Скрыть
108:0
108:1
108:3
108:7
108:12
108:18
108:19
108:20
108:21
108:22
108:24
108:26
108:29
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Бо́же, хвалы́ мо­ея́ не премолчи́:
я́ко уста́ грѣ́шнича и уста́ льсти́ваго на мя́ от­верзо́шася, глаго́лаша на мя́ язы́комъ льсти́вымъ,
и словесы́ ненави́стными обыдо́ша мя́, и бра́шася со мно́ю ту́не.
Вмѣ́сто е́же люби́ти мя́, оболга́ху мя́, а́зъ же моля́хся:
и положи́ша на мя́ зла́я за блага́я, и не́нависть за воз­любле́нiе мое́.
Поста́ви на него́ грѣ́шника, и дiа́волъ да ста́нетъ одесну́ю его́:
внегда́ суди́тися ему́, да изы́детъ осужде́нъ, и моли́тва его́ да бу́детъ въ грѣ́хъ.
Да бу́дутъ дні́е его́ ма́ли, и епи́скоп­ст­во его́ да прiи́метъ и́нъ:
да бу́дутъ сы́нове его́ си́ри, и жена́ его́ вдова́:
дви́жущеся да преселя́т­ся сы́нове его́ и воспро́сятъ, да изгна́ни бу́дутъ изъ домо́въ сво­и́хъ.
Да взы́щетъ заимода́вецъ вся́, ели́ка су́ть его́: и да восхи́тятъ чужді́и труды́ его́.
Да не бу́детъ ему́ засту́пника, ниже́ да бу́детъ ущедря́яй сироты́ его́:
да бу́дутъ ча́да его́ въ погубле́нiе, въ ро́дѣ еди́нѣмъ да потреби́т­ся и́мя его́.
Да воспомяне́т­ся беззако́нiе оте́цъ его́ предъ Го́сподемъ, и грѣ́хъ ма́тере его́ да не очи́стит­ся:
да бу́дутъ предъ Го́сподемъ вы́ну, и да потреби́т­ся от­ земли́ па́мять и́хъ:
зане́же не помяну́ сотвори́ти ми́лость, и погна́ человѣ́ка ни́ща и убо́га, и умиле́на се́рдцемъ умертви́ти.
И воз­люби́ кля́тву, и прiи́детъ ему́: и не восхотѣ́ благослове́нiя, и удали́т­ся от­ него́.
И облече́ся въ кля́тву я́ко въ ри́зу, и вни́де я́ко вода́ во утро́бу его́ и я́ко еле́й въ ко́сти его́:
да бу́детъ ему́ я́ко ри́за, въ ню́же облачи́т­ся, и я́ко по́ясъ, и́мже вы́ну опоясу́ет­ся.
Сiе́ дѣ́ло оболга́ющихъ мя́ у Го́спода и глаго́лющихъ лука́вая на ду́шу мою́.
И Ты́, Го́споди, Го́споди, сотвори́ со мно́ю и́мене ра́ди Тво­его́, я́ко бла́га ми́лость Твоя́:
изба́ви мя́, я́ко ни́щъ и убо́гъ е́смь а́зъ, и се́рдце мое́ смяте́ся вну́трь мене́.
Я́ко сѣ́нь, внегда́ уклони́тися е́й, отъ­я́хся: стрясо́хся я́ко пру́зи.
Колѣ́на моя́ изнемо́госта от­ поста́, и пло́ть моя́ измѣни́ся еле́а ра́ди.
И а́зъ бы́хъ поноше́нiе и́мъ: ви́дѣша мя́, покива́ша глава́ми сво­и́ми.
Помози́ ми, Го́споди Бо́же мо́й, и спаси́ мя по ми́лости Тво­е́й:
и да разумѣ́ютъ, я́ко рука́ Твоя́ сiя́, и Ты́, Го́споди, сотвори́лъ еси́ ю́.
Проклену́тъ ті́и, и Ты́ благослови́ши: востаю́щiи на мя́ да постыдя́т­ся, ра́бъ же Тво́й воз­весели́т­ся.
Да облеку́т­ся оболга́ющiи мя́ въ срамоту́ и оде́ждут­ся я́ко оде́ждою студо́мъ сво­и́мъ.
Исповѣ́мся Го́сподеви зѣло́ усты́ мо­и́ми и посредѣ́ мно́гихъ восхвалю́ Его́:
я́ко предста́ одесну́ю убо́гаго, е́же спасти́ от­ гоня́щихъ ду́шу мою́.
Арабский (Arabic Van Dyke)
109:0 لإِمَامِ الْمُغَنِّينَ. لِدَاوُدَ. مَزْمُورٌ
109:1 يَا إِلهَ تَسْبِيحِي لاَ تَسْكُتْ،
109:2 لأَنَّهُ قَدِ انْفَتَحَ عَلَيَّ فَمُ الشِّرِّيرِ وَفَمُ الْغِشِّ. تَكَلَّمُوا مَعِي بِلِسَانِ كِذْبٍ،
109:3 بِكَلاَمِ بُغْضٍ أَحَاطُوا بِي، وَقَاتَلُونِي بِلاَ سَبَبٍ.
109:4 بَدَلَ مَحَبَّتِي يُخَاصِمُونَنِي. أَمَّا أَنَا فَصَلاَةٌ.
109:5 وَضَعُوا عَلَيَّ شَرًّا بَدَلَ خَيْرٍ، وَبُغْضًا بَدَلَ حُبِّي.
109:6 فَأَقِمْ أَنْتَ عَلَيْهِ شِرِّيرًا، وَلْيَقِفْ شَيْطَانٌ عَنْ يَمِينِهِ.
109:7 إِذَا حُوكِمَ فَلْيَخْرُجْ مُذْنِبًا، وَصَلاَتُهُ فَلْتَكُنْ خَطِيَّةً.
109:8 لِتَكُنْ أَيَّامُهُ قَلِيلَةً، وَوَظِيفَتُهُ لِيَأْخُذْهَا آخَرُ.
109:9 لِيَكُنْ بَنُوهُ أَيْتَامًا وَامْرَأَتُهُ أَرْمَلَةً.
109:10 لِيَتِهْ بَنُوهُ تَيَهَانًا وَيَسْتَعْطُوا، وَيَلْتَمِسُوا خُبْزًا مِنْ خِرَبِهِمْ.
109:11 لِيَصْطَدِ الْمُرَابِي كُلَّ مَا لَهُ، وَلْيَنْهَبِ الْغُرَبَاءُ تَعَبَهُ.
109:12 لاَ يَكُنْ لَهُ بَاسِطٌ رَحْمَةً، وَلاَ يَكُنْ مُتَرَأِفٌ عَلَى يَتَامَاهُ.
109:13 لِتَنْقَرِضْ ذُرِّيَّتُهُ. فِي الْجِيلِ الْقَادِمِ لِيُمْحَ اسْمُهُمْ.
109:14 لِيُذْكَرْ إِثْمُ آبَائِهِ لَدَى الرَّبِّ، وَلاَ تُمْحَ خَطِيَّةُ أُمِّهِ.
109:15 لِتَكُنْ أَمَامَ الرَّبِّ دَائِمًا، وَلْيَقْرِضْ مِنَ الأَرْضِ ذِكْرَهُمْ.
109:16 مِنْ أَجْلِ أَنَّهُ لَمْ يَذْكُرْ أَنْ يَصْنَعَ رَحْمَةً، بَلْ طَرَدَ إِنْسَانًا مَِسْكِينًا وَفَقِيرًا وَالْمُنْسَحِقَ الْقَلْبِ لِيُمِيتَهُ.
109:17 وَأَحَبَّ اللَّعْنَةَ فَأَتَتْهُ، وَلَمْ يُسَرَّ بِالْبَرَكَةِ فَتَبَاعَدَتْ عَنْهُ.
109:18 وَلَبِسَ اللَّعْنَةَ مِثْلَ ثَوْبِهِ، فَدَخَلَتْ كَمِيَاهٍ فِي حَشَاهُ وَكَزَيْتٍ فِي عِظَامِهِ.
109:19 لِتَكُنْ لَهُ كَثَوْبٍ يَتَعَطَّفُ بِهِ، وَكَمِنْطَقَةٍ يَتَنَطَّقُ بِهَا دَائِمًا.
109:20 هذِهِ أُجْرَةُ مُبْغِضِيَّ مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ، وَأُجْرَةُ الْمُتَكَلِّمِينَ شَرًّا عَلَى نَفْسِي.
109:21 أَمَّا أَنْتَ يَا رَبُّ السَّيِّدُ فَاصْنَعْ مَعِي مِنْ أَجْلِ اسْمِكَ. لأَنَّ رَحْمَتَكَ طَيِّبَةٌ نَجِّنِي.
109:22 فَإِنِّي فَقِيرٌ وَمِسْكِينٌ أَنَا، وَقَلْبِي مَجْرُوحٌ فِي دَاخِلِي.
109:23 كَظِلّ عِنْدَ مَيْلِهِ ذَهَبْتُ. انْتَفَضْتُ كَجَرَادَةٍ.
109:24 رُكْبَتَايَ ارْتَعَشَتَا مِنَ الصَّوْمِ، وَلَحْمِي هُزِلَ عَنْ سِمَنٍ.
109:25 وَأَنَا صِرْتُ عَارًا عِنْدَهُمْ. يَنْظُرُونَ إِلَيَّ وَيُنْغِضُونَ رُؤُوسَهُمْ.
109:26 أَعِنِّي يَا رَبُّ إِلهِي. خَلِّصْنِي حَسَبَ رَحْمَتِكَ.
109:27 وَلْيَعْلَمُوا أَنَّ هذِهِ هِيَ يَدُكَ. أَنْتَ يَا رَبُّ فَعَلْتَ هذَا.
109:28 أَمَّا هُمْ فَيَلْعَنُونَ، وَأَمَّا أَنْتَ فَتُبَارِكُ. قَامُوا وَخَزُوا، أَمَّا عَبْدُكَ فَيَفْرَحُ.
109:29 لِيَلْبِسْ خُصَمَائِي خَجَلاً، وَلْيَتَعَطَّفُوا بِخِزْيِهِمْ كَالرِّدَاءِ.
109:30 أَحْمَدُ الرَّبَّ جِدًّا بِفَمِي، وَفِي وَسَطِ كَثِيرِينَ أُسَبِّحُهُ.
109:31 لأَنَّهُ يَقُومُ عَنْ يَمِينِ الْمَسْكِينِ، لِيُخَلِّصَهُ مِنَ الْقَاضِينَ عَلَى نَفْسِهِ.
Таджикский
Барои сардори сарояндагон. Таронаи Довуд. Эй Худои ҳамду санои ман, хомӯш набош!
Зеро ки даҳони бадӣ ва даҳони дурӯғро макрро бар ман кушодаанд: бо забони дурӯғ фиреб ба ман сухан меронанд;
Ва бо суханони душманӣ маро иҳота менамоянд, ва бесабаб бо ман ҷанг мекунанд;
Ба ивази муҳаббати ман аз ман нафрат мекунанд маро таъқиб менамоянд, валекин ман дуогӯй;
Ба ивази некӣ ба ман бадӣ мекунанд, ва ба ивази муҳаббати ман – душманӣ.
Бадкореро бар ӯ таъин намо, ва бигзор айбдоркунанда шайтон ба дасти рости ӯ биистад.
Вақте ки ӯ ба мурофиа меояд, бигзор айбдор шуда барояд, ва дуои ӯ барои ӯ гуноҳ ҳисоб ёбад;
Умри ӯ кӯтоҳ шавад; ҷоҳу ҷалоли ӯро дигаре бигирад;
Фарзандони ӯ ятим монанд, ва занаш бева шавад;
Ва фарзандони ӯ дарбадар гашта, гадоӣ кунанд, ва аз харобазори худ дур афтода, мадад пурсанд;
Қарзхоҳ тамоми молу мулки ӯро забт кунад, ва бегонаҳо меҳнати ӯро толону тороҷ намоянд;
Касе набошад, ки ба ӯ меҳрубонӣ кунад, ва касе набошад, ки ба ятимони ӯ раҳм намояд;
Зурёти ӯ гирифтори ҳалокат гарданд: дар насли дигар номашон нобуд шавад;
Гуноҳи падарони ӯ назди Парвардигор зикр ёбад, ва хатои модари ӯ аз хотир наравад;
Бигзор ҳамеша пеши Парвардигор Дар мадди назари Парвардигор ҳамеша бошанд, ва Ӯ зикри ёдрасии онҳоро аз замин нест кунад,
Аз барои он ки ӯ меҳру вафо карданро дар ёд надошт, балки одами мискин бечора ва камбағал ва дилрешро таъқиб мекард, то ки ба мурдан расонад.
Ва лаънатро нафринро дӯст медошт, ва он ба сари ӯ омад; ва баракатро хоҳон набуд, ва он аз ӯ дур шуд.
Ва лаънатро мисли либоси худ дар бар кард, ва он мисли об андаруни ӯ дохил шуд, ва мисли равған дар устухонҳои ӯ.
Пас бигзор он барои ӯ мисли ҷомае бошад, ки ӯ пӯшида мегардад, ва мисли миёнбанде ки бо он ҳамеша камар мебандад.
Чунин аст подош аз ҷониби Парвардигор барои бадхоҳонам, ва барои онҳое ки бар ҷонам бадгӯӣ мекунанд!
Валекин Ту, эй Парвардигор Худо, ба хотири номи Худ бо ман амал намо, зеро меҳру вафои Ту некӯст; маро раҳоӣ деҳ.
Зеро ки ман мискин ва камбағал ҳастам, ва дилам андаруни ман реш-реш аст.
Мисли сояе ки нест мешавад, меравам; мисли малах ронда мешавам.
Зонуҳоям аз рӯзадорӣ суст шудаанд меларзанд, ва ҷисмам хароб шудааст ва чарбуе дар он нест ва ҷисмам бе равған монда, лоғар шудааст.
Ва ман назди онҳо нангин шудаам: маро дида, сари худро меҷунбонанд.
Маро мададгор ёр бош, эй Парвардигор Худои ман! Бо меҳру вафои Худ маро наҷот деҳ,
То бидонанд, ки ин дасти Туст, ва Ту, эй Парвардигор, инро кардаӣ.
Онҳо лаънат нафрин мехонанд, вале Ту баракат деҳ; бигзор онҳо бархоста, шарманда шаванд, вале бандаи Ту шод гардад.
Бадхоҳонам либоси расвоӣ дар бар кунанд, ва шармандагии худро мисли ҷомае бипӯшанд.
Парвардигорро бо забони худ сипоси зиёд хоҳам гуфт, ва дар миёни мардуми бисёр Ӯро сипос ситоиш хоҳам кард.
Зеро ки Ӯ ба дасти рости мискин камбағал меистад, то ӯро аз онҳое ки ҷонашро маҳкум кардан мехоҳанд, наҷот диҳад.

1 Боже, услышь мою молитву, меня окружают враги. 6 Суди врага по его делам. 11 Пусть ответит он в полной мере за злое. 21 Меня же, Господи, бедного, спаси, чтобы враги знали, что это сделал Ты.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Боже хвалы моей! не премолчи,
ибо отверзлись на меня уста нечестивые и уста коварные; говорят со мною языком лживым;
отвсюду окружают меня словами ненависти, вооружаются против меня без причины;
за любовь мою они враждуют на меня, а я молюсь;
воздают мне за добро злом, за любовь мою – ненавистью.
Поставь над ним нечестивого, и диавол да станет одесную его.
Когда будет судиться, да выйдет виновным, и молитва его да будет в грех;
да будут дни его кратки, и достоинство его да возьмет другой;
дети его да будут сиротами, и жена его – вдовою;
да скитаются дети его и нищенствуют, и просят хлеба из развалин своих;
да захватит заимодавец все, что есть у него, и чужие да расхитят труд его;
да не будет сострадающего ему, да не будет милующего сирот его;
да будет потомство его на погибель, и да изгладится имя их в следующем роде;
да будет воспомянуто пред Господом беззаконие отцов его, и грех матери его да не изгладится;
да будут они всегда в очах Господа, и да истребит Он память их на земле,
за то, что он не думал оказывать милость, но преследовал человека бедного и нищего и сокрушенного сердцем, чтобы умертвить его;
возлюбил проклятие, – оно и придет на него; не восхотел благословения, – оно и удалится от него;
да облечется проклятием, как ризою, и да войдет оно, как вода, во внутренность его и, как елей, в кости его;
да будет оно ему, как одежда, в которую он одевается, и как пояс, которым всегда опоясывается.
Таково воздаяние от Господа врагам моим и говорящим злое на душу мою!
Со мною же, Господи, Господи, твори ради имени Твоего, ибо блага милость Твоя; спаси меня,
ибо я беден и нищ, и сердце мое уязвлено во мне.
Я исчезаю, как уклоняющаяся тень; гонят меня, как саранчу.
Колени мои изнемогли от поста, и тело мое лишилось тука.
Я стал для них посмешищем: увидев меня, кивают головами [своими].
Помоги мне, Господи, Боже мой, спаси меня по милости Твоей,
да познают, что это – Твоя рука, и что Ты, Господи, соделал это.
Они проклинают, а Ты благослови; они восстают, но да будут постыжены; раб же Твой да возрадуется.
Да облекутся противники мои бесчестьем и, как одеждою, покроются стыдом своим.
И я громко буду устами моими славить Господа и среди множества прославлять Его,
ибо Он стоит одесную бедного, чтобы спасти его от судящих душу его.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible