Скрыть
136:0
136:2
136:3
136:4
136:6
136:8
Церковнославянский (рус)
Дави́ду иеремі́емъ.
На рѣка́хъ Вавило́нскихъ, та́мо сѣдо́хомъ и пла́кахомъ, внегда́ помяну́ти на́мъ Сiо́на:
на ве́рбiихъ посредѣ́ его́ обѣ́сихомъ орга́ны на́шя.
Я́ко та́мо вопроси́ша ны́ плѣ́ншiи на́съ о словесѣ́хъ пѣ́сней, и ве́дшiи на́съ о пѣ́нiи: воспо́йте на́мъ от­ пѣ́сней Сiо́нскихъ.
Ка́ко воспо­е́мъ пѣ́снь Госпо́дню на земли́ чужде́й?
А́ще забу́ду тебе́, Иерусали́ме, забве́на бу́ди десни́ца моя́.
Прильпни́ язы́къ мо́й горта́ни мо­ему́, а́ще не помяну́ тебе́, а́ще не предложу́ Иерусали́ма, я́ко въ нача́лѣ весе́лiя мо­его́.
Помяни́, Го́споди, сы́ны Едо́мскiя въ де́нь Иерусали́мль глаго́лющыя: истоща́йте, истоща́йте до основа́нiй его́.
Дщи́ Вавило́ня окая́н­ная, блаже́нъ, и́же воз­да́стъ тебѣ́ воз­дая́нiе твое́, е́же воз­дала́ еси́ на́мъ:
блаже́нъ, и́же и́метъ и разбiе́тъ младе́нцы твоя́ о ка́мень.
Французский (LSG)
137:1 Sur les bords des fleuves de Babylone, Nous étions assis et nous pleurions, en nous souvenant de Sion.
137:2 Aux saules de la contrée Nous avions suspendu nos harpes.
137:3 Là, nos vainqueurs nous demandaient des chants, Et nos oppresseurs de la joie: Chantez-vous quelques-uns des cantiques de Sion!
137:4 Comment chanterions-nous les cantiques de l'Éternel Sur une terre étrangère?
137:5 Si je t'oublie, Jérusalem, Que ma droite m'oublie!
137:6 Que ma langue s'attache à mon palais, Si je ne me souviens de toi, Si je ne fais de Jérusalem Le principal sujet de ma joie!
137:7 Éternel, souviens-toi des enfants d'Édom, Qui, dans la journée de Jérusalem, Disaient: Rasez, rasez Jusqu'à ses fondements!
137:8 Fille de Babylone, la dévastée, Heureux qui te rend la pareille, Le mal que tu nous as fait!
137:9 Heureux qui saisit tes enfants, Et les écrase sur le roc!
Немецкий (GNB)
137:1An den Flüssen Babylons saßen wir und weinten,
jedes Mal, wenn wir an Zion dachten.
137:2Unsere Harfen hingen dort an den Weiden;
wir mochten nicht mehr auf ihnen spielen.
137:3Doch die Feinde, die uns unterdrückten,
die uns verschleppt hatten aus der Heimat,
verlangten von uns auch noch Jubellieder.
»Singt uns ein Lied vom Zion!«, sagten sie.
137:4Fern vom Tempel, im fremden Land –
wie konnten wir da Lieder singen
zum Preis des HERRN?
137:5Jerusalem, wenn ich dich je vergesse,
dann soll mir die rechte Hand verdorren!
137:6Die Zunge soll mir am Gaumen festwachsen,
wenn ich aufhöre, an dich zu denken,
wenn ich irgendetwas lieber habe,
lieber als dich, Jerusalem!
137:7HERR, vergiss nicht,
was die Edomiter taten,
als Jerusalem in die Hand der Feinde fiel,
wie sie schrien:
»Reißt sie nieder, die Stadt!
Reißt sie nieder bis auf den Grund!«
137:8Babylon, auch du wirst bald verwüstet!
Gott segne den, der dir heimzahlt,
was du uns angetan hast!
137:9Gott segne den, der deine Kinder packt
und sie am Felsen zerschmettert!
137:1 على انهار بابل هناك جلسنا. بكينا ايضا عندما تذكرنا صهيون.
137:2 على الصفصاف في وسطها علقنا اعوادنا.
137:3 لانه هناك سألنا الذين سبونا كلام ترنيمة ومعذبونا سألونا فرحا قائلين رنموا لنا من ترنيمات صهيون
137:4 كيف نرنم ترنيمة الرب في ارض غريبة.
137:5 ان نسيتك يا اورشليم تنسى يميني.
137:6 ليلتصق لساني بحنكي ان لم اذكرك ان لم افضل اورشليم على اعظم فرحي
137:7 اذكر يا رب لبني ادوم يوم اورشليم القائلين هدوا هدوا حتى الى اساسها.
137:8 يا بنت بابل المخربة طوبى لمن يجازيك جزاءك الذي جازيتنا.
137:9 طوبى لمن يمسك اطفالك ويضرب بهم الصخرة
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible