Ве́тхий Заве́т: Быт. Исх. Лев. Чис. Втор. Нав. Суд. Руф. 1Цар. 2Цар. 3Цар. 4Цар. 1Пар. 2Пар. 1Езд. Неем. 2Езд. Тов. Иудиф. Есф. Иов. Пс. Еккл. Песн. Прем. Сир. Ис. Иер. Плч. ПослИер. Вар. Иез. Дан. Ос. Иоил. Ам. Авд. Ион. Мих. Наум. Авв. Соф. Аг. Зах. Мал. 1Мак. 2Мак. 3Мак. 3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
 Скрыть
Азбука веры » Би́блия » Псалти́рь » Псалом 105

Псалом 105

Толкования
Толкования главы
105:0
105:1
см.:Пс.117:1;
105:2
см.:Сир.43:34;
105:3
см.:Пс.36:37;
105:4
см.:Неем.5:19;
105:5
см.:Пс.2:8;
105:6
см.:Дан.9:5;
105:7
см.:Исх.14:11;
105:8
105:9
см.:Исх.14:21;Пс.77:13;
105:10
см.:Лк.1:71;
105:11
см.:Исх.14:28;
105:12
105:13
см.:Иер.2:32;
105:14
см.:Чис.11:33;
105:15
см.:Иак.4:3;
105:16
см.:Чис.16:2;
105:17
см.:Чис.16:31;Втор.11:6;
105:18
105:19
см.:Исх.32:4;
105:20
см.:Рим.1:23;
105:21
105:22
105:23
см.:Исх.32:11;
105:24
см.:Чис.14:2;
105:25
см.:Втор.1:27;
105:26
см.:Чис.14:29;
105:27
105:28
см.:Чис.25:3;
105:29
105:30
см.:Чис.25:7;
105:31
см.:Чис.25:13;
105:32
см.:Чис.20:3;
105:33
105:34
см.:Втор.7:2;
105:35
см.:Ос.7:8;
105:36
см.:Исх.23:33;Втор.7:16;
105:37
см.:Лев.18:21;Втор.12:31;4Цар.21:6;
105:38
105:39
105:40
см.:Суд.2:14;Суд.3:8;
105:41
105:42
105:43
105:44
105:45
см.:Втор.30:1-3;
105:46
105:47
см.:1Пар.16:35;Ис.11:12;
105:48
см.:1Пар.16:36;Пс.40:14;Пс.71:18;
Церковнославянский (рус)
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Кто́ воз­глаго́летъ си́лы Госпо́дни, слы́шаны сотвори́тъ вся́ хвалы́ Его́?
Блаже́ни храня́щiи су́дъ и творя́щiи пра́вду во вся́кое вре́мя.
Помяни́ на́съ, Го́споди, во благоволе́нiи люді́й Тво­и́хъ, посѣти́ на́съ спасе́нiемъ Тво­и́мъ,
ви́дѣти во бла́гости избра́н­ныя Твоя́, воз­весели́тися въ весе́лiи язы́ка Тво­его́, хвали́тися съ достоя́нiемъ Тво­и́мъ.
Согрѣши́хомъ со отцы́ на́шими, беззако́н­новахомъ, непра́вдовахомъ:
отцы́ на́ши во Еги́птѣ не разумѣ́ша чуде́съ Тво­и́хъ, ни помяну́ша мно́же­ст­ва ми́лости Тво­ея́: и преогорчи́ша восходя́ще въ Чермно́е мо́ре.
И спасе́ и́хъ и́мене Сво­его́ ра́ди, сказа́ти си́лу Свою́:
и запрети́ Чермно́му мо́рю, и изся́че: и наста́ви {преведе́} я́ въ бе́зднѣ я́ко въ пусты́ни.
И спасе́ я́ изъ руки́ ненави́дящихъ и изба́ви я́ изъ руки́ враго́въ.
Покры́ вода́ стужа́ющыя и́мъ: ни еди́нъ от­ ни́хъ избы́сть.
И вѣ́роваша словеси́ Его́ и воспѣ́ша хвалу́ Его́.
Ускори́ша, забы́ша дѣла́ Его́, не стерпѣ́ша совѣ́та Его́:
и похотѣ́ша жела́нiю въ пусты́ни и искуси́ша Бо́га въ безво́днѣй.
И даде́ и́мъ проше́нiе и́хъ, посла́ сы́тость въ ду́шы и́хъ.
И прогнѣ́ваша Моисе́а въ стану́, Ааро́на свята́го Госпо́дня.
Отве́рзеся земля́ и пожре́ Даѳа́на и покры́ на со́нмищи Авиро́на:
и разжже́ся о́гнь въ со́нмѣ и́хъ, пла́мень попали́ грѣ́шники.
И сотвори́ша телца́ въ Хори́вѣ и поклони́шася истука́н­ному:
и измѣни́ша сла́ву Его́ въ подо́бiе телца́ яду́щаго траву́.
И забы́ша Бо́га спаса́ющаго и́хъ, сотво́ршаго ве́лiя во Еги́птѣ,
чудеса́ въ земли́ Ха́мовѣ, стра́шная въ мо́ри Чермнѣ́мъ.
И рече́ потреби́ти и́хъ, а́ще не бы́ Моисе́й избра́н­ный Его́ ста́лъ въ сокруше́нiи предъ Ни́мъ, воз­врати́ти я́рость Его́, да не погуби́тъ и́хъ.
И уничижи́ша зе́млю жела́н­ную, не я́ша вѣ́ры словеси́ Его́:
и поропта́ша въ селе́нiихъ сво­и́хъ, не услы́шаша гла́са Госпо́дня.
И воз­дви́же ру́ку Свою́ на ня́, низложи́ти я́ въ пусты́ни,
и низложи́ти сѣ́мя и́хъ во язы́цѣхъ, и расточи́ти я́ въ страны́.
И при­­части́шася Веельфего́ру и снѣдо́ша же́ртвы ме́ртвыхъ:
и раздражи́ша Его́ въ начина́нiихъ сво­и́хъ, и умно́жися въ ни́хъ паде́нiе.
И ста́ Финее́съ и уми́лостиви, и преста́ сѣ́чь:
и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду, въ ро́дъ и ро́дъ до вѣ́ка.
И прогнѣ́ваша Его́ на водѣ́ Прерѣка́нiя, и озло́бленъ бы́сть Моисе́й и́хъ ра́ди:
я́ко преогорчи́ша ду́хъ его́ и ра́зн­ствова устна́ма сво­и́ма.
Не потреби́ша язы́ки, я́же рече́ Госпо́дь и́мъ.
И смѣси́шася во язы́цѣхъ и навыко́ша дѣло́мъ и́хъ:
и порабо́таша истука́н­нымъ и́хъ, и бы́сть и́мъ въ собла́знъ.
И пожро́ша сы́ны своя́ и дще́ри своя́ бѣсово́мъ,
и пролiя́ша кро́вь непови́н­ную, кро́вь сыно́въ сво­и́хъ и дще́рей, я́же пожро́ша истука́н­нымъ Ханаа́нскимъ: и убiе́на бы́сть земля́ и́хъ кровьми́
и оскверни́ся въ дѣ́лѣхъ и́хъ: и соблуди́ша въ начина́нiихъ сво­и́хъ.
И разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на лю́ди Своя́ и омерзи́ достоя́нiе Свое́:
и предаде́ я́ въ ру́ки враго́въ, и облада́ша и́ми ненави́дящiи и́хъ.
И стужи́ша и́мъ врази́ и́хъ: и смири́шася подъ рука́ми и́хъ.
Мно́жицею изба́ви я́: ті́и же преогорчи́ша Его́ совѣ́томъ сво­и́мъ, и смири́шася въ беззако́нiихъ сво­и́хъ.
И ви́дѣ Госпо́дь, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, внегда́ услы́шаше моле́нiе и́хъ:
и помяну́ завѣ́тъ Сво́й, и раска́яся по мно́же­ст­ву ми́лости Сво­ея́:
и даде́ я́ въ щедро́ты предъ всѣ́ми плѣни́в­шими я́.
Спаси́ ны, Го́споди, Бо́же на́шъ, и собери́ ны от­ язы́къ, исповѣ́датися и́мени Тво­ему́ свято́му, хвали́тися во хвалѣ́ Тво­е́й.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от­ вѣ́ка и до вѣ́ка. И реку́тъ вси́ лю́дiе: бу́ди, бу́ди.
Рус. (Аверинцев)
В этом переводе выбранная книга отсутствует
Латинский (Nova Vulgata)
106:1 ALLELUIA. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia eius.
106:2 Quis loquetur potentias Domini, auditas faciet omnes laudes eius?
106:3 Beati, qui custodiunt iudicium et faciunt iustitiam in omni tempore.
106:4 Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui, visita nos in salutari tuo,
106:5 ut videamus bona electorum tuorum, ut laetemur in laetitia gentis tuae, ut gloriemur cum hereditate tua.
106:6 Peccavimus cum patribus nostris, iniuste egimus, iniquitatem fecimus.
106:7 Patres nostri in Aegypto non intellexerunt mirabilia tua, non fuerunt memores multitudinis misericordiarum tuarum et irritaverunt ascendentes in mare, mare Rubrum.
106:8 Et salvavit eos propter nomen suum, ut notam faceret potentiam suam. -
106:9 Et increpuit mare Rubrum, et exsiccatum est, et deduxit eos in abyssis sicut in deserto.
106:10 Et salvavit eos de manu odientis et redemit eos de manu inimici.
106:11 Et operuit aqua tribulantes eos: unus ex eis non remansit.
106:12 Et crediderunt verbis eius et cantaverunt laudem eius.
106:13 Cito obliti sunt operum eius et non sustinuerunt consilium eius;
106:14 et concupierunt concupiscentiam in deserto et tentaverunt Deum in inaquoso.
106:15 Et dedit eis petitionem ipsorum et misit saturitatem in animas eorum.
106:16 Et zelati sunt Moysen in castris, Aaron sanctum Domini.
106:17 Aperta est terra et deglutivit Dathan et operuit super congregationem Abiram.
106:18 Et exarsit ignis in synagoga eorum, flamma combussit peccatores.
106:19 Et fecerunt vitulum in Horeb et adoraverunt sculptile;
106:20 et mutaverunt gloriam suam in similitudinem tauri comedentis fenum.
106:21 Obliti sunt Deum, qui salvavit eos, qui fecit magnalia in Aegypto,
106:22 mirabilia in terra Cham, terribilia in mari Rubro.
106:23 Et dixit quia disperderet eos, nisi affuisset Moyses electus eius: stetit in confractione in conspectu eius, ut averteret iram eius, ne destrueret eos.
106:24 Et pro nihilo habuerunt terram desiderabilem, non crediderunt verbo eius.
106:25 Et murmuraverunt in tabernaculis suis, non exaudierunt vocem Domini.
106:26 Et elevavit manum suam super eos, ut prosterneret eos in deserto
106:27 et ut deiceret semen eorum in nationibus et dispergeret eos in regionibus.
106:28 Et adhaeserunt Baalphegor et comederunt sacrificia mortuorum;
106:29 et irritaverunt eum in adinventionibus suis, et irrupit in eos ruina.
106:30 Et stetit Phinees et fecit iudicium, et cessavit quassatio,
106:31 et reputatum est ei in iustitiam in generationem et generationem usque in sempiternum.
106:32 Et irritaverunt eum ad aquas Meriba, et vexatus est Moyses propter eos,
106:33 quia exacerbaverunt spiritum eius, et temere locutus est in labiis suis.
106:34 Non disperdiderunt gentes, quas dixit Dominus illis.
106:35 Et commixti sunt inter gentes et didicerunt opera eorum.
106:36 Et servierunt sculptilibus eorum, et factum est illis in scandalum.
106:37 Et immolaverunt filios suos et filias suas daemoniis.
106:38 Et effuderunt sanguinem innocentem, sanguinem filiorum suorum et filiarum suarum, quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan. Et infecta est terra in sanguinibus,
106:39 et contaminati sunt in operibus suis et fornicati sunt in adinventionibus suis.
106:40 Et exarsit ira Dominus in populum suum et abominatus est hereditatem suam
106:41 et tradidit eos in manus gentium, et dominati sunt eorum, qui oderunt eos.
106:42 Et tribulaverunt eos inimici eorum, et humiliati sunt sub manibus eorum.
106:43 Saepe liberavit eos; ipsi autem exacerbaverunt eum in consilio suo et corruerunt in iniquitatibus suis.
106:44 Et vidit tribulationem eorum, cum audivit clamorem eorum. -
106:45 Et memor fuit testamenti sui et paenituit eum secundum multitudinem misericordiae suae.
106:46 Et dedit eos in miserationes in conspectu omnium, qui captivos duxerant eos.
106:47 Salvos nos fac, Domine Deus noster, et congrega nos de nationibus, ut confiteamur nomini sancto tuo et gloriemur in laude tua.
106:48 Benedictus Dominus, Deus Israel, a saeculo et usque in saeculum. Et dicet omnis populus: «Fiat, fiat».
Ҳалелуёҳ. Парвардигорро сипос гӯед, зеро ки некӯст; зеро ки меҳру вафои Ӯ ҷовидонист.
Кист, ки қудрати Парвардигорро баён тавсиф намуда тавонад, тамоми ҳамду санои Ӯро бишнавонад?
Хушо касоне ки инсофро нигоҳ медоранд, ва ҳар вақт ростиро ба амал меоваранд!
Маро ба ёд ор, эй Парвардигор, бо ризомандие ки ба қавми Худ дорӣ; бо наҷоти Худ ба ман назар кун,
То ки хушбахтии баргузидагони Туро бинам, ба шодмонии халқи Ту шод шавам, бо мероси Ту фахр кунам.
Бо падарони Худ хато кардаем, гуноҳкор шудаем, ба бадкорӣ дода шудаем.
Падарони мо дар Миср корҳои аҷоиби Туро нафаҳмиданд, меҳру вафоҳои зиёди Туро ба ёд наоварданд, ва назди баҳр, назди баҳри Қулзум, ошӯб андохтанд.
Валекин ба хотири номи Худ онҳоро наҷот дод, то ки қудрати Худро маълум кунад.
Ва баҳри Қулзумро сарзаниш намуд, ва он хушк шуд; ва Ӯ онҳоро дар обҳои азим, чун дар хушкӣ, роҳбарӣ кард аз обҳои азим чун ба биёбон гузаронд.
Ва онҳоро аз дасти бадбин наҷот дод, ва аз дасти душман раҳо кард.
Ва об бадхоҳони онҳоро пӯшонд: Як нафар ҳам аз онҳо боқӣ намонд.
Ва ба суханони Ӯ бовар карданд, ҳамду санои Ӯро сароиданд.
Аммо ба зудӣ корҳои Ӯро фаромӯш карданд, машварати Ӯро нигарон нашуданд.
Ва дар бодия ба ҳавову ҳавас дода шуданд, ва Худоро дар биёбон озмуданд.
Ва дархосташонро ба онҳо дод, вале лоғарие бар ҷони онҳо фиристод.
Ва дар бошишгоҳ ба Мусо ҳасад бурданд, ва ба Ҳоруни поки Парвардигор.
Замин кафида, Дотонро фурӯ бурд, ва тӯдаи Абиромро пӯшонд.
Ва дар ҷамоаи онҳо оташ даргирифта, алангаи он бадкоронро сӯзонд.
Дар Ҳӯриб гӯсолае сохтанд, ва ба он бут саҷда карданд.
Ва ҷалоли худро иваз карданд ба сурати гове ки алаф мехӯрад.
Худои наҷотдиҳандаи худро фаромӯш карданд, ки корҳои бузург дар Миср карда буд,
Корҳои аҷоиб дар замини Ҳом, корҳои саҳмгин назди баҳри Қулзум.
Ва мехост онҳоро несту нобуд кунад, агар баргузидаи Ӯ Мусо пеши Ӯ дар рахнагоҳ намеистод, то ки ғазаби Ӯро аз ҳалокати онҳо баргардонад.
Ва аз замини дилпазир нафрат карданд: ба сухани Ӯ бовар накарданд.
Ва дар хаймаҳои худ ғур-ғур мекарданд; овози Парвардигорро намешуниданд.
Ва дасти Худро бар онҳо бардошт, то ки онҳоро дар биёбон афтонад,
Ва зурёташонро дар миёни халқҳо афтонад, ва онҳоро дар заминҳо пароканда кунад.
Ба Баал-Фаӯр часпиданд, ва қурбониҳои мурдагонро мехӯрданд.
Бо кирдорҳои худ ба хашм оварданд, ва бар онҳо вабо омад.
Ва Финҳос бархоста, доварӣ кард, ва он вабо аз байн рафт.
Ва ин барои ӯ росткорӣ ҳисоб карда шуд, аз насл ба насл то ҷовидон.
Ва назди оби Мерибо ба ғазаб оварданд, ва Мусо аз боиси онҳо ҷазо дид;
Зеро ки рӯҳи ӯро ба ҳаяҷон оварданд, ва бо лабонаш носазо гуфт.
Он қавмҳоро нест накарданд, ки Парвардигор ба онҳо гуфта буд,
Балки бо халқҳо омехта, корҳои онҳоро ёд мегирифтанд.
Ва бутҳои онҳоро парастиш мекарданд, ва онҳо барояшон доме буданд.
Ва писарони худ ва духтарони худро барои девҳо қурбонӣ мекарданд;
Ва хуни бегуноҳро мерехтанд, яъне хуни писарони худ ва духтарони худро, ки барои бутҳои Канъон қурбонӣ мекарданд, – ва замин аз хун нопок шуд.
Ва бо корҳои худ палид шуданд, ва бо кирдорҳои худ зинокор гардиданд.
Ва ғазаби Парвардигор бар қавми Ӯ аланга зад, ва аз мероси Худ нафрат кард,
Ва онҳоро ба дасти халқҳо супурд, ва бадкинонашон бар онҳо ҳукмфармо шуданд.
Ва душманонашон онҳоро ба танг меоварданд, ва зери дасти онҳо гардан мефуроварданд.
Чандин бор онҳоро раҳо кард, вале онҳо бо худсарии худ ошӯб меандохтанд, ва аз гуноҳи худ ба хорӣ меафтоданд.
Валекин дар тангии онҳо назар кард, вақте ки зории онҳоро шунид,
Ва паймони Худро барои онҳо ба ёд овард, ва аз рӯи меҳру вафоҳои зиёди Худ афсӯс хӯрд,
Ва ба онҳо дилсӯзии ҳамаи асиркунандагонашонро бахшид пеши ҳамаи асиркунандагонашон ҳурмат дод.
Моро наҷот деҳ, эй Парвардигор Худои мо, ва моро аз миёни халқҳо ҷамъ овар, то ки номи поки Туро сипос гӯем, бо ҳамду санои Ту фахр намоем.
Муборак аст Парвардигор Худои Исроил аз ҷовидон то ҷовидон! Ва тамоми қавм бигӯянд: «Омин». Ҳалелуёҳ!

Кафизма:
Псалом:
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония

Настройки

Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible