Скрыть
101:1
101:6
101:8
101:9
101:11
101:13
101:15
101:16
101:18
101:19
101:20
101:29
Церковнославянский (рус)
Моли́тва ни́щаго, егда́ уны́етъ и предъ Го́сподемъ пролiе́тъ моле́нiе свое́.
Го́споди, услы́ши моли́тву мою́, и во́пль мо́й къ Тебѣ́ да прiи́детъ.
Не от­врати́ лица́ Тво­его́ от­ мене́: въ о́ньже а́ще де́нь скорблю́, при­­клони́ ко мнѣ́ у́хо Твое́: въ о́ньже а́ще де́нь при­­зову́ Тя, ско́ро услы́ши мя́.
Я́ко изчезо́ша я́ко ды́мъ дні́е мо­и́, и ко́сти моя́ я́ко суши́ло сосхо́шася.
Уя́звленъ бы́хъ я́ко трава́, и и́зсше се́рдце мое́, я́ко забы́хъ снѣ́сти хлѣ́бъ мо́й.
От гла́са воз­дыха́нiя мо­его́ при­­льпе́ ко́сть моя́ пло́ти мо­е́й.
Уподо́бихся нея́сыти пусты́н­нѣй, бы́хъ я́ко нощны́й вра́нъ на ны́рищи {на разва́линѣ}.
Бдѣ́хъ и бы́хъ я́ко пти́ца осо́бящаяся на здѣ́ {на кро́вѣ}.
Ве́сь де́нь поноша́ху ми́ врази́ мо­и́, и хва́лящiи мя́ мно́ю {на мя́} кленя́хуся.
Зане́ пе́пелъ я́ко хлѣ́бъ ядя́хъ и питiе́ мое́ съ пла́чемъ ра­ст­воря́хъ,
от­ лица́ гнѣ́ва Тво­его́ и я́рости Тво­ея́: я́ко воз­не́съ низве́рглъ мя́ еси́.
Дні́е мо­и́ я́ко сѣ́нь уклони́шася, и а́зъ я́ко сѣ́но изсхо́хъ.
Ты́ же, Го́споди, во вѣ́къ пребыва́еши, и па́мять Твоя́ въ ро́дъ и ро́дъ.
Ты́ воскре́съ уще́дриши Сiо́на: я́ко вре́мя уще́дрити его́, я́ко прiи́де вре́мя.
Я́ко благоволи́ша раби́ Тво­и́ ка́менiе {о ка́менiи} его́, и пе́рсть его́ уще́дрятъ.
И убоя́т­ся язы́цы и́мене Госпо́дня, и вси́ ца́рiе зе́мстiи сла́вы Тво­ея́:
я́ко сози́ждетъ Госпо́дь Сiо́на и яви́т­ся во сла́вѣ Сво­е́й.
Призрѣ́ на моли́тву смире́н­ныхъ и не уничижи́ моле́нiя и́хъ.
Да напи́шет­ся сiе́ въ ро́дъ и́нъ, и лю́дiе зи́ждемiи восхва́лятъ Го́спода:
я́ко при­­ни́че съ высоты́ святы́я Сво­ея́, Госпо́дь съ небесе́ на зе́млю при­­зрѣ́,
услы́шати воз­дыха́нiе окова́н­ныхъ, разрѣши́ти сы́ны умерщвле́н­ныхъ:
воз­вѣсти́ти въ Сiо́нѣ и́мя Госпо́дне и хвалу́ Его́ во Иерусали́мѣ,
внегда́ собра́тися лю́демъ вку́пѣ и царе́мъ, е́же рабо́тати Го́сподеви.
Отвѣща́ Ему́ на пути́ крѣ́пости Его́: умале́нiе дні́й мо­и́хъ воз­вѣсти́ ми:
не воз­веди́ мене́ во преполове́нiе дні́й мо­и́хъ: въ ро́дѣ родо́въ лѣ́та Твоя́.
Въ нача́лѣхъ Ты́, Го́споди, зе́млю основа́лъ еси́, и дѣла́ руку́ Твое́ю су́ть небеса́.
Та́ поги́бнутъ, Ты́ же пребыва́еши: и вся́ я́ко ри́за обетша́ютъ, и я́ко оде́жду свiе́ши я́, и измѣня́т­ся.
Ты́ же то́йжде еси́, и лѣ́та Твоя́ не оскудѣ́ютъ.
Сы́нове ра́бъ Тво­и́хъ вселя́т­ся, и сѣ́мя и́хъ во вѣ́къ испра́вит­ся.
Рус. (Бируковы)
Молитва убогого, когда унывает он и пред Господом изливает моление свое.
Господи, услышь молитву мою, и вопль мой к Тебе да вознесется!
Не отвращай лица Твоего от меня; в день, когда я скорблю, приклони ко мне ухо Твое; в день, когда призову Тебя, вскоре услышь меня!
Ибо исчезают, как дым, дни мои, и кости мои, подобно хворосту, высохли.
Срезан был я, как трава, иссохло сердце мое, и даже забывал я вкушать хлеб мой.
От непрестанных стенаний моих присохла кость моя к плоти моей.
Уподобился я птице пустынной, был я как филин в ночи на развалинах.
Бодрствовал я и был как птица одинокая на кровле.
Всяк день поносили меня враги мои и те, кто прежде хвалили меня, клятвенно от меня отрекались.
Пепел ел я с хлебом и воду пил со слезами,
У друченный гневом Твоим и яростью Твоей, ибо Ты вознес меня, но затем низверг.
Дни мои, словно тень, канули, и я, будто сено, иссох.
А Ты, Господи, вовеки пребываешь, и помнят Тебя из рода в род.
Ты восстанешь и явишь милость Сиону, ибо время явить милость, уже пришло время!
Ибо возлюбили рабы Твои камни Сиона, и даже прах его дорог сердцу их.
И устрашатся народы имени Господа, и цари земные – славы Его;
Ибо Господь воздвигнет Сион и явится в славе Своей.
Услышал Он молитву смиренных, не отверг моления их.
Да возвестится это поколениям грядущим, и потомки наши восхвалят Господа;
Ибо Он приклонился с высоты святой Своей, Господь с Небес на землю воззрел;
Услышит Он воздыхания пленников, развяжет узы сыновей убитых отцов.
И возвестится на Сионе имя Господне, прославят Его в Иерусалиме,
Когда соберутся воедино народы и цари служить Господу.
Говорил я Богу, когда был в полноте сил своих: «Поведай мне, много ли еще осталось дней жизни моей.
Не отними жизнь мою на половине лет моих!» Неисчислимы годы Твои!
В начале Ты, Господи, сотворил землю, и дело рук Твоих – небеса.
Они погибнут, а Ты пребываешь вовеки; точно одежда, они обветшают, и словно ризу, совьешь Ты их, и преобразятся;
А Ты пребываешь неизменным, и годы Твои не иссякнут.
Сыновья рабов Твоих вселятся с праведными, и потомство их вовеки будет жить в правде.
102:1 Preces afflicti, qui defessus angorem suum ante Dominum profundit.
102:2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat.
102:3 Non abscondas faciem tuam a me; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
102:4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt.
102:5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum, etenim oblitus sum comedere panem meum.
102:6 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae.
102:7 Similis factus sum pellicano solitudinis, factus sum sicut nycticorax in ruinis.
102:8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
102:9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, exardescentes in me per me iurabant.
102:10 Quia cinerem tamquam panem manducabam et potum meum cum fletu miscebam,
102:11 a facie irae et increpationis tuae, quia elevans allisisti me.
102:12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui.
102:13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem.
102:14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi eius, quia venit tempus,
102:15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius, et pulveris eius miserentur.
102:16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam,
102:17 quia aedificavit Dominus Sion et apparuit in gloria sua.
102:18 Respexit in orationem inopum et non sprevit precem eorum.
102:19 Scribantur haec pro generatione altera, et populus, qui creabitur, laudabit Dominum.
102:20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo, Dominus de caelo in terram aspexit,
102:21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis;
102:22 ut annuntient in Sion nomen Domini et laudem eius in Ierusalem,
102:23 cum congregati fuerint populi in unum et regna, ut serviant Domino.
102:24 Humiliavit in via virtutem meam, abbreviavit dies meos. Dicam: «Deus meus,
102:25 ne auferas me in dimidio dierum meorum; in generationem et generationem sunt anni tui.
102:26 Initio terram fundasti; et opera manuum tuarum sunt caeli.
102:27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent, et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur.
102:28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
102:29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in conspectu tuo firmabitur».
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible