Скрыть
103:0
103:5
103:6
103:8
103:11
103:12
103:13
103:16
103:17
103:18
103:19
103:23
103:31
103:34
Церковнославянский (рус)
Псало́мъ Дави́ду, о мiрстѣ́мъ бытiи́.
Благослови́, душе́ моя́, Го́спода. Го́споди Бо́же мо́й, воз­вели́чил­ся еси́ зѣло́: во исповѣ́данiе и въ велелѣ́поту обле́кл­ся еси́:
одѣя́йся свѣ́томъ я́ко ри́зою, простира́яй не́бо я́ко ко́жу:
покрыва́яй вода́ми превы́спрен­няя Своя́, полага́яй о́блаки на восхожде́нiе Свое́, ходя́й на крилу́ вѣ́треню:
творя́й а́нгелы Своя́ ду́хи, и слуги́ Своя́ пла́мень о́гнен­ный:
основа́яй зе́млю на тве́рди ея́: не преклони́т­ся въ вѣ́къ вѣ́ка.
Бе́здна я́ко ри́за одѣя́нiе ея́, на гора́хъ ста́нутъ во́ды:
от­ запреще́нiя Тво­его́ побѣ́гнутъ, от­ гла́са гро́ма Тво­его́ убоя́т­ся.
Восхо́дятъ го́ры, и низхо́дятъ поля́, въ мѣ́сто е́же основа́лъ еси́ и́мъ.
Предѣ́лъ положи́лъ еси́, его́же не пре́йдутъ, ниже́ обратя́т­ся покры́ти зе́млю.
Посыла́яй исто́чники въ де́брехъ, посредѣ́ го́ръ про́йдутъ во́ды.
Напая́ютъ вся́ звѣ́ри се́лныя, жду́тъ {воспрiи́мутъ} она́гри въ жа́жду свою́.
На ты́хъ пти́цы небе́сныя при­­вита́ютъ: от­ среды́ ка́менiя дадя́тъ гла́съ.
Напая́яй го́ры от­ превы́спрен­нихъ Сво­и́хъ: от­ плода́ дѣ́лъ Тво­и́хъ насы́тит­ся земля́.
Прозяба́яй траву́ ското́мъ, и зла́къ на слу́жбу человѣ́комъ, извести́ хлѣ́бъ от­ земли́:
и вино́ весели́тъ се́рдце человѣ́ка, ума́стити лице́ еле́емъ: и хлѣ́бъ се́рдце человѣ́ка укрѣпи́тъ.
Насы́тят­ся древа́ поль­ска́я, ке́дри Лива́нстiи, и́хже еси́ насади́лъ:
та́мо пти́цы вогнѣздя́т­ся, ероді́ево жили́ще предводи́тел­ст­вуетъ и́ми.
Го́ры высо́кiя еле́немъ, ка́мень при­­бѣ́жище за́яцемъ.
Сотвори́лъ е́сть луну́ во времена́: со́лнце позна́ за́падъ сво́й.
Положи́лъ еси́ тму́, и бы́сть но́щь, въ не́йже про́йдутъ вси́ звѣ́рiе дубра́внiи,
ски́мни рыка́ющiи восхи́тити и взыска́ти от­ Бо́га пи́щу себѣ́.
Возсiя́ со́лнце, и собра́шася, и въ ло́жахъ сво­и́хъ ля́гутъ.
Изы́детъ человѣ́къ на дѣ́ло свое́ и на дѣ́ланiе свое́ до ве́чера.
Я́ко воз­вели́чишася дѣла́ Твоя́, Го́споди: вся́ прему́дростiю сотвори́лъ еси́: испо́лнися земля́ тва́ри Тво­ея́.
Сiе́ мо́ре вели́кое и простра́н­но­е: та́мо га́ди, и́хже нѣ́сть числа́, живо́тная ма́лая съ вели́кими:
та́мо корабли́ препла́ваютъ, змі́й се́й, его́же созда́лъ еси́ руга́тися ему́.
Вся́ къ Тебѣ́ ча́ютъ, да́ти пи́щу и́мъ во бла́го вре́мя.
Да́в­шу Тебѣ́ и́мъ, соберу́тъ: от­ве́рзшу Тебѣ́ ру́ку, вся́ческая испо́лнят­ся бла́гости:
от­вра́щшу же Тебѣ́ лице́, воз­мяту́т­ся: отъ­и́меши ду́хъ и́хъ, и изче́знутъ и въ пе́рсть свою́ воз­вратя́т­ся:
по́слеши ду́ха Тво­его́, и сози́ждут­ся, и обнови́ши лице́ земли́.
Бу́ди сла́ва Госпо́дня во вѣ́ки: воз­весели́т­ся Госпо́дь о дѣ́лѣхъ Сво­и́хъ:
при­­зира́яй на зе́млю и творя́й ю́ трясти́ся: при­­каса́яйся гора́мъ, и дымя́т­ся.
Воспою́ Го́сподеви въ животѣ́ мо­е́мъ, пою́ Бо́гу мо­ему́, до́ндеже е́смь:
да услади́т­ся Ему́ бесѣ́да моя́, а́зъ же воз­веселю́ся о Го́сподѣ.
Да изче́знутъ грѣ́шницы от­ земли́, и беззако́н­ницы, я́коже не бы́ти и́мъ. Благослови́, душе́ моя́, Го́спода.
Синодальный
[Псалом Давида о сотворении мира.]
1 Благослови, душа моя, Господа, Творца и Промыслителя. Ты сотворил свет, облако, огонь и все стихии; 5 воду и землю, назначил им пределы; 10 произвел источники, растения, животных; 14 создал нужное для питания, всем назначил места обитания. 19 Воды и земли полны жизни и движения 27 и всё живое питается Твоими дарами, поддерживается Твоей силой. 33 Буду воспевать Бога, да не будет беззаконных на земле.
Благослови, душа моя, Господа! Господи, Боже мой! Ты дивно велик, Ты облечен славою и величием;
Ты одеваешься светом, как ризою, простираешь небеса, как шатер;
устрояешь над водами горние чертоги Твои, делаешь облака Твоею колесницею, шествуешь на крыльях ветра.
Ты творишь ангелами Твоими духов, служителями Твоими – огонь пылающий.
Ты поставил землю на твердых основах: не поколеблется она во веки и веки.
Бездною, как одеянием, покрыл Ты ее, на горах стоят воды.
От прещения Твоего бегут они, от гласа грома Твоего быстро уходят;
восходят на горы, нисходят в долины, на место, которое Ты назначил для них.
Ты положил предел, которого не перейдут, и не возвратятся покрыть землю.
Ты послал источники в долины: между горами текут [воды],
поят всех полевых зверей; дикие ослы утоляют жажду свою.
При них обитают птицы небесные, из среды ветвей издают голос.
Ты напояешь горы с высот Твоих, плодами дел Твоих насыщается земля.
Ты произращаешь траву для скота, и зелень на пользу человека, чтобы произвести из земли пищу,
и вино, которое веселит сердце человека, и елей, от которого блистает лице его, и хлеб, который укрепляет сердце человека.
Насыщаются древа Господа, кедры Ливанские, которые Он насадил;
на них гнездятся птицы: ели – жилище аисту,
высокие горы – сернам; каменные утесы – убежище зайцам.
Он сотворил луну для указания времен, солнце знает свой запад.
Ты простираешь тьму и бывает ночь: во время нее бродят все лесные звери;
львы рыкают о добыче и просят у Бога пищу себе.
Восходит солнце, [и] они собираются и ложатся в свои логовища;
выходит человек на дело свое и на работу свою до вечера.
Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих.
Это – море великое и пространное: там пресмыкающиеся, которым нет числа, животные малые с большими;
там плавают корабли, там этот левиафан, которого Ты сотворил играть в нем.
Все они от Тебя ожидают, чтобы Ты дал им пищу их в свое время.
Даешь им – принимают, отверзаешь руку Твою – насыщаются благом;
скроешь лице Твое – мятутся, отнимешь дух их – умирают и в персть свою возвращаются;
пошлешь дух Твой – созидаются, и Ты обновляешь лице земли.
Да будет Господу слава во веки; да веселится Господь о делах Своих!
Призирает на землю, и она трясется; прикасается к горам, и дымятся.
Буду петь Господу во всю жизнь мою, буду петь Богу моему, доколе есмь.
Да будет благоприятна Ему песнь моя; буду веселиться о Господе.
Да исчезнут грешники с земли, и беззаконных да не будет более. Благослови, душа моя, Господа! Аллилуия!
Итальянский
104:1 Benedici il Signore, anima mia! Sei tanto grande, Signore, mio Dio! Sei rivestito di maestà e di splendore,
104:2 avvolto di luce come di un manto, tu che distendi i cieli come una tenda,
104:3 costruisci sulle acque le tue alte dimore, fai delle nubi il tuo carro, cammini sulle ali del vento,
104:4 fai dei venti i tuoi messaggeri e dei fulmini i tuoi ministri.
104:5 Egli fondò la terra sulle sue basi: non potrà mai vacillare.
104:6 Tu l'hai coperta con l'oceano come una veste; al di sopra dei monti stavano le acque.
104:7 Al tuo rimprovero esse fuggirono, al fragore del tuo tuono si ritrassero atterrite.
104:8 Salirono sui monti, discesero nelle valli, verso il luogo che avevi loro assegnato;
104:9 hai fissato loro un confine da non oltrepassare, perché non tornino a coprire la terra.
104:10 Tu mandi nelle valli acque sorgive perché scorrano tra i monti,
104:11 dissetino tutte le bestie dei campi e gli asini selvatici estinguano la loro sete.
104:12 In alto abitano gli uccelli del cielo e cantano tra le fronde.
104:13 Dalle tue dimore tu irrighi i monti, e con il frutto delle tue opere si sazia la terra.
104:14 Tu fai crescere l'erba per il bestiame e le piante che l'uomo coltiva per trarre cibo dalla terra,
104:15 vino che allieta il cuore dell'uomo, olio che fa brillare il suo volto e pane che sostiene il suo cuore.
104:16 Sono sazi gli alberi del Signore, i cedri del Libano da lui piantati.
104:17 Là gli uccelli fanno il loro nido e sui cipressi la cicogna ha la sua casa;
104:18 le alte montagne per le capre selvatiche, le rocce rifugio per gli iràci.
104:19 Hai fatto la luna per segnare i tempi e il sole che sa l'ora del tramonto.
104:20 Stendi le tenebre e viene la notte: in essa si aggirano tutte le bestie della foresta;
104:21 ruggiscono i giovani leoni in cerca di preda e chiedono a Dio il loro cibo.
104:22 Sorge il sole: si ritirano e si accovacciano nelle loro tane.
104:23 Allora l'uomo esce per il suo lavoro, per la sua fatica fino a sera.
104:24 Quante sono le tue opere, Signore! Le hai fatte tutte con saggezza; la terra è piena delle tue creature.
104:25 Ecco il mare spazioso e vasto: là rettili e pesci senza numero, animali piccoli e grandi;
104:26 lo solcano le navi e il Leviatàn che tu hai plasmato per giocare con lui.
104:27 Tutti da te aspettano che tu dia loro cibo a tempo opportuno.
104:28 Tu lo provvedi, essi lo raccolgono; apri la tua mano, si saziano di beni.
104:29 Nascondi il tuo volto: li assale il terrore; togli loro il respiro: muoiono, e ritornano nella loro polvere.
104:30 Mandi il tuo spirito, sono creati, e rinnovi la faccia della terra.
104:31 Sia per sempre la gloria del Signore; gioisca il Signore delle sue opere.
104:32 Egli guarda la terra ed essa trema, tocca i monti ed essi fumano.
104:33 Voglio cantare al Signore finché ho vita, cantare inni al mio Dio finché esisto.
104:34 A lui sia gradito il mio canto, io gioirò nel Signore.
104:35 Scompaiano i peccatori dalla terra e i malvagi non esistano più. Benedici il Signore, anima mia. Alleluia.
104:1 Maailma looja kiitus
Kiida, mu hing, Issandat! Issand, mu Jumal, sina oled väga suur, austuse ja iluga oled sa ennast riietanud.
104:2 Sa riietad ennast valgusega nagu rüüga, sa tõmbad taevad laiali nagu telgivaiba.
104:3 Sa võlvid oma ülemad toad vete peale, sa teed paksud pilved oma tõllaks, sa sammud tuule tiibadel.
104:4 Sa teed oma käskjalgadeks tuuled, oma teenijaiks tuleleegid.
104:5 Sa rajasid maa tema alustele, nõnda et see ei kõigu mitte iialgi ega igavesti.
104:6 Ulgumerega kui rõivaga sa katsid tema, mägede peal seisid veed.
104:7 Sinu sõitluse eest nad põgenevad, sinu äikese hääle eest nad pagevad.
104:8 Mäed tõusevad, orud vajuvad alla sinna paika, mille sina neile oled rajanud.
104:9 Sa oled seadnud piiri vetele, millest nad üle ei lähe ega tule tagasi katma maad.
104:10 Sina saadad allikaist ojad jooksma; need voolavad mägede vahel.
104:11 Nad joodavad kõiki metsloomi; metseeslid kustutavad seal oma janu.
104:12 Taeva linnud asuvad elama nende äärde, okste vahel nad teevad häält.
104:13 Sa joodad mägesid oma ülemistest tubadest; sinu tööde viljast toidab ennast maa.
104:14 Sa lased tärgata rohu loomadele ja orased inimeste tarbeks, et tuua leiba välja maa seest
104:15 ja veini, mis rõõmustab inimese südant; õli, et panna tema pale läikima; ja leiba, et kinnitada inimese südant.
104:16 Issanda puud saavad toidust küllalt, Liibanoni seedrid, mis ta on istutanud,
104:17 kus linnud pesitsevad; toonekurgedel on majad küpresside otsas.
104:18 Kõrged mäed on kaljukitsedele, kaljud mäkradele varjupaigaks.
104:19 Ta on teinud kuu aegade näitajaks, päike teab oma loojakut.
104:20 Kui sa teed pimeduse, siis tuleb öö ja kõik metsloomad roomavad välja.
104:21 Noored lõvid möirgavad saaki ning nõuavad Jumalalt oma toidust.
104:22 Päike tõuseb, nemad koristavad end ja heidavad maha oma asemeile.
104:23 Siis väljub inimene oma tööle ja oma tegemistele õhtuni.
104:24 Kui palju on sinu töid, Issand! Sa oled nad kõik teinud targasti. Maa on täis sinu looduid.
104:25 Siin on meri, suur ja lai; seal kubiseb lugemata palju loomi, pisikesi ja suuri;
104:26 seal ujuvad laevad; seal on Leviatan, kelle sa oled valmistanud endale mängima.
104:27 Kõik nad ootavad sind, et sa neile annaksid nende toidu omal ajal.
104:28 Sa annad neile, ja nad korjavad kokku; sina avad oma käe, ja nende kõhud saavad täis head.
104:29 Sa peidad oma palge, ja nad ehmuvad; sa võtad ära nende hingeõhu, nad heidavad hinge ning pöörduvad tagasi põrmu.
104:30 Sa läkitad välja oma vaimu, ja nad luuakse, ja sina uuendad maa näo.
104:31 Kestku Issanda au igavesti! Issand rõõmustagu oma tegudest,
104:32 tema, kes vaatab ilmamaad, nõnda et see vabiseb, kes puudutab mägesid, ja need suitsevad.
104:33 Ma tahan laulda Issandale oma eluaja ja mängida oma Jumalale, niikaua kui ma olen elus.
104:34 Olgu mu mõlgutus armas tema meelest; mina rõõmutsen Issandas.
104:35 Kadugu patused maa pealt ja õelaid ärgu olgu enam! Kiida, mu hing, Issandat! Halleluuja!
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible