Скрыть
104:0
104:4
104:5
104:6
104:7
104:11
104:12
104:19
104:22
104:35
104:44
104:45
Псалом 105 
105:0
105:8
105:12
105:18
105:21
105:22
105:27
105:29
105:33
105:38
105:39
105:41
105:42
105:43
105:44
105:46
Псалом 106 
106:0
106:3
106:5
106:7
106:8
106:11
106:13
106:14
106:15
106:17
106:19
106:21
106:23
106:26
106:28
106:30
106:31
106:32
106:33
106:36
106:37
106:38
Псалом 113 
113:0
113:2
113:6
113:7
113:15
113:18
113:19
113:20
113:21
113:22
113:23
Псалом 114 
114:0
114:1
114:4
114:7
114:9
Церковнославянский (рус)
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви и при­­зыва́йте и́мя Его́, воз­вѣсти́те во язы́цѣхъ дѣла́ Его́:
воспо́йте Ему́ и по́йте Ему́, повѣ́дите вся́ чудеса́ Его́.
Хвали́теся о и́мени святѣ́мъ Его́: да воз­весели́т­ся се́рдце и́щущихъ Го́спода:
взыщи́те Го́спода и утверди́теся, взыщи́те лица́ Его́ вы́ну.
Помяни́те чудеса́ Его́, я́же сотвори́, чудеса́ Его́ и судьбы́ у́стъ Его́,
сѣ́мя Авраа́мле раби́ Его́, сы́нове Иа́ковли избра́н­нiи Его́.
То́й Госпо́дь Бо́гъ на́шъ: по все́й земли́ судьбы́ Его́.
Помяну́ въ вѣ́къ завѣ́тъ Сво́й, сло́во, е́же заповѣ́да въ ты́сящы родо́въ,
е́же завѣща́ Авраа́му, и кля́тву Свою́ Исаа́ку:
и поста́ви ю́ Иа́кову въ повелѣ́нiе и Изра́илю въ завѣ́тъ вѣ́ченъ,
глаго́ля: тебѣ́ да́мъ зе́млю Ханаа́ню, у́же достоя́нiя ва́­шего.
Внегда́ бы́ти и́мъ ма́лымъ число́мъ, малѣ́йшымъ и при­­ше́лцемъ въ не́й,
и преидо́ша от­ язы́ка въ язы́къ и от­ ца́р­ст­вiя въ лю́ди и́ны:
не оста́ви человѣ́ка оби́дѣти и́хъ и обличи́ о ни́хъ цари́:
не при­­каса́йтеся пома́зан­нымъ Мо­и́мъ, и во проро́цѣхъ Мо­и́хъ не лука́внуйте.
И при­­зва́ гла́дъ на зе́млю: вся́ко утвержде́нiе хлѣ́бное сотры́.
Посла́ предъ ни́ми человѣ́ка: въ раба́ про́данъ бы́сть Ио́сифъ.
Смири́ша во око́вахъ но́зѣ его́, желѣ́зо про́йде душа́ его́,
до́ндеже прiи́де сло́во Его́: сло́во Госпо́дне разжже́ его́.
Посла́ ца́рь и разрѣши́ его́: кня́зь люді́й, и оста́ви {от­пусти́} его́.
Поста́ви его́ господи́на до́му сво­ему́ и кня́зя всему́ стяжа́нiю сво­ему́,
наказа́ти кня́зи его́ я́ко себе́ и ста́рцы его́ умудри́ти.
И вни́де Изра́иль во Еги́петъ, и Иа́ковъ при­­ше́л­ст­вова въ зе́млю Ха́мову.
И воз­расти́ лю́ди Своя́ зѣло́ и укрѣпи́ я́ па́че враго́въ и́хъ.
Преврати́ се́рдце и́хъ воз­ненави́дѣти лю́ди Его́, ле́сть сотвори́ти въ рабѣ́хъ Его́.
Посла́ Моисе́а раба́ Сво­его́, Ааро́на, его́же избра́ Себѣ́:
положи́ въ ни́хъ словеса́ зна́менiй Сво­и́хъ и чуде́съ Сво­и́хъ въ земли́ Ха́мовѣ.
Посла́ тму́ и помрачи́, я́ко преогорчи́ша словеса́ Его́.
Преложи́ во́ды и́хъ въ кро́вь и измори́ ры́бы и́хъ.
Воскипѣ́ земля́ и́хъ жа́бами въ сокро́вищницахъ царе́й и́хъ.
Рече́, и прiидо́ша пе́сiя му́хи и скни́пы во вся́ предѣ́лы и́хъ.
Положи́ дожди́ и́хъ гра́ды, о́гнь попаля́ющь въ земли́ и́хъ:
и порази́ виногра́ды и́хъ и смо́квы и́хъ, и сотры́ вся́кое дре́во предѣ́лъ и́хъ.
Рече́, и прiидо́ша пру́зи и гу́сеницы, и́мже не бѣ́ числа́,
и снѣдо́ша вся́ку траву́ въ земли́ и́хъ, и поядо́ша вся́къ пло́дъ земли́ и́хъ.
И порази́ вся́каго пе́рвенца въ земли́ и́хъ, нача́токъ вся́каго труда́ и́хъ:
и изведе́ я́ съ сребро́мъ и зла́томъ: и не бѣ́ въ колѣ́нѣхъ и́хъ боля́й.
Возвесели́ся Еги́петъ во исхожде́нiи и́хъ: я́ко нападе́ стра́хъ и́хъ на ня́.
Распростре́ о́блакъ въ покро́въ и́мъ, и о́гнь, е́же просвѣти́ти и́мъ но́щiю.
Проси́ша, и прiидо́ша кра́стели, и хлѣ́ба небе́снаго насы́ти я́:
разве́рзе ка́мень, и потеко́ша во́ды, потеко́ша въ безво́дныхъ рѣ́ки:
я́ко помяну́ сло́во свято́е Свое́, е́же ко Авраа́му рабу́ Сво­ему́.
И изведе́ лю́ди Своя́ въ ра́дости и избра́н­ныя Своя́ въ весе́лiи.
И даде́ и́мъ страны́ язы́къ, и труды́ люді́й наслѣ́доваша:
я́ко да сохраня́тъ оправда́нiя Его́ и зако́на Его́ взы́щутъ.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Кто́ воз­глаго́летъ си́лы Госпо́дни, слы́шаны сотвори́тъ вся́ хвалы́ Его́?
Блаже́ни храня́щiи су́дъ и творя́щiи пра́вду во вся́кое вре́мя.
Помяни́ на́съ, Го́споди, во благоволе́нiи люді́й Тво­и́хъ, посѣти́ на́съ спасе́нiемъ Тво­и́мъ,
ви́дѣти во бла́гости избра́н­ныя Твоя́, воз­весели́тися въ весе́лiи язы́ка Тво­его́, хвали́тися съ достоя́нiемъ Тво­и́мъ.
Согрѣши́хомъ со отцы́ на́шими, беззако́н­новахомъ, непра́вдовахомъ:
отцы́ на́ши во Еги́птѣ не разумѣ́ша чуде́съ Тво­и́хъ, ни помяну́ша мно́же­ст­ва ми́лости Тво­ея́: и преогорчи́ша восходя́ще въ Чермно́е мо́ре.
И спасе́ и́хъ и́мене Сво­его́ ра́ди, сказа́ти си́лу Свою́:
и запрети́ Чермно́му мо́рю, и изся́че: и наста́ви {преведе́} я́ въ бе́зднѣ я́ко въ пусты́ни.
И спасе́ я́ изъ руки́ ненави́дящихъ и изба́ви я́ изъ руки́ враго́въ.
Покры́ вода́ стужа́ющыя и́мъ: ни еди́нъ от­ ни́хъ избы́сть.
И вѣ́роваша словеси́ Его́ и воспѣ́ша хвалу́ Его́.
Ускори́ша, забы́ша дѣла́ Его́, не стерпѣ́ша совѣ́та Его́:
и похотѣ́ша жела́нiю въ пусты́ни и искуси́ша Бо́га въ безво́днѣй.
И даде́ и́мъ проше́нiе и́хъ, посла́ сы́тость въ ду́шы и́хъ.
И прогнѣ́ваша Моисе́а въ стану́, Ааро́на свята́го Госпо́дня.
Отве́рзеся земля́ и пожре́ Даѳа́на и покры́ на со́нмищи Авиро́на:
и разжже́ся о́гнь въ со́нмѣ и́хъ, пла́мень попали́ грѣ́шники.
И сотвори́ша телца́ въ Хори́вѣ и поклони́шася истука́н­ному:
и измѣни́ша сла́ву Его́ въ подо́бiе телца́ яду́щаго траву́.
И забы́ша Бо́га спаса́ющаго и́хъ, сотво́ршаго ве́лiя во Еги́птѣ,
чудеса́ въ земли́ Ха́мовѣ, стра́шная въ мо́ри Чермнѣ́мъ.
И рече́ потреби́ти и́хъ, а́ще не бы́ Моисе́й избра́н­ный Его́ ста́лъ въ сокруше́нiи предъ Ни́мъ, воз­врати́ти я́рость Его́, да не погуби́тъ и́хъ.
И уничижи́ша зе́млю жела́н­ную, не я́ша вѣ́ры словеси́ Его́:
и поропта́ша въ селе́нiихъ сво­и́хъ, не услы́шаша гла́са Госпо́дня.
И воз­дви́же ру́ку Свою́ на ня́, низложи́ти я́ въ пусты́ни,
и низложи́ти сѣ́мя и́хъ во язы́цѣхъ, и расточи́ти я́ въ страны́.
И при­­части́шася Веельфего́ру и снѣдо́ша же́ртвы ме́ртвыхъ:
и раздражи́ша Его́ въ начина́нiихъ сво­и́хъ, и умно́жися въ ни́хъ паде́нiе.
И ста́ Финее́съ и уми́лостиви, и преста́ сѣ́чь:
и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду, въ ро́дъ и ро́дъ до вѣ́ка.
И прогнѣ́ваша Его́ на водѣ́ Прерѣка́нiя, и озло́бленъ бы́сть Моисе́й и́хъ ра́ди:
я́ко преогорчи́ша ду́хъ его́ и ра́зн­ствова устна́ма сво­и́ма.
Не потреби́ша язы́ки, я́же рече́ Госпо́дь и́мъ.
И смѣси́шася во язы́цѣхъ и навыко́ша дѣло́мъ и́хъ:
и порабо́таша истука́н­нымъ и́хъ, и бы́сть и́мъ въ собла́знъ.
И пожро́ша сы́ны своя́ и дще́ри своя́ бѣсово́мъ,
и пролiя́ша кро́вь непови́н­ную, кро́вь сыно́въ сво­и́хъ и дще́рей, я́же пожро́ша истука́н­нымъ Ханаа́нскимъ: и убiе́на бы́сть земля́ и́хъ кровьми́
и оскверни́ся въ дѣ́лѣхъ и́хъ: и соблуди́ша въ начина́нiихъ сво­и́хъ.
И разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на лю́ди Своя́ и омерзи́ достоя́нiе Свое́:
и предаде́ я́ въ ру́ки враго́въ, и облада́ша и́ми ненави́дящiи и́хъ.
И стужи́ша и́мъ врази́ и́хъ: и смири́шася подъ рука́ми и́хъ.
Мно́жицею изба́ви я́: ті́и же преогорчи́ша Его́ совѣ́томъ сво­и́мъ, и смири́шася въ беззако́нiихъ сво­и́хъ.
И ви́дѣ Госпо́дь, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, внегда́ услы́шаше моле́нiе и́хъ:
и помяну́ завѣ́тъ Сво́й, и раска́яся по мно́же­ст­ву ми́лости Сво­ея́:
и даде́ я́ въ щедро́ты предъ всѣ́ми плѣни́в­шими я́.
Спаси́ ны, Го́споди, Бо́же на́шъ, и собери́ ны от­ язы́къ, исповѣ́датися и́мени Тво­ему́ свято́му, хвали́тися во хвалѣ́ Тво­е́й.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от­ вѣ́ка и до вѣ́ка. И реку́тъ вси́ лю́дiе: бу́ди, бу́ди.
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Да реку́тъ изба́влен­нiи Го́сподемъ, и́хже изба́ви изъ руки́ врага́,
и от­ стра́нъ собра́ и́хъ, от­ восто́къ и за́падъ, и сѣ́вера и мо́ря:
заблуди́ша въ пусты́ни безво́днѣй, пути́ гра́да оби́телнаго не обрѣто́ша:
а́лчуще и жа́ждуще, душа́ и́хъ въ ни́хъ изчезе́.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ изба́ви я́:
и наста́ви я́ на пу́ть пра́въ, вни́ти во гра́дъ оби́телный.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
я́ко насы́тилъ е́сть ду́шу тщу́, и ду́шу а́лчущу испо́лни бла́гъ:
сѣдя́щыя во тмѣ́ и сѣ́ни сме́ртнѣй, окова́н­ныя нището́ю и желѣ́зомъ,
я́ко преогорчи́ша словеса́ Бо́жiя, и совѣ́тъ Вы́шняго раздражи́ша.
И смири́ся въ трудѣ́хъ се́рдце и́хъ, и изнемого́ша, и не бѣ́ помага́яй.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ спасе́ я́:
и изведе́ я́ изъ тмы́ и сѣ́ни сме́ртныя, и у́зы и́хъ растерза́.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
я́ко сокруши́ врата́ мѣ́дная, и вереи́ желѣ́зныя сломи́.
Воспрiя́тъ я́ от­ пути́ беззако́нiя и́хъ: беззако́нiй бо ра́ди сво­и́хъ смири́шася.
Вся́каго бра́шна воз­гнуша́ся душа́ и́хъ, и при­­бли́жишася до вра́тъ сме́ртныхъ.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ спасе́ я́:
посла́ сло́во Свое́, и изцѣли́ я́, и изба́ви я́ от­ растлѣ́нiй и́хъ.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
и да пожру́тъ Ему́ же́ртву хвалы́ и да воз­вѣстя́тъ дѣла́ Его́ въ ра́дости.
Сходя́щiи въ мо́ре въ корабле́хъ, творя́щiи дѣ́ланiя въ вода́хъ мно́гихъ,
ті́и ви́дѣша дѣла́ Госпо́дня и чудеса́ Его́ во глубинѣ́.
Рече́, и ста́ ду́хъ бу́ренъ, и воз­несо́шася во́лны его́:
восхо́дятъ до небе́съ и низхо́дятъ до бе́зднъ: душа́ и́хъ въ злы́хъ та́яше:
смято́шася, подвиго́шася я́ко пiя́ный, и вся́ му́дрость и́хъ поглощена́ бы́сть.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ изведе́ я́:
и повелѣ́ бу́ри, и ста́ въ тишину́, и умолко́ша во́лны его́.
И воз­весели́шася, я́ко умолко́ша, и наста́ви я́ въ при­­ста́нище хотѣ́нiя Сво­его́.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
да воз­несу́тъ Его́ въ це́ркви людстѣ́й, и на сѣда́лищи ста́рецъ восхва́лятъ Его́.
Положи́лъ е́сть рѣ́ки въ пусты́ню и исхо́диша водна́я въ жа́жду,
зе́млю плодоно́сную въ сла́ность, от­ зло́бы живу́щихъ на не́й.
Положи́лъ е́сть пусты́ню во езе́ра водна́я и зе́млю безво́дную во исхо́дища водна́я.
И насели́ та́мо а́лчущыя, и соста́виша гра́ды оби́телны:
и насѣ́яша се́ла, и насади́ша виногра́ды, и сотвори́ша пло́дъ жи́тенъ.
И благослови́ я́, и умно́жишася зѣло́: и скоты́ и́хъ не ума́ли.
И ума́лишася и озло́бишася от­ ско́рби зо́лъ и болѣ́зни:
излiя́ся уничиже́нiе на кня́зи и́хъ, и облазни́ {заблужда́ти сотвори́} я́ по непрохо́днѣй, а не по пути́.
И помо́же убо́гу от­ нищеты́ и положи́ я́ко о́вцы оте́че­ст­вiя.
У́зрятъ пра́вiи и воз­веселя́т­ся, и вся́кое беззако́нiе загради́тъ уста́ своя́.
Кто́ прему́дръ и сохрани́тъ сiя́? И уразумѣ́ютъ ми́лости Госпо́дни.
Аллилу́iа.
Во исхо́дѣ Изра́илевѣ от­ Еги́пта, до́му Иа́ковля изъ люді́й ва́рваръ,
бы́сть Иуде́а святы́ня Его́, Изра́иль о́бласть Его́.
Мо́ре ви́дѣ и побѣже́, Иорда́нъ воз­врати́ся вспя́ть:
го́ры взыгра́шася я́ко овни́, и хо́лми я́ко а́гнцы о́вчiи.
Что́ ти е́сть, мо́ре, я́ко побѣ́гло еси́, и тебѣ́, Иорда́не, я́ко воз­врати́л­ся еси́ вспя́ть:
го́ры, я́ко взыгра́стеся я́ко овни́, и хо́лми я́ко а́гнцы о́вчiи.
От лица́ Госпо́дня подви́жеся земля́, от­ лица́ Бо́га Иа́ковля:
обра́щшаго ка́мень во езе́ра водна́я и несѣко́мый во исто́чники водны́я.
Не на́мъ, Го́споди, не на́мъ, но и́мени Тво­ему́ да́ждь сла́ву о ми́лости Тво­е́й и и́стинѣ Тво­е́й:
да не когда́ реку́тъ язы́цы: гдѣ́ е́сть Бо́гъ и́хъ?
Бо́гъ же на́шъ на небеси́ и на земли́, вся́ ели́ка восхотѣ́, сотвори́.
И́доли язы́къ сребро́ и зла́то, дѣла́ ру́къ человѣ́ческихъ:
уста́ и́мутъ, и не воз­глаго́лютъ: о́чи и́мутъ, и не у́зрятъ:
у́шы и́мутъ, и не услы́шатъ: но́здри и́мутъ, и не обоня́ютъ:
ру́цѣ и́мутъ, и не ося́жутъ: но́зѣ и́мутъ, и не по́йдутъ: не воз­глася́тъ горта́немъ сво­и́мъ.
Подо́бни и́мъ да бу́дутъ творя́щiи я́ и вси́ надѣ́ющiися на ня́.
До́мъ Изра́илевъ упова́ на Го́спода: помо́щникъ и защи́титель и́мъ е́сть.
До́мъ Ааро́нь упова́ на Го́спода: помо́щникъ и защи́титель и́мъ е́сть.
Боя́щiися Го́спода упова́ша на Го́спода: помо́щникъ и защи́титель и́мъ е́сть.
Госпо́дь помяну́въ ны́ благослови́лъ е́сть на́съ: благослови́лъ е́сть до́мъ Изра́илевъ, благослови́лъ е́сть до́мъ Ааро́нь,
благослови́лъ е́сть боя́щыяся Го́спода, ма́лыя съ вели́кими.
Да при­­ложи́тъ Госпо́дь на вы́, на вы́ и на сы́ны ва́шя:
благослове́ни вы́ Го́сподеви, сотво́ршему небо и зе́млю.
Не́бо небесе́ Го́сподеви, зе́млю же даде́ сыново́мъ человѣ́ческимъ.
Не ме́ртвiи восхва́лятъ Тя́, Го́споди, ниже́ вси́ низходя́щiи во а́дъ:
но мы́ живі́и благослови́мъ Го́спода от­ны́нѣ и до вѣ́ка.
Аллилу́iа.
Возлюби́хъ, я́ко услы́шитъ Госпо́дь гла́съ моле́нiя мо­его́,
я́ко при­­клони́ у́хо Свое́ мнѣ́: и во дни́ моя́ при­­зову́.
Объя́ша мя́ болѣ́зни сме́ртныя, бѣды́ а́довы обрѣто́ша мя́: ско́рбь и болѣ́знь обрѣто́хъ
и и́мя Госпо́дне при­­зва́хъ: 4о, Го́споди, изба́ви ду́шу мою́:
ми́лостивъ Госпо́дь и пра́веденъ, и Бо́гъ на́шъ ми́луетъ.
5Храня́й младе́нцы Госпо́дь: смири́хся, и спасе́ мя.
6Обрати́ся, душе́ моя́, въ поко́й тво́й, я́ко Госпо́дь благодѣ́й­ст­вова тя́:
7я́ко изъя́тъ ду́шу мою́ от­ сме́рти, о́чи мо­и́ от­ сле́зъ и но́зѣ мо­и́ от­ поползнове́нiя.
8Благо­угожду́ предъ Го́сподемъ во странѣ́ живы́хъ.
Синодальный
1 Славьте Господа среди народов и всегда ищите лица Его. 5 Вспоминайте о чудесах, которые Он изливал на семя Авраамово. 8 Он хранит завет, данный Аврааму и всему Израилю. 12 Господь никому не позволял обижать их. 17 Во время голода переселился Иаков в землю Хамову. 24 Бог размножил народ Свой, но египтяне стали теснить его, и Господь послал Моисея. 39 Господь неоднократно совершал чудесные дела для них и вселил их в землю народов, чтобы они «соблюдали уставы Его и хранили законы Его».
Славьте Господа; призывайте имя Его; возвещайте в народах дела Его;
воспойте Ему и пойте Ему; поведайте о всех чудесах Его.
Хвалитесь именем Его святым; да веселится сердце ищущих Господа.
Ищите Господа и силы Его, ищите лица Его всегда.
Воспоминайте чудеса Его, которые сотворил, знамения Его и суды уст Его,
вы, семя Авраамово, рабы Его, сыны Иакова, избранные Его.
Он Господь Бог наш: по всей земле суды Его.
Вечно помнит завет Свой, слово, [которое] заповедал в тысячу родов,
которое завещал Аврааму, и клятву Свою Исааку,
и поставил то Иакову в закон и Израилю в завет вечный,
говоря: «тебе дам землю Ханаанскую в удел наследия вашего».
Когда их было еще мало числом, очень мало, и они были пришельцами в ней
и переходили от народа к народу, из царства к иному племени,
никому не позволял обижать их и возбранял о них царям:
«не прикасайтесь к помазанным Моим, и пророкам Моим не делайте зла».
И призвал голод на землю; всякий стебель хлебный истребил.
Послал пред ними человека: в рабы продан был Иосиф.
Стеснили оковами ноги его; в железо вошла душа его,
доколе исполнилось слово Его: слово Господне испытало его.
Послал царь, и разрешил его владетель народов и освободил его;
поставил его господином над домом своим и правителем над всем владением своим,
чтобы он наставлял вельмож его по своей душе и старейшин его учил мудрости.
Тогда пришел Израиль в Египет, и переселился Иаков в землю Хамову.
И весьма размножил Бог народ Свой и сделал его сильнее врагов его.
Возбудил в сердце их ненависть против народа Его и ухищрение против рабов Его.
Послал Моисея, раба Своего, Аарона, которого избрал.
Они показали между ними слова знамений Его и чудеса [Его] в земле Хамовой.
Послал тьму и сделал мрак, и не воспротивились слову Его.
Преложил воду их в кровь, и уморил рыбу их.
Земля их произвела множество жаб даже в спальне царей их.
Он сказал, и пришли разные насекомые, скнипы во все пределы их.
Вместо дождя послал на них град, палящий огонь на землю их,
и побил виноград их и смоковницы их, и сокрушил дерева в пределах их.
Сказал, и пришла саранча и гусеницы без числа;
и съели всю траву на земле их, и съели плоды на полях их.
И поразил всякого первенца в земле их, начатки всей силы их.
И вывел Израильтян с серебром и золотом, и не было в коленах их болящего.
Обрадовался Египет исшествию их; ибо страх от них напал на него.
Простер облако в покров [им] и огонь, чтобы светить [им] ночью.
Просили, и Он послал перепелов, и хлебом небесным насыщал их.
Разверз камень, и потекли воды, потекли рекою по местам сухим,
ибо вспомнил Он святое слово Свое к Аврааму, рабу Своему,
и вывел народ Свой в радости, избранных Своих в веселии,
и дал им земли народов, и они наследовали труд иноплеменных,
чтобы соблюдали уставы Его и хранили законы Его. Аллилуия!
1 Славьте Господа. 4 Вспомни, обо мне, Господи, дай увидеть благоденствие Твоих избранников. 6 Мы постоянно грешили пред Тобою. Народ возмутился пред Чермным морем, но Ты провел посуху Твой народ. 13 В пустыне, при ропоте, Бог чудесно ниспослал пищу, но вместе с тем наказал ропщущих. Народ поклонялся тельцу, но по заступничеству Моисея Господь помиловал его. 24 Они согрешили неверием при возвращении соглядатаев, за что Господь возвестил им наказание. 28 Отдались идолопоклонству и были наказаны, а ревнитель Иеговы Финеес награжден. У вод Меривы они снова прогневали Господа, и даже Моисей был наказан. 33 Много раз по овладению Палестиной они оскорбляли Бога уклонением к идолопоклонству, за что Господь насылал на них врагов, а при покаянии – спасал их. 47 Спаси нас и теперь, Боже.
Аллилуия.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.
Кто изречет могущество Господа, возвестит все хвалы Его?
Блаженны хранящие суд и творящие правду во всякое время!
Вспомни о мне, Господи, в благоволении к народу Твоему; посети меня спасением Твоим,
дабы мне видеть благоденствие избранных Твоих, веселиться веселием народа Твоего, хвалиться с наследием Твоим.
Согрешили мы с отцами нашими, совершили беззаконие, соделали неправду.
Отцы наши в Египте не уразумели чудес Твоих, не помнили множества милостей Твоих, и возмутились у моря, у Чермного моря.
Но Он спас их ради имени Своего, дабы показать могущество Свое.
Грозно рек морю Чермному, и оно иссохло; и провел их по безднам, как по суше;
и спас их от руки ненавидящего и избавил их от руки врага.
Воды покрыли врагов их, ни одного из них не осталось.
И поверили они словам Его, [и] воспели хвалу Ему.
Но скоро забыли дела Его, не дождались Его изволения;
увлеклись похотением в пустыне, и искусили Бога в необитаемой.
И Он исполнил прошение их, но послал язву на души их.
И позавидовали в стане Моисею и Аарону, святому Господню.
Разверзлась земля, и поглотила Дафана и покрыла скопище Авирона.
И возгорелся огонь в скопище их, пламень попалил нечестивых.
Сделали тельца у Хорива и поклонились истукану;
и променяли славу свою на изображение вола, ядущего траву.
Забыли Бога, Спасителя своего, совершившего великое в Египте,
дивное в земле Хамовой, страшное у Чермного моря.
И хотел истребить их, если бы Моисей, избранный Его, не стал пред Ним в расселине, чтобы отвратить ярость Его, да не погубит [их].
И презрели они землю желанную, не верили слову Его;
и роптали в шатрах своих, не слушались гласа Господня.
И поднял Он руку Свою на них, чтобы низложить их в пустыне,
низложить племя их в народах и рассеять их по землям.
Они прилепились к Ваалфегору и ели жертвы бездушным,
и раздражали Бога делами своими, и вторглась к ним язва.
И восстал Финеес и произвел суд, – и остановилась язва.
И это вменено ему в праведность в роды и роды во веки.
И прогневали Бога у вод Меривы, и Моисей потерпел за них,
ибо они огорчили дух его, и он погрешил устами своими.
Не истребили народов, о которых сказал им Господь,
но смешались с язычниками и научились делам их;
служили истуканам их, которые были для них сетью,
и приносили сыновей своих и дочерей своих в жертву бесам;
проливали кровь невинную, кровь сыновей своих и дочерей своих, которых приносили в жертву идолам Ханаанским, – и осквернилась земля кровью;
оскверняли себя делами своими, блудодействовали поступками своими.
И воспылал гнев Господа на народ Его, и возгнушался Он наследием Своим
и предал их в руки язычников, и ненавидящие их стали обладать ими.
Враги их утесняли их, и они смирялись под рукою их.
Много раз Он избавлял их; они же раздражали [Его] упорством своим, и были уничижаемы за беззаконие свое.
Но Он призирал на скорбь их, когда слышал вопль их,
и вспоминал завет Свой с ними и раскаивался по множеству милости Своей;
и возбуждал к ним сострадание во всех, пленявших их.
Спаси нас, Господи, Боже наш, и собери нас от народов, дабы славить святое имя Твое, хвалиться Твоею славою.
Благословен Господь, Бог Израилев, от века и до века! И да скажет весь народ: аминь! Аллилуия!
2 Да восхвалят Господа избавленные от врага. 9 За то, что они не покорялись Господу, Он смирил их бедствиями, но по обращении к Нему избавил от уз. 16 Покаяние пред Богом спасло их. 23 Пребывание в плену походило на состояние моряков во время бури. 33 Прежде превращенная в пустыню страна возрождается. Мудрый видит это и понимает оказанную милость Господа.
Аллилуия.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его!
Так да скажут избавленные Господом, которых избавил Он от руки врага,
и собрал от стран, от востока и запада, от севера и моря.
Они блуждали в пустыне по безлюдному пути и не находили населенного города;
терпели голод и жажду, душа их истаевала в них.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он избавил их от бедствий их,
и повел их прямым путем, чтобы они шли к населенному городу.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих:
ибо Он насытил душу жаждущую и душу алчущую исполнил благами.
Они сидели во тьме и тени смертной, окованные скорбью и железом;
ибо не покорялись словам Божиим и небрегли о воле Всевышнего.
Он смирил сердце их работами; они преткнулись, и не было помогающего.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он спас их от бедствий их;
вывел их из тьмы и тени смертной, и расторгнул узы их.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих:
ибо Он сокрушил врата медные и вереи железные сломил.
Безрассудные страдали за беззаконные пути свои и за неправды свои;
от всякой пищи отвращалась душа их, и они приближались ко вратам смерти.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он спас их от бедствий их;
послал слово Свое и исцелил их, и избавил их от могил их.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих!
Да приносят Ему жертву хвалы и да возвещают о делах Его с пением!
Отправляющиеся на кораблях в море, производящие дела на больших водах,
видят дела Господа и чудеса Его в пучине:
Он речет, – и восстанет бурный ветер и высоко поднимает волны его:
восходят до небес, нисходят до бездны; душа их истаевает в бедствии;
они кружатся и шатаются, как пьяные, и вся мудрость их исчезает.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он вывел их из бедствия их.
Он превращает бурю в тишину, и волны умолкают.
И веселятся, что они утихли, и Он приводит их к желаемой пристани.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих!
Да превозносят Его в собрании народном и да славят Его в сонме старейшин!
Он превращает реки в пустыню и источники вод – в сушу,
землю плодородную – в солончатую, за нечестие живущих на ней.
Он превращает пустыню в озеро, и землю иссохшую – в источники вод;
и поселяет там алчущих, и они строят город для обитания;
засевают поля, насаждают виноградники, которые приносят им обильные плоды.
Он благословляет их, и они весьма размножаются, и скота их не умаляет.
Уменьшились они и упали от угнетения, бедствия и скорби, –
Он изливает бесчестие на князей и оставляет их блуждать в пустыне, где нет путей.
Бедного же извлекает из бедствия и умножает род его, как стада овец.
Праведники видят сие и радуются, а всякое нечестие заграждает уста свои.
Кто мудр, тот заметит сие и уразумеет милость Господа.
1 Когда вышел Израиль из Египта, сделался святынею Господа. 9 Помоги нам, Господи, чтобы язычники не смеялись: «Где Бог их?» 11 Бог велик и всемогущ, а идолы язычников – изделия человеческих рук. 17 Все, боящиеся Господа, уповайте на Него. 22 Да ниспошлет Господь милость нам и детям нашим.
[Аллилуия.]
Когда вышел Израиль из Египта, дом Иакова – из народа иноплеменного,
Иуда сделался святынею Его, Израиль – владением Его.
Море увидело и побежало; Иордан обратился назад.
Горы прыгали, как овны, и холмы, как агнцы.
Что с тобою, море, что ты побежало, и [с тобою], Иордан, что ты обратился назад?
Что вы прыгаете, горы, как овны, и вы, холмы, как агнцы?
Пред лицем Господа трепещи, земля, пред лицем Бога Иаковлева,
превращающего скалу в озеро воды и камень в источник вод.
Не нам, Господи, не нам, но имени Твоему дай славу, ради милости Твоей, ради истины Твоей.
Для чего язычникам говорить: «где же Бог их»?
Бог наш на небесах [и на земле]; творит все, что хочет.
А их идолы – серебро и золото, дело рук человеческих.
Есть у них уста, но не говорят; есть у них глаза, но не видят;
есть у них уши, но не слышат; есть у них ноздри, но не обоняют;
есть у них руки, но не осязают; есть у них ноги, но не ходят; и они не издают голоса гортанью своею.
Подобны им да будут делающие их и все, надеющиеся на них.
[Дом] Израилев! уповай на Господа: Он наша помощь и щит.
Дом Ааронов! уповай на Господа: Он наша помощь и щит.
Боящиеся Господа! уповайте на Господа: Он наша помощь и щит.
Господь помнит нас, благословляет [нас], благословляет дом Израилев, благословляет дом Ааронов;
благословляет боящихся Господа, малых с великими.
Да приложит вам Господь более и более, вам и детям вашим.
Благословенны вы Господом, сотворившим небо и землю.
Небо – небо Господу, а землю Он дал сынам человеческим.
Ни мертвые восхвалят Господа, ни все нисходящие в могилу;
но мы [живые] будем благословлять Господа отныне и вовек. Аллилуия.
1 Радуюсь, что Господь помог мне, когда я призвал Его в бедствиях. 5 Господь милостив и помогает всем простодушным пред Ним. 7 Я спокоен, так как Господь дал мне увидеть ниспосланные Им блага.
[Аллилуия.]
Я радуюсь, что Господь услышал голос мой, моление мое;
приклонил ко мне ухо Свое, и потому буду призывать Его во все дни мои.
Объяли меня болезни смертные, муки адские постигли меня; я встретил тесноту и скорбь.
Тогда призвал я имя Господне: Господи! избавь душу мою.
Милостив Господь и праведен, и милосерд Бог наш.
Хранит Господь простодушных: я изнемог, и Он помог мне.
Возвратись, душа моя, в покой твой, ибо Господь облагодетельствовал тебя.
Ты избавил душу мою от смерти, очи мои от слез и ноги мои от преткновения.
Буду ходить пред лицем Господним на земле живых.
Oh, give thanks to the LORD! Call upon His name; Make known His deeds among the peoples!
Sing to Him, sing psalms to Him; Talk of all His wondrous works!
Glory in His holy name; Let the hearts of those rejoice who seek the LORD!
Seek the LORD and His strength; Seek His face evermore!
Remember His marvelous works which He has done, His wonders, and the judgments of His mouth,
O seed of Abraham His servant, You children of Jacob, His chosen ones!
He is the LORD our God; His judgments are in all the earth.
He remembers His covenant forever, The word which He commanded, for a thousand generations,
The covenant which He made with Abraham, And His oath to Isaac,
And confirmed it to Jacob for a statute, To Israel as an everlasting covenant,
Saying, «To you I will give the land of Canaan As the allotment of your inheritance,»
When they were few in number, Indeed very few, and strangers in it.
When they went from one nation to another, From one kingdom to another people,
He permitted no one to do them wrong; Yes, He rebuked kings for their sakes,
Saying, «Do not touch My anointed ones, And do My prophets no harm.»
Moreover He called for a famine in the land; He destroyed all the provision of bread.
He sent a man before them-- Joseph--who was sold as a slave.
They hurt his feet with fetters, He was laid in irons.
Until the time that his word came to pass, The word of the LORD tested him.
The king sent and released him, The ruler of the people let him go free.
He made him lord of his house, And ruler of all his possessions,
To bind his princes at his pleasure, And teach his elders wisdom.
Israel also came into Egypt, And Jacob dwelt in the land of Ham.
He increased His people greatly, And made them stronger than their enemies.
He turned their heart to hate His people, To deal craftily with His servants.
He sent Moses His servant, And Aaron whom He had chosen.
They performed His signs among them, And wonders in the land of Ham.
He sent darkness, and made it dark; And they did not rebel against His word.
He turned their waters into blood, And killed their fish.
Their land abounded with frogs, Even in the chambers of their kings.
He spoke, and there came swarms of flies, And lice in all their territory.
He gave them hail for rain, And flaming fire in their land.
He struck their vines also, and their fig trees, And splintered the trees of their territory.
He spoke, and locusts came, Young locusts without number,
And ate up all the vegetation in their land, And devoured the fruit of their ground.
He also destroyed all the firstborn in their land, The first of all their strength.
He also brought them out with silver and gold, And there was none feeble among His tribes.
Egypt was glad when they departed, For the fear of them had fallen upon them.
He spread a cloud for a covering, And fire to give light in the night.
The people asked, and He brought quail, And satisfied them with the bread of heaven.
He opened the rock, and water gushed out; It ran in the dry places like a river.
For He remembered His holy promise, And Abraham His servant.
He brought out His people with joy, His chosen ones with gladness.
He gave them the lands of the Gentiles, And they inherited the labor of the nations,
That they might observe His statutes And keep His laws. Praise the LORD!
Praise the LORD! Oh, give thanks to the LORD, for He is good! For His mercy endures forever.
Who can utter the mighty acts of the LORD? Who can declare all His praise?
Blessed are those who keep justice, And he who does righteousness at all times!
Remember me, O LORD, with the favor You have toward Your people. Oh, visit me with Your salvation,
That I may see the benefit of Your chosen ones, That I may rejoice in the gladness of Your nation, That I may glory with Your inheritance.
We have sinned with our fathers, We have committed iniquity, We have done wickedly.
Our fathers in Egypt did not understand Your wonders; They did not remember the multitude of Your mercies, But rebelled by the sea--the Red Sea.
Nevertheless He saved them for His namés sake, That He might make His mighty power known.
He rebuked the Red Sea also, and it dried up; So He led them through the depths, As through the wilderness.
He saved them from the hand of him who hated them, And redeemed them from the hand of the enemy.
The waters covered their enemies; There was not one of them left.
Then they believed His words; They sang His praise.
They soon forgot His works; They did not wait for His counsel,
But lusted exceedingly in the wilderness, And tested God in the desert.
And He gave them their request, But sent leanness into their soul.
When they envied Moses in the camp, And Aaron the saint of the LORD,
The earth opened up and swallowed Dathan, And covered the faction of Abiram.
A fire was kindled in their company; The flame burned up the wicked.
They made a calf in Horeb, And worshiped the molded image.
Thus they changed their glory Into the image of an ox that eats grass.
They forgot God their Savior, Who had done great things in Egypt,
Wondrous works in the land of Ham, Awesome things by the Red Sea.
Therefore He said that He would destroy them, Had not Moses His chosen one stood before Him in the breach, To turn away His wrath, lest He destroy them.
Then they despised the pleasant land; They did not believe His word,
But complained in their tents, And did not heed the voice of the LORD.
Therefore He raised His hand in an oath against them, To overthrow them in the wilderness,
To overthrow their descendants among the nations, And to scatter them in the lands.
They joined themselves also to Baal of Peor, And ate sacrifices made to the dead.
Thus they provoked Him to anger with their deeds, And the plague broke out among them.
Then Phinehas stood up and intervened, And the plague was stopped.
And that was accounted to him for righteousness To all generations forevermore.
They angered Him also at the waters of strife, So that it went ill with Moses on account of them;
Because they rebelled against His Spirit, So that he spoke rashly with his lips.
They did not destroy the peoples, Concerning whom the LORD had commanded them,
But they mingled with the Gentiles And learned their works;
They served their idols, Which became a snare to them.
They even sacrificed their sons And their daughters to demons,
And shed innocent blood, The blood of their sons and daughters, Whom they sacrificed to the idols of Canaan; And the land was polluted with blood.
Thus they were defiled by their own works, And played the harlot by their own deeds.
Therefore the wrath of the LORD was kindled against His people, So that He abhorred His own inheritance.
And He gave them into the hand of the Gentiles, And those who hated them ruled over them.
Their enemies also oppressed them, And they were brought into subjection under their hand.
Many times He delivered them; But they rebelled in their counsel, And were brought low for their iniquity.
Nevertheless He regarded their affliction, When He heard their cry;
And for their sake He remembered His covenant, And relented according to the multitude of His mercies.
He also made them to be pitied By all those who carried them away captive.
Save us, O LORD our God, And gather us from among the Gentiles, To give thanks to Your holy name, To triumph in Your praise.
Blessed be the LORD God of Israel From everlasting to everlasting! And let all the people say, «Amen!» Praise the LORD!
Oh, give thanks to the LORD, for He is good! For His mercy endures forever.
Let the redeemed of the LORD say so, Whom He has redeemed from the hand of the enemy,
And gathered out of the lands, From the east and from the west, From the north and from the south.
They wandered in the wilderness in a desolate way; They found no city to dwell in.
Hungry and thirsty, Their soul fainted in them.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He delivered them out of their distresses.
And He led them forth by the right way, That they might go to a city for a dwelling place.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
For He satisfies the longing soul, And fills the hungry soul with goodness.
Those who sat in darkness and in the shadow of death, Bound in affliction and irons--
Because they rebelled against the words of God, And despised the counsel of the Most High,
Therefore He brought down their heart with labor; They fell down, and there was none to help.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He saved them out of their distresses.
He brought them out of darkness and the shadow of death, And broke their chains in pieces.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
For He has broken the gates of bronze, And cut the bars of iron in two.
Fools, because of their transgression, And because of their iniquities, were afflicted.
Their soul abhorred all manner of food, And they drew near to the gates of death.
Then they cried out to the LORD in their trouble, And He saved them out of their distresses.
He sent His word and healed them, And delivered them from their destructions.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
Let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, And declare His works with rejoicing.
Those who go down to the sea in ships, Who do business on great waters,
They see the works of the LORD, And His wonders in the deep.
For He commands and raises the stormy wind, Which lifts up the waves of the sea.
They mount up to the heavens, They go down again to the depths; Their soul melts because of trouble.
They reel to and fro, and stagger like a drunken man, And are at their witś end.
Then they cry out to the LORD in their trouble, And He brings them out of their distresses.
He calms the storm, So that its waves are still.
Then they are glad because they are quiet; So He guides them to their desired haven.
Oh, that men would give thanks to the LORD for His goodness, And for His wonderful works to the children of men!
Let them exalt Him also in the assembly of the people, And praise Him in the company of the elders.
He turns rivers into a wilderness, And the watersprings into dry ground;
A fruitful land into barrenness, For the wickedness of those who dwell in it.
He turns a wilderness into pools of water, And dry land into watersprings.
There He makes the hungry dwell, That they may establish a city for a dwelling place,
And sow fields and plant vineyards, That they may yield a fruitful harvest.
He also blesses them, and they multiply greatly; And He does not let their cattle decrease.
When they are diminished and brought low Through oppression, affliction and sorrow,
He pours contempt on princes, And causes them to wander in the wilderness where there is no way;
Yet He sets the poor on high, far from affliction, And makes their families like a flock.
The righteous see it and rejoice, And all iniquity stops its mouth.
Whoever is wise will observe these things, And they will understand the lovingkindness of the LORD.
When Israel went out of Egypt, The house of Jacob from a people of strange language,
Judah became His sanctuary, And Israel His dominion.
The sea saw it and fled; Jordan turned back.
The mountains skipped like rams, The little hills like lambs.
What ails you, O sea, that you fled? O Jordan, that you turned back?
O mountains, that you skipped like rams? O little hills, like lambs?
Tremble, O earth, at the presence of the Lord, At the presence of the God of Jacob,
Who turned the rock into a pool of water, The flint into a fountain of waters.
Not unto us, O LORD, not unto us, But to Your name give glory, Because of Your mercy, Because of Your truth.
Why should the Gentiles say, «So where is their God?»
But our God is in heaven; He does whatever He pleases.
Their idols are silver and gold, The work of meńs hands.
They have mouths, but they do not speak; Eyes they have, but they do not see;
They have ears, but they do not hear; Noses they have, but they do not smell;
They have hands, but they do not handle; Feet they have, but they do not walk; Nor do they mutter through their throat.
Those who make them are like them; So is everyone who trusts in them.
O Israel, trust in the LORD; He is their help and their shield.
O house of Aaron, trust in the LORD; He is their help and their shield.
You who fear the LORD, trust in the LORD; He is their help and their shield.
The LORD has been mindful of us; He will bless us; He will bless the house of Israel; He will bless the house of Aaron.
He will bless those who fear the LORD, Both small and great.
May the LORD give you increase more and more, You and your children.
May you be blessed by the LORD, Who made heaven and earth.
The heaven, even the heavens, are the LORD́s; But the earth He has given to the children of men.
The dead do not praise the LORD, Nor any who go down into silence.
But we will bless the LORD From this time forth and forevermore. Praise the LORD!
I love the LORD, because He has heard My voice and my supplications.
Because He has inclined His ear to me, Therefore I will call upon Him as long as I live.
The pains of death surrounded me, And the pangs of Sheol laid hold of me; I found trouble and sorrow.
Then I called upon the name of the LORD: «O LORD, I implore You, deliver my soul!»
Gracious is the LORD, and righteous; Yes, our God is merciful.
The LORD preserves the simple; I was brought low, and He saved me.
Return to your rest, O my soul, For the LORD has dealt bountifully with you.
For You have delivered my soul from death, My eyes from tears, And my feet from falling.
I will walk before the LORD In the land of the living.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible