Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
Псалом 37
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
37:1
37:4
37:6
37:8
37:9
37:10
37:11
37:13
37:15
37:16
37:17
37:18
37:20
37:22
37:23
Псалом 138
138:0
138:3
см.:Пс.118:168;
138:4
138:5
138:6
138:10
138:17
138:20
Псало́мъ Дави́ду, въ воспомина́нiе о суббо́тѣ.
Го́споди, да не я́ростiю Твое́ю обличи́ши мене́, ниже́ гнѣ́вомъ Твои́мъ нака́жеши мене́:
я́ко стрѣ́лы Твоя́ унзо́ша во мнѣ́, и утверди́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку Твою́.
Нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мое́й от лица́ гнѣ́ва Твоего́, нѣ́сть ми́ра въ косте́хъ мои́хъ от лица́ грѣ́хъ мои́хъ.
Я́ко беззако́нiя моя́ превзыдо́ша главу́ мою́, я́ко бре́мя тя́жкое отяготѣ́ша на мнѣ́.
Возсмердѣ́ша и согни́ша ра́ны моя́, от лица́ безу́мiя моего́.
Пострада́хъ и сляко́хся до конца́, ве́сь де́нь сѣ́туя хожда́хъ:
я́ко ля́двiя моя́ напо́лнишася поруга́нiй, и нѣ́сть изцѣле́нiя въ пло́ти мое́й.
Озло́бленъ бы́хъ и смири́хся до зѣла́, рыка́хъ от воздыха́нiя се́рдца моего́.
Го́споди, предъ Тобо́ю все́ жела́нiе мое́, и воздыха́нiе мое́ от Тебе́ не утаи́ся.
Се́рдце мое́ смяте́ся, оста́ви мя́ си́ла моя́, и свѣ́тъ о́чiю мое́ю, и то́й нѣ́сть со мно́ю.
Дру́зи мои́ и и́скреннiи мои́ пря́мо мнѣ́ прибли́жишася и ста́ша.
И бли́жнiи мои́ отдале́че мене́ ста́ша, и нужда́хуся и́щущiи ду́шу мою́: и и́щущiи зла́я мнѣ́ глаго́лаху су́етная, и льсти́внымъ ве́сь де́нь поуча́хуся.
А́зъ же я́ко глу́хъ не слы́шахъ, и я́ко нѣ́мъ не отверза́яй у́стъ свои́хъ:
и бы́хъ я́ко человѣ́къ не слы́шай и не имы́й во устѣ́хъ свои́хъ обличе́нiя.
Я́ко на Тя́, Го́споди, упова́хъ, Ты́ услы́шиши, Го́споди Бо́же мо́й.
Я́ко рѣ́хъ: да не когда́ пора́дуютмися врази́ мои́: и внегда́ подвижа́тися нога́мъ мои́мъ, на мя́ велерѣ́чеваша.
Я́ко а́зъ на ра́ны гото́въ, и болѣ́знь моя́ предо мно́ю е́сть вы́ну.
Я́ко беззако́нiе мое́ а́зъ возвѣщу́ и попеку́ся о грѣсѣ́ мое́мъ.
Врази́ же мои́ живу́тъ и укрѣпи́шася па́че мене́, и умно́жишася ненави́дящiи мя́ безъ пра́вды:
воздаю́щiи ми́ зла́я возъ блага́я оболга́ху мя́, зане́ гоня́хъ благосты́ню.
Не оста́ви мене́, Го́споди Бо́же мо́й, не отступи́ от мене́:
вонми́ въ по́мощь мою́, Го́споди спасе́нiя моего́.
Въ коне́цъ Дави́ду, псало́мъ Заха́рiинъ, въ разсѣ́янiи.
Го́споди, искуси́лъ мя́ еси́ и позна́лъ мя́ еси́: Ты́ позна́лъ еси́ сѣда́нiе мое́ и воста́нiе мое́.
Ты́ разумѣ́лъ еси́ помышле́нiя моя́ издале́ча:
стезю́ мою́ и у́же мое́ Ты́ еси́ изслѣ́довалъ и вся́ пути́ моя́ прови́дѣлъ еси́.
Я́ко нѣ́сть льсти́ въ язы́цѣ мое́мъ: се́, Го́споди, Ты́ позна́лъ еси́
вся́ послѣ́дняя и дре́вняя: Ты́ созда́лъ еси́ мя́ и положи́лъ еси́ на мнѣ́ ру́ку Твою́.
Удиви́ся ра́зумъ Тво́й от мене́, утверди́ся, не возмогу́ къ нему́.
Ка́мо пойду́ от Ду́ха твоего́? И от лица́ Твоего́ ка́мо бѣжу́?
А́ще взы́ду на небо, Ты́ та́мо еси́: а́ще сни́ду во а́дъ, та́мо еси́.
А́ще возму́ крилѣ́ мои́ ра́но и вселю́ся въ послѣ́днихъ мо́ря,
и та́мо бо рука́ Твоя́ наста́витъ мя́, и удержи́тъ мя́ десни́ца Твоя́.
И рѣ́хъ: еда́ тма́ попере́тъ мя́? И но́щь просвѣще́нiе въ сла́дости мое́й.
Я́ко тма́ не помрачи́тся от Тебе́, и но́щь я́ко де́нь просвѣти́тся: я́ко тма́ ея́, та́ко и свѣ́тъ ея́.
Я́ко Ты́ созда́лъ {стяжа́лъ} еси́ утро́бы моя́, воспрiя́лъ мя́ еси́ изъ чре́ва ма́тере моея́.
Исповѣ́мся Тебѣ́, я́ко стра́шно удиви́лся еси́: чу́дна дѣла́ Твоя́, и душа́ моя́ зна́етъ зѣло́.
Не утаи́ся ко́сть моя́ от Тебе́, ю́же сотвори́лъ еси́ въ та́йнѣ, и соста́въ мо́й въ преиспо́днихъ земли́.
Несодѣ́ланное мое́ ви́дѣстѣ о́чи Твои́, и въ кни́зѣ Твое́й вси́ напи́шутся: во дне́хъ сози́ждутся, и никто́же въ ни́хъ.
Мнѣ́ же зѣло́ че́стни бы́ша дру́зи Твои́, Бо́же, зѣло́ утверди́шася влады́чествiя и́хъ:
изочту́ и́хъ, и па́че песка́ умно́жатся: воста́хъ, и еще́ е́смь съ Тобо́ю.
А́ще избiе́ши грѣ́шники, Бо́же: му́жiе крове́й, уклони́теся от мене́.
Я́ко ревни́ви есте́ въ помышле́нiихъ, прiи́мутъ въ суету́ гра́ды Твоя́.
Не ненави́дящыя ли Тя́, Го́споди, возненави́дѣхъ, и о вразѣ́хъ Твои́хъ иста́яхъ?
Соверше́нною не́навистiю возненави́дѣхъ я́: во враги́ бы́ша ми́.
Искуси́ мя, Бо́же, и увѣ́ждь се́рдце мое́: истяжи́ мя и разумѣ́й стези́ моя́:
и ви́ждь, а́ще пу́ть беззако́нiя во мнѣ́, и наста́ви мя́ на пу́ть вѣ́ченъ.
2 Господи, снизойди к моим страданиям и болезням тела и души. 6 Я покрыт ранами и изнемог. 13 Друзья оставили меня, а враги усилились. 16 Я только на Тебя надеюсь. Сознание моего греха тяготит меня, и враги умножаются. Не оставь меня, Господи.
Псалом Давида. В воспоминание [о субботе]
Господи! не в ярости Твоей обличай меня и не во гневе Твоем наказывай меня,
ибо стрелы Твои вонзились в меня, и рука Твоя тяготеет на мне.
Нет целого места в плоти моей от гнева Твоего; нет мира в костях моих от грехов моих,
ибо беззакония мои превысили голову мою, как тяжелое бремя отяготели на мне,
смердят, гноятся раны мои от безумия моего.
Я согбен и совсем поник, весь день сетуя хожу,
ибо чресла мои полны воспалениями, и нет целого места в плоти моей.
Я изнемог и сокрушен чрезмерно; кричу от терзания сердца моего.
Господи! пред Тобою все желания мои, и воздыхание мое не сокрыто от Тебя.
Сердце мое трепещет; оставила меня сила моя, и свет очей моих, – и того нет у меня.
Друзья мои и искренние отступили от язвы моей, и ближние мои стоят вдали.
Ищущие же души моей ставят сети, и желающие мне зла говорят о погибели моей и замышляют всякий день козни;
а я, как глухой, не слышу, и как немой, который не открывает уст своих;
и стал я, как человек, который не слышит и не имеет в устах своих ответа,
ибо на Тебя, Господи, уповаю я; Ты услышишь, Господи, Боже мой.
И я сказал: да не восторжествуют надо мною [враги мои]; когда колеблется нога моя, они величаются надо мною.
Я близок к падению, и скорбь моя всегда предо мною.
Беззаконие мое я сознаю, сокрушаюсь о грехе моем.
А враги мои живут и укрепляются, и умножаются ненавидящие меня безвинно;
и воздающие мне злом за добро враждуют против меня за то, что я следую добру.
Не оставь меня, Господи, Боже мой! Не удаляйся от меня;
поспеши на помощь мне, Господи, Спаситель мой!
1 Господи, Ты знаешь мои помышления, слова и поступки, Ты всё видишь и знаешь. 13 Ты соткал меня во чреве матери, дивно устроил меня и всё время моей жизни записано в книге Твоей. 17 Как всё чудно Тобой устроено и как дивны все проявления Твоей творческой мысли, которых не перечислить. 19 Твое величие вызывает во мне ненависть ко всем нечестивым, осмеливающимся порицать Твое имя. 23 Испытай меня, Боже, и не дай мне уклониться от Тебя.
Начальнику хора. Псалом Давида.
Господи! Ты испытал меня и знаешь.
Ты знаешь, когда я сажусь и когда встаю; Ты разумеешь помышления мои издали.
Иду ли я, отдыхаю ли – Ты окружаешь меня, и все пути мои известны Тебе.
Еще нет слова на языке моем, – Ты, Господи, уже знаешь его совершенно.
Сзади и спереди Ты объемлешь меня, и полагаешь на мне руку Твою.
Дивно для меня ведение [Твое], – высоко, не могу постигнуть его!
Куда пойду от Духа Твоего, и от лица Твоего куда убегу?
Взойду ли на небо – Ты там; сойду ли в преисподнюю – и там Ты.
Возьму ли крылья зари и переселюсь на край моря, –
и там рука Твоя поведет меня, и удержит меня десница Твоя.
Скажу ли: «может быть, тьма скроет меня, и свет вокруг меня сделается ночью»;
но и тьма не затмит от Тебя, и ночь светла, как день: как тьма, так и свет.
Ибо Ты устроил внутренности мои и соткал меня во чреве матери моей.
Славлю Тебя, потому что я дивно устроен. Дивны дела Твои, и душа моя вполне сознает это.
Не сокрыты были от Тебя кости мои, когда я созидаем был в тайне, образуем был во глубине утробы.
Зародыш мой видели очи Твои; в Твоей книге записаны все дни, для меня назначенные, когда ни одного из них еще не было.
Как возвышенны для меня помышления Твои, Боже, и как велико число их!
Стану ли исчислять их, но они многочисленнее песка; когда я пробуждаюсь, я все еще с Тобою.
О, если бы Ты, Боже, поразил нечестивого! Удалитесь от меня, кровожадные!
Они говорят против Тебя нечестиво; суетное замышляют враги Твои.
Мне ли не возненавидеть ненавидящих Тебя, Господи, и не возгнушаться восстающими на Тебя?
Полною ненавистью ненавижу их: враги они мне.
Испытай меня, Боже, и узнай сердце мое; испытай меня и узнай помышления мои;
и зри, не на опасном ли я пути, и направь меня на путь вечный.
Латинский (Nova Vulgata)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Рус. (Аверинцев)
- Рус. (Бируковы)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
38:1 PSALMUS. David. Ad commemorandum.
38:2 Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me,
38:3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua.
38:4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
38:5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. -
38:6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae.
38:7 Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar.
38:8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea.
38:9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei.
38:10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
38:11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
38:12 Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt.
38:13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur.
38:14 Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum;
38:15 et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones.
38:16 Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus.
38:17 Quia dixi: "Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me».
38:18 Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
38:19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo.
38:20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique.
38:21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem.
38:22 Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me.
38:23 Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea.
139:1 Magistro chori. David. PSALMUS. Domine, scrutatus es et cognovisti me,
139:2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam. Intellexisti cogitationes meas de longe,
139:3 semitam meam et accubitum meum investigasti. Et omnes vias meas perspexisti,
139:4 quia nondum est sermo in lingua mea, et ecce, Domine, tu novisti omnia.
139:5 A tergo et a fronte coartasti me et posuisti super me manum tuam.
139:6 Mirabilis nimis facta est scientia tua super me, sublimis, et non attingam eam.
139:7 Quo ibo a spiritu tuo et quo a facie tua fugiam?
139:8 Si ascendero in caelum, tu illic es; si descendero in infernum, ades.
139:9 Si sumpsero pennas aurorae et habitavero in extremis maris,
139:10 etiam illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
139:11 Si dixero: «Forsitan tenebrae compriment me, et nox illuminatio erit circa me»,
139:12 etiam tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur C sicut tenebrae eius ita et lumen eius -.
139:13 Quia tu formasti renes meos, contexuisti me in utero matris meae.
139:14 Confitebor tibi, quia mirabiliter plasmatus sum; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
139:15 Non sunt abscondita ossa mea a te, cum factus sum in occulto, contextus in inferioribus terrae.
139:16 Imperfectum adhuc me viderunt oculi tui, et in libro tuo scripti erant omnes dies: ficti erant, et nondum erat unus ex eis.
139:17 Mihi autem nimis pretiosae cogitationes tuae, Deus; nimis gravis summa earum.
139:18 Si dinumerabo eas, super arenam multiplicabuntur; si ad finem pervenerim, adhuc sum tecum.
139:19 Utinam occidas, Deus, peccatores; viri sanguinum, declinate a me.
139:20 Qui loquuntur contra te maligne: exaltantur in vanum contra te.
139:21 Nonne, qui oderunt te, Domine, oderam et insurgentes in te abhorrebam?
139:22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
139:23 Scrutare me, Deus, et scito cor meum; proba me et cognosce semitas meas
139:24 et vide, si via vanitatis in me est, et deduc me in via aeterna.