И рече́ потреби́ти и́хъ, а́ще не бы́ Моисе́й избра́нный его́ ста́лъ въ сокруше́нiи предъ ни́мъ, возврати́ти я́рость его́, да не погуби́тъ и́хъ.
И уничижи́ша зе́млю жела́нную, не я́ша вѣ́ры словеси́ его́:
и поропта́ша въ селе́нiихъ свои́хъ, не услы́шаша гла́са Госпо́дня.
И воздви́же ру́ку свою́ на ня́, низложи́ти я́ въ пусты́ни,
и низложи́ти сѣ́мя и́хъ во язы́цѣхъ, и расточи́ти я́ въ страны́.
И причасти́шася веельфего́ру и снѣдо́ша же́ртвы ме́ртвыхъ:
и раздражи́ша его́ въ начина́нiихъ свои́хъ, и умно́жися въ ни́хъ паде́нiе.
И ста́ Финее́съ и уми́лостиви, и преста́ сѣ́чь:
и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду, въ ро́дъ и ро́дъ до вѣ́ка.
И прогнѣ́ваша его́ на водѣ́ прерѣка́нiя, и озло́бленъ бы́сть Моисе́й и́хъ ра́ди:
я́ко преогорчи́ша ду́хъ его́ и ра́знствова устна́ма свои́ма.
Не потреби́ша язы́ки, я́же рече́ Госпо́дь и́мъ.
И смѣси́шася во язы́цѣхъ и навыко́ша дѣло́мъ и́хъ:
и порабо́таша истука́ннымъ и́хъ, и бы́сть и́мъ въ собла́знъ.
И пожро́ша сы́ны своя́ и дще́ри своя́ бѣсово́мъ,
и пролiя́ша кро́вь непови́нную, кро́вь сыно́въ свои́хъ и дще́рей, я́же пожро́ша истука́ннымъ ханаа́нскимъ: и убiе́на бы́сть земля́ и́хъ кровьми́
и оскверни́ся въ дѣ́лѣхъ и́хъ: и соблуди́ша въ начина́нiихъ свои́хъ.
И разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на лю́ди своя́ и омерзи́ достоя́нiе свое́:
и предаде́ я́ въ ру́ки враго́въ, и облада́ша и́ми ненави́дящiи и́хъ.
И стужи́ша и́мъ врази́ и́хъ: и смири́шася подъ рука́ми и́хъ.
Мно́жицею изба́ви я́: ті́и же преогорчи́ша его́ совѣ́томъ свои́мъ, и смири́шася въ беззако́нiихъ свои́хъ.
И ви́дѣ Госпо́дь, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, внегда́ услы́шаше моле́нiе и́хъ:
и помяну́ завѣ́тъ сво́й, и раска́яся по мно́жеству ми́лости своея́:
и даде́ я́ въ щедро́ты предъ всѣ́ми плѣни́вшими я́.
Спаси́ ны, Го́споди, Бо́же на́шъ, и собери́ ны от язы́къ, исповѣ́датися и́мени твоему́ свято́му, хвали́тися во хвалѣ́ твое́й.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от вѣ́ка и до вѣ́ка. И реку́тъ вси́ лю́дiе: бу́ди, бу́ди.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.
Кто изречет могущество Господа, возвестит все хвалы Его?
Блаженны хранящие суд и творящие правду во всякое время!
Вспомни о мне, Господи, в благоволении к народу Твоему; посети меня спасением Твоим,
дабы мне видеть благоденствие избранных Твоих, веселиться веселием народа Твоего, хвалиться с наследием Твоим.
Согрешили мы с отцами нашими, совершили беззаконие, соделали неправду.
Отцы наши в Египте не уразумели чудес Твоих, не помнили множества милостей Твоих, и возмутились у моря, у Чермного моря.
Но Он спас их ради имени Своего, дабы показать могущество Свое.
Грозно рек морю Чермному, и оно иссохло; и провел их по безднам, как по суше;
и спас их от руки ненавидящего и избавил их от руки врага.
Воды покрыли врагов их, ни одного из них не осталось.
И поверили они словам Его, [и] воспели хвалу Ему.
Но скоро забыли дела Его, не дождались Его изволения;
увлеклись похотением в пустыне, и искусили Бога в необитаемой.
И Он исполнил прошение их, но послал язву на души их.
И позавидовали в стане Моисею и Аарону, святому Господню.
Разверзлась земля, и поглотила Дафана и покрыла скопище Авирона.
И возгорелся огонь в скопище их, пламень попалил нечестивых.
Сделали тельца у Хорива и поклонились истукану;
и променяли славу свою на изображение вола, ядущего траву.
Забыли Бога, Спасителя своего, совершившего великое в Египте,
дивное в земле Хамовой, страшное у Чермного моря.
И хотел истребить их, если бы Моисей, избранный Его, не стал пред Ним в расселине, чтобы отвратить ярость Его, да не погубит [их].
И презрели они землю желанную, не верили слову Его;
и роптали в шатрах своих, не слушались гласа Господня.
И поднял Он руку Свою на них, чтобы низложить их в пустыне,
низложить племя их в народах и рассеять их по землям.
Они прилепились к Ваалфегору и ели жертвы бездушным,
и раздражали Бога делами своими, и вторглась к ним язва.
И восстал Финеес и произвел суд, – и остановилась язва.
И это вменено ему в праведность в роды и роды во веки.
И прогневали Бога у вод Меривы, и Моисей потерпел за них,
ибо они огорчили дух его, и он погрешил устами своими.
Не истребили народов, о которых сказал им Господь,
но смешались с язычниками и научились делам их;
служили истуканам их, которые были для них сетью,
и приносили сыновей своих и дочерей своих в жертву бесам;
проливали кровь невинную, кровь сыновей своих и дочерей своих, которых приносили в жертву идолам Ханаанским, – и осквернилась земля кровью;
оскверняли себя делами своими, блудодействовали поступками своими.
И воспылал гнев Господа на народ Его, и возгнушался Он наследием Своим
и предал их в руки язычников, и ненавидящие их стали обладать ими.
Враги их утесняли их, и они смирялись под рукою их.
Много раз Он избавлял их; они же раздражали [Его] упорством своим, и были уничижаемы за беззаконие свое.
Но Он призирал на скорбь их, когда слышал вопль их,
и вспоминал завет Свой с ними и раскаивался по множеству милости Своей;
и возбуждал к ним сострадание во всех, пленявших их.
Спаси нас, Господи, Боже наш, и собери нас от народов, дабы славить святое имя Твое, хвалиться Твоею славою.
Благословен Господь, Бог Израилев, от века и до века! И да скажет весь народ: аминь! Аллилуия!
احمدوا الرب ادعوا باسمه. عرفوا بين الامم باعماله.
غنوا له رنموا له. انشدوا بكل عجائبه.
افتخروا باسمه القدوس. لتفرح قلوب الذين يلتمسون الرب
اطلبوا الرب وقدرته. التمسوا وجهه دائما.
اذكروا عجائبه التي صنع. آياته واحكام فيه
يا ذرية ابراهيم عبده يا بني يعقوب مختاريه.
هو الرب الهنا في كل الارض احكامه.
ذكر الى الدهر عهده كلاما اوصى به الى الف دور
الذي عاهد به ابراهيم وقسمه لاسحق
فثبته ليعقوب فريضة ولاسرائيل عهدا ابديا
قائلا لك اعطي ارض كنعان حبل ميراثكم.
اذ كانوا عددا يحصى قليلين وغرباء فيها.
ذهبوا من امة الى امة من مملكة الى شعب آخر.
فلم يدع انسانا يظلمهم. بل وبخ ملوكا من اجلهم.
قائلا لا تمسوا مسحائي ولا تسيئوا الى انبيائي.
دعا بالجوع على الارض كسر قوام الخبز كله.
ارسل امامهم رجلا. بيع يوسف عبدا.
آذوا بالقيد رجليه. في الحديد دخلت نفسه
الى وقت مجيء كلمته. قول الرب امتحنه.
ارسل الملك فحله. ارسل سلطان الشعب فاطلقه.
اقامه سيدا على بيته ومسلطا على كل ملكه
ليأسر رؤساءه حسب ارادته ويعلم مشايخه حكمة.
فجاء اسرائيل الى مصر ويعقوب تغرب في ارض حام
جعل شعبه مثمرا جدا واعزه على اعدائه
حول قلوبهم ليبغضوا شعبه ليحتالوا على عبيده.
ارسل موسى عبده وهرون الذي اختاره.
اقاما بينهم كلام آياته وعجائب في ارض حام.
ارسل ظلمة فاظلمت ولم يعصوا كلامه.
حول مياههم الى دم وقتل اسماكهم.
افاضت ارضهم ضفادع. حتى في مخادع ملوكهم.
أمر فجاء الذبان والبعوض في كل تخومهم.
جعل امطارهم بردا ونارا ملتهبة في ارضهم.
ضرب كرومهم وتينهم وكسر كل اشجار تخومهم.
امر فجاء الجراد وغوغاء بلا عدد
فأكل كل عشب في بلادهم. وأكل اثمار ارضهم.
قتل كل بكر في ارضهم. اوائل كل قوتهم.
فاخرجهم بفضة وذهب ولم يكن في اسباطهم عاثر.
فرحت مصر بخروجهم لان رعبهم سقط عليهم
بسط سحابا سجفا ونارا لتضيء الليل.
سألوا فاتاهم بالسلوى وخبز السماء اشبعهم.
شق الصخرة فانفجرت المياه. جرت في اليابسة نهرا.
لانه ذكر كلمة قدسه مع ابراهيم عبده
فاخرج شعبه بابتهاج ومختاريه بترنم.
واعطاهم اراضي الامم. وتعب الشعوب ورثوه.
لكي يحفظوا فرائضه ويطيعوا شرائعه. هللويا
Тењирди дањктагыла. Тењирди дањктагыла, анткени Ал жакшы, анткени Анын ырайымы тєбљлєктєє.
Кудайдын кудуреттєє иштерин ким айтып бєтљ алат? Анын бєт дањкын ким жар салып бєтљ алат?
Акыйкаттыкты сактагандар жана адилет иш кылгандар бактылуу!
Љз элиње ырайым кылганда, мени эсте, Тењирим. Мага Љзєњдєн куткарууњ менен кел!
Љзєњ тандап алгандардын жыргал турмушун кљрљйєн, элињдин кубанганын кљрєп кубанайын, Љзєњдєн мурасыњ менен сыймыктанайын.
Биз љзєбєздєн ата-бабаларыбызга окшоп кєнљљ кетирдик, мыйзамсыз иштерди кылдык, жалган иштерди жасадык.
Биздин ата-бабаларыбыз Мисирде Сенин кереметтерињди тєшєнєшкљн жок, Сенин кљп жолу кљрсљткљн ырайымыњды эстешкен жок, дењиздин жанында, Кызыл дењиздин жанында нааразы болушту.
Бирок Тењир аларды Љз ысымы єчєн, Љз кудуретин кљрсљтєє єчєн куткарды.
Ал Кызыл дењизге катуу сєйлљдє эле, ал соолуп калды. Аларды терењдиктен кургак жер менен љткљндљй алып љттє.
Аларды жек кљргљндљрдєн колунан куткарды, душмандардын колунан бошотту.
Суу алардын душмандарын басып калды, алардын бири да тирєє калган жок.
Ошондо алар Тењирдин сљзєнљ ишенип, Аны дањктап ырдашты.
Бирок Анын иштерин тез эле унутуп коюшту, Анын буйруктарын кєтєшкљн жок.
Алар чљлдљ каалоолоруна берилишти, Кудайды эл жашабаган жерде сынашты.
Тењир алардын сураганын аткарды, бирок алардын жандарына оору жиберди.
Алар кошуунда Тењирдин ыйыктары Муса менен Арунга кљз артышты.
Жер ачылып, Датанды жутуп алды; Абырамды тууган-уругу менен кошо жер басып калды.
Алар топтошкон жерден от чыкты, кудайсыздарды жалын кєйгєзєп кетти.
Алар Хореп тоосунда музоо жасап алып, ошол жасалма кудайга табынышты.
Ошентип, љздљрєнєн дањкын чљп жеген музоонун айкелине алмаштырышты.
Мисирде улуу ишти жасаган љздљрєнєн куткаруучу Кудайын унутуп коюшту.
Анын Хам жеринде кљрсљткљн кереметтерин, Кызыл дењизде кылган коркунучтуу иштерин унутуп коюшту.
Ошондо Кудай аларды кырып салгысы келди, бирок Кудайдын тандап алган адамы Муса Анын каарын токтотуу єчєн, асканын жаракасына тура калды, болбосо Кудай алардын баарын кырып салмак.
Алар љздљрє эњсеген жерди жек кљрєштє, Анын сљзєнљ ишенишкен жок.
Љз чатырларында наалышты, Тењирдин єнєнљ кулак салышкан жок.
Ошондо Кудай Љзєнєн колун кљтљрєп, аларды чљлдљ жок кылам деп,
алардын тукумун башка элдердин арасында кыйратам деп, аларды жер жєзєнљ таратып жиберем деп ант берди.
Алар Баал-Пейор деген жасалма кудайга жабышып, жансыз кудайларга чалынган курмандыктарды жешти.
Алар Кудайды љздљрєнєн иштери менен каардантышты, ошондо аларды жугуштуу оору каптады.
Пинехас чыгып, акыйкат чара кљрдє, ошондо жугуштуу оору токтоду.
Бул ага кылымдар бою, укумдан-тукумга адилеттик катары эсептелинди.
Алар Мериба суусунун боюнда Кудайды каардантышты, алар єчєн Муса жабыр тартты.
Анткени алар анын рухун капалантышты, ошондо Муса тили менен кєнљљ кетирди.
Алар Тењир айткан элдерди жок кылышкан жок.
Тескерисинче, бутпарас элдер менен аралашып, алардын иштерин єйрљнєп алышты.
Алардын жасалма кудайларына кызмат кылышты, ошолор алар єчєн тор болду.
Љздљрєнєн уулдары менен кыздарын жиндерге курмандыкка чалышты.
Айыпсыз кан тљгєштє, љздљрєнєн уулдары менен кыздарынын канын тљгєштє, аларды канаандыктардын жасалма кудайларына арнап курмандыкка чалышты. Ошентип, жер кан менен булганды.
Љз иштери менен љздљрєн булгашты, иш-аракети менен бузукулук кылышты.
Ошондо Кудай Љз элине каарданды, Љз мурасынан жийиркенди.
Ошон єчєн аларды бутпарастардын колуна салып берди, аларды жек кљргљндљр аларды башкарып калышты.
Аларды љз душмандары кысымга алышты, алар душмандарынын кол астында моюн сунушту.
Тењир аларды кљп жолу куткарган эле, бирок алар Тењирди љздљрєнєн кежирлиги менен каардантышты. Ошентип, алар љздљрєнєн мыйзамсыз иштери єчєн кордолушту.
Бирок Кудай алардын ыйын укканда, алардын кайгысына назар салды.
Љзєнєн алар менен тєзгљн келишимин эстеди. Аябай ырайымдуу болгондуктан, аларды аяды.
Аларды туткундагандардын жєрљгєндљ боорукердикти ойготту.
Бизди куткар, Кудай-Тењирибиз, бизди башка элдердин арасынан чогултуп ал. Биз Сенин ыйык ысымыњды дањктайлы, Сенин дањкыњ менен мактаналы.
Ысрайылдын Кудай-Тењири кылымдан кылымга дањктала берсин! Ошондо бєт эл: «Оомийин! Тењирди дањктагыла!» – десин.
Louez l'Éternel, invoquez son nom! Faites connaître parmi les peuples ses hauts faits!
Chantez, chantez en son honneur! Parlez de toutes ses merveilles!
Glorifiez-vous de son saint nom! Que le coeur de ceux qui cherchent l'Éternel se réjouisse!
Ayez recours à l'Éternel et à son appui, Cherchez continuellement sa face!
Souvenez-vous des prodiges qu'il a faits, De ses miracles et des jugements de sa bouche,
Postérité d'Abraham, son serviteur, Enfants de Jacob, ses élus!
L'Éternel est notre Dieu; Ses jugements s'exercent sur toute la terre.
Il se rappelle à toujours son alliance, Ses promesses pour mille générations,
L'alliance qu'il a traitée avec Abraham, Et le serment qu'il a fait à Isaac;
Il l'a érigée pour Jacob en loi, Pour Israël en alliance éternelle,
Disant: Je te donnerai le pays de Canaan Comme héritage qui vous est échu.
Ils étaient alors peu nombreux, Très peu nombreux, et étrangers dans le pays,
Et ils allaient d'une nation à l'autre Et d'un royaume vers un autre peuple;
Mais il ne permit à personne de les opprimer, Et il châtia des rois à cause d'eux:
Ne touchez pas à mes oints, Et ne faites pas de mal à mes prophètes!
Il appela sur le pays la famine, Il coupa tout moyen de subsistance.
Il envoya devant eux un homme: Joseph fut vendu comme esclave.
On serra ses pieds dans des liens, On le mit aux fers,
Jusqu'au temps où arriva ce qu'il avait annoncé, Et où la parole de l'Éternel l'éprouva.
Le roi fit ôter ses liens, Le dominateur des peuples le délivra.
Il l'établit seigneur sur sa maison, Et gouverneur de tous ses biens,
Afin qu'il pût à son gré enchaîner ses princes, Et qu'il enseignât la sagesse à ses anciens.
Alors Israël vint en Égypte, Et Jacob séjourna dans le pays de Cham.
Il rendit son peuple très fécond, Et plus puissant que ses adversaires.
Il changea leur coeur, au point qu'ils haïrent son peuple Et qu'ils traitèrent ses serviteurs avec perfidie.
Il envoya Moïse, son serviteur, Et Aaron, qu'il avait choisi.
Ils accomplirent par son pouvoir des prodiges au milieu d'eux, Ils firent des miracles dans le pays de Cham.
Il envoya des ténèbres et amena l'obscurité, Et ils ne furent pas rebelles à sa parole.
Il changea leurs eaux en sang, Et fit périr leurs poissons.
Le pays fourmilla de grenouilles, Jusque dans les chambres de leurs rois.
Il dit, et parurent les mouches venimeuses, Les poux sur tout leur territoire.
Il leur donna pour pluie de la grêle, Des flammes de feu dans leur pays.
Il frappa leurs vignes et leurs figuiers, Et brisa les arbres de leur contrée.
Il dit, et parurent les sauterelles, Des sauterelles sans nombre,
Qui dévorèrent toute l'herbe du pays, Qui dévorèrent les fruits de leurs champs.
Il frappa tous les premiers-nés dans leur pays, Toutes les prémices de leur force.
Il fit sortir son peuple avec de l'argent et de l'or, Et nul ne chancela parmi ses tribus.
Les Égyptiens se réjouirent de leur départ, Car la terreur qu'ils avaient d'eux les saisissait.
Il étendit la nuée pour les couvrir, Et le feu pour éclairer la nuit.
A leur demande, il fit venir des cailles, Et il les rassasia du pain du ciel.
Il ouvrit le rocher, et des eaux coulèrent; Elles se répandirent comme un fleuve dans les lieux arides.
Car il se souvint de sa parole sainte, Et d'Abraham, son serviteur.
Il fit sortir son peuple dans l'allégresse, Ses élus au milieu des cris de joie.
Il leur donna les terres des nations, Et ils possédèrent le fruit du travail des peuples,
Afin qu'ils gardassent ses ordonnances, Et qu'ils observassent ses lois. Louez l'Éternel!
