Скрыть
139:1
139:2
139:3
139:7
139:8
139:14
Английский (NKJV)
Deliver me, O LORD, from evil men; Preserve me from violent men,
Who plan evil things in their hearts; They continually gather together for war.
They sharpen their tongues like a serpent; The poison of asps is under their lips.Selah
Keep me, O LORD, from the hands of the wicked; Preserve me from violent men, Who have purposed to make my steps stumble.
The proud have hidden a snare for me, and cords; They have spread a net by the wayside; They have set traps for me.Selah
I said to the LORD: «You are my God; Hear the voice of my supplications, O LORD.
O GOD the Lord, the strength of my salvation, You have covered my head in the day of battle.
Do not grant, O LORD, the desires of the wicked; Do not further his wicked scheme, Lest they be exalted.Selah
«As for the head of those who surround me, Let the evil of their lips cover them;
Let burning coals fall upon them; Let them be cast into the fire, Into deep pits, that they rise not up again.
Let not a slanderer be established in the earth; Let evil hunt the violent man to overthrow him.»
I know that the LORD will maintain The cause of the afflicted, And justice for the poor.
Surely the righteous shall give thanks to Your name; The upright shall dwell in Your presence.
Церковнославянский (рус)
Въ коне́цъ, псало́мъ Дави́ду.
Изми́ мя, Го́споди, от­ человѣ́ка лука́ва, от­ му́жа непра́ведна изба́ви мя́:
2и́же помы́слиша непра́вду въ се́рдцы, ве́сь де́нь ополча́ху бра́ни:
3изостри́ша язы́къ сво́й я́ко змiи́нъ: я́дъ а́спидовъ подъ устна́ми и́хъ.
4Сохрани́ мя, Го́споди, изъ руки́ грѣ́шничи, от­ человѣ́къ непра́ведныхъ изми́ мя, и́же помы́слиша запя́ти стопы́ моя́.
5Скры́ша го́рдiи сѣ́ть мнѣ́ и у́жы, препя́ша сѣ́ть нога́ма мо­и́ма:
6при стези́ собла́зны положи́ша ми́.
Рѣ́хъ Го́сподеви: Бо́гъ мо́й еси́ Ты́, внуши́, Го́споди, гла́съ моле́нiя мо­его́.
Го́споди, Го́споди, си́ло спасе́нiя мо­его́, осѣни́лъ еси́ надъ главо́ю мо­е́ю въ де́нь бра́ни.
Не преда́ждь мене́, Го́споди, от­ жела́нiя мо­его́ грѣ́шнику: помы́слиша на мя́, не оста́ви мене́, да не когда́ воз­несу́т­ся.
Глава́ окруже́нiя и́хъ, тру́дъ усте́нъ и́хъ покры́етъ я́.
Паду́тъ на ни́хъ у́глiя о́гнен­ная, низложи́ши я́ во страсте́хъ, и не постоя́тъ.
Му́жъ язы́ченъ не испра́вит­ся на земли́: му́жа непра́ведна зла́я уловя́тъ во истлѣ́нiе.
Позна́хъ, я́ко сотвори́тъ Госпо́дь су́дъ ни́щымъ и ме́сть убо́гимъ.
Оба́че пра́веднiи исповѣ́дят­ся и́мени Тво­ему́, и вселя́т­ся пра́вiи съ лице́мъ Тво­и́мъ.
Украинский (Огієнко)
140:1 Для дириґетна хору.
Псалом Давидів.
140:2 Визволь мене від людини лихої, о Господи, бережи мене від насильника,
140:3 що в серці своїм замишляють злі речі, що війни щодня викликають!
140:4 Вони гострять свого язика, як той вуж, отрута гадюча під їхніми устами!
Села.
140:5 Пильнуй мене, Господи, від рук нечестивого, бережи мене від насильника, що задумали стопи мої захитати…
140:6 Чванливі сховали на мене тенета та шнури, розтягли свою сітку при стежці, сільця розмістили на мене!
Села.
140:7 Я сказав Господеві: Ти Бог мій, почуй же, о Господи, голос благання мого!
140:8 Господи, Владико мій, сило мого спасіння, що в день бою покрив мою голову,
140:9 не виконай, Господи, бажань безбожного, не здійсни його задуму!
Села.
140:10 Бодай голови не піднесли всі ті, хто мене оточив, бодай зло їхніх уст їх покрило!
140:11 Хай присок на них упаде, нехай кине Він їх до огню, до провалля, щоб не встали вони!…
140:12 Злоязична людина щоб міцною вона не була на землі, людина насильства бодай лихо спіймало її, щоб попхнути на погибіль!
140:13 Я знаю, що зробить Господь правосуддя убогому, присуд правдивий для бідних,
140:14 тільки праведні дякувати будуть іменню Твоєму, невинні сидітимуть перед обличчям Твоїм!
Барои сардори сарояндагон. Таронаи Довуд.
Маро, эй Парвардигор, аз одами бад бираҳон; аз шахси золим маро муҳофизат намо,
Ки онҳо дар дил қасдҳои бад доранд, ҳар рӯз ҷангу ҷидол ба миён меоваранд.
Забони худро ба сони мор тез мекунанд: заҳри афъӣ зери лабҳои онҳост. Село.
Маро, эй Парвардигор, аз дасти бадкор нигоҳ дор, аз золим маро муҳофизат намо, ки онҳо қасд доранд пойҳои маро лағжонанд.
Ҳавобаландон барои ман чела ва камандҳо пинҳон кардаанд, дар сари роҳ тӯр густурдаанд, домҳо барои ман ниҳодаанд. Село.
Ба Парвардигор гуфтам: «Ту Худои ман ҳастӣ! Ба овози зориҳоям, эй Парвардигор, гӯш андоз!
Парвардигоро! Худовандо! Эй қуввати наҷотам! Дар рӯзи ҷанг ҳарбу зарб сари маро пӯшидаӣ.
Орзуҳои бадкорро, эй Парвардигор, ба иҷро нарасон; қасди бадашро ба амал набарор, то ки ҳавобаланд нашавад». Село.
Бигзор сари онҳоеро, ки гирди маро гирифтаанд, бадии лабҳои худашон бипӯшад.
Бигзор бар онҳо оташпораҳо фурӯ резанд; бигзор онҳо дар оташ фурӯ ғалтанд, ва дар ҷарҳо, то ки бархоста натавонанд.
Шахси бадзабон дар замин пойдор нахоҳад шуд; ғоратгарро золимро бадӣ ба дом дароварда, шикаст хоҳад дод.
Медонам, ки Парвардигор ба зулмдидагон додгарӣ ва ба камбағалон инсоф хоҳад кард.
Ба ростӣ росткорон номи Туро сипос хоҳанд гуфт; росткорон пеши рӯи Ту сокин хоҳанд шуд.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible