Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 118
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
118:0
118:1
118:4
см.:Втор.4:5-6;
118:7
118:8
118:12
118:13
118:14
118:15
118:16
118:17
118:18
см.:Втор.17:19;
118:20
118:21
см.:Втор.11:28;
118:22
118:24
см.:Втор.17:19;
118:25
118:26
118:27
118:28
118:29
118:31
118:33
118:35
118:38
118:40
118:41
118:42
118:43
118:45
118:47
118:48
118:49
118:51
см.:Втор.17:11;
118:52
118:53
118:54
118:56
118:58
118:59
118:60
118:62
см.:Деян.16:25;
118:65
118:66
118:68
118:69
118:72
см.:Пс.118:127;
118:74
118:76
118:77
118:78
118:79
118:80
118:81
см.:Пс.118:166;
118:82
118:84
118:85
118:87
118:88
118:90
118:91
118:93
118:94
118:95
118:96
118:97
см.:Втор.17:19;
118:98
118:101
118:102
118:104
см.:Пс.118:128;
118:107
118:109
118:111
118:113
118:114
118:117
118:119
118:121
118:122
118:123
118:125
118:128
см.:Пс.118:104;
118:129
118:131
118:133
118:134
118:138
см.:Втор.4:5-6;
118:141
118:143
118:144
118:145
118:146
118:149
118:150
118:153
118:156
118:158
см.:Деян.17:16;
118:159
118:160
118:164
118:167
118:169
118:170
118:171
118:172
118:173
118:174
118:175
Аллилу́iа.
Блаже́ни непоро́чнiи въ пу́ть {въ пути́}, ходя́щiи въ зако́нѣ Госпо́дни.
Блаже́ни испыта́ющiи свидѣ́нiя Его́, всѣ́мъ се́рдцемъ взы́щутъ Его́.
Не дѣ́лающiи бо беззако́нiя въ путе́хъ Его́ ходи́ша.
Ты́ заповѣ́далъ еси́ за́повѣди Твоя́ сохрани́ти зѣло́:
дабы́ испра́вилися путiе́ мои́, сохрани́ти оправда́нiя Твоя́.
Тогда́ не постыжу́ся, внегда́ призрѣ́ти ми́ на вся́ за́повѣди Твоя́.
Исповѣ́мся Тебѣ́ въ пра́вости се́рдца, внегда́ научи́тимися судьба́мъ пра́вды Твоея́.
Оправда́нiя Твоя́ сохраню́: не оста́ви мене́ до зѣла́.
Въ чесо́мъ испра́витъ юнѣ́йшiй пу́ть сво́й? Внегда́ сохрани́ти словеса́ Твоя́.
Всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ взыска́хъ Тебе́: не отри́ни мене́ от за́повѣдiй Твои́хъ.
Въ се́рдцы мое́мъ скры́хъ словеса́ Твоя́, я́ко да не согрѣшу́ Тебѣ́.
Благослове́нъ еси́, Го́споди: научи́ мя оправда́ниемъ Твои́мъ.
Устна́ма мои́ма возвѣсти́хъ вся́ судьбы́ у́стъ Твои́хъ.
На пути́ свидѣ́нiй Твои́хъ наслади́хся, я́ко о вся́комъ бога́тствѣ.
Въ за́повѣдехъ Твои́хъ поглумлю́ся, и уразумѣ́ю пути́ Твоя́.
Во оправда́нiихъ Твои́хъ поучу́ся: не забу́ду слове́съ Твои́хъ.
Возда́ждь рабу́ Твоему́: живи́ мя, и сохраню́ словеса́ Твоя́.
Откры́й о́чи мои́, и уразумѣ́ю чудеса́ от зако́на Твоего́.
Пришле́цъ а́зъ е́смь на земли́: не скры́й от мене́ за́повѣди Твоя́.
Возлюби́ душа́ моя́ возжела́ти судьбы́ Твоя́ на вся́кое вре́мя.
Запрети́лъ еси́ го́рдымъ: про́кляти уклоня́ющiися от за́повѣдiй Твои́хъ.
Отъими́ от мене́ поно́съ {поноше́нiе} и уничиже́нiе, я́ко свидѣ́нiй Твои́хъ взыска́хъ.
И́бо сѣдо́ша кня́зи и на мя́ клевета́ху, ра́бъ же Тво́й глумля́шеся во оправда́нiихъ Твои́хъ:
и́бо свидѣ́нiя Твоя́ поуче́нiе мое́ е́сть, и совѣ́ти мои́ оправда́нiя Твоя́.
Прильпе́ земли́ душа́ моя́: живи́ мя по словеси́ Твоему́.
Пути́ моя́ возвѣсти́хъ, и услы́шалъ мя́ еси́: научи́ мя оправда́ниемъ Твои́мъ.
Пу́ть оправда́нiй Твои́хъ вразуми́ ми, и поглумлю́ся въ чудесѣ́хъ Твои́хъ.
Воздрема́ душа́ моя́ от уны́нiя: утверди́ мя въ словесѣ́хъ Твои́хъ.
Пу́ть непра́вды отста́ви от мене́ и зако́номъ Твои́мъ поми́луй мя́.
Пу́ть и́стины изво́лихъ и судьбы́ Твоя́ не забы́хъ.
Прилѣпи́хся свидѣ́ниемъ Твои́мъ, Го́споди, не посрами́ мене́.
Пу́ть за́повѣдiй Твои́хъ теко́хъ, егда́ разшири́лъ еси́ се́рдце мое́.
Законоположи́ мнѣ́, Го́споди, пу́ть оправда́нiй Твои́хъ, и взыщу́ и́ вы́ну:
вразуми́ мя, и испыта́ю зако́нъ Тво́й и сохраню́ и́ всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ.
Наста́ви мя́ на стезю́ за́повѣдiй Твои́хъ, я́ко ту́ю восхотѣ́хъ.
Приклони́ се́рдце мое́ во свидѣ́нiя Твоя́, а не въ лихои́мство.
Отврати́ о́чи мои́ е́же не ви́дѣти суеты́: въ пути́ Твое́мъ живи́ мя.
Поста́ви рабу́ Твоему́ сло́во Твое́ въ стра́хъ Тво́й.
Отъими́ поноше́нiе мое́, е́же непщева́хъ: я́ко судьбы́ Твоя́ бла́ги.
Се́, возжела́хъ за́повѣди Твоя́: въ пра́вдѣ Твое́й живи́ мя.
И да прiи́детъ на мя́ ми́лость Твоя́, Го́споди, спасе́нiе Твое́ по словеси́ Твоему́:
и отвѣща́ю поноша́ющымъ ми́ сло́во, я́ко упова́хъ на словеса́ Твоя́.
И не отъими́ от у́стъ мои́хъ словесе́ и́стинна до зѣла́, я́ко на судьбы́ Твоя́ упова́хъ:
и сохраню́ зако́нъ Тво́й вы́ну, въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
И хожда́хъ въ широтѣ́, я́ко за́повѣди Твоя́ взыска́хъ:
и глаго́лахъ о свидѣ́нiихъ Твои́хъ предъ цари́ и не стыдя́хся:
и поуча́хся въ за́повѣдехъ Твои́хъ, я́же возлюби́хъ зѣло́:
и воздвиго́хъ ру́цѣ мои́ къ за́повѣдемъ Твои́мъ, я́же возлюби́хъ, и глумля́хся во оправда́нiихъ Твои́хъ.
Помяни́ словеса́ Твоя́ рабу́ Твоему́, и́хже упова́нiе да́лъ ми́ еси́.
То́ мя утѣ́ши во смире́нiи мое́мъ, я́ко сло́во Твое́ живи́ мя.
Го́рдiи законопреступова́ху до зѣла́: от зако́на же Твоего́ не уклони́хся.
Помяну́хъ судьбы́ Твоя́ от вѣ́ка, Го́споди, и утѣ́шихся.
Печа́ль прiя́тъ мя́ от грѣ́шникъ, оставля́ющихъ зако́нъ Тво́й.
Пѣ́та бя́ху мнѣ́ оправда́нiя Твоя́ на мѣ́стѣ прише́лствiя моего́.
Помяну́хъ въ нощи́ и́мя Твое́, Го́споди, и сохрани́хъ зако́нъ Тво́й.
Се́й бы́сть мнѣ́, я́ко оправда́нiй Твои́хъ взыска́хъ.
Ча́сть моя́ еси́, Го́споди: рѣ́хъ сохрани́ти зако́нъ Тво́й.
Помоли́хся лицу́ Твоему́ всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ: поми́луй мя́ по словеси́ Твоему́.
Помы́слихъ пути́ Твоя́ и возврати́хъ но́зѣ мои́ во свидѣ́нiя Твоя́.
Угото́вихся и не смути́хся сохрани́ти за́повѣди Твоя́.
У́жя грѣ́шникъ обяза́шася мнѣ́, и зако́на Твоего́ не забы́хъ.
Полу́нощи воста́хъ исповѣ́датися Тебѣ́ о судьба́хъ пра́вды Твоея́.
Прича́стникъ а́зъ е́смь всѣ́мъ боя́щымся Тебе́ и храня́щымъ за́повѣди Твоя́.
Ми́лости Твоея́, Го́споди, испо́лнь земля́: оправда́ниемъ Твои́мъ научи́ мя.
Бла́гость сотвори́лъ еси́ съ рабо́мъ Твои́мъ, Го́споди, по словеси́ Твоему́:
бла́гости и наказа́нiю и ра́зуму научи́ мя, я́ко за́повѣдемъ Твои́мъ вѣ́ровахъ.
Пре́жде да́же не смири́тимися, а́зъ прегрѣши́хъ: сего́ ра́ди сло́во Твое́ сохрани́хъ.
Бла́гъ еси́ Ты́, Го́споди: и бла́гостiю Твое́ю научи́ мя оправда́ниемъ Твои́мъ.
Умно́жися на мя́ непра́вда го́рдыхъ: а́зъ же всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ испыта́ю за́повѣди Твоя́.
Усыри́ся я́ко млеко́ се́рдце и́хъ: а́зъ же зако́ну Твоему́ поучи́хся.
Благо мнѣ́, я́ко смири́лъ мя́ еси́, я́ко да научу́ся оправда́ниемъ Твои́мъ.
Бла́гъ мнѣ́ зако́нъ у́стъ Твои́хъ па́че ты́сящъ зла́та и сребра́.
Ру́це Твои́ сотвори́стѣ мя́ и созда́стѣ мя́: вразуми́ мя, и научу́ся за́повѣдемъ Твои́мъ.
Боя́щiися Тебе́ у́зрятъ мя́ и возвеселя́тся, я́ко на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Разумѣ́хъ, Го́споди, я́ко пра́вда судьбы́ Твоя́, и вои́стинну смири́лъ мя́ еси́.
Бу́ди же ми́лость Твоя́, да утѣ́шитъ мя́, по словеси́ Твоему́ рабу́ Твоему́:
да прiи́дутъ мнѣ́ щедро́ты Твоя́, и жи́въ бу́ду, я́ко зако́нъ Тво́й поуче́нiе мое́ е́сть.
Да постыдя́тся го́рдiи, я́ко непра́ведно беззако́нноваша на мя́: а́зъ же поглумлю́ся {размышля́ти бу́ду} въ за́повѣдехъ Твои́хъ.
Да обратя́тъ мя́ боя́щiися Тебе́ и вѣ́дящiи свидѣ́нiя Твоя́.
Бу́ди се́рдце мое́ непоро́чно во оправда́нiихъ Твои́хъ, я́ко да не постыжу́ся.
Изчеза́етъ во спасе́нiе Твое́ душа́ моя́, на словеса́ Твоя́ упова́хъ:
изчезо́ша о́чи мои́ въ сло́во Твое́, глаго́люще: когда́ утѣ́шиши мя́?
Зане́ бы́хъ я́ко мѣ́хъ на сла́нѣ: оправда́нiй Твои́хъ не забы́хъ.
Коли́ко е́сть дні́й раба́ Твоего́? Когда́ сотвори́ши ми́ от гоня́щихъ мя́ су́дъ?
Повѣ́даша мнѣ́ законопресту́пницы глумле́нiя, но не я́ко зако́нъ Тво́й, Го́споди.
Вся́ за́повѣди Твоя́ и́стина: непра́ведно погна́ша мя́, помози́ ми.
Вма́лѣ не сконча́ша мене́ на земли́: а́зъ же не оста́вихъ за́повѣдiй Твои́хъ.
По ми́лости Твое́й живи́ мя, и сохраню́ свидѣ́нiя у́стъ Твои́хъ.
Во вѣ́къ, Го́споди, сло́во Твое́ пребыва́етъ на небеси́.
Въ ро́дъ и ро́дъ и́стина Твоя́: основа́лъ еси́ зе́млю, и пребыва́етъ.
Учине́нiемъ Твои́мъ пребыва́етъ де́нь: я́ко вся́ческая рабо́тна Тебѣ́.
Я́ко а́ще бы не зако́нъ Тво́й поуче́нiе мое́ бы́лъ, тогда́ у́бо поги́блъ бы́хъ во смире́нiи мое́мъ:
во вѣ́къ не забу́ду оправда́нiй Твои́хъ, я́ко въ ни́хъ оживи́лъ мя́ еси́.
Тво́й е́смь а́зъ, спаси́ мя: я́ко оправда́нiй Твои́хъ взыска́хъ.
Мене́ жда́ша грѣ́шницы погуби́ти мя́: свидѣ́нiя Твоя́ разумѣ́хъ.
Вся́кiя кончи́ны ви́дѣхъ коне́цъ: широка́ за́повѣдь Твоя́ зѣло́.
Ко́ль возлюби́хъ зако́нъ Тво́й, Го́споди: ве́сь де́нь поуче́нiе мое́ е́сть.
Па́че вра́гъ мои́хъ умудри́лъ мя́ еси́ за́повѣдiю Твое́ю, я́ко въ вѣ́къ моя́ е́сть.
Па́че всѣ́хъ уча́щихъ мя́ разумѣ́хъ, я́ко свидѣ́нiя Твоя́ поуче́нiе мое́ е́сть.
Па́че ста́рецъ разумѣ́хъ, я́ко за́повѣди Твоя́ взыска́хъ.
От вся́каго пути́ лука́ва возбрани́хъ нога́мъ мои́мъ, я́ко да сохраню́ словеса́ Твоя́:
от суде́бъ Твои́хъ не уклони́хся, я́ко Ты́ законоположи́лъ ми́ еси́.
Ко́ль сладка́ горта́ни моему́ словеса́ Твоя́: па́че ме́да усто́мъ мои́мъ.
От за́повѣдiй Твои́хъ разумѣ́хъ: сего́ ра́ди возненави́дѣхъ вся́къ пу́ть непра́вды.
Свѣти́лникъ нога́ма мои́ма зако́нъ Тво́й, и свѣ́тъ стезя́мъ мои́мъ.
Кля́хся и поста́вихъ сохрани́ти судьбы́ пра́вды Твоея́.
Смири́хся до зѣла́: Го́споди, живи́ мя по словеси́ Твоему́.
Во́льная у́стъ мои́хъ благоволи́ же, Го́споди, и судьба́мъ Твои́мъ научи́ мя.
Душа́ моя́ въ руку́ Твое́ю {Алекс.: мое́ю} вы́ну, и зако́на Твоего́ не забы́хъ.
Положи́ша грѣ́шницы сѣ́ть мнѣ́: и от за́повѣдiй Твои́хъ не заблуди́хъ.
Наслѣ́довахъ свидѣ́нiя Твоя́ во вѣ́къ, я́ко ра́дованiе се́рдца моего́ су́ть:
приклони́хъ се́рдце мое́ сотвори́ти оправда́нiя Твоя́ въ вѣ́къ за воздая́нiе.
Законопресту́пныя возненави́дѣхъ, зако́нъ же Тво́й возлюби́хъ.
Помо́щникъ мо́й и засту́пникъ мо́й еси́ Ты́: на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Уклони́теся от мене́, лука́внующiи, и испыта́ю за́повѣди Бо́га моего́.
Заступи́ мя по словеси́ Твоему́, и жи́въ бу́ду: и не посрами́ мене́ от ча́янiя моего́:
помози́ ми, и спасу́ся, и поучу́ся во оправда́нiихъ Твои́хъ вы́ну.
Уничижи́лъ еси́ вся́ отступа́ющыя от оправда́нiй Твои́хъ: я́ко непра́ведно помышле́нiе и́хъ.
Преступа́ющыя непщева́хъ вся́ грѣ́шныя земли́: сего́ ра́ди возлюби́хъ свидѣ́нiя Твоя́.
Пригвозди́ стра́ху Твоему́ пло́ти моя́: от суде́бъ бо Твои́хъ убоя́хся.
Сотвори́хъ су́дъ и пра́вду: не преда́ждь мене́ оби́дящымъ мя́.
Воспрiими́ раба́ Твоего́ во благо, да не оклевета́ютъ мене́ го́рдiи.
О́чи мои́ изчезо́стѣ во спасе́нiе Твое́ и въ сло́во пра́вды Твоея́:
сотвори́ съ рабо́мъ Твои́мъ по ми́лости Твое́й, и оправда́ниемъ Твои́мъ научи́ мя.
Ра́бъ Тво́й е́смь а́зъ: вразуми́ мя, и увѣ́мъ свидѣ́нiя Твоя́.
Вре́мя сотвори́ти Го́сподеви: разори́ша зако́нъ Тво́й.
Сего́ ра́ди возлюби́хъ за́повѣди Твоя́ па́че зла́та и топа́зiа.
Сего́ ра́ди ко всѣ́мъ за́повѣдемъ Твои́мъ направля́хся, вся́къ пу́ть непра́вды возненави́дѣхъ.
Ди́вна свидѣ́нiя Твоя́: сего́ ра́ди испыта́ я́ душа́ моя́.
Явле́нiе слове́съ Твои́хъ просвѣща́етъ и вразумля́етъ младе́нцы.
Уста́ моя́ отверзо́хъ и привлеко́хъ ду́хъ, я́ко за́повѣдiй Твои́хъ жела́хъ.
При́зри на мя́ и поми́луй мя́, по суду́ лю́бящихъ и́мя Твое́.
Стопы́ моя́ напра́ви по словеси́ Твоему́, и да не облада́етъ мно́ю вся́кое беззако́нiе:
изба́ви мя́ от клеветы́ человѣ́ческiя, и сохраню́ за́повѣди Твоя́.
Лице́ Твое́ просвѣти́ на раба́ Твоего́ и научи́ мя оправда́ниемъ Твои́мъ.
Исхо́дища водна́я изведо́стѣ о́чи мои́, поне́же не сохрани́хъ зако́на Твоего́.
Пра́веднъ еси́, Го́споди, и пра́ви суди́ Твои́:
заповѣ́далъ еси́ пра́вду свидѣ́нiя Твоя́, и и́стину зѣло́.
Иста́яла мя́ е́сть ре́вность Твоя́: я́ко забы́ша словеса́ Твоя́ врази́ мои́.
Разжже́но сло́во Твое́ зѣло́, и ра́бъ Тво́й возлюби́ е́.
Юнѣ́йшiй а́зъ е́смь и уничиже́нъ: оправда́нiй Твои́хъ не забы́хъ.
Пра́вда Твоя́ пра́вда во вѣ́къ, и зако́нъ Тво́й и́стина.
Ско́рби и ну́жди обрѣто́ша мя́: за́повѣди Твоя́ поуче́нiе мое́.
Пра́вда свидѣ́нiя Твоя́ въ вѣ́къ: вразуми́ мя, и жи́въ бу́ду.
Воззва́хъ всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ, услы́ши мя́, Го́споди: оправда́нiя Твоя́ взыщу́.
Воззва́хъ Ти́, спаси́ мя, и сохраню́ свидѣ́нiя Твоя́.
Предвари́хъ въ безго́дiи и воззва́хъ: на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Предвари́стѣ о́чи мои́ ко у́тру, поучи́тися словесе́мъ Твои́мъ.
Гла́съ мо́й услы́ши, Го́споди, по ми́лости Твое́й: по судьбѣ́ Твое́й живи́ мя.
Прибли́жишася гоня́щiи мя́ беззако́нiемъ: от зако́на же Твоего́ удали́шася.
Бли́зъ еси́ Ты́, Го́споди, и вси́ путiе́ Твои́ и́стина.
Испе́рва позна́хъ от свидѣ́нiй Твои́хъ, я́ко въ вѣ́къ основа́лъ я́ еси́.
Ви́ждь смире́нiе мое́ и изми́ мя: я́ко зако́на Твоего́ не забы́хъ.
Суди́ су́дъ мо́й и изба́ви мя́: словесе́ ра́ди Твоего́ живи́ мя.
Дале́че от грѣ́шникъ спасе́нiе, я́ко оправда́нiй Твои́хъ не взыска́ша.
Щедро́ты Твоя́ мно́ги, Го́споди: по судьбѣ́ Твое́й живи́ мя.
Мно́зи изгоня́щiи мя́ и стужа́ющiи ми́: от свидѣ́нiй Твои́хъ не уклони́хся.
Ви́дѣхъ неразумѣва́ющыя и иста́яхъ: я́ко слове́съ Твои́хъ не сохрани́ша.
Ви́ждь, я́ко за́повѣди Твоя́ возлюби́хъ: Го́споди, по ми́лости Твое́й живи́ мя.
Нача́ло слове́съ Твои́хъ и́стина, и во вѣ́къ вся́ судьбы́ пра́вды Твоея́.
Кня́зи погна́ша мя́ ту́не: и от слове́съ Твои́хъ убоя́ся се́рдце мое́.
Возра́дуюся а́зъ о словесѣ́хъ Твои́хъ, я́ко обрѣта́яй коры́сть мно́гу.
Непра́вду возненави́дѣхъ и омерзи́хъ: зако́нъ же Тво́й возлюби́хъ.
Седмери́цею дне́мъ хвали́хъ Тя́ о судьба́хъ пра́вды Твоея́.
Ми́ръ мно́гъ лю́бящымъ зако́нъ Тво́й, и нѣ́сть и́мъ собла́зна.
Ча́яхъ спасе́нiя Твоего́, Го́споди, и за́повѣди Твоя́ возлюби́хъ.
Сохрани́ душа́ моя́ свидѣ́нiя Твоя́ и возлюби́ я́ зѣло́.
Сохрани́хъ за́повѣди Твоя́ и свидѣ́нiя Твоя́, я́ко вси́ путiе́ мои́ предъ Тобо́ю, Го́споди.
Да прибли́жится моле́нiе мое́ предъ Тя́, Го́споди: по словеси́ Твоему́ вразуми́ мя.
Да вни́детъ проше́нiе мое́ предъ Тя́: Го́споди, по словеси́ Твоему́ изба́ви мя́.
Отры́гнутъ устнѣ́ мои́ пѣ́нiе, егда́ научи́ши мя́ оправда́ниемъ Твои́мъ.
Провѣща́етъ язы́къ мо́й словеса́ Твоя́, я́ко вся́ за́повѣди Твоя́ пра́вда.
Да бу́детъ рука́ Твоя́ е́же спасти́ мя, я́ко за́повѣди Твоя́ изво́лихъ.
Возжела́хъ спасе́нiе Твое́, Го́споди, и зако́нъ Тво́й поуче́нiе мое́ е́сть.
Жива́ бу́детъ душа́ моя́ и восхва́литъ Тя́: и судьбы́ Твоя́ помо́гутъ мнѣ́.
Заблуди́хъ я́ко овча́ поги́бшее: взыщи́ раба́ Твоего́, я́ко за́повѣдiй Твои́хъ не забы́хъ.
119:1 Heureux ceux qui sont intègres dans leur voie, Qui marchent selon la loi de l'Éternel!
119:2 Heureux ceux qui gardent ses préceptes, Qui le cherchent de tout leur coeur,
119:3 Qui ne commettent point d'iniquité, Et qui marchent dans ses voies!
119:4 Tu as prescrit tes ordonnances, Pour qu'on les observe avec soin.
119:5 Puissent mes actions être bien réglées, Afin que je garde tes statuts!
119:6 Alors je ne rougirai point, A la vue de tous tes commandements.
119:7 Je te louerai dans la droiture de mon coeur, En apprenant les lois de ta justice.
119:8 Je veux garder tes statuts: Ne m'abandonne pas entièrement!
119:9 Comment le jeune homme rendra-t-il pur son sentier? En se dirigeant d'après ta parole.
119:10 Je te cherche de tout mon coeur: Ne me laisse pas égarer loin de tes commandements!
119:11 Je serre ta parole dans mon coeur, Afin de ne pas pécher contre toi.
119:12 Béni sois-tu, ô Éternel! Enseigne-moi tes statuts!
119:13 De mes lèvres j'énumère Toutes les sentences de ta bouche.
119:14 Je me réjouis en suivant tes préceptes, Comme si je possédais tous les trésors.
119:15 Je médite tes ordonnances, J'ai tes sentiers sous les yeux.
119:16 Je fais mes délices de tes statuts, Je n'oublie point ta parole.
119:17 Fais du bien à ton serviteur, pour que je vive Et que j'observe ta parole!
119:18 Ouvre mes yeux, pour que je contemple Les merveilles de ta loi!
119:19 Je suis un étranger sur la terre: Ne me cache pas tes commandements!
119:20 Mon âme est brisée par le désir Qui toujours la porte vers tes lois.
119:21 Tu menaces les orgueilleux, ces maudits, Qui s'égarent loin de tes commandements.
119:22 Décharge-moi de l'opprobre et du mépris! Car j'observe tes préceptes.
119:23 Des princes ont beau s'asseoir et parler contre moi, Ton serviteur médite tes statuts.
119:24 Tes préceptes font mes délices, Ce sont mes conseillers.
119:25 Mon âme est attachée à la poussière: Rends-moi la vie selon ta parole!
119:26 Je raconte mes voies, et tu m'exauces: Enseigne-moi tes statuts!
119:27 Fais-moi comprendre la voie de tes ordonnances, Et je méditerai sur tes merveilles!
119:28 Mon âme pleure de chagrin: Relève-moi selon ta parole!
119:29 Éloigne de moi la voie du mensonge, Et accorde-moi la grâce de suivre ta loi!
119:30 Je choisis la voie de la vérité, Je place tes lois sous mes yeux.
119:31 Je m'attache à tes préceptes: Éternel, ne me rends point confus!
119:32 Je cours dans la voie de tes commandements, Car tu élargis mon coeur.
119:33 Enseigne-moi, Éternel, la voie de tes statuts, pour que je la retienne jusqu'à la fin!
119:34 Donne-moi l'intelligence, pour que je garde ta loi Et que je l'observe de tout mon coeur!
119:35 Conduis-moi dans le sentier de tes commandements! Car je l'aime.
119:36 Incline mon coeur vers tes préceptes, Et non vers le gain!
119:37 Détourne mes yeux de la vue des choses vaines, Fais-moi vivre dans ta voie!
119:38 Accomplis envers ton serviteur ta promesse, Qui est pour ceux qui te craignent!
119:39 Éloigne de moi l'opprobre que je redoute! Car tes jugements sont pleins de bonté.
119:40 Voici, je désire pratiquer tes ordonnances: Fais-moi vivre dans ta justice!
119:41 Éternel, que ta miséricorde vienne sur moi, Ton salut selon ta promesse!
119:42 Et je pourrai répondre à celui qui m'outrage, Car je me confie en ta parole.
119:43 N'ôte pas entièrement de ma bouche la parole de la vérité! Car j'espère en tes jugements.
119:44 Je garderai ta loi constamment, A toujours et à perpétuité.
119:45 Je marcherai au large, Car je recherche tes ordonnances.
119:46 Je parlerai de tes préceptes devant les rois, Et je ne rougirai point.
119:47 Je fais mes délices de tes commandements. Je les aime.
119:48 Je lève mes mains vers tes commandements que j'aime, Et je veux méditer tes statuts.
119:49 Souviens-toi de ta promesse à ton serviteur, Puisque tu m'as donné l'espérance!
119:50 C'est ma consolation dans ma misère, Car ta promesse me rend la vie.
119:51 Des orgueilleux me chargent de railleries; Je ne m'écarte point de ta loi.
119:52 Je pense à tes jugements d'autrefois, ô Éternel! Et je me console.
119:53 Une colère ardente me saisit à la vue des méchants Qui abandonnent ta loi.
119:54 Tes statuts sont le sujet de mes cantiques, Dans la maison où je suis étranger.
119:55 La nuit je me rappelle ton nom, ô Éternel! Et je garde ta loi.
119:56 C'est là ce qui m'est propre, Car j'observe tes ordonnances.
119:57 Ma part, ô Éternel! je le dis, C'est de garder tes paroles.
119:58 Je t'implore de tout mon coeur: Aie pitié de moi, selon ta promesse!
119:59 Je réfléchis à mes voies, Et je dirige mes pieds vers tes préceptes.
119:60 Je me hâte, je ne diffère point D'observer tes commandements.
119:61 Les pièges des méchants m'environnent; Je n'oublie point ta loi.
119:62 Au milieu de la nuit je me lève pour te louer, A cause des jugements de ta justice.
119:63 Je suis l'ami de tous ceux qui te craignent, Et de ceux qui gardent tes ordonnances.
119:64 La terre, ô Éternel! est pleine de ta bonté; Enseigne-moi tes statuts!
119:65 Tu fais du bien à ton serviteur, O Éternel! selon ta promesse.
119:66 Enseigne-moi le bon sens et l'intelligence! Car je crois à tes commandements.
119:67 Avant d'avoir été humilié, je m'égarais; Maintenant j'observe ta parole.
119:68 Tu es bon et bienfaisant; Enseigne-moi tes statuts!
119:69 Des orgueilleux imaginent contre moi des faussetés; Moi, je garde de tout mon coeur tes ordonnances.
119:70 Leur coeur est insensible comme la graisse; Moi, je fais mes délices de ta loi.
119:71 Il m'est bon d'être humilié, Afin que j'apprenne tes statuts.
119:72 Mieux vaut pour moi la loi de ta bouche Que mille objets d'or et d'argent.
119:73 Tes mains m'ont créé, elles m'ont formé; Donne-moi l'intelligence, pour que j'apprenne tes commandements!
119:74 Ceux qui te craignent me voient et se réjouissent, Car j'espère en tes promesses.
119:75 Je sais, ô Éternel! que tes jugements sont justes; C'est par fidélité que tu m'as humilié.
119:76 Que ta bonté soit ma consolation, Comme tu l'as promis à ton serviteur!
119:77 Que tes compassions viennent sur moi, pour que je vive! Car ta loi fait mes délices.
119:78 Qu'ils soient confondus, les orgueilleux qui m'oppriment sans cause! Moi, je médite sur tes ordonnances.
119:79 Qu'ils reviennent à moi, ceux qui te craignent, Et ceux qui connaissent tes préceptes!
119:80 Que mon coeur soit sincère dans tes statuts, Afin que je ne sois pas couvert de honte!
119:81 Mon âme languit après ton salut; J'espère en ta promesse.
119:82 Mes yeux languissent après ta promesse; Je dis: Quand me consoleras-tu?
119:83 Car je suis comme une outre dans la fumée; Je n'oublie point tes statuts.
119:84 Quel est le nombre des jours de ton serviteur? Quand feras-tu justice de ceux qui me persécutent?
119:85 Des orgueilleux creusent des fosses devant moi; Ils n'agissent point selon ta loi.
119:86 Tous tes commandements ne sont que fidélité; Ils me persécutent sans cause: secours-moi!
119:87 Ils ont failli me terrasser et m'anéantir; Et moi, je n'abandonne point tes ordonnances.
119:88 Rends-moi la vie selon ta bonté, Afin que j'observe les préceptes de ta bouche!
119:89 A toujours, ô Éternel! Ta parole subsiste dans les cieux.
119:90 De génération en génération ta fidélité subsiste; Tu as fondé la terre, et elle demeure ferme.
119:91 C'est d'après tes lois que tout subsiste aujourd'hui, Car toutes choses te sont assujetties.
119:92 Si ta loi n'eût fait mes délices, J'eusse alors péri dans ma misère.
119:93 Je n'oublierai jamais tes ordonnances, Car c'est par elles que tu me rends la vie.
119:94 Je suis à toi: sauve-moi! Car je recherche tes ordonnances.
119:95 Des méchants m'attendent pour me faire périr; Je suis attentif à tes préceptes.
119:96 Je vois des bornes à tout ce qui est parfait: Tes commandements n'ont point de limite.
119:97 Combien j'aime ta loi! Elle est tout le jour l'objet de ma méditation.
119:98 Tes commandements me rendent plus sage que mes ennemis, Car je les ai toujours avec moi.
119:99 Je suis plus instruit que tous mes maîtres, Car tes préceptes sont l'objet de ma méditation.
119:100 J'ai plus d'intelligence que les vieillards, Car j'observe tes ordonnances.
119:101 Je retiens mon pied loin de tout mauvais chemin, Afin de garder ta parole.
119:102 Je ne m'écarte pas de tes lois, Car c'est toi qui m'enseignes.
119:103 Que tes paroles sont douces à mon palais, Plus que le miel à ma bouche!
119:104 Par tes ordonnances je deviens intelligent, Aussi je hais toute voie de mensonge.
119:105 Ta parole est une lampe à mes pieds, Et une lumière sur mon sentier.
119:106 Je jure, et je le tiendrai, D'observer les lois de ta justice.
119:107 Je suis bien humilié: Éternel, rends-moi la vie selon ta parole!
119:108 Agrée, ô Éternel! les sentiments que ma bouche exprime, Et enseigne-moi tes lois!
119:109 Ma vie est continuellement exposée, Et je n'oublie point ta loi.
119:110 Des méchants me tendent des pièges, Et je ne m'égare pas loin de tes ordonnances.
119:111 Tes préceptes sont pour toujours mon héritage, Car ils sont la joie de mon coeur.
119:112 J'incline mon coeur à pratiquer tes statuts, Toujours, jusqu'à la fin.
119:113 Je hais les hommes indécis, Et j'aime ta loi.
119:114 Tu es mon asile et mon bouclier; J'espère en ta promesse.
119:115 Éloignez-vous de moi, méchants, Afin que j'observe les commandements de mon Dieu!
119:116 Soutiens-moi selon ta promesse, afin que je vive, Et ne me rends point confus dans mon espérance!
119:117 Sois mon appui, pour que je sois sauvé, Et que je m'occupe sans cesse de tes statuts!
119:118 Tu méprises tous ceux qui s'écartent de tes statuts, Car leur tromperie est sans effet.
119:119 Tu enlèves comme de l'écume tous les méchants de la terre; C'est pourquoi j'aime tes préceptes.
119:120 Ma chair frissonne de l'effroi que tu m'inspires, Et je crains tes jugements.
119:121 J'observe la loi et la justice: Ne m'abandonne pas à mes oppresseurs!
119:122 Prends sous ta garantie le bien de ton serviteur, Ne me laisse pas opprimer par des orgueilleux!
119:123 Mes yeux languissent après ton salut, Et après la promesse de ta justice.
119:124 Agis envers ton serviteur selon ta bonté, Et enseigne-moi tes statuts!
119:125 Je suis ton serviteur: donne-moi l'intelligence, Pour que je connaisse tes préceptes!
119:126 Il est temps que l'Éternel agisse: Ils transgressent ta loi.
119:127 C'est pourquoi j'aime tes commandements, Plus que l'or et que l'or fin;
119:128 C'est pourquoi je trouve justes toutes tes ordonnances, Je hais toute voie de mensonge.
119:129 Tes préceptes sont admirables: Aussi mon âme les observe.
119:130 La révélation de tes paroles éclaire, Elle donne de l'intelligence aux simples.
119:131 J'ouvre la bouche et je soupire, Car je suis avide de tes commandements.
119:132 Tourne vers moi ta face, et aie pitié de moi, Selon ta coutume à l'égard de ceux qui aiment ton nom!
119:133 Affermis mes pas dans ta parole, Et ne laisse aucune iniquité dominer sur moi!
119:134 Délivre-moi de l'oppression des hommes, Afin que je garde tes ordonnances!
119:135 Fais luire ta face sur ton serviteur, Et enseigne-moi tes statuts!
119:136 Mes yeux répandent des torrents d'eaux, Parce qu'on n'observe point ta loi.
119:137 Tu es juste, ô Éternel! Et tes jugements sont équitables;
119:138 Tu fondes tes préceptes sur la justice Et sur la plus grande fidélité.
119:139 Mon zèle me consume, Parce que mes adversaires oublient tes paroles.
119:140 Ta parole est entièrement éprouvée, Et ton serviteur l'aime.
119:141 Je suis petit et méprisé; Je n'oublie point tes ordonnances.
119:142 Ta justice est une justice éternelle, Et ta loi est la vérité.
119:143 La détresse et l'angoisse m'atteignent: Tes commandements font mes délices.
119:144 Tes préceptes sont éternellement justes: Donne-moi l'intelligence, pour que je vive!
119:145 Je t'invoque de tout mon coeur: exauce-moi, Éternel, Afin que je garde tes statuts!
119:146 Je t'invoque: sauve-moi, Afin que j'observe tes préceptes!
119:147 Je devance l'aurore et je crie; J'espère en tes promesses.
119:148 Je devance les veilles et j'ouvre les yeux, Pour méditer ta parole.
119:149 Écoute ma voix selon ta bonté! Rends-moi la vie selon ton jugement!
119:150 Ils s'approchent, ceux qui poursuivent le crime, Ils s'éloignent de la loi.
119:151 Tu es proche, ô Éternel! Et tous tes commandements sont la vérité.
119:152 Dès longtemps je sais par tes préceptes Que tu les as établis pour toujours.
119:153 Vois ma misère, et délivre-moi! Car je n'oublie point ta loi.
119:154 Défends ma cause, et rachète-moi; Rends-moi la vie selon ta promesse!
119:155 Le salut est loin des méchants, Car ils ne recherchent pas tes statuts.
119:156 Tes compassions sont grandes, ô Éternel! Rends-moi la vie selon tes jugements!
119:157 Mes persécuteurs et mes adversaires sont nombreux; Je ne m'écarte point de tes préceptes,
119:158 Je vois avec dégoût des traîtres Qui n'observent pas ta parole.
119:159 Considère que j'aime tes ordonnances: Éternel, rends-moi la vie selon ta bonté!
119:160 Le fondement de ta parole est la vérité, Et toutes les lois de ta justice sont éternelles.
119:161 Des princes me persécutent sans cause; Mais mon coeur ne tremble qu'à tes paroles.
119:162 Je me réjouis de ta parole, Comme celui qui trouve un grand butin.
119:163 Je hais, je déteste le mensonge; J'aime ta loi.
119:164 Sept fois le jour je te célèbre, A cause des lois de ta justice.
119:165 Il y a beaucoup de paix pour ceux qui aiment ta loi, Et il ne leur arrive aucun malheur.
119:166 J'espère en ton salut, ô Éternel! Et je pratique tes commandements.
119:167 Mon âme observe tes préceptes, Et je les aime beaucoup.
119:168 Je garde tes ordonnances et tes préceptes, Car toutes mes voies sont devant toi.
119:169 Que mon cri parvienne jusqu'à toi, ô Éternel! Donne-moi l'intelligence, selon ta promesse!
119:170 Que ma supplication arrive jusqu'à toi! Délivre-moi, selon ta promesse!
119:171 Que mes lèvres publient ta louange! Car tu m'enseignes tes statuts.
119:172 Que ma langue chante ta parole! Car tous tes commandements sont justes.
119:173 Que ta main me soit en aide! Car j'ai choisi tes ordonnances.
119:174 Je soupire après ton salut, ô Éternel! Et ta loi fait mes délices.
119:175 Que mon âme vive et qu'elle te loue! Et que tes jugements me soutiennent!
119:176 Je suis errant comme une brebis perdue; cherche ton serviteur, Car je n'oublie point tes commandements.
119:1 Блаженні непорочні в дорозі, що ходять Законом Господнім!
119:2 Блаженні, хто держить свідоцтва Його, хто шукає Його всім серцем,
119:3 і хто кривди не робить, хто ходить путями Його!
119:4 Ти видав накази Свої, щоб виконувати пильно.
119:5 Коли б же дороги мої були певні, щоб держатись Твоїх постанов,
119:6 не буду тоді засоромлений я, як буду дивитись на всі Твої заповіді!
119:7 Щирим серцем я буду Тебе прославляти, як навчуся законів Твоїх справедливих.
119:8 Я буду держатись Твоїх постанов, не кидай же зовсім мене!
119:9 Чим додержить юнак у чистоті свою стежку?
Як держатиметься Твоїх слів!
Як держатиметься Твоїх слів!
119:10 Цілим серцем своїм я шукаю Тебе, не дай же мені заблудитися від Твоїх заповідей!
119:11 Я в серці своїм заховав Твоє слово, щоб мені не грішити проти Тебе.
119:12 Благословен єси, Господи, навчи мене постанов Своїх!
119:13 Устами своїми я розповідаю про всі присуди уст Твоїх.
119:14 З дороги свідоцтв Твоїх радію я, як маєтком великим.
119:15 Про накази Твої розмовлятиму я, і на стежки Твої буду дивитись.
119:16 Я буду радіти Твоїми постановами, слова Твого не забуду!
119:17 Своєму рабові пощасти, щоб я жив, і я буду держатися слова Твого!
119:18 Відкрий мої очі, і хай чуда Закону Твого я побачу!
119:19 На землі я приходько, Своїх заповідей не ховай Ти від мене!
119:20 Омліває душа моя з туги за Твоїми законами кожного часу…
119:21 Насварив Ти проклятих отих гордунів, що вхиляються від Твоїх заповідей.
119:22 Відверни Ти від мене зневагу та сором, бо держуся свідоцтв Твоїх я!
119:23 Теж вельможі сидять та на мене змовляються, та Твій раб про постанови Твої розмовляє,
119:24 і свідоцтва Твої то потіха моя, то для мене дорадники!
119:25 Душа моя гнеться до пороху, за словом Своїм оживи Ти мене!
119:26 Про дороги свої я казав, і почув Ти мене, навчи Ти мене постанов Своїх!
119:27 Дай мені розуміти дорогу наказів Твоїх, і про чуда Твої я звіщатиму.
119:28 Розпливає зо смутку душа моя, постав мене згідно зо словом Своїм!
119:29 Дорогу неправди від мене відсунь, і дай мені з ласки Своєї Закона!
119:30 Я вибрав путь правди, закони Твої біля себе поставив.
119:31 До свідоцтв Твоїх я приєднався, Господи, не посором же мене!
119:32 Буду бігти шляхом Твоїх заповідей, бо пошириш Ти серце моє.
119:33 Путь Своїх постанов покажи мені, Господи, і я буду держатись її до кінця!
119:34 Дай мені зрозуміти, і нехай я держуся Закону Твого, і всім серцем я буду триматись його!
119:35 Провадь мене стежкою Твоїх заповідей, бо в ній я знайшов уподобу.
119:36 Серце моє прихили до свідоцтв Твоїх, а не до користи.
119:37 Відверни мої очі, щоб марноти не бачили, на дорозі Своїй оживи Ти мене!
119:38 Для Свого раба сповни слово Своє, що на страх Твій воно.
119:39 Відверни Ти від мене зневагу, якої боюся, бо добрі закони Твої.
119:40 Ось я прагну наказів Твоїх, оживи мене правдою Своєю!
119:41 і хай зійде на мене, о Господи, милість Твоя, спасіння Твоє, згідно з словом Твоїм,
119:42 і нехай відповім я тому, хто словом ганьбить мене, бо надіюсь на слово Твоє!
119:43 і не відіймай з моїх уст слова правди ніколи, бо я жду Твоїх присудів!
119:44 А я буду держатися завжди Закону Твого, на вічні віки!
119:45 і буду ходити в широкості, бо наказів Твоїх я шукаю.
119:46 і буду я перед царями звіщати про свідоцтва Твої, й не зазнаю я сорому!
119:47 і буду я розкошувати Твоїми заповідями, бо їх полюбив,
119:48 і я руки свої простягну до Твоїх заповідей, бо їх полюбив, і буду роздумувати про Твої постанови!
119:49 Пам́ятай про те слово Своєму рабові, що його наказав Ти чекати мені.
119:50 Це розрада моя в моїм горі, як слово Твоє оживляє мене.
119:51 Гордуни насміхалися з мене занадто, та я не відступив від Закону Твого!
119:52 Твої присуди я пам́ятаю відвіку, о Господи, і радію!
119:53 Буря мене обгорнула через нечестивих, що Закона Твого опускають!
119:54 Співи для мене Твої постанови у домі моєї мандрівки.
119:55 Я вночі пам́ятаю ім́я Твоє, Господи, і держуся Закону Твого!
119:56 Оце сталось мені, бо наказів Твоїх я держуся.
119:57 Я сказав: Моя доля, о Господи, щоб держатись мені Твоїх слів.
119:58 Я благаю Тебе цілим серцем: Учини мені милість за словом Своїм!
119:59 Я розважив дороги свої, й до свідоцтв Твоїх ноги свої звернув.
119:60 Я спішу й не барюся виконувати Твої заповіді.
119:61 Тенета безбожних мене оточили, та я не забув про Закона Твого.
119:62 Опівночі встаю я, щоб скласти подяку Тобі за присуди правди Твоєї.
119:63 Я приятель всім, хто боїться Тебе, й хто накази Твої береже!
119:64 Милосердя Твого, о Господи, повна земля, навчи Ти мене Своїх постанов!
119:65 Ти з рабом Своїм добре зробив, Господи, за словом Своїм.
119:66 Навчи мене доброго розуму та познавання, бо в заповіді Твої вірую я!
119:67 Доки я не страждав, блудив був, та тепер я держусь Твого слова.
119:68 Ти добрий, і чиниш добро, навчи Ти мене Своїх постанов!
119:69 Гордуни вимишляють на мене неправду, а я цілим серцем держуся наказів Твоїх.
119:70 Зробилось нечуле, як лій, їхнє серце, а я розкошую з Закону Твого.
119:71 Добре мені, що я змучений був, щоб навчитися Твоїх постанов!
119:72 Ліпший для мене Закон Твоїх уст, аніж тисячі золота й срібла.
119:73 Руки Твої створили мене й збудували мене, подай мені розуму, й хай я навчусь Твоїх заповідей!
119:74 Хто боїться Тебе, ті побачать мене та й зрадіють, бо я Твого слова чекаю!
119:75 Знаю я, Господи, що справедливі були Твої присуди, і справедливо мене понижав Ти.
119:76 Нехай буде милість Твоя на розраду мені, за словом Твоїм до Свого раба.
119:77 Нехай зійде на мене Твоє милосердя, й я житиму, бо Закон Твій розрада моя.
119:78 Нехай гордуни посоромлені будуть, бо робили нечесно, а я буду роздумувати про накази Твої.
119:79 До мене повернуться ті, хто боїться Тебе, і пізнають свідоцтва Твої.
119:80 Нехай серце моє буде чисте в Твоїх постановах, щоб я не посоромився!
119:81 Душа моя слабне від туги за спасінням Твоїм, чекаю я слова Твого!
119:82 За словом Твоїм гаснуть очі мої та питають: Коли Ти потішиш мене?…
119:83 Хоч я став, як той міх у диму, та Твоїх постанов не забув.
119:84 Скільки днів для Твого раба?
Коли присуда зробиш моїм переслідникам?
Коли присуда зробиш моїм переслідникам?
119:85 Гордуни покопали були мені ями, що не за Законом Твоїм.
119:86 Усі Твої заповіді справедливі;
неправдиво мене переслідують, допоможи Ти мені!
неправдиво мене переслідують, допоможи Ти мені!
119:87 Малощо не погубили мене на землі, та я не покинув наказів Твоїх!
119:88 Оживи Ти мене за Своїм милосердям, і я буду триматися свідчення уст Твоїх!
119:89 Навіки, о Господи, слово Твоє в небесах пробуває.
119:90 З роду в рід Твоя правда;
Ти землю поставив і стала вона,
Ти землю поставив і стала вона,
119:91 усі за Твоїми судами сьогодні стоять, бо раби Твої всі.
119:92 Коли б не Закон Твій, розрада моя, то я був би загинув в недолі своїй!
119:93 Я повік не забуду наказів Твоїх, бо Ти ними мене оживляєш.
119:94 Твій я, спаси Ти мене, бо наказів Твоїх я шукаю!
119:95 Чекають безбожні забити мене, а я про свідоцтва Твої розважаю.
119:96 Я бачив кінець усього досконалого, але Твоя заповідь вельми широка!
119:97 Як я кохаю Закона Твого, цілий день він розмова моя!
119:98 Твоя заповідь робить мудрішим мене від моїх ворогів, вона бо навіки моя!
119:99 Я став розумніший за всіх своїх учителів, бо свідоцтва Твої то розмова моя!
119:100 Став я мудріший за старших, бо держуся наказів Твоїх!
119:101 Я від кожної злої дороги повстримую ноги свої, щоб держатися слова Твого.
119:102 Я не ухиляюся від Твоїх присудів, Ти бо навчаєш мене.
119:103 Яке то солодке слово Твоє для мого піднебіння, солодше від меду воно моїм устам!
119:104 Від наказів Твоїх я мудріший стаю, тому то ненавиджу всяку дорогу неправди!
119:105 Для моєї ноги Твоє слово світильник, то світло для стежки моєї.
119:106 Я присяг і дотримаю, що буду держатися присудів правди Твоєї.
119:107 Перемучений я аж занадто, за словом Своїм оживи мене, Господи!
119:108 Хай же будуть приємні Тобі жертви уст моїх, Господи, і навчи Ти мене Своїх присудів!
119:109 У небезпеці душа моя завжди, але я Закону Твого не забув.
119:110 Безбожні поставили пастку на мене, та я не зблудив від наказів Твоїх.
119:111 Я навіки свідоцтва Твої вспадкував, бо вони радість серця мого.
119:112 Я серце своє нахилив, щоб чинити Твої постанови, повік, до кінця.
119:113 Сумнівне ненавиджу я, а Закона Твого покохав.
119:114 Ти моя охорона та щит мій, чекаю я слова Твого.
119:115 Відступіться від мене, злочинці, і я буду держатися заповідей мого Бога!
119:116 За словом Своїм підіпри Ти мене, і я житиму, і в надії моїй не завдай мені сорому!
119:117 Підкріпи Ти мене і спасуся, і я буду дивитися завжди в Твої постанови!
119:118 Ти погорджуєш усіма, хто від Твоїх постанов відступає, бо хитрощі їхні неправда.
119:119 Всіх безбожних землі відкидаєш, як жужель, тому покохав я свідоцтва Твої.
119:120 Зо страху Твого моє тіло тремтить, й я боюсь Твоїх присудів!
119:121 Я право та правду чиню, щоб мене не віддав Ти моїм переслідникам.
119:122 Поручи Ти на добре Свого раба, щоб мене гордуни не гнобили.
119:123 Гаснуть очі мої за спасінням Твоїм та за словом правди Твоєї.
119:124 Учини ж Ти Своєму рабові за Своїм милосердям, і навчи Ти мене Своїх постанов!
119:125 Я раб Твій, і зроби мене мудрим, і свідоцтва Твої буду знати!
119:126 Це для Господа час, щоб діяти: Закона Твого уневажнили.
119:127 Тому я люблю Твої заповіді більш від золота й щирого золота.
119:128 Тому всі накази Твої уважаю за слушні, а кожну дорогу неправди ненавиджу!
119:129 Чудові свідоцтва Твої, тому то душа моя держиться їх.
119:130 Вхід у слова Твої світло дає, недосвідчених мудрими робить.
119:131 Я уста свої розкриваю й повітря ковтаю, бо чую жадобу до Твоїх заповідей.
119:132 Обернися до мене та будь милостивий мені, Як чиниш Ти тим, хто кохає імення Твоє.
119:133 Своїм словом зміцни мої кроки, і не дай панувати надо мною ніякому прогріхові.
119:134 Від людського утиску визволь мене, і нехай я держуся наказів Твоїх!
119:135 Хай засяє лице Твоє на Твого раба, і навчи Ти мене уставів Своїх!
119:136 Пливуть водні потоки з очей моїх, бо Твого Закону не додержують…
119:137 Ти праведний, Господи, і прямі Твої присуди,
119:138 бо Ти наказав справедливі свідоцтва Свої й щиру правду!
119:139 Нищить мене моя ревність, бо мої вороги позабували слова Твої.
119:140 Вельми очищене слово Твоє, і Твій раб його любить.
119:141 Я малий і погорджений, та не забуваю наказів Твоїх.
119:142 Правда Твоя правда вічна, а Закон Твій то істина.
119:143 Недоля та утиск мене обгорнули, але Твої заповіді моя розкіш!
119:144 Правда свідоцтв Твоїх вічна, подай мені розуму, й буду я жити!
119:145 Цілим серцем я кличу: почуй мене, Господи, і я буду держатись уставів Твоїх!
119:146 Я кличу до Тебе, спаси Ти мене, і я буду держатись свідоцтв Твоїх!
119:147 Світанок я випередив та й вже кличу, Твого слова чекаю.
119:148 Мої очі сторожі нічні випереджують, щоб про слово Твоє розмовляти.
119:149 Почуй же мій голос з Свого милосердя, о Господи, оживи Ти мене з Свого присуду!
119:150 Наближаться ті, що за чином ганебним ганяють, від Закону Твого далекі,
119:151 та близький Ти, о Господи, а всі Твої заповіді справедливість!
119:152 Віддавна я знаю свідоцтва Твої, бо навіки Ти їх заклав!
119:153 Подивись на недолю мою та мене порятуй, бо я не забуваю Закону Твого!
119:154 Вступися за справу мою й мене визволи, за словом Своїм оживи Ти мене!
119:155 Від безбожних спасіння далеке, бо вони не шукають Твоїх постанов.
119:156 Велике Твоє милосердя, о Господи, оживи Ти мене з Свого присуду!
119:157 Багато моїх переслідників та ворогів моїх, але від свідоцтв Твоїх не відхиляюсь!
119:158 Бачив я зрадників й бридився ними, бо не держать вони Твого слова.
119:159 Подивися: люблю я накази Твої, за милосердям Своїм оживи мене, Господи!
119:160 Правда підвалина слова Твого, а присуди правди Твоєї навіки.
119:161 Безневинно вельможі мене переслідують, та серце моє Твого слова боїться.
119:162 Радію я словом Твоїм, ніби здобич велику знайшов.
119:163 Я неправду ненавиджу й бриджуся нею, покохав я Закона Твого!
119:164 Сім раз денно я славлю Тебе через присуди правди Твоєї.
119:165 Мир великий для тих, хто кохає Закона Твого, і не мають вони спотикання.
119:166 На спасіння Твоє я надіюся, Господи, і Твої заповіді виконую.
119:167 Душа моя держить свідоцтва Твої, і я сильно люблю їх.
119:168 Я держуся наказів Твоїх та свідоцтв Твоїх, бо перед Тобою мої всі дороги!
119:169 Благання моє хай наблизиться перед лице Твоє, Господи, за словом Своїм подай мені розуму!
119:170 Нехай прийде молитва моя перед лице Твоє, за словом Своїм мене визволь!
119:171 Нехай уста мої вимовляють хвалу, бо уставів Своїх Ти навчаєш мене.
119:172 Хай язик мій звіщатиме слово Твоє, бо всі Твої заповіді справедливість.
119:173 Нехай буде рука Твоя в поміч мені, бо я вибрав накази Твої.
119:174 Я прагну спасіння Твого, о Господи, а Закон Твій то розкіш моя!
119:175 Хай душа моя буде жива, і хай славить Тебе, а Твій присуд нехай допоможе мені!
119:176 Я блукаю, немов та овечка загублена, пошукай же Свого раба, бо я не забув Твоїх заповідей!…
Арабский (Arabic Van Dyke)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
119:1 ا ـ طوبى للكاملين طريقا السالكين في شريعة الرب.
119:2 طوبى لحافظي شهاداته. من كل قلوبهم يطلبونه.
119:3 ايضا لا يرتكبون اثما. في طرقه يسلكون.
119:4 انت اوصيت بوصاياك ان تحفظ تماما
119:5 ليت طرقي تثبت في حفظ فرائضك.
119:6 حينئذ لا اخزى اذا نظرت الى كل وصاياك.
119:7 احمدك باستقامة قلب عند تعلمي احكام عدلك.
119:8 وصاياك احفظ. لا تتركني الى الغاية
119:9 ب ـ بم يزكي الشاب طريقه. بحفظه اياه حسب كلامك.
119:10 بكل قلبي طلبتك. لا تضلني عن وصاياك.
119:11 خبأت كلامك في قلبي لكيلا اخطئ اليك.
119:12 مبارك انت يا رب. علمني فرائضك.
119:13 بشفتيّ حسبت كل احكام فمك.
119:14 بطريق شهاداتك فرحت كما على كل الغنى.
119:15 بوصاياك الهج والاحظ سبلك.
119:16 بفرائضك اتلذذ. لا انسى كلامك
119:17 ج ـ احسن الى عبدك فاحيا واحفظ امرك.
119:18 اكشف عن عينيّ فارى عجائب من شريعتك.
119:19 غريب انا في الارض. لا تخف عني وصاياك.
119:20 انسحقت نفسي شوقا الى احكامك في كل حين.
119:21 انتهرت المتكبرين الملاعين الضالين عن وصاياك.
119:22 دحرج عني العار والاهانة لاني حفظت شهاداتك.
119:23 جلس ايضا رؤساء تقاولوا عليّ. اما عبدك فيناجي بفرائضك.
119:24 ايضا شهاداتك هي لذّتي اهل مشورتي
119:25 د ـ لصقت بالتراب نفسي فاحيني حسب كلمتك.
119:26 قد صرّحت بطرقي فاستجبت لي. علمني فرائضك.
119:27 طريق وصاياك فهمني فاناجي بعجائبك.
119:28 قطرت نفسي من الحزن. اقمني حسب كلامك.
119:29 طريق الكذب ابعد عني وبشريعتك ارحمني.
119:30 اخترت طريق الحق. جعلت احكامك قدامي.
119:31 لصقت بشهاداتك. يا رب لا تخزني.
119:32 في طريق وصاياك اجري لانك ترحب قلبي
119:33 ه ـ علّمني يا رب طريق فرائضك فاحفظها الى النهاية.
119:34 فهمني فالاحظ شريعتك واحفظها بكل قلبي.
119:35 دربني في سبيل وصاياك لاني به سررت.
119:36 أمل قلبي الى شهاداتك لا الى المكسب.
119:37 حول عينيّ عن النظر الى الباطل. في طريقك احيني.
119:38 أقم لعبدك قولك الذي لمتقيك.
119:39 أزل عاري الذي حذرت منه لان احكامك طيبة.
119:40 هانذا قد اشتهيت وصاياك. بعدلك احيني
119:41 و ـ لتأتني رحمتك يا رب خلاصك حسب قولك
119:42 فأجاوب معيّري كلمة. لاني اتكلت على كلامك.
119:43 ولا تنزع من فمي كلام الحق كل النزع لاني انتظرت احكامك.
119:44 فاحفظ شريعتك دائما الى الدهر والابد.
119:45 واتمشى في رحب لاني طلبت وصاياك.
119:46 واتكلم بشهاداتك قدام ملوك ولا اخزى
119:47 واتلذذ بوصاياك التي احببت.
119:48 وارفع يديّ الى وصاياك التي وددت واناجي بفرائضك
119:49 ز ـ اذكر لعبدك القول الذي جعلتني انتظره.
119:50 هذه هي تعزيتي في مذلتي. لان قولك احياني.
119:51 المتكبرون استهزأوا بي الى الغاية. عن شريعتك لم امل.
119:52 تذكرت احكامك منذ الدهر يا رب فتعزيت.
119:53 الحمية اخذتني بسبب الاشرار تاركي شريعتك.
119:54 ترنيمات صارت لي فرائضك في بيت غربتي.
119:55 ذكرت في الليل اسمك يا رب وحفظت شريعتك.
119:56 هذا صار لي لاني حفظت وصاياك
119:57 ح ـ نصيبي الرب قلت لحفظ كلامك.
119:58 ترضيت وجهك بكل قلبي. ارحمني حسب قولك.
119:59 تفكرت في طرقي ورددت قدمي الى شهاداتك.
119:60 اسرعت ولم اتوان لحفظ وصاياك.
119:61 حبال الاشرار التفت عليّ. اما شريعتك فلم انسها.
119:62 في منتصف الليل اقوم لاحمدك على احكام برك.
119:63 رفيق انا لكل الذين يتقونك ولحافظي وصاياك.
119:64 رحمتك يا رب قد ملأت الارض. علّمني فرائضك
119:65 ط ـ خيرا صنعت مع عبدك يا رب حسب كلامك.
119:66 ذوقا صالحا ومعرفة علمني لاني بوصاياك آمنت.
119:67 قبل ان أذلل انا ضللت. اما الآن فحفظت قولك.
119:68 صالح انت ومحسن علمني فرائضك.
119:69 المتكبرون قد لفقوا عليّ كذبا. اما انا فبكل قلبي احفظ وصاياك.
119:70 سمن مثل الشحم قلبهم. اما انا فبشريعتك اتلذذ.
119:71 خير لي اني تذللت لكي اتعلم فرائضك.
119:72 شريعة فمك خير لي من الوف ذهب وفضة
119:73 ي ـ يداك صنعتاني وانشأتاني. فهمني فاتعلّم وصاياك.
119:74 متقوك يرونني فيفرحون لاني انتظرت كلامك.
119:75 قد علمت يا رب ان احكامك عدل وبالحق اذللتني.
119:76 فلتصر رحمتك لتعزيتي حسب قولك لعبدك.
119:77 لتأتني مراحمك فاحيا لان شريعتك هي لذّتي.
119:78 ليخز المتكبرون لانهم زورا افتروا عليّ. اما انا فاناجي بوصاياك.
119:79 ليرجع اليّ متقوك وعارفو شهاداتك.
119:80 ليكن قلبي كاملا في فرائضك لكيلا اخزى
119:81 ك ـ تاقت نفسي الى خلاصك. كلامك انتظرت.
119:82 كلّت عيناي من النظر الى قولك فاقول متى تعزيني.
119:83 لاني قد صرت كزق في الدخان. اما فرائضك فلم انسها.
119:84 كم هي ايام عبدك. متى تجري حكما على مضطهديّ.
119:85 المتكبرون قد كروا لي حفائر. ذلك ليس حسب شريعتك.
119:86 كل وصاياك امانة. زورا يضطهدونني. أعنّي.
119:87 لولا قليل لافنوني من الارض. اما انا فلم اترك وصاياك.
119:88 حسب رحمتك احيني فاحفظ شهادات فمك
119:89 ل ـ الى الابد يا رب كلمتك مثبتة في السموات.
119:90 الى دور فدور امانتك. اسست الارض فثبتت.
119:91 على احكامك ثبتت اليوم لان الكل عبيدك.
119:92 لو لم تكن شريعتك لذّتي لهلكت حينئذ في مذلتي.
119:93 الى الدهر لا انسى وصاياك لانك بها احييتني.
119:94 لك انا فخلّصني لاني طلبت وصاياك.
119:95 اياي انتظر الاشرار ليهلكوني. بشهاداتك افطن.
119:96 لكل كمال رأيت حدا. اما وصيتك فواسعة جدا
119:97 م ـ كم احببت شريعتك. اليوم كله هي لهجي.
119:98 وصيتك جعلتني احكم من اعدائي لانها الى الدهر هي لي.
119:99 اكثر من كل معلّميّ تعقلت لان شهاداتك هي لهجي.
119:100 اكثر من الشيوخ فطنت لاني حفظت وصاياك.
119:101 من كل طريق شر منعت رجلي لكي احفظ كلامك.
119:102 عن احكامك لم امل لانك انت علّمتني.
119:103 ما احلى قولك لحنكي احلى من العسل لفمي.
119:104 من وصاياك اتفطن. لذلك ابغضت كل طريق كذب
119:105 ن ـ سراج لرجلي كلامك ونور لسبيلي.
119:106 حلفت فأبره ان احفظ احكام برك.
119:107 تذللت الى الغاية. يا رب احيني حسب كلامك.
119:108 ارتض بمندوبات فمي يا رب واحكامك علمني.
119:109 نفسي دائما في كفي. اما شريعتك فلم انسها.
119:110 الاشرار وضعوا لي فخا. اما وصاياك فلم اضل عنها.
119:111 ورثت شهاداتك الى الدهر لانها هي بهجة قلبي.
119:112 عطفت قلبي لاصنع فرائضك الى الدهر الى النهاية
119:113 س ـ المتقلبين ابغضت وشريعتك احببت.
119:114 ستري ومجني انت. كلامك انتظرت.
119:115 انصرفوا عني ايها الاشرار فاحفظ وصايا الهي.
119:116 اعضدني حسب قولك فاحيا ولا تخزني من رجائي.
119:117 اسندني فاخلص واراعي فرائضك دائما.
119:118 احتقرت كل الضالين عن فرائضك لان مكرهم باطل.
119:119 كزغل عزلت كل اشرار الارض. لذلك احببت شهاداتك.
119:120 قد اقشعر لحمي من رعبك ومن احكامك جزعت
119:121 ع ـ اجريت حكما وعدلا. لا تسلمني الى ظالميّ.
119:122 كن ضامن عبدك للخير لكيلا يظلمني المستكبرون.
119:123 كلت عيناي اشتياقا الى خلاصك والى كلمة برك.
119:124 اصنع مع عبدك حسب رحمتك وفرائضك علمني.
119:125 عبدك انا. فهمني فاعرف شهاداتك.
119:126 انه وقت عمل للرب. قد نقضوا شريعتك.
119:127 لاجل ذلك احببت وصاياك اكثر من الذهب والابريز.
119:128 لاجل ذلك حسبت كل وصاياك في كل شيء مستقيمة. كل طريق كذب ابغضت
119:129 ف ـ عجيبة هي شهاداتك لذلك حفظتها نفسي.
119:130 فتح كلامك ينير يعقل الجهال.
119:131 فغرت فمي ولهثت لاني الى وصاياك اشتقت.
119:132 التفت اليّ وارحمني كحق محبي اسمك.
119:133 ثبت خطواتي في كلمتك ولا يتسلط عليّ اثم.
119:134 افدني من ظلم الانسان فاحفظ وصاياك.
119:135 اضئ بوجهك على عبدك وعلمني فرائضك.
119:136 جداول مياه جرت من عيني لانهم لم يحفظوا شريعتك
119:137 ص ـ بار انت يا رب واحكامك مستقيمة.
119:138 عدلا امرت بشهاداتك وحقا الى الغاية.
119:139 اهلكتني غيرتي لان اعدائي نسوا كلامك.
119:140 كلمتك ممحصة جدا وعبدك احبها.
119:141 صغير انا وحقير. اما وصاياك فلم انسها.
119:142 عدلك عدل الى الدهر وشريعتك حق.
119:143 ضيق وشدة اصاباني اما وصاياك فهي لذّاتي.
119:144 عادلة شهاداتك الى الدهر فهمني فاحيا
119:145 ق ـ صرخت من كل قلبي. استجب لي يا رب. فرائضك احفظ.
119:146 دعوتك. خلّصني فاحفظ شهاداتك.
119:147 تقدمت في الصبح وصرخت. كلامك انتظرت.
119:148 تقدمت عيناي الهزع لكي الهج باقوالك.
119:149 صوتي استمع حسب رحمتك. يا رب حسب احكامك احيني.
119:150 اقترب التابعون الرذيلة. عن شريعتك بعدوا.
119:151 قريب انت يا رب وكل وصاياك حق.
119:152 منذ زمان عرفت من شهاداتك انك الى الدهر اسستها
119:153 ر ـ انظر الى ذلي وانقذني لاني لم انسى شريعتك.
119:154 احسن دعواي وفكني. حسب كلمتك احيني.
119:155 الخلاص بعيد عن الاشرار لانهم لم يلتمسوا فرائضك.
119:156 كثيرة هي مراحمك يا رب. حسب احكامك احيني.
119:157 كثيرون مضطهديّ ومضايقيّ. اما شهاداتك فلم امل عنها.
119:158 رأيت الغادرين ومقت لانهم لم يحفظوا كلمتك.
119:159 انظر اني احببت وصاياك. يا رب حسب رحمتك احيني.
119:160 راس كلامك حق والى الدهر كل احكام عدلك
119:161 ش ـ رؤساء اضطهدوني بلا سبب. ومن كلامك جزع قلبي.
119:162 ابتهج انا بكلامك كمن وجد غنيمة وافرة.
119:163 ابغضت الكذب وكرهته. اما شريعتك فاحببتها.
119:164 سبع مرات في النهار سبحتك على احكام عدلك.
119:165 سلامة جزيلة لمحبي شريعتك وليس لهم معثرة.
119:166 رجوت خلاصك يا رب ووصاياك عملت.
119:167 حفظت نفسي شهاداتك واحبها جدا.
119:168 حفظت وصاياك وشهاداتك لان كل طرقي امامك
119:169 ت ـ ليبلغ صراخي اليك يا رب. حسب كلامك فهمني.
119:170 لتدخل طلبتي الى حضرتك . ككلمتك نجني.
119:171 تنبع شفتاي تسبيحا اذا علمتني فرائضك.
119:172 يغني لساني باقوالك لان كل وصاياك عدل.
119:173 لتكن يدك لمعونتي لانني اخترت وصاياك.
119:174 اشتقت الى خلاصك يا رب وشريعتك هي لذّتي.
119:175 لتحي نفسي وتسبحك واحكامك لتعنّي.
119:176 ضللت كشاة ضالة. اطلب عبدك لاني لم انس وصاياك