Скрыть
136:0
136:2
136:3
136:4
136:6
136:8
Церковнославянский (рус)
Дави́ду иеремі́емъ.
На рѣка́хъ Вавило́нскихъ, та́мо сѣдо́хомъ и пла́кахомъ, внегда́ помяну́ти на́мъ Сiо́на:
на ве́рбiихъ посредѣ́ его́ обѣ́сихомъ орга́ны на́шя.
Я́ко та́мо вопроси́ша ны́ плѣ́ншiи на́съ о словесѣ́хъ пѣ́сней, и ве́дшiи на́съ о пѣ́нiи: воспо́йте на́мъ от­ пѣ́сней Сiо́нскихъ.
Ка́ко воспо­е́мъ пѣ́снь Госпо́дню на земли́ чужде́й?
А́ще забу́ду тебе́, Иерусали́ме, забве́на бу́ди десни́ца моя́.
Прильпни́ язы́къ мо́й горта́ни мо­ему́, а́ще не помяну́ тебе́, а́ще не предложу́ Иерусали́ма, я́ко въ нача́лѣ весе́лiя мо­его́.
Помяни́, Го́споди, сы́ны Едо́мскiя въ де́нь Иерусали́мль глаго́лющыя: истоща́йте, истоща́йте до основа́нiй его́.
Дщи́ Вавило́ня окая́н­ная, блаже́нъ, и́же воз­да́стъ тебѣ́ воз­дая́нiе твое́, е́же воз­дала́ еси́ на́мъ:
блаже́нъ, и́же и́метъ и разбiе́тъ младе́нцы твоя́ о ка́мень.
Украинский (Огієнко)
137:1 Над річками Вавилонськими, там ми сиділи та й плакали, коли згадували про Сіона!
137:2 На вербах у ньому повісили ми свої арфи,
137:3 співу бо пісні від нас там жадали були поневолювачі наші, а веселощів наші мучителі: Заспівайте но нам із Сіонських пісень!
137:4 Як же зможемо ми заспівати Господнюю пісню в землі чужинця?
137:5 Якщо я забуду за тебе, о Єрусалиме, хай забуде за мене правиця моя!
137:6 Нехай мій язик до мого піднебіння прилипне, якщо я не буду тебе пам́ятати, якщо не поставлю я Єрусалима над радість найвищу свою!…
137:7 Пам́ятай же, о Господи, едомським синам про день Єрусалиму, як кричали вони: Руйнуйте, руйнуйте аж до підвалин його!…
137:8 Вавилонськая дочко, що маєш і ти ограбована бути, блажен, хто заплатить тобі за твій чин, що ти нам заподіяла!
137:9 Блажен, хто ухопить та порозбиває об скелю і твої немовлята!…
Немецкий (GNB)
137:1An den Flüssen Babylons saßen wir und weinten,
jedes Mal, wenn wir an Zion dachten.
137:2Unsere Harfen hingen dort an den Weiden;
wir mochten nicht mehr auf ihnen spielen.
137:3Doch die Feinde, die uns unterdrückten,
die uns verschleppt hatten aus der Heimat,
verlangten von uns auch noch Jubellieder.
»Singt uns ein Lied vom Zion!«, sagten sie.
137:4Fern vom Tempel, im fremden Land –
wie konnten wir da Lieder singen
zum Preis des HERRN?
137:5Jerusalem, wenn ich dich je vergesse,
dann soll mir die rechte Hand verdorren!
137:6Die Zunge soll mir am Gaumen festwachsen,
wenn ich aufhöre, an dich zu denken,
wenn ich irgendetwas lieber habe,
lieber als dich, Jerusalem!
137:7HERR, vergiss nicht,
was die Edomiter taten,
als Jerusalem in die Hand der Feinde fiel,
wie sie schrien:
»Reißt sie nieder, die Stadt!
Reißt sie nieder bis auf den Grund!«
137:8Babylon, auch du wirst bald verwüstet!
Gott segne den, der dir heimzahlt,
was du uns angetan hast!
137:9Gott segne den, der deine Kinder packt
und sie am Felsen zerschmettert!
Назди дарёҳои Бобил, он ҷо менишастем, низ мегиристем, вақте ки Сионро ба ёд меовардем.
Бар дарахтони бед, ки дар байни он буданд дар миёни онҳо буданд, барбатҳои худро овехтем,
Зеро дар он ҷо асиркунандагони мо аз мо суханони сурудро талаб мекарданд, ва зулмкунандагони мо – шодмониро: «Барои мо аз сурудҳои Сион бихонед».
Чӣ тавр мо суруди Парвардигорро дар замини бегона бихонем?
Агар туро, эй Уршалим, фаромӯш кунам, бигзор дасти ростам маро фаромӯш кунад;
Забонам ба комам бичаспад, агар туро ба ёд наоварам, агар Уршалимро бар аз ҳамаи шодмонии худ бартарӣ надиҳам.
Парвардигоро! Рӯзи Уршалимро ба банӣ писарони Адӯм ёдоварӣ намо, ки гуфта буданд: «Вайрон кунед, аз бунёдаш вайрон кунед!»
Эй духтари Бобили табоҳкор! Хушо касе ки сазои туро диҳад, барои сазое ки ба мо додаӣ.
Хушо касе ки кӯдакони туро гирифта, ба кӯҳпора занад.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible