Скрыть
101:1
101:6
101:8
101:9
101:11
101:13
101:15
101:16
101:18
101:19
101:20
101:29
Церковнославянский (рус)
Моли́тва ни́щаго, егда́ уны́етъ и предъ Го́сподемъ пролiе́тъ моле́нiе свое́.
Го́споди, услы́ши моли́тву мою́, и во́пль мо́й къ Тебѣ́ да прiи́детъ.
Не от­врати́ лица́ Тво­его́ от­ мене́: въ о́ньже а́ще де́нь скорблю́, при­­клони́ ко мнѣ́ у́хо Твое́: въ о́ньже а́ще де́нь при­­зову́ Тя, ско́ро услы́ши мя́.
Я́ко изчезо́ша я́ко ды́мъ дні́е мо­и́, и ко́сти моя́ я́ко суши́ло сосхо́шася.
Уя́звленъ бы́хъ я́ко трава́, и и́зсше се́рдце мое́, я́ко забы́хъ снѣ́сти хлѣ́бъ мо́й.
От гла́са воз­дыха́нiя мо­его́ при­­льпе́ ко́сть моя́ пло́ти мо­е́й.
Уподо́бихся нея́сыти пусты́н­нѣй, бы́хъ я́ко нощны́й вра́нъ на ны́рищи {на разва́линѣ}.
Бдѣ́хъ и бы́хъ я́ко пти́ца осо́бящаяся на здѣ́ {на кро́вѣ}.
Ве́сь де́нь поноша́ху ми́ врази́ мо­и́, и хва́лящiи мя́ мно́ю {на мя́} кленя́хуся.
Зане́ пе́пелъ я́ко хлѣ́бъ ядя́хъ и питiе́ мое́ съ пла́чемъ ра­ст­воря́хъ,
от­ лица́ гнѣ́ва Тво­его́ и я́рости Тво­ея́: я́ко воз­не́съ низве́рглъ мя́ еси́.
Дні́е мо­и́ я́ко сѣ́нь уклони́шася, и а́зъ я́ко сѣ́но изсхо́хъ.
Ты́ же, Го́споди, во вѣ́къ пребыва́еши, и па́мять Твоя́ въ ро́дъ и ро́дъ.
Ты́ воскре́съ уще́дриши Сiо́на: я́ко вре́мя уще́дрити его́, я́ко прiи́де вре́мя.
Я́ко благоволи́ша раби́ Тво­и́ ка́менiе {о ка́менiи} его́, и пе́рсть его́ уще́дрятъ.
И убоя́т­ся язы́цы и́мене Госпо́дня, и вси́ ца́рiе зе́мстiи сла́вы Тво­ея́:
я́ко сози́ждетъ Госпо́дь Сiо́на и яви́т­ся во сла́вѣ Сво­е́й.
Призрѣ́ на моли́тву смире́н­ныхъ и не уничижи́ моле́нiя и́хъ.
Да напи́шет­ся сiе́ въ ро́дъ и́нъ, и лю́дiе зи́ждемiи восхва́лятъ Го́спода:
я́ко при­­ни́че съ высоты́ святы́я Сво­ея́, Госпо́дь съ небесе́ на зе́млю при­­зрѣ́,
услы́шати воз­дыха́нiе окова́н­ныхъ, разрѣши́ти сы́ны умерщвле́н­ныхъ:
воз­вѣсти́ти въ Сiо́нѣ и́мя Госпо́дне и хвалу́ Его́ во Иерусали́мѣ,
внегда́ собра́тися лю́демъ вку́пѣ и царе́мъ, е́же рабо́тати Го́сподеви.
Отвѣща́ Ему́ на пути́ крѣ́пости Его́: умале́нiе дні́й мо­и́хъ воз­вѣсти́ ми:
не воз­веди́ мене́ во преполове́нiе дні́й мо­и́хъ: въ ро́дѣ родо́въ лѣ́та Твоя́.
Въ нача́лѣхъ Ты́, Го́споди, зе́млю основа́лъ еси́, и дѣла́ руку́ Твое́ю су́ть небеса́.
Та́ поги́бнутъ, Ты́ же пребыва́еши: и вся́ я́ко ри́за обетша́ютъ, и я́ко оде́жду свiе́ши я́, и измѣня́т­ся.
Ты́ же то́йжде еси́, и лѣ́та Твоя́ не оскудѣ́ютъ.
Сы́нове ра́бъ Тво­и́хъ вселя́т­ся, и сѣ́мя и́хъ во вѣ́къ испра́вит­ся.
Синодальный
2 Господи, услышь меня в день моей скорби. 4 Я одинок и несчастен. 11 Вследствие Твоего гнева я иссох, как трава. 13 Восстань, Господи, пошли Твою помощь, чтобы народы убоялись Твоего имени. 17 Господь услышит молитву узников и возвратит их на Сион, чтобы они возвещали имя Господне пред всеми народами. 24 Спасение из плена несомненно произойдет, но кто доживет до этого счастливого времени. Для Бога вечного не имеет значения течение времени, но не так с человеком.
Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою
Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.
Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день, [когда] воззову [к Тебе], скоро услышь меня;
ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;
сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;
от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.
Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;
не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.
Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.
Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,
от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.
Дни мои – как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.
Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.
Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, – ибо пришло время;
ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.
И убоятся народы имени Господня, и все цари земные – славы Твоей.
Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;
призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.
Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,
ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,
чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,
дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его – в Иерусалиме,
когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.
Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.
Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.
В начале Ты, [Господи,] основал землю, и небеса – дело Твоих рук;
они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;
но Ты – тот же, и лета Твои не кончатся.
Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.
102:1 Oración del que sufre, cuando está angustiado y delante de Jehová derrama su lamento.
102:2 Jehová, escucha mi oración
y llegue a ti mi clamor.
102:3 No escondas de mí tu rostro
en el día de mi angustia;
inclina a mí tu oído;
apresúrate a responderme el día que te invoque,
102:4 porque mis días se desvanecen como el humo
y mis huesos cual tizón están quemados.
102:5 Mi corazón está herido
y seco como la hierba,
por lo cual me olvido de comer mi pan.
102:6 Por la voz de mi gemido
mis huesos se han pegado a mi carne.
102:7 Soy semejante al pelícano del desierto;
soy como el búho de las soledades;
102:8 Me desvelo y soy
como un pájaro solitario sobre el tejado.
102:9 Cada día me deshonran mis enemigos.
Los que se burlan de mí
ya se han conjurado en mi contra.
102:10 Por lo cual yo como ceniza a manera de pan
y mi bebida mezclo con lágrimas,
102:11 a causa de tu enojo y de tu ira,
pues me alzaste y me has arrojado.
102:12 Mis días son como una sombra que se va
y me he secado como la hierba.
102:13 Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre
y tu memoria de generación en generación.
102:14 Te levantarás y tendrás misericordia de Sión,
porque es tiempo de tener misericordia de ella,
porque el plazo ha llegado,
102:15 porque tus siervos aman sus piedras
y del polvo de ella tienen compasión.
102:16 Entonces las naciones temerán el nombre de Jehová
y todos los reyes de la tierra tu gloria,
102:17 por cuanto Jehová habrá edificado a Sión
y en su gloria será visto.
102:18 Habrá considerado la oración de los desvalidos
y no habrá desechado el ruego de ellos.
102:19 Se escribirá esto para la generación venidera
y el pueblo que está por nacer alabará a Jah,
102:20 porque miró desde lo alto de su santuario;
miró Jehová desde los cielos a la tierra
102:21 para oír el gemido de los presos,
para soltar a los sentenciados a muerte,
102:22 para que se publique en Sión el nombre de Jehová
y su alabanza en Jerusalén,
102:23 cuando los pueblos y los reinos se congreguen
en uno para servir a Jehová.
102:24 Él debilitó mi fuerza en el camino;
acortó mis días.
102:25 Dije: «¡Dios mío,
no me cortes en la mitad de mis días!
¡Por generación y generación son tus años!»
102:26 Desde el principio tú fundaste la tierra,
y los cielos son obra de tus manos.
102:27 Ellos perecerán, mas tú permanecerás;
y todos ellos como una vestidura se envejecerán,
como un vestido los mudarás y serán mudados;
102:28 pero tú eres el mismo
y tus años no se acabarán.
102:29 Los hijos de tus siervos habitarán seguros
y su descendencia será establecida delante de ti.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible