Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 103
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
103:0
103:1
см.:Пс.102:1:22;
103:2
см.:Быт.1:3:6:8;
103:5
103:6
103:8
103:9
см.:Иов.38:10-11;
103:11
103:12
103:13
103:16
103:17
103:18
103:19
103:23
103:31
103:34
Псалом 104
104:0
104:4
104:5
104:6
104:7
104:11
104:12
104:15
см.:1Пар.16:22;
104:19
104:22
104:35
104:44
104:45
[Псалом Давида о сотворении мира.]
1 Благослови, душа моя, Господа, Творца и Промыслителя. Ты сотворил свет, облако, огонь и все стихии; 5 воду и землю, назначил им пределы; 10 произвел источники, растения, животных; 14 создал нужное для питания, всем назначил места обитания. 19 Воды и земли полны жизни и движения 27 и всё живое питается Твоими дарами, поддерживается Твоей силой. 33 Буду воспевать Бога, да не будет беззаконных на земле.
Благослови, душа моя, Господа! Господи, Боже мой! Ты дивно велик, Ты облечен славою и величием;
Ты одеваешься светом, как ризою, простираешь небеса, как шатер;
устрояешь над водами горние чертоги Твои, делаешь облака Твоею колесницею, шествуешь на крыльях ветра.
Ты творишь ангелами Твоими духов, служителями Твоими – огонь пылающий.
Ты поставил землю на твердых основах: не поколеблется она во веки и веки.
Бездною, как одеянием, покрыл Ты ее, на горах стоят воды.
От прещения Твоего бегут они, от гласа грома Твоего быстро уходят;
восходят на горы, нисходят в долины, на место, которое Ты назначил для них.
Ты положил предел, которого не перейдут, и не возвратятся покрыть землю.
Ты послал источники в долины: между горами текут [воды],
поят всех полевых зверей; дикие ослы утоляют жажду свою.
При них обитают птицы небесные, из среды ветвей издают голос.
Ты напояешь горы с высот Твоих, плодами дел Твоих насыщается земля.
Ты произращаешь траву для скота, и зелень на пользу человека, чтобы произвести из земли пищу,
и вино, которое веселит сердце человека, и елей, от которого блистает лице его, и хлеб, который укрепляет сердце человека.
Насыщаются древа Господа, кедры Ливанские, которые Он насадил;
на них гнездятся птицы: ели – жилище аисту,
высокие горы – сернам; каменные утесы – убежище зайцам.
Он сотворил луну для указания времен, солнце знает свой запад.
Ты простираешь тьму и бывает ночь: во время нее бродят все лесные звери;
львы рыкают о добыче и просят у Бога пищу себе.
Восходит солнце, [и] они собираются и ложатся в свои логовища;
выходит человек на дело свое и на работу свою до вечера.
Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих.
Это – море великое и пространное: там пресмыкающиеся, которым нет числа, животные малые с большими;
там плавают корабли, там этот левиафан, которого Ты сотворил играть в нем.
Все они от Тебя ожидают, чтобы Ты дал им пищу их в свое время.
Даешь им – принимают, отверзаешь руку Твою – насыщаются благом;
скроешь лице Твое – мятутся, отнимешь дух их – умирают и в персть свою возвращаются;
пошлешь дух Твой – созидаются, и Ты обновляешь лице земли.
Да будет Господу слава во веки; да веселится Господь о делах Своих!
Призирает на землю, и она трясется; прикасается к горам, и дымятся.
Буду петь Господу во всю жизнь мою, буду петь Богу моему, доколе есмь.
Да будет благоприятна Ему песнь моя; буду веселиться о Господе.
Да исчезнут грешники с земли, и беззаконных да не будет более. Благослови, душа моя, Господа! Аллилуия!
1 Славьте Господа среди народов и всегда ищите лица Его. 5 Вспоминайте о чудесах, которые Он изливал на семя Авраамово. 8 Он хранит завет, данный Аврааму и всему Израилю. 12 Господь никому не позволял обижать их. 17 Во время голода переселился Иаков в землю Хамову. 24 Бог размножил народ Свой, но египтяне стали теснить его, и Господь послал Моисея. 39 Господь неоднократно совершал чудесные дела для них и вселил их в землю народов, чтобы они «соблюдали уставы Его и хранили законы Его».
Славьте Господа; призывайте имя Его; возвещайте в народах дела Его;
воспойте Ему и пойте Ему; поведайте о всех чудесах Его.
Хвалитесь именем Его святым; да веселится сердце ищущих Господа.
Ищите Господа и силы Его, ищите лица Его всегда.
Воспоминайте чудеса Его, которые сотворил, знамения Его и суды уст Его,
вы, семя Авраамово, рабы Его, сыны Иакова, избранные Его.
Он Господь Бог наш: по всей земле суды Его.
Вечно помнит завет Свой, слово, [которое] заповедал в тысячу родов,
которое завещал Аврааму, и клятву Свою Исааку,
и поставил то Иакову в закон и Израилю в завет вечный,
говоря: «тебе дам землю Ханаанскую в удел наследия вашего».
Когда их было еще мало числом, очень мало, и они были пришельцами в ней
и переходили от народа к народу, из царства к иному племени,
никому не позволял обижать их и возбранял о них царям:
«не прикасайтесь к помазанным Моим, и пророкам Моим не делайте зла».
И призвал голод на землю; всякий стебель хлебный истребил.
Послал пред ними человека: в рабы продан был Иосиф.
Стеснили оковами ноги его; в железо вошла душа его,
доколе исполнилось слово Его: слово Господне испытало его.
Послал царь, и разрешил его владетель народов и освободил его;
поставил его господином над домом своим и правителем над всем владением своим,
чтобы он наставлял вельмож его по своей душе и старейшин его учил мудрости.
Тогда пришел Израиль в Египет, и переселился Иаков в землю Хамову.
И весьма размножил Бог народ Свой и сделал его сильнее врагов его.
Возбудил в сердце их ненависть против народа Его и ухищрение против рабов Его.
Послал Моисея, раба Своего, Аарона, которого избрал.
Они показали между ними слова знамений Его и чудеса [Его] в земле Хамовой.
Послал тьму и сделал мрак, и не воспротивились слову Его.
Преложил воду их в кровь, и уморил рыбу их.
Земля их произвела множество жаб даже в спальне царей их.
Он сказал, и пришли разные насекомые, скнипы во все пределы их.
Вместо дождя послал на них град, палящий огонь на землю их,
и побил виноград их и смоковницы их, и сокрушил дерева в пределах их.
Сказал, и пришла саранча и гусеницы без числа;
и съели всю траву на земле их, и съели плоды на полях их.
И поразил всякого первенца в земле их, начатки всей силы их.
И вывел Израильтян с серебром и золотом, и не было в коленах их болящего.
Обрадовался Египет исшествию их; ибо страх от них напал на него.
Простер облако в покров [им] и огонь, чтобы светить [им] ночью.
Просили, и Он послал перепелов, и хлебом небесным насыщал их.
Разверз камень, и потекли воды, потекли рекою по местам сухим,
ибо вспомнил Он святое слово Свое к Аврааму, рабу Своему,
и вывел народ Свой в радости, избранных Своих в веселии,
и дал им земли народов, и они наследовали труд иноплеменных,
чтобы соблюдали уставы Его и хранили законы Его. Аллилуия!
Псало́мъ Дави́ду, о мiрстѣ́мъ бытiи́.
Благослови́, душе́ моя́, Го́спода. Го́споди Бо́же мо́й, возвели́чился еси́ зѣло́: во исповѣ́данiе и въ велелѣ́поту обле́клся еси́:
одѣя́йся свѣ́томъ я́ко ри́зою, простира́яй не́бо я́ко ко́жу:
покрыва́яй вода́ми превы́спренняя Своя́, полага́яй о́блаки на восхожде́нiе Свое́, ходя́й на крилу́ вѣ́треню:
творя́й а́нгелы Своя́ ду́хи, и слуги́ Своя́ пла́мень о́гненный:
основа́яй зе́млю на тве́рди ея́: не преклони́тся въ вѣ́къ вѣ́ка.
Бе́здна я́ко ри́за одѣя́нiе ея́, на гора́хъ ста́нутъ во́ды:
от запреще́нiя Твоего́ побѣ́гнутъ, от гла́са гро́ма Твоего́ убоя́тся.
Восхо́дятъ го́ры, и низхо́дятъ поля́, въ мѣ́сто е́же основа́лъ еси́ и́мъ.
Предѣ́лъ положи́лъ еси́, его́же не пре́йдутъ, ниже́ обратя́тся покры́ти зе́млю.
Посыла́яй исто́чники въ де́брехъ, посредѣ́ го́ръ про́йдутъ во́ды.
Напая́ютъ вся́ звѣ́ри се́лныя, жду́тъ {воспрiи́мутъ} она́гри въ жа́жду свою́.
На ты́хъ пти́цы небе́сныя привита́ютъ: от среды́ ка́менiя дадя́тъ гла́съ.
Напая́яй го́ры от превы́спреннихъ Свои́хъ: от плода́ дѣ́лъ Твои́хъ насы́тится земля́.
Прозяба́яй траву́ ското́мъ, и зла́къ на слу́жбу человѣ́комъ, извести́ хлѣ́бъ от земли́:
и вино́ весели́тъ се́рдце человѣ́ка, ума́стити лице́ еле́емъ: и хлѣ́бъ се́рдце человѣ́ка укрѣпи́тъ.
Насы́тятся древа́ польска́я, ке́дри Лива́нстiи, и́хже еси́ насади́лъ:
та́мо пти́цы вогнѣздя́тся, ероді́ево жили́ще предводи́телствуетъ и́ми.
Го́ры высо́кiя еле́немъ, ка́мень прибѣ́жище за́яцемъ.
Сотвори́лъ е́сть луну́ во времена́: со́лнце позна́ за́падъ сво́й.
Положи́лъ еси́ тму́, и бы́сть но́щь, въ не́йже про́йдутъ вси́ звѣ́рiе дубра́внiи,
ски́мни рыка́ющiи восхи́тити и взыска́ти от Бо́га пи́щу себѣ́.
Возсiя́ со́лнце, и собра́шася, и въ ло́жахъ свои́хъ ля́гутъ.
Изы́детъ человѣ́къ на дѣ́ло свое́ и на дѣ́ланiе свое́ до ве́чера.
Я́ко возвели́чишася дѣла́ Твоя́, Го́споди: вся́ прему́дростiю сотвори́лъ еси́: испо́лнися земля́ тва́ри Твоея́.
Сiе́ мо́ре вели́кое и простра́нное: та́мо га́ди, и́хже нѣ́сть числа́, живо́тная ма́лая съ вели́кими:
та́мо корабли́ препла́ваютъ, змі́й се́й, его́же созда́лъ еси́ руга́тися ему́.
Вся́ къ Тебѣ́ ча́ютъ, да́ти пи́щу и́мъ во бла́го вре́мя.
Да́вшу Тебѣ́ и́мъ, соберу́тъ: отве́рзшу Тебѣ́ ру́ку, вся́ческая испо́лнятся бла́гости:
отвра́щшу же Тебѣ́ лице́, возмяту́тся: отъи́меши ду́хъ и́хъ, и изче́знутъ и въ пе́рсть свою́ возвратя́тся:
по́слеши ду́ха Твоего́, и сози́ждутся, и обнови́ши лице́ земли́.
Бу́ди сла́ва Госпо́дня во вѣ́ки: возвесели́тся Госпо́дь о дѣ́лѣхъ Свои́хъ:
призира́яй на зе́млю и творя́й ю́ трясти́ся: прикаса́яйся гора́мъ, и дымя́тся.
Воспою́ Го́сподеви въ животѣ́ мое́мъ, пою́ Бо́гу моему́, до́ндеже е́смь:
да услади́тся Ему́ бесѣ́да моя́, а́зъ же возвеселю́ся о Го́сподѣ.
Да изче́знутъ грѣ́шницы от земли́, и беззако́нницы, я́коже не бы́ти и́мъ. Благослови́, душе́ моя́, Го́спода.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви и призыва́йте и́мя Его́, возвѣсти́те во язы́цѣхъ дѣла́ Его́:
воспо́йте Ему́ и по́йте Ему́, повѣ́дите вся́ чудеса́ Его́.
Хвали́теся о и́мени святѣ́мъ Его́: да возвесели́тся се́рдце и́щущихъ Го́спода:
взыщи́те Го́спода и утверди́теся, взыщи́те лица́ Его́ вы́ну.
Помяни́те чудеса́ Его́, я́же сотвори́, чудеса́ Его́ и судьбы́ у́стъ Его́,
сѣ́мя Авраа́мле раби́ Его́, сы́нове Иа́ковли избра́ннiи Его́.
То́й Госпо́дь Бо́гъ на́шъ: по все́й земли́ судьбы́ Его́.
Помяну́ въ вѣ́къ завѣ́тъ Сво́й, сло́во, е́же заповѣ́да въ ты́сящы родо́въ,
е́же завѣща́ Авраа́му, и кля́тву Свою́ Исаа́ку:
и поста́ви ю́ Иа́кову въ повелѣ́нiе и Изра́илю въ завѣ́тъ вѣ́ченъ,
глаго́ля: тебѣ́ да́мъ зе́млю Ханаа́ню, у́же достоя́нiя ва́шего.
Внегда́ бы́ти и́мъ ма́лымъ число́мъ, малѣ́йшымъ и прише́лцемъ въ не́й,
и преидо́ша от язы́ка въ язы́къ и от ца́рствiя въ лю́ди и́ны:
не оста́ви человѣ́ка оби́дѣти и́хъ и обличи́ о ни́хъ цари́:
не прикаса́йтеся пома́заннымъ Мои́мъ, и во проро́цѣхъ Мои́хъ не лука́внуйте.
И призва́ гла́дъ на зе́млю: вся́ко утвержде́нiе хлѣ́бное сотры́.
Посла́ предъ ни́ми человѣ́ка: въ раба́ про́данъ бы́сть Ио́сифъ.
Смири́ша во око́вахъ но́зѣ его́, желѣ́зо про́йде душа́ его́,
до́ндеже прiи́де сло́во Его́: сло́во Госпо́дне разжже́ его́.
Посла́ ца́рь и разрѣши́ его́: кня́зь люді́й, и оста́ви {отпусти́} его́.
Поста́ви его́ господи́на до́му своему́ и кня́зя всему́ стяжа́нiю своему́,
наказа́ти кня́зи его́ я́ко себе́ и ста́рцы его́ умудри́ти.
И вни́де Изра́иль во Еги́петъ, и Иа́ковъ прише́лствова въ зе́млю Ха́мову.
И возрасти́ лю́ди Своя́ зѣло́ и укрѣпи́ я́ па́че враго́въ и́хъ.
Преврати́ се́рдце и́хъ возненави́дѣти лю́ди Его́, ле́сть сотвори́ти въ рабѣ́хъ Его́.
Посла́ Моисе́а раба́ Своего́, Ааро́на, его́же избра́ Себѣ́:
положи́ въ ни́хъ словеса́ зна́менiй Свои́хъ и чуде́съ Свои́хъ въ земли́ Ха́мовѣ.
Посла́ тму́ и помрачи́, я́ко преогорчи́ша словеса́ Его́.
Преложи́ во́ды и́хъ въ кро́вь и измори́ ры́бы и́хъ.
Воскипѣ́ земля́ и́хъ жа́бами въ сокро́вищницахъ царе́й и́хъ.
Рече́, и прiидо́ша пе́сiя му́хи и скни́пы во вся́ предѣ́лы и́хъ.
Положи́ дожди́ и́хъ гра́ды, о́гнь попаля́ющь въ земли́ и́хъ:
и порази́ виногра́ды и́хъ и смо́квы и́хъ, и сотры́ вся́кое дре́во предѣ́лъ и́хъ.
Рече́, и прiидо́ша пру́зи и гу́сеницы, и́мже не бѣ́ числа́,
и снѣдо́ша вся́ку траву́ въ земли́ и́хъ, и поядо́ша вся́къ пло́дъ земли́ и́хъ.
И порази́ вся́каго пе́рвенца въ земли́ и́хъ, нача́токъ вся́каго труда́ и́хъ:
и изведе́ я́ съ сребро́мъ и зла́томъ: и не бѣ́ въ колѣ́нѣхъ и́хъ боля́й.
Возвесели́ся Еги́петъ во исхожде́нiи и́хъ: я́ко нападе́ стра́хъ и́хъ на ня́.
Распростре́ о́блакъ въ покро́въ и́мъ, и о́гнь, е́же просвѣти́ти и́мъ но́щiю.
Проси́ша, и прiидо́ша кра́стели, и хлѣ́ба небе́снаго насы́ти я́:
разве́рзе ка́мень, и потеко́ша во́ды, потеко́ша въ безво́дныхъ рѣ́ки:
я́ко помяну́ сло́во свято́е Свое́, е́же ко Авраа́му рабу́ Своему́.
И изведе́ лю́ди Своя́ въ ра́дости и избра́нныя Своя́ въ весе́лiи.
И даде́ и́мъ страны́ язы́къ, и труды́ люді́й наслѣ́доваша:
я́ко да сохраня́тъ оправда́нiя Его́ и зако́на Его́ взы́щутъ.
Испанский Reina-Valera 1995
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
104:1 ¡Bendice, alma mía, a Jehová!Jehová, Dios mío, mucho te has engrandecido;
te has vestido de gloria y de magnificencia:
te has vestido de gloria y de magnificencia:
104:2 el que se cubre de luz como de vestidura,
que extiende los cielos como una cortina,
que extiende los cielos como una cortina,
104:3 que establece sus aposentos entre las aguas,
el que pone las nubes por su carroza,
el que anda sobre las alas del viento,
el que pone las nubes por su carroza,
el que anda sobre las alas del viento,
104:4 el que hace a los vientos sus mensajeros
y a las llamas de fuego sus ministros.
y a las llamas de fuego sus ministros.
104:5 Él fundó la tierra sobre sus cimientos;
no será jamás removida.
no será jamás removida.
104:6 Con el abismo, como con vestido, la cubriste;
sobre los montes estaban las aguas.
sobre los montes estaban las aguas.
104:7 A tu reprensión huyeron;
al sonido de tu trueno se apresuraron;
al sonido de tu trueno se apresuraron;
104:8 subieron los montes, descendieron los valles
al lugar que tú les fijaste.
al lugar que tú les fijaste.
104:9 Les pusiste un límite, el cual no traspasarán,
ni volverán a cubrir la tierra.
ni volverán a cubrir la tierra.
104:10 Tú eres el que viertes los manantiales en los arroyos;
van entre los montes,
van entre los montes,
104:11 dan de beber a todas las bestias del campo,
mitigan su sed los asnos monteses.
mitigan su sed los asnos monteses.
104:12 En sus orillas habitan las aves del cielo;
¡cantan entre las ramas!
¡cantan entre las ramas!
104:13 Él riega los montes desde sus aposentos;
del fruto de sus obras se sacia la tierra.
del fruto de sus obras se sacia la tierra.
104:14 Él hace brotar el heno para las bestias
y la hierba para el servicio del hombre,
para sacar el pan de la tierra,
y la hierba para el servicio del hombre,
para sacar el pan de la tierra,
104:15 el vino que alegra el corazón del hombre,
el aceite que hace brillar el rostro
y el pan que sustenta la vida del hombre.
el aceite que hace brillar el rostro
y el pan que sustenta la vida del hombre.
104:16 Se llenan de savia los árboles de Jehová,
los cedros del Líbano que él plantó.
los cedros del Líbano que él plantó.
104:17 Allí anidan las aves;
en las hayas hace su casa la cigüeña.
en las hayas hace su casa la cigüeña.
104:18 Los montes altos son para las cabras monteses;
las peñas, para madrigueras de los conejos.
las peñas, para madrigueras de los conejos.
104:19 Hizo la luna para los tiempos;
el sol conoce su ocaso.
el sol conoce su ocaso.
104:20 Pones las tinieblas, y es de noche;
en ella corretean todas las bestias de la selva.
en ella corretean todas las bestias de la selva.
104:21 Los leoncillos rugen tras la presa
y reclaman de Dios su comida.
y reclaman de Dios su comida.
104:22 Sale el sol, se recogen
y se echan en sus cuevas.
y se echan en sus cuevas.
104:23 Sale el hombre a su labor
y a su labranza hasta la tarde.
y a su labranza hasta la tarde.
104:24 ¡Cuán innumerables son tus obras, Jehová!
Hiciste todas ellas con sabiduría;
¡la tierra está llena de tus beneficios!
Hiciste todas ellas con sabiduría;
¡la tierra está llena de tus beneficios!
104:25 He allí el grande y ancho mar,
en donde se mueven seres innumerables,
seres pequeños y grandes.
en donde se mueven seres innumerables,
seres pequeños y grandes.
104:26 Allí lo surcan las naves;
allí este Leviatán que hiciste para que jugara en él.
allí este Leviatán que hiciste para que jugara en él.
104:27 Todos ellos esperan en ti,
para que les des la comida a su tiempo.
para que les des la comida a su tiempo.
104:28 Tú les das y ellos recogen;
abres tu mano y se sacian de bien.
abres tu mano y se sacian de bien.
104:29 Escondes tu rostro, se turban;
les quitas el hálito, dejan de ser
y vuelven al polvo.
les quitas el hálito, dejan de ser
y vuelven al polvo.
104:30 Envías tu espíritu, son creados
y renuevas la faz de la tierra.
y renuevas la faz de la tierra.
104:31 ¡Sea la gloria de Jehová para siempre!
¡Alégrese Jehová en sus obras!
¡Alégrese Jehová en sus obras!
104:32 Él mira a la tierra y ella tiembla;
toca los montes y humean.
toca los montes y humean.
104:33 A Jehová cantaré en mi vida;
a mi Dios cantaré salmos mientras viva.
a mi Dios cantaré salmos mientras viva.
104:34 Dulce será mi meditación en él;
yo me regocijaré en Jehová.
yo me regocijaré en Jehová.
104:35 ¡Sean consumidos de la tierra los pecadores
y los impíos dejen de ser!¡Bendice, alma mía, a Jehová!
¡Aleluya!
y los impíos dejen de ser!¡Bendice, alma mía, a Jehová!
¡Aleluya!
105:1 ¡Alabad a Jehová, invocad su nombre,
dad a conocer sus obras entre los pueblos!
dad a conocer sus obras entre los pueblos!
105:2 ¡Cantadle, cantadle salmos!
Hablad de todas sus maravillas.
Hablad de todas sus maravillas.
105:3 Gloriaos en su santo nombre;
alégrese el corazón de los que buscan a Jehová.
alégrese el corazón de los que buscan a Jehová.
105:4 ¡Buscad a Jehová y su poder;
buscad siempre su rostro!
buscad siempre su rostro!
105:5 Acordaos de las maravillas que él ha hecho,
de sus prodigios y de los juicios de su boca,
de sus prodigios y de los juicios de su boca,
105:6 vosotros, descendencia de Abraham su siervo,
hijos de Jacob, sus escogidos.
hijos de Jacob, sus escogidos.
105:7 Él es Jehová, nuestro Dios;
en toda la tierra están sus juicios.
en toda la tierra están sus juicios.
105:8 Se acordó para siempre de su pacto;
de la palabra que mandó para mil generaciones,
de la palabra que mandó para mil generaciones,
105:9 la cual concertó con Abraham,
y de su juramento a Isaac.
y de su juramento a Isaac.
105:10 La estableció a Jacob por decreto,
a Israel por pacto sempiterno,
a Israel por pacto sempiterno,
105:11 diciendo: «A ti te daré la tierra de Canaán
como porción de vuestra heredad.»
como porción de vuestra heredad.»
105:12 Cuando ellos eran pocos en número
y forasteros en ella,
y forasteros en ella,
105:13 y andaban de nación en nación,
de un reino a otro pueblo,
de un reino a otro pueblo,
105:14 no consintió que nadie los agraviara,
y por causa de ellos castigó a los reyes.
y por causa de ellos castigó a los reyes.
105:15 «No toquéis —dijo— a mis ungidos,
ni hagáis mal a mis profetas.»
ni hagáis mal a mis profetas.»
105:16 Trajo hambre sobre la tierra
y cortó todo sustento de pan.
y cortó todo sustento de pan.
105:17 Envió a un hombre delante de ellos;
a José, que fue vendido como esclavo.
a José, que fue vendido como esclavo.
105:18 Afligieron sus pies con grillos;
en cárcel fue puesta su persona.
en cárcel fue puesta su persona.
105:19 Hasta la hora en que se cumplió su palabra,
el dicho de Jehová lo probó.
el dicho de Jehová lo probó.
105:20 Envió el rey y lo soltó;
el señor de los pueblos lo dejó ir libre.
el señor de los pueblos lo dejó ir libre.
105:21 Lo puso por señor de su casa,
y por gobernador de todas sus posesiones,
y por gobernador de todas sus posesiones,
105:22 para regir a sus grandes como él quisiera
y enseñar a sus ancianos sabiduría.
y enseñar a sus ancianos sabiduría.
105:23 Después entró Israel en Egipto,
Jacob moró en la tierra de Cam.
Jacob moró en la tierra de Cam.
105:24 Y multiplicó su pueblo en gran manera
y lo hizo más fuerte que sus enemigos.
y lo hizo más fuerte que sus enemigos.
105:25 Cambió el corazón de ellos para que aborrecieran a su pueblo,
para que contra sus siervos pensaran mal.
para que contra sus siervos pensaran mal.
105:26 Envió a su siervo Moisés
y a Aarón, al cual escogió.
y a Aarón, al cual escogió.
105:27 Puso en ellos las palabras de sus señales,
y sus prodigios en la tierra de Cam.
y sus prodigios en la tierra de Cam.
105:28 Envió tinieblas que lo oscurecieron todo;
no fueron rebeldes a su palabra.
no fueron rebeldes a su palabra.
105:29 Volvió sus aguas en sangre
y mató sus peces.
y mató sus peces.
105:30 Su tierra produjo ranas
hasta en las cámaras de sus reyes.
hasta en las cámaras de sus reyes.
105:31 Habló, y vinieron enjambres de moscas
y piojos en todo su territorio.
y piojos en todo su territorio.
105:32 Les dio granizo por lluvia
y llamas de fuego en su tierra.
y llamas de fuego en su tierra.
105:33 Destrozó sus viñas y sus higueras,
y quebró los árboles de su territorio.
y quebró los árboles de su territorio.
105:34 Habló, y vinieron langostas
y pulgón sin número;
y pulgón sin número;
105:35 y se comieron toda la hierba de su país,
devoraron el fruto de su tierra.
devoraron el fruto de su tierra.
105:36 Hirió de muerte a todos los primogénitos en su tierra,
las primicias de toda su fuerza.
las primicias de toda su fuerza.
105:37 Los sacó con plata y oro
y no hubo en sus tribus enfermo.
y no hubo en sus tribus enfermo.
105:38 Egipto se alegró de que salieran
porque su terror había caído sobre ellos.
porque su terror había caído sobre ellos.
105:39 Extendió una nube por cubierta
y fuego para alumbrar la noche.
y fuego para alumbrar la noche.
105:40 Pidieron, e hizo venir codornices;
y los sació con pan del cielo.
y los sació con pan del cielo.
105:41 Abrió la peña y fluyeron aguas;
corrieron por los sequedales como un río,
corrieron por los sequedales como un río,
105:42 porque se acordó de su santa palabra
dada a Abraham su siervo.
dada a Abraham su siervo.
105:43 Sacó a su pueblo con gozo;
con júbilo a sus escogidos.
con júbilo a sus escogidos.
105:44 Les dio las tierras de las naciones
y las labores de los pueblos heredaron,
y las labores de los pueblos heredaron,
105:45 para que guardaran sus estatutos
y cumplieran sus leyes.¡Aleluya!
y cumplieran sus leyes.¡Aleluya!