Скрыть
131:0
131:2
131:9
131:12
131:16
Церковнославянский (рус)
Пѣ́снь степе́ней.
Помяни́, Го́споди, Дави́да и всю́ кро́тость его́:
я́ко кля́т­ся Го́сподеви, обѣща́ся Бо́гу Иа́ковлю:
а́ще вни́ду въ селе́нiе до́му мо­его́, или́ взы́ду на о́дръ посте́ли мо­ея́:
а́ще да́мъ со́нъ очи́ма мо­и́ма, и вѣ́ждома мо­и́ма дрема́нiе, и поко́й скранiа́ма мо­и́ма:
до́ндеже обря́щу мѣ́сто Го́сподеви, селе́нiе Бо́гу Иа́ковлю.
Се́, слы́шахомъ я́ во Евфра́ѳѣ, обрѣто́хомъ я́ въ поля́хъ Дубра́вы:
вни́демъ въ селе́нiя Его́, поклони́мся на мѣ́сто, идѣ́же стоя́стѣ но́зѣ Его́.
Воскре́сни́, Го́споди, въ поко́й Тво́й, Ты́ и киво́тъ святы́ни Тво­ея́.
Свяще́н­ницы Тво­и́ облеку́т­ся пра́вдою, и преподо́бнiи Тво­и́ воз­ра́дуют­ся.
Дави́да ра́ди раба́ Тво­его́, не от­врати́ лице́ пома́зан­наго Тво­его́.
Кля́т­ся Госпо́дь Дави́ду и́стиною, и не от­ве́ржет­ся ея́: от­ плода́ чре́ва тво­его́ посажду́ на престо́лѣ тво­е́мъ.
А́ще сохраня́тъ сы́нове тво­и́ завѣ́тъ Мо́й и свидѣ́нiя Моя́ сiя́, и́мже научу́ я́, и сы́нове и́хъ до вѣ́ка ся́дутъ на престо́лѣ тво­е́мъ.
Я́ко избра́ Госпо́дь Сiо́на, изво́ли и́ въ жили́ще Себѣ́.
Се́й поко́й Мо́й во вѣ́къ вѣ́ка, здѣ́ вселю́ся, я́ко изво́лихъ и́.
Лови́тву его́ благословля́яй благословлю́, ни́щыя его́ насы́щу хлѣ́бы:
свяще́н­ники его́ облеку́ во спасе́нiе, и преподо́бнiи его́ ра́достiю воз­ра́дуют­ся.
Та́мо воз­ращу́ ро́гъ Дави́дови, угото́вахъ свѣти́лникъ пома́зан­ному Мо­ему́.
Враги́ его́ облеку́ студо́мъ, на не́мъ же процвѣте́тъ святы́ня моя́.
Рус. (Аверинцев)
В данном переводе выбранная книга отсутствует
Латинский (Nova Vulgata)
132:1 Canticum ascensionum. Memento, Domine, David et omnis mansuetudinis eius,
132:2 quia iuravit Domino, votum vovit Potenti Iacob:
132:3 «Non introibo in tabernaculum domus meae, non ascendam in lectum strati mei,
132:4 non dabo somnum oculis meis et palpebris meis dormitationem,
132:5 donec inveniam locum Domino, tabernaculum Potenti Iacob».
132:6 Ecce audivimus eam esse in Ephratha, invenimus eam in campis Iaar.
132:7 Ingrediamur in tabernaculum eius, adoremus ad scabellum pedum eius. -
132:8 Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca fortitudinis tuae.
132:9 Sacerdotes tui induantur iustitiam, et sancti tui exsultent.
132:10 Propter David servum tuum non avertas faciem christi tui.
132:11 Iuravit Dominus David veritatem et non recedet ab ea: «De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.
132:12 Si custodierint filii tui testamentum meum et testimonia mea, quae docebo eos, filii eorum usque in saeculum sedebunt super sedem tuam».
132:13 Quoniam elegit Dominus Sion, desideravit eam in habitationem sibi:
132:14 «Haec requies mea in saeculum saeculi; hic habitabo, quoniam desideravi eam.
132:15 Cibaria eius benedicens benedicam, pauperes eius saturabo panibus.
132:16 Sacerdotes eius induam salutari, et sancti eius exsultatione exsultabunt.
132:17 Illic germinare faciam cornu David, parabo lucernam christo meo.
132:18 Inimicos eius induam confusione, super ipsum autem efflorebit diadema eius».
132:1Ein Lied, zu singen auf dem Weg nach Jerusalem.

HERR, denk doch an David,
an alle Mühe, die er auf sich nahm!

132:2Denk an das feierliche Versprechen,
das er dir, dem starken Gott Jakobs, gab:
132:3»Ich werde mein Haus nicht mehr betreten,
ich lege mich nicht mehr auf mein Bett,
132:4ich gestatte meinen Augen keinen Schlaf
und gönne mir keine Ruhe mehr,
132:5bis ich einen Platz gefunden habe,
wo der HERR wohnen kann,
der starke Gott Jakobs!«
132:6In Efrata bekamen wir Nachricht
von der Bundeslade des HERRN
und wir fanden sie in der Nähe von Jáar.
132:7Kommt, wir gehen zur Wohnung des HERRN
und werfen uns zu seinen Füßen nieder!
132:8Steh auf, HERR, begleite deine Lade,
das Wahrzeichen deiner gewaltigen Macht!
Komm zu deinem Ruheplatz!
132:9Gib deinen Priestern Vollmacht,
uns deinen Beistand zu vermitteln!
Alle deine Treuen sollen jubeln!
132:10David, deinem Vertrauten, zuliebe
weise unseren König nicht zurück,
ihn, den du gesalbt und eingesetzt hast!
132:11Der HERR hat es David geschworen
und diesen Schwur nimmt er nicht zurück:
»Ich erwähle einen deiner Söhne
zu deinem Nachfolger auf dem Thron!
132:12Wenn er sich an den Bund mit mir hält
und meinen Weisungen gehorcht,
dann soll auch ihm ein Sohn als König folgen.
Und das soll gelten für alle Generationen!«
132:13Ja, der HERR hat den Zionsberg ausgewählt,
er hat ihn zu seiner Wohnstätte bestimmt:
132:14»Hier soll für immer mein Ruheplatz sein,
hier will ich wohnen, das ist mein Wille!
132:15Ich will die Zionsstadt reich versorgen,
ihre Armen mache ich satt.
132:16Ihren Priestern gebe ich Vollmacht,
ihr meinen Beistand zu vermitteln;
alle meine Treuen sollen jubeln!
132:17Und hier lasse ich die Nachkommen Davids mächtig werden;
im Haus des Königs, den ich gesalbt habe,
entzünde ich ein Licht, das nicht erlöschen soll.
132:18Seine Feinde bedecke ich mit Schande,
doch seine Krone soll immer heller strahlen!«
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible