Скрыть
106:0
106:3
106:5
106:7
106:8
106:11
106:13
106:14
106:15
106:17
106:19
106:21
106:23
106:26
106:28
106:30
106:31
106:32
106:33
106:36
106:37
106:38
Церковнославянский (рус)
Аллилу́iа.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость Его́.
Да реку́тъ изба́влен­нiи Го́сподемъ, и́хже изба́ви изъ руки́ врага́,
и от­ стра́нъ собра́ и́хъ, от­ восто́къ и за́падъ, и сѣ́вера и мо́ря:
заблуди́ша въ пусты́ни безво́днѣй, пути́ гра́да оби́телнаго не обрѣто́ша:
а́лчуще и жа́ждуще, душа́ и́хъ въ ни́хъ изчезе́.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ изба́ви я́:
и наста́ви я́ на пу́ть пра́въ, вни́ти во гра́дъ оби́телный.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
я́ко насы́тилъ е́сть ду́шу тщу́, и ду́шу а́лчущу испо́лни бла́гъ:
сѣдя́щыя во тмѣ́ и сѣ́ни сме́ртнѣй, окова́н­ныя нището́ю и желѣ́зомъ,
я́ко преогорчи́ша словеса́ Бо́жiя, и совѣ́тъ Вы́шняго раздражи́ша.
И смири́ся въ трудѣ́хъ се́рдце и́хъ, и изнемого́ша, и не бѣ́ помага́яй.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ спасе́ я́:
и изведе́ я́ изъ тмы́ и сѣ́ни сме́ртныя, и у́зы и́хъ растерза́.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
я́ко сокруши́ врата́ мѣ́дная, и вереи́ желѣ́зныя сломи́.
Воспрiя́тъ я́ от­ пути́ беззако́нiя и́хъ: беззако́нiй бо ра́ди сво­и́хъ смири́шася.
Вся́каго бра́шна воз­гнуша́ся душа́ и́хъ, и при­­бли́жишася до вра́тъ сме́ртныхъ.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ спасе́ я́:
посла́ сло́во Свое́, и изцѣли́ я́, и изба́ви я́ от­ растлѣ́нiй и́хъ.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
и да пожру́тъ Ему́ же́ртву хвалы́ и да воз­вѣстя́тъ дѣла́ Его́ въ ра́дости.
Сходя́щiи въ мо́ре въ корабле́хъ, творя́щiи дѣ́ланiя въ вода́хъ мно́гихъ,
ті́и ви́дѣша дѣла́ Госпо́дня и чудеса́ Его́ во глубинѣ́.
Рече́, и ста́ ду́хъ бу́ренъ, и воз­несо́шася во́лны его́:
восхо́дятъ до небе́съ и низхо́дятъ до бе́зднъ: душа́ и́хъ въ злы́хъ та́яше:
смято́шася, подвиго́шася я́ко пiя́ный, и вся́ му́дрость и́хъ поглощена́ бы́сть.
И воз­зва́ша ко Го́споду, внегда́ скорбѣ́ти и́мъ, и от­ ну́ждъ и́хъ изведе́ я́:
и повелѣ́ бу́ри, и ста́ въ тишину́, и умолко́ша во́лны его́.
И воз­весели́шася, я́ко умолко́ша, и наста́ви я́ въ при­­ста́нище хотѣ́нiя Сво­его́.
Да исповѣ́дят­ся {да исповѣ́дятъ} Го́сподеви ми́лости Его́ и чудеса́ Его́ сыново́мъ человѣ́ческимъ:
да воз­несу́тъ Его́ въ це́ркви людстѣ́й, и на сѣда́лищи ста́рецъ восхва́лятъ Его́.
Положи́лъ е́сть рѣ́ки въ пусты́ню и исхо́диша водна́я въ жа́жду,
зе́млю плодоно́сную въ сла́ность, от­ зло́бы живу́щихъ на не́й.
Положи́лъ е́сть пусты́ню во езе́ра водна́я и зе́млю безво́дную во исхо́дища водна́я.
И насели́ та́мо а́лчущыя, и соста́виша гра́ды оби́телны:
и насѣ́яша се́ла, и насади́ша виногра́ды, и сотвори́ша пло́дъ жи́тенъ.
И благослови́ я́, и умно́жишася зѣло́: и скоты́ и́хъ не ума́ли.
И ума́лишася и озло́бишася от­ ско́рби зо́лъ и болѣ́зни:
излiя́ся уничиже́нiе на кня́зи и́хъ, и облазни́ {заблужда́ти сотвори́} я́ по непрохо́днѣй, а не по пути́.
И помо́же убо́гу от­ нищеты́ и положи́ я́ко о́вцы оте́че­ст­вiя.
У́зрятъ пра́вiи и воз­веселя́т­ся, и вся́кое беззако́нiе загради́тъ уста́ своя́.
Кто́ прему́дръ и сохрани́тъ сiя́? И уразумѣ́ютъ ми́лости Госпо́дни.
Греческий [Greek (Koine)]
αλληλουια
ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ ὅτι χρηστός ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ
εἰπάτωσαν οἱ λελυτρω­μέ­νοι ὑπὸ κυρίου οὓς ἐλυτρώσατο ἐκ χειρὸς ἐχθροῦ
ἐκ τῶν χωρῶν συν­ήγαγεν αὐτοὺς ἀπο­̀ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ βορρᾶ καὶ θαλάσ­σης
ἐπλανήθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν ἀνύδρῳ ὁδὸν πόλεως κατοικητηρίου οὐχ εὗρον
πεινῶν­τες καὶ διψῶν­τες ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ἐξέλιπεν
καὶ ἐκέκραξαν προ­̀ς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐρρύσατο αὐτοὺς
καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς εἰς ὁδὸν εὐθεῖαν τοῦ πορευθῆναι εἰς πόλιν κατοικητηρίου
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων
ὅτι ἐχόρτασεν ψυχὴν κενὴν καὶ ψυχὴν πεινῶσαν ἐνέπλη­σεν ἀγαθῶν
καθη­μέ­νους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου πεπεδη­μέ­νους ἐν πτωχείᾳ καὶ σιδήρῳ
ὅτι παρεπίκραναν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ καὶ τὴν βουλὴν τοῦ ὑψίστου παρώξυν­αν
καὶ ἐταπεινώθη ἐν κόποις ἡ καρδία αὐτῶν ἠσθένησαν καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν
καὶ ἐκέκραξαν προ­̀ς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτοὺς
καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ σκότους καὶ σκιᾶς θανάτου καὶ τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν διέρρηξεν
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων
ὅτι συν­έτριψεν πύλας χαλκᾶς καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συν­έκλασεν
ἀν­τελάβετο αὐτῶν ἐξ ὁδοῦ ἀνομίας αὐτῶν δια­̀ γὰρ τὰς ἀνομίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν
πᾶν βρῶμα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ αὐτῶν καὶ ἤγγισαν ἕως τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου
καὶ ἐκέκραξαν προ­̀ς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτούς
ἀπέστειλεν τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ ἰάσατο αὐτοὺς καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺς ἐκ τῶν δια­φθορῶν αὐτῶν
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων
καὶ θυσάτωσαν θυσίαν αἰνέσεως καὶ ἐξαγγειλάτωσαν τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει
οἱ κατα­βαίνον­τες εἰς τὴν θάλασ­σαν ἐν πλοίοις ποι­οῦν­τες ἐργασίαν ἐν ὕδασι πολλοῖς
αὐτοὶ εἴδοσαν τὰ ἔργα κυρίου καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ ἐν τῷ βυθῷ
εἶπεν καὶ ἔστη πνεῦμα κατα­ιγίδος καὶ ὑψώθη τὰ κύματα αὐτῆς
ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν καὶ κατα­βαίνουσιν ἕως τῶν ἀβύσ­σων ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν κακοῖς ἐτήκετο
ἐταράχθησαν ἐσαλεύ­θησαν ὡς ὁ μεθύων καὶ πᾶσα ἡ σοφία αὐτῶν κατεπόθη
καὶ ἐκέκραξαν προ­̀ς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐξήγαγεν αὐτοὺς
καὶ ἐπέταξεν τῇ κατα­ιγίδι καὶ ἔστη εἰς αὔραν καὶ ἐσίγησαν τὰ κύματα αὐτῆς
καὶ εὐφράνθησαν ὅτι ἡσύχασαν καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐπι­̀ λιμένα θελήμα­τος αὐτῶν
ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων
ὑψωσάτωσαν αὐτὸν ἐν ἐκκλησίᾳ λαοῦ καὶ ἐν καθέδρᾳ πρεσβυτέρων αἰνεσάτωσαν αὐτόν
ἔθετο ποταμοὺς εἰς ἔρημον καὶ διεξόδους ὑδάτων εἰς δίψαν
γῆν καρποφόρον εἰς ἅλμην ἀπο­̀ κακίας τῶν κατοικούν­των ἐν αὐτῇ
ἔθετο ἔρημον εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ γῆν ἄνυδρον εἰς διεξόδους ὑδάτων
καὶ κατῴκισεν ἐκεῖ πεινῶν­τας καὶ συν­εστήσαν­το πόλιν κατοικεσίας
καὶ ἔσπειραν ἀγροὺς καὶ ἐφύτευσαν ἀμπελῶνας καὶ ἐποίησαν καρπὸν γενήμα­τος
καὶ εὐλόγησεν αὐτούς καὶ ἐπλη­θύνθησαν σφόδρα καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν οὐκ ἐσμίκρυνεν
καὶ ὠλιγώθησαν καὶ ἐκακώθησαν ἀπο­̀ θλίψεως κακῶν καὶ ὀδύνης
ἐξεχύθη ἐξουδένωσις ἐπ᾿ ἄρχον­τας καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺς ἐν ἀβάτῳ καὶ οὐχ ὁδῷ
καὶ ἐβοήθησεν πένητι ἐκ πτωχείας καὶ ἔθετο ὡς προ­́βατα πατριάς
ὄψον­ται εὐθεῖς καὶ εὐφρανθήσον­ται καὶ πᾶσα ἀνομία ἐμφράξει τὸ στόμα αὐτῆς
τίς σοφὸς καὶ φυλάξει ταῦτα καὶ συν­ήσουσιν τὰ ἐλέη τοῦ κυρίου
Арабский (Arabic Van Dyke)
107:1 احمدوا الرب لانه صالح لان الى الابد رحمته.
107:2 ليقل مفديو الرب الذين فداهم من يد العدو
107:3 ومن البلدان جمعهم من المشرق ومن المغرب من الشمال ومن البحر.
107:4 تاهوا في البرية في قفر بلا طريق. لم يجدوا مدينة سكن.
107:5 جياع عطاش ايضا اعيت انفسهم فيهم‏.
107:6 فصرخوا الى الرب في ضيقهم فانقذهم من شدائدهم.
107:7 وهداهم طريقا مستقيما ليذهبوا الى مدينة سكن.
107:8 فليحمدوا الرب على رحمته وعجائبه لبني آدم
107:9 لانه اشبع نفسا مشتهية وملأ نفسا جائعة خبزا
107:10 الجلوس في الظلمة وظلال الموت موثقين بالذل والحديد.
107:11 لانهم عصوا كلام الله واهانوا مشورة العلي
107:12 فاذل قلوبهم بتعب. عثروا ولا معين.
107:13 ثم صرخوا الى الرب في ضيقهم فخلصهم من شدائدهم.
107:14 اخرجهم من الظلمة وظلال الموت وقطع قيودهم.
107:15 فليحمدوا الرب على رحمته وعجائبه لبني آدم.
107:16 لانه كسر مصاريع نحاس وقطع عوارض حديد
107:17 والجهال من طريق معصيتهم ومن آثامهم يذلون.
107:18 كرهت انفسهم كل طعام واقتربوا الى ابواب الموت.
107:19 فصرخوا الى الرب في ضيقهم فخلّصهم من شدائدهم.
107:20 ارسل كلمته فشفاهم ونجاهم من تهلكاتهم.
107:21 فليحمدوا الرب على رحمته وعجائبه لبني آدم
107:22 وليذبحوا له ذبائح الحمد وليعدوا اعماله بترنم
107:23 النازلون الى البحر في السفن العاملون عملا في المياه الكثيرة
107:24 هم رأوا اعمال الرب وعجائبه في العمق.
107:25 امر فاهاج ريحا عاصفة فرفعت امواجه.
107:26 يصعدون الى السموات يهبطون الى الاعماق. ذابت انفسهم بالشقاء.
107:27 يتمايلون ويترنحون مثل السكران وكل حكمتهم ابتلعت.
107:28 فيصرخون الى الرب في ضيقهم ومن شدائدهم يخلصهم.
107:29 يهدئ العاصفة فتسكن وتسكت امواجها.
107:30 فيفرحون لانهم هدأوا فيهديهم الى المرفإ الذي يريدونه.
107:31 فليحمدوا الرب على رحمته وعجائبه لبني آدم.
107:32 وليرفعوه في مجمع الشعب وليسبحوه في مجلس المشايخ
107:33 يجعل الانهار قفارا ومجاري المياه معطشة
107:34 والارض المثمرة سبخة من شر الساكنين فيها.
107:35 يجعل القفر غدير مياه وارضا يبسا ينابيع مياه.
107:36 ويسكن هناك الجياع فيهيئون مدينة سكن.
107:37 ويزرعون حقولا ويغرسون كروما فتصنع ثمر غلة.
107:38 ويباركهم فيكثرون جدا ولا يقلل بهائمهم.
107:39 ثم يقلون وينحنون من ضغط الشر والحزن.
107:40 يسكب هوانا على رؤساء ويضلهم في تيه بلا طريق.
107:41 ويعلي المسكين من الذل ويجعل القبائل مثل قطعان الغنم.
107:42 يرى ذلك المستقيمون فيفرحون وكل اثم يسد فاه.
107:43 من كان حكيما يحفظ هذا ويتعقل مراحم الرب
2 Да восхвалят Господа избавленные от врага. 9 За то, что они не покорялись Господу, Он смирил их бедствиями, но по обращении к Нему избавил от уз. 16 Покаяние пред Богом спасло их. 23 Пребывание в плену походило на состояние моряков во время бури. 33 Прежде превращенная в пустыню страна возрождается. Мудрый видит это и понимает оказанную милость Господа.
Аллилуия.
Славьте Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его!
Так да скажут избавленные Господом, которых избавил Он от руки врага,
и собрал от стран, от востока и запада, от севера и моря.
Они блуждали в пустыне по безлюдному пути и не находили населенного города;
терпели голод и жажду, душа их истаевала в них.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он избавил их от бедствий их,
и повел их прямым путем, чтобы они шли к населенному городу.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих:
ибо Он насытил душу жаждущую и душу алчущую исполнил благами.
Они сидели во тьме и тени смертной, окованные скорбью и железом;
ибо не покорялись словам Божиим и небрегли о воле Всевышнего.
Он смирил сердце их работами; они преткнулись, и не было помогающего.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он спас их от бедствий их;
вывел их из тьмы и тени смертной, и расторгнул узы их.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих:
ибо Он сокрушил врата медные и вереи железные сломил.
Безрассудные страдали за беззаконные пути свои и за неправды свои;
от всякой пищи отвращалась душа их, и они приближались ко вратам смерти.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он спас их от бедствий их;
послал слово Свое и исцелил их, и избавил их от могил их.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих!
Да приносят Ему жертву хвалы и да возвещают о делах Его с пением!
Отправляющиеся на кораблях в море, производящие дела на больших водах,
видят дела Господа и чудеса Его в пучине:
Он речет, – и восстанет бурный ветер и высоко поднимает волны его:
восходят до небес, нисходят до бездны; душа их истаевает в бедствии;
они кружатся и шатаются, как пьяные, и вся мудрость их исчезает.
Но воззвали к Господу в скорби своей, и Он вывел их из бедствия их.
Он превращает бурю в тишину, и волны умолкают.
И веселятся, что они утихли, и Он приводит их к желаемой пристани.
Да славят Господа за милость Его и за чудные дела Его для сынов человеческих!
Да превозносят Его в собрании народном и да славят Его в сонме старейшин!
Он превращает реки в пустыню и источники вод – в сушу,
землю плодородную – в солончатую, за нечестие живущих на ней.
Он превращает пустыню в озеро, и землю иссохшую – в источники вод;
и поселяет там алчущих, и они строят город для обитания;
засевают поля, насаждают виноградники, которые приносят им обильные плоды.
Он благословляет их, и они весьма размножаются, и скота их не умаляет.
Уменьшились они и упали от угнетения, бедствия и скорби, –
Он изливает бесчестие на князей и оставляет их блуждать в пустыне, где нет путей.
Бедного же извлекает из бедствия и умножает род его, как стада овец.
Праведники видят сие и радуются, а всякое нечестие заграждает уста свои.
Кто мудр, тот заметит сие и уразумеет милость Господа.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible