Скрыть
141:6
141:8
Церковнославянский (рус)
Ра́зума Дави́ду, внегда́ бы́ти ему́ въ верте́пѣ моля́щемуся.
Гла́сомъ мо­и́мъ ко Го́споду воз­зва́хъ, гла́сомъ мо­и́мъ ко Го́споду помоли́хся.
Пролiю́ предъ Ни́мъ моле́нiе мое́, печа́ль мою́ предъ Ни́мъ воз­вѣщу́.
Внегда́ изчеза́ти от­ мене́ ду́ху мо­ему́, и ты́ позна́лъ еси́ стези́ моя́: на пути́ се́мъ, по нему́же хожда́хъ, скры́ша сѣ́ть мнѣ́.
Сматря́хъ одесну́ю и воз­гля́дахъ, и не бѣ́ зна́яй мене́: поги́бе бѣ́г­ст­во от­ мене́, и нѣ́сть взыска́яй ду́шу мою́.
Воззва́хъ къ Тебѣ́, Го́споди, рѣ́хъ: Ты́ еси́ упова́нiе мое́, ча́сть моя́ еси́ на земли́ живы́хъ.
Вонми́ моле́нiю мо­ему́, я́ко смири́хся зѣло́: изба́ви мя́ от­ гоня́щихъ мя́, я́ко укрепи́шася па́че мене́.
Изведи́ изъ темни́цы ду́шу мою́, исповѣ́датися и́мени тво­ему́: мене́ жду́тъ пра́ведницы, до́ндеже воз­да́си мнѣ́.
Синодальный
1 Во время бедствий я взывал ко Господу и только в Нем искал защиты. 5 Я взывал ко Господу: внемли моему воплю, избавь от притеснителей, и тогда праведные соберутся вокруг меня.
Учение Давида. Молитва его, когда он был в пещере
1Голосом моим к Господу воззвал я, голосом моим к Господу помолился;
2излил пред Ним моление мое; печаль мою открыл Ему.
3Когда изнемогал во мне дух мой, Ты знал стезю мою. На пути, которым я ходил, они скрытно поставили сети для меня.
4Смотрю на правую сторону, и вижу, что никто не признаёт меня: не стало для меня убежища, никто не заботится о душе моей.
5Я воззвал к Тебе, Господи, я сказал: Ты прибежище мое и часть моя на земле живых.
6Внемли воплю моему, ибо я очень изнемог; избавь меня от гонителей моих, ибо они сильнее меня.
7Выведи из темницы душу мою, чтобы мне славить имя Твое. Вокруг меня соберутся праведные, когда Ты явишь мне благодеяние.
Немецкий (GNB)
142:1Ein Gedicht Davids, ein Gebet. Er verfasste es, als er in der Höhle war.
142:2Ich schreie zum HERRN, so laut ich kann,
ich bitte den HERRN um Hilfe.
142:3Ihm klage ich meine Not,
ihm sage ich, was mich quält.
142:4Auch wenn ich selbst allen Mut verliere,
du, HERR, weißt, wie es mit mir weitergeht!
Auf dem Weg, den ich gehen muss,
hat man mir Schlingen gelegt.
142:5Ich schaue mich um:
da ist niemand, der mich beachtet.
Ich habe keine Zuflucht mehr,
keinen Menschen,
der sich um mich kümmert.
142:6Zu dir, HERR, schreie ich!
Ich sage: Du bist meine Zuflucht,
mit dir habe ich alles,
was ich im Leben brauche!
142:7Höre mein Schreien,
ich bin mit meiner Kraft am Ende!
Rette mich vor meinen Verfolgern,
sie sind zu stark für mich!
142:8Befreie mich aus dem Gefängnis!
Im Kreise aller, die dir die Treue halten,
werde ich dir dafür danken, HERR,
dass du so gut zu mir gewesen bist.
142:1 Maskil. David, cum esset in caverna. Precatio.
142:2 Voce mea ad Dominum clamo, voce mea ad Dominum deprecor;
142:3 effundo in conspectu eius lamentationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio.
142:4 Cum deficit in me spiritus meus, tu nosti semitas meas. In via, qua ambulabam, absconderunt laqueum mihi.
142:5 Considerabam ad dexteram et videbam, et non erat qui cognosceret me. Periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam. -
142:6 Clamavi ad te, Domine; dixi: «Tu es refugium meum, portio mea in terra viventium.
142:7 Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.
142:8 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me circumdabunt iusti, cum retribueris mihi».
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible