Се́, я́ко о́чи ра́бъ въ руку́ госпо́дiй свои́хъ, я́ко о́чи рабы́ни въ руку́ госпожи́ своея́: та́ко о́чи на́ши ко Го́споду Бо́гу на́шему, до́ндеже уще́дритъ ны́.

Поми́луй на́съ, Го́споди, поми́луй на́съ, я́ко помно́гу испо́лнихомся уничиже́нiя:

наипа́че напо́лнися душа́ на́ша поноше́нiя гобзу́ющихъ и уничиже́нiя го́рдыхъ.

Пѣ́снь степе́ней.

Я́ко а́ще не Госпо́дь бы бы́лъ въ на́съ, да рече́тъ у́бо Изра́иль:

я́ко а́ще не Госпо́дь бы бы́лъ въ на́съ, внегда́ воста́ти человѣ́комъ на ны́, у́бо живы́хъ поже́рли бы́ша на́съ:

внегда́ прогнѣ́ватися я́рости и́хъ на ны́, у́бо вода́ потопи́ла бы на́съ.

Пото́къ пре́йде душа́ на́ша:

у́бо пре́йде душа́ на́ша во́ду непостоя́нную.

Благослове́нъ Госпо́дь, и́же не даде́ на́съ въ лови́тву зубо́мъ и́хъ.

Душа́ на́ша я́ко пти́ца изба́вися от сѣ́ти ловя́щихъ: сѣ́ть сокруши́ся, и мы́ изба́влени бы́хомъ.

По́мощь на́ша во и́мя Го́спода, сотво́ршаго не́бо и зе́млю.

Пѣ́снь степе́ней.

Надѣ́ющiися на Го́спода, я́ко гора́ Сiо́нъ: не подви́жится въ вѣ́къ живы́й во Иерусали́мѣ.

Го́ры о́крестъ его́, и Госпо́дь о́крестъ люді́й Свои́хъ, отны́нѣ и до вѣ́ка.

Я́ко не оста́витъ Госпо́дь жезла́ грѣ́шныхъ на жре́бiй пра́ведныхъ, я́ко да не про́струтъ пра́веднiи въ беззако́нiя ру́къ свои́хъ.

Ублажи́, Го́споди, благі́я и пра́выя се́рдцемъ.

Уклоня́ющыяся же въ развраще́нiя отведе́тъ Госпо́дь съ дѣ́лающими беззако́нiе: ми́ръ на Изра́иля.

Пѣ́снь степе́ней.

Внегда́ возврати́ти Го́споду плѣ́нъ Сiо́нь, бы́хомъ я́ко утѣ́шени.

Тогда́ испо́лнишася ра́дости уста́ на́ша, и язы́къ на́шъ весе́лiя: тогда́ реку́тъ во язы́цѣхъ: возвели́чилъ е́сть Госпо́дь сотвори́ти съ ни́ми.

Возвели́чилъ е́сть Госпо́дь сотвори́ти съ на́ми: бы́хомъ веселя́щеся.

Возврати́, Го́споди, плѣне́нiе на́ше, я́ко пото́ки ю́гомъ.

Сѣ́ющiи слеза́ми, ра́достiю по́жнутъ.

Ходя́щiи хожда́ху и пла́кахуся, мета́юще сѣ́мена своя́: гряду́ще же прiи́дутъ ра́достiю, взе́млюще рукоя́ти своя́.

Пѣ́снь степе́ней.

А́ще не Госпо́дь сози́ждетъ до́мъ, всу́е труди́шася зи́ждущiи: а́ще не Госпо́дь сохрани́тъ гра́дъ, всу́е бдѣ́ стрегі́й.

Всу́е ва́мъ е́сть у́треневати: воста́нете по сѣдѣ́нiи яду́щiи хлѣ́бъ болѣ́зни, егда́ да́стъ возлю́бленнымъ Свои́мъ со́нъ.

Се́, достоя́нiе Госпо́дне сы́нове, мзда́ плода́ чре́вняго.

Я́ко стрѣ́лы въ руцѣ́ си́льнаго, та́ко сы́нове оттрясе́нныхъ.

Блаже́нъ, и́же испо́лнитъ жела́нiе свое́ от ни́хъ: не постыдя́тся, егда́ глаго́лютъ враго́мъ свои́мъ во вратѣ́хъ.

Пѣ́снь степе́ней.

Блаже́ни вси́ боя́щiися Го́спода, ходя́щiи въ путе́хъ Его́:

труды́ плодо́въ {ру́къ} твои́хъ снѣ́си: блаже́нъ еси́, и добро́ тебѣ́ бу́детъ.

Жена́ твоя́ я́ко лоза́ плодови́та въ страна́хъ до́му твоего́: ⁴сы́нове твои́ я́ко новосажде́нiя ма́сличная о́крестъ трапе́зы твоея́.

⁵Се́, та́ко благослови́тся человѣ́къ боя́йся Го́спода.

⁶Благослови́тъ тя́ Госпо́дь от Сiо́на, и у́зриши блага́я Иерусали́ма вся́ дни́ живота́ твоего́,

⁷и у́зриши сы́ны сыно́въ твои́хъ: ми́ръ на Изра́иля.

Пѣ́снь степе́ней.

Мно́жицею бра́шася со мно́ю от ю́ности моея́, да рече́тъ у́бо Изра́иль:

мно́жицею бра́шася со мно́ю от ю́ности моея́, и́бо не премого́ша мя́.

На хребтѣ́ мое́мъ дѣ́лаша грѣ́шницы, продолжи́ша беззако́нiе свое́.

Госпо́дь пра́веденъ ссѣче́ вы́я грѣ́шниковъ.

Да постыдя́тся и возвратя́тся вспя́ть вси́ ненави́дящiи Сiо́на:

да бу́дутъ я́ко трава́ на здѣ́хъ {на кро́вѣхъ}, я́же пре́жде восторже́нiя и́зсше:

е́юже не испо́лни руки́ своея́ жня́й, и нѣ́дра своего́ рукоя́ти собира́яй:

и не рѣ́ша мимоходя́щiи: благослове́нiе Госпо́дне на вы́, благослови́хомъ вы́ во и́мя Госпо́дне.

Пѣ́снь степе́ней.^–

^–Изъ глубины́ воззва́хъ къ Тебѣ́, Го́споди:^–

^–Го́споди, услы́ши гла́съ мо́й. ²Да бу́дутъ у́ши Твои́ вне́млющѣ гла́су моле́нiя моего́.

А́ще беззако́нiя на́зриши, Го́споди, Го́споди, кто́ постои́тъ?^–

^–Яко у Тебе́ очище́нiе е́сть.

⁴И́мене ра́ди Твоего́ потерпѣ́хъ Тя́, Го́споди, потерпѣ́ душа́ моя́ въ сло́во Твое́: упова́ душа́ моя́ на Го́спода.

⁵От стра́жи у́треннiя до но́щи, от стра́жи у́треннiя да упова́етъ Изра́иль на Го́спода:

⁶я́ко у Го́спода ми́лость, и мно́гое у Него́ избавле́нiе:^–

^–и То́й изба́витъ Изра́иля от всѣ́хъ беззако́нiй его́.

Пѣ́снь степе́ней.

Го́споди, не вознесе́ся се́рдце мое́, ниже́ вознесо́стѣся о́чи мои́: ниже́ ходи́хъ въ вели́кихъ, ниже́ въ ди́вныхъ па́че мене́.

А́ще не смиреному́дрствовахъ, но вознесо́хъ ду́шу мою́, я́ко отдое́ное на ма́терь свою́, та́ко возда́си на ду́шу мою́.

Да упова́етъ Изра́иль на Го́спода отны́нѣ и до вѣ́ка.

Пѣ́снь степе́ней.

Помяни́, Го́споди, Дави́да и всю́ кро́тость его́:

я́ко кля́тся Го́сподеви, обѣща́ся Бо́гу Иа́ковлю:

а́ще вни́ду въ селе́нiе до́му моего́, или́ взы́ду на о́дръ посте́ли моея́:

а́ще да́мъ со́нъ очи́ма мои́ма, и вѣ́ждома мои́ма дрема́нiе, и поко́й скранiа́ма мои́ма:

до́ндеже обря́щу мѣ́сто Го́сподеви, селе́нiе Бо́гу Иа́ковлю.

Се́, слы́шахомъ я́ во Евфра́ѳѣ, обрѣто́хомъ я́ въ поля́хъ Дубра́вы:

вни́демъ въ селе́нiя Его́, поклони́мся на мѣ́сто, идѣ́же стоя́стѣ но́зѣ Его́.

Воскре́сни́, Го́споди, въ поко́й Тво́й, Ты́ и киво́тъ святы́ни Твоея́.

Свяще́нницы Твои́ облеку́тся пра́вдою, и преподо́бнiи Твои́ возра́дуются.

Дави́да ра́ди раба́ Твоего́, не отврати́ лице́ пома́заннаго Твоего́.

Кля́тся Госпо́дь Дави́ду и́стиною, и не отве́ржется ея́: от плода́ чре́ва твоего́ посажду́ на престо́лѣ твое́мъ.

А́ще сохраня́тъ сы́нове твои́ завѣ́тъ Мо́й и свидѣ́нiя Моя́ сiя́, и́мже научу́ я́, и сы́нове и́хъ до вѣ́ка ся́дутъ на престо́лѣ твое́мъ.

Я́ко избра́ Госпо́дь Сiо́на, изво́ли и́ въ жили́ще Себѣ́.

Се́й поко́й Мо́й во вѣ́къ вѣ́ка, здѣ́ вселю́ся, я́ко изво́лихъ и́.

Лови́тву его́ благословля́яй благословлю́, ни́щыя его́ насы́щу хлѣ́бы:

свяще́нники его́ облеку́ во спасе́нiе, и преподо́бнiи его́ ра́достiю возра́дуются.

Та́мо возращу́ ро́гъ Дави́дови, угото́вахъ свѣти́лникъ пома́занному Моему́.

Враги́ его́ облеку́ студо́мъ, на не́мъ же процвѣте́тъ святы́ня моя́.

Пѣ́снь степе́ней.

Се́, что́ добро́, или́ что́ красно́, но е́же жи́ти бра́тiи вку́пѣ?

Я́ко ми́ро на главѣ́, сходя́щее на браду́, браду́ Ааро́ню, сходя́щее на оме́ты оде́жды его́:

я́ко роса́ Аермо́нская сходя́щая на го́ры Сiо́нскiя: я́ко та́мо заповѣ́да Госпо́дь благослове́нiе и живо́тъ до вѣ́ка.

Пѣ́снь степе́ней.

Се́, ны́нѣ благослови́те Го́спода, вси́ раби́ Госпо́дни, стоя́щiи въ хра́мѣ Госпо́дни, во дво́рѣхъ до́му Бо́га на́шего.

Въ но́щехъ воздѣжи́те ру́ки ва́шя во свята́я и благослови́те Го́спода.

Благослови́тъ тя́ Госпо́дь от Сiо́на, сотвори́вый не́бо и зе́млю.

Синодальный

1 Когда я взывал к Господу, Он слушал мою молитву. Избавь меня и теперь от врага. 3 Что лукавство может принести врагу? Только стрелы Сильного и опустошительные угли. 5 Мне тяжело жить среди чужих. Я мирен, но, чтобы я ни сказал, это встречается враждебно.

Песнь восхождения.

К Господу воззвал я в скорби моей, и Он услышал меня.

Господи! избавь душу мою от уст лживых, от языка лукавого.

Что даст тебе и что прибавит тебе язык лукавый?

Изощренные стрелы сильного, с горящими углями дроковыми.

Горе мне, что я пребываю у Мосоха, живу у шатров Кидарских.

Долго жила душа моя с ненавидящими мир.

Я мирен: но только заговорю, они – к войне.

1 Я постоянно обращаюсь к родным горам и жду помощи только от Господа, Творца неба и земли. 3 Господь, твой хранитель, не дремлет над тобой: Он сохранит Израиля от всякого зла, во всех делах его.

Песнь восхождения.

Возвожу очи мои к горам, откуда придет помощь моя.

Помощь моя от Господа, сотворившего небо и землю.

Не даст Он поколебаться ноге твоей, не воздремлет хранящий тебя;

не дремлет и не спит хранящий Израиля.

Господь – хранитель твой; Господь – сень твоя с правой руки твоей.

Днем солнце не поразит тебя, ни луна ночью.

Господь сохранит тебя от всякого зла; сохранит душу твою [Господь].

Господь будет охранять выхождение твое и вхождение твое отныне и вовек.

1 Я возрадовался, когда сказали мне идти в дом Господень. 2 Мы стоим в воротах Иерусалима, где стоит престол Давида и куда стекаются все колена. 7 Просите мира и процветания Иерусалиму ради братьев моих и ради дома Господа, Бога нашего.

Песнь восхождения. Давида.

Возрадовался я, когда сказали мне: «пойдем в дом Господень».

Вот, стоят ноги наши во вратах твоих, Иерусалим, –

Иерусалим, устроенный как город, слитый в одно,

куда восходят колена, колена Господни, по закону Израилеву, славить имя Господне.

Там стоят престолы суда, престолы дома Давидова.

Просите мира Иерусалиму: да благоденствуют любящие тебя!

Да будет мир в стенах твоих, благоденствие – в чертогах твоих!

Ради братьев моих и ближних моих говорю я: «мир тебе!»

Ради дома Господа, Бога нашего, желаю блага тебе.

1 Только к Тебе, Боже, мы обращаемся с молитвою, и только от Тебя ждем милости. 3 Мы ждем от Тебя помилования, так как за долгое время пребывания в плену уже насыщены презрением от поработителей.

Песнь восхождения.

К Тебе возвожу очи мои, Живущий на небесах!

Вот, как очи рабов обращены на руку господ их, как очи рабы – на руку госпожи ее, так очи наши – к Господу, Богу нашему, доколе Он помилует нас.

Помилуй нас, Господи, помилуй нас, ибо довольно мы насыщены презрением;

довольно насыщена душа наша поношением от надменных и уничижением от гордых.

1 Если бы не Господь был с нами, мы погибли бы в потоке бедствий. 6 Благословен Господь, ниспославший нам помощь; в имени Его наша защита.

Песнь восхождения. Давида.

Если бы не Господь был с нами, – да скажет Израиль, –

если бы не Господь был с нами, когда восстали на нас люди,

то живых они поглотили бы нас, когда возгорелась ярость их на нас;

воды потопили бы нас, поток прошел бы над душею нашею;

прошли бы над душею нашею воды бурные.

Благословен Господь, Который не дал нас в добычу зубам их!

Душа наша избавилась, как птица, из сети ловящих: сеть расторгнута, и мы избавились.

Помощь наша – в имени Господа, сотворившего небо и землю.

Надеющийся на Господа, как гора Сион, крепок.

Песнь восхождения.

Надеющийся на Господа, как гора Сион, не подвигнется: пребывает вовек.

Горы окрест Иерусалима, а Господь окрест народа Своего отныне и вовек.

Ибо не оставит [Господь] жезла нечестивых над жребием праведных, дабы праведные не простерли рук своих к беззаконию.

Благотвори, Господи, добрым и правым в сердцах своих;

а совращающихся на кривые пути свои да оставит Господь ходить с делающими беззаконие. Мир на Израиля!

1 При возвращении из плена мы были полны веселья и благодарения Богу за великое дело освобождения. 4 Возврати, Господи, из плена всех, еще оставшихся там. Мы надеялись, что Господь щедро вознаградит наши труды на родных полях ниспосланием обильного урожая.

Песнь восхождения.

Когда возвращал Господь плен Сиона, мы были как бы видящие во сне:

тогда уста наши были полны веселья, и язык наш – пения; тогда между народами говорили: «великое сотворил Господь над ними!»

Великое сотворил Господь над нами: мы радовались.

Возврати, Господи, пленников наших, как потоки на полдень.

Сеявшие со слезами будут пожинать с радостью.

С плачем несущий семена возвратится с радостью, неся снопы свои.

1 Без Бога тщетны все попытки и старания упрочить свое благополучие; спокойствие и мир Господь дает только тому, кого Он любит. 3 Вот выражение Божественного благоволения – дети, которые являются для родителей такими же защитниками, какими для стрелка его стрелы, с которыми он будет противостоять во вратах города врагам народа.

Песнь восхождения. Соломона.

Если Господь не созиждет дома, напрасно трудятся строящие его; если Господь не охранит города, напрасно бодрствует страж.

Напрасно вы рано встаете, поздно просиживаете, едите хлеб печали, тогда как возлюбленному Своему Он дает сон.

Вот наследие от Господа: дети; награда от Него – плод чрева.

Что стрелы в руке сильного, то сыновья молодые.

Блажен человек, который наполнил ими колчан свой! Не останутся они в стыде, когда будут говорить с врагами в воротах.

1 Ходящий по заповедям Господа будет награжден Им успехом в своих трудах и семейным счастьем. 5 Его благословит Господь увидеть благоденствие Иерусалима и своих внуков.

Песнь восхождения.

Блажен всякий боящийся Господа, ходящий путями Его!

Ты будешь есть от трудов рук твоих: блажен ты, и благо тебе!

Жена твоя, как плодовитая лоза, в доме твоем; сыновья твои, как масличные ветви, вокруг трапезы твоей:

так благословится человек, боящийся Господа!

Благословит тебя Господь с Сиона, и увидишь благоденствие Иерусалима во все дни жизни твоей;

увидишь сыновей у сыновей твоих. Мир на Израиля!

1 Много теснили меня враги, но Господь рассек узы нечестивых и спас меня. 5 Да будут постыжены и теперь все враги мои, да обратятся они в засохшую траву и пусть не услышат благожелания успеху своего дела.

Песнь восхождения.

Много теснили меня от юности моей, да скажет Израиль:

много теснили меня от юности моей, но не одолели меня.

На хребте моем орали оратаи, проводили длинные борозды свои.

Но Господь праведен: Он рассек узы нечестивых.

Да постыдятся и обратятся назад все ненавидящие Сион!

Да будут, как трава на кровлях, которая прежде, нежели будет исторгнута, засыхает,

которою жнец не наполнит руки своей, и вяжущий снопы – горсти своей;

и проходящие мимо не скажут: «благословение Господне на вас; благословляем вас именем Господним!»

Псалом представляет собой молитву евреев, находящихся в плену, из которого они жаждали освобождения.

Песнь восхождения.

Из глубины взываю к Тебе, Господи.

Господи! услышь голос мой. Да будут уши Твои внимательны к голосу молений моих.

Если Ты, Господи, будешь замечать беззакония, – Господи! кто устоит?

Но у Тебя прощение, да благоговеют пред Тобою.

Надеюсь на Господа, надеется душа моя; на слово Его уповаю.

Душа моя ожидает Господа более, нежели стражи – утра, более, нежели стражи – утра.

Да уповает Израиль на Господа, ибо у Господа милость и многое у Него избавление,

и Он избавит Израиля от всех беззаконий его.

Господи, я никогда не был горд и надменен: это мне чуждо. Я, как дитя, смиренно отдавался воле Господа. Да уповает так же и Израиль на Него.

Песнь восхождения. Давида.

Господи! не надмевалось сердце мое и не возносились очи мои, и я не входил в великое и для меня недосягаемое.

Не смирял ли я и не успокаивал ли души моей, как дитяти, отнятого от груди матери? душа моя была во мне, как дитя, отнятое от груди.

Да уповает Израиль на Господа отныне и вовек.

1 Господи, вспомни всё сокрушение Давида, озабоченного построением скинии, которая тогда стояла на полях Иарима. 7 Пойдем к подножию места постоянного пребывания Господа и пусть все радуются. 10 Не отврати, Господи, Твоего Лица от помазанника Твоего, из потомства Давида, которому Ты обещал Свое благоволение. 13 Господь избрал Сион Своим жилищем навеки и будет изливать Свое благоволение на всех людей. Он возрастит рог Давида и постыдит всех его врагов.

Песнь восхождения.

Вспомни, Господи, Давида и все сокрушение его:

как он клялся Господу, давал обет Сильному Иакова:

«не войду в шатер дома моего, не взойду на ложе мое;

не дам сна очам моим и веждам моим – дремания,

доколе не найду места Господу, жилища – Сильному Иакова».

Вот, мы слышали о нем в Ефрафе, нашли его на полях Иарима.

Пойдем к жилищу Его, поклонимся подножию ног Его.

Стань, Господи, на место покоя Твоего, – Ты и ковчег могущества Твоего.

Священники Твои облекутся правдою, и святые Твои возрадуются.

Ради Давида, раба Твоего, не отврати лица помазанника Твоего.

Клялся Господь Давиду в истине, и не отречется ее: «от плода чрева твоего посажу на престоле твоем.

Если сыновья твои будут сохранять завет Мой и откровения Мои, которым Я научу их, то и их сыновья во веки будут сидеть на престоле твоем».

Ибо избрал Господь Сион, возжелал [его] в жилище Себе.

«Это покой Мой на веки: здесь вселюсь, ибо Я возжелал его.

Пищу его благословляя благословлю, нищих его насыщу хлебом;

священников его облеку во спасение, и святые его радостью возрадуются.

Там возращу рог Давиду, поставлю светильник помазаннику Моему.

Врагов его облеку стыдом, а на нем будет сиять венец его».

Жизнь в единении между братьями так же хороша и благодетельна, как елей, вылитый на голову Аарона, или как роса Ермона, оживляющая Сион.

Песнь восхождения. Давида.

Как хорошо и как приятно жить братьям вместе!

Это – как драгоценный елей на голове, стекающий на бороду, бороду Ааронову, стекающий на края одежды его;

как роса Ермонская, сходящая на горы Сионские, ибо там заповедал Господь благословение и жизнь на веки.

Псалмопевец побуждает левитов и священников к достойному выполнению обязанностей служения при храме. Видом этого служения должна быть и ночная молитва пред Богом, за каковое ревностное служение Господь наградит достойно Его чтущих.

Песнь восхождения.

Благословите ныне Господа, все рабы Господни, стоящие в доме Господнем, [во дворах дома Бога нашего,] во время ночи.

Воздвигните руки ваши к святилищу, и благословите Господа.

Благословит тебя Господь с Сиона, сотворивший небо и землю.

Грузинский

გალობა აღსავალთა. უფალს ჩემი გაჭირვების ჟამს მოვუხმე და მიპასუხა.

უფალო, იხსენი ჩემი სული ცრუ ბაგეთაგან, მზაკვარი ენისაგან.

რას მოგცემს შენ და რას შეგძენს შენ ენა მზაკვარი?

მეომრის მომახულ ისარს, წნორნარის ნაკვერცხლებთან ერთად.

ვაიმე, ხიზანი ვარ მეშექისა, ვბინადრობ კედარის კარვებთან.

დიდხანს მკვიდრობდა ჩემი სული მშვიდობის მოძულეებთან.

მე მშვიდობა მსურს და რომ დავილაპარაკებ, ისინი საომრად ემზადებიან.

გალობა აღსავალთა. მივაპყრობ თვალებს მთებს: საიდან მოვა ჩემი შეწევნა?

ჩემი შეწევნა უფლისგანაა, რომელმაც შეჰქმნა ცა და ქვეყანა.

არ წააბორძიკებს შენს ფეხს; არ წათვლემს დამცველი შენი.

აჰა, არ წათვლემს და არ დაიძინებს მცველი ისრაელისა.

უფალია შენი მცველი; უფალი, შენი მფარველი - შენი მარჯვენის გვერდით.

დღისით მზე არ გავნებს და ღამით მთვარე.

უფალი დაგიცავს ყოველგვარი ბოროტისაგან, დაიცავს შენს სულს;

უფალი დაიცავს შენს წასვლას და მოსვლას ამიერიდან და უკუნისამდე.

გალობა აღსავალთა. დავითისათვის. გავიხარე, როცა მითხრეს: უფლის სახლში წავიდეთ.

იდგნენ ფეხნი ჩვენნი შენს კარიბჭეებში, იერუსალიმო!

იერუსალიმი ნაგებია, როგორც ქალაქი ერთად შერწყმული.

რადგან იქ ავიდნენ ტომნი, ტომნი უფლისანი სამოწმებლად ისრაელისა, სადიდებლად უფლის სახელისა.

რადგან იქ იდგა ტახტები სამართლისა, ტახტები დავითის სახლისა.

ითხოვეთ მშვიდობა იერუსალიმისათვის; დამშვიდდნენ მოყვარულნი შენნი.

იყოს მშვიდობა შენს ზღუდეებში, სიმშვიდე შენს სასახლეებში.

ჩემთა ძმათა და მეგობართა გამო, ვამბობ: მშვიდობა შენ!

ჩვენი უფალი ღმერთის სახლისთვის გისურვებ სიკეთეს შენ.

გალობა აღსავალთა. შენსკენ აღვაპყარ ჩემი თვალები, ზეცაში მყოფო.

აჰა, ვითარცა მონათა თვალნი ბატონთა ხელისაკენ, ვითარცა თვალნი მხევლისა ქალბატონის ხელისაკენ, ისევე ჩვენი თვალები მიქცეულია ჩვენი უფალი ღმერთისაკენ, ვიდრე შეგვიწყალებდეს.

შეგვიწყალე, უფალო, შეგვიწყალე, რადგან მეტისმეტად გავძეხით სიძულვილით.

საკმაოდ გაძღა ჩვენი სული უზრუნველთა დაცინვით და ამპარტავანთა სიძულვილით.

გალობა აღსავალთა. დავითისათვის. უფალი რომ არ ყოფილიყო ჩვენთან, თქვას ისრაელმა,

უფალი რომ არ ყოფილიყო ჩვენთან, როცა აღდგა ჩვენს წინააღმდეგ კაცი,

მაშინ ცოცხლად ჩაგვყლაპავდნენ, რაჟამს განრისხდნენ ჩვენზე.

მაშინ წყლები წაგვსილავდნენ, ნაკადი გადაუვლიდა ჩვენს სულს.

ჩვენი შეწევნა უფლის სახელშია ცისა და ქვეყნის შემოქმედისა.

კურთხეულ არს უფალი, რომ არ მიგვცა ულუფად მათთა კბილთათვის.

ჩვენი სული გადარჩა, ვითარცა ჩიტი მონადირის მახისაგან; მახე დაიმსხვრა და ჩვენ გადავრჩით.

ჩვენი შეწევნა უფლის სახელშია - ცისა და ქვეყნის შემოქმედისა.

გალობა აღსავალთა. უფალზე დანდობილი მსგავსია სიონის მთისა - არ შეირყევა, იდგომება უკუნისამდე.

იერუსალიმს გარეშემო მთები არტყია, ხოლო უფალი თავისი ერის გარშემოა ამიერიდან უკუნისაადე.

რადგან არ დარჩება კვერთხი ბოროტისა მართალთა წილზე, რათა არ გაიწოდონ მართლებმა ხელი სიმრუდეზე.

სიკეთე უყავ, უფალო, კეთილებს და გულმართლებს.

ხოლო გადამხრელებს წაიყვანს უფალი ბოროტმოქმედებთან ერთად; მშვიდობა ისრაელს.

გალობა აღსავალთა. როცა დააბრუნებს უფალი ტყვეს სიონისას, თავი სიზმარში გვეგონება.

მაშინ აივსება სიცილით პირი ჩვენი და ენა ჩვენი - გალობით. მაშინ იტყვიან ხალხებს შორის: დიადი საქმე მოიმოქმედა უფალმა მათთან.

დიადი საქმე მოიმოქმედა უფალმა ჩვენთან. გავმხიარულდით.

დააბრუნე, უფალო, ჩვენი ტყვეები, ვით ნაკადები ურწყავ ადგილზე.

ცრემლით მთესველნი სიმღერით მოიმკიან.

მიდის და ტირის მთესველი თესლისა, მოდის და სიმღერით მოაქვს ძნები თავისი.

გალობა აღსავალთა. სოლომონისთვის. თუ უფალი არ ააშენებს სახლს, ამაოდ გაირჯებიან მისი მშენებლები; თუ უფალი არ დაიცავს ქალაქს, ამაოდ ფხიზლობს გუშაგი.

ამაოდ დგებით ადრიან, აგვიანებთ დასხდომას, ჭამთ ჭმუნვით პურს; რადგან ძილს ანიჭებს თავის საყვარელს.

აჰა, მემკვიდრეობა უფლისაგან - შვილები, გასამრჯელო - მუცლის ნაყოფი.

როგორც ისრები მეომრის ხელში, ისეა ახალგაზრდა თაობა.

ნეტარია მამაკაცი, რომელმაც გაივსო კაპარჭი მათით; არ შერცხვება, როცა ლაპარაკი მოუხდება მტრებთან კარიბჭეში.

გალობა აღსავალთა. ნეტარია ყოველი, რომელსაც ეშინია უფლისა და იარება მისი გზებით.

შენი ხელების ნაყოფს თუ ჭამ, ნეტარება შენ და სიკეთე შენ!

ცოლი შენი, ვითარცა ვაზი მსხმოიარე შენი სახლის კიდეებში; შენი შვილები, ვითარცა ყლორტები ზეთისხილისა, შენი სუფრის გარშემო.

აგერ, ასე რომ იკურთხება კაცი მოშიში უფლისა.

გაკურთხოს შენ უფალმა სიონიდან, და იხილე სიკეთე იერუსალიმისა მთელი შენი სიცოცხლე.

იხილე შვილნი შვილთა შენთა. მშვიდობა, ისრაელს!

გალობა აღსავალთა. მრავალგზის მავიწროებდნენ ჩემი ყრმობიდან, თქვას ისრაელმა.

მრავალგზის მავიწროებდნენ ჩემი ყრმობიდან, მაინც ვერ მძლიეს.

ჩემს ზურგზე ხნავდნენ მხვნელები და გაჰყავდათ გრძელი კვლები.

უფალი სამართლიანია: დაამსხვრია ხუნდები ბოროტთა.

შერცხვებიან და უკუიქცევიან ყოველნი მოძულენი სიონისა.

იქნებიან, როგორც ერდოს ბალახი, რომელიც მოწყვეტამდე გახმება.

რომლითაც ვერ აივსებს პეშვს მომკელი და იღლიას - ძნის შემკვრელი.

და არ ეტყვიან გამვლელნი: კურთხევა უფლისა თქვენ; გაკურთხებთ თქვენ უფლის სახელით.

გალობა აღსავალთა. სიღრმეებიდან მოგიხმობ შენ, უფალო;

უფალო, ისმინე ჩემი ხმა. მზად იყვნენ შენი ყურები ჩემი ვედრების ხმის მოსასმენად.

თუ ცოდვებს შემოგვინახავ, უფალო, ვინ დაგიდგება?

მაგრამ შენს მიერ არის შენდობა, რათა გეკრძალონ.

მეიმედება უფალი, ესავს ჩემი სული და მის სიტყვას ველოდები.

სული ჩემი ელოდება უფალს უფრო მეტად, ვიდრე გუშაგნი დილას, გუშაგნი დილას,

ესავდეს ისრაელი უფალს, რადგან უფალთან არის წყალობა და უხვია დახსნა მისმიერი.

და ის დაიხსნის ისრაელს ყველა ბრალისაგან.

გალობა აღსავალთა. დავითისათვის. უფალო, არ გავდიდგულებულვარ და თვალნი მაღლა არ ამიწევია; და არც მივლია განდიდებისა და ჩემთვის მიუწვდომლისაკენ.

არამედ ვაწყნარებდი და ვაყუჩებდი ჩემს სულს, ვით დედის ძუძუდან მოწყვეტილ ყრმას, ვითარცა ძუძუს მოწყვეტილი, ისეა ჩემში ჩემი სული.

ესავდეს ისრაელი უფალს ამიერიდან უკუნისამდე.

გალობა აღსავალთა.

გაუხსენე დავითს, უფალო, ყოველი ურვა მისი.

როგორც შეჰფიცა უფალს, აღთქმა დაუდო იაკობის ძლიერს; თუ შევიდე ჩემი სახლის კარავში, თუ ავიდე ჩემს საწოლ-სარეცელზე.

თუ მივცე ძალი ჩემს თვალებს და რული ჩემს წამწამებს,

ვიდრე ვიპოვიდე ადგილს უფლისათვის, სადგომებს იაკობის ძლიერისთვის.

აგერ მოვისმინეთ მის შესახებ, ეფრათში, ვიპოვეთ იგი ტყიან ველზე.

მივიდეთ მის სადგომებში, თაყვანი ვცეთ მის ფეხთა საყრდენს.

აღსდექ, უფალო, განსასვენებლად შენდა, შენა და კიდობანი შენი ძლიერებისა.

შენი მღვდელნი შეიმოსონ სიმართლით და შენმა წმიდანებმა იმხიარულონ.

შენი მორჩილის - დავითის გულისათვის ნუ უკუაგდებ შენი ცხებულის სახეს.

შეჰფიცა უფალმა დავითს ჭეშმარიტად, არ გადაუხვევს მისგან: „ნაყოფისაგან შენი მუცლისა დავსვამ შენს ტახტზე.

თუ დაიცავენ შენი ძენი ჩემს აღთქმას და ჩემს მცნებებს, რომელთაც ვასწავლი მათ, მათი შვილებიც უკუნისამდე დასხდებიან შენს ტახტზე“.

რადგან ამოირჩია უფალმა სიონი, ისურვა სამკვიდრებლად თავისთვის.

„ეს არის ჩემი განსასვენებელი უკუნისამდე, აქ დავსახლდები, რადგან ვისურვე იგი.

საზრდოს მისას კურთხევით ვაკურთხებ, მის ღარიბებს გავაძღებ პურით.

მის მღვდლებს შევმოსავ შეწევნით და წმიდანები მისნი სიხარულით გაიხარებენ.

იქ აღმოვაცენებ დავითის ღირსებას, გავამზადებ, სინათლეს ჩემი ცხებულისათვის.

მის მტრებს შევმოსავ სირცხვილით და მასზე იბრწყინებს გვირგვინი მისი“.

გალობა აღსავალთა. დავითისათვის. აჰა, რა კარგია და რა საამურია, ერთად რომ ცხოვრობენ ძმები!

როგორც ძვირფასი მირონი თავზე, წვერებზე ჩამოღვრილი, აარონის წვერებზე, მისი სამოსის კალთებზე ჩამოღვრილი.

ვითარცა ცვარი ხერმონისა, სიონის მთებზე ამოღვრილი! რადგან იქ დაადგინა უფალმა კურთხევა - სიცოცხლე უკუნისამდე.

გალობა აღსავალთა. აჰა, ადიდეთ უფალი, ყოველნო მსახურნო უფლისა, რომელნიც უფლის სახლში დგახართ ღამღამობით.

ზეაღაპყარით თქვენი ხელი სიწმიდისაკენ და აკურთხეთ უფალი.

გაკურთხოს სიონიდან უფალმა, ცისა და ქვეყნის შემოქმედმა.

Итальянский

Языки

^120:1 Canto delle salite.
Nella mia angoscia ho gridato al Signore
ed egli mi ha risposto.

^120:2 Signore, libera la mia vita dalle labbra bugiarde, dalla lingua ingannatrice.

^120:3 Che cosa ti darà, come ti ripagherà, o lingua ingannatrice?

^120:4 Frecce acute di un prode con braci ardenti di ginestra!

^120:5 Ahimè, io abito straniero in Mesec, dimoro fra le tende di Kedar!

^120:6 Troppo tempo ho abitato con chi detesta la pace.

^120:7 Io sono per la pace, ma essi, appena parlo, sono per la guerra.

^121:1 Canto delle salite.
Alzo gli occhi verso i monti:
da dove mi verrà l'aiuto?

^121:2 Il mio aiuto viene dal Signore: egli ha fatto cielo e terra.

^121:3 Non lascerà vacillare il tuo piede, non si addormenterà il tuo custode.

^121:4 Non si addormenterà, non prenderà sonno il custode d'Israele.

^121:5 Il Signore è il tuo custode, il Signore è la tua ombra e sta alla tua destra.

^121:6 Di giorno non ti colpirà il sole, né la luna di notte.

^121:7 Il Signore ti custodirà da ogni male: egli custodirà la tua vita.

^121:8 Il Signore ti custodirà quando esci e quando entri, da ora e per sempre.

^122:1 Canto delle salite. Di Davide.
Quale gioia, quando mi dissero:
"Andremo alla casa del Signore!".

^122:2 Già sono fermi i nostri piedi alle tue porte, Gerusalemme!

^122:3 Gerusalemme è costruita come città unita e compatta.

^122:4 È là che salgono le tribù, le tribù del Signore, secondo la legge d'Israele, per lodare il nome del Signore.

^122:5 Là sono posti i troni del giudizio, i troni della casa di Davide.

^122:6 Chiedete pace per Gerusalemme: vivano sicuri quelli che ti amano;

^122:7 sia pace nelle tue mura, sicurezza nei tuoi palazzi.

^122:8 Per i miei fratelli e i miei amici io dirò: "Su te sia pace!".

^122:9 Per la casa del Signore nostro Dio, chiederò per te il bene.

^123:1 Canto delle salite. Di Davide.
A te alzo i miei occhi,
a te che siedi nei cieli.

^123:2 Ecco, come gli occhi dei servi alla mano dei loro padroni, come gli occhi di una schiava alla mano della sua padrona, così i nostri occhi al Signore nostro Dio, finché abbia pietà di noi.

^123:3 Pietà di noi, Signore, pietà di noi, siamo già troppo sazi di disprezzo,

^123:4 troppo sazi noi siamo dello scherno dei gaudenti, del disprezzo dei superbi.

^124:1 Canto delle salite. Di Davide.
Se il Signore non fosse stato per noi
- lo dica Israele -,

^124:2 se il Signore non fosse stato per noi, quando eravamo assaliti,

^124:3 allora ci avrebbero inghiottiti vivi, quando divampò contro di noi la loro collera.

^124:4 Allora le acque ci avrebbero travolti, un torrente ci avrebbe sommersi;

^124:5 allora ci avrebbero sommersi acque impetuose.

^124:6 Sia benedetto il Signore, che non ci ha consegnati in preda ai loro denti.

^124:7 Siamo stati liberati come un passero dal laccio dei cacciatori: il laccio si è spezzato e noi siamo scampati.

^124:8 Il nostro aiuto è nel nome del Signore: egli ha fatto cielo e terra.

^125:1 Canto delle salite.
Chi confida nel Signore è come il monte Sion:
non vacilla, è stabile per sempre.

^125:2 I monti circondano Gerusalemme: il Signore circonda il suo popolo, da ora e per sempre.

^125:3 Non resterà lo scettro dei malvagi sull'eredità dei giusti, perché i giusti non tendano le mani a compiere il male.

^125:4 Sii buono, Signore, con i buoni e con i retti di cuore.

^125:5 Ma quelli che deviano per sentieri tortuosi il Signore li associ ai malfattori. Pace su Israele!

^126:1 Canto delle salite.
Quando il Signore ristabilì la sorte di Sion,
ci sembrava di sognare.

^126:2 Allora la nostra bocca si riempì di sorriso, la nostra lingua di gioia. Allora si diceva tra le genti: "Il Signore ha fatto grandi cose per loro".

^126:3 Grandi cose ha fatto il Signore per noi: eravamo pieni di gioia.

^126:4 Ristabilisci, Signore, la nostra sorte, come i torrenti del Negheb.

^126:5 Chi semina nelle lacrime mieterà nella gioia.

^126:6 Nell'andare, se ne va piangendo, portando la semente da gettare, ma nel tornare, viene con gioia, portando i suoi covoni.

^127:1 Canto delle salite. Di Salomone.
Se il Signore non costruisce la casa, invano si affaticano i costruttori. Se il Signore non vigila sulla città, invano veglia la sentinella.

^127:2 Invano vi alzate di buon mattino e tardi andate a riposare, voi che mangiate un pane di fatica: al suo prediletto egli lo darà nel sonno.

^127:3 Ecco, eredità del Signore sono i figli, è sua ricompensa il frutto del grembo.

^127:4 Come frecce in mano a un guerriero sono i figli avuti in giovinezza.

^127:5 Beato l'uomo che ne ha piena la faretra: non dovrà vergognarsi quando verrà alla porta a trattare con i propri nemici.

^128:1 Canto delle salite.
Beato chi teme il Signore e cammina nelle sue vie.

^128:2 Della fatica delle tue mani ti nutrirai, sarai felice e avrai ogni bene.

^128:3 La tua sposa come vite feconda nell'intimità della tua casa; i tuoi figli come virgulti d'ulivo intorno alla tua mensa.

^128:4 Ecco com'è benedetto l'uomo che teme il Signore.

^128:5 Ti benedica il Signore da Sion. Possa tu vedere il bene di Gerusalemme tutti i giorni della tua vita!

^128:6 Possa tu vedere i figli dei tuoi figli! Pace su Israele!

^129:1 Canto delle salite.
Quanto mi hanno perseguitato fin dalla giovinezza
- lo dica Israele -,

^129:2 quanto mi hanno perseguitato fin dalla giovinezza, ma su di me non hanno prevalso!

^129:3 Sul mio dorso hanno arato gli aratori, hanno scavato lunghi solchi.

^129:4 Il Signore è giusto: ha spezzato le funi dei malvagi.

^129:5 Si vergognino e volgano le spalle tutti quelli che odiano Sion.

^129:6 Siano come l'erba dei tetti: prima che sia strappata, è già secca;

^129:7 non riempie la mano al mietitore né il grembo a chi raccoglie covoni.

^129:8 I passanti non possono dire: "La benedizione del Signore sia su di voi, vi benediciamo nel nome del Signore".

^130:1 Canto delle salite.
Dal profondo a te grido, o Signore;

^130:2 Signore, ascolta la mia voce. Siano i tuoi orecchi attenti alla voce della mia supplica.

^130:3 Se consideri le colpe, Signore, Signore, chi ti può resistere?

^130:4 Ma con te è il perdono: così avremo il tuo timore.

^130:5 Io spero, Signore. Spera l'anima mia, attendo la sua parola.

^130:6 L'anima mia è rivolta al Signore più che le sentinelle all'aurora.
Più che le sentinelle l'aurora,

^130:7 Israele attenda il Signore, perché con il Signore è la misericordia e grande è con lui la redenzione.

^130:8 Egli redimerà Israele da tutte le sue colpe.

^131:1 Canto delle salite. Di Davide.
Signore, non si esalta il mio cuore
né i miei occhi guardano in alto;
non vado cercando cose grandi
né meraviglie più alte di me.

^131:2 Io invece resto quieto e sereno: come un bimbo svezzato in braccio a sua madre, come un bimbo svezzato è in me l'anima mia.

^131:3 Israele attenda il Signore, da ora e per sempre.

^132:1 Canto delle salite.
Ricòrdati, Signore, di Davide, di tutte le sue fatiche,

^132:2 quando giurò al Signore, al Potente di Giacobbe fece voto:

^132:3 "Non entrerò nella tenda in cui abito, non mi stenderò sul letto del mio riposo,

^132:4 non concederò sonno ai miei occhi né riposo alle mie palpebre,

^132:5 finché non avrò trovato un luogo per il Signore, una dimora per il Potente di Giacobbe".

^132:6 Ecco, abbiamo saputo che era in Èfrata, l'abbiamo trovata nei campi di Iaar.

^132:7 Entriamo nella sua dimora, prostriamoci allo sgabello dei suoi piedi.

^132:8 Sorgi, Signore, verso il luogo del tuo riposo, tu e l'arca della tua potenza.

^132:9 I tuoi sacerdoti si rivestano di giustizia ed esultino i tuoi fedeli.

^132:10 Per amore di Davide, tuo servo, non respingere il volto del tuo consacrato.

^132:11 Il Signore ha giurato a Davide, promessa da cui non torna indietro: "Il frutto delle tue viscere io metterò sul tuo trono!

^132:12 Se i tuoi figli osserveranno la mia alleanza e i precetti che insegnerò loro, anche i loro figli per sempre siederanno sul tuo trono".

^132:13 Sì, il Signore ha scelto Sion, l'ha voluta per sua residenza:

^132:14 "Questo sarà il luogo del mio riposo per sempre: qui risiederò, perché l'ho voluto.

^132:15 Benedirò tutti i suoi raccolti, sazierò di pane i suoi poveri.

^132:16 Rivestirò di salvezza i suoi sacerdoti, i suoi fedeli esulteranno di gioia.

^132:17 Là farò germogliare una potenza per Davide, preparerò una lampada per il mio consacrato.

^132:18 Rivestirò di vergogna i suoi nemici, mentre su di lui fiorirà la sua corona".

^133:1 Canto delle salite. Di Davide.
Ecco, com'è bello e com'è dolce che i fratelli vivano insieme!

^133:2 È come olio prezioso versato sul capo, che scende sulla barba, la barba di Aronne, che scende sull'orlo della sua veste.

^133:3 È come la rugiada dell'Ermon, che scende sui monti di Sion. Perché là il Signore manda la benedizione, la vita per sempre.

^134:1 Canto delle salite.
Ecco, benedite il Signore,
voi tutti, servi del Signore;
voi che state nella casa del Signore
durante la notte.

^134:2 Alzate le mani verso il santuario e benedite il Signore.

^134:3 Il Signore ti benedica da Sion: egli ha fatto cielo e terra.