Ве́тхий Заве́т: Быт. Исх. Лев. Чис. Втор. Нав. Суд. Руф. 1Цар. 2Цар. 3Цар. 4Цар. 1Пар. 2Пар. 1Езд. Неем. 2Езд. Тов. Иудиф. Есф. Иов. Пс. Еккл. Песн. Прем. Сир. Ис. Иер. Плч. ПослИер. Вар. Иез. Дан. Ос. Иоил. Ам. Авд. Ион. Мих. Наум. Авв. Соф. Аг. Зах. Мал. 1Мак. 2Мак. 3Мак. 3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
 Скрыть
Азбука веры » Би́блия » Псалти́рь » Псалом 118

Псалом 118

Толкования
Толкования главы
118:0
118:1
118:2
см.:Пс.18:12;
118:3
см.:1Ин.5:18;
118:4
см.:Втор.4:5-6;
118:5
см.:Лк.1:6;
118:6
см.:1Ин.2:3;Гал.6:16;
118:7
118:8
118:9
см.:Ин.15:3;1Пет.1:22;
118:10
см.:Ис.63:17;
118:11
см.:Втор.6:6;
118:12
118:13
118:14
118:15
118:16
118:17
118:18
см.:Втор.17:19;
118:19
см.:1Пар.29:15;Евр.11:13;
118:20
118:21
см.:Втор.11:28;
118:22
118:23
см.:Пс.2:2;
118:24
см.:Втор.17:19;
118:25
118:26
118:27
118:28
118:29
118:30
см.:3Цар.8:36;
118:31
118:32
см.:Лк.19:6;
118:33
118:34
см.:Неем.9:20;
118:35
118:36
см.:1Цар.8:3;
118:37
см.:Мф.18:9;
118:38
118:39
см.:Мф.6:13;
118:40
118:41
118:42
118:43
118:44
см.:Ин.15:10;
118:45
118:46
см.:Рим.1:16;
118:47
118:48
118:49
118:50
см.:Пс.18:8;Иер.15:16;
118:51
см.:Втор.17:11;
118:52
118:53
118:54
118:55
см.:Пс.62:7;
118:56
118:57
см.:Чис.18:20;
118:58
118:59
118:60
118:61
см.:Кол.2:8;
118:62
см.:Деян.16:25;
118:63
см.:Сир.37:15;
118:64
см.:Пс.32:5;
118:65
118:66
118:67
см.:Евр.12:10;
118:68
118:69
118:70
см.:Мф.13:15;
118:71
см.:2Кор.7:10;
118:72
см.:Пс.118:127;
118:73
см.:Иов.10:8;
118:74
118:75
см.:Откр.19:2;
118:76
118:77
118:78
118:79
118:80
118:81
см.:Пс.118:166;
118:82
118:83
см.:Иов.30:30;
118:84
118:85
118:86
см.:Ин.17:17;
118:87
118:88
118:89
см.:Ис.40:8;Мф.24:35;
118:90
118:91
118:92
см.:Пс.18:8;Иер.15:16;
118:93
118:94
118:95
118:96
118:97
см.:Втор.17:19;
118:98
118:99
см.:Втор.4:6;
118:100
см.:Прем.8:10;
118:101
118:102
118:103
см.:Пс.18:11;
118:104
см.:Пс.118:128;
118:105
см.:2Пет.1:19;
118:106
см.:Неем.10:29;Иов.27:5;
118:107
118:108
см.:Пс.18:15;
118:109
118:110
см.:Пс.139:6;
118:111
118:112
см.:3Цар.8:58;
118:113
118:114
118:115
см.:Пс.6:9;Пс.100:4;
118:116
см.:Пс.24:2;
118:117
118:118
см.:Рим.8:6-7;
118:119
118:120
см.:Лк.12:5;Деян.5:5;
118:121
118:122
118:123
118:124
см.:Пс.142:2;
118:125
118:126
см.:Еккл.8:11;
118:127
см.:Пс.18:11;
118:128
см.:Пс.118:104;
118:129
118:130
см.:Пс.18:9;Мф.11:25;
118:131
118:132
см.:Пс.6:5;
118:133
118:134
118:135
см.:Пс.66:2;
118:136
см.:Иак.4:9;
118:137
см.:Исх.9:27;
118:138
см.:Втор.4:5-6;
118:139
см.:Пс.68:10;
118:140
см.:2Цар.22:31;Притч.30:5;
118:141
118:142
см.:Ин.17:17;
118:143
118:144
118:145
118:146
118:147
см.:Пс.5:4;Пс.87:14;
118:148
см.:Ис.26:9;
118:149
118:150
118:151
см.:Ин.17:17;
118:152
см.:Мф.5:18;1Пет.1:25;
118:153
118:154
см.:Пс.36:6;
118:155
см.:Пс.108:17;
118:156
118:157
см.:Пс.3:1-2;
118:158
см.:Деян.17:16;
118:159
118:160
118:161
см.:Ис.66:2;
118:162
см.:Ис.9:3;
118:163
см.:Пс.100:7;
118:164
118:165
см.:Гал.6:16;1Ин.2:10;
118:166
см.:Быт.49:18;
118:167
118:168
см.:Пс.138:3;
118:169
118:170
118:171
118:172
118:173
118:174
118:175
118:176
см.:Ис.53:6;1Пет.2:25;
Церковнославянский (рус)
Аллилу́iа.
Блаже́ни непоро́чнiи въ пу́ть {въ пути́}, ходя́щiи въ зако́нѣ Госпо́дни.
Блаже́ни испыта́ющiи свидѣ́нiя Его́, всѣ́мъ се́рдцемъ взы́щутъ Его́.
Не дѣ́ла­ю­щiи бо беззако́нiя въ путе́хъ Его́ ходи́ша.
Ты́ заповѣ́далъ еси́ за́повѣди Твоя́ сохрани́ти зѣло́:
дабы́ испра́вилися путiе́ мо­и́, сохрани́ти оправда́нiя Твоя́.
Тогда́ не постыжу́ся, внегда́ при­­зрѣ́ти ми́ на вся́ за́повѣди Твоя́.
Исповѣ́мся Тебѣ́ въ пра́вости се́рдца, внегда́ научи́тимися судьба́мъ пра́вды Тво­ея́.
Оправда́нiя Твоя́ сохраню́: не оста́ви мене́ до зѣла́.
Въ чесо́мъ испра́витъ юнѣ́йшiй пу́ть сво́й? Внегда́ сохрани́ти словеса́ Твоя́.
Всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ взыска́хъ Тебе́: не от­ри́ни мене́ от­ за́повѣдiй Тво­и́хъ.
Въ се́рдцы мо­е́мъ скры́хъ словеса́ Твоя́, я́ко да не согрѣшу́ Тебѣ́.
Благослове́нъ еси́, Го́споди: научи́ мя оправда́ниемъ Тво­и́мъ.
Устна́ма мо­и́ма воз­вѣсти́хъ вся́ судьбы́ у́стъ Тво­и́хъ.
На пути́ свидѣ́нiй Тво­и́хъ наслади́хся, я́ко о вся́комъ бога́т­ст­вѣ.
Въ за́повѣдехъ Тво­и́хъ поглумлю́ся, и уразумѣ́ю пути́ Твоя́.
Во оправда́нiихъ Тво­и́хъ по­учу́ся: не забу́ду слове́съ Тво­и́хъ.
Возда́ждь рабу́ Тво­ему́: живи́ мя, и сохраню́ словеса́ Твоя́.
Откры́й о́чи мо­и́, и уразумѣ́ю чудеса́ от­ зако́на Тво­его́.
Пришле́цъ а́зъ е́смь на земли́: не скры́й от­ мене́ за́повѣди Твоя́.
Возлюби́ душа́ моя́ воз­жела́ти судьбы́ Твоя́ на вся́кое вре́мя.
Запрети́лъ еси́ го́рдымъ: про́кляти уклоня́ющiися от­ за́повѣдiй Тво­и́хъ.
Отъими́ от­ мене́ поно́съ {поноше́нiе} и уничиже́нiе, я́ко свидѣ́нiй Тво­и́хъ взыска́хъ.
И́бо сѣдо́ша кня́зи и на мя́ клевета́ху, ра́бъ же Тво́й глумля́шеся во оправда́нiихъ Тво­и́хъ:
и́бо свидѣ́нiя Твоя́ по­уче́нiе мое́ е́сть, и совѣ́ти мо­и́ оправда́нiя Твоя́.
Прильпе́ земли́ душа́ моя́: живи́ мя по словеси́ Тво­ему́.
Пути́ моя́ воз­вѣсти́хъ, и услы́шалъ мя́ еси́: научи́ мя оправда́ниемъ Тво­и́мъ.
Пу́ть оправда́нiй Тво­и́хъ вразуми́ ми, и поглумлю́ся въ чудесѣ́хъ Тво­и́хъ.
Воздрема́ душа́ моя́ от­ уны́нiя: утверди́ мя въ словесѣ́хъ Тво­и́хъ.
Пу́ть непра́вды от­ста́ви от­ мене́ и зако́номъ Тво­и́мъ поми́луй мя́.
Пу́ть и́стины изво́лихъ и судьбы́ Твоя́ не забы́хъ.
Прилѣпи́хся свидѣ́ниемъ Тво­и́мъ, Го́споди, не посрами́ мене́.
Пу́ть за́повѣдiй Тво­и́хъ теко́хъ, егда́ разшири́лъ еси́ се́рдце мое́.
Законоположи́ мнѣ́, Го́споди, пу́ть оправда́нiй Тво­и́хъ, и взыщу́ и́ вы́ну:
вразуми́ мя, и испыта́ю зако́нъ Тво́й и сохраню́ и́ всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ.
Наста́ви мя́ на стезю́ за́повѣдiй Тво­и́хъ, я́ко ту́ю восхотѣ́хъ.
Приклони́ се́рдце мое́ во свидѣ́нiя Твоя́, а не въ лихо­и́м­ст­во.
Отврати́ о́чи мо­и́ е́же не ви́дѣти суеты́: въ пути́ Тво­е́мъ живи́ мя.
Поста́ви рабу́ Тво­ему́ сло́во Твое́ въ стра́хъ Тво́й.
Отъими́ поноше́нiе мое́, е́же непщева́хъ: я́ко судьбы́ Твоя́ бла́ги.
Се́, воз­жела́хъ за́повѣди Твоя́: въ пра́вдѣ Тво­е́й живи́ мя.
И да прiи́детъ на мя́ ми́лость Твоя́, Го́споди, спасе́нiе Твое́ по словеси́ Тво­ему́:
и от­вѣща́ю поноша́ющымъ ми́ сло́во, я́ко упова́хъ на словеса́ Твоя́.
И не отъ­ими́ от­ у́стъ мо­и́хъ словесе́ и́стин­на до зѣла́, я́ко на судьбы́ Твоя́ упова́хъ:
и сохраню́ зако́нъ Тво́й вы́ну, въ вѣ́къ и въ вѣ́къ вѣ́ка.
И хожда́хъ въ широтѣ́, я́ко за́повѣди Твоя́ взыска́хъ:
и глаго́лахъ о свидѣ́нiихъ Тво­и́хъ предъ цари́ и не стыдя́хся:
и по­уча́хся въ за́повѣдехъ Тво­и́хъ, я́же воз­люби́хъ зѣло́:
и воз­двиго́хъ ру́цѣ мо­и́ къ за́повѣдемъ Тво­и́мъ, я́же воз­люби́хъ, и глумля́хся во оправда́нiихъ Тво­и́хъ.
Помяни́ словеса́ Твоя́ рабу́ Тво­ему́, и́хже упова́нiе да́лъ ми́ еси́.
То́ мя утѣ́ши во смире́нiи мо­е́мъ, я́ко сло́во Твое́ живи́ мя.
Го́рдiи законопреступова́ху до зѣла́: от­ зако́на же Тво­его́ не уклони́хся.
Помяну́хъ судьбы́ Твоя́ от­ вѣ́ка, Го́споди, и утѣ́шихся.
Печа́ль прiя́тъ мя́ от­ грѣ́шникъ, оставля́ющихъ зако́нъ Тво́й.
Пѣ́та бя́ху мнѣ́ оправда́нiя Твоя́ на мѣ́стѣ при­­ше́л­ст­вiя мо­его́.
Помяну́хъ въ нощи́ и́мя Твое́, Го́споди, и сохрани́хъ зако́нъ Тво́й.
Се́й бы́сть мнѣ́, я́ко оправда́нiй Тво­и́хъ взыска́хъ.
Ча́сть моя́ еси́, Го́споди: рѣ́хъ сохрани́ти зако́нъ Тво́й.
Помоли́хся лицу́ Тво­ему́ всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ: поми́луй мя́ по словеси́ Тво­ему́.
Помы́слихъ пути́ Твоя́ и воз­врати́хъ но́зѣ мо­и́ во свидѣ́нiя Твоя́.
Угото́вихся и не смути́хся сохрани́ти за́повѣди Твоя́.
У́жя грѣ́шникъ обяза́шася мнѣ́, и зако́на Тво­его́ не забы́хъ.
Полу́нощи воста́хъ исповѣ́датися Тебѣ́ о судьба́хъ пра́вды Тво­ея́.
Прича́ст­никъ а́зъ е́смь всѣ́мъ боя́щымся Тебе́ и храня́щымъ за́повѣди Твоя́.
Ми́лости Тво­ея́, Го́споди, испо́лнь земля́: оправда́ниемъ Тво­и́мъ научи́ мя.
Бла́гость сотвори́лъ еси́ съ рабо́мъ Тво­и́мъ, Го́споди, по словеси́ Тво­ему́:
бла́гости и наказа́нiю и ра́зуму научи́ мя, я́ко за́повѣдемъ Тво­и́мъ вѣ́ровахъ.
Пре́жде да́же не смири́тимися, а́зъ прегрѣши́хъ: сего́ ра́ди сло́во Твое́ сохрани́хъ.
Бла́гъ еси́ Ты́, Го́споди: и бла́гостiю Тво­е́ю научи́ мя оправда́ниемъ Тво­и́мъ.
Умно́жися на мя́ непра́вда го́рдыхъ: а́зъ же всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ испыта́ю за́повѣди Твоя́.
Усыри́ся я́ко млеко́ се́рдце и́хъ: а́зъ же зако́ну Тво­ему́ по­учи́хся.
Благо мнѣ́, я́ко смири́лъ мя́ еси́, я́ко да научу́ся оправда́ниемъ Тво­и́мъ.
Бла́гъ мнѣ́ зако́нъ у́стъ Тво­и́хъ па́че ты́сящъ зла́та и сребра́.
Ру́це Тво­и́ сотвори́стѣ мя́ и созда́стѣ мя́: вразуми́ мя, и научу́ся за́повѣдемъ Тво­и́мъ.
Боя́щiися Тебе́ у́зрятъ мя́ и воз­веселя́т­ся, я́ко на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Разумѣ́хъ, Го́споди, я́ко пра́вда судьбы́ Твоя́, и во­и́стин­ну смири́лъ мя́ еси́.
Бу́ди же ми́лость Твоя́, да утѣ́шитъ мя́, по словеси́ Тво­ему́ рабу́ Тво­ему́:
да прiи́дутъ мнѣ́ щедро́ты Твоя́, и жи́въ бу́ду, я́ко зако́нъ Тво́й по­уче́нiе мое́ е́сть.
Да постыдя́т­ся го́рдiи, я́ко непра́ведно беззако́н­новаша на мя́: а́зъ же поглумлю́ся {размышля́ти бу́ду} въ за́повѣдехъ Тво­и́хъ.
Да обратя́тъ мя́ боя́щiися Тебе́ и вѣ́дящiи свидѣ́нiя Твоя́.
Бу́ди се́рдце мое́ непоро́чно во оправда́нiихъ Тво­и́хъ, я́ко да не постыжу́ся.
Изчеза́етъ во спасе́нiе Твое́ душа́ моя́, на словеса́ Твоя́ упова́хъ:
изчезо́ша о́чи мо­и́ въ сло́во Твое́, глаго́люще: когда́ утѣ́шиши мя́?
Зане́ бы́хъ я́ко мѣ́хъ на сла́нѣ: оправда́нiй Тво­и́хъ не забы́хъ.
Коли́ко е́сть дні́й раба́ Тво­его́? Когда́ сотвори́ши ми́ от­ гоня́щихъ мя́ су́дъ?
Повѣ́даша мнѣ́ законопресту́пницы глумле́нiя, но не я́ко зако́нъ Тво́й, Го́споди.
Вся́ за́повѣди Твоя́ и́стина: непра́ведно погна́ша мя́, помози́ ми.
Вма́лѣ не сконча́ша мене́ на земли́: а́зъ же не оста́вихъ за́повѣдiй Тво­и́хъ.
По ми́лости Тво­е́й живи́ мя, и сохраню́ свидѣ́нiя у́стъ Тво­и́хъ.
Во вѣ́къ, Го́споди, сло́во Твое́ пребыва́етъ на небеси́.
Въ ро́дъ и ро́дъ и́стина Твоя́: основа́лъ еси́ зе́млю, и пребыва́етъ.
Учине́нiемъ Тво­и́мъ пребыва́етъ де́нь: я́ко вся́ческая рабо́тна Тебѣ́.
Я́ко а́ще бы не зако́нъ Тво́й по­уче́нiе мое́ бы́лъ, тогда́ у́бо поги́блъ бы́хъ во смире́нiи мо­е́мъ:
во вѣ́къ не забу́ду оправда́нiй Тво­и́хъ, я́ко въ ни́хъ оживи́лъ мя́ еси́.
Тво́й е́смь а́зъ, спаси́ мя: я́ко оправда́нiй Тво­и́хъ взыска́хъ.
Мене́ жда́ша грѣ́шницы погуби́ти мя́: свидѣ́нiя Твоя́ разумѣ́хъ.
Вся́кiя кончи́ны ви́дѣхъ коне́цъ: широка́ за́повѣдь Твоя́ зѣло́.
Ко́ль воз­люби́хъ зако́нъ Тво́й, Го́споди: ве́сь де́нь по­уче́нiе мое́ е́сть.
Па́че вра́гъ мо­и́хъ умудри́лъ мя́ еси́ за́повѣдiю Тво­е́ю, я́ко въ вѣ́къ моя́ е́сть.
Па́че всѣ́хъ уча́щихъ мя́ разумѣ́хъ, я́ко свидѣ́нiя Твоя́ по­уче́нiе мое́ е́сть.
Па́че ста́рецъ разумѣ́хъ, я́ко за́повѣди Твоя́ взыска́хъ.
От вся́каго пути́ лука́ва воз­брани́хъ нога́мъ мо­и́мъ, я́ко да сохраню́ словеса́ Твоя́:
от­ суде́бъ Тво­и́хъ не уклони́хся, я́ко Ты́ законоположи́лъ ми́ еси́.
Ко́ль сладка́ горта́ни мо­ему́ словеса́ Твоя́: па́че ме́да усто́мъ мо­и́мъ.
От за́повѣдiй Тво­и́хъ разумѣ́хъ: сего́ ра́ди воз­ненави́дѣхъ вся́къ пу́ть непра́вды.
Свѣти́лникъ нога́ма мо­и́ма зако́нъ Тво́й, и свѣ́тъ стезя́мъ мо­и́мъ.
Кля́хся и поста́вихъ сохрани́ти судьбы́ пра́вды Тво­ея́.
Смири́хся до зѣла́: Го́споди, живи́ мя по словеси́ Тво­ему́.
Во́льная у́стъ мо­и́хъ благоволи́ же, Го́споди, и судьба́мъ Тво­и́мъ научи́ мя.
Душа́ моя́ въ руку́ Твое́ю {Алекс.: мое́ю} вы́ну, и зако́на Тво­его́ не забы́хъ.
Положи́ша грѣ́шницы сѣ́ть мнѣ́: и от­ за́повѣдiй Тво­и́хъ не заблуди́хъ.
Наслѣ́довахъ свидѣ́нiя Твоя́ во вѣ́къ, я́ко ра́дованiе се́рдца мо­его́ су́ть:
при­­клони́хъ се́рдце мое́ сотвори́ти оправда́нiя Твоя́ въ вѣ́къ за воз­дая́нiе.
Законопресту́пныя воз­ненави́дѣхъ, зако́нъ же Тво́й воз­люби́хъ.
Помо́щникъ мо́й и засту́пникъ мо́й еси́ Ты́: на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Уклони́теся от­ мене́, лука́вну­ю­щiи, и испыта́ю за́повѣди Бо́га мо­его́.
Заступи́ мя по словеси́ Тво­ему́, и жи́въ бу́ду: и не посрами́ мене́ от­ ча́янiя мо­его́:
помози́ ми, и спасу́ся, и по­учу́ся во оправда́нiихъ Тво­и́хъ вы́ну.
Уничижи́лъ еси́ вся́ от­ступа́ющыя от­ оправда́нiй Тво­и́хъ: я́ко непра́ведно помышле́нiе и́хъ.
Преступа́ющыя непщева́хъ вся́ грѣ́шныя земли́: сего́ ра́ди воз­люби́хъ свидѣ́нiя Твоя́.
Пригвоз­ди́ стра́ху Тво­ему́ пло́ти моя́: от­ суде́бъ бо Тво­и́хъ убоя́хся.
Сотвори́хъ су́дъ и пра́вду: не преда́ждь мене́ оби́дящымъ мя́.
Воспрiими́ раба́ Тво­его́ во благо, да не оклевета́ютъ мене́ го́рдiи.
О́чи мо­и́ изчезо́стѣ во спасе́нiе Твое́ и въ сло́во пра́вды Тво­ея́:
сотвори́ съ рабо́мъ Тво­и́мъ по ми́лости Тво­е́й, и оправда́ниемъ Тво­и́мъ научи́ мя.
Ра́бъ Тво́й е́смь а́зъ: вразуми́ мя, и увѣ́мъ свидѣ́нiя Твоя́.
Вре́мя сотвори́ти Го́сподеви: разори́ша зако́нъ Тво́й.
Сего́ ра́ди воз­люби́хъ за́повѣди Твоя́ па́че зла́та и топа́зiа.
Сего́ ра́ди ко всѣ́мъ за́повѣдемъ Тво­и́мъ направля́хся, вся́къ пу́ть непра́вды воз­ненави́дѣхъ.
Ди́вна свидѣ́нiя Твоя́: сего́ ра́ди испыта́ я́ душа́ моя́.
Явле́нiе слове́съ Тво­и́хъ просвѣща́етъ и вразумля́етъ младе́нцы.
Уста́ моя́ от­верзо́хъ и при­­влеко́хъ ду́хъ, я́ко за́повѣдiй Тво­и́хъ жела́хъ.
При́зри на мя́ и поми́луй мя́, по суду́ лю́бящихъ и́мя Твое́.
Стопы́ моя́ напра́ви по словеси́ Тво­ему́, и да не облада́етъ мно́ю вся́кое беззако́нiе:
изба́ви мя́ от­ клеветы́ человѣ́ческiя, и сохраню́ за́повѣди Твоя́.
Лице́ Твое́ просвѣти́ на раба́ Тво­его́ и научи́ мя оправда́ниемъ Тво­и́мъ.
Исхо́дища водна́я изведо́стѣ о́чи мо­и́, поне́же не сохрани́хъ зако́на Тво­его́.
Пра́веднъ еси́, Го́споди, и пра́ви суди́ Тво­и́:
заповѣ́далъ еси́ пра́вду свидѣ́нiя Твоя́, и и́стину зѣло́.
Иста́яла мя́ е́сть ре́вность Твоя́: я́ко забы́ша словеса́ Твоя́ врази́ мо­и́.
Разжже́но сло́во Твое́ зѣло́, и ра́бъ Тво́й воз­люби́ е́.
Юнѣ́йшiй а́зъ е́смь и уничиже́нъ: оправда́нiй Тво­и́хъ не забы́хъ.
Пра́вда Твоя́ пра́вда во вѣ́къ, и зако́нъ Тво́й и́стина.
Ско́рби и ну́жди обрѣто́ша мя́: за́повѣди Твоя́ по­уче́нiе мое́.
Пра́вда свидѣ́нiя Твоя́ въ вѣ́къ: вразуми́ мя, и жи́въ бу́ду.
Воззва́хъ всѣ́мъ се́рдцемъ мо­и́мъ, услы́ши мя́, Го́споди: оправда́нiя Твоя́ взыщу́.
Воззва́хъ Ти́, спаси́ мя, и сохраню́ свидѣ́нiя Твоя́.
Предвари́хъ въ безго́дiи и воз­зва́хъ: на словеса́ Твоя́ упова́хъ.
Предвари́стѣ о́чи мо­и́ ко у́тру, по­учи́тися словесе́мъ Тво­и́мъ.
Гла́съ мо́й услы́ши, Го́споди, по ми́лости Тво­е́й: по судьбѣ́ Тво­е́й живи́ мя.
Прибли́жишася гоня́щiи мя́ беззако́нiемъ: от­ зако́на же Тво­его́ удали́шася.
Бли́зъ еси́ Ты́, Го́споди, и вси́ путiе́ Тво­и́ и́стина.
Испе́рва позна́хъ от­ свидѣ́нiй Тво­и́хъ, я́ко въ вѣ́къ основа́лъ я́ еси́.
Ви́ждь смире́нiе мое́ и изми́ мя: я́ко зако́на Тво­его́ не забы́хъ.
Суди́ су́дъ мо́й и изба́ви мя́: словесе́ ра́ди Тво­его́ живи́ мя.
Дале́че от­ грѣ́шникъ спасе́нiе, я́ко оправда́нiй Тво­и́хъ не взыска́ша.
Щедро́ты Твоя́ мно́ги, Го́споди: по судьбѣ́ Тво­е́й живи́ мя.
Мно́зи изгоня́щiи мя́ и стужа́ющiи ми́: от­ свидѣ́нiй Тво­и́хъ не уклони́хся.
Ви́дѣхъ неразумѣва́ющыя и иста́яхъ: я́ко слове́съ Тво­и́хъ не сохрани́ша.
Ви́ждь, я́ко за́повѣди Твоя́ воз­люби́хъ: Го́споди, по ми́лости Тво­е́й живи́ мя.
Нача́ло слове́съ Тво­и́хъ и́стина, и во вѣ́къ вся́ судьбы́ пра́вды Тво­ея́.
Кня́зи погна́ша мя́ ту́не: и от­ слове́съ Тво­и́хъ убоя́ся се́рдце мое́.
Возра́дуюся а́зъ о словесѣ́хъ Тво­и́хъ, я́ко обрѣта́яй коры́сть мно́гу.
Непра́вду воз­ненави́дѣхъ и омерзи́хъ: зако́нъ же Тво́й воз­люби́хъ.
Седмери́цею дне́мъ хвали́хъ Тя́ о судьба́хъ пра́вды Тво­ея́.
Ми́ръ мно́гъ лю́бящымъ зако́нъ Тво́й, и нѣ́сть и́мъ собла́зна.
Ча́яхъ спасе́нiя Тво­его́, Го́споди, и за́повѣди Твоя́ воз­люби́хъ.
Сохрани́ душа́ моя́ свидѣ́нiя Твоя́ и воз­люби́ я́ зѣло́.
Сохрани́хъ за́повѣди Твоя́ и свидѣ́нiя Твоя́, я́ко вси́ путiе́ мо­и́ предъ Тобо́ю, Го́споди.
Да при­­бли́жит­ся моле́нiе мое́ предъ Тя́, Го́споди: по словеси́ Тво­ему́ вразуми́ мя.
Да вни́детъ проше́нiе мое́ предъ Тя́: Го́споди, по словеси́ Тво­ему́ изба́ви мя́.
Отры́гнутъ устнѣ́ мо­и́ пѣ́нiе, егда́ научи́ши мя́ оправда́ниемъ Тво­и́мъ.
Провѣща́етъ язы́къ мо́й словеса́ Твоя́, я́ко вся́ за́повѣди Твоя́ пра́вда.
Да бу́детъ рука́ Твоя́ е́же спасти́ мя, я́ко за́повѣди Твоя́ изво́лихъ.
Возжела́хъ спасе́нiе Твое́, Го́споди, и зако́нъ Тво́й по­уче́нiе мое́ е́сть.
Жива́ бу́детъ душа́ моя́ и восхва́литъ Тя́: и судьбы́ Твоя́ помо́гутъ мнѣ́.
Заблуди́хъ я́ко овча́ поги́бшее: взыщи́ раба́ Тво­его́, я́ко за́повѣдiй Тво­и́хъ не забы́хъ.
Латинский (Nova Vulgata)
119:1 ALLELUIA. ALEPH. Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini.
119:2 Beati, qui servant testimonia eius, in toto corde exquirunt eum.
119:3 Non enim operati sunt iniquitatem, in viis eius ambulaverunt.
119:4 Tu mandasti mandata tua custodiri nimis.
119:5 Utinam dirigantur viae meae ad custodiendas iustificationes tuas!
119:6 Tunc non confundar, cum perspexero in omnibus praeceptis tuis.
119:7 Confitebor tibi in directione cordis, in eo quod didici iudicia iustitiae tuae.
119:8 Iustificationes tuas custodiam, non me derelinquas usquequaque.
119:9 BETH. In quo mundabit adulescentior viam suam? In custodiendo sermones tuos.
119:10 In toto corde meo exquisivi te; ne errare me facias a praeceptis tuis.
119:11 In corde meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi.
119:12 Benedictus es, Domine; doce me iustificationes tuas.
119:13 In labiis meis numeravi omnia iudicia oris tui.
119:14 In via testimoniorum tuorum delectatus sum sicut in omnibus divitiis.
119:15 In mandatis tuis exercebor et considerabo vias tuas.
119:16 In iustificationibus tuis delectabor, non obliviscar sermonem tuum.
119:17 GHIMEL. Benefac servo tuo, et vivam et custodiam sermonem tuum.
119:18 Revela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua.
119:19 Incola ego sum in terra, non abscondas a me praecepta tua.
119:20 Defecit anima mea in desiderando iudicia tua in omni tempore.
119:21 Increpasti superbos; maledicti, qui errant a praeceptis tuis.
119:22 Aufer a me opprobrium et contemptum, quia testimonia tua servavi.
119:23 Etsi principes sedent et adversum me loquuntur, servus tamen tuus exercetur in iustificationibus tuis.
119:24 Nam et testimonia tua delectatio mea, et consilium meum iustificationes tuae.
119:25 DALETH. Adhaesit pulveri anima mea; vivifica me secundum verbum tuum.
119:26 Vias meas enuntiavi, et exaudisti me; doce me iustificationes tuas.
119:27 Viam mandatorum tuorum fac me intellegere, et exercebor in mirabilibus tuis.
119:28 Lacrimata est anima mea prae maerore; erige me secundum verbum tuum.
119:29 Viam mendacii averte a me et legem tuam da mihi benigne.
119:30 Viam veritatis elegi, iudicia tua proposui mihi.
119:31 Adhaesi testimoniis tuis, Domine; noli me confundere.
119:32 Viam mandatorum tuorum curram, quia dilatasti cor meum.
119:33 HE. Legem pone mihi, Domine, viam iustificationum tuarum, et servabo eam semper.
119:34 Da mihi intellectum, et servabo legem tuam et custodiam illam in toto corde meo.
119:35 Deduc me in semitam praeceptorum tuorum, quia ipsam volui.
119:36 Inclina cor meum in testimonia tua et non in avaritiam.
119:37 Averte oculos meos, ne videant vanitatem; in via tua vivifica me.
119:38 Suscita servo tuo eloquium tuum, quod est ad timorem tuum.
119:39 Amove opprobrium meum, quod suspicatus sum, quia iudicia tua iucunda.
119:40 Ecce concupivi mandata tua; in iustitia tua vivifica me.
119:41 VAU. Et veniat super me misericordia tua, Domine, salutare tuum secundum eloquium tuum.
119:42 Et respondebo exprobrantibus mihi verbum, quia speravi in sermonibus tuis.
119:43 Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque, quia in iudiciis tuis supersperavi.
119:44 Et custodiam legem tuam semper, in saeculum et in saeculum saeculi.
119:45 Et ambulabo in latitudine, quia mandata tua exquisivi.
119:46 Et loquar de testimoniis tuis in conspectu regum et non confundar.
119:47 Et delectabor in praeceptis tuis, quae dilexi.
119:48 Et levabo manus meas ad praecepta tua, quae dilexi; et exercebor in iustificationibus tuis. -
119:49 ZAIN. Memor esto verbi tui servo tuo, in quo mihi spem dedisti.
119:50 Hoc me consolatum est in humiliatione mea, quia eloquium tuum vivificavit me.
119:51 Superbi deriserunt me vehementer; a lege autem tua non declinavi.
119:52 Memor fui iudiciorum tuorum a saeculo, Domine, et consolatus sum.
119:53 Indignatio tenuit me propter peccatores derelinquentes legem tuam.
119:54 Cantica factae sunt mihi iustificationes tuae in loco peregrinationis meae.
119:55 Memor fui nocte nominis tui, Domine, et custodiam legem tuam.
119:56 Hoc factum est mihi, quia mandata tua servavi.
119:57 HETH. Portio mea Dominus: dixi custodire verba tua.
119:58 Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo; miserere mei secundum eloquium tuum.
119:59 Cogitavi vias meas et converti pedes meos in testimonia tua.
119:60 Festinavi et non sum moratus, ut custodiam praecepta tua.
119:61 Funes peccatorum circumplexi sunt me, et legem tuam non sum oblitus.
119:62 Media nocte surgebam ad confitendum tibi super iudicia iustitiae tuae.
119:63 Particeps ego sum omnium timentium te et custodientium mandata tua.
119:64 Misericordia tua, Domine, plena est terra; iustificationes tuas doce me.
119:65 TETH. Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine, secundum verbum tuum.
119:66 Bonitatem et prudentiam et scientiam doce me, quia praeceptis tuis credidi.
119:67 Priusquam humiliarer ego erravi; nunc autem eloquium tuum custodiam.
119:68 Bonus es tu et benefaciens, doce me iustificationes tuas.
119:69 Excogitaverunt contra me dolosa superbi, ego autem in toto corde meo servabo mandata tua.
119:70 Incrassatum est sicut adeps cor eorum, ego vero in lege tua delectatus sum.
119:71 Bonum mihi quia humiliatus sum, ut discam iustificationes tuas.
119:72 Bonum mihi lex oris tui super milia auri et argenti.
119:73 IOD. Manus tuae fecerunt me et plasmaverunt me; da mihi intellectum, et discam praecepta tua.
119:74 Qui timent te, videbunt me et laetabuntur, quia in verba tua supersperavi.
119:75 Cognovi, Domine, quia aequitas iudicia tua, et in veritate humiliasti me.
119:76 Fiat misericordia tua, ut consoletur me, secundum eloquium tuum servo tuo.
119:77 Veniant mihi miserationes tuae, et vivam, quia lex tua delectatio mea est.
119:78 Confundantur superbi, quoniam dolose incurvaverunt me, ego autem exercebor in mandatis tuis.
119:79 Convertantur mihi timentes te, et qui noverunt testimonia tua.
119:80 Fiat cor meum immaculatum in iustificationibus tuis, ut non confundar.
119:81 CAPH. Defecit in salutare tuum anima mea, et in verbum tuum supersperavi.
119:82 Defecerunt oculi mei in eloquium tuum, dicentes: «Quando consolaberis me?».
119:83 Quia factus sum sicut uter in fumo; iustificationes tuas non sum oblitus.
119:84 Quot sunt dies servi tui? Quando facies de persequentibus me iudicium?
119:85 Foderunt mihi foveas superbi, qui non sunt secundum legem tuam.
119:86 Omnia praecepta tua veritas; dolose persecuti sunt me; adiuva me.
119:87 Paulo minus consummaverunt me in terra, ego autem non dereliqui mandata tua.
119:88 Secundum misericordiam tuam vivifica me, et custodiam testimonia oris tui. -
119:89 LAMED. In aeternum, Domine, verbum tuum constitutum est in caelo.
119:90 In generationem et generationem veritas tua; firmasti terram, et permanet.
119:91 Secundum iudicia tua permanent hodie, quoniam omnia serviunt tibi.
119:92 Nisi quod lex tua delectatio mea est, tunc forte periissem in humilia tione mea.
119:93 In aeternum non obliviscar man data tua, quia in ipsis vivificasti me.
119:94 Tuus sum ego: salvum me fac, quoniam mandata tua exqui sivi.
119:95 Me exspectaverunt peccatores, ut perderent me; testimonia tua intellexi.
119:96 Omni consummationi vidi finem, latum praeceptum tuum nimis.
119:97 MEM. Quomodo dilexi legem tuam, Domine; tota die meditatio mea est.
119:98 Super inimicos meos sapientem me fecit praeceptum tuum, quia in aeternum mihi est.
119:99 Super omnes docentes me prudens factus sum, quia testimonia tua meditatio mea est.
119:100 Super senes intellexi, quia mandata tua servavi.
119:101 Ab omni via mala prohibui pedes meos, ut custodiam verba tua.
119:102 A iudiciis tuis non declinavi, quia tu legem posuisti mihi.
119:103 Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, super mel ori meo.
119:104 A mandatis tuis intellexi; propterea odivi omnem viam mendacii.
119:105 NUN. Lucerna pedibus meis verbum tuum et lumen semitis meis.
119:106 Iuravi et statui custodire iudicia iustitiae tuae.
119:107 Humiliatus sum usquequaque, Domine; vivifica me secundum verbum tuum.
119:108 Voluntaria oris mei beneplacita sint, Domine, et iudicia tua doce me.
119:109 Anima mea in manibus meis semper, et legem tuam non sum oblitus.
119:110 Posuerunt peccatores laqueum mihi, et de mandatis tuis non erravi.
119:111 Hereditas mea testimonia tua in aeternum, quia exsultatio cordis mei sunt.
119:112 Inclinavi cor meum ad faciendas iustificationes tuas in aeternum, in finem.
119:113 SAMECH. Duplices corde odio habui et legem tuam dilexi.
119:114 Tegmen et scutum meum es tu, et in verbum tuum supersperavi.
119:115 Declinate a me, maligni, et servabo praecepta Dei mei.
119:116 Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam; et non confundas me ab exspectatione mea.
119:117 Sustenta me, et salvus ero et delectabor in iustificationibus tuis semper.
119:118 Sprevisti omnes discedentes a iustificationibus tuis, quia mendacium cogitatio eorum.
119:119 Quasi scoriam delesti omnes peccatores terrae; ideo dilexi testimonia tua.
119:120 Horruit a timore tuo caro mea; a iudiciis enim tuis timui.
119:121 AIN. Feci iudicium et iustitiam; non tradas me calumniantibus me.
119:122 Sponde pro servo tuo in bonum; non calumnientur me superbi.
119:123 Oculi mei defecerunt in desiderio salutaris tui et eloquii iustitiae tuae.
119:124 Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam et iustificationes tuas doce me.
119:125 Servus tuus sum ego; da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua.
119:126 Tempus faciendi Domino; dissipaverunt legem tuam.
119:127 Ideo dilexi praecepta tua super aurum et obryzum.
119:128 Propterea ad omnia mandata tua dirigebar, omnem viam mendacii odio habui. -
119:129 PHE. Mirabilia testimonia tua, ideo servavit ea anima mea.
119:130 Declaratio sermonum tuorum illuminat et intellectum dat parvulis.
119:131 Os meum aperui et attraxi spiritum, quia praecepta tua desiderabam.
119:132 Convertere in me et miserere mei secundum iudicium tuum cum diligentibus nomen tuum.
119:133 Gressus meos dirige secundum eloquium tuum, et non dominetur mei omnis iniquitas.
119:134 Redime me a calumniis hominum, ut custodiam mandata tua.
119:135 Faciem tuam illumina super servum tuum et doce me iustificationes tuas.
119:136 Rivulos aquarum deduxerunt oculi mei, quia non custodierunt legem tuam.
119:137 SADE. Iustus es, Domine, et rectum iudicium tuum.
119:138 Mandasti in iustitia testimonia tua et in veritate nimis.
119:139 Consumpsit me zelus meus, quia obliti sunt verba tua inimici mei.
119:140 Ignitum eloquium tuum vehementer, et servus tuus dilexit illud.
119:141 Adulescentulus sum ego et contemptus; mandata tua non sum oblitus.
119:142 Iustitia tua iustitia in aeternum, et lex tua veritas.
119:143 Tribulatio et angustia invenerunt me; praecepta tua delectatio mea est.
119:144 Iustitia testimonia tua in aeternum; intellectum da mihi, et vivam.
119:145 COPH. Clamavi in toto corde, exaudi me, Domine; iustificationes tuas servabo.
119:146 Clamavi ad te, salvum me fac, ut custodiam testimonia tua.
119:147 Praeveni diluculo et clamavi, in verba tua supersperavi.
119:148 Praevenerunt oculi mei vigilias, ut meditarer eloquia tua.
119:149 Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine, secundum iudicium tuum vivifica me.
119:150 Appropinquaverunt persequentes me in malitia, a lege autem tua longe facti sunt.
119:151 Prope es tu, Domine, et omnia praecepta tua veritas.
119:152 Ab initio cognovi de testimoniis tuis, quia in aeternum fundasti ea.
119:153 RES. Vide humiliationem meam et eripe me, quia legem tuam non sum oblitus.
119:154 Iudica causam meam et redime me; propter eloquium tuum vivifica me.
119:155 Longe a peccatoribus salus, quia iustificationes tuas non exquisierunt.
119:156 Misericordiae tuae multae, Domine; secundum iudicia tua vivifica me.
119:157 Multi, qui persequuntur me et tribulant me; a testimoniis tuis non declinavi.
119:158 Vidi praevaricantes, et taeduit me, quia eloquia tua non custodierunt.
119:159 Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine; secundum misericordiam tuam vivifica me.
119:160 Principium verborum tuorum veritas, in aeternum omnia iudicia iustitiae tuae.
119:161 SIN. Principes persecuti sunt me gratis, et a verbis tuis formidavit cor meum.
119:162 Laetabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa.
119:163 Mendacium odio habui et abominatus sum; legem autem tuam dilexi.
119:164 Septies in die laudem dixi tibi super iudicia iustitiae tuae.
119:165 Pax multa diligentibus legem tuam, et non est illis scandalum.
119:166 Exspectabam salutare tuum, Domine, et praecepta tua feci.
119:167 Custodivit anima mea testimonia tua, et dilexi ea vehementer.
119:168 Servavi mandata tua et testimonia tua, quia omnes viae meae in conspectu tuo.
119:169 TAU. Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine; iuxta verbum tuum da mihi intellectum.
119:170 Intret postulatio mea in conspectu tuo; secundum eloquium tuum libera me.
119:171 Eructabunt labia mea hymnum, cum docueris me iustificationes tuas.
119:172 Cantet lingua mea eloquium tuum, quia omnia praecepta tua iustitia.
119:173 Fiat manus tua, ut adiuvet me, quoniam mandata tua elegi.
119:174 Concupivi salutare tuum, Domine, et lex tua delectatio mea est.
119:175 Vivet anima mea et laudabit te, et iudicia tua adiuvabunt me.
119:176 Erravi sicut ovis, quae periit; quaere servum tuum, quia praecepta tua non sum oblitus.
Синодальный
Содержание псалма посвящено уяснению высоты содержания закона Божия и выяснению его благодетельного значения для человека.
[Аллилуия.]
Блаженны непорочные в пути, ходящие в законе Господнем.
Блаженны хранящие откровения Его, всем сердцем ищущие Его.
Они не делают беззакония, ходят путями Его.
Ты заповедал повеления Твои хранить твердо.
О, если бы направлялись пути мои к соблюдению уставов Твоих!
Тогда я не постыдился бы, взирая на все заповеди Твои:
я славил бы Тебя в правоте сердца, поучаясь судам правды Твоей.
Буду хранить уставы Твои; не оставляй меня совсем.
Как юноше содержать в чистоте путь свой? – Хранением себя по слову Твоему.
Всем сердцем моим ищу Тебя; не дай мне уклониться от заповедей Твоих.
В сердце моем сокрыл я слово Твое, чтобы не грешить пред Тобою.
Благословен Ты, Господи! научи меня уставам Твоим.
Устами моими возвещал я все суды уст Твоих.
На пути откровений Твоих я радуюсь, как во всяком богатстве.
О заповедях Твоих размышляю, и взираю на пути Твои.
Уставами Твоими утешаюсь, не забываю слова Твоего.
Яви милость рабу Твоему, и буду жить и хранить слово Твое.
Открой очи мои, и увижу чудеса закона Твоего.
Странник я на земле; не скрывай от меня заповедей Твоих.
Истомилась душа моя желанием судов Твоих во всякое время.
Ты укротил гордых, проклятых, уклоняющихся от заповедей Твоих.
Сними с меня поношение и посрамление, ибо я храню откровения Твои.
Князья сидят и сговариваются против меня, а раб Твой размышляет об уставах Твоих.
Откровения Твои – утешение мое, [и уставы Твои] – советники мои.
Душа моя повержена в прах; оживи меня по слову Твоему.
Объявил я пути мои, и Ты услышал меня; научи меня уставам Твоим.
Дай мне уразуметь путь повелений Твоих, и буду размышлять о чудесах Твоих.
Душа моя истаевает от скорби: укрепи меня по слову Твоему.
Удали от меня путь лжи, и закон Твой даруй мне.
Я избрал путь истины, поставил пред собою суды Твои.
Я прилепился к откровениям Твоим, Господи; не постыди меня.
Потеку путем заповедей Твоих, когда Ты расширишь сердце мое.
Укажи мне, Господи, путь уставов Твоих, и я буду держаться его до конца.
Вразуми меня, и буду соблюдать закон Твой и хранить его всем сердцем.
Поставь меня на стезю заповедей Твоих, ибо я возжелал ее.
Приклони сердце мое к откровениям Твоим, а не к корысти.
Отврати очи мои, чтобы не видеть суеты; животвори меня на пути Твоем.
Утверди слово Твое рабу Твоему, ради благоговения пред Тобою.
Отврати поношение мое, которого я страшусь, ибо суды Твои благи.
Вот, я возжелал повелений Твоих; животвори меня правдою Твоею.
Да придут ко мне милости Твои, Господи, спасение Твое по слову Твоему, –
и я дам ответ поносящему меня, ибо уповаю на слово Твое.
Не отнимай совсем от уст моих слова истины, ибо я уповаю на суды Твои
и буду хранить закон Твой всегда, во веки и веки;
буду ходить свободно, ибо я взыскал повелений Твоих;
буду говорить об откровениях Твоих пред царями и не постыжусь;
буду утешаться заповедями Твоими, которые возлюбил;
руки мои буду простирать к заповедям Твоим, которые возлюбил, и размышлять об уставах Твоих.
Вспомни слово [Твое] к рабу Твоему, на которое Ты повелел мне уповать:
это – утешение в бедствии моем, что слово Твое оживляет меня.
Гордые крайне ругались надо мною, но я не уклонился от закона Твоего.
Вспоминал суды Твои, Господи, от века, и утешался.
Ужас овладевает мною при виде нечестивых, оставляющих закон Твой.
Уставы Твои были песнями моими на месте странствований моих.
Ночью вспоминал я имя Твое, Господи, и хранил закон Твой.
Он стал моим, ибо повеления Твои храню.
Удел мой, Господи, сказал я, соблюдать слова Твои.
Молился я Тебе всем сердцем: помилуй меня по слову Твоему.
Размышлял о путях моих и обращал стопы мои к откровениям Твоим.
Спешил и не медлил соблюдать заповеди Твои.
Сети нечестивых окружили меня, но я не забывал закона Твоего.
В полночь вставал славословить Тебя за праведные суды Твои.
Общник я всем боящимся Тебя и хранящим повеления Твои.
Милости Твоей, Господи, полна земля; научи меня уставам Твоим.
Благо сотворил Ты рабу Твоему, Господи, по слову Твоему.
Доброму разумению и ведению научи меня, ибо заповедям Твоим я верую.
Прежде страдания моего я заблуждался; а ныне слово Твое храню.
Благ и благодетелен Ты, [Господи]; научи меня уставам Твоим.
Гордые сплетают на меня ложь; я же всем сердцем буду хранить повеления Твои.
Ожирело сердце их, как тук; я же законом Твоим утешаюсь.
Благо мне, что я пострадал, дабы научиться уставам Твоим.
Закон уст Твоих для меня лучше тысяч золота и серебра.
Руки Твои сотворили меня и устроили меня; вразуми меня, и научусь заповедям Твоим.
Боящиеся Тебя увидят меня – и возрадуются, что я уповаю на слово Твое.
Знаю, Господи, что суды Твои праведны и по справедливости Ты наказал меня.
Да будет же милость Твоя утешением моим, по слову Твоему к рабу Твоему.
Да придет ко мне милосердие Твое, и я буду жить; ибо закон Твой – утешение мое.
Да будут постыжены гордые, ибо безвинно угнетают меня; я размышляю о повелениях Твоих.
Да обратятся ко мне боящиеся Тебя и знающие откровения Твои.
Да будет сердце мое непорочно в уставах Твоих, чтобы я не посрамился.
Истаевает душа моя о спасении Твоем; уповаю на слово Твое.
Истаевают очи мои о слове Твоем; я говорю: когда Ты утешишь меня?
Я стал, как мех в дыму, но уставов Твоих не забыл.
Сколько дней раба Твоего? Когда произведешь суд над гонителями моими?
Яму вырыли мне гордые, вопреки закону Твоему.
Все заповеди Твои – истина; несправедливо преследуют меня: помоги мне;
едва не погубили меня на земле, но я не оставил повелений Твоих.
По милости Твоей оживляй меня, и буду хранить откровения уст Твоих.
На веки, Господи, слово Твое утверждено на небесах;
истина Твоя в род и род. Ты поставил землю, и она стоит.
По определениям Твоим все стоит доныне, ибо все служит Тебе.
Если бы не закон Твой был утешением моим, погиб бы я в бедствии моем.
Вовек не забуду повелений Твоих, ибо ими Ты оживляешь меня.[Среда:]
Твой я, спаси меня; ибо я взыскал повелений Твоих.
Нечестивые подстерегают меня, чтобы погубить; а я углубляюсь в откровения Твои.
Я видел предел всякого совершенства, но Твоя заповедь безмерно обширна.
Как люблю я закон Твой! весь день размышляю о нем.
Заповедью Твоею Ты соделал меня мудрее врагов моих, ибо она всегда со мною.
Я стал разумнее всех учителей моих, ибо размышляю об откровениях Твоих.
Я сведущ более старцев, ибо повеления Твои храню.
От всякого злого пути удерживаю ноги мои, чтобы хранить слово Твое;
от судов Твоих не уклоняюсь, ибо Ты научаешь меня.
Как сладки гортани моей слова Твои! лучше меда устам моим.
Повелениями Твоими я вразумлен; потому ненавижу всякий путь лжи.
Слово Твое – светильник ноге моей и свет стезе моей.
Я клялся хранить праведные суды Твои, и исполню.
Сильно угнетен я, Господи; оживи меня по слову Твоему.
Благоволи же, Господи, принять добровольную жертву уст моих, и судам Твоим научи меня.
Душа моя непрестанно в руке моей, но закона Твоего не забываю.
Нечестивые поставили для меня сеть, но я не уклонился от повелений Твоих.
Откровения Твои я принял, как наследие на веки, ибо они веселие сердца моего.
Я приклонил сердце мое к исполнению уставов Твоих навек, до конца.
Вымыслы человеческие ненавижу, а закон Твой люблю.
Ты покров мой и щит мой; на слово Твое уповаю.
Удалитесь от меня, беззаконные, и буду хранить заповеди Бога моего.
Укрепи меня по слову Твоему, и буду жить; не посрами меня в надежде моей;
поддержи меня, и спасусь; и в уставы Твои буду вникать непрестанно.
Всех, отступающих от уставов Твоих, Ты низлагаешь, ибо ухищрения их – ложь.
Как изгарь, отметаешь Ты всех нечестивых земли; потому я возлюбил откровения Твои.
Трепещет от страха Твоего плоть моя, и судов Твоих я боюсь.
Я совершал суд и правду; не предай меня гонителям моим.
Заступи раба Твоего ко благу его, чтобы не угнетали меня гордые.
Истаевают очи мои, ожидая спасения Твоего и слова правды Твоей.
Сотвори с рабом Твоим по милости Твоей, и уставам Твоим научи меня.
Я раб Твой: вразуми меня, и познаю откровения Твои.
Время Господу действовать: закон Твой разорили.
А я люблю заповеди Твои более золота, и золота чистого.
Все повеления Твои – все признаю́ справедливыми; всякий путь лжи ненавижу.
Дивны откровения Твои; потому хранит их душа моя.
Откровение слов Твоих просвещает, вразумляет простых.
Открываю уста мои и вздыхаю, ибо заповедей Твоих жажду.
Призри на меня и помилуй меня, как поступаешь с любящими имя Твое.
Утверди стопы мои в слове Твоем и не дай овладеть мною никакому беззаконию;
избавь меня от угнетения человеческого, и буду хранить повеления Твои;
осияй раба Твоего светом лица Твоего и научи меня уставам Твоим.
Из глаз моих текут потоки вод оттого, что не хранят закона Твоего.
Праведен Ты, Господи, и справедливы суды Твои.
Откровения Твои, которые Ты заповедал, – правда и совершенная истина.
Ревность моя снедает меня, потому что мои враги забыли слова Твои.
Слово Твое весьма чисто, и раб Твой возлюбил его.
Мал я и презрен, но повелений Твоих не забываю.
Правда Твоя – правда вечная, и закон Твой – истина.
Скорбь и горесть постигли меня; заповеди Твои – утешение мое.
Правда откровений Твоих вечна: вразуми меня, и буду жить.
Взываю всем сердцем [моим]: услышь меня, Господи, – и сохраню уставы Твои.
Призываю Тебя: спаси меня, и буду хранить откровения Твои.
Предваряю рассвет и взываю; на слово Твое уповаю.
Очи мои предваряют утреннюю стражу, чтобы мне углубляться в слово Твое.
Услышь голос мой по милости Твоей, Господи; по суду Твоему оживи меня.
Приблизились замышляющие лукавство; далеки они от закона Твоего.
Близок Ты, Господи, и все заповеди Твои – истина.
Издавна узнал я об откровениях Твоих, что Ты утвердил их на веки.
Воззри на бедствие мое и избавь меня, ибо я не забываю закона Твоего.
Вступись в дело мое и защити меня; по слову Твоему оживи меня.
Далеко от нечестивых спасение, ибо они уставов Твоих не ищут.
Много щедрот Твоих, Господи; по суду Твоему оживи меня.
Много у меня гонителей и врагов, но от откровений Твоих я не удаляюсь.
Вижу отступников, и сокрушаюсь, ибо они не хранят слова Твоего.
Зри, как я люблю повеления Твои; по милости Твоей, Господи, оживи меня.
Основание слова Твоего истинно, и вечен всякий суд правды Твоей.
Князья гонят меня безвинно, но сердце мое боится слова Твоего.
Радуюсь я слову Твоему, как получивший великую прибыль.
Ненавижу ложь и гнушаюсь ею; закон же Твой люблю.
Семикратно в день прославляю Тебя за суды правды Твоей.
Велик мир у любящих закон Твой, и нет им преткновения.
Уповаю на спасение Твое, Господи, и заповеди Твои исполняю.
Душа моя хранит откровения Твои, и я люблю их крепко.
Храню повеления Твои и откровения Твои, ибо все пути мои пред Тобою.
Да приблизится вопль мой пред лице Твое, Господи; по слову Твоему вразуми меня.
Да придет моление мое пред лице Твое; по слову Твоему избавь меня.
Уста мои произнесут хвалу, когда Ты научишь меня уставам Твоим.
Язык мой возгласит слово Твое, ибо все заповеди Твои праведны.
Да будет рука Твоя в помощь мне, ибо я повеления Твои избрал.
Жажду спасения Твоего, Господи, и закон Твой – утешение мое.
Да живет душа моя и славит Тебя, и суды Твои да помогут мне.
Я заблудился, как овца потерянная: взыщи раба Твоего, ибо я заповедей Твоих не забыл.
ნეტარ არიან გზიანები, რომელნიც დადიან უფლის რჯულზე.
ნეტარ არიან შემნახველნი მის მცნებათა, მთელი გულით რომ ეძიებენ მას.
არც სიავკაცე ჩაუდენიათ, მისი გზით დადიან;
შენ დაავალე შენს ბრძანებათა დაცვა. ზედმიწევნით.
ნეტამც წარიმართოს ჩემი გზები შენი წესდების დასაცავად.
მაშინ აღარ შემრცხვებოდა, როს შევხედავდი შენს ყოველ მცნებას.
განგადიდებდი გულის სისწორით, რომ მასწავლიდი სამართალს შენი სიმართლისა.
შენს წესებს დავიცავ, ნუ მიმატოვებ საბოლოოდ,
რით შეინახოს ყმაწვილმა სიწმიდე თავისი გზისა? დაიცვას შენი სიტყვისამებრ.
მთელი გულით გეძიებ შენ, ნუ გადამახვევინებ შენთა მცნებათაგან.
გულში ჩავიმარხე შენი სიტყვები, რათა არ შევცოდო.
კურთხეულ ხარ შენ, უფალო! მასწავლე წესები შენი.
ჩემი ბაგეებით მოვუთხრობდი ყველა სამართალს შენი პირისას.
შენთა მცნებათა გზაზე ვხარობდი, ვითარცა მთელ ქონებაზე.
შენს მცნებებზე ვილაპარაკებ და დავუკვირდები შენს გზებს.
შენი წესებით გავიხარებ, არ დავივიწყებ შენს სიტყვას.
კეთილი უქმენ შენს მორჩილს; ვიცოცხლებ და დავიცავ შენს სიტყვას.
აღმიხილე თვალნი და ვჭვრეტდე საოცრებებს შენი რჯულისას.
მწირი ვარ ქვეყანაზე, ნუ დამიმალავ შენს მცნებებს.
მოითენთა სული ჩემი შენი სამართლის წადილით ყოველჟამს.
შერისხე ამპარტავანნი, წყეულნი, რომელთაც გადაუხვიეს შენი მცნებებიდან.
ამაცილე სირცხვილი და შეურაცხყოფა, რადგან შენს მცნებებს ვიცავდი.
დასხდებიან კიდეც თავადნი, ჩემს წინააღმდეგ ითათბირებენ; შენი მორჩილი კი ისაუბრებს შენს წესებზე.
შენი მცნებებიც სიხარულია ჩემთვის, მრჩეველნი ჩემნი.
მტვერს მიეკრა სული ჩემი; მაცოცხლე შენი სიტყვისამებრ.
გზანი ჩემნი განგიცხადე და მიპასუხე; მასწავლე წესები შენი.
გზა შენთა ბრძანებათა გამაგებინე და ვილაპარაკებ შენს საოცრებებზე.
დადნა სული ჩემი ნაღვლიანობით; გამამაგრე შენი სიტყვისამებრ.
გზა სიცრუისა განმაშორე და შენი რჯულით შემიწყალე.
გზა ჭეშმარიტებისა ამოვირჩიე, შენი სამართალნი წინ დავიყენე.
მიკრული ვარ შენს მცნებებზე; უფალო, ნუ გამაწბილებ.
შენთა მცნებათა გზით ვრბოდე, რადგან განავრცობ ჩემს გულს.
მიჩვენე, უფალო, გზა შენთა წესთა და დავიცავ ბოლომდე.
გამაგებინე და დავიცავ შენს რჯულს და შევინახავ მთელი გულით.
დამაყენე შენთა მცნებათა კვალზე, რადგანაც მწადია იგი.
განუმტკიცე შენს მორჩილს შენი ნათქვამი შენი მოშიშების გამო.
ააცილე თვალი ჩემი ამაოების ცქერას, შენი გზით მაცოცხლე.
დაუყენე შენს მონას შენი ნათქვამი შენგან მოშიშების გამო.
ამაცილე შერცხვენა, რომლისაც მეშინია, რადგან შენი სამართალნი კეთილია.
აჰა, ვისურვე ფრიად შენი ბრძანებანი; შენი სიმართლით მაცოცხლე მე.
მოვიდნენ ჩემთან წყალობანი შენნი, უფალო, ხსნა შენმიერი, შენი სიტყვისამებრ.
და პასუხს გავცემ ჩემს მაგინებლებს, რადგან ვიმედოვნებ შენი სიტყვით.
ნუ წაართმევ ჩემს პირს ჭეშმარიტების სიტყვას სრულიად, რადგან შენს სამართალს მოველი.
დავიცავ შენს რჯულს მარადის, უკუნითი უკუნისამდე.
ვივლი ხალვათად, რადგან შენს ბრძანებებს ვეძიებდი.
ვილაპარაკებ შენს მცნებებზე მეფეთა წინ და არ შემრცხვება.
გავიხარებ შენი მცნებებით, რომლებიც მიყვარს;
ხელთ აღვაპყრობ შენთა მცნებათა მიმართ, რომლებიც მიყვარს, და ვისაუბრებ შენს წესებზე.
გაუხსენე შენს მორჩილს სიტყვა, რომლითაც დამაიმედე მე.
ეს არის ჩემი ნუგეში გაჭირვებაში, რადგან შენმა ნათქვამმა გამომაცოცხლა.
ამპარტავანნი დამცინოდნენ მეტისმეტად; შენი რჯულიდან არ გადამიხვევია.
ვიხსენიებდი შენს სამართალს ადრიდანვე, უფალო, და დარდს ვიქარვებდი.
თავზარი მეცემოდა, ცოდვილნი რომ ტოვებდნენ შენს რჯულს.
სიმღერებად იქცა ჩემთვის შენი წესები ჩემს საცხოვრებელ სახლში.
ვიხსენებდი ღამით შენს სახელს, უფალო, და ვიცავდი შენს რჯულს.
ეს იყო ჩემთვის, რადგან შენს ბრძანებას ვიცავდი.
ჩემი ხვედრია, ვთქვი, უფალო, შენთა სიტყვათა დაცვა.
გევედრებოდი მთელი გულით; შემიწყალე შენი სიტყვისამებრ.
ვფიქრობდი ჩემს გზებზე და ვიბრუნებდი ფეხს შენი მცნებებისაკენ.
ვჩქარობდი და არ ვაყოვნებდი შენთა მცნებათა დაცვას.
ბოროტეულთა ბორკილები გარს შემომერტყნენ, შენი რჯული არ დავივიწყე.
შუაღამისას გდგები შენს სადიდებლად, შენს მართალ სამართალთა გამო.
თანაზიარი ვარ ყველასი, ვინც შენი მოშიშია და იცავს შენს მცნებებს.
შენი წყალობით, უფალო, სავსეა ქვეყნიერება, მასწავლე შენი კანონმდებლობა.
კეთილი ჰქმენი შენი მორჩილისთვის, უფალო, შენი სიტყვისამებრ.
კეთილი აზრი და გაგება მასწავლე, რადგან ვირწმუნე შენი მცნებანი.
ვიდრე დავიტანჯებოდი, შევცდი; ახლა კი შენს სიტყვას ვიცავ.
კეთილი ხარ და კეთილმოქმედი; მასწავლე წესები შენი.
ტყუილს ჩმახავენ ამპარტავანნი ჩემზე, მე მთელი გულით დავიცავ შენს ბრძანებებს.
დამსუყდა ცხიმივით მათი გული, მე შენი რჯულით ვხარობდი.
კარგია ჩემთვის, რომ ვეწამე, ვინძლო ვისწავლო წესები შენი.
უმჯობესია ჩემთვის რჯული შენი ბაგისა, ვიდრე ათასი ოქრო და ვერცხლი.
შენმა ხელებმა შემქმნა და წარმმართა; შთამაგონე და ვისწავლი შენს მცნებებს.
მოშიშნი შენნი შემხედავენ და გაიხარებენ, რადგან შენს სიტყვებზე ვარ მინდობილი.
ვიცოდი, უფალო, რომ მართალია შენი სამართალი, და სამართლიანად შემაჭირვე.
დაე, იყოს შენი წყალობა შემს სანუგეშებლად, როგორც აღუთქვი შენს მორჩილს.
მოვიდეს ჩემდამი წყალობა შენი და ვიცოცხლებ, რადგან შენი რჯული სიხარულია ჩემი.
შერცხვეთ ამპარტავნებს, რადგან ტყუილად მჩაგრავდნენ; ვისაუბრებ შენს ბრძანებებზე.
დაბრუნდნენ ჩემთან მოშიშნი შენნი და მცოდნენი შენი მცნებებისა.
იყოს ჩემი გული უბიწო შენს წინაშე, რათა არ შევრცხვე.
დადნა შენი შეწევნის მოლოდინში ჩემი სული, შენს სიტყვაზე ვარ დაიმედებული.
დადნენ თვალნი ჩემნი შენი სიტყვის მოლოდინში, ვთქვი: როდის მანუგეშებ მე?
ვიყავი, ვითარცა ტიკი ორთქლში, შენი წესები არ დავივიწყე.
რაოდენია დღენი შენი მორჩილისა? როდის გაასამართლებ ჩემს მდევნელებს?
გამითხარეს ამპარტავნებმა ორმო, ოღონდ არა შენი რჯულისამებრ.
ყველა მცნება შენი ჭეშმარიტებაა; უმიზეზოდ მდევნიან, მიშველე.
ლამის გამანადგურეს მიწაზე და მაინც არ მივაგოვე შენი ბრძანებანი.
შენი წყალობით მაცოცხლე და დავიცავ მცნებებს შენი პირისას.
უკუნისამდე, უფალო, შენი სიტყვა დაფუძნებულია ზეცაში.
თაობიდან თაობამდეა ჭეშმარიტება შენი; დაამყარე ქვეყანა და დგას.
შენი მსჯავრით დგანან დღესაც, რადგან ყოველნი გმსახურებენ.
რჯული შენი რომ არ ყოფილიყო ჩემდა ნუგეშად, დავიღუპებოდი ჩემს ტანჯვაში.
უკუნისამდე არ დავივიწყებ ბრძანებებს შენსას, რადგანაც მათით მასულდგმულებდი.
შენი ვარ - მიხსენი, რადგან შენს ბრძანებებს ვეძიებდი.
მიდარაჯდებიან ბოროტნი, რომ დამღუპონ; შენს მცნებებს ღრმად ვუკვირდები.
ყოველნაირი სრულქმნილების მინახავს ბოლო; ვრცელია შენი მცნებანი ფრიად.
რარიგად მიყვარს რჯული შენი, ის არის ჩემი საფიქრალი დღენიადაგ.
ჩემს მტრებზე მეტად დამაბრძენე შენი მცნებით; რადგან მარადის ჩემია იგი.
ყველა ჩემს მოძღვარზე გონიერი გავხდი, რადგან შენი მცნებანი სააზროვნიაა ჩემი.
მოხუცებზე მეტად საზრიანი ვარ, რადგან შენს ბრძანებებს ვიცავ.
ყოველგვარ ბოროტ გზას მოვარიდე ფეხი, რათა დავიცვა შენი სიტყვა.
შენთა სამართალთაგან არ გადამიხვევია, რადგანაც შენ მასწავლიდი.
რარიგ ატკბობს ჩემს სასას შენი სიტყვები, თაფლზე ტკბილია ჩემი პირისთვის.
შენი ბრძანებით საზრიანი გავხდი, ამიტომ მოვიძულე ყთველი გზა სიცრუისა.
ლამპარია ჩემი ფეხისთვის სიტყვა შენი და სინათლე - ჩემი ბილიკისათვის.
დავიფიცავ და ავასრულებ, დავიცავ შენს მართალ სამართალს.
დავიტანჯე მეტისმეტად; უფალო, მაცოცხლე შენი სიტყვისამებრ.
აღთქმანი ჩემი პირისა ისურვე - გთხოვ, უფალო, და სამართალნი შენნი მასწავლე.
სული ჩემი ხელისგულზეა მუდამ და შენს რჯულს არ ვივიწყებ.
დამიგეს ბოროტებმა მახე, მაგრამ შენი ბრძანებებისთვის არ გადამიხვევია.
დავიმკვიდრე მცნებანი შენი საუკუნოდ, რადგან ისინი ჩემი გულის სიხარულია.
მოვდრიკე გული ჩემი წესთა შენთა შესასრულებლად. უკუნითი უკუნისამდე.
ბოროტგანმზრახველნი შევიძულე და შენი რჯული შევიყვარე.
თავშესაფარი და ფარი ხარ ჩემი, შენს სიტყვაზე ვარ დაიმედებული.
შორს ჩემგან, ბოროტნო, და მე დავიცავ მცნებებს ჩემი ღმერთისას.
შემეწიე შენი სიტყვისამებრ და ვიცოცხლო, და ნუ გამიწბილებ ჩემს იმედს.
შემეწიე და გადავრჩე, და ჩავწვდვბი შენს წესდებებს ყოველთვის.
მოსრე ყოველი, ვინც განუდგა შენს წესებს, რადგან სიცრუეა მათი ხრიკები.
როგორც ნაყარ-ნუყარი, მოსპე ყოველი ბოროტი ქვეყანაზე, ამიტომ შევიყვარე, მცნებანი შენნი.
თრთის შენი შიშით სხეული ჩემი და მეშინია შენი განკითხვების.
ვქმენ სამართალი და სიმართლე. ნუ შემატოვებ მჩაგვრელებს ჩემსას.
გამოესარჩლე შენს მორჩილს სასიკეთოდ, რომ დამჩაგრონ ამპარტავნებმა.
დადნენ თვალნი ჩემნი შენი შეწევნისა და შენი სიმართლის სიტყვის მოლოდინში.
მოიმოქმედე შენი მორჩილისთვის შენი წყალობისამებრ და წესები შენი მასწავლე.
მორჩილი ვარ შენი; გონიერ-მყავ, რათა შევიმეცნო მცნებანი შენნი.
ჟამია უფლის მოქმედებისა - მოშალეს რჯული შენი.
ამიტომ მიყვარს მცნებანი შენნი ოქროზე და ბაჯაღლოზე მეტად.
ამიტომ ყველა შენი ბრძანება უკლებლივ სწორად მიმაჩნია; მძულს ყოველი გზა სიცრუისა.
საოცარია მცნებანი შენნი; ამიტომ ინახავს მათ სული ჩემი.
საწყისი შენი სიტყვებისა ანათებს, შთააგონებს გულუბრყვილოებს.
პირი გავხსენი და ამოვისუნთქე, რადგან მომენატრა მცნებანი შენნი.
მომხედე და შემიწყალე, როგორც შეეფერება შენი სახელის მოყვარულთ.
ჩემი ნაბიჯები წარმართე შენი სიტყვით და ნუ გააბატონებ ჩემზე ნურავითარ ბოროტს.
გადამარჩინე ადამიანის ჩაგვრისაგან, და დავიცავ შენს ბრძანებებს.
შენი სახე მოაშუქე შენს მორჩილს და მასწავლე წესები შენი.
წყლის ნაკადები გადმომდის თვალთაგან, რადგან არ იცავენ შენს რჯულს.
მართალი ხარ შენ, უფალო, და სწორია სამართალი შენი.
ბრძანე სიმართლით მცნებანი შენნი და ჭეშმარიტია მეტად.
დამღრღნა ეჭვმა, რადგან დაივიწყეს შენი სიტყვები ჩემმა მტრებმა.
ხალასია შენი ნათქვამი ფრიად და შენს მორჩილს უყვარს იგი.
მცირე ვარ და მოძულებული; შენს ბრძანებებს არ ვივიწყებ.
სიმართლე შენი მარადიული სიმართლეა და შენი რჯული ჭეშმარიტია.
განსაცდელი და გაჭირვება წამომეწია; შენი მცნებანი სიხარულია ჩემთვის.
სიმართლეა შენი მცნებანი მარადის; შთამაგონე და ვიცოცხლებ.
მოგიხმობ მთელი გულით; მიპასუხე, უფალო! შენს წესებს დავიცავ.
შენ მოგიხმობ, გადამარჩინე, და დავიცავ შენს მცნებებს.
ავდგები გარიჟრაჟამდე და ვიღაღადებ, შენს სიტყვაზე ვარ დაიმედებული.
ჩემმა თვალებმა დაასწრეს განთიადს, რათა ვილაპარაკო შენს ნათქვამზე.
ჩემა ხმა ისმინე შენი წყალობისამებრ; უფალო, შენი სამართლის მიხედვით მაცოცხლე.
მომიახლოვდნენ მდევარნი გარყვნილებისა; შენს რჯულს დაშორდნენ.
ახლოს ხარ, უფალო, და ყოველი მცნება შენი ჭეშმარიტებაა.
ადრიდანვე შევიტყვე შენთა მცნებათა შესახებ, რომ სამარადჟამოდ დააფუძნე ისინი.
იხილე ტანჯვა ჩემი და გადამარჩინე, რადგან შენი რჯული არ დავივიწყე.
გამომესარჩლე და დამიხსენი, შენი ნათქვამისამებრ მაცოცხლე.
შორს არის ბოროტთაგან შველა, რადგან შენს წესებს არ ეძიებენ.
წყალობანი შენნი უხვია, უფალო, შენი სიმართლის მიხედვით მაცოცხლე.
ბევრია ჩემი მდევარი და შემავიწროებელი; შენი მცნებებისათვის არ გადამიხვევია.
ვიხილე ორგულნი და შევედავე, რადგან შენს ნათქვამს არ იცავენ.
ნახე, რარიგ შევიყვარე შენი ბრძანებანი, უფალო; შენი წყალობისამებრ მაცოცხლე.
საწყისი შენი სიტყვისა ჭეშმარიტებაა, და საუკუნოა ყოველი მართალი შენი სამართალი.
მთავარნი მდევნიან უმიზეზოდ და შენი სიტყვებისაგან დაშინებულია გული ჩემი.
ვხარობ შენი ნათქვამით, ვითარცა მპოვნელი უხვი ნადავლისა.
სიცრუე მძულს და მძაგს; შენი რჯული მიყვარს.
დღეში შვიდგზის გაქებ შენრ სიმართლის სამართალთათვის.
დიდია მშვიდობა შენი რჯულის მოყვარულთა, და არ არსებობს მათთვის დაბრკოლება.
იმედი მქონდა შენი შეწევნისა, უფალო, და შენს მცნებებს ვასრულებდი.
იცავდა ჩემი სული შენს მცნებებს და მე ისინი მიყვარს ძალიან.
ვიცავდი შენს ბრძანებებს და მცნებებს, რადგან ყველა ჩემი გზა შენს წინაშეა.
მოახლოვდეს ჩემი ღაღადი შენს წინაშე, უფალო, და შენი სიტყვებისამებრ შთამაგონე.
მოვიდეს ჩემი ვედრება შენს წინაშე, რადგან მასწავლე წესები შენი.
წარმოთქვამენ ჩემი ბაგენი ქებას, რადგან მასწავლე წესები შენი.
იტყვის ჩემი ენა შენს ნათქვამს, რადგან ყველა მენი მცნება სიმართლეა.
იყოს შენი ხელი ჩემდა შემწედ, რადგან შენი ბრძანებანი ამოვირჩიე.
ვნატრობდი შენს შველას, უფალო, და შენი რჯული სასიამოვნოა ჩემთვის.
იცოცხლოს ჩემმა სულმა და გაქოს შენ, და შენი სამართალი შემეწიოს.
დავიბენი, ვითარცა ცხვარი დაკარგული; მოძებნე შენი მორჩილი, რადგან მცნებანი შენნი არ დავივიწყე.
Кафизма:
Псалом:
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония

Настройки

Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible