тесноты воззвал я к Господу, – и услышал меня, и на пространное место вывел меня Господь.
Господь за меня – не устрашусь: что сделает мне человек?
Господь мне помощник: буду смотреть на врагов моих.
Лучше уповать на Господа, нежели надеяться на человека.
Лучше уповать на Господа, нежели надеяться на князей.
Все народы окружили меня, но именем Господним я низложил их;
обступили меня, окружили меня, но именем Господним я низложил их;
окружили меня, как пчелы [сот], и угасли, как огонь в терне: именем Господним я низложил их.
Сильно толкнули меня, чтобы я упал, но Господь поддержал меня.
Господь – сила моя и песнь; Он соделался моим спасением.
Глас радости и спасения в жилищах праведников: десница Господня творит силу!
Десница Господня высока, десница Господня творит силу!
Не умру, но буду жить и возвещать дела Господни.
Строго наказал меня Господь, но смерти не предал меня.
Отворите мне врата правды; войду в них, прославлю Господа.
Вот врата Господа; праведные войдут в них.
Славлю Тебя, что Ты услышал меня и соделался моим спасением.
Камень, который отвергли строители, соделался главою угла:
это – от Господа, и есть дивно в очах наших.
Сей день сотворил Господь: возрадуемся и возвеселимся в оный!
О, Господи, спаси же! О, Господи, споспешествуй же!
Благословен грядущий во имя Господне! Благословляем вас из дома Господня.
Бог – Господь, и осиял нас; вяжите вервями жертву, ведите к рогам жертвенника.
Ты Бог мой: буду славить Тебя; Ты Бог мой: буду превозносить Тебя, [буду славить Тебя, ибо Ты услышал меня и соделался моим спасением].
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.
Содержание псалма посвящено уяснению высоты содержания закона Божия и выяснению его благодетельного значения для человека.
[Аллилуия.]
Блаженны непорочные в пути, ходящие в законе Господнем.
Блаженны хранящие откровения Его, всем сердцем ищущие Его.
Они не делают беззакония, ходят путями Его.
Ты заповедал повеления Твои хранить твердо.
О, если бы направлялись пути мои к соблюдению уставов Твоих!
Тогда я не постыдился бы, взирая на все заповеди Твои:
я славил бы Тебя в правоте сердца, поучаясь судам правды Твоей.
Буду хранить уставы Твои; не оставляй меня совсем.
Как юноше содержать в чистоте путь свой? – Хранением себя по слову Твоему.
Всем сердцем моим ищу Тебя; не дай мне уклониться от заповедей Твоих.
В сердце моем сокрыл я слово Твое, чтобы не грешить пред Тобою.
Благословен Ты, Господи! научи меня уставам Твоим.
Устами моими возвещал я все суды уст Твоих.
На пути откровений Твоих я радуюсь, как во всяком богатстве.
О заповедях Твоих размышляю, и взираю на пути Твои.
Уставами Твоими утешаюсь, не забываю слова Твоего.
Яви милость рабу Твоему, и буду жить и хранить слово Твое.
Открой очи мои, и увижу чудеса закона Твоего.
Странник я на земле; не скрывай от меня заповедей Твоих.
Истомилась душа моя желанием судов Твоих во всякое время.
Ты укротил гордых, проклятых, уклоняющихся от заповедей Твоих.
Сними с меня поношение и посрамление, ибо я храню откровения Твои.
Князья сидят и сговариваются против меня, а раб Твой размышляет об уставах Твоих.
Откровения Твои – утешение мое, [и уставы Твои] – советники мои.
Душа моя повержена в прах; оживи меня по слову Твоему.
Объявил я пути мои, и Ты услышал меня; научи меня уставам Твоим.
Дай мне уразуметь путь повелений Твоих, и буду размышлять о чудесах Твоих.
Душа моя истаевает от скорби: укрепи меня по слову Твоему.
Удали от меня путь лжи, и закон Твой даруй мне.
Я избрал путь истины, поставил пред собою суды Твои.
Я прилепился к откровениям Твоим, Господи; не постыди меня.
Потеку путем заповедей Твоих, когда Ты расширишь сердце мое.
Укажи мне, Господи, путь уставов Твоих, и я буду держаться его до конца.
Вразуми меня, и буду соблюдать закон Твой и хранить его всем сердцем.
Поставь меня на стезю заповедей Твоих, ибо я возжелал ее.
Приклони сердце мое к откровениям Твоим, а не к корысти.
Отврати очи мои, чтобы не видеть суеты; животвори меня на пути Твоем.
Утверди слово Твое рабу Твоему, ради благоговения пред Тобою.
Отврати поношение мое, которого я страшусь, ибо суды Твои благи.
Вот, я возжелал повелений Твоих; животвори меня правдою Твоею.
Да придут ко мне милости Твои, Господи, спасение Твое по слову Твоему, –
и я дам ответ поносящему меня, ибо уповаю на слово Твое.
Не отнимай совсем от уст моих слова истины, ибо я уповаю на суды Твои
и буду хранить закон Твой всегда, во веки и веки;
буду ходить свободно, ибо я взыскал повелений Твоих;
буду говорить об откровениях Твоих пред царями и не постыжусь;
буду утешаться заповедями Твоими, которые возлюбил;
руки мои буду простирать к заповедям Твоим, которые возлюбил, и размышлять об уставах Твоих.
Вспомни слово [Твое] к рабу Твоему, на которое Ты повелел мне уповать:
это – утешение в бедствии моем, что слово Твое оживляет меня.
Гордые крайне ругались надо мною, но я не уклонился от закона Твоего.
Вспоминал суды Твои, Господи, от века, и утешался.
Ужас овладевает мною при виде нечестивых, оставляющих закон Твой.
Уставы Твои были песнями моими на месте странствований моих.
Ночью вспоминал я имя Твое, Господи, и хранил закон Твой.
Он стал моим, ибо повеления Твои храню.
Удел мой, Господи, сказал я, соблюдать слова Твои.
Молился я Тебе всем сердцем: помилуй меня по слову Твоему.
Размышлял о путях моих и обращал стопы мои к откровениям Твоим.
Спешил и не медлил соблюдать заповеди Твои.
Сети нечестивых окружили меня, но я не забывал закона Твоего.
В полночь вставал славословить Тебя за праведные суды Твои.
Общник я всем боящимся Тебя и хранящим повеления Твои.
Милости Твоей, Господи, полна земля; научи меня уставам Твоим.
Благо сотворил Ты рабу Твоему, Господи, по слову Твоему.
Доброму разумению и ведению научи меня, ибо заповедям Твоим я верую.
Прежде страдания моего я заблуждался; а ныне слово Твое храню.
Благ и благодетелен Ты, [Господи]; научи меня уставам Твоим.
Гордые сплетают на меня ложь; я же всем сердцем буду хранить повеления Твои.
Ожирело сердце их, как тук; я же законом Твоим утешаюсь.
Благо мне, что я пострадал, дабы научиться уставам Твоим.
Закон уст Твоих для меня лучше тысяч золота и серебра.
Руки Твои сотворили меня и устроили меня; вразуми меня, и научусь заповедям Твоим.
Боящиеся Тебя увидят меня – и возрадуются, что я уповаю на слово Твое.
Знаю, Господи, что суды Твои праведны и по справедливости Ты наказал меня.
Да будет же милость Твоя утешением моим, по слову Твоему к рабу Твоему.
Да придет ко мне милосердие Твое, и я буду жить; ибо закон Твой – утешение мое.
Да будут постыжены гордые, ибо безвинно угнетают меня; я размышляю о повелениях Твоих.
Да обратятся ко мне боящиеся Тебя и знающие откровения Твои.
Да будет сердце мое непорочно в уставах Твоих, чтобы я не посрамился.
Истаевает душа моя о спасении Твоем; уповаю на слово Твое.
Истаевают очи мои о слове Твоем; я говорю: когда Ты утешишь меня?
Я стал, как мех в дыму, но уставов Твоих не забыл.
Сколько дней раба Твоего? Когда произведешь суд над гонителями моими?
Яму вырыли мне гордые, вопреки закону Твоему.
Все заповеди Твои – истина; несправедливо преследуют меня: помоги мне;
едва не погубили меня на земле, но я не оставил повелений Твоих.
По милости Твоей оживляй меня, и буду хранить откровения уст Твоих.
На веки, Господи, слово Твое утверждено на небесах;
истина Твоя в род и род. Ты поставил землю, и она стоит.
По определениям Твоим все стоит доныне, ибо все служит Тебе.
Если бы не закон Твой был утешением моим, погиб бы я в бедствии моем.
Вовек не забуду повелений Твоих, ибо ими Ты оживляешь меня.[Среда:]
Твой я, спаси меня; ибо я взыскал повелений Твоих.
Нечестивые подстерегают меня, чтобы погубить; а я углубляюсь в откровения Твои.
Я видел предел всякого совершенства, но Твоя заповедь безмерно обширна.
Как люблю я закон Твой! весь день размышляю о нем.
Заповедью Твоею Ты соделал меня мудрее врагов моих, ибо она всегда со мною.
Я стал разумнее всех учителей моих, ибо размышляю об откровениях Твоих.
Я сведущ более старцев, ибо повеления Твои храню.
От всякого злого пути удерживаю ноги мои, чтобы хранить слово Твое;
от судов Твоих не уклоняюсь, ибо Ты научаешь меня.
Как сладки гортани моей слова Твои! лучше меда устам моим.
Повелениями Твоими я вразумлен; потому ненавижу всякий путь лжи.
Слово Твое – светильник ноге моей и свет стезе моей.
Я клялся хранить праведные суды Твои, и исполню.
Сильно угнетен я, Господи; оживи меня по слову Твоему.
Благоволи же, Господи, принять добровольную жертву уст моих, и судам Твоим научи меня.
Душа моя непрестанно в руке моей, но закона Твоего не забываю.
Нечестивые поставили для меня сеть, но я не уклонился от повелений Твоих.
Откровения Твои я принял, как наследие на веки, ибо они веселие сердца моего.
Я приклонил сердце мое к исполнению уставов Твоих навек, до конца.
Вымыслы человеческие ненавижу, а закон Твой люблю.
Ты покров мой и щит мой; на слово Твое уповаю.
Удалитесь от меня, беззаконные, и буду хранить заповеди Бога моего.
Укрепи меня по слову Твоему, и буду жить; не посрами меня в надежде моей;
поддержи меня, и спасусь; и в уставы Твои буду вникать непрестанно.
Всех, отступающих от уставов Твоих, Ты низлагаешь, ибо ухищрения их – ложь.
Как изгарь, отметаешь Ты всех нечестивых земли; потому я возлюбил откровения Твои.
Трепещет от страха Твоего плоть моя, и судов Твоих я боюсь.
Я совершал суд и правду; не предай меня гонителям моим.
Заступи раба Твоего ко благу его, чтобы не угнетали меня гордые.
Истаевают очи мои, ожидая спасения Твоего и слова правды Твоей.
Сотвори с рабом Твоим по милости Твоей, и уставам Твоим научи меня.
Я раб Твой: вразуми меня, и познаю откровения Твои.
Время Господу действовать: закон Твой разорили.
А я люблю заповеди Твои более золота, и золота чистого.
Все повеления Твои – все признаю́ справедливыми; всякий путь лжи ненавижу.
Дивны откровения Твои; потому хранит их душа моя.
Откровение слов Твоих просвещает, вразумляет простых.
Открываю уста мои и вздыхаю, ибо заповедей Твоих жажду.
Призри на меня и помилуй меня, как поступаешь с любящими имя Твое.
Утверди стопы мои в слове Твоем и не дай овладеть мною никакому беззаконию;
избавь меня от угнетения человеческого, и буду хранить повеления Твои;
осияй раба Твоего светом лица Твоего и научи меня уставам Твоим.
Из глаз моих текут потоки вод оттого, что не хранят закона Твоего.
Праведен Ты, Господи, и справедливы суды Твои.
Откровения Твои, которые Ты заповедал, – правда и совершенная истина.
Ревность моя снедает меня, потому что мои враги забыли слова Твои.
Слово Твое весьма чисто, и раб Твой возлюбил его.
Мал я и презрен, но повелений Твоих не забываю.
Правда Твоя – правда вечная, и закон Твой – истина.
Скорбь и горесть постигли меня; заповеди Твои – утешение мое.
Правда откровений Твоих вечна: вразуми меня, и буду жить.
Взываю всем сердцем [моим]: услышь меня, Господи, – и сохраню уставы Твои.
Призываю Тебя: спаси меня, и буду хранить откровения Твои.
Предваряю рассвет и взываю; на слово Твое уповаю.
Очи мои предваряют утреннюю стражу, чтобы мне углубляться в слово Твое.
Услышь голос мой по милости Твоей, Господи; по суду Твоему оживи меня.
Приблизились замышляющие лукавство; далеки они от закона Твоего.
Близок Ты, Господи, и все заповеди Твои – истина.
Издавна узнал я об откровениях Твоих, что Ты утвердил их на веки.
Воззри на бедствие мое и избавь меня, ибо я не забываю закона Твоего.
Вступись в дело мое и защити меня; по слову Твоему оживи меня.
Далеко от нечестивых спасение, ибо они уставов Твоих не ищут.
Много щедрот Твоих, Господи; по суду Твоему оживи меня.
Много у меня гонителей и врагов, но от откровений Твоих я не удаляюсь.
Вижу отступников, и сокрушаюсь, ибо они не хранят слова Твоего.
Зри, как я люблю повеления Твои; по милости Твоей, Господи, оживи меня.
Основание слова Твоего истинно, и вечен всякий суд правды Твоей.
Князья гонят меня безвинно, но сердце мое боится слова Твоего.
Радуюсь я слову Твоему, как получивший великую прибыль.
Ненавижу ложь и гнушаюсь ею; закон же Твой люблю.
Семикратно в день прославляю Тебя за суды правды Твоей.
Велик мир у любящих закон Твой, и нет им преткновения.
Уповаю на спасение Твое, Господи, и заповеди Твои исполняю.
Душа моя хранит откровения Твои, и я люблю их крепко.
Храню повеления Твои и откровения Твои, ибо все пути мои пред Тобою.
Да приблизится вопль мой пред лице Твое, Господи; по слову Твоему вразуми меня.
Да придет моление мое пред лице Твое; по слову Твоему избавь меня.
Уста мои произнесут хвалу, когда Ты научишь меня уставам Твоим.
Язык мой возгласит слово Твое, ибо все заповеди Твои праведны.
Да будет рука Твоя в помощь мне, ибо я повеления Твои избрал.
Жажду спасения Твоего, Господи, и закон Твой – утешение мое.
Да живет душа моя и славит Тебя, и суды Твои да помогут мне.
Я заблудился, как овца потерянная: взыщи раба Твоего, ибо я заповедей Твоих не забыл.
1 Когда я взывал к Господу, Он слушал мою молитву. Избавь меня и теперь от врага. 3 Что лукавство может принести врагу? Только стрелы Сильного и опустошительные угли. 5 Мне тяжело жить среди чужих. Я мирен, но, чтобы я ни сказал, это встречается враждебно.
Песнь восхождения.
К Господу воззвал я в скорби моей, и Он услышал меня.
Господи! избавь душу мою от уст лживых, от языка лукавого.
Что даст тебе и что прибавит тебе язык лукавый?
Изощренные стрелы сильного, с горящими углями дроковыми.
Горе мне, что я пребываю у Мосоха, живу у шатров Кидарских.
Долго жила душа моя с ненавидящими мир.
Я мирен: но только заговорю, они – к войне.
1 Я постоянно обращаюсь к родным горам и жду помощи только от Господа, Творца неба и земли. 3 Господь, твой хранитель, не дремлет над тобой: Он сохранит Израиля от всякого зла, во всех делах его.
Песнь восхождения.
Возвожу очи мои к горам, откуда придет помощь моя.
Помощь моя от Господа, сотворившего небо и землю.
Не даст Он поколебаться ноге твоей, не воздремлет хранящий тебя;
не дремлет и не спит хранящий Израиля.
Господь – хранитель твой; Господь – сень твоя с правой руки твоей.
Днем солнце не поразит тебя, ни луна ночью.
Господь сохранит тебя от всякого зла; сохранит душу твою [Господь].
Господь будет охранять выхождение твое и вхождение твое отныне и вовек.
1 Я возрадовался, когда сказали мне идти в дом Господень. 2 Мы стоим в воротах Иерусалима, где стоит престол Давида и куда стекаются все колена. 7 Просите мира и процветания Иерусалиму ради братьев моих и ради дома Господа, Бога нашего.
Песнь восхождения. Давида.
Возрадовался я, когда сказали мне: «пойдем в дом Господень».
Вот, стоят ноги наши во вратах твоих, Иерусалим, –
Иерусалим, устроенный как город, слитый в одно,
куда восходят колена, колена Господни, по закону Израилеву, славить имя Господне.
Там стоят престолы суда, престолы дома Давидова.
Просите мира Иерусалиму: да благоденствуют любящие тебя!
Да будет мир в стенах твоих, благоденствие – в чертогах твоих!
Ради братьев моих и ближних моих говорю я: «мир тебе!»
Ради дома Господа, Бога нашего, желаю блага тебе.
1 Только к Тебе, Боже, мы обращаемся с молитвою, и только от Тебя ждем милости. 3 Мы ждем от Тебя помилования, так как за долгое время пребывания в плену уже насыщены презрением от поработителей.
Песнь восхождения.
К Тебе возвожу очи мои, Живущий на небесах!
Вот, как очи рабов обращены на руку господ их, как очи рабы – на руку госпожи ее, так очи наши – к Господу, Богу нашему, доколе Он помилует нас.
Помилуй нас, Господи, помилуй нас, ибо довольно мы насыщены презрением;
довольно насыщена душа наша поношением от надменных и уничижением от гордых.
1 Если бы не Господь был с нами, мы погибли бы в потоке бедствий. 6 Благословен Господь, ниспославший нам помощь; в имени Его наша защита.
Песнь восхождения. Давида.
Если бы не Господь был с нами, – да скажет Израиль, –
если бы не Господь был с нами, когда восстали на нас люди,
то живых они поглотили бы нас, когда возгорелась ярость их на нас;
воды потопили бы нас, поток прошел бы над душею нашею;
прошли бы над душею нашею воды бурные.
Благословен Господь, Который не дал нас в добычу зубам их!
Душа наша избавилась, как птица, из сети ловящих: сеть расторгнута, и мы избавились.
Помощь наша – в имени Господа, сотворившего небо и землю.
Надеющийся на Господа, как гора Сион, крепок.
Песнь восхождения.
Надеющийся на Господа, как гора Сион, не подвигнется: пребывает вовек.
Горы окрест Иерусалима, а Господь окрест народа Своего отныне и вовек.
Ибо не оставит [Господь] жезла нечестивых над жребием праведных, дабы праведные не простерли рук своих к беззаконию.
Благотвори, Господи, добрым и правым в сердцах своих;
а совращающихся на кривые пути свои да оставит Господь ходить с делающими беззаконие. Мир на Израиля!
1 При возвращении из плена мы были полны веселья и благодарения Богу за великое дело освобождения. 4 Возврати, Господи, из плена всех, еще оставшихся там. Мы надеялись, что Господь щедро вознаградит наши труды на родных полях ниспосланием обильного урожая.
Песнь восхождения.
Когда возвращал Господь плен Сиона, мы были как бы видящие во сне:
тогда уста наши были полны веселья, и язык наш – пения; тогда между народами говорили: «великое сотворил Господь над ними!»
Великое сотворил Господь над нами: мы радовались.
Возврати, Господи, пленников наших, как потоки на полдень.
Сеявшие со слезами будут пожинать с радостью.
С плачем несущий семена возвратится с радостью, неся снопы свои.
1 Без Бога тщетны все попытки и старания упрочить свое благополучие; спокойствие и мир Господь дает только тому, кого Он любит. 3 Вот выражение Божественного благоволения – дети, которые являются для родителей такими же защитниками, какими для стрелка его стрелы, с которыми он будет противостоять во вратах города врагам народа.
Песнь восхождения. Соломона.
Если Господь не созиждет дома, напрасно трудятся строящие его; если Господь не охранит города, напрасно бодрствует страж.
Напрасно вы рано встаете, поздно просиживаете, едите хлеб печали, тогда как возлюбленному Своему Он дает сон.
Вот наследие от Господа: дети; награда от Него – плод чрева.
Что стрелы в руке сильного, то сыновья молодые.
Блажен человек, который наполнил ими колчан свой! Не останутся они в стыде, когда будут говорить с врагами в воротах.
1 Ходящий по заповедям Господа будет награжден Им успехом в своих трудах и семейным счастьем. 5 Его благословит Господь увидеть благоденствие Иерусалима и своих внуков.
Песнь восхождения.
Блажен всякий боящийся Господа, ходящий путями Его!
Ты будешь есть от трудов рук твоих: блажен ты, и благо тебе!
Жена твоя, как плодовитая лоза, в доме твоем; сыновья твои, как масличные ветви, вокруг трапезы твоей:
так благословится человек, боящийся Господа!
Благословит тебя Господь с Сиона, и увидишь благоденствие Иерусалима во все дни жизни твоей;
увидишь сыновей у сыновей твоих. Мир на Израиля!
1 Много теснили меня враги, но Господь рассек узы нечестивых и спас меня. 5 Да будут постыжены и теперь все враги мои, да обратятся они в засохшую траву и пусть не услышат благожелания успеху своего дела.
Песнь восхождения.
Много теснили меня от юности моей, да скажет Израиль:
много теснили меня от юности моей, но не одолели меня.
На хребте моем орали оратаи, проводили длинные борозды свои.
Но Господь праведен: Он рассек узы нечестивых.
Да постыдятся и обратятся назад все ненавидящие Сион!
Да будут, как трава на кровлях, которая прежде, нежели будет исторгнута, засыхает,
которою жнец не наполнит руки своей, и вяжущий снопы – горсти своей;
и проходящие мимо не скажут: «благословение Господне на вас; благословляем вас именем Господним!»
Псалом представляет собой молитву евреев, находящихся в плену, из которого они жаждали освобождения.
Песнь восхождения.
Из глубины взываю к Тебе, Господи.
Господи! услышь голос мой. Да будут уши Твои внимательны к голосу молений моих.
Если Ты, Господи, будешь замечать беззакония, – Господи! кто устоит?
Но у Тебя прощение, да благоговеют пред Тобою.
Надеюсь на Господа, надеется душа моя; на слово Его уповаю.
Душа моя ожидает Господа более, нежели стражи – утра, более, нежели стражи – утра.
Да уповает Израиль на Господа, ибо у Господа милость и многое у Него избавление,
и Он избавит Израиля от всех беззаконий его.
Господи, я никогда не был горд и надменен: это мне чуждо. Я, как дитя, смиренно отдавался воле Господа. Да уповает так же и Израиль на Него.
Песнь восхождения. Давида.
Господи! не надмевалось сердце мое и не возносились очи мои, и я не входил в великое и для меня недосягаемое.
Не смирял ли я и не успокаивал ли души моей, как дитяти, отнятого от груди матери? душа моя была во мне, как дитя, отнятое от груди.
Да уповает Израиль на Господа отныне и вовек.
1 Господи, вспомни всё сокрушение Давида, озабоченного построением скинии, которая тогда стояла на полях Иарима. 7 Пойдем к подножию места постоянного пребывания Господа и пусть все радуются. 10 Не отврати, Господи, Твоего Лица от помазанника Твоего, из потомства Давида, которому Ты обещал Свое благоволение. 13 Господь избрал Сион Своим жилищем навеки и будет изливать Свое благоволение на всех людей. Он возрастит рог Давида и постыдит всех его врагов.
Песнь восхождения.
Вспомни, Господи, Давида и все сокрушение его:
как он клялся Господу, давал обет Сильному Иакова:
«не войду в шатер дома моего, не взойду на ложе мое;
не дам сна очам моим и веждам моим – дремания,
доколе не найду места Господу, жилища – Сильному Иакова».
Вот, мы слышали о нем в Ефрафе, нашли его на полях Иарима.
Пойдем к жилищу Его, поклонимся подножию ног Его.
Стань, Господи, на место покоя Твоего, – Ты и ковчег могущества Твоего.
Священники Твои облекутся правдою, и святые Твои возрадуются.
Ради Давида, раба Твоего, не отврати лица помазанника Твоего.
Клялся Господь Давиду в истине, и не отречется ее: «от плода чрева твоего посажу на престоле твоем.
Если сыновья твои будут сохранять завет Мой и откровения Мои, которым Я научу их, то и их сыновья во веки будут сидеть на престоле твоем».
Ибо избрал Господь Сион, возжелал [его] в жилище Себе.
«Это покой Мой на веки: здесь вселюсь, ибо Я возжелал его.
Пищу его благословляя благословлю, нищих его насыщу хлебом;
священников его облеку во спасение, и святые его радостью возрадуются.
Там возращу рог Давиду, поставлю светильник помазаннику Моему.
Врагов его облеку стыдом, а на нем будет сиять венец его».
Жизнь в единении между братьями так же хороша и благодетельна, как елей, вылитый на голову Аарона, или как роса Ермона, оживляющая Сион.
Песнь восхождения. Давида.
Как хорошо и как приятно жить братьям вместе!
Это – как драгоценный елей на голове, стекающий на бороду, бороду Ааронову, стекающий на края одежды его;
как роса Ермонская, сходящая на горы Сионские, ибо там заповедал Господь благословение и жизнь на веки.
Псалмопевец побуждает левитов и священников к достойному выполнению обязанностей служения при храме. Видом этого служения должна быть и ночная молитва пред Богом, за каковое ревностное служение Господь наградит достойно Его чтущих.
Песнь восхождения.
Благословите ныне Господа, все рабы Господни, стоящие в доме Господнем, [во дворах дома Бога нашего,] во время ночи.
Воздвигните руки ваши к святилищу, и благословите Господа.
Благословит тебя Господь с Сиона, сотворивший небо и землю.
Псалом представляет собой торжественный гимн Богу с перечислением Его многочисленных благодеяний, оказанных евреям на протяжении всей их истории.
Аллилуия
Хвалите имя Господне, хвалите, рабы Господни,
стоящие в доме Господнем, во дворах дома Бога нашего.
Хвалите Господа, ибо Господь благ; пойте имени Его, ибо это сладостно,
ибо Господь избрал Себе Иакова, Израиля в собственность Свою.
Я познал, что велик Господь, и Господь наш превыше всех богов.
Господь творит все, что хочет, на небесах и на земле, на морях и во всех безднах;
возводит облака от края земли, творит молнии при дожде, изводит ветер из хранилищ Своих.
Он поразил первенцев Египта, от человека до скота,
послал знамения и чудеса среди тебя, Египет, на фараона и на всех рабов его,
поразил народы многие и истребил царей сильных:
Сигона, царя Аморрейского, и Ога, царя Васанского, и все царства Ханаанские;
и отдал землю их в наследие, в наследие Израилю, народу Своему.
Господи! имя Твое вовек; Господи! память о Тебе в род и род.
Ибо Господь будет судить народ Свой и над рабами Своими умилосердится.
Идолы язычников – серебро и золото, дело рук человеческих:
есть у них уста, но не говорят; есть у них глаза, но не видят;
есть у них уши, но не слышат, и нет дыхания в устах их.
Подобны им будут делающие их и всякий, кто надеется на них.
Дом Израилев! благословите Господа. Дом Ааронов! благословите Господа.
Дом Левиин! благословите Господа. Боящиеся Господа! благословите Господа.
Благословен Господь от Сиона, живущий в Иерусалиме! Аллилуия!
[Аллилуия.]
Продолжение 134-го псалма.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.
Славьте Бога богов, ибо вовек милость Его.
Славьте Господа господствующих, ибо вовек милость Его;
Того, Который один творит чудеса великие, ибо вовек милость Его;
Который сотворил небеса премудро, ибо вовек милость Его;
утвердил землю на водах, ибо вовек милость Его;
сотворил светила великие, ибо вовек милость Его;
солнце – для управления днем, ибо вовек милость Его;
луну и звезды – для управления ночью, ибо вовек милость Его;
поразил Египет в первенцах его, ибо вовек милость Его;
и вывел Израиля из среды его, ибо вовек милость Его;
рукою крепкою и мышцею простертою, ибо вовек милость Его;
разделил Чермное море, ибо вовек милость Его;
и провел Израиля посреди его, ибо вовек милость Его;
и низверг фараона и войско его в море Чермное, ибо вовек милость Его;
провел народ Свой чрез пустыню, ибо вовек милость Его;
поразил царей великих, ибо вовек милость Его;
и убил царей сильных, ибо вовек милость Его;
Сигона, царя Аморрейского, ибо вовек милость Его;
и Ога, царя Васанского, ибо вовек милость Его;
и отдал землю их в наследие, ибо вовек милость Его;
в наследие Израилю, рабу Своему, ибо вовек милость Его;
вспомнил нас в унижении нашем, ибо вовек милость Его;
и избавил нас от врагов наших, ибо вовек милость Его;
дает пищу всякой плоти, ибо вовек милость Его.
Славьте Бога небес, ибо вовек милость Его.
[Давида.]
1 В плену вавилонском замолкли наши песни. 3 Притеснители наши просили нас пропеть из Сионских песней. Да иссохнет мой язык и рука, если буду петь и играть в чужой стране и, если я забуду тебя, Иерусалим 7 Господи, отмсти Едому за его злобу к Иерусалиму.
При реках Вавилона, там сидели мы и плакали, когда вспоминали о Сионе;
на вербах, посреди его, повесили мы наши арфы.
Там пленившие нас требовали от нас слов песней, и притеснители наши – веселья: «пропойте нам из песней Сионских».
Как нам петь песнь Господню на земле чужой?
Если я забуду тебя, Иерусалим, – забудь меня десница моя;
прилипни язык мой к гортани моей, если не буду помнить тебя, если не поставлю Иерусалима во главе веселия моего.
Припомни, Господи, сынам Едомовым день Иерусалима, когда они говорили: «разрушайте, разрушайте до основания его».
Дочь Вавилона, опустошительница! блажен, кто воздаст тебе за то, что ты сделала нам!
Блажен, кто возьмет и разобьет младенцев твоих о камень!
1 Славлю Тебя, Господи, пред всеми «богами», за Твои ко мне милости. 3 Ты спасал меня во время бедствий и даровал мне великую милость. Все цари будут поклоняться Тебе. 6 Господь защитит смиренного: он погубит врагов и спасет его без усилий с его стороны. Не оставляй, Господь, дел рук Твоих.
Давида.
Славлю Тебя всем сердцем моим, пред богами* пою Тебе, [что Ты услышал все слова уст моих]. //*В переводе 70-ти: пред Ангелами.
Поклоняюсь пред святым храмом Твоим и славлю имя Твое за милость Твою и за истину Твою, ибо Ты возвеличил слово Твое превыше всякого имени Твоего.
В день, когда я воззвал, Ты услышал меня, вселил в душу мою бодрость.
Прославят Тебя, Господи, все цари земные, когда услышат слова уст Твоих
и воспоют пути Господни, ибо велика слава Господня.
Высок Господь: и смиренного видит, и гордого узнает издали.
Если я пойду посреди напастей, Ты оживишь меня, прострешь на ярость врагов моих руку Твою, и спасет меня десница Твоя.
Господь совершит за меня! Милость Твоя, Господи, вовек: дело рук Твоих не оставляй.
1 Господи, Ты знаешь мои помышления, слова и поступки, Ты всё видишь и знаешь. 13 Ты соткал меня во чреве матери, дивно устроил меня и всё время моей жизни записано в книге Твоей. 17 Как всё чудно Тобой устроено и как дивны все проявления Твоей творческой мысли, которых не перечислить. 19 Твое величие вызывает во мне ненависть ко всем нечестивым, осмеливающимся порицать Твое имя. 23 Испытай меня, Боже, и не дай мне уклониться от Тебя.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Господи! Ты испытал меня и знаешь.
Ты знаешь, когда я сажусь и когда встаю; Ты разумеешь помышления мои издали.
Иду ли я, отдыхаю ли – Ты окружаешь меня, и все пути мои известны Тебе.
Еще нет слова на языке моем, – Ты, Господи, уже знаешь его совершенно.
Сзади и спереди Ты объемлешь меня, и полагаешь на мне руку Твою.
Дивно для меня ведение [Твое], – высоко, не могу постигнуть его!
Куда пойду от Духа Твоего, и от лица Твоего куда убегу?
Взойду ли на небо – Ты там; сойду ли в преисподнюю – и там Ты.
Возьму ли крылья зари и переселюсь на край моря, –
и там рука Твоя поведет меня, и удержит меня десница Твоя.
Скажу ли: «может быть, тьма скроет меня, и свет вокруг меня сделается ночью»;
но и тьма не затмит от Тебя, и ночь светла, как день: как тьма, так и свет.
Ибо Ты устроил внутренности мои и соткал меня во чреве матери моей.
Славлю Тебя, потому что я дивно устроен. Дивны дела Твои, и душа моя вполне сознает это.
Не сокрыты были от Тебя кости мои, когда я созидаем был в тайне, образуем был во глубине утробы.
Зародыш мой видели очи Твои; в Твоей книге записаны все дни, для меня назначенные, когда ни одного из них еще не было.
Как возвышенны для меня помышления Твои, Боже, и как велико число их!
Стану ли исчислять их, но они многочисленнее песка; когда я пробуждаюсь, я все еще с Тобою.
О, если бы Ты, Боже, поразил нечестивого! Удалитесь от меня, кровожадные!
Они говорят против Тебя нечестиво; суетное замышляют враги Твои.
Мне ли не возненавидеть ненавидящих Тебя, Господи, и не возгнушаться восстающими на Тебя?
Полною ненавистью ненавижу их: враги они мне.
Испытай меня, Боже, и узнай сердце мое; испытай меня и узнай помышления мои;
и зри, не на опасном ли я пути, и направь меня на путь вечный.
2 Сохрани меня, Господи, от врага. 7 Покрой меня от него и да погибнет мой враг, как бы в огне. 12 Я верю, что Господь не даст торжествовать нечестивому, защитит невинных и непорочные найдут в Нём покровительство.
Псалом
Начальнику хора. Псалом Давида
Избавь меня, Господи, от человека злого; сохрани меня от притеснителя:
они злое мыслят в сердце, всякий день ополчаются на брань,
изощряют язык свой, как змея; яд аспида под устами их.
Соблюди меня, Господи, от рук нечестивого, сохрани меня от притеснителей, которые замыслили поколебать стопы мои.
Гордые скрыли силки для меня и петли, раскинули сеть по дороге, тенета разложили для меня.
Я сказал Господу: Ты Бог мой; услышь, Господи, голос молений моих!
Господи, Господи, сила спасения моего! Ты покрыл голову мою в день брани.
Не дай, Господи, желаемого нечестивому; не дай успеха злому замыслу его: они возгордятся.
Да покроет головы окружающих меня зло собственных уст их.
Да падут на них горящие угли; да будут они повержены в огонь, в пропасти, так, чтобы не встали.
Человек злоязычный не утвердится на земле; зло увлечет притеснителя в погибель.
Знаю, что Господь сотворит суд угнетенным и справедливость бедным.
Так! праведные будут славить имя Твое; непорочные будут обитать пред лицем Твоим.
1 Поспеши, Господи, ко мне со Своею помощью; да направится к Тебе молитва моя, как фимиам вечерней жертвы. 3 Сохрани меня от дурных слов и лукавых мыслей; пусть меня обличает праведник, но я всегда против злодейств. 6 Враги преследуют нас, я же невиновен пред ними и кроток. 8 Уповаю на Тебя.
Псалом Давида.
Господи! к тебе взываю: поспеши ко мне, внемли голосу моления моего, когда взываю к Тебе.
Да направится молитва моя, как фимиам, пред лице Твое, воздеяние рук моих – как жертва вечерняя.
Положи, Господи, охрану устам моим, и огради двери уст моих;
не дай уклониться сердцу моему к словам лукавым для извинения дел греховных вместе с людьми, делающими беззаконие, и да не вкушу я от сластей их.
Пусть наказывает меня праведник: это милость; пусть обличает меня: это лучший елей, который не повредит голове моей; но мольбы мои – против злодейств их.
Вожди их рассыпались по утесам и слышат слова мои, что они кротки.
Как будто землю рассекают и дробят нас; сыплются кости наши в челюсти преисподней.
Но к Тебе, Господи, Господи, очи мои; на Тебя уповаю, не отринь души моей!
Сохрани меня от силков, поставленных для меня, от тенет беззаконников.
Падут нечестивые в сети свои, а я перейду.
1 Во время бедствий я взывал ко Господу и только в Нем искал защиты. 5 Я взывал ко Господу: внемли моему воплю, избавь от притеснителей, и тогда праведные соберутся вокруг меня.
Учение Давида. Молитва его, когда он был в пещере
1Голосом моим к Господу воззвал я, голосом моим к Господу помолился;
2излил пред Ним моление мое; печаль мою открыл Ему.
3Когда изнемогал во мне дух мой, Ты знал стезю мою. На пути, которым я ходил, они скрытно поставили сети для меня.
4Смотрю на правую сторону, и вижу, что никто не признаёт меня: не стало для меня убежища, никто не заботится о душе моей.
5Я воззвал к Тебе, Господи, я сказал: Ты прибежище мое и часть моя на земле живых.
6Внемли воплю моему, ибо я очень изнемог; избавь меня от гонителей моих, ибо они сильнее меня.
7Выведи из темницы душу мою, чтобы мне славить имя Твое. Вокруг меня соберутся праведные, когда Ты явишь мне благодеяние.
Псалом Давида, [когда он преследуем был сыном своим Авессаломом].
1 Господи! Услышь меня и не входи в суд с рабом Твоим. 3 Враг преследует меня; я теряю мужество и успокаиваюсь только размышлением о делах Твоих. 6 Я жду от Тебя помощи, как жаждущая земля дождя. Даруй мне Твою милость и избавь от врагов. 10 Научи меня исполнять Твою волю и истреби врагов моих.
Господи! услышь молитву мою, внемли молению моему по истине Твоей; услышь меня по правде Твоей
и не входи в суд с рабом Твоим, потому что не оправдается пред Тобой ни один из живущих.
Враг преследует душу мою, втоптал в землю жизнь мою, принудил меня жить во тьме, как давно умерших, –
и уныл во мне дух мой, онемело во мне сердце мое.
Вспоминаю дни древние, размышляю о всех делах Твоих, рассуждаю о делах рук Твоих.
Простираю к Тебе руки мои; душа моя – к Тебе, как жаждущая земля.
Скоро услышь меня, Господи: дух мой изнемогает; не скрывай лица Твоего от меня, чтобы я не уподобился нисходящим в могилу.
Даруй мне рано услышать милость Твою, ибо я на Тебя уповаю. Укажи мне, [Господи,] путь, по которому мне идти, ибо к Тебе возношу я душу мою.
Избавь меня, Господи, от врагов моих; к Тебе прибегаю.
Научи меня исполнять волю Твою, потому что Ты Бог мой; Дух Твой благий да ведет меня в землю правды.
Ради имени Твоего, Господи, оживи меня; ради правды Твоей выведи из напасти душу мою.
И по милости Твоей истреби врагов моих и погуби всех, угнетающих душу мою, ибо я Твой раб.
Давида. [Против Голиафа.]
1 Благословен Господь, мой щит и моя крепость. 3 Господи, человек ничтожен пред Тобою, но Ты помнишь о нем. 5 Господи, спаси меня от иноплеменных. 9 Я буду петь Тебе новую песнь, равно как и за избавление своего народа от иноплеменников. 12 Пусть жизнь моего народа будет счастливой.
Благословен Господь, твердыня моя, научающий руки мои битве и персты мои брани,
милость моя и ограждение мое, прибежище мое и Избавитель мой, щит мой, – и я на Него уповаю; Он подчиняет мне народ мой.
Господи! что есть человек, что Ты знаешь о нем, и сын человеческий, что обращаешь на него внимание?
Человек подобен дуновению; дни его – как уклоняющаяся тень.
Господи! Приклони небеса Твои и сойди; коснись гор, и воздымятся;
блесни молниею и рассей их; пусти стрелы Твои и расстрой их;
простри с высоты руку Твою, избавь меня и спаси меня от вод многих, от руки сынов иноплеменных,
которых уста говорят суетное и которых десница – десница лжи.
Боже! новую песнь воспою Тебе, на десятиструнной псалтири воспою Тебе,
дарующему спасение царям и избавляющему Давида, раба Твоего, от лютого меча.
Избавь меня и спаси меня от руки сынов иноплеменных, которых уста говорят суетное и которых десница – десница лжи.
Да будут сыновья наши, как разросшиеся растения в их молодости; дочери наши – как искусно изваянные столпы в чертогах.
Да будут житницы наши полны, обильны всяким хлебом; да плодятся овцы наши тысячами и тьмами на пажитях наших;
да будут волы наши тучны; да не будет ни расхищения, ни пропажи, ни воплей на улицах наших.
Блажен народ, у которого это есть. Блажен народ, у которого Господь есть Бог.
Хвала Давида.
1 Буду восхвалять и превозносить имя Господа всякий день за Его величие, дела и могущество. 8 Господь щедр и милостив, царство Его вечно. 15 Господь близок ко всем, призывающим Его, сохраняет любящих Его, а нечестивых истребит. Да благословляет Господа всякая плоть.
Буду превозносить Тебя, Боже мой, Царь [мой], и благословлять имя Твое во веки и веки.
Всякий день буду благословлять Тебя и восхвалять имя Твое во веки и веки.
Велик Господь и достохвален, и величие Его неисследимо.
Род роду будет восхвалять дела Твои и возвещать о могуществе Твоем.
А я буду размышлять о высокой славе величия Твоего и о дивных делах Твоих.
Будут говорить о могуществе страшных дел Твоих, и я буду возвещать о величии Твоем.
Будут провозглашать память великой благости Твоей и воспевать правду Твою.
Щедр и милостив Господь, долготерпелив и многомилостив.
Благ Господь ко всем, и щедроты Его на всех делах Его.
Да славят Тебя, Господи, все дела Твои, и да благословляют Тебя святые Твои;
да проповедуют славу царства Твоего, и да повествуют о могуществе Твоем,
чтобы дать знать сынам человеческим о могуществе Твоем и о славном величии царства Твоего.
Царство Твое – царство всех веков, и владычество Твое во все роды. *[Верен Господь во всех словах Своих и свят во всех делах Своих.]
Господь поддерживает всех падающих и восставляет всех низверженных.
Очи всех уповают на Тебя, и Ты даешь им пищу их в свое время;
открываешь руку Твою и насыщаешь все живущее по благоволению.
Праведен Господь во всех путях Своих и благ во всех делах Своих.
Близок Господь ко всем призывающим Его, ко всем призывающим Его в истине.
Желание боящихся Его Он исполняет, вопль их слышит и спасает их.
Хранит Господь всех любящих Его, а всех нечестивых истребит.
Уста мои изрекут хвалу Господню, и да благословляет всякая плоть святое имя Его во веки и веки.
[Аллилуия. Аггея и Захарии.]
1 Буду всю жизнь восхвалять Господа. 3 Не надейтесь на человека, жизнь которого кратковременна, а силы слабы, а надейтесь на Господа Всемогущего, милостивого к человеку слабому. 10 Господь во век будет царствовать.
Хвали, душа моя, Господа.
Буду восхвалять Господа, доколе жив; буду петь Богу моему, доколе есмь.
Не надейтесь на князей, на сына человеческого, в котором нет спасения.
Выходит дух его, и он возвращается в землю свою: в тот день исчезают [все] помышления его.
Блажен, кому помощник Бог Иаковлев, у кого надежда на Господа Бога его,
сотворившего небо и землю, море и все, что в них, вечно хранящего верность,
творящего суд обиженным, дающего хлеб алчущим. Господь разрешает узников,
Господь отверзает очи слепым, Господь восставляет согбенных, Господь любит праведных.
Господь хранит пришельцев, поддерживает сироту и вдову, а путь нечестивых извращает.
Господь будет царствовать во веки, Бог твой, Сион, в род и род. Аллилуия.
[Аллилуия.]
1 Хвалите Господа, созидающего Иерусалим, собирающего изгнанников и врачующего скорби их. 4 Ему подчинен весь звездный мир, Он производит все растения и посылает Свои особенные милости только боящимся Его.
Хвалите Господа, ибо благо петь Богу нашему, ибо это сладостно, – хвала подобающая.
Господь созидает Иерусалим, собирает изгнанников Израиля.
Он исцеляет сокрушенных сердцем и врачует скорби их;
исчисляет количество звезд; всех их называет именами их.
Велик Господь наш и велика крепость [Его], и разум Его неизмерим.
Смиренных возвышает Господь, а нечестивых унижает до земли.
Пойте поочередно славословие Господу; пойте Богу нашему на гуслях.
Он покрывает небо облаками, приготовляет для земли дождь, произращает на горах траву [и злак на пользу человеку];
дает скоту пищу его и птенцам ворона, взывающим к Нему.
Не на силу коня смотрит Он, не к быстроте ног человеческих благоволит, –
благоволит Господь к боящимся Его, к уповающим на милость Его.
[Аллилуия.]
1 Хвали, Иерусалим, Господа, укрепляющего тебя. 3 Господь утвердил мир в пределах твоих. Господь велик и всесилен: холод, жар, дождь и град происходят по Его воле. 8 И этот Господь дал закон Иакову, но не другому какому народу.
Хвали, Иерусалим, Господа; хвали, Сион, Бога твоего,
ибо Он укрепляет вереи ворот твоих, благословляет сынов твоих среди тебя;
утверждает в пределах твоих мир; туком пшеницы насыщает тебя;
посылает слово Свое на землю; быстро течет слово Его;
дает снег, как во́лну; сыплет иней, как пепел;
бросает град Свой кусками; перед морозом Его кто устоит?
Пошлет слово Свое, и все растает; подует ветром Своим, и потекут воды.
Он возвестил слово Свое Иакову, уставы Свои и суды Свои Израилю.
Не сделал Он того никакому другому народу, и судов Его они не знают. Аллилуия.
[Аллилуия.]
1 Выражается подъем чувств еврейского народа, приглашающего с собою Ангелов, 3 светила небесные 7 и всё, находящееся на земле – силы и явления природы, растительный и животный мир, 11 всех людей и все народы – 13 восхвалять Господа за возвышение Им своего народа.
Хвалите Господа с небес, хвалите Его в вышних.
Хвалите Его, все Ангелы Его, хвалите Его, все воинства Его.
Хвалите Его, солнце и луна, хвалите Его, все звезды света.
Хвалите Его, небеса небес и воды, которые превыше небес.
Да хвалят имя Господа, ибо Он [сказал, и они сделались,] повелел, и сотворились;
поставил их на веки и веки; дал устав, который не прейдет.
Хвалите Господа от земли, великие рыбы и все бездны,
огонь и град, снег и туман, бурный ветер, исполняющий слово Его,
горы и все холмы, дерева плодоносные и все кедры,
звери и всякий скот, пресмыкающиеся и птицы крылатые,
цари земные и все народы, князья и все судьи земные,
юноши и девицы, старцы и отроки
да хвалят имя Господа, ибо имя Его единого превознесенно, слава Его на земле и на небесах.
Он возвысил рог народа Своего, славу всех святых Своих, сынов Израилевых, народа, близкого к Нему. Аллилуия.
[Аллилуия.]
1 Да воспевает Израиль Господа новыми песнями за проявление к нему Его благоволения. 6 Да будут уста Израиля всегда полны славословия Богу, а руки да готовят меч, чтобы совершить над народами «суд писанный».
Пойте Господу песнь новую; хвала Ему в собрании святых.
Да веселится Израиль о Создателе своем; сыны Сиона да радуются о Царе своем.
да хвалят имя Его с ликами, на тимпане и гуслях да поют Ему,
ибо благоволит Господь к народу Своему, прославляет смиренных спасением.
Да торжествуют святые во славе, да радуются на ложах своих.
Да будут славословия Богу в устах их, и меч обоюдоострый в руке их,
для того, чтобы совершать мщение над народами, наказание над племенами,
заключать царей их в узы и вельмож их в оковы железные,
производить над ними суд писанный. Честь сия – всем святым Его. Аллилуия.
[Аллилуия.]
1 Хвалите Бога, пребывающего во святыне на тверди, за всё Его могущество и величие. 3 Всё живущее пусть хвалит Его на псалтири, гуслях, тимпанах, кимвалах и в хорах.
Хвалите Бога во святыне Его, хвалите Его на тверди силы Его.
Хвалите Его по могуществу Его, хвалите Его по множеству величия Его.
Хвалите Его со звуком трубным, хвалите Его на псалтири и гуслях.
Хвалите Его с тимпаном и ликами, хвалите Его на струнах и органе.
Хвалите Его на звучных кимвалах, хвалите Его на кимвалах громогласных.
Все дышащее да хвалит Господа! Аллилуия.
//*У Евреев этого псалма нет: он переведен с греческого.
1 Я был младшим среди братьев, пас овец и играл на сделанной мною псалтири. 3 Я ничем не был известен, но Господь выделил меня из моих братьев. 6 Я вышел на Голиафа, обезглавил его и спас тем сынов Израилевых.
Я был меньший между братьями моими и юнейший в доме отца моего; пас овец отца моего.
Руки мои сделали орган, персты мои настраивали псалтирь.
И кто возвестил бы Господу моему? – Сам Господь, Сам услышал меня.
Он послал вестника Своего и взял меня от овец отца моего, и помазал меня елеем помазания Своего.
Братья мои прекрасны и велики, но Господь не благоволил избрать из них.
Я вышел навстречу иноплеменнику, и он проклял меня идолами своими.
Но я, исторгнув у него меч, обезглавил его и избавил сынов Израилевых от поношения.
Псало́мъ Дави́ду.
Блаже́нъ му́жъ, и́же не и́де на совѣ́тъ нечести́выхъ, и на пути́ грѣ́шныхъ не ста́, и на сѣда́лищи губи́телей не сѣ́де:
но въ зако́нѣ Госпо́дни во́ля его́, и въ зако́нѣ Его́ поучи́тся де́нь и но́щь.
И бу́детъ я́ко дре́во насажде́ное при исхо́дищихъ во́дъ, е́же пло́дъ сво́й да́стъ во вре́мя свое́, и ли́стъ его́ не отпаде́тъ: и вся́, ели́ка а́ще твори́тъ, успѣ́етъ.
Не та́ко нечести́вiи, не та́ко: но я́ко пра́хъ, его́же возмета́етъ вѣ́тръ от лица́ земли́.
Сего́ ра́ди не воскре́снутъ нечести́вiи на су́дъ, ниже́ грѣ́шницы въ совѣ́тъ пра́ведныхъ.
Я́ко вѣ́сть Госпо́дь пу́ть пра́ведныхъ, и пу́ть нечести́выхъ поги́бнетъ.
Псало́мъ Дави́ду.
Вску́ю шата́шася язы́цы, и лю́дiе поучи́шася тще́тнымъ?
Предста́ша ца́рiе зе́мстiи, и кня́зи собра́шася вку́пѣ на Го́спода и на Христа́ Его́.
Расто́ргнемъ {расто́ргнимъ} у́зы и́хъ и отве́ржемъ {отве́ржимъ} от на́съ и́го и́хъ.
Живы́й на небесѣ́хъ посмѣе́тся и́мъ, и Госпо́дь поруга́ется и́мъ.
Тогда́ возглаго́летъ къ ни́мъ гнѣ́вомъ Свои́мъ и я́ростiю Свое́ю смяте́тъ я́:
А́зъ же поста́вленъ е́смь Ца́рь от Него́ надъ Сiо́номъ, горо́ю свято́ю Его́,
возвѣща́яй повелѣ́нiе Госпо́дне. Госпо́дь рече́ ко Мнѣ́: Сы́нъ Мо́й еси́ Ты́, А́зъ дне́сь роди́хъ Тя́:
проси́ от Мене́, и да́мъ ти́ язы́ки достоя́нiе Твое́, и одержа́нiе Твое́ концы́ земли́:
упасе́ши я́ жезло́мъ желѣ́знымъ, я́ко сосу́ды скуде́льничи сокруши́ши я́.
И ны́нѣ, ца́рiе, разумѣ́йте, накажи́теся вси́ судя́щiи земли́.
Рабо́тайте Го́сподеви со стра́хомъ, и ра́дуйтеся Ему́ со тре́петомъ.
Прiими́те наказа́нiе, да не когда́ прогнѣ́вается Госпо́дь, и поги́бнете от пути́ пра́веднаго, егда́ возгори́тся вско́рѣ я́рость Его́: блаже́ни вси́ надѣ́ющiися На́нь.
Псало́мъ Дави́ду, внегда́ отбѣга́ше от лица́ Авессало́ма сы́на своего́.
Го́споди, что́ ся умно́жиша стужа́ющiи ми́? Мно́зи востаю́тъ на мя́,
мно́зи глаго́лютъ души́ мое́й: нѣ́сть спасе́нiя ему́ въ Бо́зѣ его́.
Ты́ же, Го́споди, засту́пникъ мо́й еси́, сла́ва моя́, и вознося́й главу́ мою́.
Гла́сомъ мои́мъ ко Го́споду воззва́хъ, и услы́ша мя́ от горы́ святы́я Своея́.
А́зъ усну́хъ, и спа́хъ, воста́хъ, я́ко Госпо́дь засту́питъ мя́.
Не убою́ся от те́мъ люді́й, о́крестъ напа́дающихъ на мя́.
Воскре́сни́, Го́споди, спаси́ мя, Бо́же мо́й: я́ко Ты́ порази́лъ еси́ вся́ вражду́ющыя ми́ всу́е, зу́бы грѣ́шниковъ сокруши́лъ еси́.
Госпо́дне е́сть спасе́нiе, и на лю́дехъ Твои́хъ благослове́нiе Твое́.
Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, псало́мъ Дави́ду.
Внегда́ призва́ти ми́, услы́ша мя́ Бо́гъ пра́вды моея́: въ ско́рби распространи́лъ мя́ еси́: уще́дри мя́ и услы́ши моли́тву мою́.
Сы́нове человѣ́честiи, доко́лѣ тяжкосе́рдiи? Вску́ю лю́бите суету́ и и́щете лжи́?
И увѣ́дите, я́ко удиви́ Госпо́дь преподо́бнаго Своего́. Госпо́дь услы́шитъ мя́, внегда́ воззва́ти ми́ къ Нему́.
Гнѣ́вайтеся, и не согрѣша́йте, я́же глаго́лете въ сердца́хъ ва́шихъ, на ло́жахъ ва́шихъ умили́теся:
пожри́те же́ртву пра́вды и упова́йте на Го́спода.
Мно́зи глаго́лютъ: кто́ яви́тъ на́мъ блага́я? Зна́менася на на́съ свѣ́тъ лица́ Твоего́, Го́споди.
Да́лъ еси́ весе́лiе въ се́рдцы мое́мъ: от плода́ пшени́цы, вина́ и еле́а своего́ умно́жишася:
въ ми́рѣ вку́пе усну́ и почі́ю, я́ко Ты́, Го́споди, еди́наго на упова́нiи всели́лъ мя́ еси́.
О наслѣ́дствующемъ, псало́мъ Дави́ду.
Глаго́лы моя́ внуши́, Го́споди, разумѣ́й зва́нiе мое́.
Вонми́ гла́су моле́нiя моего́, Царю́ мо́й и Бо́же мо́й: я́ко къ Тебѣ́ помолю́ся, Го́споди.
Зау́тра услы́ши гла́съ мо́й: зау́тра предста́ну Ти́, и у́зриши мя́:
я́ко Бо́гъ не хотя́й беззако́нiя Ты́ еси́: не присели́тся къ Тебѣ́ лука́внуяй,
ниже́ пребу́дутъ беззако́нницы предъ очи́ма Твои́ма: возненави́дѣлъ еси́ вся́ дѣ́лающыя беззако́нiе,
погуби́ши вся́ глаго́лющыя лжу́: му́жа крове́й и льсти́ва гнуша́ется Госпо́дь.
А́зъ же мно́жествомъ ми́лости Твоея́ вни́ду въ до́мъ Тво́й, поклоню́ся ко хра́му свято́му Твоему́, въ стра́сѣ Твое́мъ.
Го́споди, наста́ви мя́ пра́вдою Твое́ю, вра́гъ мои́хъ ра́ди испра́ви предъ Тобо́ю пу́ть мо́й.
Я́ко нѣ́сть во устѣ́хъ и́хъ и́стины, се́рдце и́хъ су́етно, гро́бъ отве́рстъ горта́нь и́хъ, язы́ки свои́ми льща́ху.
Суди́ и́мъ, Бо́же, да отпаду́тъ от мы́слей свои́хъ: по мно́жеству нече́стiя и́хъ изри́ни я́, я́ко преогорчи́ша Тя́, Го́споди.
И да возвеселя́тся вси́ упова́ющiи на Тя́, во вѣ́къ возра́дуются, и всели́шися въ ни́хъ: и похва́лятся о Тебѣ́ лю́бящiи и́мя Твое́.
Я́ко Ты́ благослови́ши пра́ведника, Го́споди, я́ко ору́жiемъ благоволе́нiя вѣнча́лъ еси́ на́съ.
Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ о осмѣ́мъ, псало́мъ Дави́ду.
Го́споди, да не я́ростiю Твое́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ Твои́мъ нака́жеши мене́.
Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко не́мощенъ е́смь: изцѣли́ мя, Го́споди, я́ко смято́шася ко́сти моя́,
и душа́ моя́ смяте́ся зѣло́: и Ты́, Го́споди, доко́лѣ?
Обрати́ся, Го́споди, изба́ви ду́шу мою́, спаси́ мя ра́ди ми́лости Твоея́:
я́ко нѣ́сть въ сме́рти помина́яй Тебе́, во а́дѣ же кто́ исповѣ́стся Тебѣ́?
Утруди́хся воздыха́нiемъ мои́мъ, измы́ю на вся́ку но́щь ло́же мое́, слеза́ми мои́ми посте́лю мою́ омочу́.
Смяте́ся от я́рости о́ко мое́, обетша́хъ во всѣ́хъ вразѣ́хъ мои́хъ.
Отступи́те от мене́, вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, я́ко услы́ша Госпо́дь гла́съ пла́ча моего́,
услы́ша Госпо́дь моле́нiе мое́, Госпо́дь моли́тву мою́ прiя́тъ.
Да постыдя́тся и смяту́тся вси́ врази́ мои́, да возвратя́тся и устыдя́тся зѣло́ вско́рѣ.
Псало́мъ Дави́ду, его́же воспѣ́тъ Го́сподеви о словесѣ́хъ Хусі́евыхъ, сы́на Иемені́ина.
Го́споди Бо́же мо́й, на Тя́ упова́хъ, спаси́ мя от всѣ́хъ гоня́щихъ мя́ и изба́ви мя́:
да не когда́ похи́титъ я́ко ле́въ ду́шу мою́, не су́щу избавля́ющу, ниже́ спаса́ющу.
Го́споди Бо́же мо́й, а́ще сотвори́хъ сiе́, а́ще е́сть непра́вда въ руку́ мое́ю,
а́ще возда́хъ воздаю́щымъ ми́ зла́, да отпаду́ у́бо от вра́гъ мои́хъ то́щъ:
да пожене́тъ у́бо вра́гъ ду́шу мою́, и да пости́гнетъ, и попере́тъ въ зе́млю живо́тъ мо́й, и сла́ву мою́ въ пе́рсть всели́тъ.
Воскре́сни́, Го́споди, гнѣ́вомъ Твои́мъ, вознеси́ся въ конца́хъ вра́гъ Твои́хъ, и воста́ни, Го́споди Бо́же мо́й, повелѣ́нiемъ, и́мже заповѣ́далъ еси́,
и со́нмъ люді́й обы́детъ Тя́: и о то́мъ на высоту́ обрати́ся.
Госпо́дь су́дитъ лю́демъ: суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ мое́й и по незло́бѣ мое́й на мя́.
Да сконча́ется зло́ба грѣ́шныхъ, и испра́виши пра́веднаго, испыта́яй сердца́ и утро́бы, Бо́же, пра́ведно.
По́мощь моя́ от Бо́га, спаса́ющаго пра́выя се́рдцемъ.
Бо́гъ суди́тель пра́веденъ, и крѣ́покъ, и долготерпѣли́въ, и не гнѣ́въ наводя́й на вся́къ де́нь.
А́ще не обратите́ся, ору́жiе Свое́ очи́ститъ, лу́къ Сво́й напряже́, и угото́ва и́,
и въ не́мъ угото́ва сосу́ды сме́ртныя, стрѣ́лы Своя́ сгара́емымъ содѣ́ла.
Се́, болѣ́ непра́вдою, зача́тъ болѣ́знь и роди́ беззако́нiе:
ро́въ изры́ и ископа́ и́, и паде́тъ въ я́му, ю́же содѣ́ла.
Обрати́тся болѣ́знь его́ на главу́ его́, и на ве́рхъ его́ непра́вда его́ сни́детъ.
Исповѣ́мся Го́сподеви по пра́вдѣ Его́ и пою́ и́мени Го́спода Вы́шняго.
Въ коне́цъ, о точи́лѣхъ, псало́мъ Дави́ду.
Го́споди Госпо́дь на́шъ, я́ко чу́дно и́мя Твое́ по все́й земли́, я́ко взя́тся великолѣ́пiе Твое́ превы́ше небе́съ.
Изъ у́стъ младе́нецъ и ссу́щихъ соверши́лъ еси́ хвалу́, вра́гъ Твои́хъ ра́ди, е́же разруши́ти врага́ и ме́стника.
Я́ко узрю́ небеса́, дѣла́ пе́рстъ Твои́хъ, луну́ и звѣ́зды, я́же Ты́ основа́лъ еси́:
что́ е́сть человѣ́къ, я́ко по́мниши его́? Или́ сы́нъ человѣ́чь, я́ко посѣща́еши его́?
Ума́лилъ еси́ его́ ма́лымъ чи́мъ от А́нгелъ, сла́вою и че́стiю вѣнча́лъ еси́ его́:
и поста́вилъ еси́ его́ надъ дѣ́лы руку́ Твое́ю, вся́ покори́лъ еси́ подъ но́зѣ его́:
о́вцы и волы́ вся́, еще́ же и скоты́ польскі́я,
пти́цы небе́сныя и ры́бы морскі́я, преходя́щыя стези́ морскі́я.
Го́споди Госпо́дь на́шъ, я́ко чу́дно и́мя Твое́ по все́й земли́.
Въ коне́цъ, о та́йныхъ сы́на, псало́мъ Дави́ду, 9.
Исповѣ́мся Тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ, повѣ́мъ вся́ чудеса́ Твоя́.
Возвеселю́ся и возра́дуюся о Тебѣ́, пою́ и́мени Твоему́, Вы́шнiй.
Внегда́ возврати́тися врагу́ моему́ вспя́ть, изнемо́гутъ и поги́бнутъ от лица́ Твоего́.
Я́ко сотвори́лъ еси́ су́дъ мо́й и прю́ мою́: сѣ́лъ еси́ на престо́лѣ, судя́й пра́вду.
Запрети́лъ еси́ язы́комъ, и поги́бе нечести́вый: и́мя его́ потреби́лъ еси́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
Врагу́ оскудѣ́ша ору́жiя въ коне́цъ, и гра́ды разруши́лъ еси́: поги́бе па́мять его́ съ шу́момъ.
И Госпо́дь во вѣ́къ пребыва́етъ, угото́ва на су́дъ престо́лъ Сво́й:
и То́й суди́ти и́мать вселе́ннѣй въ пра́вду, суди́ти и́мать лю́демъ въ правотѣ́.
И бы́сть Госпо́дь прибѣ́жище убо́гому, помо́щникъ во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ.
И да упова́ютъ на Тя́ зна́ющiи и́мя Твое́, я́ко не оста́вилъ еси́ взыска́ющихъ Тя́, Го́споди.
По́йте Го́сподеви, живу́щему въ Сiо́нѣ, возвѣсти́те во язы́цѣхъ начина́нiя Его́:
я́ко взыска́яй кро́ви и́хъ помяну́, не забы́ зва́нiя убо́гихъ.
Поми́луй мя́, Го́споди, ви́ждь смире́нiе мое́ от вра́гъ мои́хъ, вознося́й мя́ от вра́тъ сме́ртныхъ:
я́ко да возвѣщу́ вся́ хвалы́ Твоя́ во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни: возра́дуемся о спасе́нiи Твое́мъ.
Углѣбо́ша язы́цы въ па́губѣ, ю́же сотвори́ша: въ сѣ́ти се́й, ю́же скры́ша, увязе́ нога́ и́хъ.
Зна́емь е́сть Госпо́дь судьбы́ творя́й: въ дѣ́лѣхъ руку́ свое́ю увязе́ грѣ́шникъ.
Да возвратя́тся грѣ́шницы во а́дъ, вси́ язы́цы забыва́ющiи Бо́га.
Я́ко не до конца́ забве́нъ бу́детъ ни́щiй, терпѣ́нiе убо́гихъ не поги́бнетъ до конца́.
Воскре́сни́, Го́споди, да не крѣпи́тся человѣ́къ, да су́дятся язы́цы предъ Тобо́ю.
Поста́ви, Го́споди, законоположи́теля надъ ни́ми, да разумѣ́ютъ язы́цы, я́ко человѣ́цы су́ть.
Вску́ю, Го́споди, отстоя́ дале́че, презира́еши во благовре́менiихъ, въ ско́рбехъ?
Внегда́ горди́тися нечести́вому, возгара́ется ни́щiй: увяза́ютъ въ совѣ́тѣхъ, я́же помышля́ютъ.
Я́ко хвали́мь е́сть грѣ́шный въ по́хотехъ души́ своея́, и оби́дяй благослови́мь е́сть.
Раздражи́ Го́спода грѣ́шный: по мно́жеству гнѣ́ва своего́ не взы́щетъ: нѣ́сть Бо́га предъ ни́мъ.
Оскверня́ются путiе́ его́ на вся́ко вре́мя: отъе́млются судьбы́ Твоя́ от лица́ его́: всѣ́ми враги́ свои́ми облада́етъ.
Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: не подви́жуся от ро́да въ ро́дъ безъ зла́:
его́же кля́твы уста́ его́ по́лна су́ть, и го́рести и льсти́: подъ язы́комъ его́ тру́дъ и болѣ́знь.
Присѣди́тъ въ лови́телствѣ съ бога́тыми въ та́йныхъ, е́же уби́ти непови́ннаго: о́чи его́ на ни́щаго призира́етѣ.
Лови́тъ въ та́йнѣ я́ко ле́въ во огра́дѣ свое́й, лови́тъ е́же восхи́тити ни́щаго, внегда́ привлещи́ и́ въ сѣ́ти свое́й.
Смири́тъ его́: преклони́тся и паде́тъ, внегда́ ему́ облада́ти убо́гими.
Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: забы́ Бо́гъ, отврати́ лице́ Свое́, да не ви́дитъ до конца́.
Воскре́сни́, Го́споди Бо́же мо́й, да вознесе́тся рука́ Твоя́, не забу́ди убо́гихъ Твои́хъ до конца́.
Чесо́ ра́ди прогнѣ́ва нечести́вый Бо́га? Рече́ бо въ се́рдцы свое́мъ: не взы́щетъ.
Ви́диши, я́ко Ты́ болѣ́знь и я́рость смотря́еши, да пре́данъ бу́детъ въ ру́цѣ Твои́: Тебѣ́ оста́вленъ е́сть ни́щiй, си́ру Ты́ бу́ди помо́щникъ.
Сокруши́ мы́шцу грѣ́шному и лука́вому: взы́щется грѣ́хъ его́ и не обря́щется.
Госпо́дь Ца́рь во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: поги́бнете, язы́цы, от земли́ Его́.
Жела́нiе убо́гихъ услы́шалъ еси́, Го́споди, угото́ванiю се́рдца и́хъ вня́тъ у́хо Твое́.
Суди́ си́ру и смире́ну, да не приложи́тъ ктому́ велича́тися человѣ́къ на земли́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
На Го́спода упова́хъ, ка́ко рече́те души́ мое́й: превита́й по гора́мъ, я́ко пти́ца?
Я́ко се́, грѣ́шницы наляко́ша лу́къ, угото́ваша стрѣ́лы въ ту́лѣ, сострѣля́ти во мра́цѣ пра́выя се́рдцемъ.
Зане́ я́же Ты́ соверши́лъ еси́, они́ разруши́ша: пра́ведникъ же что́ сотвори́?
Госпо́дь во хра́мѣ святѣ́мъ Свое́мъ. Госпо́дь, на небеси́ престо́лъ Его́: о́чи Его́ на ни́щаго призира́етѣ, вѣ́жди Его́ испыта́етѣ сы́ны человѣ́ческiя.
Госпо́дь испыта́етъ пра́веднаго и нечести́ваго: любя́й же непра́вду ненави́дитъ свою́ ду́шу.
Одожди́тъ на грѣ́шники сѣ́ти: о́гнь и жу́пелъ, и ду́хъ бу́ренъ ча́сть ча́ши и́хъ.
Я́ко пра́веденъ Госпо́дь и пра́вды возлюби́: правоты́ ви́дѣ лице́ Его́.
Въ коне́цъ, о осмѣ́й, псало́мъ Дави́ду.
Спаси́ мя, Го́споди, я́ко оскудѣ́ преподо́бный: я́ко ума́лишася и́стины от сыно́въ человѣ́ческихъ.
Су́етная глаго́ла кі́йждо ко и́скреннему своему́: устнѣ́ льсти́выя въ се́рдцы, и въ се́рдцы глаго́лаша зла́я.
Потреби́тъ Госпо́дь вся́ устны́ льсти́выя, язы́къ велерѣ́чивый,
ре́кшыя: язы́къ на́шъ возвели́чимъ, устны́ на́ша при на́съ су́ть: кто́ на́мъ госпо́дь е́сть?
Стра́сти ра́ди ни́щихъ и воздыха́нiя убо́гихъ ны́нѣ воскре́сну́, глаго́летъ Госпо́дь: положу́ся во спасе́нiе, не обиню́ся о не́мъ.
Словеса́ Госпо́дня словеса́ чи́ста, сребро́ разжже́но, искуше́но земли́, очище́но седмери́цею.
Ты́, Го́споди, сохрани́ши ны́ и соблюде́ши ны́ от ро́да сего́ и во вѣ́къ.
О́крестъ нечести́вiи хо́дятъ: по высотѣ́ твое́й умно́жилъ еси́ сы́ны человѣ́ческiя.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Доко́лѣ, Го́споди, забу́деши мя́ до конца́? Доко́лѣ отвраща́еши лице́ Твое́ от мене́?
Доко́лѣ положу́ совѣ́ты въ души́ мое́й, болѣ́зни въ се́рдцы мое́мъ де́нь и но́щь? Доко́лѣ вознесе́тся вра́гъ мо́й на мя́?
При́зри, услы́ши мя́, Го́споди Бо́же мо́й: просвѣти́ о́чи мои́, да не когда́ усну́ въ сме́рть:
да не когда́ рече́тъ вра́гъ мо́й: укрѣпи́хся на него́.
6Стужа́ющiи ми́ возра́дуются, а́ще подви́жуся.
6Стужа́ющiи ми́ возра́дуются, а́ще подви́жуся.
7А́зъ же на ми́лость Твою́ упова́хъ: возра́дуется се́рдце мое́ о спасе́нiи Твое́мъ: воспою́ Го́сподеви благодѣ́явшему мнѣ́ и пою́ и́мени Го́спода Вы́шняго.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Рече́ безу́менъ въ се́рдцы свое́мъ: нѣ́сть Бо́гъ. Растлѣ́ша и омерзи́шася въ начина́нiихъ: нѣ́сть творя́й благосты́ню.
Госпо́дь съ небесе́ прини́че на сы́ны человѣ́ческiя, ви́дѣти, а́ще е́сть разумѣва́яй, или́ взыска́яй Бо́га.
Вси́ уклони́шася, вку́пѣ неключи́ми бы́ша: нѣ́сть творя́й благосты́ню, нѣ́сть до еди́наго.
Ни ли́ уразумѣ́ютъ вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, снѣда́ющiи лю́ди моя́ въ снѣ́дь хлѣ́ба? Го́спода не призва́ша.
Та́мо убоя́шася стра́ха, идѣ́же не бѣ́ стра́хъ: я́ко Госпо́дь въ ро́дѣ пра́ведныхъ.
Совѣ́тъ ни́щаго посрами́сте: Госпо́дь же упова́нiе его́ е́сть.
Кто́ да́стъ от Сiо́на спасе́нiе Изра́илево? Внегда́ возврати́тъ Госпо́дь плѣне́нiе люді́й свои́хъ, возра́дуется Иа́ковъ, и возвесели́тся Изра́иль.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, 14.
Го́споди, кто́ обита́етъ въ жили́щи Твое́мъ? Или́ кто́ всели́тся во святу́ю го́ру Твою́?
Ходя́й непоро́ченъ и дѣ́лаяй пра́вду, глаго́ляй и́стину въ се́рдцы свое́мъ:
и́же не ульсти́ язы́комъ свои́мъ и не сотвори́ и́скреннему своему́ зла́, и поноше́нiя не прiя́тъ на бли́жнiя своя́:
уничиже́нъ е́сть предъ ни́мъ лука́внуяй, боя́щыяжеся Го́спода сла́витъ: клены́йся и́скреннему своему́ и не отмета́яся:
сребра́ своего́ не даде́ въ ли́хву и мзды́ на непови́нныхъ не прiя́тъ. Творя́й сiя́ не подви́жится во вѣ́къ.
Столпописа́нiе, Дави́ду, 15.
Сохрани́ мя, Го́споди, я́ко на Тя́ упова́хъ.
Рѣ́хъ Го́сподеви: Госпо́дь мо́й еси́ Ты́, я́ко благи́хъ мои́хъ не тре́буеши.
Святы́мъ, и́же су́ть на земли́ его́, удиви́ Госпо́дь вся́ хотѣ́нiя Своя́ въ ни́хъ.
Умно́жишася не́мощи и́хъ, по си́хъ ускори́ша: не соберу́ собо́ры и́хъ от крове́й, ни помяну́ же име́нъ и́хъ устна́ма мои́ма.
Госпо́дь ча́сть достоя́нiя моего́ и ча́ши моея́: Ты́ еси́ устроя́яй достоя́нiе мое́ мнѣ́.
У́жя нападо́ша ми́ въ держа́вныхъ мои́хъ: и́бо достоя́нiе мое́ держа́вно е́сть мнѣ́.
Благословлю́ Го́спода вразуми́вшаго мя́: еще́ же и до но́щи наказа́ша мя́ утро́бы моя́.
Предзрѣ́хъ Го́спода предо мно́ю вы́ну, я́ко одесну́ю мене́ е́сть, да не подви́жуся.
Сего́ ра́ди возвесели́ся се́рдце мое́, и возра́довася язы́къ мо́й: еще́ же и пло́ть моя́ всели́тся на упова́нiи.
Я́ко не оста́виши ду́шу мою́ во а́дѣ, ниже́ да́си преподобному Твоему́ ви́дѣти истлѣ́нiя.
Сказа́лъ ми́ еси́ пути́ живота́: испо́лниши мя́ весе́лiя съ лице́мъ Твои́мъ: красота́ {сла́дость} въ десни́цѣ Твое́й въ коне́цъ.
Моли́тва Дави́ду, 16.
Услы́ши, Го́споди, пра́вду мою́, вонми́ моле́нiю моему́, внуши́ моли́тву мою́ не во устна́хъ льсти́выхъ.
От лица́ Твоего́ судьба́ моя́ изы́детъ: о́чи мои́ да ви́дита правоты́.
Искуси́лъ еси́ се́рдце мое́, посѣти́лъ еси́ но́щiю: искуси́лъ мя́ еси́, и не обрѣ́теся во мнѣ́ непра́вда.
Я́ко да не возглаго́лютъ уста́ моя́ дѣ́лъ человѣ́ческихъ, за словеса́ усте́нъ Твои́хъ а́зъ сохрани́хъ пути́ же́стоки.
Соверши́ стопы́ моя́ во стезя́хъ Твои́хъ, да не подви́жутся стопы́ моя́.
А́зъ воззва́хъ, я́ко услы́шалъ мя́ еси́, Бо́же: приклони́ у́хо Твое́ мнѣ́ и услы́ши глаго́лы моя́.
Удиви́ ми́лости Твоя́, спаса́яй упова́ющыя на Тя́ от проти́вящихся десни́цѣ Твое́й:
сохрани́ мя, Го́споди, я́ко зѣ́ницу о́ка: въ кро́вѣ крилу́ Твое́ю покры́еши мя́
от лица́ нечести́выхъ остра́стшихъ {оби́дящихъ} мя́: врази́ мои́ ду́шу мою́ одержа́ша
ту́къ сво́й затвори́ша, уста́ и́хъ глаго́лаша горды́ню.
Изгоня́щiи мя́ ны́нѣ обыдо́ша мя́, о́чи свои́ возложи́ша уклони́ти на зе́млю.
Объя́ша мя́ я́ко ле́въ гото́въ на ло́въ и я́ко ски́менъ обита́яй въ та́йныхъ.
Воскре́сни́, Го́споди, предвари́ я́ и запни́ и́мъ: изба́ви ду́шу мою́ от нечести́ваго, ору́жiе Твое́
от вра́гъ руки́ Твоея́, Го́споди, от ма́лыхъ от земли́: раздѣли́ я́ въ животѣ́ и́хъ, и сокрове́нныхъ Твои́хъ испо́лнися чре́во и́хъ: насы́тишася сыно́въ, и оста́виша оста́нки младе́нцемъ свои́мъ.
А́зъ же пра́вдою явлю́ся лицу́ Твоему́, насы́щуся, внегда́ яви́тимися сла́вѣ Твое́й.
Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду, я́же глаго́ла Го́сподеви словеса́ пѣ́сни сея́, въ де́нь, въ о́ньже изба́ви его́ Госпо́дь от руки́ всѣ́хъ вра́гъ его́ и изъ руки́ Сау́ли: и рече́:
Возлюблю́ Тя, Го́споди, крѣ́посте моя́:
Госпо́дь утвержде́нiе мое́, и прибѣ́жище мое́, и изба́витель мо́й, Бо́гъ мо́й, помо́щникъ мо́й, и упова́ю на Него́: защи́титель мо́й, и ро́гъ спасе́нiя моего́, и засту́пникъ мо́й.
Хваля́ призову́ Го́спода и от вра́гъ мои́хъ спасу́ся.
Одержа́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, и пото́цы беззако́нiя смято́ша мя́:
болѣ́зни а́довы обыдо́ша мя́, предвари́ша мя́ сѣ́ти сме́ртныя.
И внегда́ скорбѣ́ти ми́, призва́хъ Го́спода и къ Бо́гу моему́ воззва́хъ: услы́ша от хра́ма свята́го Своего́ гла́съ мо́й, и во́пль мо́й предъ Ни́мъ вни́детъ во у́шы Его́.
И подви́жеся и тре́петна бы́сть земля́, и основа́нiя го́ръ смято́шася и подвиго́шася, я́ко прогнѣ́вася на ня́ Бо́гъ.
Взы́де ды́мъ гнѣ́вомъ Его́, и о́гнь от лица́ Его́ воспла́менится: у́глiе возгорѣ́ся от Него́.
И приклони́ небеса́ и сни́де, и мра́къ подъ нога́ма Его́.
И взы́де на Херуви́мы и летѣ́, летѣ́ на крилу́ вѣ́треню.
И положи́ тму́ закро́въ Сво́й: о́крестъ Его́ селе́нiе Его́: темна́ вода́ во о́блацѣхъ возду́шныхъ.
От облиста́нiя предъ Ни́мъ о́блацы проидо́ша, гра́дъ и у́глiе о́гненное.
И возгремѣ́ съ небесе́ Госпо́дь, и Вы́шнiй даде́ гла́съ Сво́й.
Низпосла́ стрѣ́лы и разгна́ я́, и мо́лнiи умно́жи и смяте́ я́.
И яви́шася исто́чницы водні́и, и откры́шася основа́нiя вселе́нныя от запреще́нiя Твоего́, Го́споди, от дохнове́нiя ду́ха гнѣ́ва Твоего́.
Низпосла́ съ высоты́ и прiя́тъ мя́, воспрiя́тъ мя́ от во́дъ мно́гихъ.
Изба́витъ мя́ от враго́въ мои́хъ си́льныхъ и от ненави́дящихъ мя́: я́ко утверди́шася па́че мене́.
Предвари́ша мя́ въ де́нь озлобле́нiя моего́: и бы́сть Госпо́дь утвержде́нiе мое́.
И изведе́ мя на широту́: изба́витъ мя́, я́ко восхотѣ́ мя.
И возда́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мое́й, и по чистотѣ́ руку́ мое́ю возда́стъ ми́,
я́ко сохрани́хъ пути́ Госпо́дни и не нече́ствовахъ от Бо́га моего́.
Я́ко вся́ судьбы́ Его́ предо мно́ю, и оправда́нiя Его́ не отступи́ша от мене́.
И бу́ду непоро́ченъ съ Ни́мъ и сохраню́ся от беззако́нiя моего́.
И возда́стъ ми́ Госпо́дь по пра́вдѣ мое́й и по чистотѣ́ руку́ мое́ю предъ очи́ма Его́.
Съ преподо́бнымъ преподо́бенъ бу́деши, и съ му́жемъ непови́ннымъ непови́ненъ бу́деши,
и со избра́ннымъ избра́нъ бу́деши, и со стропти́вымъ разврати́шися.
Я́ко Ты́ лю́ди смире́нныя спасе́ши и о́чи го́рдыхъ смири́ши.
Я́ко Ты́ просвѣти́ши свѣти́лникъ мо́й, Го́споди: Бо́же мо́й, просвѣти́ши тму́ мою́.
Я́ко Тобо́ю изба́влюся от искуше́нiя, и Бо́гомъ мои́мъ прейду́ стѣ́ну.
Бо́гъ мо́й, непоро́ченъ пу́ть Его́: словеса́ Госпо́дня разжже́на. Защи́титель е́сть всѣ́хъ упова́ющихъ на Него́.
Я́ко кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Го́спода? Или́ кто́ Бо́гъ, ра́звѣ Бо́га на́шего?
Бо́гъ препоясу́яй мя́ си́лою, и положи́ непоро́ченъ пу́ть мо́й:
соверша́яй но́зѣ мои́ я́ко еле́ни, и на высо́кихъ поставля́яй мя́:
науча́яй ру́цѣ мои́ на бра́нь, и положи́лъ еси́ лу́къ мѣ́дянъ мы́шца моя́:
и да́лъ ми́ еси́ защище́нiе спасе́нiя, и десни́ца Твоя́ воспрiя́тъ мя́: и наказа́нiе Твое́ испра́витъ мя́ въ коне́цъ, и наказа́нiе Твое́ то́ мя́ научи́тъ.
Ушири́лъ еси́ стопы́ моя́ подо мно́ю, и не изнемого́стѣ плеснѣ́ мои́.
Пожену́ враги́ моя́, и пости́гну я́, и не возвращу́ся, до́ндеже сконча́ются:
оскорблю́ и́хъ, и не возмо́гутъ ста́ти, паду́тъ подъ нога́ма мои́ма.
И препоя́салъ мя́ еси́ си́лою на бра́нь, спя́лъ еси́ вся́ востаю́щыя на мя́ подъ мя́.
И враго́въ мои́хъ да́лъ ми́ еси́ хребе́тъ и ненави́дящыя мя́ потреби́лъ еси́.
Воззва́ша, и не бѣ́ спаса́яй: ко Го́споду, и не услы́ша и́хъ.
И истню́ я́ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, я́ко бре́нiе путі́й погла́жду я́.
Изба́виши мя́ от прерѣка́нiя люді́й: поста́виши мя́ во главу́ язы́ковъ: лю́дiе, и́хже не вѣ́дѣхъ, рабо́таша ми́,
въ слу́хъ у́ха послу́шаша мя́. Сы́нове чужді́и солга́ша ми́,
сы́нове чужді́и обетша́ша и охромо́ша от сте́зь свои́хъ.
Жи́въ Госпо́дь, и благослове́нъ Бо́гъ, и да вознесе́тся Бо́гъ спасе́нiя моего́,
Бо́гъ дая́й отмще́нiе мнѣ́ и покори́вый лю́ди подъ мя́,
изба́витель мо́й от вра́гъ мои́хъ гнѣвли́выхъ: от востаю́щихъ на мя́ вознесе́ши мя́, от му́жа непра́ведна изба́виши мя́.
Сего́ ра́ди исповѣ́мся Тебѣ́ во язы́цѣхъ, Го́споди, и и́мени Твоему́ пою́:
Велича́яй спасе́ния царе́ва и творя́й ми́лость Христу́ своему́ Давиду и сѣ́мени его́ до вѣ́ка.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Небеса́ повѣ́даютъ сла́ву Бо́жiю, творе́нiе же руку́ Его́ возвѣща́етъ тве́рдь.
Де́нь дни́ отрыга́етъ глаго́лъ, и но́щь но́щи возвѣща́етъ ра́зумъ.
Не су́ть рѣ́чи, ниже́ словеса́, и́хже не слы́шатся гла́си и́хъ.
Во всю́ зе́млю изы́де вѣща́нiе и́хъ, и въ концы́ вселе́нныя глаго́лы и́хъ: въ со́лнцѣ положи́ селе́нiе свое́:
и то́й я́ко жени́хъ исходя́й от черто́га своего́, возра́дуется я́ко исполи́нъ тещи́ пу́ть.
От кра́я небесе́ исхо́дъ его́, и срѣ́тенiе его́ до кра́я небесе́: и нѣ́сть, и́же укры́ется теплоты́ его́.
Зако́нъ Госпо́день непоро́ченъ, обраща́яй ду́шы: свидѣ́телство Госпо́дне вѣ́рно, умудря́ющее младе́нцы.
Оправда́нiя Госпо́дня пра́ва, веселя́щая се́рдце: за́повѣдь Госпо́дня свѣтла́, просвѣща́ющая о́чи.
Стра́хъ Госпо́день чи́стъ, пребыва́яй въ вѣ́къ вѣ́ка: судьбы́ Госпо́дни и́стинны, оправда́нны вку́пѣ,
вожделѣ́нны па́че зла́та и ка́мене че́стна мно́га, и сла́ждшя па́че ме́да и со́та.
И́бо ра́бъ Тво́й храни́тъ я́: внегда́ сохрани́ти я́, воздая́нiе мно́го.
Грѣхопаде́нiя кто́ разумѣ́етъ? От та́йныхъ мои́хъ очи́сти мя́,
и от чужди́хъ пощади́ раба́ Твоего́: а́ще не облада́ютъ мно́ю, тогда́ непоро́ченъ бу́ду, и очи́щуся от грѣха́ вели́ка.
И бу́дутъ во благоволе́нiе словеса́ у́стъ мои́хъ, и поуче́нiе се́рдца моего́ предъ Тобо́ю вы́ну, Го́споди, помо́щниче мо́й и изба́вителю мо́й.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Услы́шитъ тя́ Госпо́дь въ де́нь печа́ли, защи́титъ тя́ и́мя Бо́га Иа́ковля.
По́слетъ ти́ по́мощь от Свята́го, и от Сiо́на засту́питъ тя́.
Помяне́тъ вся́ку же́ртву твою́, и всесожже́нiе твое́ ту́чно бу́ди.
Да́стъ ти́ Госпо́дь по се́рдцу твоему́, и ве́сь совѣ́тъ тво́й испо́лнитъ.
Возра́дуемся о спасе́нiи твое́мъ, и во и́мя Го́спода Бо́га на́шего возвели́чимся: испо́лнитъ Госпо́дь вся́ проше́нiя твоя́.
Ны́нѣ позна́хъ, я́ко спасе́ Госпо́дь Христа́ Своего́: услы́шитъ его́ съ небесе́ свята́го Своего́: въ си́лахъ спасе́нiе десни́цы его́.
Сі́и на колесни́цахъ, и сі́и на ко́нехъ: мы́ же во и́мя Го́спода Бо́га на́шего призове́мъ.
Ті́и спя́ти бы́ша и падо́ша: мы́ же воста́хомъ и испра́вихомся.
Го́споди, спаси́ царя́, и услы́ши ны́, въ о́ньже а́ще де́нь призове́мъ Тя́.
Псало́мъ Дави́ду.
Го́споди, си́лою Твое́ю возвесели́тся ца́рь, и о спасе́нiи Твое́мъ возра́дуется зѣло́.
Жела́нiе се́рдца его́ да́лъ еси́ ему́, и хотѣ́нiя устну́ его́ нѣ́си лиши́лъ его́.
Я́ко предвари́лъ еси́ его́ благослове́нiемъ благосты́ннымъ, положи́лъ еси́ на главѣ́ его́ вѣне́цъ от ка́мене че́стна.
Живота́ проси́лъ е́сть у Тебе́, и да́лъ еси́ ему́ долготу́ дні́й во вѣ́къ вѣ́ка.
Ве́лiя сла́ва его́ спасе́нiемъ Твои́мъ: сла́ву и велелѣ́пiе возложи́ши на него́.
Я́ко да́си ему́ благослове́нiе во вѣ́къ вѣ́ка: возвесели́ши его́ ра́достiю съ лице́мъ Твои́мъ.
Я́ко ца́рь упова́етъ на Го́спода, и ми́лостiю Вы́шняго не подви́жится.
Да обря́щется рука́ Твоя́ всѣ́мъ враго́мъ Твои́мъ, десни́ца Твоя́ да обря́щетъ вся́ ненави́дящыя Тебе́.
Я́ко положи́ши и́хъ я́ко пе́щь о́гненную во вре́мя лица́ Твоего́: Госпо́дь гнѣ́вомъ Свои́мъ смяте́тъ я́, и снѣ́сть и́хъ о́гнь.
Пло́дъ и́хъ от земли́ погуби́ши, и сѣ́мя и́хъ от сыно́въ человѣ́ческихъ.
Я́ко уклони́ша на Тя́ зла́я, помы́слиша совѣ́ты, и́хже не возмо́гутъ соста́вити.
Я́ко положи́ши я́ хребе́тъ: во избы́тцѣхъ Твои́хъ угото́виши лице́ и́хъ.
Вознеси́ся, Го́споди, си́лою Твое́ю: воспое́мъ и пое́мъ си́лы Твоя́.
Въ коне́цъ, о заступле́нiи у́треннемъ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, Бо́же мо́й, вонми́ ми, вску́ю оста́вилъ мя́ еси́? Дале́че от спасе́нiя моего́ словеса́ грѣхопаде́нiй мои́хъ.
Бо́же мо́й, воззову́ во дни́, и не услы́шиши, и въ нощи́, и не въ безу́мiе мнѣ́.
Ты́ же во Святѣ́мъ живе́ши, хвало́ Изра́илева.
На Тя́ упова́ша отцы́ на́ши: упова́ша, и изба́вилъ еси́ я́:
къ Тебѣ́ воззва́ша, и спасо́шася: на Тя́ упова́ша, и не постыдѣ́шася.
А́зъ же е́смь че́рвь, а не человѣ́къ, поноше́нiе человѣ́ковъ и уничиже́нiе люді́й.
Вси́ ви́дящiи мя́ поруга́шамися, глаго́лаша устна́ми, покива́ша главо́ю:
упова́ на Го́спода, да изба́витъ его́, да спасе́тъ его́, я́ко хо́щетъ его́.
Я́ко Ты́ еси́ исто́ргiй мя́ изъ чре́ва, упова́нiе мое́ от сосцу́ ма́тере моея́.
Къ Тебѣ́ приве́рженъ е́смь от ложе́снъ, от чре́ва ма́тере моея́ Бо́гъ мо́й еси́ Ты́.
Да не отсту́пиши от мене́, я́ко ско́рбь бли́зъ, я́ко нѣ́сть помога́яй ми́.
Обыдо́ша мя́ телцы́ мно́зи, юнцы́ ту́чнiи одержа́ша мя́:
отверзо́ша на мя́ уста́ своя́, я́ко ле́въ восхища́яй и рыка́яй.
Я́ко вода́ излiя́хся, и разсы́пашася вся́ ко́сти моя́: бы́сть се́рдце мое́ я́ко во́скъ та́яй посредѣ́ чре́ва моего́.
И́зсше я́ко скуде́ль крѣ́пость моя́, и язы́къ мо́й прильпе́ горта́ни моему́, и въ пе́рсть сме́рти све́лъ мя́ еси́.
Я́ко обыдо́ша мя́ пси́ мно́зи, со́нмъ лука́выхъ одержа́ша мя́: ископа́ша ру́цѣ мои́ и но́зѣ мои́.
Исчето́ша вся́ ко́сти моя́: ті́и же смотри́ша и презрѣ́ша мя́.
Раздѣли́ша ри́зы моя́ себѣ́, и о оде́жди мое́й мета́ша жре́бiй.
Ты́ же, Го́споди, не удали́ по́мощь твою́ от мене́: на заступле́нiе мое́ вонми́.
Изба́ви от ору́жiя ду́шу мою́, и изъ руки́ пе́сiи единоро́дную мою́.
Спаси́ мя от у́стъ льво́выхъ, и от ро́гъ единоро́жь смире́нiе мое́.
Повѣ́мъ и́мя Твое́ бра́тiи мое́й, посредѣ́ це́ркве воспою́ Тя́.
Боя́щiися Го́спода, восхвали́те Его́, все́ сѣ́мя Иа́ковле, просла́вите Его́, да убои́тся же от Него́ все́ сѣ́мя Изра́илево:
я́ко не уничижи́, ниже́ негодова́ моли́твы ни́щаго, ниже́ отврати́ лице́ Свое́ от мене́, и егда́ воззва́хъ къ Нему́, услы́ша мя́.
От Тебе́ похвала́ моя́, въ це́ркви вели́цѣй исповѣ́мся Тебѣ́: моли́твы моя́ возда́мъ предъ боя́щимися Его́.
Ядя́тъ убо́зiи, и насы́тятся, и восхва́лятъ Го́спода взыска́ющiи Его́: жива́ бу́дутъ сердца́ и́хъ въ вѣ́къ вѣ́ка.
Помяну́тся и обратя́тся ко Го́споду вси́ концы́ земли́, и покло́нятся предъ Ни́мъ вся́ оте́чествiя язы́къ:
я́ко Госпо́дне е́сть ца́рствiе, и То́й облада́етъ язы́ки.
Ядо́ша и поклони́шася вси́ ту́чнiи земли́: предъ Ни́мъ припаду́тъ вси́ низходя́щiи въ зе́млю: и душа́ моя́ тому́ живе́тъ.
И сѣ́мя мое́ порабо́таетъ Ему́: возвѣсти́тъ Го́сподеви ро́дъ гряду́щiй:
и возвѣстя́тъ пра́вду Его́ лю́демъ ро́ждшымся {роди́тися иму́щымъ}, я́же сотвори́ Госпо́дь.
Псало́мъ Дави́ду.
Госпо́дь пасе́тъ мя́, и ничто́же мя́ лиши́тъ.
На мѣ́сте зла́чнѣ, та́мо всели́ мя, на водѣ́ поко́йнѣ воспита́ мя.
Ду́шу мою́ обрати́, наста́ви мя́ на стези́ пра́вды, и́мене ра́ди Своего́.
А́ще бо и пойду́ посредѣ́ сѣ́ни сме́ртныя, не убою́ся зла́, я́ко Ты́ со мно́ю еси́: же́злъ Тво́й и па́лица Твоя́, та́ мя́ утѣ́шиста.
Угото́валъ еси́ предо мно́ю трапе́зу сопроти́въ стужа́ющымъ мнѣ́: ума́стилъ еси́ еле́омъ главу́ мою́, и ча́ша твоя́ упоява́ющи мя́, я́ко держа́вна.
И ми́лость Твоя́ пожене́тъ мя́ вся́ дни́ живота́ моего́, и е́же всели́тимися въ до́мъ Госпо́день въ долготу́ дні́й.
Псало́мъ Дави́ду, еди́ныя от суббо́тъ.
Госпо́дня земля́, и исполне́нiе ея́, вселе́нная и вси́ живу́щiи на не́й.
То́й на моря́хъ основа́лъ ю́ е́сть и на рѣка́хъ угото́валъ ю́ е́сть.
Кто́ взы́детъ на го́ру Госпо́дню? Или́ кто́ ста́нетъ на мѣ́стѣ святѣ́мъ Его́?
Непови́ненъ рука́ма и чи́стъ се́рдцемъ, и́же не прiя́тъ всу́е ду́шу свою́ и не кля́тся ле́стiю и́скреннему своему́:
се́й прiи́метъ благослове́нiе от Го́спода и ми́лостыню от Бо́га Спа́са своего́.
Се́й ро́дъ и́щущихъ Го́спода, и́щущихъ лице́ Бо́га Иа́ковля.
Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и возми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.
Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь крѣ́покъ и си́ленъ, Госпо́дь си́ленъ въ бра́ни.
Возми́те врата́ кня́зи ва́ша, и возми́теся врата́ вѣ́чная: и вни́детъ Ца́рь сла́вы.
Кто́ есть се́й Ца́рь сла́вы? Госпо́дь си́лъ, То́й е́сть Ца́рь сла́вы.
Псало́мъ Дави́ду.
Къ Тебѣ́, Го́споди, воздвиго́хъ ду́шу мою́, Бо́же мо́й, на Тя́ упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ, ниже́ да посмѣю́тмися врази́ мои́:
и́бо вси́ терпя́щiи Тя́ не постыдя́тся.
Да постыдя́тся беззако́ннующiи вотще́.
Пути́ Твоя́, Го́споди, скажи́ ми и стезя́мъ Твои́мъ научи́ мя.
Наста́ви мя́ на и́стину Твою́ и научи́ мя: я́ко Ты́ еси́ Бо́гъ Спа́съ мо́й, и Тебе́ терпѣ́хъ ве́сь де́нь.
Помяни́ щедро́ты Твоя́, Го́споди, и ми́лости Твоя́, я́ко от вѣ́ка су́ть.
Грѣ́хъ ю́ности моея́ и невѣ́дѣнiя моего́ не помяни́: по ми́лости Твое́й помяни́ мя Ты́, ра́ди бла́гости Твоея́, Го́споди.
Бла́гъ и пра́въ Госпо́дь, сего́ ра́ди законоположи́тъ согрѣша́ющымъ на пути́.
Наста́витъ кро́ткiя на су́дъ, научи́тъ кро́ткiя путе́мъ Свои́мъ.
Вси́ путiе́ Госпо́дни ми́лость и и́стина, взыска́ющымъ завѣ́та Его́ и свидѣ́нiя Его́.
Ра́ди и́мене Твоего́, Го́споди, и очи́сти грѣ́хъ мо́й, мно́гъ бо е́сть.
Кто́ есть человѣ́къ боя́йся Го́спода? Законоположи́тъ ему́ на пути́, его́же изво́ли.
Душа́ его́ во благи́хъ водвори́тся, и сѣ́мя его́ наслѣ́дитъ зе́млю.
Держа́ва Госпо́дь боя́щихся Его́, и завѣ́тъ Его́ яви́тъ и́мъ.
О́чи мои́ вы́ну ко Го́споду, я́ко То́й исто́ргнетъ от сѣ́ти но́зѣ мои́.
При́зри на мя́ и поми́луй мя́, я́ко единоро́дъ и ни́щ е́смь а́зъ.
Ско́рби се́рдца моего́ умно́жишася, от ну́ждъ мои́хъ изведи́ мя.
Ви́ждь смире́нiе мое́ и тру́дъ мо́й, и оста́ви вся́ грѣхи́ моя́.
Ви́ждь враги́ моя́, я́ко умно́жишася, и ненавидѣ́нiемъ непра́веднымъ возненави́дѣша мя́.
Сохрани́ ду́шу мою́ и изба́ви мя́, да не постыжу́ся, я́ко упова́хъ на Тя́.
Незло́бивiи и пра́вiи прилѣпля́хуся мнѣ́, я́ко потерпѣ́хъ Тя́, Го́споди.
Изба́ви, Бо́же, Изра́иля от всѣ́хъ скорбе́й его́.
Псало́мъ Дави́ду.
Суди́ ми, Го́споди, я́ко а́зъ незло́бою мое́ю ходи́хъ: и на Го́спода упова́я не изнемогу́.
Искуси́ мя, Го́споди, и испыта́й мя́, разжжи́ утро́бы моя́ и се́рдце мое́.
Я́ко ми́лость Твоя́ предъ очи́ма мои́ма е́сть, и благоугоди́хъ во и́стинѣ Твое́й.
Не сѣдо́хъ съ со́нмомъ су́етнымъ, и со законопресту́пными не вни́ду.
Возненави́дѣхъ це́рковь лука́внующихъ, и съ нечести́выми не ся́ду.
Умы́ю въ непови́нныхъ ру́цѣ мои́, и обы́ду же́ртвенникъ Тво́й, Го́споди,
е́же услы́шати ми́ гла́съ хвалы́ Твоея́ и повѣ́дати вся́ чудеса́ Твоя́.
Го́споди, возлюби́хъ благолѣ́пiе до́му Твоего́ и мѣ́сто селе́нiя сла́вы Твоея́.
Да не погуби́ши съ нечести́выми ду́шу мою́ и съ му́жи крове́й живо́тъ мо́й,
и́хже въ руку́ беззако́нiя, десни́ца и́хъ испо́лнися мзды́.
А́зъ же незло́бою мое́ю ходи́хъ: изба́ви мя́, Го́споди, и поми́луй мя́.
Нога́ моя́ ста́ на правотѣ́: въ це́рквахъ благословлю́ Тя, Го́споди.
Псало́мъ Дави́ду, пре́жде пома́занiя.
Госпо́дь просвѣще́нiе мое́ и спаси́тель мо́й, кого́ убою́ся? Госпо́дь защи́титель живота́ моего́, от кого́ устрашу́ся?
Внегда́ приближа́тися на мя́ зло́бующымъ, е́же снѣ́сти пло́ти моя́, оскорбля́ющiи мя́ и врази́ мои́, ті́и изнемого́ша и падо́ша.
А́ще ополчи́тся на мя́ по́лкъ, не убои́тся се́рдце мое́: а́ще воста́нетъ на мя́ бра́нь, на Него́ азъ упова́ю.
Еди́но проси́хъ от Го́спода, то́ взыщу́: е́же жи́ти ми́ въ дому́ Госпо́дни вся́ дни́ живота́ моего́, зрѣ́ти ми́ красоту́ Госпо́дню и посѣща́ти хра́мъ святы́й Его́.
Я́ко скры́ мя въ селе́нiи Свое́мъ въ де́нь зо́лъ мои́хъ, покры́ мя въ та́йнѣ селе́нiя Своего́, на ка́мень вознесе́ мя.
И ны́нѣ се́, вознесе́ главу́ мою́ на враги́ моя́: обыдо́хъ и пожро́хъ въ селе́нiи Его́ же́ртву хвале́нiя и воскликнове́нiя: пою́ и воспою́ Го́сподеви.
Услы́ши, Го́споди, гла́съ мо́й, и́мже воззва́хъ, поми́луй мя́ и услы́ши мя́.
Тебѣ́ рече́ се́рдце мое́: Го́спода взыщу́, взыска́ Тебе́ лице́ мое́, лица́ Твоего́, Го́споди, взыщу́.
Не отврати́ лица́ Твоего́ от мене́ и не уклони́ся гнѣ́вомъ от раба́ Твоего́: помо́щникъ мо́й бу́ди, не отри́ни мене́ и не оста́ви мене́, Бо́же, Спаси́телю мо́й.
Я́ко оте́цъ мо́й и ма́ти моя́ оста́виста мя́, Госпо́дь же воспрiя́тъ мя́.
Законоположи́ ми, Го́споди, въ пути́ Твое́мъ, и наста́ви мя́ на стезю́ пра́вую вра́гъ мои́хъ ра́ди.
Не преда́ждь мене́ въ ду́шы стужа́ющихъ ми́: я́ко воста́ша на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, и солга́ непра́вда себѣ́.
Вѣ́рую ви́дѣти блага́я Госпо́дня на земли́ живы́хъ.
Потерпи́ Го́спода, мужа́йся, и да крѣпи́тся се́рдце твое́, и потерпи́ Го́спода.
Псало́мъ Дави́ду.
Къ Тебѣ́, Го́споди, воззову́, Бо́же мо́й: да не премолчи́ши от мене́ {о мнѣ́}: да не когда́ премолчи́ши от мене́ {о мнѣ́}, и уподо́блюся низходя́щымъ въ ро́въ.
Услы́ши, Го́споди, гла́съ моле́нiя моего́, внегда́ моли́тимися къ Тебѣ́, внегда́ воздѣ́ти ми́ ру́цѣ мои́ ко хра́му свято́му Твоему́.
Не привлецы́ мене́ со грѣ́шники, и съ дѣ́лающими непра́вду не погуби́ мене́, глаго́лющими ми́ръ съ бли́жними свои́ми, зла́я же въ сердца́хъ свои́хъ.
Да́ждь и́мъ, Го́споди, по дѣло́мъ и́хъ и по лука́вству начина́нiй и́хъ, по дѣло́мъ руку́ и́хъ да́ждь и́мъ, возда́ждь воздая́нiе и́хъ и́мъ.
Я́ко не разумѣ́ша въ дѣла́ Госпо́дня и въ дѣла́ руку́ Его́: разори́ши я́ и не сози́ждеши я́.
Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко услы́ша гла́съ моле́нiя моего́.
Госпо́дь помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й: на Него́ упова́ се́рдце мое́, и помо́же ми́, и процвѣте́ пло́ть моя́: и во́лею мое́ю исповѣ́мся Ему́.
Госпо́дь утвержде́нiе люді́й Свои́хъ и защи́титель спасе́нiй Христа́ Своего́ е́сть.
Спаси́ лю́ди Твоя́, и благослови́ достоя́нiе Твое́, и упаси́ я́, и возми́ {и вознеси́} я́ до вѣ́ка.
Псало́мъ Дави́ду, исхо́да ски́нiи.
Принеси́те Го́сподеви, сы́нове Бо́жiи, принеси́те Го́сподеви сы́ны о́вни, принеси́те Го́сподеви сла́ву и че́сть:
принеси́те Го́сподеви сла́ву и́мени Его́: поклони́теся Го́сподеви во дворѣ́ святѣ́мъ Его́.
Гла́съ Госпо́день на вода́хъ, Бо́гъ сла́вы возгремѣ́, Госпо́дь на вода́хъ мно́гихъ.
Гла́съ Госпо́день въ крѣ́пости, гла́съ Госпо́день въ великолѣ́пiи.
Гла́съ Го́спода, сокруша́ющаго ке́дры: и стры́етъ Госпо́дь ке́дры Лива́нскiя,
и истни́тъ я́ я́ко телца́ Лива́нска: и возлю́бленный я́ко сы́нъ единоро́жь.
Гла́съ Го́спода, пресѣца́ющаго пла́мень огня́.
Гла́съ Го́спода, стряса́ющаго пусты́ню: и стрясе́тъ Госпо́дь пусты́ню Кадді́йскую.
Гла́съ Госпо́день, сверша́ющiй еле́ни, и откры́етъ дубра́вы: и въ хра́мѣ Его́ вся́кiй глаго́летъ сла́ву.
Госпо́дь пото́пъ населя́етъ, и ся́детъ Госпо́дь Ца́рь въ вѣ́къ.
Госпо́дь крѣ́пость лю́демъ Свои́мъ да́стъ, Госпо́дь благослови́тъ лю́ди Своя́ ми́ромъ.
Псало́мъ пѣ́сни обновле́нiя до́му Дави́дова.
Вознесу́ Тя, Го́споди, я́ко подъя́лъ мя́ еси́, и не возвесели́лъ еси́ враго́въ мои́хъ о мнѣ́.
Го́споди Бо́же мо́й, воззва́хъ къ Тебѣ́, и изцѣли́лъ мя́ еси́.
Го́споди, возве́лъ еси́ от а́да ду́шу мою́, спа́слъ мя́ еси́ от низходя́щихъ въ ро́въ.
По́йте Го́сподеви, преподо́бнiи Его́, и исповѣ́дайте па́мять святы́ни Его́:
я́ко гнѣ́въ въ я́рости Его́, и живо́тъ въ во́ли Его́: ве́черъ водвори́тся пла́чь, и зау́тра ра́дость.
А́зъ же рѣ́хъ во оби́лiи мое́мъ: не подви́жуся во вѣ́къ.
Го́споди, во́лею Твое́ю пода́ждь добро́тѣ мое́й си́лу: отврати́лъ же еси́ лице́ Твое́, и бы́хъ смуще́нъ.
Къ Тебѣ́, Го́споди, воззову́, и къ Бо́гу моему́ помолю́ся.
Ка́я по́льза въ кро́ви мое́й, внегда́ сходи́ти ми́ во истлѣ́нiе? Еда́ исповѣ́стся Тебѣ́ пе́рсть? Или́ возвѣсти́тъ и́стину Твою́?
Слы́ша Госпо́дь и поми́лова мя́: Госпо́дь бы́сть помо́щникъ мо́й.
Обрати́лъ еси́ пла́чь мо́й въ ра́дость мнѣ́, растерза́лъ еси́ вре́тище мое́ и препоя́салъ мя́ еси́ весе́лiемъ,
я́ко да воспое́тъ Тебѣ́ сла́ва моя́, и не умилю́ся. Го́споди Бо́же мо́й, во вѣ́къ исповѣ́мся Тебѣ́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, изступле́нiя.
На Тя́, Го́споди, упова́хъ, да не постыжу́ся во вѣ́къ: пра́вдою Твое́ю изба́ви мя́ и изми́ мя.
Приклони́ ко мнѣ́ у́хо Твое́, ускори́ изъя́ти мя́: бу́ди ми́ въ Бо́га защи́тителя и въ до́мъ прибѣ́жища, е́же спасти́ мя.
Я́ко держа́ва моя́ и прибѣ́жище мое́ еси́ Ты́: и и́мене Твоего́ ра́ди наста́виши мя́ и препита́еши мя́.
Изведе́ши мя́ от сѣ́ти сея́, ю́же скры́ша ми́: я́ко Ты́ еси́ защи́титель мо́й, Го́споди.
Въ ру́цѣ Твои́ предложу́ ду́хъ мо́й: изба́вилъ мя́ еси́, Го́споди Бо́же и́стины.
Возненави́дѣлъ еси́ храня́щыя суеты́ вотще́: а́зъ же на Го́спода упова́хъ.
Возра́дуюся и возвеселю́ся о ми́лости Твое́й, я́ко призрѣ́лъ еси́ на смире́нiе мое́, спа́слъ еси́ от ну́ждъ ду́шу мою́
и нѣ́си мене́ затвори́лъ въ рука́хъ вра́жiихъ, поста́вилъ еси́ на простра́ннѣ но́зѣ мои́.
Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко скорблю́: смяте́ся я́ростiю о́ко мое́, душа́ моя́ и утро́ба моя́.
Я́ко изчезе́ въ болѣ́зни живо́тъ мо́й, и лѣ́та моя́ въ воздыха́нiихъ: изнемо́же нището́ю крѣ́пость моя́, и ко́сти моя́ смято́шася.
От всѣ́хъ вра́гъ мои́хъ бы́хъ поноше́нiе, и сосѣ́домъ мои́мъ зѣло́, и стра́хъ зна́емымъ мои́мъ: ви́дящiи мя́ во́нъ бѣжа́ша от мене́.
Забве́нъ бы́хъ я́ко ме́ртвъ от се́рдца: бы́хъ я́ко сосу́дъ погубле́нъ.
Я́ко слы́шахъ гажде́нiе {укоре́нiе} мно́гихъ живу́щихъ о́крестъ: внегда́ собра́тися и́мъ вку́пѣ на мя́, прiя́ти ду́шу мою́ совѣща́ша.
А́зъ же на Тя́, Го́споди, упова́хъ, рѣ́хъ: Ты́ еси́ Бо́гъ мо́й.
Въ руку́ Твое́ю жре́бiи мои́: изба́ви мя́ изъ руки́ вра́гъ мои́хъ и от гоня́щихъ мя́.
Просвѣти́ лице́ Твое́ на раба́ Твоего́: спаси́ мя ми́лостiю Твое́ю.
Го́споди, да не постыжу́ся, я́ко призва́хъ Тя́: да постыдя́тся нечести́вiи, и сни́дутъ во а́дъ.
Нѣ́мы да бу́дутъ устны́ льсти́выя, глаго́лющыя на пра́веднаго беззако́нiе, горды́нею и уничиже́нiемъ.
Ко́ль мно́гое мно́жество бла́гости Твоея́, Го́споди, ю́же скры́лъ еси́ боя́щымся Тебе́, содѣ́лалъ еси́ упова́ющымъ на Тя́, предъ сы́ны человѣ́ческими:
скры́еши и́хъ въ та́йнѣ лица́ Твоего́ от мяте́жа человѣ́ческа, покры́еши и́хъ въ кро́вѣ от прерѣка́нiя язы́къ.
Благослове́нъ Госпо́дь, я́ко удиви́ ми́лость Свою́ во гра́дѣ огражде́нiя.
А́зъ же рѣ́хъ во изступле́нiи мое́мъ: отве́рженъ е́смь от лица́ о́чiю Твое́ю: сего́ ра́ди услы́шалъ еси́ гла́съ моли́твы моея́, внегда́ воззва́хъ къ Тебѣ́.
Возлюби́те Го́спода, вси́ преподо́бнiи Его́: я́ко и́стины взыска́етъ Госпо́дь и воздае́тъ изли́ше творя́щымъ горды́ню.
Мужа́йтеся, и да крѣпи́тся се́рдце ва́ше, вси́ упова́ющiи на Го́спода.
Псало́мъ Дави́ду, ра́зума.
Блаже́ни, и́хже оста́вишася беззако́нiя, и и́хже прикры́шася грѣси́.
Блаже́нъ му́жъ, ему́же не вмѣни́тъ Госпо́дь грѣха́, ниже́ е́сть во устѣ́хъ его́ ле́сть.
Я́ко умолча́хъ, обетша́ша ко́сти моя́, от е́же зва́ти ми́ ве́сь де́нь,
я́ко де́нь и но́щь отяготѣ́ на мнѣ́ рука́ Твоя́: возврати́хся на стра́сть, егда́ унзе́ ми те́рнъ.
Беззако́нiе мое́ позна́хъ и грѣха́ моего́ не покры́хъ, рѣ́хъ: исповѣ́мъ на мя́ беззако́нiе мое́ Го́сподеви: и Ты́ оста́вилъ еси́ нече́стiе се́рдца моего́.
За то́ помо́лится къ Тебѣ́ вся́къ преподо́бный во вре́мя благопотре́бно: оба́че въ пото́пѣ во́дъ мно́гихъ къ нему́ не прибли́жатся.
Ты́ еси́ прибѣ́жище мое́ от ско́рби обдержа́щiя мя́: ра́досте моя́, изба́ви мя́ от обыше́дшихъ мя́.
Вразумлю́ тя, и наста́влю тя́ на пу́ть се́й, въ о́ньже по́йдеши: утвержу́ на тя́ о́чи Мои́.
Не бу́дите я́ко ко́нь и ме́скъ, и́мже нѣ́сть ра́зума: брозда́ми и уздо́ю че́люсти и́хъ востя́гнеши, не приближа́ющихся къ тебѣ́.
Мно́ги ра́ны грѣ́шному: упова́ющаго же на Го́спода ми́лость обы́детъ.
Весели́теся о Го́сподѣ и ра́дуйтеся пра́веднiи, и хвали́теся, вси́ пра́вiи се́рдцемъ.
Псало́мъ Дави́ду, не надпи́санъ у Евре́й.
Ра́дуйтеся, пра́веднiи, о Го́сподѣ: пра́вымъ подоба́етъ похвала́.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви въ гу́слехъ, во псалти́ри десятостру́ннѣмъ по́йте Ему́:
воспо́йте Ему́ пѣ́снь но́ву, до́брѣ по́йте Ему́ со восклица́нiемъ:
я́ко пра́во сло́во Госпо́дне, и вся́ дѣла́ Его́ въ вѣ́рѣ.
Лю́битъ ми́лостыню и су́дъ Госпо́дь, ми́лости Госпо́дни испо́лнь земля́.
Сло́вомъ Госпо́днимъ небеса́ утверди́шася, и ду́хомъ у́стъ Его́ вся́ си́ла и́хъ:
собира́яй я́ко мѣ́хъ во́ды морскі́я, полага́яй въ сокро́вищихъ бе́здны.
Да убои́тся Го́спода вся́ земля́, от Него́же да подви́жутся вси́ живу́щiи по вселе́ннѣй:
я́ко То́й рече́, и бы́ша: То́й повелѣ́, и созда́шася.
Госпо́дь разоря́етъ совѣ́ты язы́ковъ, отмета́етъ же мы́сли люді́й и отмета́етъ совѣ́ты князе́й.
Совѣ́тъ же Госпо́день во вѣ́къ пребыва́етъ, помышле́нiя се́рдца Его́ въ ро́дъ и ро́дъ.
Блаже́нъ язы́къ, ему́же е́сть Госпо́дь Бо́гъ Его́, лю́дiе, я́же избра́ въ наслѣ́дiе Себѣ́.
Съ небесе́ призрѣ́ Госпо́дь, ви́дѣ вся́ сы́ны человѣ́ческiя:
от гото́ваго жили́ща Своего́ призрѣ́ на вся́ живу́щыя на земли́:
созда́вый на еди́нѣ сердца́ и́хъ, разумѣва́яй на вся́ дѣла́ и́хъ.
Не спаса́ется ца́рь мно́гою си́лою, и исполи́нъ не спасе́тся мно́жествомъ крѣ́пости своея́.
Ло́жь ко́нь во спасе́нiе, во мно́жествѣ же си́лы своея́ не спасе́тся.
Се́, о́чи Госпо́дни на боя́щыяся Его́, упова́ющыя на ми́лость Его́:
изба́вити от сме́рти ду́шы и́хъ, и препита́ти я́ въ гла́дъ.
Душа́ же на́ша ча́етъ Го́спода, я́ко помо́щникъ и защи́титель на́шъ е́сть:
я́ко о Не́мъ возвесели́тся се́рдце на́ше, и во и́мя свято́е Его́ упова́хомъ.
Бу́ди, Го́споди, ми́лость Твоя́ на на́съ, я́коже упова́хомъ на Тя́.
Псало́мъ Дави́ду, внегда́ измѣни́ лице́ свое́ предъ Авимеле́хомъ: и отпусти́ его́, и отъи́де.
Благословлю́ Го́спода на вся́кое вре́мя, вы́ну хвала́ Его́ во устѣ́хъ мои́хъ.
О Го́сподѣ похва́лится душа́ моя́: да услы́шатъ кро́тцыи и возвеселя́тся.
Возвели́чите Го́спода со мно́ю, и вознесе́мъ и́мя Его́ вку́пѣ.
Взыска́хъ Го́спода, и услы́ша мя́ и от всѣ́хъ скорбе́й мои́хъ изба́ви мя́.
Приступи́те къ Нему́ и просвѣти́теся, и ли́ца ва́ша не постыдя́тся.
Се́й ни́щiй воззва́, и Госпо́дь услы́ша и́, и от всѣ́хъ скорбе́й его́ спасе́ и́.
Ополчи́тся А́нгелъ Госпо́день о́крестъ боя́щихся Его́ и изба́витъ и́хъ.
Вкуси́те и ви́дите, я́ко бла́гъ Госпо́дь: блаже́нъ му́жъ, и́же упова́етъ На́нь.
Бо́йтеся Го́спода, вси́ святі́и Его́, я́ко нѣ́сть лише́нiя боя́щымся Его́.
Бога́тiи обнища́ша и взалка́ша: взыска́ющiи же Го́спода не лиша́тся вся́каго бла́га.
Прiиди́те, ча́да, послу́шайте мене́, стра́ху Госпо́дню научу́ ва́съ.
Кто́ есть человѣ́къ хотя́й живо́тъ, любя́й дни́ ви́дѣти бла́ги?
Удержи́ язы́къ тво́й от зла́ и устнѣ́ твои́, е́же не глаго́лати льсти́.
Уклони́ся от зла́ и сотвори́ бла́го: взыщи́ ми́ра и пожени́ и́.
О́чи Госпо́дни на пра́ведныя, и у́ши Его́ въ моли́тву и́хъ.
Лице́ же Госпо́дне на творя́щыя зла́я, е́же потреби́ти от земли́ па́мять и́хъ.
Воззва́ша пра́веднiи, и Госпо́дь услы́ша и́хъ и от всѣ́хъ скорбе́й и́хъ изба́ви и́хъ.
Бли́зъ Госпо́дь сокруше́нныхъ се́рдцемъ, и смире́нныя ду́хомъ спасе́тъ.
Мно́ги ско́рби пра́веднымъ, и от всѣ́хъ и́хъ изба́витъ я́ Госпо́дь.
Храни́тъ Госпо́дь вся́ ко́сти и́хъ, ни еди́на от ни́хъ сокруши́тся.
Сме́рть грѣ́шниковъ люта́, и ненави́дящiи пра́веднаго прегрѣша́тъ.
Изба́витъ Госпо́дь ду́шы ра́бъ Свои́хъ, и не прегрѣша́тъ вси́ упова́ющiи на Него́.
Псало́мъ Дави́ду.
Суди́, Го́споди, оби́дящыя мя́, побори́ борю́щыя мя́.
Прiими́ ору́жiе и щи́тъ и воста́ни въ по́мощь мою́:
изсу́ни ме́чь и заключи́ сопроти́въ гоня́щихъ мя́: рцы́ души́ мое́й: спасе́нiе твое́ е́смь А́зъ.
Да постыдя́тся и посра́мятся и́щущiи ду́шу мою́, да возвратя́тся вспя́ть и постыдя́тся мы́слящiи ми́ зла́я.
Да бу́дутъ я́ко пра́хъ предъ лице́мъ вѣ́тра, и А́нгелъ Госпо́день оскорбля́я и́хъ:
да бу́детъ пу́ть и́хъ тма́ и по́лзокъ, и А́нгелъ Госпо́день погоня́яй и́хъ:
я́ко ту́не скры́ша ми́ па́губу сѣ́ти своея́, всу́е поноси́ша души́ мое́й.
Да прiи́детъ ему́ сѣ́ть, ю́же не вѣ́сть, и лови́тва, ю́же скры́, да обы́метъ и́, и въ сѣ́ть да впаде́тъ въ ню́.
Душа́ же моя́ возра́дуется о Го́сподѣ, возвесели́тся о спасе́нiи Его́.
Вся́ ко́сти моя́ реку́тъ: Го́споди, Го́споди, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Избавля́яй ни́ща изъ руки́ крѣ́пльшихъ его́, и ни́ща, и убо́га от расхища́ющихъ его́.
Воста́вше на мя́ свидѣ́теле непра́веднiи, я́же не вѣ́дяхъ, вопроша́ху мя́.
Возда́ша ми́ лука́вая возъ блага́я, и безча́дiе души́ мое́й.
А́зъ же, внегда́ они́ стужа́ху ми́, облача́хся во вре́тище и смиря́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и моли́тва моя́ въ нѣ́дро мое́ возврати́тся.
Я́ко бли́жнему, я́ко бра́ту на́шему, та́ко угожда́хъ: я́ко пла́чя и сѣ́туя, та́ко смиря́хся.
И на мя́ возвесели́шася и собра́шася: собра́шася на мя́ ра́ны, и не позна́хъ: раздѣли́шася, и не умили́шася.
Искуси́ша мя́, подражни́ша мя́ подражне́нiемъ, поскрежета́ша на мя́ зубы́ свои́ми.
Го́споди, когда́ у́зриши? Устро́й ду́шу мою́ от злодѣ́йства и́хъ, от ле́въ единоро́дную мою́.
Исповѣ́мся Тебѣ́ въ це́ркви мно́зѣ, въ лю́дехъ тя́жцѣхъ восхвалю́ Тя.
Да не возра́дуются о мнѣ́ вражду́ющiи ми́ непра́ведно, ненави́дящiи мя́ ту́не и помиза́ющiи очи́ма:
я́ко мнѣ́ у́бо ми́рная глаго́лаху, и на гнѣ́въ ле́сти помышля́ху.
Разшири́ша на мя́ уста́ своя́, рѣ́ша: бла́гоже, бла́гоже, ви́дѣша о́чи на́ши.
Ви́дѣлъ еси́, Го́споди, да не премолчи́ши: Го́споди, не отступи́ от мене́.
Воста́ни, Го́споди, и вонми́ суду́ моему́, Бо́же мо́й и Го́споди мо́й, на прю́ мою́.
Суди́ ми, Го́споди, по пра́вдѣ Твое́й, Го́споди Бо́же мо́й, и да не возра́дуются о мнѣ́.
Да не реку́тъ въ сердца́хъ свои́хъ: бла́гоже, бла́гоже души́ на́шей: ниже́ да реку́тъ: пожро́хомъ его́.
Да постыдя́тся и посра́мятся вку́пѣ ра́дующiися зло́мъ мои́мъ: да облеку́тся въ сту́дъ и сра́мъ велерѣ́чующiи на мя́.
Да возра́дуются и возвеселя́тся хотя́щiи пра́вды моея́: и да реку́тъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, хотя́щiи ми́ра рабу́ Его́.
И язы́къ мо́й поучи́тся пра́вдѣ Твое́й, ве́сь де́нь хвалѣ́ Твое́й.
Въ коне́цъ, о́троку Госпо́дню Дави́ду.
Глаго́летъ пребеззако́нный согрѣша́ти въ себѣ́: нѣ́сть стра́ха Бо́жiя предъ очи́ма его́:
я́ко ульсти́ предъ ни́мъ обрѣсти́ беззако́нiе свое́, и возненави́дѣти.
Глаго́лы у́стъ его́ беззако́нiе и ле́сть: не восхотѣ́ разумѣ́ти е́же ублажи́ти.
Беззако́нiе помы́сли на ло́жи свое́мъ: предста́ вся́кому пути́ небла́гу, о зло́бѣ же не негодова́.
Го́споди, на небеси́ ми́лость Твоя́, и и́стина Твоя́ до о́блакъ:
пра́вда Твоя́ я́ко го́ры Бо́жiя, судьбы́ Твоя́ бе́здна мно́га: человѣ́ки и скоты́ спасе́ши, Го́споди.
Я́ко умно́жилъ еси́ ми́лость Твою́, Бо́же: сы́нове же человѣ́честiи въ кро́вѣ крилу́ Твое́ю надѣ́ятися и́мутъ.
Упiю́тся от ту́ка до́му Твоего́, и пото́комъ сла́дости Твоея́ напои́ши я́.
Я́ко у Тебе́ исто́чникъ живота́, во свѣ́тѣ Твое́мъ у́зримъ свѣ́тъ.
Проба́ви ми́лость Твою́ вѣ́дущымъ Тя́ и пра́вду Твою́ пра́вымъ се́рдцемъ.
Да не прiи́детъ мнѣ́ нога́ горды́ни, и рука́ грѣ́шнича да не подви́житъ мене́.
Та́мо падо́ша вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе: изринове́ни бы́ша, и не возмо́гутъ ста́ти.
Псало́мъ Дави́ду.
Не ревну́й лука́внующымъ, ниже́ зави́ди творя́щымъ беззако́нiе.
Зане́ я́ко трава́ ско́ро и́зсшутъ, и я́ко зе́лiе зла́ка ско́ро отпаду́тъ.
Упова́й на Го́спода и твори́ благосты́ню: и насели́ зе́млю, и упасе́шися въ бога́тствѣ ея́.
Наслади́ся Го́сподеви, и да́стъ ти́ проше́нiя се́рдца твоего́.
Откры́й ко Го́споду пу́ть тво́й и упова́й на Него́, и То́й сотвори́тъ.
И изведе́тъ я́ко свѣ́тъ пра́вду твою́ и судьбу́ твою́ я́ко полу́дне.
Повини́ся Го́сподеви и умоли́ Его́. Не ревну́й спѣ́ющему въ пути́ свое́мъ, человѣ́ку творя́щему законопреступле́нiе.
Преста́ни от гнѣ́ва и оста́ви я́рость: не ревну́й, е́же лука́вновати,
зане́ лука́внующiи потребя́тся, терпя́щiи же Го́спода, ті́и наслѣ́дятъ зе́млю.
И еще́ ма́ло, и не бу́детъ грѣ́шника: и взы́щеши мѣ́сто его́ и не обря́щеши.
Кро́тцыи же наслѣ́дятъ зе́млю и насладя́тся о мно́жествѣ ми́ра.
Назира́етъ грѣ́шный пра́веднаго и поскреже́щетъ на́нь зубы́ свои́ми:
Госпо́дь же посмѣе́тся ему́, зане́ прозира́етъ, я́ко прiи́детъ де́нь его́.
Ме́чь извлеко́ша грѣ́шницы, напряго́ша лу́къ сво́й, низложи́ти убо́га и ни́ща, закла́ти пра́выя се́рдцемъ.
Ме́чь и́хъ да вни́детъ въ сердца́ и́хъ, и лу́цы и́хъ да сокруша́тся.
Лу́чше ма́лое пра́веднику, па́че бога́тства грѣ́шныхъ мно́га.
Зане́ мы́шцы грѣ́шныхъ сокруша́тся, утвержда́етъ же пра́ведныя Госпо́дь.
Вѣ́сть Госпо́дь пути́ непоро́чныхъ, и достоя́нiе и́хъ въ вѣ́къ бу́детъ.
Не постыдя́тся во вре́мя лю́тое и во дне́хъ гла́да насы́тятся, я́ко грѣ́шницы поги́бнутъ.
Врази́ же Госпо́дни, ку́пно просла́витися и́мъ и вознести́ся, изчеза́юще я́ко ды́мъ изчезо́ша.
Зае́млетъ грѣ́шный и не возврати́тъ: пра́ведный же ще́дритъ и дае́тъ.
Я́ко благословя́щiи Его́ наслѣ́дятъ зе́млю, клену́щiи же Его́ потребя́тся.
От Го́спода стопы́ человѣ́ку исправля́ются, и пути́ Его́ восхо́щетъ зѣло́.
Егда́ паде́тъ, не разбiе́тся, я́ко Госпо́дь подкрѣпля́етъ ру́ку его́.
Юнѣ́йшiй бы́хъ, и́бо состарѣ́хся, и не ви́дѣхъ пра́ведника оста́влена, ниже́ сѣ́мене его́ прося́ща хлѣ́бы.
Ве́сь де́нь ми́луетъ и взаи́мъ дае́тъ пра́ведный, и сѣ́мя его́ во благослове́нiе бу́детъ.
Уклони́ся от зла́ и сотвори́ благо, и всели́ся въ вѣ́къ вѣ́ка.
Я́ко Госпо́дь лю́битъ су́дъ и не оста́витъ преподо́бныхъ Свои́хъ: во вѣ́къ сохраня́тся: беззако́нницы же изжену́тся, и сѣ́мя нечести́выхъ потреби́тся.
Пра́ведницы же наслѣ́дятъ зе́млю и вселя́тся въ вѣ́къ вѣ́ка на не́й.
Уста́ пра́веднаго поуча́тся прему́дрости, и язы́къ его́ возглаго́летъ су́дъ.
Зако́нъ Бо́га его́ в се́рдце его́, и не за́пнутся стопы́ его́.
Сматря́етъ грѣ́шный пра́веднаго и и́щетъ е́же умертви́ти его́:
Госпо́дь же не оста́витъ его́ въ руку́ его́, ниже́ осу́дитъ его́, егда́ су́дитъ ему́.
Потерпи́ Го́спода и сохрани́ пу́ть Его́, и вознесе́тъ тя́ е́же наслѣ́дити зе́млю: внегда́ потребля́тися грѣ́шникомъ, у́зриши.
Ви́дѣхъ нечести́ваго превознося́щася и вы́сящася я́ко ке́дры Лива́нскiя:
и ми́мо идо́хъ, и се́, не бѣ́, и взыска́хъ его́, и не обрѣ́теся мѣ́сто его́.
Храни́ незло́бiе и ви́ждь правоту́, я́ко е́сть оста́нокъ человѣ́ку ми́рну.
Беззако́нницы же потребя́тся вку́пѣ: оста́нцы же нечести́выхъ потребя́тся.
Спасе́нiе же пра́ведныхъ от Го́спода, и защи́титель и́хъ е́сть во вре́мя ско́рби:
и помо́жетъ и́мъ Госпо́дь и изба́витъ и́хъ, и и́зметъ и́хъ от грѣ́шникъ и спасе́тъ и́хъ, я́ко упова́ша на Него́.
Псало́мъ Дави́ду, въ воспомина́нiе о суббо́тѣ.
Го́споди, да не я́ростiю Твое́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ Твои́мъ нака́жеши мене́:
я́ко стрѣ́лы Твоя́ унзо́ша во мнѣ́, и утверди́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку Твою́.
Нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мое́й от лица́ гнѣ́ва Твоего́, нѣ́сть ми́ра въ косте́хъ мои́хъ от лица́ грѣ́хъ мои́хъ.
Я́ко беззако́нiя моя́ превзыдо́ша главу́ мою́, я́ко бре́мя тя́жкое отяготѣ́ша на мнѣ́.
Возсмердѣ́ша и согни́ша ра́ны моя́, от лица́ безу́мiя моего́.
Пострада́хъ и сляко́хся до конца́, ве́сь де́нь сѣ́туя хожда́хъ:
я́ко ля́двiя моя́ напо́лнишася поруга́нiй, и нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мое́й.
Озло́бленъ бы́хъ и смири́хся до зѣла́, рыка́хъ от воздыха́нiя се́рдца моего́.
Го́споди, предъ Тобо́ю все́ жела́нiе мое́, и воздыха́нiе мое́ от Тебе́ не утаи́ся.
Се́рдце мое́ смяте́ся, оста́ви мя́ си́ла моя́, и свѣ́тъ о́чiю мое́ю, и то́й нѣ́сть со мно́ю.
Дру́зи мои́ и и́скреннiи мои́ пря́мо мнѣ́ прибли́жишася и ста́ша.
И бли́жнiи мои́ отдале́че мене́ ста́ша, и нужда́хуся и́щущiи ду́шу мою́: и и́щущiи зла́я мнѣ́ глаго́лаху су́етная, и льсти́внымъ ве́сь де́нь поуча́хуся.
А́зъ же я́ко глу́хъ не слы́шахъ, и я́ко нѣ́мъ не отверза́яй у́стъ свои́хъ:
и бы́хъ я́ко человѣ́къ не слы́шай и не имы́й во устѣ́хъ свои́хъ обличе́нiя.
Я́ко на Тя́, Го́споди, упова́хъ, Ты́ услы́шиши, Го́споди Бо́же мо́й.
Я́ко рѣ́хъ: да не когда́ пора́дуютмися врази́ мои́: и внегда́ подвижа́тися нога́мъ мои́мъ, на мя́ велерѣ́чеваша.
Я́ко а́зъ на ра́ны гото́въ, и болѣ́знь моя́ предо мно́ю е́сть вы́ну.
Я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ возвѣщу́ и попеку́ся о грѣсѣ́ мое́мъ.
Врази́ же мои́ живу́тъ и укрѣпи́шася па́че мене́, и умно́жишася ненави́дящiи мя́ безъ пра́вды:
воздаю́щiи ми́ зла́я возъ блага́я оболга́ху мя́, зане́ гоня́хъ благосты́ню.
Не оста́ви мене́, Го́споди Бо́же мо́й, не отступи́ от мене́:
вонми́ въ по́мощь мою́, Го́споди спасе́нiя моего́.
Въ коне́цъ, Идиѳу́му, пѣ́снь Дави́ду.
Рѣ́хъ: сохраню́ пути́ моя́, е́же не согрѣша́ти ми́ язы́комъ мои́мъ: положи́хъ усто́мъ мои́мъ храни́ло, внегда́ воста́ти грѣ́шному предо мно́ю.
Онѣмѣ́хъ и смири́хся, и умолча́хъ от бла́гъ, и болѣ́знь моя́ обнови́ся.
Согрѣ́яся се́рдце мое́ во мнѣ́, и въ поуче́нiи мое́мъ разгори́тся о́гнь: глаго́лахъ язы́комъ мои́мъ:
скажи́ ми, Го́споди, кончи́ну мою́ и число́ дні́й мои́хъ, ко́е е́сть, да разумѣ́ю, что́ лиша́юся а́зъ.
Се́, пя́ди положи́лъ еси́ дни́ моя́, и соста́въ мо́й я́ко ничто́же предъ Тобо́ю: оба́че вся́ческая суета́ вся́къ человѣ́къ живы́й.
У́бо о́бразомъ хо́дитъ человѣ́къ, оба́че всу́е мяте́тся: сокро́вищствуетъ, и не вѣ́сть, кому́ собере́тъ я́.
И ны́нѣ кто́ терпѣ́нiе мое́? Не Госпо́дь ли? И соста́въ мо́й от Тебе́ е́сть.
От всѣ́хъ беззако́нiй мои́хъ изба́ви мя́: поноше́нiе безу́мному да́лъ мя́ еси́.
Онѣмѣ́хъ и не отверзо́хъ у́стъ мои́хъ, я́ко Ты́ сотвори́лъ еси́.
Отста́ви от мене́ ра́ны Твоя́: от крѣ́пости бо руки́ Твоея́ а́зъ изчезо́хъ.
Во обличе́нiихъ о беззако́нiи наказа́лъ еси́ человѣ́ка, и иста́ялъ еси́ я́ко паучи́ну ду́шу его́: оба́че всу́е вся́къ человѣ́къ.
Услы́ши моли́тву мою́, Го́споди, и моле́нiе мое́ внуши́, сле́зъ мои́хъ не премолчи́: я́ко пресе́лникъ а́зъ е́смь у Тебе́ и пришле́цъ, я́коже вси́ отцы́ мои́.
Осла́би ми́, да почі́ю, пре́жде да́же не отиду́, и ктому́ не бу́ду.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Терпя́ потерпѣ́хъ Го́спода, и вня́тъ ми́ и услы́ша моли́тву мою́:
и возведе́ мя от ро́ва страсте́й и от бре́нiя ти́ны, и поста́ви на ка́мени но́зѣ мои́ и испра́ви стопы́ моя́:
и вложи́ во уста́ моя́ пѣ́снь но́ву, пѣ́нiе Бо́гу на́шему. У́зрятъ мно́зи и убоя́тся, и упова́ютъ на Го́спода.
Блаже́нъ му́жъ, ему́же е́сть и́мя Госпо́дне упова́нiе его́, и не призрѣ́ въ суеты́ и неистовле́нiя ло́жная.
Мно́га сотвори́лъ еси́ Ты́, Го́споди Бо́же мо́й, чудеса́ Твоя́, и помышле́ниемъ Твои́мъ нѣ́сть кто́ уподо́бится Тебѣ́: возвѣсти́хъ и глаго́лахъ: умно́жишася па́че числа́.
Же́ртвы и приноше́нiя не восхотѣ́лъ еси́, тѣ́ло же сверши́лъ ми́ еси́: всесожже́нiй и о грѣсѣ́ не взыска́лъ еси́.
Тогда́ рѣ́хъ: се́, прiиду́: въ глави́знѣ кни́жнѣ пи́сано е́сть о мнѣ́:
е́же сотвори́ти во́лю Твою́, Бо́же мо́й, восхотѣ́хъ, и зако́нъ Тво́й посредѣ́ чре́ва моего́.
Благовѣсти́хъ пра́вду въ це́ркви вели́цѣй, се́, устна́мъ мои́мъ не возбраню́: Го́споди, Ты́ разумѣ́лъ еси́.
Пра́вду Твою́ не скры́хъ въ се́рдцы мое́мъ, и́стину Твою́ и спасе́нiе Твое́ рѣ́хъ, не скры́хъ ми́лость Твою́ и и́стину Твою́ от со́нма мно́га.
Ты́ же, Го́споди, не удали́ щедро́тъ Твои́хъ от мене́: ми́лость Твоя́ и и́стина Твоя́ вы́ну да засту́питѣ мя́.
Я́ко одержа́ша мя́ зла́я, и́мже нѣ́сть числа́: постиго́ша мя́ беззако́нiя моя́, и не возмого́хъ зрѣ́ти: умно́жишася па́че вла́съ главы́ моея́, и се́рдце мое́ оста́ви мя́.
Благоволи́, Го́споди, изба́вити мя́: Го́споди, во е́же помощи́ ми, вонми́.
Да постыдя́тся и посра́мятся вку́пѣ и́щущiи ду́шу мою́, изъя́ти ю́: да возвратя́тся вспя́ть и постыдя́тся хотя́щiи ми́ зла́я.
Да прiи́мутъ а́бiе сту́дъ сво́й глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже.
Да возра́дуются и возвеселя́тся о Тебѣ́ вси́ и́щущiи Тебе́, Го́споди, и да реку́тъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе Твое́.
А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Госпо́дь попече́тся о мнѣ́: помо́щникъ мо́й и защи́титель мо́й еси́ ты́, Бо́же мо́й, не закосни́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Блаже́нъ разумѣва́яй на ни́ща и убо́га, въ де́нь лю́тъ изба́витъ его́ Госпо́дь.
Госпо́дь да сохрани́тъ его́ и живи́тъ его́, и да ублажи́тъ его́ на земли́ и да не преда́стъ его́ въ ру́ки враго́въ его́.
Госпо́дь да помо́жетъ ему́ на одрѣ́ болѣ́зни его́: все́ ло́же его́ обрати́лъ еси́ въ болѣ́зни его́.
А́зъ рѣ́хъ: Го́споди, поми́луй мя́, изцѣли́ ду́шу мою́, я́ко согрѣши́хъ Ти́.
Врази́ мои́ рѣ́ша мнѣ́ зла́я: когда́ у́мретъ, и поги́бнетъ и́мя его́?
И вхожда́ше ви́дѣти, всу́е глаго́лаше се́рдце его́: собра́ беззако́нiе себѣ́, исхожда́ше во́нъ и глаго́лаше вку́пѣ.
На мя́ шепта́ху вси́ врази́ мои́, на мя́ помышля́ху зла́я мнѣ́.
Сло́во законопресту́пное возложи́ша на мя́: еда́ спя́й не приложи́тъ воскресну́ти?
И́бо человѣ́къ ми́ра моего́, на него́же упова́хъ, яды́й хлѣ́бы моя́, возвели́чи на мя́ запина́нiе.
Ты́ же, Го́споди, поми́луй мя́ и возста́ви мя́, и возда́мъ и́мъ.
Въ се́мъ позна́хъ, я́ко восхотѣ́лъ мя́ еси́, я́ко не возра́дуется вра́гъ мо́й о мнѣ́.
Мене́ же за незло́бiе прiя́лъ, и утверди́лъ мя́ еси́ предъ Тобо́ю въ вѣ́къ.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от вѣ́ка и до вѣ́ка: бу́ди, бу́ди.
Въ коне́цъ, въ ра́зумъ сыно́въ Коре́овыхъ, псало́мъ Дави́ду.
И́мже о́бразомъ жела́етъ еле́нь на исто́чники водны́я, си́це жела́етъ душа́ моя́ къ Тебѣ́, Бо́же.
Возжада́ душа́ моя́ къ Бо́гу крѣ́пкому, живо́му: когда́ прiиду́ и явлю́ся лицу́ Бо́жiю?
Бы́ша сле́зы моя́ мнѣ́ хлѣ́бъ де́нь и но́щь, внегда́ глаго́латися мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?
Сiя́ помяну́хъ, и излiя́хъ на мя́ ду́шу мою́: я́ко пройду́ въ мѣ́сто селе́нiя ди́вна, да́же до до́му Бо́жiя, во гла́сѣ ра́дованiя и исповѣ́данiя, шу́ма пра́зднующаго.
Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? И вску́ю смуща́еши мя́? Упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся Ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й.
Ко мнѣ́ самому́ душа́ моя́ смяте́ся: сего́ ра́ди помяну́хъ Тя́ от земли́ Иорда́нски и Ермонiи́мски, от горы́ Ма́лыя.
Бе́здна бе́здну призыва́етъ во гла́сѣ хля́бiй Твои́хъ: вся́ высоты́ Твоя́ и во́лны Твоя́ на мнѣ́ преидо́ша.
Въ де́нь заповѣ́сть Госпо́дь ми́лость Свою́, и но́щiю пѣ́снь Его́ от мене́ {у мене́}, моли́тва Бо́гу живота́ моего́.
Реку́ Бо́гу: засту́пникъ мо́й еси́, почто́ мя́ забы́лъ еси́? И вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?
Внегда́ сокруша́тися косте́мъ мои́мъ, поноша́ху ми́ врази́ мои́, внегда́ глаго́лати и́мъ мнѣ́ на вся́къ де́нь: гдѣ́ е́сть Бо́гъ тво́й?
Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? И вску́ю смуща́еши мя́? Упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся Ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й.
Псало́мъ Дави́ду, не надпи́санъ у Евре́й.
Суди́ ми, Бо́же, и разсуди́ прю́ мою́: от язы́ка не преподо́бна, от человѣ́ка непра́ведна и льсти́ва изба́ви мя́.
Зане́ Ты́ еси́, Бо́же, крѣ́пость моя́, вску́ю отри́нулъ мя́ еси́? И вску́ю сѣ́туя хожду́, внегда́ оскорбля́етъ вра́гъ?
Посли́ свѣ́тъ Тво́й и и́стину Твою́: та́ мя́ наста́виста, и введо́ста мя́ въ го́ру святу́ю Твою́ и въ селе́нiя Твоя́.
И вни́ду къ же́ртвеннику Бо́жiю, къ Бо́гу веселя́щему ю́ность мою́: исповѣ́мся Тебѣ́ въ гу́слехъ, Бо́же, Бо́же мо́й.
Вску́ю приско́рбна еси́, душе́ моя́? И вску́ю смуща́еши мя́? Упова́й на Бо́га, я́ко исповѣ́мся Ему́, спасе́нiе лица́ моего́ и Бо́гъ мо́й.
Въ коне́цъ, сыно́въ Коре́овыхъ, въ ра́зумъ, псало́мъ.
Бо́же, уши́ма на́шима услы́шахомъ, и отцы́ на́ши возвѣсти́ша на́мъ дѣ́ло, е́же содѣ́лалъ еси́ во дне́хъ и́хъ, во дне́хъ дре́внихъ.
Рука́ Твоя́ язы́ки потреби́, и насади́лъ я́ еси́: озло́билъ еси́ лю́ди и изгна́лъ еси́ я́.
Не бо мече́мъ свои́мъ наслѣ́диша зе́млю, и мы́шца и́хъ не спасе́ и́хъ, но десни́ца Твоя́ и мы́шца Твоя́ и просвѣще́нiе лица́ Твоего́, я́ко благоволи́лъ еси́ въ ни́хъ.
Ты́ еси́ са́мъ Ца́рь мо́й и Бо́гъ мо́й, заповѣ́даяй спасе́нiя Иа́ковля.
О Тебѣ́ враги́ на́шя избоде́мъ ро́ги, и о и́мени Твое́мъ уничижи́мъ востаю́щыя на ны́.
Не на лу́къ бо мо́й упова́ю, и ме́чь мо́й не спасе́тъ мене́:
спаслъ бо еси́ на́съ от стужа́ющихъ на́мъ, и ненави́дящихъ на́съ посрами́лъ еси́.
О Бо́зѣ похва́лимся ве́сь де́нь, и о и́мени Твое́мъ исповѣ́мыся во вѣ́къ.
Ны́нѣ же отри́нулъ еси́ и посрами́лъ еси́ на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ.
Возврати́лъ еси́ на́съ вспя́ть при вразѣ́хъ на́шихъ, и ненави́дящiи на́съ расхища́ху себѣ́.
Да́лъ еси́ на́съ я́ко о́вцы снѣ́ди, и во язы́цѣхъ разсѣ́ялъ ны́ еси́.
Отда́лъ еси́ лю́ди Твоя́ безъ цѣны́, и не бѣ́ мно́жество въ восклица́нiихъ на́шихъ.
Положи́лъ еси́ на́съ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ.
Положи́лъ еси́ на́съ въ при́тчу во язы́цѣхъ, покива́нiю главы́ въ лю́дехъ.
Ве́сь де́нь сра́мъ мо́й предо мно́ю е́сть, и сту́дъ лица́ моего́ покры́ мя,
от гла́са поноша́ющаго и оклевета́ющаго, от лица́ вра́жiя и изгоня́щаго.
Сiя́ вся́ прiидо́ша на ны́, и не забы́хомъ Тебе́, и не непра́вдовахомъ въ завѣ́тѣ Твое́мъ,
и не отступи́ вспя́ть се́рдце на́ше: и уклони́лъ еси́ стези́ на́шя от пути́ Твоего́,
я́ко смири́лъ еси́ на́съ на мѣ́стѣ озлобле́нiя, и прикры́ ны сѣ́нь сме́ртная.
А́ще забы́хомъ и́мя Бо́га на́шего, и а́ще воздѣ́хомъ ру́ки на́шя къ бо́гу чужде́му,
не Бо́гъ ли взы́щетъ си́хъ? То́й бо вѣ́сть та́йная се́рдца.
Зане́ Тебе́ ра́ди умерщвля́емся ве́сь де́нь, вмѣни́хомся я́ко о́вцы заколе́нiя.
Воста́ни, вску́ю спи́ши, Го́споди? Воскре́сни́, и не отри́ни до конца́.
Вску́ю лице́ Твое́ отвраща́еши? Забыва́еши нищету́ на́шу и ско́рбь на́шу?
Я́ко смири́ся въ пе́рсть душа́ на́ша, прильпе́ земли́ утро́ба на́ша.
Воскре́сни́, Го́споди, помози́ на́мъ, и изба́ви на́съ и́мене ра́ди Твоего́.
Въ коне́цъ, о измѣня́емыхъ сыно́мъ Коре́овымъ въ ра́зумъ, пѣ́снь о возлю́бленнѣмъ.
Отры́гну се́рдце мое́ сло́во бла́го, глаго́лю а́зъ дѣла́ моя́ Царе́ви: язы́къ мо́й тро́сть кни́жника скоропи́сца.
Красе́нъ добро́тою па́че сыно́въ человѣ́ческихъ, излiя́ся благода́ть во устна́хъ Твои́хъ: сего́ ра́ди благослови́ Тя Бо́гъ во вѣ́къ.
Препоя́ши ме́чь Тво́й по бедрѣ́ Твое́й, си́льне,
красото́ю Твое́ю и добро́тою Твое́ю: и наляцы́, и успѣва́й, и ца́рствуй и́стины ра́ди и кро́тости и пра́вды: и наста́витъ Тя́ ди́вно десни́ца Твоя́.
Стрѣ́лы Твоя́ изощре́ны, Си́льне: лю́дiе подъ Тобо́ю паду́тъ въ се́рдцы вра́гъ Царе́выхъ.
Престо́лъ Тво́й, Бо́же, въ вѣ́къ вѣ́ка: же́злъ пра́вости же́злъ ца́рствiя Твоего́.
Возлюби́лъ еси́ пра́вду и возненави́дѣлъ еси́ беззако́нiе: сего́ ра́ди пома́за Тя́, Бо́же, Бо́гъ Тво́й еле́емъ ра́дости па́че прича́стникъ Твои́хъ.
Сми́рна и ста́кти и касі́а от ри́зъ Твои́хъ, от тя́жестей слоно́выхъ {от хра́мовъ слоно́выхъ}, изъ ни́хже возвесели́ша Тя́.
Дще́ри царе́й въ че́сти Твое́й: предста́ цари́ца одесну́ю Тебе́, въ ри́захъ позлаще́нныхъ одѣ́яна преиспещре́на.
Слы́ши, дщи́, и ви́ждь, и приклони́ у́хо твое́, и забу́ди лю́ди твоя́ и до́мъ отца́ твоего́:
и возжела́етъ Ца́рь добро́ты твоея́, зане́ То́й е́сть Госпо́дь тво́й, и поклони́шися Ему́,
и дщи́ Ти́рова съ да́ры: лицу́ Твоему́ помо́лятся бога́тiи лю́дстiи.
Вся́ сла́ва дще́ре Царе́вы вну́трь: ря́сны златы́ми одѣ́яна и преиспещре́на.
Приведу́тся Царю́ дѣ́вы вслѣ́дъ ея́, и́скреннiя ея́ приведу́тся Тебѣ́:
приведу́тся въ весе́лiи и ра́дованiи, введу́тся въ хра́мъ Царе́въ.
Вмѣ́сто оте́цъ Твои́хъ бы́ша сы́нове Твои́: поста́виши я́ кня́зи по все́й земли́.
Помяну́ и́мя Твое́ во вся́комъ ро́дѣ и ро́дѣ: сего́ ра́ди лю́дiе исповѣ́дятся Тебѣ́ въ вѣ́къ и во вѣ́къ вѣ́ка.
Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, о та́йныхъ, псало́мъ.
Бо́гъ на́мъ прибѣ́жище и си́ла, помо́щникъ въ ско́рбехъ обрѣ́тшихъ ны́ зѣло́.
Сего́ ра́ди не убои́мся, внегда́ смуща́ется земля́, и прелага́ются го́ры въ сердца́ морска́я.
Возшумѣ́ша и смято́шася во́ды и́хъ, смято́шася го́ры крѣ́постiю его́.
Рѣ́чная устремле́нiя веселя́тъ гра́дъ Бо́жiй: освяти́лъ е́сть селе́нiе свое́ Вы́шнiй.
Бо́гъ посредѣ́ его́, и не подви́жится: помо́жетъ ему́ Бо́гъ у́тро зау́тра.
Смято́шася язы́цы, уклони́шася ца́рствiя: даде́ гла́съ Сво́й Вы́шнiй, подви́жеся земля́.
Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль.
Прiиди́те и ви́дите дѣла́ Бо́жiя, я́же положи́ чудеса́ на земли́:
отъе́мля бра́ни до коне́цъ земли́, лу́къ сокруши́тъ и сло́митъ ору́жiе, и щиты́ сожже́тъ огне́мъ.
Упраздни́теся и разумѣ́йте, я́ко А́зъ е́смь Бо́гъ: вознесу́ся во язы́цѣхъ, вознесу́ся на земли́.
Госпо́дь си́лъ съ на́ми, засту́пникъ на́шъ Бо́гъ Иа́ковль.
Въ коне́цъ, о сынѣ́хъ Коре́овыхъ, псало́мъ.
Вси́ язы́цы, восплещи́те рука́ми, воскли́кните Бо́гу гла́сомъ ра́дованiя:
я́ко Госпо́дь Вы́шнiй стра́шенъ, Ца́рь ве́лiй по все́й земли́:
покори́ лю́ди на́мъ и язы́ки подъ но́ги на́ша:
избра́ на́мъ достоя́нiя свое́, добро́ту Иа́ковлю, ю́же возлюби́.
Взы́де Бо́гъ въ воскликнове́нiи, Госпо́дь во гла́сѣ тру́бнѣ.
По́йте Бо́гу на́шему, по́йте: по́йте Царе́ви на́шему, по́йте.
Я́ко Ца́рь всея́ земли́ Бо́гъ, по́йте разу́мно.
Воцари́ся Бо́гъ надъ язы́ки: Бо́гъ сѣди́тъ на престо́лѣ святѣ́мъ Свое́мъ.
Кня́зи лю́дстiи собра́шася съ Бо́гомъ Авраа́млимъ: я́ко Бо́жiи держа́внiи земли́ зѣло́ вознесо́шася.
Псало́мъ пѣ́сни сыно́въ Коре́овыхъ, вторы́я суббо́ты.
Ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́ во гра́дѣ Бо́га на́шего, въ горѣ́ святѣ́й Его́,
благокоре́ннымъ ра́дованiемъ всея́ земли́: го́ры Сiо́нскiя, ре́бра сѣ́верова, гра́дъ Царя́ вели́каго.
Бо́гъ въ тя́жестѣхъ {во хра́мѣхъ} его́ зна́емь е́сть, егда́ заступа́етъ и́.
Я́ко се́, ца́рiе зе́мстiи собра́шася, снидо́шася вку́пѣ:
ті́и ви́дѣвше та́ко, удиви́шася, смято́шася, подвиго́шася:
тре́петъ прiя́тъ я́ та́мо, болѣ́зни я́ко ражда́ющiя.
Ду́хомъ бу́рнымъ сокруши́ши корабли́ Ѳарси́йскiя.
Я́коже слы́шахомъ, та́ко и ви́дѣхомъ во гра́дѣ Го́спода си́лъ, во гра́дѣ Бо́га на́шего: Бо́гъ основа́ и въ вѣ́къ.
Прiя́хомъ, Бо́же, ми́лость Твою́ посредѣ́ люді́й Твои́хъ.
По и́мени Твоему́, Бо́же, та́ко и хвала́ Твоя́ на конца́хъ земли́: пра́вды испо́лнь десни́ца Твоя́.
Да возвесели́тся гора́ Сiо́нская, и да возра́дуются дще́ри Иуде́йскiя, суде́бъ ра́ди Твои́хъ, Го́споди.
Обыди́те Сiо́нъ и обыми́те его́, повѣ́дите въ столпѣ́хъ его́:
положи́те сердца́ ва́ша въ си́лу его́, и раздѣли́те до́мы его́, я́ко да повѣ́сте въ ро́дѣ инѣ́мъ.
Я́ко То́й е́сть Бо́гъ на́шъ во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: То́й упасе́тъ на́съ во вѣ́ки.
Въ коне́цъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ.
Услы́шите сiя́, вси́ язы́цы, внуши́те, вси́ живу́щiи по вселе́ннѣй,
земноро́днiи же и сы́нове человѣ́честiи, вку́пѣ бога́тъ и убо́гъ.
Уста́ моя́ возглаго́лютъ прему́дрость, и поуче́нiе се́рдца моего́ ра́зумъ.
Приклоню́ въ при́тчу у́хо мое́, отве́рзу во псалти́ри гана́нiе мое́.
Вску́ю бою́ся въ де́нь лю́тъ? Беззако́нiе пяты́ моея́ обы́детъ мя́.
Надѣ́ющiися на си́лу свою́ и о мно́жествѣ бога́тства своего́ хва́лящiися:
бра́тъ не изба́витъ, изба́витъ ли человѣ́къ? Не да́стъ Бо́гу измѣ́ны за ся́,
и цѣ́ну избавле́нiя души́ своея́: и утруди́ся въ вѣ́къ,
и жи́въ бу́детъ до конца́, не у́зритъ па́губы.
Егда́ уви́дитъ прему́дрыя умира́ющыя, вку́пѣ безу́менъ и несмы́сленъ поги́бнутъ, и оста́вятъ чужди́мъ бога́тство свое́.
И гро́би и́хъ жили́ща и́хъ во вѣ́къ, селе́нiя и́хъ въ ро́дъ и ро́дъ, нареко́ша имена́ своя́ на земля́хъ.
И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, приложи́ся ското́мъ несмы́сленнымъ и уподо́бися и́мъ.
Се́й пу́ть и́хъ собла́знъ и́мъ, и по си́хъ во устѣ́хъ свои́хъ благоволя́тъ.
Я́ко о́вцы во а́дѣ положе́ни су́ть, сме́рть упасе́тъ я́: и облада́ютъ и́ми пра́вiи зау́тра, и по́мощь и́хъ обетша́етъ во а́дѣ: от сла́вы своея́ изринове́ни бы́ша.
Оба́че Бо́гъ изба́витъ ду́шу мою́ изъ руки́ а́довы, егда́ прiе́млетъ мя́.
Не убо́йся, егда́ разбогатѣ́етъ человѣ́къ, или́ егда́ умно́жится сла́ва до́му его́:
я́ко внегда́ умре́ти ему́, не во́зметъ вся́, ниже́ сни́детъ съ ни́мъ сла́ва его́.
Я́ко душа́ его́ въ животѣ́ его́ благослови́тся, исповѣ́стся тебѣ́, егда́ благосотвори́ши ему́.
Вни́детъ да́же до ро́да оте́цъ свои́хъ, да́же до вѣ́ка не у́зритъ свѣ́та.
И человѣ́къ въ че́сти сы́й не разумѣ́, приложи́ся ското́мъ несмы́сленнымъ и уподо́бися и́мъ.
Псало́мъ Аса́фу.
Бо́гъ Бого́въ Госпо́дь глаго́ла, и призва́ зе́млю от восто́къ со́лнца до за́падъ.
От Сiо́на благолѣ́пiе красоты́ Его́:
Бо́гъ я́вѣ прiи́детъ, Бо́гъ на́шъ, и не премолчи́тъ: о́гнь предъ Ни́мъ возгори́тся, и о́крестъ Его́ бу́ря зѣ́лна.
Призове́тъ не́бо свы́ше, и зе́млю, разсуди́ти лю́ди Своя́.
Собери́те Ему́ преподо́бныя Его́, завѣща́ющыя завѣ́тъ Его́ о же́ртвахъ.
И возвѣстя́тъ небеса́ пра́вду Его́: я́ко Бо́гъ судiя́ е́сть.
Услы́шите, лю́дiе Мои́, и возглаго́лю ва́мъ, Изра́илю, и засвидѣ́телствую тебѣ́: Бо́гъ, Бо́гъ тво́й е́смь А́зъ.
Не о же́ртвахъ твои́хъ обличу́ тя́, всесожже́нiя же твоя́ предо Мно́ю су́ть вы́ну:
не прiиму́ от до́му твоего́ телце́въ, ниже́ от ста́дъ твои́хъ козло́въ.
Я́ко Мои́ су́ть вси́ звѣ́рiе дубра́внiи, ско́ти въ гора́хъ и воло́ве:
позна́хъ вся́ пти́цы небе́сныя, и красота́ се́лная со Мно́ю е́сть.
А́ще вза́лчу, не реку́ тебѣ́: Моя́ бо е́сть вселе́нная и исполне́нiе ея́.
Еда́ я́мъ мяса́ ю́нча? Или́ кро́вь козло́въ пiю́?
Пожри́ Богови же́ртву хвалы́ и возда́ждь Вы́шнему моли́твы твоя́:
и призови́ Мя въ де́нь ско́рби твоея́, и изму́ тя, и просла́виши Мя́.
Грѣ́шнику же рече́ Бо́гъ: вску́ю ты́ повѣ́даеши оправда́нiя Моя́ и воспрiе́млеши завѣ́тъ Мо́й усты́ твои́ми?
Ты́ же возненави́дѣлъ еси́ наказа́нiе и отве́рглъ еси́ словеса́ Моя́ вспя́ть.
А́ще ви́дѣлъ еси́ та́тя, те́клъ еси́ съ ни́мъ, и съ прелюбодѣ́емъ уча́стiе твое́ полага́лъ еси́:
уста́ твоя́ умно́жиша зло́бу, и язы́къ тво́й сплета́ше льще́нiя:
сѣдя́ на бра́та твоего́ клевета́лъ еси́ и на сы́на ма́тере твоея́ полага́лъ еси́ собла́знъ.
Сiя́ сотвори́лъ еси́, и умолча́хъ, вознепщева́лъ еси́ беззако́нiе, я́ко бу́ду тебѣ́ подо́бенъ: обличу́ тя и предста́влю предъ лице́мъ твои́мъ грѣхи́ твоя́.
Разумѣ́йте у́бо сiя́, забыва́ющiи Бо́га, да не когда́ похи́титъ, и не бу́детъ избавля́яй.
Же́ртва хвалы́ просла́витъ Мя́, и та́мо пу́ть, и́мже явлю́ ему́ спасе́нiе Мое́.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду, –
– внегда́ вни́ти къ нему́ Наѳа́ну проро́ку,
2егда́ вни́де къ Вирсаві́и женѣ́ Урі́евѣ.
2егда́ вни́де къ Вирсаві́и женѣ́ Урі́евѣ.
Поми́луй мя́, Бо́же, по вели́цѣй ми́лости Твое́й, и по мно́жеству щедро́тъ Твои́хъ очи́сти беззако́нiе мое́.
Наипа́че омы́й мя́ от беззако́нiя моего́ и от грѣха́ моего́ очи́сти мя́:
я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ зна́ю, и грѣ́хъ мо́й предо мно́ю е́сть вы́ну.
Тебѣ́ еди́ному согрѣши́хъ и лука́вое предъ Тобо́ю сотвори́хъ: я́ко да оправди́шися во словесѣ́хъ Твои́хъ и побѣди́ши, внегда́ суди́ти Ти́.
Се́ бо, въ беззако́нiихъ зача́тъ е́смь, и во грѣсѣ́хъ роди́ мя ма́ти моя́.
Се́ бо, и́стину возлюби́лъ еси́, безвѣ́стная и та́йная прему́дрости Твоея́ яви́лъ ми́ еси́.
Окропи́ши мя́ иссо́помъ, и очи́щуся: омы́еши мя́, и па́че снѣ́га убѣлю́ся.
Слу́ху моему́ да́си ра́дость и весе́лiе: возра́дуются ко́сти смире́нныя.
Отврати́ лице́ Твое́ от грѣ́хъ мои́хъ и вся́ беззако́нiя моя́ очи́сти.
Се́рдце чи́сто сози́жди во мнѣ́, Бо́же, и ду́хъ пра́въ обнови́ во утро́бѣ мое́й.
Не отве́ржи мене́ от лица́ Твоего́ и Ду́ха Твоего́ Свята́го не отими́ от мене́.
Возда́ждь ми́ ра́дость спасе́нiя Твоего́ и Ду́хомъ Влады́чнимъ утверди́ мя.
Научу́ беззако́нныя путе́мъ Твои́мъ, и нечести́вiи къ Тебѣ́ обратя́тся.
Изба́ви мя́ от крове́й, Бо́же, Бо́же спасе́нiя моего́: возра́дуется язы́къ мо́й пра́вдѣ Твое́й.
Го́споди, устнѣ́ мои́ отве́рзеши, и уста́ моя́ возвѣстя́тъ хвалу́ Твою́.
Я́ко а́ще бы восхотѣ́лъ еси́ же́ртвы, да́лъ бы́хъ у́бо: всесожже́нiя не благоволи́ши.
Же́ртва Бо́гу ду́хъ сокруше́нъ: се́рдце сокруше́нно и смире́нно Бо́гъ не уничижи́тъ.
Ублажи́, Го́споди, благоволе́нiемъ Твои́мъ Сiо́на, и да сози́ждутся стѣ́ны Иерусали́мскiя:
тогда́ благоволи́ши же́ртву пра́вды, возноше́нiе и всесожега́емая: тогда́ возложа́тъ на олта́рь Тво́й телцы́.
Въ коне́цъ, ра́зума Дави́ду,
внегда́ прiити́ Дои́ку Идуме́йску, и возвѣсти́ти Сау́лу, и рещи́ ему́: прiи́де Дави́дъ въ до́мъ Авимеле́ховъ.
Что́ хва́лишися во зло́бѣ, си́льне? Беззако́нiе ве́сь де́нь,
непра́вду умы́сли язы́къ тво́й: я́ко бри́тву изощре́ну сотвори́лъ еси́ ле́сть.
Возлюби́лъ еси́ зло́бу па́че благосты́ни, непра́вду не́же глаго́лати пра́вду:
возлюби́лъ еси́ вся́ глаго́лы пото́пныя, язы́къ льсти́въ.
Сего́ ра́ди Бо́гъ разруши́тъ тя́ до конца́: восто́ргнетъ тя́, и пресели́тъ тя́ от селе́нiя твоего́ и ко́рень тво́й от земли́ живы́хъ.
У́зрятъ пра́веднiи и убоя́тся, и о не́мъ возсмѣю́тся и реку́тъ:
се́, человѣ́къ, и́же не положи́ Бо́га помо́щника себѣ́, но упова́ на мно́жество бога́тства своего́, и возмо́же суето́ю свое́ю.
А́зъ же я́ко ма́слина плодови́та въ дому́ Бо́жiи: упова́хъ на ми́лость Бо́жiю во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
Исповѣ́мся Тебѣ́ въ вѣ́къ, я́ко сотвори́лъ еси́: и терплю́ и́мя Твое́, я́ко благо предъ преподо́бными Твои́ми.
Въ коне́цъ, о Маеле́ѳѣ, ра́зума Дави́ду.
Рече́ безу́менъ въ се́рдцы свое́мъ: нѣ́сть Бо́гъ. Растлѣ́ша и омерзи́шася въ беззако́нiихъ, нѣ́сть творя́й благо́е.
Бо́гъ съ небесе́ прини́че на сы́ны человѣ́ческiя, ви́дѣти, а́ще е́сть разумѣва́яй или́ взыска́яй Бо́га.
Вси́ уклони́шася, вку́пѣ непотре́бни бы́ша: нѣ́сть творя́й благо́е, нѣ́сть до еди́наго.
Ни ли́ уразумѣ́ютъ вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, снѣда́ющiи лю́ди моя́ въ снѣ́дь хлѣ́ба? Го́спода не призва́ша.
Та́мо устраши́шася стра́ха, идѣ́же не бѣ́ стра́хъ: я́ко Бо́гъ разсы́па ко́сти человѣкоуго́дниковъ: постыдѣ́шася, я́ко Бо́гъ уничижи́ и́хъ.
Кто́ да́стъ от Сiо́на спасе́нiе Изра́илево? Внегда́ возврати́тъ Бо́гъ плѣне́нiе люді́й Свои́хъ, возра́дуется Иа́ковъ и возвесели́тся Изра́иль.
Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ ра́зума Дави́ду,
внегда́ прiити́ Зифе́емъ и рещи́ Сау́лови: не се́ ли, Дави́дъ скры́ся въ на́съ?
Бо́же, во и́мя Твое́ спаси́ мя и въ си́лѣ Твое́й суди́ ми.
Бо́же, услы́ши моли́тву мою́, внуши́ глаго́лы у́стъ мои́хъ:
я́ко чу́ждiи воста́ша на мя́, и крѣ́пцыи взыска́ша ду́шу мою́, и не предложи́ша Бо́га предъ собо́ю.
Се́ бо, Бо́гъ помога́етъ ми́, и Госпо́дь засту́пникъ души́ мое́й:
отврати́тъ зла́я враго́мъ мои́мъ: и́стиною Твое́ю потреби́ и́хъ.
Во́лею пожру́ Тебѣ́, исповѣ́мся и́мени Твоему́, Го́споди, я́ко благо:
я́ко от вся́кiя печа́ли изба́вилъ мя́ еси́, и на враги́ моя́ воззрѣ́ о́ко мое́.
Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ ра́зума, Аса́фу, псало́мъ.
Внуши́, Бо́же, моли́тву мою́ и не пре́зри моле́нiя моего́:
вонми́ ми и услы́ши мя́: возскорбѣ́хъ печа́лiю мое́ю {во искуше́нiи мое́мъ}, и смято́хся
от гла́са вра́жiя и от стуже́нiя грѣ́шнича: я́ко уклони́ша на мя́ беззако́нiе и во гнѣ́вѣ враждова́ху ми́.
Се́рдце мое́ смяте́ся во мнѣ́, и боя́знь сме́рти нападе́ на мя́:
стра́хъ и тре́петъ прiи́де на мя́, и покры́ мя тма́.
И рѣ́хъ: кто́ да́стъ ми́ крилѣ́ я́ко голуби́нѣ? И полещу́, и почі́ю.
Се́, удали́хся бѣ́гая и водвори́хся въ пусты́ни.
Ча́яхъ Бо́га спаса́ющаго мя́ от малоду́шiя и от бу́ри.
Потопи́, Го́споди, и раздѣли́ язы́ки и́хъ: я́ко ви́дѣхъ беззако́нiе и прерѣка́нiе во гра́дѣ.
Дне́мъ и но́щiю обы́детъ и́ по стѣна́мъ его́: беззако́нiе и тру́дъ посредѣ́ его́, и непра́вда:
и не оскудѣ́ от сто́гнъ его́ ли́хва и ле́сть.
Я́ко а́ще бы вра́гъ поноси́лъ ми́, претерпѣ́лъ бы́хъ у́бо: и а́ще бы ненави́дяй мя́ на мя́ велерѣ́чевалъ, укры́лбыхся от него́.
Ты́ же, человѣ́че равноду́шне, влады́ко мо́й и зна́емый мо́й,
и́же ку́пно наслажда́лся еси́ со мно́ю бра́шенъ: въ дому́ Бо́жiи ходи́хомъ единомышле́нiемъ.
Да прiи́детъ же сме́рть на ня́, и да сни́дутъ во а́дъ жи́ви: я́ко лука́вство въ жили́щихъ и́хъ, посредѣ́ и́хъ.
А́зъ къ Бо́гу воззва́хъ, и Госпо́дь услы́ша мя́.
Ве́черъ и зау́тра и полу́дне повѣ́мъ и возвѣщу́, и услы́шитъ гла́съ мо́й.
Изба́витъ ми́ромъ ду́шу мою́ от приближа́ющихся мнѣ́: я́ко во мно́зѣ бя́ху со мно́ю.
Услы́шитъ Бо́гъ, и смири́тъ я́ сы́й пре́жде вѣ́къ: нѣ́сть бо и́мъ измѣне́нiя, я́ко не убоя́шася Бо́га.
Простре́ ру́ку свою́ на воздая́нiе: оскверни́ша завѣ́тъ Его́.
Раздѣли́шася от гнѣ́ва лица́ Его́, и прибли́жишася сердца́ и́хъ: умя́кнуша словеса́ и́хъ па́че еле́а, и та́ су́ть стрѣ́лы.
Возве́рзи на Го́спода печа́ль твою́, и То́й тя́ препита́етъ: не да́стъ въ вѣ́къ молвы́ пра́веднику.
Ты́ же, Бо́же, низведе́ши и́хъ въ студене́цъ истлѣ́нiя: му́жiе крове́й и льсти́ не преполовя́тъ дні́й свои́хъ. А́зъ же, Го́споди, упова́ю на Тя́.
Въ коне́цъ, о лю́дехъ от святы́хъ удале́нныхъ, Дави́ду въ столпописа́нiе, внегда́ удержа́ша и́ иноплеме́нницы въ Ге́ѳѣ, псало́мъ.
Поми́луй мя́, Бо́же, я́ко попра́ мя человѣ́къ: ве́сь де́нь боря́ стужи́ ми.
Попра́ша мя́ врази́ мои́ ве́сь де́нь: я́ко мно́зи борю́щiи мя́ съ высоты́.
Въ де́нь не {се́й рѣ́чи не въ нѣ́кiихъ не имѣ́ется} убою́ся, а́зъ же упова́ю на Тя́.
О Бо́зѣ похвалю́ словеса́ Моя́: на Бо́га упова́хъ, не убою́ся: что́ сотвори́тъ мнѣ́ пло́ть?
Ве́сь де́нь слове́съ мои́хъ гнуша́хуся: на мя́ вся́ помышле́нiя и́хъ на зло́.
Вселя́тся и скры́ютъ, ті́и пя́ту мою́ сохраня́тъ, я́коже потерпѣ́ша ду́шу мою́ {ті́и пя́ту мою́ наблюда́ти бу́дутъ, я́коже жда́ху души́ моея́}.
Ни о чесо́мже отри́неши я́, гнѣ́вомъ лю́ди низведе́ши.
Бо́же, живо́тъ мо́й возвѣсти́хъ Тебѣ́: положи́лъ еси́ сле́зы моя́ предъ Тобо́ю, я́ко и во обѣтова́нiи Твое́мъ.
Да возвратя́тся врази́ мои́ вспя́ть, въ о́ньже а́ще де́нь призову́ Тя: се́, позна́хъ, я́ко Бо́гъ мо́й еси́ Ты́.
О Бо́зѣ похвалю́ глаго́лъ, о Го́сподѣ похвалю́ сло́во.
На Бо́га упова́хъ, не убою́ся: что́ сотвори́тъ мнѣ́ человѣ́къ?
Во мнѣ́, Бо́же, моли́твы, я́же возда́мъ хвалы́ Твоея́:
я́ко изба́вилъ еси́ ду́шу мою́ от сме́рти, о́чи мои́ от сле́зъ и но́зѣ мои́ от поползнове́нiя: благоугожду́ предъ Го́сподемъ во свѣ́тѣ живы́хъ.
Въ коне́цъ, да не растли́ши, Дави́ду въ столпописа́нiе, внегда́ ему́ отбѣга́ти от лица́ Сау́лова въ пеще́ру.
Поми́луй мя́, Бо́же, поми́луй мя́: я́ко на Тя́ упова́ душа́ моя́, и на сѣ́нь крилу́ Твое́ю надѣ́юся, до́ндеже пре́йдетъ беззако́нiе.
Воззову́ къ Бо́гу Вы́шнему, Бо́гу благодѣ́явшему мнѣ́.
Посла́ съ небесе́ и спасе́ мя, даде́ въ поноше́нiе попира́ющыя мя́: посла́ Бо́гъ ми́лость Свою́ и и́стину Свою́,
и изба́ви ду́шу мою́ от среды́ ски́мновъ. Поспа́хъ смуще́нъ: сы́нове человѣ́честiи, зу́бы и́хъ ору́жiя и стрѣ́лы, и язы́къ и́хъ ме́чь о́стръ.
Вознеси́ся на небеса́, Бо́же, и по все́й земли́ сла́ва Твоя́.
Сѣ́ть угото́ваша нога́мъ мои́мъ, и сляко́ша ду́шу мою́: ископа́ша предъ лице́мъ мои́мъ я́му, и впадо́ша въ ню́.
Гото́во се́рдце мое́, Бо́же, гото́во се́рдце мое́: воспою́ и пою́ во сла́вѣ мое́й.
Воста́ни, сла́ва моя́, воста́ни, псалти́рю и гу́сли: воста́ну ра́но.
Исповѣ́мся Тебѣ́ въ лю́дехъ, Го́споди, воспою́ Тебѣ́ во язы́цѣхъ:
я́ко возвели́чися до небе́съ ми́лость Твоя́ и да́же до о́блакъ и́стина Твоя́.
Вознеси́ся на небеса́, Бо́же, и по все́й земли́ сла́ва Твоя́.
Въ коне́цъ, да не растли́ши, Дави́ду въ столпописа́нiе.
А́ще вои́стинну у́бо пра́вду глаго́лете, пра́вая суди́те, сы́нове человѣ́честiи.
И́бо въ се́рдцы беззако́нiе дѣ́лаете на земли́, непра́вду ру́ки ва́шя сплета́ютъ.
Очужди́шася грѣ́шницы от ложе́снъ, заблуди́ша от чре́ва, глаго́лаша лжу́.
Я́рость и́хъ по подо́бiю змiину́, я́ко а́спида глу́ха и затыка́ющаго у́ши свои́,
и́же не услы́шитъ гла́са обава́ющихъ, обава́емь обава́ется от прему́дра.
Бо́гъ сокруши́тъ зу́бы и́хъ во устѣ́хъ и́хъ: члено́вныя льво́въ сокруши́лъ е́сть Госпо́дь.
Уничижа́тся я́ко вода́ мимотеку́щая: напряже́тъ лу́къ сво́й, до́ндеже изнемо́гутъ.
Я́ко во́скъ раста́явъ отъи́мутся: паде́ о́гнь на ни́хъ, и не ви́дѣша со́лнца.
Пре́жде е́же разумѣ́ти те́рнiя ва́шего ра́мна, я́ко жи́вы, я́ко во гнѣ́вѣ пожре́тъ я́.
Возвесели́тся пра́ведникъ, егда́ уви́дитъ отмще́нiе: ру́цѣ свои́ умы́етъ въ кро́ви грѣ́шника.
И рече́тъ человѣ́къ: а́ще у́бо е́сть пло́дъ пра́веднику, у́бо е́сть Бо́гъ судя́ и́мъ на земли́.
Въ коне́цъ, да не растли́ши, Дави́ду въ столпописа́нiе, внегда́ посла́ Сау́лъ и стреже́ до́мъ его́, е́же умертви́ти его́.
Изми́ мя от вра́гъ мои́хъ, Бо́же, и от востаю́щихъ на мя́ изба́ви мя́:
изба́ви мя́ от дѣ́лающихъ беззако́нiе, и от му́жъ крове́й спаси́ мя.
Я́ко се́, улови́ша ду́шу мою́, нападо́ша на мя́ крѣ́пцыи: ниже́ беззако́нiе мое́, ниже́ грѣ́хъ мо́й, Го́споди:
безъ беззако́нiя теко́хъ и испра́вихъ: воста́ни въ срѣ́тенiе мое́ и ви́ждь.
И Ты́, Го́споди Бо́же си́лъ, Бо́же Изра́илевъ, вонми́ посѣти́ти вся́ язы́ки: да не уще́дриши вся́ дѣ́лающыя беззако́нiе.
Возвратя́тся на ве́черъ, и вза́лчутъ я́ко пе́съ, и обы́дутъ гра́дъ.
Се́, ті́и отвѣща́ютъ усты́ свои́ми, и ме́чь во устна́хъ и́хъ: я́ко кто́ слы́ша?
И Ты́, Го́споди, посмѣе́шися и́мъ, уничижи́ши вся́ язы́ки.
Держа́ву мою́ къ Тебѣ́ сохраню́: я́ко Ты́, Бо́же, засту́пникъ мо́й еси́.
Бо́гъ мо́й, ми́лость Его́ предвари́тъ мя́: Бо́гъ мо́й, яви́тъ мнѣ́ на вразѣ́хъ мои́хъ.
Не убі́й и́хъ, да не когда́ забу́дутъ зако́нъ Тво́й: расточи́ я́ си́лою Твое́ю и низведи́ я́, защи́тниче мо́й, Го́споди,
грѣ́хъ у́стъ и́хъ, сло́во усте́нъ и́хъ: и я́ти да бу́дутъ въ горды́ни свое́й, и от кля́твы и лжи́ возвѣстя́тся въ кончи́нѣ,
во гнѣ́вѣ кончи́ны, и не бу́дутъ: и увѣ́дятъ, я́ко Бо́гъ влады́чествуетъ Иа́ковомъ и концы́ земли́.
Возвратя́тся на ве́черъ, и вза́лчутъ я́ко пе́съ, и обы́дутъ гра́дъ:
ті́и разы́дутся я́сти: а́ще ли же не насы́тятся, и поро́пщутъ.
А́зъ же воспою́ си́лу Твою́ и возра́дуюся зау́тра о ми́лости Твое́й: я́ко бы́лъ еси́ засту́пникъ мо́й и прибѣ́жище мое́ въ де́нь ско́рби моея́.
Помо́щникъ мо́й еси́, Тебѣ́ пою́: я́ко Бо́гъ засту́пникъ мо́й еси́, Бо́же мо́й, ми́лость моя́.
Въ коне́цъ, о измѣни́тися хотя́щихъ, въ столпописа́нiе Дави́ду, въ науче́нiе:
внегда́ сожже́ Средорѣ́чiе Сирі́йское и Сирі́ю Сова́лскую, и возврати́ся Иоа́въ и порази́ Едо́ма въ де́бри Соле́й двана́десять ты́сящъ.
Бо́же, отри́нулъ ны́ еси́ и низложи́лъ еси́ на́съ, разгнѣ́вался еси́ и уще́дрилъ еси́ на́съ.
Стря́слъ еси́ зе́млю и смути́лъ еси́ ю́: изцѣли́ сокруше́нiе ея́, я́ко подви́жеся.
Показа́лъ еси́ лю́демъ Твои́мъ жесто́кая: напои́лъ еси́ на́съ вино́мъ умиле́нiя.
Да́лъ еси́ боя́щымся Тебе́ зна́менiе, е́же убѣжа́ти от лица́ лу́ка.
Я́ко да изба́вятся возлю́бленнiи Твои́, спаси́ десни́цею Твое́ю и услы́ши мя́.
Бо́гъ возглаго́ла во святѣ́мъ Свое́мъ: возра́дуюся, и раздѣлю́ Сики́му, и юдо́ль Жили́щъ размѣ́рю.
Мо́й е́сть Галаа́дъ, и Мо́й е́сть Манассі́й, Ефре́мъ крѣ́пость главы́ Моея́, Иу́да ца́рь Мо́й.
Моа́въ коно́бъ упова́нiя Моего́: на Идуме́ю простру́ сапо́гъ Мо́й: Мнѣ́ иноплеме́нницы покори́шася.
Кто́ введе́тъ мя́ во гра́дъ огражде́нiя? Или́ кто́ наста́витъ мя́ до Идуме́и?
Не Ты́ ли, Бо́же, отри́нувый на́съ? И не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ?
Да́ждь на́мъ по́мощь от ско́рби: и су́етно спасе́нiе человѣ́ческо.
О Бо́зѣ сотвори́мъ си́лу: и То́й уничижи́тъ стужа́ющыя на́мъ.
Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, Дави́ду псало́мъ, 60.
Услы́ши, Бо́же, моле́нiе мое́, вонми́ моли́твѣ мое́й:
от коне́цъ земли́ къ Тебѣ́ воззва́хъ, внегда́ уны́ се́рдце мое́: на ка́мень возне́слъ мя́ еси́, наста́вилъ мя́ еси́,
я́ко бы́лъ еси́ упова́нiе мое́, сто́лпъ крѣ́пости от лица́ вра́жiя.
Вселю́ся въ селе́нiи Твое́мъ во вѣ́ки, покры́юся въ кро́вѣ кри́лъ Твои́хъ.
Я́ко Ты́, Бо́же, услы́шалъ еси́ моли́твы моя́, да́лъ еси́ достоя́нiе боя́щымся и́мене Твоего́.
Дни́ на дни́ царе́вы приложи́ши, лѣ́та его́ до дне́ ро́да и ро́да.
Пребу́детъ въ вѣ́къ предъ Бо́гомъ: ми́лость и и́стину его́ кто́ взы́щетъ?
Та́ко воспою́ и́мени Твоему́ во вѣ́ки, возда́ти ми́ моли́твы моя́ де́нь от дне́.
Въ коне́цъ, о Идиѳу́мѣ, псало́мъ Дави́ду.
Не Бо́гу ли повине́тся душа́ моя́? От Того́ бо спасе́нiе мое́.
И́бо То́й Бо́гъ мо́й и Спа́съ мо́й, засту́пникъ мо́й: не подви́жуся наипа́че.
Доко́лѣ належите́ на человѣ́ка? Убива́ете вси́ вы́, я́ко стѣнѣ́ преклоне́нѣ и опло́ту возринове́ну.
Оба́че цѣ́ну мою́ совѣща́ша отри́нути, теко́ша въ жа́жди: усты́ свои́ми благословля́ху, и се́рдцемъ свои́мъ кленя́ху.
Оба́че Богови повини́ся, душе́ моя́: я́ко от Того́ терпѣ́нiе мое́.
И́бо То́й Бо́гъ мо́й и Спа́съ мо́й, засту́пникъ мо́й: не преселю́ся.
О Бо́зѣ спасе́нiе мое́ и сла́ва моя́: Бо́гъ по́мощи моея́, и упова́нiе мое́ на Бо́га.
Упова́йте на Него́, ве́сь со́нмъ люді́й: излiя́йте предъ Ни́мъ сердца́ ва́ша, я́ко Бо́гъ помо́щникъ на́шъ.
Оба́че су́етни сы́нове человѣ́честiи, лжи́ви сы́нове человѣ́честiи въ мѣ́рилѣхъ е́же непра́вдовати: ті́и от суеты́ вку́пѣ.
Не упова́йте на непра́вду, и на восхище́нiе не жела́йте: бога́тство а́ще тече́тъ, не прилага́йте се́рдца.
Еди́ною глаго́ла Бо́гъ, дво́я сiя́ слы́шахъ, зане́ держа́ва Бо́жiя,
и Твоя́, Го́споди, ми́лость: я́ко Ты́ возда́си кому́ждо по дѣло́мъ его́.
Псало́мъ Дави́ду, внегда́ бы́ти ему́ въ пусты́ни Иуде́йстѣй.
Бо́же, Бо́же мо́й, къ Тебѣ́ у́тренюю: возжада́ Тебе́ душа́ моя́, ко́ль мно́жицею Тебѣ́ пло́ть моя́, въ земли́ пу́стѣ и непрохо́днѣ и безво́днѣ.
Та́ко во святѣ́мъ яви́хся Тебѣ́, ви́дѣти си́лу Твою́ и сла́ву Твою́.
Я́ко лу́чши ми́лость Твоя́ па́че живо́тъ: устнѣ́ мои́ похвали́тѣ Тя́.
Та́ко благословлю́ Тя въ животѣ́ мое́мъ и о и́мени Твое́мъ воздѣжу́ ру́цѣ мои́.
Я́ко от ту́ка и ма́сти да испо́лнится душа́ моя́, и устна́ма ра́дости восхва́лятъ Тя́ уста́ моя́.
А́ще помина́хъ Тя́ на посте́ли мое́й, на у́треннихъ поуча́хся въ Тя́:
я́ко бы́лъ еси́ помо́щникъ мо́й, и въ кро́вѣ крилу́ Твое́ю возра́дуюся.
Прильпе́ душа́ моя́ по Тебѣ́: мене́ же прiя́тъ десни́ца Твоя́.
Ті́и же всу́е иска́ша ду́шу мою́: вни́дутъ въ преиспо́дняя земли́:
предадя́тся въ ру́ки ору́жiя, ча́сти ли́совомъ бу́дутъ.
Ца́рь же возвесели́тся о Бо́зѣ: похва́лится вся́къ клены́йся И́мъ, я́ко загради́шася уста́ глаго́лющихъ непра́ведная.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Услы́ши, Бо́же, гла́съ мо́й, внегда́ моли́тимися къ тебѣ́: от стра́ха вра́жiя изми́ ду́шу мою́.
Покры́й мя́ от со́нма лука́внующихъ, от мно́жества дѣ́лающихъ непра́вду:
и́же изостри́ша я́ко ме́чь язы́ки своя́, напряго́ша лу́къ сво́й, ве́щь го́рьку,
сострѣля́ти въ та́йныхъ непоро́чна: внеза́пу сострѣля́ютъ его́, и не убоя́тся.
Утверди́ша себѣ́ сло́во лука́вое: повѣ́даша скры́ти сѣ́ть, рѣ́ша: кто́ у́зритъ и́хъ?
Испыта́ша беззако́нiе: изчезо́ша испыта́ющiи испыта́нiя: присту́питъ человѣ́къ, и се́рдце глубоко́.
И вознесе́тся Бо́гъ: стрѣ́лы младе́нецъ бы́ша я́звы и́хъ,
и изнемого́ша на ня́ язы́цы и́хъ: смути́шася вси́ ви́дящiи и́хъ.
И убоя́ся вся́къ человѣ́къ: и возвѣсти́ша дѣла́ Бо́жiя, и творе́нiя Его́ разумѣ́ша.
Возвесели́тся пра́ведникъ о Го́сподѣ и упова́етъ на Него́: и похва́лятся вси́ пра́вiи се́рдцемъ.
Въ коне́цъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду, пѣ́снь Иеремі́ева и Иезекі́илева, люді́й преселе́нiя, егда́ хотя́ху исходи́ти.
Тебѣ́ подоба́етъ пѣ́снь, Бо́же, въ Сiо́нѣ, и Тебѣ́ возда́стся моли́тва во Иерусали́мѣ.
Услы́ши моли́тву мою́: къ Тебѣ́ вся́ка пло́ть прiи́детъ.
Словеса́ беззако́нникъ премого́ша на́съ: и нече́стiя на́ша Ты́ очи́стиши.
Блаже́нъ, его́же избра́лъ еси́ и прiя́лъ, всели́тся во дво́рѣхъ Твои́хъ. Испо́лнимся во благи́хъ до́му Твоего́: свя́тъ хра́мъ Тво́й.
Ди́венъ въ пра́вдѣ, услы́ши ны́, Бо́же, Спаси́телю на́шъ, упова́нiе всѣ́хъ конце́й земли́ и су́щихъ въ мо́ри дале́че:
уготовля́яй го́ры крѣ́постiю Свое́ю, препоя́санъ си́лою:
смуща́яй глубину́ морску́ю, шу́му во́лнъ его́ кто́ постои́тъ? Смяту́тся язы́цы,
и убоя́тся живу́щiи въ конца́хъ от зна́менiй Твои́хъ: исхо́ды у́тра и ве́чера украси́ши.
Посѣти́лъ еси́ зе́млю и упои́лъ еси́ ю́, умно́жилъ еси́ обогати́ти ю́: рѣка́ Бо́жiя напо́лнися во́дъ: угото́валъ еси́ пи́щу и́мъ, я́ко та́ко [е́сть] угото́ванiе.
Бразды́ ея́ упо́й, умно́жи жи́та ея́: въ ка́пляхъ ея́ возвесели́тся возсiя́ющи {прозяба́ющи}.
Благослови́ши вѣне́цъ лѣ́та бла́гости Твоея́, и поля́ Твоя́ испо́лнятся ту́ка:
разботѣ́ютъ кра́сная пусты́ни, и ра́достiю хо́лми препоя́шутся.
Одѣ́яшася о́вни о́вчiи, и удо́лiя умно́жатъ пшени́цу: воззову́тъ, и́бо воспою́тъ.
Въ коне́цъ, пѣ́снь псалма́ воскресе́нiя. 2Воскли́кните Го́сподеви вся́ земля́,–
–по́йте же и́мени Его́, дади́те сла́ву хвалѣ́ Его́.
Рцы́те Бо́гу: ко́ль стра́шна дѣла́ Твоя́? Во мно́жествѣ си́лы Твоея́ со́лжутъ Тебѣ́ врази́ Твои́.
Вся́ земля́ да покло́нится Тебѣ́ и пое́тъ Тебѣ́, да пое́тъ же и́мени Твоему́, Вы́шнiй.
Прiиди́те и ви́дите дѣла́ Бо́жiя, ко́ль стра́шенъ въ совѣ́тѣхъ па́че сыно́въ человѣ́ческихъ.
Обраща́яй мо́ре въ су́шу, въ рѣцѣ́ про́йдутъ нога́ми: та́мо возвесели́мся о Не́мъ,
влады́чествующемъ си́лою Свое́ю вѣ́комъ: о́чи Его́ на язы́ки призира́етѣ: преогорчева́ющiи да не возно́сятся въ себѣ́.
Благослови́те, язы́цы, Бо́га на́шего, и услы́шанъ сотвори́те гла́съ хвалы́ Его́,
поло́жшаго ду́шу мою́ въ живо́тъ, и не да́вшаго во смяте́нiе но́гъ мои́хъ.
Я́ко искуси́лъ ны́ еси́, Бо́же, разже́глъ ны́ еси́, я́коже разжиза́ется сребро́.
Вве́лъ ны́ еси́ въ сѣ́ть, положи́лъ еси́ ско́рби на хребтѣ́ на́шемъ.
Возве́лъ еси́ человѣ́ки на главы́ на́шя: проидо́хомъ сквозѣ́ о́гнь и во́ду, и изве́лъ еси́ ны́ въ поко́й.
Вни́ду въ до́мъ Тво́й со всесожже́нiемъ, возда́мъ Тебѣ́ моли́твы моя́,
я́же изреко́стѣ устнѣ́ мои́, и глаго́лаша уста́ моя́ въ ско́рби мое́й.
Всесожже́нiя ту́чна вознесу́ Тебѣ́ съ кади́ломъ, и овны́, вознесу́ Тебѣ́ волы́ съ козлы́.
Прiиди́те, услы́шите, и повѣ́мъ ва́мъ, вси́ боя́щiися Бо́га, ели́ка сотвори́ души́ мое́й.
Къ Нему́ усты́ мои́ми воззва́хъ, и вознесо́хъ подъ язы́комъ мои́мъ.
Непра́вду а́ще узрѣ́хъ въ се́рдцы мое́мъ, да не услы́шитъ мене́ Госпо́дь.
Сего́ ра́ди услы́ша мя́ Бо́гъ, вня́тъ гла́су моле́нiя моего́.
Благослове́нъ Бо́гъ, И́же не отста́ви моли́тву мою́ и ми́лость Свою́ от мене́.
Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду.
Бо́же, уще́дри ны́ и благослови́ ны, просвѣти́ лице́ Твое́ на ны́ и поми́луй ны́:
позна́ти на земли́ пу́ть Тво́й, во всѣ́хъ язы́цѣхъ спасе́нiе Твое́.
Да исповѣ́дятся Тебѣ́ лю́дiе, Бо́же, да исповѣ́дятся Тебѣ́ лю́дiе вси́.
Да возвеселя́тся и да возра́дуются язы́цы: я́ко су́диши лю́демъ правото́ю, и язы́ки на земли́ наста́виши.
Да исповѣ́дятся Тебѣ́ лю́дiе, Бо́же, да исповѣ́дятся Тебѣ́ лю́дiе вси́.
Земля́ даде́ пло́дъ сво́й: благослови́ ны, Бо́же, Бо́же на́шъ,
благослови́ ны, Бо́же: и да убоя́тся Его́ вси́ концы́ земли́.
Въ коне́цъ, псало́мъ пѣ́сни Дави́ду.
Да воскре́снетъ Бо́гъ, и расточа́тся врази́ Его́, и да бѣжа́тъ от лица́ Его́ ненави́дящiи Его́.
Я́ко изчеза́етъ ды́мъ, да изче́знутъ: я́ко та́етъ во́скъ от лица́ огня́, та́ко да поги́бнутъ грѣ́шницы от лица́ Бо́жiя:
а пра́ведницы да возвеселя́тся, да возра́дуются предъ Бо́гомъ, да насладя́тся въ весе́лiи.
Воспо́йте Бо́гу, по́йте и́мени Его́: путесотвори́те Возше́дшему на за́пады, Госпо́дь и́мя Ему́: и ра́дуйтеся предъ Ни́мъ.
Да смяту́тся от лица́ Его́, Отца́ си́рыхъ и судiи́ вдови́цъ: Бо́гъ въ мѣ́стѣ святѣ́мъ Свое́мъ.
Бо́гъ вселя́етъ единомы́сленныя въ до́мъ, изводя́ окова́нныя му́жествомъ, та́кожде преогорчева́ющыя живу́щыя во гробѣ́хъ.
Бо́же, внегда́ исходи́ти Тебѣ́ предъ людьми́ Твои́ми, внегда́ мимоходи́ти Тебѣ́ въ пусты́ни,
земля́ потрясе́ся, и́бо небеса́ ка́нуша от лица́ Бо́га Сина́ина, от лица́ Бо́га Изра́илева.
До́ждь во́ленъ отлучи́ши, Бо́же, достоя́нiю Твоему́, и изнемо́же, Ты́ же соверши́лъ еси́ е́.
Живо́тная Твоя́ живу́тъ на не́й: угото́валъ еси́ бла́гостiю Твое́ю ни́щему, Бо́же.
Госпо́дь да́стъ глаго́лъ благовѣству́ющымъ си́лою мно́гою:
Ца́рь си́лъ возлю́бленнаго, красото́ю {ра́ди красоты́} до́му раздѣли́ти коры́сти.
А́ще поспите́ посредѣ́ предѣ́лъ, крилѣ́ голуби́нѣ посре́бренѣ, и междора́мiя ея́ въ блеща́нiи зла́та:
внегда́ ра́знствитъ Небе́сный цари́ на не́й, оснѣжа́тся въ Селмо́нѣ.
Гора́ Бо́жiя, гора́ ту́чная, гора́ усыре́нная, гора́ ту́чная.
Вску́ю непщу́ете, го́ры усыре́нныя? Гора́, ю́же благоволи́ Бо́гъ жи́ти въ не́й: и́бо Госпо́дь всели́тся до конца́.
Колесни́ца Бо́жiя тма́ми те́мъ, ты́сяща гобзу́ющихъ: Госпо́дь въ ни́хъ въ Сина́и во святѣ́мъ.
Возше́лъ еси́ на высоту́, плѣни́лъ еси́ плѣ́нъ: прiя́лъ еси́ дая́нiя въ человѣ́цѣхъ, и́бо не покаря́ющыяся, е́же всели́тися.
Госпо́дь Бо́гъ благослове́нъ, благослове́нъ Госпо́дь де́нь дне́: поспѣши́тъ на́мъ Бо́гъ спасе́нiй на́шихъ.
Бо́гъ на́шъ Бо́гъ е́же спаса́ти: и Госпо́дня, Госпо́дня исхо́дища сме́ртная.
Оба́че Бо́гъ сокруши́тъ главы́ враго́въ Свои́хъ, ве́рхъ вла́съ преходя́щихъ въ прегрѣше́нiихъ свои́хъ.
Рече́ Госпо́дь: от Васа́на обращу́, обращу́ во глубина́хъ морски́хъ:
я́ко да омо́чится нога́ твоя́ въ кро́ви, язы́къ пе́съ твои́хъ от вра́гъ от него́.
Ви́дѣна бы́ша ше́ствiя Твоя́, Бо́же, ше́ствiя Бо́га моего́ Царя́, и́же во святѣ́мъ.
Предвари́ша кня́зи бли́зъ пою́щихъ, посредѣ́ дѣ́въ тимпа́нницъ.
Въ це́рквахъ благослови́те Бо́га, Го́спода от исто́чникъ Изра́илевыхъ.
Та́мо Венiами́нъ юнѣ́йшiй во у́жасѣ, кня́зи Иу́довы влады́ки и́хъ, кня́зи Завуло́ни, кня́зи Нефѳали́мли.
Заповѣ́ждь, Бо́же, си́лою Твое́ю: укрѣпи́, Бо́же, сiе́, е́же содѣ́лалъ еси́ въ на́съ.
От хра́ма Твоего́ во Иерусали́мъ Тебѣ́ принесу́тъ ца́рiе да́ры.
Запрети́ звѣре́мъ тро́стнымъ: со́нмъ юне́цъ въ ю́ницахъ людски́хъ, е́же затвори́ти искуше́нныя сребро́мъ: расточи́ язы́ки хотя́щыя бра́немъ.
Прiи́дутъ моли́твенницы от Еги́пта: Еѳiо́пiа предвари́тъ ру́ку свою́ къ Бо́гу.
Ца́рства земна́я, по́йте Бо́гу, воспо́йте Го́сподеви,
возше́дшему на небо небесе́ на восто́ки: се́, да́стъ гла́су Своему́ гла́съ си́лы.
Дади́те сла́ву Богови: на Изра́или велелѣ́пота Его́, и си́ла Его́ на о́блацѣхъ.
Ди́венъ Бо́гъ во святы́хъ Свои́хъ: Бо́гъ Изра́илевъ, То́й да́стъ си́лу и держа́ву лю́демъ Свои́мъ. Благослове́нъ Бо́гъ.
Въ коне́цъ, о измѣ́ншихся {о иму́щихъ измѣни́тися}, псало́мъ Дави́ду.
Спаси́ мя, Бо́же, я́ко внидо́ша во́ды до души́ моея́.
Углѣбо́хъ въ тимѣ́нiи глубины́, и нѣ́сть постоя́нiя: прiидо́хъ во глубины́ морскі́я, и бу́ря потопи́ мя.
Утруди́хся зовы́й, измолче́ горта́нь мо́й: исчезо́стѣ о́чи мои́, от е́же упова́ти ми́ на Бо́га моего́.
Умно́жишася па́че вла́съ главы́ моея́ ненави́дящiи мя́ ту́не: укрѣпи́шася врази́ мои́, изгоня́щiи мя́ непра́ведно: я́же не восхища́хъ, тогда́ воздая́хъ.
Бо́же, Ты́ увѣ́дѣлъ еси́ безу́мiе мое́, и прегрѣше́нiя моя́ от Тебе́ не утаи́шася.
Да не постыдя́тся о мнѣ́ терпя́щiи Тебе́, Го́споди, Го́споди си́лъ: ниже́ да посра́мятся о мнѣ́ и́щущiи Тебе́, Бо́же Изра́илевъ.
Я́ко Тебе́ ра́ди претерпѣ́хъ поноше́нiе, покры́ срамота́ лице́ мое́.
Чу́ждь бы́хъ бра́тiи мое́й и стра́ненъ сыново́мъ ма́тере моея́:
я́ко ре́вность до́му Твоего́ снѣде́ мя, и поноше́нiя понося́щихъ Ти́ нападо́ша на мя́.
И покры́хъ посто́мъ ду́шу мою́, и бы́сть въ поноше́нiе мнѣ́:
и положи́хъ одѣя́нiе мое́ вре́тище, и бы́хъ и́мъ въ при́тчу.
О мнѣ́ глумля́хуся сѣдя́щiи во вратѣ́хъ, и о мнѣ́ поя́ху пiю́щiи вино́.
А́зъ же моли́твою мое́ю къ Тебѣ́, Бо́же: вре́мя благоволе́нiя, Бо́же: во мно́жествѣ ми́лости Твоея́ услы́ши мя́, во и́стинѣ спасе́нiя Твоего́.
Спаси́ мя от бре́нiя, да не углѣ́бну: да изба́влюся от ненави́дящихъ мя́ и от глубо́кихъ во́дъ.
Да не потопи́тъ мене́ бу́ря водна́я, ниже́ да пожре́тъ мене́ глубина́, ниже́ сведе́тъ о мнѣ́ рове́нникъ у́стъ свои́хъ.
Услы́ши мя́, Го́споди, я́ко бла́га ми́лость Твоя́: по мно́жеству щедро́тъ Твои́хъ при́зри на мя́.
Не отврати́ лица́ Твоего́ от о́трока Твоего́, я́ко скорблю́: ско́ро услы́ши мя́.
Вонми́ души́ мое́й и изба́ви ю́: вра́гъ мои́хъ ра́ди изба́ви мя́.
Ты́ бо вѣ́си поноше́нiе мое́, и сту́дъ мо́й, и срамоту́ мою́: предъ Тобо́ю вси́ оскорбля́ющiи мя́.
Поноше́нiе ча́яше душа́ моя́ и стра́сть: и жда́хъ соскорбя́щаго, и не бѣ́, и утѣша́ющихъ, и не обрѣто́хъ.
И да́ша въ снѣ́дь мою́ же́лчь, и въ жа́жду мою́ напои́ша мя́ о́цта.
Да бу́детъ трапе́за и́хъ предъ ни́ми въ сѣ́ть и въ воздая́нiе и въ собла́знъ.
Да помрача́тся о́чи и́хъ, е́же не ви́дѣти, и хребе́тъ и́хъ вы́ну сляцы́.
Пролі́й на ня́ гнѣ́въ Тво́й, и я́рость гнѣ́ва Твоего́ да пости́гнетъ и́хъ.
Да бу́детъ дво́ръ и́хъ пу́стъ, и въ жили́щихъ и́хъ да не бу́детъ живы́й.
Зане́ его́же Ты́ порази́лъ еси́, ті́и погна́ша, и къ болѣ́зни я́звъ мои́хъ приложи́ша.
Приложи́ беззако́нiе къ беззако́нiю и́хъ, и да не вни́дутъ въ пра́вду Твою́.
Да потребя́тся от кни́ги живы́хъ, и съ пра́ведными да не напи́шутся.
Ни́щъ и боля́й е́смь а́зъ: спасе́нiе Твое́, Бо́же, да прiи́метъ мя́.
Восхвалю́ и́мя Бо́га моего́ съ пѣ́снiю, возвели́чу Его́ во хвале́нiи:
и уго́дно бу́детъ Бо́гу па́че телца́ ю́на, ро́ги износя́ща и па́знокти.
Да у́зрятъ ни́щiи и возвеселя́тся: взыщи́те Бо́га, и жива́ бу́детъ душа́ ва́ша.
Я́ко услы́ша убо́гiя Госпо́дь, и окова́нныя Своя́ не уничижи́.
Да восхва́лятъ Его́ небеса́ и земля́, мо́ре и вся́ живу́щая въ не́мъ.
Я́ко Бо́гъ спасе́тъ Сiо́на, и сози́ждутся гра́ди Иуде́йстiи, и вселя́тся та́мо и наслѣ́дятъ и́:
и сѣ́мя рабо́въ Твои́хъ удержи́тъ и́, и лю́бящiи и́мя Твое́ вселя́тся въ не́мъ.
Въ коне́цъ Дави́ду, въ воспомина́нiе, во е́же спасти́ мя Го́споду.
Бо́же, въ по́мощь мою́ вонми́: Го́споди, помощи́ ми потщи́ся.
Да постыдя́тся и посра́мятся и́щущiи ду́шу мою́, да возвратя́тся вспя́ть и постыдя́тся хотя́щiи ми́ зла́я:
да возвратя́тся а́бiе стыдя́щеся глаго́лющiи ми́: бла́гоже, бла́гоже.
Да возра́дуются и возвеселя́тся о Тебѣ́ вси́ и́щущiи Тебе́, Бо́же: и да глаго́лютъ вы́ну, да возвели́чится Госпо́дь, лю́бящiи спасе́нiе Твое́.
А́зъ же ни́щъ е́смь и убо́гъ, Бо́же, помози́ ми: помо́щникъ мо́й и изба́витель мо́й еси́ Ты́, Го́споди, не закосни́.
Дави́ду псало́мъ, сыно́въ Ионада́вовыхъ и пе́рвыхъ плѣ́ншихся, не надпи́санъ у Евре́й.
На Тя́, Го́споди, упова́хъ, да не постыжу́ся въ вѣ́къ.
Пра́вдою Твое́ю изба́ви мя́ и изми́ мя: приклони́ ко мнѣ́ у́хо Твое́ и спаси́ мя.
Бу́ди ми́ въ Бо́га защи́тителя и въ мѣ́сто крѣ́пко спасти́ мя: я́ко утвержде́нiе мое́ и прибѣ́жище мое́ еси́ Ты́.
Бо́же мо́й, изба́ви мя́ изъ руки́ грѣ́шнаго, изъ руки́ законопресту́пнаго и оби́дящаго:
я́ко Ты́ еси́ терпѣ́нiе мое́, Го́споди, Го́споди, упова́нiе мое́ от ю́ности моея́.
Въ Тебѣ́ утверди́хся от утро́бы, от чре́ва ма́тере моея́ Ты́ еси́ мо́й покрови́тель: о Тебѣ́ пѣ́нiе мое́ вы́ну.
Я́ко чу́до бы́хъ мно́гимъ: и Ты́ помо́щникъ мо́й крѣ́покъ.
Да испо́лнятся уста́ моя́ хвале́нiя, я́ко да воспою́ сла́ву Твою́, ве́сь де́нь великолѣ́пiе Твое́.
Не отве́ржи мене́ во вре́мя ста́рости: внегда́ оскудѣва́ти крѣ́пости мое́й, не оста́ви мене́.
Я́ко рѣ́ша врази́ мои́ мнѣ́, и стрегу́щiи ду́шу мою́ совѣща́ша вку́пѣ,
глаго́люще: Бо́гъ оста́вилъ е́сть его́, пожени́те и ими́те его́, я́ко нѣ́сть избавля́яй.
Бо́же мо́й, не удали́ся от мене́: Бо́же мо́й, въ по́мощь мою́ вонми́.
Да постыдя́тся и изче́знутъ оклевета́ющiи ду́шу мою́, да облеку́тся въ сту́дъ и сра́мъ и́щущiи зла́я мнѣ́.
А́зъ же всегда́ возупова́ю на Тя́, и приложу́ на вся́ку похвалу́ Твою́.
Уста́ моя́ возвѣстя́тъ пра́вду Твою́, ве́сь де́нь спасе́нiе Твое́, я́ко не позна́хъ кни́жная.
Вни́ду въ си́лѣ Госпо́дни: Го́споди, помяну́ пра́вду Тебе́ еди́наго.
Бо́же мо́й, и́мже научи́лъ мя́ еси́ от ю́ности моея́, и доны́нѣ возвѣщу́ чудеса́ Твоя́.
И да́же до ста́рости и престарѣ́нiя, Бо́же мо́й, не оста́ви мене́, до́ндеже возвѣщу́ мы́шцу Твою́ ро́ду всему́ гряду́щему,
си́лу Твою́ и пра́вду Твою́, Бо́же, да́же до вы́шнихъ, я́же сотвори́лъ ми́ еси́ вели́чiя: Бо́же, кто́ подо́бенъ Тебѣ́?
Ели́ки яви́лъ ми́ еси́ ско́рби мно́ги и злы́? И обра́щься оживотвори́лъ мя́ еси́ и от бе́зднъ земли́ возве́лъ мя́ еси́.
Умно́жилъ еси́ на мнѣ́ вели́чествiе твое́, и обра́щься утѣ́шилъ мя́ еси́, и от бе́зднъ земли́ па́ки возве́лъ мя́ еси́.
И́бо а́зъ исповѣ́мся Тебѣ́ въ лю́дехъ, Го́споди, въ сосу́дѣхъ псало́мскихъ и́стину Твою́, Бо́же: воспою́ Тебѣ́ въ гу́слехъ, Святы́й Изра́илевъ.
Возра́дуетѣся устнѣ́ мои́, егда́ воспою́ Тебѣ́, и душа́ моя́, ю́же еси́ изба́вилъ:
еще́ же и язы́къ мо́й ве́сь де́нь поучи́тся пра́вдѣ Твое́й, егда́ постыдя́тся и посра́мятся и́щущiи зла́я мнѣ́.
О Соломо́нѣ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, су́дъ Тво́й царе́ви да́ждь, и пра́вду Твою́ сы́ну царе́ву:
суди́ти лю́демъ Твои́мъ въ пра́вдѣ и ни́щымъ Твои́мъ въ судѣ́.
Да воспрiи́мутъ го́ры ми́ръ лю́демъ и хо́лми пра́вду.
Су́дитъ ни́щымъ людски́мъ, и спасе́тъ сы́ны убо́гихъ, и смири́тъ клеветника́.
И пребу́детъ съ со́лнцемъ, и пре́жде луны́ ро́да родо́въ.
Сни́детъ я́ко до́ждь на руно́, и я́ко ка́пля ка́плющая на зе́млю.
Возсiя́етъ во дне́хъ его́ пра́вда и мно́жество ми́ра, до́ндеже отъи́мется луна́.
И облада́етъ от мо́ря до мо́ря, и от рѣ́къ до коне́цъ вселе́нныя.
Предъ ни́мъ припаду́тъ еѳiо́пляне, и врази́ его́ пе́рсть поли́жутъ.
Ца́рiе Ѳарсі́йстiи и о́строви да́ры принесу́тъ, ца́рiе Ара́встiи и Сава́ да́ры приведу́тъ:
и покло́нятся ему́ вси́ ца́рiе зе́мстiи, вси́ язы́цы порабо́таютъ ему́.
Я́ко изба́ви ни́ща от си́льна, и убо́га, ему́же не бѣ́ помо́щника.
Пощади́тъ ни́ща и убо́га, и ду́шы убо́гихъ спасе́тъ:
от ли́хвы и от непра́вды изба́витъ ду́шы и́хъ, и че́стно и́мя его́ предъ ни́ми.
И жи́въ бу́детъ, и да́стся ему́ от зла́та Араві́йска: и помо́лятся о не́мъ вы́ну, ве́сь де́нь благословя́тъ его́.
Бу́детъ утвержде́нiе на земли́ на версѣ́хъ го́ръ: превознесе́тся па́че Лива́на пло́дъ его́, и процвѣту́тъ от гра́да я́ко трава́ земна́я.
Бу́детъ и́мя его́ благослове́но во вѣ́ки, пре́жде со́лнца пребыва́етъ и́мя его́: и благословя́тся въ не́мъ вся́ колѣ́на земна́я, вси́ язы́цы ублажа́тъ его́.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, творя́й чудеса́ еди́нъ,
и благослове́но и́мя сла́вы Его́ во вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: и испо́лнится сла́вы Его́ вся́ земля́: бу́ди, бу́ди.
Оконча́шася пѣ́сни Дави́да, сы́на Иессе́ова. Псало́мъ Аса́фу.
Ко́ль бла́гъ Бо́гъ Изра́илевъ пра́вымъ се́рдцемъ.
Мои́ же вма́лѣ не подвижа́стѣся но́зѣ: вма́лѣ не пролiя́шася стопы́ моя́:
я́ко возревнова́хъ на беззако́нныя, ми́ръ грѣ́шниковъ зря́:
я́ко нѣ́сть восклоне́нiя въ сме́рти и́хъ и утвержде́нiя въ ра́нѣ и́хъ:
въ трудѣ́хъ человѣ́ческихъ не су́ть, и съ человѣ́ки не прiи́мутъ ра́нъ.
Сего́ ра́ди удержа́ я́ горды́ня и́хъ до конца́: одѣ́яшася непра́вдою и нече́стiемъ свои́мъ.
Изы́детъ я́ко изъ ту́ка непра́вда и́хъ: преидо́ша въ любо́вь се́рдца.
Помы́слиша и глаго́лаша въ лука́вствѣ, непра́вду въ высоту́ глаго́лаша:
положи́ша на небеси́ уста́ своя́, и язы́къ и́хъ пре́йде по земли́.
Сего́ ра́ди обратя́тся лю́дiе Мои́ сѣ́мо, и дні́е испо́лнени обря́щутся въ ни́хъ.
И рѣ́ша: ка́ко увѣ́дѣ Бо́гъ? И а́ще е́сть ра́зумъ въ Вы́шнѣмъ?
Се́, сі́и грѣ́шницы и гобзу́ющiи въ вѣ́къ удержа́ша бога́тство.
И рѣ́хъ: еда́ {у́бо} всу́е оправди́хъ се́рдце мое́ и умы́хъ въ непови́нныхъ ру́цѣ мои́,
и бы́хъ я́звенъ ве́сь де́нь, и обличе́нiе мое́ на у́тренихъ?
А́ще глаго́лахъ, повѣ́мъ та́ко: се́, ро́ду сыно́въ Твои́хъ, ему́же обѣща́хся {се́, ро́ду сыно́въ Твои́хъ преступи́хъ}:
и непщева́хъ разумѣ́ти: сiе́ тру́дъ е́сть предо мно́ю,
до́ндеже вни́ду во святи́ло Бо́жiе и разумѣ́ю въ послѣ́дняя и́хъ.
Оба́че за льще́нiя и́хъ положи́лъ еси́ и́мъ зла́я, низложи́лъ еси́ я́, внегда́ разгордѣ́шася.
Ка́ко бы́ша въ запустѣ́нiе? Внеза́пу изчезо́ша, погибо́ша за беззако́нiе свое́.
Я́ко со́нiе востаю́щаго, Го́споди, во гра́дѣ Твое́мъ о́бразъ и́хъ уничижи́ши.
Я́ко разжже́ся се́рдце мое́, и утро́бы моя́ измѣни́шася:
и а́зъ уничиже́нъ, и не разумѣ́хъ, ско́тенъ бы́хъ у Тебе́.
И а́зъ вы́ну съ Тобо́ю: удержа́лъ еси́ ру́ку десну́ю мою́,
и совѣ́томъ Твои́мъ наста́вилъ мя́ еси́, и со сла́вою прiя́лъ мя́ еси́.
Что́ бо ми́ е́сть на небеси́? И от Тебе́ что́ восхотѣ́хъ на земли́?
Изчезе́ се́рдце мое́ и пло́ть моя́, Бо́же се́рдца моего́, и ча́сть моя́, Бо́же, во вѣ́къ.
Я́ко се́, удаля́ющiи себе́ от Тебе́ поги́бнутъ: потреби́лъ еси́ вся́каго любодѣ́ющаго от Тебе́.
Мнѣ́ же прилѣпля́тися Богови бла́го е́сть, полага́ти на Го́спода упова́нiе мое́, возвѣсти́ти ми́ вся́ хвалы́ Твоя́, во вратѣ́хъ дще́ре Сiо́ни.
Ра́зума Аса́фу.
Вску́ю, Бо́же, отри́нулъ еси́ до конца́? Разгнѣ́вася я́рость Твоя́ на о́вцы па́жити Твоея́?
Помяни́ со́нмъ Тво́й, его́же стяжа́лъ еси́ испе́рва, изба́вилъ еси́ жезло́мъ достоя́нiя Твоего́, гора́ Сiо́нъ сiя́ {же́злъ достоя́нiя Твоего́, го́ру Сiо́нъ сiю́}, въ не́йже всели́лся еси́.
Воздви́гни ру́цѣ Твои́ на горды́ни и́хъ въ коне́цъ, ели́ка лука́внова вра́гъ во святѣ́мъ Твое́мъ.
И восхвали́шася ненави́дящiи Тя́ посредѣ́ пра́здника Твоего́: положи́ша зна́менiя своя́ зна́менiя, и не позна́ша,
я́ко во исхо́дѣ превы́ше: я́ко въ дубра́вѣ дре́вянѣ сѣки́рами разсѣко́ша
две́ри его́ вку́пѣ, сѣ́чивомъ и оско́рдомъ разруши́ша и́.
Возжго́ша огне́мъ святи́ло Твое́: на земли́ оскверни́ша жили́ще и́мене Твоего́.
Рѣ́ша въ се́рдцы свое́мъ ю́жики и́хъ вку́пѣ: прiиди́те, и отста́вимъ вся́ пра́здники Бо́жiя от земли́.
Зна́менiя и́хъ {зна́менiй на́шихъ} не ви́дѣхомъ: нѣ́сть ктому́ проро́ка, и на́съ не позна́етъ ктому́.
Доко́лѣ, Бо́же, поно́ситъ вра́гъ? Раздражи́тъ проти́вный и́мя Твое́ до конца́?
Вску́ю отвраща́еши ру́ку Твою́ и десни́цу Твою́ от среды́ нѣ́дра Твоего́ въ коне́цъ?
Бо́гъ же, Ца́рь на́шъ, пре́жде вѣ́ка содѣ́ла спасе́нiе посредѣ́ земли́.
Ты́ утверди́лъ еси́ си́лою Твое́ю мо́ре: Ты́ сте́рлъ еси́ главы́ змие́въ въ водѣ́:
Ты́ сокруши́лъ еси́ главу́ змі́еву, да́лъ еси́ того́ бра́шно лю́демъ еѳiо́пскимъ.
Ты́ расто́рглъ еси́ исто́чники и пото́ки: Ты́ изсуши́лъ еси́ рѣ́ки иѳа́мскiя.
Тво́й е́сть де́нь, и Твоя́ е́сть но́щь: Ты́ соверши́лъ еси́ зарю́ и со́лнце.
Ты́ сотвори́лъ еси́ вся́ предѣ́лы земли́: жа́тву и ве́сну Ты́ созда́лъ еси́ я́.
Помяни́ сiя́: вра́гъ поноси́ Го́сподеви, и лю́дiе безу́мнiи раздражи́ша и́мя Твое́.
Не преда́ждь звѣре́мъ ду́шу исповѣ́дающуюся Тебѣ́: ду́шъ убо́гихъ Твои́хъ не забу́ди до конца́.
При́зри на завѣ́тъ Тво́й: я́ко испо́лнишася помраче́ннiи земли́ домо́въ беззако́нiй.
Да не возврати́тся смире́нный посра́мленъ: ни́щъ и убо́гъ восхвали́та и́мя Твое́.
Воста́ни, Бо́же, суди́ прю́ Твою́: помяни́ поноше́нiе Твое́, е́же от безу́мнаго ве́сь де́нь.
Не забу́ди гла́са моли́твенникъ Твои́хъ: горды́ня ненави́дящихъ Тя́ взы́де вы́ну {да восхо́дитъ вы́ну къ Тебѣ́}.
Въ коне́цъ, да не растли́ши, псало́мъ пѣ́сни Аса́фу.
Исповѣ́мыся Тебѣ́, Бо́же, исповѣ́мыся Тебѣ́ и призове́мъ и́мя Твое́: повѣ́мъ вся́ чудеса́ Твоя́.
Егда́ прiиму́ вре́мя, А́зъ правоты́ возсужду́.
Раста́яся земля́ и вси́ живу́щiи на не́й, А́зъ утверди́хъ столпы́ ея́.
Рѣ́хъ беззако́ннующымъ, не беззако́ннуйте: и согрѣша́ющымъ, не возноси́те ро́га.
Не воздвиза́йте на высоту́ ро́га ва́шего и не глаго́лите на Бо́га непра́вду:
я́ко ниже́ от исхо́дъ, ниже́ и за́падъ, ниже́ от пусты́хъ го́ръ.
Я́ко Бо́гъ судiя́ е́сть: сего́ смиря́етъ, и сего́ возно́ситъ.
Я́ко ча́ша въ руцѣ́ Госпо́дни, вина́ нерастворе́на испо́лнь растворе́нiя, и уклони́ от сея́ въ сiю́: оба́че дро́ждiе его́ не истощи́ся, испiю́тъ вси́ грѣ́шнiи земли́.
А́зъ же возра́дуюся въ вѣ́къ, воспою́ Бо́гу Иа́ковлю:
и вся́ ро́ги грѣ́шныхъ сломлю́, и вознесе́тся ро́гъ пра́веднаго.
Въ коне́цъ, въ пѣ́снехъ, псало́мъ Аса́фу, пѣ́снь ко Ассирі́анину.
Вѣ́домъ во Иуде́и Бо́гъ: во Изра́или ве́лiе и́мя Его́.
И бы́сть въ ми́рѣ мѣ́сто Его́, и жили́ще Его́ въ Сiо́нѣ.
Та́мо сокруши́ крѣ́пости луко́въ, ору́жiе и ме́чь и бра́нь.
Просвѣща́еши ты́ ди́вно от го́ръ вѣ́чныхъ.
Смято́шася вси́ неразу́мнiи се́рдцемъ: усну́ша сно́мъ свои́мъ, и ничто́же обрѣто́ша вси́ му́жiе бога́тства въ рука́хъ свои́хъ.
От запреще́нiя Твоего́, Бо́же Иа́ковль, воздрема́ша всѣ́дшiи на ко́ни.
Ты́ стра́шенъ еси́, и кто́ противоста́нетъ Тебѣ́? Отто́лѣ гнѣ́въ Тво́й.
Съ небесе́ слы́шанъ сотвори́лъ еси́ су́дъ: земля́ убоя́ся и умолча́,
внегда́ воста́ти на су́дъ Бо́гу, спасти́ вся́ кро́ткiя земли́.
Я́ко помышле́нiе человѣ́ческое исповѣ́стся Тебѣ́, и оста́нокъ помышле́нiя пра́зднуетъ Ти́.
Помоли́теся и воздади́те Го́сподеви Бо́гу на́шему: вси́, и́же о́крестъ Его́, принесу́тъ да́ры
Стра́шному и отъе́млющему ду́хи князе́й, стра́шному па́че царе́й земны́хъ.
Въ коне́цъ, о Идиѳу́мѣ, псало́мъ Аса́фу.
Гла́сомъ мои́мъ ко Го́споду воззва́хъ, гла́сомъ мои́мъ къ Бо́гу, и вня́тъ ми́.
Въ де́нь ско́рби моея́ Бо́га взыска́хъ рука́ма мои́ма, но́щiю предъ ни́мъ, и не прельще́нъ бы́хъ: отве́ржеся утѣ́шитися душа́ моя́.
Помяну́хъ Бо́га и возвесели́хся, поглумля́хся {размышля́хъ}, и малоду́шствоваше ду́хъ мо́й.
Предвари́стѣ стражбы́ о́чи мои́: смято́хся и не глаго́лахъ.
Помы́слихъ дни́ пе́рвыя, и лѣ́та вѣ́чная помяну́хъ, и поуча́хся:
но́щiю се́рдцемъ мои́мъ глумля́хся, и тужа́ше {размышля́хъ, и испы́товаше} ду́хъ мо́й:
еда́ во вѣ́ки отри́нетъ Госпо́дь и не приложи́тъ благоволи́ти па́ки?
Или́ до конца́ ми́лость Свою́ отсѣче́тъ, сконча́ глаго́лъ от ро́да въ ро́дъ?
Еда́ забу́детъ уще́дрити Бо́гъ? Или́ удержи́тъ во гнѣ́вѣ Свое́мъ щедро́ты Своя́?
И рѣ́хъ: ны́нѣ нача́хъ, сiя́ измѣ́на десни́цы Вы́шняго.
Помяну́хъ дѣла́ Госпо́дня: я́ко помяну́ от нача́ла чудеса́ Твоя́,
и поучу́ся во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ Твои́хъ, и въ начина́нiихъ Твои́хъ поглумлю́ся {размышля́ти бу́ду}.
Бо́же, во святѣ́мъ пу́ть Тво́й: кто́ Бо́гъ ве́лiй, я́ко Бо́гъ на́шъ?
Ты́ еси́ Бо́гъ творя́й чудеса́: сказа́лъ еси́ въ лю́дехъ си́лу Твою́,
изба́вилъ еси́ мы́шцею Твое́ю лю́ди Твоя́, сы́ны Иа́ковли и Ио́сифовы.
Ви́дѣша Тя́ во́ды, Бо́же, ви́дѣша Тя́ во́ды и убоя́шася: смято́шася бе́здны.
Мно́жество шу́ма во́дъ: гла́съ да́ша о́блацы, и́бо стрѣ́лы Твоя́ прехо́дятъ.
Гла́съ гро́ма Твоего́ въ колеси́, освѣти́ша мо́лнiя Твоя́ вселе́нную: подви́жеся и тре́петна бы́сть земля́.
Въ мо́ри путiе́ Твои́, и стези́ Твоя́ въ вода́хъ мно́гихъ, и слѣды́ Твои́ не позна́ются.
Наста́вилъ еси́ я́ко о́вцы лю́ди Твоя́ руко́ю Моисе́овою и Ааро́нею.
Ра́зума Аса́фу.
Внемли́те, лю́дiе мои́, зако́ну моему́, приклони́те у́хо ва́ше во глаго́лы у́стъ мои́хъ.
Отве́рзу въ при́тчахъ уста́ моя́, провѣща́ю гана́нiя испе́рва.
Ели́ка слы́шахомъ и позна́хомъ я́, и отцы́ на́ши повѣ́даша на́мъ:
не утаи́шася от ча́дъ и́хъ въ ро́дъ и́нъ, возвѣща́юще хвалы́ Госпо́дни, и си́лы Его́ и чудеса́ Его́, я́же сотвори́.
И воздви́же свидѣ́нiе во Иа́ковѣ, и зако́нъ положи́ во Изра́или, ели́ка заповѣ́да отце́мъ на́шымъ сказа́ти я́ сыново́мъ свои́мъ,
я́ко да позна́етъ ро́дъ и́нъ, сы́нове родя́щiися, и воста́нутъ и повѣ́дятъ я́ сыново́мъ свои́мъ:
да положа́тъ на Бо́га упова́нiе свое́, и не забу́дутъ дѣ́лъ Бо́жiихъ, и за́повѣди Его́ взы́щутъ:
да не бу́дутъ я́коже отцы́ и́хъ, ро́дъ стропти́въ и преогорчева́яй, ро́дъ и́же не испра́ви се́рдца своего́ и не увѣ́ри съ Бо́гомъ ду́ха своего́.
Сы́нове Ефре́мли наляца́юще и стрѣля́юще лу́ки возврати́шася въ де́нь бра́ни:
не сохрани́ша завѣ́та Бо́жiя, и въ зако́нѣ Его́ не восхотѣ́ша ходи́ти.
И забы́ша благодѣя́нiя Его́ и чудеса́ Его́, я́же показа́ и́мъ
предъ отцы́ и́хъ, я́же сотвори́ чудеса́ въ земли́ Еги́петстѣй, на по́ли Танео́сѣ:
разве́рзе мо́ре и проведе́ и́хъ: предста́ви во́ды я́ко мѣ́хъ,
и наста́ви я́ о́блакомъ во дни́ и всю́ но́щь просвѣще́нiемъ огня́.
Разве́рзе ка́мень въ пусты́ни и напои́ я́ я́ко въ бе́зднѣ мно́зѣ:
и изведе́ во́ду изъ ка́мене и низведе́ я́ко рѣ́ки во́ды.
И приложи́ша еще́ согрѣша́ти Ему́, преогорчи́ша Вы́шняго въ безво́днѣй:
и искуси́ша Бо́га въ сердца́хъ свои́хъ, воспроси́ти бра́шна душа́мъ свои́мъ.
И клевета́ша на Бо́га и рѣ́ша: еда́ возмо́жетъ Бо́гъ угото́вати трапе́зу въ пусты́ни?
Поне́же порази́ ка́мень, и потеко́ша во́ды, и пото́цы наводни́шася: еда́ и хлѣ́бъ мо́жетъ да́ти? Или́ угото́вати трапе́зу лю́демъ Свои́мъ?
Сего́ ра́ди слы́ша Госпо́дь и презрѣ́, и о́гнь возгорѣ́ся во Иа́ковѣ, и гнѣ́въ взы́де на Изра́иля:
я́ко не вѣ́роваша Богови, ниже́ упова́ша на спасе́нiе Его́.
И заповѣ́да облако́мъ свы́ше, и две́ри небесе́ отве́рзе:
и одожди́ и́мъ ма́нну я́сти, и хлѣ́бъ небе́сный даде́ и́мъ.
Хлѣ́бъ а́нгелскiй яде́ человѣ́къ: бра́шно посла́ и́мъ до сы́тости.
Воздви́же ю́гъ съ небесе́, и наведе́ си́лою Свое́ю ли́ва:
и одожди́ на ня́ я́ко пра́хъ пло́ти, и я́ко песо́къ морскі́й пти́цы перна́ты.
И нападо́ша посредѣ́ ста́на и́хъ, о́крестъ жили́щъ и́хъ.
И ядо́ша и насы́тишася зѣло́, и жела́нiе и́хъ принесе́ и́мъ.
Не лиши́шася от жела́нiя своего́: еще́ бра́шну су́щу во устѣ́хъ и́хъ,
и гнѣ́въ Бо́жiй взы́де на ня́, и уби́ мно́жайшая и́хъ, и избра́ннымъ Изра́илевымъ запя́тъ.
Во всѣ́хъ си́хъ согрѣши́ша еще́ и не вѣ́роваша чудесе́мъ Его́:
и изчезо́ша въ суетѣ́ дні́е и́хъ, и лѣ́та и́хъ со тща́нiемъ.
Егда́ убива́ше я́, тогда́ взыска́ху Его́ и обраща́хуся и у́треневаху къ Бо́гу:
и помяну́ша, я́ко Бо́гъ помо́щникъ и́мъ е́сть, и Бо́гъ Вы́шнiй изба́витель и́мъ е́сть:
и возлюби́ша Его́ усты́ свои́ми, и язы́комъ свои́мъ солга́ша Ему́:
се́рдце же и́хъ не бѣ́ пра́во съ Ни́мъ, ниже́ увѣ́ришася въ завѣ́тѣ Его́.
То́й же е́сть ще́дръ, и очи́ститъ грѣхи́ и́хъ, и не растли́тъ: и умно́житъ отврати́ти я́рость Свою́, и не разжже́тъ всего́ гнѣ́ва Своего́.
И помяну́, я́ко пло́ть су́ть, ду́хъ ходя́й и не обраща́яйся:
колькра́ты преогорчи́ша Его́ въ пусты́ни, прогнѣ́ваша Его́ въ земли́ безво́днѣй?
И обрати́шася, и искуси́ша Бо́га, и свята́го Изра́илева раздражи́ша:
и не помяну́ша руки́ Его́ въ де́нь, въ о́ньже изба́ви я́ изъ руки́ оскорбля́ющаго:
я́коже положи́ во Еги́птѣ зна́менiя Своя́, и чудеса́ Своя́ на по́ли Танео́сѣ:
и преложи́ въ кро́вь рѣ́ки и́хъ и исто́чники и́хъ, я́ко да не пiю́тъ.
Посла́ на ня́ пе́сiя му́хи, и поядо́ша я́, и жа́бы, и растли́ я́:
и даде́ ржѣ́ плоды́ и́хъ, и труды́ и́хъ пруго́мъ.
Уби́ гра́домъ виногра́ды и́хъ и черни́чiе и́хъ сла́ною:
и предаде́ гра́ду скоты́ и́хъ, и имѣ́нiе и́хъ огню́.
Посла́ на ня́ гнѣ́въ я́рости Своея́, я́рость и гнѣ́въ и ско́рбь, посла́нiе а́ггелы лю́тыми.
Путесотвори́ стезю́ гнѣ́ву Своему́, и не пощадѣ́ от сме́рти ду́шъ и́хъ, и скоты́ и́хъ въ сме́рти заключи́:
и порази́ вся́кое перворо́дное въ земли́ Еги́петстѣй, нача́токъ вся́каго труда́ и́хъ въ селе́нiихъ Ха́мовыхъ.
И воздви́же я́ко о́вцы лю́ди Своя́, и возведе́ я́ я́ко ста́до въ пусты́ни:
и наста́ви я́ на упова́нiе, и не убоя́шася: и враги́ и́хъ покры́ мо́ре.
И введе́ я́ въ го́ру святы́ни Своея́, го́ру сiю́, ю́же стяжа́ десни́ца Его́.
И изгна́ от лица́ и́хъ язы́ки, и по жре́бiю даде́ и́мъ [зе́млю] у́жемъ жребодая́нiя, и всели́ въ селе́нiихъ и́хъ колѣ́на Изра́илева.
И искуси́ша и преогорчи́ша Бо́га Вы́шняго, и свидѣ́нiй Его́ не сохрани́ша:
и отврати́шася и отверго́шася, я́коже и отцы́ и́хъ: преврати́шася въ лу́къ развраще́нъ:
и прогнѣ́ваша Его́ въ хо́лмѣхъ свои́хъ, и во истука́нныхъ свои́хъ раздражи́ша Его́.
Слы́ша Бо́гъ и презрѣ́, и уничижи́ зѣло́ Изра́иля:
и отри́ну ски́нiю Сило́мскую, селе́нiе е́же {селе́нiе свое́, идѣ́же} всели́ся въ человѣ́цѣхъ:
и предаде́ въ плѣ́нъ крѣ́пость и́хъ, и добро́ту и́хъ въ ру́ки враго́въ:
и затвори́ во ору́жiи лю́ди Своя́ и достоя́нiе Свое́ презрѣ́.
Ю́ношы и́хъ пояде́ о́гнь, и дѣ́вы и́хъ не осѣ́тованы бы́ша:
свяще́нницы и́хъ мече́мъ падо́ша, и вдови́цы и́хъ не опла́каны бу́дутъ.
И воста́ я́ко спя́ Госпо́дь, я́ко си́ленъ и шу́менъ от вина́:
и порази́ враги́ своя́ вспя́ть, поноше́нiе вѣ́чное даде́ и́мъ:
и отри́ну селе́нiе Ио́сифово, и колѣ́но Ефре́мово не избра́:
и избра́ колѣ́но Иу́дово, го́ру Сiо́ню, ю́же возлюби́:
и созда́ я́ко единоро́га святи́лище Свое́: на земли́ основа́ и́ въ вѣ́къ.
И избра́ Дави́да раба́ Своего́, и воспрiя́тъ его́ от ста́дъ о́вчихъ:
от дои́лицъ поя́тъ его́, пасти́ Иа́кова раба́ Своего́, и Изра́иля достоя́нiе Свое́.
И упасе́ я́ въ незло́бiи се́рдца своего́, и въ ра́зумѣхъ руку́ свое́ю наста́вилъ я́ е́сть.
Псало́мъ Аса́фу.
Бо́же, прiидо́ша язы́цы въ достоя́нiе Твое́, оскверни́ша хра́мъ святы́й Тво́й,
положи́ша Иерусали́мъ я́ко ово́щное храни́лище: положи́ша тру́пiя ра́бъ Твои́хъ бра́шно пти́цамъ небе́снымъ, пло́ти преподо́бныхъ Твои́хъ звѣре́мъ земны́мъ:
пролiя́ша кро́вь и́хъ я́ко во́ду о́крестъ Иерусали́ма, и не бѣ́ погреба́яй.
Бы́хомъ поноше́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, подражне́нiе и поруга́нiе су́щымъ о́крестъ на́съ.
Доко́лѣ, Го́споди, прогнѣ́ваешися до конца́? Разжже́тся я́ко о́гнь рве́нiе Твое́?
Пролі́й гнѣ́въ Тво́й на язы́ки незна́ющыя Тебе́, и на ца́рствiя, я́же и́мене Твоего́ не призва́ша:
я́ко поядо́ша Иа́кова, и мѣ́сто его́ опустоши́ша.
Не помяни́ на́шихъ беззако́нiй пе́рвыхъ: ско́ро да предваря́тъ ны́ щедро́ты Твоя́, Го́споди, я́ко обнища́хомъ зѣло́.
Помози́ на́мъ, Бо́же, Спаси́телю на́шъ, сла́вы ра́ди и́мене Твоего́: Го́споди, изба́ви ны́ и очи́сти грѣхи́ на́шя и́мене ра́ди Твоего́.
Да не когда́ реку́тъ язы́цы: гдѣ́ е́сть Бо́гъ и́хъ? И да увѣ́стся во язы́цѣхъ предъ очи́ма на́шима отмще́нiе кро́ве ра́бъ Твои́хъ пролиты́я.
Да вни́детъ предъ Тя́ воздыха́нiе окова́нныхъ: по вели́чiю мы́шцы Твоея́ снабди́ сы́ны умерщвле́нныхъ.
Возда́ждь сосѣ́домъ на́шымъ седмери́цею въ нѣ́дро и́хъ поноше́нiе и́хъ, и́мже поноси́ша Тя́, Го́споди.
Мы́ же лю́дiе Твои́ и о́вцы па́жити Твоея́ исповѣ́мыся Тебѣ́, Бо́же, во вѣ́къ, въ ро́дъ и ро́дъ возвѣсти́мъ хвалу́ Твою́.
Въ коне́цъ, о измѣ́ншихся, свидѣ́нiе Аса́фу, псало́мъ 79.
Пасы́й Изра́иля вонми́: наставля́яй я́ко овча́ Ио́сифа, сѣдя́й на херуви́мѣхъ, яви́ся:
предъ Ефре́момъ и Венiами́номъ и Манассі́емъ воздви́гни си́лу Твою́, и прiиди́ во е́же спасти́ на́съ.
Бо́же, обрати́ ны, и просвѣти́ лице́ Твое́, и спасе́мся.
Го́споди Бо́же си́лъ, доко́лѣ гнѣ́ваешися на моли́тву ра́бъ Твои́хъ?
Напита́еши на́съ хлѣ́бомъ сле́знымъ, и напои́ши на́съ слеза́ми въ мѣ́ру.
Положи́лъ еси́ на́съ въ прерѣка́нiе сосѣ́домъ на́шымъ, и врази́ на́ши подражни́ша ны́.
Го́споди Бо́же си́лъ, обрати́ ны, и просвѣти́ лице́ Твое́, и спасе́мся.
Виногра́дъ изъ Еги́пта прене́слъ еси́: изгна́лъ еси́ язы́ки, и насади́лъ еси́ и́:
путесотвори́лъ еси́ предъ ни́мъ, и насади́лъ еси́ коре́нiя его́, и испо́лни зе́млю.
Покры́ го́ры сѣ́нь его́, и вѣ́твiя его́ ке́дры Бо́жiя:
простре́ ро́зги его́ {своя́} до мо́ря, и да́же до рѣ́къ отра́сли его́ {своя́}.
Вску́ю низложи́лъ еси́ опло́тъ его́, и объима́ютъ и́ вси́ мимоходя́щiи путе́мъ?
Озоба́ и́ ве́прь от дубра́вы, и уедине́нный ди́вiй пояде́ и́.
Бо́же си́лъ, обрати́ся у́бо, и при́зри съ небесе́ и ви́ждь, и посѣти́ виногра́дъ се́й:
и соверши́ и́, его́же насади́ десни́ца Твоя́, и на сы́на человѣ́ческаго, его́же укрепи́лъ еси́ Себѣ́.
Пожже́нъ огне́мъ и раско́панъ: от запреще́нiя лица́ Твоего́ поги́бнутъ.
Да бу́детъ рука́ Твоя́ на му́жа десни́цы Твоея́ и на сы́на человѣ́ческаго, его́же укрѣпи́лъ еси́ Себѣ́,
и не отсту́пимъ от Тебе́: оживи́ши ны́, и и́мя Твое́ призове́мъ.
Го́споди Бо́же си́лъ, обрати́ ны, и просвѣти́ лице́ Твое́, и спасе́мся.
Въ коне́цъ, о точи́лѣхъ, псало́мъ Аса́фу.
Ра́дуйтеся Бо́гу помо́щнику на́шему, воскли́кните Бо́гу Иа́ковлю:
прiими́те псало́мъ и дади́те тимпа́нъ, псалти́рь красе́нъ съ гу́сльми:
воструби́те въ новоме́сячiи трубо́ю, во благознамени́тый де́нь пра́здника ва́шего:
я́ко повелѣ́нiе Изра́илеви е́сть, и судьба́ Бо́гу Иа́ковлю.
Свидѣ́нiе во Ио́сифѣ положи́ е́, внегда́ изы́ти ему́ от земли́ Еги́петскiя: язы́ка, его́же не вѣ́дяше, услы́ша.
Отя́тъ от бре́мене хребе́тъ его́: ру́цѣ его́ въ коши́ порабо́тастѣ.
Въ ско́рби призва́лъ Мя́ еси́, и изба́вихъ тя́: услы́шахъ тя́ въ та́йнѣ бу́рнѣ: искуси́хъ тя́ на водѣ́ Прерѣка́нiя.
Слы́шите, лю́дiе Мои́, и засвидѣ́телствую ва́мъ, Изра́илю, а́ще послу́шаеши Мене́:
не бу́детъ тебѣ́ бо́гъ но́въ, ниже́ поклони́шися бо́гу чужде́му.
А́зъ бо е́смь Госпо́дь Бо́гъ тво́й, изведы́й тя́ от земли́ Еги́петскiя: разшири́ уста́ твоя́, и испо́лню я́.
И не послу́шаша лю́дiе Мои́ гла́са Моего́, и Изра́иль не вня́тъ Ми́:
и отпусти́хъ я́ по начина́ниемъ серде́цъ и́хъ, по́йдутъ въ начина́нiихъ свои́хъ.
А́ще бы́ша лю́дiе Мои́ послу́шали Мене́, Изра́иль а́ще бы въ пути́ Моя́ ходи́лъ:
ни о чесо́мже у́бо враги́ его́ смири́лъ бы́хъ, и на оскорбля́ющыя и́хъ возложи́лъ бы́хъ ру́ку Мою́.
Врази́ Госпо́дни солга́ша ему́, и бу́детъ вре́мя и́хъ въ вѣ́къ:
и напита́ и́хъ от ту́ка пшени́чна, и от ка́мене ме́да насы́ти и́хъ.
Псало́мъ Аса́фу.
Бо́гъ ста́ въ со́нмѣ бого́въ, посредѣ́ же бо́ги разсу́дитъ.
Доко́лѣ су́дите непра́вду, и ли́ца грѣ́шниковъ прiе́млете?
Суди́те си́ру и убо́гу, смире́на и ни́ща оправда́йте:
изми́те ни́ща и убо́га, изъ руки́ грѣ́шничи изба́вите его́.
Не позна́ша, ниже́ уразумѣ́ша, во тмѣ́ хо́дятъ: да подви́жатся вся́ основа́нiя земли́.
А́зъ рѣ́хъ: бо́зи есте́, и сы́нове Вы́шняго вси́:
вы́ же я́ко человѣ́цы умира́ете, и я́ко еди́нъ от князе́й па́даете.
Воскре́сни́, Бо́же, суди́ земли́: я́ко Ты́ наслѣ́диши во всѣ́хъ язы́цѣхъ.
Пѣ́снь псалма́ Аса́фу.
Бо́же, кто́ уподо́бится Тебѣ́? Не премолчи́, ниже́ укроти́ {ниже́ укроти́ся}, Бо́же:
я́ко се́, врази́ Твои́ возшумѣ́ша, и ненави́дящiи Тя́ воздвиго́ша главу́.
На лю́ди Твоя́ лука́вноваша во́лею, и совѣща́ша на святы́я Твоя́.
Рѣ́ша: прiиди́те и потреби́мъ я́ от язы́къ, и не помяне́тся и́мя Изра́илево ктому́.
Я́ко совѣща́ша единомышле́нiемъ вку́пѣ, на Тя́ завѣ́тъ завѣща́ша:
селе́нiя Идуме́йска и Исма́илите, Моа́въ и Ага́ряне,
Гева́лъ и Аммо́нъ и Амали́къ, иноплеме́нницы съ живу́щими въ Ти́рѣ:
и́бо и Ассу́ръ прiи́де съ ни́ми, бы́ша въ заступле́нiе сыново́мъ Ло́товымъ:
сотвори́ и́мъ я́ко Мадiа́му и Сиса́рѣ, я́ко Иави́му въ пото́цѣ Ки́ссовѣ:
потреби́шася во Аендо́рѣ, бы́ша я́ко гно́й земны́й.
Положи́ кня́зи и́хъ я́ко Ори́ва и Зи́ва, и Зеве́а и Салма́на, вся́ кня́зи и́хъ,
и́же рѣ́ша: да наслѣ́димъ себѣ́ святи́лище Бо́жiе.
Бо́же мо́й, положи́ я́ я́ко ко́ло, я́ко тро́сть предъ лице́мъ вѣ́тра.
Я́ко о́гнь попаля́яй дубра́вы, я́ко пла́мень пожига́яй го́ры:
та́ко пожене́ши я́ бу́рею Твое́ю, и гнѣ́вомъ Твои́мъ смяте́ши я́.
Испо́лни ли́ца и́хъ безче́стiя, и взы́щутъ и́мене Твоего́, Го́споди.
Да постыдя́тся и смяту́тся въ вѣ́къ вѣ́ка, и посра́мятся и поги́бнутъ.
И да позна́ютъ, я́ко и́мя Тебѣ́ Госпо́дь, Ты́ еди́нъ Вы́шнiй по все́й земли́.
Въ коне́цъ, о точи́лѣхъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ.
Ко́ль возлю́бленна селе́нiя Твоя́, Го́споди си́лъ.
Жела́етъ и скончава́ется душа́ моя́ во дворы́ Госпо́дни: се́рдце мое́ и пло́ть моя́ возра́довастася о Бо́зѣ жи́вѣ.
И́бо пти́ца обрѣ́те себѣ́ хра́мину, и го́рлица гнѣздо́ себѣ́, идѣ́же положи́тъ птенцы́ своя́, олтари́ Твоя́, Го́споди си́лъ, Царю́ мо́й и Бо́же мо́й.
Блаже́ни живу́щiи въ дому́ Твое́мъ: въ вѣ́ки вѣко́въ восхва́лятъ Тя́.
Блаже́нъ му́жъ, ему́же е́сть заступле́нiе его́ у Тебе́: восхожде́нiя въ се́рдцы свое́мъ положи́,
во юдо́ль плаче́вную, въ мѣ́сто е́же положи́ {во юдо́ли плаче́внѣй, въ мѣ́стѣ, е́же положи́}: и́бо благослове́нiе да́стъ законополага́яй.
По́йдутъ от си́лы въ си́лу: яви́тся Бо́гъ бого́въ въ Сiо́нѣ.
Го́споди Бо́же си́лъ, услы́ши моли́тву мою́, внуши́, Бо́же Иа́ковль.
Защи́тниче на́шъ, ви́ждь, Бо́же, и при́зри на лице́ христа́ Твоего́.
Я́ко лу́чше де́нь еди́нъ во дво́рѣхъ Твои́хъ па́че ты́сящъ: изво́лихъ примета́тися въ дому́ Бо́га моего́ па́че, не́же жи́ти ми́ въ селе́нiихъ грѣ́шничихъ.
Я́ко ми́лость и и́стину лю́битъ Госпо́дь, Бо́гъ благода́ть и сла́ву да́стъ: Госпо́дь не лиши́тъ благи́хъ ходя́щихъ незло́бiемъ.
Го́споди Бо́же си́лъ, блаже́нъ человѣ́къ упова́яй на Тя́.
Въ коне́цъ, сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ.
Благоволи́лъ еси́, Го́споди, зе́млю твою́, возврати́лъ еси́ плѣ́нъ Иа́ковль.
Оста́вилъ еси́ беззако́нiя люді́й Твои́хъ, покры́лъ еси́ вся́ грѣхи́ и́хъ.
Укроти́лъ еси́ ве́сь гнѣ́въ Тво́й, возврати́лся еси́ от гнѣ́ва я́рости Твоея́.
Возврати́ на́съ, Бо́же спасе́нiй на́шихъ, и отврати́ я́рость Твою́ от на́съ.
Еда́ во вѣ́ки прогнѣ́ваешися на ны́? Или́ простре́ши гнѣ́въ Тво́й от ро́да въ ро́дъ?
Бо́же, Ты́ обра́щься оживи́ши ны́, и лю́дiе Твои́ возвеселя́тся о Тебѣ́.
Яви́ на́мъ, Го́споди, ми́лость Твою́, и спасе́нiе Твое́ да́ждь на́мъ.
Услы́шу, что́ рече́тъ о мнѣ́ Госпо́дь Бо́гъ: я́ко рече́тъ ми́ръ на лю́ди Своя́, и на преподо́бныя Своя́, и на обраща́ющыя сердца́ къ Нему́.
Оба́че бли́зъ боя́щихся Его́ спасе́нiе Его́, всели́ти сла́ву въ зе́млю на́шу.
Ми́лость и и́стина срѣто́стѣся, пра́вда и ми́ръ облобыза́стася:
и́стина от земли́ возсiя́, и пра́вда съ небесе́ прини́че:
и́бо Госпо́дь да́стъ бла́гость, и земля́ на́ша да́стъ пло́дъ сво́й.
Пра́вда предъ Ни́мъ предъи́детъ, и положи́тъ въ пу́ть стопы́ своя́.
Моли́тва Дави́ду.
Приклони́, Го́споди, у́хо Твое́, и услы́ши мя́: я́ко ни́щъ и убо́гъ е́смь а́зъ.
Сохрани́ ду́шу мою́, я́ко преподо́бенъ е́смь: спаси́ раба́ Твоего́, Бо́же мо́й, упова́ющаго на Тя́.
Поми́луй мя́, Го́споди, я́ко къ Тебѣ́ воззову́ ве́сь де́нь.
Возвесели́ ду́шу раба́ Твоего́: я́ко къ Тебѣ́ взя́хъ ду́шу мою́.
Я́ко Ты́, Го́споди, бла́гъ и кро́токъ и многоми́лостивъ всѣ́мъ призыва́ющымъ Тя́.
Внуши́, Го́споди, моли́тву мою́ и вонми́ гла́су моле́нiя моего́.
Въ де́нь ско́рби моея́ воззва́хъ къ Тебѣ́, я́ко услы́шалъ мя́ еси́.
Нѣ́сть подо́бенъ Тебѣ́ въ бозѣ́хъ, Го́споди, и нѣ́сть по дѣло́мъ Твои́мъ.
Вси́ язы́цы, ели́ки сотвори́лъ еси́, прiи́дутъ и покло́нятся предъ Тобо́ю, Го́споди, и просла́вятъ и́мя Твое́:
я́ко ве́лiй еси́ Ты́ и творя́й чудеса́, Ты́ еси́ Бо́гъ еди́нъ.
Наста́ви мя́, Го́споди, на пу́ть Тво́й, и пойду́ во и́стинѣ Твое́й: да возвесели́тся се́рдце мое́ боя́тися и́мене Твоего́.
Исповѣ́мся Тебѣ́, Го́споди Бо́же мо́й, всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ и просла́влю и́мя Твое́ въ вѣ́къ:
я́ко ми́лость Твоя́ ве́лiя на мнѣ́, и изба́вилъ еси́ ду́шу мою́ от а́да преиспо́днѣйшаго.
Бо́же, законопресту́пницы воста́ша на мя́, и со́нмъ держа́вныхъ взыска́ша ду́шу мою́, и не предложи́ша Тебе́ предъ собо́ю.
И Ты́, Го́споди Бо́же мо́й, ще́дрый и ми́лостивый, долготерпѣли́вый и многоми́лостивый и и́стинный,
при́зри на мя́ и поми́луй мя́: да́ждь держа́ву Твою́ о́троку Твоему́ и спаси́ сы́на рабы́ Твоея́.
Сотвори́ со мно́ю зна́менiе во благо: и да ви́дятъ ненави́дящiи мя́, и постыдя́тся, я́ко Ты́, Го́споди, помо́глъ ми́ и утѣ́шилъ мя́ еси́.
Сыно́мъ Коре́овымъ, псало́мъ пѣ́сни.
Основа́нiя его́ на гора́хъ святы́хъ: лю́битъ Госпо́дь врата́ Сiо́ня па́че всѣ́хъ селе́нiй Иа́ковлихъ.
Пресла́вная глаго́лашася о тебѣ́, гра́де Бо́жiй.
Помяну́ Раа́въ и Вавило́на вѣ́дущымъ мя́: и се́, иноплеме́нницы и Ти́ръ и лю́дiе Еѳiо́пстiи, сі́и бы́ша та́мо.
Ма́ти Сiо́нъ рече́тъ: человѣ́къ и человѣ́къ роди́ся въ не́мъ, и То́й основа́ и́ Вы́шнiй.
Госпо́дь повѣ́сть въ писа́нiи люді́й и князе́й, си́хъ бы́вшихъ въ не́мъ.
Я́ко веселя́щихся всѣ́хъ жили́ще въ тебѣ́.
Пѣ́снь псалма́ Сыно́мъ Коре́овымъ, въ коне́цъ, о Маеле́ѳѣ е́же отвѣща́ти, ра́зума Ема́ну Изра́илтянину.
Го́споди Бо́же спасе́нiя моего́, во дни́ воззва́хъ и въ нощи́ предъ Тобо́ю:
да вни́детъ предъ Тя́ моли́тва моя́, приклони́ у́хо Твое́ къ моле́нiю моему́.
Я́ко испо́лнися зо́лъ душа́ моя́, и живо́тъ мо́й а́ду прибли́жися.
Привмѣне́нъ бы́хъ съ низходя́щими въ ро́въ: бы́хъ я́ко человѣ́къ безъ по́мощи,
въ ме́ртвыхъ свобо́дь: я́ко я́звеннiи спя́щiи во гро́бѣ, и́хже не помяну́лъ еси́ ктому́, и ті́и от руки́ Твоея́ отринове́ни бы́ша.
Положи́ша мя́ въ ро́вѣ преиспо́днѣмъ, въ те́мныхъ и сѣ́ни сме́ртнѣй.
На мнѣ́ утверди́ся я́рость Твоя́, и вся́ во́лны Твоя́ наве́лъ еси́ на мя́.
Уда́лилъ еси́ зна́емыхъ мои́хъ от мене́: положи́ша мя́ ме́рзость себѣ́: пре́данъ бы́хъ и не исхожда́хъ.
О́чи мои́ изнемого́стѣ от нищеты́: воззва́хъ къ Тебѣ́, Го́споди, ве́сь де́нь, воздѣ́хъ къ Тебѣ́ ру́цѣ мои́.
Еда́ ме́ртвыми твори́ши чудеса́? Или́ вра́чеве воскреся́тъ, и исповѣ́дятся Тебѣ́?
Еда́ повѣ́сть кто́ во гро́бѣ ми́лость Твою́, и и́стину Твою́ въ поги́бели?
Еда́ позна́на бу́дутъ во тмѣ́ чудеса́ Твоя́, и пра́вда Твоя́ въ земли́ забве́ннѣй?
И а́зъ къ Тебѣ́, Го́споди, воззва́хъ, и у́тро моли́тва моя́ предвари́тъ Тя́.
Вску́ю, Го́споди, отрѣ́еши ду́шу мою́? Отвраща́еши лице́ Твое́ от мене́?
Ни́щъ е́смь а́зъ, и въ трудѣ́хъ от ю́ности моея́: возне́сжеся смири́хся и изнемого́хъ.
На мнѣ́ преидо́ша гнѣ́ви Твои́, устраше́нiя Твоя́ возмути́ша мя́:
обыдо́ша мя́ я́ко вода́ ве́сь де́нь, одержа́ша мя́ вку́пѣ.
Уда́лилъ еси́ от мене́ дру́га и и́скренняго, и зна́емыхъ мои́хъ от страсте́й.
Ра́зума Еѳа́ма Изра́илтянина.
Ми́лости Твоя́, Го́споди, во вѣ́къ воспою́, въ ро́дъ и ро́дъ возвѣщу́ и́стину Твою́ усты́ мои́ми.
Зане́ ре́клъ еси́: въ вѣ́къ ми́лость сози́ждется: на небесѣ́хъ угото́вится и́стина Твоя́.
Завѣща́хъ завѣ́тъ избра́ннымъ Мои́мъ, кля́хся Дави́ду рабу́ Моему́:
до вѣ́ка угото́ваю сѣ́мя твое́, и сози́жду въ ро́дъ и ро́дъ престо́лъ тво́й.
Исповѣ́дятъ небеса́ чудеса́ Твоя́, Го́споди, и́бо и́стину Твою́ въ це́ркви святы́хъ.
Я́ко кто́ во о́блацѣхъ уравни́тся Го́сподеви? Уподо́бится Го́сподеви въ сынѣ́хъ Бо́жiихъ?
Бо́гъ прославля́емь въ совѣ́тѣ святы́хъ, ве́лiй и стра́шенъ е́сть надъ всѣ́ми окре́стными Его́.
Го́споди Бо́же си́лъ, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Си́ленъ еси́, Го́споди, и и́стина Твоя́ о́крестъ Тебе́.
Ты́ влады́чествуеши держа́вою морско́ю: возмуще́нiе же во́лнъ его́ Ты́ укроча́еши.
Ты́ смири́лъ, еси́, я́ко я́звена, го́рдаго: мы́шцею си́лы Твоея́ расточи́лъ еси́ враги́ Твоя́.
Твоя́ су́ть небеса́, и Твоя́ е́сть земля́: вселе́нную и исполне́нiе ея́ Ты́ основа́лъ еси́.
Сѣ́веръ и мо́ре Ты́ созда́лъ еси́: Ѳаво́ръ и Ермо́нъ о и́мени Твое́мъ возра́дуетася.
Твоя́ мы́шца съ си́лою: да укрѣпи́тся рука́ Твоя́, и вознесе́тся десни́ца Твоя́.
Пра́вда и судьба́ угото́ванiе престо́ла Твоего́: ми́лость и и́стина предъи́детѣ предъ лице́мъ Твои́мъ.
Блаже́ни лю́дiе вѣ́дущiи воскликнове́нiе: Го́споди, во свѣ́тѣ лица́ Твоего́ по́йдутъ,
и о и́мени Твое́мъ возра́дуются ве́сь де́нь, и пра́вдою Твое́ю вознесу́тся.
Я́ко похвала́ си́лы и́хъ Ты́ еси́, и во благоволе́нiи Твое́мъ вознесе́тся ро́гъ на́шъ:
я́ко Госпо́дне е́сть заступле́нiе, и Свята́го Изра́илева царя́ на́шего.
Тогда́ глаго́лалъ еси́ въ видѣ́нiи сыново́мъ Твои́мъ, и ре́клъ еси́: положи́хъ по́мощь на си́льнаго, вознесо́хъ избра́ннаго от люді́й Мои́хъ:
обрѣто́хъ Дави́да раба́ Моего́, еле́емъ святы́мъ Мои́мъ пома́захъ его́.
И́бо рука́ Моя́ засту́питъ его́, и мы́шца Моя́ укрѣпи́тъ его́:
ничто́же успѣ́етъ вра́гъ на него́, и сы́нъ беззако́нiя не приложи́тъ озло́бити его́.
И ссѣку́ от лица́ его́ враги́ его́, и ненави́дящыя его́ побѣжду́:
и и́стина Моя́ и ми́лость Моя́ съ ни́мъ, и о и́мени Мое́мъ вознесе́тся ро́гъ его́:
и положу́ на мо́ри ру́ку его́, и на рѣка́хъ десни́цу его́.
То́й призове́тъ Мя́: оте́цъ мо́й еси́ Ты́, Бо́гъ мо́й и засту́пникъ спасе́нiя моего́.
И А́зъ пе́рвенца положу́ его́, высока́ па́че царе́й земны́хъ:
въ вѣ́къ сохраню́ ему́ ми́лость Мою́, и завѣ́тъ Мо́й вѣ́ренъ ему́:
и положу́ въ вѣ́къ вѣ́ка сѣ́мя его́, и престо́лъ его́ я́ко дні́е не́ба.
А́ще оста́вятъ сы́нове его́ зако́нъ Мо́й, и въ судьба́хъ Мои́хъ не по́йдутъ:
а́ще оправда́нiя Моя́ оскверня́тъ, и за́повѣдiй Мои́хъ не сохраня́тъ:
посѣщу́ жезло́мъ беззако́нiя и́хъ, и ра́нами непра́вды и́хъ,
ми́лость же Мою́ не разорю́ от ни́хъ, ни преврежду́ во и́стинѣ Мое́й:
ниже́ оскверню́ завѣ́та Моего́, и исходя́щихъ от у́стъ Мои́хъ не отве́ргуся.
Еди́ною кля́хся о святѣ́мъ Мое́мъ: а́ще Дави́ду солжу́?
Сѣ́мя его́ во вѣ́къ пребу́детъ, и престо́лъ его́ я́ко со́лнце предо Мно́ю,
и я́ко луна́ соверше́на въ вѣ́къ, и свидѣ́тель на небеси́ вѣ́ренъ.
Ты́ же отри́нулъ еси́ и уничижи́лъ, негодова́лъ еси́ пома́заннаго Твоего́:
разори́лъ еси́ завѣ́тъ раба́ Твоего́, оскверни́лъ еси́ на земли́ святы́ню его́:
разори́лъ еси́ вся́ опло́ты его́, положи́лъ еси́ тве́рдая его́ стра́хъ.
Расхища́ху его́ вси́ мимоходя́щiи путе́мъ, бы́сть поноше́нiе сосѣ́домъ свои́мъ.
Возвы́силъ еси́ десни́цу стужа́ющихъ ему́, возвесели́лъ еси́ вся́ враги́ его́:
отврати́лъ еси́ по́мощь меча́ его́ и не заступи́лъ еси́ его́ во бра́ни:
разори́лъ еси́ от очище́нiя его́, престо́лъ его́ на зе́млю пове́рглъ еси́:
ума́лилъ еси́ дни́ вре́мене его́, облiя́лъ еси́ его́ студо́мъ.
Доко́лѣ, Го́споди, отвраща́ешися въ коне́цъ, разжже́тся я́ко о́гнь гнѣ́въ Тво́й?
Помяни́, кі́й мо́й соста́въ: еда́ бо всу́е созда́лъ еси́ вся́ сы́ны человѣ́ческiя?
Кто́ е́сть человѣ́къ, и́же поживе́тъ и не у́зритъ сме́рти, изба́витъ ду́шу свою́ изъ руки́ а́довы?
Гдѣ́ су́ть ми́лости Твоя́ дре́внiя, Го́споди, и́миже кля́лся еси́ Дави́ду во и́стинѣ Твое́й?
Помяни́, Го́споди, поноше́нiе ра́бъ Твои́хъ, е́же удержа́хъ въ нѣ́дрѣ мое́мъ мно́гихъ язы́къ:
и́мже поноси́ша врази́ Твои́, Го́споди, и́мже поноси́ша измѣне́нiю христа́ Твоего́.
Благослове́нъ Госпо́дь во вѣ́къ: бу́ди, бу́ди.
Моли́тва Моисе́а человѣ́ка Бо́жiя.
Го́споди, прибѣ́жище бы́лъ еси́ на́мъ въ ро́дъ и ро́дъ.
Пре́жде да́же гора́мъ не бы́ти и созда́тися земли́ и вселе́ннѣй, и от вѣ́ка и до вѣ́ка Ты́ еси́.
Не отврати́ человѣ́ка во смире́нiе, и ре́клъ еси́: обрати́теся, сы́нове человѣ́честiи.
Я́ко ты́сяща лѣ́тъ предъ очи́ма Твои́ма, Го́споди, я́ко де́нь вчера́шнiй, и́же ми́мо и́де, и стра́жа нощна́я.
Уничиже́нiя и́хъ лѣ́та бу́дутъ: *у́тро я́ко трава́ ми́мо и́детъ, у́тро процвѣте́тъ и пре́йдетъ: на ве́черъ отпаде́тъ, ожестѣ́етъ и и́зсхнетъ:
я́ко изчезо́хомъ гнѣ́вомъ Твои́мъ, и я́ростiю Твое́ю смути́хомся.
Положи́лъ еси́ беззако́нiя на́ша предъ Тобо́ю, вѣ́къ на́шъ въ просвѣще́нiе лица́ Твоего́.
Я́ко вси́ дні́е на́ши оскудѣ́ша, и гнѣ́вомъ Твои́мъ изчезо́хомъ: 10лѣ́та на́ша я́ко паучи́на поуча́хуся:–
–дні́е лѣ́тъ на́шихъ въ ни́хже се́дмьдесятъ лѣ́тъ, а́ще же въ си́лахъ, о́смьдесятъ лѣ́тъ, и мно́жае и́хъ тру́дъ и болѣ́знь: я́ко прiи́де кро́тость на ны́, и нака́жемся.
Кто́ вѣ́сть держа́ву гнѣ́ва Твоего́, и от стра́ха Твоего́ я́рость Твою́ изчести́?
Десни́цу Твою́ та́ко скажи́ ми, и окова́нныя {и нака́занныя} се́рдцемъ въ му́дрости.
Обрати́ся, Го́споди, доко́лѣ? И умоле́нъ бу́ди на рабы́ Твоя́.
Испо́лнихомся зау́тра ми́лости Твоея́, Го́споди, и возра́довахомся и возвесели́хомся:
во вся́ дни́ на́шя возвесели́хомся, за дни́, въ ня́же смири́лъ ны́ еси́, лѣ́та, въ ня́же ви́дѣхомъ зла́я.
И при́зри на рабы́ Твоя́ и на дѣла́ Твоя́, и наста́ви сы́ны и́хъ.
И бу́ди свѣ́тлость Го́спода Бо́га на́шего на на́съ, и дѣла́ ру́къ на́шихъ испра́ви на на́съ, и дѣ́ло ру́къ на́шихъ испра́ви.
Хвала́ пѣ́сни Дави́довы, не надпи́санъ у Евре́й.
Живы́й въ по́мощи Вы́шняго, въ кро́вѣ Бо́га небе́снаго водвори́тся,
рече́тъ Го́сподеви: засту́пникъ мо́й еси́ и прибѣ́жище мое́, Бо́гъ мо́й, и упова́ю на Него́.
Я́ко То́й изба́витъ тя́ от сѣ́ти ло́вчи и от словесе́ мяте́жна:
плещма́ Свои́ма осѣни́тъ тя́, и подъ крилѣ́ Его́ надѣ́ешися: ору́жiемъ обы́детъ тя́ и́стина Его́.
Не убои́шися от стра́ха нощна́го, от стрѣлы́ летя́щiя во дни́,
от ве́щи во тмѣ́ преходя́щiя, от сря́ща {от нападе́нiя} и бѣ́са полу́деннаго.
Паде́тъ от страны́ твоея́ ты́сяща, и тма́ одесну́ю тебе́, къ тебѣ́ же не прибли́жится:
оба́че очи́ма твои́ма смо́триши и воздая́нiе грѣ́шниковъ у́зриши.
Я́ко ты́, Го́споди, упова́нiе мое́: Вы́шняго положи́лъ еси́ прибѣ́жище твое́.
Не прiи́детъ къ тебѣ́ зло́, и ра́на не прибли́жится тѣлеси́ твоему́ {селе́нiю твоему́}:
я́ко А́нгеломъ Свои́мъ заповѣ́сть о тебѣ́, сохрани́ти тя́ во всѣ́хъ путе́хъ твои́хъ.
На рука́хъ во́змутъ тя́, да не когда́ преткне́ши о ка́мень но́гу твою́:
на а́спида и васили́ска насту́пиши, и попере́ши льва́ и змі́я.
Я́ко на Мя́ упова́, и изба́влю и́: покры́ю и́, я́ко позна́ и́мя Мое́.
Воззове́тъ ко Мнѣ́, и услы́шу его́: съ ни́мъ е́смь въ ско́рби, изму́ его́ и просла́влю его́:
долгото́ю дні́й испо́лню его́ и явлю́ ему́ спасе́нiе Мое́.
Псало́мъ пѣ́сни, въ де́нь суббо́тный.
Благо е́сть исповѣ́датися Го́сподеви и пѣ́ти и́мени Твоему́, Вы́шнiй:
возвѣща́ти зау́тра ми́лость Твою́ и и́стину Твою́ на вся́ку но́щь,
въ десятостру́ннѣмъ псалти́ри съ пѣ́снiю въ гу́слехъ.
Я́ко возвесели́лъ мя́ еси́, Го́споди, въ творе́нiи Твое́мъ, и въ дѣ́лѣхъ руку́ Твое́ю возра́дуюся.
Я́ко возвели́чишася дѣла́ Твоя́, Го́споди: зѣло́ углуби́шася помышле́нiя Твоя́.
Му́жъ безу́менъ не позна́етъ, и неразуми́въ не разумѣ́етъ си́хъ.
Внегда́ прозябо́ша грѣ́шницы я́ко трава́, и пронико́ша вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе, я́ко да потребя́тся въ вѣ́къ вѣ́ка:
Ты́ же вы́шнiй во вѣ́къ, Го́споди.
Я́ко се́, врази́ Твои́, Го́споди, я́ко се́, врази́ Твои́ поги́бнутъ, и разы́дутся вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе.
И вознесе́тся я́ко единоро́га ро́гъ мо́й, и ста́рость моя́ въ еле́и масти́тѣ:
и воззрѣ́ о́ко мое́ на враги́ моя́, и востаю́щыя на мя́ лука́внующыя услы́шитъ у́хо мое́.
Пра́ведникъ я́ко фи́никсъ процвѣте́тъ: я́ко ке́дръ, и́же въ Лива́нѣ, умно́жится.
Насажде́ни въ дому́ Госпо́дни во дво́рѣхъ Бо́га на́шего процвѣту́тъ:
еще́ умно́жатся въ ста́рости масти́тѣ, и благопрiе́млюще бу́дутъ.
Да возвѣстя́тъ, я́ко пра́въ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, и нѣ́сть непра́вды въ Не́мъ.
Въ де́нь предсуббо́тный, внегда́ насели́ся земля́, хвала́ пѣ́сни Дави́ду.
Госпо́дь воцари́ся, въ лѣ́поту облече́ся: облече́ся Госпо́дь въ си́лу и препоя́сася: и́бо утверди́ вселе́нную, я́же не подви́жится.
Гото́въ престо́лъ Тво́й отто́лѣ: от вѣ́ка Ты́ еси́.
Воздвиго́ша рѣ́ки, Го́споди, воздвиго́ша рѣ́ки гла́сы своя́:
во́змутъ рѣ́ки сотре́нiя своя́, от гласо́въ во́дъ мно́гихъ. 5Ди́вны высоты́ морскі́я: ди́венъ въ высо́кихъ Госпо́дь.
6Свидѣ́нiя твоя́ увѣ́ришася зѣло́. До́му твоему́ подоба́етъ святы́ня, Го́споди, въ долготу́ дні́й.
Псало́мъ Дави́ду, въ четве́ртый суббо́ты.
Бо́гъ отмще́нiй Госпо́дь, Бо́гъ отмще́нiй не обину́лся е́сть.
Вознеси́ся, Судя́й земли́, возда́ждь воздая́нiе го́рдымъ.
Доко́лѣ грѣ́шницы, Го́споди, доко́лѣ грѣ́шницы восхва́лятся?
Провѣща́ютъ и возглаго́лютъ непра́вду, возглаго́лютъ вси́ дѣ́лающiи беззако́нiе?
Лю́ди Твоя́, Го́споди, смири́ша, и достоя́нiе Твое́ озло́биша:
вдови́цу и си́ра умори́ша, и прише́лца уби́ша,
и рѣ́ша: не у́зритъ Госпо́дь, ниже́ уразумѣ́етъ Бо́гъ Иа́ковль.
Разумѣ́йте же, безу́мнiи въ лю́дехъ, и бу́iи нѣ́когда, умудри́теся:
насажде́й у́хо, не слы́шитъ ли? Или́ созда́вый о́ко, не сматря́етъ ли?
Наказу́яй язы́ки, не обличи́тъ ли, уча́й человѣ́ка ра́зуму?
Госпо́дь вѣ́сть помышле́нiя человѣ́ческая, я́ко су́ть су́етна.
Блаже́нъ человѣ́къ, его́же а́ще нака́жеши, Го́споди, и от зако́на Твоего́ научи́ши его́:
укроти́ти его́ от дні́й лю́тыхъ, до́ндеже изры́ется грѣ́шному я́ма.
Я́ко не отри́нетъ Госпо́дь люді́й Свои́хъ, и достоя́нiя Своего́ не оста́витъ:
до́ндеже пра́вда обрати́тся на су́дъ, и держа́щiися ея́ вси́ пра́вiи се́рдцемъ.
Кто́ воста́нетъ ми́ на лука́внующыя? Или́ кто́ спредста́нетъ ми́ на дѣ́лающыя беззако́нiе?
А́ще не Госпо́дь помо́глъ бы ми́, вма́лѣ всели́лася бы во а́дъ душа́ моя́.
А́ще глаго́лахъ: подви́жеся нога́ моя́, ми́лость Твоя́, Го́споди, помога́ше ми́:
по мно́жеству болѣ́зней мои́хъ въ се́рдцы мое́мъ, утѣше́нiя Твоя́ возвесели́ша ду́шу мою́.
Да не пребу́детъ Тебѣ́ престо́лъ беззако́нiя, созида́яй тру́дъ на повелѣ́нiе.
Уловя́тъ на ду́шу пра́ведничу, и кро́вь непови́нную осу́дятъ.
И бы́сть мнѣ́ Госпо́дь въ прибѣ́жище, и Бо́гъ мо́й въ по́мощь упова́нiя моего́:
и возда́стъ и́мъ Госпо́дь беззако́нiе и́хъ, и по лука́вствiю и́хъ погуби́тъ я́ Госпо́дь Бо́гъ {на́шъ}.
Хвала́ пѣ́сни Дави́ду, не надпи́санъ у Евре́й.
Прiиди́те, возра́дуемся Го́сподеви, воскли́кнемъ Бо́гу спаси́телю на́шему:
предвари́мъ лице́ Его́ во исповѣ́данiи, и во псалмѣ́хъ воскли́кнемъ Ему́:
я́ко Бо́гъ ве́лiй Госпо́дь, и Ца́рь ве́лiй по все́й земли́:
я́ко въ руцѣ́ Его́ вси́ концы́ земли́, и высоты́ го́ръ Того́ су́ть.
Я́ко Того́ е́сть мо́ре, и То́й сотвори́ е́, и су́шу ру́цѣ Его́ созда́стѣ.
Прiиди́те, поклони́мся и припаде́мъ Ему́, и воспла́чемся предъ Го́сподемъ сотво́ршимъ на́съ:
я́ко То́й е́сть Бо́гъ на́шъ, и мы́ лю́дiе па́жити Его́ и о́вцы руки́ Его́. Дне́сь а́ще гла́съ Его́ услы́шите,
не ожесточи́те серде́цъ ва́шихъ, я́ко въ прогнѣ́ванiи, по дни́ искуше́нiя въ пусты́ни:
въ о́ньже {идѣ́же} искуси́ша Мя́ отцы́ ва́ши, искуси́ша Мя́, и ви́дѣша дѣла́ Моя́.
Четы́редесять лѣ́тъ негодова́хъ ро́да того́, и рѣ́хъ: при́сно заблужда́ютъ се́рдцемъ, ті́и же не позна́ша путі́й Мои́хъ:
я́ко кля́хся во гнѣ́вѣ Мое́мъ, а́ще вни́дутъ въ поко́й Мо́й.
Хвала́ пѣ́сни Дави́ду, внегда́ до́мъ созида́шеся по плѣне́нiи, не надпи́санъ у Евре́й.
Воспо́йте Го́сподеви пѣ́снь но́ву, воспо́йте Го́сподеви вся́ земля́:
воспо́йте Го́сподеви, благослови́те и́мя Его́: благовѣсти́те де́нь от дне́ спасе́нiе Его́.
Возвѣсти́те во язы́цѣхъ сла́ву Его́, во всѣ́хъ лю́дехъ чудеса́ Его́.
Я́ко ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́, стра́шенъ е́сть надъ всѣ́ми бо́ги.
Я́ко вси́ бо́зи язы́къ бѣ́сове: Госпо́дь же небеса́ сотвори́.
Исповѣ́данiе и красота́ предъ Ни́мъ, святы́ня и великолѣ́пiе во святи́лѣ Его́.
Принеси́те Го́сподеви, оте́чествiя язы́къ, принеси́те Го́сподеви сла́ву и че́сть.
Принеси́те Го́сподеви сла́ву и́мени Его́: возми́те же́ртвы и входи́те во дворы́ Его́.
Поклони́теся Го́сподеви во дворѣ́ святѣ́мъ Его́: да подви́жится от лица́ Его́ вся́ земля́.
Рцы́те во язы́цѣхъ, я́ко Госпо́дь воцари́ся: и́бо испра́ви вселе́нную, я́же не подви́жится: су́дитъ лю́демъ пра́востiю.
Да возвеселя́тся небеса́, и ра́дуется земля́: да подви́жится мо́ре и исполне́нiе его́:
возра́дуются поля́, и вся́ я́же на ни́хъ: тогда́ возра́дуются вся́ древа́ дубра́вная
от лица́ Госпо́дня, я́ко гряде́тъ, я́ко гряде́тъ суди́ти земли́: суди́ти вселе́ннѣй въ пра́вду, и лю́демъ и́стиною Свое́ю.
Псало́мъ Дави́ду, егда́ земля́ его́ устроя́шеся, не надпи́санъ у евре́й
Госпо́дь воцари́ся, да ра́дуется земля́, да веселя́тся о́строви мно́зи.
О́блакъ и мра́къ о́крестъ Его́: пра́вда и судьба́ исправле́нiе престо́ла Его́.
О́гнь предъ Ни́мъ предъи́детъ и попали́тъ о́крестъ враги́ Его́.
Освѣти́ша мо́лнiя Его́ вселе́нную: ви́дѣ и подви́жеся земля́.
Го́ры я́ко во́скъ раста́яша от лица́ Госпо́дня, от лица́ Го́спода всея́ земли́.
Возвѣсти́ша небеса́ пра́вду Его́, и ви́дѣша вси́ лю́дiе сла́ву Его́.
Да постыдя́тся вси́ кла́няющiися истука́ннымъ, хва́лящiися о и́долѣхъ свои́хъ: поклони́теся Ему́, вси́ а́нгели Его́.
Слы́ша и возвесели́ся Сiо́нъ, и возра́довашася дще́ри Иуде́йскiя, суде́бъ ра́ди Твои́хъ, Го́споди:
я́ко Ты́ Госпо́дь вы́шнiй надъ все́ю земле́ю, зѣло́ превозне́слся еси́ надъ всѣ́ми бо́ги.
Лю́бящiи Го́спода, ненави́дите зла́я: храни́тъ Госпо́дь ду́шы преподо́бныхъ Свои́хъ, изъ руки́ грѣ́шничи изба́витъ я́.
Свѣ́тъ возсiя́ пра́веднику, и пра́вымъ се́рдцемъ весе́лiе.
Весели́теся, пра́веднiи, о Го́сподѣ, и исповѣ́дайте па́мять святы́ни Его́.
Псало́мъ Дави́ду.
Воспо́йте Го́сподеви пѣ́снь но́ву, я́ко ди́вна сотвори́ Госпо́дь: спасе́ Его́ десни́ца Его́ и мы́шца свята́я Его́.
Сказа́ Госпо́дь спасе́нiе Свое́, предъ язы́ки откры́ пра́вду Свою́.
Помяну́ ми́лость Свою́ Иа́кову и и́стину Свою́ до́му Изра́илеву: ви́дѣша вси́ концы́ земли́ спасе́нiе Бо́га на́шего.
Воскли́кните Богови, вся́ земля́, воспо́йте и ра́дуйтеся и по́йте.
По́йте Го́сподеви въ гу́слехъ, въ гу́слехъ и гла́сѣ псало́мстѣ,
въ труба́хъ ко́ваныхъ и гла́сомъ трубы́ ро́жаны: воструби́те предъ Царе́мъ Го́сподемъ.
Да подви́жится мо́ре и исполне́нiе его́, вселе́нная и вси́ живу́щiи на не́й.
Рѣ́ки воспле́щутъ руко́ю вку́пѣ, го́ры возра́дуются
от лица́ Госпо́дня, я́ко гряде́тъ, я́ко и́детъ суди́ти земли́: суди́ти вселе́ннѣй въ пра́вду, и лю́демъ пра́востiю.
Псало́мъ Дави́ду.
Госпо́дь воцари́ся, да гнѣ́ваются лю́дiе: сѣдя́й на Херуви́мѣхъ, да подви́жится земля́.
Госпо́дь въ Сiо́нѣ вели́къ, и высо́къ е́сть надъ всѣ́ми людьми́.
Да исповѣ́дятся и́мени Твоему́ вели́кому, я́ко стра́шно и свято е́сть.
И че́сть царе́ва су́дъ лю́битъ: Ты́ угото́валъ еси́ правоты́, су́дъ и пра́вду во Иа́ковѣ Ты́ сотвори́лъ еси́.
Возноси́те Го́спода Бо́га на́шего и покланя́йтеся подно́жiю но́гу Его́, я́ко свято е́сть.
Моисе́й и Ааро́нъ во иере́ехъ Его́, и Самуи́лъ въ призыва́ющихъ и́мя Его́: призыва́ху Го́спода, и То́й послу́шаше и́хъ.
Въ столпѣ́ о́блачнѣ глаго́лаше къ ни́мъ: я́ко храня́ху свидѣ́нiя Его́ и повелѣ́нiя Его́, я́же даде́ и́мъ.
Го́споди Бо́же на́шъ, Ты́ послу́шалъ еси́ и́хъ: Бо́же, Ты́ ми́лостивъ быва́лъ еси́ и́мъ, и мща́я на вся́ начина́нiя и́хъ.
Возноси́те Го́спода Бо́га на́шего и покланя́йтеся въ горѣ́ святѣ́й Его́: я́ко свя́тъ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ.
Псало́мъ Дави́ду во исповѣ́данiе.
Воскли́кните Богови вся́ земля́:
рабо́тайте Го́сподеви въ весе́лiи, вни́дите предъ Ни́мъ въ ра́дости.
Увѣ́дите, я́ко Госпо́дь То́й е́сть Бо́гъ на́шъ: То́й сотвори́ на́съ, а не мы́: мы́ же лю́дiе Его́ и о́вцы па́жити Его́.
Вни́дите во врата́ Его́ во исповѣ́данiи, во дворы́ Его́ въ пѣ́нiихъ: исповѣ́дайтеся Ему́, хвали́те и́мя Его́.
Я́ко бла́гъ Госпо́дь, въ вѣ́къ ми́лость Его́, и да́же до ро́да и ро́да и́стина Его́.
Псало́мъ Дави́ду.
Ми́лость и су́дъ воспою́ Тебѣ́, Го́споди:
пою́ и разумѣ́ю въ пути́ непоро́чнѣ: когда́ прiи́деши ко мнѣ́? Прехожда́хъ въ незло́бiи се́рдца моего́ посредѣ́ до́му моего́.
Не предлага́хъ предъ очи́ма мои́ма ве́щь законопресту́пную: творя́щыя преступле́нiе возненави́дѣхъ:
не прильпе́ мнѣ́ се́рдце стропти́во: уклоня́ющагося от мене́ лука́ваго не позна́хъ.
Оклевета́ющаго та́й и́скренняго своего́, сего́ изгоня́хъ: го́рдымъ о́комъ и несы́тымъ се́рдцемъ, съ си́мъ не ядя́хъ.
О́чи мои́ на вѣ́рныя земли́, посажда́ти я́ со мно́ю: ходя́й по пути́ непоро́чну, се́й ми́ служа́ше.
Не живя́ше посредѣ́ до́му моего́ творя́й горды́ню: глаго́ляй непра́ведная не исправля́ше предъ очи́ма мои́ма.
Воу́трiя избива́хъ вся́ грѣ́шныя земли́, е́же потреби́ти от гра́да Госпо́дня вся́ дѣ́лающыя беззако́нiе.
Моли́тва ни́щаго, егда́ уны́етъ и предъ Го́сподемъ пролiе́тъ моле́нiе свое́.
Го́споди, услы́ши моли́тву мою́, и во́пль мо́й къ Тебѣ́ да прiи́детъ.
Не отврати́ лица́ Твоего́ от мене́: въ о́ньже а́ще де́нь скорблю́, приклони́ ко мнѣ́ у́хо Твое́: въ о́ньже а́ще де́нь призову́ Тя, ско́ро услы́ши мя́.
Я́ко изчезо́ша я́ко ды́мъ дні́е мои́, и ко́сти моя́ я́ко суши́ло сосхо́шася.
Уя́звленъ бы́хъ я́ко трава́, и и́зсше се́рдце мое́, я́ко забы́хъ снѣ́сти хлѣ́бъ мо́й.
От гла́са воздыха́нiя моего́ прильпе́ ко́сть моя́ пло́ти мое́й.
Уподо́бихся нея́сыти пусты́ннѣй, бы́хъ я́ко нощны́й вра́нъ на ны́рищи {на разва́линѣ}.
Бдѣ́хъ и бы́хъ я́ко пти́ца осо́бящаяся на здѣ́ {на кро́вѣ}.
Ве́сь де́нь поноша́ху ми́ врази́ мои́, и хва́лящiи мя́ мно́ю {на мя́} кленя́хуся.
Зане́ пе́пелъ я́ко хлѣ́бъ ядя́хъ и питiе́ мое́ съ пла́чемъ растворя́хъ,
от лица́ гнѣ́ва Твоего́ и я́рости Твоея́: я́ко возне́съ низве́рглъ мя́ еси́.
Дні́е мои́ я́ко сѣ́нь уклони́шася, и а́зъ я́ко сѣ́но изсхо́хъ.
Ты́ же, Го́споди, во вѣ́къ пребыва́еши, и па́мять Твоя́ въ ро́дъ и ро́дъ.
Ты́ воскре́съ уще́дриши Сiо́на: я́ко вре́мя уще́дрити его́, я́ко прiи́де вре́мя.
Я́ко благоволи́ша раби́ Твои́ ка́менiе {о ка́менiи} его́, и пе́рсть его́ уще́дрятъ.
И убоя́тся язы́цы и́мене Госпо́дня, и вси́ ца́рiе зе́мстiи сла́вы Твоея́:
я́ко сози́ждетъ Госпо́дь Сiо́на и яви́тся во сла́вѣ Свое́й.
Призрѣ́ на моли́тву смире́нныхъ и не уничижи́ моле́нiя и́хъ.
Да напи́шется сiе́ въ ро́дъ и́нъ, и лю́дiе зи́ждемiи восхва́лятъ Го́спода:
я́ко прини́че съ высоты́ святы́я Своея́, Госпо́дь съ небесе́ на зе́млю призрѣ́,
услы́шати воздыха́нiе окова́нныхъ, разрѣши́ти сы́ны умерщвле́нныхъ:
возвѣсти́ти въ Сiо́нѣ и́мя Госпо́дне и хвалу́ Его́ во Иерусали́мѣ,
внегда́ собра́тися лю́демъ вку́пѣ и царе́мъ, е́же рабо́тати Го́сподеви.
Отвѣща́ Ему́ на пути́ крѣ́пости Его́: умале́нiе дні́й мои́хъ возвѣсти́ ми:
не возведи́ мене́ во преполове́нiе дні́й мои́хъ: въ ро́дѣ родо́въ лѣ́та Твоя́.
Въ нача́лѣхъ Ты́, Го́споди, зе́млю основа́лъ еси́, и дѣла́ руку́ Твое́ю су́ть небеса́.
Та́ поги́бнутъ, Ты́ же пребыва́еши: и вся́ я́ко ри́за обетша́ютъ, и я́ко оде́жду свiе́ши я́, и измѣня́тся.
Ты́ же то́йжде еси́, и лѣ́та Твоя́ не оскудѣ́ютъ.
Сы́нове ра́бъ Твои́хъ вселя́тся, и сѣ́мя и́хъ во вѣ́къ испра́вится.
Псало́мъ Дави́ду.
Благослови́, душе́ моя́, Го́спода, и вся́ вну́тренняя моя́, и́мя свято́е Его́:
благослови́, душе́ моя́, Го́спода, и не забыва́й всѣ́хъ воздая́нiй Его́:
очища́ющаго вся́ беззако́нiя твоя́, изцѣля́ющаго вся́ неду́ги твоя́,
избавля́ющаго от истлѣ́нiя живо́тъ тво́й, вѣнча́ющаго тя́ ми́лостiю и щедро́тами,
исполня́ющаго во благи́хъ жела́нiе твое́: обнови́тся я́ко о́рля ю́ность твоя́.
Творя́й ми́лостыни Госпо́дь и судьбу́ всѣ́мъ оби́димымъ.
Сказа́ пути́ Своя́ Моисе́ови, сыново́мъ Изра́илевымъ хотѣ́нiя Своя́.
Ще́дръ и ми́лостивъ Госпо́дь, долготерпѣли́въ и многоми́лостивъ.
Не до конца́ прогнѣ́вается, ниже́ во вѣ́къ вражду́етъ:
не по беззако́ниемъ на́шымъ сотвори́лъ е́сть на́мъ, ниже́ по грѣхо́мъ на́шымъ возда́лъ е́сть на́мъ.
Я́ко по высотѣ́ небе́снѣй от земли́, утверди́лъ е́сть Госпо́дь ми́лость Свою́ на боя́щихся Его́:
ели́ко отстоя́тъ восто́цы от за́падъ, уда́лилъ е́сть от на́съ беззако́нiя на́ша.
Я́коже ще́дритъ оте́цъ сы́ны, уще́дри Госпо́дь боя́щихся Его́.
Я́ко То́й позна́ созда́нiе на́ше, помяну́, я́ко пе́рсть есмы́.
Человѣ́къ, я́ко трава́ дні́е его́, я́ко цвѣ́тъ се́лный, та́ко оцвѣте́тъ:
я́ко ду́хъ про́йде въ не́мъ, и не бу́детъ, и не позна́етъ ктому́ мѣ́ста своего́.
Ми́лость же Госпо́дня от вѣ́ка и до вѣ́ка на боя́щихся Его́,
и пра́вда Его́ на сынѣ́хъ сыно́въ, храня́щихъ завѣ́тъ Его́ и по́мнящихъ за́повѣди Его́ твори́ти я́.
Госпо́дь на небеси́ угото́ва престо́лъ Сво́й, и ца́рство Его́ всѣ́ми облада́етъ.
Благослови́те Го́спода, вси́ А́нгели Его́, си́льнiи крѣ́постiю, творя́щiи сло́во Его́, услы́шати гла́съ слове́съ Его́.
Благослови́те Го́спода, вся́ си́лы Его́, слуги́ Его́, творя́щiи во́лю Его́.
Благослови́те Го́спода, вся́ дѣла́ Его́ на вся́комъ мѣ́стѣ влады́чества Его́: благослови́, душе́ моя́, Го́спода.
Псало́мъ Дави́ду, о мiрстѣ́мъ бытiи́.
Благослови́, душе́ моя́, Го́спода. Го́споди Бо́же мо́й, возвели́чился еси́ зѣло́: во исповѣ́данiе и въ велелѣ́поту обле́клся еси́:
одѣя́йся свѣ́томъ я́ко ри́зою, простира́яй не́бо я́ко ко́жу:
покрыва́яй вода́ми превы́спренняя Своя́, полага́яй о́блаки на восхожде́нiе Свое́, ходя́й на крилу́ вѣ́треню:
творя́й а́нгелы Своя́ ду́хи, и слуги́ Своя́ пла́мень о́гненный:
основа́яй зе́млю на тве́рди ея́: не преклони́тся въ вѣ́къ вѣ́ка.
Бе́здна я́ко ри́за одѣя́нiе ея́, на гора́хъ ста́нутъ во́ды:
от запреще́нiя Твоего́ побѣ́гнутъ, от гла́са гро́ма Твоего́ убоя́тся.
Восхо́дятъ го́ры, и низхо́дятъ поля́, въ мѣ́сто е́же основа́лъ еси́ и́мъ.
Предѣ́лъ положи́лъ еси́, его́же не пре́йдутъ, ниже́ обратя́тся покры́ти зе́млю.
Посыла́яй исто́чники въ де́брехъ, посредѣ́ го́ръ про́йдутъ во́ды.
Напая́ютъ вся́ звѣ́ри се́лныя, жду́тъ {воспрiи́мутъ} она́гри въ жа́жду свою́.
На ты́хъ пти́цы небе́сныя привита́ютъ: от среды́ ка́менiя дадя́тъ гла́съ.
Напая́яй го́ры от превы́спреннихъ Свои́хъ: от плода́ дѣ́лъ Твои́хъ насы́тится земля́.
Прозяба́яй траву́ ското́мъ, и зла́къ на слу́жбу человѣ́комъ, извести́ хлѣ́бъ от земли́:
и вино́ весели́тъ се́рдце человѣ́ка, ума́стити лице́ еле́емъ: и хлѣ́бъ се́рдце человѣ́ка укрѣпи́тъ.
Насы́тятся древа́ польска́я, ке́дри Лива́нстiи, и́хже еси́ насади́лъ:
та́мо пти́цы вогнѣздя́тся, ероді́ево жили́ще предводи́телствуетъ и́ми.
Го́ры высо́кiя еле́немъ, ка́мень прибѣ́жище за́яцемъ.
Сотвори́лъ е́сть луну́ во времена́: со́лнце позна́ за́падъ сво́й.
Положи́лъ еси́ тму́, и бы́сть но́щь, въ не́йже про́йдутъ вси́ звѣ́рiе дубра́внiи,
ски́мни рыка́ющiи восхи́тити и взыска́ти от Бо́га пи́щу себѣ́.
Возсiя́ со́лнце, и собра́шася, и въ ло́жахъ свои́хъ ля́гутъ.
Изы́детъ человѣ́къ на дѣ́ло свое́ и на дѣ́ланiе свое́ до ве́чера.
Я́ко возвели́чишася дѣла́ Твоя́, Го́споди: вся́ прему́дростiю сотвори́лъ еси́: испо́лнися земля́ тва́ри Твоея́.
Сiе́ мо́ре вели́кое и простра́нное: та́мо га́ди, и́хже нѣ́сть числа́, живо́тная ма́лая съ вели́кими:
та́мо корабли́ препла́ваютъ, змі́й се́й, его́же созда́лъ еси́ руга́тися ему́.
Вся́ къ Тебѣ́ ча́ютъ, да́ти пи́щу и́мъ во бла́го вре́мя.
Да́вшу Тебѣ́ и́мъ, соберу́тъ: отве́рзшу Тебѣ́ ру́ку, вся́ческая испо́лнятся бла́гости:
отвра́щшу же Тебѣ́ лице́, возмяту́тся: отъи́меши ду́хъ и́хъ, и изче́знутъ и въ пе́рсть свою́ возвратя́тся:
по́слеши ду́ха Твоего́, и сози́ждутся, и обнови́ши лице́ земли́.
Бу́ди сла́ва Госпо́дня во вѣ́ки: возвесели́тся Госпо́дь о дѣ́лѣхъ Свои́хъ:
призира́яй на зе́млю и творя́й ю́ трясти́ся: прикаса́яйся гора́мъ, и дымя́тся.
Воспою́ Го́сподеви въ животѣ́ мое́мъ, пою́ Бо́гу моему́, до́ндеже е́смь:
да услади́тся Ему́ бесѣ́да моя́, а́зъ же возвеселю́ся о Го́сподѣ.
Да изче́знутъ грѣ́шницы от земли́, и беззако́нницы, я́коже не бы́ти и́мъ. Благослови́, душе́ моя́, Го́спода.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви и призыва́йте и́мя Его́, возвѣсти́те во язы́цѣхъ дѣла́ Его́:
воспо́йте Ему́ и по́йте Ему́, повѣ́дите вся́ чудеса́ Его́.
Хвали́теся о и́мени святѣ́мъ Его́: да возвесели́тся се́рдце и́щущихъ Го́спода:
взыщи́те Го́спода и утверди́теся, взыщи́те лица́ Его́ вы́ну.
Помяни́те чудеса́ Его́, я́же сотвори́, чудеса́ Его́ и судьбы́ у́стъ Его́,
сѣ́мя Авраа́мле раби́ Его́, сы́нове Иа́ковли избра́ннiи Его́.
То́й Госпо́дь Бо́гъ на́шъ: по все́й земли́ судьбы́ Его́.
Помяну́ въ вѣ́къ завѣ́тъ Сво́й, сло́во, е́же заповѣ́да въ ты́сящы родо́въ,
е́же завѣща́ Авраа́му, и кля́тву Свою́ Исаа́ку:
и поста́ви ю́ Иа́кову въ повелѣ́нiе и Изра́илю въ завѣ́тъ вѣ́ченъ,
глаго́ля: тебѣ́ да́мъ зе́млю Ханаа́ню, у́же достоя́нiя ва́шего.
Внегда́ бы́ти и́мъ ма́лымъ число́мъ, малѣ́йшымъ и прише́лцемъ въ не́й,
и преидо́ша от язы́ка въ язы́къ и от ца́рствiя въ лю́ди и́ны:
не оста́ви человѣ́ка оби́дѣти и́хъ и обличи́ о ни́хъ цари́:
не прикаса́йтеся пома́заннымъ Мои́мъ, и во проро́цѣхъ Мои́хъ не лука́внуйте.
И призва́ гла́дъ на зе́млю: вся́ко утвержде́нiе хлѣ́бное сотры́.
Посла́ предъ ни́ми человѣ́ка: въ раба́ про́данъ бы́сть Ио́сифъ.
Смири́ша во око́вахъ но́зѣ его́, желѣ́зо про́йде душа́ его́,
до́ндеже прiи́де сло́во Его́: сло́во Госпо́дне разжже́ его́.
Посла́ ца́рь и разрѣши́ его́: кня́зь люді́й, и оста́ви {отпусти́} его́.
Поста́ви его́ господи́на до́му своему́ и кня́зя всему́ стяжа́нiю своему́,
наказа́ти кня́зи его́ я́ко себе́ и ста́рцы его́ умудри́ти.
И вни́де Изра́иль во Еги́петъ, и Иа́ковъ прише́лствова въ зе́млю Ха́мову.
И возрасти́ лю́ди Своя́ зѣло́ и укрѣпи́ я́ па́че враго́въ и́хъ.
Преврати́ се́рдце и́хъ возненави́дѣти лю́ди Его́, ле́сть сотвори́ти въ рабѣ́хъ Его́.
Посла́ Моисе́а раба́ Своего́, Ааро́на, его́же избра́ Себѣ́:
положи́ въ ни́хъ словеса́ зна́менiй Свои́хъ и чуде́съ Свои́хъ въ земли́ Ха́мовѣ.
Посла́ тму́ и помрачи́, я́ко преогорчи́ша словеса́ Его́.
Преложи́ во́ды и́хъ въ кро́вь и измори́ ры́бы и́хъ.
Воскипѣ́ земля́ и́хъ жа́бами въ сокро́вищницахъ царе́й и́хъ.
Рече́, и прiидо́ша пе́сiя му́хи и скни́пы во вся́ предѣ́лы и́хъ.
Положи́ дожди́ и́хъ гра́ды, о́гнь попаля́ющь въ земли́ и́хъ:
и порази́ виногра́ды и́хъ и смо́квы и́хъ, и сотры́ вся́кое дре́во предѣ́лъ и́хъ.
Рече́, и прiидо́ша пру́зи и гу́сеницы, и́мже не бѣ́ числа́,
и снѣдо́ша вся́ку траву́ въ земли́ и́хъ, и поядо́ша вся́къ пло́дъ земли́ и́хъ.
И порази́ вся́каго пе́рвенца въ земли́ и́хъ, нача́токъ вся́каго труда́ и́хъ:
и изведе́ я́ съ сребро́мъ и зла́томъ: и не бѣ́ въ колѣ́нѣхъ и́хъ боля́й.
Возвесели́ся Еги́петъ во исхожде́нiи и́хъ: я́ко нападе́ стра́хъ и́хъ на ня́.
Распростре́ о́блакъ въ покро́въ и́мъ, и о́гнь, е́же просвѣти́ти и́мъ но́щiю.
Проси́ша, и прiидо́ша кра́стели, и хлѣ́ба небе́снаго насы́ти я́:
разве́рзе ка́мень, и потеко́ша во́ды, потеко́ша въ безво́дныхъ рѣ́ки:
я́ко помяну́ сло́во свято́е Свое́, е́же ко Авраа́му рабу́ Своему́.
И изведе́ лю́ди Своя́ въ ра́дости и избра́нныя Своя́ въ весе́лiи.
И даде́ и́мъ страны́ язы́къ, и труды́ люді́й наслѣ́доваша:
я́ко да сохраня́тъ оправда́нiя Его́ и зако́на Его́ взы́щутъ.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Кто́ возглаго́летъ си́лы Госпо́дни, слы́шаны сотвори́тъ вся́ хвалы́ Его́?
Блаже́ни храня́щiи су́дъ и творя́щiи пра́вду во вся́кое вре́мя.
Помяни́ на́съ, Го́споди, во благоволе́нiи люді́й Твои́хъ, посѣти́ на́съ спасе́нiемъ Твои́мъ,
ви́дѣти во бла́гости избра́нныя Твоя́, возвесели́тися въ весе́лiи язы́ка Твоего́, хвали́тися съ достоя́нiемъ Твои́мъ.
Согрѣши́хомъ со отцы́ на́шими, беззако́нновахомъ, непра́вдовахомъ:
отцы́ на́ши во Еги́птѣ не разумѣ́ша чуде́съ Твои́хъ, ни помяну́ша мно́жества ми́лости Твоея́: и преогорчи́ша восходя́ще въ Чермно́е мо́ре.
И спасе́ и́хъ и́мене Своего́ ра́ди, сказа́ти си́лу Свою́:
и запрети́ Чермно́му мо́рю, и изся́че: и наста́ви {преведе́} я́ въ бе́зднѣ я́ко въ пусты́ни.
И спасе́ я́ изъ руки́ ненави́дящихъ и изба́ви я́ изъ руки́ враго́въ.
Покры́ вода́ стужа́ющыя и́мъ: ни еди́нъ от ни́хъ избы́сть.
И вѣ́роваша словеси́ Его́ и воспѣ́ша хвалу́ Его́.
Ускори́ша, забы́ша дѣла́ Его́, не стерпѣ́ша совѣ́та Его́:
и похотѣ́ша жела́нiю въ пусты́ни и искуси́ша Бо́га въ безво́днѣй.
И даде́ и́мъ проше́нiе и́хъ, посла́ сы́тость въ ду́шы и́хъ.
И прогнѣ́ваша Моисе́а въ стану́, Ааро́на свята́го Госпо́дня.
Отве́рзеся земля́ и пожре́ Даѳа́на и покры́ на со́нмищи Авиро́на:
и разжже́ся о́гнь въ со́нмѣ и́хъ, пла́мень попали́ грѣ́шники.
И сотвори́ша телца́ въ Хори́вѣ и поклони́шася истука́нному:
и измѣни́ша сла́ву Его́ въ подо́бiе телца́ яду́щаго траву́.
И забы́ша Бо́га спаса́ющаго и́хъ, сотво́ршаго ве́лiя во Еги́птѣ,
чудеса́ въ земли́ Ха́мовѣ, стра́шная въ мо́ри Чермнѣ́мъ.
И рече́ потреби́ти и́хъ, а́ще не бы́ Моисе́й избра́нный Его́ ста́лъ въ сокруше́нiи предъ Ни́мъ, возврати́ти я́рость Его́, да не погуби́тъ и́хъ.
И уничижи́ша зе́млю жела́нную, не я́ша вѣ́ры словеси́ Его́:
и поропта́ша въ селе́нiихъ свои́хъ, не услы́шаша гла́са Госпо́дня.
И воздви́же ру́ку Свою́ на ня́, низложи́ти я́ въ пусты́ни,
и низложи́ти сѣ́мя и́хъ во язы́цѣхъ, и расточи́ти я́ въ страны́.
И причасти́шася Веельфего́ру и снѣдо́ша же́ртвы ме́ртвыхъ:
и раздражи́ша Его́ въ начина́нiихъ свои́хъ, и умно́жися въ ни́хъ паде́нiе.
И ста́ Финее́съ и уми́лостиви, и преста́ сѣ́чь:
и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду, въ ро́дъ и ро́дъ до вѣ́ка.
И прогнѣ́ваша Его́ на водѣ́ Прерѣка́нiя, и озло́бленъ бы́сть Моисе́й и́хъ ра́ди:
я́ко преогорчи́ша ду́хъ его́ и ра́знствова устна́ма свои́ма.
Не потреби́ша язы́ки, я́же рече́ Госпо́дь и́мъ.
И смѣси́шася во язы́цѣхъ и навыко́ша дѣло́мъ и́хъ:
и порабо́таша истука́ннымъ и́хъ, и бы́сть и́мъ въ собла́знъ.
И пожро́ша сы́ны своя́ и дще́ри своя́ бѣсово́мъ,
и пролiя́ша кро́вь непови́нную, кро́вь сыно́въ свои́хъ и дще́рей, я́же пожро́ша истука́ннымъ Ханаа́нскимъ: и убiе́на бы́сть земля́ и́хъ кровьми́
и оскверни́ся въ дѣ́лѣхъ и́хъ: и соблуди́ша въ начина́нiихъ свои́хъ.
И разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на лю́ди Своя́ и омерзи́ достоя́нiе Свое́:
и предаде́ я́ въ ру́ки враго́въ, и облада́ша и́ми ненави́дящiи и́хъ.
И стужи́ша и́мъ врази́ и́хъ: и смири́шася подъ рука́ми и́хъ.
Мно́жицею изба́ви я́: ті́и же преогорчи́ша Его́ совѣ́томъ свои́мъ, и смири́шася въ беззако́нiихъ свои́хъ.
И ви́дѣ Госпо́дь, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, внегда́ услы́шаше моле́нiе и́хъ:
и помяну́ завѣ́тъ Сво́й, и раска́яся по мно́жеству ми́лости Своея́:
и даде́ я́ въ щедро́ты предъ всѣ́ми плѣни́вшими я́.
Спаси́ ны, Го́споди, Бо́же на́шъ, и собери́ ны от язы́къ, исповѣ́датися и́мени Твоему́ свято́му, хвали́тися во хвалѣ́ Твое́й.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от вѣ́ка и до вѣ́ка. И реку́тъ вси́ лю́дiе: бу́ди, бу́ди.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Да реку́тъ изба́вленнiи Го́сподемъ, и́хже изба́ви изъ руки́ врага́,
и от стра́нъ собра́ и́хъ, от восто́къ и за́падъ, и сѣ́вера и мо́ря:
заблуди́ша въ пусты́ни безво́днѣй, пути́ гра́да оби́телнаго не обрѣто́ша:
а́лчуще и жа́ждуще, душа́ и́хъ въ ни́хъ изчезе́.
И воззва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от ну́ждъ и́хъ изба́ви я́:
и наста́ви я́ на пу́ть пра́въ, вни́ти во гра́дъ оби́телный.
Да исповѣ́дятся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
я́ко насы́тилъ е́сть ду́шу тщу́, и ду́шу а́лчущу испо́лни бла́гъ:
сѣдя́щыя во тмѣ́ и сѣ́ни сме́ртнѣй, окова́нныя нището́ю и желѣ́зомъ,
я́ко преогорчи́ша словеса́ Бо́жiя, и совѣ́тъ Вы́шняго раздражи́ша.
И смири́ся въ трудѣ́хъ се́рдце и́хъ, и изнемого́ша, и не бѣ́ помага́яй.
И воззва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от ну́ждъ и́хъ спасе́ я́:
и изведе́ я́ изъ тмы́ и сѣ́ни сме́ртныя, и у́зы и́хъ растерза́.
Да исповѣ́дятся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
я́ко сокруши́ врата́ мѣ́дная, и вереи́ желѣ́зныя сломи́.
Воспрiя́тъ я́ от пути́ беззако́нiя и́хъ: беззако́нiй бо ра́ди свои́хъ смири́шася.
Вся́каго бра́шна возгнуша́ся душа́ и́хъ, и прибли́жишася до вра́тъ сме́ртныхъ.
И воззва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от ну́ждъ и́хъ спасе́ я́:
посла́ сло́во Свое́, и изцѣли́ я́, и изба́ви я́ от растлѣ́нiй и́хъ.
Да исповѣ́дятся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
и да пожру́тъ Ему́ же́ртву хвалы́ и да возвѣстя́тъ дѣла́ Его́ въ ра́дости.
Сходя́щiи въ мо́ре въ корабле́хъ, творя́щiи дѣ́ланiя въ вода́хъ мно́гихъ,
ті́и ви́дѣша дѣла́ Госпо́дня и чудеса́ Его́ во глубинѣ́.
Рече́, и ста́ ду́хъ бу́ренъ, и вознесо́шася во́лны его́:
восхо́дятъ до небе́съ и низхо́дятъ до бе́зднъ: душа́ и́хъ въ злы́хъ та́яше:
смято́шася, подвиго́шася я́ко пiя́ный, и вся́ му́дрость и́хъ поглощена́ бы́сть.
И воззва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от ну́ждъ и́хъ изведе́ я́:
и повелѣ́ бу́ри, и ста́ въ тишину́, и умолко́ша во́лны его́.
И возвесели́шася, я́ко умолко́ша, и наста́ви я́ въ приста́нище хотѣ́нiя Своего́.
Да исповѣ́дятся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
да вознесу́тъ Его́ въ це́ркви людстѣ́й, и на сѣда́лищи ста́рецъ восхва́лятъ Его́.
Положи́лъ е́сть рѣ́ки въ пусты́ню и исхо́диша водна́я въ жа́жду,
зе́млю плодоно́сную въ сла́ность, от зло́бы живу́щихъ на не́й.
Положи́лъ е́сть пусты́ню во езе́ра водна́я и зе́млю безво́дную во исхо́дища водна́я.
И насели́ та́мо а́лчущыя, и соста́виша гра́ды оби́телны:
и насѣ́яша се́ла, и насади́ша виногра́ды, и сотвори́ша пло́дъ жи́тенъ.
И благослови́ я́, и умно́жишася зѣло́: и скоты́ и́хъ не ума́ли.
И ума́лишася и озло́бишася от ско́рби зо́лъ и болѣ́зни:
излiя́ся уничиже́нiе на кня́зи и́хъ, и облазни́ {заблужда́ти сотвори́} я́ по непрохо́днѣй, а не по пути́.
И помо́же убо́гу от нищеты́ и положи́ я́ко о́вцы оте́чествiя.
У́зрятъ пра́вiи и возвеселя́тся, и вся́кое беззако́нiе загради́тъ уста́ своя́.
Кто́ прему́дръ и сохрани́тъ сiя́? И уразумѣ́ютъ ми́лости Госпо́дни.
Пѣ́снь, псало́мъ Дави́ду.
Гото́во се́рдце мое́, Бо́же, гото́во се́рдце мое́: воспою́ и пою́ во сла́вѣ мое́й.
Воста́ни, сла́ва моя́, воста́ни, псалти́рю и гу́сли: воста́ну ра́но.
Исповѣ́мся Тебѣ́ въ лю́дехъ, Го́споди, пою́ Тебѣ́ во язы́цѣхъ:
я́ко ве́лiя верху́ небе́съ ми́лость Твоя́ и до о́блакъ и́стина Твоя́.
Вознеси́ся на небеса́, Бо́же, и по все́й земли́ сла́ва Твоя́,
я́ко да изба́вятся возлю́бленнiи Твои́: спаси́ десни́цею Твое́ю и услы́ши мя́.
Бо́гъ возглаго́ла во святѣ́мъ Свое́мъ: вознесу́ся и раздѣлю́ Сики́му, и удо́ль Селе́нiй размѣ́рю.
Мо́й е́сть Галаа́дъ, и Мо́й е́сть Манассі́й, и Ефре́мъ заступле́нiе главы́ Моея́: Иу́да ца́рь Мо́й,
Моа́въ коно́бъ упова́нiя Моего́: на Идуме́ю наложу́ сапо́гъ Мо́й: Мнѣ́ иноплеме́нницы покори́шася.
Кто́ введе́тъ мя́ во гра́дъ огражде́нiя? Или́ кто́ наста́витъ мя́ до Идуме́и?
Не Ты́ ли, Бо́же, отри́нувый на́съ, и не изы́деши, Бо́же, въ си́лахъ на́шихъ?
Да́ждь на́мъ по́мощь от ско́рби: и су́етно спасе́нiе человѣ́ческо.
О Бо́зѣ сотвори́мъ си́лу, и То́й уничижи́тъ враги́ на́шя.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, хвалы́ моея́ не премолчи́:
я́ко уста́ грѣ́шнича и уста́ льсти́ваго на мя́ отверзо́шася, глаго́лаша на мя́ язы́комъ льсти́вымъ,
и словесы́ ненави́стными обыдо́ша мя́, и бра́шася со мно́ю ту́не.
Вмѣ́сто е́же люби́ти мя́, оболга́ху мя́, а́зъ же моля́хся:
и положи́ша на мя́ зла́я за блага́я, и не́нависть за возлюбле́нiе мое́.
Поста́ви на него́ грѣ́шника, и дiа́волъ да ста́нетъ одесну́ю его́:
внегда́ суди́тися ему́, да изы́детъ осужде́нъ, и моли́тва его́ да бу́детъ въ грѣ́хъ.
Да бу́дутъ дні́е его́ ма́ли, и епи́скопство его́ да прiи́метъ и́нъ:
да бу́дутъ сы́нове его́ си́ри, и жена́ его́ вдова́:
дви́жущеся да преселя́тся сы́нове его́ и воспро́сятъ, да изгна́ни бу́дутъ изъ домо́въ свои́хъ.
Да взы́щетъ заимода́вецъ вся́, ели́ка су́ть его́: и да восхи́тятъ чужді́и труды́ его́.
Да не бу́детъ ему́ засту́пника, ниже́ да бу́детъ ущедря́яй сироты́ его́:
да бу́дутъ ча́да его́ въ погубле́нiе, въ ро́дѣ еди́нѣмъ да потреби́тся и́мя его́.
Да воспомяне́тся беззако́нiе оте́цъ его́ предъ Го́сподемъ, и грѣ́хъ ма́тере его́ да не очи́стится:
да бу́дутъ предъ Го́сподемъ вы́ну, и да потреби́тся от земли́ па́мять и́хъ:
зане́же не помяну́ сотвори́ти ми́лость, и погна́ человѣ́ка ни́ща и убо́га, и умиле́на се́рдцемъ умертви́ти.
И возлюби́ кля́тву, и прiи́детъ ему́: и не восхотѣ́ благослове́нiя, и удали́тся от него́.
И облече́ся въ кля́тву я́ко въ ри́зу, и вни́де я́ко вода́ во утро́бу его́ и я́ко еле́й въ ко́сти его́:
да бу́детъ ему́ я́ко ри́за, въ ню́же облачи́тся, и я́ко по́ясъ, и́мже вы́ну опоясу́ется.
Сiе́ дѣ́ло оболга́ющихъ мя́ у Го́спода и глаго́лющихъ лука́вая на ду́шу мою́.
И Ты́, Го́споди, Го́споди, сотвори́ со мно́ю и́мене ра́ди Твоего́, я́ко бла́га ми́лость Твоя́:
изба́ви мя́, я́ко ни́щъ и убо́гъ е́смь а́зъ, и се́рдце мое́ смяте́ся вну́трь мене́.
Я́ко сѣ́нь, внегда́ уклони́тися е́й, отъя́хся: стрясо́хся я́ко пру́зи.
Колѣ́на моя́ изнемо́госта от поста́, и пло́ть моя́ измѣни́ся еле́а ра́ди.
И а́зъ бы́хъ поноше́нiе и́мъ: ви́дѣша мя́, покива́ша глава́ми свои́ми.
Помози́ ми, Го́споди Бо́же мо́й, и спаси́ мя по ми́лости Твое́й:
и да разумѣ́ютъ, я́ко рука́ Твоя́ сiя́, и Ты́, Го́споди, сотвори́лъ еси́ ю́.
Проклену́тъ ті́и, и Ты́ благослови́ши: востаю́щiи на мя́ да постыдя́тся, ра́бъ же Тво́й возвесели́тся.
Да облеку́тся оболга́ющiи мя́ въ срамоту́ и оде́ждутся я́ко оде́ждою студо́мъ свои́мъ.
Исповѣ́мся Го́сподеви зѣло́ усты́ мои́ми и посредѣ́ мно́гихъ восхвалю́ Его́:
я́ко предста́ одесну́ю убо́гаго, е́же спасти́ от гоня́щихъ ду́шу мою́.
Псало́мъ Дави́ду.
Рече́ Госпо́дь Го́сподеви моему́: сѣди́ одесну́ю Мене́, до́ндеже положу́ враги́ Твоя́ подно́жiе но́гъ Твои́хъ.
Же́злъ си́лы по́слетъ Ти́ Госпо́дь от Сiо́на, и го́сподствуй посредѣ́ враго́въ Твои́хъ.
Съ Тобо́ю нача́ло въ де́нь си́лы Твоея́, во свѣ́тлостехъ святы́хъ Твои́хъ: изъ чре́ва пре́жде денни́цы роди́хъ Тя́.
Кля́тся Госпо́дь и не раска́ется: Ты́ иере́й во вѣ́къ по чи́ну Мелхиседе́кову.
Госпо́дь одесну́ю Тебе́ сокруши́лъ е́сть въ де́нь гнѣ́ва Своего́ цари́:
су́дитъ во язы́цѣхъ, испо́лнитъ паде́нiя, сокруши́тъ главы́ на земли́ мно́гихъ.
От пото́ка на пути́ пiе́тъ: сего́ ра́ди вознесе́тъ главу́.
Аллилу́iа.
Исповѣ́мся Тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ въ совѣ́тѣ пра́выхъ и со́нмѣ.
Ве́лiя дѣла́ Госпо́дня, изы́скана во всѣ́хъ во́ляхъ его́:
исповѣ́данiе и великолѣ́пiе дѣ́ло Его́, и пра́вда Его́ пребыва́етъ въ вѣ́къ вѣ́ка.
Па́мять сотвори́лъ е́сть чуде́съ Свои́хъ: ми́лостивъ и ще́дръ Госпо́дь.
Пи́щу даде́ боя́щымся Его́: помяне́тъ въ вѣ́къ завѣ́тъ Сво́й.
Крѣ́пость дѣ́лъ Свои́хъ возвѣсти́ лю́демъ Свои́мъ, да́ти и́мъ достоя́нiе язы́къ.
Дѣла́ ру́къ Его́ и́стина и су́дъ, вѣ́рны вся́ за́повѣди Его́,
утверже́ны въ вѣ́къ вѣ́ка, сотворе́ны во и́стинѣ и правотѣ́.
Избавле́нiе посла́ лю́демъ Свои́мъ: заповѣ́да въ вѣ́къ завѣ́тъ Сво́й: свято и стра́шно и́мя Его́.
Нача́ло прему́дрости стра́хъ Госпо́день, ра́зумъ же бла́гъ всѣ́мъ творя́щымъ и́: хвала́ Его́ пребыва́етъ въ вѣ́къ вѣ́ка.
Аллилу́iа, псало́мъ.
Блаже́нъ му́жъ боя́йся Го́спода, въ за́повѣдехъ Его́ восхо́щетъ зѣло́.
Си́льно на земли́ бу́детъ сѣ́мя его́, ро́дъ пра́выхъ благослови́тся:
сла́ва и бога́тство въ дому́ его́, и пра́вда его́ пребыва́етъ въ вѣ́къ вѣ́ка.
Возсiя́ во тмѣ́ свѣ́тъ пра́вымъ: ми́лостивъ и ще́дръ и пра́веденъ.
Бла́гъ му́жъ ще́дря и дая́: устро́итъ словеса́ своя́ на судѣ́, я́ко въ вѣ́къ не подви́жится.
Въ па́мять вѣ́чную бу́детъ пра́ведникъ.
От слу́ха зла́ не убои́тся:
гото́во се́рдце его́ упова́ти на Го́спода: утверди́ся се́рдце его́, не убои́тся, до́ндеже воззри́тъ на враги́ своя́.
Расточи́, даде́ убо́гимъ: пра́вда его́ пребыва́етъ во вѣ́къ вѣ́ка: ро́гъ его́ вознесе́тся въ сла́вѣ.
Грѣ́шникъ у́зритъ и прогнѣ́вается зубы́ свои́ми поскреже́щетъ и раста́етъ: жела́нiе грѣ́шника поги́бнетъ.
Аллилу́iа.
Хвали́те, о́троцы, Го́спода, хвали́те и́мя Госпо́дне.
Бу́ди и́мя Госпо́дне благослове́но отны́нѣ и до вѣ́ка.
От восто́къ со́лнца до за́падъ хва́льно и́мя Госпо́дне.
Высо́къ надъ всѣ́ми язы́ки Госпо́дь: надъ небесы́ сла́ва Его́.
Кто́ я́ко Госпо́дь Бо́гъ на́шъ? На высо́кихъ живы́й,
и на смире́нныя призира́яй на небеси́ и на земли́:
воздвиза́яй от земли́ ни́ща, и от гно́ища возвыша́яй убо́га:
посади́ти его́ съ кня́зи, съ кня́зи люді́й свои́хъ:
вселя́я непло́довь въ до́мъ, ма́терь о ча́дѣхъ веселя́щуся.
Аллилу́iа.
Во исхо́дѣ Изра́илевѣ от Еги́пта, до́му Иа́ковля изъ люді́й ва́рваръ,
бы́сть Иуде́а святы́ня Его́, Изра́иль о́бласть Его́.
Мо́ре ви́дѣ и побѣже́, Иорда́нъ возврати́ся вспя́ть:
го́ры взыгра́шася я́ко овни́, и хо́лми я́ко а́гнцы о́вчiи.
Что́ ти е́сть, мо́ре, я́ко побѣ́гло еси́, и тебѣ́, Иорда́не, я́ко возврати́лся еси́ вспя́ть:
го́ры, я́ко взыгра́стеся я́ко овни́, и хо́лми я́ко а́гнцы о́вчiи.
От лица́ Госпо́дня подви́жеся земля́, от лица́ Бо́га Иа́ковля:
обра́щшаго ка́мень во езе́ра водна́я и несѣко́мый во исто́чники водны́я.
Не на́мъ, Го́споди, не на́мъ, но и́мени Твоему́ да́ждь сла́ву о ми́лости Твое́й и и́стинѣ Твое́й:
да не когда́ реку́тъ язы́цы: гдѣ́ е́сть Бо́гъ и́хъ?
Бо́гъ же на́шъ на небеси́ и на земли́, вся́ ели́ка восхотѣ́, сотвори́.
И́доли язы́къ сребро́ и зла́то, дѣла́ ру́къ человѣ́ческихъ:
уста́ и́мутъ, и не возглаго́лютъ: о́чи и́мутъ, и не у́зрятъ:
у́шы и́мутъ, и не услы́шатъ: но́здри и́мутъ, и не обоня́ютъ:
ру́цѣ и́мутъ, и не ося́жутъ: но́зѣ и́мутъ, и не по́йдутъ: не возглася́тъ горта́немъ свои́мъ.
Подо́бни и́мъ да бу́дутъ творя́щiи я́ и вси́ надѣ́ющiися на ня́.
До́мъ Изра́илевъ упова́ на Го́спода: помо́щникъ и защи́титель и́мъ е́сть.
До́мъ Ааро́нь упова́ на Го́спода: помо́щникъ и защи́титель и́мъ е́сть.
Боя́щiися Го́спода упова́ша на Го́спода: помо́щникъ и защи́титель и́мъ е́сть.
Госпо́дь помяну́въ ны́ благослови́лъ е́сть на́съ: благослови́лъ е́сть до́мъ Изра́илевъ, благослови́лъ е́сть до́мъ Ааро́нь,
благослови́лъ е́сть боя́щыяся Го́спода, ма́лыя съ вели́кими.
Да приложи́тъ Госпо́дь на вы́, на вы́ и на сы́ны ва́шя:
благослове́ни вы́ Го́сподеви, сотво́ршему небо и зе́млю.
Не́бо небесе́ Го́сподеви, зе́млю же даде́ сыново́мъ человѣ́ческимъ.
Не ме́ртвiи восхва́лятъ Тя́, Го́споди, ниже́ вси́ низходя́щiи во а́дъ:
но мы́ живі́и благослови́мъ Го́спода отны́нѣ и до вѣ́ка.
Аллилу́iа.
Возлюби́хъ, я́ко услы́шитъ Госпо́дь гла́съ моле́нiя моего́,
я́ко приклони́ у́хо Свое́ мнѣ́: и во дни́ моя́ призову́.
Объя́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, бѣды́ а́довы обрѣто́ша мя́: ско́рбь и болѣ́знь обрѣто́хъ–
–и и́мя Госпо́дне призва́хъ: 4о, Го́споди, изба́ви ду́шу мою́:–
–ми́лостивъ Госпо́дь и пра́веденъ, и Бо́гъ на́шъ ми́луетъ.
5Храня́й младе́нцы Госпо́дь: смири́хся, и спасе́ мя.
6Обрати́ся, душе́ моя́, въ поко́й тво́й, я́ко Госпо́дь благодѣ́йствова тя́:
7я́ко изъя́тъ ду́шу мою́ от сме́рти, о́чи мои́ от сле́зъ и но́зѣ мои́ от поползнове́нiя.
8Благоугожду́ предъ Го́сподемъ во странѣ́ живы́хъ.
Аллилу́iа.
Вѣ́ровахъ, тѣ́мже возглаго́лахъ: а́зъ же смири́хся зѣло́.
А́зъ же рѣ́хъ во изступле́нiи мое́мъ: вся́къ человѣ́къ ло́жъ.
Что́ возда́мъ Го́сподеви о всѣ́хъ, я́же воздаде́ ми?
Ча́шу спасе́нiя прiиму́ и и́мя Госпо́дне призову́:
моли́твы моя́ Го́сподеви возда́мъ предъ всѣ́ми людьми́ Его́.
Честна́ предъ Го́сподемъ сме́рть преподо́бныхъ Его́.
О, Го́споди, а́зъ ра́бъ Тво́й, а́зъ ра́бъ Тво́й и сы́нъ рабы́ни Твоея́: растерза́лъ еси́ у́зы моя́.
Тебѣ́ пожру́ же́ртву хвалы́, и во и́мя Госпо́дне призову́.
Моли́твы моя́ Го́сподеви возда́мъ предъ всѣ́ми людьми́ Его́,
во дво́рѣхъ до́му Госпо́дня, посредѣ́ тебе́, Иерусали́ме.
Аллилу́iа.
Хвали́те Го́спода, вси́ язы́цы, похвали́те Его́, вси́ лю́дiе:
я́ко утверди́ся ми́лость Его́ на на́съ, и и́стина Госпо́дня пребыва́етъ во вѣ́къ.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Да рече́тъ у́бо до́мъ Изра́илевъ: я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Да рече́тъ у́бо до́мъ Ааро́нь: я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Да реку́тъ у́бо вси́ боя́щiися Го́спода: я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
От ско́рби призва́хъ Го́спода, и услы́ша мя́ въ простра́нство.
Госпо́дь мнѣ́ помо́щникъ, и не убою́ся: что́ сотвори́тъ мнѣ́ человѣ́къ?
Госпо́дь мнѣ́ помо́щникъ, и а́зъ воззрю́ на враги́ моя́.
Благо е́сть надѣ́ятися на Го́спода, не́жели надѣ́ятися на человѣ́ка:
благо е́сть упова́ти на Го́спода, не́жели упова́ти на кня́зи.
Вси́ язы́цы обыдо́ша мя́, и и́менемъ Госпо́днимъ противля́хся и́мъ:
обыше́дше обыдо́ша мя́, и и́менемъ Госпо́днимъ противля́хся и́мъ:
обыдо́ша мя́ я́ко пче́лы со́тъ, и разгорѣ́шася я́ко о́гнь въ те́рнiи: и и́менемъ Госпо́днимъ противля́хся и́мъ.
Отринове́нъ преврати́хся па́сти, и Госпо́дь прiя́тъ мя́.
Крѣ́пость моя́ и пѣ́нiе мое́ Госпо́дь, и бы́сть ми́ во спасе́нiе.
Гла́съ ра́дости и спасе́нiя въ селе́нiихъ пра́ведныхъ: десни́ца Госпо́дня сотвори́ си́лу.
Десни́ца Госпо́дня вознесе́ мя, десни́ца Госпо́дня сотвори́ си́лу.
Не умру́, но жи́въ бу́ду и повѣ́мъ дѣла́ Госпо́дня.
Наказу́я наказа́ мя Госпо́дь, сме́рти же не предаде́ мя.
Отве́рзите мнѣ́ врата́ пра́вды: вше́дъ въ ня́, исповѣ́мся Го́сподеви.
Сiя́ врата́ Госпо́дня: пра́веднiи вни́дутъ въ ня́.
Исповѣ́мся Тебѣ́, я́ко услы́шалъ мя́ еси́ и бы́лъ еси́ мнѣ́ во спасе́нiе.
Ка́мень, его́же небрего́ша зи́ждущiи, се́й бы́сть во главу́ у́гла:
от Го́спода бы́сть се́й, и е́сть ди́венъ во очесѣ́хъ на́шихъ.
Се́й де́нь, его́же сотвори́ Госпо́дь, возра́дуемся и возвесели́мся въ о́нь.
О, Го́споди, спаси́ же, о, Го́споди, поспѣши́ же.
Благослове́нъ гряды́й во и́мя Госпо́дне: благослови́хомъ вы́ изъ до́му Госпо́дня.
Бо́гъ Госпо́дь, и яви́ся на́мъ: соста́вите пра́здникъ во учаща́ющихъ до ро́гъ олтаре́выхъ.
Бо́гъ мо́й еси́ Ты́, и исповѣ́мся Тебѣ́: Бо́гъ мо́й еси́ Ты́, и вознесу́ Тя: исповѣ́мся Тебѣ́, я́ко услы́шалъ мя́ еси́ и бы́лъ еси́ мнѣ́ во спасе́нiе.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Аллилу́iа.
Блаже́ни непоро́чнiи въ пу́ть {въ пути́}, ходя́щiи въ зако́нѣ Госпо́дни.
Блаже́ни испыта́ющiи свидѣ́нiя Его́, всѣ́мъ се́рдцемъ взы́щутъ Его́.
Не дѣ́лающiи бо беззако́нiя въ путе́хъ Его́ ходи́ша.
Ты́ заповѣ́далъ еси́ за́повѣди Твоя́ сохрани́ти зѣло́:
дабы́ испра́вилися путiе́ мои́, сохрани́ти оправда́нiя Твоя́.
Тогда́ не постыжу́ся, внегда́ призрѣ́ти ми́ на вся́ за́повѣди Твоя́.
Исповѣ́мся Тебѣ́ въ пра́вости се́рдца, внегда́ научи́тимися судьба́мъ пра́вды Твоея́.
Оправда́нiя Твоя́ сохраню́: не оста́ви мене́ до зѣла́.
Въ чесо́мъ испра́витъ юнѣ́йшiй пу́ть сво́й? Внегда́ сохрани́ти словеса́ Твоя́.
Всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ взыска́хъ Тебе́: не отри́ни мене́ от за́повѣдiй Твои́хъ.
Въ се́рдцы мое́мъ скры́хъ словеса́ Твоя́, я́ко да не согрѣшу́ Тебѣ́.
Благослове́нъ еси́, Го́споди: научи́ мя оправда́ниемъ Твои́мъ.
Устна́ма мои́ма возвѣсти́хъ вся́ судьбы́ у́стъ Твои́хъ.
На пути́ свидѣ́нiй Твои́хъ наслади́хся, я́ко о вся́комъ бога́тствѣ.
Въ за́повѣдехъ Твои́хъ поглумлю́ся, и уразумѣ́ю пути́ Твоя́.
Во оправда́нiихъ Твои́хъ поучу́ся: не забу́ду слове́съ Твои́хъ.
Возда́ждь рабу́ Твоему́: живи́ мя, и сохраню́ словеса́ Твоя́.
Откры́й о́чи мои́, и уразумѣ́ю чудеса́ от зако́на Твоего́.
Пришле́цъ а́зъ е́смь на земли́: не скры́й от мене́ за́повѣди Твоя́.
Возлюби́ душа́ моя́ возжела́ти судьбы́ Твоя́ на вся́кое вре́мя.
Запрети́лъ еси́ го́рдымъ: про́кляти уклоня́ющiися от за́повѣдiй Твои́хъ.
Отъими́ от мене́ поно́съ {поноше́нiе} и уничиже́нiе, я́ко свидѣ́нiй Твои́хъ взыска́хъ.
И́бо сѣдо́ша кня́зи и на мя́ клевета́ху, ра́бъ же Тво́й глумля́шеся во оправда́нiихъ Твои́хъ:
и́бо свидѣ́нiя Твоя́ поуче́нiе мое́ е́сть, и совѣ́ти мои́ оправда́нiя Твоя́.
Прильпе́ земли́ душа́ моя́: живи́ мя по словеси́ Твоему́.
Пути́ моя́ возвѣсти́хъ, и услы́шалъ мя́ еси́: научи́ мя оправда́ниемъ Твои́мъ.
Пу́ть оправда́нiй Твои́хъ вразуми́ ми, и поглумлю́ся въ чудесѣ́хъ Твои́хъ.
Воздрема́ душа́ моя́ от уны́нiя: утверди́ мя въ словесѣ́хъ Твои́хъ.
Пу́ть непра́вды отста́ви от мене́ и зако́номъ Твои́мъ поми́луй мя́.
Пу́ть и́стины изво́лихъ и судьбы́ Твоя́ не забы́хъ.
Прилѣпи́хся свидѣ́ниемъ Твои́мъ, Го́споди, не посрами́ мене́.
Пу́ть за́повѣдiй Твои́хъ теко́хъ, егда́ разшири́лъ еси́ се́рдце мое́.
Законоположи́ мнѣ́, Го́споди, пу́ть оправда́нiй Твои́хъ, и взыщу́ и́ вы́ну:
вразуми́ мя, и испыта́ю зако́нъ Тво́й и сохраню́ и́ всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ.
Наста́ви мя́ на стезю́ за́повѣдiй Твои́хъ, я́ко ту́ю восхотѣ́хъ.
Приклони́ се́рдце мое́ во свидѣ́нiя Твоя́, а не въ лихои́мство.
Отврати́ о́чи мои́ е́же не ви́дѣти суеты́: въ пути́ Твое́мъ живи́ мя.
Поста́ви рабу́ Твоему́ сло́во Твое́ въ стра́хъ Тво́й.
Отъими́ поноше́нiе мое́, е́же непщева́хъ: я́ко судьбы́ Твоя́ бла́ги.
Се́, возжела́хъ за́повѣди Твоя́: въ пра́вдѣ Твое́й живи́ мя.
И да прiи́детъ на мя́ ми́лость Твоя́, Го́споди, спасе́нiе Твое́ по словеси́ Твоему́:
и отвѣща́ю поноша́ющымъ ми́ сло́во, я́ко упова́хъ на словеса́ Твоя́.
И не отъими́ от у́стъ мои́хъ словесе́ и́стинна до зѣла́, я́ко на судьбы́ Твоя́ упова́хъ:
и сохраню́ зако́нъ Тво́й вы́ну, въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
И хожда́хъ въ широтѣ́, я́ко за́повѣди Твоя́ взыска́хъ:
и глаго́лахъ о свидѣ́нiихъ Твои́хъ предъ цари́ и не стыдя́хся:
и поуча́хся въ за́повѣдехъ Твои́хъ, я́же возлюби́хъ зѣло́:
и воздвиго́хъ ру́цѣ мои́ къ за́повѣдемъ Твои́мъ, я́же возлюби́хъ, и глумля́хся во оправда́нiихъ Твои́хъ.
Помяни́ словеса́ Твоя́ рабу́ Твоему́, и́хже упова́нiе да́лъ ми́ еси́.
То́ мя утѣ́ши во смире́нiи мое́мъ, я́ко сло́во Твое́ живи́ мя.
Го́рдiи законопреступова́ху до зѣла́: от зако́на же Твоего́ не уклони́хся.
Помяну́хъ судьбы́ Твоя́ от вѣ́ка, Го́споди, и утѣ́шихся.
Печа́ль прiя́тъ мя́ от грѣ́шникъ, оставля́ющихъ зако́нъ Тво́й.
Пѣ́та бя́ху мнѣ́ оправда́нiя Твоя́ на мѣ́стѣ прише́лствiя моего́.
Помяну́хъ въ нощи́ и́мя Твое́, Го́споди, и сохрани́хъ зако́нъ Тво́й.
Се́й бы́сть мнѣ́, я́ко оправда́нiй Твои́хъ взыска́хъ.
Ча́сть моя́ еси́, Го́споди: рѣ́хъ сохрани́ти зако́нъ Тво́й.
Помоли́хся лицу́ Твоему́ всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ: поми́луй мя́ по словеси́ Твоему́.
Помы́слихъ пути́ Твоя́ и возврати́хъ но́зѣ мои́ во свидѣ́нiя Твоя́.
Угото́вихся и не смути́хся сохрани́ти за́повѣди Твоя́.
У́жя грѣ́шникъ обяза́шася мнѣ́, и зако́на Твоего́ не забы́хъ.
Полу́нощи воста́хъ исповѣ́датися Тебѣ́ о судьба́хъ пра́вды Твоея́.
Прича́стникъ а́зъ е́смь всѣ́мъ боя́щымся Тебе́ и храня́щымъ за́повѣди Твоя́.
Ми́лости Твоея́, Го́споди, испо́лнь земля́: оправда́ниемъ Твои́мъ научи́ мя.
Бла́гость сотвори́лъ еси́ съ рабо́мъ Твои́мъ, Го́споди, по словеси́ Твоему́:
бла́гости и наказа́нiю и ра́зуму научи́ мя, я́ко за́повѣдемъ Твои́мъ вѣ́ровахъ.
Пре́жде да́же не смири́тимися, а́зъ прегрѣши́хъ: сего́ ра́ди сло́во Твое́ сохрани́хъ.
Бла́гъ еси́ Ты́, Го́споди: и бла́гостiю Твое́ю научи́ мя оправда́ниемъ Твои́мъ.
Умно́жися на мя́ непра́вда го́рдыхъ: а́зъ же всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ испыта́ю за́повѣди Твоя́.
Усыри́ся я́ко млеко́ се́рдце и́хъ: а́зъ же зако́ну Твоему́ поучи́хся.
Благо мнѣ́, я́ко смири́лъ мя́ еси́, я́ко да научу́ся оправда́ниемъ Твои́мъ.
Бла́гъ мнѣ́ зако́нъ у́стъ Твои́хъ па́че ты́сящъ зла́та и сребра́.
Ру́це Твои́ сотвори́стѣ мя́ и созда́стѣ мя́: вразуми́ мя, и научу́ся за́повѣдемъ Твои́мъ.
Боя́щiися Тебе́ у́зрятъ мя́ и возвеселя́тся, я́ко на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Разумѣ́хъ, Го́споди, я́ко пра́вда судьбы́ Твоя́, и вои́стинну смири́лъ мя́ еси́.
Бу́ди же ми́лость Твоя́, да утѣ́шитъ мя́, по словеси́ Твоему́ рабу́ Твоему́:
да прiи́дутъ мнѣ́ щедро́ты Твоя́, и жи́въ бу́ду, я́ко зако́нъ Тво́й поуче́нiе мое́ е́сть.
Да постыдя́тся го́рдiи, я́ко непра́ведно беззако́нноваша на мя́: а́зъ же поглумлю́ся {размышля́ти бу́ду} въ за́повѣдехъ Твои́хъ.
Да обратя́тъ мя́ боя́щiися Тебе́ и вѣ́дящiи свидѣ́нiя Твоя́.
Бу́ди се́рдце мое́ непоро́чно во оправда́нiихъ Твои́хъ, я́ко да не постыжу́ся.
Изчеза́етъ во спасе́нiе Твое́ душа́ моя́, на словеса́ Твоя́ упова́хъ:
изчезо́ша о́чи мои́ въ сло́во Твое́, глаго́люще: когда́ утѣ́шиши мя́?
Зане́ бы́хъ я́ко мѣ́хъ на сла́нѣ: оправда́нiй Твои́хъ не забы́хъ.
Коли́ко е́сть дні́й раба́ Твоего́? Когда́ сотвори́ши ми́ от гоня́щихъ мя́ су́дъ?
Повѣ́даша мнѣ́ законопресту́пницы глумле́нiя, но не я́ко зако́нъ Тво́й, Го́споди.
Вся́ за́повѣди Твоя́ и́стина: непра́ведно погна́ша мя́, помози́ ми.
Вма́лѣ не сконча́ша мене́ на земли́: а́зъ же не оста́вихъ за́повѣдiй Твои́хъ.
По ми́лости Твое́й живи́ мя, и сохраню́ свидѣ́нiя у́стъ Твои́хъ.
Во вѣ́къ, Го́споди, сло́во Твое́ пребыва́етъ на небеси́.
Въ ро́дъ и ро́дъ и́стина Твоя́: основа́лъ еси́ зе́млю, и пребыва́етъ.
Учине́нiемъ Твои́мъ пребыва́етъ де́нь: я́ко вся́ческая рабо́тна Тебѣ́.
Я́ко а́ще бы не зако́нъ Тво́й поуче́нiе мое́ бы́лъ, тогда́ у́бо поги́блъ бы́хъ во смире́нiи мое́мъ:
во вѣ́къ не забу́ду оправда́нiй Твои́хъ, я́ко въ ни́хъ оживи́лъ мя́ еси́.
Тво́й е́смь а́зъ, спаси́ мя: я́ко оправда́нiй Твои́хъ взыска́хъ.
Мене́ жда́ша грѣ́шницы погуби́ти мя́: свидѣ́нiя Твоя́ разумѣ́хъ.
Вся́кiя кончи́ны ви́дѣхъ коне́цъ: широка́ за́повѣдь Твоя́ зѣло́.
Ко́ль возлюби́хъ зако́нъ Тво́й, Го́споди: ве́сь де́нь поуче́нiе мое́ е́сть.
Па́че вра́гъ мои́хъ умудри́лъ мя́ еси́ за́повѣдiю Твое́ю, я́ко въ вѣ́къ моя́ е́сть.
Па́че всѣ́хъ уча́щихъ мя́ разумѣ́хъ, я́ко свидѣ́нiя Твоя́ поуче́нiе мое́ е́сть.
Па́че ста́рецъ разумѣ́хъ, я́ко за́повѣди Твоя́ взыска́хъ.
От вся́каго пути́ лука́ва возбрани́хъ нога́мъ мои́мъ, я́ко да сохраню́ словеса́ Твоя́:
от суде́бъ Твои́хъ не уклони́хся, я́ко Ты́ законоположи́лъ ми́ еси́.
Ко́ль сладка́ горта́ни моему́ словеса́ Твоя́: па́че ме́да усто́мъ мои́мъ.
От за́повѣдiй Твои́хъ разумѣ́хъ: сего́ ра́ди возненави́дѣхъ вся́къ пу́ть непра́вды.
Свѣти́лникъ нога́ма мои́ма зако́нъ Тво́й, и свѣ́тъ стезя́мъ мои́мъ.
Кля́хся и поста́вихъ сохрани́ти судьбы́ пра́вды Твоея́.
Смири́хся до зѣла́: Го́споди, живи́ мя по словеси́ Твоему́.
Во́льная у́стъ мои́хъ благоволи́ же, Го́споди, и судьба́мъ Твои́мъ научи́ мя.
Душа́ моя́ въ руку́ Твое́ю {Алекс.: мое́ю} вы́ну, и зако́на Твоего́ не забы́хъ.
Положи́ша грѣ́шницы сѣ́ть мнѣ́: и от за́повѣдiй Твои́хъ не заблуди́хъ.
Наслѣ́довахъ свидѣ́нiя Твоя́ во вѣ́къ, я́ко ра́дованiе се́рдца моего́ су́ть:
приклони́хъ се́рдце мое́ сотвори́ти оправда́нiя Твоя́ въ вѣ́къ за воздая́нiе.
Законопресту́пныя возненави́дѣхъ, зако́нъ же Тво́й возлюби́хъ.
Помо́щникъ мо́й и засту́пникъ мо́й еси́ Ты́: на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Уклони́теся от мене́, лука́внующiи, и испыта́ю за́повѣди Бо́га моего́.
Заступи́ мя по словеси́ Твоему́, и жи́въ бу́ду: и не посрами́ мене́ от ча́янiя моего́:
помози́ ми, и спасу́ся, и поучу́ся во оправда́нiихъ Твои́хъ вы́ну.
Уничижи́лъ еси́ вся́ отступа́ющыя от оправда́нiй Твои́хъ: я́ко непра́ведно помышле́нiе и́хъ.
Преступа́ющыя непщева́хъ вся́ грѣ́шныя земли́: сего́ ра́ди возлюби́хъ свидѣ́нiя Твоя́.
Пригвозди́ стра́ху Твоему́ пло́ти моя́: от суде́бъ бо Твои́хъ убоя́хся.
Сотвори́хъ су́дъ и пра́вду: не преда́ждь мене́ оби́дящымъ мя́.
Воспрiими́ раба́ Твоего́ во благо, да не оклевета́ютъ мене́ го́рдiи.
О́чи мои́ изчезо́стѣ во спасе́нiе Твое́ и въ сло́во пра́вды Твоея́:
сотвори́ съ рабо́мъ Твои́мъ по ми́лости Твое́й, и оправда́ниемъ Твои́мъ научи́ мя.
Ра́бъ Тво́й е́смь а́зъ: вразуми́ мя, и увѣ́мъ свидѣ́нiя Твоя́.
Вре́мя сотвори́ти Го́сподеви: разори́ша зако́нъ Тво́й.
Сего́ ра́ди возлюби́хъ за́повѣди Твоя́ па́че зла́та и топа́зiа.
Сего́ ра́ди ко всѣ́мъ за́повѣдемъ Твои́мъ направля́хся, вся́къ пу́ть непра́вды возненави́дѣхъ.
Ди́вна свидѣ́нiя Твоя́: сего́ ра́ди испыта́ я́ душа́ моя́.
Явле́нiе слове́съ Твои́хъ просвѣща́етъ и вразумля́етъ младе́нцы.
Уста́ моя́ отверзо́хъ и привлеко́хъ ду́хъ, я́ко за́повѣдiй Твои́хъ жела́хъ.
При́зри на мя́ и поми́луй мя́, по суду́ лю́бящихъ и́мя Твое́.
Стопы́ моя́ напра́ви по словеси́ Твоему́, и да не облада́етъ мно́ю вся́кое беззако́нiе:
изба́ви мя́ от клеветы́ человѣ́ческiя, и сохраню́ за́повѣди Твоя́.
Лице́ Твое́ просвѣти́ на раба́ Твоего́ и научи́ мя оправда́ниемъ Твои́мъ.
Исхо́дища водна́я изведо́стѣ о́чи мои́, поне́же не сохрани́хъ зако́на Твоего́.
Пра́веднъ еси́, Го́споди, и пра́ви суди́ Твои́:
заповѣ́далъ еси́ пра́вду свидѣ́нiя Твоя́, и и́стину зѣло́.
Иста́яла мя́ е́сть ре́вность Твоя́: я́ко забы́ша словеса́ Твоя́ врази́ мои́.
Разжже́но сло́во Твое́ зѣло́, и ра́бъ Тво́й возлюби́ е́.
Юнѣ́йшiй а́зъ е́смь и уничиже́нъ: оправда́нiй Твои́хъ не забы́хъ.
Пра́вда Твоя́ пра́вда во вѣ́къ, и зако́нъ Тво́й и́стина.
Ско́рби и ну́жди обрѣто́ша мя́: за́повѣди Твоя́ поуче́нiе мое́.
Пра́вда свидѣ́нiя Твоя́ въ вѣ́къ: вразуми́ мя, и жи́въ бу́ду.
Воззва́хъ всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ, услы́ши мя́, Го́споди: оправда́нiя Твоя́ взыщу́.
Воззва́хъ Ти́, спаси́ мя, и сохраню́ свидѣ́нiя Твоя́.
Предвари́хъ въ безго́дiи и воззва́хъ: на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Предвари́стѣ о́чи мои́ ко у́тру, поучи́тися словесе́мъ Твои́мъ.
Гла́съ мо́й услы́ши, Го́споди, по ми́лости Твое́й: по судьбѣ́ Твое́й живи́ мя.
Прибли́жишася гоня́щiи мя́ беззако́нiемъ: от зако́на же Твоего́ удали́шася.
Бли́зъ еси́ Ты́, Го́споди, и вси́ путiе́ Твои́ и́стина.
Испе́рва позна́хъ от свидѣ́нiй Твои́хъ, я́ко въ вѣ́къ основа́лъ я́ еси́.
Ви́ждь смире́нiе мое́ и изми́ мя: я́ко зако́на Твоего́ не забы́хъ.
Суди́ су́дъ мо́й и изба́ви мя́: словесе́ ра́ди Твоего́ живи́ мя.
Дале́че от грѣ́шникъ спасе́нiе, я́ко оправда́нiй Твои́хъ не взыска́ша.
Щедро́ты Твоя́ мно́ги, Го́споди: по судьбѣ́ Твое́й живи́ мя.
Мно́зи изгоня́щiи мя́ и стужа́ющiи ми́: от свидѣ́нiй Твои́хъ не уклони́хся.
Ви́дѣхъ неразумѣва́ющыя и иста́яхъ: я́ко слове́съ Твои́хъ не сохрани́ша.
Ви́ждь, я́ко за́повѣди Твоя́ возлюби́хъ: Го́споди, по ми́лости Твое́й живи́ мя.
Нача́ло слове́съ Твои́хъ и́стина, и во вѣ́къ вся́ судьбы́ пра́вды Твоея́.
Кня́зи погна́ша мя́ ту́не: и от слове́съ Твои́хъ убоя́ся се́рдце мое́.
Возра́дуюся а́зъ о словесѣ́хъ Твои́хъ, я́ко обрѣта́яй коры́сть мно́гу.
Непра́вду возненави́дѣхъ и омерзи́хъ: зако́нъ же Тво́й возлюби́хъ.
Седмери́цею дне́мъ хвали́хъ Тя́ о судьба́хъ пра́вды Твоея́.
Ми́ръ мно́гъ лю́бящымъ зако́нъ Тво́й, и нѣ́сть и́мъ собла́зна.
Ча́яхъ спасе́нiя Твоего́, Го́споди, и за́повѣди Твоя́ возлюби́хъ.
Сохрани́ душа́ моя́ свидѣ́нiя Твоя́ и возлюби́ я́ зѣло́.
Сохрани́хъ за́повѣди Твоя́ и свидѣ́нiя Твоя́, я́ко вси́ путiе́ мои́ предъ Тобо́ю, Го́споди.
Да прибли́жится моле́нiе мое́ предъ Тя́, Го́споди: по словеси́ Твоему́ вразуми́ мя.
Да вни́детъ проше́нiе мое́ предъ Тя́: Го́споди, по словеси́ Твоему́ изба́ви мя́.
Отры́гнутъ устнѣ́ мои́ пѣ́нiе, егда́ научи́ши мя́ оправда́ниемъ Твои́мъ.
Провѣща́етъ язы́къ мо́й словеса́ Твоя́, я́ко вся́ за́повѣди Твоя́ пра́вда.
Да бу́детъ рука́ Твоя́ е́же спасти́ мя, я́ко за́повѣди Твоя́ изво́лихъ.
Возжела́хъ спасе́нiе Твое́, Го́споди, и зако́нъ Тво́й поуче́нiе мое́ е́сть.
Жива́ бу́детъ душа́ моя́ и восхва́литъ Тя́: и судьбы́ Твоя́ помо́гутъ мнѣ́.
Заблуди́хъ я́ко овча́ поги́бшее: взыщи́ раба́ Твоего́, я́ко за́повѣдiй Твои́хъ не забы́хъ.
Пѣ́снь степе́ней.
Ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти ми́, воззва́хъ, и услы́ша мя́.
Го́споди, изба́ви ду́шу мою́ от усте́нъ непра́ведныхъ и от язы́ка льсти́ва.
Что́ да́стся тебѣ́, или́ что́ приложи́тся тебѣ́ къ язы́ку льсти́ву?
Стрѣ́лы си́льнаго изощре́ны, со у́гльми пусты́нными.
Увы́ мнѣ́, я́ко прише́лствiе мое́ продолжи́ся, всели́хся съ селе́нiи Кида́рскими:
мно́го прише́лствова душа́ моя́: съ ненави́дящими ми́ра бѣ́хъ ми́ренъ:
егда́ глаго́лахъ и́мъ, боря́ху мя́ ту́не.
Пѣ́снь степе́ней.
Возведо́хъ о́чи мои́ въ го́ры, отню́дуже прiи́детъ по́мощь моя́.
По́мощь моя́ от Го́спода, сотво́ршаго не́бо и зе́млю.
Не да́ждь во смяте́нiе ноги́ твоея́, ниже́ воздре́млетъ храня́й тя́:
се́, не воздре́млетъ, ниже́ у́снетъ храня́й Изра́иля.
Госпо́дь сохрани́тъ тя́, Госпо́дь покро́въ тво́й на ру́ку десну́ю твою́.
Во дни́ со́лнце не ожже́тъ тебе́, ниже́ луна́ но́щiю.
Госпо́дь сохрани́тъ тя́ от вся́каго зла́, сохрани́тъ ду́шу твою́ Госпо́дь:
Госпо́дь сохрани́тъ вхожде́нiе твое́ и исхожде́нiе твое́, отны́нѣ и до вѣ́ка.
Пѣ́снь степе́ней.
Возвесели́хся о ре́кшихъ мнѣ́: въ до́мъ Госпо́день по́йдемъ.
Стоя́ще бя́ху но́ги на́шя во дво́рѣхъ твои́хъ, Иерусали́ме.
Иерусали́мъ зи́ждемый я́ко гра́дъ, ему́же прича́стiе его́ вку́пѣ.
Та́мо бо взыдо́ша колѣ́на, колѣ́на Госпо́дня, свидѣ́нiе Изра́илево, исповѣ́датися и́мени Госпо́дню:
я́ко та́мо сѣдо́ша престо́ли на су́дъ, престо́ли въ дому́ Дави́довѣ.
Вопроси́те же я́же о ми́рѣ Иерусали́ма: и оби́лiе лю́бящымъ тя́.
Бу́ди же ми́ръ въ си́лѣ твое́й, и оби́лiе въ столпостѣна́хъ твои́хъ.
Ра́ди бра́тiй мои́хъ и бли́жнихъ мои́хъ глаго́лахъ у́бо ми́ръ о тебѣ́.
До́му ра́ди Го́спода Бо́га на́шего взыска́хъ блага́я тебѣ́.
Пѣ́снь степе́ней.
Къ Тебѣ́ возведо́хъ о́чи мои́, Живу́щему на небеси́.
Се́, я́ко о́чи ра́бъ въ руку́ госпо́дiй свои́хъ, я́ко о́чи рабы́ни въ руку́ госпожи́ своея́: та́ко о́чи на́ши ко Го́споду Бо́гу на́шему, до́ндеже уще́дритъ ны́.
Поми́луй на́съ, Го́споди, поми́луй на́съ, я́ко помно́гу испо́лнихомся уничиже́нiя:
наипа́че напо́лнися душа́ на́ша поноше́нiя гобзу́ющихъ и уничиже́нiя го́рдыхъ.
Пѣ́снь степе́ней.
Я́ко а́ще не Госпо́дь бы бы́лъ въ на́съ, да рече́тъ у́бо Изра́иль:
я́ко а́ще не Госпо́дь бы бы́лъ въ на́съ, внегда́ воста́ти человѣ́комъ на ны́, у́бо живы́хъ поже́рли бы́ша на́съ:
внегда́ прогнѣ́ватися я́рости и́хъ на ны́, у́бо вода́ потопи́ла бы на́съ.
Пото́къ пре́йде душа́ на́ша:
у́бо пре́йде душа́ на́ша во́ду непостоя́нную.
Благослове́нъ Госпо́дь, и́же не даде́ на́съ въ лови́тву зубо́мъ и́хъ.
Душа́ на́ша я́ко пти́ца изба́вися от сѣ́ти ловя́щихъ: сѣ́ть сокруши́ся, и мы́ изба́влени бы́хомъ.
По́мощь на́ша во и́мя Го́спода, сотво́ршаго не́бо и зе́млю.
Пѣ́снь степе́ней.
Надѣ́ющiися на Го́спода, я́ко гора́ Сiо́нъ: не подви́жится въ вѣ́къ живы́й во Иерусали́мѣ.
Го́ры о́крестъ его́, и Госпо́дь о́крестъ люді́й Свои́хъ, отны́нѣ и до вѣ́ка.
Я́ко не оста́витъ Госпо́дь жезла́ грѣ́шныхъ на жре́бiй пра́ведныхъ, я́ко да не про́струтъ пра́веднiи въ беззако́нiя ру́къ свои́хъ.
Ублажи́, Го́споди, благі́я и пра́выя се́рдцемъ.
Уклоня́ющыяся же въ развраще́нiя отведе́тъ Госпо́дь съ дѣ́лающими беззако́нiе: ми́ръ на Изра́иля.
Пѣ́снь степе́ней.
Внегда́ возврати́ти Го́споду плѣ́нъ Сiо́нь, бы́хомъ я́ко утѣ́шени.
Тогда́ испо́лнишася ра́дости уста́ на́ша, и язы́къ на́шъ весе́лiя: тогда́ реку́тъ во язы́цѣхъ: возвели́чилъ е́сть Госпо́дь сотвори́ти съ ни́ми.
Возвели́чилъ е́сть Госпо́дь сотвори́ти съ на́ми: бы́хомъ веселя́щеся.
Возврати́, Го́споди, плѣне́нiе на́ше, я́ко пото́ки ю́гомъ.
Сѣ́ющiи слеза́ми, ра́достiю по́жнутъ.
Ходя́щiи хожда́ху и пла́кахуся, мета́юще сѣ́мена своя́: гряду́ще же прiи́дутъ ра́достiю, взе́млюще рукоя́ти своя́.
Пѣ́снь степе́ней.
А́ще не Госпо́дь сози́ждетъ до́мъ, всу́е труди́шася зи́ждущiи: а́ще не Госпо́дь сохрани́тъ гра́дъ, всу́е бдѣ́ стрегі́й.
Всу́е ва́мъ е́сть у́треневати: воста́нете по сѣдѣ́нiи яду́щiи хлѣ́бъ болѣ́зни, егда́ да́стъ возлю́бленнымъ Свои́мъ со́нъ.
Се́, достоя́нiе Госпо́дне сы́нове, мзда́ плода́ чре́вняго.
Я́ко стрѣ́лы въ руцѣ́ си́льнаго, та́ко сы́нове оттрясе́нныхъ.
Блаже́нъ, и́же испо́лнитъ жела́нiе свое́ от ни́хъ: не постыдя́тся, егда́ глаго́лютъ враго́мъ свои́мъ во вратѣ́хъ.
Пѣ́снь степе́ней.
Блаже́ни вси́ боя́щiися Го́спода, ходя́щiи въ путе́хъ Его́:
труды́ плодо́въ {ру́къ} твои́хъ снѣ́си: блаже́нъ еси́, и добро́ тебѣ́ бу́детъ.
Жена́ твоя́ я́ко лоза́ плодови́та въ страна́хъ до́му твоего́: 4сы́нове твои́ я́ко новосажде́нiя ма́сличная о́крестъ трапе́зы твоея́.
5Се́, та́ко благослови́тся человѣ́къ боя́йся Го́спода.
6Благослови́тъ тя́ Госпо́дь от Сiо́на, и у́зриши блага́я Иерусали́ма вся́ дни́ живота́ твоего́,
7и у́зриши сы́ны сыно́въ твои́хъ: ми́ръ на Изра́иля.
Пѣ́снь степе́ней.
Мно́жицею бра́шася со мно́ю от ю́ности моея́, да рече́тъ у́бо Изра́иль:
мно́жицею бра́шася со мно́ю от ю́ности моея́, и́бо не премого́ша мя́.
На хребтѣ́ мое́мъ дѣ́лаша грѣ́шницы, продолжи́ша беззако́нiе свое́.
Госпо́дь пра́веденъ ссѣче́ вы́я грѣ́шниковъ.
Да постыдя́тся и возвратя́тся вспя́ть вси́ ненави́дящiи Сiо́на:
да бу́дутъ я́ко трава́ на здѣ́хъ {на кро́вѣхъ}, я́же пре́жде восторже́нiя и́зсше:
е́юже не испо́лни руки́ своея́ жня́й, и нѣ́дра своего́ рукоя́ти собира́яй:
и не рѣ́ша мимоходя́щiи: благослове́нiе Госпо́дне на вы́, благослови́хомъ вы́ во и́мя Госпо́дне.
Пѣ́снь степе́ней.–
–Изъ глубины́ воззва́хъ къ Тебѣ́, Го́споди:–
–Го́споди, услы́ши гла́съ мо́й. 2Да бу́дутъ у́ши Твои́ вне́млющѣ гла́су моле́нiя моего́.
А́ще беззако́нiя на́зриши, Го́споди, Го́споди, кто́ постои́тъ?–
–Яко у Тебе́ очище́нiе е́сть.
4И́мене ра́ди Твоего́ потерпѣ́хъ Тя́, Го́споди, потерпѣ́ душа́ моя́ въ сло́во Твое́: упова́ душа́ моя́ на Го́спода.
5От стра́жи у́треннiя до но́щи, от стра́жи у́треннiя да упова́етъ Изра́иль на Го́спода:
6я́ко у Го́спода ми́лость, и мно́гое у Него́ избавле́нiе:–
–и То́й изба́витъ Изра́иля от всѣ́хъ беззако́нiй его́.
Пѣ́снь степе́ней.
Го́споди, не вознесе́ся се́рдце мое́, ниже́ вознесо́стѣся о́чи мои́: ниже́ ходи́хъ въ вели́кихъ, ниже́ въ ди́вныхъ па́че мене́.
А́ще не смиреному́дрствовахъ, но вознесо́хъ ду́шу мою́, я́ко отдое́ное на ма́терь свою́, та́ко возда́си на ду́шу мою́.
Да упова́етъ Изра́иль на Го́спода отны́нѣ и до вѣ́ка.
Пѣ́снь степе́ней.
Помяни́, Го́споди, Дави́да и всю́ кро́тость его́:
я́ко кля́тся Го́сподеви, обѣща́ся Бо́гу Иа́ковлю:
а́ще вни́ду въ селе́нiе до́му моего́, или́ взы́ду на о́дръ посте́ли моея́:
а́ще да́мъ со́нъ очи́ма мои́ма, и вѣ́ждома мои́ма дрема́нiе, и поко́й скранiа́ма мои́ма:
до́ндеже обря́щу мѣ́сто Го́сподеви, селе́нiе Бо́гу Иа́ковлю.
Се́, слы́шахомъ я́ во Евфра́ѳѣ, обрѣто́хомъ я́ въ поля́хъ Дубра́вы:
вни́демъ въ селе́нiя Его́, поклони́мся на мѣ́сто, идѣ́же стоя́стѣ но́зѣ Его́.
Воскре́сни́, Го́споди, въ поко́й Тво́й, Ты́ и киво́тъ святы́ни Твоея́.
Свяще́нницы Твои́ облеку́тся пра́вдою, и преподо́бнiи Твои́ возра́дуются.
Дави́да ра́ди раба́ Твоего́, не отврати́ лице́ пома́заннаго Твоего́.
Кля́тся Госпо́дь Дави́ду и́стиною, и не отве́ржется ея́: от плода́ чре́ва твоего́ посажду́ на престо́лѣ твое́мъ.
А́ще сохраня́тъ сы́нове твои́ завѣ́тъ Мо́й и свидѣ́нiя Моя́ сiя́, и́мже научу́ я́, и сы́нове и́хъ до вѣ́ка ся́дутъ на престо́лѣ твое́мъ.
Я́ко избра́ Госпо́дь Сiо́на, изво́ли и́ въ жили́ще Себѣ́.
Се́й поко́й Мо́й во вѣ́къ вѣ́ка, здѣ́ вселю́ся, я́ко изво́лихъ и́.
Лови́тву его́ благословля́яй благословлю́, ни́щыя его́ насы́щу хлѣ́бы:
свяще́нники его́ облеку́ во спасе́нiе, и преподо́бнiи его́ ра́достiю возра́дуются.
Та́мо возращу́ ро́гъ Дави́дови, угото́вахъ свѣти́лникъ пома́занному Моему́.
Враги́ его́ облеку́ студо́мъ, на не́мъ же процвѣте́тъ святы́ня моя́.
Пѣ́снь степе́ней.
Се́, что́ добро́, или́ что́ красно́, но е́же жи́ти бра́тiи вку́пѣ?
Я́ко ми́ро на главѣ́, сходя́щее на браду́, браду́ Ааро́ню, сходя́щее на оме́ты оде́жды его́:
я́ко роса́ Аермо́нская сходя́щая на го́ры Сiо́нскiя: я́ко та́мо заповѣ́да Госпо́дь благослове́нiе и живо́тъ до вѣ́ка.
Пѣ́снь степе́ней.
Се́, ны́нѣ благослови́те Го́спода, вси́ раби́ Госпо́дни, стоя́щiи въ хра́мѣ Госпо́дни, во дво́рѣхъ до́му Бо́га на́шего.
Въ но́щехъ воздѣжи́те ру́ки ва́шя во свята́я и благослови́те Го́спода.
Благослови́тъ тя́ Госпо́дь от Сiо́на, сотвори́вый не́бо и зе́млю.
Аллилу́iа.
Хвали́те и́мя Госпо́дне, хвали́те, раби́ Го́спода,
стоя́щiи во хра́мѣ Госпо́дни, во дво́рѣхъ до́му Бо́га на́шего.
Хвали́те Го́спода, я́ко бла́гъ Госпо́дь: по́йте и́мени Его́, я́ко добро́:
я́ко Иа́кова избра́ Себѣ́ Госпо́дь, Изра́иля въ достоя́нiе Себѣ́:
я́ко а́зъ позна́хъ, я́ко ве́лiй Госпо́дь, и Госпо́дь на́шъ надъ всѣ́ми бо́ги:
вся́, ели́ка восхотѣ́ Госпо́дь, сотвори́ на небеси́ и на земли́, въ моря́хъ и во всѣ́хъ бе́зднахъ.
Возводя́ о́блаки от послѣ́днихъ земли́, мо́лнiи въ до́ждь сотвори́, изводя́й вѣ́тры от сокро́вищъ Свои́хъ.
И́же порази́ пе́рвенцы Еги́петскiя от человѣ́ка до скота́:
посла́ зна́менiя и чудеса́ посредѣ́ тебе́, Еги́пте, на фарао́на и на вся́ рабы́ его́.
И́же порази́ язы́ки мно́ги и изби́ цари́ крѣ́пки:
Сио́на царя́ Аморре́йска и О́га царя́ Васа́нска, и вся́ ца́рствiя Ханаа́нска:
и даде́ зе́млю и́хъ достоя́нiе, достоя́нiе Изра́илю лю́демъ Свои́мъ.
Го́споди, и́мя Твое́ въ вѣ́къ, и па́мять Твоя́ въ ро́дъ и ро́дъ:
я́ко суди́ти и́мать Госпо́дь лю́демъ Свои́мъ, и о рабѣ́хъ Свои́хъ умо́лится.
И́доли язы́къ сребро́ и зла́то, дѣла́ ру́къ человѣ́ческихъ:
уста́ и́мутъ, и не возглаго́лютъ: о́чи и́мутъ, и не у́зрятъ:
у́ши и́мутъ, и не услы́шатъ: ниже́ бо е́сть ду́хъ во устѣ́хъ и́хъ.
Подо́бни и́мъ да бу́дутъ творя́щiи я́ и вси́ надѣ́ющiися на ня́.
До́ме Изра́илевъ, благослови́те Го́спода: до́ме Ааро́нь, благослови́те Го́спода: до́ме Леві́инъ, благослови́те Го́спода:
боя́щiися Го́спода, благослови́те Го́спода.
Благослове́нъ Госпо́дь от Сiо́на, живы́й во Иерусали́мѣ.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Исповѣ́дайтеся Бо́гу бого́въ: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви господе́й: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Сотво́ршему чудеса́ ве́лiя еди́ному: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Сотво́ршему небеса́ ра́зумомъ: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Утверди́вшему зе́млю на вода́хъ: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Сотво́ршему свѣти́ла ве́лiя еди́ному: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
со́лнце во о́бласть дне́: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
луну́ и звѣ́зды во о́бласть но́щи: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Порази́вшему Еги́пта съ пе́рвенцы его́: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
и изве́дшему Изра́иля от среды́ и́хъ: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
руко́ю крѣ́пкою и мы́шцею высо́кою: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Раздѣ́льшему Чермно́е мо́ре въ раздѣле́нiя: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
и прове́дшему Изра́иля посредѣ́ его́: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
и истря́сшему фарао́на и си́лу его́ въ мо́ре Чермно́е: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Прове́дшему лю́ди Своя́ въ пусты́ни: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Порази́вшему цари́ ве́лiя: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
И уби́вшему цари́ крѣ́пкiя: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
Сио́на царя́ Аморре́йска: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
и О́га царя́ Васа́нска: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
И да́вшему зе́млю и́хъ достоя́нiе: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
достоя́нiе Изра́илю рабу́ Своему́: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Я́ко во смире́нiи на́шемъ помяну́ ны Госпо́дь: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
И изба́вилъ ны́ е́сть от враго́въ на́шихъ: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́:
дая́й пи́щу вся́кой пло́ти: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Исповѣ́дайтеся Бо́гу небе́сному: я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Дави́ду иеремі́емъ.
На рѣка́хъ Вавило́нскихъ, та́мо сѣдо́хомъ и пла́кахомъ, внегда́ помяну́ти на́мъ Сiо́на:
на ве́рбiихъ посредѣ́ его́ обѣ́сихомъ орга́ны на́шя.
Я́ко та́мо вопроси́ша ны́ плѣ́ншiи на́съ о словесѣ́хъ пѣ́сней, и ве́дшiи на́съ о пѣ́нiи: воспо́йте на́мъ от пѣ́сней Сiо́нскихъ.
Ка́ко воспое́мъ пѣ́снь Госпо́дню на земли́ чужде́й?
А́ще забу́ду тебе́, Иерусали́ме, забве́на бу́ди десни́ца моя́.
Прильпни́ язы́къ мо́й горта́ни моему́, а́ще не помяну́ тебе́, а́ще не предложу́ Иерусали́ма, я́ко въ нача́лѣ весе́лiя моего́.
Помяни́, Го́споди, сы́ны Едо́мскiя въ де́нь Иерусали́мль глаго́лющыя: истоща́йте, истоща́йте до основа́нiй его́.
Дщи́ Вавило́ня окая́нная, блаже́нъ, и́же возда́стъ тебѣ́ воздая́нiе твое́, е́же воздала́ еси́ на́мъ:
блаже́нъ, и́же и́метъ и разбiе́тъ младе́нцы твоя́ о ка́мень.
Псало́мъ Дави́ду, Агге́а и Заха́рiи.
Исповѣ́мся Тебѣ́, Го́споди, всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ, и предъ а́нгелы воспою́ Тебѣ́, я́ко услы́шалъ еси́ вся́ глаго́лы у́стъ мои́хъ:
поклоню́ся ко хра́му свято́му Твоему́ и исповѣ́мся и́мени Твоему́ о ми́лости Твое́й и и́стинѣ Твое́й, я́ко возвели́чилъ еси́ надъ всѣ́мъ и́мя Твое́ свято́е.
Въ о́ньже а́ще де́нь призову́ Тя, ско́ро услы́ши мя́: умно́жиши мя́ въ души́ мое́й си́лою Твое́ю.
Да исповѣ́дятся Тебѣ́, Го́споди, вси́ ца́рiе зе́мстiи, я́ко услы́шаша вся́ глаго́лы у́стъ Твои́хъ:
и да воспою́тъ въ путе́хъ Госпо́днихъ, я́ко ве́лiя сла́ва Госпо́дня:
я́ко высо́къ Госпо́дь, и смире́нныя призира́етъ, и высо́кая издале́ча вѣ́сть.
А́ще пойду́ посредѣ́ ско́рби, живи́ши мя́: на гнѣ́въ вра́гъ мои́хъ просте́рлъ еси́ ру́ку Твою́, и спасе́ мя десни́ца Твоя́.
Госпо́дь возда́стъ за мя́: Го́споди, ми́лость Твоя́ во вѣ́къ: дѣ́лъ руку́ Твое́ю не пре́зри.
Въ коне́цъ Дави́ду, псало́мъ Заха́рiинъ, въ разсѣ́янiи.
Го́споди, искуси́лъ мя́ еси́ и позна́лъ мя́ еси́: Ты́ позна́лъ еси́ сѣда́нiе мое́ и воста́нiе мое́.
Ты́ разумѣ́лъ еси́ помышле́нiя моя́ издале́ча:
стезю́ мою́ и у́же мое́ Ты́ еси́ изслѣ́довалъ и вся́ пути́ моя́ прови́дѣлъ еси́.
Я́ко нѣ́сть льсти́ въ язы́цѣ мое́мъ: се́, Го́споди, Ты́ позна́лъ еси́
вся́ послѣ́дняя и дре́вняя: Ты́ созда́лъ еси́ мя́ и положи́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку Твою́.
Удиви́ся ра́зумъ Тво́й от мене́, утверди́ся, не возмогу́ къ нему́.
Ка́мо пойду́ от Ду́ха твоего́? И от лица́ Твоего́ ка́мо бѣжу́?
А́ще взы́ду на небо, Ты́ та́мо еси́: а́ще сни́ду во а́дъ, та́мо еси́.
А́ще возму́ крилѣ́ мои́ ра́но и вселю́ся въ послѣ́днихъ мо́ря,
и та́мо бо рука́ Твоя́ наста́витъ мя́, и удержи́тъ мя́ десни́ца Твоя́.
И рѣ́хъ: еда́ тма́ попере́тъ мя́? И но́щь просвѣще́нiе въ сла́дости мое́й.
Я́ко тма́ не помрачи́тся от Тебе́, и но́щь я́ко де́нь просвѣти́тся: я́ко тма́ ея́, та́ко и свѣ́тъ ея́.
Я́ко Ты́ созда́лъ {стяжа́лъ} еси́ утро́бы моя́, воспрiя́лъ мя́ еси́ изъ чре́ва ма́тере моея́.
Исповѣ́мся Тебѣ́, я́ко стра́шно удиви́лся еси́: чу́дна дѣла́ Твоя́, и душа́ моя́ зна́етъ зѣло́.
Не утаи́ся ко́сть моя́ от Тебе́, ю́же сотвори́лъ еси́ въ та́йнѣ, и соста́въ мо́й въ преиспо́днихъ земли́.
Несодѣ́ланное мое́ ви́дѣстѣ о́чи Твои́, и въ кни́зѣ Твое́й вси́ напи́шутся: во дне́хъ сози́ждутся, и никто́же въ ни́хъ.
Мнѣ́ же зѣло́ че́стни бы́ша дру́зи Твои́, Бо́же, зѣло́ утверди́шася влады́чествiя и́хъ:
изочту́ и́хъ, и па́че песка́ умно́жатся: воста́хъ, и еще́ е́смь съ Тобо́ю.
А́ще избiе́ши грѣ́шники, Бо́же: му́жiе крове́й, уклони́теся от мене́.
Я́ко ревни́ви есте́ въ помышле́нiихъ, прiи́мутъ въ суету́ гра́ды Твоя́.
Не ненави́дящыя ли Тя́, Го́споди, возненави́дѣхъ, и о вразѣ́хъ Твои́хъ иста́яхъ?
Соверше́нною не́навистiю возненави́дѣхъ я́: во враги́ бы́ша ми́.
Искуси́ мя, Бо́же, и увѣ́ждь се́рдце мое́: истяжи́ мя и разумѣ́й стези́ моя́:
и ви́ждь, а́ще пу́ть беззако́нiя во мнѣ́, и наста́ви мя́ на пу́ть вѣ́ченъ.
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.–
–Изми́ мя, Го́споди, от человѣ́ка лука́ва, от му́жа непра́ведна изба́ви мя́:
2и́же помы́слиша непра́вду въ се́рдцы, ве́сь де́нь ополча́ху бра́ни:
3изостри́ша язы́къ сво́й я́ко змiи́нъ: я́дъ а́спидовъ подъ устна́ми и́хъ.
4Сохрани́ мя, Го́споди, изъ руки́ грѣ́шничи, от человѣ́къ непра́ведныхъ изми́ мя, и́же помы́слиша запя́ти стопы́ моя́.
5Скры́ша го́рдiи сѣ́ть мнѣ́ и у́жы, препя́ша сѣ́ть нога́ма мои́ма:
6при стези́ собла́зны положи́ша ми́.
6при стези́ собла́зны положи́ша ми́.
Рѣ́хъ Го́сподеви: Бо́гъ мо́й еси́ Ты́, внуши́, Го́споди, гла́съ моле́нiя моего́.
Го́споди, Го́споди, си́ло спасе́нiя моего́, осѣни́лъ еси́ надъ главо́ю мое́ю въ де́нь бра́ни.
Не преда́ждь мене́, Го́споди, от жела́нiя моего́ грѣ́шнику: помы́слиша на мя́, не оста́ви мене́, да не когда́ вознесу́тся.
Глава́ окруже́нiя и́хъ, тру́дъ усте́нъ и́хъ покры́етъ я́.
Паду́тъ на ни́хъ у́глiя о́гненная, низложи́ши я́ во страсте́хъ, и не постоя́тъ.
Му́жъ язы́ченъ не испра́вится на земли́: му́жа непра́ведна зла́я уловя́тъ во истлѣ́нiе.
Позна́хъ, я́ко сотвори́тъ Госпо́дь су́дъ ни́щымъ и ме́сть убо́гимъ.
Оба́че пра́веднiи исповѣ́дятся и́мени Твоему́, и вселя́тся пра́вiи съ лице́мъ Твои́мъ.
Псало́мъ Дави́ду.
Го́споди, воззва́хъ къ Тебѣ́, услы́ши мя́: вонми́ гла́су моле́нiя моего́, внегда́ воззва́ти ми́ къ Тебѣ́.
Да испра́вится моли́тва моя́ я́ко кади́ло предъ Тобо́ю: воздѣя́нiе руку́ мое́ю, же́ртва вече́рняя.
Положи́, Го́споди, хране́нiе усто́мъ мои́мъ и две́рь огражде́нiя о устна́хъ мои́хъ.
Не уклони́ се́рдце мое́ въ словеса́ лука́вствiя, непщева́ти вины́ о грѣсѣ́хъ съ человѣ́ки дѣ́лающими беззако́нiе: и не сочту́ся со избра́нными и́хъ.
Нака́жетъ мя́ пра́ведникъ ми́лостiю и обличи́тъ мя́, еле́й же грѣ́шнаго да не нама́ститъ главы́ моея́: я́ко еще́ и моли́тва моя́ во благоволе́нiихъ и́хъ.
Поже́рты бы́ша при ка́мени судiи́ и́хъ: услы́шатся глаго́ли мои́, я́ко возмого́ша {услади́шася}.
Я́ко то́лща земли́ просѣ́деся на земли́, расточи́шася ко́сти и́хъ при а́дѣ.
Я́ко къ Тебѣ́, Го́споди, Го́споди, о́чи мои́: на Тя́ упова́хъ, не отъими́ ду́шу мою́:
сохрани́ мя от сѣ́ти, ю́же соста́виша ми́, и от собла́знъ дѣ́лающихъ беззако́нiе.
Паду́тъ во мре́жу свою́ грѣ́шницы: еди́нъ е́смь а́зъ, до́ндеже прейду́.
Ра́зума Дави́ду, внегда́ бы́ти ему́ въ верте́пѣ моля́щемуся.
Гла́сомъ мои́мъ ко Го́споду воззва́хъ, гла́сомъ мои́мъ ко Го́споду помоли́хся.
Пролiю́ предъ Ни́мъ моле́нiе мое́, печа́ль мою́ предъ Ни́мъ возвѣщу́.
Внегда́ изчеза́ти от мене́ ду́ху моему́, и ты́ позна́лъ еси́ стези́ моя́: на пути́ се́мъ, по нему́же хожда́хъ, скры́ша сѣ́ть мнѣ́.
Сматря́хъ одесну́ю и возгля́дахъ, и не бѣ́ зна́яй мене́: поги́бе бѣ́гство от мене́, и нѣ́сть взыска́яй ду́шу мою́.
Воззва́хъ къ Тебѣ́, Го́споди, рѣ́хъ: Ты́ еси́ упова́нiе мое́, ча́сть моя́ еси́ на земли́ живы́хъ.
Вонми́ моле́нiю моему́, я́ко смири́хся зѣло́: изба́ви мя́ от гоня́щихъ мя́, я́ко укрепи́шася па́че мене́.
Изведи́ изъ темни́цы ду́шу мою́, исповѣ́датися и́мени твоему́: мене́ жду́тъ пра́ведницы, до́ндеже возда́си мнѣ́.
Псало́мъ Дави́ду, егда́ гоня́ше его́ Авессало́мъ сы́нъ его́.
Го́споди, услы́ши моли́тву мою́, внуши́ моле́нiе мое́ во и́стинѣ Твое́й, услы́ши мя́ въ пра́вдѣ Твое́й:
и не вни́ди въ су́дъ съ рабо́мъ Твои́мъ, я́ко не оправди́тся предъ Тобо́ю вся́къ живы́й.
Я́ко погна́ вра́гъ ду́шу мою́: смири́лъ е́сть въ зе́млю живо́тъ мо́й: посади́лъ мя́ е́сть въ те́мныхъ, я́ко ме́ртвыя вѣ́ка.
И уны́ во мнѣ́ ду́хъ мо́й, во мнѣ́ смяте́ся се́рдце мое́.
Помяну́хъ дни́ дре́внiя, поучи́хся во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ Твои́хъ, въ творе́нiихъ руку́ Твое́ю поуча́хся.
Воздѣ́хъ къ Тебѣ́ ру́цѣ мои́: душа́ моя́ я́ко земля́ безво́дная Тебѣ́.
Ско́ро услы́ши мя́, Го́споди, изчезе́ ду́хъ мо́й: не отврати́ лица́ Твоего́ от мене́, и уподо́блюся низходя́щымъ въ ро́въ.
Слы́шану сотвори́ мнѣ́ зау́тра ми́лость Твою́, я́ко на Тя́ упова́хъ: скажи́ мнѣ́, Го́споди, пу́ть, въ о́ньже пойду́, я́ко къ Тебѣ́ взя́хъ ду́шу мою́.
Изми́ мя от вра́гъ мои́хъ, Го́споди, къ Тебѣ́ прибѣго́хъ.
Научи́ мя твори́ти во́лю Твою́, я́ко Ты́ еси́ Бо́гъ мо́й: Ду́хъ Тво́й благі́й наста́витъ мя́ на зе́млю пра́ву.
И́мене Твоего́ ра́ди, Го́споди, живи́ши мя́ пра́вдою Твое́ю: изведе́ши от печа́ли ду́шу мою́:
и ми́лостiю Твое́ю потреби́ши враги́ моя́ и погуби́ши вся́ стужа́ющыя души́ мое́й: я́ко а́зъ ра́бъ Тво́й е́смь.
Псало́мъ Дави́ду, къ голiа́ѳу.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ мо́й, науча́яй ру́цѣ мои́ на ополче́нiе, пе́рсты моя́ на бра́нь.
Ми́лость моя́ и прибѣ́жище мое́, засту́пникъ мо́й и изба́витель мо́й, защи́титель мо́й, и на Него́ упова́хъ: повину́яй лю́ди моя́ подъ мя́.
Го́споди, что́ е́сть человѣ́къ, я́ко позна́лся еси́ ему́? Или́ сы́нъ человѣ́чь, я́ко вмѣня́еши его́?
Человѣ́къ суетѣ́ уподо́бися: дні́е его́ я́ко сѣ́нь прехо́дятъ.
Го́споди, преклони́ небеса́, и сни́ди: косни́ся гора́мъ, и воздымя́тся:
блесни́ мо́лнiю, и разжене́ши я́: посли́ стрѣ́лы Твоя́, и смяте́ши я́.
Посли́ ру́ку Твою́ съ высоты́, изми́ мя и изба́ви мя́ от во́дъ мно́гихъ, изъ руки́ сыно́въ чужди́хъ,
и́хже уста́ глаго́лаша суету́, и десни́ца и́хъ десни́ца непра́вды.
Бо́же, пѣ́снь но́ву воспою́ Тебѣ́, во псалти́ри десятостру́ннѣмъ пою́ Тебѣ́:
даю́щему спасе́нiе царе́мъ, избавля́ющему Дави́да раба́ Своего́ от меча́ лю́та.
Изба́ви мя́ и изми́ мя изъ руки́ сыно́въ чужди́хъ, и́хже уста́ глаго́лаша суету́, и десни́ца и́хъ десни́ца непра́вды:
и́хже сы́нове и́хъ я́ко новосажде́нiя водруже́ная въ ю́ности свое́й, дще́ри и́хъ удо́брены, преукра́шены я́ко подо́бiе хра́ма:
храни́лища и́хъ испо́лнена, отрыга́ющая от сего́ въ сiе́: о́вцы и́хъ многопло́дны, мно́жащыяся во исхо́дищихъ свои́хъ: воло́ве и́хъ то́лсти:
нѣ́сть паде́нiя опло́ту, ниже́ прохо́да, ниже́ во́пля въ сто́гнахъ и́хъ.
Ублажи́ша лю́ди, и́мже сiя́ су́ть: блаже́ни лю́дiе, и́мже Госпо́дь Бо́гъ и́хъ.
Хвала́ Дави́ду.
Вознесу́ Тя, Бо́же мо́й, Царю́ мо́й, и благословлю́ и́мя Твое́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
На вся́къ де́нь благословлю́ Тя, и восхвалю́ и́мя Твое́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
Ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́, и вели́чiю Его́ нѣ́сть конца́.
Ро́дъ и ро́дъ восхва́лятъ дѣла́ Твоя́ и си́лу Твою́ возвѣстя́тъ:
великолѣ́пiе сла́вы святы́ни Твоея́ возглаго́лютъ и чудеса́ Твоя́ повѣ́дятъ:
и си́лу стра́шныхъ Твои́хъ реку́тъ и вели́чiе Твое́ повѣ́дятъ:
па́мять мно́жества бла́гости Твоея́ отры́гнутъ и пра́вдою Твое́ю возра́дуются.
Ще́дръ и ми́лостивъ Госпо́дь, долготерпѣли́въ и многоми́лостивъ.
Бла́гъ Госпо́дь вся́ческимъ, и щедро́ты Его́ на всѣ́хъ дѣ́лѣхъ Его́.
Да исповѣ́дятся Тебѣ́, Го́споди, вся́ дѣла́ Твоя́, и преподо́бнiи Твои́ да благословя́тъ Тя́:
сла́ву ца́рствiя Твоего́ реку́тъ и си́лу Твою́ возглаго́лютъ,
сказа́ти сыново́мъ человѣ́ческимъ си́лу Твою́ и сла́ву великолѣ́пiя ца́рствiя Твоего́.
Ца́рство Твое́ ца́рство всѣ́хъ вѣко́въ, и влады́чество Твое́ во вся́комъ ро́дѣ и ро́дѣ. *Вѣ́ренъ Госпо́дь во всѣ́хъ словесѣ́хъ Свои́хъ и преподо́бенъ во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ Свои́хъ.
Утвержда́етъ Госпо́дь вся́ низпа́дающыя и возставля́етъ вся́ низве́рженныя.
О́чи всѣ́хъ на Тя́ упова́ютъ, и Ты́ дае́ши и́мъ пи́щу во благовре́менiи:
отверза́еши ты́ ру́ку Твою́ и исполня́еши вся́кое живо́тно благоволе́нiя.
Пра́веднъ Госпо́дь во всѣ́хъ путе́хъ Свои́хъ и преподо́бенъ во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ Свои́хъ.
Бли́зъ Госпо́дь всѣ́мъ призыва́ющымъ Его́, всѣ́мъ призыва́ющымъ Его́ во и́стинѣ:
во́лю боя́щихся Его́ сотвори́тъ, и моли́тву и́хъ услы́шитъ, и спасе́тъ я́.
Храни́тъ Госпо́дь вся́ лю́бящыя Его́, и вся́ грѣ́шники потреби́тъ.
Хвалу́ Госпо́дню возглаго́лютъ уста́ моя́: и да благослови́тъ вся́ка пло́ть и́мя свято́е Его́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
Аллилу́iа, Агге́а и Заха́рiи.
Хвали́, душе́ моя́, Го́спода:
восхвалю́ Го́спода въ животѣ́ мое́мъ, пою́ Бо́гу моему́, до́ндеже е́смь.
Не надѣ́йтеся на кня́зи, на сы́ны человѣ́ческiя, въ ни́хже нѣ́сть спасе́нiя.
Изы́детъ ду́хъ его́, и возврати́тся въ зе́млю свою́: въ то́й де́нь поги́бнутъ вся́ помышле́нiя его́.
Блаже́нъ, ему́же Бо́гъ Иа́ковль помо́щникъ его́, упова́нiе его́ на Го́спода Бо́га своего́,
сотво́ршаго не́бо и зе́млю, мо́ре, и вся́, я́же въ ни́хъ: храня́щаго и́стину въ вѣ́къ,
творя́щаго су́дъ оби́димымъ, даю́щаго пи́щу а́лчущымъ. Госпо́дь рѣши́тъ окова́нныя:
Госпо́дь умудря́етъ слѣпцы́: Госпо́дь возво́дитъ низве́рженныя: Госпо́дь лю́битъ пра́ведники.
Госпо́дь храни́тъ прише́лцы, си́ра и вдову́ прiи́метъ, и пу́ть грѣ́шныхъ погуби́тъ.
Воцари́тся Госпо́дь во вѣ́къ, Бо́гъ тво́й, Сiо́не, въ ро́дъ и ро́дъ.
Аллилу́iа.
Хвали́те Го́спода, я́ко бла́гъ псало́мъ: Богови на́шему да услади́тся хвале́нiе.
Зи́ждай Иерусали́ма Госпо́дь: разсѣ́янiя Изра́илева собере́тъ:
изцѣля́яй сокруше́нныя се́рдцемъ и обязу́яй сокруше́нiя и́хъ:
изчита́яй мно́жество звѣ́здъ, и всѣ́мъ и́мъ имена́ нарица́яй.
Ве́лiй Госпо́дь на́шъ, и ве́лiя крѣ́пость Его́, и ра́зума Его́ нѣ́сть числа́.
Прiе́мляй кро́ткiя Госпо́дь, смиря́яй же грѣ́шники до земли́.
Начни́те Го́сподеви во исповѣ́данiи, по́йте Богови на́шему въ гу́слехъ:
одѣва́ющему не́бо о́блаки, уготовля́ющему земли́ до́ждь: прозяба́ющему на гора́хъ траву́ и зла́къ на слу́жбу человѣ́комъ:
даю́щему ското́мъ пи́щу и́хъ, и птенце́мъ вра́новымъ призыва́ющымъ Его́.
Не въ си́лѣ ко́нстѣй восхо́щетъ, ниже́ въ лы́стѣхъ му́жескихъ благоволи́тъ:
благоволи́тъ Госпо́дь въ боя́щихся Его́ и во упова́ющихъ на ми́лость Его́.
Аллилу́iа, Агге́а и Заха́рiи.
Похвали́, Иерусали́ме, Го́спода, хвали́ Бо́га твоего́, Сiо́не:
я́ко укрѣпи́ вереи́ вра́тъ твои́хъ, благослови́ сы́ны твоя́ въ тебѣ́.
Полага́яй предѣ́лы твоя́ ми́ръ, и ту́ка пшени́чна насыща́яй тя́:
посыла́яй сло́во Свое́ земли́, до ско́рости тече́тъ сло́во Его́,
даю́щаго снѣ́гъ сво́й я́ко во́лну, мглу́ я́ко пе́пелъ посыпа́ющаго,
мета́ющаго го́лоть Сво́й я́ко хлѣ́бы: проти́ву лица́ мра́за Его́ кто́ постои́тъ?
По́слетъ сло́во Свое́, и иста́етъ я́: дхне́тъ ду́хъ Его́, и потеку́тъ во́ды.
Возвѣща́яй сло́во Свое́ Иа́кову, оправда́нiя и судьбы́ Своя́ Изра́илеви:
не сотвори́ та́ко вся́кому язы́ку, и судьбы́ Своя́ не яви́ и́мъ.
Аллилу́iа, Агге́а и Заха́рiи.
Хвали́те Го́спода съ небе́съ, хвали́те Его́ въ вы́шнихъ.
Хвали́те Его́ вси́ А́нгели Его́: хвали́те Его́, вся́ си́лы Его́.
Хвали́те Его́, со́лнце и луна́: хвали́те Его́ вся́ звѣ́зды и свѣ́тъ.
Хвали́те Его́, небеса́ небе́съ и вода́, я́же превы́ше небе́съ.
Да восхва́лятъ и́мя Госпо́дне: я́ко То́й рече́, и бы́ша: То́й повелѣ́, и созда́шася.
Поста́ви я́ въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка: повелѣ́нiе положи́, и не ми́мо и́детъ.
Хвали́те Го́спода от земли́, змі́еве и вся́ бе́здны:
о́гнь, гра́дъ, снѣ́гъ, го́лоть, ду́хъ бу́ренъ, творя́щая сло́во Его́:
го́ры и вси́ хо́лми, древа́ плодоно́сна и вси́ ке́дри:
звѣ́рiе и вси́ ско́ти, га́ди и пти́цы перна́ты:
ца́рiе зе́мстiи и вси́ лю́дiе, кня́зи и вси́ судiи́ зе́мстiи:
ю́ноши и дѣ́вы, ста́рцы съ ю́нотами.
Да восхва́лятъ и́мя Госпо́дне: я́ко вознесе́ся и́мя Того́ еди́наго, исповѣ́данiе Его́ на земли́ и на небеси́.
И вознесе́тъ ро́гъ люді́й Свои́хъ: пѣ́снь всѣ́мъ преподо́бнымъ Его́, сыново́мъ Изра́илевымъ, лю́демъ приближа́ющымся Ему́.
Аллилу́iа.
Воспо́йте Го́сподеви пѣ́снь но́ву: хвале́нiе Его́ въ це́ркви преподо́бныхъ.
Да возвесели́тся Изра́иль о сотво́ршемъ его́, и сы́нове Сiо́ни возра́дуются о Цари́ свое́мъ.
Да восхва́лятъ и́мя Его́ въ ли́цѣ, въ тимпа́нѣ и псалти́ри да пою́тъ Ему́.
Я́ко благоволи́тъ Госпо́дь въ лю́дехъ Свои́хъ, и вознесе́тъ кро́ткiя во спасе́нiе.
Восхва́лятся преподо́бнiи во сла́вѣ и возра́дуются на ло́жахъ свои́хъ.
Возноше́нiя Бо́жiя въ горта́ни и́хъ, и мечи́ обою́ду остры́ въ рука́хъ и́хъ:
сотвори́ти отмще́нiе во язы́цѣхъ, обличе́нiя въ лю́дехъ:
связа́ти цари́ и́хъ пу́ты, и сла́вныя и́хъ ручны́ми око́вы желѣ́зными:
сотвори́ти въ ни́хъ су́дъ напи́санъ. Сла́ва сiя́ бу́детъ всѣ́мъ преподо́бнымъ Его́.
Аллилу́iа.
Хвали́те Бо́га во святы́хъ Его́, хвали́те Его́ во утверже́нiи си́лы Его́:
хвали́те Его́ на си́лахъ {въ си́лахъ} Его́, хвали́те Его́ по мно́жеству вели́чествiя Его́:
хвали́те Его́ во гла́сѣ тру́бнѣмъ, хвали́те Его́ во псалти́ри и гу́слехъ:
хвали́те Его́ въ тимпа́нѣ и ли́цѣ, хвали́те Его́ во стру́нахъ и орга́нѣ:
хвали́те Его́ въ кимва́лѣхъ доброгла́сныхъ, хвали́те Его́ въ кимва́лѣхъ восклица́нiя.
Вся́кое дыха́нiе да хва́литъ Го́спода.
Се́й псало́мъ осо́бь пи́санъ, Дави́довъ, и внѣ́ числа́ 150 псалмо́въ, внегда́ единобо́рствоваше на голiа́ѳа.
Ма́лъ бѣ́хъ въ бра́тiи мое́й и ю́ншiй въ дому́ отца́ моего́:
пасо́хъ о́вцы отца́ моего́. Ру́цѣ мои́ сотвори́стѣ орга́нъ, и пе́рсты мои́ соста́виша псалти́рь.
И кто́ возвѣсти́тъ Го́сподеви моему́? Са́мъ Госпо́дь, Са́мъ услы́шитъ:
Са́мъ посла́ а́нгела Своего́, и взя́тъ мя́ от ове́цъ отца́ моего́, и пома́за мя́ еле́емъ пома́занiя Своего́.
Бра́тiя моя́ добри́ и вели́цы: и не благоволи́ въ ни́хъ Госпо́дь.
Изыдо́хъ въ срѣ́тенiе иноплеме́ннику, и прокля́тъ мя́ и́долы свои́ми.
А́зъ же исто́ргнувъ ме́чь от него́, обезгла́вихъ его́ и отъя́хъ поноше́нiе от сыно́въ Изра́илевыхъ.
Английский (NKJV)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Blessed is the man Who walks not in the counsel of the ungodly, Nor stands in the path of sinners, Nor sits in the seat of the scornful;
But his delight is in the law of the LORD, And in His law he meditates day and night.
He shall be like a tree Planted by the rivers of water, That brings forth its fruit in its season, Whose leaf also shall not wither; And whatever he does shall prosper.
The ungodly are not so, But are like the chaff which the wind drives away.
Therefore the ungodly shall not stand in the judgment, Nor sinners in the congregation of the righteous.
For the LORD knows the way of the righteous, But the way of the ungodly shall perish.
Why do the nations rage, And the people plot a vain thing?
The kings of the earth set themselves, And the rulers take counsel together, Against the LORD and against His Anointed, saying,
«Let us break Their bonds in pieces And cast away Their cords from us.»
He who sits in the heavens shall laugh; The LORD shall hold them in derision.
Then He shall speak to them in His wrath, And distress them in His deep displeasure:
«Yet I have set My King On My holy hill of Zion.»
«I will declare the decree: The LORD has said to Me, «You are My Son, Today I have begotten You.
Ask of Me, and I will give You The nations for Your inheritance, And the ends of the earth for Your possession.
You shall break them with a rod of iron; You shall dash them to pieces like a potteŕs vessel.»́
Now therefore, be wise, O kings; Be instructed, you judges of the earth.
Serve the LORD with fear, And rejoice with trembling.
Kiss the Son, lest He be angry, And you perish in the way, When His wrath is kindled but a little. Blessed are all those who put their trust in Him.
LORD, how they have increased who trouble me! Many are they who rise up against me.
Many are they who say of me, «There is no help for him in God.»Selah
But You, O LORD, are a shield for me, My glory and the One who lifts up my head.
I cried to the LORD with my voice, And He heard me from His holy hill.Selah
I lay down and slept; I awoke, for the LORD sustained me.
I will not be afraid of ten thousands of people Who have set themselves against me all around.
Arise, O LORD; Save me, O my God! For You have struck all my enemies on the cheekbone; You have broken the teeth of the ungodly.
Salvation belongs to the LORD. Your blessing is upon Your people.Selah
Hear me when I call, O God of my righteousness! You have relieved me in my distress; Have mercy on me, and hear my prayer.
How long, O you sons of men, Will you turn my glory to shame? How long will you love worthlessness And seek falsehood?Selah
But know that the LORD has set apart for Himself him who is godly; The LORD will hear when I call to Him.
Be angry, and do not sin. Meditate within your heart on your bed, and be still.Selah
Offer the sacrifices of righteousness, And put your trust in the LORD.
There are many who say, «Who will show us any good?» LORD, lift up the light of Your countenance upon us.
You have put gladness in my heart, More than in the season that their grain and wine increased.
I will both lie down in peace, and sleep; For You alone, O LORD, make me dwell in safety.
Give ear to my words, O LORD, Consider my meditation.
Give heed to the voice of my cry, My King and my God, For to You I will pray.
My voice You shall hear in the morning, O LORD; In the morning I will direct it to You, And I will look up.
For You are not a God who takes pleasure in wickedness, Nor shall evil dwell with You.
The boastful shall not stand in Your sight; You hate all workers of iniquity.
You shall destroy those who speak falsehood; The LORD abhors the bloodthirsty and deceitful man.
But as for me, I will come into Your house in the multitude of Your mercy; In fear of You I will worship toward Your holy temple.
Lead me, O LORD, in Your righteousness because of my enemies; Make Your way straight before my face.
For there is no faithfulness in their mouth; Their inward part is destruction; Their throat is an open tomb; They flatter with their tongue.
Pronounce them guilty, O God! Let them fall by their own counsels; Cast them out in the multitude of their transgressions, For they have rebelled against You.
But let all those rejoice who put their trust in You; Let them ever shout for joy, because You defend them; Let those also who love Your name Be joyful in You.
For You, O LORD, will bless the righteous; With favor You will surround him as with a shield.
O LORD, do not rebuke me in Your anger, Nor chasten me in Your hot displeasure.
Have mercy on me, O LORD, for I am weak; O LORD, heal me, for my bones are troubled.
My soul also is greatly troubled; But You, O LORD--how long?
Return, O LORD, deliver me! Oh, save me for Your mercieś sake!
For in death there is no remembrance of You; In the grave who will give You thanks?
I am weary with my groaning; All night I make my bed swim; I drench my couch with my tears.
My eye wastes away because of grief; It grows old because of all my enemies.
Depart from me, all you workers of iniquity; For the LORD has heard the voice of my weeping.
The LORD has heard my supplication; The LORD will receive my prayer.
Let all my enemies be ashamed and greatly troubled; Let them turn back and be ashamed suddenly.
O LORD my God, in You I put my trust; Save me from all those who persecute me; And deliver me,
Lest they tear me like a lion, Rending me in pieces, while there is none to deliver.
O LORD my God, if I have done this: If there is iniquity in my hands,
If I have repaid evil to him who was at peace with me, Or have plundered my enemy without cause,
Let the enemy pursue me and overtake me; Yes, let him trample my life to the earth, And lay my honor in the dust.Selah
Arise, O LORD, in Your anger; Lift Yourself up because of the rage of my enemies; Rise up for me to the judgment You have commanded!
So the congregation of the peoples shall surround You; For their sakes, therefore, return on high.
The LORD shall judge the peoples; Judge me, O LORD, according to my righteousness, And according to my integrity within me.
Oh, let the wickedness of the wicked come to an end, But establish the just; For the righteous God tests the hearts and minds.
My defense is of God, Who saves the upright in heart.
God is a just judge, And God is angry with the wicked every day.
If he does not turn back, He will sharpen His sword; He bends His bow and makes it ready.
He also prepares for Himself instruments of death; He makes His arrows into fiery shafts.
Behold, the wicked brings forth iniquity; Yes, he conceives trouble and brings forth falsehood.
He made a pit and dug it out, And has fallen into the ditch which he made.
His trouble shall return upon his own head, And his violent dealing shall come down on his own crown.
I will praise the LORD according to His righteousness, And will sing praise to the name of the LORD Most High.
O LORD, our Lord, How excellent is Your name in all the earth, Who have set Your glory above the heavens!
Out of the mouth of babes and nursing infants You have ordained strength, Because of Your enemies, That You may silence the enemy and the avenger.
When I consider Your heavens, the work of Your fingers, The moon and the stars, which You have ordained,
What is man that You are mindful of him, And the son of man that You visit him?
For You have made him a little lower than the angels, And You have crowned him with glory and honor.
You have made him to have dominion over the works of Your hands; You have put all things under his feet,
All sheep and oxen-- Even the beasts of the field,
The birds of the air, And the fish of the sea That pass through the paths of the seas.
O LORD, our Lord, How excellent is Your name in all the earth!
I will praise You, O LORD, with my whole heart; I will tell of all Your marvelous works.
I will be glad and rejoice in You; I will sing praise to Your name, O Most High.
When my enemies turn back, They shall fall and perish at Your presence.
For You have maintained my right and my cause; You sat on the throne judging in righteousness.
You have rebuked the nations, You have destroyed the wicked; You have blotted out their name forever and ever.
O enemy, destructions are finished forever! And you have destroyed cities; Even their memory has perished.
But the LORD shall endure forever; He has prepared His throne for judgment.
He shall judge the world in righteousness, And He shall administer judgment for the peoples in uprightness.
The LORD also will be a refuge for the oppressed, A refuge in times of trouble.
And those who know Your name will put their trust in You; For You, LORD, have not forsaken those who seek You.
Sing praises to the LORD, who dwells in Zion! Declare His deeds among the people.
When He avenges blood, He remembers them; He does not forget the cry of the humble.
Have mercy on me, O LORD! Consider my trouble from those who hate me, You who lift me up from the gates of death,
That I may tell of all Your praise In the gates of the daughter of Zion. I will rejoice in Your salvation.
The nations have sunk down in the pit which they made; In the net which they hid, their own foot is caught.
The LORD is known by the judgment He executes; The wicked is snared in the work of his own hands.
The wicked shall be turned into hell, And all the nations that forget God.
For the needy shall not always be forgotten; The expectation of the poor shall not perish forever.
Arise, O LORD, Do not let man prevail; Let the nations be judged in Your sight.
Put them in fear, O LORD, That the nations may know themselves to be but men.Selah
Why do You stand afar off, O LORD? Why do You hide in times of trouble?
The wicked in his pride persecutes the poor; Let them be caught in the plots which they have devised.
For the wicked boasts of his heart́s desire; He blesses the greedy and renounces the LORD.
The wicked in his proud countenance does not seek God; God is in none of his thoughts.
His ways are always prospering; Your judgments are far above, out of his sight; As for all his enemies, he sneers at them.
He has said in his heart, «I shall not be moved; I shall never be in adversity.»
His mouth is full of cursing and deceit and oppression; Under his tongue is trouble and iniquity.
He sits in the lurking places of the villages; In the secret places he murders the innocent; His eyes are secretly fixed on the helpless.
He lies in wait secretly, as a lion in his den; He lies in wait to catch the poor; He catches the poor when he draws him into his net.
So he crouches, he lies low, That the helpless may fall by his strength.
He has said in his heart, «God has forgotten; He hides His face; He will never see.»
Arise, O LORD! O God, lift up Your hand! Do not forget the humble.
Why do the wicked renounce God? He has said in his heart, «You will not require an account.»
But You have seen, for You observe trouble and grief, To repay it by Your hand. The helpless commits himself to You; You are the helper of the fatherless.
Break the arm of the wicked and the evil man; Seek out his wickedness until You find none.
The LORD is King forever and ever; The nations have perished out of His land.
LORD, You have heard the desire of the humble; You will prepare their heart; You will cause Your ear to hear,
To do justice to the fatherless and the oppressed, That the man of the earth may oppress no more.
In the LORD I put my trust; How can you say to my soul, «Flee as a bird to your mountain»?
For look! The wicked bend their bow, They make ready their arrow on the string, That they may shoot secretly at the upright in heart.
If the foundations are destroyed, What can the righteous do?
The LORD is in His holy temple, The LORD́s throne is in heaven; His eyes behold, His eyelids test the sons of men.
The LORD tests the righteous, But the wicked and the one who loves violence His soul hates.
Upon the wicked He will rain coals; Fire and brimstone and a burning wind Shall be the portion of their cup.
For the LORD is righteous, He loves righteousness; His countenance beholds the upright.
Help, LORD, for the godly man ceases! For the faithful disappear from among the sons of men.
They speak idly everyone with his neighbor; With flattering lips and a double heart they speak.
May the LORD cut off all flattering lips, And the tongue that speaks proud things,
Who have said, «With our tongue we will prevail; Our lips are our own; Who is lord over us?»
«For the oppression of the poor, for the sighing of the needy, Now I will arise,» says the LORD; «I will set him in the safety for which he yearns.»
The words of the LORD are pure words, Like silver tried in a furnace of earth, Purified seven times.
You shall keep them, O LORD, You shall preserve them from this generation forever.
The wicked prowl on every side, When vileness is exalted among the sons of men.
How long, O LORD? Will You forget me forever? How long will You hide Your face from me?
How long shall I take counsel in my soul, Having sorrow in my heart daily? How long will my enemy be exalted over me?
Consider and hear me, O LORD my God; Enlighten my eyes, Lest I sleep the sleep of death;
Lest my enemy say, «I have prevailed against him»; Lest those who trouble me rejoice when I am moved.
But I have trusted in Your mercy; My heart shall rejoice in Your salvation.
I will sing to the LORD, Because He has dealt bountifully with me.
The fool has said in his heart, «There is no God.» They are corrupt, They have done abominable works, There is none who does good.
The LORD looks down from heaven upon the children of men, To see if there are any who understand, who seek God.
They have all turned aside, They have together become corrupt; There is none who does good, No, not one.
Have all the workers of iniquity no knowledge, Who eat up my people as they eat bread, And do not call on the LORD?
There they are in great fear, For God is with the generation of the righteous.
You shame the counsel of the poor, But the LORD is his refuge.
Oh, that the salvation of Israel would come out of Zion! When the LORD brings back the captivity of His people, Let Jacob rejoice and Israel be glad.
LORD, who may abide in Your tabernacle? Who may dwell in Your holy hill?
He who walks uprightly, And works righteousness, And speaks the truth in his heart;
He who does not backbite with his tongue, Nor does evil to his neighbor, Nor does he take up a reproach against his friend;
In whose eyes a vile person is despised, But he honors those who fear the LORD; He who swears to his own hurt and does not change;
He who does not put out his money at usury, Nor does he take a bribe against the innocent. He who does these things shall never be moved.
Preserve me, O God, for in You I put my trust.
O my soul, you have said to the LORD, «You are my Lord, My goodness is nothing apart from You.»
As for the saints who are on the earth, «They are the excellent ones, in whom is all my delight.»
Their sorrows shall be multiplied who hasten after another god; Their drink offerings of blood I will not offer, Nor take up their names on my lips.
O LORD, You are the portion of my inheritance and my cup; You maintain my lot.
The lines have fallen to me in pleasant places; Yes, I have a good inheritance.
I will bless the LORD who has given me counsel; My heart also instructs me in the night seasons.
I have set the LORD always before me; Because He is at my right hand I shall not be moved.
Therefore my heart is glad, and my glory rejoices; My flesh also will rest in hope.
For You will not leave my soul in Sheol, Nor will You allow Your Holy One to see corruption.
You will show me the path of life; In Your presence is fullness of joy; At Your right hand are pleasures forevermore.
Hear a just cause, O LORD, Attend to my cry; Give ear to my prayer which is not from deceitful lips.
Let my vindication come from Your presence; Let Your eyes look on the things that are upright.
You have tested my heart; You have visited me in the night; You have tried me and have found nothing; I have purposed that my mouth shall not transgress.
Concerning the works of men, By the word of Your lips, I have kept away from the paths of the destroyer.
Uphold my steps in Your paths, That my footsteps may not slip.
I have called upon You, for You will hear me, O God; Incline Your ear to me, and hear my speech.
Show Your marvelous lovingkindness by Your right hand, O You who save those who trust in You From those who rise up against them.
Keep me as the apple of Your eye; Hide me under the shadow of Your wings,
From the wicked who oppress me, From my deadly enemies who surround me.
They have closed up their fat hearts; With their mouths they speak proudly.
They have now surrounded us in our steps; They have set their eyes, crouching down to the earth,
As a lion is eager to tear his prey, And like a young lion lurking in secret places.
Arise, O LORD, Confront him, cast him down; Deliver my life from the wicked with Your sword,
With Your hand from men, O LORD, From men of the world who have their portion in this life, And whose belly You fill with Your hidden treasure. They are satisfied with children, And leave the rest of their possession for their babes.
As for me, I will see Your face in righteousness; I shall be satisfied when I awake in Your likeness.
I will love You, O LORD, my strength.
The LORD is my rock and my fortress and my deliverer; My God, my strength, in whom I will trust; My shield and the horn of my salvation, my stronghold.
I will call upon the LORD, who is worthy to be praised; So shall I be saved from my enemies.
The pangs of death surrounded me, And the floods of ungodliness made me afraid.
The sorrows of Sheol surrounded me; The snares of death confronted me.
In my distress I called upon the LORD, And cried out to my God; He heard my voice from His temple, And my cry came before Him, even to His ears.
Then the earth shook and trembled; The foundations of the hills also quaked and were shaken, Because He was angry.
Smoke went up from His nostrils, And devouring fire from His mouth; Coals were kindled by it.
He bowed the heavens also, and came down With darkness under His feet.
And He rode upon a cherub, and flew; He flew upon the wings of the wind.
He made darkness His secret place; His canopy around Him was dark waters And thick clouds of the skies.
From the brightness before Him, His thick clouds passed with hailstones and coals of fire.
The LORD thundered from heaven, And the Most High uttered His voice, Hailstones and coals of fire.
He sent out His arrows and scattered the foe, Lightnings in abundance, and He vanquished them.
Then the channels of the sea were seen, The foundations of the world were uncovered At Your rebuke, O LORD, At the blast of the breath of Your nostrils.
He sent from above, He took me; He drew me out of many waters.
He delivered me from my strong enemy, From those who hated me, For they were too strong for me.
They confronted me in the day of my calamity, But the LORD was my support.
He also brought me out into a broad place; He delivered me because He delighted in me.
The LORD rewarded me according to my righteousness; According to the cleanness of my hands He has recompensed me.
For I have kept the ways of the LORD, And have not wickedly departed from my God.
For all His judgments were before me, And I did not put away His statutes from me.
I was also blameless before Him, And I kept myself from my iniquity.
Therefore the LORD has recompensed me according to my righteousness, According to the cleanness of my hands in His sight.
With the merciful You will show Yourself merciful; With a blameless man You will show Yourself blameless;
With the pure You will show Yourself pure; And with the devious You will show Yourself shrewd.
For You will save the humble people, But will bring down haughty looks.
For You will light my lamp; The LORD my God will enlighten my darkness.
For by You I can run against a troop, By my God I can leap over a wall.
As for God, His way is perfect; The word of the LORD is proven; He is a shield to all who trust in Him.
For who is God, except the LORD? And who is a rock, except our God?
It is God who arms me with strength, And makes my way perfect.
He makes my feet like the feet of deer, And sets me on my high places.
He teaches my hands to make war, So that my arms can bend a bow of bronze.
You have also given me the shield of Your salvation; Your right hand has held me up, Your gentleness has made me great.
You enlarged my path under me, So my feet did not slip.
I have pursued my enemies and overtaken them; Neither did I turn back again till they were destroyed.
I have wounded them, So that they could not rise; They have fallen under my feet.
For You have armed me with strength for the battle; You have subdued under me those who rose up against me.
You have also given me the necks of my enemies, So that I destroyed those who hated me.
They cried out, but there was none to save; Even to the LORD, but He did not answer them.
Then I beat them as fine as the dust before the wind; I cast them out like dirt in the streets.
You have delivered me from the strivings of the people; You have made me the head of the nations; A people I have not known shall serve me.
As soon as they hear of me they obey me; The foreigners submit to me.
The foreigners fade away, And come frightened from their hideouts.
The LORD lives! Blessed be my Rock! Let the God of my salvation be exalted.
It is God who avenges me, And subdues the peoples under me;
He delivers me from my enemies. You also lift me up above those who rise against me; You have delivered me from the violent man.
Therefore I will give thanks to You, O LORD, among the Gentiles, And sing praises to Your name.
Great deliverance He gives to His king, And shows mercy to His anointed, To David and his descendants forevermore.
The heavens declare the glory of God; And the firmament shows His handiwork.
Day unto day utters speech, And night unto night reveals knowledge.
There is no speech nor language Where their voice is not heard.
Their line has gone out through all the earth, And their words to the end of the world. In them He has set a tabernacle for the sun,
Which is like a bridegroom coming out of his chamber, And rejoices like a strong man to run its race.
Its rising is from one end of heaven, And its circuit to the other end; And there is nothing hidden from its heat.
The law of the LORD is perfect, converting the soul; The testimony of the LORD is sure, making wise the simple;
The statutes of the LORD are right, rejoicing the heart; The commandment of the LORD is pure, enlightening the eyes;
The fear of the LORD is clean, enduring forever; The judgments of the LORD are true and righteous altogether.
More to be desired are they than gold, Yea, than much fine gold; Sweeter also than honey and the honeycomb.
Moreover by them Your servant is warned, And in keeping them there is great reward.
Who can understand his errors? Cleanse me from secret faults.
Keep back Your servant also from presumptuous sins; Let them not have dominion over me. Then I shall be blameless, And I shall be innocent of great transgression.
Let the words of my mouth and the meditation of my heart Be acceptable in Your sight, O LORD, my strength and my Redeemer.
May the LORD answer you in the day of trouble; May the name of the God of Jacob defend you;
May He send you help from the sanctuary, And strengthen you out of Zion;
May He remember all your offerings, And accept your burnt sacrifice.Selah
May He grant you according to your heart́s desire, And fulfill all your purpose.
We will rejoice in your salvation, And in the name of our God we will set up our banners! May the LORD fulfill all your petitions.
Now I know that the LORD saves His anointed; He will answer him from His holy heaven With the saving strength of His right hand.
Some trust in chariots, and some in horses; But we will remember the name of the LORD our God.
They have bowed down and fallen; But we have risen and stand upright.
Save, LORD! May the King answer us when we call.
The king shall have joy in Your strength, O LORD; And in Your salvation how greatly shall he rejoice!
You have given him his heart́s desire, And have not withheld the request of his lips.Selah
For You meet him with the blessings of goodness; You set a crown of pure gold upon his head.
He asked life from You, and You gave it to him-- Length of days forever and ever.
His glory is great in Your salvation; Honor and majesty You have placed upon him.
For You have made him most blessed forever; You have made him exceedingly glad with Your presence.
For the king trusts in the LORD, And through the mercy of the Most High he shall not be moved.
Your hand will find all Your enemies; Your right hand will find those who hate You.
You shall make them as a fiery oven in the time of Your anger; The LORD shall swallow them up in His wrath, And the fire shall devour them.
Their offspring You shall destroy from the earth, And their descendants from among the sons of men.
For they intended evil against You; They devised a plot which they are not able to perform.
Therefore You will make them turn their back; You will make ready Your arrows on Your string toward their faces.
Be exalted, O LORD, in Your own strength! We will sing and praise Your power.
My God, My God, why have You forsaken Me? Why are You so far from helping Me, And from the words of My groaning?
O My God, I cry in the daytime, but You do not hear; And in the night season, and am not silent.
But You are holy, Enthroned in the praises of Israel.
Our fathers trusted in You; They trusted, and You delivered them.
They cried to You, and were delivered; They trusted in You, and were not ashamed.
But I am a worm, and no man; A reproach of men, and despised by the people.
All those who see Me ridicule Me; They shoot out the lip, they shake the head, saying,
«He trusted in the LORD, let Him rescue Him; Let Him deliver Him, since He delights in Him!»
But You are He who took Me out of the womb; You made Me trust while on My motheŕs breasts.
I was cast upon You from birth. From My motheŕs womb You have been My God.
Be not far from Me, For trouble is near; For there is none to help.
Many bulls have surrounded Me; Strong bulls of Bashan have encircled Me.
They gape at Me with their mouths, Like a raging and roaring lion.
I am poured out like water, And all My bones are out of joint; My heart is like wax; It has melted within Me.
My strength is dried up like a potsherd, And My tongue clings to My jaws; You have brought Me to the dust of death.
For dogs have surrounded Me; The congregation of the wicked has enclosed Me. They pierced My hands and My feet;
I can count all My bones. They look and stare at Me.
They divide My garments among them, And for My clothing they cast lots.
But You, O LORD, do not be far from Me; O My Strength, hasten to help Me!
Deliver Me from the sword, My precious life from the power of the dog.
Save Me from the liońs mouth And from the horns of the wild oxen! You have answered Me.
I will declare Your name to My brethren; In the midst of the assembly I will praise You.
You who fear the LORD, praise Him! All you descendants of Jacob, glorify Him, And fear Him, all you offspring of Israel!
For He has not despised nor abhorred the affliction of the afflicted; Nor has He hidden His face from Him; But when He cried to Him, He heard.
My praise shall be of You in the great assembly; I will pay My vows before those who fear Him.
The poor shall eat and be satisfied; Those who seek Him will praise the LORD. Let your heart live forever!
All the ends of the world Shall remember and turn to the LORD, And all the families of the nations Shall worship before You.
For the kingdom is the LORD́s, And He rules over the nations.
All the prosperous of the earth Shall eat and worship; All those who go down to the dust Shall bow before Him, Even he who cannot keep himself alive.
A posterity shall serve Him. It will be recounted of the Lord to the next generation,
They will come and declare His righteousness to a people who will be born, That He has done this.
The LORD is my shepherd; I shall not want.
He makes me to lie down in green pastures; He leads me beside the still waters.
He restores my soul; He leads me in the paths of righteousness For His namés sake.
Yea, though I walk through the valley of the shadow of death, I will fear no evil; For You are with me; Your rod and Your staff, they comfort me.
You prepare a table before me in the presence of my enemies; You anoint my head with oil; My cup runs over.
Surely goodness and mercy shall follow me All the days of my life; And I will dwell in the house of the LORD Forever.
The earth is the LORD́s, and all its fullness, The world and those who dwell therein.
For He has founded it upon the seas, And established it upon the waters.
Who may ascend into the hill of the LORD? Or who may stand in His holy place?
He who has clean hands and a pure heart, Who has not lifted up his soul to an idol, Nor sworn deceitfully.
He shall receive blessing from the LORD, And righteousness from the God of his salvation.
This is Jacob, the generation of those who seek Him, Who seek Your face.Selah
Lift up your heads, O you gates! And be lifted up, you everlasting doors! And the King of glory shall come in.
Who is this King of glory? The LORD strong and mighty, The LORD mighty in battle.
Lift up your heads, O you gates! Lift up, you everlasting doors! And the King of glory shall come in.
Who is this King of glory? The LORD of hosts, He is the King of glory.Selah
To You, O LORD, I lift up my soul.
O my God, I trust in You; Let me not be ashamed; Let not my enemies triumph over me.
Indeed, let no one who waits on You be ashamed; Let those be ashamed who deal treacherously without cause.
Show me Your ways, O LORD; Teach me Your paths.
Lead me in Your truth and teach me, For You are the God of my salvation; On You I wait all the day.
Remember, O LORD, Your tender mercies and Your lovingkindnesses, For they are from of old.
Do not remember the sins of my youth, nor my transgressions; According to Your mercy remember me, For Your goodnesś sake, O LORD.
Good and upright is the LORD; Therefore He teaches sinners in the way.
The humble He guides in justice, And the humble He teaches His way.
All the paths of the LORD are mercy and truth, To such as keep His covenant and His testimonies.
For Your namés sake, O LORD, Pardon my iniquity, for it is great.
Who is the man that fears the LORD? Him shall He teach in the way He chooses.
He himself shall dwell in prosperity, And his descendants shall inherit the earth.
The secret of the LORD is with those who fear Him, And He will show them His covenant.
My eyes are ever toward the LORD, For He shall pluck my feet out of the net.
Turn Yourself to me, and have mercy on me, For I am desolate and afflicted.
The troubles of my heart have enlarged; Bring me out of my distresses!
Look on my affliction and my pain, And forgive all my sins.
Consider my enemies, for they are many; And they hate me with cruel hatred.
Keep my soul, and deliver me; Let me not be ashamed, for I put my trust in You.
Let integrity and uprightness preserve me, For I wait for You.
Redeem Israel, O God, Out of all their troubles!
Vindicate me, O LORD, For I have walked in my integrity. I have also trusted in the LORD; I shall not slip.
Examine me, O LORD, and prove me; Try my mind and my heart.
For Your lovingkindness is before my eyes, And I have walked in Your truth.
I have not sat with idolatrous mortals, Nor will I go in with hypocrites.
I have hated the assembly of evildoers, And will not sit with the wicked.
I will wash my hands in innocence; So I will go about Your altar, O LORD,
That I may proclaim with the voice of thanksgiving, And tell of all Your wondrous works.
LORD, I have loved the habitation of Your house, And the place where Your glory dwells.
Do not gather my soul with sinners, Nor my life with bloodthirsty men,
In whose hands is a sinister scheme, And whose right hand is full of bribes.
But as for me, I will walk in my integrity; Redeem me and be merciful to me.
My foot stands in an even place; In the congregations I will bless the LORD.
The LORD is my light and my salvation; Whom shall I fear? The LORD is the strength of my life; Of whom shall I be afraid?
When the wicked came against me To eat up my flesh, My enemies and foes, They stumbled and fell.
Though an army may encamp against me, My heart shall not fear; Though war may rise against me, In this I will be confident.
One thing I have desired of the LORD, That will I seek: That I may dwell in the house of the LORD All the days of my life, To behold the beauty of the LORD, And to inquire in His temple.
For in the time of trouble He shall hide me in His pavilion; In the secret place of His tabernacle He shall hide me; He shall set me high upon a rock.
And now my head shall be lifted up above my enemies all around me; Therefore I will offer sacrifices of joy in His tabernacle; I will sing, yes, I will sing praises to the LORD.
Hear, O LORD, when I cry with my voice! Have mercy also upon me, and answer me.
When You said, «Seek My face,» My heart said to You, «Your face, LORD, I will seek.»
Do not hide Your face from me; Do not turn Your servant away in anger; You have been my help; Do not leave me nor forsake me, O God of my salvation.
When my father and my mother forsake me, Then the LORD will take care of me.
Teach me Your way, O LORD, And lead me in a smooth path, because of my enemies.
Do not deliver me to the will of my adversaries; For false witnesses have risen against me, And such as breathe out violence.
I would have lost heart, unless I had believed That I would see the goodness of the LORD In the land of the living.
Wait on the LORD; Be of good courage, And He shall strengthen your heart; Wait, I say, on the LORD!
To You I will cry, O LORD my Rock: Do not be silent to me, Lest, if You are silent to me, I become like those who go down to the pit.
Hear the voice of my supplications When I cry to You, When I lift up my hands toward Your holy sanctuary.
Do not take me away with the wicked And with the workers of iniquity, Who speak peace to their neighbors, But evil is in their hearts.
Give them according to their deeds, And according to the wickedness of their endeavors; Give them according to the work of their hands; Render to them what they deserve.
Because they do not regard the works of the LORD, Nor the operation of His hands, He shall destroy them And not build them up.
Blessed be the LORD, Because He has heard the voice of my supplications!
The LORD is my strength and my shield; My heart trusted in Him, and I am helped; Therefore my heart greatly rejoices, And with my song I will praise Him.
The LORD is their strength, And He is the saving refuge of His anointed.
Save Your people, And bless Your inheritance; Shepherd them also, And bear them up forever.
Give unto the LORD, O you mighty ones, Give unto the LORD glory and strength.
Give unto the LORD the glory due to His name; Worship the LORD in the beauty of holiness.
The voice of the LORD is over the waters; The God of glory thunders; The LORD is over many waters.
The voice of the LORD is powerful; The voice of the LORD is full of majesty.
The voice of the LORD breaks the cedars, Yes, the LORD splinters the cedars of Lebanon.
He makes them also skip like a calf, Lebanon and Sirion like a young wild ox.
The voice of the LORD divides the flames of fire.
The voice of the LORD shakes the wilderness; The LORD shakes the Wilderness of Kadesh.
The voice of the LORD makes the deer give birth, And strips the forests bare; And in His temple everyone says, «Glory!»
The LORD sat enthroned at the Flood, And the LORD sits as King forever.
The LORD will give strength to His people; The LORD will bless His people with peace.
I will extol You, O LORD, for You have lifted me up, And have not let my foes rejoice over me.
O LORD my God, I cried out to You, And You healed me.
O LORD, You brought my soul up from the grave; You have kept me alive, that I should not go down to the pit.
Sing praise to the LORD, you saints of His, And give thanks at the remembrance of His holy name.
For His anger is but for a moment, His favor is for life; Weeping may endure for a night, But joy comes in the morning.
Now in my prosperity I said, «I shall never be moved.»
LORD, by Your favor You have made my mountain stand strong; You hid Your face, and I was troubled.
I cried out to You, O LORD; And to the LORD I made supplication:
«What profit is there in my blood, When I go down to the pit? Will the dust praise You? Will it declare Your truth?
Hear, O LORD, and have mercy on me; LORD, be my helper!»
You have turned for me my mourning into dancing; You have put off my sackcloth and clothed me with gladness,
To the end that my glory may sing praise to You and not be silent. O LORD my God, I will give thanks to You forever.
In You, O LORD, I put my trust; Let me never be ashamed; Deliver me in Your righteousness.
Bow down Your ear to me, Deliver me speedily; Be my rock of refuge, A fortress of defense to save me.
For You are my rock and my fortress; Therefore, for Your namés sake, Lead me and guide me.
Pull me out of the net which they have secretly laid for me, For You are my strength.
Into Your hand I commit my spirit; You have redeemed me, O LORD God of truth.
I have hated those who regard useless idols; But I trust in the LORD.
I will be glad and rejoice in Your mercy, For You have considered my trouble; You have known my soul in adversities,
And have not shut me up into the hand of the enemy; You have set my feet in a wide place.
Have mercy on me, O LORD, for I am in trouble; My eye wastes away with grief, Yes, my soul and my body!
For my life is spent with grief, And my years with sighing; My strength fails because of my iniquity, And my bones waste away.
I am a reproach among all my enemies, But especially among my neighbors, And am repulsive to my acquaintances; Those who see me outside flee from me.
I am forgotten like a dead man, out of mind; I am like a broken vessel.
For I hear the slander of many; Fear is on every side; While they take counsel together against me, They scheme to take away my life.
But as for me, I trust in You, O LORD; I say, «You are my God.»
My times are in Your hand; Deliver me from the hand of my enemies, And from those who persecute me.
Make Your face shine upon Your servant; Save me for Your mercieś sake.
Do not let me be ashamed, O LORD, for I have called upon You; Let the wicked be ashamed; Let them be silent in the grave.
Let the lying lips be put to silence, Which speak insolent things proudly and contemptuously against the righteous.
Oh, how great is Your goodness, Which You have laid up for those who fear You, Which You have prepared for those who trust in You In the presence of the sons of men!
You shall hide them in the secret place of Your presence From the plots of man; You shall keep them secretly in a pavilion From the strife of tongues.
Blessed be the LORD, For He has shown me His marvelous kindness in a strong city!
For I said in my haste, «I am cut off from before Your eyes»; Nevertheless You heard the voice of my supplications When I cried out to You.
Oh, love the LORD, all you His saints! For the LORD preserves the faithful, And fully repays the proud person.
Be of good courage, And He shall strengthen your heart, All you who hope in the LORD.
Blessed is he whose transgression is forgiven, Whose sin is covered.
Blessed is the man to whom the LORD does not impute iniquity, And in whose spirit there is no deceit.
When I kept silent, my bones grew old Through my groaning all the day long.
For day and night Your hand was heavy upon me; My vitality was turned into the drought of summer. Selah
I acknowledged my sin to You, And my iniquity I have not hidden. I said, «I will confess my transgressions to the LORD,» And You forgave the iniquity of my sin. Selah
For this cause everyone who is godly shall pray to You In a time when You may be found; Surely in a flood of great waters They shall not come near him.
You are my hiding place; You shall preserve me from trouble; You shall surround me with songs of deliverance. Selah
I will instruct you and teach you in the way you should go; I will guide you with My eye.
Do not be like the horse or like the mule, Which have no understanding, Which must be harnessed with bit and bridle, Else they will not come near you.
Many sorrows shall be to the wicked; But he who trusts in the LORD, mercy shall surround him.
Be glad in the LORD and rejoice, you righteous; And shout for joy, all you upright in heart!
Rejoice in the LORD, O you righteous! For praise from the upright is beautiful.
Praise the LORD with the harp; Make melody to Him with an instrument of ten strings.
Sing to Him a new song; Play skillfully with a shout of joy.
For the word of the LORD is right, And all His work is done in truth.
He loves righteousness and justice; The earth is full of the goodness of the LORD.
By the word of the LORD the heavens were made, And all the host of them by the breath of His mouth.
He gathers the waters of the sea together as a heap; He lays up the deep in storehouses.
Let all the earth fear the LORD; Let all the inhabitants of the world stand in awe of Him.
For He spoke, and it was done; He commanded, and it stood fast.
The LORD brings the counsel of the nations to nothing; He makes the plans of the peoples of no effect.
The counsel of the LORD stands forever, The plans of His heart to all generations.
Blessed is the nation whose God is the LORD, The people He has chosen as His own inheritance.
The LORD looks from heaven; He sees all the sons of men.
From the place of His dwelling He looks On all the inhabitants of the earth;
He fashions their hearts individually; He considers all their works.
No king is saved by the multitude of an army; A mighty man is not delivered by great strength.
A horse is a vain hope for safety; Neither shall it deliver any by its great strength.
Behold, the eye of the LORD is on those who fear Him, On those who hope in His mercy,
To deliver their soul from death, And to keep them alive in famine.
Our soul waits for the LORD; He is our help and our shield.
For our heart shall rejoice in Him, Because we have trusted in His holy name.
Let Your mercy, O LORD, be upon us, Just as we hope in You.
I will bless the LORD at all times; His praise shall continually be in my mouth.
My soul shall make its boast in the LORD; The humble shall hear of it and be glad.
Oh, magnify the LORD with me, And let us exalt His name together.
I sought the LORD, and He heard me, And delivered me from all my fears.
They looked to Him and were radiant, And their faces were not ashamed.
This poor man cried out, and the LORD heard him, And saved him out of all his troubles.
The angel of the LORD encamps all around those who fear Him, And delivers them.
Oh, taste and see that the LORD is good; Blessed is the man who trusts in Him!
Oh, fear the LORD, you His saints! There is no want to those who fear Him.
The young lions lack and suffer hunger; But those who seek the LORD shall not lack any good thing.
Come, you children, listen to me; I will teach you the fear of the LORD.
Who is the man who desires life, And loves many days, that he may see good?
Keep your tongue from evil, And your lips from speaking deceit.
Depart from evil and do good; Seek peace and pursue it.
The eyes of the LORD are on the righteous, And His ears are open to their cry.
The face of the LORD is against those who do evil, To cut off the remembrance of them from the earth.
The righteous cry out, and the LORD hears, And delivers them out of all their troubles.
The LORD is near to those who have a broken heart, And saves such as have a contrite spirit.
Many are the afflictions of the righteous, But the LORD delivers him out of them all.
He guards all his bones; Not one of them is broken.
Evil shall slay the wicked, And those who hate the righteous shall be condemned.
The LORD redeems the soul of His servants, And none of those who trust in Him shall be condemned.
Plead my cause, O LORD, with those who strive with me; Fight against those who fight against me.
Take hold of shield and buckler, And stand up for my help.
Also draw out the spear, And stop those who pursue me. Say to my soul, «I am your salvation.»
Let those be put to shame and brought to dishonor Who seek after my life; Let those be turned back and brought to confusion Who plot my hurt.
Let them be like chaff before the wind, And let the angel of the LORD chase them.
Let their way be dark and slippery, And let the angel of the LORD pursue them.
For without cause they have hidden their net for me in a pit, Which they have dug without cause for my life.
Let destruction come upon him unexpectedly, And let his net that he has hidden catch himself; Into that very destruction let him fall.
And my soul shall be joyful in the LORD; It shall rejoice in His salvation.
All my bones shall say, «LORD, who is like You, Delivering the poor from him who is too strong for him, Yes, the poor and the needy from him who plunders him?»
Fierce witnesses rise up; They ask me things that I do not know.
They reward me evil for good, To the sorrow of my soul.
But as for me, when they were sick, My clothing was sackcloth; I humbled myself with fasting; And my prayer would return to my own heart.
I paced about as though he were my friend or brother; I bowed down heavily, as one who mourns for his mother.
But in my adversity they rejoiced And gathered together; Attackers gathered against me, And I did not know it; They tore at me and did not cease;
With ungodly mockers at feasts They gnashed at me with their teeth.
Lord, how long will You look on? Rescue me from their destructions, My precious life from the lions.
I will give You thanks in the great assembly; I will praise You among many people.
Let them not rejoice over me who are wrongfully my enemies; Nor let them wink with the eye who hate me without a cause.
For they do not speak peace, But they devise deceitful matters Against the quiet ones in the land.
They also opened their mouth wide against me, And said, «Aha, aha! Our eyes have seen it.»
This You have seen, O LORD; Do not keep silence. O Lord, do not be far from me.
Stir up Yourself, and awake to my vindication, To my cause, my God and my Lord.
Vindicate me, O LORD my God, according to Your righteousness; And let them not rejoice over me.
Let them not say in their hearts, «Ah, so we would have it!» Let them not say, «We have swallowed him up.»
Let them be ashamed and brought to mutual confusion Who rejoice at my hurt; Let them be clothed with shame and dishonor Who exalt themselves against me.
Let them shout for joy and be glad, Who favor my righteous cause; And let them say continually, «Let the LORD be magnified, Who has pleasure in the prosperity of His servant.»
And my tongue shall speak of Your righteousness And of Your praise all the day long.
An oracle within my heart concerning the transgression of the wicked: There is no fear of God before his eyes.
For he flatters himself in his own eyes, When he finds out his iniquity and when he hates.
The words of his mouth are wickedness and deceit; He has ceased to be wise and to do good.
He devises wickedness on his bed; He sets himself in a way that is not good; He does not abhor evil.
Your mercy, O LORD, is in the heavens; Your faithfulness reaches to the clouds.
Your righteousness is like the great mountains; Your judgments are a great deep; O LORD, You preserve man and beast.
How precious is Your lovingkindness, O God! Therefore the children of men put their trust under the shadow of Your wings.
They are abundantly satisfied with the fullness of Your house, And You give them drink from the river of Your pleasures.
For with You is the fountain of life; In Your light we see light.
Oh, continue Your lovingkindness to those who know You, And Your righteousness to the upright in heart.
Let not the foot of pride come against me, And let not the hand of the wicked drive me away.
There the workers of iniquity have fallen; They have been cast down and are not able to rise.
Do not fret because of evildoers, Nor be envious of the workers of iniquity.
For they shall soon be cut down like the grass, And wither as the green herb.
Trust in the LORD, and do good; Dwell in the land, and feed on His faithfulness.
Delight yourself also in the LORD, And He shall give you the desires of your heart.
Commit your way to the LORD, Trust also in Him, And He shall bring it to pass.
He shall bring forth your righteousness as the light, And your justice as the noonday.
Rest in the LORD, and wait patiently for Him; Do not fret because of him who prospers in his way, Because of the man who brings wicked schemes to pass.
Cease from anger, and forsake wrath; Do not fret--it only causes harm.
For evildoers shall be cut off; But those who wait on the LORD, They shall inherit the earth.
For yet a little while and the wicked shall be no more; Indeed, you will look carefully for his place, But it shall be no more.
But the meek shall inherit the earth, And shall delight themselves in the abundance of peace.
The wicked plots against the just, And gnashes at him with his teeth.
The Lord laughs at him, For He sees that his day is coming.
The wicked have drawn the sword And have bent their bow, To cast down the poor and needy, To slay those who are of upright conduct.
Their sword shall enter their own heart, And their bows shall be broken.
A little that a righteous man has Is better than the riches of many wicked.
For the arms of the wicked shall be broken, But the LORD upholds the righteous.
The LORD knows the days of the upright, And their inheritance shall be forever.
They shall not be ashamed in the evil time, And in the days of famine they shall be satisfied.
But the wicked shall perish; And the enemies of the LORD, Like the splendor of the meadows, shall vanish. Into smoke they shall vanish away.
The wicked borrows and does not repay, But the righteous shows mercy and gives.
For those blessed by Him shall inherit the earth, But those cursed by Him shall be cut off.
The steps of a good man are ordered by the LORD, And He delights in his way.
Though he fall, he shall not be utterly cast down; For the LORD upholds him with His hand.
I have been young, and now am old; Yet I have not seen the righteous forsaken, Nor his descendants begging bread.
He is ever merciful, and lends; And his descendants are blessed.
Depart from evil, and do good; And dwell forevermore.
For the LORD loves justice, And does not forsake His saints; They are preserved forever, But the descendants of the wicked shall be cut off.
The righteous shall inherit the land, And dwell in it forever.
The mouth of the righteous speaks wisdom, And his tongue talks of justice.
The law of his God is in his heart; None of his steps shall slide.
The wicked watches the righteous, And seeks to slay him.
The LORD will not leave him in his hand, Nor condemn him when he is judged.
Wait on the LORD, And keep His way, And He shall exalt you to inherit the land; When the wicked are cut off, you shall see it.
I have seen the wicked in great power, And spreading himself like a native green tree.
Yet he passed away, and behold, he was no more; Indeed I sought him, but he could not be found.
Mark the blameless man, and observe the upright; For the future of that man is peace.
But the transgressors shall be destroyed together; The future of the wicked shall be cut off.
But the salvation of the righteous is from the LORD; He is their strength in the time of trouble.
And the LORD shall help them and deliver them; He shall deliver them from the wicked, And save them, Because they trust in Him.
O LORD, do not rebuke me in Your wrath, Nor chasten me in Your hot displeasure!
For Your arrows pierce me deeply, And Your hand presses me down.
There is no soundness in my flesh Because of Your anger, Nor any health in my bones Because of my sin.
For my iniquities have gone over my head; Like a heavy burden they are too heavy for me.
My wounds are foul and festering Because of my foolishness.
I am troubled, I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
For my loins are full of inflammation, And there is no soundness in my flesh.
I am feeble and severely broken; I groan because of the turmoil of my heart.
Lord, all my desire is before You; And my sighing is not hidden from You.
My heart pants, my strength fails me; As for the light of my eyes, it also has gone from me.
My loved ones and my friends stand aloof from my plague, And my relatives stand afar off.
Those also who seek my life lay snares for me; Those who seek my hurt speak of destruction, And plan deception all the day long.
But I, like a deaf man, do not hear; And I am like a mute who does not open his mouth.
Thus I am like a man who does not hear, And in whose mouth is no response.
For in You, O LORD, I hope; You will hear, O Lord my God.
For I said, «Hear me, lest they rejoice over me, Lest, when my foot slips, they exalt themselves against me.»
For I am ready to fall, And my sorrow is continually before me.
For I will declare my iniquity; I will be in anguish over my sin.
But my enemies are vigorous, and they are strong; And those who hate me wrongfully have multiplied.
Those also who render evil for good, They are my adversaries, because I follow what is good.
Do not forsake me, O LORD; O my God, be not far from me!
Make haste to help me, O Lord, my salvation!
I said, «I will guard my ways, Lest I sin with my tongue; I will restrain my mouth with a muzzle, While the wicked are before me.»
I was mute with silence, I held my peace even from good; And my sorrow was stirred up.
My heart was hot within me; While I was musing, the fire burned. Then I spoke with my tongue:
«LORD, make me to know my end, And what is the measure of my days, That I may know how frail I am.
Indeed, You have made my days as handbreadths, And my age is as nothing before You; Certainly every man at his best state is but vapor.Selah
Surely every man walks about like a shadow; Surely they busy themselves in vain; He heaps up riches, And does not know who will gather them.
«And now, Lord, what do I wait for? My hope is in You.
Deliver me from all my transgressions; Do not make me the reproach of the foolish.
I was mute, I did not open my mouth, Because it was You who did it.
Remove Your plague from me; I am consumed by the blow of Your hand.
When with rebukes You correct man for iniquity, You make his beauty melt away like a moth; Surely every man is vapor.Selah
«Hear my prayer, O LORD, And give ear to my cry; Do not be silent at my tears; For I am a stranger with You, A sojourner, as all my fathers were.
Remove Your gaze from me, that I may regain strength, Before I go away and am no more.»
I waited patiently for the LORD; And He inclined to me, And heard my cry.
He also brought me up out of a horrible pit, Out of the miry clay, And set my feet upon a rock, And established my steps.
He has put a new song in my mouth-- Praise to our God; Many will see it and fear, And will trust in the LORD.
Blessed is that man who makes the LORD his trust, And does not respect the proud, nor such as turn aside to lies.
Many, O LORD my God, are Your wonderful works Which You have done; And Your thoughts toward us Cannot be recounted to You in order; If I would declare and speak of them, They are more than can be numbered.
Sacrifice and offering You did not desire; My ears You have opened. Burnt offering and sin offering You did not require.
Then I said, «Behold, I come; In the scroll of the book it is written of me.
I delight to do Your will, O my God, And Your law is within my heart.»
I have proclaimed the good news of righteousness In the great assembly; Indeed, I do not restrain my lips, O LORD, You Yourself know.
I have not hidden Your righteousness within my heart; I have declared Your faithfulness and Your salvation; I have not concealed Your lovingkindness and Your truth From the great assembly.
Do not withhold Your tender mercies from me, O LORD; Let Your lovingkindness and Your truth continually preserve me.
For innumerable evils have surrounded me; My iniquities have overtaken me, so that I am not able to look up; They are more than the hairs of my head; Therefore my heart fails me.
Be pleased, O LORD, to deliver me; O LORD, make haste to help me!
Let them be ashamed and brought to mutual confusion Who seek to destroy my life; Let them be driven backward and brought to dishonor Who wish me evil.
Let them be confounded because of their shame, Who say to me, «Aha, aha!»
Let all those who seek You rejoice and be glad in You; Let such as love Your salvation say continually, «The LORD be magnified!»
But I am poor and needy; Yet the LORD thinks upon me. You are my help and my deliverer; Do not delay, O my God.
Blessed is he who considers the poor; The LORD will deliver him in time of trouble.
The LORD will preserve him and keep him alive, And he will be blessed on the earth; You will not deliver him to the will of his enemies.
The LORD will strengthen him on his bed of illness; You will sustain him on his sickbed.
I said, «LORD, be merciful to me; Heal my soul, for I have sinned against You.»
My enemies speak evil of me: «When will he die, and his name perish?»
And if he comes to see me, he speaks lies; His heart gathers iniquity to itself; When he goes out, he tells it.
All who hate me whisper together against me; Against me they devise my hurt.
«An evil disease,» they say, «clings to him. And now that he lies down, he will rise up no more.»
Even my own familiar friend in whom I trusted, Who ate my bread, Has lifted up his heel against me.
But You, O LORD, be merciful to me, and raise me up, That I may repay them.
By this I know that You are well pleased with me, Because my enemy does not triumph over me.
As for me, You uphold me in my integrity, And set me before Your face forever.
Blessed be the LORD God of Israel From everlasting to everlasting! Amen and Amen.
As the deer pants for the water brooks, So pants my soul for You, O God.
My soul thirsts for God, for the living God. When shall I come and appear before God?
My tears have been my food day and night, While they continually say to me, «Where is your God?»
When I remember these things, I pour out my soul within me. For I used to go with the multitude; I went with them to the house of God, With the voice of joy and praise, With a multitude that kept a pilgrim feast.
Why are you cast down, O my soul? And why are you disquieted within me? Hope in God, for I shall yet praise Him For the help of His countenance.
O my God, my soul is cast down within me; Therefore I will remember You from the land of the Jordan, And from the heights of Hermon, From the Hill Mizar.
Deep calls unto deep at the noise of Your waterfalls; All Your waves and billows have gone over me.
The LORD will command His lovingkindness in the daytime, And in the night His song shall be with me-- A prayer to the God of my life.
I will say to God my Rock, «Why have You forgotten me? Why do I go mourning because of the oppression of the enemy?»
As with a breaking of my bones, My enemies reproach me, While they say to me all day long, «Where is your God?»
Why are you cast down, O my soul? And why are you disquieted within me? Hope in God; For I shall yet praise Him, The help of my countenance and my God.
Vindicate me, O God, And plead my cause against an ungodly nation; Oh, deliver me from the deceitful and unjust man!
For You are the God of my strength; Why do You cast me off? Why do I go mourning because of the oppression of the enemy?
Oh, send out Your light and Your truth! Let them lead me; Let them bring me to Your holy hill And to Your tabernacle.
Then I will go to the altar of God, To God my exceeding joy; And on the harp I will praise You, O God, my God.
Why are you cast down, O my soul? And why are you disquieted within me? Hope in God; For I shall yet praise Him, The help of my countenance and my God.
We have heard with our ears, O God, Our fathers have told us, The deeds You did in their days, In days of old:
You drove out the nations with Your hand, But them You planted; You afflicted the peoples, and cast them out.
For they did not gain possession of the land by their own sword, Nor did their own arm save them; But it was Your right hand, Your arm, and the light of Your countenance, Because You favored them.
You are my King, O God; Command victories for Jacob.
Through You we will push down our enemies; Through Your name we will trample those who rise up against us.
For I will not trust in my bow, Nor shall my sword save me.
But You have saved us from our enemies, And have put to shame those who hated us.
In God we boast all day long, And praise Your name forever.Selah
But You have cast us off and put us to shame, And You do not go out with our armies.
You make us turn back from the enemy, And those who hate us have taken spoil for themselves.
You have given us up like sheep intended for food, And have scattered us among the nations.
You sell Your people for next to nothing, And are not enriched by selling them.
You make us a reproach to our neighbors, A scorn and a derision to those all around us.
You make us a byword among the nations, A shaking of the head among the peoples.
My dishonor is continually before me, And the shame of my face has covered me,
Because of the voice of him who reproaches and reviles, Because of the enemy and the avenger.
All this has come upon us; But we have not forgotten You, Nor have we dealt falsely with Your covenant.
Our heart has not turned back, Nor have our steps departed from Your way;
But You have severely broken us in the place of jackals, And covered us with the shadow of death.
If we had forgotten the name of our God, Or stretched out our hands to a foreign god,
Would not God search this out? For He knows the secrets of the heart.
Yet for Your sake we are killed all day long; We are accounted as sheep for the slaughter.
Awake! Why do You sleep, O Lord? Arise! Do not cast us off forever.
Why do You hide Your face, And forget our affliction and our oppression?
For our soul is bowed down to the dust; Our body clings to the ground.
Arise for our help, And redeem us for Your mercieś sake.
My heart is overflowing with a good theme; I recite my composition concerning the King; My tongue is the pen of a ready writer.
You are fairer than the sons of men; Grace is poured upon Your lips; Therefore God has blessed You forever.
Gird Your sword upon Your thigh, O Mighty One, With Your glory and Your majesty.
And in Your majesty ride prosperously because of truth, humility, and righteousness; And Your right hand shall teach You awesome things.
Your arrows are sharp in the heart of the Kinǵs enemies; The peoples fall under You.
Your throne, O God, is forever and ever; A scepter of righteousness is the scepter of Your kingdom.
You love righteousness and hate wickedness; Therefore God, Your God, has anointed You With the oil of gladness more than Your companions.
All Your garments are scented with myrrh and aloes and cassia, Out of the ivory palaces, by which they have made You glad.
Kingś daughters are among Your honorable women; At Your right hand stands the queen in gold from Ophir.
Listen, O daughter, Consider and incline your ear; Forget your own people also, and your fatheŕs house;
So the King will greatly desire your beauty; Because He is your Lord, worship Him.
And the daughter of Tyre will come with a gift; The rich among the people will seek your favor.
The royal daughter is all glorious within the palace; Her clothing is woven with gold.
She shall be brought to the King in robes of many colors; The virgins, her companions who follow her, shall be brought to You.
With gladness and rejoicing they shall be brought; They shall enter the Kinǵs palace.
Instead of Your fathers shall be Your sons, Whom You shall make princes in all the earth.
I will make Your name to be remembered in all generations; Therefore the people shall praise You forever and ever.
God is our refuge and strength, A very present help in trouble.
Therefore we will not fear, Even though the earth be removed, And though the mountains be carried into the midst of the sea;
Though its waters roar and be troubled, Though the mountains shake with its swelling.Selah
There is a river whose streams shall make glad the city of God, The holy place of the tabernacle of the Most High.
God is in the midst of her, she shall not be moved; God shall help her, just at the break of dawn.
The nations raged, the kingdoms were moved; He uttered His voice, the earth melted.
The LORD of hosts is with us; The God of Jacob is our refuge.Selah
Come, behold the works of the LORD, Who has made desolations in the earth.
He makes wars cease to the end of the earth; He breaks the bow and cuts the spear in two; He burns the chariot in the fire.
Be still, and know that I am God; I will be exalted among the nations, I will be exalted in the earth!
The LORD of hosts is with us; The God of Jacob is our refuge.Selah
Oh, clap your hands, all you peoples! Shout to God with the voice of triumph!
For the LORD Most High is awesome; He is a great King over all the earth.
He will subdue the peoples under us, And the nations under our feet.
He will choose our inheritance for us, The excellence of Jacob whom He loves.Selah
God has gone up with a shout, The LORD with the sound of a trumpet.
Sing praises to God, sing praises! Sing praises to our King, sing praises!
For God is the King of all the earth; Sing praises with understanding.
God reigns over the nations; God sits on His holy throne.
The princes of the people have gathered together, The people of the God of Abraham. For the shields of the earth belong to God; He is greatly exalted.
Great is the LORD, and greatly to be praised In the city of our God, In His holy mountain.
Beautiful in elevation, The joy of the whole earth, Is Mount Zion on the sides of the north, The city of the great King.
God is in her palaces; He is known as her refuge.
For behold, the kings assembled, They passed by together.
They saw it, and so they marveled; They were troubled, they hastened away.
Fear took hold of them there, And pain, as of a woman in birth pangs,
As when You break the ships of Tarshish With an east wind.
As we have heard, So we have seen In the city of the LORD of hosts, In the city of our God: God will establish it forever.Selah
We have thought, O God, on Your lovingkindness, In the midst of Your temple.
According to Your name, O God, So is Your praise to the ends of the earth; Your right hand is full of righteousness.
Let Mount Zion rejoice, Let the daughters of Judah be glad, Because of Your judgments.
Walk about Zion, And go all around her. Count her towers;
Mark well her bulwarks; Consider her palaces; That you may tell it to the generation following.
For this is God, Our God forever and ever; He will be our guide Even to death.
Hear this, all peoples; Give ear, all inhabitants of the world,
Both low and high, Rich and poor together.
My mouth shall speak wisdom, And the meditation of my heart shall give understanding.
I will incline my ear to a proverb; I will disclose my dark saying on the harp.
Why should I fear in the days of evil, When the iniquity at my heels surrounds me?
Those who trust in their wealth And boast in the multitude of their riches,
None of them can by any means redeem his brother, Nor give to God a ransom for him--
For the redemption of their souls is costly, And it shall cease forever--
That he should continue to live eternally, And not see the Pit.
For he sees wise men die; Likewise the fool and the senseless person perish, And leave their wealth to others.
Their inner thought is that their houses will last forever, Their dwelling places to all generations; They call their lands after their own names.
Nevertheless man, though in honor, does not remain; He is like the beasts that perish.
This is the way of those who are foolish, And of their posterity who approve their sayings.Selah
Like sheep they are laid in the grave; Death shall feed on them; The upright shall have dominion over them in the morning; And their beauty shall be consumed in the grave, far from their dwelling.
But God will redeem my soul from the power of the grave, For He shall receive me.Selah
Do not be afraid when one becomes rich, When the glory of his house is increased;
For when he dies he shall carry nothing away; His glory shall not descend after him.
Though while he lives he blesses himself (For men will praise you when you do well for yourself),
He shall go to the generation of his fathers; They shall never see light.
A man who is in honor, yet does not understand, Is like the beasts that perish.
The Mighty One, God the LORD, Has spoken and called the earth From the rising of the sun to its going down.
Out of Zion, the perfection of beauty, God will shine forth.
Our God shall come, and shall not keep silent; A fire shall devour before Him, And it shall be very tempestuous all around Him.
He shall call to the heavens from above, And to the earth, that He may judge His people:
«Gather My saints together to Me, Those who have made a covenant with Me by sacrifice.»
Let the heavens declare His righteousness, For God Himself is Judge.Selah
«Hear, O My people, and I will speak, O Israel, and I will testify against you; I am God, your God!
I will not rebuke you for your sacrifices Or your burnt offerings, Which are continually before Me.
I will not take a bull from your house, Nor goats out of your folds.
For every beast of the forest is Mine, And the cattle on a thousand hills.
I know all the birds of the mountains, And the wild beasts of the field are Mine.
«If I were hungry, I would not tell you; For the world is Mine, and all its fullness.
Will I eat the flesh of bulls, Or drink the blood of goats?
Offer to God thanksgiving, And pay your vows to the Most High.
Call upon Me in the day of trouble; I will deliver you, and you shall glorify Me.»
But to the wicked God says: «What right have you to declare My statutes, Or take My covenant in your mouth,
Seeing you hate instruction And cast My words behind you?
When you saw a thief, you consented with him, And have been a partaker with adulterers.
You give your mouth to evil, And your tongue frames deceit.
You sit and speak against your brother; You slander your own motheŕs son.
These things you have done, and I kept silent; You thought that I was altogether like you; But I will rebuke you, And set them in order before your eyes.
«Now consider this, you who forget God, Lest I tear you in pieces, And there be none to deliver:
Whoever offers praise glorifies Me; And to him who orders his conduct aright I will show the salvation of God.»
Have mercy upon me, O God, According to Your lovingkindness; According to the multitude of Your tender mercies, Blot out my transgressions.
Wash me thoroughly from my iniquity, And cleanse me from my sin.
For I acknowledge my transgressions, And my sin is always before me.
Against You, You only, have I sinned, And done this evil in Your sight-- That You may be found just when You speak, And blameless when You judge.
Behold, I was brought forth in iniquity, And in sin my mother conceived me.
Behold, You desire truth in the inward parts, And in the hidden part You will make me to know wisdom.
Purge me with hyssop, and I shall be clean; Wash me, and I shall be whiter than snow.
Make me hear joy and gladness, That the bones You have broken may rejoice.
Hide Your face from my sins, And blot out all my iniquities.
Create in me a clean heart, O God, And renew a steadfast spirit within me.
Do not cast me away from Your presence, And do not take Your Holy Spirit from me.
Restore to me the joy of Your salvation, And uphold me by Your generous Spirit.
Then I will teach transgressors Your ways, And sinners shall be converted to You.
Deliver me from the guilt of bloodshed, O God, The God of my salvation, And my tongue shall sing aloud of Your righteousness.
O Lord, open my lips, And my mouth shall show forth Your praise.
For You do not desire sacrifice, or else I would give it; You do not delight in burnt offering.
The sacrifices of God are a broken spirit, A broken and a contrite heart-- These, O God, You will not despise.
Do good in Your good pleasure to Zion; Build the walls of Jerusalem.
Then You shall be pleased with the sacrifices of righteousness, With burnt offering and whole burnt offering; Then they shall offer bulls on Your altar.
Why do you boast in evil, O mighty man? The goodness of God endures continually.
Your tongue devises destruction, Like a sharp razor, working deceitfully.
You love evil more than good, Lying rather than speaking righteousness.Selah
You love all devouring words, You deceitful tongue.
God shall likewise destroy you forever; He shall take you away, and pluck you out of your dwelling place, And uproot you from the land of the living.Selah
The righteous also shall see and fear, And shall laugh at him, saying,
«Here is the man who did not make God his strength, But trusted in the abundance of his riches, And strengthened himself in his wickedness.»
But I am like a green olive tree in the house of God; I trust in the mercy of God forever and ever.
I will praise You forever, Because You have done it; And in the presence of Your saints I will wait on Your name, for it is good.
The fool has said in his heart, «There is no God.» They are corrupt, and have done abominable iniquity; There is none who does good.
God looks down from heaven upon the children of men, To see if there are any who understand, who seek God.
Every one of them has turned aside; They have together become corrupt; There is none who does good, No, not one.
Have the workers of iniquity no knowledge, Who eat up my people as they eat bread, And do not call upon God?
There they are in great fear Where no fear was, For God has scattered the bones of him who encamps against you; You have put them to shame, Because God has despised them.
Oh, that the salvation of Israel would come out of Zion! When God brings back the captivity of His people, Let Jacob rejoice and Israel be glad.
Save me, O God, by Your name, And vindicate me by Your strength.
Hear my prayer, O God; Give ear to the words of my mouth.
For strangers have risen up against me, And oppressors have sought after my life; They have not set God before them.Selah
Behold, God is my helper; The Lord is with those who uphold my life.
He will repay my enemies for their evil. Cut them off in Your truth.
I will freely sacrifice to You; I will praise Your name, O LORD, for it is good.
For He has delivered me out of all trouble; And my eye has seen its desire upon my enemies.
Give ear to my prayer, O God, And do not hide Yourself from my supplication.
Attend to me, and hear me; I am restless in my complaint, and moan noisily,
Because of the voice of the enemy, Because of the oppression of the wicked; For they bring down trouble upon me, And in wrath they hate me.
My heart is severely pained within me, And the terrors of death have fallen upon me.
Fearfulness and trembling have come upon me, And horror has overwhelmed me.
So I said, «Oh, that I had wings like a dove! I would fly away and be at rest.
Indeed, I would wander far off, And remain in the wilderness.Selah
I would hasten my escape From the windy storm and tempest.»
Destroy, O Lord, and divide their tongues, For I have seen violence and strife in the city.
Day and night they go around it on its walls; Iniquity and trouble are also in the midst of it.
Destruction is in its midst; Oppression and deceit do not depart from its streets.
For it is not an enemy who reproaches me; Then I could bear it. Nor is it one who hates me who has exalted himself against me; Then I could hide from him.
But it was you, a man my equal, My companion and my acquaintance.
We took sweet counsel together, And walked to the house of God in the throng.
Let death seize them; Let them go down alive into hell, For wickedness is in their dwellings and among them.
As for me, I will call upon God, And the LORD shall save me.
Evening and morning and at noon I will pray, and cry aloud, And He shall hear my voice.
He has redeemed my soul in peace from the battle that was against me, For there were many against me.
God will hear, and afflict them, Even He who abides from of old.Selah Because they do not change, Therefore they do not fear God.
He has put forth his hands against those who were at peace with him; He has broken his covenant.
The words of his mouth were smoother than butter, But war was in his heart; His words were softer than oil, Yet they were drawn swords.
Cast your burden on the LORD, And He shall sustain you; He shall never permit the righteous to be moved.
But You, O God, shall bring them down to the pit of destruction; Bloodthirsty and deceitful men shall not live out half their days; But I will trust in You.
Be merciful to me, O God, for man would swallow me up; Fighting all day he oppresses me.
My enemies would hound me all day, For there are many who fight against me, O Most High.
Whenever I am afraid, I will trust in You.
In God (I will praise His word), In God I have put my trust; I will not fear. What can flesh do to me?
All day they twist my words; All their thoughts are against me for evil.
They gather together, They hide, they mark my steps, When they lie in wait for my life.
Shall they escape by iniquity? In anger cast down the peoples, O God!
You number my wanderings; Put my tears into Your bottle; Are they not in Your book?
When I cry out to You, Then my enemies will turn back; This I know, because God is for me.
In God (I will praise His word), In the LORD (I will praise His word),
In God I have put my trust; I will not be afraid. What can man do to me?
Vows made to You are binding upon me, O God; I will render praises to You,
For You have delivered my soul from death. Have You not kept my feet from falling, That I may walk before God In the light of the living?
Be merciful to me, O God, be merciful to me! For my soul trusts in You; And in the shadow of Your wings I will make my refuge, Until these calamities have passed by.
I will cry out to God Most High, To God who performs all things for me.
He shall send from heaven and save me; He reproaches the one who would swallow me up.Selah God shall send forth His mercy and His truth.
My soul is among lions; I lie among the sons of men Who are set on fire, Whose teeth are spears and arrows, And their tongue a sharp sword.
Be exalted, O God, above the heavens; Let Your glory be above all the earth.
They have prepared a net for my steps; My soul is bowed down; They have dug a pit before me; Into the midst of it they themselves have fallen.Selah
My heart is steadfast, O God, my heart is steadfast; I will sing and give praise.
Awake, my glory! Awake, lute and harp! I will awaken the dawn.
I will praise You, O Lord, among the peoples; I will sing to You among the nations.
For Your mercy reaches unto the heavens, And Your truth unto the clouds.
Be exalted, O God, above the heavens; Let Your glory be above all the earth.
Do you indeed speak righteousness, you silent ones? Do you judge uprightly, you sons of men?
No, in heart you work wickedness; You weigh out the violence of your hands in the earth.
The wicked are estranged from the womb; They go astray as soon as they are born, speaking lies.
Their poison is like the poison of a serpent; They are like the deaf cobra that stops its ear,
Which will not heed the voice of charmers, Charming ever so skillfully.
Break their teeth in their mouth, O God! Break out the fangs of the young lions, O LORD!
Let them flow away as waters which run continually; When he bends his bow, Let his arrows be as if cut in pieces.
Let them be like a snail which melts away as it goes, Like a stillborn child of a woman, that they may not see the sun.
Before your pots can feel the burning thorns, He shall take them away as with a whirlwind, As in His living and burning wrath.
The righteous shall rejoice when he sees the vengeance; He shall wash his feet in the blood of the wicked,
So that men will say, «Surely there is a reward for the righteous; Surely He is God who judges in the earth.»
Deliver me from my enemies, O my God; Defend me from those who rise up against me.
Deliver me from the workers of iniquity, And save me from bloodthirsty men.
For look, they lie in wait for my life; The mighty gather against me, Not for my transgression nor for my sin, O LORD.
They run and prepare themselves through no fault of mine. Awake to help me, and behold!
You therefore, O LORD God of hosts, the God of Israel, Awake to punish all the nations; Do not be merciful to any wicked transgressors.Selah
At evening they return, They growl like a dog, And go all around the city.
Indeed, they belch with their mouth; Swords are in their lips; For they say, «Who hears?»
But You, O LORD, shall laugh at them; You shall have all the nations in derision.
I will wait for You, O You his Strength; For God is my defense.
My God of mercy shall come to meet me; God shall let me see my desire on my enemies.
Do not slay them, lest my people forget; Scatter them by Your power, And bring them down, O Lord our shield.
For the sin of their mouth and the words of their lips, Let them even be taken in their pride, And for the cursing and lying which they speak.
Consume them in wrath, consume them, That they may not be; And let them know that God rules in Jacob To the ends of the earth.Selah
And at evening they return, They growl like a dog, And go all around the city.
They wander up and down for food, And howl if they are not satisfied.
But I will sing of Your power; Yes, I will sing aloud of Your mercy in the morning; For You have been my defense And refuge in the day of my trouble.
To You, O my Strength, I will sing praises; For God is my defense, My God of mercy.
O God, You have cast us off; You have broken us down; You have been displeased; Oh, restore us again!
You have made the earth tremble; You have broken it; Heal its breaches, for it is shaking.
You have shown Your people hard things; You have made us drink the wine of confusion.
You have given a banner to those who fear You, That it may be displayed because of the truth.Selah
That Your beloved may be delivered, Save with Your right hand, and hear me.
God has spoken in His holiness: «I will rejoice; I will divide Shechem And measure out the Valley of Succoth.
Gilead is Mine, and Manasseh is Mine; Ephraim also is the helmet for My head; Judah is My lawgiver.
Moab is My washpot; Over Edom I will cast My shoe; Philistia, shout in triumph because of Me.»
Who will bring me to the strong city? Who will lead me to Edom?
Is it not You, O God, who cast us off? And You, O God, who did not go out with our armies?
Give us help from trouble, For the help of man is useless.
Through God we will do valiantly, For it is He who shall tread down our enemies.
Hear my cry, O God; Attend to my prayer.
From the end of the earth I will cry to You, When my heart is overwhelmed; Lead me to the rock that is higher than I.
For You have been a shelter for me, A strong tower from the enemy.
I will abide in Your tabernacle forever; I will trust in the shelter of Your wings.Selah
For You, O God, have heard my vows; You have given me the heritage of those who fear Your name.
You will prolong the kinǵs life, His years as many generations.
He shall abide before God forever. Oh, prepare mercy and truth, which may preserve him!
So I will sing praise to Your name forever, That I may daily perform my vows.
Truly my soul silently waits for God; From Him comes my salvation.
He only is my rock and my salvation; He is my defense; I shall not be greatly moved.
How long will you attack a man? You shall be slain, all of you, Like a leaning wall and a tottering fence.
They only consult to cast him down from his high position; They delight in lies; They bless with their mouth, But they curse inwardly.Selah
My soul, wait silently for God alone, For my expectation is from Him.
He only is my rock and my salvation; He is my defense; I shall not be moved.
In God is my salvation and my glory; The rock of my strength, And my refuge, is in God.
Trust in Him at all times, you people; Pour out your heart before Him; God is a refuge for us.Selah
Surely men of low degree are a vapor, Men of high degree are a lie; If they are weighed on the scales, They are altogether lighter than vapor.
Do not trust in oppression, Nor vainly hope in robbery; If riches increase, Do not set your heart on them.
God has spoken once, Twice I have heard this: That power belongs to God.
Also to You, O Lord, belongs mercy; For You render to each one according to his work.
O God, You are my God; Early will I seek You; My soul thirsts for You; My flesh longs for You In a dry and thirsty land Where there is no water.
So I have looked for You in the sanctuary, To see Your power and Your glory.
Because Your lovingkindness is better than life, My lips shall praise You.
Thus I will bless You while I live; I will lift up my hands in Your name.
My soul shall be satisfied as with marrow and fatness, And my mouth shall praise You with joyful lips.
When I remember You on my bed, I meditate on You in the night watches.
Because You have been my help, Therefore in the shadow of Your wings I will rejoice.
My soul follows close behind You; Your right hand upholds me.
But those who seek my life, to destroy it, Shall go into the lower parts of the earth.
They shall fall by the sword; They shall be a portion for jackals.
But the king shall rejoice in God; Everyone who swears by Him shall glory; But the mouth of those who speak lies shall be stopped.
Hear my voice, O God, in my meditation; Preserve my life from fear of the enemy.
Hide me from the secret plots of the wicked, From the rebellion of the workers of iniquity,
Who sharpen their tongue like a sword, And bend their bows to shoot their arrows--bitter words,
That they may shoot in secret at the blameless; Suddenly they shoot at him and do not fear.
They encourage themselves in an evil matter; They talk of laying snares secretly; They say, «Who will see them?»
They devise iniquities: «We have perfected a shrewd scheme.» Both the inward thought and the heart of man are deep.
But God shall shoot at them with an arrow; Suddenly they shall be wounded.
So He will make them stumble over their own tongue; All who see them shall flee away.
All men shall fear, And shall declare the work of God; For they shall wisely consider His doing.
The righteous shall be glad in the LORD, and trust in Him. And all the upright in heart shall glory.
Praise is awaiting You, O God, in Zion; And to You the vow shall be performed.
O You who hear prayer, To You all flesh will come.
Iniquities prevail against me; As for our transgressions, You will provide atonement for them.
Blessed is the man You choose, And cause to approach You, That he may dwell in Your courts. We shall be satisfied with the goodness of Your house, Of Your holy temple.
By awesome deeds in righteousness You will answer us, O God of our salvation, You who are the confidence of all the ends of the earth, And of the far-off seas;
Who established the mountains by His strength, Being clothed with power;
You who still the noise of the seas, The noise of their waves, And the tumult of the peoples.
They also who dwell in the farthest parts are afraid of Your signs; You make the outgoings of the morning and evening rejoice.
You visit the earth and water it, You greatly enrich it; The river of God is full of water; You provide their grain, For so You have prepared it.
You water its ridges abundantly, You settle its furrows; You make it soft with showers, You bless its growth.
You crown the year with Your goodness, And Your paths drip with abundance.
They drop on the pastures of the wilderness, And the little hills rejoice on every side.
The pastures are clothed with flocks; The valleys also are covered with grain; They shout for joy, they also sing.
Make a joyful shout to God, all the earth!
Sing out the honor of His name; Make His praise glorious.
Say to God, «How awesome are Your works! Through the greatness of Your power Your enemies shall submit themselves to You.
All the earth shall worship You And sing praises to You; They shall sing praises to Your name.»Selah
Come and see the works of God; He is awesome in His doing toward the sons of men.
He turned the sea into dry land; They went through the river on foot. There we will rejoice in Him.
He rules by His power forever; His eyes observe the nations; Do not let the rebellious exalt themselves.Selah
Oh, bless our God, you peoples! And make the voice of His praise to be heard,
Who keeps our soul among the living, And does not allow our feet to be moved.
For You, O God, have tested us; You have refined us as silver is refined.
You brought us into the net; You laid affliction on our backs.
You have caused men to ride over our heads; We went through fire and through water; But You brought us out to rich fulfillment.
I will go into Your house with burnt offerings; I will pay You my vows,
Which my lips have uttered And my mouth has spoken when I was in trouble.
I will offer You burnt sacrifices of fat animals, With the sweet aroma of rams; I will offer bulls with goats.Selah
Come and hear, all you who fear God, And I will declare what He has done for my soul.
I cried to Him with my mouth, And He was extolled with my tongue.
If I regard iniquity in my heart, The Lord will not hear.
But certainly God has heard me; He has attended to the voice of my prayer.
Blessed be God, Who has not turned away my prayer, Nor His mercy from me!
God be merciful to us and bless us, And cause His face to shine upon us,Selah
That Your way may be known on earth, Your salvation among all nations.
Let the peoples praise You, O God; Let all the peoples praise You.
Oh, let the nations be glad and sing for joy! For You shall judge the people righteously, And govern the nations on earth.Selah
Let the peoples praise You, O God; Let all the peoples praise You.
Then the earth shall yield her increase; God, our own God, shall bless us.
God shall bless us, And all the ends of the earth shall fear Him.
Let God arise, Let His enemies be scattered; Let those also who hate Him flee before Him.
As smoke is driven away, So drive them away; As wax melts before the fire, So let the wicked perish at the presence of God.
But let the righteous be glad; Let them rejoice before God; Yes, let them rejoice exceedingly.
Sing to God, sing praises to His name; Extol Him who rides on the clouds, By His name YAH, And rejoice before Him.
A father of the fatherless, a defender of widows, Is God in His holy habitation.
God sets the solitary in families; He brings out those who are bound into prosperity; But the rebellious dwell in a dry land.
O God, when You went out before Your people, When You marched through the wilderness,Selah
The earth shook; The heavens also dropped rain at the presence of God; Sinai itself was moved at the presence of God, the God of Israel.
You, O God, sent a plentiful rain, Whereby You confirmed Your inheritance, When it was weary.
Your congregation dwelt in it; You, O God, provided from Your goodness for the poor.
The Lord gave the word; Great was the company of those who proclaimed it:
«Kings of armies flee, they flee, And she who remains at home divides the spoil.
Though you lie down among the sheepfolds, You will be like the wings of a dove covered with silver, And her feathers with yellow gold.»
When the Almighty scattered kings in it, It was white as snow in Zalmon.
A mountain of God is the mountain of Bashan; A mountain of many peaks is the mountain of Bashan.
Why do you fume with envy, you mountains of many peaks? This is the mountain which God desires to dwell in; Yes, the LORD will dwell in it forever.
The chariots of God are twenty thousand, Even thousands of thousands; The Lord is among them as in Sinai, in the Holy Place.
You have ascended on high, You have led captivity captive; You have received gifts among men, Even from the rebellious, That the LORD God might dwell there.
Blessed be the Lord, Who daily loads us with benefits, The God of our salvation!Selah
Our God is the God of salvation; And to GOD the Lord belong escapes from death.
But God will wound the head of His enemies, The hairy scalp of the one who still goes on in his trespasses.
The Lord said, «I will bring back from Bashan, I will bring them back from the depths of the sea,
That your foot may crush them in blood, And the tongues of your dogs may have their portion from your enemies.»
They have seen Your procession, O God, The procession of my God, my King, into the sanctuary.
The singers went before, the players on instruments followed after; Among them were the maidens playing timbrels.
Bless God in the congregations, The Lord, from the fountain of Israel.
There is little Benjamin, their leader, The princes of Judah and their company, The princes of Zebulun and the princes of Naphtali.
Your God has commanded your strength; Strengthen, O God, what You have done for us.
Because of Your temple at Jerusalem, Kings will bring presents to You.
Rebuke the beasts of the reeds, The herd of bulls with the calves of the peoples, Till everyone submits himself with pieces of silver. Scatter the peoples who delight in war.
Envoys will come out of Egypt; Ethiopia will quickly stretch out her hands to God.
Sing to God, you kingdoms of the earth; Oh, sing praises to the Lord,Selah
To Him who rides on the heaven of heavens, which were of old! Indeed, He sends out His voice, a mighty voice.
Ascribe strength to God; His excellence is over Israel, And His strength is in the clouds.
O God, You are more awesome than Your holy places. The God of Israel is He who gives strength and power to His people. Blessed be God!
Save me, O God! For the waters have come up to my neck.
I sink in deep mire, Where there is no standing; I have come into deep waters, Where the floods overflow me.
I am weary with my crying; My throat is dry; My eyes fail while I wait for my God.
Those who hate me without a cause Are more than the hairs of my head; They are mighty who would destroy me, Being my enemies wrongfully; Though I have stolen nothing, I still must restore it.
O God, You know my foolishness; And my sins are not hidden from You.
Let not those who wait for You, O Lord GOD of hosts, be ashamed because of me; Let not those who seek You be confounded because of me, O God of Israel.
Because for Your sake I have borne reproach; Shame has covered my face.
I have become a stranger to my brothers, And an alien to my motheŕs children;
Because zeal for Your house has eaten me up, And the reproaches of those who reproach You have fallen on me.
When I wept and chastened my soul with fasting, That became my reproach.
I also made sackcloth my garment; I became a byword to them.
Those who sit in the gate speak against me, And I am the song of the drunkards.
But as for me, my prayer is to You, O LORD, in the acceptable time; O God, in the multitude of Your mercy, Hear me in the truth of Your salvation.
Deliver me out of the mire, And let me not sink; Let me be delivered from those who hate me, And out of the deep waters.
Let not the floodwater overflow me, Nor let the deep swallow me up; And let not the pit shut its mouth on me.
Hear me, O LORD, for Your lovingkindness is good; Turn to me according to the multitude of Your tender mercies.
And do not hide Your face from Your servant, For I am in trouble; Hear me speedily.
Draw near to my soul, and redeem it; Deliver me because of my enemies.
You know my reproach, my shame, and my dishonor; My adversaries are all before You.
Reproach has broken my heart, And I am full of heaviness; I looked for someone to take pity, but there was none; And for comforters, but I found none.
They also gave me gall for my food, And for my thirst they gave me vinegar to drink.
Let their table become a snare before them, And their well-being a trap.
Let their eyes be darkened, so that they do not see; And make their loins shake continually.
Pour out Your indignation upon them, And let Your wrathful anger take hold of them.
Let their dwelling place be desolate; Let no one live in their tents.
For they persecute the ones You have struck, And talk of the grief of those You have wounded.
Add iniquity to their iniquity, And let them not come into Your righteousness.
Let them be blotted out of the book of the living, And not be written with the righteous.
But I am poor and sorrowful; Let Your salvation, O God, set me up on high.
I will praise the name of God with a song, And will magnify Him with thanksgiving.
This also shall please the LORD better than an ox or bull, Which has horns and hooves.
The humble shall see this and be glad; And you who seek God, your hearts shall live.
For the LORD hears the poor, And does not despise His prisoners.
Let heaven and earth praise Him, The seas and everything that moves in them.
For God will save Zion And build the cities of Judah, That they may dwell there and possess it.
Also, the descendants of His servants shall inherit it, And those who love His name shall dwell in it.
Make haste, O God, to deliver me! Make haste to help me, O LORD!
Let them be ashamed and confounded Who seek my life; Let them be turned back and confused Who desire my hurt.
Let them be turned back because of their shame, Who say, «Aha, aha!»
Let all those who seek You rejoice and be glad in You; And let those who love Your salvation say continually, «Let God be magnified!»
But I am poor and needy; Make haste to me, O God! You are my help and my deliverer; O LORD, do not delay.
In You, O LORD, I put my trust; Let me never be put to shame.
Deliver me in Your righteousness, and cause me to escape; Incline Your ear to me, and save me.
Be my strong refuge, To which I may resort continually; You have given the commandment to save me, For You are my rock and my fortress.
Deliver me, O my God, out of the hand of the wicked, Out of the hand of the unrighteous and cruel man.
For You are my hope, O Lord GOD; You are my trust from my youth.
By You I have been upheld from birth; You are He who took me out of my motheŕs womb. My praise shall be continually of You.
I have become as a wonder to many, But You are my strong refuge.
Let my mouth be filled with Your praise And with Your glory all the day.
Do not cast me off in the time of old age; Do not forsake me when my strength fails.
For my enemies speak against me; And those who lie in wait for my life take counsel together,
Saying, «God has forsaken him; Pursue and take him, for there is none to deliver him.»
O God, do not be far from me; O my God, make haste to help me!
Let them be confounded and consumed Who are adversaries of my life; Let them be covered with reproach and dishonor Who seek my hurt.
But I will hope continually, And will praise You yet more and more.
My mouth shall tell of Your righteousness And Your salvation all the day, For I do not know their limits.
I will go in the strength of the Lord GOD; I will make mention of Your righteousness, of Yours only.
O God, You have taught me from my youth; And to this day I declare Your wondrous works.
Now also when I am old and grayheaded, O God, do not forsake me, Until I declare Your strength to this generation, Your power to everyone who is to come.
Also Your righteousness, O God, is very high, You who have done great things; O God, who is like You?
You, who have shown me great and severe troubles, Shall revive me again, And bring me up again from the depths of the earth.
You shall increase my greatness, And comfort me on every side.
Also with the lute I will praise You-- And Your faithfulness, O my God! To You I will sing with the harp, O Holy One of Israel.
My lips shall greatly rejoice when I sing to You, And my soul, which You have redeemed.
My tongue also shall talk of Your righteousness all the day long; For they are confounded, For they are brought to shame Who seek my hurt.
Give the king Your judgments, O God, And Your righteousness to the kinǵs Son.
He will judge Your people with righteousness, And Your poor with justice.
The mountains will bring peace to the people, And the little hills, by righteousness.
He will bring justice to the poor of the people; He will save the children of the needy, And will break in pieces the oppressor.
They shall fear You As long as the sun and moon endure, Throughout all generations.
He shall come down like rain upon the grass before mowing, Like showers that water the earth.
In His days the righteous shall flourish, And abundance of peace, Until the moon is no more.
He shall have dominion also from sea to sea, And from the River to the ends of the earth.
Those who dwell in the wilderness will bow before Him, And His enemies will lick the dust.
The kings of Tarshish and of the isles Will bring presents; The kings of Sheba and Seba Will offer gifts.
Yes, all kings shall fall down before Him; All nations shall serve Him.
For He will deliver the needy when he cries, The poor also, and him who has no helper.
He will spare the poor and needy, And will save the souls of the needy.
He will redeem their life from oppression and violence; And precious shall be their blood in His sight.
And He shall live; And the gold of Sheba will be given to Him; Prayer also will be made for Him continually, And daily He shall be praised.
There will be an abundance of grain in the earth, On the top of the mountains; Its fruit shall wave like Lebanon; And those of the city shall flourish like grass of the earth.
His name shall endure forever; His name shall continue as long as the sun. And men shall be blessed in Him; All nations shall call Him blessed.
Blessed be the LORD God, the God of Israel, Who only does wondrous things!
And blessed be His glorious name forever! And let the whole earth be filled with His glory. Amen and Amen.
The prayers of David the son of Jesse are ended.
Truly God is good to Israel, To such as are pure in heart.
But as for me, my feet had almost stumbled; My steps had nearly slipped.
For I was envious of the boastful, When I saw the prosperity of the wicked.
For there are no pangs in their death, But their strength is firm.
They are not in trouble as other men, Nor are they plagued like other men.
Therefore pride serves as their necklace; Violence covers them like a garment.
Their eyes bulge with abundance; They have more than heart could wish.
They scoff and speak wickedly concerning oppression; They speak loftily.
They set their mouth against the heavens, And their tongue walks through the earth.
Therefore his people return here, And waters of a full cup are drained by them.
And they say, «How does God know? And is there knowledge in the Most High?»
Behold, these are the ungodly, Who are always at ease; They increase in riches.
Surely I have cleansed my heart in vain, And washed my hands in innocence.
For all day long I have been plagued, And chastened every morning.
If I had said, «I will speak thus,» Behold, I would have been untrue to the generation of Your children.
When I thought how to understand this, It was too painful for me--
Until I went into the sanctuary of God; Then I understood their end.
Surely You set them in slippery places; You cast them down to destruction.
Oh, how they are brought to desolation, as in a moment! They are utterly consumed with terrors.
As a dream when one awakes, So, Lord, when You awake, You shall despise their image.
Thus my heart was grieved, And I was vexed in my mind.
I was so foolish and ignorant; I was like a beast before You.
Nevertheless I am continually with You; You hold me by my right hand.
You will guide me with Your counsel, And afterward receive me to glory.
Whom have I in heaven but You? And there is none upon earth that I desire besides You.
My flesh and my heart fail; But God is the strength of my heart and my portion forever.
For indeed, those who are far from You shall perish; You have destroyed all those who desert You for harlotry.
But it is good for me to draw near to God; I have put my trust in the Lord GOD, That I may declare all Your works.
O God, why have You cast us off forever? Why does Your anger smoke against the sheep of Your pasture?
Remember Your congregation, which You have purchased of old, The tribe of Your inheritance, which You have redeemed-- This Mount Zion where You have dwelt.
Lift up Your feet to the perpetual desolations. The enemy has damaged everything in the sanctuary.
Your enemies roar in the midst of Your meeting place; They set up their banners for signs.
They seem like men who lift up Axes among the thick trees.
And now they break down its carved work, all at once, With axes and hammers.
They have set fire to Your sanctuary; They have defiled the dwelling place of Your name to the ground.
They said in their hearts, «Let us destroy them altogether.» They have burned up all the meeting places of God in the land.
We do not see our signs; There is no longer any prophet; Nor is there any among us who knows how long.
O God, how long will the adversary reproach? Will the enemy blaspheme Your name forever?
Why do You withdraw Your hand, even Your right hand? Take it out of Your bosom and destroy them.
For God is my King from of old, Working salvation in the midst of the earth.
You divided the sea by Your strength; You broke the heads of the sea serpents in the waters.
You broke the heads of Leviathan in pieces, And gave him as food to the people inhabiting the wilderness.
You broke open the fountain and the flood; You dried up mighty rivers.
The day is Yours, the night also is Yours; You have prepared the light and the sun.
You have set all the borders of the earth; You have made summer and winter.
Remember this, that the enemy has reproached, O LORD, And that a foolish people has blasphemed Your name.
Oh, do not deliver the life of Your turtledove to the wild beast! Do not forget the life of Your poor forever.
Have respect to the covenant; For the dark places of the earth are full of the haunts of cruelty.
Oh, do not let the oppressed return ashamed! Let the poor and needy praise Your name.
Arise, O God, plead Your own cause; Remember how the foolish man reproaches You daily.
Do not forget the voice of Your enemies; The tumult of those who rise up against You increases continually.
We give thanks to You, O God, we give thanks! For Your wondrous works declare that Your name is near.
«When I choose the proper time, I will judge uprightly.
The earth and all its inhabitants are dissolved; I set up its pillars firmly.Selah
«I said to the boastful, «Do not deal boastfully,́ And to the wicked, «Do not lift up the horn.
Do not lift up your horn on high; Do not speak with a stiff neck.»́
For exaltation comes neither from the east Nor from the west nor from the south.
But God is the Judge: He puts down one, And exalts another.
For in the hand of the LORD there is a cup, And the wine is red; It is fully mixed, and He pours it out; Surely its dregs shall all the wicked of the earth Drain and drink down.
But I will declare forever, I will sing praises to the God of Jacob.
«All the horns of the wicked I will also cut off, But the horns of the righteous shall be exalted.»
In Judah God is known; His name is great in Israel.
In Salem also is His tabernacle, And His dwelling place in Zion.
There He broke the arrows of the bow, The shield and sword of battle.Selah
You are more glorious and excellent Than the mountains of prey.
The stouthearted were plundered; They have sunk into their sleep; And none of the mighty men have found the use of their hands.
At Your rebuke, O God of Jacob, Both the chariot and horse were cast into a dead sleep.
You, Yourself, are to be feared; And who may stand in Your presence When once You are angry?
You caused judgment to be heard from heaven; The earth feared and was still,
When God arose to judgment, To deliver all the oppressed of the earth.Selah
Surely the wrath of man shall praise You; With the remainder of wrath You shall gird Yourself.
Make vows to the LORD your God, and pay them; Let all who are around Him bring presents to Him who ought to be feared.
He shall cut off the spirit of princes; He is awesome to the kings of the earth.
I cried out to God with my voice-- To God with my voice; And He gave ear to me.
In the day of my trouble I sought the Lord; My hand was stretched out in the night without ceasing; My soul refused to be comforted.
I remembered God, and was troubled; I complained, and my spirit was overwhelmed.Selah
You hold my eyelids open; I am so troubled that I cannot speak.
I have considered the days of old, The years of ancient times.
I call to remembrance my song in the night; I meditate within my heart, And my spirit makes diligent search.
Will the Lord cast off forever? And will He be favorable no more?
Has His mercy ceased forever? Has His promise failed forevermore?
Has God forgotten to be gracious? Has He in anger shut up His tender mercies?Selah
And I said, «This is my anguish; But I will remember the years of the right hand of the Most High.»
I will remember the works of the LORD; Surely I will remember Your wonders of old.
I will also meditate on all Your work, And talk of Your deeds.
Your way, O God, is in the sanctuary; Who is so great a God as our God?
You are the God who does wonders; You have declared Your strength among the peoples.
You have with Your arm redeemed Your people, The sons of Jacob and Joseph.Selah
The waters saw You, O God; The waters saw You, they were afraid; The depths also trembled.
The clouds poured out water; The skies sent out a sound; Your arrows also flashed about.
The voice of Your thunder was in the whirlwind; The lightnings lit up the world; The earth trembled and shook.
Your way was in the sea, Your path in the great waters, And Your footsteps were not known.
You led Your people like a flock By the hand of Moses and Aaron.
Give ear, O my people, to my law; Incline your ears to the words of my mouth.
I will open my mouth in a parable; I will utter dark sayings of old,
Which we have heard and known, And our fathers have told us.
We will not hide them from their children, Telling to the generation to come the praises of the LORD, And His strength and His wonderful works that He has done.
For He established a testimony in Jacob, And appointed a law in Israel, Which He commanded our fathers, That they should make them known to their children;
That the generation to come might know them, The children who would be born, That they may arise and declare them to their children,
That they may set their hope in God, And not forget the works of God, But keep His commandments;
And may not be like their fathers, A stubborn and rebellious generation, A generation that did not set its heart aright, And whose spirit was not faithful to God.
The children of Ephraim, being armed and carrying bows, Turned back in the day of battle.
They did not keep the covenant of God; They refused to walk in His law,
And forgot His works And His wonders that He had shown them.
Marvelous things He did in the sight of their fathers, In the land of Egypt, in the field of Zoan.
He divided the sea and caused them to pass through; And He made the waters stand up like a heap.
In the daytime also He led them with the cloud, And all the night with a light of fire.
He split the rocks in the wilderness, And gave them drink in abundance like the depths.
He also brought streams out of the rock, And caused waters to run down like rivers.
But they sinned even more against Him By rebelling against the Most High in the wilderness.
And they tested God in their heart By asking for the food of their fancy.
Yes, they spoke against God: They said, «Can God prepare a table in the wilderness?
Behold, He struck the rock, So that the waters gushed out, And the streams overflowed. Can He give bread also? Can He provide meat for His people?
Therefore the LORD heard this and was furious; So a fire was kindled against Jacob, And anger also came up against Israel,
Because they did not believe in God, And did not trust in His salvation.
Yet He had commanded the clouds above, And opened the doors of heaven,
Had rained down manna on them to eat, And given them of the bread of heaven.
Men ate angelś food; He sent them food to the full.
He caused an east wind to blow in the heavens; And by His power He brought in the south wind.
He also rained meat on them like the dust, Feathered fowl like the sand of the seas;
And He let them fall in the midst of their camp, All around their dwellings.
So they ate and were well filled, For He gave them their own desire.
They were not deprived of their craving; But while their food was still in their mouths,
The wrath of God came against them, And slew the stoutest of them, And struck down the choice men of Israel.
In spite of this they still sinned, And did not believe in His wondrous works.
Therefore their days He consumed in futility, And their years in fear.
When He slew them, then they sought Him; And they returned and sought earnestly for God.
Then they remembered that God was their rock, And the Most High God their Redeemer.
Nevertheless they flattered Him with their mouth, And they lied to Him with their tongue;
For their heart was not steadfast with Him, Nor were they faithful in His covenant.
But He, being full of compassion, forgave their iniquity, And did not destroy them. Yes, many a time He turned His anger away, And did not stir up all His wrath;
For He remembered that they were but flesh, A breath that passes away and does not come again.
How often they provoked Him in the wilderness, And grieved Him in the desert!
Yes, again and again they tempted God, And limited the Holy One of Israel.
They did not remember His power: The day when He redeemed them from the enemy,
When He worked His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan;
Turned their rivers into blood, And their streams, that they could not drink.
He sent swarms of flies among them, which devoured them, And frogs, which destroyed them.
He also gave their crops to the caterpillar, And their labor to the locust.
He destroyed their vines with hail, And their sycamore trees with frost.
He also gave up their cattle to the hail, And their flocks to fiery lightning.
He cast on them the fierceness of His anger, Wrath, indignation, and trouble, By sending angels of destruction among them.
He made a path for His anger; He did not spare their soul from death, But gave their life over to the plague,
And destroyed all the firstborn in Egypt, The first of their strength in the tents of Ham.
But He made His own people go forth like sheep, And guided them in the wilderness like a flock;
And He led them on safely, so that they did not fear; But the sea overwhelmed their enemies.
And He brought them to His holy border, This mountain which His right hand had acquired.
He also drove out the nations before them, Allotted them an inheritance by survey, And made the tribes of Israel dwell in their tents.
Yet they tested and provoked the Most High God, And did not keep His testimonies,
But turned back and acted unfaithfully like their fathers; They were turned aside like a deceitful bow.
For they provoked Him to anger with their high places, And moved Him to jealousy with their carved images.
When God heard this, He was furious, And greatly abhorred Israel,
So that He forsook the tabernacle of Shiloh, The tent He had placed among men,
And delivered His strength into captivity, And His glory into the enemýs hand.
He also gave His people over to the sword, And was furious with His inheritance.
The fire consumed their young men, And their maidens were not given in marriage.
Their priests fell by the sword, And their widows made no lamentation.
Then the Lord awoke as from sleep, Like a mighty man who shouts because of wine.
And He beat back His enemies; He put them to a perpetual reproach.
Moreover He rejected the tent of Joseph, And did not choose the tribe of Ephraim,
But chose the tribe of Judah, Mount Zion which He loved.
And He built His sanctuary like the heights, Like the earth which He has established forever.
He also chose David His servant, And took him from the sheepfolds;
From following the ewes that had young He brought him, To shepherd Jacob His people, And Israel His inheritance.
So he shepherded them according to the integrity of his heart, And guided them by the skillfulness of his hands.
O God, the nations have come into Your inheritance; Your holy temple they have defiled; They have laid Jerusalem in heaps.
The dead bodies of Your servants They have given as food for the birds of the heavens, The flesh of Your saints to the beasts of the earth.
Their blood they have shed like water all around Jerusalem, And there was no one to bury them.
We have become a reproach to our neighbors, A scorn and derision to those who are around us.
How long, LORD? Will You be angry forever? Will Your jealousy burn like fire?
Pour out Your wrath on the nations that do not know You, And on the kingdoms that do not call on Your name.
For they have devoured Jacob, And laid waste his dwelling place.
Oh, do not remember former iniquities against us! Let Your tender mercies come speedily to meet us, For we have been brought very low.
Help us, O God of our salvation, For the glory of Your name; And deliver us, and provide atonement for our sins, For Your namés sake!
Why should the nations say, «Where is their God?» Let there be known among the nations in our sight The avenging of the blood of Your servants which has been shed.
Let the groaning of the prisoner come before You; According to the greatness of Your power Preserve those who are appointed to die;
And return to our neighbors sevenfold into their bosom Their reproach with which they have reproached You, O Lord.
So we, Your people and sheep of Your pasture, Will give You thanks forever; We will show forth Your praise to all generations.
Give ear, O Shepherd of Israel, You who lead Joseph like a flock; You who dwell between the cherubim, shine forth!
Before Ephraim, Benjamin, and Manasseh, Stir up Your strength, And come and save us!
Restore us, O God; Cause Your face to shine, And we shall be saved!
O LORD God of hosts, How long will You be angry Against the prayer of Your people?
You have fed them with the bread of tears, And given them tears to drink in great measure.
You have made us a strife to our neighbors, And our enemies laugh among themselves.
Restore us, O God of hosts; Cause Your face to shine, And we shall be saved!
You have brought a vine out of Egypt; You have cast out the nations, and planted it.
You prepared room for it, And caused it to take deep root, And it filled the land.
The hills were covered with its shadow, And the mighty cedars with its boughs.
She sent out her boughs to the Sea, And her branches to the River.
Why have You broken down her hedges, So that all who pass by the way pluck her fruit?
The boar out of the woods uproots it, And the wild beast of the field devours it.
Return, we beseech You, O God of hosts; Look down from heaven and see, And visit this vine
And the vineyard which Your right hand has planted, And the branch that You made strong for Yourself.
It is burned with fire, it is cut down; They perish at the rebuke of Your countenance.
Let Your hand be upon the man of Your right hand, Upon the son of man whom You made strong for Yourself.
Then we will not turn back from You; Revive us, and we will call upon Your name.
Restore us, O LORD God of hosts; Cause Your face to shine, And we shall be saved!
Sing aloud to God our strength; Make a joyful shout to the God of Jacob.
Raise a song and strike the timbrel, The pleasant harp with the lute.
Blow the trumpet at the time of the New Moon, At the full moon, on our solemn feast day.
For this is a statute for Israel, A law of the God of Jacob.
This He established in Joseph as a testimony, When He went throughout the land of Egypt, Where I heard a language I did not understand.
«I removed his shoulder from the burden; His hands were freed from the baskets.
You called in trouble, and I delivered you; I answered you in the secret place of thunder; I tested you at the waters of Meribah.Selah
«Hear, O My people, and I will admonish you! O Israel, if you will listen to Me!
There shall be no foreign god among you; Nor shall you worship any foreign god.
I am the LORD your God, Who brought you out of the land of Egypt; Open your mouth wide, and I will fill it.
«But My people would not heed My voice, And Israel would have none of Me.
So I gave them over to their own stubborn heart, To walk in their own counsels.
«Oh, that My people would listen to Me, That Israel would walk in My ways!
I would soon subdue their enemies, And turn My hand against their adversaries.
The haters of the LORD would pretend submission to Him, But their fate would endure forever.
He would have fed them also with the finest of wheat; And with honey from the rock I would have satisfied you.»
God stands in the congregation of the mighty; He judges among the gods.
How long will you judge unjustly, And show partiality to the wicked?Selah
Defend the poor and fatherless; Do justice to the afflicted and needy.
Deliver the poor and needy; Free them from the hand of the wicked.
They do not know, nor do they understand; They walk about in darkness; All the foundations of the earth are unstable.
I said, «You are gods, And all of you are children of the Most High.
But you shall die like men, And fall like one of the princes.»
Arise, O God, judge the earth; For You shall inherit all nations.
Do not keep silent, O God! Do not hold Your peace, And do not be still, O God!
For behold, Your enemies make a tumult; And those who hate You have lifted up their head.
They have taken crafty counsel against Your people, And consulted together against Your sheltered ones.
They have said, «Come, and let us cut them off from being a nation, That the name of Israel may be remembered no more.»
For they have consulted together with one consent; They form a confederacy against You:
The tents of Edom and the Ishmaelites; Moab and the Hagrites;
Gebal, Ammon, and Amalek; Philistia with the inhabitants of Tyre;
Assyria also has joined with them; They have helped the children of Lot.Selah
Deal with them as with Midian, As with Sisera, As with Jabin at the Brook Kishon,
Who perished at En Dor, Who became as refuse on the earth.
Make their nobles like Oreb and like Zeeb, Yes, all their princes like Zebah and Zalmunna,
Who said, «Let us take for ourselves The pastures of God for a possession.»
O my God, make them like the whirling dust, Like the chaff before the wind!
As the fire burns the woods, And as the flame sets the mountains on fire,
So pursue them with Your tempest, And frighten them with Your storm.
Fill their faces with shame, That they may seek Your name, O LORD.
Let them be confounded and dismayed forever; Yes, let them be put to shame and perish,
That they may know that You, whose name alone is the LORD, Are the Most High over all the earth.
How lovely is Your tabernacle, O LORD of hosts!
My soul longs, yes, even faints For the courts of the LORD; My heart and my flesh cry out for the living God.
Even the sparrow has found a home, And the swallow a nest for herself, Where she may lay her young-- Even Your altars, O LORD of hosts, My King and my God.
Blessed are those who dwell in Your house; They will still be praising You.Selah
Blessed is the man whose strength is in You, Whose heart is set on pilgrimage.
As they pass through the Valley of Baca, They make it a spring; The rain also covers it with pools.
They go from strength to strength; Each one appears before God in Zion.
O LORD God of hosts, hear my prayer; Give ear, O God of Jacob!Selah
O God, behold our shield, And look upon the face of Your anointed.
For a day in Your courts is better than a thousand. I would rather be a doorkeeper in the house of my God Than dwell in the tents of wickedness.
For the LORD God is a sun and shield; The LORD will give grace and glory; No good thing will He withhold From those who walk uprightly.
O LORD of hosts, Blessed is the man who trusts in You!
LORD, You have been favorable to Your land; You have brought back the captivity of Jacob.
You have forgiven the iniquity of Your people; You have covered all their sin.Selah
You have taken away all Your wrath; You have turned from the fierceness of Your anger.
Restore us, O God of our salvation, And cause Your anger toward us to cease.
Will You be angry with us forever? Will You prolong Your anger to all generations?
Will You not revive us again, That Your people may rejoice in You?
Show us Your mercy, LORD, And grant us Your salvation.
I will hear what God the LORD will speak, For He will speak peace To His people and to His saints; But let them not turn back to folly.
Surely His salvation is near to those who fear Him, That glory may dwell in our land.
Mercy and truth have met together; Righteousness and peace have kissed.
Truth shall spring out of the earth, And righteousness shall look down from heaven.
Yes, the LORD will give what is good; And our land will yield its increase.
Righteousness will go before Him, And shall make His footsteps our pathway.
Bow down Your ear, O LORD, hear me; For I am poor and needy.
Preserve my life, for I am holy; You are my God; Save Your servant who trusts in You!
Be merciful to me, O Lord, For I cry to You all day long.
Rejoice the soul of Your servant, For to You, O Lord, I lift up my soul.
For You, Lord, are good, and ready to forgive, And abundant in mercy to all those who call upon You.
Give ear, O LORD, to my prayer; And attend to the voice of my supplications.
In the day of my trouble I will call upon You, For You will answer me.
Among the gods there is none like You, O Lord; Nor are there any works like Your works.
All nations whom You have made Shall come and worship before You, O Lord, And shall glorify Your name.
For You are great, and do wondrous things; You alone are God.
Teach me Your way, O LORD; I will walk in Your truth; Unite my heart to fear Your name.
I will praise You, O Lord my God, with all my heart, And I will glorify Your name forevermore.
For great is Your mercy toward me, And You have delivered my soul from the depths of Sheol.
O God, the proud have risen against me, And a mob of violent men have sought my life, And have not set You before them.
But You, O Lord, are a God full of compassion, and gracious, Longsuffering and abundant in mercy and truth.
Oh, turn to me, and have mercy on me! Give Your strength to Your servant, And save the son of Your maidservant.
Show me a sign for good, That those who hate me may see it and be ashamed, Because You, LORD, have helped me and comforted me.
His foundation is in the holy mountains.
The LORD loves the gates of Zion More than all the dwellings of Jacob.
Glorious things are spoken of you, O city of God!Selah
«I will make mention of Rahab and Babylon to those who know Me; Behold, O Philistia and Tyre, with Ethiopia: «This one was born there.́
And of Zion it will be said, «This one and that one were born in her; And the Most High Himself shall establish her.»
The LORD will record, When He registers the peoples: «This one was born there.»Selah
Both the singers and the players on instruments say, «All my springs are in you.»
O LORD, God of my salvation, I have cried out day and night before You.
Let my prayer come before You; Incline Your ear to my cry.
For my soul is full of troubles, And my life draws near to the grave.
I am counted with those who go down to the pit; I am like a man who has no strength,
Adrift among the dead, Like the slain who lie in the grave, Whom You remember no more, And who are cut off from Your hand.
You have laid me in the lowest pit, In darkness, in the depths.
Your wrath lies heavy upon me, And You have afflicted me with all Your waves.Selah
You have put away my acquaintances far from me; You have made me an abomination to them; I am shut up, and I cannot get out;
My eye wastes away because of affliction. LORD, I have called daily upon You; I have stretched out my hands to You.
Will You work wonders for the dead? Shall the dead arise and praise You?Selah
Shall Your lovingkindness be declared in the grave? Or Your faithfulness in the place of destruction?
Shall Your wonders be known in the dark? And Your righteousness in the land of forgetfulness?
But to You I have cried out, O LORD, And in the morning my prayer comes before You.
LORD, why do You cast off my soul? Why do You hide Your face from me?
I have been afflicted and ready to die from my youth; I suffer Your terrors; I am distraught.
Your fierce wrath has gone over me; Your terrors have cut me off.
They came around me all day long like water; They engulfed me altogether.
Loved one and friend You have put far from me, And my acquaintances into darkness.
I will sing of the mercies of the LORD forever; With my mouth will I make known Your faithfulness to all generations.
For I have said, «Mercy shall be built up forever; Your faithfulness You shall establish in the very heavens.»
«I have made a covenant with My chosen, I have sworn to My servant David:
«Your seed I will establish forever, And build up your throne to all generations.»́Selah
And the heavens will praise Your wonders, O LORD; Your faithfulness also in the assembly of the saints.
For who in the heavens can be compared to the LORD? Who among the sons of the mighty can be likened to the LORD?
God is greatly to be feared in the assembly of the saints, And to be held in reverence by all those around Him.
O LORD God of hosts, Who is mighty like You, O LORD? Your faithfulness also surrounds You.
You rule the raging of the sea; When its waves rise, You still them.
You have broken Rahab in pieces, as one who is slain; You have scattered Your enemies with Your mighty arm.
The heavens are Yours, the earth also is Yours; The world and all its fullness, You have founded them.
The north and the south, You have created them; Tabor and Hermon rejoice in Your name.
You have a mighty arm; Strong is Your hand, and high is Your right hand.
Righteousness and justice are the foundation of Your throne; Mercy and truth go before Your face.
Blessed are the people who know the joyful sound! They walk, O LORD, in the light of Your countenance.
In Your name they rejoice all day long, And in Your righteousness they are exalted.
For You are the glory of their strength, And in Your favor our horn is exalted.
For our shield belongs to the LORD, And our king to the Holy One of Israel.
Then You spoke in a vision to Your holy one, And said: «I have given help to one who is mighty; I have exalted one chosen from the people.
I have found My servant David; With My holy oil I have anointed him,
With whom My hand shall be established; Also My arm shall strengthen him.
The enemy shall not outwit him, Nor the son of wickedness afflict him.
I will beat down his foes before his face, And plague those who hate him.
«But My faithfulness and My mercy shall be with him, And in My name his horn shall be exalted.
Also I will set his hand over the sea, And his right hand over the rivers.
He shall cry to Me, «You are my Father, My God, and the rock of my salvation.́
Also I will make him My firstborn, The highest of the kings of the earth.
My mercy I will keep for him forever, And My covenant shall stand firm with him.
His seed also I will make to endure forever, And his throne as the days of heaven.
«If his sons forsake My law And do not walk in My judgments,
If they break My statutes And do not keep My commandments,
Then I will punish their transgression with the rod, And their iniquity with stripes.
Nevertheless My lovingkindness I will not utterly take from him, Nor allow My faithfulness to fail.
My covenant I will not break, Nor alter the word that has gone out of My lips.
Once I have sworn by My holiness; I will not lie to David:
His seed shall endure forever, And his throne as the sun before Me;
It shall be established forever like the moon, Even like the faithful witness in the sky.»Selah
But You have cast off and abhorred, You have been furious with Your anointed.
You have renounced the covenant of Your servant; You have profaned his crown by casting it to the ground.
You have broken down all his hedges; You have brought his strongholds to ruin.
All who pass by the way plunder him; He is a reproach to his neighbors.
You have exalted the right hand of his adversaries; You have made all his enemies rejoice.
You have also turned back the edge of his sword, And have not sustained him in the battle.
You have made his glory cease, And cast his throne down to the ground.
The days of his youth You have shortened; You have covered him with shame.Selah
How long, LORD? Will You hide Yourself forever? Will Your wrath burn like fire?
Remember how short my time is; For what futility have You created all the children of men?
What man can live and not see death? Can he deliver his life from the power of the grave?Selah
Lord, where are Your former lovingkindnesses, Which You swore to David in Your truth?
Remember, Lord, the reproach of Your servants-- How I bear in my bosom the reproach of all the many peoples,
With which Your enemies have reproached, O LORD, With which they have reproached the footsteps of Your anointed.
Blessed be the LORD forevermore! Amen and Amen.
Lord, You have been our dwelling place in all generations.
Before the mountains were brought forth, Or ever You had formed the earth and the world, Even from everlasting to everlasting, You are God.
You turn man to destruction, And say, «Return, O children of men.»
For a thousand years in Your sight Are like yesterday when it is past, And like a watch in the night.
You carry them away like a flood; They are like a sleep. In the morning they are like grass which grows up:
In the morning it flourishes and grows up; In the evening it is cut down and withers.
For we have been consumed by Your anger, And by Your wrath we are terrified.
You have set our iniquities before You, Our secret sins in the light of Your countenance.
For all our days have passed away in Your wrath; We finish our years like a sigh.
The days of our lives are seventy years; And if by reason of strength they are eighty years, Yet their boast is only labor and sorrow; For it is soon cut off, and we fly away.
Who knows the power of Your anger? For as the fear of You, so is Your wrath.
So teach us to number our days, That we may gain a heart of wisdom.
Return, O LORD! How long? And have compassion on Your servants.
Oh, satisfy us early with Your mercy, That we may rejoice and be glad all our days!
Make us glad according to the days in which You have afflicted us, The years in which we have seen evil.
Let Your work appear to Your servants, And Your glory to their children.
And let the beauty of the LORD our God be upon us, And establish the work of our hands for us; Yes, establish the work of our hands.
He who dwells in the secret place of the Most High Shall abide under the shadow of the Almighty.
I will say of the LORD, «He is my refuge and my fortress; My God, in Him I will trust.»
Surely He shall deliver you from the snare of the fowler And from the perilous pestilence.
He shall cover you with His feathers, And under His wings you shall take refuge; His truth shall be your shield and buckler.
You shall not be afraid of the terror by night, Nor of the arrow that flies by day,
Nor of the pestilence that walks in darkness, Nor of the destruction that lays waste at noonday.
A thousand may fall at your side, And ten thousand at your right hand; But it shall not come near you.
Only with your eyes shall you look, And see the reward of the wicked.
Because you have made the LORD, who is my refuge, Even the Most High, your dwelling place,
No evil shall befall you, Nor shall any plague come near your dwelling;
For He shall give His angels charge over you, To keep you in all your ways.
In their hands they shall bear you up, Lest you dash your foot against a stone.
You shall tread upon the lion and the cobra, The young lion and the serpent you shall trample underfoot.
«Because he has set his love upon Me, therefore I will deliver him; I will set him on high, because he has known My name.
He shall call upon Me, and I will answer him; I will be with him in trouble; I will deliver him and honor him.
With long life I will satisfy him, And show him My salvation.»
It is good to give thanks to the LORD, And to sing praises to Your name, O Most High;
To declare Your lovingkindness in the morning, And Your faithfulness every night,
On an instrument of ten strings, On the lute, And on the harp, With harmonious sound.
For You, LORD, have made me glad through Your work; I will triumph in the works of Your hands.
O LORD, how great are Your works! Your thoughts are very deep.
A senseless man does not know, Nor does a fool understand this.
When the wicked spring up like grass, And when all the workers of iniquity flourish, It is that they may be destroyed forever.
But You, LORD, are on high forevermore.
For behold, Your enemies, O LORD, For behold, Your enemies shall perish; All the workers of iniquity shall be scattered.
But my horn You have exalted like a wild ox; I have been anointed with fresh oil.
My eye also has seen my desire on my enemies; My ears hear my desire on the wicked Who rise up against me.
The righteous shall flourish like a palm tree, He shall grow like a cedar in Lebanon.
Those who are planted in the house of the LORD Shall flourish in the courts of our God.
They shall still bear fruit in old age; They shall be fresh and flourishing,
To declare that the LORD is upright; He is my rock, and there is no unrighteousness in Him.
The LORD reigns, He is clothed with majesty; The LORD is clothed, He has girded Himself with strength. Surely the world is established, so that it cannot be moved.
Your throne is established from of old; You are from everlasting.
The floods have lifted up, O LORD, The floods have lifted up their voice; The floods lift up their waves.
The LORD on high is mightier Than the noise of many waters, Than the mighty waves of the sea.
Your testimonies are very sure; Holiness adorns Your house, O LORD, forever.
O LORD God, to whom vengeance belongs-- O God, to whom vengeance belongs, shine forth!
Rise up, O Judge of the earth; Render punishment to the proud.
LORD, how long will the wicked, How long will the wicked triumph?
They utter speech, and speak insolent things; All the workers of iniquity boast in themselves.
They break in pieces Your people, O LORD, And afflict Your heritage.
They slay the widow and the stranger, And murder the fatherless.
Yet they say, «The LORD does not see, Nor does the God of Jacob understand.»
Understand, you senseless among the people; And you fools, when will you be wise?
He who planted the ear, shall He not hear? He who formed the eye, shall He not see?
He who instructs the nations, shall He not correct, He who teaches man knowledge?
The LORD knows the thoughts of man, That they are futile.
Blessed is the man whom You instruct, O LORD, And teach out of Your law,
That You may give him rest from the days of adversity, Until the pit is dug for the wicked.
For the LORD will not cast off His people, Nor will He forsake His inheritance.
But judgment will return to righteousness, And all the upright in heart will follow it.
Who will rise up for me against the evildoers? Who will stand up for me against the workers of iniquity?
Unless the LORD had been my help, My soul would soon have settled in silence.
If I say, «My foot slips,» Your mercy, O LORD, will hold me up.
In the multitude of my anxieties within me, Your comforts delight my soul.
Shall the throne of iniquity, which devises evil by law, Have fellowship with You?
They gather together against the life of the righteous, And condemn innocent blood.
But the LORD has been my defense, And my God the rock of my refuge.
He has brought on them their own iniquity, And shall cut them off in their own wickedness; The LORD our God shall cut them off.
Oh come, let us sing to the LORD! Let us shout joyfully to the Rock of our salvation.
Let us come before His presence with thanksgiving; Let us shout joyfully to Him with psalms.
For the LORD is the great God, And the great King above all gods.
In His hand are the deep places of the earth; The heights of the hills are His also.
The sea is His, for He made it; And His hands formed the dry land.
Oh come, let us worship and bow down; Let us kneel before the LORD our Maker.
For He is our God, And we are the people of His pasture, And the sheep of His hand. Today, if you will hear His voice:
«Do not harden your hearts, as in the rebellion, As in the day of trial in the wilderness,
When your fathers tested Me; They tried Me, though they saw My work.
For forty years I was grieved with that generation, And said, «It is a people who go astray in their hearts, And they do not know My ways.́
So I swore in My wrath, «They shall not enter My rest.́
Oh, sing to the LORD a new song! Sing to the LORD, all the earth.
Sing to the LORD, bless His name; Proclaim the good news of His salvation from day to day.
Declare His glory among the nations, His wonders among all peoples.
For the LORD is great and greatly to be praised; He is to be feared above all gods.
For all the gods of the peoples are idols, But the LORD made the heavens.
Honor and majesty are before Him; Strength and beauty are in His sanctuary.
Give to the LORD, O families of the peoples, Give to the LORD glory and strength.
Give to the LORD the glory due His name; Bring an offering, and come into His courts.
Oh, worship the LORD in the beauty of holiness! Tremble before Him, all the earth.
Say among the nations, «The LORD reigns; The world also is firmly established, It shall not be moved; He shall judge the peoples righteously.»
Let the heavens rejoice, and let the earth be glad; Let the sea roar, and all its fullness;
Let the field be joyful, and all that is in it. Then all the trees of the woods will rejoice before the LORD.
For He is coming, for He is coming to judge the earth. He shall judge the world with righteousness, And the peoples with His truth.
The LORD reigns; Let the earth rejoice; Let the multitude of isles be glad!
Clouds and darkness surround Him; Righteousness and justice are the foundation of His throne.
A fire goes before Him, And burns up His enemies round about.
His lightnings light the world; The earth sees and trembles.
The mountains melt like wax at the presence of the LORD, At the presence of the Lord of the whole earth.
The heavens declare His righteousness, And all the peoples see His glory.
Let all be put to shame who serve carved images, Who boast of idols. Worship Him, all you gods.
Zion hears and is glad, And the daughters of Judah rejoice Because of Your judgments, O LORD.
For You, LORD, are most high above all the earth; You are exalted far above all gods.
You who love the LORD, hate evil! He preserves the souls of His saints; He delivers them out of the hand of the wicked.
Light is sown for the righteous, And gladness for the upright in heart.
Rejoice in the LORD, you righteous, And give thanks at the remembrance of His holy name.
Oh, sing to the LORD a new song! For He has done marvelous things; His right hand and His holy arm have gained Him the victory.
The LORD has made known His salvation; His righteousness He has revealed in the sight of the nations.
He has remembered His mercy and His faithfulness to the house of Israel; All the ends of the earth have seen the salvation of our God.
Shout joyfully to the LORD, all the earth; Break forth in song, rejoice, and sing praises.
Sing to the LORD with the harp, With the harp and the sound of a psalm,
With trumpets and the sound of a horn; Shout joyfully before the LORD, the King.
Let the sea roar, and all its fullness, The world and those who dwell in it;
Let the rivers clap their hands; Let the hills be joyful together before the LORD,
For He is coming to judge the earth. With righteousness He shall judge the world, And the peoples with equity.
The LORD reigns; Let the peoples tremble! He dwells between the cherubim; Let the earth be moved!
The LORD is great in Zion, And He is high above all the peoples.
Let them praise Your great and awesome name-- He is holy.
The Kinǵs strength also loves justice; You have established equity; You have executed justice and righteousness in Jacob.
Exalt the LORD our God, And worship at His footstool-- He is holy.
Moses and Aaron were among His priests, And Samuel was among those who called upon His name; They called upon the LORD, and He answered them.
He spoke to them in the cloudy pillar; They kept His testimonies and the ordinance He gave them.
You answered them, O LORD our God; You were to them God-Who-Forgives, Though You took vengeance on their deeds.
Exalt the LORD our God, And worship at His holy hill; For the LORD our God is holy.
Make a joyful shout to the LORD, all you lands!
Serve the LORD with gladness; Come before His presence with singing.
Know that the LORD, He is God; It is He who has made us, and not we ourselves; We are His people and the sheep of His pasture.
Enter into His gates with thanksgiving, And into His courts with praise. Be thankful to Him, and bless His name.
For the LORD is good; His mercy is everlasting, And His truth endures to all generations.
I will sing of mercy and justice; To You, O LORD, I will sing praises.
I will behave wisely in a perfect way. Oh, when will You come to me? I will walk within my house with a perfect heart.
I will set nothing wicked before my eyes; I hate the work of those who fall away; It shall not cling to me.
A perverse heart shall depart from me; I will not know wickedness.
Whoever secretly slanders his neighbor, Him I will destroy; The one who has a haughty look and a proud heart, Him I will not endure.
My eyes shall be on the faithful of the land, That they may dwell with me; He who walks in a perfect way, He shall serve me.
He who works deceit shall not dwell within my house; He who tells lies shall not continue in my presence.
Early I will destroy all the wicked of the land, That I may cut off all the evildoers from the city of the LORD.
Hear my prayer, O LORD, And let my cry come to You.
Do not hide Your face from me in the day of my trouble; Incline Your ear to me; In the day that I call, answer me speedily.
For my days are consumed like smoke, And my bones are burned like a hearth.
My heart is stricken and withered like grass, So that I forget to eat my bread.
Because of the sound of my groaning My bones cling to my skin.
I am like a pelican of the wilderness; I am like an owl of the desert.
I lie awake, And am like a sparrow alone on the housetop.
My enemies reproach me all day long; Those who deride me swear an oath against me.
For I have eaten ashes like bread, And mingled my drink with weeping,
Because of Your indignation and Your wrath; For You have lifted me up and cast me away.
My days are like a shadow that lengthens, And I wither away like grass.
But You, O LORD, shall endure forever, And the remembrance of Your name to all generations.
You will arise and have mercy on Zion; For the time to favor her, Yes, the set time, has come.
For Your servants take pleasure in her stones, And show favor to her dust.
So the nations shall fear the name of the LORD, And all the kings of the earth Your glory.
For the LORD shall build up Zion; He shall appear in His glory.
He shall regard the prayer of the destitute, And shall not despise their prayer.
This will be written for the generation to come, That a people yet to be created may praise the LORD.
For He looked down from the height of His sanctuary; From heaven the LORD viewed the earth,
To hear the groaning of the prisoner, To release those appointed to death,
To declare the name of the LORD in Zion, And His praise in Jerusalem,
When the peoples are gathered together, And the kingdoms, to serve the LORD.
He weakened my strength in the way; He shortened my days.
I said, «O my God, Do not take me away in the midst of my days; Your years are throughout all generations.
Of old You laid the foundation of the earth, And the heavens are the work of Your hands.
They will perish, but You will endure; Yes, they will all grow old like a garment; Like a cloak You will change them, And they will be changed.
But You are the same, And Your years will have no end.
The children of Your servants will continue, And their descendants will be established before You.»
Bless the LORD, O my soul; And all that is within me, bless His holy name!
Bless the LORD, O my soul, And forget not all His benefits:
Who forgives all your iniquities, Who heals all your diseases,
Who redeems your life from destruction, Who crowns you with lovingkindness and tender mercies,
Who satisfies your mouth with good things, So that your youth is renewed like the eaglés.
The LORD executes righteousness And justice for all who are oppressed.
He made known His ways to Moses, His acts to the children of Israel.
The LORD is merciful and gracious, Slow to anger, and abounding in mercy.
He will not always strive with us, Nor will He keep His anger forever.
He has not dealt with us according to our sins, Nor punished us according to our iniquities.
For as the heavens are high above the earth, So great is His mercy toward those who fear Him;
As far as the east is from the west, So far has He removed our transgressions from us.
As a father pities his children, So the LORD pities those who fear Him.
For He knows our frame; He remembers that we are dust.
As for man, his days are like grass; As a flower of the field, so he flourishes.
For the wind passes over it, and it is gone, And its place remembers it no more.
But the mercy of the LORD is from everlasting to everlasting On those who fear Him, And His righteousness to childreńs children,
To such as keep His covenant, And to those who remember His commandments to do them.
The LORD has established His throne in heaven, And His kingdom rules over all.
Bless the LORD, you His angels, Who excel in strength, who do His word, Heeding the voice of His word.
Bless the LORD, all you His hosts, You ministers of His, who do His pleasure.
Bless the LORD, all His works, In all places of His dominion. Bless the LORD, O my soul!
Bless the LORD, O my soul! O LORD my God, You are very great: You are clothed with honor and majesty,
Who cover Yourself with light as with a garment, Who stretch out the heavens like a curtain.
He lays the beams of His upper chambers in the waters, Who makes the clouds His chariot, Who walks on the wings of the wind,
Who makes His angels spirits, His ministers a flame of fire.
You who laid the foundations of the earth, So that it should not be moved forever,
You covered it with the deep as with a garment; The waters stood above the mountains.
At Your rebuke they fled; At the voice of Your thunder they hastened away.
They went up over the mountains; They went down into the valleys, To the place which You founded for them.
You have set a boundary that they may not pass over, That they may not return to cover the earth.
He sends the springs into the valleys; They flow among the hills.
They give drink to every beast of the field; The wild donkeys quench their thirst.
By them the birds of the heavens have their home; They sing among the branches.
He waters the hills from His upper chambers; The earth is satisfied with the fruit of Your works.
He causes the grass to grow for the cattle, And vegetation for the service of man, That he may bring forth food from the earth,
And wine that makes glad the heart of man, Oil to make his face shine, And bread which strengthens mańs heart.
The trees of the LORD are full of sap, The cedars of Lebanon which He planted,
Where the birds make their nests; The stork has her home in the fir trees.
The high hills are for the wild goats; The cliffs are a refuge for the rock badgers.
He appointed the moon for seasons; The sun knows its going down.
You make darkness, and it is night, In which all the beasts of the forest creep about.
The young lions roar after their prey, And seek their food from God.
When the sun rises, they gather together And lie down in their dens.
Man goes out to his work And to his labor until the evening.
O LORD, how manifold are Your works! In wisdom You have made them all. The earth is full of Your possessions--
This great and wide sea, In which are innumerable teeming things, Living things both small and great.
There the ships sail about; There is that Leviathan Which You have made to play there.
These all wait for You, That You may give them their food in due season.
What You give them they gather in; You open Your hand, they are filled with good.
You hide Your face, they are troubled; You take away their breath, they die and return to their dust.
You send forth Your Spirit, they are created; And You renew the face of the earth.
May the glory of the LORD endure forever; May the LORD rejoice in His works.
He looks on the earth, and it trembles; He touches the hills, and they smoke.
I will sing to the LORD as long as I live; I will sing praise to my God while I have my being.
May my meditation be sweet to Him; I will be glad in the LORD.
May sinners be consumed from the earth, And the wicked be no more. Bless the LORD, O my soul! Praise the LORD!
Oh, give thanks to the LORD! Call upon His name; Make known His deeds among the peoples!
Sing to Him, sing psalms to Him; Talk of all His wondrous works!
Glory in His holy name; Let the hearts of those rejoice who seek the LORD!
Seek the LORD and His strength; Seek His face evermore!
Remember His marvelous works which He has done, His wonders, and the judgments of His mouth,
O seed of Abraham His servant, You children of Jacob, His chosen ones!
He is the LORD our God; His judgments are in all the earth.
He remembers His covenant forever, The word which He commanded, for a thousand generations,
The covenant which He made with Abraham, And His oath to Isaac,
And confirmed it to Jacob for a statute, To Israel as an everlasting covenant,
Saying, «To you I will give the land of Canaan As the allotment of your inheritance,»
When they were few in number, Indeed very few, and strangers in it.
When they went from one nation to another, From one kingdom to another people,
He permitted no one to do them wrong; Yes, He rebuked kings for their sakes,
Saying, «Do not touch My anointed ones, And do My prophets no harm.»
Moreover He called for a famine in the land; He destroyed all the provision of bread.
He sent a man before them-- Joseph--who was sold as a slave.
They hurt his feet with fetters, He was laid in irons.
Until the time that his word came to pass, The word of the LORD tested him.
The king sent and released him, The ruler of the people let him go free.
He made him lord of his house, And ruler of all his possessions,
To bind his princes at his pleasure, And teach his elders wisdom.
Israel also came into Egypt, And Jacob dwelt in the land of Ham.
He increased His people greatly, And made them stronger than their enemies.
He turned their heart to hate His people, To deal craftily with His servants.
He sent Moses His servant, And Aaron whom He had chosen.
They performed His signs among them, And wonders in the land of Ham.
He sent darkness, and made it dark; And they did not rebel against His word.
He turned their waters into blood, And killed their fish.
Their land abounded with frogs, Even in the chambers of their kings.
He spoke, and there came swarms of flies, And lice in all their territory.
He gave them hail for rain, And flaming fire in their land.
He struck their vines also, and their fig trees, And splintered the trees of their territory.
He spoke, and locusts came, Young locusts without number,
And ate up all the vegetation in their land, And devoured the fruit of their ground.
He also destroyed all the firstborn in their land, The first of all their strength.
He also brought them out with silver and gold, And there was none feeble among His tribes.
Egypt was glad when they departed, For the fear of them had fallen upon them.
He spread a cloud for a covering, And fire to give light in the night.
The people asked, and He brought quail, And satisfied them with the bread of heaven.
He opened the rock, and water gushed out; It ran in the dry places like a river.
For He remembered His holy promise, And Abraham His servant.
He brought out His people with joy, His chosen ones with gladness.
He gave them the lands of the Gentiles, And they inherited the labor of the nations,
That they might observe His statutes And keep His laws. Praise the LORD!
Praise the LORD! Oh, give thanks to the LORD, for He is good! For His mercy endures forever.
Who can utter the mighty acts of the LORD? Who can declare all His praise?
Blessed are those who keep justice, And he who does righteousness at all times!
Remember me, O LORD, with the favor You have toward Your people. Oh, visit me with Your salvation,
That I may see the benefit of Your chosen ones, That I may rejoice in the gladness of Your nation, That I may glory with Your inheritance.
We have sinned with our fathers, We have committed iniquity, We have done wickedly.
Our fathers in Egypt did not understand Your wonders; They did not remember the multitude of Your mercies, But rebelled by the sea--the Red Sea.
Nevertheless He saved them for His namés sake, That He might make His mighty power known.
He rebuked the Red Sea also, and it dried up; So He led them through the depths, As through the wilderness.
He saved them from the hand of him who hated them, And redeemed them from the hand of the enemy.
The waters covered their enemies; There was not one of them left.
Then they believed His words; They sang His praise.
They soon forgot His works; They did not wait for His counsel,
But lusted exceedingly in the wilderness, And tested God in the desert.
And He gave them their request, But sent leanness into their soul.
When they envied Moses in the camp, And Aaron the saint of the LORD,
The earth opened up and swallowed Dathan, And covered the faction of Abiram.
A fire was kindled in their company; The flame burned up the wicked.
They made a calf in Horeb, And worshiped the molded image.
Thus they changed their glory Into the image of an ox that eats grass.
They forgot God their Savior, Who had done great things in Egypt,
Wondrous works in the land of Ham, Awesome things by the Red Sea.
Therefore He said that He would destroy them, Had not Moses His chosen one stood before Him in the breach, To turn away His wrath, lest He destroy them.
Then they despised the pleasant land; They did not believe His word,
But complained in their tents, And did not heed the voice of the LORD.
Therefore He raised His hand in an oath against them, To overthrow them in the wilderness,
To overthrow their descendants among the nations, And to scatter them in the lands.
They joined themselves also to Baal of Peor, And ate sacrifices made to the dead.
Thus they provoked Him to anger with their deeds, And the plague broke out among them.
Then Phinehas stood up and intervened, And the plague was stopped.
And that was accounted to him for righteousness To all generations forevermore.
They angered Him also at the waters of strife, So that it went ill with Moses on account of them;
Because they rebelled against His Spirit, So that he spoke rashly with his lips.
They did not destroy the peoples, Concerning whom the LORD had commanded them,
But they mingled with the Gentiles And learned their works;
They served their idols, Which became a snare to them.
They even sacrificed their sons And their daughters to demons,
And shed innocent blood, The blood of their sons and daughters, Whom they sacrificed to the idols of Canaan; And the land was polluted with blood.
Thus they were defiled by their own works, And played the harlot by their own deeds.
Therefore the wrath of the LORD was kindled against His people, So that He abhorred His own inheritance.
And He gave them into the hand of the Gentiles, And those who hated them ruled over them.
Their enemies also oppressed them, And they were brought into subjection under their hand.
Many times He delivered them; But they rebelled in their counsel, And were brought low for their iniquity.
Nevertheless He regarded their affliction, When He heard their cry;
And for their sake He remembered His covenant, And relented according to the multitude of His mercies.
He also made them to be pitied By all those who carried them away captive.
Save us, O LORD our God, And gather us from among the Gentiles, To give thanks to Your holy name, To triumph in Your praise.
Blessed be the LORD God of Israel From everlasting to everlasting! And let all the people say, «Amen!» Praise the LORD!
Oh, give thanks to the LORD, for He is good! For His mercy endures forever.
Let the redeemed of the LORD say so, Whom He has redeemed from the hand of the enemy,
And gathered out of the lands, From the east and from the west, From the north and from the south.
They wandered in the wilderness in a desolate way; They found no city to dwell in.
Hungry and thirsty, Their soul fainted in them.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He delivered them out of their distresses.
And He led them forth by the right way, That they might go to a city for a dwelling place.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
For He satisfies the longing soul, And fills the hungry soul with goodness.
Those who sat in darkness and in the shadow of death, Bound in affliction and irons--
Because they rebelled against the words of God, And despised the counsel of the Most High,
Therefore He brought down their heart with labor; They fell down, and there was none to help.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He saved them out of their distresses.
He brought them out of darkness and the shadow of death, And broke their chains in pieces.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
For He has broken the gates of bronze, And cut the bars of iron in two.
Fools, because of their transgression, And because of their iniquities, were afflicted.
Their soul abhorred all manner of food, And they drew near to the gates of death.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He saved them out of their distresses.
He sent His word and healed them, And delivered them from their destructions.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
Let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, And declare His works with rejoicing.
Those who go down to the sea in ships, Who do business on great waters,
They see the works of the LORD, And His wonders in the deep.
For He commands and raises the stormy wind, Which lifts up the waves of the sea.
They mount up to the heavens, They go down again to the depths; Their soul melts because of trouble.
They reel to and fro, and stagger like a drunken man, And are at their witś end.
Then they cry out to the LORD in their trouble, And He brings them out of their distresses.
He calms the storm, So that its waves are still.
Then they are glad because they are quiet; So He guides them to their desired haven.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
Let them exalt Him also in the assembly of the people, And praise Him in the company of the elders.
He turns rivers into a wilderness, And the watersprings into dry ground;
A fruitful land into barrenness, For the wickedness of those who dwell in it.
He turns a wilderness into pools of water, And dry land into watersprings.
There He makes the hungry dwell, That they may establish a city for a dwelling place,
And sow fields and plant vineyards, That they may yield a fruitful harvest.
He also blesses them, and they multiply greatly; And He does not let their cattle decrease.
When they are diminished and brought low Through oppression, affliction and sorrow,
He pours contempt on princes, And causes them to wander in the wilderness where there is no way;
Yet He sets the poor on high, far from affliction, And makes their families like a flock.
The righteous see it and rejoice, And all iniquity stops its mouth.
Whoever is wise will observe these things, And they will understand the lovingkindness of the LORD.
O God, my heart is steadfast; I will sing and give praise, even with my glory.
Awake, lute and harp! I will awaken the dawn.
I will praise You, O LORD, among the peoples, And I will sing praises to You among the nations.
For Your mercy is great above the heavens, And Your truth reaches to the clouds.
Be exalted, O God, above the heavens, And Your glory above all the earth;
That Your beloved may be delivered, Save with Your right hand, and hear me.
God has spoken in His holiness: «I will rejoice; I will divide Shechem And measure out the Valley of Succoth.
Gilead is Mine; Manasseh is Mine; Ephraim also is the helmet for My head; Judah is My lawgiver.
Moab is My washpot; Over Edom I will cast My shoe; Over Philistia I will triumph.»
Who will bring me into the strong city? Who will lead me to Edom?
Is it not You, O God, who cast us off? And You, O God, who did not go out with our armies?
Give us help from trouble, For the help of man is useless.
Through God we will do valiantly, For it is He who shall tread down our enemies.
Do not keep silent, O God of my praise!
For the mouth of the wicked and the mouth of the deceitful Have opened against me; They have spoken against me with a lying tongue.
They have also surrounded me with words of hatred, And fought against me without a cause.
In return for my love they are my accusers, But I give myself to prayer.
Thus they have rewarded me evil for good, And hatred for my love.
Set a wicked man over him, And let an accuser stand at his right hand.
When he is judged, let him be found guilty, And let his prayer become sin.
Let his days be few, And let another take his office.
Let his children be fatherless, And his wife a widow.
Let his children continually be vagabonds, and beg; Let them seek their bread also from their desolate places.
Let the creditor seize all that he has, And let strangers plunder his labor.
Let there be none to extend mercy to him, Nor let there be any to favor his fatherless children.
Let his posterity be cut off, And in the generation following let their name be blotted out.
Let the iniquity of his fathers be remembered before the LORD, And let not the sin of his mother be blotted out.
Let them be continually before the LORD, That He may cut off the memory of them from the earth;
Because he did not remember to show mercy, But persecuted the poor and needy man, That he might even slay the broken in heart.
As he loved cursing, so let it come to him; As he did not delight in blessing, so let it be far from him.
As he clothed himself with cursing as with his garment, So let it enter his body like water, And like oil into his bones.
Let it be to him like the garment which covers him, And for a belt with which he girds himself continually.
Let this be the LORD́s reward to my accusers, And to those who speak evil against my person.
But You, O GOD the Lord, Deal with me for Your namés sake; Because Your mercy is good, deliver me.
For I am poor and needy, And my heart is wounded within me.
I am gone like a shadow when it lengthens; I am shaken off like a locust.
My knees are weak through fasting, And my flesh is feeble from lack of fatness.
I also have become a reproach to them; When they look at me, they shake their heads.
Help me, O LORD my God! Oh, save me according to Your mercy,
That they may know that this is Your hand-- That You, LORD, have done it!
Let them curse, but You bless; When they arise, let them be ashamed, But let Your servant rejoice.
Let my accusers be clothed with shame, And let them cover themselves with their own disgrace as with a mantle.
I will greatly praise the LORD with my mouth; Yes, I will praise Him among the multitude.
For He shall stand at the right hand of the poor, To save him from those who condemn him.
The LORD said to my Lord, «Sit at My right hand, Till I make Your enemies Your footstool.»
The LORD shall send the rod of Your strength out of Zion. Rule in the midst of Your enemies!
Your people shall be volunteers In the day of Your power; In the beauties of holiness, from the womb of the morning, You have the dew of Your youth.
The LORD has sworn And will not relent, «You are a priest forever According to the order of Melchizedek.»
The Lord is at Your right hand; He shall execute kings in the day of His wrath.
He shall judge among the nations, He shall fill the places with dead bodies, He shall execute the heads of many countries.
He shall drink of the brook by the wayside; Therefore He shall lift up the head.
Praise the LORD! I will praise the LORD with my whole heart, In the assembly of the upright and in the congregation.
The works of the LORD are great, Studied by all who have pleasure in them.
His work is honorable and glorious, And His righteousness endures forever.
He has made His wonderful works to be remembered; The LORD is gracious and full of compassion.
He has given food to those who fear Him; He will ever be mindful of His covenant.
He has declared to His people the power of His works, In giving them the heritage of the nations.
The works of His hands are verity and justice; All His precepts are sure.
They stand fast forever and ever, And are done in truth and uprightness.
He has sent redemption to His people; He has commanded His covenant forever: Holy and awesome is His name.
The fear of the LORD is the beginning of wisdom; A good understanding have all those who do His commandments. His praise endures forever.
Praise the LORD! Blessed is the man who fears the LORD, Who delights greatly in His commandments.
His descendants will be mighty on earth; The generation of the upright will be blessed.
Wealth and riches will be in his house, And his righteousness endures forever.
Unto the upright there arises light in the darkness; He is gracious, and full of compassion, and righteous.
A good man deals graciously and lends; He will guide his affairs with discretion.
Surely he will never be shaken; The righteous will be in everlasting remembrance.
He will not be afraid of evil tidings; His heart is steadfast, trusting in the LORD.
His heart is established; He will not be afraid, Until he sees his desire upon his enemies.
He has dispersed abroad, He has given to the poor; His righteousness endures forever; His horn will be exalted with honor.
The wicked will see it and be grieved; He will gnash his teeth and melt away; The desire of the wicked shall perish.
Praise the LORD! Praise, O servants of the LORD, Praise the name of the LORD!
Blessed be the name of the LORD From this time forth and forevermore!
From the rising of the sun to its going down The LORD́s name is to be praised.
The LORD is high above all nations, His glory above the heavens.
Who is like the LORD our God, Who dwells on high,
Who humbles Himself to behold The things that are in the heavens and in the earth?
He raises the poor out of the dust, And lifts the needy out of the ash heap,
That He may seat him with princes-- With the princes of His people.
He grants the barren woman a home, Like a joyful mother of children. Praise the LORD!
When Israel went out of Egypt, The house of Jacob from a people of strange language,
Judah became His sanctuary, And Israel His dominion.
The sea saw it and fled; Jordan turned back.
The mountains skipped like rams, The little hills like lambs.
What ails you, O sea, that you fled? O Jordan, that you turned back?
O mountains, that you skipped like rams? O little hills, like lambs?
Tremble, O earth, at the presence of the Lord, At the presence of the God of Jacob,
Who turned the rock into a pool of water, The flint into a fountain of waters.
Not unto us, O LORD, not unto us, But to Your name give glory, Because of Your mercy, Because of Your truth.
Why should the Gentiles say, «So where is their God?»
But our God is in heaven; He does whatever He pleases.
Their idols are silver and gold, The work of meńs hands.
They have mouths, but they do not speak; Eyes they have, but they do not see;
They have ears, but they do not hear; Noses they have, but they do not smell;
They have hands, but they do not handle; Feet they have, but they do not walk; Nor do they mutter through their throat.
Those who make them are like them; So is everyone who trusts in them.
O Israel, trust in the LORD; He is their help and their shield.
O house of Aaron, trust in the LORD; He is their help and their shield.
You who fear the LORD, trust in the LORD; He is their help and their shield.
The LORD has been mindful of us; He will bless us; He will bless the house of Israel; He will bless the house of Aaron.
He will bless those who fear the LORD, Both small and great.
May the LORD give you increase more and more, You and your children.
May you be blessed by the LORD, Who made heaven and earth.
The heaven, even the heavens, are the LORD́s; But the earth He has given to the children of men.
The dead do not praise the LORD, Nor any who go down into silence.
But we will bless the LORD From this time forth and forevermore. Praise the LORD!
I love the LORD, because He has heard My voice and my supplications.
Because He has inclined His ear to me, Therefore I will call upon Him as long as I live.
The pains of death surrounded me, And the pangs of Sheol laid hold of me; I found trouble and sorrow.
Then I called upon the name of the LORD: «O LORD, I implore You, deliver my soul!»
Gracious is the LORD, and righteous; Yes, our God is merciful.
The LORD preserves the simple; I was brought low, and He saved me.
Return to your rest, O my soul, For the LORD has dealt bountifully with you.
For You have delivered my soul from death, My eyes from tears, And my feet from falling.
I will walk before the LORD In the land of the living.
I believed, therefore I spoke, «I am greatly afflicted.»
I said in my haste, «All men are liars.»
What shall I render to the LORD For all His benefits toward me?
I will take up the cup of salvation, And call upon the name of the LORD.
I will pay my vows to the LORD Now in the presence of all His people.
Precious in the sight of the LORD Is the death of His saints.
O LORD, truly I am Your servant; I am Your servant, the son of Your maidservant; You have loosed my bonds.
I will offer to You the sacrifice of thanksgiving, And will call upon the name of the LORD.
I will pay my vows to the LORD Now in the presence of all His people,
In the courts of the LORD́s house, In the midst of you, O Jerusalem. Praise the LORD!
Praise the LORD, all you Gentiles! Laud Him, all you peoples!
For His merciful kindness is great toward us, And the truth of the LORD endures forever. Praise the LORD!
Oh, give thanks to the LORD, for He is good! For His mercy endures forever.
Let Israel now say, «His mercy endures forever.»
Let the house of Aaron now say, «His mercy endures forever.»
Let those who fear the LORD now say, «His mercy endures forever.»
I called on the LORD in distress; The LORD answered me and set me in a broad place.
The LORD is on my side; I will not fear. What can man do to me?
The LORD is for me among those who help me; Therefore I shall see my desire on those who hate me.
It is better to trust in the LORD Than to put confidence in man.
It is better to trust in the LORD Than to put confidence in princes.
All nations surrounded me, But in the name of the LORD I will destroy them.
They surrounded me, Yes, they surrounded me; But in the name of the LORD I will destroy them.
They surrounded me like bees; They were quenched like a fire of thorns; For in the name of the LORD I will destroy them.
You pushed me violently, that I might fall, But the LORD helped me.
The LORD is my strength and song, And He has become my salvation.
The voice of rejoicing and salvation Is in the tents of the righteous; The right hand of the LORD does valiantly.
The right hand of the LORD is exalted; The right hand of the LORD does valiantly.
I shall not die, but live, And declare the works of the LORD.
The LORD has chastened me severely, But He has not given me over to death.
Open to me the gates of righteousness; I will go through them, And I will praise the LORD.
This is the gate of the LORD, Through which the righteous shall enter.
I will praise You, For You have answered me, And have become my salvation.
The stone which the builders rejected Has become the chief cornerstone.
This was the LORD́s doing; It is marvelous in our eyes.
This is the day the LORD has made; We will rejoice and be glad in it.
Save now, I pray, O LORD; O LORD, I pray, send now prosperity.
Blessed is he who comes in the name of the LORD! We have blessed you from the house of the LORD.
God is the LORD, And He has given us light; Bind the sacrifice with cords to the horns of the altar.
You are my God, and I will praise You; You are my God, I will exalt You.
Oh, give thanks to the LORD, for He is good! For His mercy endures forever.
Blessed are the undefiled in the way, Who walk in the law of the LORD!
Blessed are those who keep His testimonies, Who seek Him with the whole heart!
They also do no iniquity; They walk in His ways.
You have commanded us To keep Your precepts diligently.
Oh, that my ways were directed To keep Your statutes!
Then I would not be ashamed, When I look into all Your commandments.
I will praise You with uprightness of heart, When I learn Your righteous judgments.
I will keep Your statutes; Oh, do not forsake me utterly!
How can a young man cleanse his way? By taking heed according to Your word.
With my whole heart I have sought You; Oh, let me not wander from Your commandments!
Your word I have hidden in my heart, That I might not sin against You.
Blessed are You, O LORD! Teach me Your statutes.
With my lips I have declared All the judgments of Your mouth.
I have rejoiced in the way of Your testimonies, As much as in all riches.
I will meditate on Your precepts, And contemplate Your ways.
I will delight myself in Your statutes; I will not forget Your word.
Deal bountifully with Your servant, That I may live and keep Your word.
Open my eyes, that I may see Wondrous things from Your law.
I am a stranger in the earth; Do not hide Your commandments from me.
My soul breaks with longing For Your judgments at all times.
You rebuke the proud--the cursed, Who stray from Your commandments.
Remove from me reproach and contempt, For I have kept Your testimonies.
Princes also sit and speak against me, But Your servant meditates on Your statutes.
Your testimonies also are my delight And my counselors.
My soul clings to the dust; Revive me according to Your word.
I have declared my ways, and You answered me; Teach me Your statutes.
Make me understand the way of Your precepts; So shall I meditate on Your wonderful works.
My soul melts from heaviness; Strengthen me according to Your word.
Remove from me the way of lying, And grant me Your law graciously.
I have chosen the way of truth; Your judgments I have laid before me.
I cling to Your testimonies; O LORD, do not put me to shame!
I will run the course of Your commandments, For You shall enlarge my heart.
Teach me, O LORD, the way of Your statutes, And I shall keep it to the end.
Give me understanding, and I shall keep Your law; Indeed, I shall observe it with my whole heart.
Make me walk in the path of Your commandments, For I delight in it.
Incline my heart to Your testimonies, And not to covetousness.
Turn away my eyes from looking at worthless things, And revive me in Your way.
Establish Your word to Your servant, Who is devoted to fearing You.
Turn away my reproach which I dread, For Your judgments are good.
Behold, I long for Your precepts; Revive me in Your righteousness.
Let Your mercies come also to me, O LORD-- Your salvation according to Your word.
So shall I have an answer for him who reproaches me, For I trust in Your word.
And take not the word of truth utterly out of my mouth, For I have hoped in Your ordinances.
So shall I keep Your law continually, Forever and ever.
And I will walk at liberty, For I seek Your precepts.
I will speak of Your testimonies also before kings, And will not be ashamed.
And I will delight myself in Your commandments, Which I love.
My hands also I will lift up to Your commandments, Which I love, And I will meditate on Your statutes.
Remember the word to Your servant, Upon which You have caused me to hope.
This is my comfort in my affliction, For Your word has given me life.
The proud have me in great derision, Yet I do not turn aside from Your law.
I remembered Your judgments of old, O LORD, And have comforted myself.
Indignation has taken hold of me Because of the wicked, who forsake Your law.
Your statutes have been my songs In the house of my pilgrimage.
I remember Your name in the night, O LORD, And I keep Your law.
This has become mine, Because I kept Your precepts.
You are my portion, O LORD; I have said that I would keep Your words.
I entreated Your favor with my whole heart; Be merciful to me according to Your word.
I thought about my ways, And turned my feet to Your testimonies.
I made haste, and did not delay To keep Your commandments.
The cords of the wicked have bound me, But I have not forgotten Your law.
At midnight I will rise to give thanks to You, Because of Your righteous judgments.
I am a companion of all who fear You, And of those who keep Your precepts.
The earth, O LORD, is full of Your mercy; Teach me Your statutes.
You have dealt well with Your servant, O LORD, according to Your word.
Teach me good judgment and knowledge, For I believe Your commandments.
Before I was afflicted I went astray, But now I keep Your word.
You are good, and do good; Teach me Your statutes.
The proud have forged a lie against me, But I will keep Your precepts with my whole heart.
Their heart is as fat as grease, But I delight in Your law.
It is good for me that I have been afflicted, That I may learn Your statutes.
The law of Your mouth is better to me Than thousands of coins of gold and silver.
Your hands have made me and fashioned me; Give me understanding, that I may learn Your commandments.
Those who fear You will be glad when they see me, Because I have hoped in Your word.
I know, O LORD, that Your judgments are right, And that in faithfulness You have afflicted me.
Let, I pray, Your merciful kindness be for my comfort, According to Your word to Your servant.
Let Your tender mercies come to me, that I may live; For Your law is my delight.
Let the proud be ashamed, For they treated me wrongfully with falsehood; But I will meditate on Your precepts.
Let those who fear You turn to me, Those who know Your testimonies.
Let my heart be blameless regarding Your statutes, That I may not be ashamed.
My soul faints for Your salvation, But I hope in Your word.
My eyes fail from searching Your word, Saying, «When will You comfort me?»
For I have become like a wineskin in smoke, Yet I do not forget Your statutes.
How many are the days of Your servant? When will You execute judgment on those who persecute me?
The proud have dug pits for me, Which is not according to Your law.
All Your commandments are faithful; They persecute me wrongfully; Help me!
They almost made an end of me on earth, But I did not forsake Your precepts.
Revive me according to Your lovingkindness, So that I may keep the testimony of Your mouth.
Forever, O LORD, Your word is settled in heaven.
Your faithfulness endures to all generations; You established the earth, and it abides.
They continue this day according to Your ordinances, For all are Your servants.
Unless Your law had been my delight, I would then have perished in my affliction.
I will never forget Your precepts, For by them You have given me life.
I am Yours, save me; For I have sought Your precepts.
The wicked wait for me to destroy me, But I will consider Your testimonies.
I have seen the consummation of all perfection, But Your commandment is exceedingly broad.
Oh, how I love Your law! It is my meditation all the day.
You, through Your commandments, make me wiser than my enemies; For they are ever with me.
I have more understanding than all my teachers, For Your testimonies are my meditation.
I understand more than the ancients, Because I keep Your precepts.
I have restrained my feet from every evil way, That I may keep Your word.
I have not departed from Your judgments, For You Yourself have taught me.
How sweet are Your words to my taste, Sweeter than honey to my mouth!
Through Your precepts I get understanding; Therefore I hate every false way.
Your word is a lamp to my feet And a light to my path.
I have sworn and confirmed That I will keep Your righteous judgments.
I am afflicted very much; Revive me, O LORD, according to Your word.
Accept, I pray, the freewill offerings of my mouth, O LORD, And teach me Your judgments.
My life is continually in my hand, Yet I do not forget Your law.
The wicked have laid a snare for me, Yet I have not strayed from Your precepts.
Your testimonies I have taken as a heritage forever, For they are the rejoicing of my heart.
I have inclined my heart to perform Your statutes Forever, to the very end.
I hate the double-minded, But I love Your law.
You are my hiding place and my shield; I hope in Your word.
Depart from me, you evildoers, For I will keep the commandments of my God!
Uphold me according to Your word, that I may live; And do not let me be ashamed of my hope.
Hold me up, and I shall be safe, And I shall observe Your statutes continually.
You reject all those who stray from Your statutes, For their deceit is falsehood.
You put away all the wicked of the earth like dross; Therefore I love Your testimonies.
My flesh trembles for fear of You, And I am afraid of Your judgments.
I have done justice and righteousness; Do not leave me to my oppressors.
Be surety for Your servant for good; Do not let the proud oppress me.
My eyes fail from seeking Your salvation And Your righteous word.
Deal with Your servant according to Your mercy, And teach me Your statutes.
I am Your servant; Give me understanding, That I may know Your testimonies.
It is time for You to act, O LORD, For they have regarded Your law as void.
Therefore I love Your commandments More than gold, yes, than fine gold!
Therefore all Your precepts concerning all things I consider to be right; I hate every false way.
Your testimonies are wonderful; Therefore my soul keeps them.
The entrance of Your words gives light; It gives understanding to the simple.
I opened my mouth and panted, For I longed for Your commandments.
Look upon me and be merciful to me, As Your custom is toward those who love Your name.
Direct my steps by Your word, And let no iniquity have dominion over me.
Redeem me from the oppression of man, That I may keep Your precepts.
Make Your face shine upon Your servant, And teach me Your statutes.
Rivers of water run down from my eyes, Because men do not keep Your law.
Righteous are You, O LORD, And upright are Your judgments.
Your testimonies, which You have commanded, Are righteous and very faithful.
My zeal has consumed me, Because my enemies have forgotten Your words.
Your word is very pure; Therefore Your servant loves it.
I am small and despised, Yet I do not forget Your precepts.
Your righteousness is an everlasting righteousness, And Your law is truth.
Trouble and anguish have overtaken me, Yet Your commandments are my delights.
The righteousness of Your testimonies is everlasting; Give me understanding, and I shall live.
I cry out with my whole heart; Hear me, O LORD! I will keep Your statutes.
I cry out to You; Save me, and I will keep Your testimonies.
I rise before the dawning of the morning, And cry for help; I hope in Your word.
My eyes are awake through the night watches, That I may meditate on Your word.
Hear my voice according to Your lovingkindness; O LORD, revive me according to Your justice.
They draw near who follow after wickedness; They are far from Your law.
You are near, O LORD, And all Your commandments are truth.
Concerning Your testimonies, I have known of old that You have founded them forever.
Consider my affliction and deliver me, For I do not forget Your law.
Plead my cause and redeem me; Revive me according to Your word.
Salvation is far from the wicked, For they do not seek Your statutes.
Great are Your tender mercies, O LORD; Revive me according to Your judgments.
Many are my persecutors and my enemies, Yet I do not turn from Your testimonies.
I see the treacherous, and am disgusted, Because they do not keep Your word.
Consider how I love Your precepts; Revive me, O LORD, according to Your lovingkindness.
The entirety of Your word is truth, And every one of Your righteous judgments endures forever.
Princes persecute me without a cause, But my heart stands in awe of Your word.
I rejoice at Your word As one who finds great treasure.
I hate and abhor lying, But I love Your law.
Seven times a day I praise You, Because of Your righteous judgments.
Great peace have those who love Your law, And nothing causes them to stumble.
LORD, I hope for Your salvation, And I do Your commandments.
My soul keeps Your testimonies, And I love them exceedingly.
I keep Your precepts and Your testimonies, For all my ways are before You.
Let my cry come before You, O LORD; Give me understanding according to Your word.
Let my supplication come before You; Deliver me according to Your word.
My lips shall utter praise, For You teach me Your statutes.
My tongue shall speak of Your word, For all Your commandments are righteousness.
Let Your hand become my help, For I have chosen Your precepts.
I long for Your salvation, O LORD, And Your law is my delight.
Let my soul live, and it shall praise You; And let Your judgments help me.
I have gone astray like a lost sheep; Seek Your servant, For I do not forget Your commandments.
In my distress I cried to the LORD, And He heard me.
Deliver my soul, O LORD, from lying lips And from a deceitful tongue.
What shall be given to you, Or what shall be done to you, You false tongue?
Sharp arrows of the warrior, With coals of the broom tree!
Woe is me, that I dwell in Meshech, That I dwell among the tents of Kedar!
My soul has dwelt too long With one who hates peace.
I am for peace; But when I speak, they are for war.
I will lift up my eyes to the hills-- From whence comes my help?
My help comes from the LORD, Who made heaven and earth.
He will not allow your foot to be moved; He who keeps you will not slumber.
Behold, He who keeps Israel Shall neither slumber nor sleep.
The LORD is your keeper; The LORD is your shade at your right hand.
The sun shall not strike you by day, Nor the moon by night.
The LORD shall preserve you from all evil; He shall preserve your soul.
The LORD shall preserve your going out and your coming in From this time forth, and even forevermore.
I was glad when they said to me, «Let us go into the house of the LORD.»
Our feet have been standing Within your gates, O Jerusalem!
Jerusalem is built As a city that is compact together,
Where the tribes go up, The tribes of the LORD, To the Testimony of Israel, To give thanks to the name of the LORD.
For thrones are set there for judgment, The thrones of the house of David.
Pray for the peace of Jerusalem: «May they prosper who love you.
Peace be within your walls, Prosperity within your palaces.»
For the sake of my brethren and companions, I will now say, «Peace be within you.»
Because of the house of the LORD our God I will seek your good.
Unto You I lift up my eyes, O You who dwell in the heavens.
Behold, as the eyes of servants look to the hand of their masters, As the eyes of a maid to the hand of her mistress, So our eyes look to the LORD our God, Until He has mercy on us.
Have mercy on us, O LORD, have mercy on us! For we are exceedingly filled with contempt.
Our soul is exceedingly filled With the scorn of those who are at ease, With the contempt of the proud.
«If it had not been the LORD who was on our side,» Let Israel now say--
«If it had not been the LORD who was on our side, When men rose up against us,
Then they would have swallowed us alive, When their wrath was kindled against us;
Then the waters would have overwhelmed us, The stream would have gone over our soul;
Then the swollen waters Would have gone over our soul.»
Blessed be the LORD, Who has not given us as prey to their teeth.
Our soul has escaped as a bird from the snare of the fowlers; The snare is broken, and we have escaped.
Our help is in the name of the LORD, Who made heaven and earth.
Those who trust in the LORD Are like Mount Zion, Which cannot be moved, but abides forever.
As the mountains surround Jerusalem, So the LORD surrounds His people From this time forth and forever.
For the scepter of wickedness shall not rest On the land allotted to the righteous, Lest the righteous reach out their hands to iniquity.
Do good, O LORD, to those who are good, And to those who are upright in their hearts.
As for such as turn aside to their crooked ways, The LORD shall lead them away With the workers of iniquity. Peace be upon Israel!
When the LORD brought back the captivity of Zion, We were like those who dream.
Then our mouth was filled with laughter, And our tongue with singing. Then they said among the nations, «The LORD has done great things for them.»
The LORD has done great things for us, And we are glad.
Bring back our captivity, O LORD, As the streams in the South.
Those who sow in tears Shall reap in joy.
He who continually goes forth weeping, Bearing seed for sowing, Shall doubtless come again with rejoicing, Bringing his sheaves with him.
Unless the LORD builds the house, They labor in vain who build it; Unless the LORD guards the city, The watchman stays awake in vain.
It is vain for you to rise up early, To sit up late, To eat the bread of sorrows; For so He gives His beloved sleep.
Behold, children are a heritage from the LORD, The fruit of the womb is a reward.
Like arrows in the hand of a warrior, So are the children of onés youth.
Happy is the man who has his quiver full of them; They shall not be ashamed, But shall speak with their enemies in the gate.
Blessed is every one who fears the LORD, Who walks in His ways.
When you eat the labor of your hands, You shall be happy, and it shall be well with you.
Your wife shall be like a fruitful vine In the very heart of your house, Your children like olive plants All around your table.
Behold, thus shall the man be blessed Who fears the LORD.
The LORD bless you out of Zion, And may you see the good of Jerusalem All the days of your life.
Yes, may you see your childreńs children. Peace be upon Israel!
«Many a time they have afflicted me from my youth,» Let Israel now say--
«Many a time they have afflicted me from my youth; Yet they have not prevailed against me.
The plowers plowed on my back; They made their furrows long.»
The LORD is righteous; He has cut in pieces the cords of the wicked.
Let all those who hate Zion Be put to shame and turned back.
Let them be as the grass on the housetops, Which withers before it grows up,
With which the reaper does not fill his hand, Nor he who binds sheaves, his arms.
Neither let those who pass by them say, «The blessing of the LORD be upon you; We bless you in the name of the LORD!»
Out of the depths I have cried to You, O LORD;
Lord, hear my voice! Let Your ears be attentive To the voice of my supplications.
If You, LORD, should mark iniquities, O Lord, who could stand?
But there is forgiveness with You, That You may be feared.
I wait for the LORD, my soul waits, And in His word I do hope.
My soul waits for the Lord More than those who watch for the morning-- Yes, more than those who watch for the morning.
O Israel, hope in the LORD; For with the LORD there is mercy, And with Him is abundant redemption.
And He shall redeem Israel From all his iniquities.
LORD, my heart is not haughty, Nor my eyes lofty. Neither do I concern myself with great matters, Nor with things too profound for me.
Surely I have calmed and quieted my soul, Like a weaned child with his mother; Like a weaned child is my soul within me.
O Israel, hope in the LORD From this time forth and forever.
LORD, remember David And all his afflictions;
How he swore to the LORD, And vowed to the Mighty One of Jacob:
«Surely I will not go into the chamber of my house, Or go up to the comfort of my bed;
I will not give sleep to my eyes Or slumber to my eyelids,
Until I find a place for the LORD, A dwelling place for the Mighty One of Jacob.»
Behold, we heard of it in Ephrathah; We found it in the fields of the woods.
Let us go into His tabernacle; Let us worship at His footstool.
Arise, O LORD, to Your resting place, You and the ark of Your strength.
Let Your priests be clothed with righteousness, And let Your saints shout for joy.
For Your servant David́s sake, Do not turn away the face of Your Anointed.
The LORD has sworn in truth to David; He will not turn from it: «I will set upon your throne the fruit of your body.
If your sons will keep My covenant And My testimony which I shall teach them, Their sons also shall sit upon your throne forevermore.»
For the LORD has chosen Zion; He has desired it for His dwelling place:
«This is My resting place forever; Here I will dwell, for I have desired it.
I will abundantly bless her provision; I will satisfy her poor with bread.
I will also clothe her priests with salvation, And her saints shall shout aloud for joy.
There I will make the horn of David grow; I will prepare a lamp for My Anointed.
His enemies I will clothe with shame, But upon Himself His crown shall flourish.»
Behold, how good and how pleasant it is For brethren to dwell together in unity!
It is like the precious oil upon the head, Running down on the beard, The beard of Aaron, Running down on the edge of his garments.
It is like the dew of Hermon, Descending upon the mountains of Zion; For there the LORD commanded the blessing-- Life forevermore.
Behold, bless the LORD, All you servants of the LORD, Who by night stand in the house of the LORD!
Lift up your hands in the sanctuary, And bless the LORD.
The LORD who made heaven and earth Bless you from Zion!
Praise the LORD! Praise the name of the LORD; Praise Him, O you servants of the LORD!
You who stand in the house of the LORD, In the courts of the house of our God,
Praise the LORD, for the LORD is good; Sing praises to His name, for it is pleasant.
For the LORD has chosen Jacob for Himself, Israel for His special treasure.
For I know that the LORD is great, And our Lord is above all gods.
Whatever the LORD pleases He does, In heaven and in earth, In the seas and in all deep places.
He causes the vapors to ascend from the ends of the earth; He makes lightning for the rain; He brings the wind out of His treasuries.
He destroyed the firstborn of Egypt, Both of man and beast.
He sent signs and wonders into the midst of you, O Egypt, Upon Pharaoh and all his servants.
He defeated many nations And slew mighty kings--
Sihon king of the Amorites, Og king of Bashan, And all the kingdoms of Canaan--
And gave their land as a heritage, A heritage to Israel His people.
Your name, O LORD, endures forever, Your fame, O LORD, throughout all generations.
For the LORD will judge His people, And He will have compassion on His servants.
The idols of the nations are silver and gold, The work of meńs hands.
They have mouths, but they do not speak; Eyes they have, but they do not see;
They have ears, but they do not hear; Nor is there any breath in their mouths.
Those who make them are like them; So is everyone who trusts in them.
Bless the LORD, O house of Israel! Bless the LORD, O house of Aaron!
Bless the LORD, O house of Levi! You who fear the LORD, bless the LORD!
Blessed be the LORD out of Zion, Who dwells in Jerusalem! Praise the LORD!
Oh, give thanks to the LORD, for He is good! For His mercy endures forever.
Oh, give thanks to the God of gods! For His mercy endures forever.
Oh, give thanks to the Lord of lords! For His mercy endures forever:
To Him who alone does great wonders, For His mercy endures forever;
To Him who by wisdom made the heavens, For His mercy endures forever;
To Him who laid out the earth above the waters, For His mercy endures forever;
To Him who made great lights, For His mercy endures forever--
The sun to rule by day, For His mercy endures forever;
The moon and stars to rule by night, For His mercy endures forever.
To Him who struck Egypt in their firstborn, For His mercy endures forever;
And brought out Israel from among them, For His mercy endures forever;
With a strong hand, and with an outstretched arm, For His mercy endures forever;
To Him who divided the Red Sea in two, For His mercy endures forever;
And made Israel pass through the midst of it, For His mercy endures forever;
But overthrew Pharaoh and his army in the Red Sea, For His mercy endures forever;
To Him who led His people through the wilderness, For His mercy endures forever;
To Him who struck down great kings, For His mercy endures forever;
And slew famous kings, For His mercy endures forever--
Sihon king of the Amorites, For His mercy endures forever;
And Og king of Bashan, For His mercy endures forever--
And gave their land as a heritage, For His mercy endures forever;
A heritage to Israel His servant, For His mercy endures forever.
Who remembered us in our lowly state, For His mercy endures forever;
And rescued us from our enemies, For His mercy endures forever;
Who gives food to all flesh, For His mercy endures forever.
Oh, give thanks to the God of heaven! For His mercy endures forever.
By the rivers of Babylon, There we sat down, yea, we wept When we remembered Zion.
We hung our harps Upon the willows in the midst of it.
For there those who carried us away captive asked of us a song, And those who plundered us requested mirth, Saying, «Sing us one of the songs of Zion!»
How shall we sing the LORD́s song In a foreign land?
If I forget you, O Jerusalem, Let my right hand forget its skill!
If I do not remember you, Let my tongue cling to the roof of my mouth-- If I do not exalt Jerusalem Above my chief joy.
Remember, O LORD, against the sons of Edom The day of Jerusalem, Who said, «Raze it, raze it, To its very foundation!»
O daughter of Babylon, who are to be destroyed, Happy the one who repays you as you have served us!
Happy the one who takes and dashes Your little ones against the rock!
I will praise You with my whole heart; Before the gods I will sing praises to You.
I will worship toward Your holy temple, And praise Your name For Your lovingkindness and Your truth; For You have magnified Your word above all Your name.
In the day when I cried out, You answered me, And made me bold with strength in my soul.
All the kings of the earth shall praise You, O LORD, When they hear the words of Your mouth.
Yes, they shall sing of the ways of the LORD, For great is the glory of the LORD.
Though the LORD is on high, Yet He regards the lowly; But the proud He knows from afar.
Though I walk in the midst of trouble, You will revive me; You will stretch out Your hand Against the wrath of my enemies, And Your right hand will save me.
The LORD will perfect that which concerns me; Your mercy, O LORD, endures forever; Do not forsake the works of Your hands.
O LORD, You have searched me and known me.
You know my sitting down and my rising up; You understand my thought afar off.
You comprehend my path and my lying down, And are acquainted with all my ways.
For there is not a word on my tongue, But behold, O LORD, You know it altogether.
You have hedged me behind and before, And laid Your hand upon me.
Such knowledge is too wonderful for me; It is high, I cannot attain it.
Where can I go from Your Spirit? Or where can I flee from Your presence?
If I ascend into heaven, You are there; If I make my bed in hell, behold, You are there.
If I take the wings of the morning, And dwell in the uttermost parts of the sea,
Even there Your hand shall lead me, And Your right hand shall hold me.
If I say, «Surely the darkness shall fall on me,» Even the night shall be light about me;
Indeed, the darkness shall not hide from You, But the night shines as the day; The darkness and the light are both alike to You.
For You formed my inward parts; You covered me in my motheŕs womb.
I will praise You, for I am fearfully and wonderfully made; Marvelous are Your works, And that my soul knows very well.
My frame was not hidden from You, When I was made in secret, And skillfully wrought in the lowest parts of the earth.
Your eyes saw my substance, being yet unformed. And in Your book they all were written, The days fashioned for me, When as yet there were none of them.
How precious also are Your thoughts to me, O God! How great is the sum of them!
If I should count them, they would be more in number than the sand; When I awake, I am still with You.
Oh, that You would slay the wicked, O God! Depart from me, therefore, you bloodthirsty men.
For they speak against You wickedly; Your enemies take Your name in vain.
Do I not hate them, O LORD, who hate You? And do I not loathe those who rise up against You?
I hate them with perfect hatred; I count them my enemies.
Search me, O God, and know my heart; Try me, and know my anxieties;
And see if there is any wicked way in me, And lead me in the way everlasting.
Deliver me, O LORD, from evil men; Preserve me from violent men,
Who plan evil things in their hearts; They continually gather together for war.
They sharpen their tongues like a serpent; The poison of asps is under their lips.Selah
Keep me, O LORD, from the hands of the wicked; Preserve me from violent men, Who have purposed to make my steps stumble.
The proud have hidden a snare for me, and cords; They have spread a net by the wayside; They have set traps for me.Selah
I said to the LORD: «You are my God; Hear the voice of my supplications, O LORD.
O GOD the Lord, the strength of my salvation, You have covered my head in the day of battle.
Do not grant, O LORD, the desires of the wicked; Do not further his wicked scheme, Lest they be exalted.Selah
«As for the head of those who surround me, Let the evil of their lips cover them;
Let burning coals fall upon them; Let them be cast into the fire, Into deep pits, that they rise not up again.
Let not a slanderer be established in the earth; Let evil hunt the violent man to overthrow him.»
I know that the LORD will maintain The cause of the afflicted, And justice for the poor.
Surely the righteous shall give thanks to Your name; The upright shall dwell in Your presence.
LORD, I cry out to You; Make haste to me! Give ear to my voice when I cry out to You.
Let my prayer be set before You as incense, The lifting up of my hands as the evening sacrifice.
Set a guard, O LORD, over my mouth; Keep watch over the door of my lips.
Do not incline my heart to any evil thing, To practice wicked works With men who work iniquity; And do not let me eat of their delicacies.
Let the righteous strike me; It shall be a kindness. And let him rebuke me; It shall be as excellent oil; Let my head not refuse it. For still my prayer is against the deeds of the wicked.
Their judges are overthrown by the sides of the cliff, And they hear my words, for they are sweet.
Our bones are scattered at the mouth of the grave, As when one plows and breaks up the earth.
But my eyes are upon You, O GOD the Lord; In You I take refuge; Do not leave my soul destitute.
Keep me from the snares they have laid for me, And from the traps of the workers of iniquity.
Let the wicked fall into their own nets, While I escape safely.
I cry out to the LORD with my voice; With my voice to the LORD I make my supplication.
I pour out my complaint before Him; I declare before Him my trouble.
When my spirit was overwhelmed within me, Then You knew my path. In the way in which I walk They have secretly set a snare for me.
Look on my right hand and see, For there is no one who acknowledges me; Refuge has failed me; No one cares for my soul.
I cried out to You, O LORD: I said, «You are my refuge, My portion in the land of the living.
Attend to my cry, For I am brought very low; Deliver me from my persecutors, For they are stronger than I.
Bring my soul out of prison, That I may praise Your name; The righteous shall surround me, For You shall deal bountifully with me.»
Hear my prayer, O LORD, Give ear to my supplications! In Your faithfulness answer me, And in Your righteousness.
Do not enter into judgment with Your servant, For in Your sight no one living is righteous.
For the enemy has persecuted my soul; He has crushed my life to the ground; He has made me dwell in darkness, Like those who have long been dead.
Therefore my spirit is overwhelmed within me; My heart within me is distressed.
I remember the days of old; I meditate on all Your works; I muse on the work of Your hands.
I spread out my hands to You; My soul longs for You like a thirsty land.Selah
Answer me speedily, O LORD; My spirit fails! Do not hide Your face from me, Lest I be like those who go down into the pit.
Cause me to hear Your lovingkindness in the morning, For in You do I trust; Cause me to know the way in which I should walk, For I lift up my soul to You.
Deliver me, O LORD, from my enemies; In You I take shelter.
Teach me to do Your will, For You are my God; Your Spirit is good. Lead me in the land of uprightness.
Revive me, O LORD, for Your namés sake! For Your righteousnesś sake bring my soul out of trouble.
In Your mercy cut off my enemies, And destroy all those who afflict my soul; For I am Your servant.
Blessed be the LORD my Rock, Who trains my hands for war, And my fingers for battle--
My lovingkindness and my fortress, My high tower and my deliverer, My shield and the One in whom I take refuge, Who subdues my people under me.
LORD, what is man, that You take knowledge of him? Or the son of man, that You are mindful of him?
Man is like a breath; His days are like a passing shadow.
Bow down Your heavens, O LORD, and come down; Touch the mountains, and they shall smoke.
Flash forth lightning and scatter them; Shoot out Your arrows and destroy them.
Stretch out Your hand from above; Rescue me and deliver me out of great waters, From the hand of foreigners,
Whose mouth speaks lying words, And whose right hand is a right hand of falsehood.
I will sing a new song to You, O God; On a harp of ten strings I will sing praises to You,
The One who gives salvation to kings, Who delivers David His servant From the deadly sword.
Rescue me and deliver me from the hand of foreigners, Whose mouth speaks lying words, And whose right hand is a right hand of falsehood--
That our sons may be as plants grown up in their youth; That our daughters may be as pillars, Sculptured in palace style;
That our barns may be full, Supplying all kinds of produce; That our sheep may bring forth thousands And ten thousands in our fields;
That our oxen may be well laden; That there be no breaking in or going out; That there be no outcry in our streets.
Happy are the people who are in such a state; Happy are the people whose God is the LORD!
I will extol You, my God, O King; And I will bless Your name forever and ever.
Every day I will bless You, And I will praise Your name forever and ever.
Great is the LORD, and greatly to be praised; And His greatness is unsearchable.
One generation shall praise Your works to another, And shall declare Your mighty acts.
I will meditate on the glorious splendor of Your majesty, And on Your wondrous works.
Men shall speak of the might of Your awesome acts, And I will declare Your greatness.
They shall utter the memory of Your great goodness, And shall sing of Your righteousness.
The LORD is gracious and full of compassion, Slow to anger and great in mercy.
The LORD is good to all, And His tender mercies are over all His works.
All Your works shall praise You, O LORD, And Your saints shall bless You.
They shall speak of the glory of Your kingdom, And talk of Your power,
To make known to the sons of men His mighty acts, And the glorious majesty of His kingdom.
Your kingdom is an everlasting kingdom, And Your dominion endures throughout all generations.
The LORD upholds all who fall, And raises up all who are bowed down.
The eyes of all look expectantly to You, And You give them their food in due season.
You open Your hand And satisfy the desire of every living thing.
The LORD is righteous in all His ways, Gracious in all His works.
The LORD is near to all who call upon Him, To all who call upon Him in truth.
He will fulfill the desire of those who fear Him; He also will hear their cry and save them.
The LORD preserves all who love Him, But all the wicked He will destroy.
My mouth shall speak the praise of the LORD, And all flesh shall bless His holy name Forever and ever.
Praise the LORD! Praise the LORD, O my soul!
While I live I will praise the LORD; I will sing praises to my God while I have my being.
Do not put your trust in princes, Nor in a son of man, in whom there is no help.
His spirit departs, he returns to his earth; In that very day his plans perish.
Happy is he who has the God of Jacob for his help, Whose hope is in the LORD his God,
Who made heaven and earth, The sea, and all that is in them; Who keeps truth forever,
Who executes justice for the oppressed, Who gives food to the hungry. The LORD gives freedom to the prisoners.
The LORD opens the eyes of the blind; The LORD raises those who are bowed down; The LORD loves the righteous.
The LORD watches over the strangers; He relieves the fatherless and widow; But the way of the wicked He turns upside down.
The LORD shall reign forever-- Your God, O Zion, to all generations. Praise the LORD!
Praise the LORD! For it is good to sing praises to our God; For it is pleasant, and praise is beautiful.
The LORD builds up Jerusalem; He gathers together the outcasts of Israel.
He heals the brokenhearted And binds up their wounds.
He counts the number of the stars; He calls them all by name.
Great is our Lord, and mighty in power; His understanding is infinite.
The LORD lifts up the humble; He casts the wicked down to the ground.
Sing to the LORD with thanksgiving; Sing praises on the harp to our God,
Who covers the heavens with clouds, Who prepares rain for the earth, Who makes grass to grow on the mountains.
He gives to the beast its food, And to the young ravens that cry.
He does not delight in the strength of the horse; He takes no pleasure in the legs of a man.
The LORD takes pleasure in those who fear Him, In those who hope in His mercy.
Praise the LORD, O Jerusalem! Praise your God, O Zion!
For He has strengthened the bars of your gates; He has blessed your children within you.
He makes peace in your borders, And fills you with the finest wheat.
He sends out His command to the earth; His word runs very swiftly.
He gives snow like wool; He scatters the frost like ashes;
He casts out His hail like morsels; Who can stand before His cold?
He sends out His word and melts them; He causes His wind to blow, and the waters flow.
He declares His word to Jacob, His statutes and His judgments to Israel.
He has not dealt thus with any nation; And as for His judgments, they have not known them. Praise the LORD!
Praise the LORD! Praise the LORD from the heavens; Praise Him in the heights!
Praise Him, all His angels; Praise Him, all His hosts!
Praise Him, sun and moon; Praise Him, all you stars of light!
Praise Him, you heavens of heavens, And you waters above the heavens!
Let them praise the name of the LORD, For He commanded and they were created.
He also established them forever and ever; He made a decree which shall not pass away.
Praise the LORD from the earth, You great sea creatures and all the depths;
Fire and hail, snow and clouds; Stormy wind, fulfilling His word;
Mountains and all hills; Fruitful trees and all cedars;
Beasts and all cattle; Creeping things and flying fowl;
Kings of the earth and all peoples; Princes and all judges of the earth;
Both young men and maidens; Old men and children.
Let them praise the name of the LORD, For His name alone is exalted; His glory is above the earth and heaven.
And He has exalted the horn of His people, The praise of all His saints-- Of the children of Israel, A people near to Him. Praise the LORD!
Praise the LORD! Sing to the LORD a new song, And His praise in the assembly of saints.
Let Israel rejoice in their Maker; Let the children of Zion be joyful in their King.
Let them praise His name with the dance; Let them sing praises to Him with the timbrel and harp.
For the LORD takes pleasure in His people; He will beautify the humble with salvation.
Let the saints be joyful in glory; Let them sing aloud on their beds.
Let the high praises of God be in their mouth, And a two-edged sword in their hand,
To execute vengeance on the nations, And punishments on the peoples;
To bind their kings with chains, And their nobles with fetters of iron;
To execute on them the written judgment-- This honor have all His saints. Praise the LORD!
Praise the LORD! Praise God in His sanctuary; Praise Him in His mighty firmament!
Praise Him for His mighty acts; Praise Him according to His excellent greatness!
Praise Him with the sound of the trumpet; Praise Him with the lute and harp!
Praise Him with the timbrel and dance; Praise Him with stringed instruments and flutes!
Praise Him with loud cymbals; Praise Him with clashing cymbals!
Let everything that has breath praise the LORD. Praise the LORD!